| : Βασιά, χορηγό της σημερινής εκπίλου σας, του Χρυσού. Βασιά, χορηγό της σημερινής εκπίλου σας, του Χρυσού. Βασιά, χορηγό της σημερινής εκπίλου σας, του Χρυσού. Βασιά, χορηγό της σημερινής εκπίλου σας, του Χρυσού. Βασιά, χορηγό της σημερινής εκπίλου σας, του Χρυσού. Βασιά, χορηγό της σημερινής εκπίλου σας, του Χρυσού. Βασιά, χορηγό της σημερινής εκπίλου σας, του Χρυσού. Βασιά, χορηγό της σημερινής εκπίλου σας. Βασιά, χορηγό της σημερινής εκπίλου σας. Βασιά, χορηγό της σημερινής εκπίλου σας. Βασιά, χορηγό της σημερινής εκπίλου σας. Βασιά, χορηγό της σημερινής εκπίλου σας. Βασιά, χορηγό της σημερινής εκπίλου σας. Βασιά, χορηγό της σημερινής εκπίλου σας. Βασιά, χορηγό της σημερινής εκπίλου σας. Βασιά, χορηγό της σημερινής εκπίλου σας. Βασιά, χορηγό της σημερινής εκπίλου σας. Βασιά, χορηγό της σημερινής εκπίλου σας. Βασιά, χορηγό της σημερινής εκπίλου σας. Βασιά, χορηγό της σημερινής εκπίλου σας. Βασιά, χορηγό της σημερινής εκπίλου σας. Βασιά, χορηγό της σημερινής εκπίλου σας. Βασιά, χορηγό της σημερινής εκπίλου σας. Βασιά, χορηγό της σημερινής εκπίλου σας. Βασιά, χορηγό της σημερινής εκπίλου σας. Βασιά, χορηγό της σημερινής εκπίλου σας. Πρώτα σε βγάρι ο Μιχάλης ή Χριστίνα. Ο Μιχάλης με πολύ αξιολογικές στουδές μπορούσε να κατανοεί εύκολα την οργάνωση του χάους, αλλά δυνατούσε να κατανοήσει και να διαχειριστεί τον εσωτερικό, το διακοσοπικό και κοινωνικό κόσμο. Αμα πόφεπτα, δυσκολευόταν να κατανοήσει και να καταλαβαίνει και λιγότερα την αγαπημένη του σύζυγου Χριστίνα. Η Χριστίνα με εξίσουμο ομορφωμένη, έξυπνη και όμορφη εξωτερικά για τον εσωτερικό της κοινωνικό κόσμο. Παρά τις σκουδές της, αφιερώθηκε στην αμαρτροφή του Προστατίνου του μοναχολιού στο σπίτι. Στα πρώτα χρόνια κουλά μου η Χριστίνα είναι αφιευτυχισμένη. Λαχταρούσε πότε θα έρθει ο άνδρας του στο μεσημέρι να τον αγκαλιάσει, να τον φιλήσει, εκφράζοντας έτσι τον τι φερόντισε στο εσωτερικό κόσμο. Τον τελευταίο όμως, όταν αυτός επέστρεφε, η Χριστίνα δεν είχε ποια διάθεση να τον προηφανίσει. Φρόντισε να είναι με κάτι αβασχολημένη. Και το μοναχοπένδι ο Προστατίνος, το ήσυχο και χαρούμενο παιδί, άρχισε να βάζει. Έγινε αμίσχο και μερικές φορές πρωτογραφικό στη συμπεριφορά του. Βέβαια, υπάρχει χάπλαντ στην περίπτωση του Μιχάλη της Χριστίνας, και αυτό όπως εξηγείω στις εγγραφές, επειδή υπήρχε αμυδέα εκτίμηση, εμπιστοσύνη και θέληση. Έτσι κατάφεραν εγώ και ο εσωτερικής αισθηματικής δουλειάς να συμφιλοποιήσουν τον τιμόνι της ζωής τους. Βέβαια, καταλληλική σημασία είχε ένα τυχαίο ρέζισμα για την προσπάθεια αυτή για αδερφή, όταν υπήρξε μία έξοδος του πατέρα υπηρεσιού στον Τσίλκο, που ήρθε στην πόλη του Μάιντου. Και όσο το διαβάσετε το δουλειό, θα καταλάβετε γιατί ήταν μια καταλληλική αυτή η επιφυγερία η επίσκεψη στον Τσίλκο. Άλλο ζευγάρι, Ιφανή και Φώτης, που αντιμετωπίζουν εδώ και πέντε χρόνια. Ένα ζευγάρι, ο ένας έχει αυτά που έχει λιγότερα ο άλλος, δηλαδή συμφιλοματικά, Ιφανή, συναισθηματική, υπηρεσιωτική, επίκεντρο της παρέας. Ο Φώτης, χαμηλών τόνων, ήρμημος, ευγενικός. Οι καταβολές αυτών των διαφορετικών χαρακτηριστικών, εντοπίζονται στον διαφορετικό περιβάλλον, στο οποίο μεγάλωσε. Μια διαφορετική περίπτωση, η Δέστινα. Κόρη του Αυστηρού Τάκη και των χαμηλών τόνων, μιας φοβισμένης, στελών Μαρίας, η Μητέρα Μαρία. Μια Δέστινα, που στα Λεγκανιά της έκανε την επανάστασή της, φέροντας από σπίτι, χωρίς να κάνει γάμο, έγιος που του προλάβει να γνωρίσει καλά καλά τον άσο. Επανάσταση για την ανεξαρτησία, εκδίκεση στον αυστηρό πατέρα, δουλειαστική επικίνδυνη απόφαση, ισοδύναμο αυτοκαταστροφής. Σποδέρα ερωτήματα, την απάντησαν την πάντα από το βιβλίο. Ένα από τα κεφάλαια του βιβλίου που χρειάζονται προσεκτικό διάβασμα, είναι αυτό με τον τίτλο «Ο Ρημιδοφόρος, η Άγκης της, οι δώτεχα Απόστολοι και η θεωρία του τριγόνου και επιτυχημένου γάμου». Και αυτό, για την αφορμή το ζευγάρι αυτό, ο Ιάκημος, στο βιβλίο του προσεγγίζει τις έννοιες και τα χαρακτηριστικά τους, όπως η αγάπη, ο έρωτας, η σεξουαλικότητα, ο γάμος. Έννοιες που παρότι είναι καθημερινές, παρότι νομίζω όλοι τις καταλαβαίνουμε, δεν είναι πάντα πολύ ξεκάθαρες στο μέσο ανάπτωση, όσο επίσης δεν διαφωτίζουν αρκετά και πολλά από τα βιβλία που κάνονται γι' αυτά τα θέματα, γι' αυτές τις έννοιες. Πέρα από την ευκαιρία λοιπόν, να σας θυμίσω ότι η αγάπη είναι ταυτόχρονα συνέστημα που χαρακτηρίζεται από έντονη ιδεοπροσωπική ιστορία και αποσιωσία, δεν είναι μόνο συνέστημα. Είναι και κίνητρο σύναμψης ιδεοπροσωπικών σχέσεων. Είναι και σε φιλοσοφικό επίπεδο μια αρετή που χαρακτηρίζει ιστορία, η ευγένεια, η συμπόδιο. Και βέβαια είναι και βεβαιολογικό ένσιμπο για αγάπη που οδηγεί στην επιβίωση και στη διαόνιση του ανθρώπινου ήλους. Ο Ιάρκος εκτελώς αναφέρθησε τη θεωρία του Ρόπερ Στένβερκ και τη δημονική αυτή θεωρία του Ιάρκου Βέγαντ και την αγάπη, αλλά πρέπει να σας πω, επειδή δεν μπορεί να την δείξουν και άνθρωποι που κατά διάρκεια σαν άνθρωπος στο διπλείο κάποια επιπλέον ερωτήματα για αυτό, για τους σωστοίπους των σχέσεων στα συγκάρια, ότι αυτή η μελέτη αφορά κυρίως νέους συντρόφους και μάλιστα με μέση και 28 ετών και με μια διαφορά ηλικίας 4 με 5 ετών μεταξύ τους. Αυτά πως από τη γη παρεξήγησαν. Όλα όσα γράφονται για τους τύπους των σχέσεων με βάση την αγάπη δεν αφορούν όλες τις ηλικίες ή δεν έχουμε μια, ας το πω έτσι, εγκυλικηρότητα για όλες τις ηλικίες. Με φάση τη θεωρία του Ρόπερ Στένβερκ, η αγάπη έχει τρία στοιχεία που καθορίχει όλα και τις σχέσεις του περιού. Το πρώτο στοιχείο είναι η οικειότητα, το δεύτερο είναι το πάθος και το τρίτο είναι η δέσμωση. Η αγάπη που έχει χαρακτηστικό την οικειότητα και ονομάζεται θερμή αγάπη, ζεστή, αναφέρεται σε ένα γενικό κλίμα φιλικότητας που κυριαρχεί σε μια δυνατή κοντινή σχέση. Τότε δημιουργείται ένα αίσθημα εμπιστοσύνης και άνοισης σε διαδικράσεις. Στο ζευγάρι υπάρχει αμοιβαίο νιάξιμο γιατί κοινωνούν ανοιχτά, μοιράζονται τις καλές και δύσκολες στιγμές που βοηθάει ο ένας τον άλλον όταν το έχει ανάγκη. Δεύτερος τύπος αγάπης σε βουταλιού είναι η αγάπη με χαρακτηστικό τον πάθος. Αυτή είναι η καυστή αγάπη. Χότλοβ. Αυτή μας έλεγε κυρίως τα συνήθα ένσκητα όπως αυτά που σκεκίνονται με χειρομανική αγάπη ή, να δείτε, με σεξουαλική σαγή, πέραση. Συμπερίπτωση αυτής της αγάπης με πάθος υπάρχει, όπως είπαμε, έντονη αμυδέα σωμανική έλεγση όμως δεν εξαμβείται μόνο σε αυτή. Ίσως αυτή η αγάπη με το πάθος είναι μια έκφραση των αναγκών των συντρόφων για φροντίδα ή επικράτηση υποταγής ή αυτοπραγμάτων. Το πάθος αυτός της αγάπης μειώνεται σε έλεγση όταν επικρατήσουν αντιθετικές δυνάμεις του Ζεργάλιου. Ένας τίπος τύπος αγάπης του Ζεργαλίου είναι η αγάπη με χειρομανική χαρακτηριστικό πιντέσμιωση και μόνο. Αυτή είναι η ψιθρή αγάπη. Και αφορά τα άτομα που έχουν αποφασίσει να παραμένουν μαζί μακροχρόνια να συνεχάζονται και να σκεδιάζουν χωρίς απαραίτητα όμως να αισθάνονται με ιδέα αγάπη. Αυτή η αγάπη, η ψιθρή αγάπη γίνεται με τον πρώον πιο έντονο. Ψυχραιμόνινε περισσότερο τα ζευγάρια που χαρτίζονται από αυτά τα στοιχεία. Βέβαια η οικιόγητα, το πάθος και η δέσμευση σύμφωνα με αυτή τη θεωρία που σας αναφέρει και ο Βιάκος δημιουργεί εφτά κέντρους θερμιασμούς αγάπης εκδηλειών ή γενικώς αγάπης. Ξεκινάει τον άνθρωπο που η αγάπη έχει σχέση με τη φιλία. Είναι μια απλή αγάπη με ικαιότητα. Δεν υπάρχει λοιπέντων ο πάθος και η δέσμευση. Είναι η αγάπη με πάθος αλλά χωρίς ικαιότητα και δέσμευση και αυτή η αγάπη. Είναι η καινή αγάπη όπου υπάρχει δέσμευση χωρίς ικαιότητα ούτε πάθος. Είναι η ρομαντική αγάπη όπου υπάρχει ικαιότητα και πάθος αλλά δεν υπάρχει λοιπέντων. Η συμβολετική αγάπη στον Θεουγάρι όταν δεν υπάρχει πάθος είναι μια κατάσταση κάτι περισσότερα πιφιλία. Μοιάζει με τον πλατωνικό έρωτα. Μια έκτη ποικιλία αγάπη στον Θεουγάρι είναι η θεωρώδες αγάπη αυτή η πολύ πάθος. Έχει δέσμευση αλλά δέσμευση βασίζεται στο πάθος χωρίς να υπάρχει σατερότητα στις σχέσεις. Και τέλος το έκτονο συγκεκριμένο είναι η θεωρώδες αγάπη η οποία βέβαια δεν είναι μόνη. Κάπου το λέει μέσα σε αυτό το βιβλίο. Το πάθος μειώνεται με τα χρόνια παρό και για τουλάχιστον 15 χρόνια το ζευγάρι χαρακτηρίζονταν από ιδεώτη, ικαιότητα, πάθος και δέσμαση. Αυτή η προσέγγιση που είναι στην ουσία των ζευγαριών σε αντίθεση με την μακροκοινωνιολογική μας βοηθά να δούμε με ευθυνέστερη κατανοηση ποια κοινωνικά και δομικά στοιχεία προσδιορίζουν τις σχέσεις του ζευγαριού και πως αυτά συνεχώς δοκιμάζονται και μετασχηματίζονται σε λειτουργικά σχέσεις του ζευγαριού. Δηλαδή μπορούμε έτσι να κατανοούμε καλύτερα το αμευαίο αγώνα του ζευγαριού για το δεσμέβει και το δεσμέθεστε. Έναν αγώνα που στοχεύει στη διατήρηση της ατομικής ελευθερίας του κάθε συνδρόμου μέσα σε αυτή και την ταυτόχρονη δέσμαση για μια εξακτησία και δέσμαση. Δύσκολα ακούγεται να το πετύχουν ακόμα και οι δυο άνθρωποι που κολλέλα πιούνται. Εδώ θα βοηθούσε τον διάβολος με οφέλη μου σχετικών αυτιών. Διάζουν προς τα βέβαια που δεν γίνει πάντα όλα τα αναφυόντανα προβλήματα. Ειδικά στην περίπτωση που δεν προσπαθεί και η ίδιο. Δηλαδή όλες όσες και να προσπαθήσουν ώστε να λαμβάνεται, όσες δε θέλει και να τους κατάζει, όσες η δικούς και να επισκεφθεί, μόνο ένας δεν πρέπει να βέρει και να λαμβάνεται. Δεν πρέπει να βρει και την ιστορία του. Ανατέχοντας πάλι στο βιβλίο τα μυστικά των άνθρωπων του Γιώργου Βουμαντίλη, αναφέρω την παρέν εσύ, που είναι σημαντική. Αυτό που καλείται κάθε ζευγάρι είναι να διαπραγματεύονται καθημερινά τη ζωή του και να μετασχηματίσει τις διαφορές σε ενότητα. Χρειάζεται επίσης να θυμόμαστε συχνά με την έννοια της εμπιστοποίησης και την κατανόηση της ποιότητας της αγάπης των ζευγούς. Δε χρειάζεται να θυμόμαστε τον εξεπέραστο γνωστό ορισμό της αγάπης από τον Αγώστρο Λουμπάμπο. Η αγάπη είναι μακρόθυμη, ευρυγετική, κοφέλινη. Η αγάπη δεν συλλεύει. Η αγάπη δεν ξυπάζεται. Δεν υπερφανεύεται υπέρμητα. Δεν τα θέλει όλα δικά της. Δεν οδηγεί σε παροξυγμό και νάσης. Δεν σκέφτεται το κακό για τους άλλους. Αλλά συγχαίρει όταν υπηκρατεί η αλήθεια και δεν χαίρεται όταν βλέπει την αδικία. Με όλα αυτά, τα χαριστικά, η αγάπη ποτέ δεν ξεπεύσουν. Από εκεί και πέρα, βέβαια, η αγάπη δεν ξεπεχεί. Για να μη περώω το πρόγραμμα και τον επόμενο, λοιπόν, συγχαρασματικά θέλω να πω ότι τα μυστικά των άλλων είναι καθυγνώνιμο. Άλλο ένα επανάγνωστο, ο Φέρινος και τον Άγνωνος της Βιβλίου, όπως και το αγάπη στην πλήρια. Έχει όμως και σημαντικές ιδιαιτερότητες. Η γραφή είναι περισσότερο όρμη από το νομοτεχνική πλεφάδι. Δημιουργεί πλούσιευση της σημαντικού. Παρ' ό,τι είναι σημαντικές θρηστικές ουσίες, καταμόρυσης των θετικών και αγαπητικών συμπεριφορών των συντρόφων στην διαδρομή του έναν βουλεύος. Ένα από τα μυστικά, Βιάκοβερ, όχι των άλλων αγαπηκόσμου, αναδεικνύεται έστω και σαν σκηνικό στο δουλειό μέσα, έστω σε δεύτερο πλάνο, μια αγαπητική σκηνική, με το υγρό στοιχείο, με το θελασσινό στοιχείο, με τον εισιδιστά σου, τις θελασσινές πόλεις, τη Σαδονίκη, το Σαδημούπολη, νέος Μαρμαράς, και συγγενικά με το υγρό στοιχείο γενικότερα. Το λέω αυτό γιατί, όπως ξέρεις και λαμβάνεσαι, σε πολλά από αυτά τα ζευγά για τα έξε, έχουν σαν σκηνικό αυτές τις χαρακτηριστικές και όμορφες σκηνές. Όπως και στο δευφράδι της Κωνσταντίνας και του Γάτεζερ. Ξέρω ότι σας θέλω πολλά χρονιά, ξέρω πόσο από το θελασσινό στοιχείο είναι το δεύτερο στοιχείο. Ίσως έτσι πέρασε τη σταθεροστατικά σου. Λέω με μια πρόταση. Λέω ότι με οι ακόμενα συγγραφικά ταξίδια και προορισμούς σου, Ιάκουβερ, θα ήθελα να σε προτείνω να αλλάξεις πρώτα και θεματικά λιμάνια. Να οδηγήσεις την γνώση του παρταλέπτου σου σε ισχυροϊκά παιδεία, όπου τα χαρακτηριστικά είναι οι έντονες κουρτούνες, τα έρμα που αισθηκά και πολλές φορές αδιέξουν από τις καθημερινές ζωές, όχι μόνο από την καλή θέληση που δεν βρει από την καλή οικογενειακή επιρροή, αλλά αποκύπνονται σιγμώς από τα σύγχρονα κοινωνικά θερακτηριστικά δεδομένα, ιδίως σε ανθρώπους που βρίσκονται σε κρίσιμα ψυχοκοινωνικά περιβάλλοντα ή καταστάσεις, όπως άνθρωποι στην θυλυπία, άνθρωποι στη θύση της ζωής τους, περίοδοι με σοβαρές ασθένειες στο άνθρωπο και στο ζευγάρι, τη φτώχεια, τη μοναξιά, την παραμέληση. Γιατί, συγχόρα μας, σήμερα, με την περίοδο της αναγκίας, της πολιτιστικής σύγχυσης και των πολλών πρόοδων σε ταξιούχλου, οι επιτώσεις στα ζευγάρια και τα μέλη των οικογενών τους γενικότερα είναι πολύ πιο σύνδεκτες. Δεν μοιάζουν, δυστυχώς, πια, με τον προφή των έξι ζευγαριών που έχουν εγκλήψει. Θα είναι ενδιαφέρον να κατατιαστήσουμε αυτά και πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις. Γι' αυτό, λοιπόν, φίλε και συνάρτη άνθρωπος, ευχαριστούμε να είναι δικαιητικό και οφείλουμε για σένα το νέο σου συγγραφικό ταξίδι κι εμείς θα περιμένουμε στην αποβάθεια και θα μας πεις να τα έχουν. Και, βέβαια, ευχαριστώ όλες και όλους σας και θα ευχαριστήσω και μια ειδένη παρουσία που έχουμε σήμερα στο Βραδίδιο, που είναι τόσο πολύ ελεύθερη σε ευκαιρία και μεγάλη μέρη και σύγχρονα συμμετοχή. Λοιπόν, και πάλι καλησπέρα σας. Να ξεκινήσω από τα τελικά. Ευχαριστώ πολύ τις Εκτορικές Αυγής και Μημόσια Βιβλιοθήκης ΕΡΟΝ για την φιλοξενία της μέλης εκδίδωσης. Ευχαριστώ το βιβλιοπολείο στο Λαχείο και ιδιαίτερα στο Μουστάυρο τον Κατσαρπούνη για την διαχρονική εμπιστοσύνη που έχει στα βιβλία μου. Ξέρω πόσο πολύ τα αγαπάει. Ευχαριστώ πολύ, ευχαριστώ θερμά των σύνδοχων φίλων Μημόσιας Βιβλιοθήκης ΕΡΟΝ και ιδιαίτερα τον Πρόεδρο τον κ. Βασκάλη Βαγκαρνέ για την πολύ πλευρή και πολύτιμη υποήθεια να οργανωθεί και να υπραγματοποιηθεί η σημερινή παρουσία. Ευχαριστώ από καρδιάς τον κ. Ασίκο και τον Μιχάλη Σωτηρίου που παρά τον καθημερινό φόρτο εργασίας και τους πολλαπλούς δρόμους που έχουν δέχθηκαν με χαρά να είναι σήμερα εδώ μαζί μας. Ευχαριστώ θερμά για όλους εσάς με τιμάτο γεγονός ότι μου δορίζετε λίγο από τον πολύ πιο χρόνο της ζωής σας. Για σκεφτείτε λίγο αυτό. Ένα κομμάτι της ζωής σας το έχετε δορίσει σε μένα με την παρουσία σας και αυτή η επιτυπή σας παρουσίας η σημερινή είναι αυτή μου δίνει χαρά. Θα σας πω και όλα για το ευκλείο γιατί το έκραψα. Όπως και η αγάπη στην πρίζα έτσι και τα μυστικά των άλλων προέκυψε αβίαστα μέσα από την δουλειά μου. Μία από τις πλευρές της δουλειάς μου είναι η καθημερινή συζήτηση με ανθρώπους απλούς, ανθρώπους του μόχου, με ζευγάρια, με οικογένειες, με προβλήματα σχέσεων. Η ευηχρόνια καθημερινή μου αναμέτρηση με τον ανθρώπινο πόνο που ξέρατε πολύ καλό και περιερμαμβάνει την απογοήλευση, την πίκτα, τον θυμό, την θλίψη, την μονασία και τόσα άλλα προβλήματα, μου δημιούργησε μια ιστορική ανάγκη να κοινωνήσω και να επικοινωνήσω με τον κόσμο, με το ευρύ κοινό σχέσεις και συναισθήματα που ουσιαστικά μου βορήθηκαν μέσα από αυτή τη δουλειά. Έτσι σιγά σιγά δημιουργήθηκε μια ιστορική λαχτάρα να κάνω ευρύτερα γνωστή αυτή την εμπειρία γιατί θεώρησα ότι όλο αυτό το δώρο γιατί ήταν δώρο για μένα και εξάπου δεν είναι δώρο όλη αυτή η επαφή, η εμπιστοσύνη, η κοινότητα, η ανταλλαγή διαφόρων θεμάτων, και αυτή η διαστάρωση με τις πολίτινες ζωές των άλλων δεν ήθελε να πάει αστοκό χαμένη κατά μία έννοια. Επίσης ένα κίνητρο που υπήρξε το έδειγμα κάποιων υπελαντών δηλαδή μου ζητούσαν να έχουν κάτι χειροκιαστικό στα χέρια τους έτσι ώστε να μπορούν να ανατρέχουν να μην έχουν κανένας στις σχέσεις. Εκτίμησε λοιπόν ότι θα έξερνα μόνος αυτήν την υποποιώκη αλλά και δημιουργική ιταγρασία και έτσι με έστειμα ευθύνης νομίζω βγήκε και γεννήθηκε και το δεύτερο βλίο. Πώς απευθύνεται αυτό το βλίο απευθύνεται στον κάθε άνθρωπο, σε εμένα, σε σένα, σε όλους μας. Και μια που όλα είναι σχέσεις αφορά όλη τη ζωή μας. Κάθε συρραφέας προσπαθεί να κάνει κάτι καλό και γιατί όχι κάτι πολύ καλό το εγώ προσπάθησα και εγώ να κάνω κάτι ξερτικά καλό το αν το πέθα ή όχι αυτό είναι ζητούμενο και την απάντηση μπορεί να διώσω ο κάθε αναγνώστης και δεν είναι πάντα ίδιο. Ένας όμως επιπλέον στόχος που είχα ξεκινώντας να γράψω το βιβλίο ήτανε αυτό το βιβλίο να είναι χρηστικό στον αναγνώστη. Δηλαδή πέρα από την αισθητική ικανοποίηση, πέρα από την όποια επιστημονική ικανοποίηση, πέρα από όποια λογοτεχνική ικανοποίηση που μπορεί να νιώθει ένας αναγνώστης διαβάζοντας το δικό του βιβλίο. Άρα αυτό το βιβλίο να έχει εκείνες τις προϋποθέσεις ώστε να μπορεί να το βοηθάει στην καθημερινότητά του. Να είναι πρακτικό, να είναι χρηστικό, να το βοηθάει δηλαδή να σμηλεύει μια υπηρετική μαπιά απέναντι σε πρόσωπο πράγματα, απέναντι σε καταστάσεις, να τον ελθαρρύνει, να αναλάβει είναι ευθύνη στο να πρέπει να το πείσει τα επόμενα βιβλία κάτω. Το βιβλίο είναι ένα ψυχολογικό κοινείο, είναι ένα ψυχογράφημα των σχέσεων και της ζωής, απλό, κατανοητό και φυσικό. Ενώ καλείς σε ως αναγνώστης να ανακαλύψεις τα νυστικά των άλλων που πάντα κεντρίζουν την περιέργειά μας διαβάζοντάς το τελικά, συναντάς τα δικά σου νυστικά των φίλων σου, της οικογένειάς σου. Μιώθεις ότι δεν χρειάζεται να κρύβεσαι πια από τον εαυτό σου, γιατί αν δεν ανακαλύψεις και αν δεν απορεθείς την ποιησορλήφια, τότε θα ζεις μέσα σε ένα ψέμα. Περί το αντάδειγμα της ιστορίας σε έξι ζευγαριών, τα ζευγάρια που αναφέρω στο βιβλίο βρίσκονται εδώ μέσα. Είμαστε εμείς. Τα πρόσωπα βέβαια και οι χαρακτήρες των πρωταγωνιστών τα χαρακτήσηκαν. Δηλαδή, δεν ήρθα έτοιμα πρόσωπα έτοιμα περιστατικά, έτοιμα ζευγάρια από την κοινωνία και τα αναφέρω στο βιβλίο. Ήρθα όμως πραγματικά στοιχεία από το καλατολόγιο από τον εαυτό μου, από τη δική μου σχέση, από τη δική μου υπογένεια, από το κοινωνικό μου περιγείο και διαμόρφω σε πρόσωπα και ζευγάρια που πρωταγωνιστούν στο βιβλίο. Το βιβλίο στοχεύει στο να καταλάβει ο αναγνώστης ποιος φταίει, ποιος δεν φταίει γιατί συνήθως το ερώτημα που κάνουμε είναι ποιος φταίει και πάντα είναι απάντηση. Ξέρετε έτσι ποιος φταίει το άλλος. Λοιπόν, ξέρετε εγώ δε ξεκινάει την ιστορία. Πράγμα, τον αγάπη και την αίμα. Γιατί αγάπη έφεγε στο μήλον? Δε φταίω εγώ, η αγάπη μου το έδωσε. Θα ρίσει και ο αγάπης δεν είχε και την ευθύνη του νεοίκου. Γιατί αγάπη έφεγε στο μήλον. Δε φταίω εγώ, η αγάπη μου ξεκινάει την ιστορία. Θα ρίσει και η αγάπη δεν είχε κρίση. Λοιπόν, αυτή η ιστορία την ξέρουμε πάρα πολύ καλά. Πάντα φταίει ο άλλος. Άρα, λοιπόν, το να βάζουμε το ερώτημα στον εαυτό μας ποιος φταίει είναι λάθος. Το ερώτημα είναι τι φταίει. Τι φταίει που εγώ έκανα ενδεκρωμένος αυτό το λάθος. Τι φταίει που ο άλλος έκανε εύκολο το λάθος. Τι φταίει σε αυτό, μια που σχετίζομαι με τον άλλο ή μήπως του κλείψω εκείνο το κλίμα της προηγωθέσης και εικόνες προξέχονται προς αυτό το λάθος. Άρα, λοιπόν, δεν είναι να καταλάβουν ποιος φταίει. Είναι να καταλάβουν τι φταίει. Το πιο στο χέρι στο να κατανοήσει πως και πότε ο εαυτός μας υπομονεύει. Με αυτό την σχέση του. Να συνειδητοποιήσει ο αναγνώστης τα νήματα και πως μπορεί να αλλάξει αυτό έτσι ώστε το ζειν να μεταμορφωθεί παιχνία σε ευζύν. Γιατί και αυτό είναι ένα ζητούμενο. Είναι ζητούμενο ζωής. Όχι απλά να ζήσουμε, αλλά καλούμαστε να ζήσουμε καλά. Δηλαδή, να νιώσουμε την πληρότητα, την μυρή, την αλήθεια της εσωτερικής και να νιώσουμε ότι η ζωή μας έχει προοδηγεί. Λέω το βιβλίο προσπαθεί με έναν κομπερό και από ενωφοβητικό τρόπο να προβλημαθεί στον αναγνώστη, να τον εμιστοποιήσει, να τον εκκληντωποιήσει, να τον ενθαρρύνει στο να διαμορφώσει μια ευχαριστιακή στάση της ζωής. Είτε είναι μόνος, είτε είναι ζευγάρι. Ζητούμενο είναι να ζήσουμε τη ζωή, όχι να υπάρχει μας στη ζωή. Ας αναρωτηθούμε τι είναι το νόημα και ποια είναι η προοπτική που έχει η ζωή μας σήμερα. Μήπως έχω βάλει τη ζωή μας στον αυτόματο πιλότο, μήπως κολλάμε στο παρελθόν σε πράγματα που δεν μπορούμε να αλλάξουμε, μήπως μεταθέτουμε τη χαρά και την ελπίδα στο μέγωρι. Όσο εχαμόγελμα, όσο μοίρας να έχει η ζωή μας, όσες πρωτοβουλίες για μικροεκπλήξεις και πυρουργικές συμπρομαρτροπές αναλαμβάνουμε, όσες αγκαλιές δίνουμε και παίρνουμε καθημερινά, ξέρετε πόσο χαιρόμαστε όταν κάποιος μας κάνει μία μικρή έκπληξη. Δεν χρειάζεται να είναι μεγάλη. Ξέρετε πολύ καλά πόσο χαιρόμαστε όταν κάποιος μας κάνει ένα δώρο. Δεν χρειάζεται να είναι ακριβό, γιατί αυτό είναι η διάθεση, η προέρεση, η προσορά. Γιατί λοιπόν να περιμένουμε τον άλλον να μας κάνει το δώρο, να του κάνουμε ίσου το δώρο. Ένας κανόνας της ζωής, γιατί είπαμε ότι πολύ καλό είναι στη ζωή, λέει ότι αυτό που θέλεις να πάρεις θα το δώσεις πρώτα. Ήθελε να πάρετε αγκαλιά, θα δώσετε αγκαλιά. Ήθελε να πάρτε αγάπη, θα δώσετε αγάπη. Και κάτι πλακτικό. Ήθελε να πάρετε χρήματα, θα δώσετε χρήματα. Και σοβαρό λογό και το εννοώ αυτό. Στην κουβέντα ίσως το αναλύσαμε λίγο παραπάνω. Ήθελε να δώσετε χρήματα περισσότερο, θα δώσετε χρήματα. Το βιβλίο καρδιματεύεται και έλια και σημαντικά ζητήματα που μας απασχολούν όλους. Στόχος είναι να εντοπίσει ο αναγνώσης στους προσωπικούς κόμπους που το γραφούν δέσμεο και καθυλωμένο στη μονασιά και τη φλήξη και καμιά φορά στην απελπισία. Να εντοπίσει τις μάλτες τρύπες της ψυχής του και να βάλει στην καθημερινότητά του περισσότερο χρώμα, γεύση και άρμα έτσι ώστε να αποκτήσει η ζωή του περισσότερες ιδιωτικές συμπινήσεις. Ας αναρωτηθούμε, αν αξίζει να ζούμε έτσι όπως ζούμε. Εύχομαι για τους περισσότερους από μας η απάντηση να είναι θετική. Αν όμως είναι αλληλεκτική, τότε αξίζει να προβληματιστούμε όπως θα χτίσουμε τρόπους έτσι ώστε βαθμία να διακοπώσουμε μία ζωή που θα έχει ουσιαστικό νόημα. Και αυτή η δουλειά είναι προσωπική δουλειά. Είναι προσωπική η ευθύνη να αναλάβουμε το πώς θα ορίσουμε τη ζωή μας. Όταν το ζει μεταμορφώνεται σε ευζύν, τότε αυτό είναι ένα θαύμα. Και ο άνθρωπος είναι ικανός και για το καλύτερο και για το χειρότερο. Ας επιλέξουμε, λοιπόν, το καλύτερο. Λοιπόν, δεν θα σας κουράσω περισσότερο. Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας και για τη διάθεσή σας να ακούμε δύο λόγια παρά κλειδί πάνω μέσα στη Βιβλίγουα. Αν δεν έχετε ερωτήσεις, εσείς θα εμπρίγεστε, έχω εγώ για εσάς. Λοιπόν, για να δείτε ότι είναι συνεπίστευτο αυτό που λέω. Μια προς το παρόλου που δεν βλέπω χέρια και τα βότα ίσως δεν θα βοηθούνε. Λοιπόν, θα σας το πείσω εγώ. Δεν έχει τίποτα πρωί να απαντήσετε, αλλά όποιος θέλει απαντάει. Έχετε μια εικόνα μπροστά σας. Τι σκέφτεσαι όταν το βλέπετε ή τι νιώθετε. Θέλει κάποιος να το μοιραστεί, έχω μαζί μας. Είμαστε μια μεγάλη παρέα. Ένα σε ένας γιατί είναι τα βεθάρα. Ένα σε ένας, λοιπόν. Ναι. Το πλητήριο, εσείς σκέφτεσαι το πλητήριο που τα μαζεύει όλα. Ρούχα μαζί που πλήθηκαν και έχουν γίνει ροζ. Δεν είναι καλό τα ρούχα σας να είναι τα ρούχα μας να γίνονται ροζ. Δηλαδή εγώ έχω άσπρα ρούχα, εσείς έχετε κόκκινα. Δηλαδή η γυναίκα μου έχει κόκκινα και εγώ έχω άσπρα. Λοιπόν είναι καλό να γίνουν ροζ τα ρούχα μας. Όχι. Από τώρα ψηλιαζεμένος. Δεν είναι απαραίτητο να ρωτάμε αν είναι καλό η καρδιά μας. Δεν είναι απαραίτητο να θέσουμε τώρα αν είναι καλό η καρδιά μας. Είναι μια πραγματικότητα. Ωραία, αυτή η πραγματικότητα λοιπόν εξυπηρετεί τη ζωή μας. Α, μάλιστα, σωστά. Προσέστε να δείτε, γιατί μπήκαμε ήδη στα βαθιά. Λοιπόν, κοιτάξτε να δείτε ότι η κυρία ρούχα είναι βάτηση. Άλλες φορές είναι καλό να γίνουν ροζ τα ρούχα κι άλλες φορές δεν είναι καλό να γίνουν ροζ. Λοιπόν, ξεκινάμε στη ζωή, ξεκινάμε στον γάμο κι ο καθένας από μας είναι λογικό κι αν θέλουμε να έχει συγκεκριμένα όνειρα. Ας πούμε λοιπόν, εγώ είχα 100 όνειρα κόκκινα. Και ας πούμε ότι η γυναίκα μου έχει 100 κόκκινα άσπρα. Όπως τα καλαβελγά παντρευτούμε. Δεν μπορούμε να κρατήσουμε εγώ τα 100 και εκείνοι τα άλλα 100 και έτσι. Γιατί αυτό, αυτόματα σημαίνει δεν έχουμε κι ένα πράγμα. Κάποια πράγματα λοιπόν πρέπει να δημορφωθούν σε μια κοινή βάση. Από την άλλη όμως, ούτε εγώ μπορώ να απαιτήσω από τη γυναίκα μου τα δικά της όνειρα να τα χτισούν τα δικά μου, αλλά ούτε κι εκείνοι μπορεί να απαιτήσει από μένα τα δικά μου όνειρα να τα χτισούν με το χρόνο των δικών τους. Γιατί μετά θα έχουμε μόνο κόκκινα ή μόνο άσπρα. Πότε είναι καλό το όνειρο να γεννιρώσει και πότε είναι ο καθένας να κρατήσει το δικό του ή και για μια φορά να ανταλλάψουμε και όνειρα. Δηλαδή εγώ να υιοθετήσω το κόκκινο και η γυναίκα με το άσπρο. Παράδειγμα. Λοιπόν, εγώ έρχομαι εδώ 20 μέρες διακοπές. Η γυναίκα μου θέλει 10 μέρες διακοπές. Εδώ το ορός, δηλαδή να πάμε κάπου ενδιάμεσα ούτε 10, ούτε 20, είναι μυθλητό. Είναι καλό, γιατί έχει συμπεριφορική ζωή. Αν όμως εγώ θέλω να πάω στο βουνό και η γυναίκα μου στη θάλασσα, το να πάμε στο Ευβιάμεσο, που είναι το Ροστιδιάρνα, δεν είναι καλό το για μένα, ούτε και για τη γυναίκα μου. Εκεί λοιπόν, ή θα συμφωνήσουν εφέτως στο βουνό για την πρώην θάλασσα, ή πέντε μέρες στο βουνό, πέντε στη θάλασσα. Άρα λοιπόν βλέπετε ότι τα πράγματα βλέπετε κατά περίπτωση. Ρούχα μαζί που πλήθηκαν και έχουνε γίνει ροζ. Ωραία. Τι άλλο σκέφτεσαι όταν το βλέπετε? Λίγο πιο δυνατάσεις ακούω και πίσω. Μάλιστα. Αλλά πρέπει να ξέρετε αν δεν το βάζεις στο παιδί οικογένειας, το ξέρω καλύτερα από μένα, στο σωστό πρόγραμμα, θα γίνουν κάτι, θα γίνουν. Άρα λοιπόν πρέπει να ξέρουμε αυτό πάνω στους 30 βαθμούς, στους 60, στους 90, αν τα βάζουμε χρωμοπαγίδες ή όχι, να ξέρετε καλύτερα από μένα. Τι άλλο σας έρχεται στον μου? Ορίστε. Αυτό το μαύρο πίσω. Το μαύρο. Φόβος το μαύρο. Ενδιαφέρον. Το σίδερο. Το σίδερο. Η κίνηση. Του η κίνηση. Η κίνηση είναι καλό πράγμα, δεν είναι η κίνηση. Είναι προκριτική έξινιστικά. Είναι προκριτική. Α, μάλιστα λοιπόν. Βλέπετε, κυρία, δεν το ξέρετε εσείς, αλλά έχω συμμενοηθεί να μου δίνει καλές βαριές, να το πάμε και ξέρω αυτό το πράγμα. Λοιπόν, να απαντήσω και μετά να μιλήσετε. Τα μυστικά. Λοιπόν, είναι προκριτική η λέξη. Ναι, είναι λίγο πυσκολιστική, δεν μας αρέσει να μαθαίνουμε μυστικά. Λοιπόν, τι σας θυμίζει λοιπόν ο τίτλος «Τα μυστικά των άλλων»? Τι σας θυμίζει? Υπάρχουν μυστικά που να τα μάθουμε, ναι. Όλοι έχουν τα μυστικά τους. Όλοι έχουν τα μυστικά τους, ναι. Ο όλος όλους έχουν τα μυστικά των άλλων. Λιδαρώνικα. Λιδαρώνικα, μάλιστα. Λοιπόν, κοιτάξτε να δείτε. Αυτό το τίτλο τον έκορεσα, γιατί μου αρέσει και ο τίτλος, γιατί μου αρέσει και η εικόνα, τον τίτλο «Τα μυστικά των άλλων» τον έγραψα από ένα καταπληκτικό έργο, που θα σας συνηστούσα να το δείτε, «Τη ζωή στον άλλον». Είναι ουσιαστικά μια πραγματική ταινία που εφηλήθηκε στα χρόνια του Στουρκου Λέμου στην Ανατολική Γερμανία, όπου τους ανθρώπους, που δεν ήταν επιχειμητοί για τον καθυστός, βάσανε κοριούς και ουσιαστικά κλέβανε τα μυστικά τους. Αυτό που εγώ είμαι πολύ τύχερος, γιατί ούτε σε σλήφια πηγαίνω κρυφείως, ούτε βάζω κοριούς, αλλά οι άνθρωποι έρχονται αυτοβούλως και εκούσια, που εναποφθέτουν τα μυστικά τους. Και τα μυστικά αυτά πολλές φορές είναι πολύ δύσκολα μυστικά, πολύ προσωπικά μυστικά, έχουν πόνο, έχουν αγωνία, γι' αυτό και με αίσθηση ευθύνης. Ο φίλοι ένας συγγραφευτής να στέκεται στο προσευχόμενο πελάτη ή και καμιά φορά και άρρωστο, και με αίσθηση ευθύνης βεβαίως, πρέπει να αντιδροπίσω ότι τα πάντα, όπως και θέλω να πιστεύω ότι, επειδή μιλάω για τη ζωή και για τις σχέσεις, θέλω να πιστεύω ότι με αίσθηση ευθύνης έχει να φύγει αυτό το κλείο. Ξέρετε, έχουν πολλές λαθαμένες αντιλήψεις για τη ζωή και για τις σχέσεις. Εννοώ ότι ο πλούτος μας είναι οι σχέσεις μας. Η ποιότητα των σχέσεων είναι η ποιότητα της ζωής μας. Όλα είναι σχέσεις. Γεννιόμαστε μέσα από σχέσεις και το αναλύω αυτό στο κλείο. Έτσι, σχέση, αν δεν σχεδιστεί ένα σοβρεματοζώαρι με το άριο, δεν υπάρχει άνθρωπος. Αν δεν σχεδιστεί το εμπνημοκλημένο άριο με τη μήτρα, δεν υπάρχει άνθρωπος. Αν δεν σχεδιστεί ουσιαστικά το νεογέννητο με τους γονείς, δεν υπάρχει άνθρωπος, είτε σε βιολογικό είπε το καμιά φορά ή το συγγνωστό γεγονός, χθες το ακούσαμε, νεογέννητο το πέταξε η μάνα στο υπόνομιο. Δηλαδή, χωρίς τη σχέση με τη μάνα, δεν υπάρχει το βιολογικό. Δεν θα ζήσει, τυχαία ως έβρεσε. Αλλά ακόμα και αν ζήσει, δεν υπάρχει η ψυχολογική νεονομική σχέση, η ψυχολογική σχέση με τη μάνα και τον πατέρα μου. Δεν υπάρχει έν ζυμ, υπάρχει ζυμ. Όλα είναι σχέσεις και αυτός είναι ο πρώτος μας. Βέβαια, υπάρχουν πολλά μικρά μεσοικιά, τα οποία τα αγωνώμε. Για παράδειγμα, αγωνιζόμαστε να αποδείξουμε στον άλλο ότι φταίει, είναι λάθος. Αγωνιζόμαστε να αλλάξουμε τον άλλο, το αποτέλεσμα το σέβεται. Το μόνο που μπορούμε να αλλάξουμε, είναι τον εαυτό μας. Επειδή αυτόν ορίζουμε και αυτό ξέρετε πως το δύσκολο είναι να τον αλλάξουμε. Εφανταστείτε τον άλλον. Δεν γίνεται, αλλά ας σας πω ένα μυστικό. Αλλάζοντας τον εαυτό μας, αλλάζει τη σχέση. Διότι, χωρίς να μετακινηθείτε εσείς, το γεγονός ότι εγώ μετακινηθήκα αυτή τη στιγμή, όσο μάλλον άρχατεύω κάτω, έχει αλλάξει η σχέση μας. Έγινε πιο κοντινή, τώρα είναι πιο μακρινή. Αλλά αλλάζοντας το ένα μέλος της σχέσης, αλλάζει η σχέση. Αφού και το έτερο μέλος ανοίγει στη ίδια σχέση. Και να ξέρετε ένα άλλο μυστικό των σχέσεων. Ότι στη σχέση εξορισμού, δεν μπορεί να υπάρξει νικητής. Γιατί αν υπάρξει νικητής, υπάρχει και εκτιμμένος. Και αν υπάρχει ένας εκτιμμένος στη σχέση, λέει εκτιμμένη σχέση. Δεν μπορεί η πρίμη να δουλειάζει και η πλώρη να μην δουλειάζει. Δεν γίνεται αυτό. Δεν μπορεί ο ένας να είναι χαρόνος και ευτυχισμένος στη σχέση, πράγματι ευτυχισμένος. Υπάρχουν πολλά μικρά μυστικά, έτσι, τα οποία δεν τα γνωρίζουμε. Ή τα προσπερνάμε και δεν τα αξιοποιούμε, διότι, ξέρετε, έχουμε μάθει στα εύκολα, αλλά τα εύκολα δεν μας εξελίσουν. Αν σας ρωτήσω δύο και δύο, πώς το κάνουν, θα μου πείτε όλοι τέσσερα. Αυτό δεν σας πρόσθεσε όμως κάτι. Αν σας βάλετε ένα δύσκολο όμως πρόβλημα μαθηματικόν, ακόμη κι αν δεν το βρείτε, το γεγονός ότι θα και αφήσετε να σκεφτείτε, αυτό σας εξελίσει, και σας αναγκάζει να δουλέσετε σε ένα επίπεδο πιο δύσκολο, αλλά αυτό είναι υπέρ σας. Βλέπετε τα παιδιά όταν παίζουν ένα παιχνίδι και το κατακτούνε, πάει στο επόμενο επίπεδο δυσκολίας, γιατί το πρόβλημα τους φέρνει κάτι. Άρα λοιπόν, οι δυσκολίες μας εξελίσουν. Τα κοινά μας ενώνουν, οι διαφορές μας εξελίσουν. Εμείς δεν ξέρουμε όμως τι να τις κάνουμε τις διαφορές, τι συνήθως θα τις κάνουμε τις διαφορές. Συγκρούσεις. Ενώ οι διαφορές μας... Ωραία, έχετε ένα από το καλύτερο σκέφτο, ένα από το άλλο, αν τα αλλάξουμε, μάλιστα από το κάτι θα έχουμε. Αν όμως έχω εγώ μια ιδέα και εσείς έχετε μια διαφορετική ιδέα και τις αλλάξουμε, βλέπετε τι είναι οι ιδέες. Με αυτό μας κάνει και πιο πλούσιους. Βλέπετε, το επόμενο βήμα είναι πώς θα τις αξιοποιήσουμε, ή ποια ιδέα θα προημοδοτηθεί, ή ποια θα είναι ενδεχομένως η σύνδεση αυτών των διαφορών, για να κάνουμε το επόμενο βήμα. Ένα άλλο βήμα που κάνουμε στις σχέσεις, είναι ότι δεν αναλαμβάνουμε την προσωπική μας ευθύνη. Περιμένουμε να το κάνει ο άλλος. Γιατί εγώ είχε να το κάνει ο άλλος. Μα και ο άλλος το ίδιο λέει, γιατί εγώ να το κάνει ο άλλος. Και το ερώτημα είναι γιατί όχι εσύ. Και ο Καζαντζάκης εδώ δίνει την απάντηση. Και να καταστραφεί όλος ο κόσμος να λέει και εγώ που θέλω. Γιατί αν πεις ότι ο άλλος θέλει, δηλαδή εσύ δεν έχεις να κάνεις τίποτα. Λοιπόν φοβάμαι ότι παρασέχθηκα κι εγώ, και θα κάνω δεύτερη παρουσίαση. Λοιπόν τι άλλο καταλαβαίνετε. Μάλλον έχω, νομίζω ξανά, θέλατε κάτι να μη λέει. Ήθελα να ρωτήσω εσύ στο στρόκυλο. Είναι άνθρωπος εδώ πέρα. Αυτή η ερώτηση δεν είναι άνθρωπος. Θα ήταν λίγο μακάβιο το θέμα. Και εγώ, όταν μου το είπανε, έτσι μου φάνηκε. Αλλά προσωπικά είχαν ζητήσει να το αλλάξουνε λίγο. Αλλά είχε ήδη υποθέτια δεν γινόταν. Γιατί κάποιος θα νομίζει ότι δεν είναι άνθρωπος. Κάτι που θα θέλατε να σχολιάσετε στην σχέση, είτε με τον τίτλο είτε με το πιπίριο. Παρακαλώ. Δεν είναι προτιμητή χειρογραφός. Ναι. Γιατί το χειροβή το μ' αρέσει. Για να μπορούσαμε όταν χειροβή ήταν να το προτιμούσαμε. Όχι. Ή για μένα αποπνέει τα μυστικά των άλλων αυτό. Αποπνέει μια πιο ζεστή εικόνα. Ή μια ζεστασιά σε σχέση με τον τίκου ποιημένο. Ορίστε. Περισχωμένη. Ναι, σας αρέσει ή όχι. Ναι. Εγώ λέω, ανθρώπους που δεν πρόλαβαν εδώ μέσα από την περισχωμένη. Ορίστε. Όχι, το ρετρό. Ναι, είναι. Εγώ δεν το έκανα όμως για αυτό το λόγο. Και περισχωμένη. Ναι. Το ερώτημα είναι γιατί γράφω στο πολιτολικό. Γιατί γράφω στο πολιτολικό συγκεκριμένα. Αλλά δεν το παρόδοσα. Και εγώ εγώ πρώτα από την ώρα που παρακολουθούσα την Εκκλησία του Σύντρου και μία περίπτωση έκανε και τις παρακολουθίες των δυο. Καλό θα ήταν να διαβάζονται αποσπάσματα διάρκεια στις αρνησίες ώρες του θεατές μου. Έχω δύο συγκεκριμένες και δύο δύο συγκεκριμένες. Τι λέτε. Οι γυναίκες θέλουν να πω άνδρες. Πώς θα το κάνουν. Θα πήσουν αμαντώνες τώρα. Ξέξτε. Πώς άλλα θέλουν οι γυναίκες. Εμείς θέλουμε λοιπόν να εσδιασθούμε στην ουσία. Καλά. Αυτή είναι μια διαφορά. Δεν πειράζει. Εγώ έχω διαφορετική άποψη από εσάς. Νοηλογίσα πάρα πολύ συγκεκριμένα. Έτσι. Παρακαλώ. Μαίστα. Εξαρτάται. Εξαρτάται. Ναι. Ναι. Δεν πειράζει. Καταρχήν εγώ δεν υπόσχομαι. Και δεν μπορώ να το κάνω κιόλας άλλος. Όλα τα μυστικά μπορώ να βγάλω στην πόλη. Έτσι. Και προσέξτε να δείτε. Το ερώτημα είναι. Προσπαθώντας να. Κοιτάξτε να δείτε. Δεν μπορώ να σας δώσω μια συγγενική. Γιατί εξαρτάται από το Ζερκάνι και εξαρτάται από το μυστικό. Και εξαρτάται για τις εντοχές του κάθε ένας. Θα σας δώσω ένα άλλο παράδειγμα όπως θα γίνω κατανοητός. Εάν ανακαλύψω ως ιαδρός σε κάποιον ασθενή μου ότι έχει καρκίνο. Του το λέω ότι έχει καρκίνο ή όχι. Εάν ζω στο ιστορικό χώρο στο οποίο κατάφαξα. Έχετε καρκίνο θα με φάτε σε μια από τα άλλα σε 3 μήνες. Στην Ελλάδα μπορεί να βράσεις το άλλο στο άλλο για να μην έχεις τίποτα. Του λέω. Η δική μου υποσοκή γνώμη είναι ότι. Τι εξυπηρετεί τη ζωή. Αν πως τον άλλον την αλήθεια. Και αυτή τον διανύσει. Το πεθάνει πριν πεθάνει. Δεν θα την πω. Όχι ότι θα του πω ψέμα. Θα του δώσω ένα μέρος της αλήθειας. Ένα κομμάτι της καρματικότητας. Και ταυτόχρονα θα του δώσω και την ελπίδα. Διότι η ελπίδα. Μεθαίνεται λεφταία. Και αυτό δεν είναι λογοπέμιο. Δεν υπάρχει λόγο. Εγώ ο υπόψης μου ανθρώπος είναι διάκητης. Μεταστάσεις καρκίνου που ζήσαμε. Άρα πως λοιπόν εγώ θα μου καλύψω. Καταλαβαίνετε λοιπόν. Ότι αν είχα από ανιγιστικό και διαδικτή σχέση. Αυτό. Έτσι. Βέβαια δεν μιλάμε για ήδη διαλυμένες σχέσεις. Μιλάμε για μια σχέση η οποία έχει ζωή. Έτσι. Άρα λοιπόν τα μνυστικά. Είναι. Καταρχήν. Όταν ένα ζευγάρι. Κανείς που το ζευγάρι έχει πολλά. Στην καμετεξί του σχέση δεν πάει καλά. Έτσι. Διότι όταν τα δύο σώμα γίνονται ένα. Όταν μιλάμε για ανθρώπινο. Όταν μιλάμε για εκείνη τη ζωή. Αν έχουν ξεκοπιστές ζωές. Δεν έχουν το δει να γαρούς. Έτσι. Τώρα. Εκεί και πέρα. Δικαιώμαστε να έρθουμε ενδεχομένος σε κάποια μικρά μυστικά. Αρντία. Έτσι. Αυτά τα μυστικά θα μην είναι θεμεριόρι. Που διαφορετικά θα δυναμωθήσουν και το γάμο. Λοιπόν. Να πούμε άλλες δυο ρεπτήσεις. Εν. Πόσο αρρεφράγει το δίδυο μπορώ να κάνω. Οι περισσότεροι βλέπονται στον δίδυο. Τα μυστικά των άλλων. Θα σκεφτώ. Ότι ο δίδυος είναι κάποιο μυστικό το οποίο πηγαίνει. Ακριβώς η γυναίκα. Ακριβώς ο άντρας. Εγώ θα τεχνήσω με διαφορετικό τρόπο. Το δίδυο. Μήπως αυτός ο δίδυος πηγαίνει. Ανάμεσα στον άντρα και στην γυναίκα. Προσπαθεί ο ένας ή ο άλλος. Θα πρέπει. Θα πρέπει. Να καταλάβει. Να ζηθώ. Θα φερθώ. Βζηφό. Βζηφοσύνως. Αφαιρώσω άντρες. Τις γυναίκας. Τη γυναίκα του άντρα. Όστι έτσι. Μανά البώσει το έλαγμα. Ο ένας τον άλλο. Ο άντρας της γυναίκας και ξεκίνησε. Κι όταν ο μοναστός του. Μορφόντεται η ζωή του. Και έτσι. Να προσπαθήσει με τη συμπεριφορά του. Αν καταθέτουμε να ξέρετε ότι δεν γίνει αυτό, τα υπόλοιπα προβλήματα θα εξαλείχνουν και θα υπάρχουν μυστήκες παιχνά. Δηλαδή θα σας αναφέρω δύο ώρες πρώτα να σταματήσω. Καλά καταλαβαίνετε ότι είναι προλάβο, αυτό ήταν το δεύτερο σχόλιο που θα έκανα. Το πρώτο λοιπόν, γιατί είναι τα μυστικά, γιατί όταν έρχεται κάποιος στο ιατρίο και σου μιλάει, όλο αυτό είναι απόρετο. Είναι χέμηθο, δεν βγαίνει προς τα έξω. Έτσι. Εδώ το Θεός βγαίνει ανώνιμο και αλληλουθεί έτσι τα δεδομένα στο μηχανίστα, να μην μπορεί να ανταφτωπίσει ζευγάτη ή πρόσωπο. Παρ' όλα αυτά, είναι τόσο γινά τα μυστικά, γιατί είναι δικά σας, που δεν υπάρχει περίπτωση να μην ακολουθήσουν εαυτό σας διαβάσεις το βιβλίο. Αυτό είναι το άλλο κομμάτι. Και το δεύτερο, είναι αυτό που λέει ο Κύριος, ο Κύριος στη ζωή να έχουν κάποια πράγματα, κάποια κανόνες, κάποιες προϋποθέσεις, κάποια μυστικά, που δεν τα ξέρουμε, ή τα αγνοούμε, ή τα υποτιμούμε και αυτό μας συσχολεί με τη ζωή. Μερικά μυστικά από αυτά ή της αστάπα. Το σωστό ερώτημα δεν είναι το στέλιο, είναι τι φταίει. Το σωστό ερώτημα είναι να αλλάξουμε τον άλλο και να αλλάξουμε τον εαυτό μας. Το σωστό, δηλαδή αυτό που ψάχνουμε είναι η εμπολίση. Δεν μας προάγει αυτό. Το δύσκολο μας προάγει. Το άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να διαχειρίζεται δύσκολες εναστάσεις. Να πούμε και μια ελεύθερη ερώτηση. Εσείς απαγορεύετε ερωτήσεις κάτω το 18. Δεν σημαίνουν σε κάτω το 18. Λοιπόν, είναι ακαταλείες. Παρακαλώ. Μήπως θέλουμε να μαθαίνουμε μυστικά τον άλλο για να ξεχνάει τα δικά μας. Εντάξει, θα σας πω κάτι. Μήπως θέλουμε να μαθαίνουμε τα προβλήματα τον άλλο για να ξεχνάει τα δικιά μας. Αυτό, όμως, μας κάνει πολύ κακό. Διότι κάποια στιγμή, όταν τα κρύουμε εμείς. Συμβαίνει. Όταν τα κρύουμε κάτω το χαλί, ή τα αποχούμε, ή τα κάνουμε σε μια πραγματικότητα που ζούμε, θα την βρούμε μπροστά μας ο τουσιάδος και σε πολύ φρόντερη μορφή. Ναι, δεν είναι σωστό να μας ικανοποιεί για κανέναν λόγο τα πολλά προβλήματα των άλλων. Εκτός, αν λέμε «Δόξα το Θεό» συνειδητοποιώντας το πόσο καλά είμαστε. Λοιπόν, εγώ σας πληροφορώ ότι εμείς εδώ είμαστε πάρα πολύ καλά. Θα μου πείτε «Εμέσο κρίσης, εμέσο ανεργία σε μένα» Γιατί, εξαρτάται όσο τις συγκρίνεις. Και θα σας πω το εξής. Οι παππούδες μας, ζήσαν δυο μοτερικούς κολέμους, δυο παγκόσμους, κάποιοι ζήσαμε την κατασοφή του 22, θα είναι φίλοι ο κόλεμος, εμείς δυο ζήσαμε, εγώ του πλάξου, εμείς δυο και ποτέ. Συγκρίνεται, δεν συγκρίνεται. Λοιπόν, τα προβλήματα των άλλων μας βοηθάνε μόνο για να συντοπίσουμε το πόσο ευλογημένοι και πόσο πλούσιοι είμαστε. Το ξέρετε ότι, σήμερα μια έρευνα που έγινε παγκόσμιο, ότι μόνο το 8% των ανθρώπων στον κόσμο, αυτή η συμβουλή που μιλάμε έχει μερικά ευρώ στην τσέλη, ένα, δύο, πέντε, δέκα, εκατό, και ένα λογαρισμό στην τράπεζα. Μόνο το 8%. Άρα λοιπόν, σχεδόν όλοι εμάς εδώ, επειδή ανήκουμε στο 8%, είμαστε στο 8% των πιο πλούσιων ανθρώπων. Θέλω να πω αυτό. Μόνο έτσι μπορούμε να πούμε, είμαστε καλά, εμπρός από τον Θεό, και υπάρχει. Κάνω το Ιάβα Σασέ, δεν θυμάμαι σε ένα βιβλίο, που έλεγε κάποιος, Θεέ μου, μη με κάνεις, το χώρο είναι κάτι και πλούσιο, γιατί ξέρετε, το καλό κρύβεται στο μέτρο, δεν είναι, ξέρω να σας πω κάτι, με αυτό κλείω. Πριν κανένα μήνα, όλη η Ελλάδα είχε πάθει χρελίδιδα, παίζαμε για το τσόκετ, τα 17 εκατομμύρια, όσο δεν ήταν, 830 εκατομμύρια, ξέρετε. Στο ιατρό λοιπόν, ήταν επίκερο, έφερταν το εξής ερώτημα, στα ζευγάρια, ας πούμε ότι είστε οι μοναδικοί που τυχαίνατε, τι θα κάνουν τα χρήματα, ζευγάρια. Ε, λοιπόν σας πειροφορώ, ότι όλα τα ζευγάρια, αξιαρέτως, όλα, μάλλον σαν. Ως που ανακάστηκαν από παιδιά, είναι εικονική πραγματικότητα, δεν είναι πραγματικότητα. Φανταστείτε λοιπόν, τι έχει να γίνει, γιατί, και δεν μιλάω για τα 17, ακόμη και ένα εκατομμύριο ευρώ, για να το διαχειριστείς, να μην ανακρυωθείς, να μην, να μην, να μην, χρειάζεται μια ορειμότητα. Το πολύ το φρήμα, η δόξα, η υψησία, αν δεν έχεις τις προϋποθέσεις ανάπτυροι μέσα σου, σε έχουν διαλύσει. Λοιπόν, νομίζω πρέπει να βάλουμε μια μοτελία εδώ, ευχαριστώ πάρα πολύ για την προσοχή σας, ευχαριστώ πάρα πολύ. |
