| Διάλεξη 10: Παρακαλώ, παιδιά, για σήμερα έχω αποφασίσει να κλείσω το μάθημα μαζί σας, με ένα μάθημα το οποίο συχνά δεν το αποφεύγουμε. Και αυτό γιατί εμείς στο Τεφά, είμαστε πάρα πολύ έντονα προσανατολισμένοι προς τον ανταγωνισμό. Οι περισσότεροι από εσάς εδώ φαντάζομαι ίσως και όλοι έχετε πολύ καλή σχέση με το σώμα σας και σας άρεσαν ίσως τα ανταγωνιστικά παιχνίδια. Όμως στο σχολείο όταν θα πάτε και όχι μόνο στο σχολείο και έξω σε συλλόγους θα υπάρξουν πάρα πολλά παιδιά στα οποία δεν τους αρέσει ο ανταγωνισμός, δεν τους αρέσει να παίζουν μπάσκετβολ ή ποδόσφαιρο. Ναι, εμείς μιλήσαμε την προηγούμενη φορά για εσωτερική και εξωτερική παρακίνηση, αλλά όταν κάποιος έχει τόσο αρνητική στάση απέναντι στο να πάρει μέρος στο ποδόσφαιρο για παράδειγμα, εντάξει θα το κάνει ίσως για σένα, θα το κάνει για διάφορους λόγους, αλλά θεωρώ ότι από τη στιγμή που ένας βασικός στόχος είναι η διαβίω άθληση για υγεία, από το να κάθεσαι να τον πιέζεις να αθλείται σε κάτι το οποίο δεν τον αγγίζει, προσπαθήστε να δείτε ποια είναι τα ενδιαφέροντά του. Η ψυχοκινητική λοιπόν αγωγή αναφέρεται σε παιδιά τα οποία έχουν πρόβλημα με τον ανταγωνισμό, έχουν πρόβλημα αυτοπεποίθησης και θα μπορούσατε αυτά τα προγράμματα, αυτά που θα πούμε εδώ σήμερα, να πάτε σε ένα ξενοδοχείο το καλοκαίρι και να τους πείτε μπορούμε να προσφέρουμε ένα πρόγραμμα ψυχοκινητικής αγωγής. Έχω πάρα πολλά παραδείγματα στο βιβλίο μου οπότε δεν χρειάζεται να παρακολουθήσετε ιδιαίτερα σεμινάρια, αν σας δοθεί ευκαιρία βέβαια κάντε το, αλλά νομίζω ότι εάν σας ενδιαφέρει και την ψάξετε λίγο τη βιβλιογραφία, μπορείτε αντί να πάτε και να κάνετε αυτό που κάνουν όλοι οι άλλοι τένις ή ανημέσων που κάνουν και εντάξει τα πράγματα θα σας βάλουν να το κάνετε έστω και σίγουρα, να προσφέρετε ένα τέτοιο πρόγραμμα. Έστω και 5-6 παιδιά να πάρετε θα είναι μεγάλο όφελος για εσάς και άλλωστε στο κάτω της γραφής λείπουν τέτοιοι χώροι εδώ στην Ελλάδα όπου θα πάνε αυτά τα παιδιά και θα μπορέσουν να απασχοληθούν μαζί με τους γονείς. Γνωρίζω ότι αυτή τη στιγμή τρέχει ένα πρόγραμμα στο Βυζαντινό Μουσείο όμως αν δεν το έχετε παρακολουθήσει μπορείτε σήμερα να μάθετε αρκετά πράγματα. Να ξέρετε ότι οτιδήποτε κι αν κάνουμε είναι ψυχοσωματικό, οτιδήποτε κι αν συμβαίνει στη ζωή μας να ξέρετε μας επηρεάζει και σωματικά. Ίσως θα έχετε ακούσει για αυτούς οι οποίοι χωρίσανε ή τους έτυχε μια μεγάλη στεναχώρια και μέσα σε μια βραδιά γκριζάρανε τα μαλλιά τους. Γνωρίζω άτομα στα οποία χωρίσανε, είχαν ένα άσχημο διαζύγιο και τους έπιασε η μέση τους. Θα δείτε όταν χαιρόμαστε, μην το γελάτε καθόλου. Ίσως τώρα να μην έχετε τέτοιες εμπειρίες να σας προστατεύουν οι γονείς σας και να μη σας τα λένε, αλλά θα δείτε και εσείς την πορεία της ζωής σας πόσο άμεσα συνδεδεμένα είναι τα συναισθήματα, τα βιώματα που έχουμε με το σώμα μας. Άλλωστε σε αυτό στηρίζεται όλες οι τεχνικές χαλάρωσης, ότι είναι άμεσα συνδεδεμένο το μυαλό με το σώμα. Δηλαδή για την τεχνική χαλάρωση σκέφτηκαν οι άνθρωποι ότι όταν είμαι πιεσμένος, είναι πιεσμένη η μύση του προσώπι μου και είμαι σφιγμένος, όλοι οι μύς μου τότε είμαι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Αν λοιπόν χαλαρώσω εγώ τους μύς μου, τότε ίσως καταφέρω να χαλαρώσω και το μυαλό μου. Εκεί στηρίζονται όλες οι τεχνικές χαλάρωσης. Όταν σου λέει, για παράδειγμα, σκέψου ότι είσαι στην παραλία και σε χτυπάει ο ήλιος και ακούς το κύμα. Σε αυτή την περίπτωση, αυτό που προσπαθεί, κοιτάξτε λίγο, ακόμη και αν κάποιοι δεν τα πιστεύετε, θέλω οι δικοί μου φοιτητές να είναι πάντοτε ανοιχτοί σε κάτι, να αφήνουν ένα παραθυράκι, ακόμη και αν το θεωρούν χαζό αυτό. Άρα λοιπόν, αυτές οι τεχνικές θεωρούν ότι αν χαλαρώσω τους μύες, ίσως χαλαρώσω και το μυαλό. Όλα εκεί στηρίζονται, όλα εκεί. Όταν είναι χαρούμενο ένα παιδάκι, θα δείτε ότι χοροπηδάει, όταν βάζουμε ένα γκολ, επίσης το ίδιο πράγμα κάνουμε. Επίσης, επίσης οι μεγάλοι, λέμε πολλές φορές, αυτό με αναγουλιάζει, μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι κτλ. Σας δίνω απλά μερικά παραδείγματα, να σας δείξω πόσο σημαντικό είναι λοιπόν, να τα λαμβάνετε υπόψη σας. Θα περνάω τα θεωρητικά τώρα και θέλω να σας δείξω αμέσως ένα βίντεο για να μην μιλάω μόνο έτσι στη θεωρία και μετά θα πούμε κάποια θεωρητικά πράγματα. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να έχετε υπόψη σας για αυτές τις μικρές ηλικίες είναι ότι είναι σημαντικό να τους διδάξετε, ποιες είναι οι ιδιότητες του σώματός τους. Δηλαδή θα δείτε ότι τα μικρά παιδιά δεν τους αρκεί μόνο να βλέπουν κάτι και να αγγίζουν, αλλά βλέπετε ότι το παίρνουν και το βάζουν στο στόμα τους. Θα δείτε ότι εάν εσείς από τη μικρή ηλικία δεν εξασκήσετε κάποιες βασικές συντονιστικές ικανότητες, τότε αυτά τα παιδιά αν δεν δεχτούν τα κατάλληλα ερεθίσματα και τα δεχτούν για παράδειγμα όταν γίνουν πρώτοι δημοτικού, δεν θα μπορέσουν να αναπληχθούν το ίδιο καλά με κάποιους οι οποίοι τα δεχθήκαν από την αρχή και είναι απλά τα ερεθίσματα τα οποία τους δίνουμε. Βλέπετε εδώ πέρα πολύ απλά παραδείγματα. Ότι από μικρή ηλικία τους βάζουν να κάνουν και κάπως επικίνδυνα πράγματα. Αυτό που προσέχουν σε αυτά τα προγράμματα είναι ότι τους ενδιαφέρει η ατομική εξέλιξη. Αυτό λοιπόν που τους ενδιαφέρει είναι να δουν τι αρέσει στο παιδί. Βλέπετε εδώ με ποιον τρόπο το κάνουν. Το βάζει απλά να σκαρφαλώσει. Προσπαθεί να του διδάξει το σώμα του. Ένα απλό παιχνίδι είναι να βάλεις μέσα σε μια σακούλα διάφορα αντικείμενα. Αυτά τα αντικείμενα να ενδιαφέρουν μεταξύ τους όσον αφορά στο πόσο μαλακά είναι, όσον αφορά στο αν έχουν γωνία κτλ. Για εσάς είναι αυτονόητο. Για ένα μικρό παιδάκι όμως πως γίνεται να αγγίζω κάτι το οποίο δεν το βλέπω. Εάν λοιπόν εσείς εξασκείτε αυτά τα μικρά παιδιά από τόσο μικρά αυτές τις ικανότητές τους και μιλάμε ότι υπάρχουν και ειδικά παιχνίδια για την όσπρηση, για την ακοή και όχι μόνο για την αφή. Για όλες τις αισθήσεις. Εάν θα δείτε τη βιβλιογραφία και όμως σε πάρα πολλούς για τέτοιες μικρές ηλικίες δεν προσφέρουν και οι γονείς δεν ξέρουν τι να τα κάνουν τα παιδιά τους. Δέστε ένα απλό παιχνιδάκι για παράδειγμα. Γιατί το παιδί για παράδειγμα σκέφτεται γιατί αυτό που αγγίζω εδώ δεν είναι το ίδιο με αυτό που αγγίζω δίπλα. Όσο πιο μικρό δεχτεί τέτοια ερεθίσματα τόσο καλύτερα αναπτύσσεται. Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να προσπαθούν να εκφράσουν και τι αισθάνονται. Θα δείτε ότι αν μιλήσουμε εδώ με κάποιους και του πούμε τι αισθάνεσαι όταν ακούς μία μουσική θα κλείσουν το στόμα τους γιατί δεν ξέρουν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Δεν γνωρίζουν τις αντίστοιχες λέξεις. Εδώ υπάρχει η συναισθηματική νοημοσύνη. Αν όσοι ενδιαφέρεστε μπορείτε να το ψάξετε με αυτή τη λέξη. Επίσης είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουν ότι αντικείμενα τα οποία έχουν το ίδιο μέγεθος είναι ακριβώς τα ίδια μπορεί να διαφέρουν στο βάρος. Εμπειρίες που για εσάς είναι εντάξει αυτονόητες για αυτά εδώ όμως τα μικρά παιδιά δεν είναι. Άρα λοιπόν μπορείς να το εξασκήσεις και... Εξηγούν οι γονείς τι είναι βαρύ και τι είναι ελαφρύ. Παρακαλώ. Ένα άλλο παιχνίδι. Αυτό το οποίο ιδιαίτερα οι άνθρωποι της πόλης έχουν σοβαρά προβλήματα. Και τα μικρά τα παιδιά. Διότι παλιότερα μπορούσαν να κυκλοφορούν εξυπώλητα όμως τώρα πια είναι μόνο με παπούτσια και μόνο σε επίπεδο έδαφος. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να τραυματίζονται πολύ συχνά να έχουν στιμποδοκνημικοί προβλήματα. Η αίσθηση της αφής δεν είναι μόνο για τα χέρια. Είδατε πριν έβαλε μέσα σε ένα σακούλι διάφορα αντικείμενα και εκεί τον έβαλε να τα αγγίζει και να εξασκεί τις αίσθησεις του όσον αφορά στο μαλακό, στο σκληρό, στη γωνία, στη βαρύτητα. Τώρα εδώ το ίδιο και τα πόδια εξασκεί και αυτές τις απολύξεις. Λέγεται για παράδειγμα ο ξυπόλητος δρόμος, αν μπορείτε να το ονομάσετε εσείς. Τώρα το έκανα ακριβή μετάφραση από τα γερμανικά. Λέστε εδώ. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόση θετική επίδραση έχει αυτό εδώ το απλό πράγμα στις νευρικές απολύξεις, στην ανάπτυξη του ένας μικρού παιδιού. Τόσο απλό είναι και δεν είναι καθόλου ακριβά. Πολύ σημαντικό είναι από πολύ μικρή ηλικία να κάθεσαι και να του λες διάφορα πράγματα, η μύτη, το στόμα, αυτά που μικρή ηλικία να τα εξασχείς. Δέστε εδώ τι κάνει. Να αναγνωρίζει, να αρχίζει να αναγνωρίζει πρόσωπα, βλέπετε. Που είναι λοιπόν η μύτη, εκεί είναι η μύτη. Αυτά τα κάνουν οι γονείς βέβαια, τα κάνουν από μόνοι τους, χωρίς όμως κάποιος να υπάρχει και να τους δίνει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα. Φαντάζεστε αυτό να γίνεται συστηματικά όπως γίνεται η εκπαίδευση στο δημοτικό και στο γυνάσιο. Αυτό κάνουν αυτοί οι άνθρωποι. Στη συνέχεια μπαίνει και η κούκλα στο παιχνίδι, για να αναγνωρίσουν τα διάφορα μέρη. Δέστε εδώ ένα άλλο σημείο. Αυτά τώρα είναι από γερμανικές εκπομπές, γιατί στο αντίστοιχο ελληνικό δεν μπορείς να βρεις αντίστοιχα βίντεο. Θέλω επίσης όταν βλέπετε το βίντεο να βλέπετε και στο βάθος, για να μπορείτε να κλέβετε ιδέες τι παιχνίδια κάνουν. Εμείς εδώ έχουμε σχεδόν όλο το χρόνο ήλιο. Παίρνουν μια μεγάλη περιοχή όπου έχει χόρτο κάτω και βάζουν διάφορα απλά παιχνίδια. Και εκεί έρχονται τα παιδιά με τους γονείς τους. Δείτε τι απλά παιχνίδια κάνουν. Προσπαθεί να δημιουργήσει καταστάσεις για την εξάσκηση των αισθήσεων. Αυτό με τα πόδια. Το επικεντρώμενο είναι δημιουργικότητα και τους δίνει τη δυνατότητα να δοκιμάζουν. Πόσο στοιχίζει ένα χαρτόνι και να πάρεις έτσι. Και όμως όταν θα έρθει ο γονέας μαζί με το παιδί και το δει, θα σου το φέρει και την επόμενη φορά. Αν είναι σε αυτή την κατηγορία των παιδιών. Σε άλλα παιδιά δεν αρέσουν, άλλα παιδιά αρέσουν να πάνε μπασκετβόλι. Δεχτώ και αυτό. Εγώ σας δίνω και μία άλλη διέξοδο. Για να μην δουλεύετε τυχαία. Τα δίνουν και αρχίζουν και ζωγραφίζουν. Δέστε εδώ, την έχει βάλει επάνω σε μία σκάλα που είναι κάτι επικίνδυνο. Εμείς δεν επιτρέπουμε στα παιδιά να κάνουν τίποτα επικίνδυνο, όμως την προηγούμενη φορά είπαμε ότι η αίσθηση της διέγερσης είναι βασικό χαρακτηριστικό της εσωτερικής παρακίνησης. Και αυτή η διέγερση όσοι έχουν ασχοληθεί με τον αθλητισμό ή όσοι έχουν ασχοληθεί με πράγματα τα οποία τους αρέσουν και όχι πράγματα που δεν τους αρέσουν, θέλουν να το ξανανιώσουν αυτό. Αυτό μας ολοκληρώνει σαν ανθρώπους. Αλλιώς η ζωή δεν έχει νόημα, έτσι απλά. Οπότε την ανεβάζει επάνω στη σκάλα, είναι ο φόβος του ύψους και βάζει διάφορα πράγματα και ο γονέας είναι εκεί. Βλέπετε ότι το βάζει και πέφτει. Εδώ δέστε το τι έχει κάνει. Πόσο συστηχίζει για να τελειώσει το τζάμπο, το παίρνεις και το φτιάχνεις. Και θα σας ζητήσουν σε πάρτι να πάρετε μέρος. Αυτό εδώ έχει φουσκώσει δύο λάστικα, έχει βάλει μια σανίδα εκεί πέρα. Και όμως αυτό δεν θα το ξεχάσει ποτέ στη ζωή του. Το βράδυ θα κοιμάται και την άλλη μέρα θα σου πει να πάμε πάλι εκεί στον κύριο ή στην κυρία που μας έβαλε αυτά εδώ τα παιχνίδια. Δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα σε παιχνίδια συνεργασίας. Δείτε πάρα πολλά τέτοια παιχνίδια έχω βάλει και στο βιβλίο. Εδώ λοιπόν η ψυχοκινητική αγωγή έχει αναπτύξει τα δικά της όργανα και τα δικά της παιχνίδια. Προσπαθεί γιατί συνήθως τα παιδιά τα οποία αποφεύγουν τον ανταγωνισμό έχουνε συνήθως χαμηλή αυτοπεποίθηση. Και δεν έχουνε καλή σχέση με τα όργανα. Εδώ προσπαθεί αυτός να τους δώσει την αίσθηση ότι πάλι μπορούν να τα καταφέρουνε. Και δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα σε αυτό και στην κοινωνική επαφή με τους άλλους. Απλά παιχνιδάκια είναι. Αυτό κάντε το με τα αδερφάκια σας. Δέστε εδώ τι κάνουνε. Μιλούσαμε, δέστε εδώ τι έχουνε κάνει από πίσω. Όποιο παιδάκι μπορεί ρίχνει εδώ την μπάλα είναι πριν το μπάσκετ. Όποιο παιδάκι μπορεί ρίχνει εδώ την μπάλα, όποιο μπορεί ρίχνει εδώ την μπάλα. Λέγεται αρχή της διαφοροποίησης. Δηλαδή δεν βάζεις σε όλα τα παιδιά να κάνουν την ίδια άσκηση. Ανάλογα με το κάθε παιδί με τις δυνατότητες του το αφήνει να επιλέξει. Για αυτό σας είπα ρίχνετε μια ματιά και πίσω να βλέπετε τι παιχνίδια τους βάζουνε. Και είναι εύκολο αυτό να το κάνεις, πολύ εύκολο. Γιατί θα σας ζητήσουν να οργανώσετε και πάρτι και να συμμετέχουν και οι γονείς. Αυτό εδώ, ο ίδιος ο γονέας το παίρνει το παιδί. Γιατί αλλιώς φαντάζετε να έχετε εσείς 20 παιδιά εκεί και να περιμένει το κάθε παιδί. Όσο και ενδιαφέρον να είναι, από τη στιγμή που θα περιμένουνε, θα βαρεθούνε και θα σηκωθούν να φύγουνε. Οπότε σημαντικό να συμμετέχουν και οι γονείς σε τέτοια προγράμματα. Απλές κατασκευές τους βάζουνε να κάνουν και τρελένονται για εσάς. Μπορεί να σας φαίνεται χαζό αυτό το πράγμα, αλλά για αυτά έχει νόημα. Βλέπετε το χαμόγελό του, έβαλε μία μπαλίτσα επάνω. Πήρε ένα παλιό κολυμπητήριο και έχει κάνει κάτι ανάλογο. Φαντάζεστε εσείς σε έναν παιδότοπο να δίνεται ψυχοκινητική αγωγή. Εγώ πιστεύω ότι θα έρθει πάρα πολλοί κόσμοι, γιατί η παιδότοπη που βλέπω είναι μία κουτσουλιά. Εντάξει, αν δεν επενδύσεις δεν θα μπορέσεις να το βγάλεις πέρα. Δέστε κάποια παιχνίδια. Κάποια παιχνίδια, όπως λέει ο Κίπχαρτ. Ναι μεν τους βάζουν πολύ ένταση και βλέπετε και έχει τη διέγερση, το ρίσκο, τους βάζουν όμως και χαλάρωμα. Θα συναντήσετε πολλά παιδιά τα οποία τα λες κάτσε εκεί πέρα και δεν σου κάθεται με τίποτα. Άρα λοιπόν θα πρέπει να βγάλει την ενέργειά του και στη συνέχεια να του δείχνεις και τρόπους πώς να χαλαρώνει και να το διδάξεις αυτό. Για παράδειγμα, όταν νιώθεις ότι αρχίζεις και χάνεις τον έλεγχό σου, κάτι πολύ απλό είναι να ακολουθήσεις τις γραμμές εδώ πέρα στο χέρι σου. Για παράδειγμα, υπάρχουν ένα σωρό τέτοια παιχνίδια που όμως επειδή εμείς δεν τα διδάσκουμε εδώ πέρα στο τεφά, δεν τα ξέρουν και οι υπόλοιποι. Δέστε τι κάνουν για να τους χαλαρώνουν για παράδειγμα. Συνειδητά. Δέστε εδώ, βουτιά μέσα. Δέστε εδώ το παιδί, τι κάνει και το βλέμμα του, προσέξτε το. Θα βάλει μέσα, δέστε το τώρα εδώ, τα κατάφερε. Δέστε εδώ ένα άλλο παιχνίδι. Έτσι και είναι πολύ ωραίο παιχνίδι να βάλετε έτσι σφουγγαράκια και να έχετε εκεί παιδιά και να σημαδεύουν τα άλλα τα παιδιά. Να σου πω, έτσι και βάλεις τη δημιουργικότητά σου, σφουγγάρια βρίσκεις σίγουρα. Καλώς, ok. Είναι ανάγκη δηλαδή να έχεις αυτά τα σφουγγάρια από πίσω και να πέφτουν έτσι, βάλε ένα απλά όταν σε βρίσκει να πέφτεις κάτω, ένα απλό. Άκουσε λίγο. Φτάνει. Δεν είναι ανάγκη να το κάνεις με τον ίδιο τρόπο όπως το κάνει αυτός. Πάρε την ιδέα του και προσπάθησε να το προσαρμόσεις με τα δικά σου τα μέσα να το κάνεις. Αρκεί όμως να σε ενδιαφέρει και να πιστεύεις σε αυτό που κάνεις. Σήκω από εκεί πέρα, σηκωθείτε και αλλάξτε θέση εκεί πέρα. Σηκωθείτε και πάτε όπου θέλετε. Δες εδώ ένα παιχνίδι, μπορείτε και να φύγετε. Από το να σε έχω εδώ και να μην το χαλάσεις. Κοίταξε, σου έδωσα την άδεια να φύγεις αλλά μην συνεχίζεις να μιλάς. Σε αυτό εδώ το παιχνίδι έχει βάλει απλά ένα σχοινάκι γύρω γύρω, το κρατάνε τα παιδιά. Αυτός που είναι στο κέντρο του τα δένετε εσείς τα μάτια, μην του λέτε να κλείσεις τα μάτια. Βάλτε από αυτά εδώ που κλείνουν τα μάτια και αυτός εδώ έχει ένα στόχο να πηγαίνει και όπου με κλειστά μάτια για να πέσει επάνω στον κύκλο και ο κύκλος θα πρέπει να μετακινείται για να μην πέσει επάνω του. Δέστε το λίγο το παιχνίδι. Αυτός που είναι στο κέντρο έχει κλειστά μάτια. Αυτό. Αυτοί εδώ τώρα που βλέπετε αυτά τα άτομα κάνουν μαθήματα για την ψυχοκινητική αγωγή ώστε να μπορέσουν στη συνέχεια να τα εφαρμόσουμε. Εδώ στο τεφά ο στόχος ο δικός μου είναι να κάνω ένα τέτοιο πρόγραμμα ώστε όσα παιδιά ενδιαφέρονται και πιστεύουν σε αυτό να το ακολουθούν. Βλέπετε ότι είμαστε σε κάποια πράγματα τα οποία θα μπορούσαν να σας δώσουν και άλλους τρόπους εκτός από το να δουλέψετε στο σχολείο. Το επόμενο τώρα που θα σας δείξω έχει άμεση σχέση με το σχολείο αλλά και με εσάς εδώ πέρα. Είναι το τι μπορείς να κάνεις μέσα στην τάξη επειδή εσείς τώρα στέκεστε εδώ πολύ ώρα και μετά από ένα τέταρτο, ένα εικοσάλεπτο αρχίζουν οι μαθητές να κουράζονται όπως και εσείς. Σε αυτή την περίπτωση δέστε τι μπορείτε να τους κάνετε. Αυτός ήταν καταπληκτικός δάσκαλος. Για παράδειγμα ο στόχος μου είναι στην πράξη των παιδαγωγικών να μάθετε να χτυπάτε αυτούς εδώ τους ρυθμούς ακόμη και τους δημοτικούς και όλα. Θα δώσει ιδιαίτερη βαρύτητα στη μουσικοκινητική αγωγή. Μέσα στην αίθουσα έχει βάλει αυτός αυτά εδώ τα απλά σανίδια. Οπότε τα παιδιά τα οποία θεωρούν ότι έχουν ανάγκη να κινηθούνε, σηκώνονται από το θρανίο τους και δεν παίζουν με το κινητό τους, βγάζουν αυτό που έχουν να βγάλουν. Δεν λέω για εσάς. Μέσα στο μάθημα είναι αυτό. Δέστε το λίγο, πάρτε μια γεύση. Σας φαίνεται περίεργο όμως, τόνισα ότι... Ακούστε με λίγο. Πολλοί λένε θα τους κάνω μια μισή ώρα μάθημα και έρχονται εδώ και αρχίζουμε και σας λέμε μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα. Από το πρώτο δεκάλεπτο σας έχω χάσει. Απέξω αυτός που με βλέπει λέει α αυτός τους κάνει μια μισή ώρα μάθημα, άρα είναι καλός δάσκαλος. Όμως η αποτελεσματικότητά μου είναι μηδέν. Ένας άλλος δάσκαλος κάνει δέκα λεπτά μάθημα, λέει τα πιο σημαντικά πράγματα και σε διώχνει. Ο αξιολογητής απέξω τον βλέπει και λέει τι κάνει αυτός ρε. Κάνει δέκα λεπτά, μετά τα παιδιά κάνουν φασαρία, αυτο θέλω να αλλάξω εδώ πέρα. Δεν σημαίνει ότι η ποσότητα είναι και ποιότητα. Το ίδιο και στο σχολείο. Το συναντάμε στο δικό μας το μάθημα. Τους έχει δύο μπασκέτες, δέκα εδώ, δέκα εκεί και τους βάζει να κάνουν σούτ. Ναι αλλά μέχρι να έρθει στο επόμενο δέκα άτομα εκεί τον έχεις χάσει. Είναι προτιμότερο να βάλεις πέντε παιδιά σε μία μπασκέτα, πέντε παιδιά στην άλλη μπασκέτα και τους άλλους να τους βάλεις να παίξουν. Απέξω θα πει τι κάνει αυτός ρε. Ναι αλλά αυτά τα πέντε λεπτά θα είναι πραγματικά πέντε λεπτά εξάσκησης. Αφού δεν έχουμε τόσες πολλές μπασκέτες. Βλέπετε ότι αυτό εδώ, αυτή η αρχή και το ίδιο λάθος κάνουμε και εμείς σε εμάς. 45 λεπτά λέει καλαματιανός. Μα το αγοράκι 45 λεπτά του γυρνάει ανάποδα. Δεν έχει νόημα. Άρα λοιπόν καλύτερα να κάνεις ένα δεκάλεπτο στην αρχή και στο επόμενο μάθημα ξανά ένα δεκάλεπτο παρά να τον έχεις εκεί 45 λεπτά και από ένα σημείο και μετά να βγάζει αντίδραση και να μείνει εκεί το μυαλό του. Σε όσους αγγίζω ίσως να είναι... δέστε λίγο πως γίνεται εδώ. Ο δάσκαλος είναι αυτός εδώ με τα μαύρα. Και παίρνουν και μία ράβδο μπορούν να έχουν. Οι άλλοι κάνουν μάθημα. Οι άλλοι κάνουν την άσκησή τους. Λοιπόν το ίδιο επιχείρημα που είπε η Κατερίνα θα μπορούσε να πει για τα παιδιά τα οποία τα έχουμε βάλει σε μία μπασκέτα. Γιατί αυτό λένε οι δάσκαλοι. Ξέρεις λένε εάν εγώ χωρίσω τα παιδιά της ομάδας όπως μας λες εσύ Ρεχαντζόπουλε τότε θα χάσω τον έλεγχο. Σας πληροφορώ ότι όπου οι μαθητές κατάλαβαν ότι το μάθημα γίνεται για αυτούς και όχι για το σύμβουλο ή για τον εξωτερικό εκεί κάθονται φρόνιμα. Όπου έχεις ένα, δύο, τρεις είχα σήμερα αυτή εδώ η ομάδα η οποία μου έκανε τη ζωή δύσκολη. Σε αυτούς θα πρέπει εσύ να εφαρμόσεις τις αρχές αντιμετώπισης ανεπιθύμητης συμπεριφοράς. Όχι όμως για τέσσερις βλαμμένους να χαλάσεις εξήντα άτομα. Ναι έτσι ξεκάθαρο είναι. Εκεί έχει ευθύνη ο δάσκαλος. Δηλαδή όταν ο δάσκαλος έχει ένα τμήμα εξήντα ατόμων όπως συνήθως έχω εγώ εδώ και έχω όλο το τμήμα από πάνω με πίεση και με μαστίγιο τότε όλο το τμήμα θα μου βγάλει αντίδραση. Γιατί αν προσέξτε και στα τμήματά σας αυτοί οι οποίοι δημιουργούν το πρόβλημα είναι ένας, δύο, τρεις. Αν εσύ δεν αντιμετωπίσεις αυτούς τότε είσαι κακός δάσκαλος. Δεν σου φταίνει τα υπόλοιπα παιδιά τα οποία είναι καταπληκτικά παιδιά. Και συνήθως δηλαδή πάμε στο γραφείο και μου μιλάνε Α μωρέ εκείνος εκεί ο Χατζόπουλος τι πράμα είναι. Ο Χατζόπουλος είναι ένας. Υπάρχουν άλλοι 59 όμως οι οποίοι κάθονται και σε ακούνε και περιμένουν από σένα να κάνεις μάθημα. Για αυτούς τους 59 δεν θα τους βάλω όλους σε μία μπασκέτα. Αυτούς τους 59 θα τους χωρίσω σε ομάδες και θα προσπαθήσω να τους πείσω πόσο σημαντικό είναι να εξασκευθούν σε αυτό εδώ το πράγμα. Και στο κάτω κάτω της γραφής εάν θεωρούν ότι το μπάσκετ δεν τους εκφράζει θα τους δώσω τη δυνατότητα να παίξουν κάτι άλλο. Και αν θέλουν ας φέρουν και το ποδήλατο στο σχολείο τους. Εντάξει αυτό είναι το δικό μου το σκεπτικό. Μια και μιλάμε για διαβίου άθληση για υγεία και για εσωτερική παρακίνηση. Αν το πηγαίνουμε έτσι. Προτιμώ λοιπόν να αντιμετωπίσω αυτά τα παιδιά και να δουλεύουν τα παιδιά σε ομάδες παρά να τους έχετε όλους μαζί. Σε περίπτωση που εδώ κάποιος κάνει φασαρία του δίνεις μία παρατήρηση και την επόμενη φορά έχει τις συνέπειες. Και τελείωσε η ιστορία. Γιατί όλο και κάποιος θα βρεθεί να χτυπήσει τον άλλο ή να κάνει ξυφομαχία. Για αυτά τα 2-3 άτομα όμως, εάν πιστεύεις σε αυτό το είδους τη δασκαλία, κάντο. Πιστεύω ότι όταν κάνεις τέτοιο είδους παιχνίδια μέσα στο μάθημα, η απόδοση των παιδιών είναι πολύ μεγαλύτερη από το να σας έχω όλη την ώρα εκεί και να σας δίνω γνώσεις. Δοκιμάστε το και θα δείτε. Τώρα που θα διαβάζετε στις εξετάσεις, ξέρω άτομα που κάθονται και διαβάζουν 4 ώρες και από αυτές τις 4 ώρες ούτε μία ώρα δεν είναι ώρα διαβάζεματος. Κι άλλα άτομα που διαβάζουν μία ώρα και είναι συγκεντρωμένα εκεί. Αυτή είναι η διαφορά. Εδώ τώρα μία άλλη τεχνική είναι την ώρα του διαβάζοντας. Διαβάζουν και γράφουν αυτό το οποίο διαβάζουν. Θεωρείτε ότι αυτό σε κάποια παιδιά τα βοηθάει. Βλέπετε λοιπόν τις κίνησεις που κάνουν. Παρατηρήστε το λιγάκι. Αυτό. Βλέπετε έχει μπροστά. Βλέπετε έχει μπάλες μέσα. Δέστε εδώ τι κάνουνε τα παιδιά. Και σε εμάς δεν μπορούν να σταθούνε. Για να μην χτυπήσουν. Φαντάζεστε. Όχι ένας δάσκαλος είναι. Τι νομίζετε όλοι οι Γερμανοί το ίδιο κάνουνε. Ένας δάσκαλος το κάνει. Μην νομίζετε ότι εκεί είναι οι θεοί οι Γερμανοί και εμείς εδώ είμαστε οι πατάτες. Βλέπετε τα υπόλοιπα παιδιά διαβάζουνε. Πάμε άλλη άσκηση που μπορείτε να έχετε μέσα στην τάξη. Πόσο δηλαδή στοιχίζουνε τόσο πολλοί αυτά εδώ. Πόσο τόσο πολλοί. Και δέστε και αυτό εδώ. Αυτά παιδιά σε τι επίπεδο έχουν φτάσει. Πάμε να πούμε λίγα λόγια για τη φιλοσοφία αυτόν εδώ που σας έδειξα. Είδατε μόνο παιχνίδια σκόρπια. Αλλά είναι πολύ σημαντικό αυτά τα παιχνίδια να μην είναι σκόρπια και ό,τι μου έρχεται στο μυαλό να το βάζω. Αλλά να τα χρησιμοποιώ με βάση κάποια μεθοδολογία. Τάσος είπαμε. Ναι. Συγχώνονται έτσι. Δηλαδή δεν είναι μια συγκεκριμένη ώρα που θα το κάνουν αυτό ή όποτε θέλουν να το κάνουν το καθένα. Αυτό εξαρτάται από εσένα. Αν έχεις κάποιο παιδί το οποίο έχει και θα συναντήσετε τέτοια παιδιά τα οποία είναι υπερκινητικά από το να τα έχεις όλη την ώρα. Βγες έξω και κάτσε φρόνιμα και κάνε. Καλύτερα είναι να του δίνεις διέξοδο. Διότι αυτή είναι η φύση αυτού του παιδιού. Δεν έχει νόημα να το βαράς σφαλιάρες ή να το βάζεις στη Μωρία. Πρέπει να ικανοποιείς. Όλοι οι άνθρωποι όταν φεερώμαστε με κάποιον τρόπο το κάνουμε αυτό γιατί θέλουμε να ικανοποιήσουμε μια ανάγκη μας. Δηλαδή αν εκείνος εκεί έχει τώρα μια εμπομενίτσα και τη στέλνει μηνύματα, ό,τι και να πω εγώ, η ανάγκη του είναι να τη στέλνει εκεί το μήνυμα και να τα καταφέρει. Ό,τι και να πω εγώ σαν δάσκαλος δεν έχει νόημα γιατί πρέπει να ικανοποιήσει αυτή την ανάγκη του. Τώρα είναι τραβηγμένο αυτό εδώ, αλλά το ίδιο είναι και σε εσάς. Από ένα σημείο και μετά βλέπω ότι μια μισή ώρα είναι πάρα πολύ για να μείνετε εδώ συγκεντρωμένοι. Είναι λίγα τα άτομα που έχουν την ικανότητα να μείνουν μια μισή ώρα. Και πολλές φορές αυτό οφείλεται ότι εμείς σαν δάσκαλοι δεν οργανώνουμε το μάθημά μας με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορέσουμε να κρατήσουμε την προσοχή σας. Θα δείτε ότι ο καλός ο δάσκαλος βάζει κάτι πολύ ενδιαφέρον στα μισά περίπου του μαθήματος και προς το τέλος για να μπορέσει να τους... Γιατί σε εκείνο το σημείο έχει βρεθεί ότι δηλαδή περίπου στο 45 λεπτό ότι αρχίζεται και πέφτεται. Τέλος φαν, αυτά για αργότερα εδώ τώρα. Πολύ σημαντικό είναι στην ανατροφοδότηση σε αυτά τα παιδιά. Ποτέ δεν τους λέμε σε αυτά τα παιδιά «Ω, μπράβο ή κοίταξε πώς το κάνει εκείνος και κάντο και εσύ». Αυτό που λες, διάβασέ το αυτό εδώ, «όποτε θέλει μπορεί να συμμετέχει». Διαβάστε το λίγο για να μην μ' ακούτε μένα μόνο. Όποτε θέλει συμμετέχει, όποτε θέλει φεύγει. Συνήθως είναι άτομα ομάδες 8 έως 10 άτομα, τα γκρουπάτια που σχηματίζουν. Βαρύτητα δίνεται στη συμμετοχή, ανατροφοδότηση, πω πω έμεινες πολύ ώρα κρεμασμένος. Αυτό και αν είναι, δηλαδή στην ουσία, περιγράφεις μόνο αυτό το οποίο κάνει. Αυτό, τίποτε άλλο, ούτε πολύ ψηλά ούτε τίποτε άλλο. Εδώ τώρα, από τη στιγμή που θα δεχτεί να συμμετέχει, είναι πολύ σημαντικό να καθορίσετε κανόνες. Δεν σημαίνει ότι κάνει ό,τι θέλει μέσα στο μάθημα. Αυτό σημαίνει την πρώτη φορά έχεις κίτρινη, να οι κανόνες, άκου, ευγενικώς, προστασία περιουσίας. Την πρώτη φορά κίτρινη, τη δεύτερη φορά κόκκινη. Δεν σημαίνει, δηλαδή, ότι και εδώ κάνει ό,τι θέλει. Μπορεί όμως, ανά πάσα στιγμή να σηκωθεί και να πάει να καθίσει στον μπάνκο, που είναι για τα παιδιά τα οποία δεν θέλουν να συμμετέχουν. Ας υποθέσουμε ότι έχετε ένα παιδάκι, το οποίο είναι πρωτάκι, δεν συμμετέχει στο μάθημα. Κάθε φορά παρενοχλεί τους υπόλοιπους, πηγαίνετε εσείς και το ρωτάτε για τα ενδιαφέροντά του. Αυτό δεν απαντά και σηκώνεται και φεύγει. Τι θα κάνετε? Θα έχετε ένα, δύο τέτοια παιδιά. Αυτά τα δύο παιδιά είναι που θα σας κάνουν τη ζωή μαρτύριο. Έναν τρόπο, τι θα μπορούσατε, πώς θα μπορούσατε να αντιμετωπίσετε αυτά τα παιδιά, τι θα μπορούσατε να κάνετε. Πώς θα προσπαθούσατε να αντιμετωπίσετε αυτό το πρόβλημα, με βάση τώρα εδώ, της αρχές της ψυχοκυνητικής. Το όνομά σου? Δημήτρη. Θα το ρωτήσουμε και του αρέσει να παίζει. Μπράβο. Ενώ η περισσότερη, τι λέμε, θα παίξει ποδόσφαιρο. Αν δεν σου αρέσει το ποδόσφαιρο, φεύγεις. Μπράβο. Βλέπω ότι η αρχή, πολύ ωραίο. Αυτή λέτε και ότι τον ρωτάει τα ενδιαφέροντα του και δεν απαντά. Άρα λοιπόν, πολύ σωστά, τον πλησιάζεις. Ξέρετε, το πιο σημαντικό από όλα είναι να νιώσει το παιδί ότι εσύ ενδιαφέρεσαι για αυτόν. Άρα λοιπόν, στην αρχή, όταν θα τον πλησιάσεις, αυτό είναι μία τακτική έτσι, δεν σημαίνει ότι είναι η τέλεια. Δεν θα του πεις ούτε για το μάθημα ούτε τίποτα άλλο. Το όνομά σου? Βάσια. Πώς? Βάσια. Γεια σου Βάσια, πώς είσαι σήμερα. Θα πάθει την πλάκα της ζωής του το παιδί. Θα πάθει την πλάκα της ζωής του, γιατί οι δάσκαλοι όταν πλησιάζουμε τέτοια παιδιά, τα πλησιάζουμε με ένα τέτοιο βλέμμα και δεν θέλουμε να έχουμε και καμία επαφή. Δηλαδή, αν η ημέρα περάσει χωρίς να εγώ να πλησιάσω τη Βάσια, είμαι ευτυχισμένος. Εγώ σας ζητάω να κάνετε το αντίθετο. Πλησιάσετε αυτά τα παιδιά και να τα ρωτήσετε τι κάνουνε. Να δείξετε ενδιαφέρον για τη ζωή τους. Δεν σημαίνει ότι θα πάτε και θα μπείτε στην οικογένειά τους. Δεν σας ζητάω κάτι τέτοιο και αυτό θα είναι λάθος. Αύριο με τη γυναίκα σου. Το επόμενο. Αυτός σου λέει δεν θέλω με τίποτα να ασχοληθώ. Εσύ πάρε ένα σχοινάκι, πάρε μία μπάλα, πάρε ένα στεφάνι και λες κοίταξε εδώ πέρα τι έχω. Δες εδώ πέρα με το σχοινάκι μπορούμε να κάνουμε αυτό εδώ το πράγμα, του δίνεις ερεθίσματα. Τον βλέπεις αυτόν, γιατί πράγμα αυτός... Δεν είναι ανάγκη να σου πει ναι με αυτό, γιατί αν τον ρωτήσεις θα σου πει δεν θέλω τίποτα να κάνω. Πρόσεξε το βλέμμα του. Που θα δώσει βαρύτητα, τι θα κοιτάξει την μπάλα, θα κοιτάξει το στεφάνι. Αν τσακώσεις το βλέμμα του, ποιο είναι το σημείο το οποίο τον ενδιαφέρει, κάνει εκείνο το όργανο και κάνει κάτι με εκείνο το όργανο και πες του κοίταξε πέντε τσιλικάκια ας πούμε κάνω, πέντε αγγελάκια. Τι λες, είναι αυτό εδώ που κάνουμε με την μπάλα. Αυτός ίσως να το πάρει και να κάνει 2-3. Του λες, ok δεν πειράζει, αν θέλεις μπορείς να εξασκηθείς, τώρα όμως πρέπει να πάω και στα υπόλοιπα παιδιά. Αυτό δεν θα το κάνεις, δεν θα αφήσεις το τμήμα και θα πας εκεί. Την ώρα που τα άλλα τα παιδιά θα παίζουν, τότε θα τον πλησιάσεις. Γιατί αυτά τα παιδιά συνήθως είναι στα Κάγκελαρ στο σχολείο. Τα έχουν εκεί, τα προβληματικά παιδιά τα ονομάζουμε και κανένας μας δεν τα βοηθάει και οι δάσκαλοι δεν έχουμε τις γνώσεις. Του δίνεις λοιπόν ένα στόχο και του λες, προσπάθησε να κάνεις πόσα νομίζεις εσύ ότι μπορείς να κάνει αυτός. Μπορεί να σου πει εκατό. Πέντε. Αυτό είναι δικό σας θέμα. Το δεσμεύεις, φεύγεις, ξαναγυρνάς. Ρωτάς τη δασκάλα με τι του αρέσει να ασχολείται. Για παράδειγμα, κατασκευές λέει η δασκάλα. Του αρέσει την ώρα που έχουμε τη χειροτεχνία, αυτός με τέτοια πράγματα ενδιαφέρεται. Άρα λοιπόν την επόμενη μέρα φέρνεις εσύ τρεις κούτες, φέρνεις και ένα ψαλίδι από αυτά που είναι ειδικά για παιδιά και να κόβουν. Και του λες, κοίταξε οι υπόλοιποι παίζουν ποδόσφαιρο, εσύ εδώ πέρα όμως, οι υπόλοιποι κάνουν κάποια άλλη δραστηριότητα. Αν σου αρέσουν οι κατασκευές, τα αφήνεις εκεί πέρα. Του αφήνεις και κάποιες μπογιές, το σπίτι της φραουλίτσας, γι' αυτό είναι σημαντικό. Μπορεί να γελάτε αλλά δεν μπορεί να είσαι δάσκαλος χωρίς να ξέρεις τον κόσμο των παιδιών και ποιο είναι το παιχνίδι το οποίο έχει τώρα πέραση. Αλλιώς είσαι ένας απλός δάσκαλος. Το παιδάκι λοιπόν κάνει διάφορα, κάνει παραθυράκια και στη συνέχεια προσπαθείς να εντάξεις και άλλα παιδιά μέσα στο παιχνίδι. Και να παίξουν το παιχνίδι τα τρία γουρουνάκια και τον κακό το λίκο για παράδειγμα. Η βασική μέθοδος, θα το προχωρήσω, η βασική μέθοδος διδασκαλίας της ψυχοκινητικής αγωγής είναι η επαγωγική μέθοδος. Εμείς συνήθως χρησιμοποιούμε την κλειστή μέθοδο διδασκαλίας όπου κάνουμε επίδειξη της δεξιότητας, τα παιδιά το εξασκούνε, θα σε στείλω στην άκρη και σένα. Έχεις μια παρατήρηση εδώ πέρα, οι δυο σας. Εξάσκηση και στη συνέχεια εφαρμογή, ναι. Σε αυτήν εδώ τη μέθοδο, στην επαγωγική μέθοδο, αυτό που κάνουμε είναι, τους δίνεις ένα πρόβλημα και τα παιδιά προσπαθούν να βρουν μια λύση μόνα τους. Κάθε φορά, δηλαδή, όταν πηγαίνεις σε ένα τέτοιο μάθημα ψυχοκινητικής αγωγής, έχεις δύο τέτοια κινητικά προβλήματα ή προβλήματα συνεργασίας με τους άλλους και τους τα θέτεις ώστε αυτοί να τα βρουν μόνοι τους στη λύση. Άρα λοιπόν, η κυρίαρχη μέθοδος είναι η επαγωγική. Εδώ τώρα, αυτά τα παιδιά συνήθως φοβούνται. Τι έχεις, εσύ έχεις φέρει αυτό εδώ το σανίδι για να κάνουν ισορροπία. Όμως αυτά φοβούνται και όχι τόσο πολύ τη σωματική τους ακαιρεότητα, φοβούνται την αποτυχία και τα σχόλια των άλλων. Πώς θα το αντιμετωπίσεις αυτό τους λες, έλα είναι πανεύκολο συνήθως λέμε. Ναι αλλά λέγοντάς τους, έλα είναι πανεύκολο που όλοι το λέμε σιγά, τι είναι. Τι πετυχένεις εσύ σε αυτά τα παιδιά. Τι πετυχένεις όταν χρησιμοποιείς μια τέτοια έκφραση που την ακούω συνέχεια. Έλα ρε, είναι πανεύκολο. Προσπαθείς να του δώσεις εσύ. Έτσι μπράβο, μπέστε μέσα στη ψυχολογία αυτών των παιδιών. Σε κάποια παιδιά που είναι έτσι ανταγωνιστικά και έχουν αυτοπεποίθηση, αυτό το έλα είναι πανεύκολο, δα σαν κίνητρο. Σε άλλα παιδιά όμως που έχουν προβλήματα, έχει τελείως αντίθετη επίδραση. Άρα λοιπόν, αποφύγετε σε αυτά τα παιδιά, έλα είναι εύκολο. Τι μπορείς να κάνεις σε τέτοιες περιπτώσεις. Το παιδί λοιπόν, αν δεν τα καταφέρω σε αυτό που ο δάσκαλος θεωρεί πανεύκολο, τότε δεν θα με εκτιμά καθόλου, δεν θα δοκιμάσω. Ένας άλλος δάσκαλος όμως τι κάνει. Εκφράζει αυτό που φοβάται ο μαθητής και το εκφράζει με χιούμορ. Για παράδειγμα, διαβάστε το εδώ πέρα, αυτά εδώ για να μην σας λέω μόνο εγώ. Μια διαφορετική αντιμετώπιση ανάλογων παιδιών. Άρα λοιπόν, τη μέθοδο αποδόμηση σε αυτή, προσέξτε δεν είναι η καλύτερη, κάθε φορά εξαρτάται ανάλογα με το παιδί. Το πρώτο που κάνεις είναι παρουσιάζεις μία κινητική δραστηριότητα, η ισορροπία εδώ πέρα, ότι αυτό είναι πολύ δύσκολο. Άστο, άστο, μην το κάνεις, θα χτυπήσεις αυτό εδώ. Ένα το κρατούμε, άρα λοιπόν, αφού είναι δύσκολο, είναι πιο άνετο εδώ παιδάκι τώρα πια. Στη συνέχεια εκφράζει τον φόβο των μαθητών με σωματικά. Τρέμουν τα ποδαράκια μου, κοίτα πού να περάσω, αλλά με κυνηγάει, τί γρισα από πίσω. Αυτός ο δάσκαλος χρησιμοποιεί εικόνες. Πάει να περάσει αυτή, πάει κάτω, έχουμε δάμπη στον προκοδηλάκι, να φύγω γρήγορα, κάτι τέτοια. Στη συνέχεια χρησιμοποιεί λοιπόν χιούμορ κι αστείες ιστοριούλες. Προκαλεί τους μαθητές, όχι μόνο αυτός να το κάνει, αλλά να κάνουν και οι μαθητές τους. Τι κάνουμε όταν φοβόμαστε παιδιά και παίρνουν εκφράσεις και τέτοια. Από τη στιγμή που θα σαρκάσουν τον εαυτό τους και θα αναγνωρίσουν αυτόν τον φόβο τους και θα γελάσουν με αυτό, έχεις κερδίσει το παιχνίδι. Αποδέχεται λοιπόν. Μπορεί να μην περάσει το πόδι, να μην κάνει την ισορροπία έτσι όπως το θέλεις. Δεν πειράζει, έχει μια πετρούλα δίπλα, ακούμπισε και ας χάσει την ισορροπία σου. Δομή μαθήματος ψυχοκινητικής αγωής. Το ισαγωγικό μέρος εντάξει οκτώ με δέκα άτομα παίρνεις κάποιες παρουσίες. Από ένα σημείο και μετά οκτώ δέκα άτομα, πολύ γρήγορα το κάνεις. Στην αρχή έχεις ατομικές δραστηριότητες στην αρχή και μάλιστα τους δίνεις τη δυνατότητα να ασχοληθούν με ό,τι αυτά θέλουν αλλά να έχει πολύ μεγάλη ένταση. Το σκεπτικό είναι ότι πρέπει να βγάλουν την ένταση που έχουν και ο καθένας και αυτό που θέλει να κάνει και τη δημιουργικότητά του. Μετά από αυτό εδώ, το επόμενο στάδιο είναι ομαδικές δραστηριότητες. Σε δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα εδώ να εκτελώσουν την ενέργεια και να εξασκήσουν μόνα τους σε καταστάσεις μη επικίνδυνες χωρίς να τους λέω άλλος τι να κάνουν, να ρίξουν την μπάλα και να την πιάσουν, ό,τι θέλουν αυτοί. Γιατί συνήθως δεν τα καταφέρουν κιόλας και με τα όργανα. Εδώ, αυτά τα παιδιά έχουν συνήθως σημαντικό πρόβλημα στην κοινωνική επαφή με τους άλλους. Άρα, λοιπόν, χρησιμοποιείς παιχνίδια τα οποία βελτιώνουν την κοινωνική τους ικανότητα. Θα σας δείξω τι εννοώ με τέτοια παιχνίδια. Και το κλείσιμο του μαθήματος συνήθως εφαρμόζονται χαλαρωτικά παιχνίδια. Χαλαρωτικό παιχνίδι? Είμαστε γορίλες συναντή και χτυπάμε το στήθος μετά, είμαστε λαπάδες και πηγαίνουμε εδώ. Κάτι τέτοια θα τα δείτε και στην πορεία και πάρα πολλά παραδείγματα στο βιβλίο. Υπάρχουν τα όργανα της ψυχοκινητικής, αυτό εδώ είναι από τα πιο κλασικά, αυτό εδώ. Ένα παιχνίδι εδώ. Ξέρω ότι αυτά είναι ακριβά, δεν χρειάζεται να το αγοράσετε. Εντάξει. Ένα σεντόνι όμως, μπορείτε να έχετε τέσσερα παιδιά εδώ και παίζουμε τους πυροσβέστες. Είναι ένα γατάκι το οποίο είναι επάνω στην οικοδομή ψηλά, έχει πιάσει φωτιά η οικοδομή και το γατάκι πρέπει να πηδήξει κάτω. Εσύ έχεις την μπάλα, τη ρίχνεις και τα παιδιά προσπαθούν να την πιάσουν με το σεντόνι να συνεργαστούν και οι τέσσερις. Αυτό εννοώ με παιχνίδια συνεργασίας. Άλλο παιχνίδι μπορούν και οι τέσσερις να συνεργάζουν για να ρίχνουν την μπάλα επάνω και να την ξαναπιάνουν. Μπορούν στη συνέχεια να την πηγαίνουν στο νοσοκομείο, στο ασθενοφόρο, τη γατούλα και να την πάνε με το φορείο. Κάνετε τέτοιες ιστοριούλες. Δέστε εδώ το παιχνιδάκι. Εδώ το κάθε παιδί έχει ένα στεφάνι. Γύρνα μπροστά. Το κάθε παιδί γυρίζει το στεφάνι. Ο στόχος εδώ είναι, αφού έχεις γυρίσει το δικό σου το στεφάνι, να τρέξεις το επόμενο και να το γυρίζεις. Και έτσι διαρκώς τα στεφάνια να γυρίζουμε. Παιχνίδι άλλο εδώ πέρα. Είναι αυτά τα κουβέρ που έχουν, που βάζουμε τα ποτήρια για παράδειγμα πάνω, να προσπαθούν να σημαδεύουν από το ένα στεφάνι στο άλλο. Εδώ μόλις το ρίχνει εκεί, περπατά εκεί, πάει και πάει στο επόμενο. Εδώ το άλλο το παιχνίδι για να πάρετε μία ιδέα με παιχνίδια τα οποία δεν χρειάζονται όργανα. Έχει δύο εφημερίδες, δύο φύλλα εφημερίδων παιδιά. Και τι γίνεται. Προσπάθησαν να περάσεις απέναντι χωρίς να παίζει στη λιμνούλα, βάζει το ένα το φύλλο, πατά εκεί πέρα, βάζει το άλλο, πάει εκεί, παίρνει εκεί, το βάζει εδώ και τα λοιπά. Σας φαίνονται εσάς περίεργα. Και εμένα δεν μου άρεσαν αυτά τα παιχνίδια όταν τα έκαναν γιατί ήθελα να παίζω ποδόσφαιρο. Αλλά μην ξεχνάτε ότι το κάθε παιδί έχει τις δικές του επιθυμίες και τις δικές του ανάγκες. Μην κρίνετε από τον εαυτό σας, από τις δικές σας εμπειρίες. Να εδώ ένα άλλο παιχνίδι, το βάζεις μία μπάλα, συνήθως μία μεγαλύτερη μπάλα και του λες να κυλιστεί στον τοίχο γύρω γύρω. Όταν λέω να κυλιστεί στον τοίχο έτσι όπως είναι ο τοίχος, έχει εδώ η μπάλα και προσπαθείς με την μπάλα και έτσι μετακινηθείς χωρίς να σου πέσει μπάλα κάτω. Να ένα παιχνίδι για χαλάρωμα εδώ πέρα. Κάνε τις γραμμές εδώ, απλά αγγίστε τις γραμμές στο χέρι σας. Και μια και σήμερα είναι το τελευταίο μάθημα και ετοιμάζετε για εξετάσεις. Μπορείτε να το διαβάζετε. Ούτε ένα χειροκρότημα στο δάσκαλό σας. Καλά να περνάτε. |
