Διάλεξη 8 / σύντομη περιγραφή

Διάλεξη 8 / σύντομη περιγραφή

σύντομη περιγραφή: Συνεχίζοντας στο μπάθυμα της προηγούμενης Τετάρτης, όπου την προηγούμενη Τετάρτη θα θυμάστε, μιλήσαμε για γλώσσες προγραμματισμού, μιλήσαμε για Web, έτσι μιλήσαμε για native εφαρμογές, μιλήσαμε για κινητά, τα οποία κινητά κινούν την τρελή επανάσταση της πληροφορικής παγκοσμίως, μι...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος δημιουργός: Πολίτης Διονύσιος (Επίκουρος Καθηγητής)
Γλώσσα:el
Φορέας:Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Είδος:Ανοικτά μαθήματα
Συλλογή:Πληροφορικής / Επικοινωνία ανθρώπου-υπολογιστή - σχεδίαση αλληλεπίδρασης
Ημερομηνία έκδοσης: ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2015
Θέματα:
Επιστήμες Υπολογιστών, Πληροφορικής, Τηλεπικοινωνιών
Ανοικτά μαθήματα
Άδεια Χρήσης:Αναφορά
Διαθέσιμο Online:https://delos.it.auth.gr/opendelos/videolecture/show?rid=f486ff64
id 00ebf5e4-fcca-4d5d-b1cf-3e5c5772510a
title Διάλεξη 8 / σύντομη περιγραφή
spellingShingle Διάλεξη 8 / σύντομη περιγραφή
Επιστήμες Υπολογιστών, Πληροφορικής, Τηλεπικοινωνιών
Πολίτης Διονύσιος
publisher ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
url https://delos.it.auth.gr/opendelos/videolecture/show?rid=f486ff64
publishDate 2015
language el
thumbnail http://oava-admin-api.datascouting.com/static/0342/557a/e4fd/03b4/cdfc/fdfb/a267/1568/0342557ae4fd03b4cdfcfdfba2671568.jpg
topic Επιστήμες Υπολογιστών, Πληροφορικής, Τηλεπικοινωνιών
topic_facet Επιστήμες Υπολογιστών, Πληροφορικής, Τηλεπικοινωνιών
author Πολίτης Διονύσιος
author_facet Πολίτης Διονύσιος
hierarchy_parent_title Επικοινωνία ανθρώπου-υπολογιστή - σχεδίαση αλληλεπίδρασης
hierarchy_top_title Πληροφορικής
rights_txt License Type:(CC) v.4.0
rightsExpression_str Αναφορά
organizationType_txt Πανεπιστήμια
hasOrganisationLogo_txt http://delos.it.auth.gr/opendelos/resources/logos/auth.png
author_role Επίκουρος Καθηγητής
author2_role Επίκουρος Καθηγητής
relatedlink_txt https://delos.it.auth.gr/
durationNormalPlayTime_txt 00:49:02
genre Ανοικτά μαθήματα
genre_facet Ανοικτά μαθήματα
institution Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
asr_txt Συνεχίζοντας στο μπάθυμα της προηγούμενης Τετάρτης, όπου την προηγούμενη Τετάρτη θα θυμάστε, μιλήσαμε για γλώσσες προγραμματισμού, μιλήσαμε για Web, έτσι μιλήσαμε για native εφαρμογές, μιλήσαμε για κινητά, τα οποία κινητά κινούν την τρελή επανάσταση της πληροφορικής παγκοσμίως, μιλάμε για μια απίστευτη επανάσταση πληροφορικής, δηλαδή ακόμα και εμείς που βλέπαμε ένα διέξοδο στην πληροφορική την προηγούμενη δεκαετία, όπου στην προηγούμενη δεκαετία ήμασταν ακόμα στο Web 2, έτσι, τώρα με το Web 3 όλοι σηκώνουμε τα χέρια, είμαστε μια κατάσταση μεγάλου ρίσκου, από όλες οι απόψεις μεγάλου ρίσκου, μας δίνει τρομερές ευκαιρίες, αλλά δεν ξέρουμε και πού μας πάει, κανένας δεν ξέρει με το Web 3 που οδεύουμε, έτσι, γιατί είναι ένα πολύ δυνατό εργαλείο, είναι σαν να οδηγάς μια Ferrari, δεν ξέρεις τι μπορεί να σου προκύψει οδηγώντας μια Ferrari, μπορεί να πας και πολύ πιο γρήγορα, μπορεί να σου δίνουν και πιο εύκολα τυχήματα, αυτό ήθελα να πω. Οπότε την προηγούμενη φορά εξηγήσαμε λεπτομερό στο περιβάλλον όσον αφορά την τεχνολογία λογισμικού, τις γλώσσες προγραμματισμού, και τώρα θα τα πούμε αυτά σε επίπεδο, ας πούμε, εκπαίδευσης, όπου εκπαίδευσης μπρον ποιαδήποτε υπηρεσία που έχει αυξημένη διάδραση με τον κόσμο, αυτό σημαίνει εκπαίδευση. Αυξημένη διάδραση με ανθρώπους. Κι απ' αυτή την έννοια, ένα εκπαιδευτικό σύστημα είναι πιο πολύπλοκο από το εφοριακό, για παράδειγμα, σύστημα ή οποιοδήποτε άλλο σύστημα. Μη δείτε ένα σχολείο δημοτικό, μη δείτε ένα σχολείο μέσα. Το πανεπιστήμιο πόσο πολύπλοκο σύστημα είναι. Και γι' αυτό και το πανεπιστήμιο θα βρεθεί πρώτος στο μάτι του κυκλώνα, ήδη βρίσκεται. Γιατί σήμερα έχουμε ευθυντικές εκλογές. Ακόμα και η ψηφοφορία βλέπετε τι προβλήματα δημιουργεί. Έχει γίνει θέμα διαβούλευσης, δηλαδή διάδρασης σε ψηλό επίπεδο. Κάνουμε ηλεκτρονική ψηφοφορία, δεν κάνουμε ηλεκτρονική ψηφοφορία. Θα σταματάω, όμως εδώ δεν είναι θέμα του μαθήματος. Απλώς λέω ότι η διάδραση είναι εξαιρετικά πολύπλοκη. Δίνουμε δωρεάν βιβλία, δεν δίνουμε δωρεάν βιβλία. Με τι χρέωση, με τι κόστος, με τι, με τι, με τι. Και όλα αυτά, ας πούμε, στα βιβλία ελείθηκαν μόλις πριν 4 χρόνια. Με τον Εύδοξο, με ένα πληροφοριακό σύστημα. Με το που έγινε αυτό το πληροφοριακό σύστημα, που πολλοί τσινίσανε στην αρχή. Καλά λέγανε 5 εκατομμύρια για αυτό το πληροφοριακό σύστημα. Ξέρετε τι οικονομία κλίμακας πέτυχε το Υπουργείο μέσα σε 2 έτη. Χαλαρά 10-15 εκατομμύρια σε 2 μονοέτη. Και αυτό δείχνει τι φοβερά πράγματα μπορεί να κάνει η σχεδία σε ηλεπίδρασης. Θα πείτε, τον Εύδοξο γιατί τον αναφέρεις. Το αναφέρω γιατί Εύδοξο όχι μόνο η Ελλάδα. Καλώς, κακώς, από τις λίγες χώρες που δίνουν δωρεάν συγγράμματα είναι η Ελλάδα. Μήπως να είμαστε εκεί μόνοι, δεν ξέρω, έτσι από τον δυτικό λεγόμενο κόσμο. Οπότε είναι τρομερό αυτό που γίνεται. Δηλαδή, εδώ δείξα μια παγκόσμια πρωτοτυπία διαχείρισης ενός σύνθετου προϊόντος με πολύ καλά αποτελέσματα. Αλλά για να τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, γιατί μιλώντας για γλώσσες την προηγούμενη φορά μιλήσαμε για Metaforce, μιλήσαμε για Paradigms και μετά μιλήσαμε για Idiom. Πολλές φορές το λέμε Icon, δηλαδή στη γλώσσα των Graphical User Interfaces. Πολλές φορές το Idiom αντιστοιχεί με Icon ή με μια σειρά από Icons. Τώρα θα προχωρήσουμε πιο πέρα και θα μιλήσουμε για Idiom και θα μιλήσουμε και για Dialect. Για κοιτάξτε πώς πάνε αυτά εδώ πέρα τα πράγματα. Ξεκινάμε λοιπόν από το πρώτο θέμα, που είναι η διάδραση σε επίπεδο λειτουργικού περιβάλλοντος, όχι μόνο λειτουργικού συστήματος. Δηλαδή εμπλέκουμε το hardware και το software. Και είναι φανερό ότι εμείς ζητούμε αυξημένη διάδραση. Μπράβο. Σε hardware τι σημαίνει αυξημένη διάδραση, για να μας πει ο καθένας, από την επιστήμη, από τη σκοπιά του. Πείτε μερικά πράγματα, ορίστε. Στην εκπαίδευση να πάμε. Μάλιστα, λέει η συνάδελφός σας Μαργαρίτα, θέλουμε καλύτερους πολογιστές, πρώτη φάση, καλύτερα εργαστήρια. Βεβαίως θέλουμε καλύτερα εργαστήρια, δεν το συζητάμε. Απλώς τι διαπιστώνουμε, ότι πάω και δεν υπάρχουν τα χρήματα. Ωραία, τι άλλο χρησιμοποιούμε πολύ στην εκπαίδευση, θα θέλαμε να υπάρχει στην εκπαίδευση. Μπράβο. Λέει ο συνάδελφός σας ο Νίκος, διαδραστικούς πίνακες. Είναι ένα απόμενο στιγμή του hardware. Δηλαδή, δεν μπορούμε να φανταστούμε μια σύγχρονη αίθουσα χωρίς διαδραστικούς πίνακες. Ναι, θα θέλαμε έναν καλό προτζέκτορα. Και είναι πολύ εντυπωσιακό ότι προτζέκτορες και πίνακες γίνονται αυτή τη στιγμή ένα, το ξέρετε. Πολύ σημαντικό αυτό. Πείτε μου άλλα πράγματα που θα θέλαμε σε πίπεδο hardware. Θα ξεκινήσουμε με το σχολείο, γιατί είπαμε ότι το σχολείο, έτσι από το δημοτικό πηγαίνοντας μέχρι το πανεπιστήμιο, προσφέρει τη μεγαλύτερη διάδραση και αλληλεπίδραση. Δηλαδή, σε εμφορία μάλλον δεν χρειαζόμαστε διαδραστικούς πίνακες. Το πω έτσι. Ορίστε. Μάλιστα, μας λέει η συνάδελφός σας πολύ ωραία ότι στο πρόβλημα του κόστους απαντάμε με τεχνολογική εξέλιξη. Δηλαδή, λέμε ότι δεν μπορούμε συνέχεια να βρίσκουμε λεφτά να παίρνουμε υπολογιστές, γιατί και οι υπολογιστές, ξέρετε, κάθε 5-6 χρόνια θέλουν αντικατάσταση, όχι απλώς αλλαγή αντικατάσταση. Δεν αλλάζει, δηλαδή, κάποια εξαρτήματα ότους μόνος, αλλιώς θέλουν ολική αντικατάσταση. Οπότε, δεν μπορούμε αυτό να το κάνουμε πάπυρο, δηλαδή ένα καλό που μας έφερε οικονομική κρίσινο, ότι διαπιστώνουμε ότι δεν είναι αηφόρος, όπως νομίζουμε, η ανάπτυξη. Κάθε 5-6 χρόνια θα παίρνουν καινούριους υπολογιστές, δεν γίνεται αυτό. Οπότε, μία λύση, λέει η συνάδελφό σας, είναι να μπούμε σε ταμπλέτες. Μια νέα τεχνολογία που είναι πολύ φτεινότερη και την οποία εύκολα μπορούν να τη διαθέσουν και τα πανεπιστήμη και οι ίδιοι οι φοιτητές. Δηλαδή, είναι πολύ εύκολη τεχνολογία και που αλλάζει εντελώς τη λειτουργία της τάξης. Πολύ ωραία. Άλλες τεχνολογίες που συνειστούν το hardware που αλλάζει τη διάδραση. Ας πούμε, οι δικτυάδες τι θα λέγανε, ποια τεχνολογία έχει αλλάξει εντελώς τη διάδραση. Δηλαδή, φεύγει εντελώς, δεν θα φύγει εντελώς, αλλά στο ορατό της μέρος. Φεύγει η ενσύρματη υποδομή που κόστιζε και αρκετά. Και πάμε σε ασύρματη. Και μάλιστα παρουσιάζει μία ομοιότητα στο κόστος. Δηλαδή, όσο κερδίζουμε αντικαθιστώντας, τους σταθερούς υπολογιστές ή τα λάπτωμες με ταμπλέτες και παρόμοιες συσκευές, άλλο τόσο, θα έλεγε κανείς, κερδίζουμε αντικαθιστώντας τις ενσύρματες υποδομές με Wi-Fi. Με wireless γενικά υποδομές. Πολύ ωραία. Να πούμε μερικά επαναστατικά στοιχεία όσον αφορά το software. Τι αλλάζει στο software? Μας λέει συνάδελφός σας ότι όπως στο hardware γίναν κάποιες επαναστάσεις, ομοίως γίναν και στο software το αντίστοιχο του TaxisNet, που είναι το φορολογικό μας σύστημα και το εικονικό μας περιουσιολόγιο. Στο σχολείο λέγεται εικονικό μαθητολόγιο, ας το πούμε. Είναι το σύστημα που έχει αναπτύξει το Ελληνικό Υπουργείο Παιδείας. Το οποίο κάνει θαυμάσια πράγματα. Αυτό αφήνουμε, να το πούμε, μία άλλη μεγάλη πρωτοτυπία που υπάρχει στην Ελλάδα. Δεν ξέρω στις άλλες χώρες που έχουν πάει. Αλλά παρακολουθεί για πρώτη φορά και με ελάχιστο κόστος. Αυτό είναι το σημαντικό. Δηλαδή, είναι μια κεντρική δομή που δεν ξέρουμε πόσο κόστος. Προφανώς κάποια εκατομμύρια. Μπορεί και κάποιος να δει ψήφο αριθμίρια εκατομμυρίων, έτσι. Κάτι δική μου πληροφόρηση είναι πάνω από τα 10 εκατομμύρια μέχρι τώρα επένδυση, αλλά σαφέστατα αποδίδει χρήματα, γιατί για πρώτη φορά έχει αποτυπωθεί στο Υπουργείο το μαθητολόγιο. Δηλαδή, ποιοι διδάσκουν και σε ποιους διδάσκουν. Ποια είναι η διαφορά, δηλαδή, του καινούργιου συστήματος με το παλιό. Πρώτον, καλύπτει δύο τεχνολογικά προγράμματα που υποστηρίζονται στις σχέσεις του Υπουργείου. Δε θέλει να με κάνει ολοκληρωμένο πράγμα, το πράγμα του Υπουργείου για το Υπουργείο, με έναν αποτυπωθείο στο Υπουργείο. Και το τρίτον, καλό που εγώ χρησιμοποιήσω με εγώ, είναι ότι μπορείς από τελευταία στιγμή, να πεις και να μιλήσεις και να μιλήσεις, και να πάρεις κάποια πράγματα ανεπιπλέον. Μάλιστα. Άρα, ποια είναι η δύναμη του σε πλευράς τεχνολογίας λογισμικού που μας ενδιαφέρει εμάς. Όσον αφορά τη διάδρασή του τι είναι αυτό, απάντησε ένα κοινωνικό δίκτυο. Δηλαδή, αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία, ότι έκανε όλα τα σχολεία ένα μεγάλο δίκτυο. Δεν το πούμε κοινωνικό, δεν ακριβώς, είναι σχολικό δίκτυο, ένα μαθητικό δίκτυο. Αλλά έχει πολύ μεγάλη διάδραση από όλους, από καθηγητές και μαθητές. Η διάδραση των μαθητών γίνεται έμεσα. Πώς? Για τη καταγραφή της παρουσίας τους ή της απουσίας τους. Για πρώτη φορά ο υπουργός μπορεί σε πέντε λεπτά να ξέρει πόσα παιδιά πήγαν σήμερα σχολείο. Είναι φοβερό πράγμα, έτσι. Απαντάει στο ερώτημα πόσα παιδιά πήγαν χτε σχολείο. Φαντάζομαι ότι δεν έχει ενημέρωση τόσο γρήγορη. Αλλά τρομερό πράγμα αυτό. Ή απαντάει στο ερώτημα πώς καθηγητές ήταν στη θέση τους. Απαντάει σε ερωτήματα που δεν μπορείς να απαντήσεις μέχρι τώρα. Πόσα κενά υπάρχουν. Ποιες είναι οι αναλογίες μαθητών διδασκώνων. Ποιά είναι τα κοστολόγια διαδράσεις το ένα το άλλο, έτσι. Και μπορεί να το πάει σε τόσο πολύ ψηλά επίπεδα. Δηλαδή ουσιαστικά έχει κάνει ένα suingeneris virtual learning environment. Όπως αυτά που έχουμε εμείς. Δηλαδή το e-learning που είναι moodle που έχουμε τώρα, ή το e-class, οτιδήποτε άλλο, υπήρχε κατά καιρούς. Και αυτά εδώ πέρα τα συστήματα, είπαμε, μπορούν να βγάλουν τον περίφημο βαθμό εμπλοκής. Πόσο εμπλέκετο καθένας και σε ποια διαδικασία εμπλέκεται. Και με αυτόν τον βαθμό εμπλοκής μπορεί να προχωρήσει ασφαλέστερα στο επόμενο μεγάλο θέμα που είναι σοβαρότατο για όλους τους ανθρώπους, για όλους τους εργαζόμενους, για όλες τις βαθμίδες και λέγεται αξιολόγηση. Δηλαδή πριν λύσει το θέμα βαθμός εμπλοκής, συμμετοχικότητα, διαδραστικότητα της κοινότητας, εμείς λέμε κοινωνικό δίκτυο για να δείξουμε ποια είναι η δομή αλληλεπίδρασης και διάδρασης. Αλλά δεν ακριβώς κοινωνικό δίκτυο, είναι μαθητικό δίκτυο, είναι εκπαιδευτικό δίκτυο αν είναι σε πανεπιστήμιο. Από εδώ το δίκτυο μετά μπορεί να βγάλει βαθμούς εμπλοκής και από τους βαθμούς εμπλοκής να προχωρήσουμε κάπως με κάποια ασφάλεια στο δύσκολο θέμα που είναι η αξιολόγηση. Είτε η αξιολόγηση των μαθητών, των διδασκωμένων, είτε η αξιολόγηση των διδασκώδων, που ξέρετε είναι πολύ δύσκολο και κανθόδε ζήτημα. Αν δεν λυθεί λοιπόν ο βαθμός εμπλοκής που μπορεί να συναχθεί από εκεί, λοιπόν φαντάζομαι συμφωνείτε και εσείς ότι υπάρχει αυξημένη διάδραση σε επίπεδο λειτουργικού περιβάλλοντος, όχι μόνο λειτουργικού συστήματος, που σημαίνει εμπλοκή hardware-software, δι' αυτό δημιουργία δικτύων που λέγονται εκπαιδευτικά δικτύα, δηλαδή θα πρέπει κάποια στιγμή, πιθανώς εδώ να είναι καινοτομία, να ορίσουμε κάποιο καινούριο πράμα που λέγεται εκπαιδευτικό δίκτυο και από αυτό να μπορέσουμε να βγάλουμε έναν βαθμό εμπλοκής. Και δι' αυτό να προχωρήσουμε στο καθόδες θέμα που λέγεται αξιολόγηση. Βλέπετε λοιπόν ότι εδώ η εκπαίδευση δείχνει τη δυναμή της, δηλαδή εκπαίδευση είναι το πιο προχωρημένο δίκτυο στο οποίο θα οριστούν αυτά εδώ πέρα τα πράγματα και όχι να ορίσουν σε κάποιες δράσεις που κατεβαίω, τουλάχιστον είναι πιο χαμηλού επίπεδο, πιο χαμηλής δηλαδή διάδρασης, ας πούμε πως είναι το TaxiState. Πάμε τώρα στο δεύτερο κομμάτι αυτής της διάδρασης. Ξέχασα να σας πω ότι αυτό που άλλαξε τα δεδομένα είναι το Web3, δηλαδή τεχνολογικά μπαίνοντας στο Web3 διεπιστώσαν ότι όλος αυτός ο άξονας παίρνει φωτιά. Όλες αυτές είναι φαρμογές Web3. Οπότε πάμε στο δεύτερο άξονα, που λέει ελληλεπίδραση σε επίπεδο εφαρμογών, applications. Εδώ πέρα, το κράτος πρέπει να βρει λύσεις. Γιατί το Web3 βγάζεται κάποια κοστολόγια, διόλα αυτό το hardware και το software, βγάζεται κάποια κοστολόγια. Εμείς όμως έχουμε μάθει, επειδή είναι δεδομένη πειρατεία λογισμικού, ότι δεν δίνουμε πολλά λεφτά για το software. Η εμπλοκίημος αυτά τα συστήματα τι έχει δείξει? Ότι για τον Web συστημάτο για πρώτη φορά, αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε και μάλιστα μεγάλα ποσά. Και έτσι θυμόμαστε ότι εκτός από το hardware, υπάρχει και το software και θα πρέπει να αγοράσουμε το λογισμικό. Οι εφαρμογές χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες, αυτή τη στιγμή όπως μιλάμε, δηλαδή καθώς ενσωματώνεται όλη η υπεδία σε αυτό το σύννεφο του cloud, του Web3. Είναι οι native εφαρμογές, οι οποίες τρέχουν όπως ξέρετε σε κάθε υπολογιστή, σε κάθε ταμπλέτα επί τόπου. Είναι οι web εφαρμογές και το τελευταίο που έρχεται και το ξέρουν οι δικτυάδες είναι οι wireless εφαρμογές. Οπου wireless εφαρμογές είναι εφαρμογές που γίνονται εκτός διαδικτύου. Μπορείτε να μου πείτε μερικές εφαρμογές εκτός διαδικτύου που έχουν πολύ μεγάλη αξία. Μεγάλη αξία διάδρασης για όλη την διοικησία και την εκπαίδευση κατά συνέπεια. Είναι εκτός διαδικτύου, είναι μεγαλύτερο δικτύο. Είμαι σε εξυπηρετία πάντα, πίστευτα. Απάντηση, κινητή τηλεφωνία. Μόλις μας συμβήκαν, το πιο εύκολος τρόπος επικοινωνίας είναι μετά, κινητά. Μου συμβαίνει κάτι και θα καθυστερήσω, τι πιο φυσικό να σας πάρω τηλέφωνο. Ξέρετε, θα καθυστερήσω 20 λεπτά. Σας συμβαίνει σας κάτι, τι πιο φυσικό να επικοινωνήσετε, μαζί με SMS, με τηλέφωνο. Δεν σχέτει με email, μπορείτε να το κάνετε, αλλά μας δείχνει ότι υπάρχουν κάποια δίκτυα που είναι εκτός του cloud, εκτός του Web3 δικτύου. Τώρα που οι κινητές συσκευές, τα κινητά μας έχουν γίνει κάτι μεταξύ ταμπλέτας, λάπτοπ, κινητού κτλ, λαμβαρνόμαστε πως είναι δίκτυα, τα οποία συμπλέουν. Έχουν μεγάλα κοινά σημεία. Αλλά είναι και ξεχωριστά δίκτυα. Και εσείς που είστε τις κατευθύσεις των δικτύων, ξέρετε ότι μπορούν να στηθούν πάρα πολλά δίκτυα, τα οποία να μην είναι, ας πούμε, κοτσαρισμένα πάνω στο Web, στο ίντερνετ. Και συνέχεια αυτά τα δίκτυα θα ανεβαίνουν. Μάλιστα, πολλοί θα αποφεύγουν να τα συμπλέξουν αυτά με το διαδίκτυο, για ποιο λόγο? Για την προστασία των δεδομένων τους. Δεν θέλω να τα δώσω τα δεδομένα, μέσο και κατυποψία ενώ στους 1% να σπάσει η πληροφορία στη βάση των δεδομένων που έχουν, δεν θέλω να τη δώσουν αυτή μέσω διαδικτύου. Άρα, λοιπόν, έχουμε μια δεύτερη λεπίδραση σε επίπεδο εφαρμογών, που γίνεται εδώ πέρα. Και εδώ μας ενδιαφέρει πάρα πολύ η οικονομική διάσταση, με το πόσο κοστίζουν αυτά εδώ. Το Πανεπιστήμιο μας είχε ένα τέτοιο μεγάλο προβληματισμό. Δηλαδή, μέχρι πέρσι χρησιμοποιούσαν την πλατφόρμα Blackboard και αυτό μας ωφέλισε πολλαπλά, γιατί χρησιμοποιούσαμε το νούμερο ένα κατασκευαστή, Virtual Learning Environments, οπότε ξέραμε τι θα πει να είσαι στην κορυφία, ας πούμε. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε μάθημα ήταν στην κορυφία, αλλά είχες γενικά ένα όχημα που μπορούσε να σε πάει πάρα πολύ ψηλά. Κάποια στιγμή, όμως, η ανάπτυξη με κάποιο μεγάλο κόστος κρίθηκε ασύμφορη, ειδικά όταν αρχίζουν μπαρβάτες περικοπές. Οπότε κινηθήκαμε σε κάποια άλλη πλατφόρμα, η οποία είναι, ξέρω εγώ, Web από όλες τις πλευρές, δηλαδή την αναπτύση κοινότητα λογισμικού. Αναφερόμαστε στο ελεύθερο κώδικο και στο ανοιχτό κώδικο, στο ελεύθερο λογισμικό και στο ανοιχτό κώδικο. Και αυτή η πλατφόρμα, ναι μεν δεν κοστίζει σχεδόν τίποτα όσον αφορά την κτίση της, αλλά θέλει πολύ καλούς κομπιτεράδες, δηλαδή πισθήμονες πληροφορικής, μηχανικούς πληροφορικής, ό,τι άλλο υπάρχει, για να μπορούν να την στηρίξουν. Και τώρα πάμε στον τρίτο άξονα που λέει αυτά, πώς εφαρμόζονται στο χώρο της εκπαίδευσης. Δηλαδή είναι ο πιο προηγμένος όσον αφορά χώρος διάδρασης από όλες τις απόψεις. Υπάρχουν και άλλοι βέβαια προηγμένοι χώροι. Μπορεί να είναι για παράδειγμα ο χώρος, ξέρω εγώ, της γεωγραφίας. Να τώρα σεισμούς που είχαμε. Όλοι θέλουν να μαθαίνουν τι γίνεται, πόσο επικίνδυνος είναι ο σεισμός, πόσο κοντά σε μένα είναι ο σεισμός, πόσο τέτοιο, πόσο αλλιώς. Αλλά ένα διαδραστικό σύστημα στο χώρο της γεωγραφίας, της σεισμογραφίας, της σεισμολογίας θα μας ήταν πάρα πάρα πολύ χρήσιμο. Εν τούτοις όλα αυτά τα συστήματα υπάρχουν ήδη στο χώρο της εκπαίδευσης. Ό,τι κάνουμε στο χώρο της εκπαίδευσης είναι ήδη δυο τρεις φορές πιο διαδραστικό από αυτά εδώ τα συστήματα. Άρα λοιπόν υπάρχει αυξημένη διάδραση στο χώρο της εκπαίδευσης, αλλά ο χώρος της εκπαίδευσης παρουσιάζει ένα άλλο μεγάλο μειονέκτημα, ότι ο χώρος της εκπαίδευσης, ειδικά της δημόσιας εκπαίδευσης, κινείται γύρω από το λεγόμενο κοινό παρονομαστή. Τι σημαίνει αυτό στην πράξη? Ότι δεν μπορεί ένα σχολείο να ξεχωρίζει όσον αφορά την υλικοτεχνική του υποδομή αισθητά από ένα άλλο. Πρέπει λύσεις που θα δώσω να ισχύουν για όλοι ή δυνατόν την επικράτεια. Αντιθέτω σε ένα ιδιωτικό σχολείο, κινείται ακριβώς αντίθετα κριτήρια. Θέλει να ξεχωρίζει αισθητά, ώστε να μπορεί να προσελκύσει μαθητές. Και εδώ έχουμε ένα πρόβλημα. Δηλαδή, καλούμαστε όσοι χυτεύεται στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης να απορρευτούμε με πολύ λίγα πλέον χρήματα. Που θα δημιουργήσει και σοβαρά προβλήματα. Γιατί, κακά τα ψέματα, όταν χρήματα περισσεύουν, η έρευνα πάει πιο καλά, δίνονται ευκαιρίες για χρηματοδότηση ερευνητικών προγραμμάτων, για απασχόληση νέων επιστημών, όπως είστε εσείς, και ούτω καθεξής. Τώρα που στενεύουν, αυτό που μας μένει ως αντιμετώπιση του προβλήματος είναι οι έξυπνες λύσεις, αν αυτές εδώ υπάρχουν. Και, δυστυχώς, η διάδραση στο χώρο της εκπαίδευσης, δημόσιας τουλάχιστον εκπαίδευσης, μάλλον βρίσκεται σε πολύ πολύ χαμηλό πίπεδο. Οπότε, αγγίζουμε τώρα τα οικονομικά θέματα, τα οποία βλέπουμε εμείς όχι ως οικονομολόγοι, επειδή εμείς δεν είμαστε οικονομολόγοι, αλλά εμείς τα βλέπουμε στην τεχνολογική τους διάσταση. Δηλαδή, εμείς θα δώσουμε μια τεχνολογικής φύσεως γνωμοδότηση τι θα γίνει. Ο πρώτος άξονας των οικονομικών θεμάτων έχει να κάνει με τον ανοιχτό κώδικα και με το ελεύθερο λογισμικό. Εσείς, είτε στην επαγγελματική σας εκπαιδευτική εμπειρία, είτε στην επαγγελματική σας εμπειρία σε άλλους φορείς, οργανισμούς, εταιρείες, είτε στην φοιτητική σας εμπειρία, τι λογισμικό χρησιμοποιήσατε, δηλαδή αν τεθεί το ερώτημα πόσο της εκατό χρησιμοποιήσατε ανοιχτό κώδικα και ελεύθερο λογισμικό, τι θα μου πείτε. Είναι καταστροφή, δηλαδή σημαίνει ότι απαξιώνουμε το ανοιχτό και ελεύθερο λογισμικό, τη στιγμή που το ανοιχτό και ελεύθερο λογισμικό μπορεί να μας προσφέρει πάρα πολλά πράγματα. Και θα έπρεπε να υπάρχει στην ατζέντα. Μάλιστα, έχει μια συνέπεια που πρέπει να την πούμε, ότι ενώ για παράδειγμα στο λογισμικό που αγοράζουμε έχουν συμβεί μερικές τραγωδίες. Όπως ξέρετε, ακόμα και λειτουργικά συστήματα πολύ πετυχημένα, όπως τα βίστα, κάποια στιγμή κατέρευσαν υπό το βάρος των προβλημάτων τους. Το λέω αυτό γιατί την περίοδο εκείνη είχε αναπτυχθεί ιδιαίτερα το Linux σαν λειτουργικό σύστημα και λειτουργικό περιβάλλον, αλλά ενώ είχε αναπτυχθεί από τι ξέρετε, και προσέξτε, είχε αναπτυχθεί ιδιαίτερα στο κομμάτι του interface, δηλαδή ποτίθεται είχε το έξυπνο interface, είχε πολύ προχωρημένα interfaces, εντούτοις δεν μπόρεσε αυτό να σταβιοδρομήσει. Το θέμα είναι ότι ενώ το ανοιχτό και ελεύθερο λογισμικό έκανε θαυμάσια δουλειά με το Linux που ερχότανε με δύο interfaces, κανένα από αυτά δεν μπόρεσε να πετύχει μεγάλη διείσδυση στην αγορά εργασίας, στο χώρο της παραγωγής, στο χώρο των επαγγελματιών του software. Και δεν χρειάζεται να πούμε το λόγο, το ξέρετε εσείς όλοι έτσι, το ξέρουν όλοι πλέον το λόγο. Αλλά αυτό, τώρα πάμε στα δύσκολα θέματα και αυτά θέλουμε να καταλάβουμε, δημιουργεί πρόβλημα στη λεγόμενη ηγεσία τιμής και στην τεχνολογική πρόοδο. Κοιτάξτε λίγο ποια είναι ηγεσία τιμής. Είναι οικονομικό θέμα, ίσως ο οικονομολόγος πιο καλά να το έλεγε, να το δώσουμε στην τεχνολογική του διάσταση. Άς υποτεθεί, ας πούμε, ότι έχουμε, να σας πω στην κλασική οικονομική θεωρία, πως ξεκινάει και μετά το μεταφέρουμε στο δικό μας το χώρο. Άς υποτεθεί πως έχουμε δύο εφημερίδες, οι οποίες έχουν αυξημένα έξοδα λειτουργίας και κάποια στιγμή, ενώ και οι δύο τιμώνται ένα ευρώ, αντιλαμβάνονται ότι αν δεν πάνε την τιμή τους στο 1,30, 1,50, πού θα το πάνε, δεν βγαίνουν. Πέφτει και η κυκλοφορία, δεν εφημερίδες αυτή τη στιγμή, κάτι που μπορούμε να πούμε ότι είναι και το πιο σημαντικό πράγμα για την ενημέρωσή μας πλέον. Οπότε, τί είδεται θέμα, αν θα κάνουν ή όχι την αύξηση. Και η μια εφημερίδα σκέφτεται συντηρητικά, λέει, κοίταξε, αν αυξήσω την τιμή μου, μπορεί οι αναγνώστοις μου να πάψουν να με αγοράζουν, να υποστώ δηλαδή κάποια απώλεια στο αναγνωστικό μου κοινό, οπότε αντί τα οικονομικά μου να βελτιωθούν να γίνουν χειρότερα. Μια πολύ λογική σκέψη. Η άλλη εφημερίδα, όμως, λέει ότι, ξέρετε, υπάρχει η θεωρία της ηγεσίας της μης, που λέει, άμα εσύ κάνεις το βήμα μου και ανεβάσεις την τιμή σου, αλλά κάνοντας και μία ταυτόχρονη κίνηση, προσφοράς κάποιου πράγματος προς το αναγνωστικό σου κοινό, δηλαδή ενδεχομένως κάποιο εξτραπεριοδικό, κάποιο CD, έτσι κάτι τίς, θα κατσινίσουν και δεν θα σ' αγοράσουν. Αλλά το πιθανότερο είναι πως ο κόσμος θα πει αυτή η εφημερίδα για να ανεβάσει την τιμή της και να προσφέρει και πέντε πράγματα ακόμα, είναι καλή ή κάτι έχει, για να την αγοράσω. Και για να μην μπλέξουμε στα οικονομικά, θεωρείτε ότι αυτός που θα κάνει πρώτος το βήμα και θα ανεβάσει την τιμή του, θα είναι μια ηγεσία τιμής και κατά κάποιον τρόπο κερδίζει. Τώρα εμείς γιατί τα λέμε όλα αυτά εδώ πέρα τα πράγματα, γιατί το ζήσαμε αυτό το παράδειγμα με την επέλαση των σμαρτφόντς. Δηλαδή τα σμαρτφόντς πότε φανίστηκαν? Γύρω στο 2007-2008 είχαμε βέβαια τους personal digital assistants τύπου Hewlett-Packard. Δηλαδή η Hewlett-Packard έκανε μια προσπάθεια να κάνει μια τεχνολογική ηγεσία τιμής, να μπει σε μια καινούργια αγορά με Windows XP, αργότερα Windows Mobile, αλλά δεν πολύ πιάσανε. Πότε έγινε επανάσταση μεγάλη και ποιος πήρε την ηγεσία τιμής στον χώρο? Η Apple με το iPhone. Δηλαδή όλα αυτά που λέμε τα τόλμησε η Apple, η οποία είπε ότι εμείς θα αυξήσουμε την τιμή, θα προσφέρουμε πέντε πράγματα ακόμα στους καταναλωτές μας και όλοι θα λένε ότι αυτό το προϊόν αξίζει να το αγοράσω. Και πράγματι αυτή η εταιρεία έχει πετύχει τα μέγιστα. Θα έλεγε κανείς πώς έχει πετύχει τα μέγιστα, που λέμε αυτή τη στιγμή παγκοσμίως πιχεί στα κινητά, είναι έξω το 15% των κινητών είναι iPhone ή στις ταμπλέτες είναι το 30% των ταμπλετών. Σις τι λέτε, συνδυάζοντας όλα αυτά που λέγαμε προηγουμένως, θα έλεγε κανείς πώς πολύ τι λες με το 15% με ρύβια αγοράς που έχει η Apple στα κινητά, είναι το όριό της, τα έχει πάρει όλα. Και μάλλον δεν θα είναι επίπερα από αυτό το πόσο στό. Παγκοσμίως, έτσι. Το 15% για μια εταιρεία σε παγκόσμιο κλίμα ήταν τρελό μέγεθος, έτσι. Σημαίνει δηλαδή ότι μπορεί, ξέρω εγώ, σε ένα δυο χρόνια να έχουν ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι, κάποιο μοντέλο iPhone, αυτό σημαίνει. Κάποιος μπορεί να ξεκίνησε με το iPhone το 4 και να έχουν πάει τώρα στο 6, που είμαστε 7, ξέρω εγώ. Τι λέτε εσείς, γιατί φαίνεται ότι το 15% της εκατομερίδιου αγοράς στα τηλέφωνα της Apple, μάλλον ο ορίζοντάς της δεν θα ανέβει πάνω από αυτό το πόσο στό. Απάντηση, γιατί η Apple είναι ολικός παροχός. Τα παρέχει όλα, δηλαδή παρέχει hardware, παρέχει software, παρέχει υποστήριξη. Άρα, από κάποιον να σου καλύπτει και τους τρεις αυτούς αξώνες, μάλλον το έχει τερματίσει. Μπορεί η Samsung να πουλάει περισσότερα κινητά τηλέφωνα, αλλά η Samsung δεν κάνει τίποτα στο λογισμικό. Έτσι δεν είναι. Ούτε κάνει τίποτα στον άλλο άξονα που είναι ο άξονας της υποστήριξης στο Web. Δεν κάνει καμία παροχή Web 3, ας πούμε. Η Apple τα παρέχει και τα τρία. Οπότε λες, καλά, πόσο παραπάνω να κάνεις. Δηλαδή, είναι τρελό νούμερο για μια εταιρεία να σου παρέχει Web 3 εφαρμογές και υποστήριξη. Είναι τρελό για μια εταιρεία να σου κάνει μόνη της το hardware. Είναι τρελό να σου κάνει και μόνη της το software και να μην αφήνει σχεδόν καν άλλο να κάνει κάτι άλλο. Τα παρέχει όλα. Η ηγεσία τιμή της τεχνολογικά πού προκύπτει, πώς αποδεικνύεται. Δηλαδή, γιατί όλος ο κόσμος κάνει ουρές για να αποκτήσει ένα iPhone. Και το κάνουμε εμείς να πεις κάποιες κυρίες που λες φαντασμένες κυρίες, συγκοπελούβες, εδώ οι Κινέζικα τα νουρέζει για να αποκτήσουν ένα iPhone, έτσι. Βάντηση, σε αυτό που λέμε ότι ο συνδυασμός σε τρεις άξονες, που αυτοί οι τρεις άξονες φαίνονται κατά κύριο λόγο στην Άπλου, δηλαδή και είναι αυτοί οι τρεις άξονες hardware, software και web, επιτρέπουν τη συσκευή να έχει πολύ μεγάλη τεχνολογική αξία. Και αυτό δεν έχουμε πει επανειλημμένως ότι και 700 ευρώ να δώσεις για ένα κινητό, δεν είναι λάθος. Γιατί ένα κινητό των 300 ευρώ, που είναι καλό κινητό στις μέρες μας, μια συσκευή των 300 ευρώ, στην πράξη, με αυτό εδώ το πλέγμα υπηρεσιών, το τριαξιονικό πλέγμα υπηρεσιών, φαίνεται πως αποκτά μια υπεραξία της τάξης, τρελή υπεραξία, όπου καθημερινά μπορούμε να αποδεικνύουμε σε ποιον άξο να δομίται αυτή η υπεραξία. Και πάνω σε αυτή την υπεραξία, η Apple έχει κατορθώσει να έχει ηγεσία, τι μεις, δηλαδή, αν βγάλει έναν κινούριο κινητό αύριο και το πει 800 ευρώ, δεν είναι η απάντησή, μα το ανάλογο, ξέρω, κινητό στην πλατφόρμα Android κάνει τα μισά λεφτά. Ούτως ή άλλως, η αξία του κινείται σε εντελώς διαφορετικές άλλες σφαίρες. Και αυτές είναι μέσης τιμές, δηλαδή, σε ακρότοτα, μπορούμε να δούμε και η υπεραξία της τάξης σε ακρότοτα. Και παραπάνω από αυτό. Αυτός ο σκοπός μας, εμείς θέλουμε να πούμε ότι έχουμε μια ελεύθερη απογείωση και παίζει η έννοια της ηγεσίας τιμής. Ποιος θα είναι, δηλαδή, με λίγα λόγια, ο leader στον χώρο. Και αυτός ο χώρος είναι πολύ δύσκολο να αποδιετηθεί. Δηλαδή, πρέπει να είσαι leader στο hardware, οπότε μπορεί η Apple να πει, ξέρεις, δεν βγάζω το καλύτερο hardware, αλλά ο συνδυασμός hardware και software που έχω σκοτώνει. Δεν μπορώ πρώτα να αγωνιστεί που να παρέχει και τα δύο τόσο καλά. Και, φυσικά, παίζει πολύ ο τρίτος άξονας. Δηλαδή, όλη η μάχη γίνεται σε αυτούς τους τρεις άξονες. Ποιος θα δώσει καλύτερο hardware, που συνέχεια βελτιώνεται με απίστευτες επινοήσεις. Ποιος θα δώσει καλύτερο software και ποιος θα παρέχει τον πολύ βασικό άξονα του Web3, που δίνει ένα σωρό άλλες. Οπότε βλέπετε, άλλοι πάνε προς τα έτσι, άλλοι πάνε έτσι, ο καθένας τι θέλει. Και αυτό πάει με την οικονομική του τεχνολογική πρόοδο. Αυτό με τυχαίνει μια τρελή οικονομία κλίμακας, δηλαδή όταν το σκεφτόμουν και το συζητούσαμε οικονομολόγους, μου λέγανε αυτοί κοίταξε στις εφημερίδες, που είναι το κλασικό παράδειγμα που χρησιμοποιούν οικονομολόγοι για την υγεσία της. Η εφημερίδα είναι εφημερίδα και περιοδικά να βγάλει και σούξου μούξου να βγάλει, είναι εφημερίδα, το καταλαβαίνουμε εμείς. Δηλαδή, τύθηκε θέμα, στο 1 ευρώ δεν βγαίνω, πώς θα πάω στο 1,20, μπορεί μια εφημερίδα να πούλαγε ας πούμε 100.000 φύλλα, λέει αν πάω 1,20 μπορεί να πέσει η κυκλοφορία μου στους 80.000 φύλλα. Και αν είναι εκπτωτική, αν πέφτει συνέχεια. Όχι λέγανε οικονομολόγοι, άμα κάνεις σωστά τις κινήσεις με κάποια τεχνολογική πρόοδο και παροχές προς τους αναγνώστες, θα κρατήσεις όχι μόνο το 100.000, μπορείς να το κάνεις και 110.000 και το βασικό θα κερδίσεις που την πουλάς ακριβότερα. Τώρα, αυτό πώς μεταφράστηκε στην περίπτωση, όχι μόνο της Apple, αλλά και της Samsung, της LG και όλων αυτών εδώ πέρα των εταιριών και αλλάζει όλο το σκηνικό που λέγαμε στην επικοινωνία ανθρωπολογιστή. Απάντηση, με την οικονομία κλίμακας. Δηλαδή, θα έλεγε κάποιος, κοιτάξτε για να αγοράσω τα Windows πριν μερικά χρόνια, αν δεν ήθελα να είμαι παράνομος, έπρεπε να πληρώσω πόσα, πόσα κάνω τα Windows, τα αφεντικά. 100 ευρώ και, τέτοια νούμερα μιλάμε, 100 και. Αν ήθελα να αγοράσω το Office, και 300 πολλές φορές την έκδοση, έτσι. Θα μπορούσα να έχω μια μέση στιγμή γύρω στα 250 ευρώ, τρομερά νούμερα, που σημαίνει να αγοράζεσαι σε έναν υπολογιστή των 1.000 ευρώ, για να του βάλεις το βασικό βασικό λογισμικό, θα ήθελες χαλαρά άλλα 1.000 ευρώ. Χαλαρά. Και σχεδόν κανένας δεν το έκανε. Και ξαφνικά πάμε στη νέα εποχή που έρχεται, αυτή για την οποία μιλάμε. Και σε αυτήν την νέα εποχή που έρχεται, βλέπουμε ότι κανένα application δεν κάνει πάνω από 2-3 ευρώ. Δηλαδή, αν θα μπείτε με το κινητό σας, είτε είναι iPhone, είτε Android, είτε οτιδήποτε άλλο να αγορά, θα κατεβάσετε εφαρμογές, θα δείτε ότι τα κοστολόγια είναι πάρα πάρα πολύ χαμηλά. Δηλαδή, ενώ θα ήθελες για 5-10 βασικές εφαρμογές στο PC σου, γύρω στα 500 με 1.000 ευρώ, αν τα αγοράζες κανονικά, ακόμα και αν έβαζες κάποια κομμάτια που είναι ελεύθερου λογισμικού και ανοιχτού κώδικα, θα έβλεπες ότι τα ανάλογα τεμάχια λογισμικού, τα applications που κατεβάζεις στον χώρο των κινητών συσκευών, δεν θα σου κοστίζουν πάνω από 100 ευρώ, και πολλά ίσως να λέω, έτσι. Και όλα αυτά σε ένα πλαίσιο πολύ μεγάλης αξίας, τρομερά μεγάλης αξίας. Δηλαδή, αυτά που κάνουμε στις κινητές συσκευές είναι απίστευτα πράγματα. Πώς εξηγείται αυτό το πράγμα, δηλαδή, εδώ μιλάμε για μια αντίστροφη γεσία τιμής. Αντί να ανεβάζεις τις τιμές, τις γκρεμίζεις. Τι εξήγηση μπορούμε να δώσουμε εδώ. Δηλαδή, ένας οικονομολόγος στραλίγει, αλλά όταν δεν πάει καλά, τις γκρεμίζουμε τις τιμές. Έτσι πράγμα. Δηλαδή, γκρεμίζεις την τιμή του συγκεκριμένου προϊόντος, αλλά πλέον δεν μιλάς για κυκλοφορία στις τάξεις των εκατό χιλιάδων, ξαφνικά η κυκλοφορία πηγαίνει σε απίστευτα, ο νούμερος του στυλ 10 εκατομμύρια. Οπότε λες εσύ, δεν έχει νόημα να κρατήσω ηγεσία τιμής, κρατάς πάλι ηγεσία τιμής, δεν έχει νόημα να κρατήσω ηγεσία τιμής με τα παλιά δεδομένα. Δηλαδή, πως μια εφαρμογή, ξέρω εγώ, της πλάκας, η πιο απλή εφαρμογή στον χώρο των PC, δεν θα κάνει 50-60 ευρώ, η πιο απλή εφαρμογή. Δεν μπορείς να ζητήσεις 50-60 ευρώ στη νέα κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Θα ζητήσεις το πολύ δυο-τρία, πέντε-έξι ευρώ του ενδέκατο, αλλά θα ποντάρεις ότι θα έχεις όχι απλό δεκαπλάσσιες πωλήσεις, θα έχεις τουλάχιστον εκατονταπλάσσιες, αν όχι χιλιαπλάσσιες. Όμως, για να πετύχεις αυτήν εδώ την οικονομία κλίμακας που ήρθε με τις νέες συσκευές, πρέπει να πετύχεις τις χιλιαπλάσσιες ή εκατομμυριοπλάσσιες πωλήσεις. Συνεπώς, πρέπει να δεσμεύσεις τους χρήστες στο άρμα σου. Πρέπει να τους πείσεις ότι πρέπει να δώσουν αυτά τα λεφτά, για να πάρουν αυτές τις μικρές συσκευές που κάνουν δυο-τρία ευρώ. Αυτό δεν είναι δυνατότητας. Εκεί πάντως βάζει το όνομα σου και πείσεις πως αλήθεια. Με το όνομα που θα τελειώσεις σήμερα από την καρδιά σου, δεν είναι έξυπνη δυνατότητας. Με το όνομα που θα τελειώσεις, δεν είναι έξυπνη δυνατότητας. Με το όνομα που θα τελειώσεις, δεν είναι έξυπνη δυνατότητας. Με το όνομα που θα τελειώσεις, δεν είναι έξυπνη δυνατότητας. Όπως εμείς, που σώμαν κάποιος να μείχνουμε, γιατί πάει να δοξάει όλες τα αλήθεια. Παλιά έχουμε φόναια όλες, όπως τέτοια, που δεν μπορείς να δοξάσεις, όλες τα αλήθεια. Παλιά έχουμε φόναια όλες, όπως τέτοια, που δεν μπορείς να δοξάσεις, όλες τα αλήθεια. Κάτω από έναν το οποίο αν δεν είναι τέτοιος, τέτοιος να σε ηγκώ, να σε δεδιάσει αλήθεια, να σε δεδιάσει αλήθεια, να σε δεδιάσει αλήθεια, να σε δεδιάσει αλήθεια, να σε δεδιάσει αλήθεια, να σε δεδιάσει αλήθεια. Επίσης, είναι τα παιχνίδια που τα μένει μόνο το τρίβι μου. Δεν θέλεις κάτι νορειά να σε σκέφτεσαι και να δώσεις πίστες, πυρώνεις, μικρά φοσά, σε ένα αθροσκόλου, είτε τίποτα άλλο, είναι και το ισοδροπικό μοντέλο, όσο πολλά στρατιωμένα. Έτσι. Άρα, βλέπω σε μια πολύ πλοκή κατάσταση, που κοινούμαι σε εντελώς καινούριους κόσμους, και ποντάρουν αυτοί που με μπλέκουν σε αυτούς τους κόσμους, που μου δίνουν με το ένα χέρι πάρα πολλές παροχές φαινομενικά δωρεάν, αλλά από τον άλλο, παίρνουν κάτι και από μένα. Για παράδειγμα, εθισμό. Εθίζομαι σε αυτά εδώ πέρα τα πράγματα, άρα κάποια στιγμή θα πληρώσω. Και ο πρώτος εθισμός που έχει έρθει σε αυτά τα πράγματα είναι η χρήση ηλεκτρονικού χρήματος. Βλέπετε τι προσπάθειες κάνει η κυβέρνηση τώρα για να εισπράξει, να εισάγει την έννοια του ηλεκτρονικού χρήματος. Προσπάθειες με πιταγιές, με πιστωτικές κάρτες, για να μπορούμε να ελέγχουμε για παράδειγμα το Φυπία. Αυτό το έχουν πετύχει αυτοί εδώ και καιρό. Έχουν δημιουργήσει υποδομές κυρίως στις προηγμένες χώρες της Δύσης, που χρησιμοποιείς πολύ ηλεκτρονικό χρήμα. Οπότε έχουν δημιουργήσει μια έτοιμη κατάσταση, που μόλις εσύ θα μπλέξεις αυτόν εδώ τον κόσμο, και θα πεις, κοίταξε τώρα 2-3 ευρώ για να κατεβάσω 5 τραγούδια, να τα πληρώσω. Όπως θα πλήρωνα με την πιστωτική μου κάρτα ένα πακέτο τσιγάρα, γιατί να μην κατεβάσω 3-4 τραγούδια. Αυτή όμως η κίνηση και εσένα συγκανοποιεί, γιατί πολύ φτινά παίρνεις τη μουσική σου, αλλά ταυτόχρονα στηρίζει τη μουσική βιομηχανία εκείνης της χώρας. Και δεν ζούμε τα κατακλεισμια φαινόμενα που βλέπουμε στις μέρες μας. Στην Ελλάδα έχει διαλυθεί η μουσική βιομηχανία. Η Θεσσαλονίκη, αν κρίνω, ήταν 10 στούντιο παραγωγής μουσικής. Τι βγάζαν οι άνθρωποι, ήταν στούντιο όμως, χώροι, άνθρωποι, εργαζόμενοι. Και αυτά έχουν εξαφανιστεί τελείως. Ζήτημα έχουνε μείνει από τα 10 κάπως μεγάλα στούντιο 2-3. Και αυτά ξέρουν πώς ζούνε. Ναι, αυτό είναι μοντέλο διάδοσης υπόψη. Αλλά αν δεν λειτουργεί η μουσική βιομηχανία, δεν θα βγουν καινούργια CD. Γιατί η εφημερία δεν θα μοιράσει έναν καινούργιο CD, μάλλον θα μοιράσει ένα CD από κάποια επιτυχία του παρελθόντος. Αλλά θέλω να σας πω ότι όταν αρχίζει να διαλύεται η μουσική βιομηχανία, όλοι την πληρώνουμε την υφή. Συνεπώς, είναι πολύ πλοκο το θέμα να μην πούμε περισσότερα. Η Άπολ ήταν πρωτοπόρα σε όλα αυτά εδώ πέρα τα πράγματα, δηλαδή φάνηκε πως είχε πρωτοπορίες που την κατάλληλη στιγμή της εκμεταλλεύτηκε και της δραχμοποίησε, της ευρωποίησε, πώς το δούμε τώρα, της έκανε πολύ χρήμα. Πώς της έκανε χρησιμοποιώντας ιντιομ και διαλέκτο, όπως θα δούμε. Το ιντιομ ας πούμε, το εξηγήστε την προηγούμενη φορά. Για παράδειγμα, ένα ιντιομ της Apple είναι το iTunes. Το iTunes ήταν το παγκόσμιο πρότυπο για να κατεβάζεις μουσική, επιπληρωμή βέβαια, αλλά με πολύ λογικό κόστος και σε όλη τη δυνατότητα να χρησιμοποιείς τη δική σου προσωπική βιβλιοθήκη παντού. Οπότε κάποια στιγμή το μετέφερε με το iPhone και στο χώρο αυτό που περιγράφουμε τώρα και βλέπετε την τρελή εξέλιξη την οποία είχε. Δεν θέλω να πω περισσότερα, απλώς στο χώρο της εκπαίδευσης υπάρχει το ιντιομ, αλλά υπάρχει και το διαλέκτο που θα σας πω σήμερα. Μήπως ο χώρος της εκπαίδευσης μπορεί να δημιουργήσει κάποια στεγανά, γιατί όλο αυτό το σκηνικό δημιουργεί μια παγκοσμιοποίηση, όπως αντιλαμβάνεστε κι εσείς, και στην παγκοσμιοποίηση χάνουν οι μικροί παίκτες. Δηλαδή, όταν εσύ έχεις να ανταγωνιστείς μία εφαρμογή που πουλίεται με 3 ευρώ, αλλά έχει πουλήσει 100 εκατομμύρια αντίτυπα μέσω του App Store ή του Play Store, αντιλαμβάνεστε ότι μιλάς με κάποιον κολοσό που από πίσω έχει μία και λιφαλαιοποίηση της τάξης του μισού δύση ένα δύση. Πώς εσύ μπορείς να βάλεις με αυτό το κολοσό? Θεωρητικά δεν μπορείς να τα βάλεις. Δεν τα βάζετε με κάποιον που βγάζει απλώς μία εφαρμογή που κάνει μερικά ευρώ, μερικά δολάρια, τα βάζεις με έναν κολοσό. Άρα, θεωρητικά, δεν μπορείς να κερδίσεις εύκολα σε αυτήν εδώ την μάχη. Η απάντηση είναι από την πλευρά αλληλεπίδραση, Dialect. Και εδώ γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια να σωθεί το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Κάποια στιγμή όλη αυτή η κατάσταση που σας περιέγραψα εδώ θα χτυπήσει τις πόρτες και του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Ήδη μαθαίνετε εσείς για open courses, για τέτοια πράγματα και τα λοιπά. Προς το παρόν αυτά δεν δίνουν κάποιο πιστοποιητικό παρακολούθησης, αλλά είμαστε πολύ κοντά, καταλαβαίνετε προς τα κει το πάνε, ότι κάποια στιγμή σε 2-3 χρόνια μπορεί να δίνουν και πιστοποιητικά παρακολούθηση. Και να το κάνουμε πολύ ανταγωνιστικούς όρους, δηλαδή να κοστίζει ένα μάθημα σε έναν φοιτητή λοιροφορικής, ένα μάθημα που γίνεται στο Στάνφορντ, μια πολύ χαμηλή τιμή, 150-200 ευρώ, δολάρια, οτιδήποτε. Αλλά ενώ αυτό φαίνεται μια τιμή πολύ χαμηλή, ήδη έχει δημιουργήσει υποδομές αυτός εδώ πέρα ο χώρος, το παρέχει, για να παρέχει αυτό το μάθημα για παράδειγμα σε 1000 φοιτητές. Άρα σε 1000 φοιτητές, με 1000 φοιτητές, αυτός ο οργανισμός συσπράττει 200.000 ευρώ το εξάμινο, που είναι ένα τρελό νούμερο, αν το σκεφτείτε. Και έτσι δεν θα δίνεις σε ένα περιθώρια που ζει στην Ελλάδα, να καν να χτυπήσεις την ποιότητα αυτού του μαθήματος, γιατί εσύ δεν έχεις πάρα πολύ λιγότερα χρήματα. Και τα χρήματα λιγοστεύουν. Συνεπώς, ποια λύση υπάρχει σε αυτό το πρόβλημα της άκρηπτης παγκοσμιοποίησης που μπορεί να μας ισοπεδώσει? Η λύση είναι να προχωρήσουμε από το ίδιον στο διάλεκτ. Δηλαδή τα ελληνικά μαθήματα, το ελληνικό τάξης, το ελληνικό οτιδήποτε, να έχει κάτι το ξεχωριστό, που του επιτρέπει να έχει τη δική του προστιθέμενη αξία και εξαιτίας αυτής της προστιθέμενης αξίας, να μην πάει ο Έλληνας εύκολα και να λέει «κοίταξα σφύγω από το Αριστοτέιλιο και ας πάω να πάρω το μάθημα το Στάνφορδ». Γιατί πιστέψτε με κάποια στιγμή θα τεθεί θέμα, ότι αν ο Έλληνας παίρνει ένα καλό μάθημα από ξένο πανεπιστήμιο του εξωτερικού και παίρνει και πιστοποιητικό σπουδών, ότι αυτό πρέπει να μετρήσει στη θέση του μαθήματος που θα έπαιρνε ενδεχομένως από την Ελλάδα. Και θα δημιουργήσει πολλαπλά προβλήματα, έτσι, κάποια στιγμή. Εδώ πέρα, λοιπόν, τύθει το θέμα του dialect. Δηλαδή πρέπει να βρούμε κάποια στοιχεία, είτε τεχνολογικά είτε στοιχεία περιεχομένου, τα οποία να δημιουργήσουν ελληνικά δίκτυα, τα ελληνικά δίκτυα να έχουν προστιθέμενη αξία και αυτή την προστιθέμενη αξία να μην θέλει να την απεμπολίσει εύκολα ο διδασκόμενος. Και αυτό θα μπορέσει να κρατήσει επίπεδο στις υπηρεσίες που παρέχει η Ελλάδα. Είτε αυτές, προσέξτε, είναι υπηρεσίες τηλεοπτικής φύσεως, όσο πηγαίνουμε στο Web θα μπορούν να μην βλέπουμε τα ελληνικά δίκτυα, με κάποια άλλα δίκτυα που εδρεύουν στο εξωτερικό, άρα αυτά θα παίρνουν τις διαφημίσεις και όχι ελληνική σταθμή, ελληνική πάροχη. Είτε είναι εξέρωγο στον χώρο των δικτύων πάροχη υπηρεσιών που βρίσκονται εκτός Ελλάδας, για φιλοξενία σελίδων οτιδήποτε, και ήδη αυτή τη στιγμή που μιλάμε, οι μισοί σοβαροί ιδιωτικοί οργανισμοί στην Ελλάδα, εφημερίδες, μεγάλες εταιρείες και τα λοιπά, έχουν τους σερβέρ τους όχι στην Ελλάδα. Μότι συνεπάγεται αυτό εδώ και ούτω καθεξής. Περισσότερα γι'αυτόν το πιπέδι θα σας πω σε επόμενη διάλεξη.
_version_ 1782818280725020672
description σύντομη περιγραφή: Συνεχίζοντας στο μπάθυμα της προηγούμενης Τετάρτης, όπου την προηγούμενη Τετάρτη θα θυμάστε, μιλήσαμε για γλώσσες προγραμματισμού, μιλήσαμε για Web, έτσι μιλήσαμε για native εφαρμογές, μιλήσαμε για κινητά, τα οποία κινητά κινούν την τρελή επανάσταση της πληροφορικής παγκοσμίως, μιλάμε για μια απίστευτη επανάσταση πληροφορικής, δηλαδή ακόμα και εμείς που βλέπαμε ένα διέξοδο στην πληροφορική την προηγούμενη δεκαετία, όπου στην προηγούμενη δεκαετία ήμασταν ακόμα στο Web 2, έτσι, τώρα με το Web 3 όλοι σηκώνουμε τα χέρια, είμαστε μια κατάσταση μεγάλου ρίσκου, από όλες οι απόψεις μεγάλου ρίσκου, μας δίνει τρομερές ευκαιρίες, αλλά δεν ξέρουμε και πού μας πάει, κανένας δεν ξέρει με το Web 3 που οδεύουμε, έτσι, γιατί είναι ένα πολύ δυνατό εργαλείο, είναι σαν να οδηγάς μια Ferrari, δεν ξέρεις τι μπορεί να σου προκύψει οδηγώντας μια Ferrari, μπορεί να πας και πολύ πιο γρήγορα, μπορεί να σου δίνουν και πιο εύκολα τυχήματα, αυτό ήθελα να πω. Οπότε την προηγούμενη φορά εξηγήσαμε λεπτομερό στο περιβάλλον όσον αφορά την τεχνολογία λογισμικού, τις γλώσσες προγραμματισμού, και τώρα θα τα πούμε αυτά σε επίπεδο, ας πούμε, εκπαίδευσης, όπου εκπαίδευσης μπρον ποιαδήποτε υπηρεσία που έχει αυξημένη διάδραση με τον κόσμο, αυτό σημαίνει εκπαίδευση. Αυξημένη διάδραση με ανθρώπους. Κι απ' αυτή την έννοια, ένα εκπαιδευτικό σύστημα είναι πιο πολύπλοκο από το εφοριακό, για παράδειγμα, σύστημα ή οποιοδήποτε άλλο σύστημα. Μη δείτε ένα σχολείο δημοτικό, μη δείτε ένα σχολείο μέσα. Το πανεπιστήμιο πόσο πολύπλοκο σύστημα είναι. Και γι' αυτό και το πανεπιστήμιο θα βρεθεί πρώτος στο μάτι του κυκλώνα, ήδη βρίσκεται. Γιατί σήμερα έχουμε ευθυντικές εκλογές. Ακόμα και η ψηφοφορία βλέπετε τι προβλήματα δημιουργεί. Έχει γίνει θέμα διαβούλευσης, δηλαδή διάδρασης σε ψηλό επίπεδο. Κάνουμε ηλεκτρονική ψηφοφορία, δεν κάνουμε ηλεκτρονική ψηφοφορία. Θα σταματάω, όμως εδώ δεν είναι θέμα του μαθήματος. Απλώς λέω ότι η διάδραση είναι εξαιρετικά πολύπλοκη. Δίνουμε δωρεάν βιβλία, δεν δίνουμε δωρεάν βιβλία. Με τι χρέωση, με τι κόστος, με τι, με τι, με τι. Και όλα αυτά, ας πούμε, στα βιβλία ελείθηκαν μόλις πριν 4 χρόνια. Με τον Εύδοξο, με ένα πληροφοριακό σύστημα. Με το που έγινε αυτό το πληροφοριακό σύστημα, που πολλοί τσινίσανε στην αρχή. Καλά λέγανε 5 εκατομμύρια για αυτό το πληροφοριακό σύστημα. Ξέρετε τι οικονομία κλίμακας πέτυχε το Υπουργείο μέσα σε 2 έτη. Χαλαρά 10-15 εκατομμύρια σε 2 μονοέτη. Και αυτό δείχνει τι φοβερά πράγματα μπορεί να κάνει η σχεδία σε ηλεπίδρασης. Θα πείτε, τον Εύδοξο γιατί τον αναφέρεις. Το αναφέρω γιατί Εύδοξο όχι μόνο η Ελλάδα. Καλώς, κακώς, από τις λίγες χώρες που δίνουν δωρεάν συγγράμματα είναι η Ελλάδα. Μήπως να είμαστε εκεί μόνοι, δεν ξέρω, έτσι από τον δυτικό λεγόμενο κόσμο. Οπότε είναι τρομερό αυτό που γίνεται. Δηλαδή, εδώ δείξα μια παγκόσμια πρωτοτυπία διαχείρισης ενός σύνθετου προϊόντος με πολύ καλά αποτελέσματα. Αλλά για να τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, γιατί μιλώντας για γλώσσες την προηγούμενη φορά μιλήσαμε για Metaforce, μιλήσαμε για Paradigms και μετά μιλήσαμε για Idiom. Πολλές φορές το λέμε Icon, δηλαδή στη γλώσσα των Graphical User Interfaces. Πολλές φορές το Idiom αντιστοιχεί με Icon ή με μια σειρά από Icons. Τώρα θα προχωρήσουμε πιο πέρα και θα μιλήσουμε για Idiom και θα μιλήσουμε και για Dialect. Για κοιτάξτε πώς πάνε αυτά εδώ πέρα τα πράγματα. Ξεκινάμε λοιπόν από το πρώτο θέμα, που είναι η διάδραση σε επίπεδο λειτουργικού περιβάλλοντος, όχι μόνο λειτουργικού συστήματος. Δηλαδή εμπλέκουμε το hardware και το software. Και είναι φανερό ότι εμείς ζητούμε αυξημένη διάδραση. Μπράβο. Σε hardware τι σημαίνει αυξημένη διάδραση, για να μας πει ο καθένας, από την επιστήμη, από τη σκοπιά του. Πείτε μερικά πράγματα, ορίστε. Στην εκπαίδευση να πάμε. Μάλιστα, λέει η συνάδελφός σας Μαργαρίτα, θέλουμε καλύτερους πολογιστές, πρώτη φάση, καλύτερα εργαστήρια. Βεβαίως θέλουμε καλύτερα εργαστήρια, δεν το συζητάμε. Απλώς τι διαπιστώνουμε, ότι πάω και δεν υπάρχουν τα χρήματα. Ωραία, τι άλλο χρησιμοποιούμε πολύ στην εκπαίδευση, θα θέλαμε να υπάρχει στην εκπαίδευση. Μπράβο. Λέει ο συνάδελφός σας ο Νίκος, διαδραστικούς πίνακες. Είναι ένα απόμενο στιγμή του hardware. Δηλαδή, δεν μπορούμε να φανταστούμε μια σύγχρονη αίθουσα χωρίς διαδραστικούς πίνακες. Ναι, θα θέλαμε έναν καλό προτζέκτορα. Και είναι πολύ εντυπωσιακό ότι προτζέκτορες και πίνακες γίνονται αυτή τη στιγμή ένα, το ξέρετε. Πολύ σημαντικό αυτό. Πείτε μου άλλα πράγματα που θα θέλαμε σε πίπεδο hardware. Θα ξεκινήσουμε με το σχολείο, γιατί είπαμε ότι το σχολείο, έτσι από το δημοτικό πηγαίνοντας μέχρι το πανεπιστήμιο, προσφέρει τη μεγαλύτερη διάδραση και αλληλεπίδραση. Δηλαδή, σε εμφορία μάλλον δεν χρειαζόμαστε διαδραστικούς πίνακες. Το πω έτσι. Ορίστε. Μάλιστα, μας λέει η συνάδελφός σας πολύ ωραία ότι στο πρόβλημα του κόστους απαντάμε με τεχνολογική εξέλιξη. Δηλαδή, λέμε ότι δεν μπορούμε συνέχεια να βρίσκουμε λεφτά να παίρνουμε υπολογιστές, γιατί και οι υπολογιστές, ξέρετε, κάθε 5-6 χρόνια θέλουν αντικατάσταση, όχι απλώς αλλαγή αντικατάσταση. Δεν αλλάζει, δηλαδή, κάποια εξαρτήματα ότους μόνος, αλλιώς θέλουν ολική αντικατάσταση. Οπότε, δεν μπορούμε αυτό να το κάνουμε πάπυρο, δηλαδή ένα καλό που μας έφερε οικονομική κρίσινο, ότι διαπιστώνουμε ότι δεν είναι αηφόρος, όπως νομίζουμε, η ανάπτυξη. Κάθε 5-6 χρόνια θα παίρνουν καινούριους υπολογιστές, δεν γίνεται αυτό. Οπότε, μία λύση, λέει η συνάδελφό σας, είναι να μπούμε σε ταμπλέτες. Μια νέα τεχνολογία που είναι πολύ φτεινότερη και την οποία εύκολα μπορούν να τη διαθέσουν και τα πανεπιστήμη και οι ίδιοι οι φοιτητές. Δηλαδή, είναι πολύ εύκολη τεχνολογία και που αλλάζει εντελώς τη λειτουργία της τάξης. Πολύ ωραία. Άλλες τεχνολογίες που συνειστούν το hardware που αλλάζει τη διάδραση. Ας πούμε, οι δικτυάδες τι θα λέγανε, ποια τεχνολογία έχει αλλάξει εντελώς τη διάδραση. Δηλαδή, φεύγει εντελώς, δεν θα φύγει εντελώς, αλλά στο ορατό της μέρος. Φεύγει η ενσύρματη υποδομή που κόστιζε και αρκετά. Και πάμε σε ασύρματη. Και μάλιστα παρουσιάζει μία ομοιότητα στο κόστος. Δηλαδή, όσο κερδίζουμε αντικαθιστώντας, τους σταθερούς υπολογιστές ή τα λάπτωμες με ταμπλέτες και παρόμοιες συσκευές, άλλο τόσο, θα έλεγε κανείς, κερδίζουμε αντικαθιστώντας τις ενσύρματες υποδομές με Wi-Fi. Με wireless γενικά υποδομές. Πολύ ωραία. Να πούμε μερικά επαναστατικά στοιχεία όσον αφορά το software. Τι αλλάζει στο software? Μας λέει συνάδελφός σας ότι όπως στο hardware γίναν κάποιες επαναστάσεις, ομοίως γίναν και στο software το αντίστοιχο του TaxisNet, που είναι το φορολογικό μας σύστημα και το εικονικό μας περιουσιολόγιο. Στο σχολείο λέγεται εικονικό μαθητολόγιο, ας το πούμε. Είναι το σύστημα που έχει αναπτύξει το Ελληνικό Υπουργείο Παιδείας. Το οποίο κάνει θαυμάσια πράγματα. Αυτό αφήνουμε, να το πούμε, μία άλλη μεγάλη πρωτοτυπία που υπάρχει στην Ελλάδα. Δεν ξέρω στις άλλες χώρες που έχουν πάει. Αλλά παρακολουθεί για πρώτη φορά και με ελάχιστο κόστος. Αυτό είναι το σημαντικό. Δηλαδή, είναι μια κεντρική δομή που δεν ξέρουμε πόσο κόστος. Προφανώς κάποια εκατομμύρια. Μπορεί και κάποιος να δει ψήφο αριθμίρια εκατομμυρίων, έτσι. Κάτι δική μου πληροφόρηση είναι πάνω από τα 10 εκατομμύρια μέχρι τώρα επένδυση, αλλά σαφέστατα αποδίδει χρήματα, γιατί για πρώτη φορά έχει αποτυπωθεί στο Υπουργείο το μαθητολόγιο. Δηλαδή, ποιοι διδάσκουν και σε ποιους διδάσκουν. Ποια είναι η διαφορά, δηλαδή, του καινούργιου συστήματος με το παλιό. Πρώτον, καλύπτει δύο τεχνολογικά προγράμματα που υποστηρίζονται στις σχέσεις του Υπουργείου. Δε θέλει να με κάνει ολοκληρωμένο πράγμα, το πράγμα του Υπουργείου για το Υπουργείο, με έναν αποτυπωθείο στο Υπουργείο. Και το τρίτον, καλό που εγώ χρησιμοποιήσω με εγώ, είναι ότι μπορείς από τελευταία στιγμή, να πεις και να μιλήσεις και να μιλήσεις, και να πάρεις κάποια πράγματα ανεπιπλέον. Μάλιστα. Άρα, ποια είναι η δύναμη του σε πλευράς τεχνολογίας λογισμικού που μας ενδιαφέρει εμάς. Όσον αφορά τη διάδρασή του τι είναι αυτό, απάντησε ένα κοινωνικό δίκτυο. Δηλαδή, αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία, ότι έκανε όλα τα σχολεία ένα μεγάλο δίκτυο. Δεν το πούμε κοινωνικό, δεν ακριβώς, είναι σχολικό δίκτυο, ένα μαθητικό δίκτυο. Αλλά έχει πολύ μεγάλη διάδραση από όλους, από καθηγητές και μαθητές. Η διάδραση των μαθητών γίνεται έμεσα. Πώς? Για τη καταγραφή της παρουσίας τους ή της απουσίας τους. Για πρώτη φορά ο υπουργός μπορεί σε πέντε λεπτά να ξέρει πόσα παιδιά πήγαν σήμερα σχολείο. Είναι φοβερό πράγμα, έτσι. Απαντάει στο ερώτημα πόσα παιδιά πήγαν χτε σχολείο. Φαντάζομαι ότι δεν έχει ενημέρωση τόσο γρήγορη. Αλλά τρομερό πράγμα αυτό. Ή απαντάει στο ερώτημα πώς καθηγητές ήταν στη θέση τους. Απαντάει σε ερωτήματα που δεν μπορείς να απαντήσεις μέχρι τώρα. Πόσα κενά υπάρχουν. Ποιες είναι οι αναλογίες μαθητών διδασκώνων. Ποιά είναι τα κοστολόγια διαδράσεις το ένα το άλλο, έτσι. Και μπορεί να το πάει σε τόσο πολύ ψηλά επίπεδα. Δηλαδή ουσιαστικά έχει κάνει ένα suingeneris virtual learning environment. Όπως αυτά που έχουμε εμείς. Δηλαδή το e-learning που είναι moodle που έχουμε τώρα, ή το e-class, οτιδήποτε άλλο, υπήρχε κατά καιρούς. Και αυτά εδώ πέρα τα συστήματα, είπαμε, μπορούν να βγάλουν τον περίφημο βαθμό εμπλοκής. Πόσο εμπλέκετο καθένας και σε ποια διαδικασία εμπλέκεται. Και με αυτόν τον βαθμό εμπλοκής μπορεί να προχωρήσει ασφαλέστερα στο επόμενο μεγάλο θέμα που είναι σοβαρότατο για όλους τους ανθρώπους, για όλους τους εργαζόμενους, για όλες τις βαθμίδες και λέγεται αξιολόγηση. Δηλαδή πριν λύσει το θέμα βαθμός εμπλοκής, συμμετοχικότητα, διαδραστικότητα της κοινότητας, εμείς λέμε κοινωνικό δίκτυο για να δείξουμε ποια είναι η δομή αλληλεπίδρασης και διάδρασης. Αλλά δεν ακριβώς κοινωνικό δίκτυο, είναι μαθητικό δίκτυο, είναι εκπαιδευτικό δίκτυο αν είναι σε πανεπιστήμιο. Από εδώ το δίκτυο μετά μπορεί να βγάλει βαθμούς εμπλοκής και από τους βαθμούς εμπλοκής να προχωρήσουμε κάπως με κάποια ασφάλεια στο δύσκολο θέμα που είναι η αξιολόγηση. Είτε η αξιολόγηση των μαθητών, των διδασκωμένων, είτε η αξιολόγηση των διδασκώδων, που ξέρετε είναι πολύ δύσκολο και κανθόδε ζήτημα. Αν δεν λυθεί λοιπόν ο βαθμός εμπλοκής που μπορεί να συναχθεί από εκεί, λοιπόν φαντάζομαι συμφωνείτε και εσείς ότι υπάρχει αυξημένη διάδραση σε επίπεδο λειτουργικού περιβάλλοντος, όχι μόνο λειτουργικού συστήματος, που σημαίνει εμπλοκή hardware-software, δι' αυτό δημιουργία δικτύων που λέγονται εκπαιδευτικά δικτύα, δηλαδή θα πρέπει κάποια στιγμή, πιθανώς εδώ να είναι καινοτομία, να ορίσουμε κάποιο καινούριο πράμα που λέγεται εκπαιδευτικό δίκτυο και από αυτό να μπορέσουμε να βγάλουμε έναν βαθμό εμπλοκής. Και δι' αυτό να προχωρήσουμε στο καθόδες θέμα που λέγεται αξιολόγηση. Βλέπετε λοιπόν ότι εδώ η εκπαίδευση δείχνει τη δυναμή της, δηλαδή εκπαίδευση είναι το πιο προχωρημένο δίκτυο στο οποίο θα οριστούν αυτά εδώ πέρα τα πράγματα και όχι να ορίσουν σε κάποιες δράσεις που κατεβαίω, τουλάχιστον είναι πιο χαμηλού επίπεδο, πιο χαμηλής δηλαδή διάδρασης, ας πούμε πως είναι το TaxiState. Πάμε τώρα στο δεύτερο κομμάτι αυτής της διάδρασης. Ξέχασα να σας πω ότι αυτό που άλλαξε τα δεδομένα είναι το Web3, δηλαδή τεχνολογικά μπαίνοντας στο Web3 διεπιστώσαν ότι όλος αυτός ο άξονας παίρνει φωτιά. Όλες αυτές είναι φαρμογές Web3. Οπότε πάμε στο δεύτερο άξονα, που λέει ελληλεπίδραση σε επίπεδο εφαρμογών, applications. Εδώ πέρα, το κράτος πρέπει να βρει λύσεις. Γιατί το Web3 βγάζεται κάποια κοστολόγια, διόλα αυτό το hardware και το software, βγάζεται κάποια κοστολόγια. Εμείς όμως έχουμε μάθει, επειδή είναι δεδομένη πειρατεία λογισμικού, ότι δεν δίνουμε πολλά λεφτά για το software. Η εμπλοκίημος αυτά τα συστήματα τι έχει δείξει? Ότι για τον Web συστημάτο για πρώτη φορά, αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε και μάλιστα μεγάλα ποσά. Και έτσι θυμόμαστε ότι εκτός από το hardware, υπάρχει και το software και θα πρέπει να αγοράσουμε το λογισμικό. Οι εφαρμογές χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες, αυτή τη στιγμή όπως μιλάμε, δηλαδή καθώς ενσωματώνεται όλη η υπεδία σε αυτό το σύννεφο του cloud, του Web3. Είναι οι native εφαρμογές, οι οποίες τρέχουν όπως ξέρετε σε κάθε υπολογιστή, σε κάθε ταμπλέτα επί τόπου. Είναι οι web εφαρμογές και το τελευταίο που έρχεται και το ξέρουν οι δικτυάδες είναι οι wireless εφαρμογές. Οπου wireless εφαρμογές είναι εφαρμογές που γίνονται εκτός διαδικτύου. Μπορείτε να μου πείτε μερικές εφαρμογές εκτός διαδικτύου που έχουν πολύ μεγάλη αξία. Μεγάλη αξία διάδρασης για όλη την διοικησία και την εκπαίδευση κατά συνέπεια. Είναι εκτός διαδικτύου, είναι μεγαλύτερο δικτύο. Είμαι σε εξυπηρετία πάντα, πίστευτα. Απάντηση, κινητή τηλεφωνία. Μόλις μας συμβήκαν, το πιο εύκολος τρόπος επικοινωνίας είναι μετά, κινητά. Μου συμβαίνει κάτι και θα καθυστερήσω, τι πιο φυσικό να σας πάρω τηλέφωνο. Ξέρετε, θα καθυστερήσω 20 λεπτά. Σας συμβαίνει σας κάτι, τι πιο φυσικό να επικοινωνήσετε, μαζί με SMS, με τηλέφωνο. Δεν σχέτει με email, μπορείτε να το κάνετε, αλλά μας δείχνει ότι υπάρχουν κάποια δίκτυα που είναι εκτός του cloud, εκτός του Web3 δικτύου. Τώρα που οι κινητές συσκευές, τα κινητά μας έχουν γίνει κάτι μεταξύ ταμπλέτας, λάπτοπ, κινητού κτλ, λαμβαρνόμαστε πως είναι δίκτυα, τα οποία συμπλέουν. Έχουν μεγάλα κοινά σημεία. Αλλά είναι και ξεχωριστά δίκτυα. Και εσείς που είστε τις κατευθύσεις των δικτύων, ξέρετε ότι μπορούν να στηθούν πάρα πολλά δίκτυα, τα οποία να μην είναι, ας πούμε, κοτσαρισμένα πάνω στο Web, στο ίντερνετ. Και συνέχεια αυτά τα δίκτυα θα ανεβαίνουν. Μάλιστα, πολλοί θα αποφεύγουν να τα συμπλέξουν αυτά με το διαδίκτυο, για ποιο λόγο? Για την προστασία των δεδομένων τους. Δεν θέλω να τα δώσω τα δεδομένα, μέσο και κατυποψία ενώ στους 1% να σπάσει η πληροφορία στη βάση των δεδομένων που έχουν, δεν θέλω να τη δώσουν αυτή μέσω διαδικτύου. Άρα, λοιπόν, έχουμε μια δεύτερη λεπίδραση σε επίπεδο εφαρμογών, που γίνεται εδώ πέρα. Και εδώ μας ενδιαφέρει πάρα πολύ η οικονομική διάσταση, με το πόσο κοστίζουν αυτά εδώ. Το Πανεπιστήμιο μας είχε ένα τέτοιο μεγάλο προβληματισμό. Δηλαδή, μέχρι πέρσι χρησιμοποιούσαν την πλατφόρμα Blackboard και αυτό μας ωφέλισε πολλαπλά, γιατί χρησιμοποιούσαμε το νούμερο ένα κατασκευαστή, Virtual Learning Environments, οπότε ξέραμε τι θα πει να είσαι στην κορυφία, ας πούμε. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε μάθημα ήταν στην κορυφία, αλλά είχες γενικά ένα όχημα που μπορούσε να σε πάει πάρα πολύ ψηλά. Κάποια στιγμή, όμως, η ανάπτυξη με κάποιο μεγάλο κόστος κρίθηκε ασύμφορη, ειδικά όταν αρχίζουν μπαρβάτες περικοπές. Οπότε κινηθήκαμε σε κάποια άλλη πλατφόρμα, η οποία είναι, ξέρω εγώ, Web από όλες τις πλευρές, δηλαδή την αναπτύση κοινότητα λογισμικού. Αναφερόμαστε στο ελεύθερο κώδικο και στο ανοιχτό κώδικο, στο ελεύθερο λογισμικό και στο ανοιχτό κώδικο. Και αυτή η πλατφόρμα, ναι μεν δεν κοστίζει σχεδόν τίποτα όσον αφορά την κτίση της, αλλά θέλει πολύ καλούς κομπιτεράδες, δηλαδή πισθήμονες πληροφορικής, μηχανικούς πληροφορικής, ό,τι άλλο υπάρχει, για να μπορούν να την στηρίξουν. Και τώρα πάμε στον τρίτο άξονα που λέει αυτά, πώς εφαρμόζονται στο χώρο της εκπαίδευσης. Δηλαδή είναι ο πιο προηγμένος όσον αφορά χώρος διάδρασης από όλες τις απόψεις. Υπάρχουν και άλλοι βέβαια προηγμένοι χώροι. Μπορεί να είναι για παράδειγμα ο χώρος, ξέρω εγώ, της γεωγραφίας. Να τώρα σεισμούς που είχαμε. Όλοι θέλουν να μαθαίνουν τι γίνεται, πόσο επικίνδυνος είναι ο σεισμός, πόσο κοντά σε μένα είναι ο σεισμός, πόσο τέτοιο, πόσο αλλιώς. Αλλά ένα διαδραστικό σύστημα στο χώρο της γεωγραφίας, της σεισμογραφίας, της σεισμολογίας θα μας ήταν πάρα πάρα πολύ χρήσιμο. Εν τούτοις όλα αυτά τα συστήματα υπάρχουν ήδη στο χώρο της εκπαίδευσης. Ό,τι κάνουμε στο χώρο της εκπαίδευσης είναι ήδη δυο τρεις φορές πιο διαδραστικό από αυτά εδώ τα συστήματα. Άρα λοιπόν υπάρχει αυξημένη διάδραση στο χώρο της εκπαίδευσης, αλλά ο χώρος της εκπαίδευσης παρουσιάζει ένα άλλο μεγάλο μειονέκτημα, ότι ο χώρος της εκπαίδευσης, ειδικά της δημόσιας εκπαίδευσης, κινείται γύρω από το λεγόμενο κοινό παρονομαστή. Τι σημαίνει αυτό στην πράξη? Ότι δεν μπορεί ένα σχολείο να ξεχωρίζει όσον αφορά την υλικοτεχνική του υποδομή αισθητά από ένα άλλο. Πρέπει λύσεις που θα δώσω να ισχύουν για όλοι ή δυνατόν την επικράτεια. Αντιθέτω σε ένα ιδιωτικό σχολείο, κινείται ακριβώς αντίθετα κριτήρια. Θέλει να ξεχωρίζει αισθητά, ώστε να μπορεί να προσελκύσει μαθητές. Και εδώ έχουμε ένα πρόβλημα. Δηλαδή, καλούμαστε όσοι χυτεύεται στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης να απορρευτούμε με πολύ λίγα πλέον χρήματα. Που θα δημιουργήσει και σοβαρά προβλήματα. Γιατί, κακά τα ψέματα, όταν χρήματα περισσεύουν, η έρευνα πάει πιο καλά, δίνονται ευκαιρίες για χρηματοδότηση ερευνητικών προγραμμάτων, για απασχόληση νέων επιστημών, όπως είστε εσείς, και ούτω καθεξής. Τώρα που στενεύουν, αυτό που μας μένει ως αντιμετώπιση του προβλήματος είναι οι έξυπνες λύσεις, αν αυτές εδώ υπάρχουν. Και, δυστυχώς, η διάδραση στο χώρο της εκπαίδευσης, δημόσιας τουλάχιστον εκπαίδευσης, μάλλον βρίσκεται σε πολύ πολύ χαμηλό πίπεδο. Οπότε, αγγίζουμε τώρα τα οικονομικά θέματα, τα οποία βλέπουμε εμείς όχι ως οικονομολόγοι, επειδή εμείς δεν είμαστε οικονομολόγοι, αλλά εμείς τα βλέπουμε στην τεχνολογική τους διάσταση. Δηλαδή, εμείς θα δώσουμε μια τεχνολογικής φύσεως γνωμοδότηση τι θα γίνει. Ο πρώτος άξονας των οικονομικών θεμάτων έχει να κάνει με τον ανοιχτό κώδικα και με το ελεύθερο λογισμικό. Εσείς, είτε στην επαγγελματική σας εκπαιδευτική εμπειρία, είτε στην επαγγελματική σας εμπειρία σε άλλους φορείς, οργανισμούς, εταιρείες, είτε στην φοιτητική σας εμπειρία, τι λογισμικό χρησιμοποιήσατε, δηλαδή αν τεθεί το ερώτημα πόσο της εκατό χρησιμοποιήσατε ανοιχτό κώδικα και ελεύθερο λογισμικό, τι θα μου πείτε. Είναι καταστροφή, δηλαδή σημαίνει ότι απαξιώνουμε το ανοιχτό και ελεύθερο λογισμικό, τη στιγμή που το ανοιχτό και ελεύθερο λογισμικό μπορεί να μας προσφέρει πάρα πολλά πράγματα. Και θα έπρεπε να υπάρχει στην ατζέντα. Μάλιστα, έχει μια συνέπεια που πρέπει να την πούμε, ότι ενώ για παράδειγμα στο λογισμικό που αγοράζουμε έχουν συμβεί μερικές τραγωδίες. Όπως ξέρετε, ακόμα και λειτουργικά συστήματα πολύ πετυχημένα, όπως τα βίστα, κάποια στιγμή κατέρευσαν υπό το βάρος των προβλημάτων τους. Το λέω αυτό γιατί την περίοδο εκείνη είχε αναπτυχθεί ιδιαίτερα το Linux σαν λειτουργικό σύστημα και λειτουργικό περιβάλλον, αλλά ενώ είχε αναπτυχθεί από τι ξέρετε, και προσέξτε, είχε αναπτυχθεί ιδιαίτερα στο κομμάτι του interface, δηλαδή ποτίθεται είχε το έξυπνο interface, είχε πολύ προχωρημένα interfaces, εντούτοις δεν μπόρεσε αυτό να σταβιοδρομήσει. Το θέμα είναι ότι ενώ το ανοιχτό και ελεύθερο λογισμικό έκανε θαυμάσια δουλειά με το Linux που ερχότανε με δύο interfaces, κανένα από αυτά δεν μπόρεσε να πετύχει μεγάλη διείσδυση στην αγορά εργασίας, στο χώρο της παραγωγής, στο χώρο των επαγγελματιών του software. Και δεν χρειάζεται να πούμε το λόγο, το ξέρετε εσείς όλοι έτσι, το ξέρουν όλοι πλέον το λόγο. Αλλά αυτό, τώρα πάμε στα δύσκολα θέματα και αυτά θέλουμε να καταλάβουμε, δημιουργεί πρόβλημα στη λεγόμενη ηγεσία τιμής και στην τεχνολογική πρόοδο. Κοιτάξτε λίγο ποια είναι ηγεσία τιμής. Είναι οικονομικό θέμα, ίσως ο οικονομολόγος πιο καλά να το έλεγε, να το δώσουμε στην τεχνολογική του διάσταση. Άς υποτεθεί, ας πούμε, ότι έχουμε, να σας πω στην κλασική οικονομική θεωρία, πως ξεκινάει και μετά το μεταφέρουμε στο δικό μας το χώρο. Άς υποτεθεί πως έχουμε δύο εφημερίδες, οι οποίες έχουν αυξημένα έξοδα λειτουργίας και κάποια στιγμή, ενώ και οι δύο τιμώνται ένα ευρώ, αντιλαμβάνονται ότι αν δεν πάνε την τιμή τους στο 1,30, 1,50, πού θα το πάνε, δεν βγαίνουν. Πέφτει και η κυκλοφορία, δεν εφημερίδες αυτή τη στιγμή, κάτι που μπορούμε να πούμε ότι είναι και το πιο σημαντικό πράγμα για την ενημέρωσή μας πλέον. Οπότε, τί είδεται θέμα, αν θα κάνουν ή όχι την αύξηση. Και η μια εφημερίδα σκέφτεται συντηρητικά, λέει, κοίταξε, αν αυξήσω την τιμή μου, μπορεί οι αναγνώστοις μου να πάψουν να με αγοράζουν, να υποστώ δηλαδή κάποια απώλεια στο αναγνωστικό μου κοινό, οπότε αντί τα οικονομικά μου να βελτιωθούν να γίνουν χειρότερα. Μια πολύ λογική σκέψη. Η άλλη εφημερίδα, όμως, λέει ότι, ξέρετε, υπάρχει η θεωρία της ηγεσίας της μης, που λέει, άμα εσύ κάνεις το βήμα μου και ανεβάσεις την τιμή σου, αλλά κάνοντας και μία ταυτόχρονη κίνηση, προσφοράς κάποιου πράγματος προς το αναγνωστικό σου κοινό, δηλαδή ενδεχομένως κάποιο εξτραπεριοδικό, κάποιο CD, έτσι κάτι τίς, θα κατσινίσουν και δεν θα σ' αγοράσουν. Αλλά το πιθανότερο είναι πως ο κόσμος θα πει αυτή η εφημερίδα για να ανεβάσει την τιμή της και να προσφέρει και πέντε πράγματα ακόμα, είναι καλή ή κάτι έχει, για να την αγοράσω. Και για να μην μπλέξουμε στα οικονομικά, θεωρείτε ότι αυτός που θα κάνει πρώτος το βήμα και θα ανεβάσει την τιμή του, θα είναι μια ηγεσία τιμής και κατά κάποιον τρόπο κερδίζει. Τώρα εμείς γιατί τα λέμε όλα αυτά εδώ πέρα τα πράγματα, γιατί το ζήσαμε αυτό το παράδειγμα με την επέλαση των σμαρτφόντς. Δηλαδή τα σμαρτφόντς πότε φανίστηκαν? Γύρω στο 2007-2008 είχαμε βέβαια τους personal digital assistants τύπου Hewlett-Packard. Δηλαδή η Hewlett-Packard έκανε μια προσπάθεια να κάνει μια τεχνολογική ηγεσία τιμής, να μπει σε μια καινούργια αγορά με Windows XP, αργότερα Windows Mobile, αλλά δεν πολύ πιάσανε. Πότε έγινε επανάσταση μεγάλη και ποιος πήρε την ηγεσία τιμής στον χώρο? Η Apple με το iPhone. Δηλαδή όλα αυτά που λέμε τα τόλμησε η Apple, η οποία είπε ότι εμείς θα αυξήσουμε την τιμή, θα προσφέρουμε πέντε πράγματα ακόμα στους καταναλωτές μας και όλοι θα λένε ότι αυτό το προϊόν αξίζει να το αγοράσω. Και πράγματι αυτή η εταιρεία έχει πετύχει τα μέγιστα. Θα έλεγε κανείς πώς έχει πετύχει τα μέγιστα, που λέμε αυτή τη στιγμή παγκοσμίως πιχεί στα κινητά, είναι έξω το 15% των κινητών είναι iPhone ή στις ταμπλέτες είναι το 30% των ταμπλετών. Σις τι λέτε, συνδυάζοντας όλα αυτά που λέγαμε προηγουμένως, θα έλεγε κανείς πώς πολύ τι λες με το 15% με ρύβια αγοράς που έχει η Apple στα κινητά, είναι το όριό της, τα έχει πάρει όλα. Και μάλλον δεν θα είναι επίπερα από αυτό το πόσο στό. Παγκοσμίως, έτσι. Το 15% για μια εταιρεία σε παγκόσμιο κλίμα ήταν τρελό μέγεθος, έτσι. Σημαίνει δηλαδή ότι μπορεί, ξέρω εγώ, σε ένα δυο χρόνια να έχουν ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι, κάποιο μοντέλο iPhone, αυτό σημαίνει. Κάποιος μπορεί να ξεκίνησε με το iPhone το 4 και να έχουν πάει τώρα στο 6, που είμαστε 7, ξέρω εγώ. Τι λέτε εσείς, γιατί φαίνεται ότι το 15% της εκατομερίδιου αγοράς στα τηλέφωνα της Apple, μάλλον ο ορίζοντάς της δεν θα ανέβει πάνω από αυτό το πόσο στό. Απάντηση, γιατί η Apple είναι ολικός παροχός. Τα παρέχει όλα, δηλαδή παρέχει hardware, παρέχει software, παρέχει υποστήριξη. Άρα, από κάποιον να σου καλύπτει και τους τρεις αυτούς αξώνες, μάλλον το έχει τερματίσει. Μπορεί η Samsung να πουλάει περισσότερα κινητά τηλέφωνα, αλλά η Samsung δεν κάνει τίποτα στο λογισμικό. Έτσι δεν είναι. Ούτε κάνει τίποτα στον άλλο άξονα που είναι ο άξονας της υποστήριξης στο Web. Δεν κάνει καμία παροχή Web 3, ας πούμε. Η Apple τα παρέχει και τα τρία. Οπότε λες, καλά, πόσο παραπάνω να κάνεις. Δηλαδή, είναι τρελό νούμερο για μια εταιρεία να σου παρέχει Web 3 εφαρμογές και υποστήριξη. Είναι τρελό για μια εταιρεία να σου κάνει μόνη της το hardware. Είναι τρελό να σου κάνει και μόνη της το software και να μην αφήνει σχεδόν καν άλλο να κάνει κάτι άλλο. Τα παρέχει όλα. Η ηγεσία τιμή της τεχνολογικά πού προκύπτει, πώς αποδεικνύεται. Δηλαδή, γιατί όλος ο κόσμος κάνει ουρές για να αποκτήσει ένα iPhone. Και το κάνουμε εμείς να πεις κάποιες κυρίες που λες φαντασμένες κυρίες, συγκοπελούβες, εδώ οι Κινέζικα τα νουρέζει για να αποκτήσουν ένα iPhone, έτσι. Βάντηση, σε αυτό που λέμε ότι ο συνδυασμός σε τρεις άξονες, που αυτοί οι τρεις άξονες φαίνονται κατά κύριο λόγο στην Άπλου, δηλαδή και είναι αυτοί οι τρεις άξονες hardware, software και web, επιτρέπουν τη συσκευή να έχει πολύ μεγάλη τεχνολογική αξία. Και αυτό δεν έχουμε πει επανειλημμένως ότι και 700 ευρώ να δώσεις για ένα κινητό, δεν είναι λάθος. Γιατί ένα κινητό των 300 ευρώ, που είναι καλό κινητό στις μέρες μας, μια συσκευή των 300 ευρώ, στην πράξη, με αυτό εδώ το πλέγμα υπηρεσιών, το τριαξιονικό πλέγμα υπηρεσιών, φαίνεται πως αποκτά μια υπεραξία της τάξης, τρελή υπεραξία, όπου καθημερινά μπορούμε να αποδεικνύουμε σε ποιον άξο να δομίται αυτή η υπεραξία. Και πάνω σε αυτή την υπεραξία, η Apple έχει κατορθώσει να έχει ηγεσία, τι μεις, δηλαδή, αν βγάλει έναν κινούριο κινητό αύριο και το πει 800 ευρώ, δεν είναι η απάντησή, μα το ανάλογο, ξέρω, κινητό στην πλατφόρμα Android κάνει τα μισά λεφτά. Ούτως ή άλλως, η αξία του κινείται σε εντελώς διαφορετικές άλλες σφαίρες. Και αυτές είναι μέσης τιμές, δηλαδή, σε ακρότοτα, μπορούμε να δούμε και η υπεραξία της τάξης σε ακρότοτα. Και παραπάνω από αυτό. Αυτός ο σκοπός μας, εμείς θέλουμε να πούμε ότι έχουμε μια ελεύθερη απογείωση και παίζει η έννοια της ηγεσίας τιμής. Ποιος θα είναι, δηλαδή, με λίγα λόγια, ο leader στον χώρο. Και αυτός ο χώρος είναι πολύ δύσκολο να αποδιετηθεί. Δηλαδή, πρέπει να είσαι leader στο hardware, οπότε μπορεί η Apple να πει, ξέρεις, δεν βγάζω το καλύτερο hardware, αλλά ο συνδυασμός hardware και software που έχω σκοτώνει. Δεν μπορώ πρώτα να αγωνιστεί που να παρέχει και τα δύο τόσο καλά. Και, φυσικά, παίζει πολύ ο τρίτος άξονας. Δηλαδή, όλη η μάχη γίνεται σε αυτούς τους τρεις άξονες. Ποιος θα δώσει καλύτερο hardware, που συνέχεια βελτιώνεται με απίστευτες επινοήσεις. Ποιος θα δώσει καλύτερο software και ποιος θα παρέχει τον πολύ βασικό άξονα του Web3, που δίνει ένα σωρό άλλες. Οπότε βλέπετε, άλλοι πάνε προς τα έτσι, άλλοι πάνε έτσι, ο καθένας τι θέλει. Και αυτό πάει με την οικονομική του τεχνολογική πρόοδο. Αυτό με τυχαίνει μια τρελή οικονομία κλίμακας, δηλαδή όταν το σκεφτόμουν και το συζητούσαμε οικονομολόγους, μου λέγανε αυτοί κοίταξε στις εφημερίδες, που είναι το κλασικό παράδειγμα που χρησιμοποιούν οικονομολόγοι για την υγεσία της. Η εφημερίδα είναι εφημερίδα και περιοδικά να βγάλει και σούξου μούξου να βγάλει, είναι εφημερίδα, το καταλαβαίνουμε εμείς. Δηλαδή, τύθηκε θέμα, στο 1 ευρώ δεν βγαίνω, πώς θα πάω στο 1,20, μπορεί μια εφημερίδα να πούλαγε ας πούμε 100.000 φύλλα, λέει αν πάω 1,20 μπορεί να πέσει η κυκλοφορία μου στους 80.000 φύλλα. Και αν είναι εκπτωτική, αν πέφτει συνέχεια. Όχι λέγανε οικονομολόγοι, άμα κάνεις σωστά τις κινήσεις με κάποια τεχνολογική πρόοδο και παροχές προς τους αναγνώστες, θα κρατήσεις όχι μόνο το 100.000, μπορείς να το κάνεις και 110.000 και το βασικό θα κερδίσεις που την πουλάς ακριβότερα. Τώρα, αυτό πώς μεταφράστηκε στην περίπτωση, όχι μόνο της Apple, αλλά και της Samsung, της LG και όλων αυτών εδώ πέρα των εταιριών και αλλάζει όλο το σκηνικό που λέγαμε στην επικοινωνία ανθρωπολογιστή. Απάντηση, με την οικονομία κλίμακας. Δηλαδή, θα έλεγε κάποιος, κοιτάξτε για να αγοράσω τα Windows πριν μερικά χρόνια, αν δεν ήθελα να είμαι παράνομος, έπρεπε να πληρώσω πόσα, πόσα κάνω τα Windows, τα αφεντικά. 100 ευρώ και, τέτοια νούμερα μιλάμε, 100 και. Αν ήθελα να αγοράσω το Office, και 300 πολλές φορές την έκδοση, έτσι. Θα μπορούσα να έχω μια μέση στιγμή γύρω στα 250 ευρώ, τρομερά νούμερα, που σημαίνει να αγοράζεσαι σε έναν υπολογιστή των 1.000 ευρώ, για να του βάλεις το βασικό βασικό λογισμικό, θα ήθελες χαλαρά άλλα 1.000 ευρώ. Χαλαρά. Και σχεδόν κανένας δεν το έκανε. Και ξαφνικά πάμε στη νέα εποχή που έρχεται, αυτή για την οποία μιλάμε. Και σε αυτήν την νέα εποχή που έρχεται, βλέπουμε ότι κανένα application δεν κάνει πάνω από 2-3 ευρώ. Δηλαδή, αν θα μπείτε με το κινητό σας, είτε είναι iPhone, είτε Android, είτε οτιδήποτε άλλο να αγορά, θα κατεβάσετε εφαρμογές, θα δείτε ότι τα κοστολόγια είναι πάρα πάρα πολύ χαμηλά. Δηλαδή, ενώ θα ήθελες για 5-10 βασικές εφαρμογές στο PC σου, γύρω στα 500 με 1.000 ευρώ, αν τα αγοράζες κανονικά, ακόμα και αν έβαζες κάποια κομμάτια που είναι ελεύθερου λογισμικού και ανοιχτού κώδικα, θα έβλεπες ότι τα ανάλογα τεμάχια λογισμικού, τα applications που κατεβάζεις στον χώρο των κινητών συσκευών, δεν θα σου κοστίζουν πάνω από 100 ευρώ, και πολλά ίσως να λέω, έτσι. Και όλα αυτά σε ένα πλαίσιο πολύ μεγάλης αξίας, τρομερά μεγάλης αξίας. Δηλαδή, αυτά που κάνουμε στις κινητές συσκευές είναι απίστευτα πράγματα. Πώς εξηγείται αυτό το πράγμα, δηλαδή, εδώ μιλάμε για μια αντίστροφη γεσία τιμής. Αντί να ανεβάζεις τις τιμές, τις γκρεμίζεις. Τι εξήγηση μπορούμε να δώσουμε εδώ. Δηλαδή, ένας οικονομολόγος στραλίγει, αλλά όταν δεν πάει καλά, τις γκρεμίζουμε τις τιμές. Έτσι πράγμα. Δηλαδή, γκρεμίζεις την τιμή του συγκεκριμένου προϊόντος, αλλά πλέον δεν μιλάς για κυκλοφορία στις τάξεις των εκατό χιλιάδων, ξαφνικά η κυκλοφορία πηγαίνει σε απίστευτα, ο νούμερος του στυλ 10 εκατομμύρια. Οπότε λες εσύ, δεν έχει νόημα να κρατήσω ηγεσία τιμής, κρατάς πάλι ηγεσία τιμής, δεν έχει νόημα να κρατήσω ηγεσία τιμής με τα παλιά δεδομένα. Δηλαδή, πως μια εφαρμογή, ξέρω εγώ, της πλάκας, η πιο απλή εφαρμογή στον χώρο των PC, δεν θα κάνει 50-60 ευρώ, η πιο απλή εφαρμογή. Δεν μπορείς να ζητήσεις 50-60 ευρώ στη νέα κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Θα ζητήσεις το πολύ δυο-τρία, πέντε-έξι ευρώ του ενδέκατο, αλλά θα ποντάρεις ότι θα έχεις όχι απλό δεκαπλάσσιες πωλήσεις, θα έχεις τουλάχιστον εκατονταπλάσσιες, αν όχι χιλιαπλάσσιες. Όμως, για να πετύχεις αυτήν εδώ την οικονομία κλίμακας που ήρθε με τις νέες συσκευές, πρέπει να πετύχεις τις χιλιαπλάσσιες ή εκατομμυριοπλάσσιες πωλήσεις. Συνεπώς, πρέπει να δεσμεύσεις τους χρήστες στο άρμα σου. Πρέπει να τους πείσεις ότι πρέπει να δώσουν αυτά τα λεφτά, για να πάρουν αυτές τις μικρές συσκευές που κάνουν δυο-τρία ευρώ. Αυτό δεν είναι δυνατότητας. Εκεί πάντως βάζει το όνομα σου και πείσεις πως αλήθεια. Με το όνομα που θα τελειώσεις σήμερα από την καρδιά σου, δεν είναι έξυπνη δυνατότητας. Με το όνομα που θα τελειώσεις, δεν είναι έξυπνη δυνατότητας. Με το όνομα που θα τελειώσεις, δεν είναι έξυπνη δυνατότητας. Με το όνομα που θα τελειώσεις, δεν είναι έξυπνη δυνατότητας. Όπως εμείς, που σώμαν κάποιος να μείχνουμε, γιατί πάει να δοξάει όλες τα αλήθεια. Παλιά έχουμε φόναια όλες, όπως τέτοια, που δεν μπορείς να δοξάσεις, όλες τα αλήθεια. Παλιά έχουμε φόναια όλες, όπως τέτοια, που δεν μπορείς να δοξάσεις, όλες τα αλήθεια. Κάτω από έναν το οποίο αν δεν είναι τέτοιος, τέτοιος να σε ηγκώ, να σε δεδιάσει αλήθεια, να σε δεδιάσει αλήθεια, να σε δεδιάσει αλήθεια, να σε δεδιάσει αλήθεια, να σε δεδιάσει αλήθεια, να σε δεδιάσει αλήθεια. Επίσης, είναι τα παιχνίδια που τα μένει μόνο το τρίβι μου. Δεν θέλεις κάτι νορειά να σε σκέφτεσαι και να δώσεις πίστες, πυρώνεις, μικρά φοσά, σε ένα αθροσκόλου, είτε τίποτα άλλο, είναι και το ισοδροπικό μοντέλο, όσο πολλά στρατιωμένα. Έτσι. Άρα, βλέπω σε μια πολύ πλοκή κατάσταση, που κοινούμαι σε εντελώς καινούριους κόσμους, και ποντάρουν αυτοί που με μπλέκουν σε αυτούς τους κόσμους, που μου δίνουν με το ένα χέρι πάρα πολλές παροχές φαινομενικά δωρεάν, αλλά από τον άλλο, παίρνουν κάτι και από μένα. Για παράδειγμα, εθισμό. Εθίζομαι σε αυτά εδώ πέρα τα πράγματα, άρα κάποια στιγμή θα πληρώσω. Και ο πρώτος εθισμός που έχει έρθει σε αυτά τα πράγματα είναι η χρήση ηλεκτρονικού χρήματος. Βλέπετε τι προσπάθειες κάνει η κυβέρνηση τώρα για να εισπράξει, να εισάγει την έννοια του ηλεκτρονικού χρήματος. Προσπάθειες με πιταγιές, με πιστωτικές κάρτες, για να μπορούμε να ελέγχουμε για παράδειγμα το Φυπία. Αυτό το έχουν πετύχει αυτοί εδώ και καιρό. Έχουν δημιουργήσει υποδομές κυρίως στις προηγμένες χώρες της Δύσης, που χρησιμοποιείς πολύ ηλεκτρονικό χρήμα. Οπότε έχουν δημιουργήσει μια έτοιμη κατάσταση, που μόλις εσύ θα μπλέξεις αυτόν εδώ τον κόσμο, και θα πεις, κοίταξε τώρα 2-3 ευρώ για να κατεβάσω 5 τραγούδια, να τα πληρώσω. Όπως θα πλήρωνα με την πιστωτική μου κάρτα ένα πακέτο τσιγάρα, γιατί να μην κατεβάσω 3-4 τραγούδια. Αυτή όμως η κίνηση και εσένα συγκανοποιεί, γιατί πολύ φτινά παίρνεις τη μουσική σου, αλλά ταυτόχρονα στηρίζει τη μουσική βιομηχανία εκείνης της χώρας. Και δεν ζούμε τα κατακλεισμια φαινόμενα που βλέπουμε στις μέρες μας. Στην Ελλάδα έχει διαλυθεί η μουσική βιομηχανία. Η Θεσσαλονίκη, αν κρίνω, ήταν 10 στούντιο παραγωγής μουσικής. Τι βγάζαν οι άνθρωποι, ήταν στούντιο όμως, χώροι, άνθρωποι, εργαζόμενοι. Και αυτά έχουν εξαφανιστεί τελείως. Ζήτημα έχουνε μείνει από τα 10 κάπως μεγάλα στούντιο 2-3. Και αυτά ξέρουν πώς ζούνε. Ναι, αυτό είναι μοντέλο διάδοσης υπόψη. Αλλά αν δεν λειτουργεί η μουσική βιομηχανία, δεν θα βγουν καινούργια CD. Γιατί η εφημερία δεν θα μοιράσει έναν καινούργιο CD, μάλλον θα μοιράσει ένα CD από κάποια επιτυχία του παρελθόντος. Αλλά θέλω να σας πω ότι όταν αρχίζει να διαλύεται η μουσική βιομηχανία, όλοι την πληρώνουμε την υφή. Συνεπώς, είναι πολύ πλοκο το θέμα να μην πούμε περισσότερα. Η Άπολ ήταν πρωτοπόρα σε όλα αυτά εδώ πέρα τα πράγματα, δηλαδή φάνηκε πως είχε πρωτοπορίες που την κατάλληλη στιγμή της εκμεταλλεύτηκε και της δραχμοποίησε, της ευρωποίησε, πώς το δούμε τώρα, της έκανε πολύ χρήμα. Πώς της έκανε χρησιμοποιώντας ιντιομ και διαλέκτο, όπως θα δούμε. Το ιντιομ ας πούμε, το εξηγήστε την προηγούμενη φορά. Για παράδειγμα, ένα ιντιομ της Apple είναι το iTunes. Το iTunes ήταν το παγκόσμιο πρότυπο για να κατεβάζεις μουσική, επιπληρωμή βέβαια, αλλά με πολύ λογικό κόστος και σε όλη τη δυνατότητα να χρησιμοποιείς τη δική σου προσωπική βιβλιοθήκη παντού. Οπότε κάποια στιγμή το μετέφερε με το iPhone και στο χώρο αυτό που περιγράφουμε τώρα και βλέπετε την τρελή εξέλιξη την οποία είχε. Δεν θέλω να πω περισσότερα, απλώς στο χώρο της εκπαίδευσης υπάρχει το ιντιομ, αλλά υπάρχει και το διαλέκτο που θα σας πω σήμερα. Μήπως ο χώρος της εκπαίδευσης μπορεί να δημιουργήσει κάποια στεγανά, γιατί όλο αυτό το σκηνικό δημιουργεί μια παγκοσμιοποίηση, όπως αντιλαμβάνεστε κι εσείς, και στην παγκοσμιοποίηση χάνουν οι μικροί παίκτες. Δηλαδή, όταν εσύ έχεις να ανταγωνιστείς μία εφαρμογή που πουλίεται με 3 ευρώ, αλλά έχει πουλήσει 100 εκατομμύρια αντίτυπα μέσω του App Store ή του Play Store, αντιλαμβάνεστε ότι μιλάς με κάποιον κολοσό που από πίσω έχει μία και λιφαλαιοποίηση της τάξης του μισού δύση ένα δύση. Πώς εσύ μπορείς να βάλεις με αυτό το κολοσό? Θεωρητικά δεν μπορείς να τα βάλεις. Δεν τα βάζετε με κάποιον που βγάζει απλώς μία εφαρμογή που κάνει μερικά ευρώ, μερικά δολάρια, τα βάζεις με έναν κολοσό. Άρα, θεωρητικά, δεν μπορείς να κερδίσεις εύκολα σε αυτήν εδώ την μάχη. Η απάντηση είναι από την πλευρά αλληλεπίδραση, Dialect. Και εδώ γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια να σωθεί το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Κάποια στιγμή όλη αυτή η κατάσταση που σας περιέγραψα εδώ θα χτυπήσει τις πόρτες και του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Ήδη μαθαίνετε εσείς για open courses, για τέτοια πράγματα και τα λοιπά. Προς το παρόν αυτά δεν δίνουν κάποιο πιστοποιητικό παρακολούθησης, αλλά είμαστε πολύ κοντά, καταλαβαίνετε προς τα κει το πάνε, ότι κάποια στιγμή σε 2-3 χρόνια μπορεί να δίνουν και πιστοποιητικά παρακολούθηση. Και να το κάνουμε πολύ ανταγωνιστικούς όρους, δηλαδή να κοστίζει ένα μάθημα σε έναν φοιτητή λοιροφορικής, ένα μάθημα που γίνεται στο Στάνφορντ, μια πολύ χαμηλή τιμή, 150-200 ευρώ, δολάρια, οτιδήποτε. Αλλά ενώ αυτό φαίνεται μια τιμή πολύ χαμηλή, ήδη έχει δημιουργήσει υποδομές αυτός εδώ πέρα ο χώρος, το παρέχει, για να παρέχει αυτό το μάθημα για παράδειγμα σε 1000 φοιτητές. Άρα σε 1000 φοιτητές, με 1000 φοιτητές, αυτός ο οργανισμός συσπράττει 200.000 ευρώ το εξάμινο, που είναι ένα τρελό νούμερο, αν το σκεφτείτε. Και έτσι δεν θα δίνεις σε ένα περιθώρια που ζει στην Ελλάδα, να καν να χτυπήσεις την ποιότητα αυτού του μαθήματος, γιατί εσύ δεν έχεις πάρα πολύ λιγότερα χρήματα. Και τα χρήματα λιγοστεύουν. Συνεπώς, ποια λύση υπάρχει σε αυτό το πρόβλημα της άκρηπτης παγκοσμιοποίησης που μπορεί να μας ισοπεδώσει? Η λύση είναι να προχωρήσουμε από το ίδιον στο διάλεκτ. Δηλαδή τα ελληνικά μαθήματα, το ελληνικό τάξης, το ελληνικό οτιδήποτε, να έχει κάτι το ξεχωριστό, που του επιτρέπει να έχει τη δική του προστιθέμενη αξία και εξαιτίας αυτής της προστιθέμενης αξίας, να μην πάει ο Έλληνας εύκολα και να λέει «κοίταξα σφύγω από το Αριστοτέιλιο και ας πάω να πάρω το μάθημα το Στάνφορδ». Γιατί πιστέψτε με κάποια στιγμή θα τεθεί θέμα, ότι αν ο Έλληνας παίρνει ένα καλό μάθημα από ξένο πανεπιστήμιο του εξωτερικού και παίρνει και πιστοποιητικό σπουδών, ότι αυτό πρέπει να μετρήσει στη θέση του μαθήματος που θα έπαιρνε ενδεχομένως από την Ελλάδα. Και θα δημιουργήσει πολλαπλά προβλήματα, έτσι, κάποια στιγμή. Εδώ πέρα, λοιπόν, τύθει το θέμα του dialect. Δηλαδή πρέπει να βρούμε κάποια στοιχεία, είτε τεχνολογικά είτε στοιχεία περιεχομένου, τα οποία να δημιουργήσουν ελληνικά δίκτυα, τα ελληνικά δίκτυα να έχουν προστιθέμενη αξία και αυτή την προστιθέμενη αξία να μην θέλει να την απεμπολίσει εύκολα ο διδασκόμενος. Και αυτό θα μπορέσει να κρατήσει επίπεδο στις υπηρεσίες που παρέχει η Ελλάδα. Είτε αυτές, προσέξτε, είναι υπηρεσίες τηλεοπτικής φύσεως, όσο πηγαίνουμε στο Web θα μπορούν να μην βλέπουμε τα ελληνικά δίκτυα, με κάποια άλλα δίκτυα που εδρεύουν στο εξωτερικό, άρα αυτά θα παίρνουν τις διαφημίσεις και όχι ελληνική σταθμή, ελληνική πάροχη. Είτε είναι εξέρωγο στον χώρο των δικτύων πάροχη υπηρεσιών που βρίσκονται εκτός Ελλάδας, για φιλοξενία σελίδων οτιδήποτε, και ήδη αυτή τη στιγμή που μιλάμε, οι μισοί σοβαροί ιδιωτικοί οργανισμοί στην Ελλάδα, εφημερίδες, μεγάλες εταιρείες και τα λοιπά, έχουν τους σερβέρ τους όχι στην Ελλάδα. Μότι συνεπάγεται αυτό εδώ και ούτω καθεξής. Περισσότερα γι'αυτόν το πιπέδι θα σας πω σε επόμενη διάλεξη.

Παρόμοια τεκμήρια