| id |
10eb19ed-1fb7-4025-8cdc-e8078a9d30c0
|
| title |
Στιγμές στρατηγικών αποφάσεων, τύχης και συγκυρίας | Achilleas Chatzinikos | TEDxPatras /
|
| spellingShingle |
Στιγμές στρατηγικών αποφάσεων, τύχης και συγκυρίας | Achilleas Chatzinikos | TEDxPatras /
|
| publisher |
TEDx Patras
|
| url |
https://www.youtube.com/watch?v=SXR6b-WxBY8&list=PLndeeREyJnDRY9gWF1D-ZqGALxITUEr_C
|
| publishDate |
2018
|
| language |
el
|
| thumbnail |
http://oava-admin-api.datascouting.com/static/df3f/cd81/8002/5e76/0605/30ac/c523/74ae/df3fcd8180025e76060530acc52374ae.jpg
|
| format |
Video
|
| organizationType_txt |
Ιδιωτικοί φορείς
|
| durationNormalPlayTime_txt |
1219
|
| genre |
Μαρτυρίες/Συνεντεύξεις
|
| genre_facet |
Μαρτυρίες/Συνεντεύξεις
|
| institution |
TEDx Patras
|
| asr_txt |
[♪ Μουσική Επικοινωνία Επικοινωνίας России ΗΠΟΝΑΤΗΣΕΣΕΣΤΗΣΗΣΗΦΕΡΟΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗ Καλησπέρα σας. Λοιπόν, ακούστε πώς πάει τώρα. Λίγα φώτα, παρακαλώ. Λοιπόν, εσείς από εδώ θα κάνετε προτάσεις, ανατάσεις, εκτάσεις και τα λοιπά. Εσείς θα κάνετε επικύψεις και θα μείνετε εκεί. Εσείς είστε πριν την κρίση, εσείς είστε μετά. Ωραία. Φοβερό. Καταρχήν ευχαριστώ τους διοργανωτές που με τίμησαν με την πρόσκλησή τους να σας πω και εγώ δυο λόγια. Αλλά θέλω να σας πω ότι νομίζω ότι μπήκαν σε πολλά έξοδα χωρίς λόγο. Δηλαδή, άκουσα όλες τις ομιλίες από το πρωί. Πιστεύω ότι αν φώναζαν μόνο εμένα, δεν χρειάζονταν κανέναν άλλο. Κοιτάξτε, κοιτάξτε πώς πάει. Το πρωί ήταν ο Μπαρτ Πρινιλ. Κρυπτογράφος, πληροφορικάριος και εγώ αυτό είμαι. Θα μπορούσα να σας πω και τους κινδύνους του ίντερνετ, τα γνωστά. Αυτά μην τα δεβάζεις στο Cloud. OK, πάει αυτός. Παρακάτω, ήταν μια φίλτατη, πανέμορφη αστυνομικίνα και εγώ μπορώ να γίνω όσο αυστηρός θέλετε. Κανένα πρόβλημα. Μετά, υποδηλάτες. Μια ζωή ήρθω πεταλιάκανος για το δύσκολο. Θα μπορούσα να, έτσι. Μετά ποιος ήταν? Μετά ήταν… καλά. Ο ηθοποιός, καλά το βλέπετε ήδη. Μετά ήταν… πες τον, ο Εμίλιος Χαλαμανδάρης. Λοιπόν, start-upper, σιγά τα βγά. Κι εγώ είμαι και μεγαλύτερος μάλιστα. Δεν την πούλησα ακόμα την εταιρεία, αλλά πού θα πάει. Τώρα, ο Μπουραντάς. Ο Μπουραντάς μου έκλειψε τις σημειώσεις. Είπε το δικό μου, καλά το είπε βέβαια. Αυτό ήθελα να πω εγώ. Που τις βρήκε δεν ξέρω τις σημειώσεις μου, πήγε τις είπε. Τώρα εγώ τι θα πω. Να, γι' αυτό σας λέω τόση ώρα μπουρδες. Περάσει η ώρα, 15 λεφτά έχει ακόμα. Να δούμε τι θα κάνουμε. Ωραία. Εντάξει, εντάξει. Το πήρα αυτό που ήθελα. Ευχαριστώ πάρα πολύ. Τώρα θα μπω στο θέμα, τώρα σοβαρά πράγματα. Ήρθα να σας μιλήσω για το πώς θα κάνετε το καλύτερο με σκαφέ της ζωής σας. Γιατί είναι στιγμιαίος καφές και θα μιλήσουμε για στιγμές. Άρα το θέμα μου είναι πώς θα κάνετε το καλύτερο στιγμιαίο καφέ της ζωής σας. Γι' αυτό είμαι εδώ. Ξέχασα να σας πω ότι υπάρχουν και μερικοί ομιλητές, που όντως πλούτησαν με την παρουσία τους εδώ πέρα. Θα μπορούσα να κάνω για παράδειγμα τον κύριο Χειρίδη, ούτε τον Θεοκλή, που γίναμε φίλοι από χθες το βράδυ. Επειδή είμαι ο λόγος, αμερικάνικα, αγγλικά, αυτά δεν... Επανέρχομαι. Επανέρχομαι στο θέμα. Σοβαρά τώρα. Σοβαρά. Επανέρχομαι στο θέμα. Στιγμές. Μέχρι να με καλέσουν και να μου πουν το θέμα, νόμιζα ότι η στιγμή είναι ένα πράγμα που κρατάει μερικά μικροδευτερόλεπτα. Θεωρούσα αυτόν ο νόητος δηλαδή, ότι ξέχασα να σας πω για τον κύριο Βαρότσο. Και αυτόν θα μπορούσα να τον κάνω. Τώρα τον είδα εκεί στο... Λοιπόν, κι εγώ γλύφτης είμαι. Στην ζωή εξελίχτηκα γλυφοντάς. Ξαναγυρνάω. Θεώρησα, λοιπόν, ότι η στιγμή είναι κάτι που κρατάει ένα δευτερόλεπτο. Πολύ λίγο. Μετά το καλοσκέφτηκα, γιατί κάτι έπρεπε να έρθω από εδώ. Και λέω, όχι, η στιγμή δεν είναι τελικά ένα μικρόδευτερόλεπτο, που είναι αυτό που συμβαίνει, αλλά είναι πάρα πολλά πράγματα που έχουν συμβεί προηγουμένως και που εκδηλώνονται σε μια συγκεκριμένη στιγμή του χρόνου. Σε μια τομή του χρόνου συσσωρεύονται και εκδηλώνονται πράγματα που έχουν προετοιμαστεί στο παρελθόν. Και αυτό, εμείς το βλέπουμε ως στιγμή, αλλά αυτή η στιγμή έχει μέσα της διαργασίες που αθρίστηκαν και εμφανίζονται ως αποτέλεσμα μια συγκεκριμένη κάθε τομή του χρόνου. Άρα, οι στιγμές που συμβαίνουν είναι πράγματα που έχουμε κάνει και που έχουμε αποφασίσει και που έχουμε σκεφτεί και που έχουμε φροντίσει ώστε κάποτε αυτά να μας συμβούν. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να μας συμβαίνουν στιγμές που έχουμε προετοιμάσει, που φροντίζουμε να μας συμβούν. Γιατί υπάρχουν στιγμές που συμβαίνουν και στιγμές που φροντίζουμε να μας συμβούν. Και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Ας κοσκινήσουμε τις στιγμές. Υπάρχουν εκατομμύρια ενδιαφέρουσες στιγμές στη ζωή μας. Υπάρχουν χιλιάδες αξιοσημείωτες στιγμές στη ζωή μας. Υπάρχουν εκατοντάδες δύσκολες στιγμές, άσχημες στιγμές. Υπάρχουν λίγες όμως καθοριστικές στιγμές. Πολύ λίγες. Και σε αυτές έχει σημασία τι αποφάσεις θα πάρουμε. Σε αυτές τις δύσκολες αλλά καθοριστικές στιγμές. Και έχει σημασία εάν οι αποφάσεις που θα πάρουμε θα μας οδηγήσουν από την άσχημη στιγμή στην ανάταση, στην ανόρθωση, στην εξέλιξη, στη συνέχιση, στη διαδρομή, στην αναζήτηση. Όσο και άσχημη αν είναι μια στιγμή, ζητάει αποφάσεις. Ζητάει να σηκωθούμε, να αποφασίσουμε και να προχωράμε. Και είναι με 1 χιλιοεπωμένο, είναι εκατομμύρια φορές υπομένο, αλλά είναι αλήθεια και οφείλω να την πω, δεν έχει σημασία πόσες φορές θα πέσεις, αλλά πόσες φορές θα σηκωθείς. Αρκεί να είναι μία παραπάνω. Αν καταφέρεις να σηκωθείς μία φορά παραπάνω από όσες έχεις πέσει, είναι όλα πάρα πολύ καλά. Και αυτό είναι κάτι που μαθαίνετε, δεν είναι κάτι που γεννιέσαι με αυτό. Το μαθαίνεις. Μαθαίνεις να πολεμάς στη ζωή σου, μαθαίνεις να πολεμάς τις αντιξότητες, μαθαίνεις να μάχεσαι για να σου συμβούν τα πράγματα. Δεν στο χαρίζουν αυτό, ούτε γεννιέσαι με αυτό. Μαθαίνεις να το κάνεις. Θέλει εκπαίδευση, θέλει αυτογνωσία, θέλει πεποίθηση, θέλει πειθαρχία, αλλά μαθαίνετε. Και τι πριν από όλα πρέπει να μάθουμε. Πρέπει να μάθουμε να αντέχουμε την αποτυχία. Πρέπει να μάθουμε να τολμάμε για να κάνουμε πράγματα. Πρέπει να μάθουμε και να θυμόμαστε αυτό που είπε ο Κιντ, ότι δεν θα περάσεις ποτέ τον ωκεανό, μέχρι να βρεις το κουράγιο να χάσεις από τα μάτια σου την ακτή από την οποία ξεκίνησες. Κοιτάξτε τώρα 2-3 περιστατικά από τη ζωή μου που οφείλω να διηγηθώ, που εγώ νομίζω ότι θα μας δώσουν την ευκαιρία να δούμε αυτό που λέμε καμιά φορά, ότι η τύχη, η συγκυρία, η ατυχία, όλα αυτά τα πράγματα μαζί παράγουν στιγμές κάποια στιγμή, που με κάποιον τρόπο φροντίσαμε εν τέλει να μας συμβούν. Ακόμα και αν εμφανίζονται ως τυχές στιγμές, στιγμές τύχης δηλαδή, που υπάρχει. Αλλά η τύχη δεν είναι ένα πράγμα που συμβαίνει ερήμιν μας. Είναι ένα πράγμα που 9-10 φορές το έχουμε προκαλέσει εμείς. Φεύγω λοιπόν από την Ελλάδα να πάω να κάνω έναν από τα πτυχιακώς στην Αμερική. Ελεκτρολόγος, μηχανικός, γράφω σε ένα πανεπιστήμιο, φτάνω στο πανεπιστήμιο συνάμενος και κουνάμενος, πάω την πρώτη μέρα εκεί, παίρνω τα μαθήματα που διδάσκει το πανεπιστήμιο, διαβάζω, ξαναδιαβάζω με τα λίγα αγγλικά που ήξερα τότε, δεν μου φαίνεται τίποτα γνωστό. Τι διάολο, τι γίνεται εδώ πέρα, τι κάνουν αυτοί, τι electrical engineering department είναι αυτό. Πάω λοιπόν στον καθηγητή, γιατί εκεί σου δίνουν έναν καθηγητή να σε συμβουλεύει όταν πηγαίνεις, λέω, τι γίνεται, δεν βλέπω τίποτα. Λέει εδώ εμείς στο πανεπιστήμιο κάνουμε δύο πράματα μεταπτυχιακά, electronics, computer design κτλ και computers, software, software engineering. Λέω, μα εγώ έκανα power systems, automation. Λέει εδώ η electronics, οι computers. Μεταπτυχιακό. Τώρα έχω δύο επιλογές. Είναι να μαζέψω και να γυρίσω πίσω ή να δοκιμάσω και να αποτύχω. Είναι να πετύχω. Αποφασίζω να κάτσω, να δοκιμάσω, να δουλέψω, να διαβάζω 12 ώρες την ημέρα κάθε μέρα και να δουλεύω 25 ώρες τη βδομάδα για να βγάζω τα έξοδα. Δεν είχα διαβάσει ποτέ στη ζωή μου 12 ώρες την ημέρα. Στην Ελλάδα δεν νομίζω ότι διαβάζε ποτέ κανείς 12 ώρες την ημέρα. Εδώ περνάγαμε τις τάξεις, ξέρετε πως 10 μέρες πριν τις κριτάσεις, κατεβάζουμε τα ρολά, πλακωνόμαστε στα ΣΟΣ και από 8 στις 10 φορές περνάμε. Εκεί δεν έχει τέτοια πράγματα. Εκεί άμα δεν διαβάζεις, αποφασίζω λοιπόν ότι δε σώζομαι, αλλιώς πρέπει να διαβάσω και να μάθω να κάνω κάτι που δεν έκανα ποτέ, δόξα στον Θεό, τα κατάφερα. Και συμβαίνει κάτι άλλο, πολύ ενδιαφέροχο και πολύ περίεργο και πολύ χρήσιμο, όπως αποδείχθηκε στο μέλλον. Σε ένα μάθημα που λέγονταν δομές δεδομένων και γλώσσες υπολογιστών, data structures and algorithms with languages, μπαίνει ένας καθηγητής συνάμενος και κουνάμενος, ένας νεαρός και λέει, παιδιά, το μάθημα data structures φέτος αποφάσισα να σας το κάνω με μια καινούργια γλώσσα. Είναι η γλώσσα που ανακοινώθηκε μόλις πέρσι. Την έγραψε ένας Ελβετός, Νίκλαους Γουίρθ, η γλώσσα λέγεται Pascal. Κοίταζόμαστε μεταξύ μας, λέμε τι λέει αυτός. Α, αυτός ήταν επισκέπτης καθηγητής από το MIT. Ερχότανε στο πανεπιστήμιο, είχε μια συμφωνία το πανεπιστήμιο, κάθε εξάμενο, ερχόταν ένας καθηγητής επισκέπτης από το MIT και έκανε ένα μάθημα όποιον διάλεγε αυτός από τη λίστα των μαθημάτων. Λέει, μη τί ήρθε τώρα αυτός από το MIT να μας κάνει τον πονηρό τώρα, Πασκάλ, πού τη βρήκε, δεν μας μαθαίνει καμιά γλώσσα να πάμε να βγάλουμε το ψωμάκι μας, πάμε να δουλεύσουμε, πασκάλ. Ωραία, αυτό ήταν το πρώτο σοκ, αλλά πρέπει να κάνουμε μάθημα. Παίρνω λοιπόν μια απόφαση ότι αφού αυτός διάλεξε να μας κάνει Πασκάλ και αφού είναι από το MIT, κάτι ξέρει ρε παιδί μου αυτός ο μπαγάς σας, δεν μπορεί να το κάνει μόνο για να μας κάνει εντύπωση, στο κάτω κάτω που μας ξέρει. Και λέω, ωραία, αφού θα κάνουμε που θα κάνουμε Πασκάλ, θα τη μάθω καλύτερα από ποιονδήποτε, θα γίνω ο καλύτερος στην τάξη μου, θα μάθω Πασκάλ και ας μην την ξέρει κανείς, ας μην την χωνεύει κανείς, ας μην μοιάζει κανέναν. Επιστέψτε με, μετά που γύρισα στην Ελλάδα και υδρύσαμε, αφού τελειώσαμε το στρατό, την Computer Logic με τρεις ακόμα φίλους μου, η Computer Logic τα πρώτα πέντε χρόνια της δικιάς της καριέρας πήγε μπροστά, γιατί υιοθέτησε ως γλώσσα προγραμματικού την γλώσσα Πασκάλ, που σε ανείποπτο χρόνο την είχα μάθει εγώ και που βόλευε πάρα πολύ τη στιγμή που αποφασίσαμε να την εφαρμόσουμε, γιατί ήταν μικρουπολογιστές αυτοί πάνω στους οποίους δουλεύαμε, χωρίς πολύ δυνατά δυνατά, που ξέρω ότι με σήμερα είναι εκατομμύρια ισχυρότερες μηχανές, computer σε νο. Λοιπόν αυτό το πράγμα μας έκανε αυτό που γίναμε. Η Πασκάλ που μάθαμε κατά τύχη από έναν καθηγητή που ήρθε να μας την κάνει επειδή θεωρούσα ότι είναι καλή γλώσσα και που εγώ για κάποιο λόγο, που δεν ξέρω τώρα να σας τον εξηγήσω, αποφάσισα ότι θα τη μάθω όσο καλύτερα γίνεται. Τι θέλω να πω με αυτό, θέλω να πω ότι οι στιγμές δεν υπάρχει να σου συμβεί κάτι που σε φτάνει σε ένα διέξοδο. Στο κάτω κάτω, εάν δεν υπάρχει άλλος δρόμος, κανέναν. Και κάτι ακόμα, για να διαβάσω ένα τσιτάτο εδώ. Η ευκαιρία δεν θα σου χτυπήσει την πόρτα, εάν δεν κάνεις μια πόρτα. Αν λοιπόν η ευκαιρία δεν σου χτυπάει, κάνε μια πόρτα. Και θα πρέπει να σας πω, θα πω όχι τώρα εδώ πέρα, γιατί, voilà, anyway. Πάτσε το επόμενο slide, αλλά δεν πειράζει. Θα πρέπει να σας πω το εξής. Οι στιγμές που αποφασίζουμε να κάνουμε κάτι είναι πάρα πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι δεν είναι οι στιγμές που συμβαίνουν ορίς ή αργά στη ζωή μας. Στιγμές που καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις μπορεί να συμβούν οποτεδήποτε. Ό,τι προηγούμενη επιτυχία ή αποτυχία είχαμε δεν παίζει κανένα ρόλο, γιατί αυτή η καινούργια απόφαση που καλούμαστε να πάρουμε είναι τώρα. Δεν έχει σημασία πόσες καιρός έχει περάσει. Και δεν έχει σημασία πόσες προηγούμενες αποτυχίες ή επιτυχίες είχαμε μέχρι τώρα. Τι θέλω να πω με αυτό. Θέλω να πω ότι δεν έχει καμία σημασία εάν θεωρούμαστε πετυχημένοι ή αποτυχημένοι, προκειμένου να πάρουμε τώρα μια απόφαση που θα μας οδηγήσει στην επιτυχία. Και γι' αυτό το πράγμα δεν είναι ποτέ αργά. Υπάρχουν πάρα πολλοί. Τους πάτησε το τρένο εδώ. Τι να πατήσω άραγε για να φύγει αυτό. Που κρύβει μερικούς από τους αποτυχημένους που είναι, προσέξτε να είτε ποιοι είναι, οι αποτυχημένοι. Ο Thomas Edison, ο Walt Disney, οι Beatles απορρίφτηκαν όταν πήγαν σε ένα στούντιο να περάσουν δοκιμαστικό. Ο κ. Χόντα αυτοπροσώπος, όταν δούλευε στην Toyota, τον διώξανε, γιατί δεν ήταν, λέει, καλός μηχανικός. Χέρμαν Μέλβιν. Ο Βίτσιον Ταγκόγκ. Ο Στίβεν Κινγκ. Έγραψε 30 βιβλία μέχρι να φτάσει να θεωρήσουν ότι γράφει επιτέλους καλά. Έλβις Πρίσλεη. Απορρίφτηκε από τον μάνατζερ που πήγε να του προτείνει να τον αναλάβει. Απορριμένοι, αυτοί που κάναν αργά επιτυχίες. Μπω Πάρσονς, από τη δική μας, αν θέλετε, πώς το λένε, εφουριά, εννοώ στην πληροφορική GoDaddy. Το έχετε όσοι ασχολείστε, το έχετε ακουστά. Ο Φλίντ, 61 χρονών έκανε την IBM. Μπιλ Πόρτερ, e-trade, 54 χρονών. Ρομπερτ Νόις, 41 χρονών, την Intel. Χιάννη Φορντ, το T-Model, αυτό που τον έκανε διάσημο, με ηλικία 45 ετών. Ο Δαρβίνος, ο περίφημος Δαρβίνος, στα 50 του έγραψε το δοκίμιο για την εξέλιξη των ειδών. Ω, πέρασα το χρόνο, αλλά είμαι καλά, τελειώνω. Μόλις θα το είδα, άναψε ένα κόκκινο εδώ ξαφνικά. Ε, πάει σε περίπτωση. Πλύνω, γιατί αυτό που ήθελα να σας πω, είναι αυτό ακριβώς. Ποτέ δεν είναι αργά. Ποτέ δεν υπάρχει επιτυχία ή αποτυχία στο παρελθόν, που θα μας οδηγήσει να πάρουμε μια απόφαση για το μέλλον. Και, εάν δεν κάνουμε εμείς πράγματα, εάν εμείς δεν φροντίσουμε πράγματα, εάν εμείς δεν κάνουμε αυτά που πρέπει να κάνουμε, να αποφασίσουμε, να τολμήσουμε, να διεκδικήσουμε, δεν θα συναντηθούμε ποτέ με την ευκαιρία. Ούτε με τη στιγμή. Υπάρχουν πάρα πολλές στιγμές που μας περιμένουν, αρκεί εμείς να φροντίσουμε να συναντηθούμε μαζί τους. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απ' το να παθαίνεις τις στιγμές. Να μάθουμε να μην τις παθαίνουμε, αλλά να τις κάνουμε να μας συμβούν. Αυτό είναι, αν θέλετε, το μήνυμά μου, ότι τις στιγμές πρέπει να τις κάνουμε εμείς να συμβούν. Γιατί υπάρχουν στιγμές που συμβαίνουν και στιγμές που τις κάνουμε να μας συμβούν. Ευχαριστώ. Καλησπέρα.
|
| _version_ |
1782817259405705216
|
| description |
: [♪ Μουσική Επικοινωνία Επικοινωνίας России ΗΠΟΝΑΤΗΣΕΣΕΣΤΗΣΗΣΗΦΕΡΟΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗ Καλησπέρα σας. Λοιπόν, ακούστε πώς πάει τώρα. Λίγα φώτα, παρακαλώ. Λοιπόν, εσείς από εδώ θα κάνετε προτάσεις, ανατάσεις, εκτάσεις και τα λοιπά. Εσείς θα κάνετε επικύψεις και θα μείνετε εκεί. Εσείς είστε πριν την κρίση, εσείς είστε μετά. Ωραία. Φοβερό. Καταρχήν ευχαριστώ τους διοργανωτές που με τίμησαν με την πρόσκλησή τους να σας πω και εγώ δυο λόγια. Αλλά θέλω να σας πω ότι νομίζω ότι μπήκαν σε πολλά έξοδα χωρίς λόγο. Δηλαδή, άκουσα όλες τις ομιλίες από το πρωί. Πιστεύω ότι αν φώναζαν μόνο εμένα, δεν χρειάζονταν κανέναν άλλο. Κοιτάξτε, κοιτάξτε πώς πάει. Το πρωί ήταν ο Μπαρτ Πρινιλ. Κρυπτογράφος, πληροφορικάριος και εγώ αυτό είμαι. Θα μπορούσα να σας πω και τους κινδύνους του ίντερνετ, τα γνωστά. Αυτά μην τα δεβάζεις στο Cloud. OK, πάει αυτός. Παρακάτω, ήταν μια φίλτατη, πανέμορφη αστυνομικίνα και εγώ μπορώ να γίνω όσο αυστηρός θέλετε. Κανένα πρόβλημα. Μετά, υποδηλάτες. Μια ζωή ήρθω πεταλιάκανος για το δύσκολο. Θα μπορούσα να, έτσι. Μετά ποιος ήταν? Μετά ήταν… καλά. Ο ηθοποιός, καλά το βλέπετε ήδη. Μετά ήταν… πες τον, ο Εμίλιος Χαλαμανδάρης. Λοιπόν, start-upper, σιγά τα βγά. Κι εγώ είμαι και μεγαλύτερος μάλιστα. Δεν την πούλησα ακόμα την εταιρεία, αλλά πού θα πάει. Τώρα, ο Μπουραντάς. Ο Μπουραντάς μου έκλειψε τις σημειώσεις. Είπε το δικό μου, καλά το είπε βέβαια. Αυτό ήθελα να πω εγώ. Που τις βρήκε δεν ξέρω τις σημειώσεις μου, πήγε τις είπε. Τώρα εγώ τι θα πω. Να, γι' αυτό σας λέω τόση ώρα μπουρδες. Περάσει η ώρα, 15 λεφτά έχει ακόμα. Να δούμε τι θα κάνουμε. Ωραία. Εντάξει, εντάξει. Το πήρα αυτό που ήθελα. Ευχαριστώ πάρα πολύ. Τώρα θα μπω στο θέμα, τώρα σοβαρά πράγματα. Ήρθα να σας μιλήσω για το πώς θα κάνετε το καλύτερο με σκαφέ της ζωής σας. Γιατί είναι στιγμιαίος καφές και θα μιλήσουμε για στιγμές. Άρα το θέμα μου είναι πώς θα κάνετε το καλύτερο στιγμιαίο καφέ της ζωής σας. Γι' αυτό είμαι εδώ. Ξέχασα να σας πω ότι υπάρχουν και μερικοί ομιλητές, που όντως πλούτησαν με την παρουσία τους εδώ πέρα. Θα μπορούσα να κάνω για παράδειγμα τον κύριο Χειρίδη, ούτε τον Θεοκλή, που γίναμε φίλοι από χθες το βράδυ. Επειδή είμαι ο λόγος, αμερικάνικα, αγγλικά, αυτά δεν... Επανέρχομαι. Επανέρχομαι στο θέμα. Σοβαρά τώρα. Σοβαρά. Επανέρχομαι στο θέμα. Στιγμές. Μέχρι να με καλέσουν και να μου πουν το θέμα, νόμιζα ότι η στιγμή είναι ένα πράγμα που κρατάει μερικά μικροδευτερόλεπτα. Θεωρούσα αυτόν ο νόητος δηλαδή, ότι ξέχασα να σας πω για τον κύριο Βαρότσο. Και αυτόν θα μπορούσα να τον κάνω. Τώρα τον είδα εκεί στο... Λοιπόν, κι εγώ γλύφτης είμαι. Στην ζωή εξελίχτηκα γλυφοντάς. Ξαναγυρνάω. Θεώρησα, λοιπόν, ότι η στιγμή είναι κάτι που κρατάει ένα δευτερόλεπτο. Πολύ λίγο. Μετά το καλοσκέφτηκα, γιατί κάτι έπρεπε να έρθω από εδώ. Και λέω, όχι, η στιγμή δεν είναι τελικά ένα μικρόδευτερόλεπτο, που είναι αυτό που συμβαίνει, αλλά είναι πάρα πολλά πράγματα που έχουν συμβεί προηγουμένως και που εκδηλώνονται σε μια συγκεκριμένη στιγμή του χρόνου. Σε μια τομή του χρόνου συσσωρεύονται και εκδηλώνονται πράγματα που έχουν προετοιμαστεί στο παρελθόν. Και αυτό, εμείς το βλέπουμε ως στιγμή, αλλά αυτή η στιγμή έχει μέσα της διαργασίες που αθρίστηκαν και εμφανίζονται ως αποτέλεσμα μια συγκεκριμένη κάθε τομή του χρόνου. Άρα, οι στιγμές που συμβαίνουν είναι πράγματα που έχουμε κάνει και που έχουμε αποφασίσει και που έχουμε σκεφτεί και που έχουμε φροντίσει ώστε κάποτε αυτά να μας συμβούν. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να μας συμβαίνουν στιγμές που έχουμε προετοιμάσει, που φροντίζουμε να μας συμβούν. Γιατί υπάρχουν στιγμές που συμβαίνουν και στιγμές που φροντίζουμε να μας συμβούν. Και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Ας κοσκινήσουμε τις στιγμές. Υπάρχουν εκατομμύρια ενδιαφέρουσες στιγμές στη ζωή μας. Υπάρχουν χιλιάδες αξιοσημείωτες στιγμές στη ζωή μας. Υπάρχουν εκατοντάδες δύσκολες στιγμές, άσχημες στιγμές. Υπάρχουν λίγες όμως καθοριστικές στιγμές. Πολύ λίγες. Και σε αυτές έχει σημασία τι αποφάσεις θα πάρουμε. Σε αυτές τις δύσκολες αλλά καθοριστικές στιγμές. Και έχει σημασία εάν οι αποφάσεις που θα πάρουμε θα μας οδηγήσουν από την άσχημη στιγμή στην ανάταση, στην ανόρθωση, στην εξέλιξη, στη συνέχιση, στη διαδρομή, στην αναζήτηση. Όσο και άσχημη αν είναι μια στιγμή, ζητάει αποφάσεις. Ζητάει να σηκωθούμε, να αποφασίσουμε και να προχωράμε. Και είναι με 1 χιλιοεπωμένο, είναι εκατομμύρια φορές υπομένο, αλλά είναι αλήθεια και οφείλω να την πω, δεν έχει σημασία πόσες φορές θα πέσεις, αλλά πόσες φορές θα σηκωθείς. Αρκεί να είναι μία παραπάνω. Αν καταφέρεις να σηκωθείς μία φορά παραπάνω από όσες έχεις πέσει, είναι όλα πάρα πολύ καλά. Και αυτό είναι κάτι που μαθαίνετε, δεν είναι κάτι που γεννιέσαι με αυτό. Το μαθαίνεις. Μαθαίνεις να πολεμάς στη ζωή σου, μαθαίνεις να πολεμάς τις αντιξότητες, μαθαίνεις να μάχεσαι για να σου συμβούν τα πράγματα. Δεν στο χαρίζουν αυτό, ούτε γεννιέσαι με αυτό. Μαθαίνεις να το κάνεις. Θέλει εκπαίδευση, θέλει αυτογνωσία, θέλει πεποίθηση, θέλει πειθαρχία, αλλά μαθαίνετε. Και τι πριν από όλα πρέπει να μάθουμε. Πρέπει να μάθουμε να αντέχουμε την αποτυχία. Πρέπει να μάθουμε να τολμάμε για να κάνουμε πράγματα. Πρέπει να μάθουμε και να θυμόμαστε αυτό που είπε ο Κιντ, ότι δεν θα περάσεις ποτέ τον ωκεανό, μέχρι να βρεις το κουράγιο να χάσεις από τα μάτια σου την ακτή από την οποία ξεκίνησες. Κοιτάξτε τώρα 2-3 περιστατικά από τη ζωή μου που οφείλω να διηγηθώ, που εγώ νομίζω ότι θα μας δώσουν την ευκαιρία να δούμε αυτό που λέμε καμιά φορά, ότι η τύχη, η συγκυρία, η ατυχία, όλα αυτά τα πράγματα μαζί παράγουν στιγμές κάποια στιγμή, που με κάποιον τρόπο φροντίσαμε εν τέλει να μας συμβούν. Ακόμα και αν εμφανίζονται ως τυχές στιγμές, στιγμές τύχης δηλαδή, που υπάρχει. Αλλά η τύχη δεν είναι ένα πράγμα που συμβαίνει ερήμιν μας. Είναι ένα πράγμα που 9-10 φορές το έχουμε προκαλέσει εμείς. Φεύγω λοιπόν από την Ελλάδα να πάω να κάνω έναν από τα πτυχιακώς στην Αμερική. Ελεκτρολόγος, μηχανικός, γράφω σε ένα πανεπιστήμιο, φτάνω στο πανεπιστήμιο συνάμενος και κουνάμενος, πάω την πρώτη μέρα εκεί, παίρνω τα μαθήματα που διδάσκει το πανεπιστήμιο, διαβάζω, ξαναδιαβάζω με τα λίγα αγγλικά που ήξερα τότε, δεν μου φαίνεται τίποτα γνωστό. Τι διάολο, τι γίνεται εδώ πέρα, τι κάνουν αυτοί, τι electrical engineering department είναι αυτό. Πάω λοιπόν στον καθηγητή, γιατί εκεί σου δίνουν έναν καθηγητή να σε συμβουλεύει όταν πηγαίνεις, λέω, τι γίνεται, δεν βλέπω τίποτα. Λέει εδώ εμείς στο πανεπιστήμιο κάνουμε δύο πράματα μεταπτυχιακά, electronics, computer design κτλ και computers, software, software engineering. Λέω, μα εγώ έκανα power systems, automation. Λέει εδώ η electronics, οι computers. Μεταπτυχιακό. Τώρα έχω δύο επιλογές. Είναι να μαζέψω και να γυρίσω πίσω ή να δοκιμάσω και να αποτύχω. Είναι να πετύχω. Αποφασίζω να κάτσω, να δοκιμάσω, να δουλέψω, να διαβάζω 12 ώρες την ημέρα κάθε μέρα και να δουλεύω 25 ώρες τη βδομάδα για να βγάζω τα έξοδα. Δεν είχα διαβάσει ποτέ στη ζωή μου 12 ώρες την ημέρα. Στην Ελλάδα δεν νομίζω ότι διαβάζε ποτέ κανείς 12 ώρες την ημέρα. Εδώ περνάγαμε τις τάξεις, ξέρετε πως 10 μέρες πριν τις κριτάσεις, κατεβάζουμε τα ρολά, πλακωνόμαστε στα ΣΟΣ και από 8 στις 10 φορές περνάμε. Εκεί δεν έχει τέτοια πράγματα. Εκεί άμα δεν διαβάζεις, αποφασίζω λοιπόν ότι δε σώζομαι, αλλιώς πρέπει να διαβάσω και να μάθω να κάνω κάτι που δεν έκανα ποτέ, δόξα στον Θεό, τα κατάφερα. Και συμβαίνει κάτι άλλο, πολύ ενδιαφέροχο και πολύ περίεργο και πολύ χρήσιμο, όπως αποδείχθηκε στο μέλλον. Σε ένα μάθημα που λέγονταν δομές δεδομένων και γλώσσες υπολογιστών, data structures and algorithms with languages, μπαίνει ένας καθηγητής συνάμενος και κουνάμενος, ένας νεαρός και λέει, παιδιά, το μάθημα data structures φέτος αποφάσισα να σας το κάνω με μια καινούργια γλώσσα. Είναι η γλώσσα που ανακοινώθηκε μόλις πέρσι. Την έγραψε ένας Ελβετός, Νίκλαους Γουίρθ, η γλώσσα λέγεται Pascal. Κοίταζόμαστε μεταξύ μας, λέμε τι λέει αυτός. Α, αυτός ήταν επισκέπτης καθηγητής από το MIT. Ερχότανε στο πανεπιστήμιο, είχε μια συμφωνία το πανεπιστήμιο, κάθε εξάμενο, ερχόταν ένας καθηγητής επισκέπτης από το MIT και έκανε ένα μάθημα όποιον διάλεγε αυτός από τη λίστα των μαθημάτων. Λέει, μη τί ήρθε τώρα αυτός από το MIT να μας κάνει τον πονηρό τώρα, Πασκάλ, πού τη βρήκε, δεν μας μαθαίνει καμιά γλώσσα να πάμε να βγάλουμε το ψωμάκι μας, πάμε να δουλεύσουμε, πασκάλ. Ωραία, αυτό ήταν το πρώτο σοκ, αλλά πρέπει να κάνουμε μάθημα. Παίρνω λοιπόν μια απόφαση ότι αφού αυτός διάλεξε να μας κάνει Πασκάλ και αφού είναι από το MIT, κάτι ξέρει ρε παιδί μου αυτός ο μπαγάς σας, δεν μπορεί να το κάνει μόνο για να μας κάνει εντύπωση, στο κάτω κάτω που μας ξέρει. Και λέω, ωραία, αφού θα κάνουμε που θα κάνουμε Πασκάλ, θα τη μάθω καλύτερα από ποιονδήποτε, θα γίνω ο καλύτερος στην τάξη μου, θα μάθω Πασκάλ και ας μην την ξέρει κανείς, ας μην την χωνεύει κανείς, ας μην μοιάζει κανέναν. Επιστέψτε με, μετά που γύρισα στην Ελλάδα και υδρύσαμε, αφού τελειώσαμε το στρατό, την Computer Logic με τρεις ακόμα φίλους μου, η Computer Logic τα πρώτα πέντε χρόνια της δικιάς της καριέρας πήγε μπροστά, γιατί υιοθέτησε ως γλώσσα προγραμματικού την γλώσσα Πασκάλ, που σε ανείποπτο χρόνο την είχα μάθει εγώ και που βόλευε πάρα πολύ τη στιγμή που αποφασίσαμε να την εφαρμόσουμε, γιατί ήταν μικρουπολογιστές αυτοί πάνω στους οποίους δουλεύαμε, χωρίς πολύ δυνατά δυνατά, που ξέρω ότι με σήμερα είναι εκατομμύρια ισχυρότερες μηχανές, computer σε νο. Λοιπόν αυτό το πράγμα μας έκανε αυτό που γίναμε. Η Πασκάλ που μάθαμε κατά τύχη από έναν καθηγητή που ήρθε να μας την κάνει επειδή θεωρούσα ότι είναι καλή γλώσσα και που εγώ για κάποιο λόγο, που δεν ξέρω τώρα να σας τον εξηγήσω, αποφάσισα ότι θα τη μάθω όσο καλύτερα γίνεται. Τι θέλω να πω με αυτό, θέλω να πω ότι οι στιγμές δεν υπάρχει να σου συμβεί κάτι που σε φτάνει σε ένα διέξοδο. Στο κάτω κάτω, εάν δεν υπάρχει άλλος δρόμος, κανέναν. Και κάτι ακόμα, για να διαβάσω ένα τσιτάτο εδώ. Η ευκαιρία δεν θα σου χτυπήσει την πόρτα, εάν δεν κάνεις μια πόρτα. Αν λοιπόν η ευκαιρία δεν σου χτυπάει, κάνε μια πόρτα. Και θα πρέπει να σας πω, θα πω όχι τώρα εδώ πέρα, γιατί, voilà, anyway. Πάτσε το επόμενο slide, αλλά δεν πειράζει. Θα πρέπει να σας πω το εξής. Οι στιγμές που αποφασίζουμε να κάνουμε κάτι είναι πάρα πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι δεν είναι οι στιγμές που συμβαίνουν ορίς ή αργά στη ζωή μας. Στιγμές που καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις μπορεί να συμβούν οποτεδήποτε. Ό,τι προηγούμενη επιτυχία ή αποτυχία είχαμε δεν παίζει κανένα ρόλο, γιατί αυτή η καινούργια απόφαση που καλούμαστε να πάρουμε είναι τώρα. Δεν έχει σημασία πόσες καιρός έχει περάσει. Και δεν έχει σημασία πόσες προηγούμενες αποτυχίες ή επιτυχίες είχαμε μέχρι τώρα. Τι θέλω να πω με αυτό. Θέλω να πω ότι δεν έχει καμία σημασία εάν θεωρούμαστε πετυχημένοι ή αποτυχημένοι, προκειμένου να πάρουμε τώρα μια απόφαση που θα μας οδηγήσει στην επιτυχία. Και γι' αυτό το πράγμα δεν είναι ποτέ αργά. Υπάρχουν πάρα πολλοί. Τους πάτησε το τρένο εδώ. Τι να πατήσω άραγε για να φύγει αυτό. Που κρύβει μερικούς από τους αποτυχημένους που είναι, προσέξτε να είτε ποιοι είναι, οι αποτυχημένοι. Ο Thomas Edison, ο Walt Disney, οι Beatles απορρίφτηκαν όταν πήγαν σε ένα στούντιο να περάσουν δοκιμαστικό. Ο κ. Χόντα αυτοπροσώπος, όταν δούλευε στην Toyota, τον διώξανε, γιατί δεν ήταν, λέει, καλός μηχανικός. Χέρμαν Μέλβιν. Ο Βίτσιον Ταγκόγκ. Ο Στίβεν Κινγκ. Έγραψε 30 βιβλία μέχρι να φτάσει να θεωρήσουν ότι γράφει επιτέλους καλά. Έλβις Πρίσλεη. Απορρίφτηκε από τον μάνατζερ που πήγε να του προτείνει να τον αναλάβει. Απορριμένοι, αυτοί που κάναν αργά επιτυχίες. Μπω Πάρσονς, από τη δική μας, αν θέλετε, πώς το λένε, εφουριά, εννοώ στην πληροφορική GoDaddy. Το έχετε όσοι ασχολείστε, το έχετε ακουστά. Ο Φλίντ, 61 χρονών έκανε την IBM. Μπιλ Πόρτερ, e-trade, 54 χρονών. Ρομπερτ Νόις, 41 χρονών, την Intel. Χιάννη Φορντ, το T-Model, αυτό που τον έκανε διάσημο, με ηλικία 45 ετών. Ο Δαρβίνος, ο περίφημος Δαρβίνος, στα 50 του έγραψε το δοκίμιο για την εξέλιξη των ειδών. Ω, πέρασα το χρόνο, αλλά είμαι καλά, τελειώνω. Μόλις θα το είδα, άναψε ένα κόκκινο εδώ ξαφνικά. Ε, πάει σε περίπτωση. Πλύνω, γιατί αυτό που ήθελα να σας πω, είναι αυτό ακριβώς. Ποτέ δεν είναι αργά. Ποτέ δεν υπάρχει επιτυχία ή αποτυχία στο παρελθόν, που θα μας οδηγήσει να πάρουμε μια απόφαση για το μέλλον. Και, εάν δεν κάνουμε εμείς πράγματα, εάν εμείς δεν φροντίσουμε πράγματα, εάν εμείς δεν κάνουμε αυτά που πρέπει να κάνουμε, να αποφασίσουμε, να τολμήσουμε, να διεκδικήσουμε, δεν θα συναντηθούμε ποτέ με την ευκαιρία. Ούτε με τη στιγμή. Υπάρχουν πάρα πολλές στιγμές που μας περιμένουν, αρκεί εμείς να φροντίσουμε να συναντηθούμε μαζί τους. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απ' το να παθαίνεις τις στιγμές. Να μάθουμε να μην τις παθαίνουμε, αλλά να τις κάνουμε να μας συμβούν. Αυτό είναι, αν θέλετε, το μήνυμά μου, ότι τις στιγμές πρέπει να τις κάνουμε εμείς να συμβούν. Γιατί υπάρχουν στιγμές που συμβαίνουν και στιγμές που τις κάνουμε να μας συμβούν. Ευχαριστώ. Καλησπέρα.
|
