| : Ευχαριστώ πάρα πολύ για την τιμή της πρόσκλησης, ευχαριστώ πάρα πολύ για τη φιλοξενία, ευχαριστώ πάρα πολύ τη διοθήκη Λιβαδιάς, τους μήνους της διοθήκης, ιδιαίτερα το φίλο του Λεωνίδα, τον Διαμαντικού, τον έχω ταλαιπωρήσει για δυο μήνες. Σε ταλαιπωρώ μέχρι να οργανώσουμε όλη τη σημερινή συνάντησή μας. Σας ευχαριστώ όλους εσάς που βρίσκετε σήμερα εδώ και θα ήθελα σήμερα να συζητήσουμε κάποια θέματα που αφορούν όλους μας. Καμιά φορά σκέφτομαι, και το σκέφτομαι μοναχτά, δεν είναι από κύριους φανατικούς επιστήμης που θέλω δε και καλά όλος ο κόσμος να μάθει φυσική και μαθηματικά ή αστροφυσική για οτιδήποτε. Δηλαδή η επιστήμη για την επιστήμη έτσι μόνον σχεδόν δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Αυτό το οποίο σκέφτομαι είναι ότι εάν η επιστήμη δεν έχει ως στόχο της να κάνει καλύτερο τον άνθρωπο ή να βοηθήσει τον άνθρωπο σε κάποιες σημαντικές στιγμές της ζωής του ή να βοηθήσει όλους τους ανθρώπους γύρω της, τότε η επιστήμη σαν αυτοσκοπός γιατί να υπάρχει. Αλλά λοιπόν αυτό το οποίο έχω δει ότι κανένας δεν δομασταίνει στα σχολεία είναι αυτή η σχέση στενή της επιστήμης, αυτής της λόγιας επιστήμης, με τον απλό καθημερινό άνθρωπο και με σκηνώνες των ανθρώπων. Όλοι πιστεύουμε ότι η επιστήμη δίνει τίτλους για τους καθηγητές, γίνονται, πες το όνομα σου τίτλους αυτός, ή θα κορέσει τις υλοδοξίες μας ως καθηγητές, ως γνώστες των θετικών επιστημών, εγώ θα ελπιθούμαι σε άλλα μονοπάτια φιλοδοξιών μας, αλλά αυτό το οποίο ξεχνάμε πάντοτε να δούμε πως κάποιες περίεργες επιστήμες, όπως είναι η αστροφυσική, η ψυχία μαθηματικά, μπορούν να μας βοηθήσουν στη ζωή μας. Το δεύτερο που θέλω να σημειώσω, γιατί θα πρέπει μεταξύ μας να μιλάμε έτσι πολύ καθαρά, είναι ότι αυτή η περίοδο που διανύουμε, και όταν μιλάω για την περίοδο που διανύουμε, δεν μιλάω για την Ελλάδα, μιλάω για όλο τον δυτικό πολιτισμό. Αυτός ο δυτικός πολιτισμός όλοι θα το έχουμε, αντιμετωπίσει το Συντράμενα Καπενίας, παρέθυμενο το αξίμασμα, δε έρχεται μια περίοδο δραματικά αυξανόμενης κοινωνικής κρίσης, η οποία σε το χρόνο αποσαθρώνει τις παγκόσμιες κοινωνικές δομές. Δεν είναι θέμα ελληνικό, είναι θέμα παγκόσμιο. Αν ήταν όμως θέμα ελληνικό, όσο είμαστε 10 εκατομμύρια Έλληνα, θα μας βάθεις ένα καράβι, 10 εκατομμύρια μας μπήκαν να σώζονταν η ανθρωπότητα. Αμ δεν είναι έτσι όμως. Θα δείμε ο καθένας από το χώρο της κοινωνικής δράσης τους, ότι αξίες ιδανικά τα θεμέλη ανάς πολιτισμού, που με κόπο δομήθηκε σε αυτό που λέμε τα δυτικά κράτη, αρχίζει να καταραίει. Θα δώσω ένα παράδειγμα αυτό που λέμε οικονομική κατάρευση, την οποία βλέπουμε κι εμείς αλλά δεν βιώνουμε μόνο εμείς. Βιώνουμε όπως βλέπετε ολόκληρες, όλες οι ιδιωτικές κοινωνίες. Δεν είναι το έτειο αυτής της κατάρας της πολιτισμικής. Είναι το αποτέλεσμα. Καταρρέουμε πολιτισμικά και σαν ένα γεγονός που μας πειράζει όλοι μας είναι η κατάρευση οικονομική. Πίσω από τις οικονομικές καταρρέυσες, αυτά τα σπρέτι και τα λοιπά, ξέρω και πώς τα λένε, αυτά όλα που μας ταλανίζουν, βρίσκονται άνθρωποι που το πολιτισμικό τους επίπεδο είναι τέτοιο ώστε τους οδηγεί να μας ταλανίζουν. Δεν μ' αρέσει να κάνω τέτοιου είδους αναλύσεις και σκέφτεται καλύτερα από μένα και καταλαβαίνουμε όλοι τι εννοώ. Αυτό που καταραίει και θα πρέπει να σκεφτούμε πάρα πολύ σοβαρά είναι το πολιτισμικό ρεύμα το δυτικό. Αυτό το πολιτισμικό ρεύμα, όλοι ξέρουμε ότι διαμορφώθηκε μετά τη Μεγάλη Επιστημονική Πανάσταση του 16ου και 17ου αιώνα. Αυτή την κατάρευση θα πρέπει με επιτακτικό τρόπο να τη σταματήσουμε μέσω της ανάπτυξης ενός νέου δυτικού πολιτισμικού ρεύματος, το οποίο θα πρέπει να στηρίζεται τόσο στις ανθρωπιστικές αρχές όσο και στο νέο επιστημονικό πνεύμα της Μεγάλης Επιστημονικής Πανάστασης του 20ου αιώνα που παραμένει στην ουσία σχεδόν άγνωστη. Ένας ολόκληρος δυτικός πολιτισμός, στιγμές βέβαια σε όλους τους πολιτισμούς όπως βασικά βέβαια και ριζικά είναι ο ελληνικός πολιτισμός, δομήθηκε μετά το 16ο και 17ο αιώνα, δηλαδή ένα νεώνα επιστημονικής επανάστασης. Αυτή η έκρηξη των επιστημών οδήγησε στη δημιουργία ενός νέου πολιτισμού, αυτό που λέμε ενδεικτικό πολιτισμό. Αυτό που δεν έχουμε μάθει ακόμα και δεν μαζεύουμε ακόμα στα πανεπισφύμια είναι ότι μια τέτοια μεγάλη επανάσταση ακόμα μεγαλύτερη από αυτή τη μεγάλη επιστημονική επανάσταση του 16ου-17ου αιώνα, έχει συντελεστεί μέσα στον 20ο αιώνα. Αυτή τη μεγάλη επιστημονική επανάσταση σχεδόν θα το δούμε σήμερα λίγο, θα την διδάσκουμε δηλαδή στον πανεπισθήμιο. Στον πανεπισθήμιο μπορεί να διδάσκουμε διαφορετικές εξισώσεις μες στη φυσική, στα μαθηματικά, όλα αυτά που κάνουμε, αλλά αυτές οι εξισώσεις, αυτά όλα τα οποία διδάσκουμε στην πράξη τι μας λένε, τι καινούργια φέρνουν που έχει σχέση με τον κόσμο, με την κοινωνία των ανθρώπων. Για να μπορούμε να καταλάβουμε τόσο τα αίτια της κατάρρευσης αυτού του δυτικού πολιτισμού, αλλά να καταλάβουμε και τον τρόπο που θα οδηγηθούμε στην ανάσταση ενός νέου δυτικού πολιτισμικού ρέγματος, πρέπει να καταλάβουμε πάρα πολύ καλά πώς δομείται ένας πολιτισμός. Δεν είναι περίεργα και καινούργια αυτά που σας λέω, είναι απλώς θέματα που δεν διδασκόμαστε. Χιλιάδες σελίδες έχουν γραφτεί πάνω σε αυτά τα θέματα και απλώς μια σύντομη περίληψη τα κάνουν σήμερα. Δεν καταλαβαίνετε μια κοινωνία που ξυπνάει ένα πρωί και να πει δεν έχω σήμερα τι να κάνω για να πάρω στην ώρα μου να φτιάξω ένα πολιτισμό για να διασκεδάσω. Ένας πολιτισμός δημιουργείται από τις κοινωνικές ομάδες προκειμένου να ικανοποιήσει, να σταματήσει κάποιος φόβος του ανθρώπου που τον πλημμυρίζουν. Άρα να μπορέσει να καταπραγείδει αυτός της φόβος. Και αυτοί οι φόβοι πως δημιουργούνται στις ανθρώπινες κοινωνίες. Οι ανθρώπινοι φόβοι δημιουργούνται όταν στις κοινωνίες αυτές αναπτύσσονται ανάγκες. Μεγάλες ανάγκες. Και αν η κοινωνία των ανθρώπων ή οι άνθρωποι δεν μπορούν να μπορέσουν να ικανοποιήσουν αυτές τις ανάγκες, αρχίζουν και φοβόνται. Της μη ικανοποίησης των βασικών αναγκών τους. Άρα λοιπόν οι κοινωνικές ανάγκες δημιουργούν φόβος πολύ μεγάλος. Άρα λοιπόν υποκείμενο των φόβων μας είναι βασικά ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος έχει ανάγκες, ο άνθρωπος φοβάται. Θα πρέπει όμως να καταλάβουμε και μερικά θέματα που δεν θα τα αναλύσω γιατί τα κατείχεται καλύτερα πεθανότητα από μένα. Αυτό που ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι μια κοινωνία που κυριαρχείται από υπέρμετρους φόβους είναι μια υποταγμένη κοινωνία. Μια κοινωνία ανήκανη να αντιδράσει λογικά και ήρεμα και να αντιμετωπίζει τα προβλήματά της. Μια κοινωνία η οποία έχει υπέρμετρες ανάγκες, στηρίζεται και δίνει τα πάντα με βάση την ελευθερία της, σ' αυτούς ή σ' αυτά τα γεγονότα κείνα που θα ικανοποιήσουν τις ανάγκες της, όποιες κι αν είναι αυτές οι ανάγκες. Όμως μια φοβισμένη κοινωνία κυριαρχείται από την αίσθηση του πανικού, της ογής και της ανεξέλεπτης βίας. Όταν βλέπετε φοβισμένους ανθρώπους, τους βλέπεις να είναι βίαιοι. Η θεότητα πηγάζει μέσα από υπέρμετρο φόβο. Ο φόβος αυτός εκφράζεται απέρ της κοινωνίας, ας το πω λίγο λαϊκά, ως δαϊλίκη κατά κάποιον τρόπο. Φοβόνται πάρα πολύ. Μια φοβισμένη κοινωνία είναι μια εύκολα χειραγωγούμενη κοινωνία. Συγκάτωμα, λοιπόν, των αναγκών και των φόβων μας μαστερεί το υπέρτατο ανθρώπινο αγαθό, την ελευθερία μας. Και όταν μιλάω για την ελευθερία, όλοι μας κατανοούμε σχεδόν, δεν εννοώ τον παθαλαγισμό. Συμφωνεί? Μιλάω την εσωτερική ελευθερία του ανθρώπου. Τον κάνει πολιτισμένο, τον κάνει πνευματικό άνθρωπο και τον κάνει ικανό να διαπεξέχεται σε δυσκολίες και σε ανάγκες που του δημιουργούν. Προσπάθησα πάρα πολλές φορές, επειδή οι φόβοι των ανθρώπων, να κλασάβω κατά κάποιον τρόπο αυτούς τους φόβους σε τρεις μεγάλες κατηγορίες. Η πρώτη μεγάλη κατηγορία φόβων του ανθρώπου είναι ο φόβος της φυσικής ανθρώπινης επιβίωσης. Δηλαδή εξασφάλιση πόρων κοινωνικής και βιβλιοκείς επιβίωσης, η τροφή, οι στέγοι, το πρόβλημα του κοινωνικού αποκλεισμού και η ασκηση βίας από το δυνατότερο. Ο δυνατότερος μπορεί να μας σκοτώσει, να μου πάρει τα πάντα. Ακριβώς να φοβόμαστε. Η ανάγκη κατά αξιγασμού του φόβου αυτό οδήγησε τις κοινωνίες των ανθρώπων να φτιάξουν αυτό αρχικά του λέγεται οργανωμένη κοινωνική ζωή. Και μιλάω για την προσοχή των ανθρώπων, δεν μιλάω για το δυτικό πολιτισμό, δεκατοεκτον, δεκατοεκτον. Μιλάω για τις προσυμβουλικούς ανθρώπους που μαζεύονται σε κοινωνίες, δηλαδή συμφωνούν σε ένα μόνος βιβέντη που λέμε, σε κανόνες κοινής συμβίωσης. Άρα λοιπόν αυτή η οργανωμένη κοινωνική ζωή, η πρώτον πρώτον μικρόκοινωνιών, δημιουργεί αυτό που λέμε κοινωνική φιλοσοφία. Μια φιλοσοφία που διέπει αυτές τις κοινωνίες ως προς τη σχέση τους με τους άλλους ανθρώπους, να ζήσουμε όλοι μαζί. Αυτή η κοινωνική φιλοσοφία που ήταν απλώς φιλοσοφία στην αρχή, μετασχηματίζεται συντογρόμου, αυτό που λέγεται κοινωνικό σύστημα σε κοινωνικά συστήματα και τα κοινωνικά συστήματα δημιουργούν πολιτικά συστήματα που ξέρουμε και σήμερα. Προσέξτε, αυτό που θέλω να τονίσετε είναι το εξής. Μην μπερδεύετε ποτέ τα πολιτικά συστήματα με τα κοινωνικά συστήματα. Από ένα κοινωνικό σύστημα μπορεί να προκύψουν πολλά πολιτικά συστήματα. Ομοίως, όπως σας είπα προηγουμένως, από την κοινωνική φιλοσοφία μπορεί να προκύψουν με τη σειρά πολλά κοινωνικά συστήματα. Δηλαδή, από έναν ισμό, ας μην αναφερθώ σε ισμούς, μπορεί να δημιουργηθούν πολλά κοινωνικά συστήματα. Κουμινισμός είναι ένα αυτοσοφικό σύστημα. Μάλιστα, έτσι έτσι. Για πάρετε πόσα κοινωνικά συστήματα είναι εδώ διαφορετικά, μπορούν να δομηθούν. Είναι το ΜΑΟΙΚΟ, το ΤΣΕ, ο ΕΥΣΙ, ο ΆΛΝΟΣ, ο ΒΙΤΑ, στηρίζονται, υποτίθεται πάνω σε μια κοινωνική φιλοσοφία την ίδια, αλλά η έκφραση του κοινωνικού συστήματος και τα πολιτικά συστήματα που δημιουργούνται από κάτω είναι εντελώς διαφορετικά. Μην μπερδεύουμε, λοιπόν, το πολιτικό σύστημα με τα κοινωνικά συστήματα. Λέμε Δημοκρατία. Για σκεφτείτε πόσο ανηδόν Δημοκρατίας υπάρχουν, που είναι άνθες πολύ κοντά στη Δημοκρατία και άνθες είναι πάρα πολύ μακριά από τη Δημοκρατία. Μια δεύτερη ομάδα μεγάλων φόβων είναι ο φόβος της βίαις δράσης του φυσικού περιβάλλοντος. Ο άνθρωπος φοβήθηκε. Αστραπέζ, σεισμή, λοιμή, καταποδοσμή, νοροποντές, χιόνια, πάλι. Άρα λοιπόν, αρχικά ο άνθρωπος, για να μπορέσει να ξεπεράσει αυτό τους φόβους, συνέδισε αυτά τα φυσικά φαινόμενα, τα συνέδισε με θεούς και δαίμονες. Περνάμε στην εποχή των προσεκρατικών, η πρώτη μεγάλη επιστημονική επανάσταση, των προσεκρατικών που δεν διδάσκεται στο σχολείο μας. Οι προσεκρατικοί δεν διδάσκονται ούτε κάποια παραστολή. Αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα, το γιατί δεν διδάσκονται, αλλά μια άλλη φορά. Γιατί είναι κάτι που μας πανάει πάρα πολύ, αλλά δεν τυχεία. Άρα, για να μπορέσει να αρχικά να καταβρύνει τους φόβους απέντες στο φυσικό περιβάλλον, τα φυσικά φαινόμενα δημιούργησαν αυτή τη σχέση μεταξύ θεών, δαιμών και τα λοιπά και των φυσικών αυτών φαινόμενων. Με τη μεγάλη επανάσταση των προσεκρατικών χωρίστηκαν τα φυσικά αυτά φαινόμενα από θεούς και δαίμονες και οι προσεκρατικοί, οι πρώτοι, άρχισαν να διερευνούν τα αίτια που δημιουργούν αυτά τα φαινόμενα, βέβαια με απότερο σκεπτικό και στόχο, να μπορέσει να τα ελέγξουν. Άρα λοιπόν, δημιουργείται στις κοινωνίες αυτές το σύστημα αυτό το γνωσιακό της γνώσης, η ανάγκη διερέυνσης της γνώσης. Η ανάγκη διερέυνσης της γνώσης στην αρχή μας δημιουργεί την επιστημονική κοσμοθεωρία. Δεν εξηγήσω τι είναι η επιστημονική κοσμοθεωρία ή η προσεκρατική. Ούτε μαθηματικά είχαν, ούτε το ΣΕΡΝ είχαν, ούτε τίποτα. Προσπαθούσαν με την γνώηση να φτιάξουν συστήματα νόμων που κατά την άποψη τους μπορούσαν να εξηγήσουν ή να προλάβουν ή να απαλείνουν τα αποτελέσματα αυτών των δράσεων του φυσικού περιβάλλοντος. Άρα λοιπόν, μιλάμε για την επιστημονική κοσμοθεωρία που δεν είχε αυτόν τον πειραματικό χαρακτήρα που έχει σήμερα η επιστήμη. Βέβαια, από αυτή την κατάσταση που λέμε την επιστημονική κοσμοθεωρία περάσαμε σε επόμενα στάδια, αιών μεγάλο χρονικό περιόδο, σε αυτό το οποίο μονομάζουμε επιστήμη. Επιστήμη, την πειραματικώς αποδεκριόμενη και όπως την γνωρίζουμε σήμερα. Από την επιστήμη τηγάζει η τεχνολογία. Θα το δούμε και συνέχεια. Ποτέ να μην ταυτίζετε την έννοια της τεχνολογίας με την επιστήμη. Η επιστήμη, όπως θα δούμε, προσπαθεί να ερμηνεύσει και να αποδείξει πειραματικά τα αίτια γεγονότων φυσικών. Η τεχνολογία παίρνει ένα κοκοματάκι μικρό από την επιστήμη και προσπαθεί να το κάνει, να το μετασχηματίσει σε τεχνική με τέτοιο τρόπο ώστε να διευκολύνει τους ανθρώπους. Το κάνει αυτό, δηλαδή ο στόχος της τεχνολογίας είναι να διευκολύνει πάντα τους ανθρώπους. Θα το δούμε. Μια τρίτη γκάμμα φόβων, που σαφέστατα από γενέσεως πολιτισμών δεν μπορούσε να καλυφθεί ούτε από την επιστήμη, ούτε από την κοινωνική συγκρότηση, ήταν η φόβη γύρω από τον θάνατο και τον πόρν. Λοιπόν, ας μας λένε διάφορες θεωρίες πώς ξεπερνάμε το φόβο του θανάτου και του πόνου, ό,τι θεωρίες, είτε θελογικές, είτε κοινωνικές ή οτιδήποτε, θα το δούμε αυτό συνέχεια, όλοι φοβόνται αυτά τα δύο γεγονότα τα περί τον θάνατο και περί τον πόνο. Άρα λοιπόν, για να μπορέσει να καταπραγείνει αυτούς τους φόβους γύρω από αυτά τα γεγονότα, έφτιαξε αυτό που λέω την έννοια της θρησκευτικότητας. Εάν ψάξετε περιγραφία, δεν υπάρχει η έννοια της θρησκευτικότητας. Υπάρχει η έννοια της εσωτερικής φιλοσοφίας. Αλλά στη σημερινή εποχή, επειδή η έννοια της εσωτερικής φιλοσοφίας έχει διασυρθεί ως έννοια, ως λέξεις, όσο τίποτα άλλο. Έχουμε γεμίσει από αστρολόγους, ταρό, τάλισμα και οτιδήποτε τέτοιο και το λέμε εσωτερική φιλοσοφία. Λοιπόν, εγώ έκανα έναν μετασχηματισμό και το ονόμασα και θρησκευτικότητα. Με την ευρύτερη έννοια, δεν εννοώ καμία θρησκευτικότητα. Δεν έχω θρησκεασμό, δεν έχω αναθαρισμό, δεν έχω τίποτα. Συμφώνει μια θρησκευτικότητα. Αλλά από την έννοια της θρησκευτικότητας, κατά κάποιον τρόπο, μετασχηματίζεται αυτή η θρησκευτικότητα με ένα σωρό γεγονότα, φιλοσοφίες και τα λοιπά και εξελίσσεται σε αυτό που λέμε θεολογία. Και μέσα από τη θεολογία, όταν εισάγουμε ήθη, έθιμα, κανόνες, τίποτα, δημιουργείται αυτό το πώς ο οποίος ονομάζουμε θρησκεία. Και πάλι, προσέξτε, γιατί εδώ είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Μην ταυτίζουμε την έννοια της θρησκείας με την έννοια της θεολογίας και μην ταυτίζουμε την έννοια της θεολογίας με την έννοια της θρησκευτικότητας. Δηλαδή, άλλο άθεος, άλλο άθλησκος. Εάν δεν συμπονούμε, και μιλάει για όλες τις θρησκείες, αν δεν συμπονούμε με τα δόγματα των διοικητικών δομών μιας θρησκείας, αυτό δεν σημαίνει ότι πιστεύουμε στην φιλοσοφία της θρησκείας, την ηθιολογία, ή στον Θεό. Θα το δούμε άλλη φορά αυτό το θέμα. Άρα, λοιπόν, από μια θεολογία μπορούν να γίνουν πολλές θρησκείες στην τράξη. Λέτε, χριστιανισμός. Πώς όλοι των χριστιανισμούς έχουν. Μιλάτε για Μουαμεθανισμό, γιατί η θρησκεία είναι Μουαμεθανισμός. Ο μουσουλμανισμός δεν είναι θρησκεία. Είναι μια έκφραση ακραία του Μουαμεθανισμού. Μουαμεθανισμός είναι η θρησκεία, λέγεται. Αλλά το έχουμε ξεχάσει αυτό. Μιλάμε Μουσουλμάνοι. Μουσουλμάνι είναι ο πιστός. Μουσουλμάνι μπορεί να είναι και ο χριστιανός Μουσουλμάνι. Αλλά, λοιπόν, βλέπετε από τον Μουαμεθανισμό, πόσες τάσεις θρησιών, δογμάτων υπάρχουν, που πιθανόντα τα λανίζουν σύγχρονες κοινωνίες. Αλλά δεν θέλω να επισέχομαι σε αυτά τα θέματα. Είναι θέματα μιας άλλης κουβέντας. Άρα, λοιπόν, αυτό όπως θα πρέπει να καταλάβουμε είναι, ότι προκειμένου να κατασυγάσουμε αυτές τις τρεις ομάδες, τις μεγάλες ομάδες φόβων, δημιουργήσαμε την επιστήμη, όπως είπαμε, τα κοινωνικά συστήματα, τα θεοδοτικά συστήματα, που απέκτησαν διοικητικές δομές ανθρώπους για να τα υπηρετήσουν. Άρα, λοιπόν, καταλαβαίνουμε ότι οι τρεις πυλώνες ενός πολιτισμικού ρεύματος είναι η θρησκεία με τις διοικητικές δομές της, η επιστήμη τεχνολογία με τις διοικητικές δομές των ανθρώπων και τα κοινωνικά συστήματα με τις διοικητικές δομές των κοινωνικών συστημάτων και αυτή είναι η βασική τρεις πυλώνες για να φτιάξουμε ένα πολιτισμικό ρεύμα. Οι διοικητικές δομές αυτών των τριών πυλώνων, οι οποίες μαζί φτιάχνουν αυτό το οποίο λέμε κοσμική εξουσία. Δεν το λέω με κακιά έννοια, το κοσμική εξουσία. Θα πρέπει να λειτουργήσουν αυτοί οι θεσμοί και οι θεσμοί για να μπορούν να λειτουργήσουν, αλλά πρέπει να υπάρχουν διοικητικές δομές. Η έννοια της διοικητικής δομής δεν είναι κάτι κακό. Τώρα, αν οι άνθρωποι ξεφρατίζουν τις δομές αυτές, αυτό είναι μια ιστορία. Η έννοια της συγκρότησης δεν είναι κάτι κακό, είναι κάτι το οποίο πρέπει να υπάρχει για να μπορέσει να συγκροτηθεί μια κοινωνία. Προκειμένου όμως να επιζήσει το αναπτυσσόμενο πολιτισμικό ρεύμα, θα πρέπει οι τρεις πυλώνες να εξελίσσονται ισόρροπα, σύμφωνα μεταεικάζονται κοινωνικά, φιλοσοφικά και επιστημονικά δεδομένα της περιόδου. Δηλαδή δεν είναι δυνατόν οι δικητικές δομές των τριών πυλώνων αυτόν να συγκρούνται μεταξύ τους ή να υπηρετούν διαφορετικά δόγματα φιλοσοφικά αρχικά. Και δεν εννοώ για συμφωνία κυρίων πίσω αυτοίς κουίντες του θεάτρου, αλλά πρέπει να ομονοούν ουσιαστικά, δηλαδή να έχουν κοινό οφηματισμό και κοινή φιλοσοφία οι δικητικές δομές των τριών πυλώνων. Βεβαίως αυτό το οποίο θέλω να τονίσω ότι σε πάρα πολλές περιόδους της ιστορίας των πολιτισμών είχαμε και κάποια πολιτισμικά ρεύματα στα οποία δεν διακρίνονταν οι δικητικές δομές ή αυτοί οι τρεις πυλώνες κατά κάποιο τρόπο. Εδώ θα πρέπει να το πούμε λαϊκά. Γιατί δεν υπήρχαν? Γιατί οι δικητικές δομές ενός από τους τρεις πυλώνες, εντός αγορικού για να το καταλάβουμε μόνο, καπέλασαν τους άλλους δύο. Υπερίστησαν και μάλιστα βία των άλλων πυλώνων έτσι ώστε τους εξαφάνισαν κατά κάποιο τρόπο. Άρα λοιπόν, αν δούμε την ιστορία των πολιτισμών, έχουμε τριών ειδών πολιτισμούς που έχουν μόνο ένα πυλόνα. Πρώτον, είναι η θεοκρατική πολιτισμή. Οι δικητικές δομές δηλαδή της θεολογίας, καπέλασαν κατά κάποιο τρόπο τις δικητικές δομές των δύο άλλων πυλώνων και υπερίστησαν μόνος αυτούς. Σχεδόν τους μηδέλησαν. Φέρω ένα παράδειγμα, τα παραδείγματα που φέρνω, ώστε να καταλαβαίνετε ότι δεν είναι θετικά ή αρνητικά, δεν μπαίνω θέσης θεωρώ. Αλλά ιστορία είναι ιστορία πάντα. Ας πούμε, είναι δυνατόν να πιστέψουμε ότι σαν ένα μουσουμανικό κράτος είναι θεολογικές δομές. Δηλαδή, είναι δυνατόν ο φρασηπουργός να μην είναι μουλάς. Πρέπει να ελέγχεται από τη θεολογία. Υπουργοί και τα λοιπά μπορούν να είναι αντίθετοι με τη θεολογική δομή ενός ισλαμικού κράτους. Όχι. Θα μπορεί η επιστήμη να πει πράγματα που αντιτίθεται στα ιερά κείμενα. Όχι. Αλλά για να μην αγιάζουμε μόνο τα κένια μας και λέμε για ψάδες. Θεοκρατικό δεν ήταν το καθεστώς της Δυτικής Ευρώπης το Μεσαίωνα. Αλλά για να πάμε και στα καθημάς. Μεγάλες περιλώδους του Βυζαντίου δεν ήταν θεοκρατικό. Κι ας υπήρχε αυτοκράτορας. Βλέπετε ότι ιστορικά έχουμε παντού, μπορώ να σας φάω και άλλους πολυτεχνώσεις. Παντού έχουμε κάποια στιγμή στην ιστορία των λαών τέτοιου είδους ενός πιλόνος πολιτιστικά συστήματα. Υπάρχει ένα δεύτερο ενός πιλώνα πολιτισμικό σύστημα. Αυτό που προσέξτε, η κοινωνική φιλοσοφία, δηλαδή οι ιδιωτικές δομές της κοινωνικής φιλοσοφίας, με καμπέλαζαν δύο άλλους πιλόνες, τις ιδιωτικές δομές των δυο πιλών. Μην αναφερθώ, όλοι ξέρετε ότι υπήρχαν πολιτισμοί κρατών σε κάποιες ιστορικές περιόδες. Μας είπαν ότι, ξέρετε, αν φτιάξω την κοινωνική δίκη σωστή, τότε δεν θέλω να υπάρχει τι με ενδιαφερεμένη θεολογία. Αν γινόμαστε από το τίποτα και πάμε στο τίποτα, εντάξει, τι θέλεις θεολογία. Ο πόνος, ο θάνατος, έχεις εμπράστηση. Ή θα πρέπει και η επιστήμη να εξυπηρετεί την κοινωνική δομή μόνο, μόνο σήματα. Δηλαδή, είναι αυτό που μου λένε πάρα πολύ κάποιοι ισμόν. Μου λένε, μου λες κυματική φυσική, και τι με νοιάζει εμένα, κυματική φυσική, δεν μπορώ να φτιάξω ψωμί με την κυματική φυσική. Ναι, αλλά το ίδιο πράγμα λέγα κάποτε, στην Αμερική, λέγανε ότι υπήρχε ένας τρελός γέρος, με μακριά σπρα μαγιά, ο οποίος όταν είχε κατηγίδα, ήταν τρελός, έκανε έξω και ξαμόλαγε έναν αητό, πριν να κάνει τα δεδευτέρα. Και μπίσα από τον αητό, στην ουρά, κρέμαγε κλειδιά. Και τον είχαν όλον για τρελό. Αυτός λένε, δεν είμαι η Φραγκίνος. Και χωρίς τον τρελό τότε, δεν θα υπήρχε κολεκτισμός, τυπτονονικάλων κολεκτισμών, και δεν θα υπήρχε οτιδήποτε έχουμε γύρω μας, ο πολιτισμός που έχουμε σήμερα, με τις διευκολίσεις πληρωτικού ρεύματος. Άρα λοιπόν, δεν μπορώ να καταλάβει κάποιος που θεωρεί ότι η κοινωνική δομή, μόνο μια σωστή κοινωνική δομή, πρέπει να υπάρχει, ότι ναι, εφόσον πειραματικά γνωρίζω την ικαντική φυσική, όλα αυτά τα τρελά που μου ακούτε και εμένα πολλές φορές και λέω, ναι, δεν διευκολύνει εμάς σήμερα, θα διευκολύνει τα παιδιά με τα 20 χρόνια. Άρα είναι ανακεί αυτό, δεν το καταλαβαίνει αυτό το, αυτός ο πολιτισμός ενός πληρώνα που πιστεύει ότι η κοινωνική συγκρότηση, σωστή κοινωνική συγκρότηση, μπορεί να δείσει όλα τα προβλήματα μιας κοινωνίας. Και τέλος, υπάρχουν πολιτιστικά ρέποτα σε πολλές περιόδους της ιστορίας μας, που οι επιστήμοι, η τεχνολογία, οι διεκτικές δρομές της επιστήμης και της τεχνολογίας, καπέλαζαν τις δύο άλλες εκφάσεις του πολιτισμού. Δηλαδή, όλοι έπρεπε να υπαρκούμε τους νόμους της επιστήμης, τους πειραματικούς, τους θεωρητικούς. Όλοι οι άνθρωποι πρέπει, για να πάρουν, το λέω πολλές φορές, μια αδειά σε μια ελλαϊκή να πουλάνε ντομάτες, να έχουν 30 διδακτορικά. Είναι μια περίοδος που όλες οι δομές, για να γίνεις επίσκοπος, για να γίνεις ιεροβό Πατριάχης, προσβέλει 4-5 διδακτορικά. Πιστεύετε ποτέ ότι μπορεί να γίνει κάποιος Πατριάχης, αν ήταν αμόρφωτος του δημοτικού, ήταν δημοσιστικός κτλ, αλλά γίνει Πατριάχης πότε, έτσι. Ή έχετε ποτέ υπόψη σας να γίνει κάποιος Υπουργός, Υπουργός, Γερμαντιάς, αν δεν είχε βγάλει πανεπιστήμια και όλα αυτά πράγματα. Όχι, δεν θέλω να πω. Κάποιοι τα λένε, αλλά έχουν επάψει να υπάρχουν πια. Δεν είπα ότι είναι τρελό αυτό. Το καταλαβαίνω πολύ καλά. Διαμαθώνται τέτοιοι κοινωνικοί όροι, γιατί πώς, θα πάω ο Υπουργός οικονομικών, ο οποίος έχει τελειώσει το δημοτικό μου να αντιμετωπίσει το ΣΟΥΜΡΕ. Δεν γίνεται. Πρέπει να έχει εξαιρετικό λόγο. Δεν λέω ότι είναι κακό. Δεν λέω ότι είναι αναγκαίο σε μια εποχή η οποία λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο. Δηλαδή αυτό είναι το μόνο. Ενώ σπιλώνα πολιτικό ρεύμα, πιστεύω ότι είναι το σημερινό που περνάμε αυτή τη στιγμή. Δηλαδή, για να έχεις κάτι, πρέπει να ξέρεις τρεις καιρές γλώσσες φαρσί. Δεν ξέρει καμία ξένη γλώσσα, ξέρετε. Έχει πάντα τερμηναία. Εμείς, όμως, πρέπει να ξέρουμε, απ' τέσσερα μετρική γλώσσα, τρεις γλώσσες. Να μιλάμε στον κάθε ιγέτη με τη δική του γλώσσα. Ας ξεπεράσουμε το θέμα. Προσέξτε, όμως, το τι συμβαίνει. Η αδυναμία, όμως, ενός πολιτισμικού ρεύματος να κατασυγκάσει τους φόβους της, σηματοδοτεί την αρχή της κατάρρευσής του. Εάν απλά ο ένας υπολτισμός, η δομή του, οι συγκρούσεις μεταξύ των πηλών, αν είναι τέτοια σα στέ, οι άνθρωποι να αρχίσουν να φοβόνται πολύ, αυτό σημαίνει ότι ένας υπολτισμός δεν δίνει στον κόσμο αυτό που του υποσχέθηκε, δηλαδή να κατασυγκάσει τους φόβους του. Άρα, μέσα στην συνείδηση των πολιτών αρχίζει να δημιουργείται η αίσθηση ότι ο πολιτισμός αυτούς πρέπει να αναμορφωθεί. Και αναμορφώνται γιατί κατανοούν ότι ο παλιός πολιτισμός καταραίει αφού αρχίζει να του δημιουργεί καινούργιους φόβους. Τότε δημιουργείται η ανάγκη ανασυγκρότησης των πολιτισμικών πηλών, συγκροτώντας ένα νέο πολιτισμικό ρεύμα, το οποίο θα κατασυγκάσει τους νέους κοινωνικούς φόβους. Αυτό, νομίζω, το καταλαβαίνουν όλοι. Η φόβη, η κοινωνία, η φόβη του απλού ανθρώπου, αλλά και του μορφωμένου ανθρώπου, συνεχώς μεγαλώνουν. Κάθε μέρα που διαβάζουμε εφημερίδες, ράδιο, τηλεόραση, τα λοιπά, το ανοίγουμε, δεν κατασυγκάζεται ένας φόβος από πουθενά. Είτε θεολογικές ιδήσεις ακούμε, είτε πολιτικές ιδήσεις, είτε πιστημονικές ιδήσεις, η φόβη κατώνει. Φοβόμαστε όλο και περισσότερο όταν κλείνει τηλεόραση. Γιατί όταν διαβάζουμε τη μέρα φοβόμαστε όλο και περισσότερο. Αυτό σημαίνει ότι ο πολιτισμός οδητικός αρχίζει να καταραεί, έχει αρχίσει να καταραεί προπολού. Εδώ μπαίνουμε στο θέμα που με αφορά βέβαια, τα υπόλοιπα είναι γραμμένα σε χιλιάδες εγγυλές διανοητών πολύ μεγάλων και βάπω να μεταφέρω κάποιες απόψεις που αν τις είχαμε ακούσει προπολού, όταν κοιτάγαμε μόνο που φαινάδικα, και τις είχαμε διαβάσει και τις διανοητές και είχαμε καταλάβει τι λένε, τις είχαμε λετήσει, ίσως δεν θα βρισκόμαστε στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα και δεν μιλάμε μόνο για την Ελλάδα έτσι. Με ποιον τρόπο επιβρά η επιστήμη στην αλλαγή ενός πολιτικού ρέγματος? Αυτό που μας μαθαίνουνε στα σχολεία και στα πανεπιστήμια είναι, σε αυτή την εμπειρία μου στο πανεπιστήμιο, το να ασχολείσαι με γεγονότα τα οποία είναι έξω από το στενό επιστημονικό σου περιβάλλον και δεν μιλάω για κάποιες ειδικότες, π.χ. ιατροί, δικηγοροικονομολόγοι, όπου ο επιστήμονας των θρησκευτικών επιστήμων απαγορεύεται να ασχοληθεί με τίποτα άλλο εκτός από το αντικείμενο της επιστήμης. Εγώ κάνω μελανέσωπες και κβάζας. Αν μιλήσω έξω από τα κβάζας και τις μελανέσωπες, μου λέει τι δουλειά έχεις εσύ. Αν μιλήσω εγώ για θεολογία, εγώ δεν μπορώ να μιλήσω για θεολογία, πρέπει να μιλήσω για μελανέσωπες. Εγώ δεν μπορώ να μιλήσω αν συμφωνώ ή διαφωνώ, ξέρω εγώ, με την κοινωνική δομή. Δεν είναι δουλειά μου. Η δουλειά μου είναι να δουλεύω στο πανεπιστήμιο, να κάνω πειράμονα και να βγάζω καινούργιους φυσικούς νόμους. Άρα λοιπόν είναι μειονέκτημα. Άρα δεν μας είπαν ποτέ, ενώ το ξέρω εγώ εδώ και εκατοντάδες χρόνια, με ποιον ουσιαστικό και μονοσήματο τρόπο είναι οι θετικές επιστήμες εκείνες που αλλάζουν τους πολιτισμούς. Σας φαίνεται υπερβολικό και θα έχετε την άποψη σε μια πρώτη ανάγνωση αυτόν που του λέω, ότι προσπαθώ να διάσω τα γένια ως θετικός επιστήμονας και να πω πράγματα. Για να το καταλάβουμε αυτό το πράγμα, θα πρέπει να πούμε μερικές αλήθειες, τις οποίες αποφεύγουμε να πούμε για τις δεδοίες επιστήμης. Πρώτη αλήθεια, οι βάσεις των θετικών επιστημών που οικοδομούνται είναι τρεις, τρεις έννοιες. Η έννοια της ύλης, του χρόνου και του χώρου. Η φυσική, η τεχνολογία δομίται πάνω στο εννοιολογικό περιεχόμενο αυτών των τριών ορ. Αυτό που μας διδάσκουν στα σχολεία μας, δεν το λέμε καθαρά, αλλά το διδάσκουμε εμέσως και ο κάθε πολίτης πιστεύει αγκράβατα αυτό που θα σας πω, είναι ότι αυτή η τρεις έννοιες, η ύλη, ο χρόνος και ο χώρος, είναι γεγονότα φυσικά αποδεικνυόμενα πειραματικά που δε χωρούν καμία ασφαίτηση. Μας λένε ψέματα και η έννοια της ύλης και η έννοια του χρόνου και του χώρου σας προκαλώ να διαβάσετε οποιαδήποτε κυκλοπαίδια, οποιοδήποτε επιστημονικό συγγραμμά που αναφέρεται στο τι είναι αυτό το εννοιολογικό περιεχόμενο αυτό και οι τρεις είναι φιλοσοφικά κατηγορήματα αναπόδεικτα. Ο κάθε πολιτισμός σύμφωνα με αυτά που πιστεύει και το πιστεύω είναι από το δόγμα μέχρι την απόδειξη την προσωπική και την υποκειμενική, δημιουργεί το εννοιολογικό περιεχόμενο αυτόν τον όρο. Δηλαδή ο ειδικός πολιτισμός με το ειδικό πολιτισμό δεν πιστεύουν το ίδιο ότι είναι η ύλη, ούτε ότι είναι χρόνος. Εμείς πιστεύουμε ότι είναι γραμμικός ο χρόνος, οι δύο πιστεύουν ότι είναι κυκλικός και δεν μιλάω για τη φιλοσοφία των Ιντών. Ο Τζάντρα Σεκά, νομπελίστας, φτιάχνει κοσμολογίες θεωρώντας ότι ο χρόνος είναι κυκλικός και παίρνει νομπέλ. Οι δυτικοί κοσμολόγοι φτιάχνουν κοσμολογίες που λένε ότι ο χρόνος είναι ευθύγραμος και παίρνουν νομπέλ. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι η επιστήμη δέχεται το δόγμα, το πρωταρχικό, για να σας το πείτε. Είναι φιλοσοφικό κατηγόρημα και ο ήλιος και ο χρόνος και ο χώρος. Ακόμα και κοινωνικά ακραί χώροι. Με άλλη αντίληψη, δεν θέλω να πω όνοματα, που πιστεύουν πολύ στον ηλισμό, εάν διαβάσετε το τι λένε ότι είναι η ήλιη, είναι λέει φιλοσοφικό κατηγόρημα. Αν θέλετε να πούμε απ' έξω θα σας πω και ονόματα. Αλλά όχι. Τα ονόματα μας χωρίζουν. Οι ιδέες μας ενώνουν. Άρα λοιπόν καταλαβαίνετε, αν αλλάξω το ινιωτογικό περιεχόμενο του τι είναι η ήλιη, του τι είναι χρόνος και τι είναι χώρος, αλλάζω όλη τη δομή της επιστημονικής θεωρίας. Αλλάζω τις εξισώσεις, αλλάζω το τι μου λένε οι ιδέες. Το νόημα των εξισώσεων. Αυτό όμως δεν θα με πείτασα καθόλου. Εκεί θα μου πείταξε, ωραία αλλάζει η επιστημονική και τι με γίνεται με εμένα. Αυτό που είναι πολύ σημαντικό και θα πρέπει να κρατήσετε, είναι πάρα πολύ σημαντικό για έναν πολιτισμό, είναι ότι οι βάσεις ανάπτυξης τόσο των θεολογιών όσο και των κοινωνικών συστημάτων, τα κοινωνικά συστημάτια αλλά και οι θεολογίες, οποιασδήποτε θεολογίες, στηρίζονται επάνω σε αυτές τις τρεις έννοιες. Δηλαδή για να γίνει μια θεολογία, για να δώσω παραδείγματα, θα πρέπει να μου πούν οι φιλόσοφοι, οι θεολόγοι, τι είναι ο χρόνος, τι είναι η ύλη και τι είναι ο χώρος. Ας πούμε για την χριστιανική θεολογία, την οποία ξέρω. Ο Θεός είναι πανταχού παρών. Για έναν πανταχού παρών, πρέπει ο χώρος να έχει κάποιες ιδιότητες. Χιλιάδες σελίδες της Πατερικής Γραμματείας είναι γραμμένες από μεγάλους διαλογητές θεολόγους. Οι πατέρες εκκλησίας που γράψανε την Πατερική Γραμματεία, δεν είναι αυτό που μας μαθαίνουν έτσι στην κοινωνία. Ήταν κάποιοι παπάδες που δεν έκαναν τα τρελά τα θεολογικά τους. Ήταν οι επιστήμονες της εποχής. Ο Μ. Φασίδιος, ο Μ. Χρυσόστομος και όλοι οι μεγάλοι πατέρες εκκλησίας. Ήταν οι διανοητές εποχές. Είχαν σπουδάσει το πανισμό των Αθηνών, γνωρίζαν να παίξουν κατατοτά όλες τις φυσικές θεωρίες τότε που ξέρανε, δεν ξέραν τις επιστήμες, είχαν διδαχθεί στο πανσίμι της Αθήνας. Ήταν οι διανοούμες της εποχής. Ήταν οι φυσικοί φιλόσοφοι. Ήταν οι θετικοί επιστήμονες της εποχής. Με όσα ξέραν τότε. Δεν ήταν έτσι, απλώς γέρανε κάτι, είπα πάντες θελή και έλεγαν τη σέρα ναι. Αυτοί λοιπόν έχουν αφαιρώσει χιλιάδες σελίδες για να μου εξηγήσω γιατί ο Θεός είναι παντακουπαρό. Ο Θεός λέει είναι άχρονος και αιώνιος. Χιλιάδες σελίδες για να μου εξηγήσουν περί χρόνου. Την Κυριακή, στην Κατερίνη, θα μιλήσουμε για τη φιλοσοφία περί χρόνου και θα δούμε εκεί τι πίστευαν και οι πατέρες εκκλησίας. Ό,τι αυτό που πιστεύαν οι πατέρες εκκλησίας, έχει περιποθεί σημαντικά και πειραματικά που σημαίνει η φυσική. Αν πάμε στα κοινωνικά συστήματα, γιατί θα μου πείτε, εντάξει ρε δάσκαλε, το καταλαβαίνω για τη θεολογία, ότι στηρίζετε πάνω σ' αυτές τις τρεις έννοιες. Τα κοινωνικά συστήματα γιατί στηρίζονται πάνω σ' αυτές τις τρεις έννοιες. Πάλι θα μου πρέπει να δώσω ένα παράδειγμα. Ξέρετε παρά πολύ καλά, δεν μου άρεσε καθόλου να πολιτεύομαι, να κομματίζομαι και να κάνω αυτά τα πράγματα, αλλά τα παράδειγματα είναι παράδειγματα και πρέπει να πω κάποια από αυτά, με κάθε σεβασμό στους ανθρώπους που πιστεύουν κορυμμένα πράγματα. Πριν πάρα πολύ δεκαετίες, πριν τον 20ο αιώνα, δημιουργήθηκε ένα φιλοσοφικό σύστημα, που λέγεται διαλεκτικός ειρησμός. Δεν θα τον ανάλυσε τον διαλεκτικό σύστημα. Ήταν ένα αγίος εκείνη την εποχή, κάτι πάρα πολύ σημονικό, γιατί στηρίφθηκε πάνω στο τι είναι ήλι, σύμφωνα με τις επιστημονικές απόψικές περιόδες. Οι επιστήμονες πήραν στον τι είναι ήλι κάτι της. Οι μεγάλοι επιστήμονες. Αλλά ο διαλεκτικός ειρησμός πήρε αυτό που πίστευαν οι μεγάλοι θετικοί επιστήμονες της εποχής, το τι είναι ήλι, και δημιουργήθηκε αυτό το φιλοσοφικό σύστημα του διαλεκτικού ειρησμού. Πάνω στο διαλεκτικό ειρησμό δημιουργήθηκε μια μεγάλη κοινωνική φιλοσοφία. Ο μαξισμός. Πιθανόνταν ήταν αποδεκτός ένα κοινωνικό σύστημα σε μια εποχή τότε. Βασιλιάδες του, Κυστριωγό, Τσάρι, λέμε διαφορετικό θέμα. Πάνω στο μαξισμό δημιουργήθηκαν πολλά κοινωνικά και πολιτικά συστήματα, που στηρίζονται πάνω στο διαλεκτικό ειρησμό. Ερωτώ. Όταν ο σημερινός φοιτητής μου γνωρίζει ότι η έννοια της ήλις που στηρίξηκε κάποτε ο διαλεκτικός ειρησμός έχει τροποποιηθεί και μάθει τα πειραματικά κατά ένα εκατομμύριο της εκατό. Ο διαλεκτικός ειρησμός θα έχει μείνει ο ίδιος? Για να μην παρεξηγηθώ, εάν βάλουμε τις καινούργιες έννοιες περίλης, μπορεί ο διαλεκτικός ειρησμός να γίνει μια θεωρία φιλοσοφική εκπληκτική και να κατακυριάσει όλον τον κόσμο. Δεν μιλάω ποιοτικά, αλλά ότι θα αλλάξει, θα αλλάξει. Εάν αλλάξει κατά ένα εκατομμύριο της εκατό ο διαλεκτικός ειρησμός, ο μαξισμός δεν θα αλλάξει. Δεν είπα ποιοτικά να αλλάξει, μπορεί να γίνει τόσο καλός, που να κατακυριάσει όλο τον κόσμο. Αλλά ότι θα αλλάξει, θα αλλάξει. Αν αλλάξει αυτή η φιλοσοφία, η κοινωνική φιλοσοφία, τα κοινωνικά συστέματα τα οποία δημιουργήθηκαν, δεν θα αλλάξουν. Κοιτάξτε όμως ό,τι συμβαίνει. Η αλλαγή, οι πειραματικά αποδεικνυόμενοι, όπως θα δούμε, αλλαγή της έννοιας της ίδης, δημιουργούν αλλαγές σε κοινωνικά συστήματα. Το ίδιο θα μπορούσα να αναλύσω για δημοκρατία και για πολλά άλλα κοινωνικά συστήματα. Έφερα ένα χοντρό παράδειγμα, το οποίο, το παράδειγμά μου, δεν είναι ποιοτικό, είναι ποσοτικό, έτσι. Θα αλλάξει, δεν υπάρχει, και δεν ξέρω, δεν είμαι κοινωνιολόγος, θα αλλάξει στο κακό, στο κακό. Αυτά έχω απόψε, αλλά δεν του παρόντως. Άρα, λοιπόν, καταλαβαίνετε ότι εάν αλλάξουμε το ιδιολογικό περιεχόμενο αυτών των τριών ενειών, δηλαδή της χείλης του χώρου και του χρόνου, καταραίων οι πυλώνες που έχουν δημιουργηθεί. Αν μια θρησκεία, γιατί δεν λέω για το χριστιανικό, αυτά που λέει για το χρόνο είναι εντελώς αντίθετα από αυτά που είχα αποδείξει σήμερα, εάν μια θρησκεία ή ένα κοινωνικό σύστημα λέει πράγματα, τα οποία είναι αντίθετα από αυτά που λέει η σύγχρονη φυσική για την ύλη ή για το χώρο, θα καταρρέψει. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι η ανατροπή του ιδιολογικού περιεχομένου και μάλιστα πειραματικά αυτών των τριών ενειών, της χείλης του χώρου και του χρόνου, έχει πραγματοποιηθεί από τις αρχές του 20ου αιώνα, αυτής της μεγάλης επιστημονικής επανάστασης, που για λόγους οι οποίοι δεν είναι επιστημονικοί, δεν έχει διδαχθεί, δεν έχει εισαχθεί, στα σχολεία μας όλων των βαθμίδων, ιδέα εξερουμένου και του Πανεστημίου, σε ένα μεγάλο πασαστό, με άμεσα αποτέλεσμα η κοινωνία των πολιτών να βρίσκεται σε ένα μεσοδιάστημα, που να μην ξέρει τι πρέπει να κάνει, ποιο δρόμο να ακολουθήσει για να μπορέσει να αναμορφώσει το καταραίο πολιτισμικό σύστημα, το δυτικό πολιτιμικό σύστημα. Για να δούμε λοιπόν τρεις μεγάλες αλήθειες επιστημονικές, οι βασικές επιστημονικές αλήθειες, οι αποδεικνυόμενες πειραματικά. Ποτέ δεν θα μ' ακούσατε να μιλάω για θεωρίες, οι οποίες δεν έχουν αποδεικνύει πειραματικά. Είναι μόνο θεωρητικές. Μόνο ότι πειραματικά και μάσα πάρα πολλές φορές έχει αποδεικνύει, μόνο αυτό θα σας λέω. Για αυτό δίνω πάντοτε και βιβλιογραφία. Άρα λοιπόν, ας δούμε τις τρεις μεγάλες αλήθειες του νέου πολιτισμικού ρέγματος, που είτε το θέλουν είτε όχι, θα διαδεχθεί το πολιτισμικό μας ρέγμα. Είτε με έναν ανόδυνο τοκετό, είτε με έναν επίπονο νεοδύνες τεράστιες τοκετού. Εγώ βέβαια εύχομαι οι νεοδύνες να είναι ελαχιστότητες και για να είναι ελαχιστότητες αυτές οι νεοδύνες θα πρέπει ο μέσος πολίτης να γίνει κοινωνός μιας νέας γνώσης που μέλλει να είναι η βάση ανάπτυξης του καινούργιου πολιτισμού. Για να δούμε την πρώτη αλήθεια που πρέπει να μάθουμε. Για τη σύγχρονη επιστημονική σκέψη, η αισθητή υλική πραγματικότητα σε οποιοδήποτε επίπεδο, ασχέτως εάν ξενιζόμαστε εμείς, αποτελεί ένα μάτρεξ. Δηλαδή μια ψεύτικη εικόνα την οποία δημιουργεί η ανθρώπινη φυσιολογία μέσα των εγκεφαλικών διαδικασιών. Ό,τι βλέπουμε γύρω μας είναι εικόνες ψεύτικες. Μα είναι δυνατό να το πιστέψουμε. Ακούτε εγώ το πίστευα. Εδώ και δεκαετίες πόλες από την αρχή του 20ου αιώνα, αλλά και πολλές δεκαετίες πριν, φωτισμένα μυαλά μας το λένε πειραματικά, εκεί έξω στο σύμπαν υπάρχει ένας κοχλάσσος οκιανός ενέργειας, ενιαίως. Εκεί έξω το σύμπαν δεν έχει χρώματα, δεν έχει μορφές, δεν έχει αρώματα, δεν έχει γεύσεις, δεν έχει τίποτα από αυτά τα φαινόμενα. Εκεί έξω υπάρχει ένας κοχλάσσος όπως σας είπα οκιανός ενέργειας. Αν ένα κομμάτι, το λέω πολύ χοντρικά, ένα κομμάτι από αυτή την κοχλάσσα ενέργεια, πέσει επάνω στο μάτι μου, η ενέργεια αυτή μέσω κάποιων καλωδίων, τα οποία λέμε νευρώνες, θα έρθει εδώ πίσω, ακριβώς αυτό το σημείο μέσα στον κεφαλό μου. Και εκεί μέσα στον κεφαλό μου θα δημιουργηθούν οι έννοιες των χρωμάτων, των ορίων, των αντικειμένων, όλων εκείνων των γεγονότων που λέμε όραση, που λέμε ορατή πραγματικότητα για να το πω ακριβώς. Αυτό που λέμε ορατή πραγματικότητα δεν υπάρχει εκεί στο Συμπαρ, δημιουργείται εδώ πίσω. Το ίδιο συμβαίνει με τα ακούσμα. Ενέργεια από αυτή την κοχλάσσα, με έναν άλλο ευρώπω, όταν χτυπήσει το αυτοί μου, η ενέργεια αυτή μέσω κάποιων άλλων καλωδίων που λέμε νευρώνες, πάει σε ένα άλλο σημείο του κεφάλου, δεν θα σας το δείξω γιατί στο κέντρο βλέπατε το κεφάλι, και εκεί μέσα δημιουργούνται ήχοι, εκεί μέσα δημιουργούνται οι λέξεις, οι ήχοι των λέξεων, εκεί μέσα δημιουργούνται οι νότες, εκεί έξω στο Σύμπαν. Δεν υπάρχει πέμψι μόνο εκεί με τώρα. Δεν παρανοιχιολιά στο Σύμπαν. Υπάρχει κοχλάσσα ενέργεια. Μες στον εγκέφαλο που δημιουργείται η έννοια του ήχου, αυτού που δημιουργεί την ηχητική πραγματικότητά μας. Με τον ίδιο τρόπο, για να μην χάνω τον χρόνο μας, δημιουργούν όλες οι αισθήσεις των ανθρώπων. Εκεί έξω το Σύμπαν δεν μυρίζει. Η μυρωδιά δημιουργείται στον εγκέφαλό μου. Ή εκεί έξω δεν βγάζω τη γλώσσα μου να δω τι γεύση έχει η ενέργεια που παίρνω. Η ενέργεια είναι ενέργεια. Στο μυαλό μου, στον εγκέφαλό μου, η φυσιολογία του ανθρώπου δημιουργεί αυτό που ονομάζουμε αίσθηση πραγματικότητα μέσω της σώσφυσης ή μέσω της γεύσης. Για να φύγω, όμως, από αυτό το θέμα, που είναι ένα μεγάλο θέμα που το γνωρίζει η νευροφυσιολογία εδώ, και πάρα πολλά χρόνια. Ας σχέτω σε εμείς, αν δεν θέλουμε εμείς, όχι εμείς, αυτοί που παρουσιάζουν τα θέματα στα περιοδικά, στιλεωράσεις, τα λοιπά, να μας το πούν καθαρά και ξάστερα. Γιατί δεν θύμιζε την θύμη. Θύμονται άλλες θυσμοί, αν αρχίσουν με τα μαθαίνματα. Για να δούμε σε κάτι που ξέρω, ότι είναι η δική μου επιστήμη, η φυσική, η αστροφυσική, και αυτές οι συναμίσεις, η επιστήμη στα μαθημονικά, για να δούμε τι μου λέει, οι ειδικοί θεωρέες ειδικότητας. Όταν στο μέσο πολύ λέμε ειδικοί θεωρέες ειδικότητας, στο μυαλό του έχει 15 πίναγκες τα εξισώσεις. Και σου λέω, ειδικοί θεωρέες ειδικότητας, αυτός είναι η ιδιοφύση που μιλάει για ειδικοί θεωρέες ειδικότητας και δεν καταλαβαίνω τίποτα και εάν είσαι πολύ μεγάλος και εγώ το δικό μου μυαλό δεν καταλαβαίνω τίποτα, σε χλαμάρες. Ωραίες εξισώσεις. Οι εξισώσεις μας αυτές μου λένε κάτι πολύ απλό, πάρα πολύ απλό, το οποίο δεν θέλουμε να εκφράσουμε. Όχι οι επιστημονικοί θεωρέες. Τι μου λέει, αυτό το οποίο αντιλαμβανόμαστε γύρω μας, σαν πραγματικότητα, μας λέει οι ειδικοί θεωρέες ειδικότητας, είναι μια ψεύτικη εικόνα. Επειδή το σύμπανό μας, δεν μετράται με την ευκλή διαγεωμετρία αλλά μια γεωμετρία ρήμα, και επειδή οι διαστάσεις του σύμπαντος δεν είναι τρεις αλλά τέσσερις, είναι πολύ περισσότερες πιθανότατα, αλλά έχω σαρδιωμενεί τέσσερις, γεγονότα, το ξέρουμε αυτοπειραματικά, γεγονότα που είναι σε άλλους διαστάσεων και δεν εκφράζονται από την ευκλή διαγεωμετρία, δεν μπορούν να γίνουν αισθητά από την ανθρώπινη φυσιολογία. Να πω κάτι απλό παράδειγμα. Για πάρτε τις τρεις διαστάσεις, το ύψος, το πλάτος και το μήκος. Κάθε μία από τις διαστάσεις είναι κάθετες επάνω στις διβάντες, έτσι δεν είναι. Για να είναι λοιπόν κάποιο διάσταση, αυτό μαθαίνουμε όταν βλέπουμε στο πρώτο έτος του μαθηματικού. Το πρώτο έτος μου το μάθανε, το ασκάλι μου στο μαθηματικό εκμείμα. Για πάρτε λοιπόν μια τέταρτη διάσταση. Για να είναι τέταρτη διάσταση θα πρέπει, απ' την κορφή εκείνη, να φέρετε μια γραμμή που να είναι κάθετη και στις τρεις προϊκομένες. Μπορείτε? Δεν μπορείτε, δεν είναι δυνατό. Άρα την τέταρτη διάσταση δεν μπορώ να την δω αισθητά. Μπορώ να την δω μέσα από μαθηματικών σχέσεων. Αλλά υπάρχει τέταρτη διάσταση και αποδεικνύεται και πειραματικά στο Λόγιο που έχω ανεβάσει στις τελευταίες ευθέσεις, που απεκάλυψαν πειραματικά ότι υπάρχει τέταρτη διάσταση του χώρου και όλα αυτά. Το ξέρουμε πολύ καλά. Και τι είναι αυτό λοιπόν, μου λέει η ειδική θορία ασχετικότητας που βλέπω στα βραματικότητα. Προσέξτε. Ο εγκέφαλος μου, η φυσιολογία του ανθρώπου δημιουργεί έναν ψεύτικο, τρισδιάστατο και ευκλήριο καθρέφτη. Δεν υπάρχει αυτά που σας λέω θα σας τα πω και με επιστημονική ορολογία και το ξέρω πολύ από εδώ είναι συνάπτου μαθηματική. Το ξέρω πολύ καλά. Και απλώς για να παραπέμπονται σε βιβλιογραφία πιο επιστημονική που θα τους βοηθήσει περισσότερο. Προσέξτε λοιπόν. Η φυσιολογία του ανθρώπου φτιάχνει έναν ψεύτικο, τρισδιάστατο και ευκλήριο καθρέφτη. Και πάνω σε αυτόν τον καθρέφτη καθρεφτίζεται η πραγματικότητα που είναι με άλλη γεωμετρία και τεσσάρων διαστάσεων. Και εγώ μπορώ να δω μόνο τις παραμορφωμένες εικόνες πάνω σε αυτόν τον ψεύτικο, τρισδιάστατο παραμορφωτικό καθρέφτη. Και εγώ βλέπω δηλαδή παραμορφωμένες εικόνες πραγματικότητας. Δεν υπάρχει πραγματικότητα. Η φτιάχνει στο μυαλό μου. Επιστημονικά τώρα. Αυτός ο καθρέφτης που λέω εγώ για να το καταλάβετε όλοι εσάς είναι αυτός που θα ήθελα να έχετε ακούσει και εμένα να μιλάω για αυτό. Αλλά θα έχετε ακούσει και έχετε διαβάσει πολλά παιδικά. Είναι αυτό που λέμε ο χώρος μην κόψει στα μαθηματικά. Αυτό που ψεύτικο είναι καθρέφτησμα για να το καταλάβετε και οι εικόνες και όλα αυτά τα πράγματα. Στα μαθηματικά ονομάζεται ισομορφισμός. Αυτά τα πράγματα τα μαθαίνουμε στο δεύτερο. Τώρα μάλλον νομίζω ότι στο πρώτο έτος το κάνατε στο μαθηματικό. Στο πρώτο έτος όταν μπαίνει κάποιος στο μαθηματικό. Είναι μια παμπάλια γνώση αυτή, πειραματικά απόδειγη διόμενη άρπηρες φορές. Δεν την καταλαβαίνουμε γιατί δεν μας την πήραξες παρ' η παιγωγία. Άρα θα μπορούσα πάρα πολύ, αν είχαμε χρόνο, να σας πω και παραδείγματα να το καταλάβετε του ντυπιαγωγίου. Που θα μπορούσαμε τα παιδάκια του ντυπιαγωγίου να μάθουν αυτό το πράγμα. Άρα η ειδική θεωρία σχετικότητας μου λέει ότι και νευροφυσιολογία. Ότι αυτό που βλέπω σαν σύμπαν, γιατί ο χώρος Μηκόφκη, το ξέρουμε πειραματικά, είναι αυτό που λέμε σύμπαν γύρω μας. Είναι ο χώρος Μηκόφκης της ειδικής θεωρίας σχετικότητας. Είναι οι παραμορφωτικές εικόνες μιας πραγματικότητας, την οποία η ανθρώπινη φυσιολογία δεν έχει την δυνατότητα να αντιληφθεί παρά μόνο μέσα σε έναν καθρέφτη. Και θυμόσαστε στην ελληνική θεωρία, όταν κόψανε το κεφάλι με έδωσα, δεν έπρεπε να το βλέπουν, έπρεπε να το βλέπουν μόνο μέσα από έναν καθρέφτη. Αν το βλέπεις μέσα από έναν καθρέφτη δεν πάθαινες τίποτα. Αν το κοίταγες απευθείας, πέθαμες. Και εμείς δεν θα πεθάνουμε, γιατί το κοιτάμε μέσα από έναν παραμορφωτικό καθρέφτη, τον οποίο φτιάχνει η ίδια η φυσιολογία μας. Για να δούμε στην γενική θεωρία της εικογένειας. Τι είναι η ύλη. Θα το πω πάρα πολύ απλοϊκά, έχω δώσει πανελειμμένο διαλέξεις, πανεσθήματα και τα υπά, με εξόσεις και όλα αυτά τα πράγματα, για να καταλάβουμε αυτό θα το πω πολύ απλοϊκά. Υπάρχει ένα γεγονός που λέγεται χώρος. Ο χώρος στα μαθηματικά, όσοι κάνουν λίγο μαθηματικά, το ξέρετε καλύτερα κι από μένα, είναι ένα τίποτα, εναισθητό τίποτα. Δεν βλέπω τίποτα, γέρο μου, αυτό είναι ο χώρος. Αυτός ο χώρος, έχουμε την εντύπωση ότι είναι τριόδιασταση. Είναι πάνω στον παραμορφωτικό καθρέφτη. Αυτό το χώρο δημιουργεί με ένα πηγάδι, που το βάθος του πηγαδιού είναι η τέταρτη διάσταση. Άρα η τέταρτη διάσταση, είπα, δεν γίνεται αντιληπτή από την ανθρώπινη φυσιολογία. Ο χώρος των τριών διαστάσεων, ο χώρος, είναι κάτι πάλι, το οποίο δεν αντιλαμβάνομαστε. Αλλά όταν αρχίσουν να κάνουν ένα πηγάδι, στο τίποτα, με βάθος στο τίποτα, αν αυτό το βάθος του πηγαδιού, το μία στετόπι, λέτε τέταρτη διάσταση, ξεπεράσει μία τιμή το βάθος του πηγαδιού, τότε η ανθρώπινη φυσιολογία, αυτό το πηγάδι, το αντιλαμβάνεται σαν γέννηση ύλης, εκτουμιόντως. Ό,τι λέω είναι πειραματικό, πειραματικά παρεγμένο, και όχι μια φορά. Το βρέσουμε συνέχεια προς τόπο το πειραματικά. Ξαναλέω, όταν το βάθος του πηγαδιού των τριών διαστάσεων, που είναι κάτι αόραμα, το βάθος του πηγαδιού είναι τέταρτη διάσταση, δεν αντιλαμβάνω. Αν αυτό το βάθος ξεπεράσει κάποιο όριο, ξαναλέω, η ανθρώπινη φυσιολογία, αντιλαμβάνεται αυτό το πηγάδι σαν γέννηση ύλης, εκτουμιόντως. Για συνεχίσουμε. Εάν συνεχίσει αυτό το πηγάδι, για το συνδυάσμα του πηγάδιου, που ξέρετε πολύ καλά, γι' αυτό το συνεχίζω, εάν αυτό το βάθος του πηγαδιού συνεχίσει να μεγαλώνει, τότε η πυκνότητα του υλικού που αντιλαμβανούμαστε εμείς, γιατί το πηγάδι αυτό που αντιλαμβανούμε σαν μια πυκνότητα υλικού, η πυκνότητα αρχίζει να μεγαλώνει συνεχώς, δεν υπάρχει ποσότητα, λέω η πυκνότητα μεγαλώνει συνέχεια. Και αν ξεπεράσει το βάθος του πηγαδιού κάποια τιμή, τότε αυτή τη μεγάλη πυκνότητα που αντιλαμβάνουμε, τη χάνουμε ξαφνικά από τα μάτια μας. Δύσκολο. Αυτό λέει τα μελάνιωπή. Τι μελάνιωπή, αυτό είναι. Τι κάνει. Αυτό το πηγάδι, η πυκνότητα ενός αστεριού, σε κάποιο σημείο, του σύμπαντος μεγαλών, μεγαλών, μεγαλών, να πω και τις λέξεις της επιστημονικής, γιατί εξαγωγώ πολύ πυκνό, που λέγεται αστέριο τετρονίων, με περίεργη ιδιότητας. Αν γίνει λίγο πιο πυκνό, το χάνω από τα μάτια μου, γιατί είναι μελαντιωπή. Δεν είναι μεταφυσική η μελάνιωπή, είναι επιστήμη αποδεικνυόμενη. Μέσα των μελανών, ο πόνος της τρεπογενής, μία από την άλλη, αποδείξαν τα βαρτικά κύματα. Αλλά αυτά πρέπει να αρχίσουν να πληγάνε τα διδάσκωμα από το δημοτικό. Απλαικότατα, έχει και υπάρχουν παραδείγματα, απλαικότατα για να καταλάβουν τα παιδάκια που δεν ξέρουν τίποτα, ή που δεν έχουν πάει αγώ μασχολείο. Να καταλάβουν τα πράγματα, ότι αν μεγαλώσει αυτό το πηγάρι, τότε το χάνω τελικό από τα μάτια μου. Επειδή όταν τα έλεγα αυτά τα πράγματα κάποτε, όλα αυτά είναι χαρτομυγικές, για να πείσει το ακροατήριό του για τις μεταφυσικές και θεολογικές του απόψεις. Δεν είπα να το μάθετε, αλλά ναι η υψησοσύνη. Μην το λέει, πάρα πολύ, απλά για να ξέρετε ότι δεν είναι χαρτομυγιά. Αυτή εδώ πέρα είναι η καθυλότητα. Δηλαδή το βάθος του πηγαβείου δεν μεγαλώνει συνέχεια. Εδώ είναι η πυκνότητα. Το βλέπετε, αυτή η πυκνότητα, η πυκνότητα των υλικών, οτιδήποτε υλικό. Όσο λοιπόν μεγαλώνει αυτή η καθυλότητα, δηλαδή το βάθος του πηγαβείου, εμείς βλέπουμε να μεγαλώνει η πυκνότητα του υλικού. Γενικής δερρές σχετικότητες. Εμένα μου το μάθανε όταν ήμουνα 19 χρονών, 20 πιθανότατα, τα πρώτα χρόνια να το πάω στη στιγμή. Και έφτασα να παίρνω σύνταξε, να έχω πάρει σύνταξε, αυτό που μου μάθαιναν οι αίμνηστοι, οι δάσκαλοι, γιατί είχαν την τύχη να είχαν μεγάλους και καλούς δασκάλους, πολύ μεγάλους, και στο Πανεπιστήμιο και σε όλες τις σπουδαίες, να είχαν πολύ σπουδαίους δασκάλους. Αυτό που μου μάθαιναν οι δάσκαλοι, το σήμερα το λένε χαριτομονιά του Ναμέζε. Είναι αστιότητα. Αυτό σημαίνει κατάραση του πολιτισμού. Μιας μεν άλλο γεγονός, κάποτε χίλια χρόνια π.Χ., ξέραμε ότι είναι στρογγυλίδες, το γράφουν όλα τα συγγράμματα. Ήρθαμε το Μεσαίωνα να μας λένε ότι είναι επίπεδες. Χρειάστηκε μια μεγάλη επιστημονική επανάσταση να ξαναθυμηθούμε ότι η γη είναι στροφερική. Για αυτό είσαι σήμερα στο ίντερνετ, εκατομμύρια άνθρωποι σε ιστοσελίδες να μου λένε ότι είσαι βλάκασταρνής γιατί δεν καταλαβαίνεις ότι είναι επίπεδες. Αυτό είναι η κατάραση μας. Κάθε σχέση όμως όχι όλων αυτών των πραγμάτων που μιλάω για την ύλη και τις νέες απόψεις του τι είναι η ύλη, πώς επιδρούν επάνω στην αλλαγή του πολιτισμού, πώς επιδρούν στην ζωή των κοινωνιών των ανθρώπινων. Αυτά που είπα καταρρίπτουν τη λογική της κυριαρχίας της ύλης και των παραγώγων της ως κριτήριο αξιολόγησης των ανθρώπων των κοινωνιών και των έργων τους. Στις σημερινές στο δημιουργικό πολιτισμό που σας δω ότι καταρρέει. Ένας λόγος που καταρρέει είναι διότι έχουμε βάλει την ύλη και τα παραγωγάτες ως το πρώτο αξιακό γεγονός. Όλοι κρινόμαστε για το τι είμαστε απ' το πόσα έχουμε. Δεν είπα ότι η ύλη δεν είναι αξία, δεν είναι η πρώτη αξία. Προηγούνται άλλες αξίες. Δεν είναι δυνατό να θυσιάζει ο άνθρωπος ακόμα και την αξιοπρέπειά του στο βομό της ύλης και των παραγώγων της. Δεν είναι η πρώτη αξία. Διότι αν είμαστε με το διαλεκτικό ελεισμό, το κατανοώ. Η ύλη είναι το παν. Πριν την ύλη δεν υπάρχει τίποτα, μετά την ύλη δεν υπάρχει τίποτα, αλλά η ύλη είναι το παν, αλλά είναι η πρώτη αξία. Η σύγχρονη φυσική όμως καταρρίφτει αυτή την ιδεολογία του διαλεκτικού ελεισμού. Άρα καταλαβαίνετε ότι πολύ καλά θα κάνει ο άνθρωπος μιας άλλης εποχής να θυσιάζει ακόμα και την αξιοπρέπειά του για κάτι που πίστευε ότι είναι το πρώτο αξιακό γεγονός. Αλλά τώρα για σκεφτείτε. Η ύλη είναι η καμπύλωση του τίποτα προς το τίποτα. Άρα για μια καμπύλωση του τίποτα προς το τίποτα θα θυσιάζετε την αξιοπρέπειά σας, αν το καταλάβουμε μέσα μας. Όχι βέβαια. Λοιπόν, όμως εξής. Ας με το ανοίξουμε, το καταλαβαίνετε πολύ καλύτερο από μένα. Ένα δεύτερο. Οι οικονομίες και τα υλικά γαθά, αυτό που λέει οικονομική κατάρρευση, και όλα τα σπρέτσια, καταλαβάνουν την αξία που τους αναλογεί, δίνοντας απλά στον άνθρωπο την δυνατότητα επίτεξης της πνευματικότητάς του. Όταν την εφταϊμένη δουλειά την κάνανε εξαϊμένη κάποιοι και μετά την κάνανε περθύμερη και όταν θέλουμε ο μισθός να διπλασιαστεί, δεν είναι για να έχουμε περισσότερο ελεύθερο χρόνο και περισσότερα χρήματα να σπάσουμε πιάτα στα μπιζούκια, με αυτή την έντια ελευθερίας, αλλά να εκμεταλλευτούμε το χρόνο και τις ηλικιές δυνατότητες να αυξήσουμε την πνευματικότητά μας. Όχι να αποκτηνωθούμε, αλλά να το ψήσουμε εφόδια παραπάνω σε άλλο επίπεδο. Πρίτον, το μέτρο αντικαθιστά τον πληθονισμό των πλαστών αναγκών, οι οποίες εξυπηρετούν απλά το κέρδος των λίγων και την έντια των πολλών. Δεν κάνω χρονικές δημοκρατίας άλλα, δημοκρατία μιλάω. Δεν μου λέτε κάτι? Μια κοινωνία που μας έχει γεμίσει με πλαστές ανάγκες, έναν τεράστιο όγκο πλαστών αναγκών. Για μέσα σε ένα μαγαζί που λέει κατζετάκια. Πόσα από αυτά τα κατζετάκια χρειάζεστε? Και όμως το παιδί σας αν δεν πάρει, εμείς οι ίδιοι, αν δεν πάρουμε το τελευταίο μοντέλο του κινητού ή του τάβλετ και τα λοιπά, θερρούμεθα ότι είμαστε ένα τύπο. Μην ξεχνάτε ότι τα παιδιά μας πολλές φορές δεν πάνε στο σχολείο ή δεν πάνε σε κοινωνικές συνασδίσεις, δεν φοράνε την τάντε μάρκα μπουφά. Σας ευατώ. Ένας πληθωρισμός απ' απειλών αναγκών. Είναι κάτι που ακούει περισσότερη ευαστερία, οι πλαστές ανάγκες, στις οποίες δεν είναι ανάγκη για να είμαστε ευτυχισμένοι, δηλαδή αν φοράω πάρα πολύ ωραία ρούχα, αλλά δεν έχουν το σηματάκι. Θα νιώσω λιγότερο άνδρας, η γυναίκα, ή θα νιώσω περισσότερο άνδρας με τη μάρκα αυτοκινήτου που χειροφορώ, ή με τη μάρκα των παπτσιών και τα λοιπά. Εμείς το μαθαίνουμε όμως στις νέες γενιές αυτών. Για καλό βέβαια, αλλά καταλήφια κακό. Τι είπα στην αρχαία όμως. Όταν μια κοινωνία, γιατί έχουμε μια ψευδέστηση, νομίζουμε ότι μια κοινωνία μας δεν είναι απειρή απλαστών αναγκών και να κάνει πιο ευχάριση στη ζωή μας. Ψέματα, για να μας κάνει περισσότερο δεσμότες. Γιατί τι είπα, άπειρες ανάγκες, άπειροι φόβοι μη εκπλήρωσης των αναγκών. Άπειρες λοιπόν ανάγκες, άπειροι φόβοι, αφαιρούν την ελευθερία μας, γιατί γινόμαστε υποχείριο και σε οποιαδήποτε κατάστασης μας υπόσχεται πλαστές ανάγκες. Και εκπλήρωση των πλαστών αναγκών. Άρα όπως σας είπα στην αρχή, πολλές ανάγκες, πολλοί φόβοι, μη εκπλήρωσης των φόβων αυτών μας δημιουργεί προβλήματα κοινωνικά. Δεν είναι υπέρ των λίγων, υπέρ των πολλών που έχω ανάγκη. Έχω ένα αυτοκίνητο καλό, γιατί με καλέσατε με τη διευκή σας πρόσκληση, με καλέσατε εδώ, έγινε, πήγα στο αυτοκίνητό μου και ήρθα. Με το γαϊντούρι θα πω με τα πόδια. Ειδημίθελα τα αυτοκίνητο που είχα να είναι καλό στο σπίτι μου, να είναι ωραίο το σπίτι μου, να έχω το λουτρό μες στο σπίτι, να μην κρυώνω, να πιέρω με το αεροπλάνο γρήγορα εκεί που θέλω, να έχω μια άνεση, να φάω αυτό που θέλω εκείνη τη στιγμή να φάω, δεν μιλάω για αυτές τις ανάγκες. Αυτές να εκπλωθούν όλες. Αλλά τα εκατομμύρια κατζετάκια μέσα σε ένα μαγαζί που δεν χρησιμοποιούν τίποτα, αλλά τα έχουμε τόσα ανάγκη για να δείξουμε πόσα όντρες είμαστε ή πόσα γυναίκες είμαστε, νομίζω ότι μπορούν και να πάψουν η φύσα. Άρα λοιπόν, ένα τελευταίο, ένα τέτατο είναι, θα πρέπει να καταλάβουμε πλέον όταν ξέρουμε ποια είναι η ύλη, ότι η κοινωνική καταξύωση και η ευτυχία είναι αποτέλεσμα του τι είμαι, και όχι το τι έχω. Αξιολογείται δηλαδή στην κοινωνική αιραρχία των ανθρώπων, όποιος έχει πιο πολλά και όχι όποιος είναι πιο πολλά. Κάποιος που έχει πολλά μπορεί να κάνει τα πάντα. Κάποιος που είναι κάτι πολύ σπουδαίο δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Η δεύτερη αλήθεια, η δεύτερη επιστημονική αλήθεια στην οποία θα στηριχθεί το νέο πολιτισμικό ρέφμα, είναι η έννοια της ολικότητας. Το σύμπαν της σύγχρονης επιστήμης είναι ένα ενιαίο σύστημα το οποίο δεν μεριζεται ούτε από τη λίττα από μέρη. Είναι μια ενιαία κατάσταση που δεν επιδέχεται το μέσ. Είναι σαν το αλάτι. Το αλάτι είναι ένα νόστιμο πράγμα που αν το βάλω με μέτρο μέσα στο φαγητό μου το κάνει νόστιμο μπορώ να το φάω. Έχει κάποιες ιδιότητες της ολικότητας του αλατιού. Εάν πάρω το αλάτι και το κόψω σε χλώριο και νάντριο, ούτε το χλώριο ούτε το νάντριο έχει τις ιδιότητες του αλατιού. Είναι δραστικά δηλητήρια και άνφαολικά και από αυτά τα παιχνάκια. Έτσι και το σύμπαν. Είναι αυτό που θα έχετε ακούσει το χωροχρονικό συνεχές, το οποίο δεν τέμνεται. Και αν κάνω το μέσ, το χωροχρονικό συνεχές, οι το μέσ, τα κομμάτια που προκύπτουν δεν εκφράζουν τίποτα από τα γεγονότα του πραγματικού σύμπαντος. Άρα λοιπόν, τα πάντα μέσα στο σύμπαν είναι ένα. Απέρατη ενιαία και αδιέρετη ενότητα. Και με νοιάζει με ένα δάσκαλ, θα μου πείτε. Ναι, γιατί έχετε την πλευδέστηση, όχι όχι, ότι εγώ με ένα άτομο, ανεξάρτει από εσάς, δεν μπορούμε να αντιληθούμε ότι αυτό το οποίο λέμε κενό που μας χωρίζει, είναι ένα πυκνότατο υλικό που μας ενώνει. Απλώς δεν έχουμε τη φυσιολογία εκείνη, να αντιληθούμε αυτό το υλικό που μας ενώνει. Θα πρέπει να αντιληθούμε ότι το σύμπαν, που μέσα σε αυτό βρισκόμαστε κι εμείς ως κοινωνίες, είναι ενιαίων και άτμητων. Άρα, είναι σαν να έχουμε έναν χιλό. Σκεφτείτε, κρέμα μωρού, μπεμπελάκ, ξέρω πώς είναι εκείνη, που μέσα έχει σβολάκια. Το σβολάκι συνεχίζει και είναι επέκταση της κρέμας. Δεν είναι σβολάκια, σβολάκια, σβολάκια. Αν το σβολάκι τώρα, το μυαλό του σβόλου αυτού, της κρέμας, δεν καταλαβαίνει το ιδιάμεσο, αυτό δεν σημαίνει δεν υπάρχει, αλλά αυτή είναι η εγωπάθεια του ανθρώπου, ότι δεν αντιλαμβάνεται, θεωρείτε δεν υπάρχει. Η ολικότητα, άρα καταλαβαίνετε, συντρίβει την έννοια της διαίρεσης των πάντων σε ατομικότητες. Όταν πονάει το χέρι, πονάμε όλοι και πάνω στον γιατρό. Το χέρι είναι μια ενότητα. Δεν λες πονάει το πόδι μου και τι με νοιάζει μεν άλλο το πόδι, άλλο εγώ. Και τι με νοιάζει η καρδιά να την πάω από την καρδιά στον γιατρό, αφού πονάει το πόδι, έκοψε το πόδι και πήγαινε στον γιατρό. Θα πεθάνει το κορμί. Υπάρχει μια ενότητα. Άρα λοιπόν, αυτή η διαίρεση που δημιουργεί η φυσιολογία μας είναι μια πλάνη. Δεν αντιλαμβανόμαστε το χώρο που λέμε κενό. Το κενό είναι το πιο γεμάτο πράγμα, μη στη φύση. Υπάρχει ένας ολόκληρος κλάδος φυσικής, η φυσική του κενού, που ένα κομμάτι της ολόκληρο τα φτύζει με αυτό που λέμε κυφατική φυσική, αποδεικνυόμενη πραγματικά πλέον. Άρα λοιπόν, μια διαίρεση ευνοεί την αποξένωση των ανθρώπων και τη συντριμή κάθε ανθρώπινης ψυχικής επαφής με τους γύρω μας. Γιατί μας δημιουργεί την ψευδέση ότι εγώ είμαι εγώ, εσύ είσαι εσύ και τι με νοιάζει εμένα, τι κυφάνεσαι εσύ. Ας πεινάσουν γύρω γύρω από το σπίτι μας όλοι και ας είμαστε πάνπλουτοι εμείς, αλλά να πεινάνε μέχρι εξαθλίες όλοι. Θα δούμε σε λίγο όταν οι πεινασμοί θα κάνουν σε εμένα που έχω πολλά. Και τότε θα καταλάβουμε ότι είμαστε μια ενότητα. Άρα λοιπόν, αποδεικνύει την ανάγκη της συλλογικότητας έναντι του ατομικού συμφέροντος. Μια ανάγκη που αποτελεί τη βάση της δημοκρατίας. Και σας συμπεριθυμίζω κάτι που δεν μας μαθαίνει τα σχολεία μας. Αυτή η έννοια της ολικότητας διδάσκεται από τους προσοκρατικούς. Μας λένε ότι είναι το εν. Και ότι εμείς δεν είμαστε άτομα αλλά ενότητα. Αυτή η φιλοσοφική ενόραση των προσοκρατικών δημιούργησε τη δημοκρατία. Η οποία λέει όλοι μαζί και να μεγαλώνουμε την ενότητα των ανθρώπων, τη στενή ενότητα, τη δημοκρατική με την καλή έννοια της δημοκρατίας. Γι' αυτό η Ελλάδα γέννησε τη δημοκρατία. Γιατί η φιλοσοφία είναι της ολικότητας και όχι της ατομικότητας. Ενώ όταν πάμε στη Δύση, η οποία πιστεύει στην ατομικότητα, πιστεύει σε άλλα συστήματα, σε βασιλείες, σε δούκες, σε μονήρες υπάξεις. Γιατί πιστεύει στην ατομικότητα. Γι' αυτό πολλές φορές δεν κατανοούν την έννοια της δημοκρατίας. Πολλές φορές εμείς την κατανοούμε, την έννοια της ολικότητας των προσοκρατικών. Μια τρίτη αλήθεια. Η τρίτη αλήθεια είναι αυτή του νόμου της δράσης αντίδρασης. Αυτό που μαθαίνουμε από το γυμνάσιο. Όταν ασκώ μια δύναμη επάνω στο ένα γεγονός, τότε το γεγονός αυτό ασκεί μια ίση και αντίθετη απέναντι σε μένα. Εδώ, όταν μιλάω για τη δράση αντίδρασης στο σύμπαν, οι συνάδελφοί μου, οι φυσικοί, όχι στο πανεπιστήμιο, γενικότερα οι συνάδελφοί μου, οι φυσικοί μου λένε, δεν έχεις δει και ο δάσκαλος, αλλά γιατί μαθαίνουμε στο σχολείο ότι η δράση και η αντίδραση είναι γεγονότα που εμφανίζονται στη φύση μαζί, ακαρία. Ε, σας λέω, δεν μας το λένε στη σχολεία μας, από τη φύση δεν υπάρχει τίποτα ακαρία. Απλώς, το διάστημα μεταξύ δράσης και αντίδρασης, σπρώχνω την καρέκλα, η καρέκλα σπρώχνει εμένα πίσω, η πυροβολό φεύγει μπροστά, η σφέρα και το όπλο κλωτσάει μπροστά πίσω, νομίζουμε ότι είναι ακαρία, γιατί το χρονικό διάστημα είναι τόσο μικρό, που δεν υπάρχει όργαλο να μετρήσω αυτή την ελάχιστη, το ελάχιστο διάστημα μεταξύ του χρόνου και της αντιδράσης. Άρα το μικρό διάστημα το λέμε ακαρία. Ε, όταν λέω για το σύμπαν ότι υπάρχει δράση και αντιοράση, είναι το ίδιο. Γιατί, προσέξτε, το λέω ακαρία, δράση και αντιοράση, σε σχέση με την ηλικία του ανθρώπου, ας πούμε, είναι 100 χρόνια. Με σχέση με το σύμπαν που η ηλικία του είναι 13 δις εκατομμύρια χρόνια, το 30 χρόνια είναι ακαρία. Ακαρία. Χειρότερο ακαρία από τη δράση-αντιοράση που αντιλαμβανόμαστε στο γυμνάσιο ή στο ηλικίο, όταν μας μαθαίνουμε. Δηλαδή, όταν εμείς πάμε και κόβουμε το δάσος, και χτίζουμε το σπίτι μας στο ρέμα, μετά περνάνε 10 χρόνια, δεν παθαίνω τίποτα. Περνάνε 20 χρόνια, δεν παθαίνω τίποτα. Περνάνε 30 χρόνια, δεν παθαίνω τα 35. Σκοτώνει όλη την οικογένεια, πέντε χρόνια έχω και παιδιά και κόνια. Σκοτώνει όλη. Και λένε ο Θεός, ο Δήμαρχος. Εντάξει, και ο Θεός λέει και ο Δήμαρχος. Αλλά αυτές και εσύ. Δεν σου φταίει ο Θεός. Στο σύμπαν κυριαρχεί ένας νόμος παγκόσμος. Δράση αντίδραση. Αφού εσύ βίασες το περιβάλλον σας κι αυτό θα βιάσει εσένα. Είναι ένας φυσικός νόμος. Δεν σε τίμωρει καν ένας θεός. Άρα λοιπόν, να αναλαμβάνουμε και τη θρησκεία μας ευθύνες. Άρα λοιπόν όμως καταλαβαίνετε, αφού ισχύει πειραματικά στο νόμο, ο νόμος δράσης αντίδρασης, ό,τι κάνουμε το εισπράττουμε πολλαπλάσσευα από κάθε γωνιά της συμπατικής ενότητας. Και για να τελειώνω. Μου το βάλα τώρα τελευταία και γι' αυτό αναγκάζουμε να το συνηθίσω το θέμα. Τι είναι αυτό το οποίο ονομάζουμε επιστήμη και τι είναι αυτό το οποίο ονομάζουμε τεχνολογία. Να το ξεκαθαρίσουμε. Είπα δυο λόγια στην αρχή. Να κάνω άλλα δυο λόγια τώρα για να τελειώνουμε με αυτό το θέμα. Ποιο είναι το περιεχόμενο της επιστήμης που το ταυτίζουμε με τεχνολογία. Σκοπός και στόχος επιστήμης είναι η αποκάλυψη της συμπατικής αλήθειας και της γνώσης των φυσικών νόμων που την διέπουν. Ως εκ τούτου η επιστήμη είναι ουδέτερη. Δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Απλώς λέει ο επιστήμονας αυτό συμβαίνει. Αυτό είναι ένας φυσικός νόμος που είτε σ' αρέσει και όχι συμβαίνει. Στο αποδεικνύω πειραματικά είναι ουδέτερη η επιστήμη. Πάβει να είναι ουδέτερη η επιστήμη όταν μπαίνουν μέσα τις επιστήμονες. Οι οποίοι με τις μικρότητές τους, με οροφυλοδοξίες τους, με τις εγχωρισμούς τους και και και, καθιστούν την επιστήμη μη ουδέτερη. Προσανατολίστουν την επιστήμη εκεί που θέλουν τα άτομα. Αλλά δεν φταίει η επιστήμη, φταίει οι επιστήμονες. Ποιος πρέπει να μαζέψουνε. Άρα ποιος είναι ο ρόλος της επιστήμης. Είναι να εισάγει τον άνθρωπο σε αυτό που λέμε πνευματικότητα. Αυτή η πνευματικότητα, μη βάζετε στο μυαλό σας γκουρού και τέτοια πράγματα, είναι η γνώση της αλήθειας ως εμπάθος. Αυτή είναι η πνευματικότητα. Και να κατανοούμε τη σχέση των νόμων της φύσης με της κοινωνίας των ανθρώπων. Βλέπετε οι προσεκρατικοί, τον φυσικό νόμο της αλικότητας τον έκανε κοινωνικό σύστημα, δημοκρατία. Άρα λοιπόν, η απνευματικότητα, όταν αναπτυχθεί του ανθρώπου μέσα στις επιστήμους, χωρίς να επισέρχονται νόες ανώμαλων επιστημών, αν αναπτυχθεί καθορίζει ποιες ανθρώπινες ανάγκες είναι πραγματικές και ποιες είναι πλαστές. Κάνει αυτό το μεγάλο ξεκαθάρισμα που σας είπα πριν. Όταν μπαίνουμε στο μαγαζί με τα καθεϊτάκια δεν τα σαρώνουμε, λέμε τι έχω ανάγκη. Το γιγάντομα των πλαστών ανάγκων, όπως είπαμε, δημιουργεί ένα γιγάντομα των ανθρώπινων φόβων, που στερούν από τον άνθρωπο το μέγιστο αγαθό του, όπως είπαμε, την ελευθερία. Η πνευματικότητα και τελικά η ελευθερία. Αυτό το τελευταίο το λέω γιατί μου λένε κάποιοι φιλόσοφοι, συνάλφια και παγιότεροι, μου λένε, κοιτάξτε, γιατί σπατάλλει. Είναι έμφυτη στη φυσιολογία του ανθρώπου, είναι τα κακώς σκήμενα που κάνει ο άνθρωπος, είναι μέσα στη φύση του να είναι κακός, ξεχωρώ, να κάνει πράγματα έτσι που δεν συμφωνούν. Ε, στην περίπτωση αυτή λέω εγώ ότι η πνευματικότητα και τελικά αυτό το είδος της ελευθερίας, όπως σας είπα, όχι ο μπακαλάκικος, της πνευματικής ελευθερίας κλπ, αποτελούν μια πράξη ανταρσίας ενάντια στη φύση. Αν η φύση του ανθρώπου είναι έναν απατεόρας. Και να βιάζει την επιστήμη τη φύση. Άρα λοιπόν, ο άνθρωπος, ο πνευματικός, δημιουργεί μια πράξη ανταρσίας μέσα στη φυσιολογία του ανθρώπου, σε αυτό που λέγεται κακή φύση του ανθρώπου και στις πλαστές ανάγκες του. Και η τεχνολογία, η τεχνολογία με τη σειρά της, έχει ο στόχο να μετατρέψει πρακτικές καθημερινές εφαρμογές των επιστημών, προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες των ανθρώπων και να κατασηγάσει τους φόβους του, όπως είπαμε. Θεωρητικά και η τεχνολογία είναι ουδέτερη. Στην πράξη, όμως, και πάλι η εμπλοκή του ανθρώπου, με τις όποιες αδυναμίες του, τη σαφερεί την ουδετερότητα. Μου πείτε ότι είναι καλή τεχνολογία. Διάβασα πριν μια βδομάδα, δυο βδομάδες, στα μέσα ενημέρωσης ηλεκτρονικά και εμείς, ξένα και ελληνικά, λέει. Όλος ο κόσμος σκύβει, λέει, να προσκυνήσει τους μεγάλους τεχνολόγους, που έφτιαξαν μία ατομική βόμβα τόση μικρή. Σαν, λέει, ένα κινητό. Εγώ θα τον καρίδωνα τον επιστήμονα, αυτό δεν τον θέωνα. Για το καλό της ανθρωπότητας έφτιαξε μία βόμβα σαν το κινητό. Για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των ανθρώπων, την έφτιαξε την βόμβα αυτή. Αυτοί που τον έβαλαν να φτιάξει αυτή την βόμβα, ήτανε διανοητές, οι οποίοι τι, προσπαθούσαν να πάρουνε κομμάτια της επιστήμης, να τα κάνουν τεχνολογία, που θα έχουν στον ανθρώπου. Άρα λοιπόν, να αφήσουμε τις κουταμάρες τις φιλοσοφικές και τις ιδεολογιές. Ναι, έχουμε και κακή τεχνολογία και καλή τεχνολογία. Καλή τεχνολογία είναι εκείνη η οποία μας εξυπηρετεί τις ανθρώπινες ανάγκες, κάνει καλύτερα τον κόσμο, κάνει τη ζωή του τόσο εύκολη, για να μπορέσει να αποκτήσει την εμπαρκότητα όπως αυτός και να ασφιστεί πράγματα, τα οποία θα του δώσουν τη δυνατότητα να μπει σε έναν καινούργιο πολιτισμό. Άρα, ήρθε η εποχή που όσοι έχουν τα ρικλώματα και τα παπλώματα, πρέπει να πουν σε μία περίοδο αυτοκριτικής. Να κατανοήσουμε ότι εφόσον εμπλέκονται οι άνθρωποι στην επιστήμη και στην τεχνολογία, υπάρχει και κακή επιστήμη και κακή τεχνολογία. Ανάλογα την χρήση. Δεν υπάρχει κακιά τεχνολογία ή κακιά. Η χρήση μέσω των ανθρώπων. Αλλά λοιπόν θα με ρίξετε και τελειώνω με αυτό, επειδή βλέπω και πολλούς νέους. Και πολλούς συναδέλφους που συνεχίζουν πλέον να βρίσκονται σε έναν ευρώ οράση. Να τους πω δύο δόκια. Ο επιστήμονας τη στιγμή της μεγάλης πολιτισμικής κρίσης, σαν για αυτή που διανύει ο δυτικός πολιτισμός σήμερα, πρέπει να τολμήσει να αποτελέσει τον ισχυρό βραχείονα ξεπεράσματός της, εκφραζόμενος ελεύθερα, ασχέτος του κοινωνικού και παγγελματικού κόστους, που πολλές φορές σας διαβεβαιώνω είναι αβάστακτο. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την υπόσχεσή σας. Ευχαριστούμε. Ευχαριστούμε. Κοιτάξτε πόσα χιλιάδες βόλκα μας ενώνουν. Και αν είναι λίγα ένα όλωμα, κουταμάρα, θα μας δώναμε. Λοιπόν, δεν θα απαντήσει ο ρωτής, θα το δώσουμε και όχι να ενωθούμε περισσότερο. Θα αναπτυσσόμαστε ο ρωτός γιατί, για να το καταλάβετε, και άλλο και ο χρόνος είναι σχετικός, γιατί αυτή της παρακμής που λέτε, για το πώς παίρνει, δεν το ξέρετε. Η παρακμή της Δύσης το 1928, μετά το πρώτο κομμασμαγμό, που ήταν η Αβοκάζη ψηλής της Δύσης, για να δούμε για το δεύτερο κομμάτι. Δηλαδή η παρακμή ως εργαλειό... Αυτό θέλω να καταλάβετε. Η παρακμή ως εργαλειό... Όχι, βέβαια. Θα απαντήσω μέχρι εκεί και με τα λόγια που θέλω να, έτσι. Εσείς θα καταλάβετε και την απάντηση. Εντάξει, δεν είναι εργαλείο. Το εργαλείο το φτιάχνουμε για κάποιο λόγο. Συμφωνεί? Το μαχαίρι είναι εργαλείο. Πηγαίνετε στο σπίτι και κόφτετε το φαγητό σας με τα χέρια σας. Χρειάζεται μαχαίρι. Το μαχαίρι, όμως, μπορεί και όπλο και όχι εργαλείο. Γι' αυτό μιλάω ότι θα πρέπει να αφήσουμε τις αγκάτες ειναιοσοφίες, έτσι, περιοδευτερότητας και θα υπάρχουν πιστήματα. Να καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει και κακός επιστήμονας και καλός. Και καλός τεχνολόγος και κακός. Και βέβαια, καλός ή κακός δεν είναι μόνο ο τεχνολόγος, που αυτός είναι ο αυτουργός ενός εγκλήματος, αν το θέλετε, ή κάποιας μεγαλωσύνης του ανθρώπου, αλλά κι αυτός που είναι απολύτηστος, να τον αδηγεί και να τον παρασύρει σε τεχνολογικά επιτεύματα, τα οποία δεν είναι προς όφωλες ανθρωπότητας, αλλά είναι προς όφωλες του κέρδους. Άρα το εργαλείο μπορεί να γίνει όπλο. Άρα λέμε το ίδιο πράγμα. Έτσι δεν είναι? Καταλαβαίνετε με ποια λογική. Λέμε το ίδιο πράγμα. Δεν θα κάνω κοινωνική θεωρία, δεν μπορώ. Το ξέρεις, εκεί παρασύρουμε, αλλά δεν παρασύρουμε. Αλλά κατάλαβες τι σου λέω. Αν όμως μιλάμε για εργαλεία με το κατσαβίδι, έχουν φωνευθεί πολλοί άνθρωποι και οι εκκληματές είναι στο κοριδαλό, με κατσαβίδι. Πήγαινε εσύ, ξεδίδωσε τη βίνα, φωνάζεις κατσαβίδι. Άρα χρειάζεται αυτό που λέει πνευματικότητα. Ο άνθρωπος ο οποίος σκοτώνει, είναι φοβευμένος άνθρωπος. Είναι ένας άνθρωπος που πιστεύει ότι ο άλλος τον έχει υποτιμήσει, γιατί δεν έχει αυτοπεποίθηση ο ίδιος. Φοβάται κάποιον άλλο και πρέπει να ρίχνει στα βάση κάποιων περιτών, ότι λεφταί αυτός. Δεν κάνουμε τώρα κοινωνική ανάλυση, την ξέρεις καλύτερα από μένα, αυτή την ανάλυση. Συμφωνεί? Να καταλάβουμε ότι πίσω από τους ανθρώπους, τη βιώτητα και όλα αυτά, υπάρχει ο κοινωνικός, ο θεολογικός, ο φόβος. Ας μειώσουμε, λοιπόν, τους φόβους των ανθρώπων, ώστε τα εργαλεία να τα χρησιμοποιούν ως εργαλεία και να μην σκέφτεται ποτέ κανένας, ότι μπορεί να τα χρησιμοποιήσει για άλλους λόγους εκτός από αυτούς που εφευρεύτησαν. Αυτό είναι δουλειά της πνευματικότητας. Ξαναλέω, χρησιμοποιείς πνευματικότητας εκείνης. Μπορούν πράγματα, τα φυσική και τα υπάρχει. Δεν ξέρεις, το πνευματικό το ανθρώπω, κατά την ελληνική φιλοσοφία και πολλών δυτικών διανοητών, βέβαια δεν είναι μόνο η ελληνική φιλοσοφία, είτε και ειδών και κλπ, φιλοσοφίας που μου λένε πως να γίνει κάτι ως ο άνθρωπος. Και να μην γίνει κάτι ως ο άνθρωπος για να πω στον παράδεισο, αλλά για να κάνει παράδεισο τη γη. Εντάξει. Θέλει καθηγητά, μας μαγιέψει. Δεν είμαι πια καθηγητής. Έχεις σημασία. Δεν πρόκειται ποτέ να χάσετε αυτό το τίτλο. Όχι, το κάνουν αυτόν, μας τον δίνει με τον κράτος και μας το παίρνει όποτε θέλει. Αυτό που εμένα δεν πρέπει να μου πάρει είναι το ντρού μπροστά, γιατί εγώ τα πέξα και εδώ είμαστε ο φυσικός γιατί αυτό είναι το περιγόμον της δρακτορικών μας. Άρα άφητε ό,τι κάνετε. Εντάξει. Πώς να σας πω τώρα, δεν ξέρω... Με λένε μάλλον να λες... Α, εντάξει. Δεν μπορώ, δεν μπορώ. Λοιπόν, θέλω να σας, για το χώρο του θανάτου, επειδή τώρα μέσα σε αυτό το συνεχές του χωροχρονικού, που δεν υπάρχει ήλιος, χώρος, χρόνος, μήπως θα αρχίσουμε σιγά σιγά να αμφιβάρουμε και για την ύπαρξη του θανάτου, μήπως τελικά, αυτή όλη την εξέλιξη δεν υπάρχει θάνατος. Λοιπόν, θα ανοίξετε το YouTube, γιατί θα μην παρασύρετε εμένα να σας απαλίωσετε τώρα, γιατί η απάντηση πρέπει να είναι, άντε και να είναι ένα λεπτό, έτσι. Είναι ένα πολύ ωραίο θέμα και πολύ βασικό θέμα. Με ρωτάει όλος ο κόσμος, έχω πει κάποια πράγματα, δεν έχουν καταχειρίσει πολύ. Θα σας πω τι με καταχειρίσα. Θα ανοίξετε λοιπόν το YouTube. Θα γράψετε YouTube Άνεμος. Άνεμος είναι στο YouTube ένα σχόλος, εκεί πέρα βάζω όλες οι διαλέξεις. Και θα δείτε πάνω πάνω, τι είναι η διάλεξη που έδωξα στο ανοιχτό πανεπιστήμιο του Αλήμου, για το χρόνο. Και εκεί μιλάω για το θάνατο, τι είναι ο θάνατος και σύγχρον η Ψυχή. Και όταν λέω θάνατος, εξηγούμε, μην νεοευρεθώ, απολεγωμένος, περιμένετε. Μιλάω για την ύλη του ανθρώπου. Μην με μπλέγετε με Ψυχή και Θέμα. Τον υλικό θάνατο του ανθρώπου, έτσι. Λοιπόν, μη φοβόσαστε σε αυτό το επίπεδο να πεθάνετε ποτέ. Αλλά, για να το εξηγήσω αυτό, χρειάζεται η ευσυορίζα. Εκεί πέρα, όπως, έχω τα επιστημονικά θέματα, τα πειράματα. Καταλαβαίνετε, γίνεται. Το ξέρω. Αλλά αν φοβάται κάποιος άνθρωπος να πεθάνει... Όχι. Είναι ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος. Όταν λέγανε ότι ο Ελληνιδάς ήταν ακαταμάχητος με στρακώσεις... είναι διότι είχε πλήρη συνείδηση... ότι δίνω τη μάχη τώρα και σε τρεις ορίζες... θα μας ήρθουν καθαρισμένοι όλοι... και εμείς θα τρώμε και θα πίνουμε στα Ελλησία Παιδεία. Άρα, στα παλιά μου τα παπούτσια πήραν... ήταν επικίνδυνοι αυτοί, λοιπόν, οι Ελληνες. Άρα, όταν πήραν τα παπούτσια πήραν... αυτοί, λοιπόν, οι Ελληνες. Ψωφίμια είναι όσοι φοβόται να πεθάνουν. Εσείς, λοιπόν, πρέπει να φοβόσαστε. Οι πατέρες μας μαθαίμαθαν... να μη φοβόμαστε να εδάσουμε. Οι νεότεροι μας έμαθαν... να χαραμείσουμε ακόμα και την αξιοπρέπειά μας... για να μη φοβόμαστε να πεθάνουμε. Καλά, για να πεθάνουμε δεν το σήκωνε καθόλου. Να είσαι καλά, υπάρχουν κάποιοι διάκομοι. Μπράβο. Δεν έχω κάποιο τίσο ή κάποιο εργό. Ούτε είμαι εμπιντώστης ή είμαι ανάγκης. Αλλά σήμερα ήρθα... να δείσω κάποιες απορίες. Να σας ακούσω, να θαυμάσω αυτόν τον διδακτορυγό σας. Να ακούσω... Ωραία. Πολύ ωραία. Σας ακούω με θαυμάσμο. Αλλά θα φύγω από εδώ σήμερα... να είμαι πιο προβληματισμένος... και πολύ πιο ξεκάθαρος στις αποφάσεις που έχω πάει στη ζωή μου. Να βάλω βάση στα πόδια μου. Θα επιμείνω, δεν θα βάζω με την επιστήμη σας... για να ζήσω επειδή... η έναξη της ομιλίας σας ήταν πρακτικός ο λόγος σας. Εγώ επιμένω ότι είναι μόνο θεωρητικός. Για να είμαι πρακτικός και εγώ... για να μπορέσω να αντιμετωπίσω τον προβληματισμό που μου παραθέσιμε... θα βάλω θεώ στα πόδια μου... και θα πιστεύω στον εαυτό μου. Και η δημοκρατία που για εσάς είναι... από εδώ, έχει πάρα πολλές μορφές... είναι μία. Και έχει αλήθεια και διάλογο. Αν δεν έχει αυτό, δεν υφίστηται. Θα περιμένω να το ακούσω από το στόμα σας... αλλά δεν. Θα σας πω απλώς ότι... δυό μισές αλήθειες, κύριε καθηγητά... ίσον με ένα ψέμο. Πολύ χαίρομαι για την υποθέτησή σου. Διότι επαναλαμβάνεις... ό,τι έχω επαναλάβει εγώ... σε δεκάζεις διαλέξεων. Όταν έχω στη διάθεσή μου μια ώρα... να εξασβήσω αυτά που θέλω να πω. Αν θέλεις να δεις, τι λέει όταν ζεις... θα ανοίξεις γύρω σε 400 διαλέξεις... που υπάρχουν στο YouTube και θα δεις... ότι ακριβώς σε αυτά τα θέματα έχουν τη διάλεξη. Δεν θα ξανασχοληθώ μαζί σας, κύριε Δανεζέ. Μα δεν με ενδιαφέρει να σκοτήσω. Το πρόβλημά μου είναι να σκοτήσεις μαζί μου. Έχω τόσα ωραία πράγματα να σκοτήσω. Δεν έχω κάποιο εμπόδιο να σκοτήσω μαζί μου. Έχεις την εντύπωση που ήρθες εδώ πέρα... σε ποιρετώ και καταρρέω με κάποια για να είσαι όρτιος. Γιατί θέλω να με ακούσεις. Ήρθα γιατί θεωρώ ότι έχω ανάγκη... πρέπει αυτό που πιστεύω να πω. Για να είμαι ελεύθερος. Όπως έχω και το δικαίωμα να σου δίνω το δικαίωμα εσένα... και η κοινωνία σου δίνει το δικαίωμα να λες ότι δεν σε γουστάρα. Για να μου πεις όμως ότι δεν με γουστάρεις... πρέπει να έχω δόνο να το πεις κατά πρόσωπα. Και χαίρομαι που το λες. Γιατί εγώ σου δίνω το δικαίωμα να το πεις. Είναι ένα μάθημα δημοκρατίας... που και εσύ με τη σειρά σου... θα πρέπει να δεις το δικαίωμα... να σου λένε ότι άλλοι δεν σε γουστάρουν. Όσοι. Εγώ σε γουστάρω. Όταν μιλάει για δημοκρατία... αυτό που έχουν τα δυτικά κράτη... μ' αναγκάζει να το πω και δεν ήθαν. Δεν λέγεται δημοκρατία. Δεν είναι ελληνική δημοκρατία. Αυτό που έχουμε γύρω μας είναι αγγλική δημοκρατία. Σε όλο το δυτικό πολιτισμό. Αυτό το είδος που λέμε δημοκρατία έχει όνομα. Να διαβάσετε να λέγεται το ίντερνετ... και δεν θα μπορούσε να διαβάζουμε. Αυτό το πολίτεμα λέγεται... και φαρμός και πρώτα στην Αγγλία. Όταν λοιπόν είδαν οι Άγγλοι, Ευγενείς και οι Βασιλείς... ότι εξεγίνεται ο λαός στην Ευρώπη... καθερή της Βασιλίας τους περνάει από θάνατο... με κιλωτήνες, από από από, τσάνδες... για να μη μάθουν τα ίδια, είπα... τι θέλει ο λαός, κοινοβούλιο. Δεν μου λες κάτι στην Αγγλία. Αν αποφασίσει το κοινοβούλιο να γίνει κάτι στην Αγγλία... εφαρμόζεται, όχι. Θα πρέπει να περάσει πρώτα από τη βουλή του Λόρδο. Και αν περάσει από τη βουλή του Λόρδο... γίνεται πραγματικότητα, όχι. Πρέπει να πει, οκ, η Βασίλισσα. Και επειδή οι Βασιλείς είναι λίγο βλάκες συνήθως... έχουν επιμιξίες πολλές μεταξύ τους και βλακένουν. Τους ξερευκίνε. Αν γίνει πόλεμος λοιπόν στα Φόκλαντ... οι σύμβουλοι θα αποφασίσουν και όχι το κοινοβούλιο. Αυτό δε συμβαίνει σε όλες τις δημοκρατίας. Τις δυτικές. Άρα λοιπόν, να μην βαβγαλισσόμαστε ότι η δύση έχει ελληνική δημοκρατία. Γιατί η δημοκρατία δεν είναι το εκλογικό σύστημα. Εκλογικό σύστημα δημοκρατικό όταν εφαρμόζουμε στην κόλαση... πραγματικός θα φύγει ο διάολος. Πραγματικές εκλογές στον παράδεισο θα φύγει ο θεός. Άρα λοιπόν, η ελληνική δημοκρατία... γι' αυτό δεν μαθαίνουμε τους προσωκρατικούς... γιατί αυτοί δίδαξαν τις αξίες δημοκρατίας... και εδραίωσαν φιλοσοφικά τη δημοκρατία. Μου λέει ότι πρώτα πρέπει μέσω της παιδείας και όχι της εκπαίδευσης... οι άνθρωποι να εθιστούν στις αξίες. Τις αξίες που αυτούς που πλέσεις εσύ. Τότε το ελληνικό σύστημα μπορεί να αναδείξει τις ηγεσίες στις δημοκρατικές. Δεν είναι δημοκρατία η δημοκρατία των Αθηνών... όταν καταδικάσεις εδάντος ο κράτης... ούτε είναι δημοκρατία των Αθηνών όταν εξοδίζει τον Αριστείδη... επειδή ακριβώς είναι αδίκειος. Έχεις να μου δείξεις μια ελληνική πόλη που να έχει δημοκρατία. Εγώ έχω να σου αποδείξω μία. Τα αυδείρα. Η δημοκρατία των Αυδείρων ήταν η πιο κοντινή από αυτή τη δημοκρατία. Στην έχει μάθει κανένας αυτή τη δημοκρατία όμως. Στην έχει διδάξει κανένας. Εσύ νομίζεις ότι όταν μιλάμε για τη δημοκρατία μιλάμε για αυτό που ζεις. Αυτό που ζεις δεν είναι η δημοκρατία. Είναι ένα εκπλήκ. Αγγλική δημοκρατία. Εγώ δεν υπερνήσομαι μέσα σε αυτά που σου λέω... ότι πρέπει να αλλάξουμε κοινωνικό σύστημα... ή θεοδοϊκό σύστημα αν το πάρουμε στην Ελλάδα απλώς θέλω... επειδή στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει μπρος τις αξίες... να βάζουμε έναν σαν... να λέμε σαν δημοκρατία. Σαν ηθική. Σαν εντυμότητα. Εγώ θέλω όχι σαν δημοκρατία, θέλω δημοκρατία. Και όταν θέλω χριστιανισμό... δεν θέλω σαν χριστιανισμό, θέλω χριστιανισμό. Αγαπάτε αλληλούδες, έχονται δύο χειτώνα να δείτε τον έναν... δεν σκοτώνω τον άνθρωπο, τον βοηθάω και τα λοιπά όλα αυτά πράγματα μην κάνουμε τώρα. Τα ίδια πράγματα που το είπα και οι κοινωνικές θεωρίες. Άρα λοιπόν αγόρι μου... όταν αρχίζουμε, σου δίνω μια συμβουλή σαν μεγαλύτερος... και πέτατε, όπως μου είπες. Όταν κριτικάρουμε κάποιον... θα έχουμε ενημερωθεί για το σύνολο των απόψεων του. Όταν μάλιστα οι αντιρρήσεις του είναι τόσο σοβαρές... απέναντι σε αυτόν. Δεν μπορεί από τσιτάτα που αποκόπτουμε... σε ένα τέταρτο, έκοσι λεπτά, τρία τέταρτα που μιλάν μαζί του... να το περνάμε από κυλλοτίνα. Θα πρέπει να απορρίπτουμε ή να επενδρούμε κάποιον... όταν τον γνωρίζουμε πολύ καλά... και σε πρακτικό επίπεδο δράσης... πρόσεξέ το αυτό... και στον θεωρητικό λόγο του... κάνει πράξη στη ζωή του το θεωρητικό λόγο του... αλλά και το θεωρητικό λόγο του πρέπει να το μάζουμε. Τότε πρέπει να τον απορρίπτουμε ή να τον επιβραβεύουμε. Άρα, μην είμαστε εύκολοι... στην κυλλοτίνα αλλά και στη θέωση. Αυτοί που λένε μεγάλα λόγια... είναι αυτοί που έχουν κάνει τα μεγαλύτερα κλίματα. Και δεν πρέπει να κλείσουμε τόσες λεπτομέρειες. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Αν η Ελληνική Επιστυμονική Κοινοβουλίδα... έχει κάνει κάτι για να αντιλαμβάνουν... οι προσωπρατικοί στο σχολείο... εδώ δεν ήρθα ως μέσος ελληνικού... Δεν ήρθα ως μέσος Έλληνας να κάνω κριτική σε κανέναν, ήρθα απλώς να διατυπώσω ελεύθερα τη σκέψη και την άποψή μου όσο ακρά για νίκο. Δεν ήρθα να κρίνω. Εγώ προσπαθώ να κάνω πράξη αυτά που λέω. Δεν κρίνω κανέναν. Ξέρω ότι δεν διδάσκονται. Ξέρω γιατί δεν διδάσκονται. Δεν κατηγορώ κάποιον. Δεν μου φταίει ο Κώστας, η Μινελόπη, ο Μάλιος. Φταίμαι όλοι. Γιατί όλοι το ξέρουμε ότι δεν διδάσκονται, κανένας όμως δεν έχει πάει να πει στην εξουσία που φτιάχνει τους νόμους ότι βάλτω. Όχι με την έννοια του εθνικισμού, ούτε του πατριωτισμού, αλλά της ανάγκης να βρούμε έναν καινούργιο πολιτισμικό το οποίο να εξοτερικαίνει τις αξίες του ανθρώπου. Που έχει τα μειονεκτήματά του. Εγώ κάνω τι μπορώ. Ας καταλάβουμε ότι το ίδιο πρέπει να κάνει μόνοι μας. Όταν χιλιάδες ελληνικές στο ίνταρνετ μου λένε ποιος από το σαρβάρι εγώ έφυγε, κι αν αυτός που έφυγε ήταν όμορφη κοπέλα διάσχυμη, θέλαμε να μην την βλέπουμε την όμορφη θέλαμε να την βλέπουμε, να ασχολούμαστε και με πιο σοβαρά πράγματα. Αν όλοι μιλάχανε ότι δεν διδάσκουμε τους προσαγγραδικούς και να εξέβραζαν την άποψή τους αρχιά πρόσωπα, αλλά για το θέμα τότε θα τους διδασκόμαστε εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Αν διαφορούμε όλοι μας και όταν το συζητάμε προσπαθούμε να βρούμε τρίτους φταίχτες γιατί συνήθως ποτέ δεν φταίμε εμείς. Για αυτό λέω πρέπει να αλλάξουμε η μέσα μας για να έχουμε έναν κεντρικό πολιτισμό. Ο κεντρικός πολιτισμός δεν έρχεται αλλάζοντας κυβερνήσεις, αλλά αλλάζοντας ο πολίτης μέσα του. Οι μεγάλες πολιτισμικές επαναστάσεις δεν έγιναν ποτέ από κυβερνήσεις. Έγιναν από τους απλούς πολίτες που είχαν αντιληφθεί την αναγκαιότητα και πίεσαν τις κυβερνήσεις. Την έχουμε εσταθεί την αναγκαιότητα εμείς. Όταν την αισθανθούμε και αλλάξουμε εμείς μέσα μας και καταλάβουμε ότι φταίμε κι εμείς και δεν φταίει πάντοτε ένας τρίτος, τότε μόνος το πολιτισμό θα αλλάξει. Γεια σας. Ήθελα να ρωτήσω. Τι πιστεύετε σχετικά με τη φιλοσοφία του ότι η ζωή είναι ένα τεχνίδι του σύγκωτος που παίζει τον εαυτό του. Για να απαντήσουμε σε αυτήν την ερώτηση, γιατί κοιτάξτε, κύριε. Παρακαλώ. Παρακαλώ. Παρακαλώ. Παρακαλώ. Παρακαλώ. Παρακαλώ. Παρακαλώ. Παρακαλώ. Για να απαντήσουμε σε αυτήν την ερώτηση, γιατί κοιτάξτε, τι γίνεται. Θα το πω κι ας μου πούνε ότι θέλουνε. Ο φιλόσοφος είναι φίλος της σοφίας, δεν σοφός. Όταν ακούτε λοιπόν φιλοσόφους να λένε διάφορα πράγματα, τα πρέπει πρώτα να είναι σοφοί για να δώσουν απαντήσεις. Μπαίνω στην ερώτησή σου. Ξέρω τι, ξέρω ποιος το είπε αυτό που μου λες. Ποιοι το έχουν πει το ξέρω. Ήθελα να ρωτήσω λοιπόν αυτούς που βάζουν αυτό το ερώτημα. Για να απαντήσει κάποιος άνθρωπος ή κάποιος φιλόσοφος. Πρέπει να ξέρει πάρα πολύ καλά τι είναι το σύμπαν, έτσι δεν είναι. Και πρέπει να καταλάβει πάρα πολύ καλά τι πάνε από εαυτό του. Εάν δεν ξέρεις τι είναι αυτά τα δύο, πώς θα τα ενώσεις. Ακριβώς αυτό κάνουμε εμείς στη σύγχρονη φυσική. Προσπαθούμε να καταλάβουμε τι είναι το σύμπαν. Τους νόμους τους οποίους δεν είχαμε αντιληφθεί μέχρι σήμερα. Οι οποίοι δεν μπορούσαν να αποδειχθούν με τον τρόπο που κάναμε τις αποδείξεις μέχρι σήμερα. Και να καταλάβουμε τη σχέση του σύμπαντος με αυτό που λέγεται αυτός μου. Δηλαδή εγώ σου μίλησα για το νόμο δράσης-αντιδράσης που είναι νόμος του σύμπαντος. Και αυτομάτως το νόμο δράσης-αντιδράσης το ένωσα με αυτό που λέγεται εαυτός μου. Που λέγεται ανθρωπότητα. Που λέγεται κοινωνία. Άρα θα καταλαβαίνεις λοιπόν ότι αυτό προσπαθεί συνέχεια η σύγχρονη φυσική νόση να κάνει. Έχουμε πολλή δρόμο. Μην φοβάσαι, δεν τελειώνει τα θέματα. Έχουν μείνει και για σένα στην ηλικία σου. Να δεις πράγματα που θα μας τρελάνεσαι όταν εσύ βρίσκες στην ηλικία τη δική μου. Πρόσεξε όμως κάτι. Θα πρέπει να κατανοήσουμε, γιατί μου το λένε πάρα πολύ, λέω ότι όλα τι βλέπουμε γύρω μας είναι μάτρικς. Όλα είναι εικόνες. Όλα είναι ψεύτικα. Άρα δεν είμαστε τίποτα εμείς. Όχι. Για να υπάρχει εικόνα, πάει να πει είδωλο δηλαδή, πρέπει να υπάρχει αντικείμενο. Αν εμείς λοιπόν, μέσα στο σύμφαν, ακόμα και εμείς οι άνθρωποι, γιατί και εμείς οι εγώ είμαστε, είμαστε εικόνες, πάει να πει ότι οι εικόνες αυτές δημιουργούνται από ένα πρότυπο. Άρα ο άνθρωπος, πάνω σε χάρη, είναι μια εικόνα. Ψεύτηκε. Είναι μια εικόνα ψεύτικη. Πώς σε λένε? Πάνω. Ο πάνος που βλέπω λοιπόν, μπορεί να είναι ψεύτικη εικόνα και να δεν το καταλαβαίνει. Αλλά ο πάνος ψεύτικη εικόνα, έχει έναν πάνο που δεν αντιλαμβάνουμε, του οποίου είσαι εικόνα εσύ. Είσαι δηλαδή κάτι πολύ περισσότερο από τι νομίζεις. Είσαι εικόνα ενός γεγονότους μεγάλου, ενός γεγονότους μεγάλου που δεν αντιλαμβάνεσαι. Αν αντιληφθείς λιγάκι από αυτό το μεγάλο που είσαι και δεν το αντιλαμβάνεσαι, τότε ποιος σε πιάνει αγόρι μου. Και όλα τα αγόρια και τα κορίτσια του σύμματος, του σύμματος, δηλαδή το σύμματο της χείσης. Με κατάλαβες λοιπόν? Αυτός είναι ο προλυμός της σύγχρονης επισκοπής γνώσης, όχι να μάθει μόνο τους νόμους του σύμματος, να ενώσει τους νόμους του σύμματος αυτό με αυτό που λέει σε αυτός. Αυτοί οι νόμοι μου λένε ότι εσύ είσαι ένα γεγονός που δεν αντιλαμβάνουμε, πολύ μεγαλύτερο από ότι εσύ πιστεύεις. Και αυτό που μιλάει τώρα είναι απλώς η εικόνα σου. Η εικόνα σου εκφράζει όμως ιδέες που δεν είναι του πάνου. Δεν είναι της ηλικίας σου. Αυτά που μου λες δεν σταματάς στο σχολείο, έτσι δεν είναι? Δεν μου έχουν μάθει πάρα πολλά που χρειάστηκαν. Που τα έμαθες και μου τα εκφράζεις σήμερα πάνω μου. Εκφράζεις μια πραγματικότητα που δεν στημάθανε με τη θένεια ενός βιβλίου που κατέγραψες στο βιουπολογιστή σου και το σκληρόδυσκο κάποια πράγματα, πού γεννήθηκαν οι ερωτήσεις σου αυτές πάνω, ποιος τους εκφράζει από πάνω σου και από πάνω σου. Ο Θάνος. Όσα ρωτάω κάθε μέρα τον εαυτό μου, ξεκίνησαν με μια ερώτηση. Γιατί είναι ανερωτιέ μου. Ακριβώς. Και μετά εξελίθηκαν άλλες ερωτήσεις και κάθε φορά που έβρισκα μια απάντηση σε μια ερώτηση έβρισκα μια άλλη ερώτηση. Μια άλλη ερώτηση. Αυτό δεν σκέφτομαι από μια παιδεία του πολίσου, την οικογένειά σου ή δεν ξέρω με ποιον τρόπο, γιατί δεν είναι ειδικός εγώ. Εγώ δηλαδή στην ηλικία σου δεν σκεφτόμουν τίποτα από όλα που σκέφτεσαι εσύ. Αυτό σημαίνει ότι δεν μας χωρίζει μόνο χρόνος, εγώ με 69 και εσύ πόσο είσαι, μας χωρίζει κάτι άλλο που δεν μπορώ να το εξηγήσω. Εγώ, για να τα καταλάβω αυτά τα πράγματα πήγα πέντε χρόνια. 45. Που μου λες εσύ σήμερα, κατάλαβες λοιπόν η απάντηση στο ερώτημά σου. Να ετοιμάζεις καινούργιες ερωτήσεις για το θανό που θα τις υποβάλει, όχι η εικόνα σου, αυτό που είσαι πραγματικά στην εικόνα σου. Να επικοινωνήσουμε τον ανώτερο εαυτό, αυτό που λέω πνευματικότητα. Εσείς οι νεότεροι την έχετε αυτή την πνευματικότητα και πρέπει να την καλλιεργήσετε. Γιατί αν δεν την καλλιεργήσετε θα την χάσετε σε κάποια ηλικία. Άρα λοιπόν, να σου δώσω και ένα ερώτημα δικό μου που όταν μου απαντήσεις θα μου γράψεις στο μέλλον. Τη λέω πάντοτε στους νεότερους. Σου μαθαίνω στο σχολείο ότι αυτός ο τσιμεδένιος τείχος ήλις κατά 99,9999% είναι καινός χώρος. Γιατί δεν βλέπω τις τρύπες. Με καταλαβαίνεις. Ξέρω πειραματικά ότι ο τείχος αυτός που τον βλέπεις συμπαγή είναι 99,9999% καινός χώρος. Γιατί δεν βλέπεις τρύπες. Να το προχωρήσω να γίνω πιο... Εσύ έχεις ήλι, ήλι δεν είσαι, άσε το πνεύμα και την ψυχή και τα λοιπά. Άρα που είσαι ήλι το 99,9999% του σώματος είναι καινός χώρος, δεν είναι αυτό που βλέπω γεμάτο τρύπες. Όταν απαντήσεις αυτή την ερώτηση που να πεις, ή όταν ταλαιπωρεθείς πολύ, γράψε. Και εγώ θα σε παραπέμψω, κάνω πολύ απλοϊκά, να δεις τη λύση και τότε θα καταλάβεις όλη τη σύγχρονη ψυχή. Μόνο πριν απάντησε αυτή τη γεωνότητα. Οκ, σε περιμένω. Σε περιμένω. Θέλω να συμιλάω πριν τη στιγμή. Να σας ευχαριστήσω κύριε Βερνέζη που είστε εδώ. Θα σας ευχαριστήσω για την ομιλία σας. Θεωρώ ότι... Εσείς που έχετε πληρώσει να σπουδάσετε. Από τους φόρους σας, για να μπορώ εγώ σήμερα να σας κάνω πραγματικά. Ναι, έχουμε πληρώσει πάρα πολύ κόσμο για να σπουδάσουμε. Τις κόμμα για μένα δεν με ενδιαφέρεται. Επειδή είμαι εκπαιδευτικός, δεν θύξατε το θέμα. Θέλω να σας ευχαριστήσω γιατί το ζητούμενο πράγματι, και θεωρώ ότι αυτό καλύπτεται, να φροσφέρεται στην άκρηση, αν είναι δυνατόν να χρησιμοποιείται, ως προσωπικός όρος της πνευματικότητας. Μια τάση να μας πρόξετε προς μια πνευματικότητα. Αυτό, αν τον συνδυάσουμε με αυτό που αναφέρατε κάποια στιγμή. Ότι, δηλαδή, ο άνθρωπος μέσα από τη βιομηχανική πανάσταση και τη τεχνολογία, κατάφερε να δουλεύει μόνο πέντε ώρες την εβδομάδα. Αυτό, όμως, δεν βοήθησε στο να χρησιμοποιείς το υπόλοιπο της εβδομάδας για να δουλευτείς με αυτούς τους παραμέτρους. Και πάμε τώρα σε μια εποχή, στην οποία είναι τεχνητή να είναι η ουσιανή. Ίσως φτάνει και τα ρογότικα να έχουν πάρα πολύ μεγάλο ποσόστό πια στη διάθεσή μας. Με αυτή τη λογική, παρεμβάζει σαν τις δικές σας, τις θεωρώ κέριες. Διότι το θέμα ακόμα δεν έχει φανεί. Αλλά θα ήθελα το σχόλιο σας για το που πάει. Λάχθαι, Μιτσικλάδερ Κύρνα. Έδωσα τελευταία μια συνέντευξη. Ξημερώθησαν ακριβώς για τα αποτελέσματα των νέων τεχνολογιών, τεχνητή νοημοσύνη, ρογότικα, όλα αυτά τα πράγματα, που θα δημιουργήσουν κακά παρεπόμενα για τον πολιτισμό κλπ. Επειδή δεν μοιάζει έτσι ο νοημοκλητικός πολλές φορές. Δεν ζητάω να μη χειροκροτήσω κανένας από διοικητικές δομές. Λοιπόν, όταν τα βάζουμε με τις μηχανές και τις τεχνολογίες, είναι επειδή είμαστε φοβευσημένοι. Δηλαδή, το ρομπότ και η τεχνητή νοημοσύνη και όλα αυτά πράγματα πει ότι υπάρχουν άνθρωποι. Ποτέ ένα ρομπότ δεν γίνεται έτσι μόνο του. Πρέπει να είναι ένα πρόγραμμα μέσα και μια τεχνολογία να το φτιάξει. Δεν είναι? Άρα λοιπόν, υπάρχει το ρομπότ και κατασκευαστές του. Τα βάζετε με το ρομπότ, με τη μηχανή, γιατί ξέρετε ότι δεν είναι το φοβό σας τι θα σας κάνει. Θα σας ταιρίσει το δικαίουμα, ξέρω εγώ, να καταλάβετε μια ισοσιαστική θέση, να γίνεται κάτι. Αυτό που φοβώσεις είναι τους ανθρώπους. Άρα δεν τα βάζετε με αυτούς που κατασκευάζουν το ρομπότ και το οδηγούν με αυτούς που χρησιμοποιήσουν κάπου για τους φοβώσεις αυτούς. Αυτούς θα τους βρίσκετε μπροστά σας και θα σας ταιρίσουν νομίμα ή παράγνωμα θέλω σας. Αλλά επειδή δεν μπορείτε να τα βάλετε με τους ανθρώπους γιατί φοβόσαστε, τα βάλετε με το ρομπότ. Αυτό δεν μπορεί να σας κάνει τίποτα. Όταν σας κάνει το ρομπότ, θα πείτε αυτό είναι το ρομπότ. Όχι, δεν αυτό είναι το ρομπότ. Φταίνει οι άνθρωποι που τα πείσανε το ρομπότ τους, τους οποίους εκείνη τη στιγμή δεν συλλητεύσατε, γιατί τους φοβόσαστε. Εγώ δεν το φοβάμαι να το πω. Ε, δεν είναι. Την ατομική βόμβα σαν κινητό, την έφυγαν άνθρωποι. Για κάποιο λόγο, αυτούς πρέπει να τους σταματήσουμε. Την ατομική βόμβα δεν θα την σταματήσω. Την ατομική βόμβα φοβόμαι. Τους ανθρώπους φτιάχνουν την ατομική βόμβα τόσο τα, με ένα μαγνίτι θα τηνάξει τη Νέα Υόρκη την Αθήνα στον αέρα. Να την βάλω κατω με ένα τραπέζι. Αλλά λοιπόν, να αφήσουμε τις μωροφιλοτοξίες, πίσω από την τεχνολογία ακριβώς οι άνθρωποι. Με αυτούς πρέπει να τα βάζουμε. Το ρομπότ θα γίνει καλό ή κακό, ανάλογα με την πρόγραμμα θα βάλει μέσα στο μηχανημά του ο προγραμματιστής. Ο προγραμματιστής, το ίδιο το ρομπότ, μπορεί να το κάνει να προσφέρει πληροχή στον άνθρωπο και με ένα άλλο προγραμματάκι θα το ρίξει μέσα σε ένα τζιπάκι να το βάλει να σκοτώνει χιλιάδες κόσμου. Τι θα κάνει ο άνθρωπος με το χρόνο που θα έχει στη διαθεσία, εάν το ρομπότ βοηθάει. Αυτό πάλι με θυμάται αυτός που είπε ότι δεν θέλω να πατήσω. Αφού ξέρετε τι να πάει. Την ξέρετε πάρα πολύ καλά. Λοιπόν, θα πω κάτι καινικό. Για να πω κάτι εξαιρεκεμένο. Όλοι οι Ισμοί, ξέρετε τι εννοούν οι Ισμοί, σε θεωρέως περιορίζουν σε Ισμός, όλοι. Μας λένε το στόχο. Οι στόχοι των Ισμών, όλων των Ισμών, είναι παραλυσμένοι. Κανένας Ισμός όμως δεν μου λέει την αλήθεια και δεν μου εξηγεί τα βήματα για να φτάσω στον παράδεισο του Ισμού και πόσο είναι ο χρόνος που χρειάζεται η ανθρωπότητα για να φτάσει στον παράδεισο του Ισμού. Ο Ισμός δεν φτάνεται αλλάζοντας τετραετία. Ο Ισμός αλλάζει όταν αλλάξουν οι άνθρωποι. Και ο χρόνος για να αλλάξουν οι άνθρωποι είναι τεράστιος. Θα πρέπει κάποτε λοιπόν όλοι μας, είτε είμαστε εκπαιδευτικοί είτε δάσκαλοι, να αρχίσουμε να διαπαιδαγωγούμε ασχέτος του προσωπικού κόστους τις νέες γενιές γνωρίζοντας ότι εμείς δεν θα δούμε τίποτα από αυτά τα οποία επαγγελόμαστε. Θα πρέπει να προετοιμάσουμε τις καινούργιες γενιές γιατί 200 χρόνια για την ανθρωπότητα είναι μηδέν. Για την πάρτη μας είναι πολλά. Και εμείς όταν ζητάμε αλλαγή, ζητάμε αλλαγέντι παλάμι βοήσωμεν. Δεν θέλω να πω γιατί θα αρχίσω να μιλάω για πράγματα που δεν θέλω να μιλήσω. Άρα λοιπόν όλοι μας θα πρέπει να καταλάβουμε, όταν μιλάμε για ένα νέο πολιτισμικό ρεύμα, για το χωμογενιβερσάλις που λέω, είναι μακρόχρονη διαδικασία και επίπονη. Λοιπόν, βαμβάρει 100 χρόνια. Αν όμως οι δικοί μας το είχαν σκεφτεί κάποτε πριν 100 χρόνια, εμείς θα τα κάνουμε πρώτα σήμερα. Κάποιοι άνθρωποι λοιπόν θα πρέπει να ξεχάσουν το εντυπαλάμι βοήσωμεν και να θεωρούν ότι η ευτυχία τους είναι αυτό που θα τους αποδοθεί νόμιμα ή παράνομα σε 24 ώρες σε 4 χρόνια και να δούμε εάν θα καταστραφούμε ως είδος. Λέω ως είδος για μήπως μικρότερα ιδιωσιακό, ως κοινωνία, ως πόλη, ως χωριό. Μπάτε στις ό,τι θέλετε. Συμφωνεί? Άρα, θα πρέπει να θυμηθούμε ότι οι αξίες τις οποίες υπενισσόμαστε, που δεν βρίσκουμε γύρω μας, είναι αξίες που εμείς οι ίδιοι έχουμε ξεχάσει και κάνουμε ακριβώς τα ίδια κακά με αυτούς που κατηγορούμε σε μικρότερη κλίμακα. Δηλαδή κατηγορείτε το αρθοπληστή ότι σας έκλεψε από την εφορία 100 δις γιατί τόσα μπορείτε να κρύψετε. Αν μπορούσατε κι εσείς να κρύψετε παραπάνω και κάτι εμείς τώρα να κάνουμε, θα κρυβάτε περισσότερα. Άρα λοιπόν, όπως καταλαβαίνετε, είναι αυτό πλέον. Θα προσπαθήσουμε να αλλάξουμε μόνοι μας. Και όχι εκπαίδευσης. Και είπα όμως κάτι καλό. Έχω πει κάτι καλό. Δεν το υπηρετώ. Προσπαθώ να το υπηρετήσω, μην νομίζετε. Να σας πω πάντως κάτι, χωράω να συνεχίσω. Να είστε σίγουροι ότι αλλαγεί μεγάλη αυτοίφαση δημιουργίας από εδώ. Αυτό το μικρό χώρο για λόγους πρακτικούς και όχι έθνη και εθνική συγκρουσία. Γεια σας. Α, γεια σας. Θα ήθελα να απαντήσω κάτι σχετικά με την καμπυλώνα και την πληροφορία. Δεν το έφερατε σήμερα. Όχι, ούτε θα το αναφέρω ούτε θα σας απαντήσω. Καταλαβαίνετε γιατί. Έκανα ένα μάθημα στο TEI 3,5 ώρες. Για να μιλήσω για την πληροφορία και τη σχέση της πληροφορίας με την καμπυλώνα. Κατακάτως κανένας άνθρωπος εδώ δεν γνωρίζει την καμπυλώτα. Δεν έχω γνωρίσει την καμπυλώτα σήμερα. Είναι κάτι πολύ απλό που αφορά στην καθημερινή μου ζωή, όμως αυτό περίπου. Μπορεί να αφορά την καθημερινή ζωή, αλλά αυτό ακριβώς πρέπει το θέμα. Θα αναπτύξουμε σήμερα και δεν θα κατάλαβει κανένας. Να κάνουμε διάλογο, επειδή έχεις ακούσει και ξέρεις αυτά τα πράγματα, δεν πρέπει εγώ τώρα 10 λεπτά να εξηγήσω σε όμως τι είναι η καμπυλώτα. Να ρωτήσω κάτι πολύ απλό. Δεν πρέπει να σας εξηγήσω τι είναι η πληροφορία. Θα φάω λοιπόν άλλη μία ώρα για να απαντήσω και αυτά για να απαντήσω. Ρώταμε μόνο μου και αφού με ρωτάς μόνο μου γιατί. Να βάλουμε κάθε μέρα πολλές πληροφορίες οι οποίες μας τις αντίζουν, οι πολιτικοί που βλέπουν, οι εικόνες που λένε κλπ. Θα ήθελα να ρωτήσω εάν αυτές οι πληροφορίες, όσο εμείς άνθρωποι τις αναμασάμε, αν τα κάνουμε τελικά κακό ή καλό. Δηλαδή θα πρέπει να διαφορούμε και να γίνουμε εμείς καλύτεροι, ώστε να φτάσουμε πρώτα στην ατομική συμπίτηση. Αυτό, δηλαδή, δεν ξέρω αν κάνω τελικά καλό ή κακό αυτές οι πληροφορίες. Έχω απαντήσει και τώρα θα το ξαναπαντήσω γιατί είναι σύντομο. Έχω απαντήσει. Εγώ δεν έχω λόγο να βερτιώσω με το κάρμα μας και να κερδίζω το παράδεισο. Εγώ μ' αρέσει η Νική Φιλοσοφία και πολλά πράγματα το συμβουλνώ μαζί της, αλλά εγώ είμαι Ελληνας. Και έχω μάθει ότι ο Φιλόσοφος, ο μεγάλος Φιλόσοφος, ο Μπλάτονας, ο μεγάλος Φιλόσοφος, όταν επιτέθησαν οι Παραθώνας, ενεβίθηκε την πανουπλία και θα συμπρώ την γραμμή και πολεμούσε. Δεν κοίταξε το κάρμα του. Πόσους περισσότερους θα φάει. Άρα λοιπόν, ο Φιλόσοφος είναι Φιλόσοφος. Εντάξει. Δεν είπα λοιπόν εγώ ότι πρέπει να είμαστε έξω από την πραγματικότητα. Κάτι τέτοιο μου είπες. Ξέρω τι λέω. Να είμαστε έξω από την πραγματικότητα και να λέμε, έλα αγά μου, σφάξε με, να γειασώ. Γιατί εγώ είμαι υπέρ της ελληνικής φιλοσοφικής άποψης που μου δίδαξε ο Μπλάτονας. Πού δε συμπορώ με τον Μπλάτονας σε πάρα πολλά πράγματα. Αλλά αυτός μου το δίδαξε γιατί εκεί μου το δίδαξε. Ήταν μεγάλος φιλόσοφος και το αναγνωρίζοντας ο κόσμος. Δίδαξε τον κόσμο πολλά πράγματα. Αλλά όταν χρειάστηκε να πολεμήσει στο Μαραθώνα με δόρυ ασπίδα και σπαθή, ήταν στην πρώτη γραμμή και πολέμισε. Δεν πιστεύω ότι το Μάτριξ μας καθυλώνει ώστε να βρούμε τον άλλο εαυτό μας. Σφάξε με, αγάπη μου, να γειασώ. Τα το Θεό, το Θεό και τα το Κέσαρι, το Κέσαρα. Ο φιλόσοφος πολεμάει και μες το Μάτριξ και έξω από το Μάτριξ. Γιατί το Μάτριξ, χωρίς να κερδίσουμε το Μάτριξ, δεν θα φτάσουμε στη δραματικότητα. Το Μάτριξ μέσα στο Μάτριξ. Πολεμάνε για να κατακτήσουμε την πραγματικότητα. Και επειδή ξέρω ότι έχεις συμμετάσεις και έχεις ακούσει κάποιους που μου λένε για την πλάτωνα, κάποιος που ξύπνησε, πήγε απ' έξω, έμαθε πράγματα και μετά μπήκε να τους διδάξει και αυτοί οι παλιάδροποι μέσα στη σπηλιά τον καθαρίσανε. Καλά του κάνατε. Πρόσεξε, η αυθύπνηση αυτού που σκέφτηκε να σπάσει τα νεσμά του, δηλαδή η γνώση της πνευματικότητας θα πληχτήθη μέσα στη σπηλιά. Έτσι δεν είναι. Μέσα στη σπηλιά έμαθε να σκέφτεται ελεύθερα και να σκέφτεται πως θα σπάσει τα νεσμά του να βγει έξω από τη σπηλιά. Αν λοιπόν η δική μου άποψη είναι ανάποδη απ' την πλάτωνα και ανάποδα απ' τον Μουρού της Ανατολής και λέω αυτός ο οποίος μέσα στη σπηλιά με τα διδάγματα της σπηλιάς έμαθε να είναι ελεύθερος και να σπάσει τα νεσμά του, αντί να βγει έξω πρέπει να διδάξει τους άλλους να σπάσουν και αυτοί τα νεσμά τους και όλοι μαζί να φύγουν έξω από τη σπηλιά. Αυτό μου λέει η φιλοσοφία του Έλληνα. Αυτός που βγαίνει απ' έξω για να έρθει να κάνει τον Προφέσορα μετά και να πουλήσει γνώση τους άλλους ότι είναι κάτι καλύτερο από τους άλλους, καλά κάνει με τον Βάγκαν. Γεια σας. Εγώ θέλω να χαίσω από τον πρωτογραμματισμό τι γίνεται όταν κάποιος δεν θέλει να σπάσει τα νεσμά του. Σε αυτό το τελευταίο όπως επίσης να σκεφτούμε όλοι ότι για την επίτευξη ενός νέου πολιτιστικού ρεύματος ξεκινάει από την αυτοκριτική και την αποδοχή της ευθύνης. Κάτι το οποίο δεν το βλέπουμε στη σημερινή κοινωνία, η παγκόσμια, η ελληνική ή η τοπική. Άρα λοιπόν καλύτερα, όσο μιλήσει και να πάμε, όποιον και να ακούσουμε, δεν μπορούμε να ξεκινήσει κανένα ρεύμα αν δε κοιτάξουμε λίγο μέσα μας ή αν περιμένουμε ότι θα βγάλσουν τα πράγματα. Το λέω γιατί είχα μια κουβέτα με έναν άνθρωπο με μεγαλύτερες ηλικίες που λέγαμε περί νέου ρευμάτων και εγώ είχα μια τοποθέτηση από την πλευρά της νεολέας και μου λέω, ρε, τι θα ψηφίσεις σε 4 χρόνια. Και λέω, συγγνώμη, αυτό είναι το ζητούμενο. Τι κάνουμε στην καθημερινότητά μας, εκείνη η πολιτική μας, εκείνη η πράγματα μας. Πρέπει να έχουμε μια καθημερινή βάση. Αυτή τουλάχιστον είναι η δικιά μου τοποθέτηση και μιλώνει και τοποθετής. Καθημερινά το να ψηφίσω κάτι σε 4 χρόνια δεν μου δίνει κάποια συμμετοχή. Φυσικά, άρα θέλω να σας ευχαριστήσω που ήρθατε. Ναι, αλλά θέλω να σας πω το εξής τώρα. Εσύ το βλέπεις αυτό. Για προσέξε με. Θα πρέπει αυτό το οποίο λες ο κάθε άνθρωπος να το κάνει πράξη. Άρα θα αλλάξει και ο καθένας μόνος μέσα, δεν είναι? Όταν, όμως, τοποθετούμαι εγώ και μη δω για σένα και λέω αυτά που είπες, θα πρέπει εγώ στη ζωή μου να τα εφαρμόζω. Πρόσεξε και στο εύχομαι να έχεις τη δύναμη να τα εφαρμόζεις. Πολλές φορές, γιατί πάντα δεν μπορούμε πάντα να τα εφαρμόζουμε, και θα το δεις. Αλλά θέλω στα μεγάλα θέματα να τα εφαρμόζεις στη ζωή σου και να μάθεις για τα παιδιά σου. Γιατί, πρόσεξε, εσύ και τα παιδιά σου θα είσαστε οι δικητικοί παράγοντες τα επόμενα πέντα χρόνια. Άρα, λοιπόν, αντί να κάνουμε κριτική σ' αυτούς που δεν το κάνουν πράξη, πρέπει να διαφυλάξουμε την ελευθερία μας, να το κάνουμε πράξη εμείς, όταν αναγκαστικά βρεθούμε στην θέση ευθένης. Γιατί είπα ότι μαζί με την αυτοκριτική πρέπει να έχουμε και ένα κριτικό πνεύμα. Να καταλαβαίνουμε τα γεγονότα, ότι όλοι, όσοι κάνουν τι κάνανε, στην ηλικία συνδέανε αυτά που λες εσύ τώρα. Στο λέω με κάθε αγαθή πρόσβαση. Αυτό το οποίο όμως δεν υπήρξε ποτέ είναι ένα κοινωνικό μεγάλο σύνοδο που να βοηθάει τους ανθρώπους όταν βρίσκονται στη δύσκολη θέση να κάνουν αυτοκριτική. Άρα, λοιπόν, να σταματήσουμε μια στήρα κριτική, που τις περισσότερες φορές η κριτική σ' αυτοκριτικό για σένα. Η κριτική που κάνουν οι άνθρωποι είναι για να αποσύσσουμε τις ευθύνες από πάνω μας και να τις ρίξουμε σε κάποιον άλλο. Συνήθως πάντα ό,τι κακό κάνουμε φταίει κάποιος άλλος. Και αυτό είναι για όλες τις βασμίδες της διοικησίας. Δηλαδή, ο Δημοτικός Συμβούλος δεν φταίει, φταίει ο Δήμαρχος. Ο Δήμαρχος δεν φταίει, φταίει ο Περιφερειάρχος. Ο Περιφερειάρχος δεν φταίει, φταίει ο Υπουργός. Δεν φταίει ο Υπουργός, φταίει η Κυβέρνηση. Δεν φταίει η Κυβέρνηση, φταίει η Αντιπολίτεση. Δεν φταίει η Αντιπολίτεση, φταίει ο Θεός. Αυτό είναι σ' όλες τις εκφάνσεις. Θα πρέπει να κατανοούμε κάτι. Ότι ένας άνθρωπος και μια κοινωνική ομάδα, όταν έχει απόψεις, δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος και μια κοινωνική ομάδα πάντα να έχει δίκιο. Ή πάντα να έχει άδικο. Δεν πρέπει γνώμονας τις κρίσεις μας, του σωστού ή του άδικου ενός ανθρώπου ή μιας κοινωνικής ομάδας, να είναι το συμφέρον μας. Μπορεί να έχει δίκαιο αλλά σ' αντίπαλός μας, πρέπει το να γνωρίσουμε. Θα του πω, είσαι αντίπαλός μου, δεν συμφωνώ μαζί σου, αλλά αυτό που λες είναι ζωή σου. Δεν ξέρω καλά μένεις. Ενώ σήμερα γινόμαστε μαζάνθρωποι. Μπαίνουμε σε οργανωμένες ομάδες που για να υπάρξουν πρέπει. Όλοι οι άλλοι είναι αχνάδικοι και μόνο εμείς να έχουμε δίκιο. Ακόμα και τα λέμε βλακείες. Η αναγνώριση λοιπόν της αλήθειας και των αντιπάλων μας, όποτε αυτοί πιστεύουμε ότι έχουν δίκιο, είναι η πρώτη μεγάλη πράξη ελευθερίας, που αν είσαι σε μια κοινωνική ομάδα σε βιώξουν. Η κοινωνική ομάδα πρέπει να εκπρασπίσει πάντοτε τα δόγματα της ομάδας. Ήταν αληθινά, ήταν ψεύτικα, είχαμε κακά πράγματα και καλά πράγματα της παρασπίδησης. Άρα λοιπόν ο ελεύθερος άνθρωπος πρέπει να έχει το δικαίωμα να μιλάει για τον αντίπαλό του και όχι για τον φίλο του, για τον αντίπαλό του ελεύθερα και δίκαια. Πρόσεξε, όλοι το λέμε όταν είμαστε στην ηλικία σου. Πρέπει να έχουμε τη δόλμη, η υπία, η μηνατοιοντζυλία, να την εκφράσουμε ελεύθερα, γνωρίζοντας ότι θα πάθουμε. Αλλαβιώ, όταν λέτε ότι το σύμβατο είναι άχρονο, το σύμβατο είναι το χρόνο που ξέρουμε, έτσι, άχρονο. Όχι με το πράγμα, όχι με το πράγμα, όχι με το χρόνο, άχρονο. Όχι, για το όνομα σου. Αν κοιτάξεις, αν είσαι διωτικός να κοιτάξεις τα λεφταία διαλήξια που έχω δώσει, θα δεις ότι ένα μεγάλο επιστημονικό σφάλμα, το λέει ψυχρό γιατί το ξέρουμε εδώ και δεκαετές πάρα πολλές, η τέταρτη διάσταση δεν ταυτίζεται με την έννοια του χρόνου, δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Εντάξει, παιδί μου. Άρα το σύμβατο είναι άχρονο. Άχρονο ως προς την τέταρτη διάσταση. Όχι με το χρόνο. Ο χρόνος των ορολογιών δημιουργείται από τη στιγμή που δημιουργήθηκε ο ανθρώπινος βιοϊπορλεγιστής, είναι αυτό που έλεγε η φίλη μου εδώ. Δηλαδή, το σύμβατο, για να το καταλάβουμε καλά, δημιουργήθηκε κάπως. Δημιουργήθηκε κάπως φυσικούς νόμους. Οι φυσικοί νόμοι αυτοί θα υπήρχαν ακόμα κι αν δεν υπήρχαν. Αυτά τα λίγα παραδείγματα που σου έδωσα, τι σημαίνουν. Για προσεξέ με. Όταν λέω, αυτές οι ιδιότητες του σύμβατος, που θα υπήρχαν αν δεν υπάρχουν άνθρωποι, περάσουν μέσα από τον βιοϊπορλεγιστή, τον ανθρώπινο, μετασχηματίζονται σε μια νόθα πραγματικότητα. Εσύ δεν είναι. Μεσ' την νόθα πραγματικότητα, πειραματικά, τίποτα δεν θα σου πω που δεν έχει πείραμα από πίσω του, μέσα σε αυτά που δημιουργεί ο βιοϊπορλεγιστής, είναι η έννοια του χρόνου. Και του χρόνου. Του χρόνου και της ύλης. Άρα, όταν λέμε το σύμβατο είναι άχρονο, θα πρέπει να κάνουμε μια ολόκληρη... Είναι εύκολη, δεν είναι τίποτα. Συνδόη υπάρχει στο YouTube, είναι η δεύτερη διάδειξη, είναι το ανοιχτό παρελθό του αλήμου του πριν δυο εβδομάδες περίπου. Θα πρέπει να εξηγήσουμε με πειράματα τι εννοούμε. Μην μας πω ότι είμαστε και τρελή. Δηλαδή, έτσι. Και να δώσουμε στον όνομα να καταλάβει τι εννοούμε, όταν λέμε ότι είναι άχρονο. Πάω σε χάρη, έχει αποδειχθεί κάτι άλλο τρελό. Πάω σε χάρη. Το σύμβατο είναι μέσα και έξω. Ενώ όλοι έχουμε την εντύπωση, δεν έχουν ένα σταφυδόψο μέσα, δεν έχουν τα πέξα από τους αφηγόψους, το μέσα δεν έχει. Αυτό με τα φυσική θεολογία, όχι ρε παιδιά, τοπολογία λέγεται. Ένας κλάδος ομαθματικός δεν έχει μέσα και έξω. Ή, λέω, το εξής. Πάλι, μου λέει, είναι κεφαρφωμένοι άνθρωποι με τύπηση και τα λοιπά. Λέω, κάθε σημείο του σύμβατος, την ίδια χρονική στιγμή, τέτοια χρονική στιγμή, είναι παντού. Και μου λέει τώρα, ρε λάθιες, την ίδια στιγμή, δηλαδή εσύ είσαι παντού. Ναι. Δεν το αντιναμβάνεσαι, δεν το συμπανεσίρθες. Με κατάλαβες και το δυο υπολογιστές αυτοί, που δεν το αντιναμβάνεσαι. Ότι είσαι παντού. Με τα φυσιλή, του λέω, όχι ρε παιδιά, τοπολογία. Πολλοί άνθρωποι. Κλάδος ομαθματικός, το έμαθα στο πρώτο εξάνατο του δεύτερο έτος, όταν είσαι ομαθματικός πριν να μνημονεύεις τον χρόνο. Σκέφτεσαι πόσο παλαιολυσική, η άποψη είναι αυτοία σου. Δεν είναι τίποτα μοντέρνο το ρηλό. Δηλαδή, εάν ο άνθρωπος δεν καταλάβει τους καινούργιους πειραματικούς πλεονόμους του σύμπαντος, δεν μπορεί να καταλάβει τη σχέση του σύμπαντος και τον φυσικό νόμο με τον άνθρωπο και πώς αυτοίς διαμαρφώνουν τα κοινωνικά συστηήματα, τις θεολογίες, τα, τα, τα. Τι συμβαίνει πάνω εδώ πέρα, υπάρχουν θεολογίες, πάνω σκάρι. Θεολογίες. Μιλάω δόγματα κάποιας μου, έτσι. Όταν κάποιος μου έλεγε στα αρχαία κείμενα, το λέγα κείμενα. Ότι ο Θεός είναι πάντων. Ρωτάω, δηλαδή ο Θεός είναι το σύμπαντο. Δεν ξέρω αν καταβαίνεις. Καταλαβαίνω. Λογικό είναι. Δηλαδή, όταν μου λέει ότι ο Θεός είναι αιώνιος. Τι λέω, ξέρεις, μυσική του καινού. Με καταλαβαίνεις. Υπάρχουν θεολογίες όμως, οι οποίες λένε τρελά πράγματα, που είναι αντίπαλες, τα θεολογικά δόγματα, είναι αντίπαλα από τη σύγχρονη φυσική. Και πώς εγώ θα τα εισθανισθώ. Έχω ένα πρόβλημα. Αυτό το θέμα θα το ζητήσουμε... τη Δευτέρα στον Άγιο. Την τελευταία διάλεξη του Ιησού. Ακριβώς αυτό το πράγμα. Και να πούμε και σε αλήθεια για τη θεολογία, για τη κοινωνία και τις σχέσεις κοινωνίας, επιστήμης και θεολογίας, που φοβόμαστε σκοπ. Δεν είναι όμως διάλεξη, όμως τα κείμενα. Γιατί δεν μας θα δίνει τα διαβάσεις. Κατάλαβα. Είμαστε παντού στο Σύμπαντο. Κάθε σημείο, προσέξτε. Κάθε σημείο του Σύμπαντος, του χώρου του Σύμπαντος, είναι σημαντικό παντού. Και εσείς τι είστε. Τι είστε. Βρίσκουμε στη Γη. Βρίσκουμε στη Γη. Εγώ μιλάω, όχι για το Μάτριξ, εσείς την εικόνα Μάτριξ. Εσείς το Άδρες. Είστε παντού. Αυτό που απεικονίζεται και βλέπω εσάς. Αυτά δεν είναι θεολογία και μεταφυσική. Απλώς αυτό που δεν αρέσει, είναι ότι η σύγχρονη φυσική πλέον, έχει διεμβολήσει πειραματικά θέσεις, οι οποίες στο περασμό λεώνα, λεγότησαν θεολογικές, λεγότησαν μεταφυσικές, αυτό δεν τους αρέσει. Γιατί έχουμε συνηθίσει, η φιλοσοφία, η θεολογία, να μην αποτελούν ενογράσεις του νου, όπως η επιστήμη, αλλά να είναι μαγαθιά. Όταν λοιπόν εγώ μιλάω, ότι συμφωνώ με την Ορθοδοξία. Που λέει ο Παμποσιάρης, ότι ο Θεός είναι άπειλος. Ότι ο Θεός είναι πανταχουπαρό. Λέει, Ιεύδαν, έτσι τι κάνεις εδώ. Μπορεί να συμφωνείς μαζί μου, λέει η Ορθοδοξία. Μπορεί να συμφωνείς με τα πατρικά κείμενα και να είσαι full Ορθόδοξος. Μου χαλάς το μαγαζί. Διότι αν την άθει ο πελάτης σε μένα να του εξηγήσει ότι είναι πανταχουπαρό, θα έρθει στο δικό σου το μαγαζί να του εξηγήσει με πείραμε γιατί είναι πανταχουπαρό. Δεν του αρέσει που εγώ ως επιστήμονας, επιβεβαιώνομαι το δόγμα, αλλά του λέω είσαι σωστός. Είναι σωστός, λέω, αλλά πουλάς το ίδιο πρωί όπου πουλάς και στο διπλάνο μαγαζί. Αυτά είναι αρρετικά που λέω. Δεν με διαφέρουν. Μπορείτε να προσδιορίσετε λίγο το πειραματικά. Το πειραματικά. Πειραματικά τι είναι, ό,τι καταλαβαίνετε. Είναι μαθηματική αδερφή. Όχι, πειραματική σα λέω. Το μαθηματικό είναι αρρετική. Αυτά όλα, τα κοπία πλουικότατα, τις εντεκάδες διαλέξεις είναι απλά πειράματα δημοτικού. Δηλαδή αυτό που είπα στον Θάνου, ότι αυτό είναι 99,99% κενό για να βλέπω τις τρύπες, είναι απάντηση. Λέω, δεν είναι 100 χρόνια. Γιατί δεν την μαθαίνουν τα παιδάκια μου στο Λιμπέμμα Νίου. Λέω, για να πω κάτι, μια έκπραση, που είπε η Μαγωτίνη. Λέω, ότι όταν η καπηλότητα του χώρου, όταν η καπηλότητα του χώρου μεγαλώσει πέρα από ενός οριού, χάνουν τα υλικά από τα μάτια. Τι είναι μεγαλύτερο παιδί. Λέω, οι άνθρωποι που είναι στο παιδάκι του Λιμπιαγωγείου, μάλλον είναι μεγάλοι του Λιμπιαγωγείου, θα το πάρω και εγώ και μικρό, ποιο πάει στο Λιμπιαγωγείο. Το ποιο είναι το μάμα του στο παιδάκι του Λιμπιαγωγείου και το πάει στην παραλία. Και βλέπω τον ορίζοντα. Και στην ορίζοντα υπάρχει ένα καήλιθο ψηλό κατά. Και αυτό προχωράει, προχωράει και προχωράει και σιγά σιγά χάνει το καήλιθο. Ρωτάει το παιδάκι τη μαμά, γιατί χάστηκε το καράβι. Και του λέει, μαμά, λόγω της καμπυλώντας της γης. Το παιδάκι δεν καταλαβαίνει ότι η γη, από την παραλία μέχρι το... συνεχώς καμπυλώνεται. Και όταν φτάσει λοιπόν μια τιμή της καμπυλώντας, το χάει. Άρα το παιδάκι πλέον από τον Λιμπιαγωγείο, όταν του πω, το απλό από την καμπυλώντας της γης, του καταλαβαίνει κάπου, του καταλαβαίνει και μια σφαίρα. Όταν μου έρθει μένα στο Πανεστήμιο και του πω, ότι στο χώρο του Σύμπαντος, σε μια περιοχή, συνεχώς ένα αστέρι, καμπυλώνει το χώρο γύρω. Και όταν η καμπυλώντα φτάσει, σε ένα όριο, μάξι μου, το χάνουν τα μάτια του. Θα μου πει, καλά ρε Γιάννη, το είπε και η μαμά μου, το είπε και η μαμά μου, και το χάνουν τα μάτια του. Δεν θα κάσε με εγώ να φάω να ξάνω, να του εξηγώ, γιατί χάνεται το αστέρι, σε μελανιωπή, το βλέπω. Τα ξέρουν την καμπυλώντα. Του το είπε και η μαμά του, το γνωρίζω. Τα υιοφερρούμε, ακριβώς. Δηλαδή, θέλω να πω, ότι αυτά τα ξέρουμε προαμνημονές των χρόνων. Δηλαδή αυτά, δεν θα προγραμματικά, ας πούμε, στις τέτοιες επιστήμες, αλλά σ' ένα μάθημα ιστορίας και φιλοσοφίας των επιστήμων. Τόσο παλαιοί είμαστε στην φιλοσοφία και την ιστορία, της επιστήμης. Αυτά, τα μαθαίνουν τα παιδάκια, αυτόν, είπε η αγωγή, στα νετικά σχολεία. Όταν τους έλεγα, λοιπόν, αυτά που της Αγιόδης, μέσα και από τη ΤΑΚΒΑ, ο αγιός μου τότε, έξι ετών, εξήμις, ξέρω πόσο ήταν, δημοτικό πρώτος δημοτικός ήταν πάλι, άκουγε. Και έρχεται λοιπόν για μένα και μου λέει, «Παπά, βρήκα κι εγώ ένα δικό μας εβλίο, τα νέα αυτά, και μου φέρνει λοιπόν ένα βιβλιαδάκι, υπάρχει, ψάχνει, δεν μου ενδιαφέρει, το πανηγύρι το μαθηματικό». Το πανηγύρι το μαθηματικό, ένα ξέρον βιβλιο, γλυκό βιβλίο, αμυνημονεύτων χρόνων, μεγαλύτερη καθηγητή στο Σεφαλιστή Μετσάκη. Λοιπόν, ξέρετε πόσο μικρός ήτανε, και μου έφερε το βιβλιαδάκι και τα λέει, «Μην κατάλαβε, γιατί είμαι ένας το δικό μου παιδί, που δεν είναι Ακλάκη, Αμερικανάκη, Καλάκη, Γερμανάκη, δεν πρέπει να το πω». Δεν πρέπει να το πω, είναι απεικορευμένο, όχι από την επιστημονική, επιστημονικά, είναι απεικορευμένο κι άλλο, που δεν θέλω να μιλήσει. Μιλάω, αλλά θέλω σύνταγμα. Ευχαριστούμε για το χρόνο σας. Το νέο πολιτισμικό ρευμα, με την αλλαγή κανονικότητας, με χώρο ή χωρίς, θα έχει κι αυτό όμως μια δομή. Βέβαια, η δομή συνηθώς δίνεται έτοιμη. Τι περισσότερο θα έχει αυτός ο κόσμος και εμείς, να το επιθετηθούμε από αυτό. Όταν αλλάξουμε όλοι μας, θα δείτε ότι αυτό που είπατε, είναι δογμα που έχει συμπρασθεί προβολώς. Δηλαδή, δεν θα χρειάζεται καν να το συνηθίσουμε, γιατί ήδη θα ξέρουμε πόση. Να σας πω, δηλαδή, ένα στιο. Σε ένα δυο μαζόξι, που ήταν πάρα πολύ καμιά οχτωαριακά σκουπί, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, και σύνταγμα, |
