| : Είναι πολύ μεγάλη τιμή και μεγάλη χαρά για όλους μας στο Μουσείο Μπενάκη να καλωσορίζουμε σήμερα τον καθηγητή Ρόντρικ Μπίτον. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Εδυμβούργο της Κωτίας. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Peterhouse του Cambridge και στη συνέχεια εκπώνησε διδακτορική διατριβή στο ίδιο Πανεπιστήμιο με θέμα του ελληνικού δημοτικού τραγούδου. Παρακαλώ. Καλησπέρα σε όλους από την Καρδαμίλη. Είμαι η Διδακτορική Διατριβή στο ίδιο Πανεπιστήμιο με θέμα του ελληνικού δημοτικού τραγούδου. Από το 1988 έως το 2018 ήταν καθηγητής στην Έδρα Νεοελληνικής και Βυζαντινής Ιστορίας, Γλώσσας και Φιλολογίας στο King's College του Λονδίνου, τη γνωστή ως Έδρα Κορέης. Από το 2012 στο 2018 ήταν διευθυντής του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών στο ίδιο Πανεπιστήμιο, από το 2018 παραμένει ως ομότιμος καθηγητής. Ανάμεσα στα βιβλία του είναι η εισαγωγή στην νεότερη Ελληνική Λογοτεχνία του 1996, Γιώργος Σεφέρης «Περιμένοντας τον Άγγελο» 2003, ο πόλεμος του Μπάερον «Ρομαντική Εξέγερση, Ελληνική Πανάσταση» 2016, Ελλάδα, η «Βιογραφία ενός ίδρων Ωέθνους» 2020 και οι Έλληνες. Μια παγκόσμια ιστορία, κυκλοφορεί ήδη με πολύ μεγάλη επιτυχία στα Αγγλικά και αναμένεται να κυκλοφορήσει στα ελληνικά το φτυνόπωρο του 2022. Το 2019 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος το απένει με το παράσιμο του ταξιάρχητου τάγματος της τιμής για την εμβληματική συμβολή του στην έρευνα της νεοελληνικής και βυζαντινής ιστορίας, γλώσσας και λογοτεχνίας. Διατέλεσε δε επισκέπτης καθηγητής στην έδρα ελληνικών σπουδών Αναστάσιος Λεβέντης στο Πανεπιστήμιο του Εδημβούργου για την περίοδο Σεπτεμβρίου-Δεκεμβρίου 2021. Στο πρόσωπο του Ρόντρικ Μπίτων η σύγχρονη Ελλάδα βρίσκει το βιογράφω της που αναδεικνύει τομή στη ιστορία μας μέσα από συνθέσεις, παρεμβάσεις, τομές και ανατροπές κυρίως όμως μέσα από το σύνολο των εμπειριών που μας διαμόρφωσαν και μας έφεραν ως το σήμερα. Αναλύοντας σε βάθος το πολιτισμικό ρυζικό μας σύστημα μέσα από καθολιστικούς σταθμούς, με κέρια τη σημασία του ελληνικού βυζαντινού μεσαίωνα, κινείται μέσω της λογοτεχνίας και της ιστορίας έως τις μέρες μας αναδεικνύοντας μια σειρά διαλόγων και συνθέσεων, μεταξύ των ηγεσιών και του λαϊκού στοιχείου, μεταξύ των συγγραφέων γνωστών. Μέσα από την ανάλυση των ζευγών αυτών επικαιροποιεί διαρκώς τα ιστορικά μας βήματα, πειράματα και ιδανικά, αιώνες και εποχές, συνθέτουν στο έργο του την αναζήτηση της νεοελληνικής ταυτότητας μέσα από συνεχής διασταυρώσης. Μέσα δηλαδή από μια σύνθετη επιστημονική σκέψη, μέσα από την επιστημονική προσέγγιση, αλλά και μέσα από εκείνη την ειδική οικιότητα που συχνά διακρίνει κάποιους Βρετανούς συγγραφείς, ποιητές, ερευνητές ή καλλιτέχνες, όταν μελετούν το ελληνικό παρελθόν της αρχαιότητας, του Βυζαντίου και των νεότερων πρώνων και όταν ηχνηλατούν τα στοιχεία τους που ανακοινούνται στο σήμερα. Μπρισκόμαστε λοιπόν σήμερα εδώ με τον καθηγητή Roderick Beaton στην Καργαμή, στο σπίτι του Πάτρικ και της Joan Lee Thurmore, σε ένα από τα Μουσία Μπενάκη. Στο σπίτι αυτό που μας δωρήθηκε για να μπορούμε να φιλοξενούμε σε ένα από τα ωραίωτερα μέρη της γης σημαντικούς ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών. Είτε για να δουλέψουν απερίσπαστοι, είτε για να τους τιμήσουμε για το έργο τους, όπως σήμερα τιμούμε τον Roderick Beaton. Τον φιλοξενούμε εδώ με την ευγενική συνδρομή της Δάφνης Βαλαμπού και τον ευχαριστούμε για την αφοσίωση και την αγάπη του στη χώρα μας. Για τη γενναιόδωρη σκέψη του και για την προβολή της Ελλάδας διεθνώς μέσα από τις έρευνες και τα γραπτά του. Εκ μέρους της Διοικητικής Επιτροπής του Μουσίμπενάκη, θέλω να τον ευχαριστήσω θερμά που δέχτηκε την πρόσκληση του Μουσίμπενάκη στην Καρδαμήλη και που τόσο πρόθυμα συμφώνεσαι να δώσει μια διάλεξη για τον Βρετανικό φιλελληνισμό από τον Λόρδο Βίρονα ως τον Πάτρικ Λιφέρν. Σας ευχαριστώ πολύ, Προφέσου. Καλησπέρα σας. Και κύριε Γερουλάνη, σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα πολλά γενναιόδωρα αυτά λόγια ησήσεις. Και πρώτα από όλα, θέλω να ευχαριστήσω πολύ θερμά τις ευχαριστίες μου στο Μουσίμπενάκη για την πολύ τιμητική πρόσκληση να κάνω μιλία εδώ στην θρυλική οικία Πάτρικ και Джων Λιφέρμ. Και ιδιαίτερα να ευχαριστήσω προσωπικά την κυρία Ειρήνη Γερουλάνου, τον κύριο Γιώριο Μαγγίνι και την κυρία Μυρτώ Καούκη. Όλους αυτούς, μαζί με το προσωπικό της οικίας Λιφέρμ, τους ευχαριστώ επίσης από τα βάθη της καρδιάς μου και ακόμα πιο πολύ για την εξαιρετική φιλοξενία του σπιτιού εδώ στην πανέμορφη Καρδαμήλη, το οποίο σπίτι εδώ και πάνω από μισόν αιώνα έκτισε το ζευγάρι Λιφέρμ, Πάτρικ και Джων Λιφέρμ, πραγματικοί φιλελληνες που διάλεξαν να γίνουν μόνιμοι κάτοικοι της Ελλάδας και της Μάνης. Παίρνοντας τώρα στην ομιλία, επιτρέψτε μου να σας δείξω τις διαφάνειες. Εδώ είμαστε. Στην ομιλία αυτή θα μιλήσω πρώτα σε αρκετές γενικές γραμμές για το χαρακτήρα του φιλελληνισμού, το φαινόμενο του φιλελληνισμού και του Βρετανικού, αλλά όχι αποκλειστικά, και τη συμβολή του στην έκφραση της ελληνικής επανάστασης του 1821. Στη συνέχεια θα στραφώ στην πορεία του πιο διάσημο από όλους τους φιλελληνες, του Λόρδου Βίρονα, από νεαρός ταξιδιώτης και ρομαντικός ποιητής, μέχρι που να καταλήξει στο Μεσολόγγι, όπου θα θυσιαστεί για την απελευθέρωση της Ελλάδας. Και τέλος, μια που βρίσκω μέσα σε αυτό το ωραίο περιβάλλον, εδώ στην Καρδαμήλη, θα καταλήξω με το πιο γνωστό άγγλο φιλελλήνα του 20ου αιώνα, τον Πάτρικ Λι Φέρμα. Από το 1821 μέχρι το 1827, οι φιλελλήνες κατεβαίνουν από όλα τα μέρη της Ευρώπης, όπως και από τη μακρινή Αμερική. Κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης, πάνω από χίλια άτομα πήραν ενεργό μέρος ως εθελοντές στο πεδίο της μάχης. Άλλοι αποβοητεύτηκαν και έφυγαν, άλλοι σκοτώθηκαν ή πέθαναν από αρρώστια. Οι απώλειες ήταν τρομερές και τραγικές. Οι πρώτοι Βρετανοί που προσφέρονται στον αγώνα, το καλοκαίρι ήδη του 1821, είναι ο μελλοντικός ιστορικός, μάλλον πρώτος ιστορικός, τουλάχιστον σε ξένη γλώσσα, της ελληνικής επανάστασης, ο σκοτσέζος, συμπατριώτης μου, δηλαδή, Τόμας Κόρντον. Και λίγο αργότερα, την ίδια χρονιά, ο καπιτάνιος Φρανκ Άμπνι Χεστίνς, ο οποίος είχε αποστρατευτεί διάπηθειας από το βρετανικό βασιλικό ναυτικό, και σε αυτόν οφείλεται η έμπνευση, η κατασκευή και ο εξοπλισμός της καρτερίας του θρηδικού ατμόπλου, που υπήρξε, το πρώτο αρματωμένο ατμόπλιο που πήρε μέρος σε ναυμαχία σε όλο τον κόσμο. Το Ελληνικό Κομιτάτο Λονδίνου ιδρύεται στα τέλη του Φεβρουαρίου 1823, στόχος του να μαζευτούν χρήματα και να σταλούν εθελοντές και πολεμοφόδια στην Ελλάδα. Στη συνέχεια, ο θύλογος αυτός θα παίξει βασικό ρόλο, ώστε να σήκωσουν τα τεράστια δύο πρώτα δάνεια προς την ελληνική προσωρινή κυβέρνηση το 1824 και 1825. Ανάμεσα στους απεσταλμένους του κομιτάτου είναι ο ευπατρίτης και ποιητής Λόρδος Βύρονας, περίου ο λόγος στη συνέχεια. Οι φιλελλήνες αυτοί της πρώτης γραμμής, να πούμε, είναι λίγοι. Συνολικά, γύρω στους 1200 ξένους πήραν τα όπλα. Σημαντικό είναι το γεγονός ότι έρχονταν όχι ως μυθοφόροι, ούτε στην υπηρεσία των ενόπλων δυνάμεων της δικής τους πατρίδας, αλλά ως εθελοντές, επιμένους από το στοιχείο, ο εθελοντός δημός. Μπορεί να χαρακτηριστούν μερικοί ως τύχωτοι όκτες ή άνθρωποι που ζητούσαν περιπέτειες, αλλά δεν κυνηγούσαν χρήματα, πέρα από τα αναγκαία προς τους ίν. Άλλοι ήταν φυγόδικοι στις δικές τους χώρες ή κατατρέχονταν από τις αρχές για λόγους πολλές φορές πολιτικούς. Οι δανειστές, οι περισσότεροι, ονειροπόλοι αν θέλετε, εμπνεύστηκαν είτε από το ίνδραλμα μιας έξι δανεικευμένης αρχαίας Ελλάδας, είτε από προοδευτικές πολιτικές ιδέες, ή και από τα δύο μαζί. Και παρ' όλου το αναμβισβήτητο ηρωισμό τους, η στρατιωτική συμβουλή των Φιλελδίνων της πρώτης γραμμής, πρέπει να ομολογήσω στην έκκληση του αγώνα, ήταν ελάχιστη. Όπως θα δούμε, στην περίπτωση του λόγου Βήρων, η πραγματική συμβουλή έγινε σε άλλο εντελώς τομέα. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι οι θυσίες τους πάνε χαμένες. Πίσω από τους εθελοντές που υπηρετούν στην πρώτη γραμμή, είναι και ένα σωρό άλλοι, οι οποίοι ωφελούν χωρίς να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Αυτή η δεύτερη ομάδα είναι πολύ πιο πολυάρισμη και εκ των υστέρων φαίνεται ότι οι δραστηριοτητές του ήταν ακόμα πιο τελές φορές. Έχει χαρακτηριστεί ως ο φιλανισμός του εσωτερικού μετόπου. Πάλι, προκύπτουν μεγάλες και γνωστά ονόματα. Στον χώρο των καλών τεχνών, ζωγράφοι όπως στην Ιαλία ο Eugène Delacroix, ασφιερώνουν πίνακες στο θέμα. Ο κατάλογος των ποιητών περιέχει όλα σχεδόν τα γνωστά ονόματα της τελευταίας φάσης του ευρωπαϊκού ρομαντισμού σε πολλές διαφορετικές γλώσσες. Οκόμα και οι μουσικοί. Οι συναυλίες και οι μουσικοσυνθέτες δεν μένουν εντελώς πίσω. Οργανώνουν συναυλίες ειδικά για την ενίσχυση του ελληνικού αγώνα. Η όπερα του Gioacchino Rossini, η Πολιοκείο της Κορίνθου, παίζεται στο Παρίσι στην όπερα τον Οκτώβριο του 1826. Έξι μόνο μήνες δηλαδή μετά την περίφημη έξοδο του Μεσολογγίου. Και το επίκαιρο θέμα τραβάει το πλήθος. Λέγεται ακόμα ότι η περίφημη ενάντια του Πέτωβαν, που είχε την πρεμιέρα της στη Βιέννη της 7 Μαΐου 1824, λίγες εβδομάδες μετά το θάνατο του Βύρουνα στο Μεσολόγγι, είχε εμπνευστεί εν μέρη από το δοδαυμασμό του συνθέτη για τον αγώνα των Ελλήνων για την ελευθερία τους. Όλοι αυτοί οι δημιουργοί επηρεάζουν την κοινή γνώμη και καλλιεργούν κατά κάποιον τρόπο τη συνείδηση των αντίστοιχων πληθυσμών. Αλλά στο εσωτερικό αυτό μέρος, που οι πιο σημαντικές, μάλλον, εκφάνσεις του φιλελυνδισμού είναι πιο πολύ συλλογικές παραατομικές και τις περισσότερες φορές δεν συνδέονται αναγκαστικά με μεγάλα και γνωστά ονόματα. Το Ελληνικό Κομιτάκο Λονδίνου, που ήδη αναφέρεται, δεν ήταν καθόλου η μόνη τέτοια πρωτοβουλία. Σε πολλές πόλεις της Μεγάλης Ρεττανίας, όπως και αναόνισκε εδώ την ιππυρωτική Ευρώπη, οργανώθηκε ο κοσμάκης σε τοπικούς συλλόγους, σε εταιρείες, κομιτάτων, όπως λέγονταν τότε, ΣΟΜΑΤΙΑ κλπ. Ενεργούσαν ως ομάδες πίεσης με σημερινή ρολογία, με στόχο να προσελκύσουν τα μέλη της ειθύνουσας τάξης και να ενημερώσουν το κοινό μέσα από τις εφημερίδες. Άλλοτε σκόπευαν να μεσέψουν χρήματα και να αγοράσουν πορεμοθόδια για να τα στείλουν στην Αλλάδα. Προς τι λοιπόν όλα αυτά? Είπαμε ότι οι εθελοντές ελάχιστα κατάφεραν με τις θυσίες τους, τουλάχιστος στο πεδίο της μάχης. Το φιλελληνικό κίνημα, όπως χαρακτηρίζεται, σε όλη την Ευρώπη, είχε καλύτερη τύχη. Δεν χωράει αμφιβολία ότι οι διαφόρων ειδών επιχορηγήσεις με χρήματα και πορεμοθόδια ενίσχυσαν τους ντόπιους αγωνιστές την εποχή που οι τύχοι της Απανάστασης κρεμόταν από τρίχα το 1826 και 1827. Αλλά και ο φιλελληνισμός της πρώτης γραμμής, όπως και αυτός του εσωτερικού μετόπου, έπαιξαν τεράστιο ρόρο στην τελική έκφαση του αγώνα. Από το 1826 αλλάζει ο χαρακτήρας της ελληνικής Απανάστασης, άρα και του διεθνούς φιλελληνισμού και αυτό το φαινόμενο οφείλεται στην σταδιακή επέμβαση των μεγάλων δυνάμεων. Όπως ξέρει όλος ο κόσμος η καθορίστικη μάχη γίνεται στον κόλπο του Ναυαρίνου, πολύ κοντά εδώ στη Μεσαινία, στις 8 η 20 Οκτωβρίου 1927. Αυτή τη φορά δεν πολεμούν Έλληνες και Τούρκοι ή Τουρκαλβανοί, αλλά Ρώσοι και Γάλλοι και Άγγλοι από τη μια μεριά και Αγίπκοι μαζί με άλλους Οθωμανούς από την άλλη. Για να γίνει μια τέτοια σύγκρουση έπρεπε η ελληνική υπόθεση να έχει γίνει ήδη υπόθεση ευρωπαϊκή, πανευρωπαϊκή να το πούμε έτσι. Ο ελληνικός αγώνας είχε διεθνοποιηθεί για τα καλά. Και αυτή η στροφή εκ μέρους των μεγάλων δυνάμιων οφείλεται εν πολλής στη δραστηριότητα των Φιλελίνων και του Φιλελινισμού. Όπως βλέπετε αυτή η εκδήλωση γίνεται για Ζώσης και πρέπει να πιω ένα ποτήρι νεράκι. Μέχρι τώρα σας μίλησα πιο πολύ για γεγονότες και ανθρώπους και κίνημα που έχουν ευρωπαϊκή ή πανευρωπαϊκή εμβέλεια. Και συμμετοχή. Τώρα αστραφούμε πιο πολύ στους άγγλους ποιοι είναι και τι κάνουν. Και θα προχωρήσουμε αμέσως στη συγκεκριμένη και πολύ άσχημη περίπτωση του Λόρδου Βίρονα. Και του οποίου η ιστορία μας φέρει αρκετά χρόνια πίσω στο φθινόπωρο του 1890. Όταν ο ποιητής πρώτο είδε την Ελλάδα. Μόλις πριν έξι μήνες είχε κλείσει τα 21. Νεαρός άνθρωπος, επατρίδης, με ποιητική φλεύα, η οποία προς το παρόν δεν είχε πάρει φτερά. Χρόνια αργότερα θα εκπιστερευτεί σε φίλου του, λέει, αν είμαι ποιητής το κροστάω στην ατμόσφαιρα της Ελλάδας, και η Ελλάδα που τον ενέφερε, δεν είναι η αρχαία Ελλάδα με τα μνημεία της και το αρχαίο πολιτισμό. Η Ελλάδα του Βίρονα πιο πολύ είναι το συναπαστικό τοπίο, είναι και οι σύγχρονοι Έλληνες, ανάμεσα στους οποίους πιάνει φιλίες, ακόμα και έρωτες. Αυτήν την Ελλάδα, την τοκοκρατούμενη, περιοδεύει ο Βίρον για ενάμιση χρόνια μέχρι την άνοιξη του 1811. Για τα βουνά της Ιππίρου γράφει χαρακτηριστικά «το σκηνικό ήταν άγριο, ήταν όμως και πρωτόγνωρο». Ο στίχος ανήκει στο πείημα «το προσκίνημα του Child Harold», το οποίο άρχισε να γράφει στα Ιωάννινα ένα μήνα μόνο από την αποβίβαση στην Ελλάδα και τελείωσε μερικούς μήνες αργότερα στη Σμήρνη. Όσο ταξίδευε, ενθουσιάστηκε που χάθηκε μέσα στη νυχτερινή κατηγύδα. Μόλις εδώ στην Καραδαμήλη έπαιζε μεγάλη κατηγύδα και ευτυχώς που δεν καθόμαστε έξω στην αυλή δεν θα γινόταν. Στα περίχωρα του Μοναστηρίου της Δύτσας. Παριγύρισε που σώθηκε από Ναυάιο χάρησε στους στουλιώτες. Όταν τα κύματα τον έδιξαν μαζί με τον συνοδιπόρ του John Cam Hoppard στην Ακτή τους, είδε τη λίμνη, τα παλάκια και τα τζαμιά των Ιωαννίνων που ήταν την εποχή εκείνη. Η πρωτέβουσα της επικράτειες του τρομερού Αλύπασα του Μιονταριού της Ιππήρου πιο βόρεια ακόμα στο Τεπελένη της σημερινής Αλβανίας. Με ενθουσιασμό αλλά και δέος ο Βίρων συνάντησε τον άνθρωπο που ο ίδιος θα ονομάσει αργότερα Μουσουλμάνο Βοναπάρτη. Μετά από αυτές τις περιπέτειες ο Βίρων με τον συνοδιπόρ του πέρασαν από τους ελφούς. Αλλά και πάλι τον ποιητή τον συνεπήρε η μεγαλοπρέπεια του βουνού του Παρνασσού από πάνω που υψανόταν μπροστά του, την ώρα που ο σύντροφος του έγρα έψαχνε μάτια για το αρχαίο μανδίου του Οπόλωνα. Την εποχή εκείνη βέβαια όλος ο αρχαιολογικός χώρος βρισκόταν θαμμένος κάτω τα θεμέλια του σύγχρονου χωριού. Έπειτα ανήμερα Χριστούγια το 1809 φτάνοντας στην Αθήνα ο Βίρων για πρώτη φορά βρίσκεται αντιμέτωπος με τα ερήπια της κλασικής αρχαιότητας. Η εικόνα είναι από το βιβλίο του συνοδιπόρου του, του Ωπχάρτσου. Η εμπειρία αυτή φαίνεται πως τον εντυπωσίασε αλλά ταυτόχρονα και του προκάλεσε μελαγχολία. Όπως γράφει αμέσως και απαθανατίζει τη σκέψη, τη ζωηρή εντύπωση της στιγμής μέσα στο πείμμα που γράφει εκείνη τη μέρα, διαβάζει από τη μετάφραση του Στέφανα Μίρτα, πιο γνωστού ως Στέλιο Σεφεριάδη, πατέρα βέβαια του νομπελίστα Γιώργου Σεφέρη. Είναι έθνους τάφος, οι μεριές τριγύρω ποθοράται, θεόντου ζήσαν η βομή, πατρίδα μοναχή. Τους πρώτους μήνες του 1810 περνάει από το Μαραθώνα. Μετά από μια δεκαετία περίπου από την επίσκεψη αυτή, θα απαθανατίσει πάλι τις εμπειρίες, τις εντυπώσεις σε ένα από τα πιο αγαπημένο του πείμματα, το τρίτο άσμα του κομικού επικού πείμματος, τον Γιουάν. Εκεί θα ανακαλέσει τις σκέψεις από τις μέρες του εννιά χρόνια πιο πριν, το 1810. Πάλι διαβάζω τη μετάφραση του Στέφανου Μίρτα, Στέλιο Σεφεριάδη. Βλέπουν μέσα στο Μαραθώνα το λωτρύρα βουνά και θωράει και ο Μαραθώνας το γυαλό που απλώνει χάμου. Στέκω, συλλογέται ο νους μου ξεχασμένος και γυρνά και ονειρεύουμε σε Ελλάδα, πάλι ελεύθεροι μπροστά μου. Αλλά το ερώτημα, αν υπάρχει περίπτωση η Ελλάδα να γίνει πάλι ελεύθερη, οι Έλληνες να σε θυκωθούν και να πολεμήσουν τάχα για την αποκατάσταση της αρχαίας δόξας, τους μένει αναπάντητο από το Νέο Ροβύρουνα μέχρι το τέλος της περιοδείας στην Ελλάδα και πέρα ακόμα από την επιστροφή τους στην πατρίδα το καλοκαίρι το 1811. Είναι μια παραπομπία από επιστολή που τυπώνεται το περίφημο πείημα, το προσκύνημα του Charles Harold. Το πείημα κυκλοφορεί το Μάρτιο του 1812 και γίνεται αμέσως best seller, όχι μόνο στην Αγγλία αλλά και μεταφρασμένο σε όλα σχεδόν τις γλώσσες της Ευρώπης. Από τότε όλος ο κόσμος μιλούσε για το διάσημο Λόρδο Βύρουνα, παίζουν ρόλο και μερικά σκάνδαλα της προσωπικής του ζωής στο Λονδίνο, άρα αφού ολόκληρος το δεύτερο μέρος του πείηματος αφιερώνεται στην Ελλάδα και τους σύγχρονους Έλληνες, μιλούσαν ακόμα και για το ελληνικό ζήτημα, τι θα γίνει η Ελλάδα. Όλα αλλάζουν βέβαια με την έναξη της ελληνικής επανάστασης την άνοιξη του 1821. Ο Βύρουνας τότε βρίσκεται στην Ιταλία όπου έχει εμπλακή με το επαναστατικό κίνημα των καρβονάρων που είχε προετοιμάσει ξεσηκωμό κατά των δυνάμεων της Αυστρίας. Αλλά παρελπίδα το κίνημα ξεφούσκωσε τον Φεβρουάριο του 1821, χωρίς να γίνει τίποτα. Η ενωποίηση της απελευθερωμένης πιο Ιταλίας θα παραμείνει ανεκπλήρωτη για άλλα 40 χρόνια ακόμα, μέχρι τη δεκατή του 1860. Και ο Βύρουνας, απογοητευμένος από την πρώτη εμπειρία του από επαναστατική δραστηριότητα, δι το Φεβρουάριο του 1821, γίνεται αυτή η ξεφούσκωση της καρβονάρικης επanάστασης, που δεν έγινε στην Ιταλία. Στην άνοιξη του 1823 σιωπά, ενώ στην Ελλάδα η Πανάσταση μπαίνει στην τρίτη της χρονιά. Υπάρχει ένα πολύ αλλαγμένο από τον τύπο το βιδωνικό, το πολύ γνωστό, όπως στην πίνακα που σας έδειξα προηγουμένους. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα, ένα σημαντικό πρόγραμμα. Υπάρχει ένα σημαντικό πρόγραμμα. |
