| id |
2e298f61-5fc6-4789-a29e-2f6c89688fb5
|
| title |
Φτιάξε τη δική σου ιστορία-Παραμυθοκάρτες - Νηπιαγωγείο Επ. 56 /
|
| spellingShingle |
Φτιάξε τη δική σου ιστορία-Παραμυθοκάρτες - Νηπιαγωγείο Επ. 56 /
|
| publisher |
Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων
|
| url |
https://www.youtube.com/watch?v=0dCWAzBSMG8&list=PLvLZ8duymN1Bdag3D9ibNaERK3A-nG3pI
|
| publishDate |
2021
|
| language |
el
|
| thumbnail |
http://oava-admin-api.datascouting.com/static/e0db/ba94/570f/1e20/3ad8/ac40/179c/892b/e0dbba94570f1e203ad8ac40179c892b.jpg
|
| format |
Video
|
| organizationType_txt |
Δημόσιος τομέας
|
| durationNormalPlayTime_txt |
716
|
| genre |
Ανοικτά μαθήματα
|
| genre_facet |
Ανοικτά μαθήματα
|
| institution |
Υπουργείο Παιδείας
|
| asr_txt |
[♪ Μουσική' Γεια σας, είμαι η κυρία Ελένη και βρίσκομαι κοντά σας, για να δημιουργήσουμε μαζί... μοναδικά και απίθανα παραμύθια. Αυτές εδώ είναι οι παραμυθοκάρτες. Όπως βλέπετε, έχουν πάνω τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Στις κόκκινες κάρτες βρίσκεται ο ήρωας της ιστορίας μας. Στις πορτοκαλί κάρτες βρίσκεται ένας τόπος μαγικός. Στις κίτρινες κάρτες βρίσκεται ο στόχος και το όνειρο του ήρωά μας. Στις πράσινες κάρτες βρίσκονται τα εμπόδια, τα προβλήματα, που τον εμποδίζουν να φτάσει στο στόχο του. Στις γαλάζιες κάρτες βρίσκεται ο βοηθός, αυτός που θα δώσει λύση στο πρόβλημά του. Στις μπλε κάρτες βρίσκεται ένα μαγικό αντικείμενο. Και στις μωκ κάρτες βρίσκεται το ευχάριστο τέλος. Το έζησαν αυτοί καλά και εμείς ακόμα καλύτερα. Θέλετε να διαλέξουμε μαζί μερικές κάρτες, τυχαία, και να δημιουργήσουμε το δικό μας παραμυθί? Πάρε έναν ήρωα σπουδαίο, σ' έναν τόπο μακρινό κι ωραίο, με στόχους και όνειρα να του δίνουνε φτερά, μα με λίγα προβλήματα παρόλα αυτά. Ένα βοήθο για να τον βοηθήσει, κάτι μαγικό για να του βρει τη λύση, κι όλοι να ζήσουνε για πάντοτε καλά. Κάπως έτσι η ιστορία μας ξεκινά. Λοιπόν, για να δούμε τι κάρτες μας έτυχαν. Ο ήρωας, η ροήδα μας, είναι μία νεράιδα. Ή μήπως δεν είναι νεράιδα εκεί να πλένει ένα κορίτσι που ντύθηκε της απόκρισης νεράιδας. Για τη δική μου ιστορία, είναι μία νεράιδα. Μια φορά και έναν καιρό, σ' έναν τόπο μαγικό και συγκεκριμένα στη νεράιδοχώρα, ζούσε ένα όμορφο κορίτσι που τη λέγανε ροζίτα. Δεν ήταν κορίτσι, ήταν νεράιδα. Ένα απόγευμα, καθώς απολάμβανε τη βόλτα της στο δάσος παρέα με τις νότες από το αγαπημένο της τραγούδι, εμφανίστηκε μπροστά της μία μάγισσα. Αχ, τι ωραία μουσική είναι αυτή! Τι ωραίο τραγούδι! Το θέλω! Θέλω να γίνει δικό μου! Μα τι λέτε, καλή μου μάγισσα! Αυτό είναι το δικό μου τραγούδι! Δεν μπορώ να σας το δώσω! Νομίζεις! Αυτό το τραγούδι θα γίνει δικό μου! Και η μάγισσα άρπαξε τις νότες και έγινε καπνός! Η ροζίτα ξεκίνησε λυπημένη για την ραδιοχώρα. Λίγο πριν φτάσει, συνάντησε μπροστά της έναν ζωγράφο, τον κύριο Πικασώρο. Τι έχεις, μικρή μου, γιατί κλαις? Αχ, τι να σας λέω, κύριε ζωγράφο μου! Έχασα τις νότες μου! Πού τις έχασες? Μία μάγισσα μου τις πήρε. Τι θα κάνω! Αυτό είναι το αγαπημένο μου τραγούδι! Μη στενοχωριέσαι, καλή μου! Εγώ είμαι εδώ για σένα! Τι εννοείται? Το βλέπεις αυτό το μαγικό πινέλο? Το βλέπω! Με αυτό μπορώ να κάνω τα πάντα! Τι εννοείται? Ό,τι σωγραφίζω με αυτό το πινέλο, ζωντανεύει! Ζωντανεύει! Σας παρακαλώ, ζωγραφίστε τις νότες μου! Περίμενε και περίμενε και περίμενε... και ξαφνικά, τσουπ, οι νότες βγήκαν από το χαρτί! Η Ροζίτα ήταν τόσο ευτυχισμένη! Περπατούσε με τις ώρες από τη χαρά της. Δεν ήθελε να επιστρέψει ακόμα στην Εραϊδοχώρα. Από εκείνο το απόγευμα αποφάσισε να πηγαίνει τα βράδια στα σπίτια των παιδιών... και την ώρα που κοιμούνται να τους τραγουδά αυτή τη γλυκιά και υπέροχη μελωδία. Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς ακόμα καλύτερα! Και τώρα τι λέτε, να ζωγραφίσουμε μαζί ένα υπέροχο ουράνιο τόξο! Αφού έχουμε μπροστά μας όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου, μπορούμε να το κάνουμε κι εμείς! Θα ξεκινήσουμε με το κόκκινο. Κάνουμε μία μεγάλη καμπύλη. Στη συνέχεια, παίρνουμε το πορτοκαλί και ζωγραφίζουμε. Ακολουθεί το κίτρινο. Στη συνέχεια, το πράσινο. Το γαλάζιο, το μπλε και τέλος το μόβο. Τώρα μπορούμε να ζωγραφίσουμε μέσα στον χρώμα που αντιστοιχεί. Πρώτα το κόκκινο, μέχρι να φτάσουμε στο τέλος. Μετά το κίτρινο. Αν δεν έχετε μαρκαδόρο στο σπίτι, μπορείτε να το κάνετε με ξυλομπογιές, νερομπογιές, τέμπερες, ό,τι θέλει ο καθένας. Και τέλος το μόβο. Έτοιμο το ουράνιο τόξο μας. Τώρα τι λέτε, να πάρουμε τις κάρτες μας, να τις μπερδέψουμε και η νεράιδα να γίνει αυτή που δημιουργεί τα προβλήματα, ο ζωγράφος να γίνει ο βασικός ήρωας της ιστορίας μας, η μάγισσα να είναι η καλή βοηθός. Για να δούμε πώς θα το κάνουμε. Πρέπει να τα μπερδέψω πολύ. Για να βάλουμε όλα τα μαγικά μας, όλη μας τη φαντασία και να δημιουργήσουμε ένα διαφορετικό παραμύθι. Μια φορά και έναν καιρό, ζούσε ένα ζωγράφος που το όνομά του ήταν Παμπλίτο. Αυτός ο ζωγράφος ζούσε στο δάσος της μουσικής. Ήταν τόσο καλός. Όνειρο του Παμπλίτο ήταν να επισκεφτεί το μαγικό χωριό. Ήθελε να ζωγραφίσει το διάσημο ουράνιο τόξο. Εμπόδιο όμως στα σχέδιά του, στάθηκε μία περίεργη νεραϊδούλα, που τη λέγανε Μαυρίτα. Τι θέλετε εδώ κύριέ μου, εμείς τους ζωγράφους δεν τους στέλνουμε καθόλου εδώ στο χωριό μας. Θέλω απλώς να ζωγραφίσω το ουράνιο τόξο, τίποτα άλλο. Όχι, να πήγετε, δεν σας στέλνουμε. Ο καημείνος ο ζωγράφος ξεκινούσε το πρωί να ζωγραφίσει το ουράνιο τόξο. Άλλα η πονηρή νεραϊδούλα πήγαινε με το ποτσίρι της και το έσβηνε. Ένα βράδυ, ενώ κοιμόταν ο Παμπλίτο, μπήκε κρυφά στο δωμάτιό του και του έκλεψε το πινέλο. Πού πήγε το πινέλο μου, πού πήγε, τι θα κάνω χωρίς αυτό, πότε θα ζωγραφίζω! Και ενώ έκλαιγε, εμφανίστηκε μπροστά του μία καλή μαγισσούλα. Τι έχεις καλέ μου, ζωγράφε, γιατί κλαις! Αχ, έχω ζωγραφεί το πινέλο μου, δεν μπορώ να το βρω! Μη στεναχωριέσαι, μπορώ να σε βοηθήσω! Και πώς θα το κάνεις αυτό? Με τη μαγική μου σκούπα! Θα τριγυρίσω, από εδώ και από εκεί, και κάποια στιγμή θα το βρω, στο υπόσχομαι! Έτσι έγινε. Η μαγισσούλα ταξίδεψε με τη σκούπα της σε όλο το μαγικό χωριό. Και τελικά, βρήκε το πινέλο. Το είχε κρύψει η νεράιδα στις κουρτίνες από ένα σπίτι. Το βρήκα, το βρήκα, το βρήκα! Αχ, πόσο χαίρομαι! Είναι δικό σου! Πάρ' το! Ο Παυλίτο πήρε το πινέλο και ξεκίνησε να ζωγραφίζει. Μέσα σε λίγες ώρες, το ουράνιο τόξο ήταν έτοιμο. Και έγινε γνωστό σε όλο τον κόσμο. Αυτή ήταν η ιστορία μας. Τελικά, είναι ωραίο να ανακατεύουμε τα χρώματα, όπως και τις κάρτες.
|
| _version_ |
1782817005277020160
|
| description |
: [♪ Μουσική' Γεια σας, είμαι η κυρία Ελένη και βρίσκομαι κοντά σας, για να δημιουργήσουμε μαζί... μοναδικά και απίθανα παραμύθια. Αυτές εδώ είναι οι παραμυθοκάρτες. Όπως βλέπετε, έχουν πάνω τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Στις κόκκινες κάρτες βρίσκεται ο ήρωας της ιστορίας μας. Στις πορτοκαλί κάρτες βρίσκεται ένας τόπος μαγικός. Στις κίτρινες κάρτες βρίσκεται ο στόχος και το όνειρο του ήρωά μας. Στις πράσινες κάρτες βρίσκονται τα εμπόδια, τα προβλήματα, που τον εμποδίζουν να φτάσει στο στόχο του. Στις γαλάζιες κάρτες βρίσκεται ο βοηθός, αυτός που θα δώσει λύση στο πρόβλημά του. Στις μπλε κάρτες βρίσκεται ένα μαγικό αντικείμενο. Και στις μωκ κάρτες βρίσκεται το ευχάριστο τέλος. Το έζησαν αυτοί καλά και εμείς ακόμα καλύτερα. Θέλετε να διαλέξουμε μαζί μερικές κάρτες, τυχαία, και να δημιουργήσουμε το δικό μας παραμυθί? Πάρε έναν ήρωα σπουδαίο, σ' έναν τόπο μακρινό κι ωραίο, με στόχους και όνειρα να του δίνουνε φτερά, μα με λίγα προβλήματα παρόλα αυτά. Ένα βοήθο για να τον βοηθήσει, κάτι μαγικό για να του βρει τη λύση, κι όλοι να ζήσουνε για πάντοτε καλά. Κάπως έτσι η ιστορία μας ξεκινά. Λοιπόν, για να δούμε τι κάρτες μας έτυχαν. Ο ήρωας, η ροήδα μας, είναι μία νεράιδα. Ή μήπως δεν είναι νεράιδα εκεί να πλένει ένα κορίτσι που ντύθηκε της απόκρισης νεράιδας. Για τη δική μου ιστορία, είναι μία νεράιδα. Μια φορά και έναν καιρό, σ' έναν τόπο μαγικό και συγκεκριμένα στη νεράιδοχώρα, ζούσε ένα όμορφο κορίτσι που τη λέγανε ροζίτα. Δεν ήταν κορίτσι, ήταν νεράιδα. Ένα απόγευμα, καθώς απολάμβανε τη βόλτα της στο δάσος παρέα με τις νότες από το αγαπημένο της τραγούδι, εμφανίστηκε μπροστά της μία μάγισσα. Αχ, τι ωραία μουσική είναι αυτή! Τι ωραίο τραγούδι! Το θέλω! Θέλω να γίνει δικό μου! Μα τι λέτε, καλή μου μάγισσα! Αυτό είναι το δικό μου τραγούδι! Δεν μπορώ να σας το δώσω! Νομίζεις! Αυτό το τραγούδι θα γίνει δικό μου! Και η μάγισσα άρπαξε τις νότες και έγινε καπνός! Η ροζίτα ξεκίνησε λυπημένη για την ραδιοχώρα. Λίγο πριν φτάσει, συνάντησε μπροστά της έναν ζωγράφο, τον κύριο Πικασώρο. Τι έχεις, μικρή μου, γιατί κλαις? Αχ, τι να σας λέω, κύριε ζωγράφο μου! Έχασα τις νότες μου! Πού τις έχασες? Μία μάγισσα μου τις πήρε. Τι θα κάνω! Αυτό είναι το αγαπημένο μου τραγούδι! Μη στενοχωριέσαι, καλή μου! Εγώ είμαι εδώ για σένα! Τι εννοείται? Το βλέπεις αυτό το μαγικό πινέλο? Το βλέπω! Με αυτό μπορώ να κάνω τα πάντα! Τι εννοείται? Ό,τι σωγραφίζω με αυτό το πινέλο, ζωντανεύει! Ζωντανεύει! Σας παρακαλώ, ζωγραφίστε τις νότες μου! Περίμενε και περίμενε και περίμενε... και ξαφνικά, τσουπ, οι νότες βγήκαν από το χαρτί! Η Ροζίτα ήταν τόσο ευτυχισμένη! Περπατούσε με τις ώρες από τη χαρά της. Δεν ήθελε να επιστρέψει ακόμα στην Εραϊδοχώρα. Από εκείνο το απόγευμα αποφάσισε να πηγαίνει τα βράδια στα σπίτια των παιδιών... και την ώρα που κοιμούνται να τους τραγουδά αυτή τη γλυκιά και υπέροχη μελωδία. Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς ακόμα καλύτερα! Και τώρα τι λέτε, να ζωγραφίσουμε μαζί ένα υπέροχο ουράνιο τόξο! Αφού έχουμε μπροστά μας όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου, μπορούμε να το κάνουμε κι εμείς! Θα ξεκινήσουμε με το κόκκινο. Κάνουμε μία μεγάλη καμπύλη. Στη συνέχεια, παίρνουμε το πορτοκαλί και ζωγραφίζουμε. Ακολουθεί το κίτρινο. Στη συνέχεια, το πράσινο. Το γαλάζιο, το μπλε και τέλος το μόβο. Τώρα μπορούμε να ζωγραφίσουμε μέσα στον χρώμα που αντιστοιχεί. Πρώτα το κόκκινο, μέχρι να φτάσουμε στο τέλος. Μετά το κίτρινο. Αν δεν έχετε μαρκαδόρο στο σπίτι, μπορείτε να το κάνετε με ξυλομπογιές, νερομπογιές, τέμπερες, ό,τι θέλει ο καθένας. Και τέλος το μόβο. Έτοιμο το ουράνιο τόξο μας. Τώρα τι λέτε, να πάρουμε τις κάρτες μας, να τις μπερδέψουμε και η νεράιδα να γίνει αυτή που δημιουργεί τα προβλήματα, ο ζωγράφος να γίνει ο βασικός ήρωας της ιστορίας μας, η μάγισσα να είναι η καλή βοηθός. Για να δούμε πώς θα το κάνουμε. Πρέπει να τα μπερδέψω πολύ. Για να βάλουμε όλα τα μαγικά μας, όλη μας τη φαντασία και να δημιουργήσουμε ένα διαφορετικό παραμύθι. Μια φορά και έναν καιρό, ζούσε ένα ζωγράφος που το όνομά του ήταν Παμπλίτο. Αυτός ο ζωγράφος ζούσε στο δάσος της μουσικής. Ήταν τόσο καλός. Όνειρο του Παμπλίτο ήταν να επισκεφτεί το μαγικό χωριό. Ήθελε να ζωγραφίσει το διάσημο ουράνιο τόξο. Εμπόδιο όμως στα σχέδιά του, στάθηκε μία περίεργη νεραϊδούλα, που τη λέγανε Μαυρίτα. Τι θέλετε εδώ κύριέ μου, εμείς τους ζωγράφους δεν τους στέλνουμε καθόλου εδώ στο χωριό μας. Θέλω απλώς να ζωγραφίσω το ουράνιο τόξο, τίποτα άλλο. Όχι, να πήγετε, δεν σας στέλνουμε. Ο καημείνος ο ζωγράφος ξεκινούσε το πρωί να ζωγραφίσει το ουράνιο τόξο. Άλλα η πονηρή νεραϊδούλα πήγαινε με το ποτσίρι της και το έσβηνε. Ένα βράδυ, ενώ κοιμόταν ο Παμπλίτο, μπήκε κρυφά στο δωμάτιό του και του έκλεψε το πινέλο. Πού πήγε το πινέλο μου, πού πήγε, τι θα κάνω χωρίς αυτό, πότε θα ζωγραφίζω! Και ενώ έκλαιγε, εμφανίστηκε μπροστά του μία καλή μαγισσούλα. Τι έχεις καλέ μου, ζωγράφε, γιατί κλαις! Αχ, έχω ζωγραφεί το πινέλο μου, δεν μπορώ να το βρω! Μη στεναχωριέσαι, μπορώ να σε βοηθήσω! Και πώς θα το κάνεις αυτό? Με τη μαγική μου σκούπα! Θα τριγυρίσω, από εδώ και από εκεί, και κάποια στιγμή θα το βρω, στο υπόσχομαι! Έτσι έγινε. Η μαγισσούλα ταξίδεψε με τη σκούπα της σε όλο το μαγικό χωριό. Και τελικά, βρήκε το πινέλο. Το είχε κρύψει η νεράιδα στις κουρτίνες από ένα σπίτι. Το βρήκα, το βρήκα, το βρήκα! Αχ, πόσο χαίρομαι! Είναι δικό σου! Πάρ' το! Ο Παυλίτο πήρε το πινέλο και ξεκίνησε να ζωγραφίζει. Μέσα σε λίγες ώρες, το ουράνιο τόξο ήταν έτοιμο. Και έγινε γνωστό σε όλο τον κόσμο. Αυτή ήταν η ιστορία μας. Τελικά, είναι ωραίο να ανακατεύουμε τα χρώματα, όπως και τις κάρτες.
|
