| : [♪ Μουσική Γεια σας, παιδιά. Το όνομά μου είναι η Παπαναστασίου Μάγδα και θα κάνουμε μαζί το μάθημα της Ιστορίας. Βρισκόμαστε στην ενότητα, οι περιπέτειες του Οδυσσέα και στο Κεφάλαιο, στο Νέολο, στους Λυστριγόνες και στο νησί της Κύρκης. Είχαμε δει στο προηγούμενο μάθημα ότι ο Οδυσσέας είχε ξεκινήσει από την Τροία με τα καράβια του και με όλη την οργή των θεών, διότι είχαν ευευηλώσει όλα τα ιερά, τους ιερούς ναούς, τα αγάλματα που είχε η Τροία και γενικά τον πολιτισμό, που είναι πάρα πολύ άσχημο, οπότε αυτό όργησε τους θεούς. Και φεύγουν λοιπόν οι Αχυοί και ο Οδυσσέας να γυρίσουν πίσω στην πατρίδα τους. Με την οργία αυτή όμως που είχανε, ταλαιπωρήθηκαν πάρα πολύ. Οι περισσότεροι φτάσανε, εκείνος όμως που ταλαιπωρήθηκε περισσότερο, όπως είδαμε, ήταν ο Οδυσσέας. Κάνει λοιπόν το πρώτο του ταξίδι, όπως είδαμε στο προηγούμενο μάθημα και θα δούμε και εδώ στο χάρτη, ξεκινάει από την Τροία, ο πρώτος σταθμός ήταν οι Κίκονες, μετά φεύγει από εκεί, πάει στους Λοτοφάγους, κάτω κάτω, και ανεβαίνει και πάει στους Κύκλωπες, εδώ όπως θα δείτε, στο νησί των Κυκλώπων. Εκεί, αφού συνάντησε τον πολίτισμό και τον εξόργησε επειδή τον τύφλωσε, δεν έφτανα μόνο η οργή των θεών, αλλά αντιμετωπίζει τώρα και την οργή του Ποσειδώνα. Και ο Ποσειδώνας, ως θεός της θάλασσας, φανταστείτε τι φορτούνες έχει να αντιμετωπίσει ο Οδυσσέας, μόλις έφυγε από το νησί των Κυκλώπων. Έτσι λοιπόν, μαζί με τον συντρόφος του και τα καράβια του, σηκώνται να φύγουν. Οι αέριδες όμως και οι φορτούνες τον πηγαίνουν στο νησί του Αιώλου. Είναι εδώ, όπως βλέπουμε στο χάρτη μας, στην κόκκινη βούλα. Το νησί του Αιώλου κατοικεί το από τον ανέμο, τον Αιώλο. Ο Δίας τον είχε κάνει ταμεία των ανέμων. Μάζευε δηλαδή και είχε όλους τους ανέμους. Έμεινε εκεί σε ένα χάλκινο, πολύ ωραίο παλάτι, με τη γυναίκα του την Αμφιθέα και τους γιους του και τις κόρες του. Είχε έξι γιους και έξι κόρες. Και μάλιστα, η γη του, λέει ο Όμηρος, αντιπροσώπευαν τους ισχυρούς ανέμους, ενώ οι κόρες τις πιο ήπιους ανέμους, τις αύρες. Φτάνει λοιπόν εκεί στο νησί του Αιώλου. Ο Αιώλος ήταν πάρα πολύ φιλόξυνος, τον καλοδέχτηκε, τον φιλοξένησε, ξεκουράστηκε ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του. Και όταν ήρθε η ώρα να φύγει η παιδιά, ο Αιώλος του έκανε ένα πολύ μεγάλο δώρο. Δηλαδή εκτός από τη φιλοξυνία, την απλόχηρη που του έδωσε, πάει και σφάζει ένα βόδι εννέα χρονών και παίρνει το τομάρι του, το κάνει ένα ασκός, είναι το τομάρι του ζώου. Και κλείνει εκεί μέσα όλους τους δυνατούς ανέμους. Το δίνει το ασκό στον Οδυσσέα, τον παίρνει ο Οδυσσέας και τον κρυμάει στο κατάρτι. Τι κάνει όμως, πώς θα φύγει, δεν έχουν αέρα, φυσικά. Ο Αιώλος του έκανε το μεγαλύτερο δώρο. Άφησε έξω από το ασκό μόνο το ζέφυρο. Ο ζέφυρος είναι άνεμος δυτικός, δηλαδή πήγαινε ευνοϊκά όπως πήγαινε το καράβι για να φτάσει στην Ιθάκη. Δηλαδή το έσπρωχνε το καράβι. Και όντως μετά από εννέα μέρες είχαν φτάσει σχεδόν στην Ιθάκη. Και όπως αναφέρει ο Όμηρος, έβλεπαν ακόμη και τα φώτα από το νησί. Ευχαριστημένος ο Οδυσσέας, καταχαρούμενος, είπε να πάει να ξεκουραστεί, να κοιμηθεί, γιατί ήταν όλοι μέσα σε μεγάλη ένταση και αγωνία αν θα φτάνανε. Είχαν βέβαια ευνοϊκό τον άνεμο. Πάρα πολύ καλός ο Αιώλος μαζί τους. Όμως τι έγινε? Οι σύντροφοι δεν κοιμήθηκαν. Είχαν μεγάλη απορία να δουν τι έχει ο ασκός μέσα. Σκεφτόντουσαν, το έδωσε ασύμι χρυσάφι και θέλει να το κρατήσει ο Οδυσσέας για τον εαυτό του. Σκεφτόντουσαν γιατί δεν θέλει να το μεραστεί μαζί μας. Βέβαια ο Οδυσσέας δεν σκεφτόταν έτσι. Ήταν πάντα πιστός, πιστός στους συντρόφους του. Εδώ βλέπουμε τους συντρόφους να δείχνουν μια δυσπιστία προς το πρόσωπο του Οδυσσέα. Και έτσι όταν ο Οδυσσέας πήγε να κοιμηθεί, παιδιά, ανοίγουν τον ασκό και πετάγονται από μέσα όλοι οι δυνατοί και ισχυροί άνεμοι. Φανταστείτε τι έγινε. Το καράβι αναποδογύρισε σχεδόν, άλλαξε τελείως πορεία και εκεί που πήγαινε δυτικά προς την Ιθάκη, το φέρνει τελείως αντίθετα και το πάει προς το επάνω. Δηλαδή όπως θα δούμε και εδώ, το πήγε ένα λεπτό εδώ, επάνω, που είναι η δεύτερη κουκίδα, η κόκκινη. Πήγε σε ένα άλλο μέρος, σε μια άλλη ξένη γη, που είναι η γη των λεστριγόνων. Για να δούμε εκεί τι έγινε. Βασανισμένοι, τώρα κουρασμένοι και ταλαιπωρημένοι, με όλη αυτή τη φορτούνα που δημιουργήθηκε από τους δυνατούς ανέμους, βλέπουν ξαφνικά ένα λιμάνι. Και γρήγορα, κοπηλατώντας γρήγορα, γρήγορα, γρήγορα οι σύντροφοι όλα και άλλοι, όχι μόνο του Οδυσσέα και στα άλλα καράβια που ήταν και τρέχουν να μπουν γρήγορα μέσα στο λιμάνι. Ο Οδυσσέας όμως, και εδώ φαίνεται και η ευστροφία του Οδυσσέα, δεν πήκε μέσα στο λιμάνι, παρακάθισε απ' έξω, έξω από το λιμάνι. Αυτό το νησί ήταν η γη, το νησί των λεστριγόνων, έτσι λυγότανε. Κατοικεί το λοιπόν από έναν άγριο λαό, γιγαντόσωμοι άνθρωποι, σαν γίγαντες ήτανε, οι οποίοι με το που βλέπουν τα καράβια αυτά, έντεκα καράβια να είναι μέσα στο λιμάνι, προφανώς νιώσανε και αυτοί απειλοί και άγριοι όπως ήτανε, άρχισαν να πετάνε βράχους, κοτρώνες, ό,τι βρέσκαν μπροστά τους και έτσι όλα τα καράβια του Οδυσσέα καταστράφηκαν. Επίσης και σκοτώθηκαν και οι σύντροφοι του που είχε μαζί του. Ο Οδυσσέας μόλις το είδη, μαζί με τους συντρόφους, κοπηλατώντας γρήγορα-γρήγορα-γρήγορα, φεύγουνε, για να μην πάθουνε και φυτοίδιοι, μη τους δούνε. Οπότε κάποια στιγμή ανεβαίνουν πιο πάνω, για να δούμε στο χάρτη εδώ. Εδώ βλέπουμε, μπορούμε να δούμε εδώ την εικόνα, πολύ καλά που φαίνεται πώς οι λιστριγόνες με τα καράβια εδώ, που χτυπάνε με κοτρώνες, πώς πάρα πολύ ωραίος σπίνακας, με βράχους που ξεκολλάνε και τους ρίχνουνε στα καράβια. Οπότε σκοτώθηκαν και οι σύντροφοι και εδώ το βλέπουμε. Βλέπετε πόσο θεόρατε είναι και πόσο σηκώνουν το βράχο για να το ρίξουνε πάνω στα καράβια, βλέπετε καθαρά. Γι' αυτό και χάθηκαν όλα τα καράβια. Ο Οδυσσέας δηλαδή εκεί έχασε πάρα πολύ μεγάλη δύναμη. Και ανεβαίνουνε, φανταστείτε, εκεί που ήταν να πάνε δεξιά, όπως πάει ο Ζέφυρος, ο οποίος είναι ένας άνεμος, ο οποίος είναι δυτικός άνεμος και θα πήγαινε κατευθείαν στην Ιθάκη, που είναι κάπου εδώ, ανοίξανε τον ασκό, πετάχτηκαν όλοι οι άνεμοι, οι αντίθετοι και τι άνεμοι ήταν αυτοί, αν δείτε, για να πάνε προς αυτή τη φορά, να κάνουμε και λίγο γεωγραφία, θα ήταν βόροι και ανατολικοί. Και φτάνει λοιπόν στην τρίτη κουκίδα στο νησί της Κύρκης. Το νησί της Κύρκης φτάνει το καράβι του Οδυσσέα με τους σύντροφους του στην ακρογιαλιά και κάθονται να ξεκουραστούν. Και μετά από τόση τα λιπορία σίγουρα ήρθαν να ξεκουραστούν. Όμως κάποια στιγμή ο Οδυσσέας λέει, στέλνει κάποιους δυο-τρεις συντρόφους, πέντε δεν ξέρω πόσους, να πάνε να δουν, να εξερευνήσουν τι ήταν αυτό το νησί. Γιατί από εκεί που καθόντουσαν δεν φαίνονταν τίποτα. Φαίνονταν μόνο ένα πυκνό δάσος. Πάνε οι σύντροφοι το Οδυσσέα να δούνε και βλέπουν σε ένα κατάφωτο, σε ένα ξέφωτο, ένα ωραίο πέτρινο λαμπερό παλάτι και μέσα μία μάγισσα, η Κύρκη, η μάγισσα Κύρκη, η οποία έφαινε σε ένα μεγάλο αργαλειό. Γύρω της δεν υπήρχαν άνθρωποι, υπήρχαν όμως ζώα. Καθελόγη ζώα. Λεοντάρια, πυδιά, αργουδές. Παραξινεύτηκαν οι σύντροφοι το Οδυσσέα. Μόλις τους βλέπει η Κύρκη, ήταν όμως φιλόξενη. Τους κέρασε το μαγικό της ποτό και με το ραβδί της τους μεταμόρφωσε σε χείρους, σε γουρούνια δηλαδή. Θα μου πείτε γιατί τους μεταμόρφωσε σε γουρούνια. Προφανώς ήσουν με νύχια γουρούνια τέτοιο είδος, να κάνουμε και λίγο αστεία. Λοιπόν τους μεταμόρφωσε σε γουρούνια και όχι μόνο τους μεταμόρφωσε, τους έδωσε και να φάνε, λέει ο Ομύρος, κράνα. Τους έβαλε εκεί, τους φιλοξένησε. Όμως, ένας κατόρθωσε να φύγει και βρίσκε τον Οδυσσέα στην ακρογελιά. Και του λέει, Οδυσσέα, αυτό κι αυτό έγινε. Τρέχει ο Οδυσσέας γρήγορα με το σπαθί του, για να πάει, αν μπορεί να κάνει κάτι, να τους βοηθήσει, να τους ελευθερώσει. Όπως ξέρετε, παιδιά, οι θεοί πάντα παρουσιαζόταν στους ανθρώπους στις δύσκολες στιγμές. Είτε οργιζόταν και τους τιμωρούσαν, είτε τους βοηθούσαν. Αναφέρει, λοιπόν, ο Ομυρος, και είναι πληροφορία που θέλω να σας την πω. Όταν ο Οδυσσέας ξεκίνησε από την ακρογελιά με το σπαθί του, για να πάει να αντιμετωπίσει την Κύρκη, παρουσιάζεται ο θεός Ερμής και του δίνει αντίδοτο από το μαγημένο ποτό της Κύρκης. Οπότε ο Οδυσσέας πηγαίνει στην Κύρκη, η Κύρκη του δίνει το ποτό και πάει να τον κάνει και αυτό με το ραβδί, να τον μαγεύσει και να τον μεταμορφώσει σε γουρούνι. Όμως δεν πιάνουν τα μαγικά της και μετά από αυτό η Κύρκη ενθουσιάζεται, μαγεύτηκε, ερωτεύτηκε τον Οδυσσέα και προσπαθεί να ευχαριστήσει τον Οδυσσέα και να μεταμορφώνει πάλι τους συντρόφους του γουρούνια σε ανθρώπους. Εκεί κάθεται ο Οδυσσέας μαζί με τους συντρόφους του πολύ καιρό, περίπου ένα χρόνο. Τους φελοξένησε η Κύρκη, τους περιπήθηκε και μάλιστα όταν ήρθε η ώρα γιατί είπαμε ότι ο Οδυσσέας το μυαλό του το είχε στην Ιθάκη, όσο καλά και αν περνούσε το καλά σε εισαγωγικά γιατί ταλαιπωρήθηκε πάρα πολύ, ήθελε να γυρίσει στην πατρίδα του. Αποφάσισε λοιπόν η Κύρκη, είδε ότι δεν μπορούσε να κρατήσει άλλο τον Οδυσσέα, αποφάσισε να τον επιτρέψει να φύγει. Παίρνει τους συντρόφους του και όμως η Κύρκη αποφασίζει λοιπόν να τον βοηθήσει και του λέει, Οδυσσέα, για να βρεις τον δρόμο θα σου πει μόνο ο μάντης της Ιθάκης όταν πας στον Άδη, που είναι και το επόμενο μας μάθημα, για να δούμε όταν ο Οδυσσέας κατεβαίνει στον Άδη, βρίσκε τον μάντη της Ιθάκη για να του πει τον δρόμο πώς θα γυρίσει στην Ιθάκη. Παιδιά, αυτό είναι το μάθημά μας. Είναι στη σελίδα 85 και πάμε να δούμε λίγο τις ασκήσεις του αντίστοιχου μαθήματος στη σελίδα 33. Βλέπουμε ένα πολύ ωραίο καράβι, σύγχρονο θα λέγαμε, και μας ρωτάει γιατί νομίζεις ότι το πλοίο που εικονίζεται εδώ ονομάστηκε Έωλος. Και εσείς γιατί να λέτε να ονομάστηκε Έωλος. Το βλέπετε να είναι και ένα καράβι από αυτά που είχε ο Οδυσσέας, με κουπιά, με τι, πώς το βλέπετε. Ότι πάει πώς, γρήγορα ή αργά. Προφανώς αργά, γρήγορα, συγγνώμη. Και του δώσανε και το όνομα Έωλος, γιατί ήθελαν να πούνε όπως ο Θεός Έωλος, ο Θεός του Ανέμο, πάει γρήγορα, έτσι πάει και αυτό το καράβι. Πάμε στην δεύτερη ερώτηση, που λέει τι εννοούμε όταν λέμε την φράση σήμερα, άνοιξε ο ασκός του Έωλου. Τι λέτε εσείς να εννοούμε, τι από τα τρία. Παρουσιάζονται νέες ευκαιρίες, παρακαλείται αναστάτωση και ταραχή ή οργίζεται ο Έωλος. Τι λέτε εσείς, για σκεφτείτε. Να παρουσιάζονται νέες ευκαιρίες επειδή άνοιξε ο ασκός του Έωλου, δεν είδα. Μεταφορά είναι βέβαια αυτό. Δεν είδα τον Οδυσσέα με το που άνοιξε ο ασκός να παρουσιάστηκαν πολλές ευκαιρίες, ίσα ίσα παρουσιάστηκαν πάρα πολλές δυσκολίες. Οργίζεται ο Έωλος. Όχι, ο Έωλος ήταν πάρα πολύ γενναιόδρος με τον Οδυσσέα. Τον βοήθησε, τον φιλοξένησε απλόχερα, τον βοήθησε κιόλας και του έδωσε, άφησε έξω τον ζέφυρο, τον ευνοϊκό άνυμο, τον ούριο άνυμο να πάει προς την Ιθάκη. Άρα ούτε αυτό είναι. Ποιο λέτε να είναι, εγώ λέω ότι είναι το δεύτερο, το προκαλείται αναστάτωση και ταραχή. Πολλές φορές λέμε στον λόγο μας, άστο τώρα αυτό, μην το λες γιατί θα ανοίξεις τον ασκό του Έωλου. Δηλαδή θα είναι η αφορμή από όπου θα ξυπηδήσουν πάρα πολλά προβλήματα, προς συζήτηση. Και καμιά φορά δεν τα συζητάμε, τα αφήνουμε και λέμε, άστο τώρα αυτό. Είναι δηλαδή, θα προκαλέσει αναστάτωση και ταραχή. Πάμε να δούμε λίγο, στην τρίτη άσκηση, τον Οδυσσέα, σαν προσωπικότητα ο Οδυσσέας. Ο Οδυσσέας, παιδιά, ήταν βασιλιάς της Ιθάκης. Αλλά όταν έγινε η εκστρατεία για την Τροία, υπολογίζαν πάρα πολύ στην Οδυσσέα. Όχι μόνο επειδή είχε στρατιωτική δυναμή, είχε πολλά καράβια, 12 καράβια, ήταν δυνατή η παρουσία του. Και την υπολογίζανε, αλλά υπολογίζανε περισσότερο και στο μυαλό του. Ήταν εύστροφος και πολυμήχανος. Πολλές φορές, θα δείτε στην Οδύσσα, αν διαβάσετε και στις μεγαλύτερες τάξεις, ο Όμυρος τον αναφέρει πολύτροπο, πολυμήχανο, εφευρετικός ήταν. Υπολογίζανε λοιπόν στο μυαλό του και εκεί έδινε και λύσεις σε προβλήματα. Γι' αυτό τον θέλαμε περισσότερο. Στην αρχή δεν ήθελε ο Οδυσσέας να πάει. Αλλά τον πείσανε και ήρθε. Που είδαμε μέχρι τώρα τη βοήθεια του Οδυσσέα που ήταν πάρα πολύ σημαντική στον πόλεμο της Τροίας. Για σκεφτείτε λίγο, θυμάστε όταν ο Οχηλέας θύμωσε με τον Αγαμένωνα και δεν ήθελε να πολυμήσει. Και είχε κλειστεί εκεί στη σκηνή του και δεν πολυμούσε. Ήθελε παρά λίγο να χάνεται τον πόλεμο. Ήταν πολύ σημαντικό. Οπότε ο Οδυσσέας πάει στον Αχηλέα και τον έπεισε να βγει να πολυμήσει. Γιατί έκλαιγε το χαμό του φίλου του το Πάτροκλου. Και του λέει, τον έκλαψες, τώρα όμως σήκω, τρώγε καλά, γιατί πρέπει να είσαι φαγωμένος όλα για να αντιμετωπίσεις τον εχθρό. Σήκω, τρώγε και βγαίνεις στη μάχη. Τον έπεισε ο Οδυσσέας, πάρα πολύ σημαντικό αυτό, σημαντικό σημείο στον Τροϊκό πόλεμο. Άρα λοιπόν ο Οδυσσέας δεν ήταν ένας απλός βασιλιάς, είχε πάρα πολλά χαρίσματα. Κατ' αρχήν ήταν εφυΐς, εύστροφος, γιατί που άλλο το βλέπουμε, με το δούρο ύπω. Αυτός σκέφτηκε να φτιάξει το δούρο ύπω και να πάρουν ιδιντρία, πάρα πολύ σημαντικό. Επίσης ήταν πιστός στους συντρόφους του, ποτέ δεν τους πρόδωσε στους συντρόφους του, τους υπολόγιζε, τους συμπαραστικότανε, τους βοηθούσε. Δεν τους άφησε εκεί να φύγει αυτός από το νησί της Κύρκης, όπως επίσης θα δούμε την ευστροφία του, το ότι δεν μπήκε στο λιμάνι των λιστριγών, κάθισε πιο έξω για να δει. Και πολλές φορές θα δούμε τον Οδυσσέα να βρίσκει τρόπους, να μη χανέβεται τρόπους, να βοηθάει τους συντρόφους του. Ήταν ο Οδυσσέας ένας βασιλιάς που έχει πάρα πολλά επίθετα. Ο Όμυρος δεν συγκουνεύτηκε καθόλου στα επίθετα, όταν αναφερόταν τον Οδυσσέα. Άρα λοιπόν μπορούμε να γράψουμε. Ήτανε πολύπαθής, έπαθε πολλά, καρτερικός, υπέμεινε πολλά, πιστός και φιλόπατρης, μπορούμε να πούμε ότι ήτανε. Και επίσης γενναίως, εντάξει αυτό νομίζω ότι το βρείτε κατευθείαν το βάζουμε ότι είναι γενναίως, πολλά ηρωικά κατορθώματα αναφέρονται. Αυτό το οποίο επίσης θα ήθελα να σας πω είναι για τον Όμυρο. Ο Όμυρος είναι ένας από τους αρχαίους μας ιστορικούς που έγραψε δύο φανταστικά έπει. Και γιατί τα λέμε έπει, γιατί έχουν τα έξι χαρακτηριστικά, έπως χαρακτηρίζουμε ένα πείημα το οποίο αποτελείται από πάρα πάρα πολλούς στίχους, αναφέρει ηρωικά κατορθώματα και όχι μόνο. Από την Λιάδα και από την Οδύσσια δεν μαθαίνουμε μόνο για τα ηρωικά κατορθώματα παιδιά, μαθαίνουμε και πολιτιστικά θέματα, δηλαδή μαθαίνουμε και τη φιλοξενία. Πώς ήταν η φιλοξενία των αρχαίων Ελλήνων. Επίσης τα θέματα του έχει και διδακτικό χαρακτήρα. Μας διδάσκει πράγματα. Πολλά στοιχεία είναι ιστορικά γεγονότα. Πάνω εκεί πλέκει το μύθο του Όμυρος και το κάνει ένας όμορφο παραμύθαιλα στη βάση του. Υπάρχουν ιστορικά γεγονότα. Γράφτηκε τον 8ο αιώνα, αλλά αναφέρεται στο 12ο αιώνα, εκεί στη Μυκηναϊκή εποχή, στο Μυκηναϊκό πολιτισμό, όταν οι Μυκηναίοι θέλανε να κατακτήσουν την Τροία για να κάνουν εμπορικό κέντρο. Άρα γι' αυτό και το λέμε και τα Δύο και την Λιάδα και την Οδύσσια έπει. Ένα άλλο που θα ήθελα πάλι να σταθούμε είναι να δούμε λίγο οι θεοί. Ή μάλλον να σπιαστούμε από τον επίλογο του μαθήματος, που λέει η Κύρκη, Οδυσσέα θα σε βοηθήσω να βρεις τον δρόμο σου και θα σου πω να πας στο Μάντι Κάλχα. Εκείνος θα σου πει το δρόμο. Είναι στο Νάδη. Τι ρόλο παίζαν λοιπόν τα Μαντία που δίναν χρησμούς. Τα χρησιμοποιούσαν πολύ οι αρχαίοι Έλληνες. Τα Μαντία είχαν ένα θρησκευτικό χαρακτήρα. Και πηγαίνανε κάθε φορά που αντιμετωπίζαν προβλήματα και όχι μόνο. Συμβουλές θέλανε για το πότε θα γίνουν οι εκστρατείες τους. Αυτό το ρόλο έπαιζαν τα Μαντία τότε και οι χρησμοί που δινότουσαν δεν ήταν, ξέρετε, θα κάνετε αυτό ή μην το κάνετε αυτό. Ήταν διφορούμενοι λέμε. Είχαν τέτοιο νόημα που έπαιζε τους αρχαίους να σκεφτούνε, να βρούνε εκείνη τη λύση. Και επίσης, βλέπουμε και λέμε, οι θεοί οργίστηκαν με τον Οδυσσέα, με τους αρχαιούς, που βεβηλώσανε τους ναούς και τα αγάλματα της Τροίας. Και το πολιτιστικά τους τυχία όλα που είχαν οι Τρώες. Οι θεοί, πώς τους είχαν οι αρχαίοι Έλληνες τους θεούς στο μυαλό τους, τους είχαν ανθρωποποιήσει, τους είχαν δώσει δηλαδή ανθρώπινη μορφή. Τους είχαν δώσει χαρακτηριστικά, όπως και οι άνθρωποι, δηλαδή να έχουν έρηδες, να ζηλεύουν, να διασκεδάζουν, να κάνουν συμμαχίες. Όπως στον πόλεμο της Τροίας κάποιοι πήγαν με τους αρχαιούς και κάποιοι πήγαν με τους Τρώες, να βοηθάνε επίσης. Τους είχαν δηλαδή, είχανε μάλλον θεωρούσαν ότι όλο το σύμπαν, εκτός από τον Δωδεκάθεο που είχαν, ότι όλο το σύμπαν κατοικείται από θεούς, μικρότερους. Όπως είναι η Νέμεσις, που είναι η θεία Δίκη που λένε, η τιμωρία, όπως ήταν η θεία Δήμητρα, όπως ήταν αυτή τη μικρότερη θεία, για τα πάντα θεία του ήλιου. Για όλα είχαν πράγματα που δεν μπορούσαν να τα ερμηνεύσουν με τη λογική τους, φτιάχναν τους θεούς και δίνουν εξηγήσεις. Από εκεί λοιπόν πηγάζει το παραμύθ, να το πούμε έτσι, με τους θεούς. Αλλά μέσα από αυτά βλέπετε ότι είχαν τη θεία Νέμεσις, είχαν πολύ σημαντικό, ότι υπάρχει τιμωρία. Δεν βίλωσε στο ιερό, υπάρχει τιμωρία. Για όλα είχαν εξηγήσει και τα είχαν κάνει πάρα πολύ ωραία και όμορφα οι αρχαίοι Έλληνες. Στο επόμενο μάθημα, αφού είδαμε ότι έφυγε από το νησί της Κύρκης, θα δούμε πώς ο Οδυσσέας πηγαίνει στο Νάδη, βρίσκει τον Μάντη Τήρυσια και του δίνει οδηγίες για να φτάσει στην Εθάκη. Θα φτάσει? Δεν νομίζω. Πάλι θα βρει δυσκολίες. Έχει ακόμη πολύ δρόμο μπροστά του ο Οδυσσέας. Αυτό ήταν το μάθημά μας. Θα τα πούμε την επόμενη φορά στο επόμενο μάθημα. Σας ευχαριστώ πολύ. |
