| id |
532fcac2-7e6c-47b8-9ef3-07f84fcb1784
|
| title |
Ελευσίνα 2021 // Συνάντηση «Πολιτισμός 2030» (2018) // Το βλέμμα του άλλου /
|
| spellingShingle |
Ελευσίνα 2021 // Συνάντηση «Πολιτισμός 2030» (2018) // Το βλέμμα του άλλου /
|
| publisher |
2023 Eleusis
|
| url |
https://www.youtube.com/watch?v=smq6sdNwZak&list=PLZsmcocWWX-Pnl6lPSD7ljKWlVXv0bI3H
|
| publishDate |
2018
|
| language |
el
|
| thumbnail |
http://oava-admin-api.datascouting.com/static/eeff/9bd8/6506/bfe9/06f3/62ba/e016/bf4e/eeff9bd86506bfe906f362bae016bf4e.jpg
|
| organizationType_txt |
Ιδιωτικοί φορείς
|
| durationNormalPlayTime_txt |
7208
|
| genre |
Πολιτιστικές εκδηλώσεις
|
| genre_facet |
Πολιτιστικές εκδηλώσεις
|
| asr_txt |
Υπόσχεσθαι, κύριέ μου. Ευχαριστούμε όλους που είστε εδώ. Θα ξεκινήσουμε. Θα ξεκινήσουμε με μια αυτοπαρουσία σε όλων όσων θα συστήθουμε λίγο. Είμαστε εδώ. Θα ξεκινήσουμε από εσένα. Εδώ, εδώ. Εδώ, εδώ. Εδώ, εδώ. Εδώ, εδώ. Ονομάζομαι Αλησίνα Καλάρι. Είμαι από την Αγγανία. Αν και να μιλήσω σήμερα. Είμαι από την Κυριαχειρίστρια. Και εμπινάμε ερευνήτρια σε άλλες θέματα. Αυτό θα συζητήσουμε σήμερα. Είμαι Θαρτοδομίδης. Είμαι γεννήματος της Θασσαλονίκης. Γεννημένος της Θασσαλονίκης. Καστικός καλλιτέχνης και συνεδρυτής. Μια ιδιότητα που δεν... ας το πούμε... μου αρέσει να το βάλω συνέχεια. Αλλά θα μιλήσω σήμερα. Είμαι επίσης συγκριτικός μέλος του εργαστήρια. Και μέλος της Γενικής Συνέλευσης του Institute of Radical Imagination του Ιστοτού του... πώς το δω... της Βεσοσπαστικής... όχι Φαντασίας... της Βεσοσπαστικής Φαντασίας. Αυτά. Δεν ζω στην Αθήνα 9 χρόνια. Στο Μουσείο, στα Εξάρχεια. Δεν ξέρω ακόμα αν είμαι Φαθηναίος. Νομίζω πως γνωρίζω. Και εγώ. Εγώ ονομάζομαι Βασκαλόπουλος. Θα κάνω τώρα το ρόλο του ρεπορτερ. Γράφω κυρίως στην εφημερίδα εποχή και στην εφημερίδα των συνταπτών. Δεν είμαι από την Αθήνα, αλλά με διάφορες καταγωγές. Μη και εγώ. Άλλος και από Μικρασία και από την Αθήνα. Είμαστε ελεύθεροι. Γεια σας. Είμαι ο Γιάννης Κουρμάς. Είμαι αδερφητής ανάπτυξης συμπεριοδοχής κοινούς στην Αλεξίνα 2021. Έρχομαι από την Αλεξανδρύβολη στην Αλεξίνα. Και έχω μία διαφέρει θυματική αρθή. Είμαι μέλος μιας οικογένειας που έχει τέτοιες γενιές μεταναστών. Είμαι ελεύθεροι. Γεια σας. Είμαι η Νόβη. Δουλεύω στη πολιτική εμπίσης στο κομμάτι της Τέχνης. Είμαι αρχιτέκτονας όμως. Δουλεύω στην τέχνη. Αν μιλάμε για καταγωγές, δεν είμαι Αρθηνέα και το λέω πάντα. Ενώ ζω τα τελευταία χρόνια στην Αρθήνα. Είμαι τρικαλληνοί και γίνω μαθρέμα. Λέω ότι έχω δύο χώρες και έχω μία δύσκολα καταγωγή, αλλά στην τελική τη σημασία έχει κιόλας. Είμαι Στεφανία Ξεπιανι. Είμαι ελληνίδα του εξωτερικού από τον Μουσαμβούλο. Αυτή την εποχή ασχολώ με την πολιτική διαχείριση και ιδιαίτερα μέχρι σύμμετω. Έχω και διαδικασίες στο δημόσιο χώρο για να σε έργαψουν περιφερειακής ανάπτυξης. Όλοι. Ονομάζομαι Ιωάννα. Από εδώ ντόπια, αλλά μερίζες από τη γιαγιά μου από Μικρά Ασία. Εκεί είμαι το 8ο μήνα στο Δήμο της Ελευσύνα στο δημόσιο δικαίου πολιτισμού, πολιτικής κοινωνικής πολιτικής και προσπολικής αγώγης. Συνοβεύομαι στο πολιτιστικό γενικά του Τζίμου και ασχολούμαι με τις πολιτικές εκφυλώσεις που αφορούν με τον τόπο και στη συναργασία θελωδικά και με την πολιτιστική και τα ισχύματα του μεστηκέντρου. Γεια σας, είμαι η Ευγενία. Έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει την Ελευσύνα. Τώρα δουλεύω στη πολιτική, στη διεύθυνση, ανάπτυξη και συμμετοχή σκηνού και έχω εργαστεί και έχω αναπτύξει θελωδική δράση και έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει την Αθήνα. Είμαι τελειώθητος του Ποιμότος και του Κοινωνίας και ΜΜΕ και τώρα εργάζομαι ως ερευνητή στο ΕΕΚΜΑ. Γεια σας, είμαι η Ραμπάκ. Έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει στην Αθήνα. Με καταβολήθηκα από το Μαρόκο. Είμαι θετική διευθυντής του ΜΜΕ και του Κοινωνίας και ΜΜΕ και είμαι και εγώ μέλη της Ευγενίας. Έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει την ΕΕΚΜΑ και είμαι και εγώ μέλη της ΕΕΚΜΑ. Γεια σας και εγώ, είμαι η Μέτη Παναγιτογούλου. Είμαι χορογράφος, σχολή με τις υπαρστατικές τέχνες. Αφού μιλώ με οι καταγωγές, έχω καταγωγή από την Καλαμάθο, τον Αστακώτ, την Αλογρανία. Σας έχω μεγαλώσει 3 χρόνια εκεί, κάποια στην Αθήνα και 3 χρόνια ζω και εργάζομαι στην Κρήτη, στα Γαλλιάκη. Είμαι η Φωτίνικο Παχατζή, είμαι από την Αθήνα και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου το έζησα στην Αθήνα. Μετά πήγα με τεχνογραφή στην Λονδίνα και με αποπληστική διαχείριση. Και μετά επέστρεψα και ζήσα στη Καστροφυσκιά, τα τελευταία 15 χρόνια. Είμαι αποπληστική διαχειρίστρη, είμαι φυλικάστος. Και το θέμα το δισκαταγωγίσμα το σχόλησε σχετικά πρόσβατα με ένα πρότζεκτ που έγινε στο tandem trekking και ονομάθηκε Home, στο οποίο πήγα και πήρθηκα στις ρίζες μου στη Νικρά Ασία και στο σπίτι της προγιαγιάς μου εκεί. Και όλο αυτό το έρχομαι οδήγησε στην ενασχόλησή μου με το προσωπικό θέμα. Εγώ είμαι και τέχνη Αμπαλλαγωτής, είναι εκπρόσωπος στο Λύσο, δίδωμα του πολιτισμού στον Δεχεράνη. Δεν ξέρω πραγματικά στη ζηταγωγή, γιατί όλοι έχουν πολλές παιδίες. Αυτό που κάνω είναι πολιτιστική διπλωματεία και εξοσφλέπτω στο Λύσο του πολιτισμού. Έχει εκπρόσωπος στο Δεχεράνη τον νοικοδημοκρατογωγό? Όχι. Κάτι παθαίνει. Τέλειο, θα μιλήσουμε μετά. Σε ευχαριστώ. Είμαι ο Χρήστος Κρίμπτ. Είμαι από την Βρυγγία και έχω πολλές σχέσεις με το πρόγραμμα εδώ, επειδή ήρθαμε εδώ το 2017 με ένα σχέδιο παιδιών από Ιταλία, Βουλγαρία, Τουρκία και Ελλάδα για εμφάνιση εδώ. Επιτρέπτω από τη βαθμίδα που βλέπω, ο οποίος ονομάζεται «ΕΝΑ ΠΡΟΜΑΤΙΚΙΣ ΠΡΟΜΑΤΙΚΙΣ ΠΡΟΜΑΤΙΚΙΣ». Χρειάζεται κάποια ενταπλασία. Και αυτό με κάνει ακόμα περισσότερο εμπερισμένος. Εγώ είμαι η Μαρία και η σήμερα είναι η ενταυτότητα του άλλου εδώ, γιατί είμαι από τον Ασφαρόκληπο και για τους Ολευσυγνέους. Καλησπέρα, είμαι η Μιρτώκα Τσιμίχρα, έχω σπουδάσει Πολιτισμό και Κοινωνιό Ζωπάδιο και του Μέλια Σύγχρονης Τέχνης στο Λονδίνο. Έχω βλέψει διάφορους μικροδροσκοπικούς οργανισμούς στην Αθήνα τελευταία χρόνια και μόλις επέστρεψα από τη Νέα Υόρκη και έχω έρθει εδώ για να παρακολουθήσω και να συνομιλήσω με άλλους ψυχευτόμαστε με τον ίδιο ιδιωτικό τρόπο. Γεια σας. Εγώ είμαι εκπαιδευτικός. Είμαι πτήχη ούγος του Ιστορικού Αριτολεγικού της Αθήνας. Εργάζομαι στο Λίκιο Ζεφυρίου. Αγαπώ την ελευσύνα. Παρακολουθώ πολλές από τις δραστηριότητες της και είμαι εδώ προσωπικών ενδιαφέρον. Έρχεται για να παρακολουθήσω τα δρόμενα και όλα όσα σημαίνει. Θα κλείσω την πόρτα εγώ. Θα βαλέ. Θα κλείσω την πόρτα εγώ. Καλησπέρα. Είμαι η Νικ Καλησπέρα. Είμαι η Νικ Καλησπέρα. Είμαι η Νικ. Καλησπέρα. Είμαι η Νικ. Καλησπέρα. Είμαι η Νικ. Καλησπέρα. Είμαι η Νικ. Καλησπέρα. Είμαι η Νικ. Καλησπέρα. Είμαι η Νικ. Καλησπέρα. Είμαι η Νικ. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Πάλι η εξάγνηση του μικρού παιδιού εδώ. Αυτά. Και αφού διαπιστώσαμε στην εκείνη αυτή μια κουβέντα που είχαμε με τον Δημήτρη, καθώς ακόμα ήταν εδώ, ότι ένας άλλος πρόσφυγε, ξέρει πολύ καλύτερα πράγματα, πολύ περισσότερα μνημεία εδώ από πολλούς Έλλην. Με στιμάμαι και στην κουβέντα που είχα εις το καλοκαίρι, στο θεστιβάλ συνοικισμού, που λες να ρωτήσεις πόσοι έχουν πάει στην Αρκολητικό χώρο, και σήκωσε ένα στο χέρι του. Όταν εδώ οι Έλληνες έχουν την Λουλιάνα, που όχι μόνο έχει πάει πάρα πολλές φορές, εδώ το ξέρει και πάρα πολύ καλά. Θα δώσουμε το λόγο στο Δημήτρη Κελάντζο. Και θα μας μιλήσει... Ωραία, είναι ειλικρινά πάρα πολύ δύσκολο να συνεχίσω, μετά από όσα ακούσαμε και ήρθαμε, γιατί η ομιλία που προηγήθηκε, οι παρουσίες που προηγήθηκε, θέτει όλη την επαφή με το υλικό αποτύπωμα και το αισθητικό αποτύπωμα της κλασικής κυρονομιάς σε τέτοια βάση, που ουσιαστικά όχι και να προετοιμάζει ένας καθηγητής της κλασικής αρχαιολογίας, θα μπορούσε να καθίστευε και μη σχετικό με το θέμα. Τώρα, είναι το βλέμμα του άλλου, δεν είναι το βλέμμα του εαυτού, διότι εδώ ήρθαν με πάρα πολύ ωραίο τρόπο και όχι παραδειγματικό τρόπο. Όσο ο άλλος μπορεί να συγκροτήσει την ταυτότητά του υλικού αποτυπώμαντος της κλασικής αρχαιότητας, ως εαυτός, ερήνη του καταστημένου παραδείγματος, αμνώντας του. Για αυτό και εσείς δεν είστε και το καλό παράδειγμα, δεν μας αφορά τη συζήτηση, διότι εσείς στον δρόμο σας τον βρείτε και το καλήσετε μόνοι σας, γιατί εσείς επιλέξατε τον Όμυρο ως δάσκαλο και πολύ καλά κάρετε, γιατί ο Όμυρος δεν είναι μόνο ο κόσμος, δεν είναι και της άλλος, αλλά δεν είναι αυτό το πρόβλημα που μας εντέχει. Τώρα, για αυτούς που έχουμε γεννηθεί στην Ελλάδα, νομίζω ότι όλοι θα λαβαίνουν και ξέρω, ότι η κλαισική αρχαιότητα παίζει ρόλο στην καθημερινότητά μας ως νεοελλήνων. Αποικονίσεις και αναπαραστάσεις, πότε παραδειματικού, πότε ψυχαγωγικού, πότε διαφημιστικού, ακόμη και φρονιματιστικού χαρακτήρα, συνεχώς και αδιαλείπτως επιστρατεύονται ως εγγενές στοιχείο της εθνικής μας ταυτότητας. Σας θυμίζω τα διαβατήριά σας, όταν θα ανοίξετε στο κέντρο ο Παρθενώνας, γαζωμένος με γαλανόλευκη κλωστήλη. Τι είναι αυτό που καθιστά την εθνική αρχαιότητα, ηθικά και αισθητικά, αναγκαία για τον νεοελληνικό κουφείο. Είμαι κλασικός αρχαιολόγος εδώ και πάρα πολλά χρόνια, αλλά δεν νομίζω ότι η απάντηση είναι προφανής. Θυμίζω ότι κρίσιμα πολιτικά θέματα, οι θέματα που εμείς θεωρούμε είναι κρίσιμα, από το περίφημο μακεδονικός και την πιο πρόσφατη εθνική θεωροκροπία και τις πολύχρονες μνημονιακές διαπραγματεύσεις, διακυβεύονται συχνά και στο πεδίο των οικονογραφικών συμβολισμών, εντός και εκτός των ελληνικών συνόρων. Από το αστέρι της Βελκίνας, χθες ήταν και η Πέτειος της Ανακάλυψης, τους οργανισμένους ναούς που δείχνουν οι γελιογραφίες των Γερμανών ογραφανών, κάθε φορά, που θέλουν να ασκήσουν κριτική στο ελληνικό κράτος για την κατάσταση των οικονογραφιών. Αυτή η γενικευμένη χρήση των αρχιοελληνικών οικονογραφιών, λειτουργεί βιοπολιτικά, όπως λέμε, δηλαδή οργανώνει τον ελληνικό πληθυσμό, σύμφωνα με συγκεκριμένες πολιτικές ατζέντες. Και συντελεί στην αίσθηση που έχουμε συχνά σαν λαός, ότι δηλαδή βιώνουμε μια συγκριμένη στιγμή ιστορικής αυτοπεποίθησης και αισθητητικής κορύφωσης, κατά την οποία το μέλλον φαντάζει ήδη βιωμένο αυτό που έχω ονομάσει, ιρωνικά, το πρόσφατο μέλλον σε ένα σχετικά πρόσφατο βιβλίο μας. Έτσι σας θυμίζω, για άλλη μία φορά, πως ο ιδιαφούς της Αρθήνας του 2004, ένα κορυφαίο γεγονός σαν την Ελευσύνα που πλησιάζει, οι αγώνες εκείνης σηματοδοτούσαν, πιστεύω, το οριστικό τέλος του 20ου αιώνα για τη χώρα. Πώς τους γιορτάσαμε? Φυσικά, με μια παρέλαιση αθλητών, μοντέλων, εκατοντάδων φρυζοντών, που υποδίδονταν αρχιολυνικά αγάλματα και εικόνες από αρχαία αγγεία. Πρόκειται για την ίδια τρετουργία που πεναλαμβάνεται κάθε τόσο ως φάση, με κάθε κερί από τη Γιουροδρίζων, τις αθλητικές αναβιώσεις της Νενέας και την κατάθεση στεφάνου από τον πάνω καμένο πρόκριτος της Αλαμίνα κατά την υποτιθένινη επέτειο της γνωστής ναυμαχίας. Ο μύτος που ενώνει αυτά τα παραδείγματα είναι η χρήση της αρχαιότητας και το ιδεολογικό υπόγραφο πάνω στο οποίο βασίζεται. Δεν θεωρώ ότι το αναφέρει στην πρασική αρχαιότητα στις ημέρες μας είναι κάτι εξοδισμού κακό, οπιστοδρομικό ή συντηρητικό αντιθέτως. Υπάρχουν παραδείγματα, ένα τυχαίο βρίσκει το τίτλα μου, ανθρώπων που συγκροτούν ταυτότητες πάνω στα υλικά κατάλυπα στο αισθητικό ψαπίκρασμα του κλασικού πολιτισμού και έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν. Και μάλιστα αυτή η διαδικασία είναι μια διαδικασία χειραθετησιακή. Έχοντας βεβαίως θα έλεγα εγώ, αν μου έδινε και στο δικαίωμα να εκφράσω άδοξη, έχοντας προηγουμένους εσωτερική έψη το βιοπολιτικό παράδειγμα και αποδεχθεί την αρχαιότητα ως βιοπολιτικό εργαλείο πάνω στο σώμα τους, όπως το έχουμε κάνει και εμείς όταν δινόμαστε τις χλαμίδες, ουσιαστικά σωτερικά έχουν αυτό το βιοπολιτικό εργαλείο. Η κρίση της αρχαιότητας επομένως συνήθως είναι γενέστικο του νεοτερικού πολιτισμού, ημών αλλά και των άλλων, και δίκτου ευρωπαϊκού. Όμως, όπως επίσης ξέραμε πολύ καλά, η αρχαιολυνική αισθητική, και αυτό το είδαμε ιδιαίτερα στα χώρια της συλλογόμενης κρίσης, η αρχαιολυνική αισθητική δημιουργεί και ως χωρέες ιδεών, λόγων και απόψεων, που μπορεί να θεσημένουν και ως αγωγή αντιλήψεων ανεπιθύμητων για ένα σύγχρονο κράτος δικαίου. Ή και ως άλλο θύγη για την επιβολή ανάλογους των πρακτικών. Θυμίζω ένα πράγμα που έχω χρησιμοποιήσει στη δουλειά μου, ότι η ελληνική αστυνομία πριν από μερικά χρόνια τις επιχειρήσεις κούπα, αντίον των λεπταναστών, τις ονόμασε με το πρωτικό όνομα Ξένιος Λήγης. Πώς η αρχαιολυνική υποχρέωση να τιμάσαι το φιόξενουμενό, μετατράπηκε σε ατσιστικό μηχανισμό ταπείνωσης του άλλου και του εγγλισμού του. Πώς έγινε αυτό? Μα γιατί πολύ απλά η εράχηση των φυλών, όπως και η εράχηση των φύλων, ήταν εγγενέση στοιχείο της ελληνικής σκέψης. Θαυμάζουμε ακόμα και σήμερα τις εικόνες των ελληνικών ουσίων, πρέπει όμως πάντα να θυμόμαστε ότι αυτές οι εικόνες δεν είναι αθώρις, δεν έρχονται από ένα σύννεφο αισθητικής τελειότητας. Με άλλα λόγια, το κάλλος του κλασικού πολιτισμού δεν θα υπήρχε χωρίς τις έμφυδες ιεραρχίες των αρχαιολυνικών κοινωνιών, την ευτεροκανονικότητα της αρχαιολυνικής πατριαρχίας. Δεν θα υπήρχαν Έλληνες χωρίς Βαρβάκους. Και δεν είναι τυχαίο ότι η ελληνική ακροδεξιά, στις πολλαπλές αλλά επικαλειπτώμενες συνειτώσεις της, δείχνει ιδιαίτερη αγάπη προς αυτήν ακριβώς τη δουλευρά της κλασικής αρχαιότητας. Επιχειρεί μια ιδιότητη αρχαιολογία δικής της σκοπής, βασισμένη στη συναισθητική αναδείδουση και παραστασιακή μνήμη, της πωμπόδης επιτελέσης, την επιλεκτική λήφη, όπως και την επιδεικτική αμάθεια, την επιθετική διάκριση, μεταξύ Ελλήνων και άλλων και ούτως εξής. Να πάμε λίγο στο μουσείο και στο αρχαιολογικό χώρο. Προφανώς εδώ έχουμε μια εκνέου επινόηση του παρελθόντος ως θεάματος. Κάτι που είναι θεμελιώδες εγχείρημα της δυτικής ιδιωτικότητας πολύ πριν αποφασίσει η Ελλάδα ως νεότητα του νεοτρικού εθνικού κράτους να θεμελιώσει την νέα εθνική ταχύτητα των Ελλήνων στον τρασικό παρελθόντο. Το πρώτο παράδειγμα που είδαμε τώρα στην πολύ ωραία χρωτοτραπτική παρουσίαση της λεγόμενης Καριάδηλας είναι ακριβώς ένα παράδειγμα τέτοιες ανακάλυψεις. Πρώτα την ανακάλυψαν οι δυτικοί, πήραν τη μία από τις δύο στο Κέμπλ, στο Φιντς Βίλιον και στη συνέχεια η άλλη έγινε σύμβολο και ταυτότητα της λεξίδας. Πρώτα έχει η ελληνική και μετά η άλλη αναγορέχτηκε σε εθνικό πλήκο. Η ανασκαφή, η αναστήλωση, η έκθεση επέτρεψαν στην ευρωπαϊκή αρχαιολογία να αναπαραστήσει τον αρχαίο κόσμο ως εικόνα με σκοπό να επιτύχει την καθηκοταξύ του. Προβάλλοντας το παρασκητικό παρελθόν της Ελλάδας η ελληνική αρχαιολογία έθεσε εκτός του επιστημονικού της ορίζοντα οτιδήποτε έχει δημιουργηθεί μετά στο αρχαίο κόσμο υποτάσσοντας έτσι τους νέο Έλληνες, τους σύγχρονους Έλληνες στα φαντάσματα των προγόνων τους. Ως εκ τούτου το παρελθόν όφειλε να υποβληθεί σε αντιεξοδικό καθαρμό ώστε να εκτελετήσει πεκάστοτε αφήγημα κασυχιστικό στην περίπτωση της Ελλάδας, χωριενταγιστικό στην περίπτωση της Αιγύη. Πρόκειται για νεοδνήθες παρουσίες, για δικές μας σύγχρονες παρουσίες, η εθελική χώρα, η υποανάδειξη, για αστυλωμένο ναί, τα ογγόδη μουσεία βέβαια στην Ελευσύρια και στο πάρα πολύ ενδιαφέρον δεν υπάρχει αναστήλωση. Όλα αυτά όμως ενεργοποιούν συγκεκριμένα αξιακά συστήματα για την επιβολή αισθητικών και πολιτικών ιεραρχιών αν και με τέτοιο τρόπο ώστε η απαραστατική αυτή η εργασία να καθίσταται αόραδη, νομοτελής και ιστορικά αναπόδοτη. Το θεωρούμε φυσικό και καταδομένο ότι εμείς ταυτιζόμαστε με την Καλιάκυλα της Ελευσύριας, με τις Καλιάκυλες του Ελευθύου, με τους Κίωνες του Παρθενώνα. Μέσω της συστηματικής δημιουργίας εικονικών ερεπείων η ΕΛΑΣ επιχειρεί την καργαλιοποίηση της κλασικής της κληρονομίας με σκοπό τη βιβάθυση τόσων επισκεπτών όσο και των κρατήτων της, επανέρχοντας στο παράδειγμα του Διεβατηρίου, το οποίο υπάρχει εκεί και το βλέπετε εσείς. Η αφτάρις και η αναφορά σε αριστουργήματα, η οποία εντοπίζεται στην εκθεσιακή πολιτική πολλών ελληνικών πολιτισμικών χωρέων, με αγαπημένο παράδειγμα το Μουσείο της Εκρόπολης, προεξοφλεί τις αντιδράσεις του κοινού και αφήνει να διαφανούν ιδιωμικές ανεπάρκειες της επίσημης ελληνικής αρχαιολογίας. Εδώ, δηλαδή, έχουμε ένα πρόβλημα στις μουσιακές μας εκθέσεις. Εμφανίζονται όσους επιστημονικά οφθές, αδιαμσολάβητες, κρύβοντας πίσω τους το εθνικό αφήγημα περί μοναδικού, γίγαιμους, ενιαίου και αδιάριου του ελληνισμού. Και ουσιαστικά την αδυνανία μας να δεχτούμε τις στατικές πρόσληψες μέσα από τις οποίες τα ειδικά κατάλληλα του παρελφόντος εισέρχονται στην κουλτούρα των κοινωνιών μας. Με άλλα λόγια, είναι αδύνατο για έναν πραγματικό άνθρωπο, για ένα παιδί που γεννιέται στη χώρα από μη Έλληνες οδονείς να αντιληφθεί ή να δεχτεί ότι αυτά τα πράγματα είναι δικά του. Αποτελούν κομμάτι και της δικής του κληροδρομιάς. Μόνο από τις χαραμάδες μπορεί να γίνει αυτό και γίνεται, μόνο από την κλιδαρότητα από ανθρώπους οι οποίοι, βεβαίως, εσείς ήρθατε σε μεγάλη ηλικία. Στα νέα ελληνικά με χρόνια, ναι. Ναι, αλλά όχι δεν ήσταν τριών χρονών, ήσαν δεκαοπτώ. Και έχοντας ήδη γνωρίσει τη φιλολογία από τους σπουδές σας στη χώρα σας. Αυτό είναι μια ποιοτική διαφορά, είναι πολύ σημαντική αυτή η διαφορά, γιατί σε αυτήν την ηλικία ο καθένας επιλέγει να είναι εαυτός, να είναι άλλος, να είναι ξένος, να είναι μεγαλμός. Το παιδί, όμως, σε πάρα πολύ δύσκολο πιστεύω, μεγαλώνοντας σε αυτή τη χώρα με τα λευκά αγάλματα, να δεχτεί ό,τι εσείς όλα τα πράγματα τον αφορούν. Πάντα αποφεύγω να μιλώ με όλους ελληνικής ιδιαιτερότητας. Θα έλεγα όμως ότι εδώ το ελληνικό παράδειγμα διαφέρει, κυρίως γιατί εμείς είμαστε εναγκασμένοι να κάνουμε με τους Αρχαίους, και όλοι οι άλλοι πρέπει να κάνουν τους Ρωμαίους, τους Βίκινγκς, τον Μάκο Πόλο, την Αγλιαδύση κτλ. Ουσιαστικά κάθε έθνος πέρα από το ζωτικό του χώρο, διεκδικεί και το ζωτικό του χρόνο. Την εξάπλωσή του δηλαδή στην ιστορία. Ακόμη κι αν θεάζεται έτσι να προσθεριστεί το παρελθόν των άλλων. Ακεί βέβαια να κατανοούμε ότι πρόκειται για ένα εννοιολογικό σχήμα, μια μεταφορά, μια φαντασιακή κατασκευή με βαρύτητα, οπωσδήποτε, το βλέπουμε αυτό, αλλά όχι με απόλυτη ισχύ. Δεν μπορούμε και δεν πρόκειται σε αυτή τη χώρα να γνωρίσουμε το κλασικό παρελθό και τελικά το κατάλληλο. Δεν γίνεται. Οι μερικοί από εμάς έχουμε ορκισθή να τα προστατεύουμε, είναι η δουλειά μας να το κάνουμε. Πρέπει όμως να βρούμε τον τρόπο να τα ενεργοποιήσουμε αυτά τα ίδια τα Αρχαία, ως εργαλεία συνέβρεσης και συνέδειας και όχι ως τα τριμμένες παραβολές, διέξοδες συζητήσεις για τη φιλετική καθαρότητα του ελληνικού έθνους, την ελληνικότητα της μοιάσης ή της άλλης γεωγραφικής περιοχής, τα μνημόνια ή οτιδήποτε άλλο. Εδώ θα σταματήσω. Μπορούμε να συνεχίσουμε στη συζήτηση με ενδεχομένως άλλες παρακτηρίσεις. Θα αλλάξουμε και όλοι το τελετήριο. Δεν θα παραμελωθείς αυτός το διωματικό, όπως το Λιάννα, όπως την κασ Αν αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία οι μηχανισμοί και οι διαδικασίες μέσα από την οποία παράγεται η εντερότητα, αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω από την οποία παράγεται η εντερότητα, αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία.
|
| _version_ |
1782816952655282176
|
| description |
: Υπόσχεσθαι, κύριέ μου. Ευχαριστούμε όλους που είστε εδώ. Θα ξεκινήσουμε. Θα ξεκινήσουμε με μια αυτοπαρουσία σε όλων όσων θα συστήθουμε λίγο. Είμαστε εδώ. Θα ξεκινήσουμε από εσένα. Εδώ, εδώ. Εδώ, εδώ. Εδώ, εδώ. Εδώ, εδώ. Ονομάζομαι Αλησίνα Καλάρι. Είμαι από την Αγγανία. Αν και να μιλήσω σήμερα. Είμαι από την Κυριαχειρίστρια. Και εμπινάμε ερευνήτρια σε άλλες θέματα. Αυτό θα συζητήσουμε σήμερα. Είμαι Θαρτοδομίδης. Είμαι γεννήματος της Θασσαλονίκης. Γεννημένος της Θασσαλονίκης. Καστικός καλλιτέχνης και συνεδρυτής. Μια ιδιότητα που δεν... ας το πούμε... μου αρέσει να το βάλω συνέχεια. Αλλά θα μιλήσω σήμερα. Είμαι επίσης συγκριτικός μέλος του εργαστήρια. Και μέλος της Γενικής Συνέλευσης του Institute of Radical Imagination του Ιστοτού του... πώς το δω... της Βεσοσπαστικής... όχι Φαντασίας... της Βεσοσπαστικής Φαντασίας. Αυτά. Δεν ζω στην Αθήνα 9 χρόνια. Στο Μουσείο, στα Εξάρχεια. Δεν ξέρω ακόμα αν είμαι Φαθηναίος. Νομίζω πως γνωρίζω. Και εγώ. Εγώ ονομάζομαι Βασκαλόπουλος. Θα κάνω τώρα το ρόλο του ρεπορτερ. Γράφω κυρίως στην εφημερίδα εποχή και στην εφημερίδα των συνταπτών. Δεν είμαι από την Αθήνα, αλλά με διάφορες καταγωγές. Μη και εγώ. Άλλος και από Μικρασία και από την Αθήνα. Είμαστε ελεύθεροι. Γεια σας. Είμαι ο Γιάννης Κουρμάς. Είμαι αδερφητής ανάπτυξης συμπεριοδοχής κοινούς στην Αλεξίνα 2021. Έρχομαι από την Αλεξανδρύβολη στην Αλεξίνα. Και έχω μία διαφέρει θυματική αρθή. Είμαι μέλος μιας οικογένειας που έχει τέτοιες γενιές μεταναστών. Είμαι ελεύθεροι. Γεια σας. Είμαι η Νόβη. Δουλεύω στη πολιτική εμπίσης στο κομμάτι της Τέχνης. Είμαι αρχιτέκτονας όμως. Δουλεύω στην τέχνη. Αν μιλάμε για καταγωγές, δεν είμαι Αρθηνέα και το λέω πάντα. Ενώ ζω τα τελευταία χρόνια στην Αρθήνα. Είμαι τρικαλληνοί και γίνω μαθρέμα. Λέω ότι έχω δύο χώρες και έχω μία δύσκολα καταγωγή, αλλά στην τελική τη σημασία έχει κιόλας. Είμαι Στεφανία Ξεπιανι. Είμαι ελληνίδα του εξωτερικού από τον Μουσαμβούλο. Αυτή την εποχή ασχολώ με την πολιτική διαχείριση και ιδιαίτερα μέχρι σύμμετω. Έχω και διαδικασίες στο δημόσιο χώρο για να σε έργαψουν περιφερειακής ανάπτυξης. Όλοι. Ονομάζομαι Ιωάννα. Από εδώ ντόπια, αλλά μερίζες από τη γιαγιά μου από Μικρά Ασία. Εκεί είμαι το 8ο μήνα στο Δήμο της Ελευσύνα στο δημόσιο δικαίου πολιτισμού, πολιτικής κοινωνικής πολιτικής και προσπολικής αγώγης. Συνοβεύομαι στο πολιτιστικό γενικά του Τζίμου και ασχολούμαι με τις πολιτικές εκφυλώσεις που αφορούν με τον τόπο και στη συναργασία θελωδικά και με την πολιτιστική και τα ισχύματα του μεστηκέντρου. Γεια σας, είμαι η Ευγενία. Έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει την Ελευσύνα. Τώρα δουλεύω στη πολιτική, στη διεύθυνση, ανάπτυξη και συμμετοχή σκηνού και έχω εργαστεί και έχω αναπτύξει θελωδική δράση και έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει την Αθήνα. Είμαι τελειώθητος του Ποιμότος και του Κοινωνίας και ΜΜΕ και τώρα εργάζομαι ως ερευνητή στο ΕΕΚΜΑ. Γεια σας, είμαι η Ραμπάκ. Έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει στην Αθήνα. Με καταβολήθηκα από το Μαρόκο. Είμαι θετική διευθυντής του ΜΜΕ και του Κοινωνίας και ΜΜΕ και είμαι και εγώ μέλη της Ευγενίας. Έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει την ΕΕΚΜΑ και είμαι και εγώ μέλη της ΕΕΚΜΑ. Γεια σας και εγώ, είμαι η Μέτη Παναγιτογούλου. Είμαι χορογράφος, σχολή με τις υπαρστατικές τέχνες. Αφού μιλώ με οι καταγωγές, έχω καταγωγή από την Καλαμάθο, τον Αστακώτ, την Αλογρανία. Σας έχω μεγαλώσει 3 χρόνια εκεί, κάποια στην Αθήνα και 3 χρόνια ζω και εργάζομαι στην Κρήτη, στα Γαλλιάκη. Είμαι η Φωτίνικο Παχατζή, είμαι από την Αθήνα και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου το έζησα στην Αθήνα. Μετά πήγα με τεχνογραφή στην Λονδίνα και με αποπληστική διαχείριση. Και μετά επέστρεψα και ζήσα στη Καστροφυσκιά, τα τελευταία 15 χρόνια. Είμαι αποπληστική διαχειρίστρη, είμαι φυλικάστος. Και το θέμα το δισκαταγωγίσμα το σχόλησε σχετικά πρόσβατα με ένα πρότζεκτ που έγινε στο tandem trekking και ονομάθηκε Home, στο οποίο πήγα και πήρθηκα στις ρίζες μου στη Νικρά Ασία και στο σπίτι της προγιαγιάς μου εκεί. Και όλο αυτό το έρχομαι οδήγησε στην ενασχόλησή μου με το προσωπικό θέμα. Εγώ είμαι και τέχνη Αμπαλλαγωτής, είναι εκπρόσωπος στο Λύσο, δίδωμα του πολιτισμού στον Δεχεράνη. Δεν ξέρω πραγματικά στη ζηταγωγή, γιατί όλοι έχουν πολλές παιδίες. Αυτό που κάνω είναι πολιτιστική διπλωματεία και εξοσφλέπτω στο Λύσο του πολιτισμού. Έχει εκπρόσωπος στο Δεχεράνη τον νοικοδημοκρατογωγό? Όχι. Κάτι παθαίνει. Τέλειο, θα μιλήσουμε μετά. Σε ευχαριστώ. Είμαι ο Χρήστος Κρίμπτ. Είμαι από την Βρυγγία και έχω πολλές σχέσεις με το πρόγραμμα εδώ, επειδή ήρθαμε εδώ το 2017 με ένα σχέδιο παιδιών από Ιταλία, Βουλγαρία, Τουρκία και Ελλάδα για εμφάνιση εδώ. Επιτρέπτω από τη βαθμίδα που βλέπω, ο οποίος ονομάζεται «ΕΝΑ ΠΡΟΜΑΤΙΚΙΣ ΠΡΟΜΑΤΙΚΙΣ ΠΡΟΜΑΤΙΚΙΣ». Χρειάζεται κάποια ενταπλασία. Και αυτό με κάνει ακόμα περισσότερο εμπερισμένος. Εγώ είμαι η Μαρία και η σήμερα είναι η ενταυτότητα του άλλου εδώ, γιατί είμαι από τον Ασφαρόκληπο και για τους Ολευσυγνέους. Καλησπέρα, είμαι η Μιρτώκα Τσιμίχρα, έχω σπουδάσει Πολιτισμό και Κοινωνιό Ζωπάδιο και του Μέλια Σύγχρονης Τέχνης στο Λονδίνο. Έχω βλέψει διάφορους μικροδροσκοπικούς οργανισμούς στην Αθήνα τελευταία χρόνια και μόλις επέστρεψα από τη Νέα Υόρκη και έχω έρθει εδώ για να παρακολουθήσω και να συνομιλήσω με άλλους ψυχευτόμαστε με τον ίδιο ιδιωτικό τρόπο. Γεια σας. Εγώ είμαι εκπαιδευτικός. Είμαι πτήχη ούγος του Ιστορικού Αριτολεγικού της Αθήνας. Εργάζομαι στο Λίκιο Ζεφυρίου. Αγαπώ την ελευσύνα. Παρακολουθώ πολλές από τις δραστηριότητες της και είμαι εδώ προσωπικών ενδιαφέρον. Έρχεται για να παρακολουθήσω τα δρόμενα και όλα όσα σημαίνει. Θα κλείσω την πόρτα εγώ. Θα βαλέ. Θα κλείσω την πόρτα εγώ. Καλησπέρα. Είμαι η Νικ Καλησπέρα. Είμαι η Νικ Καλησπέρα. Είμαι η Νικ. Καλησπέρα. Είμαι η Νικ. Καλησπέρα. Είμαι η Νικ. Καλησπέρα. Είμαι η Νικ. Καλησπέρα. Είμαι η Νικ. Καλησπέρα. Είμαι η Νικ. Καλησπέρα. Είμαι η Νικ. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Πάλι η εξάγνηση του μικρού παιδιού εδώ. Αυτά. Και αφού διαπιστώσαμε στην εκείνη αυτή μια κουβέντα που είχαμε με τον Δημήτρη, καθώς ακόμα ήταν εδώ, ότι ένας άλλος πρόσφυγε, ξέρει πολύ καλύτερα πράγματα, πολύ περισσότερα μνημεία εδώ από πολλούς Έλλην. Με στιμάμαι και στην κουβέντα που είχα εις το καλοκαίρι, στο θεστιβάλ συνοικισμού, που λες να ρωτήσεις πόσοι έχουν πάει στην Αρκολητικό χώρο, και σήκωσε ένα στο χέρι του. Όταν εδώ οι Έλληνες έχουν την Λουλιάνα, που όχι μόνο έχει πάει πάρα πολλές φορές, εδώ το ξέρει και πάρα πολύ καλά. Θα δώσουμε το λόγο στο Δημήτρη Κελάντζο. Και θα μας μιλήσει... Ωραία, είναι ειλικρινά πάρα πολύ δύσκολο να συνεχίσω, μετά από όσα ακούσαμε και ήρθαμε, γιατί η ομιλία που προηγήθηκε, οι παρουσίες που προηγήθηκε, θέτει όλη την επαφή με το υλικό αποτύπωμα και το αισθητικό αποτύπωμα της κλασικής κυρονομιάς σε τέτοια βάση, που ουσιαστικά όχι και να προετοιμάζει ένας καθηγητής της κλασικής αρχαιολογίας, θα μπορούσε να καθίστευε και μη σχετικό με το θέμα. Τώρα, είναι το βλέμμα του άλλου, δεν είναι το βλέμμα του εαυτού, διότι εδώ ήρθαν με πάρα πολύ ωραίο τρόπο και όχι παραδειγματικό τρόπο. Όσο ο άλλος μπορεί να συγκροτήσει την ταυτότητά του υλικού αποτυπώμαντος της κλασικής αρχαιότητας, ως εαυτός, ερήνη του καταστημένου παραδείγματος, αμνώντας του. Για αυτό και εσείς δεν είστε και το καλό παράδειγμα, δεν μας αφορά τη συζήτηση, διότι εσείς στον δρόμο σας τον βρείτε και το καλήσετε μόνοι σας, γιατί εσείς επιλέξατε τον Όμυρο ως δάσκαλο και πολύ καλά κάρετε, γιατί ο Όμυρος δεν είναι μόνο ο κόσμος, δεν είναι και της άλλος, αλλά δεν είναι αυτό το πρόβλημα που μας εντέχει. Τώρα, για αυτούς που έχουμε γεννηθεί στην Ελλάδα, νομίζω ότι όλοι θα λαβαίνουν και ξέρω, ότι η κλαισική αρχαιότητα παίζει ρόλο στην καθημερινότητά μας ως νεοελλήνων. Αποικονίσεις και αναπαραστάσεις, πότε παραδειματικού, πότε ψυχαγωγικού, πότε διαφημιστικού, ακόμη και φρονιματιστικού χαρακτήρα, συνεχώς και αδιαλείπτως επιστρατεύονται ως εγγενές στοιχείο της εθνικής μας ταυτότητας. Σας θυμίζω τα διαβατήριά σας, όταν θα ανοίξετε στο κέντρο ο Παρθενώνας, γαζωμένος με γαλανόλευκη κλωστήλη. Τι είναι αυτό που καθιστά την εθνική αρχαιότητα, ηθικά και αισθητικά, αναγκαία για τον νεοελληνικό κουφείο. Είμαι κλασικός αρχαιολόγος εδώ και πάρα πολλά χρόνια, αλλά δεν νομίζω ότι η απάντηση είναι προφανής. Θυμίζω ότι κρίσιμα πολιτικά θέματα, οι θέματα που εμείς θεωρούμε είναι κρίσιμα, από το περίφημο μακεδονικός και την πιο πρόσφατη εθνική θεωροκροπία και τις πολύχρονες μνημονιακές διαπραγματεύσεις, διακυβεύονται συχνά και στο πεδίο των οικονογραφικών συμβολισμών, εντός και εκτός των ελληνικών συνόρων. Από το αστέρι της Βελκίνας, χθες ήταν και η Πέτειος της Ανακάλυψης, τους οργανισμένους ναούς που δείχνουν οι γελιογραφίες των Γερμανών ογραφανών, κάθε φορά, που θέλουν να ασκήσουν κριτική στο ελληνικό κράτος για την κατάσταση των οικονογραφιών. Αυτή η γενικευμένη χρήση των αρχιοελληνικών οικονογραφιών, λειτουργεί βιοπολιτικά, όπως λέμε, δηλαδή οργανώνει τον ελληνικό πληθυσμό, σύμφωνα με συγκεκριμένες πολιτικές ατζέντες. Και συντελεί στην αίσθηση που έχουμε συχνά σαν λαός, ότι δηλαδή βιώνουμε μια συγκριμένη στιγμή ιστορικής αυτοπεποίθησης και αισθητητικής κορύφωσης, κατά την οποία το μέλλον φαντάζει ήδη βιωμένο αυτό που έχω ονομάσει, ιρωνικά, το πρόσφατο μέλλον σε ένα σχετικά πρόσφατο βιβλίο μας. Έτσι σας θυμίζω, για άλλη μία φορά, πως ο ιδιαφούς της Αρθήνας του 2004, ένα κορυφαίο γεγονός σαν την Ελευσύνα που πλησιάζει, οι αγώνες εκείνης σηματοδοτούσαν, πιστεύω, το οριστικό τέλος του 20ου αιώνα για τη χώρα. Πώς τους γιορτάσαμε? Φυσικά, με μια παρέλαιση αθλητών, μοντέλων, εκατοντάδων φρυζοντών, που υποδίδονταν αρχιολυνικά αγάλματα και εικόνες από αρχαία αγγεία. Πρόκειται για την ίδια τρετουργία που πεναλαμβάνεται κάθε τόσο ως φάση, με κάθε κερί από τη Γιουροδρίζων, τις αθλητικές αναβιώσεις της Νενέας και την κατάθεση στεφάνου από τον πάνω καμένο πρόκριτος της Αλαμίνα κατά την υποτιθένινη επέτειο της γνωστής ναυμαχίας. Ο μύτος που ενώνει αυτά τα παραδείγματα είναι η χρήση της αρχαιότητας και το ιδεολογικό υπόγραφο πάνω στο οποίο βασίζεται. Δεν θεωρώ ότι το αναφέρει στην πρασική αρχαιότητα στις ημέρες μας είναι κάτι εξοδισμού κακό, οπιστοδρομικό ή συντηρητικό αντιθέτως. Υπάρχουν παραδείγματα, ένα τυχαίο βρίσκει το τίτλα μου, ανθρώπων που συγκροτούν ταυτότητες πάνω στα υλικά κατάλυπα στο αισθητικό ψαπίκρασμα του κλασικού πολιτισμού και έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν. Και μάλιστα αυτή η διαδικασία είναι μια διαδικασία χειραθετησιακή. Έχοντας βεβαίως θα έλεγα εγώ, αν μου έδινε και στο δικαίωμα να εκφράσω άδοξη, έχοντας προηγουμένους εσωτερική έψη το βιοπολιτικό παράδειγμα και αποδεχθεί την αρχαιότητα ως βιοπολιτικό εργαλείο πάνω στο σώμα τους, όπως το έχουμε κάνει και εμείς όταν δινόμαστε τις χλαμίδες, ουσιαστικά σωτερικά έχουν αυτό το βιοπολιτικό εργαλείο. Η κρίση της αρχαιότητας επομένως συνήθως είναι γενέστικο του νεοτερικού πολιτισμού, ημών αλλά και των άλλων, και δίκτου ευρωπαϊκού. Όμως, όπως επίσης ξέραμε πολύ καλά, η αρχαιολυνική αισθητική, και αυτό το είδαμε ιδιαίτερα στα χώρια της συλλογόμενης κρίσης, η αρχαιολυνική αισθητική δημιουργεί και ως χωρέες ιδεών, λόγων και απόψεων, που μπορεί να θεσημένουν και ως αγωγή αντιλήψεων ανεπιθύμητων για ένα σύγχρονο κράτος δικαίου. Ή και ως άλλο θύγη για την επιβολή ανάλογους των πρακτικών. Θυμίζω ένα πράγμα που έχω χρησιμοποιήσει στη δουλειά μου, ότι η ελληνική αστυνομία πριν από μερικά χρόνια τις επιχειρήσεις κούπα, αντίον των λεπταναστών, τις ονόμασε με το πρωτικό όνομα Ξένιος Λήγης. Πώς η αρχαιολυνική υποχρέωση να τιμάσαι το φιόξενουμενό, μετατράπηκε σε ατσιστικό μηχανισμό ταπείνωσης του άλλου και του εγγλισμού του. Πώς έγινε αυτό? Μα γιατί πολύ απλά η εράχηση των φυλών, όπως και η εράχηση των φύλων, ήταν εγγενέση στοιχείο της ελληνικής σκέψης. Θαυμάζουμε ακόμα και σήμερα τις εικόνες των ελληνικών ουσίων, πρέπει όμως πάντα να θυμόμαστε ότι αυτές οι εικόνες δεν είναι αθώρις, δεν έρχονται από ένα σύννεφο αισθητικής τελειότητας. Με άλλα λόγια, το κάλλος του κλασικού πολιτισμού δεν θα υπήρχε χωρίς τις έμφυδες ιεραρχίες των αρχαιολυνικών κοινωνιών, την ευτεροκανονικότητα της αρχαιολυνικής πατριαρχίας. Δεν θα υπήρχαν Έλληνες χωρίς Βαρβάκους. Και δεν είναι τυχαίο ότι η ελληνική ακροδεξιά, στις πολλαπλές αλλά επικαλειπτώμενες συνειτώσεις της, δείχνει ιδιαίτερη αγάπη προς αυτήν ακριβώς τη δουλευρά της κλασικής αρχαιότητας. Επιχειρεί μια ιδιότητη αρχαιολογία δικής της σκοπής, βασισμένη στη συναισθητική αναδείδουση και παραστασιακή μνήμη, της πωμπόδης επιτελέσης, την επιλεκτική λήφη, όπως και την επιδεικτική αμάθεια, την επιθετική διάκριση, μεταξύ Ελλήνων και άλλων και ούτως εξής. Να πάμε λίγο στο μουσείο και στο αρχαιολογικό χώρο. Προφανώς εδώ έχουμε μια εκνέου επινόηση του παρελθόντος ως θεάματος. Κάτι που είναι θεμελιώδες εγχείρημα της δυτικής ιδιωτικότητας πολύ πριν αποφασίσει η Ελλάδα ως νεότητα του νεοτρικού εθνικού κράτους να θεμελιώσει την νέα εθνική ταχύτητα των Ελλήνων στον τρασικό παρελθόντο. Το πρώτο παράδειγμα που είδαμε τώρα στην πολύ ωραία χρωτοτραπτική παρουσίαση της λεγόμενης Καριάδηλας είναι ακριβώς ένα παράδειγμα τέτοιες ανακάλυψεις. Πρώτα την ανακάλυψαν οι δυτικοί, πήραν τη μία από τις δύο στο Κέμπλ, στο Φιντς Βίλιον και στη συνέχεια η άλλη έγινε σύμβολο και ταυτότητα της λεξίδας. Πρώτα έχει η ελληνική και μετά η άλλη αναγορέχτηκε σε εθνικό πλήκο. Η ανασκαφή, η αναστήλωση, η έκθεση επέτρεψαν στην ευρωπαϊκή αρχαιολογία να αναπαραστήσει τον αρχαίο κόσμο ως εικόνα με σκοπό να επιτύχει την καθηκοταξύ του. Προβάλλοντας το παρασκητικό παρελθόν της Ελλάδας η ελληνική αρχαιολογία έθεσε εκτός του επιστημονικού της ορίζοντα οτιδήποτε έχει δημιουργηθεί μετά στο αρχαίο κόσμο υποτάσσοντας έτσι τους νέο Έλληνες, τους σύγχρονους Έλληνες στα φαντάσματα των προγόνων τους. Ως εκ τούτου το παρελθόν όφειλε να υποβληθεί σε αντιεξοδικό καθαρμό ώστε να εκτελετήσει πεκάστοτε αφήγημα κασυχιστικό στην περίπτωση της Ελλάδας, χωριενταγιστικό στην περίπτωση της Αιγύη. Πρόκειται για νεοδνήθες παρουσίες, για δικές μας σύγχρονες παρουσίες, η εθελική χώρα, η υποανάδειξη, για αστυλωμένο ναί, τα ογγόδη μουσεία βέβαια στην Ελευσύρια και στο πάρα πολύ ενδιαφέρον δεν υπάρχει αναστήλωση. Όλα αυτά όμως ενεργοποιούν συγκεκριμένα αξιακά συστήματα για την επιβολή αισθητικών και πολιτικών ιεραρχιών αν και με τέτοιο τρόπο ώστε η απαραστατική αυτή η εργασία να καθίσταται αόραδη, νομοτελής και ιστορικά αναπόδοτη. Το θεωρούμε φυσικό και καταδομένο ότι εμείς ταυτιζόμαστε με την Καλιάκυλα της Ελευσύριας, με τις Καλιάκυλες του Ελευθύου, με τους Κίωνες του Παρθενώνα. Μέσω της συστηματικής δημιουργίας εικονικών ερεπείων η ΕΛΑΣ επιχειρεί την καργαλιοποίηση της κλασικής της κληρονομίας με σκοπό τη βιβάθυση τόσων επισκεπτών όσο και των κρατήτων της, επανέρχοντας στο παράδειγμα του Διεβατηρίου, το οποίο υπάρχει εκεί και το βλέπετε εσείς. Η αφτάρις και η αναφορά σε αριστουργήματα, η οποία εντοπίζεται στην εκθεσιακή πολιτική πολλών ελληνικών πολιτισμικών χωρέων, με αγαπημένο παράδειγμα το Μουσείο της Εκρόπολης, προεξοφλεί τις αντιδράσεις του κοινού και αφήνει να διαφανούν ιδιωμικές ανεπάρκειες της επίσημης ελληνικής αρχαιολογίας. Εδώ, δηλαδή, έχουμε ένα πρόβλημα στις μουσιακές μας εκθέσεις. Εμφανίζονται όσους επιστημονικά οφθές, αδιαμσολάβητες, κρύβοντας πίσω τους το εθνικό αφήγημα περί μοναδικού, γίγαιμους, ενιαίου και αδιάριου του ελληνισμού. Και ουσιαστικά την αδυνανία μας να δεχτούμε τις στατικές πρόσληψες μέσα από τις οποίες τα ειδικά κατάλληλα του παρελφόντος εισέρχονται στην κουλτούρα των κοινωνιών μας. Με άλλα λόγια, είναι αδύνατο για έναν πραγματικό άνθρωπο, για ένα παιδί που γεννιέται στη χώρα από μη Έλληνες οδονείς να αντιληφθεί ή να δεχτεί ότι αυτά τα πράγματα είναι δικά του. Αποτελούν κομμάτι και της δικής του κληροδρομιάς. Μόνο από τις χαραμάδες μπορεί να γίνει αυτό και γίνεται, μόνο από την κλιδαρότητα από ανθρώπους οι οποίοι, βεβαίως, εσείς ήρθατε σε μεγάλη ηλικία. Στα νέα ελληνικά με χρόνια, ναι. Ναι, αλλά όχι δεν ήσταν τριών χρονών, ήσαν δεκαοπτώ. Και έχοντας ήδη γνωρίσει τη φιλολογία από τους σπουδές σας στη χώρα σας. Αυτό είναι μια ποιοτική διαφορά, είναι πολύ σημαντική αυτή η διαφορά, γιατί σε αυτήν την ηλικία ο καθένας επιλέγει να είναι εαυτός, να είναι άλλος, να είναι ξένος, να είναι μεγαλμός. Το παιδί, όμως, σε πάρα πολύ δύσκολο πιστεύω, μεγαλώνοντας σε αυτή τη χώρα με τα λευκά αγάλματα, να δεχτεί ό,τι εσείς όλα τα πράγματα τον αφορούν. Πάντα αποφεύγω να μιλώ με όλους ελληνικής ιδιαιτερότητας. Θα έλεγα όμως ότι εδώ το ελληνικό παράδειγμα διαφέρει, κυρίως γιατί εμείς είμαστε εναγκασμένοι να κάνουμε με τους Αρχαίους, και όλοι οι άλλοι πρέπει να κάνουν τους Ρωμαίους, τους Βίκινγκς, τον Μάκο Πόλο, την Αγλιαδύση κτλ. Ουσιαστικά κάθε έθνος πέρα από το ζωτικό του χώρο, διεκδικεί και το ζωτικό του χρόνο. Την εξάπλωσή του δηλαδή στην ιστορία. Ακόμη κι αν θεάζεται έτσι να προσθεριστεί το παρελθόν των άλλων. Ακεί βέβαια να κατανοούμε ότι πρόκειται για ένα εννοιολογικό σχήμα, μια μεταφορά, μια φαντασιακή κατασκευή με βαρύτητα, οπωσδήποτε, το βλέπουμε αυτό, αλλά όχι με απόλυτη ισχύ. Δεν μπορούμε και δεν πρόκειται σε αυτή τη χώρα να γνωρίσουμε το κλασικό παρελθό και τελικά το κατάλληλο. Δεν γίνεται. Οι μερικοί από εμάς έχουμε ορκισθή να τα προστατεύουμε, είναι η δουλειά μας να το κάνουμε. Πρέπει όμως να βρούμε τον τρόπο να τα ενεργοποιήσουμε αυτά τα ίδια τα Αρχαία, ως εργαλεία συνέβρεσης και συνέδειας και όχι ως τα τριμμένες παραβολές, διέξοδες συζητήσεις για τη φιλετική καθαρότητα του ελληνικού έθνους, την ελληνικότητα της μοιάσης ή της άλλης γεωγραφικής περιοχής, τα μνημόνια ή οτιδήποτε άλλο. Εδώ θα σταματήσω. Μπορούμε να συνεχίσουμε στη συζήτηση με ενδεχομένως άλλες παρακτηρίσεις. Θα αλλάξουμε και όλοι το τελετήριο. Δεν θα παραμελωθείς αυτός το διωματικό, όπως το Λιάννα, όπως την κασ Αν αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία οι μηχανισμοί και οι διαδικασίες μέσα από την οποία παράγεται η εντερότητα, αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω από την οποία παράγεται η εντερότητα, αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία. Αυτοί θεωρώ ότι στην μελέγω του άλλου έχουν σημασία.
|
