| Διάλεξη 13: Υπόσχεσθα το τελευταίο μάθημα σχετικά με την αποκαλυπτική και τη θέση της αποκαλυπτικής παράδοσης μέσα στην Κοινή Διαθήκη. Δεν είναι ένα ταξίδι μέσα σε έναν υπέροχο αλλά ίσως κάποιος φορές τρομακτικό και σκοτεινό κόσμο, τον κόσμο του αποκαλυπτικού κειμένου. Στο τελευταίο λοιπόν αυτό μάθημα στο οποίο ουσιαστικά δίνονται και κάποιες εργασίες με σκοπό να μελετήσει κανείς πλέον σε πολλούς πρακτικά παραβήματα ακριβώς αυτή την αποκαλυπτική σκέψη όχι μόνο στην αρχαία της, στις αρχές της καταβολές, τις οποίες μέχρι τώρα είδαμε αλλά κυρίως στην πρόσεψή της σήμερα μέσα σε διάφορες μορφές κουλτούρας, με ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για παράδειγμα τον κινηματογράφος. Σε αυτό λοιπόν το τελευταίο μάθημα στο πρώτο μέρος θα κάνουμε μια πάρα πολύ σύντομη αναδρομή στα όσα είδαμε στα προηγούμενά μας μαθήματα. Είδαμε λοιπόν στις προηγούμενές μας εναλλαγήσεις, ξεκινώντας από τα πρώτα μαθήματα, το τι είναι κακοκαλυπτική. Μιλήξαμε για το φιλογραφικό είδος της αποκαλυπτικής και είδαμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Είπαμε ότι αυτά, όπως σε κάθε περίπτωση οικονομικού είδους, διακλίνονται σε αυτά που έχουν να κάνουν τη μοφή, σε αυτά που έχουν να κάνουν το περιθώνα και σε αυτά που αφού στη λειτουργία είναι ενός ο κειμένου. Μιλήσαμε λοιπόν για μια ιδιαίτερη κατηγορία κειμένου, τα οποία δεν θα πρέπει μόνο να τα συνδέσουμε με τον Ιουδαϊσμό, αλλά σε παρόμοια κείμενα που βρίσκονται και σε άλλους πολιτισμούς, είτε στην περιοχή της Μεσοβουλίας είτε και σε άλλες περιοχές του Αγιγμανίτη, όπου παράγει διαφορετική σκέψη. Μιλήσαμε λοιπόν για αυτά τα κείμενα, κείμενα που πρόκειται για κείμενα τα οποία περισσότερο σκοπό έχουν να ελληνεύσουν μέσα από μια προσδοτία και από ένα όραμα του μέλλοντος, το παρόν του ιδιαίωστο, όπου είναι κείμενα που συνήθως γεννούνται μέσα σε καταστάσεις κρίσης και μάλιστα για αυτό το λόγο είχαμε συζητήσει και κάποιες κοινωνιολογικές θεωρίες, οι οποίες μπορούν να εξηγήσουν λοιπόν γιατί γεννιέται το συγκεκριμένο φαινόμενο, το φαινόμενο του Αγιγμανίτη. Και μιλήσαμε σε αυτή τη συνάφεια ακριβώς για τη συμπίκηση ότι μπορούν να οδηγήσουν μία ομάδα στο να δείξει τέτοιες προσδοκίες και μία τέτοια κατανοήση του παρόνους και μία τέτοια εμπειρία του παρόνους και είπαμε ότι συνήθως χρειτίζονται τέτοια κείμενα με καταστάσεις θλίψης και με καταστάσεις όπου αισθάνονται μέλη μιας συγκεκριμένης ομάδας πότε πιέζονται, ότι υπάρχει μία συμφωνία μεταξύ των προσδοκιών τους και αυτό το οποίο βιώνουν μέσα στον παρόν τους και γίνεται μία προσπάθεια να εμβινευθεί το παρόν μέσα από μία προσδοκία για το μέλλον στο οποίο φυσικά τα πράγματα βλέπουν σε μία πολύ διαφορετική προοπτική και σε πολύ διαφορετικές φάσεις. Και στη συνέχεια φυσικά επικεντρωθήκαμε στο πρώτο κομμάτι των εφαρμάτων μας σε παραδείγματα κυρίως από την Βουλγαϊκή Αποκαλυπτική Υπαγγελμανία γιατί είπαμε ακριβώς ότι αυτή βρίσκεται πιο κοντά στα κείμενα της Καινής Διεθνίας. Συγκίνησαμε λοιπόν από τις απαρχές θα λέγαμε της Βουλγαϊκής Αποκαλυπτικής, η οποία λίγο πολύ πρέπει να συνειδηθεί με τα χρόνια μετά την Επιστοφία από την Εκμορουσία και επίσης με τους Προφήτης και με τον Προφητικό Λόγο. Οι υλικά μουσικογραφωτικά κείμενα έχουν στοιχεία αποκαλυπτικά και υπάρχουν φυσικά και το κατεξουχήνα από καλλιτικό κείμενο μέσα στην Παλαιά Διαθήκη του βιβλίου του Βαλιή, για το οποίο μάλιστα γραφιέρωσαμε και ένα ολόκληρο μάθημα και είδαμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, τα οποία σημειώσαμε και διωθήσαμε κυρίως και τιμήναμε σε εκείνα, τα οποία λίγο πολύ συνδέονται και με την Καινή Διαθήκη. Και δεύτερο τέτοιο σημαντικό βιβλίο από το κείμενο, από την αρχαία, από τον Βαρισμό εκείνης της εποχής, συζητήσαμε το βιβλίο του ΕΝΟΚ, τόσο εξαιτίας της σύνδεσης που υπάρχει με το βιβλίο του Βαλιή, όσο και τη σημασία που έχει αυτό το βιβλίο στη συνέχεια μέσα στη γενικότερη παράδοση, αλλά και μέσα στην Καινή Διαθήκη μέσα σε αποκαλυπτικές συνάφες. Και στα επόμενα μας μαθήματα μιλήσαμε κυρίως για το κλιπάν, είδαμε δηλαδή πνέους παραδείγματα, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα το οποίο είναι σύγχρονο σχεδόν με τις πρώτες επιστημικές κοινότητες στην Παλαιστίνη, είναι το παράδειγμα του Βαρισμού ΕΝΟΚ, όπου εκεί και πάλι είχαμε κείμενα με πολύ έντονα αποκαλυπτικό χαρακτήρα, μιλήσαμε για στοιχεία που βρήκαμε μέσα σε αυτά τα κείμενα, που δεν το βρίσκουν φυσικά οι ελληνιτές, και τα οποία από τα στοιχεία που έξαναν βρίσκονται στα αποκαλυπτικά κείμενα της Καινής Διαθήκης, όπως για παράδειγμα αυτός ο διαιρισμός μεταξύ φωτός και σχόλους, γιών, φωτός και γιών, τους χώρους, ο κοσμικών διαστάσεων, κόλους, κομπάνι, υπάρχουν καθαρά αποκαλυπτικά στοιχεία και τα οποία στη συνέχεια ξαναδρίσκονται σε κείμενα της Καινής Διαθήκης, όπως για παράδειγμα η Βουάνια Γανατία, και με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από την κατάλυψη. Και βέβαια στο δεύτερο κεκίνητο μέρος από το μάθημά μας, επιλέξαμε ορισμένα κείμενα μέσα από την Καινή Διαθήκη, ως ενδεικτικά για να μελετήσουν ακριβώς το πώς αυτή η αποκαλυπτική σκέψη που υπάρχει και στον υποδοσμό περνάει και μέσα στα κείμενα της Καινής Διαθήκης και προσπαθήσαμε σε αυτή την περίπτωση να ενίγω πολύ, να καταλήξουμε σε ορισμένα συμπεράσματα για τις ελληλεπιδράσεις, για τα δάνεια, αν θέλετε, από την υδαϊκή περιβαίνωσα κουλτούρα και τις επαφές που υπάρχουν μεταξύ της αρχαίας κριστιανικής σκέψης σε αυτά τα κείμενα και της αρχαίας υδραϊκής αποκαλυπτικής σκέψης. Και είδαμε παραδείγματα τόσο από τα ίδια τα ευαγγέλια, γιατί με το 13ο κεφάλαιο του Καταμάτων Ευαγγέλιου υπάρχουν οι ένδυνοι αποκαλυπτικοί και χαρακτήρα. Στη συνέχεια μιλήσαμε για τον Παύλο Ακτινός, ο οποίος τίτοιος έχει αποκαλυπτική σκέψη, πολύ ενδιαφέρουσα αποκαλυπτική σκέψη. Προχωρήσαμε να δούμε την αποκάλυψη και καταλήξαμε, στο επόμενο μάθημα, σε δύο κείμενα αρχαία χριστιανικά του δεύτερου αιώνα, που ανήκουν στο νεαρό της Καινής Διαθήκης, επίσης στην 25η και του 19ου αιώνα. Αυτό το οποίο μπορεί κανείς συνεργασματικά να πει, το τονίσαμε άλλους και επανειγμένα στα προηγούμενα μαθήματα, όταν συζητήσαμε τις ιδιαιτερότητες των αρχαίων κειμένων, των κειμένων της Καινής Διαθήκης, είναι ότι στην περίπτωση της Καινής Διαθήκης δεν μπορούμε να μιλήσουμε για καθαρά αποκαλυπτικά κείμενα, για καθαρές αποκαλύψεις, με μοναδική ίσως εξαίρεση την αποκάλυψη και λέω ίσως, διαιρετική η αποκάλυψη είναι να εξαιρετικά συμβεί το κείμενο και γιατί ακριβώς πάρα πολύ συμβούν οι ερευνητές που σημαίνουν τον κείμενο που μπορεί να κρύβεται πίσω από μία καθαρά αποκαλυπτική καταμόριση αυτού του βιβλίου και εντοπίζουν και τα προφητικά στοιχεία μέσα σε αυτό το βιβλίο, τον επιβιβλικό στα προηγούμενα μαθήματα, ότι η αποκάλυψη είναι ένα κείμενο το οποίο ισορροπεί ανάμεσα στις δύο παραγώσεις, προφητική και αποκαλυπτική, σαφώς η πλάστη του γέννη προς την αποκαλύψη, σαφώς θα μπορούσαν να γνωρίζουν ότι σε γενικές γραμμές και η αποκάλυψη του Άγιου είναι ο μόνος κείμενος της Καινής Διαθήκης στο βιβλίο, είναι ανοιγός αποκάλυψη, ανοιγή δηλαδή σε αυτό το φιλοδογικό βιβλίο, στην αποκάλυψη του. Ως όλες τις άλλες περιπτώσεις είναι προφανές ότι οι συγγραφείς των κειμένων προσλαβάνουν τα προφητικά φαινάτα και λοτύπα τα οποία τα εντάσσουν μέσα στις πολυνόκοπους και τα έσκατα ή τα χρησιμοποιούν με την ίδια λογική όπως χρησιμοποιούν και οι συγγραφείς των αποκαλυπτικών κειμένων για να ενισχύσουν τα νέα και τις κοινάτας τα οποία απελθούν και να τους βοηθήσουν να ερμηνεύσουν το παρόν τους προσδοκώντας και προσβλέκοντας σε έναν ένδοξο και λαμπρό μέλλον στο οποίο θα αποκατασταθούν και θα αποδεθεί και η δικαιοσύνη σε αυτούς οι οποίοι τώρα υφίστανται το διαμόντι, η φλήψη και το αγκαταλειμό. Επομένως μιλώντας για αποκαλυπτική μέσα στην Καινή Διαθήκη είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί με την έννοια ότι δεν κατανοούμε, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τα κείμενα απόλυτα όσα αποκαλυπτικά, όμως δεν μπορούν και να παραβλέψουμε τις αποκαλυπτικές τους διάστασεις, οι οποίες είναι ενδιαφέρουσες και οι οποίες πρώτον μας δίνουν τη γυνατότητα να ρίξουν με ματιά, έστω και διαστικοί, έστω και αρκετά εκφανειακή. Βλέπω ότι μας λείπουν πάρα πολλά στοιχεία από την περιέχουσα, από την ασφαλή ανθρώπιση στον κοινωνικές συνθήκες που γνωρίζουν αυτά τα κείμενα. Θα ρίξουμε μία ματιά στο τρόπο σκέψης σχεδημένων χριστιανικών ομάδων σε αυτήν την πρώτη εκκλησία, στα πρώτα βήματα της χριστιανικής εκκλησίας. Και να δούμε ότι ακριβώς μία γραμμή σκέψης που ξεκινά αυτήν την οφωτική γραμματεία και περνάει μέσα στον ήξο του δαϊκό κόσμου, αυτό γενικότερα πως στη συνέχεια ταξιδεύει και μέσα από τα κείμενα της κοινής διακλήκης. Είδαμε άλλους την ευκαιρία να δούμε τέτοια παραδείγματα διακλησιακότητας και πως όσο η προφητική παράλουση, όσο και όλα αυτά τα προκαλυπτικά κείμενα λειτουργούν με διάφορους τρόπους ως προκείμενα, για να χρησιμοποιήσω έναν όρο από τη Φερία της Διακληντικότητας, λειτουργούν λοιπόν ως προκείμενα και ουσιαστικά διαμορφώνουν, συμβάλουν μάλλον στην κατασκευή ενός χριστιανικού αποκαλυπτικού λόγου, ο οποίος αποκλείται πλέον μέσα στα κείμενα της κοινής διακλήκης και έχει λίγο πολλή την ίδια λειτουργία που έχει και στα κείμενα, τα υπόλοιπα ιδιαϊκά αποκαλυπτικά κείμενα. Τελειώνως λοιπόν αυτό το μεγάλο ταξίδι μέσα στα κείμενα, στο τελευταίο αυτό μάθημα θα μιλήσω λίγο σε το μία, μία άλλη τυχή της αποκαλυπτικής που είναι εξαιρετικά αγοητευτική και αποτελεί θα λέγαμε και το βασικό λόγο, γιατί τα αποκαλυπτικά κείμενα αποτελούν και θέμα ενός μαθήματος, ο οποίος είναι ο μαθήματος έως το πλαίσιο των μαθημάτων του δημοφόσμου. Γι' αυτό είναι η απήχηση των αποκαλυπτικών κείμενων, είναι ενδιαφέρον διότι ενώ αυτά τα κείμενα γράφτηκαν στα εποχές που γράφτηκαν, πολλές φορές σε πολιτισμούς και συνθήκες πολύ διαφορετικές από τις δικές μας, από τελείως τόσο εξαιρετικά ενδιαφέρον στοιχείο και αποκαλεί έκπληξη η δημοτικότητα αυτών των αποκαλυπτικών κείμενων. Υπάρχουν εποχές που αυτά τα κείμενα έρχονται και πανέκονται με ενδιαφέρον εμφουσιασμό και πάζονται, εμπινεύονται, εξαγωγεύονται. Εγώ λοιπόν θα λέγαμε το φαινόμενο αυτό επιστηματικότητας των αποκαλυπτικών κειμένων που δεν μπορεί να μας αφήσει αδιάφορο και εδώ ακριβώς απαιτείται το θεωρητός λόγος, απαιτείται αξιολόγηση αυτών των κειμένων και ένταξή τους μέσα σε συγκεκριμένες ιστορικές συνάθειες και συνθήκες. Το δεύτερο στοιχείο είναι μια υιοθέτηση αυτών των αποκαλυπτικών κειμενών από συγκεκριμένες και ιστορικές ομάδες. Σήμερα στην Βουλανίτη μας υπάρχουν ιστορικές ομάδες που εστιάζουν το ενδιαφέρον τους, το κύρινο τους και την πίστη τους επάνω σε αυτές τις αποκαλυπτικές προσδιοθείες. Κατά μου, οι προσδεκούν επομένως το μέλλον. Τα εμπινεύοντας κατά λέξη αυτές τις αποκαλυπτικές λεγόνες θα μάθουν μόνο πολύ απλά ένα παράδειγμα από το οποίο είναι αφέντεκτον μακριά από τη δική μας ικανότητα. Ωστόσο, έχουμε αντίστοιχα και στο δικό μας εμπόρο. Έχουμε λοιπόν διάφορες πανταγωγραφιστικές, πανταγωγραφικές ομάδες στην Αμεδική, οι οποίες κατανοούν τον κόσμο μέσα από αυτές τις αποκαλυπτικές προσδιοθείες. Επομένως για παράδειγμα, χαιρετίζω για παράδειγμα οικολογικές κατάστατες, μεγάλες σειράξεις ως σημεία του τέλους του κόσμου και θεωρούν ακριβώς καλά σημάδια με την έννοια, δηλαδή, ότι πλησιάζουν τα έσκατα και επομένως η εκπλήρωση σε όλον τον κόσμο, για το τοξιασμό των δεχτών της εστιανικής εκκλησίας και φυσικά και στον δικό μας εμπόρο. Υπάρχουν πολλές σκουπές, όσο είναι όχι τόσο έντονη χαρακτήρα. Υπάρχει μια πολύ μεγάλη μελοντολογία, μια συζήτηση για το μέλλον μέσα από αποκαλυπτικά μοτίβα, μέσα από αποκαλυπτικά θέματα. Υπάρχει μια ιδιαίτερη αγάπη και τάση, μια έντονη τάση, κατά λέξη ερμηνείας των αποκαλυπτικών κειμένων, τόσο της παλαιάστηκε, αλλά και της ταινής διαδίκησης, αλλά και κειμένων, τα οποία δεν αντίπτουν στον ενώνα, είτε περνόσα από το άλλο βιβλίο. Λοιπόν, έχουμε ήδη έναν πρώτο ενδιαφέρον, γιατί ακριβώς στο σχόλιο της ίδιας της Εκκλησίας, αυτό το ρεύμα της αποκαλυπτικής σκέψης εξακολουθεί να απασχολεί και σε κάποιες δεκτορικτώσεις να αποτελεί και το κέντρο, θα λέγαμε, της δραστηριότητας και οικογένειας των εγγόνων ομάδων. Από την άλλη μεριά, και αυτό επίσης εξαιρετικά ενδιαφέρον, έχουμε ενσωμάτωση αποκαλυπτικών μοτίβων στη λογοτεχνία και την τέχνη. Σε πολλά κείμενα λογοτεχνικά, αλλά και σε εργατές, μπορούμε να δούμε τέτοια αποκαλυπτικά στοιχεία και θα πρέπει εδώ να επισημάνω, όχι μόνο σε κείμενα ή σε έργα τέχνης, τα οποία συνδέονται με τον χώρο της θρησκείας, αλλά και σε κείμενα ή σε έργα τέχνης, τα οποία θα λέγαμε, είναι υποστηρώνει η κοσμική σφαίρα και όχι στη σχέδια του θρησκευτικού. Και συνδεδεμένο με αυτό, και ίσως αυτή είναι και η πιο κλεακυρμένη αλλά και η πιο διαδεδομένη μορφή, η ενθέτηση φιλογραφικών μοτιβων, είναι η περίπτωση του κινηματογράφου, όπου υπάρχει φυσικά μια πληθώρα έργων κινηματογραφικών, αλλά και θεαρτικών, στα οποία αποκαλυπτικά πληθύμα λιώθετονται με επικίνους τρόπους, εντάσσονται μέσα στο στόρι, στην αφήληση του έργου και ουσιαστικά προϋποθέτουν, από τη μεριά των θεατών, τη γνώση, την πιβλική γνώση αυτής της αποκαλυπτικής παράδοσης. Και τέλος, και αυτό αποτελεί ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κομμάτι, το οποίο θα άξιζε πραγματικά η καινωριεδική επιστήμη, αλλά και γενικότερα η θεωρητική επιστήμη, να ασχοληθεί και να το συσχυρίσει, είναι η υιοθέτηση μιας αποκαλυπτικής γλώσσας στο χώρο της πολιτικής. Πέρα από την αισιανολογία, που πάρα πολύ συχνά είναι κομμάτι ανακόσπωση του πολιτικού λόγου, υπάρχει και μια αποκαλυπτική γλώσσα, θα μιλήσω μόνο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα εδώ. Τέτοια η αποκαλυπτική γλώσσα, ας πούμε, ειδικητήθηκε επαρνημμένα για την ενόλυνοποίηση πολέμων στα τελευταία χρόνια μεγάλες δυνάμεις, οι οποίες ήθελαν να εξηγήσουν ή να δικαιολογήσουν την επέμβασή τους σε περιεχές πέρα από την κράτια τους και βλέπουμε εκεί ότι πάρα πολλές φορές με συνοποιήθηκαν αποκαλυπτικά μορφή, είτε από τους ίδιους τους πολιτικούς, είτε από τον περιβάλλον τους, είτε ακόμα και από τον τύπο, ο οποίος σχολίασε και παρουσίασε αυτές τις συράξεις. Άρα λοιπόν, και αυτό είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα τρόπο σκέψης και μία παράδοση προς όλους μας, όχι μόνο και μηνική, αλλά και θα λέγαμε μία παράδοση που επικλείται και από τα πιο παλαρά πλαίσια της προφορικής και της προφορεκότητας από ταξιδού, θα λέγαμε, των θεμάτων και των παραστάσεων από κορτούλες, έχουμε λοιπόν να κάνουμε μία πάρα πολύ ζωνταρή και πάρα πολύ δυναμική παράδοση, που είναι ακριβώς η παράδοση της αποκαλυπτικής. Αυτό λοιπόν, αυτό το γεγονός ότι έχουμε λοιπόν μια αμπίχηση της αποκαλυπτικής μέχρι και σήμερα, είναι ένας λόγος που πρέπει να μας κάνει να ενσκύψουμε σε αυτά τα κείμενα και για λόγους θα λέγαμε πλαθαρά επιστημονικούς, για κανονικούς και εγώ να ως κατανοήσεις, αν θέλετε, της περιμένου αστυγμόσφαιρας, της λογοτεχνικής ή άλλης κανονικής δημιουργίας της εποχής μας, αλλά και γιατί ακριβώς αυτή η λιωθέτηση, αυτή η δημοτικότητα, την οποία εξακολουθούν τα αποκαλυπτικά κειμένα, μαρτυρεί μια, θα λέγαμε, βαθύτερη, έχει βαθύτερα, θα λέγαμε, αίτια, τα οποία θα έπρεπε κανείς να τα συζητήσει. Και δεν πρέπει κανείς να τα συζητήσει, επαναλαμβάνω, όχι μονάχα για λόγους ακαδημαϊκούς, δηλαδή σε καταφαρά θεωρητικό επίπεδο, αλλά τέτοιες αποκαλυπτικές προσβουλίες αναφυσιολογικά έχουν τόσεις και επηρεάζουν, θα λέγαμε, και τις τάσεις ζωής συγκεκριμένων ομάδων. Εδώ θα φέρνω ένα πολύ μικρό παράδειγμα, το οποίο αποκλεί και κομμάτι μία μεγαλύτερης ερευνητικής μελέτης έρευνας. Το κόσμο από τα αποκαλυπτικά είναι, για παράδειγμα, επηρεάζουν την οικονομική ήνιη σκέψη συγκεκριμένων πιστευικών ομάδων. Σήμερα, στην Αμερική, υπάρχουν ομάδες, κυρίως επαγγελματικές, δηλαδή μια κρέα για μια κυριακή τάση, ο οποίος ομάδες πιστεύουν, όπως είπα και νωρίτερα, ότι έλνουν, καταρχάς, όλα αυτά τα κοινά, στα οποία αναχωρήκαμε κατά λέξη, και επιμένως προσδοχάν μία άμεση επέραση των εισαγωγιών, το τέλος του κόσμου, το οποίο φυσικά θα σημαίνει μία καταστροφή των πάντων, μία κοσμικών διαστάσεων καταστροφή και μία καταστροφή της φύσης. Και αυτή, λοιπόν, είναι η στάση του, που σκάνει να είναι εξαιρετικά, θα λέγαμε, απορριπτική απέναντι σε οποιαδήποτε οικολογική αγωνία, γιατί ακριβώς θεωρούν ότι όλες αυτές όλες ολόκληρες οικολογίας ουσιαστικά παρατείνει τη ζωή αυτού του κομμανίτη και ουσιαστικά την ευρύ πληρήψη του εισαγωγιού και δισχωρούν για την επιχειρηματομιλία, πως τέτοια απορριπτικά κοινιά. Αυτό είναι ένα πολύ απλό παράδειγμα. Άλλωστε, υπάρχει και ιδιαίτερο μάθημα για την οικολογία και την επιχειρηματομιλία. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό παράδειγμα. Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό και πρέπει κανείς να εξετάσει και να μελετήσει τον τρόπο που η απορριπτικά αγωνία επηρεάζει πολλές φορές. Ή αν θέλει να διοθετούν τα απορριπτικά αγωνία σε έναν πολιτικό λόγο ή να βρίσκονται μέσα από το οποίο καταγορούν διάφορα γεγονότα του παρόντος μας. Πως δηλαδή η ίδια η απορριπτική εξακολουθεί οις μηχανισμός να εκδοθείται από τους ανθρώπους ακόμα και σήμερα, που είναι σε πολύ διαφορετικές, θα λέμε, ιστορικές συνθήκες. Και ένας λόγος που σημαίνει αυτό, είναι γιατί ακριβώς η απορριπτική προσφέρει ένα συγκεκριμένο τρόπο, ένα συγκεκριμένο μοντέλο κατανοήσης της ιστορίας. Μπορεί κανείς να συμφωνήσει, να διαφωνήσει με αυτό το μοντέλο, σε κάθε ενός περίπτωση δεν μπορεί να το αγνοήσει. Και ως πραγματικότητα τουλάχιστον οι συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων. Είπαμε και στα προηγούμενα μαθήματα, ότι ουσιαστικά η απορριπτική δεν έχει σκοπό απλά να περιγράψει το μέλλον. Ο σκοπός, η αναφορά, η τελική της αναφορά είναι το παρόν των ανθρώπων, οι οποίοι παράγουν και διαβάζουν αυτό τα κείμενα. Και ακριβώς επειδή αναφέρονται στο παρόν αυτών των ανθρώπων, ένας τρόπος ακριβώς εμμηνίας αυτού του παρόντος είναι να κατανοήσει καλύτερα όλη την πορεία της ιστορίας. Η ιστορίας του ανθρώπου, της θέση του ανθρώπου μέσα στο ιστορικό γήναστα και ένα τέτοιο τρόπο κατανοήσεις προσφέρουν τα αποκαλυπτικά κείμενα. Και βλέπουμε εκεί πραγματικά ότι η ιστορία καταμένει από πολύ συγκεκριμένους τρόπους. Είπαμε στα ταλέα των μαρτύματα, κύριο στις ιστορίες είναι η Θεός. Όλα τα πράγματα που προέρχονται προς ένα τέλος, υπάρχει ένας τελεμινισμός. Όλα γίνονται γιατί υπάρχει ένας σκοπός. Και αυτός ο σκοπός και όλα τα πράγματα, ακόμα και αν θέλω γιατί είναι ασύνδετα μεταξύ τους, πραγματικά έχουν μια βαθύτερη σχέση και αυτοί οδηγούν ακριβώς σ' αυτό το τέλος της ιστορίας. Υπάρχει μια συγκεκριμένη γραμμική κατανοήση της ιστορίας, λες στα αποκαλυπτικά κείμενα και αυτή ακριβώς αποτυπώνεται πολύ ένας τα κείμενα. Και αυτή ακριβώς φαίνεται ότι μάλλον ακόμα και σήμερα εξακολουθεί να βοητεύει στις συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπους. Το δεύτερο έχει να κάνει με τις καταστάσεις της ιστορίας, γέννησαν τέτοια κείμενα. Είπαμε ότι αυτά τα κείμενα, τουλάχιστον εκεί κατανοίγουν συγγενικές δραμμές, γίνονται μέσα σε καταστάσεις κρίσης. Βέβαια οι κρίσεις επανειγμένα, είπαμε ότι δεν πρέπει να διαπαντούν πάνω στη πιο ακραία πλευρά της εποχής, όσας που μη απειλεί τις οματικές ακαιρεότητες της ζωής, των μελών μιας κοινότητας που παράγει έναν οργανωτικό κοινό, αλλά μπορεί να έχει κυρίως άλλες μορφές και κυρίως μπορεί να είναι ακριβώς όπως είπαμε, η ασυνέπεια ή το ασύμβατο που αισθάνεται, αυτά τα λένε, μεταξύ των προσωπικών τους ή των ομαδικών προσωπικών και της πραγματικότητας των μετριαγμών μέσα στον κόσμο στον οποίο κινούνται όπως γίνεται μια συγκεκριμένη αυθολογική διστημονία. Επομένως υπάρχουν παρόμοιες καταστάσεις κρίσης τότε και σήμερα, γι' αυτό είναι και πάρα πολύ ενδιαφέρον σε αυτήν τη λογική υποστήριξη της αλληλογίας. Δηλαδή αυτά τα μοτίβα υιοθετούνται μέσα στις σημερινές καταστάσεις και για να ελληνεύσουν αυτές τις καινούργιες καταστάσεις. Και είναι επίσης ενδιαφέρον πως σε εποχές κρίσης τέτοιες αποκαλυπτικές εικόνες, η τέτοια αποκαλυπτικά κοινά είναι εξαιρετικά αγαπητά και αυτή η δημοφιλία τους αποτυπώνεται στην παραγωγή του μυαλιτεχνικού και του λογοτεχνικού της εποχής. Θα αναφέρω εδώ χαρακτηριστικά εικόνες εμπνερισμένες από καλλιτικά κείμενα από αφορμούς, την παρουσία και την κρίση του Θεού, εικόνες οι οποίες κοσμούν είναι πάρα πολύ στις τα Βυζαντινές εκκλησίες κυρίως του λογικού της οικοκρατίας ή ακόμα τη μεγάλη αγάπη και το μεγάλο ενδιαφέρον για την εμπνεία της αποκάλυσης ιδιαίτερα στα χρόνια της οικοκρατίας. Ή ακόμα και στις μέρες μας, το πώς χρησιμοποιείται μέσα σε αυτή την οικονομική κρίση, η οποία επιβιώνει κυρίως η Ευρώπη αλλά και γενικότερα ο κόσμος, πώς χρησιμοποιούνται τέτοια οικονομικά κείμενα, πώς άνθρωποι ταυτίζονται με πρόσωπα από αποκαλυπτικά κείμενα, οι οργανισμοί ή οι οργανισμοί, γιατί ακριβώς υπάρχει αυτή η αυλογία την οποία διαπιστώνει κανείς μεταξύ αυτού του κοινένου, κατάστασης, ίδιες ακριβώς του εικονότους, ότι υπάρχουν ακριβώς οι ίδιες κρίσεις. Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει και το μυσικολογικό παράδειγμα. Όλα αυτά τα κείμενα ασχούν τη λεγόμενη γοητεία του αγμού, το τρομακτικό είναι πάντοτε γοητευτικό για την φρόνια ψυχία, και είπαμε και όλες στα προηγούμενα μαθήματα, νομίζω και τα παραδείγματα που αναφέραμε, οι εικόνες του Αποκρατικού Οικημένου είναι κατά βάση από μαθακές, και επομένως, προφανώς, γοητεύουν κάποια πράγματα και σήμερα τον άνθρωπο. Και το τελευταίο στοιχείο, το οποίο νομίζω αποτελεί ένα επιπλέον στοιχείο, που οδηγεί σε αυτή την προτίμηση και την συμπάθεια και μημοφιλία των Αποκρατικού Οικημένων έχουν και σήμερα, είναι η συνολική και η νυθωροϊκή διάσταση αυτού των κείμενων. Αυτά τα κείμενα είναι γεμάτα σύνδονα, είναι γεμάτα εικόνες. Πολλές εικόνες είναι, θα λέγαμε, αρχαιτυπικές εικόνες, οι οποίες έχουν να κάνουν και με τον θρησκευτικό υπόβαθο των διαφόρων λαών ή της ανθρωπότητας γενικότητας, με παραστάσεις και ιδέες, οι οποίες είναι κοινές σε όλη την ανθρωπότητα. Υπάρχουν εικόνες, υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν θέματα, υπάρχουν μοτήματα μέσα στα κείμενά μας, τα οποία έχουν καθαρά συνολικό καρακτήρα και αυτό δίνει τη δυνατότητα στο κείμενο να έχει μια πολυσημεία. Και αυτή η πολυσημεία, εικονένως, δίνει τη δυνατότητα σε αυτό το κείμενο να βρει πολλές εφαρμογές. Να βρει εφαρμογές, όχι μόνο στο τότε αλλά και στο σήμερα, να επανακοσφευθεί, να ξαναδιαβαστεί, να ενταχθεί σε μία εμπνευτική συνάνθρωπη, να λειτουργήσει το ίδιο εμπνευτικό εργαλείο κατά μέσος του παρόνους, ακριβώς γιατί αυτό το συνολικό περιεχόμενό του δίνει τη δυνατότητα μιας ελευθερίας εφαρμογής του μέσα σε καινούργιες εγκαταστάσεις. Όλα λοιπόν αυτά τα στοιχεία είναι, ορισμένα από αυτά, δεν μπορούσε κανείς να θεωρήσει ως ενδεικτικά στοιχεία, ως ενδεικτικούς λόγους, προτίμησης και δημοφιλίας της αγωγαλειτικής ακόμα και σήμερα. Από εδώ και πέρα, θεωρώ ότι ο όρος της αγωγαλειτικής, της πρόσληψης και του ταξιδιού θα λέγαμε, του διακοιμενικού ταξιδιού, εικόνου, μοτίβου, θεμάτων, κειμένων μέσα σε πολιτισμούς, σε εποχές, σε κείμενα, από το παραλθόν μέχρι σήμερα είναι μια βοητευτική έρευνα που αξίζει κανείς να την κάνει, ήδη υπάρχουν και σε διεθνή φόρα ομάδες οι οποίοι σας σχολούν και ιδιαίτερα με αυτό το κομμάτι της Ευγαλειο-Πριστιανικής παράδοσης και της εφαρμογής, αν θέλετε, της πρόσληψής, όσο σήμερα και κυρίως στο Ελληνικό Πενηλάκι, και νομίζω ότι για αυτόν τον λόγο οι απομαγευτικοί, ακόμα και σήμερα, μπορούν να αποτελεί ένα ενδιαφέρον κομμάτι της Ευγαλειο-Πριστιανικής παράδοσης και της ανθρώπινης γενικότερα παραδογή, θεματικής παραδογής. |
