| Προγραμματισμένη Μετάδοση μαθήματος: Αχ! Πουλαιμακή! Πιλό! Πουλαιμακή! Αχ! Εντυπέρα, κάποτε να διαβάσω εσύ. Λύσε, κλείσ' την πόρτα. Κάνε στον. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλά. Τι έγινε. Τι έγινε. Καλά. Καλά. Έχεις παραβρόσει ειναι. Με παιδερνάκι. Σε έχω ξαναρώσει. Σε τελειώσω το τέλος. Άρα το ίουλιο. Ήουλιο. Τι έκανε, έτσι πέραξε, έκανε... Τι έκανε, έτσι πέραξε, έκανε, έκανε... Ε, δεν είχα τίποτα να κάνεις σεξ, νόμιζε. Ε, δεν είχα τίποτα να κάνεις σεξ, νομιζε. Έσυ έκανε σεξ, τώρα, ή λίγο. Εγώ περνούσα τώρα, παίρνω σε σαργά. Α, δεν είχεις φαχμό. Ε, δεν είχα. Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλει AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Οι δύο παιδιά, όσοι πέρασαν, έφυγαν στον κόσμο και έφυγαν στον κόσμο. Οι δύο παιδιά, όσοι πέρασαν, έφυγαν στον κόσμο και έφυγαν στον κόσμο. Οι δύο παιδιά, όσοι πέρασαν, έφυγαν στον κόσμο και έφυγαν στον κόσμο. Οι δύο παιδιά, όσοι πέρασαν, έφυγαν στον κόσμο και έφυγαν στον κόσμο. Οι δύο παιδιά, όσοι πέρασαν, έφυγαν στον κόσμο και έφυγαν στον κόσμο. Οι δύο παιδιά, όσοι πέρασαν, έφυγαν στον κόσμο και έφυγαν στον κόσμο. Οι δύο παιδιά, όσοι πέρασαν, έφυγαν στον κόσμο και έφυγαν στον κόσμο. Οι δύο παιδιά, όσοι πέρασαν, έφυγαν στον κόσμο και έφυγαν στον κόσμο. Οι δύο παιδιά, όσοι πέρασαν, έφυγαν στον κόσμο και έφυγαν στον κόσμο. Οι δύο παιδιά, όσοι πέρασαν, έφυγαν στον κόσμο και έφυγαν στον κόσμο. Οι δύο παιδιά, όσοι πέρασαν... Οι δύο παιδιά... Οι δύο παιδιά... Οι δύο παιδιά... Οι δύο παιδιά... Οι δύο παιδιά... Οι δύο παιδιά... Οι δύο παιδιά... Οι δύο παιδιά... Οι δύο παιδιά... Οι δύο παιδιά... Οι δύο παιδιά... Οι δύο παιδιά... Οι δύο παιδιά... Οι δύο παιδιά... Οι δύο παιδιά... Οι δύο παιδιά... Αυτή είναι η δύσκολα που υπάρχει τώρα. Θα συμφωνήσω εγώ με τον Παναγιώτη και με αυτό διαπίστωσα. Μπαίξει από όλες τις παρατηρήσεις που κάνει, αλλά αυτό στην βάση του ότι προτρέπει την πολική οικονομία ουσιαστικά να αποκλείσει κάθε σκέψη, μελέτη, έρευνα η οποία φορά την ανθρώπινη φύση συνολικά και να εστιέσει περισσότερο στο ανθρώπινα κύμητρα που είναι αυτά που κάνουν τους ανθρώπους που θεωρίουσες καλώς ότι η κύρια έργνη από την άνθρωπη είναι η αναζήτηση του πλούτου. Αυτό θεωρεί? Δεν θεωρεί ακριβώς, θεωρεί και αυτό. Βέβαια αυτό έχει πολλές... Θα τα συστηθήσω, θα τα συστηθήσω, θα τα συστηθήσω, θα τα συστηθήσω, θα τα συστηθήσω. Θα πας με το συναντι, τι είναι αυτό ότι θα πρέπει να στείλεις περισσότερο στο τι εμποδίζει τους ανθρώπους σε αυτή την αναζήτηση από πλούτου. Ότι ουσιαστικά η υποθέση που πρέπει να πάρουμε να είναι... Θα σας ευχαριστήσω κιόλας στις υπολτές σας. Είπαμε αφρό και αρχίσατε να μας αρέπετε μικρά μαγκαριτάμια. Εγώ δεν θα μιλήσω τόσο ευθέως. Για μένα μου κάνει δημιουργία τόσο η ιδιωτική που έχει στο τομέο. Και η δημιέθωση του ράφτου, του τομείου από το μήν συνεχώς μέχρι να φτάσει στον κατάλληλο ορισμό για παράδειγμα νέκρου. Μέχρι να φτάσει στον νεκρό ορισμό που θεωρείται για την καρμόση στο τομέο της πολιτικής οικονομίας. Πολλές τριπλές. Από τη συγγραφή με τους που μου φάνησαν πολλές τριπλές που έκαναν, κυρίως στην αρχή. Αλλά ένα από τα καλύτερα κείμενα που έκανα. Πολύ ωραία, πολύ ωραία. Ευχαριστώ. Επόμενος. Ρο. Ρο. Κατά τη σταδιοποίηση στην ανάλυση υλικού και της σιγά σιγά νομιτίζει αυτό του οικονομικούς με τον ορισμό, ότι σε κάθε κομμάτι προσθέτει κάτι του ειπηλέον. Και βάζει μέσα και κάπως τις φυσικές οπιστοίμες, υπερφωνοθερφηδημετρίας και όλα αυτά, το πώς θα μπορούσαν να εξοπίσουν μέσα στις οικονομικά πράγματα. Το ακούω κι αυτό, το ακούω κι αυτό. Μια συναντήρια. Ρο, εξαρτηρία. Νομίζω ότι προσπαθεί, τουλάχιστον στην Αργή, δεν το έχω διαβάσει, γιατί να τράβουν έξω, αφού είστε δεύτεροι που ομολογείται αυτό το πράγμα, προσπαθεί τουλάχιστον να διαχωρίσει την αυστηρή επιστήμη από αυτό που λέμε πρακτική ή τεχνική ή τέχνη. Για παράδειγμα διαχωρίζει και λέω ότι η πολιτική οικονομία είναι επιστήμη του πλούτου για το έθνος, αλλά η οικονομική επιστήμη που καθορίζει στα τουήκου, σε μικρό επίπεδο, είναι τέχνη, είναι τεχνική, δεν είναι αυστηρή επιστήμη. Αυτό παρατήρησα ας πούμε. Και βέβαια διαχωρίζει και βάζει στην επιστήμη και το ζωήμα της γλώσσας, των όρων, της αλήθειας, επίσης, των ανθρώπινων νου. Επίσης μέσω της γλώσσας επιστήμη γνωρίζει τα φαινόμενα και προσπαθεί να καλύψει το νόημα αυτό. Δεν είναι μια συλλογή πρακτικών κανόνων στην οποία ας πούμε την ασχείει τέχνη. Θα σας σταματήσω εκεί πέρα και να δώσω το λόγο στις πόλεις του τελευταίου. Ένα γρήγορο σχόλιο, πώς σας πάτηκα να σας έκαναν, πώς... Το ότι είσαι σ' αυτούς τους κλασικούς που λέμε τον Ομολόγης είναι ο μόνος που ασκολήθηκε με το ζήτημα του τόσο ενδελικό του πόνου, πώς βρίσκεσαι στον κεντρούλο. Τόσο ανοιχτήκαν τα προκαλωπισμένα, αλλά με τέτοιου τελείως πάντων... Απαντάει μέσα στο κείμενο για ποιον νόημο γίνεται αυτό. Αυτό δε συνέβη, είναι ένας τελείως μόνος στο νοημό του... Το νοημό του καλύπτει ο πίτης. Αντάλλου, αντάλλου, αντάλλου, εεε... Εγώ θα ήθελα να πω, συμφωνώ με τους προοδελίστρες κατά τη γενική ομολογία, ότι προσπαθεί να μας εξηγήσει αυτό το νορισμό, αλλά ότι κάνει σαν σαν μπροσπίσιο. Ότι ενώ πάμε κάπου να καταλήξουμε, τελικά στέλνουμε πιο πίσω. Αλλά σίγουρα λέει και κομμάτι από όλες τις επιστήμιες, ήρθες για να βοηθήσει να καταλήξουμε εκεί. Νομίζω, πιστεύω δηλαδή, ότι είναι ένα δύσκολο κείμενο. Ότι κανείς είναι το οποίο είναι δύσκολο να κατανοεί. Δεν μπορείς να κατανοείς όλους. Τώρα στενά να μου πάνε το τέτοιο λάθος. Ο τελευταίος. Λέω. Εσείς που έχετε μιλήσει. Εγώ δεν το έχω σάμαει το τέλος. Τι πιπέρα, κάποτε τελειώστη. Πούς πτύπησε το κορπιστικό σώμα, το κόρπιστικο σώμα. Αλλά ήμουν να παρατηρήσω και εγώ, αυτό που είπατε εσείς, παιδί μου, φαίνεται ένα κοινό μοτίβο σε όλα αυτά τα κείμενα που έχουμε δει, γιατί η Επικογραφού και τη Μόριγαν, το πώς δομούν τον τρόπο τους και πώς οι οδός με την οποία προσπαθούν να φτάσουν στο αποτέλεσμα. Δηλαδή, μένα μου δει, οι Λιπονίτιοι το ενδιαφέρονται. Δεν ενδιαφέρονται. Δηλαδή, το πόσο θέλουν να πουλήσουν, έτσι όχι. Ναι. Γεια σας, γεια σας. Κύριε Καλά, γιατί είναι η Επικογραφή, αν δεν έχετε την Επικογραφή, γιατί είμαστε... Πόσο περίπου, πόσο περίπου ώρα σας πήρε. Σας πήρε πολύ ώρα, νομίζω ότι διαβάσατε όλους. Άμα δεν το γνωρίζετε. Εεε, μου δείχνει χαρά να το διαβάσω. Αλλά, επειδή είπα πριν ότι κάνει τρίπλε, μου πήρε άλλη μια ώρα να διαβάσω τι το πρέπει να κάνω για τις πολιτείες του Πλάτινα, γιατί είναι τρίπλε. Οπότε, όταν βάλει την πολιτεία μέσα, πρέπει να δείχνω. Ναι, αυτό είναι το πρόβλημα, παιδιά. Το είναι. Αυτό είναι το πρόβλημα. Ποιο πρέπει? Εμένα, οι δύο πρώτες ειρήντες μου πήραν μια ώρα. Μπορεί να μου πήραν και παραπάνω. Δηλαδή, πρέπει να στρέψω να κάνω πίσω στις πολιτείες, αλλά δεν θα το κάνω. Θα κάνω αυτό. Βλέπετε πώς πάει το βασιλείο. Και αν με ρωτάτε, αν με ρωτάτε, μάγος δεν είμαι, αλλά μπορώ να υποθέσω ότι υπάρχει μια συσχέτηση μεταξύ αυτού που υπάρχουν τα κυριανικά. Δεν το τελειώσαμε, δεν το τελειώσαμε, δεν το τελειώσαμε, και με αυτό το που είπα και εμένα, στέλνω πίσω. Δύσκολο. Δύσκολο. Δύσκολο. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι δισνό, δεν σημαίνει ότι είμαι δισνόητο τόσο και στρυφνό. Μπορείς να το αποφύσεις, μπορείς να περάσεις διάμορια, μπορείς να πάρεις τον κυρνικό νόημα ή κάποια τεξούδια, εσύ βλέπεις τι κάνει. Αλλά στην αχματικότητα είναι εξαιρετικά δύσκολο. Είναι παιχνό. Είναι δύσκολο. Αυτό, τώρα... Μπορώ να θέσω το ερώτημα ευθέως. Πώς μπορούμε να αντιληθούμε ένα μέτρο του μεγαλύου αρχής στην κοινά μας. Πώς, πώς, πώς. Να σας κάνω μερικές ερωτήσεις. Και σκέφτηκα να προσπαθήσω να ανακαλύψω κάποια short cut για να σας το φέρω έτοιμο. Να σας πω, να το αυτό είναι. Έτσι μπορούμε να γίνουμε. Και ο τρόπος ο οποίος σκέφτηκα είναι ίσως λίγο μπακαλιστικός, αλλά θέλω να πιστεύω ότι έχει και μια βάση. Ποια βάση? Όχι βράθμιστική. Ποια θα είναι η βάση να πιστεύω να μάθω. Δεν πιστεύω να μάθω. Είσαι λίγο σαράντα βράθμιστική. Άλλε που... Άλλε, πώς το λες εις κάτι... Άλλε, εγώ βλέπω βάλα. Άλλε, εγώ βλέπω βάλα. Και δεν νομίζω να βλέπω λάθος. Αυτό το κείμενο βάλαξε την πρώτη φορά και δεν είχε χαθεί σε 30 και δεν είχε χαθεί σε 31. Καλημέρα. Είναι 50 χρόνια μετά το ζουμί. Το ερώτημα... Τα ερωτήματα που θα θέλω να μας προσχολήσουμε είναι δύο. Ό,τι γίνεται κι αυτοί οι κύριοι που πέσουν. Πόσα έγραψαν. Πόσα έγραψαν. Πόσο πριν τον έγραψαν αυτό το πράγμα. Πόσο πριν. Και αυτό το πράγμα συνέχισε να εκτείνεται μέχρι το 1800. Πόσο... Τόσα χρόνια μετά στο τέλος της οικογένειας ήταν βασικά οι ηλίθιες. Άρα έχουμε ένα κληροδόγου για τόσες δεκαετίες. Ο συγγραφέας δεν νιώθει καμία ανάγκη. Παράλληλα που ήταν σίγουρα ο Συγγραφέας ο οποίος άνοιξε ο κληροδόγου θα ήταν ανάγκη. Να επισκεφθεί ξανά το θέμα. Και σαν να μην έφταν αυτό. Σαν να μην έφταν αυτό. Δηλαδή όχι μόνο το έκτισε το σπίτι στα νιάτα του και μετά στα άφρικα, λούφου, περίμαλλα και δεν χρειάζονταν ούτε κάποια καράμενη μέτη. Αυτό το κείμενο και αυτές οι απόψεις και αυτές οι ιδρές είναι μία, αν όχι περισσότερα πιθανότητα, η βασική θεώρηση η οποία υπάρχει σήμερα στην οικονομική επιστήμη σε αυτά τα παιδιά. Είναι η βασική θεώρηση σχετικά με πώς αντιλαμβανόμαστε το μέθοδο. Είναι η βασική θεώρηση πώς αντιλαμβανόμαστε το πεδίο. Είναι η βασική θεώρηση πώς αντιλαμβανόμαστε το αντικείμενο. Είναι η βασική θεώρηση πώς αντιλαμβανόμαστε τα ιδρικά του σύντροφου της εκστήμης. Όλα αυτά που πηγράζουν θα πάνε από αυτά τα κείμενα. Και μετά από αυτά, εμείς είμαστε νεκροκαιμένοι. Είναι πιο κυρία το παιτσί. Με το βασιλιά είναι πιο κυρία το παιτσί. Καταρχάς δεν σας σχόλουμε να ακούσατε, αυτή τη φορά όμως. Υπάρχει μόνο ερώτηση. Λέμε και υποθέσεις και... Σακάτσε να πάξω τι λέτε. Πείτε μου. Αυτό έγινε αυτή η μικρή επανάσταση. Πήγαινε τσί το ροβιμάτισμο σας. Δέξει θα συνεχίσεις την επανάσταση. Ο Παναγιώτης μου λέει ότι αφορά για την κυρία εδώ. Γιατί... Όχι. Αυτό θα χάσει. Άρα αυτό. Τώρα το τι κάνει ακτιβώς και το τι λέει θα το... Περιβάμαι εκεί. Περιβάμαι εκεί. Διαβάσατε για τον ίδιο τον άνθρωπο. Στοιχειοδός. Ήταν σχολείο λοιποντική. Ασχολήθηκε με την... Ήταν και μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Ουσιαστικά πρόκειται για έναν φιλελεύθερο... πολιτικό... συνεχιστή του Μπέλθαντ στον οφελητισμό. Ήταν και μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Ουσιαστικά πρόκειται για έναν φιλελεύθερο... πολιτικό... συνεχιστή του Μπέλθαντ στον οφελητισμό. Γιατί του Μπέλθαντ? Ποιος του Μπέλθαντ? Ήταν και φιλόσοχος. Γιατί του Μπέλθαντ? Τι σχέση είχε με τον Μπέλθαντ? Ήταν και αυτός ο φιλελεύθερος. Ήταν ο δάσκαλός του. Ήταν ο φίλος του πατέρα του. Ο πατέρας του δεν είχε πάρει... το σύροχο, γιατί ο πατέρας βρήκε τον δεδυλωμένο στόχο... να μπορέσει να αντιεμιεργήσει μία ισχυρική διάνοια... η οποία θα μπορούσε να συνεχίσει με τους πολύ σωστά... Λέτε το έγκωτο του πολιτισμού, όταν αυτός και ο Μπέλθαντ ήταν ο φιλελεύθερος. Τώρα, αν ψάρεσετε λίγο στην επιφάνεια... Λίγο στην επιφάνεια... έχει μείνει στο σπίτι του Σάριαν καν ο δάσκαλος. Έχει μείνει στο δικά του. Μιλάει για μία... έχει γράψει δικά του... έχει συμπληρώσει κλασικά κομμάτια της Αρχίας και της Βαμαρπίας... την οποία πρέπει να την δείξει ο Ρεόνιμας, να είναι η οικιά του 13. Βλέπετε για μία εξαιρετική διάνοια. Βλέπετε για μία εξαιρετική διάνοια. Βλέπετε για έναν άνθρωπο που το πνεύμα του Μελαδίου και η Αδύναση... υποθέτω ότι είχε λίγες... λίγες επαναλήψεις... λίγα ιτερέσεις του ανθρώπου... γιατί είναι τόσο... εντυπωσιακά και ιδιαίτερα. Πέρα από αυτά, σε μία άλλη κλίμακα... το καιρό παθάει ιδιαίτερα... ήταν και πρωτοβόρος... δύο ακόμα πράγματα... για ποιά πράγματα στάθηκε... και έλεγαν το Μελαδίου... τις νόησες που έπρεπε από τα οικονομικά... το πρακτικό, το φιλοσοφικό, το πολιτικό και το ηθικό... όπου στέκονται αυτές όλα αυτά. Τι τύχω έτσι σε ό,τι θα αλλάξει... Έχεις να κάνει με το νοφελινισμό και το... Όχι, δεν ξέρω τι γίνεται στα στιγμάτια μου... Να δεις τους σκοττούς που έχουν ιστερέσεις τα λίγες... ό,τι δεν είναι ανοιγματιστές... Εσείς είχατε πανταψύχου και όχι εσείς... Ο Μίλι ήταν μια σχετικής ιστορικής ψυχοδομίας... στο κίνημα απελευθέρωσης και ισοδικιωμάτων... των γυναικών. Τα γραφτά του αλλά και η θέση του... όχι... Άρα έχουμε και αυτό... Και το τελευταίο πίσω σένιο από το... Τι άλλο έχει γράψει ο... Τι άλλο έχει γράψει ο... ο αγαπητός μας John Charles Mill... το οποίο είναι ακόμα και τώρα... ποιοι των πραγμάτων μπορούν να ασχοληθεί με αυτό το... Πολύ πολύ... Έχει γράψει μία από τις καλύτερες... σχετικά με τον ελεύθερο λόγο. Και... Μέρας αυτήν την επιχείρημα... ποιοι είναι οι ελεύθεροι λόγοι... ή γιατί να μην έρθει ο ρογός να... σοκώσεις εσάς... Συγγνώριστε κακώς... Μπορεί να μην έχετε διαβάσει τότε πολιτική οικονομία... Μπορεί να μην έχετε διαβάσει τότε πολιτική οικονομία... Μπορεί να μην έχετε διαβάσει τότε πολιτική οικονομία... Μπορεί να μην έχετε διαβάσει τότε πολιτική οικονομία... Μιλώνει ο κύριος. Είναι εκεί που.... ο δημόσιος χώρος συγκροτείται ως ένα ξεχωριστό περιοχή... στο οποίο οι ανθρώπινες υπάρχεις βρίσκονται... διαβονούν και συμπορνούν... και διαδραματίζουν και τα γεγονότα... και τη δημοκρατία. Για τους διαβοδιστές έχω την ώμη ότι και πολιτικά και ο δηλευθερισμός στο ασφάλι 100 δεν υπάρχουν ανίδικες εκ των πρωτέρων υπάρξεις. Αυτό είναι θεωρία του στυλντισμού και μάλιστα για αυτό υπάρχει και έκκριση από τον παράδεισο ησθητική, δηλαδή καθίστονται πολύ με αυτή τη θεολογική αντίληψη περιέκρισης του ανθρώπου ως κακός από τον παράδεισο, ως ανυπάκτως θεώ. Και αργότερα τους καεί οι φιλελεύθεροι, αλλά οι φιλελεύθεροι και στους ελευθέσεις αργότερα φτώνονται μέσω της παιδείας εκπαιρευσής και δικά μέσω δημόσου χώρου γίνονται καλοί. Ευτυχώς που δεν έχω γράφει τέσσερα εξητάσεις, γιατί σε οποιαδήποτε ερώτηση θα σας έκανα θα μου μεγαλωγούσατε. Από γενικές γνώσεις είστε πολύ ψηλά, αλλά κάποιος τόσος χρησιμοποιεί με το γενικό για να αποφύγουμε το ερώτημα γιατί. Ο Μίλ, έτσι όταν πονηρώσει μπαζί μας, λέει «Πολλά, τελικά καταλήγεις σε ένα ευχείρημα, το οποίο βασικά είναι το εξής, ότι δεν μπορώ ποτέ να είμαι τόσο σίγουρος για την ποιάμα αγωσία, δεν έχω ταχεντρόπορα πάνω απ' αυτό, έτσι ώστε να είμαι σίγουρος ότι αυτό το οποίο λέτε εσείς είναι λάθος και να έχω την νομιμοβιετική βάση να ξαφανίσω μορφές οπλικές με κάποια πράγματα». Αυτό είναι πραγματικό. Μπορεί η εργασία όσο ακραία, όσο ειδοποιητική, όσο προβληματική, όσο ειδοποιητική, μπορεί να έχει κάποιο κόπο αλήθειάς και, όχι μόνο αυτό, μπορεί δεν να είναι και σωστή. Γιατί όσο βέβαιος και αν είμαι εγώ για τον δίκτυο μου, αυτό δεν είναι προσωπικό, αντικειμενικό. Αυτή είναι το «spear of the argument» το οποίο έχει σχετικά με το λόγο, γιατί δεν είναι μόνο αυτό. Και βλέπει, δεν είναι αυτό το μαγμά μας. Οπότε, εγώ σίγουρα βλέπω κάποια συσχέθηση σε αυτά τα πράγματα. Προφανώς, υπάρχουν πολύ καλοί λόγοι για τις οποίες συμβαίνουν αυτά. Αυτό που θέλω να σταθώ και γιατί επαίδομαι να δώσω αυτή τη σημεριομυμία, δεν χρειάζεται να περάσουν τα στιγμή για τα μεθαλόγηση. Καλά, εδώ ήταν ένα μισήλικα σας, έτσι, και έτσι πέντε. Λόγω και Ζακά, και 800 χρονών. Μετά την πρώτη σειρά. Όχι, αλλά και εσάς την δραματικότητα, και εσείς μπορείτε να βρείτε στη διαθέσια σας, δεν ξέρω ακόμα, αρχή είναι, είναι νεώτευκτος στο περίπτωση της οικονομικής. Καλά, καλά, δεν έχουμε διαβάσει τα πρώτα 200 βιβλία στην οικονομική επιστήμη. Αν εξάρτητας της ηλικίας. Καλά, βάζοντας λίγο την ιστορία του Πανεστάη, Πανεστάη μεγαλώθηκε σε τα πρώτα 10 χρόνια. Δηλαδή, πήρε το νόβερ στην ηλικία του πάντου, πολύ νομίζω, έτσι. Και από εκεί και πέρα μετά, διαβάζοντας ενδεχομένως ένα βιβλίο, το οποίο μάλλον λίγο τον είχε κυρίως στην πούκα, είπε ότι όσο μεγάλωνε, σταμάτησε. Γιατί προφανώς, καταλήγει στο συμπέρασμα, η χάνη στη σπίθα που είχε, αρχίζει και αδικασμορίζεται με το επόμενο. Καλά, δεν είναι διάφανα αυτό. Δεν νομίζω ότι είναι υπερβολή γάφισμα, διότι εξαρτημένο από το πεδίο είναι το μέγιστο, αλλά το μέγιστο ήταν αμέσως το που υπάρχουν οι εξαιρέσεις. Προφανώς, είναι πιο πιθανό να γίνεις ο κορυφαίος δραστημβουλίστας στην οικογένειά του 18ου αιώνα, δηλαδή ο υποδοσπαιριστής, παρά στην οικία του 30ου. Αλλά στην άλλη, η θεματική δουλειά δεν είναι ακριβώς έτσι. Και ειδικά ο τομέας της πολιτικής οικονομίας έχει και... Δηλαδή, γιατί λέει όλα αυτά τα πέρα, λέει ο Μίν στο τέλος, για το πώς οι οικονομολόγοι βρίσκουν το τι συμβαίνει. Πάσχατος, πάσχατος, πάσχατος... Ποιο είναι το... αν πρέπει να... αν πρέπει να κάνουμε μία ιδέα, ιδέα, ιδέα συμπίκνος του Λοήματος, του Μίλου, σε τρεις πανωπάτρικα πολλοί προτάσεις, ποιο θα ήταν αυτή. Θα έπρεπε να μπορείς να λογάνετε ο Λοής σας. Θα έπρεπε να το είχατε εδώ. Και δεν το λέω, θα βλέπετε, γιατί... έτσι είναι παιδιά, αν έχετε μια μομπά να διαβάσετε τα κείμενα και σας έχω πει ότι είναι σημαντικό, και για αυτό το κείμενο. Δεν είναι έτσι η κοπή του καφέ, ξέρω εγώ, πρέπει να το λέω και εσείς. Λέξτε, θα κάνουμε μία προσπάθεια, ιδέα έτσι, γιατί είναι τεράστιτο κείμενο και να το βάλουμε σε τρία βούλετ είναι δύσκολο. Σημείωση που κρατήσει λέω ότι υποστηρίζονται η πολική οικονομία δεν πρέπει να οριστεί μέσα από τη στενή ενασχόληση με το ανθρώπινο κινήτρο για απόκτηση πλούτου, είναι μία παρατήρηση που έχω κάνει, και ότι τα κινητρά αυτά, μερικές του συνάμεσα ανταγωνιστικά με αυτό, αναφέρει κάτι που μου κάνει εντύπωση, ότι αυτά τα κινητρά που είναι ανταγωνιστικά με την απόκτηση πλούτου είναι η αποστροφή για εργασία ή επιθυμία για ευκαιριακή απόλαυση. Αυτός υποστηρίζει πολύ αυτόν τον ορισμό, όχι μόνο επειδή θεωρεί ότι οι άνθρωποι, όσο και επειδή θεωρεί ότι οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν αυτόν τον στενακινήτρο, επίσης υποστηρίζει ότι... Πιπέρι, πιπέρι, ας πω μια ιστορία, όταν ήταν μικρός και τα λέω μικρός, πρέπει να ήταν χειμώνας τα νελίδα, να τα χάσουν όμως, ή να γράψει μια έκπληση των δασκάδων, θα μας χειροκριστεί. Τι κάνουν τα μπαλακέ, εγώ ξέρω, αφού τότε, μπαλακέ, μπαλακέ, μπαλακέ, βγήκαμε εκεί και στο φωντιό, και ήταν η θάλασσα πολύ ωραία, και κάναμε μυθιές και τρέχαμε, και τα βαλάχαμε ποτέλα, τρώγαμε παθοτάκια και ο ήλιος, και τα μπάνια και τα καζικάκια, και ήταν πολύ περήφανος, είχε χαμάνει όλη τη μέρα και όλη την αγάπη, όλη την λογοτεχνική, το λογοτεχνικό ιστρο, και όταν την επιστρέφει την έκθεση δασκάδα, και εμείς μες τα κόκκινα τάδε και ο μητέρας, και μου λέει, κοίτα με σύνδεση, δεν λειτουργεί έτσι ο συνδετικός σύνδεσης που σκέφτεται, δεν το βάζουμε στα κιγάνε πρότασης, που είχε βάλει και ένα μαθμό, δεν θυμάμαι, μάλλον κακό σκέφτηκε κι εκείνη, δεν θυμάμαι, αλλά από τότε είχα μάθει αυτό το πράγμα, άρα ας πάρουμε για ανάσα, και ας προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα, νομώντας πρώτα στο κεφάλι μας, για αν αυτό είναι δύσκολο στο χαρτί, μια λογική απάντηση, στο τι κάνει αυτό το κείμενο, δεν είναι δύσκολο, αλλά πρέπει να το σκεφτείμε, μην το κάνουμε ανθόπ, μην είναι όταν τα πάω κυρά μου στο παζάρι, και πάω να βγάλω τα λάθη, και όπως πάω αρχίζουμε και πετάμε, ένα πράγμα, ένα πράγμα, ναι βαρή, στον κάτω κάτω της γραφή, έχουμε να τα βρει, υπάρχει μια γλυκιά ειρωνία, όταν μελετάμε το κείμενο όλες τις γυμνήσεις, είναι πολύ τοιχαρικό, νομίζω, έντε μέθοδος investigation property, η μέθοδος με την οποία θα προσεγγίσουμε εμείς, στη συνθήκη να είναι τελείως επιφανειακή, ανταπρόσαλε και ad hoc, οπότε μια ψυχότηχα για αυτήν, δεν ήθελα να μου πείξετε πέρα στη φωτιά, και το χαιρετίζω, νομίζω ότι αυτό που μείνει για μένα, είναι δύο πράγματα, είναι ο ιχιδιώρος ορισμός της πολιτικής οικονομίας, όπως το μιλήσει ο Ομήδης, που εγώ δεν συμφωνώ, δεν έχει κανένα σημασία αυτό, συμφωνώ όμως πάρα πολύ, με τον έθνο, την ίδια προσοχή στο κείμενό του, ότι φτιάχνει κάτι, το αφορμόνει και πάει παρακάτω, μεγάλο για φτιάχνει κάτι, το αμφισβηθεί και πάει παρακάτω. Καλύτερα από πριν, καλύτερα από πριν, προσπαθούμε να βγούμε ναύσταρ. Ναι, ναι, ναι, στους καθημερινούς απαντήσουμε, τι λέει αυτό το κείμενο, τι κάνει, τι ισχυρίζει ο συγγραφέας αυτή τη κειμένη. Ναι, ναι, ναι. Εγώ, όπως σου μιλήσω, τρεις σελίδες, βασικά. Το ξέρω, αλλά από αυτές τις τρεις σελίδες... Ότι τρεις σελίδες, τρεις γραμμές από κάθε σελίδες, είναι με νέα, μια χαράξτα, κύριε. Α, ε, ε, ε, ε. Ας παρατηρήσετε τη μέθοδο της συναδελφής, ας πάει και μάζουμε. Καθίστε, κάθιστε, κάθιστε, κάθιστε. Είναι 423 στο πιο σημείο. Κάτω, κάτω, κάτω. Κάτω, κάτω. Πολιτικά λοικόρομη 0. Αυτό το σημείο. Ακριβώς. Κάτω, διαβολητήστε το σημείο. Είναι ένα σημείο σκοπό αυτό το σημείο. Πάμε να δούμε και άλλη στιγμή. Σε βίδες 325 είναι το τελευταία παράδειγμα. Και είναι η τελευταία, η τελευταία. Η τελευταία φιλίση, η τελευταία φιλίση. Πραγματικά πια είναι η μέθοδος. Είναι το πρώτο κομμάτι. Ότι ακολουθούν μια απριόριμη μέθοδο. Και σε βίδες 326, πρώτο παράδειγμα. Είναι το δεύτερο κομμάτι της μεθόδου, που μιλάει για αναγκανάριση και σύνθεση. Και όταν τα βούλευα, τα έβαλα να φέρουν πάρα πολύ. Αλλά μια από μας πήρα αυτήν την εξαιρετικό απόσταση. Για διαβάστε λίγο σελίδα 436. Ή δεν ξέρω εσάς αν θα διαβάσει πριν την δεύτερη παράγραφο. The Method of the Practical Philosopher. Μέχρι το Carefully. Τι λέει εκεί πέρα. Τι έχω σημειώσει έτσι με έναν κόκκινο βέλος. Και τη στιγμή που το ξαναδιάμασα έλεγα, όπα, όπα, τι μας κουνάει στη μέση περιβάλλονση του 436. Δεύτερη παράγραφο. The Method of the Practical Philosopher. Μέχρι το μόνο του λες Carefully. Κάτι, κάτι μας κουνάει εκεί πέρα ο Μίνι. Ας το λίγο χρόνο να... Κάτι, κάτι λες αυτόν τον οποίο εγώ τον βρήκα και το διάβασα και είπα, όπα, αυτό είναι δημοσιακό. Και τι έχει λάψει αυτό το παιδί. Τι έχει λάψει αυτό το παιδί. Κάνει και χτυπάει. Είστε μαρτυριάς αν θέλετε πρώτα. Είμαι το πρώτος. Γιατί το λέτε την αιτιοκρατία. Γιατί το... γιατί σας έκαναν λίγο χρόνο. Πώς ξεχώρησα αυτή, λέει. Σε αρχή είναι μόνος. Είσαι μόνος ξεχώρησας. Δεν το... εντάξει. Δεν το αναλάβεις και τον λόγο δεν πανταξέρρεις και τα άλλα... Δηλαδή, δηλαδή, σχεδιάζω ότι ελεύσουν στον εικονίδιο. Κρατώ περισσότερα μοντή, μοντή, μοντή. Το σημαίνει αλήθεια. Αν το φτιάξω έτσι θα φτάσω εκεί που θέλω. Όχι. Εσείς καταλάβατε λίγα. Σας καταλάβατε λίγα. Όχι. Δεν είναι αν το φτιάξω έτσι θα φτάσω εκεί που θέλω. Είναι... είναι ότι αν προβλέψεις κάτι σωστά είναι σωστό. Γιατί, ας πούμε... Αν εκεί που θα καταλήξω με αυτή τη μέθοδο είναι προφητεία. Είναι προφητεία. Δίνω και αυτή την ιδέα. Είναι η τέλεια προβληξιμότητα. Θα καταφέρω να φτάσω στον ιερό δισκοπότιο. Θα γίνω μάγος. Αυτό το οποίο περιγράφω εδώ πέρα είναι στην πραγματικότητα ή θύνος. Άρα, απ' την άλλη, σε μια δεύτερη ανάγνωσή. Τι μας λέει αυτό το πράγμα. Ρητορικά, αυτό το πράγμα που σας κάνει είναι αριστεροιτερική. Ότι μόνο προσεκίζω τα θελόμενα. Δεν μπορώ να τα εξηγήσω τέλεια. Δηλαδή, ναι, μπορώ να ρίσω αυτά σου τα... και μετά κάνω τη σύνδεση. Αλλά, αν κάνω τη σύνδεση και είναι ολοκληρική αυτή τη σύνδεση τέλεια, τότε φτάω στην προφητεία, αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Διότι ο ανθρώπινος νους είναι οθεντής και φτάει με... μέχρι κάποιο σημείο. Άρα, προσεκίζει. Άρα, με πιθανοκρατικό τρόπο, μπορώ να αντιμετωπίσω... να αντιμετωπίσω το έπειο επί αυτό. Δεν κακονώ. Εκεί και κυρήθηκε αυτό που θα πω εγώ. Αλλά, εγώ νομίζω ότι συνδέεται με την αρχή του κειμένου. Την αρχή του κειμένου ξεκινά μια κολεμική... μεταξύ πέντης και επιστήμης. Είναι τόσο πραγματικό το κομμάτι της ρητορικής... όπως είπατε και εσείς. Υπησέγγεται σε αυτό που παίρνει κάτω πινοπρέλα... της τέμπης με την πλατωνική... και της ποιητικής σκανής και της κακής σκοπούς. Υπάρχει έναν ολόκληρο μπαγκράβο του πίσω. Οπότε, από απόψε συνέπειας... στο πώς αναπτύσσεις το κείμενο... θεωρώ ότι θα μπορούσα να το προσεκίσω. Λοιπόν... Δεν με αφορά όμως αυτό που έκουσα... αλλά η δικιά μου ερμηνεία... μεταμόρφωση όλων αυτών... είναι απόλυτη. Το εγκυπωσιακό για μένα είναι αυτό το πιο παρατηρώχωτο... είναι το εξής ότι... in one fell swoop... μονοκομπανιά... μονοκομπανιά... με την ίδια πρόταση... την οποία μας εμφανίζει το ιερό της κοπότηρο... με την ίδια την πρόσθεση να αποστερήσει. Ε, εγώ το καταλαβαίνω σαν αρνητικό ρισμό... του τι πρέπει να προσδέξουμε... για να μην μπαίνεις σε αυτήν την παγίδα σαν να λέει. Αρνητικό ρισμό... αρνητικό ρισμό λέτε... Λεκτικά αυτό το που αντιλαμβάνομαι εγώ... είναι ότι όταν πάει να πεις λέει... if these various operations could be correctly performed... κόμμα... the result would be prophecy... but as they can be performed only with a certain approximation... όταν στα λέει όλα αυτά καταλαβαίνεις τι κοίταρα... εσύ αυτό δεν θα το πάρεις ποτέ... τώρα... γιατί είναι γουρζουζιά... να αρχίζεις... αντίστροφα... να αρχίσουμε... από την αρχή... από την αρχή... ποιος είναι ο σκοπός του... τι... τι ισχυρίζεται... έστω... και τεωρικά ηλικτικά εκφανεδάει ο συγγραφέας... πως κάτι σχάζεται να ανοίξει... τι... κάτι σχάζεται να ανοίξει... το λέει... «An updated wealth of missions, adopted to the more extended knowledge and improved ideas of the present age». «Κατασκευασμένος και πραγματικότητας αυτοκίνησης και πραγματικότητας αυτοκίνησης» «Κατασκευασμένος και πραγματικότητας αυτοκίνησης» «Κατασκευασμένος και πραγματικότητας αυτοκίνησης» «Κατασκευασμένος και πραγματικότητας αυτοκίνησης» «Κατασκευασμένος και πραγματικότητας αυτοκίνησης» «Κατασκευασμένος και πραγματικότητας αυτοκίνησης και πραγματικότητας αυτοκίνησης» «Κατασκευασμένος και πραγματικότητας αυτοκίνησης και πραγματικότητας αυτοκίνησης» «Κατασκευασμένος και πραγματικότητας αυτοκίνησης και πραγματικότητας αυτοκίνησης» «Κατασκευασμένος και πραγματικότητας αυτοκίνησης και πραγματικότητας αυτοκίνησης» «Κατασκευασμένος και πραγματικότητας αυτοκίνησης και πραγματικότητας αυτοκίνησης» «Κατασκευασμένος και πραγματικότητας αυτοκίνησης και πραγματικότητας αυτοκίνησης» «Κατασκευασμένος και πραγματικότητας αυτοκίνησης και πραγματικότητας αυτοκίνησης» «Κατασκευασμένος και πραγματικότητας αυτοκίνησης και πραγματικότητας αυτοκίνησης» «Κατασκευασμένος και πραγματικότητας αυτοκίνησης και πραγματικότητας αυτοκίνησης» |
