| Διάλεξη 7: Είχαμε δει τα τρία πρώτα θέματα για τη σχεδίαση, τα κυκλώματα ανόρθωσης και για τα κυκλώματα αναφοράς. Δεν ξέρω αν υπάρχουν τίποτα ερωτήσεις από τα προηγούμενα. Θέλετε κάτι να δούμε, θέλετε κάτι να ρωτήσετε. Σήμερα νομίζω ξεκινάει και το καινούργιο εργαστήριο, δεν είναι το δεύτερο, η δεύτερη σειρά, η δεύτερη άσκηση. Για εκεί υπάρχει τίποτα κάποια ερώτηση. Ωραία, τότε μπορούμε να ξεκινήσουμε να δούμε το τέταρτο θέμα, το οποίο αναφέρεται στους ενισχυτές ισχύους. Καταρχήν τα γενικά χαρακτηριστικά που έχουν οι ενισχυτές ισχύους, καταρχήν χρησιμοποιούνται για να μεταφέρουν ισχύ. Και οι συνήθις περιπτώσεις αναφέρονται σε φορτία. Χρειαζόμαστε ισχύς οι οποίες μπορεί να είναι αρκετές εκατοντάδες βάτ έως και κιλοβάτ, έτσι σε πομπούς, σε κεραίες, εκπομπής. Μπορεί να είναι αρκετές εκατοντάδες ή και χιλιάδες βάτ. Επίσης χρειαζόμαστε και σε μικρές αντιστάσεις της τάξελος των 8 Ωμ που 4 ή 8 Ωμ και να έχουμε κάποια μικρή ισχύ η οποία να οδηγεί κάποιο ηχείο. Επίσης όταν συζητάμε για ενισχυτές ισχύους θεωρούμε ότι έχουμε ισχύς από ένα βάτ και πάνω. Έχουμε κάποια ισχύ σημαντική, όχι μη λιβάτ ή μικροβάτ. Θα πρέπει οι ενισχυτές να έχουν υψηλή απόδοση, δινητικά εκατό τα εκατό. Αλλά αυτό βέβαια δεν ισχύει στην πράξη, πάντοτε έχουμε κάποιες απώλειες. Και βέβαια θα πρέπει δηλαδή ο ίδιος ο ενισχυτής να είναι έτσι σχεδιασμένος, η πόλωσή του να είναι κατάλληλη, ώστε να μην καταναλώνει ο ίδιος ισχύ. Όλη η ισχύς να μεταφέρεται από την τροφοδοσία στο φορτίο. Αυτό είναι το σημαντικό σημείο για τη διαφοροποίηση με τους ενισχυτές σήματος, τους οποίους συζητούσαμε μέχρι τώρα σε όλα τα προηγούμενα μαθήματα. Θέλουμε να έχουν χαμηλή αντίσταση εξόδου, για να μπορεί να μεταφέρεται καλύτερα η ισχύς στο φορτίο. Φυσικά τα ρεύματα που χρησιμοποιούμε είναι αρκετά μεγάλα. Παρ' όλα αυτά. Και ένας τρόπος για να ελέγξουμε, να υπολογίσουμε, να εκφράσουμε αριθμητικά την γραμμικότητα είναι η χρήση της ολικής αρμονικής παραμόρφωσης. Είναι γνωστός όρος. Ολική αρμονική παραμόρφωση. Να πω εδώ τότε ότι η ολική αρμονική παραμόρφωση είναι ουσιαστικά ένας λόγος που μας λέει τι ποσοστό της ενέργειας του σήματος φεύγει στις ανώτερες αρμονικές. Και γενικά δηλαδή φανταζόμαστε ότι κάνουμε μια ανάλυση φουργέ για παράδειγμα. Βλέπουμε σε ένα σήμα το οποίο δεν είναι ημιτωνικό καθαρά, δεν έχει παραπάνω από μία συχνότητα. Επομένως έχουμε την δυνατότητα να το αναλύσουμε σε φουργέ και να πάρουμε την βασική αρμονική και τις ανώτερες. Το ποσοστό κάνουμε άρε με στιγμή των πλατών των ανωτέρων αρμονικών. Και βλέπουμε προς το πλάτος της βασικής συχνότητας και ουσιαστικά αυτός ο λόγος μας δίνει την ολική αρμονική παραμόρφωση. Έτσι λοιπόν έχουμε έναν τρόπο να εκφράσουμε το πόσο, πόση ενέργεια τελικά φεύγει στις ανώτερες αρμονικές. Και είναι ένας γενικός κανόν, ένας γενικός τρόπος για να εκφράσουμε την γραμμικότητα. Φυσικά η γραμμικότητα έχουμε δει κατά καιρούς, σε διάφορες περιπτώσεις, διάφορους ορισμούς. Έτσι, για το πόσο ορίζουμε τη γραμμικότητα, φερήπιν σε μια συνάστηση μεταφοράς, πόσο ξεφεύγει από την ευθεία ή την συγκεκριμένη επιθυμητή κλήση. Αυτός είναι ο τρόπος που χρησιμοποιούμε για τους ενισχυτές. Χρήση δηλαδή της ολικής αρμονικής παραμόρφωσης και είναι μια παράμετρος, η οποία ακόμη και το SPICE σας τη δίνει. Έτσι, μπορείτε να ζητήσετε από το SPICE να σας βγάλει την ολική αρμονική παραμόρφωση για συγκεκριμένο σήμα, το οποίο έχετε σε συγκεκριμένο κόμπο του κυκλώματος. Επίσης, ένα θέμα που έχουμε είναι η εσωτερική θερμοκρασία της επαφής. Δηλαδή, δεν πρέπει να ξεφεύγουμε παραπάνω από τους 180-200 βαθμούς, γιατί πλέον το transistor θα λιώσει. Θα υπάρξει πρόβλημα, εντάξει, δεν θα λιώσει ακριβώς, αλλά θα υπάρξει σαφής κίνδυνος καταστροφής του εξαρτήματος. Άρα, θα πρέπει να δούμε τι γίνεται με τη θερμοκρασία, διότι εδώ συζητάμε για μεγάλα ρεύματα. Μπορεί να έχουμε ακόμα και δεκάδες αμπέρ ρεύματα. Άρα, λοιπόν, το θέμα της θερμοκρασίας εδώ είναι κρίσιμο, θα το δούμε αναλυτικά, πώς χρησιμοποιούμε, τι όρους χρησιμοποιούμε, τις γνωστές ψίκτερες, αν έχετε ανοίξει κανέναν ενισχυτή μεγάλο, έτσι ακουστικό ενισχυτή, θα έχετε δει, χρησιμοποιούνται διάφορες ψίκτερες και υπάρχουν. Θα σας δείξω και transistor τέτοια την επόμενη φορά, γιατί αυτό μάλλον δεν το προλάβουμε σήμερα. Και φυσικά να έχουμε μέγιστη απόδοση στην μετατροπή της ισχύος. Η ισχύς ουσιαστικά απορροφιάται, αντλείται από την τροφοδοσία και μεταφέρεται στο φορτίο με συγκεκριμένη συχνότητα που καθορίζεται το σήμα εισόδου. Έτσι, λοιπόν, αυτά είναι τα γενικά χαρακτηριστικά και πλέον συζητάμε για ενισχυτές ισχύους και όχι σήματος. Ας δούμε αυτά και με τα διαγράμματα. Είχαμε ξανά αναφέρει στην ηλεκτρονική 2 για τις τάξεις των ενισχυτών. Η κλασική τάξη α είναι η περίπτωση, βλέπετε εκεί το ρεύμα στον συλλέκτη. Είναι πλήρης η ημητωνική κυματομορφή και οι δύο ημηπερίοδοι κανονικά διέρχονται. Και βλέπετε και τις αντίστοιες χαρακτηριστικές του τρανζίστορ. Και εδώ είναι η περιοχή στην οποία συζητούσαμε για τους ενισχυτές σήματος. Είναι η περιοχή όπου ονομάζεται τάξη α όταν λειτουργεί εδώ. Το σημείο λειτουργίας, λοιπόν, βρίσκεται σε αυτή την περιοχή εδώ. Έχουμε πλήρη διέλευση του σήματος. Δηλαδή το τρανζίστορ είναι αγόγημο και στις 360 μήρες του κύκλου. Και επομένως εδώ αυτή η περιοχή ονομάζεται, είναι η συνήθιση περίπτωση, είναι η τάξη α. Και είναι η συνήθιση περίπτωση για ενισχυτές σήματος. Όταν ο στόχος είναι να ενισχύσουμε σήμα. Σε συνέχεια κατεβάζοντας το σημείο λειτουργίας πάνω στην ευθεία φορτίου προς τα κάτω. Θυμίζω ότι αυτό το σημείο είναι το WSS. Και εδώ λοιπόν πλησιάζουμε στο σημείο που λέγεται τάξη λειτουργίας Β. Δηλαδή αν το σημείο πόλωσης είναι εδώ, τότε η τάξη λειτουργίας λέγεται Β. Τι σημαίνει είναι εδώ το σημείο λειτουργίας. Σημαίνει ότι το ρεύμα ηρεμίας, το σημείο λειτουργίας σαν ρεύμα έχει μηδέν. Δηλαδή όταν δεν υπάρχει σήμα στην είσοδο, το τρανζίστορ δεν έχει τίποτα. Δεν λειτουργεί, δεν έχει κατανάλωση. Αυτό λοιπόν είναι το σημείο λειτουργίας Β. Συγγνώμη, η τάξη λειτουργίας Β. Φυσικά υπάρχει και η τάξη ΑΒ, την οποία θα δούμε ποιά είναι τα προβλήματα της Β και πώς μπορούμε να τα λύσουμε αν πάμε σε ΑΒ. Δηλαδή Β αλλά κοντά στο Β, όχι ακριβώς μηδέν. Να άγει κάτι το τρανζίστορ, μια μικρή τιμή ρεύματος ώστε και τα προβλήματα της Β να μην έχουμε και μεγάλη κατανάλωση να μην έχουμε. Και βέβαια υπάρχει και η τάξη Σ. Δεν θα τη δούμε εδώ, θα τη δούμε στους ενισχυτές που θα συζητήσουμε στη λεπικοινωνική ηλεκτρονική. Εκεί χρησιμοποιούμε πιο πολύ ενισχυτές για υψηλές ιχνότητες και οι τάξεις εκεί μπορεί να είναι Σ, Δ και λοιπά διαφορετικοί ενισχυτές. Η τάξη Σ λοιπόν αναφέρεται σε σημείο λειτουργίας εδώ κάτω. Δηλαδή το ρεύμα είναι αρνητικό σε ισαγωγικά. Χρειάζεται αρκετό σήμα στην είσοδο για να μπορέσεις να κάνεις τον ενισχυτή να λειτουργήσει, να βγάλει έξοδο. Δηλαδή η αγωγημότητα με άλλα λόγια περιορίζεται και σε λιγότερο από 180 μοίρες. Εδώ η αγωγημότητα προφανώς είναι 180 μοίρες ή μισή περίοδος. Εδώ είναι λιγότερο. Και εδώ υπάρχει μια θεωρητική ανάλυση. Είναι αυτή η περίοδος, αυτή η διάρκεια εδώ, το κομμάτι, τόσο μεγαλώνει η απόδοση του ενισχυτή. Ωραία φτάσεις δυναιτικά σε απόδοση 100%. Βέβαια εδώ παρατηρούμε ότι έχουμε πρόβλημα με το πώς η ισχύς τελικά μεταφέρεται στον φορτίο. Διότι είναι μικρό το κομμάτι, έτσι αν πάρετε τη μέση εδώ τη μη για να υπολογίσετε βλέπετε ότι μεταφέρεται μικρή ισχύς. Και εκεί υπάρχει ένα θέμα συγκερασμού, έτσι ανάλογα με την ισχύ που θέλεις, γιατί θα αναγκαστείς να έχεις πολύ υψηλά peak, πολύ υψηλές κορυφές εδώ. Παρασφαιρετές αυτό δεν είναι κάτι το οποίο θα το αναλύσουμε σε αυτήν την σειρά διαλέξεων. Θα μείνουμε στην τάξη β και στην τάξη αβ. Άρα λοιπόν ας ξεκινήσουμε από την βαθμίδα εξόλου σε τάξη α για να δούμε τα χαρακτηριστικά. Είναι κάτι το οποίο το έχουμε δει σαν λειτουργία. Θα το δούμε εδώ βέβαια τώρα από την οπτική γωνία της κατανάλωσης ισχύος. Όχι, το είχαμε δει το κύκλωμα αυτό σαν κύκλωμα ενισχυτή κοινού συλλέκτη. Έτσι το θυμίζω το κύκλωμα. Είναι κύκλωμα ενισχυτή κοινού συλλέκτη με ενεργό φορτίο. Αυτός είναι ο κλασικός καθρέφτης. Μη βλέπετε που εδώ ζωγραφίζεται με τη μορφή διόδου. Είναι ένα διοδικά συνδεδεμένο τρανζίστο. Κακώς δηλαδή αυτό εδώ συμβολίζεται με διόδου, διότι είναι ένα διοδικά συνδεδεμένο τρανζίστο σε κάθε περίπτωση. Επομένως εδώ είναι ο κλασικός καθρέφτης για να δημιουργήσουμε το κύκλωμα απόλωσης. Και στη συνέχεια βέβαια το φορτίο έτσι στην έξοδο. Τυπική δομή ενισχυτή κοινού συλλέκτη. Και εδώ βέβαια οι παρατηρήσεις μας έχουν να κάνουμε την ισχύ που καταναλύσκουμε. Και την ισχύ βέβαια που θέλουμε να δώσουμε στο φορτίο. Έχουμε λειτουργία σε τάξη α, δηλαδή έχουμε το πλήρες σήμα. Σε όλη τη διάρκεια έχουμε σήμα στην έξοδο. Έχουμε πάρα πολύ καλή γραμμικότητα όλα αυτά που γνωρίζουμε για τους ενισχυτές σε τάξη α σαν ενισχυτές σήματος ισχύουν όσον αφορά τη γραμμικότητα και όλα αυτά. Αλλά δυστυχώς έχουμε πολύ χαμηλή απόδοση μετατροπής της DC ισχύος σε σήμα εξόδου. Θα δούμε στη συνέχεια με αριθμητικές τιμές. Αυτό είναι το μέγιστο, το καλύτερο που απετύχουμε, το θεωρητικό καλύτερο είναι 25% μόνο. Δηλαδή το τι ισχύ παρέχουμε από εδώ και το τι ισχύ παίρνουμε στον φορτίο. Πράγμα που σημαίνει ότι βέβαια δεν είναι και τόσο καλή επιλογή για απόψη ισχύος. Το πρόβλημα λοιπόν είναι ότι το τρανζίστο ράγει συνεχώς και το ρεύμα αγωγής αυτό είναι πολύ μεγάλο. Φυσικά το 25% πάει στον φορτίο, το χρήσιμο δηλαδή, και το υπόλοιπο που πάει στον κύκλο μας, το τρανζίστο. Α, λοιπόν ζεσταίνονται τα τρανζίστο. Έχουμε πρόβλημα θέρμανσης των τρανζίστορ. Η κλασική εφαρμογή βέβαια είναι σε περίπτωση που έχουμε χαμηλά σήματα, δηλαδή ακουστικά. Και βεβαίως αρκετοί προτιμάνε αυτήν την λύση, γιατί αφήνει καλύτερα, η παραμόρφωση είναι φυσικά αρκετά μικρότερη, και επομένως θεωρούν ότι η ποιότητα του ήχου που βγαίνει τελικά είναι υψηλότερη και γι' αυτό πιθανόν να εξακολουθούν να κυκλοφορούν τέτοια design. Να εξακολουθούν να κυκλοφορούν ενισχυτές ισχύωσης σε τάξη α. Με δεδομένα ότι ξοδεύεις πάρα πολύ. Σε βαθμίδα εξόδου σε τάξη β. Για να δούμε το κύκλωμα δηλαδή, σε ποιας μορφής είναι. Βλέπουμε εδώ ότι έχουμε δύο transistor. Καταρχήν έχουμε θετική και αρνητική τροφοδοσία. Simple VSS. Έχουμε δύο transistor, το ένα είναι NPN, το άλλο είναι PMP. Και δεν υπάρχει ρεύμα πόλωσης. Βλέπετε ότι η είσοδος είναι εδώ. Για να λειτουργήσει το κύκλωμα χρειάζεται κάποιο σήμα. Δηλαδή, είτε χρειάζεται το σήμα εφόσον αυτό εδώ είναι σε μηδενικό δυναμικό. Δεν υπάρχει ρεύμα, αυτό είναι σε μηδενικό δυναμικό. Εδώ έχουμε VSS, εδώ έχουμε πλήν VSS. Για να λειτουργήσει κάποιο transistor πρέπει είτε αυτό να πάει λίγο πιο πάνω 0.6, 0.7 πάνω από το μηδέν, είτε να πάει 0.6, 0.7 κάτω από το μηδέν. Για να αρχίσει να λειτουργεί εδώ ένα από τα δύο εξαρτήματα. Επομένως, εδώ θεωρούμε ότι έχουμε γωνία αγογημότητας 180 μοίρες. Αυτή η συνδεσμολογία λέγεται συνδεσμολογία push-pull. Την έχουμε δει και θα την σχολιάσουμε και κάποιες άλλες παρατηρήσεις έχουμε δει όταν αναλύαμε τον ενισχυτή 741 και βλέπαμε το πραγματικό κύκλωμά του στη βαθμή δεξόδου. Βεβαίως, έχουμε μεγάλη παραμόρφωση. Δηλαδή, το σήμα εδώ προφανώς δεν είναι ημύτωνο. Είναι μισό ημύτωνο. Σαν αναορθωμένο ένα πράγμα. Και, επομένως, χρειάζεται κάποιο φίλτρο το οποίο φυσικά αυξάνει την πολυπλοκότητα. Και υπάρχει και ένα άλλο πρόβλημα που λέγεται παραμόρφωση crossover. Παραμόρφωση διασταύρωσης. Χρησιμοποιούνται σε ενισχυτές ήχου. Δηλαδή, υπάρχει με το φιλτράρισμα. Αυτό εδώ απορρίπτονται οι ανώτερες αρμονικές. Αν το δείτε σε ανάλυση φουριέ, υπάρχουν αρκετές αρμονικές. Απορρίπτονται με φίλτρο και μπορούμε να πάρουμε την ζητούμενη ποιότητα στο σήμα εξόδου. Για να δούμε την περίπτωση βαθμίδας, τι σημαίνει η βαθμίδα αλφαβήτα. Ουσιαστικά, μοιάζει με λειτουργία σε τάξη β, όπως είπα και στην εισαγωγή. Αλλά χρησιμοποιούμε εδώ ένα ελάχιστο δυναμικό. Θα δούμε κυκλωματικά πως παράγεται αυτό το μικρό δυναμικό. Το οποίο είναι ας πούμε της τάξης του μισού β. Έτσι ώστε ο νεκρός χρόνος που χρειάζεται στην μετάβαση από το ένα στο άλλο, στο ενδιάμεσο δηλαδή, να μην υφίσταται, δηλαδή να μπορούν να έχουν με μηδενικό σχεδόν σήμα τα transistor. Και βεβαίως εδώ έχουμε κάποιο συνεχές, έχουμε εντυσία κατανάλωση. Ένα μικρό αίριμα απόλωσης δηλαδή υπάρχει πλέον, εφόσον αυτό το β-β-β' είπαμε είναι της τάξης των 0.5 V. Επομένως μια αγωγημότητα υπάρχει. Και η γωνία αγωγής θα είναι λίγο μεγαλύτερη από 180 μήρες. Άρα ουσιαστικά οι ενισχυτές αβ αντισταθμίζουν την απώλεια σε απόδοση σε σχέση με τους β, είπαμε υπάρχει πλέον εδώ κατανάλωση συνεχής, αλλά έχουμε αύξηση της γραμμικότητας βεβαίως κατώτερη των α. Άρα λοιπόν είπαμε οι ενισχυτές αβ ουσιαστικά ξεπερνάνε κατά τη το πρόβλημα της παραμόρφωσης διασταύρωσης, έχουν μια μικρή κατανάλωση αλλά έχουμε και κατά τη καλύτερη γραμμικότητα. Άρα λοιπόν είναι μια ενδιάμεση κατάσταση. Εδώ υπάρχουν κάποια στοιχεία για την βαθμίδα εξόδου σε τάξη σε, όπου είπαμε ότι τάξη σε σημαίνει ότι η γωνία αγωγημότητας είναι μικρότερη από τις 180 μήρες. Σε αυτή την περίπτωση έχουμε αρκετά μεγάλη απόδοση. Μπορεί να φτάσει και 90 και 95%. Αλλά εδώ ξαναλέω ότι θα φτάσει το 90 και το 95% μοιάζει να είναι αντιστρόφος ανάλογη της γωνίας. Δηλαδή όσο πιο μικρή η γωνία αγωγημότητας τόσο πιο μεγάλη είναι η απόδοση. Αλλά ξαναλέω το πρόβλημα ότι βλέπετε ότι μειώνεται ο χρόνος που έχουμε ρεύμα τελικά και επομένως υπάρχει ένα θέμα εκεί με την ισχύ που μεταφέρεις στο φορτίο. Και εδώ βλέπουμε την λειτουργία, ας πούμε αν αυτό εδώ είναι ένας ενισχυτής ο οποίος θα θέλαμε να λειτουργήσει σε τάξη σε. Βλέπουμε τη λειτουργία όταν εδώ υπάρχει θετικό τμήμα, τότε λειτουργεί αυτό εδώ το transistor και επομένως ουσιαστικά άγγει και το ρεύμα του φορτίου και το ρεύμα της τροφοδοσίας. Ενώ στην περίπτωση που εδώ έχουμε αρνητική το ρεύμα ουσιαστικά πάει κατευθείαν προς το φορτίο. Εδώ να πούμε ότι σ' αυτούς τους ενισχυτές υπάρχει πάντοτε ένα κύκλωμα συντονισμού γι' αυτό και αυτοί οι ενισχυτές συνήθως λέγονται συντονισμένοι ενισχυτές. Δηλαδή δεν υφίσταται η έννοια να έχεις τέτοιον ενισχυτή χωρίς το κύκλωμα συντονισμού. Το κύκλωμα συντονισμού το οποίο τελικά καταφέρνει εάν εσύ εδώ βάλεις στην είσοδο ένα ημήτωνο τελικά στο φορτίο να υπάρχει και πάλι ένα ημήτωνο. Είναι ειδικά δικτυώματα συντονισμού ΕΛΣΕ τα οποία φροντίζουν ώστε όλες οι ανώτερες αρμονικές να γιώνονται ή να επιστρέφουν και να επιτρέπει να περάσει στο φορτίο, αυτή είναι η βασική ιδέα δηλαδή, επιτρέπουν να περάσει στο φορτίο τελικά μόνο αυτή η συχνότητα. Επομένως με αυτόν τον τρόπο έχουμε τελικά ένα ενισχυτή ο οποίος πραγματικά βάζει μια συγκεκριμένη συχνότητα και παίρνει σε ενισχυμένη αυτή τη συχνότητα στην έξοδο. Με αρκετά υψηλό συντελεστή απόδοσης. Αυτή λοιπόν είναι μια σύντομη περιγραφή για τους ενισχυτές τάξης, δεν θα μας απασχολήσουν ιδιαίτερα στη συνέχεια. Η βαθμίδα εξόδου σε τάξη α να τη δούμε λίγο πλέον πιο αναλυτικά και με χαρακτηριστικές και με εξισώσεις. Έχουμε το κλασικό κύκλωμα κοινού συλέκτη όπως είπαμε. Εδώ έχουμε έναν καθρέφτη για την πόλωση δηλαδή κύκλωμα κοινού συλέκτη με ενεργό φορτίο και βλέπουμε την χαρακτηριστική μεταφοράς σχέση ΒΙ σε σχέση με το ΒΜΙΔΕΝ και βεβαίως η κλίση εδώ είναι 1, θυμίζω την άλλη ονομασία του κυκλώματος είναι ακόλουθος εκπομπού. Δηλαδή ουσιαστικά η έξοδος είναι ίση με την είσοδο μια μικρή διαφορά προφανώς έχει σε σχέση με την είσοδο όσον αφορά την τάση δηλαδή η έξοδος είναι μίον την πτώση τάσης πάνω στην επαφή βάσης εκπομπού η οποία είναι μικρή και επομένως έχουμε γενικά ένα σήμα το οποίο είναι του ιδίου μεγέθους με την είσοδο. Θυμίζω η ενίσχυση του κοινού συλλέκτη είναι σχεδόν μονάδα πάντα λίγο μικρότερο της μονάδας η ενίσχυση τάσης και για να δούμε τα όρια αυτής της χαρακτηριστικής να παρατηρήσουμε ότι η μέγιστη τιμή της εξόδου θα είναι εφόσον φτάσουμε στον κορεσμό το τρανζίστορ του κοινού συλλέκτη. Δηλαδή αν τυχόν το τρανζίστορ φτάσει εδώ η τιμή να είναι βέση σε μίον την τάση συλλέκτη εκπομπού στον κόρο τότε προφανώς δεν μπορεί να πάει παραπάνω η έξοδος. Αν εξάρτητα το τι θα δώσουμε στην είσοδο. Εάν το Q1 πάει σε αποκοπή τότε η έξοδος η ελάχιστη εξαρτάται από το γινόμενο το γιώτα το ρεύμα γιώτα που διαρρέει το κύκλωμα απόλωσης έπειτο RL ή αν το Q2 το τρανζίστορ το ενεργό φορτίο αν πάει στον κόρο τότε θα δώσει αυτό το όριο και βέβαια βλέπετε εδώ το ποιο από τα δύο θα συμβεί εξαρτάται από τις αριθμητικές τιμές. Δηλαδή η χαρακτηριστική ή θα είναι αυτή ή θα είναι αυτή ανάλογα με τις τιμές που θα έχουμε εδώ. Και η σύγκριση βέβαια γίνεται μέσω της συγκρίνοντας αυτές τις δύο τιμές ποια θα είναι αυτή που θα συμβεί τελικά στο συγκεκριμένο κύκλωμα. Για να δούμε λοιπόν τι γίνεται με την λειτουργία με τις χαρακτηριστικές έστω λοιπόν ότι έχουμε σε αυτό το κύκλωμα μία ημητονική είσοδο για να δούμε συμπεριφορά στα διάφορα σημεία. Καταρχήν αν θεωρήσουμε ότι η πτώση τάσης στον κορεσμό μεταξύ συλλέκτη και κουμμού είναι περίπου μηδέν. Και είχα πει ότι αυτό είναι σχετικά αρκετά ρεαλιστικό γιατί ενώ στα τρανζίστορ σήματος στον κόρο το τρανζίστορ κρατάει 100-200 μιλιβόλτ. Αν θυμάστε είχαμε μία τιμή 0.1-0.2 βόλτ εκεί. Στα τρανζίστορ ισχύως αυτό είναι πραγματικά χαμηλό. Δηλαδή σε ένα τρανζίστορ ισχύως η τάση συλλέκτη και κουμμού στον κόρο μπορεί να είναι 10 μιλιβόλτ. Άρα λοιπόν πράγματι εδώ είναι σχετικά αμελητέα η τιμή. Επομένως αν αυτή εδώ η τάση που κρατάει στον κόρο είναι αμελητέα τότε η μέγιστη τιμή που μπορούμε να δούμε εδώ είναι ουσιαστικά ΒΕΣΕΣΕ. Και η ελάχιστη τιμή είναι μειον ΒΕΣΕΣΕ που φυσικά έχει να κάνει με τον κορεσμό αυτού του τρανζίστορ. Άρα λοιπόν τα όρια τιμής για τη β0 είναι αυτά εδώ. Για να δούμε τι γίνεται τώρα με την τάση συλλέκτη και κουμμού στον τρανζίστορ 1. Το τρανζίστορ μας. Έτσι αυτή είναι η βαθμίδα. Παναλαμβάνω αυτό είναι το τρανζίστορ που συζητάμε αυτό είναι η πόλος Ι. Εδώ έχουμε ότι η τάση μεταξύ συλλέκτη και εκπομπού σε αυτό το τρανζίστορ είναι ΒΕΣΕΣΕ μειον τη ΒΕΜΙΝΕΝ. Με δεδομένο ότι η ΒΕΜΙΝΕΝ πάει από ΒΕΣΕΣΕ έως μειον ΒΕΣΕΣΕ. Βγάζουμε το συμπέρασμα ότι εάν η τάση εξόδου είναι μηδέν. Τότε η τάση εξόδου είναι μηδέν. Τότε η τάση στα άκρα συλλέκτη και εκπομπού του τρανζίστορ μας είναι ΒΕΣΕΣΕ. Καθώς αυξάνει η ΒΕΜΙΝ εδώ αφαιρείται επομένως έχουμε αυτή τη μορφή. Στη συνέχεια βέβαια καθώς πηγαίνει προς τα αρνητικά η ΒΕΜΙΝ έχουμε αυτή τη μορφή. Άρα βλέπετε ότι η τάση Β συλλέκτη εκπομπού μεταξύ συλλέκτη και εκπομπού του τρανζίστορ μας μετακινείται από μηδέν έως δύο ΒΕΣΕΣΕ. Άρα αυτή είναι μια πρώτη παρατήρηση δηλαδή χρειαζόμαστε αν πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε ας πούμε σε κάποια εφαρμογή μια συγκεκριμένη τροφοδοσία χρειαζόμαστε το τρανζίστορ μας να αντέχει την διπλάσια τάση. Σαν όριο λειτουργίας να έχει μεγαλύτερη τιμή από δύο ΒΕΣΕΣΕ. Για να δούμε λίγο το ρεύμα του τι γίνεται. Το ρεύμα λοιπόν είναι Ι όταν η έξοδος είναι μηδέν και στη συνέχεια μπορεί να φτάσει μέχρι δύο Ι όταν θα έχουμε τη μέγιστη τιμή στην έξοδο ΒΕΜΕΝ και αντίστοιχα να φτάσει την τιμή μηδέν όταν θα έχουμε την ελάχιστη τιμή στην έξοδο. Εάν προσπαθήσουμε να σχεδιάσουμε τη στιγμή ακατανάλωση ισχύους δηλαδή το ΒΕΣΕΣΕ το γινόμενο ΒΕΠΙΓΩΤΑ στο τρανζίστορ για να δούμε πόσο καταναλείσκει το τρανζίστορ μας. Φυσικά είναι το γινόμενο του ρέγματος και της τάσης και παρατηρούμε ότι εδώ έχουμε μια εναλλαγή με διπλάσια συχνότητα από ότι είναι το σήμα το οποίο συζητάμε γιατί ακριβώς στα μέγιστα έχουμε δύο φορές δηλαδή σε μια περίοδο έχουμε δύο μέγιστα. Να παρατηρήσουμε εδώ ότι το μέγιστο της ισχύος είναι ΒΕΣΕΣΕΥΠΙΓΩΤΑ. Φυσικά ο τύπος είναι το ΒΕΣΕΥΠΙΓΩΤΑΣΕ. Άρα οι ισχύς που καταναλείσκεται στο τρανζίστορ είναι ΒΕΕΠΙΓΩΤΑ και η μορφή του προκύπτει από το γινόμενο αυτών των δύο και αν τα βάλετε και συγκρίνετε τα δύο διαγράμματα βγαίνει ακριβώς αυτή η στιγμή ακατανάλωση. Το τώρα το πώς επιλέγουμε το ρεύμα Ι θα πρέπει να επιλεγεί με τέτοια τιμή ώστε να επιτρέπει το μέγιστο φορτίο, το μέγιστο ρεύμα φορτίου το ΒΕΣΕΣΕ διά αρέου θα δούμε στη συνέχεια τους τύπους τις συσχετίσεις για τον υπολογισμό αυτό. Πώς υπολογίζουμε αυτό που είπαμε την απόδοση μετατροπής ισχύος δηλαδή τι ποσοστό της ισχύος που δίνουμε από την τροφοδοσία μας από το ΒΕΣΕΣΕ πάει στον φορτίο και τι ποσοστό καταναλύσκεται πάνω στον τραζίστο, πάνω στον κύκλωμά μας. Ο συντελεστής απόδοσης μετατροπής ισχύος γενικά είναι η ισχύς που πάει στον φορτίο προς την ισχύ που απορροφά το κύκλωμα συνολικά από την τροφοδοσία. Που προφανώς είναι η ισχύς που καταναλύσκεται το ίδιο το κύκλωμα συν την ισχύ που θα στείλει στον φορτίο. Η μέση ισχύς του φορτίου είναι αν ΒΕΜΙΔΕΝ θεωρήσουμε ότι είναι το πλάτος του ημιτωνικού σήματος στον φορτίο τότε η μέση ισχύς του φορτίου είναι ΒΕΜΙΔΙΑΡΙΖΑ2 στο δετράγωνο προς ΆΡΕΛ, δηλαδή είναι το εν δεύτερον ΒΕΜΙΔΕΝ δετράγωνο δια ΆΡΕΛ. Η μέση ισχύς της τροφοδοσίας είναι δύο φορές το ΒΕΣΕΣΕΕΠΙΓΩΤΑ, γιατί είναι ΒΕΣΕΣΕΕΠΙΓΩΤΑ όπως είδαμε στο τρανζίστο του ενισχυτή μας και άλλο τόσο, αφού πάλι έχει τις ίδιες συνθήκες λειτουργίας, το τρανζίστο του ενέργου φορτίου, του καθρέφτη, το τρανζίστο πόλωσης. Άρα λοιπόν είναι ΒΕΣΕΣΕΕΠΙΓΩΤΑ συν ΒΕΣΕΣΕΕΠΙΓΩΤΑ, είναι δύο φορές ΒΕΣΕΣΕΕΠΙΓΩΤΑ. Άρα λοιπόν, εάν κάνουμε τον λόγο αυτών των δύο, προκύπτει εδώ ένα εντέταρτο και προκύπτουν αυτοί οι δύο λόγοι, που είναι το πλάτος αυτό προς ΙΡΕΟ και το πλάτος αυτό προς ΒΕΣΕΣΕΕΠ. Αυτά και τα δύο είναι μικρότερα η ίσα της μονάδας, γιατί ο αριθμητής είναι πάνω το μικρότερο στον πορονομαστή και στις δύο περιπτώσεις. Άρα, εάν καταφέρουμε να έχουμε αυτό ίσο με αυτό και το ΒΕΜΙΔΕΝ ακριβώς το πλάτος της τροφοδοσίας, τότε φτάνει θεωρητική μέγιστη απόδοση 25%. Στην πράξη, προφανώς αυτά εδώ δεν είναι μονάδες και επομένως η πρακτική είναι στην περιοχή 10%-20%, δεν είναι ένας καλός ενισχυτής με κριτήρια ισχύους. Είναι ένας καλός ενισχυτής με κριτήρια παραμόρφωσης. Προτιμάμε λοιπόν να έχουμε αυτούς τους ενισχυτές σε, για απόψη, ισχύος, απόδοσης, έχουμε ενισχυτές σε τάξη Β. Αυτό είναι το κύκλο μακρούς πουλ, το οποίο το είδαμε προηγουμένως. Τα δύο τρανζίστορ δεν άγουν μαζί, ανοίγει το ένα, κλείνει το άλλο και βλέπουμε τη χαρακτηριστική μεταφοράς και αυτήν την παραμόρφωση crossover. Εδώ βλέπουμε δηλαδή, αυτό το διάγραμμα είναι χαρακτηριστική μεταφοράς, είναι τάση εισόδου, τάση εξόδου, το βλέπουμε και εδώ, ενώ αυτό εδώ είναι τι θα δούμε στην χρονική ανάλυση του σήματος. Δηλαδή, το γεγονός ότι από εδώ μέχρι εδώ δεν άγει το τρανζίστορ, δηλαδή για να αρχίσει να άγει είτε το ένα είτε το άλλο, αυτή η τάση πρέπει να φτάσει στα 0.5 V, 0.6, 0.7, π.χ. να φτάσει μια τέτοια τιμή. Σε αυτό το διάστημα που η τάση εδώ παίζει σε simply 0.5 V, δεν υπάρχει τιμή εξόδου. Η έξοδος είναι 0 όπως βλέπετε. Αυτή λοιπόν είναι η παραμόρφωση crossover. Είναι η παραμόρφωση στο σημείο που διασταυρώνεται η χαρακτηριστική με τον οριζόντιο άξο. Και είναι φυσικά έτσι προφανές ότι ισχύει κάτι τέτοιο. Αυτό που θα δούμε δηλαδή στο σήμα μας είναι ότι σε αυτά τα σημεία εδώ γύρω το 0, εδώ υπάρχει ένα ευθύγραμμο τιμήμα που είναι στο 0. Γιατί σε αυτό το διάστημα οι έξοδες διατηρείται 0 εκεί που η είσοδος είναι κοντά στο 0, simply 0.5 V. Φυσικά οι κλήσεις είναι μονάδα. Αν κάνουμε την ανάλυση μπορούμε να δούμε ποια είναι οι τιμές των ορίων. Και πάλι με βάση αυτά που είπαμε και προηγουμένως πάνω στο χάρι το κάτω όριο είναι η τροφοδοσία, το μίον VSS δηλαδή, συν την τάση συλλέκτη εκπομπού στον κόρο. Επίσης και το πάνω όριο της χαρακτηριστικής είναι πάλι η τάση VSS, μίον την τάση συλλέκτη εκπομπού στον κόρο του transistor NPN. Αυτή λοιπόν είναι η αποτύπωση της παραμόρφωσης διασταύρωσης, είτε στην χαρακτηριστική εισόδου-εξόδου είτε σε διάγραμμα χρόνου. Στη διάγραμμα σε σχέση με τον χρόνο την κυματομορφή, δηλαδή τι θα βλέπουμε αν τη δούμε σε έναν παλμογράφο. Για να δούμε λίγο την απόδοση. Η ισχύς στο φορτίο, η μέση ισχύς στο φορτίο είναι και πάλι VΤ προσαρέλ εν δεύτερον. Η ισχύς από την τροφοδοσία τώρα υπολογίζεται από την, βλέπετε εδώ είναι VSS επί το ρεύμα, το οποίο προκύπτει την 1ΔΠ επί V0 προσαρέλ. Επομένως η συνολική ισχύς από την τροφοδοσία είναι δυό φορές αυτό, γιατί είπαμε είναι ίδια για το NPN και για το PNP τρανζίστορ. Άρα λοιπόν η συνολική ισχύς τροφοδοσίας είναι δυό φορές αυτόν τον όρο. Και επομένως η απόδοση πάλι βάζοντας PL προς PS καταλήγουμε ότι έχουμε έναν συντελεστή P4 επί V0 προς VSS. Φυσικά η μέγιστη τιμή θα ήταν αν αυτό εδώ ήταν μονάδα, δηλαδή εάν το πλάτος του σήματος στην έξοδο ήταν ίσο με το VSS. Και είπαμε αυτό εδώ συμβαίνει σε κάποιο βαθμό, εφόσον η τάση κορεσμού του τρανζίστορ είναι σχετικά μικρή. Άρα η θεωρητική μέγιστη απόδοση φτάσαμε ήδη στο 78,5%. Από εκεί που συζητούσαμε για μέγιστη θεωρητική 25% στην τάξη α, τώρα συζητάμε για 78,5% σαφέστατα πολύ μεγαλύτερη η θεωρητική μέγιστη αναμενόμενη απόδοση. Φυσικά δεν πιάνουμε τέτοιες τιμές, αλλά πάντως σαφώς πολύ μεγάλη διαφορά, πολύ περισσότερα από τη συντάξη α. Σε ένα ακουστικό, αυτό το φύνομο φύνομα θα ήταν τι αλλιώς στον ήχο? Εάν το κάνεις αυτό ανάλυση φουριέ, βγάζεις αρμονικές και θα ήταν παραμόρφους. Παραμόρφους, θόρυβος. Ένα μπζζζ, κάτι, ένας τόρυβος. Δηλαδή θα σου βγάζει ταυτόχρονα με το σήμα που θέλεις, θα σου βγάζει και αρμονικές. Το οποίο εσύ θα το ακούς σαν θόρυβο. Και φυσικά χρειάζεται αυτό που γίνεται είναι να μπαίνουν κάποια φίλτρα, τα οποία κόβουνε οτιδήποτε είναι πάνω από 4 κιλοχέρτσες περίπου. Ή 5 κιλοχέρτσες ή 8 κιλοχέρτσες, εξαρτάται πόσο καλό ήχο θες να ακούς. Μην ξεχνάτε ότι το ανθρώπινο αυτί και η ομιλία είναι εκεί, στην κλίμακα από μερικές εκατοντάδες χέρτσες μέχρι κάποια κιλοχέρτσες. Μόνο ψήφια κιλοχέρτσες. Δηλαδή λένε ότι το ακουστικό σήμα είναι μέχρι 20 κιλοχέρτσες, αλλά δεν ακούμε 20 κιλοχέρτσες. Λοιπόν, η μέγεστη ισχύ στο φορτίο έχει σημασία και αυτό. Αυτό που μπορούμε να στείλουμε στο φορτίο, σαν μέγεστη τιμή, είναι το WSS τετράγωνο προς RL. Για να δούμε τι καταναλύσκουμε στη βαθμίδα. Αυτό που καταναλύσκουμε στη βαθμίδα είναι η διαφορά, τι μας δίνει η τροφοδοσία μίον αυτό που πάει στο φορτίο. Προκύπτει λοιπόν σαν τύπος αυτή η μορφή. Και για να δούμε τη μέγεστη μέση κατανάλωση, αν κάνουμε δηλαδή παραγώγηση εδώ ως προς τη μεταβολή του πλάτους, διαπιστώνουμε ότι η μέγεστη τιμή αυτή εδώ, 5 max, δίνεται από αυτόν εδώ το τύπο. Και φυσικά για το κάθε transistor είναι το μισό. Και το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι αυτό το μέγιστο είναι κάπου ενδιάμεσα. Και μάλιστα αν το βάλουμε στον τύπο, αυτή τη τιμή δηλαδή, αν την βάλουμε στον τύπο, διαπιστώνουμε ότι αυτή η μέγεστη τιμή είναι εδώ και δίνει μια απόδοση 50%. Δηλαδή η μέγεστη κατανάλωση είναι κάπου στη μέση και δίνει 50%, που σημαίνει ότι αν εμείς προχωρήσουμε και μεγαλώσουμε το πλάτος, έτσι της τάσης εξόδου, τότε έχουμε αύξηση της ισχύωσης στο φορτίο και μείωση της ισχύωσης στη βαθμίδα. Είναι καλύτερα δηλαδή, όσο μεγαλύτερο πλάτος δώσουμε, τόσο λιγότερο θα χάνουμε στη βαθμίδα μας. Ναι, αλλά τι πληρώνουμε, πληρώνουμε μεγαλύτερη μη γραμμική παραμόρφωση. Θα πρέπει δηλαδή το φίλτρο που θα βάλουμε να είναι καλύτερο. Άρα αυτό εδώ το διάγραμμα μας λέει ότι η μέγεστη ισχύς μεταφέρεται όταν έχουμε δύο ΒΣΕ διά 3,14 και βεβαίως με αυτήν την επιλογή, η απόδοση θα είναι μόνο 50%. Αλλά θα είναι σχετικά καλή και η μη γραμμική παραμόρφωση. Ένα παράδειγμα αριθμητικό. Θέλουμε μία βαθμίδα εξόδου τάξης Β για να δώσουμε ισχύ 20 Β σε ένα φορτίο 8 Ω. Θέλουμε μια ΒΣΕ η οποία να είναι 5 Β μεγαλύτερη από την μέγεστη τάση εξόδου και να βρεθεί η τάση τροφοδοσίας που απαιτείται, το μέγεστο ρεύμα από το κάθε τροφοδοτικό, είπαμε συμπλήν είναι έτσι, συμπλήν ΒΣΕ. Συνολική ισχύς τροφοδοσίας ως συντελεστής απόδοσης και η μέγεστη ισχύς που πρέπει να αντέχει το κάθε τρανζίστορ. Αυτό είναι μια σημαντική παράμετρος στους ενισχυτές ισχύους. Δηλαδή, ένα κριτήριο που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας είναι το πόσο πρέπει να αντέχει για να δώσουμε τόσα ΒΑΤ στο φορτίο μας, το κάθε τρανζίστορ σε πόσο πρέπει να αντέχει. Είναι μια σημαντική παράμετρος που πρέπει να υπολογίζουμε. Άρα, εδώ έχουμε ότι η ισχύς τα 20 ΒΑΤ, έτσι, η ισχύς στο φορτίο είναι 1 δεύτερον Β0 τετράγωνο προς ΆΡΕΛ. Το ΆΡΕΛ είναι τα 8 ΩΜ. Και, επομένως, εδώ ο άγνωστος είναι το πλάτος, το ΒΑΜΙΔΕΝ. Άρα, λοιπόν, υπολογίζεται και βγαίνει η αριθμητική του τιμή 17,9 ΒΑΛΤ. Συν 5, περίπου, επιλέγεται ΒΕΣΕΣΕ, 23 ΒΑΛΤ. Βλέπετε, οι τιμές στις οποίες συζητάμε είναι αρκετά μεγάλες, έτσι. Και, βέβαια, εδώ αναφερόμαστε και σε διακριτά, κυρίως σε διακριτά εξαρθήματα. ΒΕΣΕΣΕ, λοιπόν, 23 ΒΑΛΤ. Στη συνέχεια, το ρεύμα ΙΝ στο φορτίο, βλέπουμε ότι πρέπει να είναι το ΒΑΜΙΔΕΝ προς ΆΡΕΛ. Το ΆΡΕΛ είναι, είπαμε, τα 8 ΩΜ. Το πλάτος 17,9, άρα είναι 2,24 ΑΜΠΕΡ. Έτσι, αρκετό ρεύμα. Κοιτάμε για ΑΜΠΕΡ πλέον, το υπογραμμίζω. Η ισχύση, η οποία καταναλύσκεται από την κάθε τροφοδοσία, είναι με βάση των τύπων ένα διαπίεπι το ΙΜΙΔΕΝ επί την τροφοδοσία ΒΕΣΕΣΕΡ. Άρα, λοιπόν, είναι 16,4 ΒΑΛΤ. Και, επομένως, το διπλάσιο είναι η συνολική κατανάλωση. Αφού από το κάθε τροφοδοτικό τραβάμε 16,4, η συνολική είναι η 32,8. Άρα, λοιπόν, ο συντελεστής απόδοσης, που είναι, είπαμε, το πλ προς την συνολική ισχύα από την τροφοδοσία, είναι 20 για 32,8. Δηλαδή, 69%. Και, για να δούμε και πόσο πρέπει να αντέχουν τα τρανσίστορ, βλέπετε, η ισχύς που καταναλήψετε σε κάθε τρανσίστορ είναι ΒΕΣΕΣΕ, διαπείτε τράγωνο RL. Και, επομένως, υπολογίζεται ότι το κάθε τρανσίστορ πρέπει να αντέχει 6,7 ΒΑΛΤ. Δηλαδή, η ισχύς που θα αντέχει το τρανσίστορ πρέπει να είναι μεγαλύτερη από 6,7 ΒΑΛΤ. Δηλαδή, παίρνουμε τρανσίστορ, ας πούμε, 10 ΒΑΛΤ ή 15 ΒΑΛΤ. Αυτά, λοιπόν, για το παράδειγμα σχετίες. Η παραμόρφωση crossover μας απασχολεί και, επομένως, υπάρχουν διάφορες ιδέες για το πώς θα την απαλείψουμε. Μια ιδέα, λοιπόν, είναι να την απαλείψουμε με τη χρήση ενός ενισχυτή. Δηλαδή, βλέπετε, το όλο κύκλωμα το push-pull το βάζουμε στο βρόχο ανάδρασης ενός τελεστικού ενισχυτή. Μάλλον, στην έξοδο. Η συνδεσμολογή είναι σαν μπάφερ ο τελεστικός. Αλλά αυτό που επιτυχαίνουμε είναι η νεκρή ζώνη από 0,7 ΒΑΛΤ συμπλίν να μειωθεί στο συμπλίν 0,7 δια το κέρδος α0 του τελεστικού. Δηλαδή, να μειωθεί πάρα πολύ. Να εξαλειφθεί, πρακτικά. Επομένως, αυτή είναι μια καλή λύση. Σχεδόν εξαλείφεται η παραμόρφωση. Αλλά, βέβαια, εδώ έχουμε κάνει, τώρα, βέβαια, με χρήση ενός τεράστιου κύκλωματος. Δηλαδή, εδώ συζητούσαμε για ένα ενισχυτή με δύο transistor. Βάζοντας ένα τελεστικό ενισχυτή, καταλαβαβαίνετε, έχουμε κάνει ένα μεγάλο κύκλωμα. Πρώτον, έχουμε κάνει ένα μεγάλο κύκλωμα. Και δεύτερον, μπαίνουμε τώρα στην διαδικασία να αρχίσουμε να λογαριάζουμε την επίδραση της συμπεριφοράς του τελεστικού ενισχυτή, κυρίως το slew rate, το ρυθμό απόκρισης, πόσο αυτό θα επηρεάσει τη λειτουργία του... Γιατί, αλλιώς, ήταν δύο transistor, ας πούμε. Και τα transistor λειτουργούν γρήγορα. Δύο εξαρτήματα, ένα και ένα. Εδώ τώρα έχουμε ολόκληρο κύκλωμα, διώχνουμε βέβαια την παραμόρφωση, αλλά έχουμε περιορισμό όσον αφορά την απόκριση του κυκλώματος μας. Βάλαμε, δηλαδή, ένα περιορισμό σαφή, εφόσον το τελεστικός ενισχυτής μπορεί να σχεδιάζεται και έτσι με ένα ωραίο τριγωνάκι, αλλά μιλάμε για αρκετές, ίσως δεκάδες transistor, τα οποία παρτίζουν αυτόν τον ενισχυτή. Είναι μια καλή ιδέα πάντως κυκλωματικά, εάν δεν μας ενδιαφέρει ψηλή συχνότητα. Επίσης, μπορούμε να κάνουμε χρήση με ένα τροφοδοτικό. Αν, τυχόν, για να μην περνάει το συνεχές στο φορτίο, χρειαζόμαστε εκεί οπωσδήποτε χορητικότητα, η οποία χορητικότητα θα απομονώσει το συνεχές, βλέπετε τώρα έτσι πως είναι με απλό τροφοδοτικό, εκεί το ενδιάμεσο σημείο έχει τάση VSS. Άρα αυτό δεν θέλουμε να περνάει στο φορτίο. Θεωρούμε, για να ισχύουν οι προηγούμενοι τύποι, θεωρούμε ότι θα γράφουμε την τροφοδοσία σαν δύο VSS. Αν γράψετε δηλαδή δύο VSS, γράψτε εκεί πάνω ότι τροφοδοτείτε με δύο VSS και γη. Οι τύποι εξακολουθούν να ισχύουν. Η πρακτική διαφορά είναι μία, ότι πρέπει η χορητικότητα να είναι, μάλλον το φορτίο να είναι με χορητική συζεύξη και επιπλέον εδώ αυτό που δεν φαίνεται είναι ότι και η τάση εισόδου τώρα δεν έχει να κάνει με το μηδέν, αλλά έχει να κάνει με το VSS. Δηλαδή, τι εννοώ, για να λειτουργήσει, αφού αυτό εδώ θα έχει ένα δυναμικό VSS εδώ, έτσι, για να λειτουργήσει εδώ τώρα θέλει VSS και πάνω. Θέλει δηλαδή να έχετε πολλομένο το σήμα. Το σήμα που θα δώσετε πρέπει να είναι πολλομένο, να έχει συνεχίσει νηστός. Για να δούμε λοιπόν τι κόλπα κάνουμε για να εξαλείψουμε το crossover αυτό που λέγαμε στην αρχή, να εξαλείψουμε το crossover και να καταφέρουμε να έχουμε καλύτερη συμπεριφορά χωρίς παραμόρφωση crossover, αλλά και με φυσικά επιβάρεση όπως είπαμε στην κατανάλωση ισχύους. Τάξη σε αβ β, βλέπετε εδώ τη διαφορά, δηλαδή εδώ έχουμε βάλει όπως είπαμε δυο δυναμικά, δυο β δεύτερα τα συμβολίζουμε εδώ για λόγους ευκολίας που σημαίνει, συγγνώμη αν είναι της τάξης του μισού βολτ, 0.6 βολτ εν πάση περιπτώσει εκεί γύρω, θα έχουμε ήδη μία απόλωση και επομένως με το που θα ξεπεράσει το μηδέν αμέσως χωρίς να χρειάζονται τα 0.6 βολτ, θα λειτουργεί το κύκλωμα, θα δώσει έξοδο, άρα έχει εξαλειθεί εδώ στο σημείο της συνάρτησης μεταφοράς, έχει εξαλειθεί το οριζόντιο τμήμα, αλλά φυσικά υπάρχει ρεύμα, έτσι, υπάρχει ρεύμα το οποίο ρέει και στην περίπτωση που η είσοδος είναι 0, έχουμε πλέον κατανάλωση, έχουμε κατανάλωση τη στιγμή που δεν παίρνουμε ισχύ στο φορτίο και βλέπετε εδώ τον υπολογισμό αυτού του ρεύματος, το οποίο είναι κλασικός τύπος ΙΣΠΑ στην ΒΒΒΒ' προς ΒΤΑΦ. Η τάση στην έξοδο θα είναι η τάση στην είσοδο, συν αυτήν εδώ την τάση που ήδη υπάρχει, μειώνει την τάση βάσης εκπομπού του N όταν συζητάμε για το θετικό κομμάτι. Φυσικά το άθεσμα των δύο τάσεων εδώ σε αυτόν τον βρόχο διατηρείται σαν ΒΒΒΑ, άρα όταν αυξάνει η μία μειώνεται η άλλη. Εάν πάρουμε τις εκφράσεις για τις τάσεις αυτές, προκύπτει με δεδομένο ότι το ΙΝ από την απλή συσχέτιση που βλέπουμε, αυτό είναι το ρεύμα του N-τρανζίστορ, αυτό είναι το NPN εννοείται, αυτό είναι το ρεύμα του PNP-τρανζίστορ, αυτό είναι το ρεύμα του φορτίου αυτές τις φορές, αν δεχθούμε αυτές τις φορές τότε τα ρεύματα γράφονται έτσι. Και επομένως από την σχέση των τάσεων προκύπτει ότι το γινόμενο των δύο ρευμάτων, ΙΝΗ-τρανζίστορ και ΠΤρανζίστορ, είναι ίσον ανά πάσα στιγμή με το τετράγωνο του ρεύματος Q, του μέσου ρεύματος, ουσιαστικά ΙΕΝ ίσον ΙΑΠΕ ίσον ΙΑΚΙΟ, είναι συμβολισμός, άρα λοιπόν όταν το ένα μεγαλώνει το άλλο μικραίνει αφού το γινόμενό τους είναι σταθερό με ΙΝΗ και το τετράγωνο και αυτό εδώ μας δίνει τη δυνατότητα να γράψουμε συνδυάζοντας τα δύο να γράψουμε την σχέση που πρέπει να έχει το ρεύμα ΙΝΗ σε σχέση με το ρεύμα του φορτίου πλέον, σαν τετραγωνική σχέση και να μπορούμε να λύσουμε και να υπολογίσουμε το ΙΝΗ, το οποίο ζητείτε κάθε φορά ανάλογα με το ρεύμα ΙΕΝΗ. Μια άλλη παράμετρος που μας ενδιαφέρει γενικότερα είναι η αντίσταση εξόδου, είπαμε ότι στους ενισχυτές ισχύως θέλουμε μικροί κατά το δυνατόν αντίσταση εξόδου και βλέπουμε εδώ υπολογίζοντας την αντίσταση εξόδου, είναι φυσικά οι παράλληλες αντιστάσεις που θα βλέπαμε στα δύο τρανζίστορ, παράλληλα οι δύο αντιστάσεις με δεδομένα ότι κάθε αντίσταση είναι ΒΕΤΑΦ δια ΙΕΝ, ΒΕΤΑΦ είναι η θερμική τάση έτσι, διαπιστώνουμε ότι στην πραγματικότητα η αντίσταση εξόδου είναι ΒΕΤΑΦ προς ΙΠΕ και ΙΕΝ, δηλαδή ουσιαστικά δύο ΙΚΙΟ, επομένως πράγματι η αντίσταση εξόδου με δεδομένα ότι αυτό είπαμε είναι 25-26 μιλιβολτ, η αντίσταση εξόδου είναι αρκετά μικρή σε αυτήν την δομή και επομένως καλύπτουμε και αυτόν τον περιορισμό. Στην πράξη δεν βάζουμε τάσεις, τι κάνουμε, βάζουμε δυοδιόδους ή στην πράξη μπορούμε να βάλουμε δυοδιοδικά συνδεδεμένα τραζίστορ. Ο λόγος που το τονίζω αυτό κάθε φορά, παράλλα που η λειτουργία εδώ είναι η λειτουργία διόδου, είναι γιατί στην πράξη στα κυκλώματα μας βολεύει, εφόσον δεν έχουμε κάποιες ειδικές απαιτήσεις από κάποια δύοδο, γνωρίζουμε την λειτουργία, έχουμε το μοντέλο της συμπεριφοράς του τραζίστορ, δεν καθόμαστε να ασχοληθούμε να φτιάξουμε άλλο εξάρτημα το οποίο να είναι δύοδος. Έχουμε αυτήν την επαφή, βραχκυκλώνουμε αυτά τα δύο και έχουμε μια συμπεριφορά για την οποία έχουμε ήδη υπάρχον μοντέλο πολύ καλά δουλεμένο. Επειδή το μεγαλύτερο ποσοστό, το 95% των κυκλωμάτων είπαμε, αποτελείται από τραζίστορ και σε πολύ εξειδικευμένες περιπτώσεις θέλουμε κάτι παραπάνω από μια δύοδο, να είναι κάποιο ειδικό εξάρτημα. Έτσι λοιπόν αυτό που βλέπουμε εδώ στην πραγματικότητα οι περισσότερες φορές είναι κάποιο από αυτά τα τραζίστορ τα οποία είναι συνδεδεμένα διωδικά και έχουμε και παρόμοια συμπεριφορά και όλα καλά. Έτσι λοιπόν η ιδέα για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε εδώ αυτό το VBB που θέλαμε είναι να βάλουμε εδώ δύο τραζίστορ τα οποία βλέπετε θα πολωθούν με ένα ρεύμα, θα δούμε πόσο πρέπει να είναι αυτό, θα πολωθούν με ένα ρεύμα, θα δημιουργούν εδώ μονήμως τη διαφορά δυναμικού που θέλουμε το VBB, και το σήμα τελος πάντων καθώς θα έρχεται δεν θα έχει το πρόβλημα της παραμόρφωσης. Πόσο θα είναι αυτό το ρεύμα το JQ σε σχέση με το JBIAS, το JQ που είδαμε προηγουμένως στην προηγούμενη διαφάνεια μπορεί να είναι εν φορές το JBIAS. Θα μπορούσαμε αυτές εδώ γενικά αφατραζίστορ σε συνδεσμολογία διότου να είναι αρκετά μικρότερα από αυτά, για να μην καταναλείσουν πολύ, να είναι αρκετά μικρότερα, δεν μπορούμε όμως να το κάνουμε και πολύ μικρότερο, γιατί πρέπει το JBIAS αυτό εδώ να είναι μεγαλύτερο από το JTBmax το ρεύμα το οποίο χρειάζεται να πολλώνονται αυτά τα τρανζίστορ, το οποίο JTBmax που χρειάζεται για την πόλωση είναι το ρεύμα που θέλουμε να έχουμε για το βτ το τρανζίστορ. Επομένως εδώ υπάρχει ένας περιορισμός, το Jn είναι σχετικά μικρό, δηλαδή τελικά οι δίοδοι δεν μπορούν να γίνουν πολύ μικρότερες. Και με δεδομένα ότι αυτά είναι τρανζίστορ υποτίθεται ισχύως και είναι εξ ορισμού μεγάλα τρανζίστορ, αυτό σημαίνει ότι και εδώ δυστυχώς αυτή η λύση μας βάζει και εκεί μια κατανάλωση, γιατί αυτά τα τρανζίστορ θα είναι αρκετά μεγάλα. Ένα πλεονέκτημα βέβαια που έχουμε είναι η θερμική σταθερότητα του ρεύματος ηρεμίας. Αντιμετωπίζεται το φαινόμενο της θερμικής φυγής, εφόσον έχουμε καλή θερμική σύζευξη των τρανζίστορ εξόδου με τα τρανζίστορ αυτά, με τις διόδους και αυτό επιτυχάνεται εύκολα. Βέβαια πρακτικά τα βάζουμε πάνω στην ίδια ψύκτρα και επομένως όταν ανεβαίνει η θερμοκρασία του ενός άμεσα μεταφέρεται η θερμοκρασία και αυξάνεται και η θερμοκρασία αυτού των τρανζίστορ παρότι δεν διαρέωνται από τόσο μεγάλο ρεύμα. Το φαινόμενο της θερμικής φυγής, θα το δούμε αργότερα, είναι ένα πρόβλημα γιατί ουσιαστικά έχουμε μια θερμική θετική ανάδραση σε σχέση με τη μεταβολή της ΒΕΠΣΛΟΝ η οποία μπορεί να καταστρέψει τα τρανζίστορ. Θυμάστε ότι η ΒΕΠΣΛΟΝ μειώνεται κατά μειών 2 μιλιβόλτ αναβαθμό κελσίου. Αν διατηρηθεί όμως σταθερό το ρεύμα, τότε υπάρχει θέμα ότι καθώς μειώνει τη ΒΕΠΣΛΟΝ ουσιαστικά αυξάνεται το ρεύμα. Επειδή διατηρείται σταθερή από την πόλωση, διατηρείται σταθερή η ΒΕΠΣΛΟΝ, τελικά αυξάνεται συνέχεια η κατανάλωση, αυξάνεται το ρεύμα. Δεν μειώνεται η τάση, αυξάνεται το ρεύμα. Το αποτέλεσμα είναι ότι μπορεί τα τρανζίστορ να καταστραφούν. Και αυτή εδώ η διαδικασία αντιμετωπίζει το φαινόμενο της θερμικής φυχής, αλλά θα το δούμε αναλυτικότερα στο επόμενο. Άλλη λύση για τη δημιουργία αυτής της πόλωσης ΒΒΒ που χρειαζόμαστε είναι η χρήση του λεγόμενου πολλαπλασιαστή της τάσης ΒΒΕΠΣΛΟΝ με την ιδέα αυτή εδώ. Δείτε λίγο, εδώ θέλουμε να φτιάξουμε την τάση ΒΒΒ και τι κάνουμε, χρησιμοποιούμε δύο αντιστάσεις και ένα τρανζίστορ. Το ρεύμα αυτό εδώ, το ΙΑΡ είναι ίσο με τη ΒΕΠΣΛΟΝ προς ΆΡΕΝΑ. Ωραία. Άρα η ΒΒΒ είναι το ΙΑΡ επί ΆΡΕΝΑ σύναρ δύο. Δηλαδή ουσιαστικά είναι ΒΕΠΣΛΟΝ ένα επί ένα σύναρ δύο προς ΆΡΕΝΑ. Αυτή είναι η έννοια του πολλαπλασιαστή ΒΒΕΠΣΛΟΝ. Δηλαδή βάζουμε εδώ ένα τρανζίστορ και δύο αντιστάσεις και μπορούμε να επιλέξουμε τι τιμή ΒΒΕΠΣΛΟΝ θέλουμε παίζοντας με το λόγο ΆΡΔΙΟ προς ΆΡΕΝΑ. Ρυθμίζουμε το λόγο αυτό και μπορούμε να πάρουμε ότι τιμή ΒΒΕΠΣΛΟΝ θέλουμε. Φυσικά ισχύει ότι το ρεύμα αυτό του τρανζίστορ είναι το ρεύμα ΙΒΑΙΑΣΜΙΩΝ το ΙΑΤΑ των αντιστάσεων και η τάση ΒΒΕΠΣΛΟΝΕΝΑ εξαρτάται από το ρεύμα ΙΑΤΑΣΕ και το ΙΑΤΑ, το κλασικό ανάστροφο ρεύμα κόρου του τρανζίστορ, ουσιαστικά από το μέγεθος, αυτό είναι το χαρακτηριστικό από το μέγεθος του τρανζίστορ. Τώρα, στην περίπτωση που έχουμε κύκλωμα με διακτητά εξαρθήματα, αυτό θα μπορούσε να είναι και σε ολοκληρωμένη μορφή. Στην περίπτωση που έχουμε κύκλωμα με διακτητά εξαρθήματα, θα μπορούσε κανείς να παίξει και με ένα ποτεσιόμετρο, δηλαδή να επηρεάσει τον λόγο Α2 προς αρένα, που είναι αυτή η αντίσταση προς αυτή την αντίσταση, να το κάνει πειραματικά. Και να δει δηλαδή ποια είναι η σωστή τιμή, έτσι ώστε να εξαλειχθεί η παραμόρφωση crossover. Να βλέπει δηλαδή τον παλμογράφο και να ρυθμίζει εδώ, έτσι ώστε να δώσει δηλαδή ουσιαστικά το ελάχιστο δυνατό ρεύμα που θα καταναλώσει εδώ για να πετύχει μηδενισμό της crossover. Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν, με αυτό το ποτεσιόμετρο εδώ, μπορούμε να κάνουμε ρύθμιση έτσι ώστε να έχουμε πλήρη εξάλειψη με την αλάχιστη δηλαδή κατανάδοση. Παραλλαγές. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κοινό συλλέκτη στην είσοδο. Δηλαδή έχουμε εδώ τη συνδεσμολογία push-pull και βάζουμε και δύο τρανζίστορ κοινού συλλέκτη στην είσοδο. Έτσι ώστε να πετύχουμε υψηλή αντίσταση εισόδου και απαιτούνται βέβαια τεριασμένα τρανζίστορ. Δηλαδή τα τρανζίστορ αυτά πρέπει να είναι μεταξύ τους τεριασμένα. Επίσης οι αντιστάσεις R3 και R4 μπαίνουν εκεί. Είναι πολύ μικρές τιμές για να αντισταθμίσουν πιθανές διαφορές των Q3 και Q4. Και ταυτόχρονα προστατεύουν και από το φαινόμενο της θερμικής φυγής που είπαμε θα το αναλύσουμε την επόμενη φορά αναλυτικά. Επίσης μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σύνθετα στοιχεία. Δηλαδή αντί να χρησιμοποιήσουμε ένα τρανζίστορ εδώ και ένα εδώ, να χρησιμοποιήσουμε το γνωστό ζεύγος Darlington και το αντίστοιχος ζεύγος Zcly, το οποίο βλέπετε είναι αυτό το τρανζίστορ, είναι διαφορετικό για να βολεύουν οι σχετικές πολλώσεις. Και επομένως αυτό μακροσκοπικά ισοδυναμεί με ένα NPN τρανζίστορ, ενώ το Darlington αντιστοιχεί με ένα PNP τρανζίστορ, αυτό είναι ένα NPN τρανζίστορ, και σε αυτή την περίπτωση μπορούμε να έχουμε ακόμα μεγαλύτερα ρέφματα. Θυμίζω τη συνδεσμολογία Darlington όπου το β το τρανζίστορ είναι το γινόμενο των δύο β και επομένως έχουμε πολύ μεγαλύτερο κέρδος ρέφματος από αυτόν τον συνδυασμό. Αυτό εδώ το κύκλωμα μας βοηθάει στην προστασία από βραχύκλωμα σε βαθμίδα τάξης αβ. Το έχουμε δει αυτό το κύκλωμα, πάλι να σας θυμίσω τον 741. Όταν κάναμε τον 741 είδατε ότι υπάρχει στην έξοδό του ένα τέτοιο κύκλωμα προστασίας. Δηλαδή έχουμε το κλασικό κύκλωμα Q1-Q2 το push-pull με τις δυόδους τα τρανζίστορ εδώ, τα οποία ανημετωπίζουν το crossover και προσθέτουμε αυτά τα τρία στοιχεία. Ποια είναι η λειτουργία αυτών των τριών στοιχείων. Αυτές εδώ είναι πολύ μικρές οι αντιστάσεις. Μερικά Ωμ. Εξαρτάται η τιμή θα δούμε αμέσως από τι. Τι γίνεται εδώ. Εδώ αν τυχόν υπολογίζεται με σαφή τρόπο το γινόμενο του ρεύματος, του μέγιστος του ρεύματος, επί την τιμή της αντίστασης, να ενεργοποιεί αυτό το τρανζίστορ. Άρα λοιπόν βάζοντας εδώ μια επιλεγμένη τιμή, περιορίζουμε το μέγιστο ρεύμα. Γιατί με το που θα φτάσουμε αυτό το μέγιστο ρεύμα, όσον το μέγιστο ρεύμα, επί την τιμή αυτής της αντίστασης, δίνει τα 0.5V που χρειάζονται, 0.6V που χρειάζονται για να ενεργοποιηθεί αυτό το τρανζίστορ, θα κλέψει ρεύμα από εδώ και απομένως θα μειωθεί το ρεύμα. Είναι μια αρνητική ανάδραση. Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν προστατεύουμε την έξοδα από βραχύκλωμα. Αν τυχόν δηλαδή το φορτίο μας εδώ βραχύκλωθεί, τότε θα πάει να μεγαλώσει το ρεύμα, θα μεγαλώσει πτωσιτάσεις, θα ενεργοποιηθεί αυτό το τρανζίστορ, θα τραβήξει το ρεύμα από όλους εις του Q1 και επομένως θα έχουμε μίωση του ρεύματος εξόδου, εν πάση περιπτώσει θα φτάσει σε μια μέγιστη τιμή, η οποία υποτίθεται ότι είναι κατάλληλη, το τρανζίστορ αυτό το Q1 αντέχει την τιμή αυτή. Εδώ βέβαια υπάρχει ένα μειονέκτημα, ότι η έξοδος τελικά, θυμάστε δεν μπορεί να είναι VsS που λέγαμε, σαν μέγιστη τιμή, αλλά προφανώς θα είναι VsS, μειον την τάση συλέκτερ κομπού στον κόραφο τρανζίστορ και μειον την πτώση τάσης πάνω σε αυτή την αντίσταση, η οποία προφανώς είναι μικρή και αυτή, αλλά εξαρτάται βλέπετε, είπαμε ότι το όριο ήταν 0.5V, άρα λοιπόν θα μπορούσε αυτή η πτώση τάση να είναι της τάξης του 0.2-0.3V, που τελικά μπορεί να είναι σημαντική, πρέπει να λαμβάνει την υπόψη. Είναι το μειονέκτημα αυτής της σχεδίασης, αλλά παρόλα αυτά δεν μας εξασφαλίζει προστασία από την περίπτωση του βραχυκλώματος της εξόδου. Αυτό που δεν μας εξασφαλίζει βέβαια, σας είχα πει τώρα και στο 741, είναι να βάλετε λάθος τροφοδοσία. Αν βάλετε λάθος τροφοδοσία τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα. Για να δούμε λίγο το πρόβλημα αυτό που λέγαμε, πώς μπορεί να προστατευθεί όσον αφορά την θερμική, τα όρια της θερμότητας, πόσο μπορεί να αυξηθεί η θερμότητα για το transistor Q1, υπάρχει αυτή η ιδέα της προσθήκης αυτού του κυκλώματος. Η αύξη της θερμοκρασίας του Q1, προκαλεί αύξη της τάσης εκπομπού του Q1. Επομένως υπάρχει αύξηση του ρεύμα της τάσης Β2, εδώ. Μέχρι σώτου το Q2 αρχίσει να Άγι. Οπότε διακόπτει τη λειτουργία του υπολύπου κυκλώματος, και πάλι από κάπου κλέβει το ρεύμα της πόλωσης και σταματάει. Δηλαδή, ουσιαστικά, βάζουμε μία Ζ, σταθεροποιούμε αυτή τη τιμή. Η ΒΕ έχει την πτώση τη γνωστή τα μίον δύο μιλιβόλτ ανά βαθμό κελσίου. Αν ανεβαίνει η θερμοκρασία, πέφτει αυτή η τάση και, απομένως, αυξάνεται η τάση εδώ. Πάλι, θέλει καλό αριθμητικό υπολογισμό. Αν αυξηθεί σε κάποια τιμή, πάλι πτώσει η τάση πάνω στην αντίσταση R2 θα δημιουργήσει, θα δώσει ένα Ζ στο τραζίστορ Q2, το οποίο με κάποιον τρόπο θα κλέψει το ρεύμα. Έτσι δεν είναι το πλήρες κύκλωμα εδώ, την ιδέα λέμε. Όπως προηγουμένως είχαμε βάλει μία αντίσταση, η οποία με μεγάλο ρεύμα διέλευσης ενεργοποιούσε το τραζίστορ για την προστασία από ρεύμα. Εδώ αυτή η ιδέα, με τη χρήση όμως ειδικής διόδου, γιατί αυτή είναι Ζ δίοδος, έτσι, αυτή είναι ειδικής κατασκευής δίοδος. Με τη χρήση διόδου Ζ, λοιπόν, μπορούμε, με μίωση αυτής της ΒΕ, να αυξήσει το ρεύμα εδώ και να είμαστε στο όριο, έτσι, ώστε κάποια στιγμή υπολογίζουμε τη θερμοκρασία που θέλουμε να... τη μέγιστη θερμοκρασία από την οποίαν και πάνω πρέπει να προστατεύσουμε το τραζίστορ Q1, να ενεργοποιηθεί αυτό και να κλέψει ρεύμα από κάποιο κύκλωμα απόλωσης, να σταματήσει, δηλαδή, η αύξηση του ρεύματος του Q1. Αυτή, λοιπόν, είναι η ιδέα της θερμικής προστασίας με το τρίκ του να χρησιμοποιήσουμε συγκεκριμένη τάση στην βάση του τραζίστορ Q1. Από εδώ και κάτω θα συνεχίσουμε την επόμενη φορά για τους ενισχυτές ισχύους και για τα τραζίστορ ισχύους. Θα σας φέρνω να σας δείξω και κάποια τραζίστορ την άλλη φορά να δείτε τι παθαίνουν οι τραζίστοροι ισχύους αν περάσει μεγάλο ρεύμα από αυτά. Δεν ξέρω, τα θυμάστε, σας τα είχα δείξει στην ηλεκτρονική 1. Δεν νομίζω ότι τα θυμάστε, θα σας τα δείξω όταν θυμηθείτε. Αυτά για σήμερα. |
