| Το συγκεκριμένο μάθημα πραγματεύεται στοιχεία όπως: το ηχητικό κανάλι της τηλεόρασης, φωνητικά-ακουστικά στοιχεία, γραπτή και προφορική τηλεοπτική γλώσσα, ιδιαιτερότητες τηλεοπτικής γλώσσας, τονισμός-επιτονισμός.: Είναι ένας από τους πιο ευγνωσμένους θεωρητικούς της γαλλικής σχολής. Το λέω αυτό για να σας δείξω τις σχέσεις που έχουνε αυτοί οι δυο πίνακες που θα δούμε. Εντάση του τηλεοπτικού δημοσιογραφικού λόγου μέσα στο σύνολο των ειδών της τηλεόρασης. Γιατί η τηλεόραση όπως ξέρουμε δεν έχει μόνο δημοσιογραφικό λόγο, έχει και ψυχαδογία, έχει παιχνίδια, έχει Ζουγανέλη, έχει κάθε... Λοιπόν, ας το δούμε στον παιχνίδι και το συζητάμε. Γιατί. Σημειώστε κάτι που δεν είμαι σίγουρος αν στις διαφάνειες σχέσεις που έχουμε. Συζητάμε. Γιατί. Σημειώστε κάτι που δεν είμαι σίγουρος αν στις διαφάνειες σίγουρα δεν θα το δείτε. Ή μάλλον να ρωτήσω, αν συγκρίνει κανείς την εφημερίδα ή το περιοδικό, δηλαδή τον έλληνο δημοσιογραφικό λόγο και τον ραδιοφωνικό ή καλύτερα τον τηλεοπτικό λόγο, ποιος έχει περισσότερα ύλη. Που συναντάμε περισσότερα ύλη. Η δησιογραφία για παράδειγμα. Έχουμε την ίδια ποικιλία στην εφημερίδα και στη τηλεόραση ή στη τηλεόραση είναι λιγότερα τα ύλη. Και τα υποίδη. Πιστεύω ότι περισσότερα ύλη έχουν στο τηλεοπτικό δημοσιογραφικό λόγο τώρα. Πες σε ένα είδος που δεν υπάρχει στην εφημερίδα ή υπάρχει στη τηλεόραση. Βλέπεις τα ψυχαλογικά περισσότερο για την δημοσιογραφία, για την ενημέρωση. Έχουν περισσότερα ύλη. Για την δημοσιογραφία πιστεύω ότι... Υδήσεις, ρεπορτάσεις και λοιπά έχουν πιο πολλά είδη. Έχουμε, ας πούμε, θυμάμαι φραγματικά το κανάλι Euronews, το οποίο είχε μία εκπομπή, νομίζω ότι άμεσα θέλει να περάσει το μήμα της αντικειμενικότητας, ο οποίος είναι το κοινό να κρίνει χωρίς να πάρει... Η εικόνα μιλάει μόνη της και λοιπά. Ραδιόφωνο και τι που είπες. NDP, ιδιωσιογραφία, ηλεκτρονική. Ας κάνουμε σύγκριση, ας αφήσουμε το ραδιόφωνο, μην βλέψουμε, μεταξύ εφημέριδας και τηλεόρασης. Ενημέρωσης, κολυογραφίας, συνέντευση και λοιπά. Συνέντευσης και εφημέριδας υπάρχουν περισσότερα είδη και μεγαλύτερη επικοιλία. Στην εφημέριδα. Άρα, λες, κάνεις διαφορετικό ή και αντίθετο. Επειδή έχουμε το κομμάτι της τηλεόρασης, πολλές φορές ένα είδος που το έχει ένας τηλεοπτικός σταθμός διαχάνει τηλεοπτικό σταθμός και ένας άλλος. Κάτι του δεν συμβαίνει στις εφημερίδες. Όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό. Όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό. Άλλη άποψη, ακούσαμε και τις δυο δυνατές απόψεις. Ότι η τηλεόραση έχει μεγαλύτερη επικοιλία ειδών, τουλάχιστον ό,τι αφορά τις ειδείς και το ρεπορτάζ. Άλλη άποψη, ότι η εφημέριδα έχει μεγαλύτερη επικοιλία. Έχει σημασία να το κομματιζούμε αυτό. Σκέψου, σύγκρινε μια εφημερίδα, μια οποιαδήποτε εφημερίδα. Όταν λέω ποιονδήποτε, είναι βάσει την ιδεολογία, είναι βάσει το ανηφιωτική lifestyle. Και από μία μεριά, τα πια κανένα, έτσι που παρακολουθείς, φαντάζομαι, όπως όλοι μας. Συστηματικά. Μόνο για το δημοσοβρακό κομμάτι, όχι για την ψυχαγουγία και για τα υπόλοιπα. Μεγαλύτερη επικοιλία τηλεόραση ή μεγαλύτερη εφημεριδάστηση. Τηλεόραση. Τηλεόραση. Άλλο, άλλο, δε θα πιέχω πρόσχο, να πρέπει να λέω και άλλο. Δεν το έχετε σκεφτεί μάλλον, δεν σας έχει προβληματίσει ιδιαίτερα. Για να δούμε λίγο, ή μάλλον όχι, σε αυτό το ρώτημα απάντηση δεν θα πάρουμε από τα πινακάκια. Ας πω λίγο τι λέει η βιβλιογραφία. Η βιβλιογραφία λέει μάλλον αυτό και όχι αυτό. Σε ό,τι αφορά κυρίως την ιδιωσογραφία όμως, έτσι. Αλλά... Όχι μόνο την ιδιωσογραφία, θα έλεγα ότι πολύ περισσότερο, αν και δεν έχω διαβάσει κάτι σχετικό, πολύ περισσότερο ισχύει για την σχολειογραφία. Δηλαδή, τι υπάρχει αντίστοιχο στην τηλεόραση του χρονογραφήματος, της επιφυλήδας, του ευθυμογραφήματος, έτσι. Ή της κριτικής, σε τόσο μεγάλη ποικιλία και έκταση που υπάρχει σε μια μεγάλη εφημερίδα, ή σε μια κυριακά κοιριακή έκδοση. Όχι ότι δεν υπάρχει καθόλου, αλλά σίγουρα υπάρχει σε πολύ μικρότερο βαθμό. Αυτό λέει η όποια βιβλιογραφία που δεν είναι και πολύ κλούσια, έχω υπόψη μου. Εκεί που σίγουρα επεντερή τηλεόραση είναι στη συνέντευξη, έτσι. Έχουμε συνέντευξη στην εφημερίδα? Συνεντεύξεις έχουμε στην εφημερίδα? Έχουμε, αλλά είναι πολύ λιγότερες και επίσης έχουμε το μονέκτημα ότι είναι μεταγραφές. Δηλαδή όλα τα στοιχεία του προφορικού λόγου, του συνομιλιακού λόγου, η ζωντανιά, δεν είναι εύκολο και δεν είναι και πρακτικό, θα έλεγα, να μεταφερθούν στην εφημερίδα. Για αυτό πολλές συνεντεύξεις των εφημερίδων είναι δύσκολες συνεντεύξεις. Δεν είναι ερωτήσεις που έχουν προϋποβληφεί, απαντήσεις τις ζευγαρώνουν και εμφανίζουν μετά κάτι σαν συνέντευξη. Στο κομμάτι της συνέντευξης σίγουρα εμπερνεί τηλεόραση. Στην ιδιωσογραφία πιθανόν όχι και όχι επίσης και στην σχολειογραφία. Αλλά αυτό μπορούμε να το συζητήσουμε και άλλες φορές. Να δούμε λίγο τώρα πρώτα τον πίνακα του Ζωστ, που είναι όπως είπαμε στη σελίδα 45 άνθρωπ καλά. Να δείτε μία από τις, όχι και πολλές, ενδιαφέρουσα επίσης κατάταξη όλων των ιδόνων, λίγο πολύ, του κληρωπτικού λόγου. Αυτό ήταν 109-125 ίσως εικόνες. Φαίνεται, φαίνεται νομίζω, εντάξει. Είναι σαν τρίγων, δεν είναι ακριβώς τρίγωνο, απλώς αυτή η τριγωνική παράσταση δείχνει τα τρία γένη του κληρωπτικού λόγου, που δεν υπάρχουν με αυτόν τον τρόπο στην έντονη δημοσιογραφία. Τρόπος τους ονομάζει, που είναι ο παιγνιώνις τρόπος, μετά ο μυθοπλαστικός τρόπος, για να καταλήξουμε στον πληροφοριακό που μας ενδιαφέρει. Ο παιγνιώνις τρόπος είναι ένας χαρακτηρισμός για να στεγάσει, ας το πούμε έτσι, οι είδη τα οποία, όπως λέει και η λέξη, έχουν να κάνουν με την ψυχαγωγία, με το παιχνίδι, εδώ βλέπετε συμπεριλαμβάνει ο ζώος το τηλεοπτικό παιχνίδι του, ποιος θέλει να γίνει κατουμβυριούχος, κλπ. Έχουμε τέτοια έτσι, η κρατική έχει, μας θέλει, η μοντέλη στα κανάλια, παλιά, πότε, στην κρατική. Αυτά είναι τα παιχνίδια τα οποία επειδή προσεγγιούν πολλές διαφημίσεις και αυτοδιαφήμιση του καναλιού, δίνουμε χρήματα κλπ, σίγουρα περιμένει κανείς να εφανιστούν σε διευτερικά κανάλια παρά στην κρατική. Αυτό θα ήταν και ένα ενδιαφέρον θέμα αν ήθελε κάποια κάποιος να σχοληθεί με αυτό, δεν έχουν μελετηθεί και πολύ. Τα Βαριετέ ήταν ένα είδος το οποίο περάστησε στην αφάνεια κάποτε ήταν σε μεγάλες δόξες και θυμάμαι και η ιδιωτική τηλεόραση με τη Ρούλα Κορομίλα, με τον Μαρίνο τον ηθοποιό και με τον Άννα Οντομπλού. Πριν πολλά χρόνια είχαν την Κυριακή κυρίως πιθανόν καταμέληση της ιταλικής τηλεόρασης, η οποία είχε μεγάλη παράδοση στο Βαριετέ και της Γαλλικής, ήταν ένα είδος με πολύ μεγάλη ποικιλία, με χορό, τραγούδι, παιχνίδια, κροβατικά, μαγικά, γόλπα και διάφορα τέτοια. Αυτά λοιπόν είναι στον παιχνιόδι τρόπο και όσο κατεβαίνουμε βλέπετε ότι υπάρχουν είδη τα οποία τοποθετιούνται στο ενδιάμεσο των δύο τρόπων, δηλαδή έχουμε στοιχεία και από τον ένα πόλο και από τον άλλο, και από τη μια γωνία και από την άλλη. Κατεβαίνοντας λοιπόν, να πάω την δεξιά μεριά να αφήσουμε την ενημέρωση χωριστά, έχουμε τη τηλεταινία, όχι ταινία αλλά τηλεταινία σε μια ποικιλία μορφών, δηλαδή ταινίες που έχουν γυριστικά τηλεόραση. Και βεβαίως έχουμε τις δραματικές και τις κομμικές ιδέες, δηλαδή σακουνόμερες κάθε είδους, ή αυτές που λένε sitcom, κομμωδιές καταστάσεων, οι οποίες είναι συνδεδεμένες με την ιδιωτική τηλεόραση, αλλά υπάρχουν βέβαια σχέσια σε κρατικά κανένα. Κάτω δεξιά έχουμε το μυθοπλαστικό τρόπο, δηλαδή τη λογοτεχνία να το πούμε έτσι. Γιατί η ειτικότητα κατά την άποψη σας δεν υπάρχει κάποιο είδος, παράλληλα τους χάρη θα μπορούσε να υπάρχει θέατρο, θα μπορούσε να υπάρχει σινεμά, θα μπορούσε να υπάρχει, τι άλλο, λογοτεχνία και υπάρχει. Υπάρχουν τέτοια έννοια άνθρωποι? Αυτό είναι μια ξεχωριστική κατηγορία που μόλις βέβαια δούμε την τάξη του τηλεόρασης. Έχει τηλεόραση σινεμά? Όχι, το έχει τελείως. Δεν έχει. Αυτό που έχει είναι το σινεμά το οποίο σου το ξαναδείχνεις στη μητρή οθόνη. Έχει δικό της θέατρο, έχει θέατρο, κυρίως επιφεωρήσεις δείχνει η ιδιωτική τηλεόραση. Παλιά σημειώστε, η κρατική τηλεόραση είχε μια μακρόβια επικομπή, το θέατρο της Δευτέρας, το οποίο είχε και υπάρχουν ντοκουμέντα, μπορείς να τα δεις, εξαιρετικές δουλειές, οι οποίες γινόταν στα στούντιο της εποχής εκείνης, κακοφοδισμένα, μικρά και μεγάλους στουπιούς. Επίσης, πολύ μεγάλη παράδοση, τώρα μοιάζει και το φέρνει κουβέντα, είχε το τηλεοπτικό θεατρικό ραβιόφωνο, το οποίο αν είστε φίλοι του τρίτο προγράμματος, ο οποίος που παίζει κλασική συνέχεια στο διάφορο δεν είναι πολίτες, παντελίδες δε παίρνουν και λοιπά. Έχει, κατά καιρούς, διάφορα πεντάλεπτα τα λέει με υπογραφή στις παλιές της ΕΕ, πολύ μεγάλο νομάδο, πολύ σπουδαίων ηθοποιών, πολύ σπουδαίες φωνές. Ζωντάνευαν δηλαδή και στο ραβιόφωνο ακόμη, η θέατρο, ξανά το έβλεπες. Αφήνουμε λοιπόν τη δεξιά μεριά και πάμε τώρα στην αριστερή και κάτω. Όσο κατεβαίνουμε λοιπόν μεταξύ παιχνιόδους και πληροφοριακού τρόπου, συναντάμε πρώτα απ' όλα μια ζώνη κάπως ψηλά που έχει μέσα το όξο, τηλεοπτική αντιπαράτηση λέει τα deep edge τα πρωτολογικά, έτσι. Έχουμε πιστεν άλλο deep edge εκτός από παραμονές εκλογών. Μάλλον όχι έτσι, κυρίως τότε. Και επίσης μέσα, το βάζει μέσα γιατί το reality show εννοώ, έχει στοιχεία και πετιβιού, ίσως πολύ πολύ λίγα στοιχεία πληροφοριακά και... μπα, ηθοπλαστικά δεν θέλει για κανείς ότι έχει. Το reality show, λοιπόν, είναι ένα... ίσως το νεότερο είδος μεταξύ των τηλεοπτικών ειδών. Δεν νομίζω ότι είναι περισσότερο από 20 χρονών, έτσι, ίσως ούτε και στην Αμερική, αλλά στην Ελλάδα που τεκάνη 20 είναι, έτσι. Στην Ευρώπη μπορεί να είναι 20. Μεγάλη ιστορία, μην την ανοίξουμε, τώρα δεν μας ενδιαφέρει. Και κατεβαίνουμε προς τα κάτω. Σ' αυτή την περιοχή θα κινηθούμε, σε χώροι δοκιμένους, το πρωινό μαγαζίνο, το τηλεοπτικό μαγαζίνο, έτσι, το οποίο, όπως είπα και προηγούμενες φορές, έγινε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μελετθεί, γιατί έχει μια φυκηλεία, έχει στοιχεία και τοξογου και ενημέρωσης και συνέντευξης και ενδεχομένως και στοιχεία από τον παιχνιόδη τρόπο. Καμιά φορά και από τη μυθοπλασία, για παράδειγμα, σκέφτομαι το πρωινό μαγαζίνο του Μέγγα του Σαββάτου, που βλέπω αρκετά συχνά, παρουσιάς βιβλίων, παρουσιάς τεχνοπαραστάσεων, που σε καθημερινή βάση δεν προτείνονται, δεν παρουσιάζονται. Και κατεβαίνουμε, κυρίως αυτά που θα μας απασχολήσουν, στο τηλεοπτικό δελτίο, βεβαίως, που είναι ο βασιλιάς της ενημέρωσης. Υπάρχει κάτι να συγκριφεί στην εφημερίδα με το τηλεοπτικό δελτίο? Κάποιο κομμάτι της εφημερίδας ή μήπως όλη η εφημερίδα είναι η έντυπη εκδοχή του δελτίου. Είναι μια συμπυκνωμένη εφημερίδα ή τηλεεφημερίδα, όπως συνολογόταν παλαιότερα, ή όχι. Αν ξέρεις κανείς την εικόνα που... Το πρωτοσέλιδο. Το πρωτοσέλιδο, ναι. Ακριβώς το πρωτοσέλιδο πιο πολύ μοιάζει με το ειδήσεις σε τίτλους, με το τρέιλερ, με αυτό που λέγεται στην αρχή του δελτίου, έτσι. Πάντως έχει ιδιαινταρότητες. Ναι, η σύμπληση θα ήταν μόνο μεταξύ όλης της εφημερίδας και του τηλεοπτικού δελτίου, αλλά έχει σίγουρα μια ταυτότητα διαφορετική λόγω της φύσης του μέσου, ότι είναι η εικόνα, κλπ, προχωρητικός λόγος. Όπως βλέπετε το ρεπορτάζι το ξεχωρίζει. Γιατί το ξεχωρίζει, είναι άλλο πράγμα το τηλεοπτικό δελτίο και άλλο το ρεπορτάζι, το οποίο ξέρουμε ότι είναι ενταχμένο μέσα. Ενώ το τηλεοπτικό δελτίο δεν έχει. Μήπως εννοεί ρεπορτάζι το οποίο είναι εκκλημπή από μόνο του, ίσως. Ή μήπως αυτό που ξεκίνησαμε να λέμε πριν, μήπως είναι αυτά που λέμε μεγάλα ρεπορτάζια. Ή μήπως είναι εκπομπές τύπου πρωταγωνιστές του Θοδωράκη, 360 μοίρες της Παπα Ιωάννου, που έχουν ιστοιχία ρεπορτάζια, αλλά δεν είναι τηλεοπτικά δελτία. Τι λέτε έτσι. Μήπως τα ξεχωρίζει, επειδή έχουμε τελείως διαφορετικό στήσιμο, το μεγένει ένα ρεπορτάζι. Πες μου ένα χαρακτηριστικό του ρεπορτάζι που δεν το έχει η ίδιση. Το πιο βασικό από όλα. Σίγουρο το ρεπορτάζι καταχάς δεν έχει έναν σταθερό χώρο να πραγματοποιείται. Δεν υπάρχει ένα στούντιο. Το ρεπορτάζι γίνεται ουσιαστικά έξω στον ολόκληρο. Σωστό, αλλά δεν είναι το πιο βασικό αυτό από όλα. Πώς θα ξεχωρίζετε την ίδιση από το ρεπορτάζι. Μια ερώτηση όχι πάρα πολύ εύκολη. Το ρεπορτάζι έχει πηγές, δηλώσεις. Εγώ σκέφτηκα ότι η ίδιση πρέπει να είναι πάρα επικραίνει ένα ρεπορτάζι. Μπορεί να ενδέξει κάποιο παλιό θέμα. Ότι είναι βιοματικό. Βιοματικό του δημοσιογράφου βιομαϊμέρσης. Ή των αυτοκτών μαρτύρων. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό το ρεπορτάζι. Συνήθως ένα ρεπορτάζι είναι μαντοσκοπημένο μια είδη συμμετοχή και σε ρεαλικά είναι πρώτα. Δηλαδή, συνήθως εκείνη την ώρα που διεξάλλει κανείς... Δεν είναι πάντα μαντοσκοπημένο. Υπάρχει και ζωντανό και επιφιασμένο. Πολλές φορές είναι. Ότι το ρεπορτάζι προϋποθέτει μία οδηγησία. Ενόηση ή όχι. Μεγαλύτερη ενόηση μήπως. Καμιά άλλη απόψη. Η λέξη ρεπορτάζι τι σημαίνει. Που είναι και αμετάφραστη. Δεν έχει αποδοθεί κάπου αναφορά δημοσιοποιήσει κάτι άλλο. Ναι, άσε την αποδοσία. Διαφορές ανάμεσα σε ρεπορτάζι λέω. Τι θα αλήγεις. Αν απαντήσω στην πρώτη ερώτηση. Διαφορές ρεπορτάζι και ειρήση. Λέω ότι η ίδρυση είναι συνοφορία μόνο από όλα αυτά. Ενώ το ρεπορτάζι δεν έχει και μία έρευνα. Κάτι παραπάνω πάνω στον ίδρυση. Δηλαδή σε μια τηλεοπτική ίδρυση ξεχωρίζεται το όν και το λέτε ίδρυση. Ενώ το υπόλοιπο, αυτό που λέει ο ίδρυς, αυτό θεωρείται ρεπορτάζι. Αυτό εννοείς. Η περίληψη του ρεπορτάζι, η εισαγωγή του ρεπορτάζι είναι η ίδρυση και το υπόλοιπο είναι... Έχει μια βάση αυτό, ναι. Η ίδρυση δεν μπορεί να βγει στο ρεπορτάζι. Με ποια έννοια? Με την έννοια ότι γίνει η ίδρυση και μετά γίνεται ένα ρεπορτάζι. Και σε άλλο χρόνο γίνεται το ρεπορτάζι. Και αυτά παρουσιάζονται σε δύο χρόνους στον τηλεθεατή ή στον ακροατή. Πρώτα η ίδρυση που είναι η πρώτη εντύπωση και μετά με περισσότερες λυπτουνές και λοιπά το ρεπορτάζι. Μπορεί να παρουσιαστεί η ίδρυση πρώτα σαν αυτό που είχε και η Ιησοφία πριν. Μπορεί ο ένας να είναι η ίδρυση και ο άλλος να είναι το ρεπορτάζι. Αλλά μπορεί να υπάρχει και η ίδρυση τη μια μέρα και τις επόμενες μέρες θα υπάρχουν και όλες οι στοιχεία. Δεν είναι δυσεξήγητος ο προβληματισμός που έχετε και στο λέω ασχολώ με το θέμα αυτό. Δεν υπάρχει ξεκάθαρη περιγραφή των διαφορών άμψεις έδειση και ρεπορτάζι, ούτε στην εφημερίδα, ούτε στην γλώσσα. Εγώ θα μιλήσω μόνο για το ρεπορτάζι. Ας αφήσουμε την ίδρυση. Υπόσχηκαν κάνα δυο που είναι σωστά πράγματα. Το ρεπορτάζι, αν θέλουμε να το εξοχώσουμε από την ίδρυση, δεν μπορεί να του λείπει η αυτοψία και η αυτοκοεία. Δεν έχει νόημα αλλιώς. Δηλαδή αυτό που λέμε αυτές μάντυρες, πηγές, σημαίνει επιτόπια πληροφορία. Κάποιος το είδε, κάποιος το άκουσε, κάποιος το μεταφέρει. Ό,τι κι αν είναι αυτό. Είτε είναι ο γείτονας που είδε κάποιον να φεύγει από το διαμέρισμα με κάτι που του φάνηκε ύποπτο, είτε είναι κάποιος που παρακολουθεί, που βρέφει μπροστά σε ένα τροχέο, είτε ότι θέλετε. Επομένως, η προσφυγή στην άμεση εμπειρία είναι εντελώς απαραίτητη για να θεωρήσουμε ότι κάτι είναι ρεπορτάζι. Αλλά υπάρχει κάτι άλλο που δεν το πωλήπατε ή δεν το είπατε ακριβώς. Είναι η προσωπική οπτική γωνία του ρεπόρτερ, η οποία θέλουμε να είναι φανερή, θέλουμε να είναι χαρακτηριστική, θέλουμε να δίνει τον τόνο στα πράγματα και στη γλώσσα και στη χριστονίκων και στη χριστοπήγων. Και αν η είδηση είναι κυρίως πληροφορία, το ρεπορτάζι είναι και ερμηνεία του συμβάντος, χωρίς αξιολόγηση όμως, πιστεύετε. Άλλο η αξιολόγηση, η οποία πρέπει να λείπει, και άλλο η ερμηνεία με την έννοια επιλέγω, οπτική γωνία επιλέγω, αυτό που θέλουμε αριστερές, αξιολόγω τις πηγές μου, συνδυάζουμε ένα ορισμένο τρόπο, οικώμα και λόγο και λοιπά, όλα αυτά τα πράγματα. Είναι πιο σύνθετη οπωμένως και ο προσωπικής δουλειάς και αυτό είναι που κυρίως διαφοροποιεί, νομίζω, το ρεπορτάζι από την είδηση. Εγώ ήθελα να ρωτήσω, αυτό που λέτε ότι στο ρεπορτάζι προσμένουμε ουσιαστικά μια οπτική γωνία που κανει ρεπορτάζι, είναι ηχηχά και διδασδολογικά σωστό. Γιατί να μην είναι. Γιατί αναβαίνει η δύση. Πρόσεξε, όχι ιδεολογική οπτική γωνία, οπτική γωνία η οποία φαίνεται μέσα από τη γλώσσα, μέσα από τη χρήση των πηγών, μέσα από τη χρήση της εικόνας. Έτσι. Άλλο υποκειμενικότητα, σημειώσετε αυτό, και άλλο υποκειμενισμός. Αυτό που υπονοήσαμε είναι ο υποκειμενισμός. Είμαι εξωλόγωστος σκάλης, θα κάνω το κοινοβουλευτικό ρεπορτάζι με τρόπο που συμφέρει εξωλόγωστη κυβέρνηση στην αντιπολίτευση. Αυτό είναι αυτό που λες, ε? Αυτό που λέω εγώ είναι η υποκειμενικότητα, δηλαδή το αναπόφευ... δηλαδή είσαι η άντα, έτσι, και κάνεις ποιο ρεπορτάζι θα σου άρεσε να κάνεις. Παίρνουμε ένα είδος ρεπορτάζι, κοινωνικό, εκπαιδευτικό, κοινωνικό, εντάξει. Κατεβαίνετε στο δρόμο, λοιπόν, μαζί με μια συμφητετρία σου και έχετε μπροστά σε μια διαδήλωση. Τα ρεπορτάζι που θα κάνετε, για ένα κανάλι, για οτιδήποτε, θα είναι τα ίδια? Όχι. Είναι δυνατόν να είναι τα ίδια. Δεν θα έχει ο καθένας το στίγμα του. Τον τρόπο που θα επιλέξει τα καρέ από το βίντεο, το σπικάζι που θα βάλει, ο τίτλος που θα βάλει, το ποιος θα ρωτήσει, και λοιπά. Όλα αυτά δεν είναι δικές σου επιλογές. Αυτό εννοώ όταν λέω π.χ. Αυτό το πράγμα είναι αναπόφευτο, είναι αναγκαίο. Είμαστε οικοκείμενα, είμαστε προσωπικότητες. Γιατί λέμε ότι ο Tader Reporter είναι καλύτερος από τον άλλον. Γιατί μερικούς δεν θέλουμε να τους ακούσουμε, γιατί είναι βαρετή, πανωραβάνουν τα ίδια και τα ίδια, αντιγράφουν τους άλλους. Ή ο λόγος είναι κοιμιστικός ή οτιδήποτε άλλο. Ή δεν κάνουν καλές ερωτήσεις, δεν κάνουν εφείες ερωτήσεις. Όλα αυτά είναι στοιχεία της ταυτότητας του υποστημίου. Αυτό εννοώ. Όχι την ιδεολογική σκοπιά, η οποία σαφώς πρέπει να είναι τουλάχιστον καλά κρυμμένη. Αδύνατο να αποκρυβεί, δεν είναι δυνατόν. Δεν μπορώ να φανταστώ, τουλάχιστον σε κοινωνικά πολιτικά θέματα, να είναι τελείως ουδέτερο το ρεπορτάρισμα. Πάρα πολύ δύσκολο. Για ένα σεισμό, για ένα τροχείο κλπ, αλλά για θέματα που άπτονται ιδεολογίας είναι πολύ δύσκολο. Να μην είναι όμως, να μην βγάζει μάτια, όπως θα είπατε. Σίγουρα τελείται ένα θέμα ηθικής και ιδεολογίας. Τώρα, τι άλλο μένει από το πινακάκι. Μόνο το ντοκιμαντέρ μένει, το οποίο βλέπετε το έχει στο κάτω άξο και το έχει προς τη μεριάν της μυθοκλασίας. Νομίζω ακούτε μαθήματα για ντοκιμαντέρ, ξέρετε ότι υπάρχουν πολλά είδη και κάποια από αυτά. Η λέση ντοκιμαντέρ, δοκουμέντο, σημαίνει αποδεικτικό στοιχείο. Επειδή το ντοκιμαντέρ έχει και στοιχεία, όπως είπαμε, αυτοκοΐας, αυτοψείας από τη μία άλλα από την άλλη μεριά, μπορεί να έχει και στοιχεία μυθοκλασίας. Πολλά ντοκιμαντέρ είναι σαν ταινίες. Έχουμε και το Φεστιβάλ τώρα, δεν ξέρω αν το επισκεφθήκατε. Ορισμένα είναι εκπληκτικά, είναι αργατέχνηση, δεν είναι απλώς ντοκουμέντα. Γι' αυτό καλά κάνει, νομίζω, ο Ζώστος και το βάζει περίπου στη μέση για να παραπέμπει και στη μυθοκλασία. Αλλά σωστά το έχει πιο κοντά στον πληροφοριακό τρόπο. Αυτό, λοιπόν, είναι μια πρόταση για το πανόραμα, θα λέγαμε, των τηλεοπτικών ειδών, όχι μόνο των δημοσιογραφικών. Να δούμε λίγο και το άλλο πινακάκι, πριν ξαναγυρίσουμε στις διαφάνειες και δούμε και κάποια βίντεο. Στη σελίδα 49, αν θέλετε, σημείωστε, υπάρχει αυτός ο πινακάς εδώ, του σχήμα. Το οποίο αφορά μόνο τον πληροφοριακό τρόπο. Δεν αφορά ούτε τον Περνιώδη, ούτε τον μυθοκλασικό δημοσιογραφικό, μόνο τα ελληνογραφικά είδη. Αυτά που θα μας απασχολήσουν. Αυτός με τον Σαροντό, έχετε ακούσει σαν όνομα τουλάχιστον, βέβαια τα μαθηματά μου, αυτός έχει κάνει μια διαφορετική κατάταξη των ειδών με μια άλλη λογική, δύο αξόνων ή κάσσετων. Εντάξει, σε λίγο τον οριζόντιο άξονα, τον έχω χρησιμοποιήσει σαν αναφορά και σ' άλλα μαθήματα. Εξισωρούμενο συμβάν ηδησιογραφία, σχολιαζόμενο συμβάν σχολειογραφία, προκαλούμενο συμβάν συνέντευξη. Έχει όμως και έναν κάθετο άξονα, ο οποίος αν προσέξετε έχει έναν σύν και ένα πλήν. Συνεμπλοκή πλήνεμπλοκή, δηλαδή απόσταση του δημοσιογράφου μεγάλη ή απόσταση μικρή από το αντικείμενο της εκπομής. Το ίδιο συμβαίνει και στο κάτω μισό του πίνακα. Ας δούμε τι έχει το πάνω, ξεκινώντας από το πάνω αριστερά τετράγωνο. Εκεί έχουμε ρεπορτάζ και εδώ χωριστά το όχι, μαγκαζίνο εντός παρένθεσης, που σημαίνει ότι δεν το θεωρεί καθαρό ίδιος επειδή είναι μίξη ειδών και έχει στοιχεία και από άλλα είδη. Έχει το τηλεοπτικό δελτίο, η έρευνα η δημοσιογραφική και πάνω στον άξονα που σημαίνει ότι είναι πιο πολύ προς το σχόλιο παράπρος στην εξιστόρηση, είναι τα διάφορα σχόλια και αναλύσεις που ακούγονται στη διάρκεια των δελτίων ίσως και σε άλλες εκπομπές. Αυτά τα είδη είναι όπως βλέπετε εξιστορούμενο συμβάνει δησογραφία δηλαδή και είναι μεταξύ πλήν και συνεμπλοκής αλλά περισσότερο είναι προς το πλήν. Δηλαδή τα θέλουμε με τον δημοσιογράφο αποστασιοποιημένο, αυτό σημαίνει πλήν εμπλοκή, καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό. Αυτό που ρώτησε και η Άντα προηγουμένως, ακριβώς αυτό είναι δηλαδή να μην έχω κανένας συμφέρον εγώ να παρουσιάσω την είδηση με ένα ορισμένο τρόπο και να πω αυτός είναι της κυβέρνησης ή είναι της αντιπολίτευσης. Γι' αυτό τα έχει προς το πλήν εμπλοκή αλλά δεν τα έχει κάτω κάτω που σημαίνει ότι υπάρχει ένα περιθώριο να δείξω ας πούμε κάποιες προτιμήσεις προσωπικές στην οπτική μου γωνία κλπ. Αλλά πάντως δεν τα έχει στον σύν εμπλοκή, το σύν εμπλοκή θα ήταν πρόβλημα, θα ήταν μια προκατειλημένη χημοσιογραφία, έτσι δεν είναι, κατανοητό. Πάμε τώρα στο πάνω δεξί ας το πούμε τετραγωνάκι, εδώ έχουμε ήδη τα οποία έχουν σχέση με το σχόλιο και με τη συνέντευξη. Εδώ βάζει τα talk-shows και τις τηλεοπτικές αντιπαρθές, τις τηλεμαχές, τα debates και τα βάζει ψηλά όπως βλέπετε, δεν τα βάζει χαμηλά γιατί, διότι έχουν να κάνουνε με περισσότερη εμπλοκή. Δεν είναι περισσότερη εμπλοκή, δεν είναι η δισογραφία, είναι απόψεις που αντιμάχονται, οπότε λογικό είναι να είναι μακριά από το πλήν εμπλοκή. Άρα εδώ δεν περιμένουμε ειδήσεις, δεν περιμένουμε λαμπράκια ισογραφικά, περιμένουμε απόψεις σαφώς διατυπωμένες οι οποίες αντιμάχονται μεταξύ τους. Κρατήστε μια σημείωση ως προς αυτό, κάποτε κάποια στιγμή πρέπει να έδειξα στο μάθημα του πρώτου έτσι ενώ, ένα πίνακα με τα είδη της εφημερίδας, όπως τα παρουσιάζουν τέσσερα βιβλία γαλλικά. Εκεί μέσα, του αντάμινε αυτό το άρθρο, εκεί μέσα είχε την συνέντευξη και υποκατηγορίες της συνέντευξης. Το λέω αυτό γιατί έχει σχέση με το ΞΟΚ και τις αντιπαραθέσεις. Δεν είναι όλοι οι συνεντέπτες του ιδίου είδους, δηλαδή αν έχω καλεσμένο έναν επιστήμονα, αν είμαι εμπειρογνώμονα για ένα θέμα που απασχολεί την κοινή γνωμή, τότε θα έλεγα ότι το σύννεπρο εκεί κατεβαίνει, δηλαδή θα το έβαζα πιο χαμηλά. Προφανώς αυτές οι αντιπαραθέσεις είναι οι πολιτικές συνεντεύξεις, οι συνεντεύξεις όπου έχουμε αντικρόμενες απόψεις για κοινωνικά ή άλλα θέματα. Πάμε να δούμε τώρα τι μένει προς τα κάτω, το υπόλοιπο της ενημέρωσης. Εδώ όπως βλέπετε είναι πάρα πολύ λίγα τα είδη, ήδη τα έχουμε εξετάσει τα περισσότερα. Έχουμε αριστερά κάτω κενό που σημαίνει ότι δεν υπάρχουν σε αυτή την περιοχή εξωτερόμενα συμβάντα όπως στην επάνω περιοχή. Υπάρχουν μόνο στο κέντρο και δεξιά κάτω, στο κέντρο βάζει αναλύσεις έμπειρων εξωτερικών συναργατών, όπως είναι οι διάφορες κολιαστές που εμφανίζονται στα κεντρικά δελτύα ειδήσεων και οικονομικά θέματα και πολιτικά θέματα, διαβιβλητικά επίσης. Κάτω δεξιά έχει προκροτική αντιπαράθεση και δήλωση πολιτικού. Όλα αυτά τα είδη είναι είδη στα οποία δεν συμμετέχουν οι δημοσιογραφοί κυρίως αλλά είναι άλλοι, συνεργάτες, περιστασιακοί φωνές ας πούμε, οι οποίες φτιάχνουν είδη θα λέγαμε αλλά αυτά τα είδη δεν περνάνε μέσα από το φίλτρο του δημοσιογραφικού λόγου όπως είδης. Αυτά τα δύο πινακάκια νομίζω ότι είναι πολύ χρήσιμα. Όταν πάτε το βιβλίο δείτε και το σχετικό σχολιασμό αλλά ξαναλέω δεν είναι ύλη με τη στενή έννοια. Κλείνω αυτό το αρχείο και πάμε στις διαφάνειες να ολοκληρώσουμε λιγάκι αυτά που αρχίσαμε να λέμε για τα είδη για να περάσουμε μετά και στα της προσοδίας. Αυτό το αρχείο που θα ανοίξω σας το έστειλα είναι το τελευταίο που έστειλα και έχουμε δει ήδη ένα μέρος, δηλαδή έχουμε δει μια πολύ γενική εικόνα για το τηλεοπτικό δελτιό. Θα δούμε δύο ακόμη βασικά είδη, το μεγάλο ρεποτάζ και τα talk-shows τα οποία βέβαια θα δούμε αγαλυτικά σε επόμενα μαζίματα. Έχουμε μια πρώτη εικόνα γιατί είμαστε ακόμη στην αρχή. Λοιπόν αυτό εδώ είναι, έχουμε δει τα πρώτα τα οποία τα προσπερνάω και πάμε εδώ στα μεγάλα ρεπορτάζ. Τι είναι τα μεγάλα ρεπορτάζ, διωθέτησα τη γαλλική βιβλιογραφία και ορολογία. Είναι ρεπορτάζ τα οποία καλύπτουν θέματα που ξεπερνά τη μια μέρα, ξεπερνά τις 2-3 μέρες. Γιατί, γιατί αφορούν συμβάντατα τα οποία σε τυλίγονται μέσα σε μεσότερο χρόνο, δομάδες ίσως, καμιά φορά και περισσότερο. Ας κρατήσουμε λοιπόν το πρώτο στοιχείο, αυτό που έχουμε αρκάνει με μπλε, το μετατώπιση της χρονικότητας. Αυτό είναι ένα πρώτο στοιχείο. Αυτό αλλάζει πολλά. Έτσι δεν είναι. Τι αλλάζει. Πώς δουλεύει κανείς όταν πρέπει να κυνηγήσει, ας πούμε, την επικαιρότητα της δρέμουσα. Και πώς δουλεύει όταν έχει κάτι που ξετυλίγεται μέσα σε χρόνο. Και έχει μια αυτονία ελληνικού να το κατατάξει, να το δουλέψει, να επιλέξει, να το κλείσει. Χαρά που λες. Με ποιο σπάσιο. Με ποια έννοια. Με την έννοια ότι έχεις περισσότερες πηγές για να διαλέξεις. Επίσης θα έλεγα, εξαιτίας αυτού του λόγου έχουμε και τη δυνατότητα να ερμηνεύσουμε και να φωτίσουμε καλύτερα τα πράγματα. Τη δεύτερη μέρα, τη τρίτη μέρα, δηλαδή κάτι που φαίνεται κάπως στην πρώτη, φωτίζεται αλλιώς στη δεύτερη. Γιατί μέσα, ας πούμε, έχεις μια κοινωνική εξέγερση. Για παράδειγμα στα προάσταση του Παρισιού, πριν από μερικά χρόνια, έχει γίνει μια σειρά από τέτοιες διαδηλώσεις για θέματα που είχαν σχέση με τη μετανάστευση, με το ρατσισμό. Είχε συζητηθεί πάρα πολύ αυτό το ζήτημα. Εκεί κάτι που φαίνεται στην αρχή να είναι, τι να πω, μια εξέγερση που αφορά, ξέρω εγώ, είναι η υπεράσπιση ενός νεαρού που τον συνέλαβε για στην ομία, για παράδειγμα, όπως έγινε και στην Αμερική πρόσφατα. Μετά βλέπει ένα άλλο βάθος. Βλέπει ότι αυτό ήταν απλώς η θρυαλίδα, ήταν το φυτίλι για να ανάψει η εξέγερση, αλλά το πρόγραμμα είναι γενικευμένο. Είναι η ανεργία, είναι τα ανακοτικά, είναι οι περιθωριοποίησεις, είναι η αδυναμία να ανέβουν κοινωνικά οι μετανάστες κλπ. Και έτσι φωτίζει σιγά σιγά με αλλεπάλληλες πληροφορίες που έρχονται και συμβάντα που ολοκληρώνουν την εικόνα, όπως λένε τη μεγάλη εικόνα. Έχουμε τη μεγάλη εικόνα, ε, μου αρέσει αυτή η έκφραση. Αυτό λοιπόν είναι αλληλεύθετο με τη μετατόπιση της χρονικότητας. Πάμε δηλαδή να μας κάνει να αγωνιούμε το δευτερόλεπτο και ξέρουμε ότι έχουμε μια άνεση να επιλέξουμε λοιπόν τη λοιπά. Επίσης επιλέγουμε φαινόμενα, επιλέγουμε συμβάντα, επιλέγουμε και οπτικές γωνίες και μαρτυρες και λοιπά και λοιπά. Και έτσι η εκπομπή παίρνει τη μορφή φακέλων. Είχαμε και στην ελληνική τηλεόραση, νομίζω ο Παπαχελάς και ο Τέλοβλου, έτσι και η Παπα-Ιωάννο, ένα τρίο πολύ καλών δημοσιογράφων, εξαιρετικών δημοσιογράφων, τους πιο καλούς που έχουμε. Είχαμε μια τέτοια πάρα πολύ καλή εκπομπή, η οποία ήταν θεματική ακριβώς, έτσι. Θα έλεγα ότι τα μεγάλα ρεποντάζια έχουν και μια σχέση με αυτό που λέμε δημοσιογραφική έρευνα. Διότι σε αναγκάζει το πλήθος του υλικού, η παρατήρηση παρατεταμένη. Η ανάγκη να οργανώνεις αυτό το υλικό σε κάνει να δουλεύεις σαν επιστήμονας που παρατηρεί ένα φαινόμενο και όχι μόνος δημοσιογράφος. Επίσης, ας κρατήσουμε και το τελευταίο, ότι εάν η οποιαδήποτε είδηση και ρεπορτάζ είναι αναπαράσταση της πραγματικότητας, γιατί αυτό είναι, ότι η πραγματικότητα δεν αντιγράφεται, δεν φωτογραφίζεται, όταν έχουμε ένα γεγονός το οποίο καλύπτει ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, έχουμε σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό ανακατασκευή της επικαιρότητας, θα έλεγα, ερμηνείας πια, σε πολύ μεγάλο βαθμό της επικαιρότητας. Δηλαδή, ο δημοσιογράφος που έγινε τελειάκι ιστορικός και οι εικογραφές αυτές έχουν ίσως μεγαλύτερη αξία για τον ιστορικό πημέρον, οπότε τα ρεπορτάζ και οι ειδήσεις, οι οποίες τρέχουν και γίνονται πολλές φορές και στο πόνατο. Θεματοποίηση, λοιπόν, της επικαιρότητας, αυτό σημαίνει ότι η επικαιρότητα γίνεται σέμα, επιλέγεται ένα σέμα, ένα φαινόμενο, το οποίο έχει μια μεγαλύτερη απήχηση κοινωνική. Κοντά στο θεματοποίηση βάλετε και τον όρο σέναριοποίηση, ο οποίος ο όρος παραπέμπει βέβαια σε σινεμά και θέατρο. Εδώ όμως αυτό που ήθελα πιο πολύ να μείνει, θα επανέρθω στο θέμα αυτό αργότερα, είναι αυτή η υπολογία του Λεμπλάνου. Ο Λεμπλάν κυρίως δουλέψει με τη φωτογραφία, όχι τόσο με το λόγο και προτείνει μια ταξινόμηση των σενάριων πάνω στα οποία χτίζονται αυτά τα ρεπορτάς, σενάρια τα οποία τα συνδέει και με τον κινηματογράφο και με τον Χόλιγου τεπίσεις. Ανήξω μια παρέφθεση εδώ να σας πω κάτι που δεν το έχω στις διαφάνειες, ανέφερα μήπως στο βιβλίο του Νίκου Μπακουνάκη, δημοσιογράφος και ρεπόρτερ. Σημαίνω ότι το λίγο αυτό το βιβλίο είναι καινούριο και είναι πολύ χρήσιμο για εσάς. Κάντε ένα δωράκι στον εαυτό σας, δεν είναι και ακριβό. Δημοσιογράφος και ρεπόρτερ λέγεται, έχει και ένα λοιπότυρο που δεν θυμάμαι, ο συγγραφέας λέγεται Νίκος Μπακουνάκης, είναι συνάδελπος στην Αθήνα και θα το βζάτε. Ίσως από το βήμα, είναι αρχιεσυντάτης στο βήμα πολλά χρόνια. Ο Μπακουνάκης είναι ιστορικός. Οι βασικές του σπουδές είναι ιστορικές, γι' αυτό και το βιβλίο του, που έχει να κάνει με τη δημοσιογραφή αφήγηση, σας είναι πολύ χρήσιμο, εξετάζει το πώς γεννήθηκε η δημοσιογραφική αφήγηση από το 19ο αιώνα και έχει παραδείγματα από εφημερίδες. Διαβάζεται πάρα πολύ εύκολα. Έχει επιλέξει διάφορες ιστορίες αστυνομικές, κοινωνικές, εγκλήματα, διάφορα από το συνεικανισμό της εποχής. Και μέσα από εκεί δείχνει πώς σιγά σιγά φτιάχτηκε αυτό που ψεύουμε σήμερα σαν αστυνομικό ρεπορτάζ και λοιπά. Εκεί λοιπόν διάβασα κάτι που δεν το ήξερα και έχει ενδιαφέρον ότι υπήρχε από τότε ακόμη ένα παρεδόση ανάμεσα στη λογοτεχνική δημοσιογραφία. Πάρα πολύ έντονο, περισσότερο από τη σήμερα. Σήμερα εμείς τις ιστορίες που τις λέμε future stories, έτσι τις ανθρώπινες ιστορίες, δεν είναι δευτεροπλασέκτη η δημοσιογραφία, έτσι δεν είναι. Δεν θεωρείται τα soft news, δηλαδή δεν θεωρούνται η δημοσιογραφία εχνής. Τότε όμως αντίστροφα και λόγω εκμυρωής της γαλλικής παράδοσης, δηλαδή της σχολής Ζολά, η οποία σχολής Ζολά, είχε, ο Εμίλος Ζολά, έτσι ο γνωστός, είχε αυτή την προσέγγιση των πραγμάτων, δηλαδή μέσα από ανθρώπινες ιστορίες, αυτό που λένε οι Άλλοι, που δεν μεταφράζεται καλά στα ελληνικά, διάφορα γεγονότα, είναι οι ανθρώπινες ιστορίες, οι οποίες όμως έχουν αυτό που θα λέγα εγώ συνεκδοχική αξία, δηλαδή παίρνουμε την περίπτωση, ξέρω εγώ μιας κοπέλας, θυμάμαι τώρα, ανιψιά μιας οικιακής βοηθού, που δουλεύει σε ένα πλουσιό σπιτο, και ο γιος ερωτεύεται την ανιψιά, αλλά δεν μπορεί να την παντρευτεί, γιατί δεν επιτρέπονταν η κοινωνική του τάξη να παντρευτεί την ρωσική καταγωγή, η καταγωγής πανέμορφη πορασίδα και τελικά οι δυο νέοι αυτοκτονών και αυτό πράγματι γίνεται ένα ρομάντζο και μετά μπορεί να γίνει και ένα αμφιστόριμα, αλλά αυτό δεν γράφεται για το συμβάν και μόνο, γράφεται για να αναδείξει μια κοινωνική πραγματικότητα, την ταξική διαφορά, ή τα προβλήματα που είχανε οι νέοι της αυτής κλπ κλπ. Έτσι λοιπόν ξεκινάει όλη αυτή η ιστορία και έχουμε ένα πολύ ενδιαφέρον παραδόσια ανάμεσα στη μυθοβλασία και τη δημοσιογραφία. Ο Παύλος Ιρβάνας που θα τον έχετε ακουστά σαν όνομα είναι από τους πρώτους και δημοσιογράφους και λογοτέχνες και απ' ό,τι λέει ο Παγκουνάκης είναι και ο προτεργάτης του αστυνομικού διηγήματος και ρεπορτάζευτη κατά μία είναι ταυτόχρονα. Γιατί θα λέω όλα αυτά, διότι όπως λένε και σημερινή θεωρητική τα είδη του δημοσιογραφικού λόγου που χρειάζονται και τα μεγάλα ρεπορτάζ είναι πολλές φορές συγγενικά με άλλες τέχνες όπως είναι το σινεμά, ιδιαίτερα. Παράδειγμα σφαίρι τα ρεπορτάζ και οι φύσεις για διαρύξεις, για κλοπές έχουν πάρα πολλές φορές στοιχεία ταινιών καταδίωψης. Υπάρχουν οι σεισμοί ή φυσικές καταστροφές. Δεν μοιάζουν πολλές φορές τα πλάνα και λοιπά με εικόνες από ταινίες καταστροφής. Ή οι ταινίες δρόμου δεν σας θυμίζουν ορισμένες ταινίες καταδίωξης της αστυνομίας. Που σημαίνει ότι υπάρχουν μερικά αρχαίτυπα, μερικά ονοσιακά στερεότυπα, πρότυπα, τα οποία χρησιμοποιούν και οι τέχνες της εικόνας, όπως είναι κυρίως οι κινηματογράφοι, οι σπιτοθεατροί, αλλά και η δημοσιογραφία στις ρεπορτάζ. Εδώ, στο α, β και στο γ, δεν είναι γ λίγο όσο λέγεται, αλλά που ουσιαστικά είναι τρία πραγματάκια, ο Λεπλάν λέει ότι κάνουν διάφορα κορπάκια οι δημοσιογράφοι όταν δεν έχουν το υλικό που θέλουν. Όταν δεν έχεις το υλικό που θέλεις τι κάνεις, φωτογραφικό έννοιο, τι θα κάνεις, ή θα πάρεις πλάνα αρχείου, ή θα στηριχθείς σε παρόμοιες ιστορίες και έχεις το σκελετό. Δεν είναι? Για παράδειγμα, μια Γαλλίδα, η Σικυρέλη, έχει μελετήσει το σεισμό, η δύση σεισμών. Και κατέληξε σε ένα καλούπι, το οποίο λίγο πολύ όλες οι δύσσες, όσες και αν πάρεις, όπου και αν γίνει ο σεισμός, όσο μεγάλος και αν είναι όσα πολλά καινά τα θύματα, ακολουθούν ακριβώς αυτό το μοντέλο. Ή ένας Αυστραλός ο Αϊντίμα έχει μελετήσει τροχέα, ειδήσεις τροχέων, από τον 15ο όνομα ο Αφιλότιμος. Βρήκε παλαιές εφημερίδες και λοιπά και λέει και πώς εξελίχθηκε αυτό. Να πω ότι υπάρχουν τέτοια σενάρια παρελθόντως, ή το β είναι όταν δεν είσαι πια καθόλου υλικό και αναγκάζεσαι επί τη βάση αυτών των στερεοτύπων να συμπληρώσεις τα κενά στην πληροφορία που έχεις ή στην εικόνα που έχεις. Και έτσι λύνεις το πρόβλημά σου. Το επόμενο για να ολοκληρώσουμε είναι η εξής περίπτωση, όταν φτιάχνεται ένα ρεπορτάζ που είναι και λίγο ντοκιμαντέ με μία έννοια, δηλαδή εκεί έχεις και στοιχεία μυθοπλασίας. Κι μάλλον τώρα μία είδηση που δεν αναφέρω έτσι ως παράδειγμα συχνά, μία είδηση βιασμού, πολύ σκληρή είδηση, το 2004 που είχε γίνει στο Λαλάτι στην Αφήνα και σύμφωνα με τις πληροφορίες της πρώτες είχε υποστήριξει βιασμού μάνα και κόρη. Ήταν δωδεκάχρονη μάνα, την είχαν όλα τα κανάλια, αλλά αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ένα από τα ρεπορτάζ. Το ρεπορτάζ, αν θυμάμαι καλά, του Αλτερ τότε, το οποίο τι έκανε, εικόνα φυσικά δεν είχε, πού να τη βρει την εικόνα. Τα γίνανε νύχτα, σκοτάδι, γίνανε σε ένα γιαπί, μια πολυκατοικία που φτιζόταν, μια οικοδομή που φτιζόταν και τι κάνει. Βάζει κάποιον, δείχνει μόνο τα μπαμπούτσια, μια σκάλα μπετωνένια στο σκόταδο, μουσική υποβλητική, νύχτα στο φαλακό βουνό, τιμούς ώρους κλπ. Και ο υποτιθέμενος βιαστής, που φυσικά δεν βλέπουμε ποιος είναι, ανεβαίνει τη σκάλα, υποτιθέται ότι κυνηγάει τη μάνα και την κόρη κλπ. Αυτό είναι ακριβώς αυτό το πράγμα, η προσπίηση, καμία σχέση με την πραγματικότητα, ούτε ξέραμε αν τα μπαμπούτσια του είναι αυτά, αν ο Παντερόληκ φορούσε αυτό, αν η οικοδομή ήταν αυτή. Ήταν μια κινηματογραφική σκηνή. Αλλά αυτό πράγμα στηρίζεται σε οι κόλες που έχουμε στο μυαλό μας, για να είναι πιστικό έτσι, για να είναι δυνατόν αυτό το πράγμα έτσι να εκτιλήθηκε ως βιασμός. Προφανώς το κανάλι πιστεύει ότι πήθει, ότι κάπως έτσι θα έγινε η σκηνή και θεωρεί ότι αυτό πράγμα είναι αναπαράσταση σύνδεσης. Δεν το γράφουν, δεν θα πρέπει να το γράφουν. Συχνά δηλώνει το επιεθόνηση. Δεν το έγραφε, ούτε πλαναριούς, ούτε τίποτε. Δεν θεωρούσε αυτονόητο ότι εμείς δεν θα μπορούσαμε ποτέ να αναδεστούμε ότι εκεί υπήρχε κάμερα την ώρα που γινόταν ο βιασμός. Οπότε σου λέει, εντάξει μωρέ, δεν πρόκειται να θεωρήσουμε ότι είναι. Καληθαλής. Ναι, το έχω συναντήθει ακριβώς στο ίδιο να σε διαλόγουσουν απ'ταξύ τρομοκρατών και αστυνομικών που οι δημοσραφούρα ακριβώς το ύφος. Ναι, διαφορετικές φωνές, άγρια και ύμηρια. Κάτι εκφράζικο που χρησιμοποιείται είναι ένας και ένας τρομοκρατός? Όχι μόνος τρομοκρατών, το βλέπουμε και σε συνομιλία ενός δημοσιογράφου με έναν πολιτικό, με έναν παράγοντα. Και μάλιστα η φωνή του ίπποπτου ή του αρνητικού ήρωα είναι πάντα πιο γλυκερή, πιο αντιπαθητική, πιο μάγικη ενδεκομένως. Δηλαδή έχουμε και μια ζωντανέμα πιο μπάσα, πιο σέρτικη, θεατροποίηση ας το πω έτσι, δραματοποίηση. Αυτά έτσι πολύ-πολύ γενικά. Ο Αρκάς σας αρέσει φαντάζουμε, αυτό το έχω έτσι σαν πρόσφατο, από το είδα, προμετροπίδα για την τελευταία κατηγορία των γκόμπ, που είναι τα τόξος και λοιπά. Παρουσιαστής, γάτες για, πώς λέγει και η έκφραση, σαν τη γάτα με τον σκύλο. Δεν είναι δύσκολο η γάτα με τον σκύλο να τα βρουν. Πολύ εύστοχο. Και θα θέσω να μπες την πρώτη ερώτηση στις καλεσμένες μου, είναι γνωστό ότι οι καβγάδες θα πάνε να ανεβάλλουν, δηλαδή πιστεύω ότι υπάρχουν υπομπές που επιδιώκουν αυτό. Αν είναι δυνατόν αυτοσαρκιαστικό ή σαρκαστικό για την επιλογή των προσώπων, τι λέτε, ποια είναι η απόψη σας από αυτό? Πρέπει δηλαδή η επιλογή των προσώπων να είναι τέτοια ώστε να είναι εκκληκτικό το μείγμα, αλλιώς είναι κοιμιστική η συνομιλία και πρέπει να αποφεύγεται, είναι καλό αυτό. Γιατί υπάρχουν διάφορα πληκτήρια, να είναι κάποιος σελεμπριτι, να είναι στο σαρκίστερ, να μιλάει ωραία ή να είναι πολύ εκκληκτικός. Εσείς πώς θα επιλέγατε, ας πούμε, αν είστε σαν συνέδευτοις? Εγώ είμαι σαν συνομιλισμός, όταν υπάρχουν πληκτήρες. Ταξι, σε μυτό, απόλυτο. Αλλά από κάθε πλευρά ποιον, γιατί η πλευρά αντιπροσωπεύεται από πολλούς, έτσι δεν είναι. Αυτό είναι το θέμα. Γιατί έχουν πάει τον Άδημο. Αυτό είναι το θέμα. Και μάλιστα, όλα τα κανάλια, θα έλεγα, ίσως και τα κρατικά, είναι φαινόμενο πως μελέτη αυτό. Και κατά καιρούς υπήρχαν και άλλοι αδόνιβες. Δεν είναι ο μόνος. Και ο Πάγκαλος, θυμάμαι, έναν καιρό, πάρα πολλές φορές. Αν δεν θέλετε. Είναι καθαρά επιβίωξη του καναλιού, το να υπάρχει αυτή η παράθυσή, γιατί αναβάζει τη λεωθέαση. Ακόμα και για τον Άγουνι, που είναι χαρακτηρίστικο παράδειγμα της ελληνικής τηλεόρασης. Όταν είχε πάει σε κάποιες εφοβές από καινούσια γράφους, ήταν πιο... Ζόρικος. Ζόρικος, επιτυχικός. Όχι πιο ζόρικος. Ήθελα να πεθύσει ένα επίπεδο στην εφοβή του. Αλλά, ας πούμε, δεν φώναζε, όπως έγραφε σε όλες τις συμπόλικες εφοβές, ας πούμε, στο Ναυσυχιά. Όπως βρήκε. Όπως βρήκε. Ακριβώς. Ναι, αυτό το λες τώρα από τη σκοπιά του δημοσογράφου, όμως. Ναι. Όσο συνομιλητή. Εγώ λέω με ποια λογική, με ποια κοιτήρια επιλέγονται οι συνδετημόνες του τραπεζιού, και αν αυτό επηρεάζει και την πορεία του διαλόγου. Η δεύτερη ερώτηση που ήθελα να θέσω, γενική ερώτηση, είναι, γιατί σ' αυτό απαντάνε και οι επόμενοι διαφάνες, είναι διάλογο σ' αυτό που γίνεται σε ένας τροκυλότραπέζις. Δηλαδή οδηγείται πουθενά. Έχετε ακούσει εσείς κάποια συνομιλία, η οποία να οδηγείται σε συμπέρασμα ή σε μια σύνθεση. Έστω μία φορά, μιλάω κυρίως για πολιτικό διάλογο, έτσι. Εντάξει, μεταξύ, μόνο για άλλα θέματα, δεν μπορεί κάπου να μιλήσει το πραγματικό. Ή πως αενάως επαναλογαίνεται μια συζήτηση που ποτέ δεν κλείνει. Μιλάμε για να μιλάμε. Ειδικά, στα θερματικά ειδήσωμε τις ενημερωτικές εποπές. Δεν καταλήγει, δεν υπάρχει συμπέραση, δεν υπάρχει χρόνος. Τα παράσερα? Ναι, δεν υπάρχει χρόνος. Γιατί λέει, για το μισό γράφος πρέπει να κλείσουμε. Υποτίθετο ότι δεν υπάρχει χρόνος. Για άλλα υπάρχει μια χαρά. Πρέπει να κλείσουμε, αλλά δεν καταλήγει τίποτα. Αλλά και σε talk show ποιοί πρέπει να κλείσουν. Ναι, ανατροπή, όπως λέγεται. Δεν ανατρέπεται τίποτε. Ναι, λένε λένε λένε, αλλά δεν βγαίνει άκρη. Άρα μόνο σωκρατική δεν είναι η διάλογη, για να θυμηθούμε και τον άνθρωπο μας. Είναι ένα τέλειο το κουβεντολόι, πολλές φορές παράλληλη. Παράλληλη ήθελα να πω μονόλογη. Δεν θα λέω ότι θυμιζόμαστε, ότι ξέρουμε να ακούμε τον άλλον. Εγώ το πιστεύω. Αυτό δεν ξέρω εσείς. Αν πιστεύετε κάτι άλλο για να σας φύγει αυτό, ας θα το συστάμε. Λοιπόν, κάτι χρήσιμο που θέλω να μείνει είναι αυτή η διάθεση ανάμεσα σε διάλογο και συνομιλία. Στα αγγλικά της έδειξης υπάρχουν και οι όροι dialogue, discussion και conversation. Το δεύτερο είναι το conversation. Το πρώτο είναι το discussion, είναι η αποδεικτική συνομιλία. Η συνομιλία η οποία έχει στόχο με επιχειρήματα με τεκμήρια να πεις τον άλλον. Ίσως και το dialogue. Το conversation όχι το κουβεντολόι, το οποίο είναι πολλές φορές αυτό που λένε happy talk. Η ελαφριά κουβεντούλα που περνάει η ώρα. Υπάρχουν, όμως, βασικές διαφορές. Το ερώτημα είναι αν όντως η δημοσιογραφική εκπομπή είναι ο διάλογος ή εκτρέμεται πολλές φορές στο δεύτερο. Η συνομιλία. Βλάω για ένα σοβαρό ασθενοδοξό. Πρώτο γνώρισμα είναι έντονα επικοινωνιακό που σημαίνει ότι είναι ένας διάλογος ο οποίος γίνεται για να τον προσέξουν. Σε ένα βιβλίο που μέχρι πέρυσι το έδινα για το μάθημα αλλά φέτος ανικανταστάθηκε αλλά μπορώ να σας δώσω ευηλεκτικά κάποια κεφάλαια ή μπορείτε να το βρείτε και στην βιβλιοθήκη. Νιώστε ότι αυτό είναι εργαλείο πολύ χρήσιμο. Το έχουμε και στο Μεταπτυχιακό μας. Λέγεται η βιζεογραφική συνέντευξη. Η συγγραφή συλλέγονται Clayman και Heritage. Αυτό είναι το πρώτο και πιθανό το καλύτερο βιβλίο για την ειδησογραφική συνέντευξη με πολιτικού περιεχομένου. Εκεί μέσα θα βρείτε στην αρχή κιόλας, στο πρώτο κεφάλαιο, να υποστηρίζετε κάτι που πολλές φορές δεν το συνειδητοποιούμε. Θα το πω λίγο αλλιώς. Με τον ίδιο τρόπο μιλάνε οι καλεσμένοι μιας εκκουμπής όταν είναι ανοιχτή η κάμερα και όταν κλείσει η κάμερα. Όχι βέβαια. Πότε μιλάνε πιο φυσικά? Όταν κλείσει η κάμερα. Αυτός είναι ο φυσικός λόγος. Άρα όταν ανοίγει η κάμερα, όλα είναι εκστημένα, όλα είναι σχημοθετημένα. Ίσως αυτό που λέμε τα λέω στην ίδια στιγμή να τα ακούσει καθαρά. Δηλαδή λέγονται μεταξύ των συνομιλητών, λέγονται μεταξύ του συνεντεπτή και των καλεσμένων, αλλά ο πραγματικός αποδέκτης είναι το κοινό εμείς. Για αυτό και πολλές φορές απευθύνονται με τοπικά στην κάμερα ενώ δεν δικαιούνται να το κάνουν αυτό. Αυτό μόνο παρουσιαστής έχει πλέον να το κάνει. Ίσως το έλεγα κι άλλη φορά, το βλέπω στην πρωινή ζωή και μου κάνει κατάσταση αυτό. Με εκείνοι στείνονται, οι κάμερες είναι εκεί, έπρεπε έτσι σοκμάμων... Όχι, πρέπει έτσι να κοιτάνουν στην κάμερα, αλλά αυτοί κοιτάνουν στην κάμερα. Σαν να είναι φωνητές δελτίου. Πάντως, είναι σίγουρο ότι έχει ένα ιδιαίτερο κοινωνιακό στίγμα η συνομιλία. Είναι για να μας δούνε. Όλα γίνονται για να μας δούνε, δηλαδή μια συζήτηση για να κοινδούν ότι είναι συζήτηση. Το δεύτερο είναι ότι αποβλέπει ο διάλογος, όχι το talk show και το στρογγυλό τραπέζι, πρέπει να αποβλέπει σε ένα τέλος, σε ένα σκοπό μια ολοκλήρωση. Διαβάστε κάνα πλατωνικό διάλογο, ολόκληρο, που δεν έχετε διαβάσει, με τον πρωταγόρα. Πώς? Ολόκληρο? Αποκλείεται να έχετε διαβάσει ολόκληρο, δεν το πιστεύω. Ποιο διάλογος ολόκληρος? Πολιτεία, τόσο είναι η πολιτεία, μακά να έχετε διαβάσει την πολιτεία. Υπάρχουν πολύ μικρότερους που θα μπορούσαν, ο πρωταγόρας για παράδειγμα που διδάσκεται στα σχολιά, συνέχεια να μπορεί να διαβάσει το ολόκληρο. Και επίσης είναι αυτό που το δισκάσουμε πολύ, δεν είναι προς το ανατολισμένος στηριμμές του επικοινωνικού. Ήση μου μιλή από την άλλη, πως προς το πρώτο τόχι, είναι οπωσδήποτε έντονε κοινωνιακή, δηλαδή δεν μιλάς ποιά εξακούσει ο άλλος, δεν μιλάς τι να περάσει η ώρα, δεν μιλάς μόνος όπως βλέπω πολλούς σε λεωφορία και λες τώρα μιλάς στο κινητό ή παραμιλάς, είναι μια κατάσταση γκρίζα. Μάλλον έχει αυξηθεί ο αριθμός αυτόν που δεν μιλάνε ποιά στο κινητό ή κάνουν ότι μιλάω στο κινητό και μιλούν στο κινητό. Δεν πάνε κανένα τρόπο. Λοιπόν, το δεύτερο, στη συνοδηλία, μεταξύ σας τώρα έτσι φίλοι και λοιπά όλοι, όταν μιλάτε έχετε πάντα ένα σκοπό, μιλάω για να τον πείσω ή να την πείσω ή ξέρω εγώ για να μεταδώσω κλειδό, όχι. Η κοινωνία. Μπορεί να υπάρχει και ο σκοπός, αλλά δεν είναι απαραίτητο. Γι' αυτό είναι και πιο χαλαρός, γι' αυτό και δεν χρειάζεται βιαιτητή, γι' αυτό... Το να θέλεις να διατηρήσεις τη σχέση που ήδη έχεις με τον άνθρωπο που κοινωνείς, για παράδειγμα, με το φύλλο σου. Για τη συνομιλία, δηλαδή. Ναι. Σκοπός. Δεν είναι από μόνο στόχος σου. Αυτός είναι πολύ γενικότερος στόχος, ο οποίος μπορεί να ισχύει και για πράγματα που δεν τα λες, αλλά τα κάνεις ή τα δείχνεις ή ανοήματα για... Ναι, εγώ εννοώ πιο συγκεκριμένο στόχο. Πιο συγκεκριμένο. Ξαναλέω, μπορεί να έχεις στόχος σε κάποιες συνομιλίες, αλλά πόσες φορές σκέφτεσες, με τον πατέρα σου, με τη μάνα σου, με τον φίλο σου, με τον αδερφό σου κλπ, ότι εγώ τώρα μιλάω και θέλω να πετύχω αυτό το αποτέλεσμα. Σιγά μην το επιβιώγεις. Κάποιες φορές μπορεί, αλλά αλίμονο, αν ήταν τόσο αγχωτικό το να μιλάμε με τους άλλους, δεν θα ήταν επικοινωνιαίο διάλογος, θα ήταν διαχείριση σκοπών. Σε θεσμικά περιβάλλον, αν μιλήσεις στον εργοδότηση, ας πούμε, ή ακόμη και στο μαγαζί που πας να ψωνίσεις κάτι. Ναι, έχεις ένα σκοπό, να κάνεις το παζάρι, να το παρεις φυθινότερα, να του ζητήσεις αύξηση που δεν θα τους δώσεις, φυσικά. Αυτά, ναι, αλλά μιλάω για την μεταξύ ισότιμων φιλική ασυνομία. Και επίσης το τελευταίο που διαφέρει πάλι από τον διάβολο είναι ότι απλώς φύγουν κάποια θέματα. Θέματα έχουν οι διάλογοι, ποτέ δεν είναι αθεματικοί, ας το πω έτσι. Αλλά τα φύγουν, δηλαδή τα προσπερνάνε, αλλάζουν θέματα με πολύ μεγάλη ευκολία. Μεγάλες, λοιπόν, οι διαφορές ανάμεσα στον, ας το πούμε, δημοσιογραφικό διάλογο ή στον διάλογο των μέσων και στην καθημερινή συνομιλία. Αυτό είναι οδηγός για οτιδήποτε περιλαμβάνεται. Εδώ δεν θα σταθώ γιατί έχω ήδη μιλήσει για το θέμα. Αυτό είναι σύμφωνα με το σαροντό το γνώρισμα κάθε μορφή συνέντευξης, η πρόκληση ομιλίας. Αν και αυτοί που προσέρχονται σε ένα στροτιλό τραπέζι είναι έτοιμοι να προκληθούν και να μιλήσουν, δεν έχουν καμιά δυσκολία. Ίσα σαν το αντίθετο, όλοι κρινιάζουν ότι δεν τους δίνεται χρόνος. Αυτή είναι μια χρήσμη διαφάνεια, καθοδηγητική. Έχουμε λόγο και εικόνα. Το λεκτικό κομμάτι ενδιαίσταται από τρία κριτήρια όπως βλέπετε. Το θέμα, αναλόγως με το θέμα μπορείς να έχεις διάφορα υποθέματα, μπορεί να παραμείνει ένα το θέμα, μπορεί να αλλάζει ο όγγος των πληροφοριών, των λεπτομεριών, των μαρτυριών κλπ. Επίσης παίζει ρόλο, δε θέρευοντα όμως, ας σημειωθεί, και το πλαίσιο του συγκεκριμένου της εκπομπής, που μπορεί να είναι το στούτιο, μπορεί να είναι τα τεχνικά του μέσα, ο τρόπος που κάθονται κλπ. Το τρίτο είναι σημαντικό, είναι ποιοι είναι οι συνομιλητές, ποιες είναι οι προσωπικές τους σχέσεις, αν γνωρίζονται, αν δεν γνωρίζονται, αν συμπαθιούνται, αν αντιπαθιούνται κλπ. Αλλά στην τηλεόραση, όχι στο αδειόφωνο, πολύ μεγάλο ρόλο παίζει και το λεγόμενο οπτικό κεφάλαιο, δηλαδή πώς μας δείχνει η κάμερα, πόσο μας δείχνει, από πού, από πόση απόσταση κλπ. Μιλάμε για επίπεδα παρουσίασης, εδώ παίζονται πολλά θέματα βόιτρου, δηλαδή πόσο κεντρική είναι η εικόνα. Η κεντρική εικόνα, βεβαίως, είναι η εικόνη του παρουσιαστή, οπότε επιτέχει το μεγαλύτερο μερίδιο, σίγουρα, και από κει πέρα μοιράζεται το υπόλοιπο στους χαλεσμένους. Η τρόπη παρουσίασης, που σημαίνει πλαισίωση, δηλαδή το μακριά, το κοντά, το από ποια οπτική γωνία, το πόσο συχνά, το δίπλα σε ποιον ή πια και ούτω καθεξής, και η οπτική γωνία με την έννοια του πώς σε ζωγραφίζει η κάμερα, δηλαδή εάν σε αναδεικνύει σε κεντρικό πρόσωπο μια συνομιλίας ή σε περνάει με έναν τρόπο, σε υποβαθμίζει ως ένα όχι σημαντικό συνομιλητή κλπ. Άρα το οπτικό κεφάλαιο είναι μια συνοθεσία που δεν είναι δουλειά τόσο του δημοσιογράφος του συνεργείου, αλλά βιντεοσκοπεί και αυτό πάρα πολύ σημαντικό και συμπληρώνει την λεκτική συνοθεσία. Αυτά έτσι ως συμπλήρωμα των ειδών λόγου που είχαμε ξεκινήσει την προηγούμενη φορά και ολοκληρώνουμε τώρα. Η βιβλία εδώ κλείνει, ενώ τα καλό είναι τώρα να κάνουμε το διάλειμμα για να μην το σπάσουμε για να μπούμε στο ηχητικό κανάλι και στην προσεγγεία μετά το διάλειμμα. Πολλές φορές παραξενεύεται με τον αφίσκο τρόπο με τον οποίο μιλούν κυρίως οι ρεπόρτες. Αυτό ήθελα να το υπογραμμίσω σήμερα, το έχω πει και άλλες φορές. Βλέπετε, λοιπόν, ένα δελτίο του Αντένα, πρόσφατο είναι, του Ιουνίου του 2014. Πρόσεξα αυτήν εδώ την ύληση και λέω αυτή θα την μεταγράψω για να την δούμε να τη σχολιάζω. Ο υπότικλος, λοιπόν, κάτω ήταν «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». «Ροσφροντίδα σε διαχειτικό οδηγό, αυτοκινήτου εν ώρα υπηρεσίας προκαλεί σκάνδαλο». |
