Διάλεξη 1 / Διάλεξη 1 / 1η διάλεξη

1η διάλεξη: Επιμέλεια μεταφράσεων και ειδοτικός χώρους. Το μάθημα αυτό είναι ένα μάθημα τετράωρο, διδάσκεται στην κατεύθυνση μετάφρασης και μεταφράσεων και ειδοτικών χώρων. Είναι ένα μάθημα τετράωρο, διδάσκεται στην κατεύθυνση μετάφρασης και μεταφράσεων και ειδοτικών χώρων. Είναι ένα μάθημα τετράωρο...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος δημιουργός:	Κασάπη Ελένη (Καθηγήτρια)
Γλώσσα:	el
Φορέας:	Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Είδος:	Ανοικτά μαθήματα
Συλλογή:	Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας / Επιμέλεια Μεταφράσεων και εκδοτικός Χώρος
Ημερομηνία έκδοσης:	ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2015
Θέματα:	Γλώσσα και Λογοτεχνία Επιμέλεια Μεταφράσεων και εκδοτικός Χώρος Ανοικτά μαθήματα
Άδεια Χρήσης:	Αναφορά
Διαθέσιμο Online:	https://delos.it.auth.gr/opendelos/videolecture/show?rid=57a90845

id	60e0e220-1000-4c2e-bc15-843fc45e5b4f
title	Διάλεξη 1 / Διάλεξη 1 / 1η διάλεξη
spellingShingle	Διάλεξη 1 / Διάλεξη 1 / 1η διάλεξη Γλώσσα και Λογοτεχνία Επιμέλεια Μεταφράσεων και εκδοτικός Χώρος Κασάπη Ελένη
publisher	ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
url	https://delos.it.auth.gr/opendelos/videolecture/show?rid=57a90845
publishDate	2015
language	el
thumbnail	http://oava-admin-api.datascouting.com/static/f68c/58a4/50fa/5be0/0172/17ff/f4d7/195a/f68c58a450fa5be0017217fff4d7195a.jpg
topic	Γλώσσα και Λογοτεχνία Επιμέλεια Μεταφράσεων και εκδοτικός Χώρος
topic_facet	Γλώσσα και Λογοτεχνία Επιμέλεια Μεταφράσεων και εκδοτικός Χώρος
author	Κασάπη Ελένη
author_facet	Κασάπη Ελένη
hierarchy_parent_title	Επιμέλεια Μεταφράσεων και εκδοτικός Χώρος
hierarchy_top_title	Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας
rights_txt	License Type:(CC) v.4.0
rightsExpression_str	Αναφορά
organizationType_txt	Πανεπιστήμια
hasOrganisationLogo_txt	http://delos.it.auth.gr/opendelos/resources/logos/auth.png
author_role	Καθηγήτρια
author2_role	Καθηγήτρια
relatedlink_txt	https://delos.it.auth.gr/
durationNormalPlayTime_txt	01:30:34
genre	Ανοικτά μαθήματα
genre_facet	Ανοικτά μαθήματα
institution	Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
asr_txt	Επιμέλεια μεταφράσεων και ειδοτικός χώρους. Το μάθημα αυτό είναι ένα μάθημα τετράωρο, διδάσκεται στην κατεύθυνση μετάφρασης και μεταφράσεων και ειδοτικών χώρων. Είναι ένα μάθημα τετράωρο, διδάσκεται στην κατεύθυνση μετάφρασης και μεταφράσεων και ειδοτικών χώρων. Είναι ένα μάθημα τετράωρο, διδάσκεται στην κατεύθυνση μετάφρασης του Τμήματος Ιταλικής Λόσας και Φιλολογίας στο μεταπτυχιακό του πρόγραμμα. Δεν έχει τελικές εξετάσεις, δεν έχει εργασίες, δεν έχει τίποτα. Από όλα αυτά τα καθιερωμένα, με τα οποία έχουμε την αγγλήψη ότι περάσαμε ή όχι ένα μάθημα, έχει όπως δουλειά εδώ σαν να είμαστε ένα συνεργείο που κάνει εκδόσεις. Είναι τρεις. Τρεις βασικές δουλειές θα γίνουν σε αυτό το μάθημα. Το ένα, θα ετοιμάσουμε για την φοιτητική εβδομάδα. Η φοιτητική εβδομάδα είναι πάρα πολύ σημαντική εκδήλωση που γίνεται στο Πανεπιστήμιό μας σχεδόν κάθε χρόνο και κάποια στιγμή ατόμησε. Φέτος όμως έχω τη χαρά, θα σας λέω, ότι θα ξαναγίνει η φοιτητική εβδομάδα. Επομένως, θα ετοιμάσουμε για την φοιτητική εβδομάδα το εξής. Καταρχήν ο Πατήρ Βασίλιος Μίλιος, διδάκτωρας Ιταλικής Λόγος και Φιλολογίας με ειδικότητα ιστορία, θα δουλέψει μαζί σας κάποιες ώρες σε αυτό το μάθημα για να ετοιμάσετε μια τζορλάτα ολαόκληρη και να βάλετε μέσα όλα όσα θα ετοιμάσετε για το αρχείο παπάφυλι. Δηλαδή, δεν θα είναι εσύ να μεταφράσετε, υπάρχει μια άλλη δουλειά στα μετόπιστα της μετάφρασης, η διαχείριση αρχείων. Τα αρχαία έχουν ένα κομμάτι, το οποίο τι κάνει, έχει την προβολή του, για να προκριθεί ένα αρχείο τι θέλει, διάδοση. Επομένως, η ημερίδα θα γίνει σαν μια διαδικασία, σαν ένα εργαλείο προβολής. Πώς μπορούμε, λοιπόν, με έντυπα και τη φυσική μας παρουσία μέσα, να κάνουμε μια προβολή, αυτό θα το προσπαθήσουμε με τον πατέρα Αμήλιο, εμένα και άλλους ανθρώπους. Στην ίδια ημερίδα θα δουλέψετε και μαζί για να την ετοιμάσετε, θα δουλέψετε μαζί και με την κυρία Στορνέλη. Η κυρία Στορνέλη έχει μεταπτυχιακό δίχτωμα γλωσσοδιδακτικής, και έχει και μεταπτυχιακό δίκτωμα από τη Ρώμη, από το Πενεπιστήμιο της Ρώμης, για τη διγκλωσία. Θα δουλέψω μαζί σας, έτσι κι αλλιώς, για το μπλουζ, αυτό που μεταφράζεται, για το οποίο πάλι μέσα από αυτό το μάθημα θα ετοιμάσετε μια ημερίδα. Η οποία ημερίδα, όμως αυτή, δεν θα είναι μέσα στην φυσική εβδομάδα, στην φυσική εβδομάδα θα είναι μόνο το προπάθειο. Αυτό για το μπλουζ, θα κάνουμε μία χωριστή ημερίδα για να παρουσιάσουμε το έργο σας. Θα καλέσουμε και δημοσιογράφους, και ό,τι άλλο εσείς κρίνετε ότι πρέπει να καλέσουμε. Και θα ζητήσουμε από το Ιταλικό Ιστητούτο στην Αθήνα να μας δώσει τη δυνατότητα μία μέρα, γιατί είναι δημοτική σύμβουλος σε διαμέρισμα η κυρία Στορνέλη, στο δήμο Αθήνας. Θα ζητήσουμε και μένει εκεί αυτή τη στιγμή. Θα ζητήσουμε να μας δώσουν από το Ιταλικό Ιστητούτο ένα απόγευμα, για να παρουσιάσουμε το μπλουζ και εκεί πέρα. Για να μπορέσει να γίνει τώρα αυτή η παρουσίαση, θα πρέπει οπωσδήποτε να έχουμε πολύ καλή ετοιμασία. Πολύ καλή ετοιμασία στο έλληπο υλικό μας. Έχουμε εδώ δύο συναδέρφους ισπανόφωνες, και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό, για να μπορέσει να δώσει μία όθυση προς την ισπανόφωνη κοινότητα, η παρουσία τους, με ποιον τρόπο. Ήτε θα μας κάνουνε μικρές διερμηνίες αν έχουμε ισπανόφωνος, όταν γίνεται η εκδήλωση, ή το σίγουρο, που είναι ένα πολύ καλό εργαλείο για να μπορέσουμε να διεθνοποιήσουμε αυτή τη δουλειά, την έννοια που θα ετοιμάσουμε, θα μας κάνει και να γράψουμε χριστιανικά για τις δουλειές μας. Ξεκινάμε τώρα από αυτά που πρέπει οπωσδήποτε να ξέρετε, και θα δουλέψετε και για τον περιοδικό ίτη. Θα δουλέψετε για τον περιοδικό ίτη, επομένως θα πάρετε στα χέρια σας αρχεία. Θα ήθελα λοιπόν αυτή τη στιγμή να γίνει το εξής. Αυτή τη στιγμή θα ήθελα ένας από εσάς, να πάρει ένα στικάκι, να καθίσετε σε υπολογιστές όρειο όπου σας βολεύει, να είστε ομαδοποιημένοι έτσι όπως αισθάνεστε πιο άνετα μεταξύ σας να δουλεύετε, γιατί θέλω να σας μάθω, να σας μάθω, τροπή μου να λέω να σας μάθω, αισθάνομαι ότι εγώ θα μάθω από εσάς, θέλω να σας εξηγώσω με το πόσα δύσκολα μπορεί να μας συμβούνε, εάν παίρνουμε ομαδολογίες αρχείων, από εκεί που ξεκινάει δηλαδή μια σέγνωση, που δεν είναι καλά σημειωμένα, δηλαδή αν ξεκινάει, κάνουμε μια δρυαγέκτητος ή οτιδήποτε, να βγάλουμε ένα πείγμα για παιδάκια, ό,τι θέλουμε, εάν δεν αρχίσουμε κάθε αρχείο να το έχουμε με πολύ καθαρή μορφή, με μια ταυτότητα που να μην μπορεί να είναι αλλονόγου. Πώς μπορούμε να έχουμε αυτό το πράγμα στα χέρια μας από την αρχή τόσο καθαρό, τόσο δηλαδή κληροφοριακό, που να μην μπερδευτούμε και στο τέλος δώσουμε για ένδειξη κάτι λάθος. Θέλει κανείς εδώ να συμπληρώσει αυτήν την εμπειρία του, πόσο σημαντικό είναι το όνομα του αρχείου, να είναι από την αρχή μέχρι το τέλος καθαρά μαρκανισμένο. Δηλαδή γιατί λέμε ότι μέχρι το τέλος, δεν τελειώνουν οι δουλειές σε μια μέρα, δεν τελειώνουν οι δουλειές ούτε σε δύο μέρες, ούτε σε τρεις μέρες. Εμένα μου έχει τύχη κάποιες φορές να κάνω κάτι, να φορτσάρω πολύ και μετά να σταματάω. Σας έχει τύχη αυτό, έτσι δεν είναι. Όταν σταματάμε, δεν θυμόμαστε ποιο ήταν πρώτο και ποιο ήταν δεύτερο. Το ξέρετε αυτό το πράγμα. Αυτό, αυτό το να σταματάμε τις δουλειές για λίγο καιρό, ή γιατί έχουμε και άλλες δουλειές στο επιάμεσο και κάποια στιγμή να τις ξαναπιάλουμε, ή γιατί αυτός που περιμένουμε να μας δώσει την τελική μορφή, αργεί να μας δώσει την τελική μορφή. Τώρα τι γίνεται. Εάν δεν έχουμε ονοματολογία, σαφή, δεν μπορούμε να κάνουμε ένα ομιάγιο πληρεμόντας στο περιοδικό. Δεν μπορούμε να κάνουμε μια ρούμπρικα, δεν μπορεί να κάνουμε μια σελίδα. Δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε καν σωστά κριτική παρουσίαση βιβλίων. Το καταλαβαίνετε αυτό. Επομένως, θα δώσω ελαστικάκι σε έναν από εσάς. Καταρχήν, να ξέρετε ότι οι εκδοτικές ομάδες έχουν ρόλους. Δεν μπορεί δηλαδή να είμαστε όλοι για την ίδια δουλειά, γιατί δεν θα τελειώσουμε ποτέ καμία δουλειά. Επομένως, καταρχήν, οι δύο ισπανόφωνες συνάδελφοι οπωσδήποτε έχουν το ρόλο ό,τι αποφασίζουμε ότι θα δημοσιευτεί, να το παρουσιάσουμε με περιεχόμενη την πελήψη στα ισπανικά. Για να μπορούν έτσι να διεθνοποιήσουν κληρικό περιτέρον, γιατί εμείς θα το διεθνοποιήσουμε μέσα από ποια γλώσσα, από την ιταλική. Και θα το παρουσιάσουμε στην συνελληνική κοινωνία από την ελληνική. Λοιπόν, άρα η μπρος της εργασίας μας είναι τρεις. Ελληνικά, ιταλικά, ισπανικά. Επομένως, οι ισπανόφωνοι μεταφραστές συνάδελφοι έχουν αυτό το συγκεκριμένο ρόλο, δεν το ξεδιφορτίζουμε μάλλα. Άρα θα τους δείχνουμε από την αρχή ποια είναι τα κείμενα, για να μπορούν να τα μελετήσουν και να μπορούν να αστήνουν το περιεχόμενο, τα διάφορα θέματα που αφορούν την περίληψη, χωρίς να εξαρτώνται από τη δική μας ροή, γιατί ο Μεθάκης πρέπει να έχει τη θέση τη δουλειά του. Εδώ μέσα τώρα, έχουμε έναν από τον δικό συνάδελφο, έτσι δεν είναι. Έχουμε έναν άνθρωπο, ο οποίος αναλάβει τα περιεχόμενα και τα abstract, στα αγγλικά, για όλες τις δουλειές. Το editorial στο τέλος θα γίνει ελληνικό, θα γίνει ισπανικό, θα γίνει αγγλικό. Συγγνώμη παιδιά, και ιταλικό. Ελληνικό, αγγλικό, ισπανικό, ιταλικό. Το πρώτο λοιπόν που είπα ότι θέλω να σας δείξω, το πρώτο, είναι τι σύγχυση μπορεί να μας προκύψει με την ονοματολογία. Και θα ήθελα πριν να δώσω το στικάκι, να μου πείτε, εάν έχετε άλλες εμπειρίες, εάν δεν έχετε άλλες εμπειρίες από τέτοια μπερδέματα, να μοιράσουμε και άλλους ρόλους. Αυτή τη στιγμή μας μένουνε ιταλόφωνοι επομένως εδώ. Ιταλόφωνος είναι δίγνωσος, ένας. Δίγνωσος, άλλος. Άρα μάλλον εσείς οι δύο πρέπει να συνεργαστείτε σοβαρότερα και με μεγαλύτερο συντονισμό, γιατί αν κάποια στιγμή παίρνουν ή πάρεις εσύ την ειδική άθεια να λείπεις από τα μαθήματα για τις τεχνικούς λόγους που ξέρουμε, μέχρι να ξαναεπιστρέψεις, δεν μπορεί να κρεμάσει η δουλειά της, δεν είναι έτσι. Παναφεί ότι θα μου δείξεις και ακριβώς τι κάνεις και εσύ θα δείξεις ας πούμε μεγάλο σεβασμό στο ότι θα παραλάβεις και να μην το αλλιώσουμε όταν θα έχεις την αδειά του. Γιατί κάποια στιγμή που θα χρειαστεί να λείψεις, μπορεί να λείψεις και δύο μήνες, έτσι δεν είναι. Ε, τι να γίνει. Η πληκτία είναι 8 μήνες. Της αδειάς σου τι θα κάνεις. Της αδειάς μου. Λοιπόν, κάνουμε ένα διάλειμμα. Εκ των πραγμάτων λοιπόν, ο άνθρωπος ο οποίος έχει τις καλύτερες γνώσεις από όλους μας τεχνικά, για αρχαία συνταξία, σε ό,τι πόνιμα ετοιμάσουμε, είναι ο Αριστοτέλης. Αλλά αυτή την ευθύνη θα την παίρνει ο Αριστοτέλης. Επομένως ο Αριστοτέλης, όταν βγάζουμε κορώνες στα κείμενά μας που τα κάνουν αντιπαθητικά και ψευτοακαδημαϊκά. Όταν βγάζουμε κορώνες που τα κάνουν πολύ λαϊκά και λιγότερο του επιπέδου που θέλουμε για να προσευχήσουν νέους ανθρώπους. Γιατί όλα έχουν μια ισορροπία. Αν φύγεις από ένα συγκεκριμένο επίπεδο λόγου, ούτε τον κοινό που θέλουμε εμείς στη φοιτητική εβδομάδα θα κερδίσουμε, ούτε νέους αναγνώστες θα κερδίσουμε. Αν τα κάνουμε πολύ ακαδημαϊκό, πάλι δεν θα κερδίσουμε. Εσύ θα αναλάβεις κάπου. Όπως επίσης θα αναλάβει ένας άλλος ότι κείμενα υπάρχουν με φωτογραφίες και λοιπά να κυνηγάει αυτούς που θα κάνουν τα κείμενα, αυτούς που είναι η συγγραφή στων κειμένων, όχι εμείς, εμείς θα τα διαχειριστούμε, για να φέρουν τις άδειες έκδοσης των φωτογραφιών. Δηλαδή, έχουμε μάθει να παίρνουμε πολλά πράγματα από το διαδίκτυο και λοιπά. Μαζί με αυτό που παίρνουμε, παίρνουμε και φωτογραφίες. Ή θα κρατούμε τον κείμενο ενός δημιουργού που μας έχει δώσει και μας έχει δώσει δικό του άρθρο και από κει και πέρα υπάρχουν φωτογραφίες για τις οποίες δεν μπορεί να μας φέρει άδειες, θα αφαιρούμε τις φωτογραφίες. Το καταλαβαίνετε αυτό? Ή θα παραπέφτουμε στις φωτογραφίες, να έχετε ζωή σε αυτό το λίκ, αναφέρεται σε αυτή τη φωτογραφία. Είναι το μόνο που επιτρέπεται. Κάποιος λοιπόν πρέπει να αναλάβει το ρόλο να διαχειρίζεται το κομμάτι των δικαιωμάτων. Ποιος είναι τακτικός και θα μπορούσε... Εγώ πιστεύω ότι είναι πολύ τακτικός, αλλά τον θέλω και για τη γλώσσα τον Δημήτρη, όπως θέλει και την Βαρβάρη για τη γλώσσα. Κάποιος που να αναλάβει τα δικαιώματα ποιος θα ήθελε... Θα σου άρεσε Μαρία να αναλάβεις τα δικαιώματα? Δεν ξέρω. Πραγματικά. Έχετε καταλάβει πόσο σημαντικό είναι τα δικαιώματα και πώς έχουμε ανακείμενα. Λοιπόν, δείτε τώρα τι γίνεται. Τα κείμενα που υπλοφορούν στο διαδίκτυο, γιατί εμείς θα βγάλουμε κείμενα στο διαδίκτυο, αλλά αύριο μπορεί να δουλέψετε σε ένα άλλο περιοδικό, έτσι δεν είναι, μπορεί να κάνετε εσείς ίδιο κάτι άλλο. Λοιπόν, τα κείμενα που θα βγάλουμε έχουν κάποια δικαιώματα. Πρέπει να δώσουμε καταρχήν δικαιώματα στους συγγραφείς. Ένα δικαίωμα είναι να μπορεί να χρησιμοποιήσει σαν πηγή το κείμενο αυτό οποιοσδήποτε άλλο, αναφέροντας το δημιουργό, και κάνοντας μετά και ελεύθερα όποια χρήση θέλει στο κείμενο. Ένα δικαίωμα είναι να μπορεί να χρησιμοποιήσει το κείμενο οποιοσδήποτε άλλο, αναφέροντας το δημιουργό, χωρίς να μπορεί να κάνει χρήση του κειμένου μετά. Ένα δικαίωμα είναι να μπορεί να κάνει χρήση του κειμένου και επιβάλλεται να αναφέρει τον δημιουργό, και να μπορεί να κάνει και εμπορική χρήση του υλικού. Ένα άλλο δικαίωμα είναι να πρέπει να αναφέρει τον δημιουργό χωρίς να μπορεί να κάνει εμπορική χρήση του υλικού. Εμείς εδώ μέσα, επειδή όλοι πιστεύουμε πραγματικά ότι η μόρφωση πάντα σήμερα, όντως παιδιά, είναι ένα αγαθό της κοινωνίας, είναι δημόσιο αγαθό, εμείς δεν λαμβάνουμε ποτέ τα υλικά μας με την άδεια που επιτρέπει και εμπορική χρήση του υλικού. Εμείς θα τα βγάλουμε όλα και θα προσθετεύουμε τους συγγραφείς λέγοντας ότι μπορεί να γίνει αναφορά στο συγγραφέα, μπορεί να γίνει χρήση του υλικού με αναφορά στην πηγή και στο συγγραφέα, δεν μπορεί να γίνει εμπορική χρήση του υλικού. Βαρβάρα, μπορείς να λες ότι ό,τι σκέφτεσαι βοηθάει η ομάδα να λειτουργήσει καλύτερα η δουλειά μας. Δεν θα έχετε δικές εξετάσεις, όλα θα γίνουν εδώ μέσα. Αυτό που λέγατε για το υμπορικό, από τη στιγμή που δεν πρόκειται για μια πραγματική αναφάση η οποία θα προσφέρει έσωτα και σεβάση, φυσικά και δεν θα δώσουμε υπόλοιπα δικαιώματα. Σε κανέναν. Θέλω να πω, δηλαδή, ότι ό,τι έντυπο υλικό εμείς εκδώσουμε από τη φιλιά μας για τον κοινωνικό κόρο, δεν θα μπορεί να το πάρει κανένας άλλος για να το πουλήσει, να το αναπαραγάλει κλπ κλπ. Το μόνο που εμείς δίνουμε ελεύθερο στον πανεπιστήμιο είναι ότι οτιδήποτε βιντεοσκοποίηκε αυτή τη στιγμή για ανθρώπους που θέλουν να δουλεύσουν, στη διακή εκπέλευση με τη βοήθειά μας, εκεί επιτρέπουμε να χρησιμοποιηθεί το υλικό και αν θέλει το πανεπιστήμιο να κάνει και NDP, έκδοση του υλικού κλπ. Ναι, εκεί το επιτρέπουμε, αλλά αυτό είναι άλλη διαδικασία. Ο κόσμος που θα πιάνει το υλικό μας, δεν θα μπορεί να το εμπορευματοποιήσει. Δεν βλέπει τώρα. Ό,τι θέλει. Κοίτα κάτι, το πανεπιστήμιο, όταν θα χρειαστεί να τυπώσει αυτά τα μαθήματα, ή να τα κάνει CD, οτιδήποτε άλλο, το πανεπιστήμιο δεν τα χρησιμοποιεί και ειδοσκοπικά. Τα ξαναβάζει μέσα στην εκπαίδευση. Το ζήτημα είναι να δουλεύει, όταν ανοιχτούμε και βρούμε στο περιοδικό το ίδιο, ή όταν κάνουμε τις Τζορνάτε και έχουμε ένα συγκεκριμένο υλικό, το οποίο μπορεί να γίνει οτιδήποτε από εκεί και πέρα, εκεί επάνω. Εκεί δεν επιτρέπουμε αυτόν που θα παρακολουθήσει τα μαθήματα, να κάνει χρήση μετά του υλικού για δικούς του εμπορικούς σκοπούς. Αυτό θέλω να πω. Αυτά ως προς εμάς. Ωστόσο κάθε τι που έρχεται, ας πούμε, ήρθε αυτό. Ας πούμε ότι έρχεται αυτό. Τι είναι? Α, είναι η ημερομή. Ναι, είναι η ημερομή. Λοιπόν, αν εδώ μέσα υπάρχουν φωτογραφίες, οτιδήποτε, μας φέρνει ένα άθρο. Κάποιος μας φέρνει ένα άθρο. Αν εδώ μέσα υπάρχουν φωτογραφίες, πρέπει ο άθρος να σχολείται με τα δικαιώματα του. Πρέπει ο άθρος που θα σχολείται με τα δικαιώματα να μπορέσει να πάρει την άδεια αυτού που ήταν ο πρώτος δημιουργός της φωτογραφίας για να φτάσουμε στη δημοσίευση ασφαλής. Εάν δεν μας τη δίνει την άδεια του πρώτου δημιουργού, εμείς να κάνουμε αναπαραγωγή στο δικό μας τοίτι ή στην ζωγλάτα του λαβόρου ή οτιδήποτε, εάν δεν μας δίνει αυτή την άδεια, εμείς πρέπει να αφαιρέσουμε τη φωτογραφία και να πούμε ότι στο άθρο αυτό, στο σημείο αυτό παραπέμπουμε σημείωμα του εκδότη ή σημείωμα του συντάκτη ή σημείωμα σύνταξης. Παραπέμπουμε στο tattelink και εκεί υπάρχει αυτή η φωτογραφία ή παραπέμπουμε στο tattelink στο tattelink.com και υπάρχει μια φωτογραφία. Δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι, παιδιά. Επίσης, υπάρχει κάτι άλλο. Υπάρχει μια παλιά συνήθεια που λέει ότι δεν με φανερώνουμε τι κάνουμε, γιατί αν το φανερώσουμε θα μας το κλέψουμε. Ένα πράγμα να ξέρετε, ο μόνος τρόπος για να μην χαθεί η πνευματική δουλειά που έχετε κάνει, είναι η δημοσιοποίησή της. Όσο περισσότεροι ξέρουν τι έχετε κάνει, δημιουργηθεί κάποιος άλλος. Η ιδιοποίηση τώρα της δουλειάς, τι είναι? Είναι το plundering. Και βέβαια, τι σημαίνει αυτό? Εμείς δεν είμαστε άνθρωποι που θα θέλαμε ποτέ να στηριχτούμε στη δουλειά κάποιου άλλου, χωρίς να τον αναφέρουμε, γιατί έχουμε και τη χαρά να είμαστε άνθρωποι που θέλουμε συνέχεια να παλεύουμε με την παιδία και τη μόρφωση και τη δουλειά μας. Είμαστε δημιουργικοί, έχω αποδείξει ότι μπορούμε να κάνουμε πάρα πολύ ωραίες δουλειές, πολύ καλές αναλύσεις, άρα δεν χρειαζόμαστε απολύτως καμία αντιγραφή για κανέναν λόγο. Αλλά και γιατί ακριβώς έχουμε αυτές τις αρχές, τι συμβαίνει, δεν μπορούμε ποτέ να δημοσιεύσουμε κάτι που δεν είναι καθαρά, που δεν έχει μια καθαρή πατρότητα πνευματική η παιδιά. Ποτέ δεν δοδεχθούμε για κανέναν. Κατήτησα κανέναν δε θα κάνουμε γι' αυτό. Και ποτέ δεν περιμένουμε κανείς, μα κανείς, να μας κάνει τέτοια χάρη. Η δουλειά που θα κάνουμε σήμερα, δύο δουλειές θα κάνουμε σήμερα. Μία είναι να παρουσιάσουμε κλητικά ένα βιβλίο. Θα παρουσιάσουμε κλητικά ένα βιβλίο με τα φρασιολογίες στο οποίο θα σας το παίρνω τώρα στο γραφείο μου. Μπορείτε να κάνετε ό,τι θέλετε. Έχουμε διάλειμμα για 2 λεπτά. Θα πάρω στο γραφείο μου να σας το παίρνω και μετά αρχίζουμε να δουλεύουμε. Και να σας δείξω, τώρα που θα λείπω, μέσα σε αυτό το στικάκι, υπάρχει ένα folder, υπάρχει ένα folder που λέει ITI2015A και αυτό το folder πρέπει να το ανοίξετε και όλη αυτή την ύλη να την βάλετε... Να το αποθηκεύσετε. Ναι, να το αποθηκεύσετε. Ή να την βάλετε εκεί αν είναι συνδεδεμένο, είναι συνδεδεμένο αυτό. Να το αποθηκεύσετε όλοι σας. Λοιπόν, το διάλειμμα με κανόνι θα είναι 10 λεπτά για να μπορέσουν όλοι συναντευθεύουμε εδώ να πάρουν κάποιο υλικό που θα το επιξεργαστούμε. Πάνω φέρω εγώ το βιβλίο για την κλητική. Θα κάνουμε λοιπόν μια κλητική ενός επιστημονικού έργου. Όταν λέω κλητική, τώρα θα την κάνουμε και σε λίγες μέρες, όταν την τελειώσουμε, θα έχει βγει στο IDI. Θα σας παρακαλέσω να συγκεντρωθούμε όλοι γιατί αυτή τη στιγμή κάνουμε μια άσκηση η οποία έχει τον εξής χαρακτήρα. Θα κάνουμε κριτική παρουσίαση σαν ειδική στη μετάφραση σε ένα θεωρητικό βιβλίο μεταφρασεολογίας. Εδώ τώρα υπάρχει ένα ζήτημα. Το ζήτημα είναι όταν, να σας το πω διαφορετικά, υπάρχει ένα ζήτημα που μέχρι που μπορείς να φτάσεις μέσα στο νου του συγγραφέα. Για παράδειγμα, στη μεταμοντέρνα θεωρία για τον αναγνώστη, ο Ηρός Μαριαρόλιο, σχετικά με το θεωρητικό κείμενο κάνει μία ανάληση καταπληκτική για τον αναγνώστη που για να μπορέσει να κάνει κτήμα του το κείμενο στο τέλος σκοτώνει με το φροντικό τρόπο πατοκτονίας τον συγγραφέα. Δεν είναι δυνατόν όταν παρουσιάζουμε κάτι κριτικά να υπερβούμε τον συγγραφέα. Ποια είναι οι κανόνες δεορτολογίας που πρέπει να ακολουθήσουμε. Το πρώτο, οτιδήποτε έχει γράψει ο συγγραφέας ακόμα κι αν εμείς θα το γράφαμε με λίγο διαφορετικό τρόπο, αλλά είναι σωστό, αν δεν ανήκουμε σε άλλη θεωρητική σχολή αλλά ακόμα κι αν ανήκουμε σε άλλη θεωρητική σχολή εάν υπάρχει την αρχή μέχρι το τέλος συνέπεια στο κείμενο στην άλλη θεωρητική σχολή από τη δική μας άποψη, δεν το χτυπάμε. Φανταστείτε τώρα έναν οικονομολόγο που να είναι μαξιστής και έναν οικονομολόγο ο οποίος θα είναι εφιλελεύθερος. Αν κρίνεται για την επιστημονικότητα του το κείμενο όχι για τα κοινωνικά τα αποτελέσματα πολιτικά, αν κρίνεται για την επιστημονικότητα του το κείμενο δεν είναι δυνατόν, παιδιά, αν εμείς είμαστε, ας πούμε, φιλελεύθεροι οικονομολόγοι να μην βλέπουμε τη συνέπεια που ενδεχομένως θα έχει το κείμενο των μαξιστικών της οικονομίας ή αν εμείς είμαστε μαξιστικά τοποθετημένοι στο ζήτημα της οικονομίας, το κείμενο αν έχει συνέπεια να το βλέπουμε αντίδαλα. Το καταλαβαίνετε αυτό? Γιατί, τι θα πει κριτική παρουσίαση ενός επιστημονικού βιβλίου, ενός επιστημονικού έργου, ενός επιστημονικού άνθρωπος, ενός επιστημονικού κονύματος, τι θα πει? Κρίνεται για αυτό πράγμα, κρίνεται επιστημολογικά. Πώς? Λέει ο συγγραφές ότι ανήκει σε μια περιοχή το έργο. Θα κρίνουμε αν ανήκει σε αυτή την περιοχή. Έτσι, δεύτερο. Τι θα κάνουμε, προωθεί την επιστήμη? Εάν την προωθεί θα το πούμε. Αν δεν την προωθεί, δεν πρειάζεται, παιδιά, να πούμε τίποτα. Δεν θα το κάνουμε στην ισχυή παρουσίαση. Το καταλαβαίνετε αυτό? Δεν κρατάμε τη δένα στα επιστημονικά περιοδικά για να κάνουμε κακό. Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διαδώσουμε την επιστήμη μας. Οπότε, αν κάτι δεν καλύπτει αυτό που εμείς θέλουμε στην νεοτερικότητα της επιστήμης μας, να μας πηγαίνει, να μας πεπατάει, να μας εξειδικεύει, τι κάνουμε? Δεν γράφουμε αρνητικά για ένα επιστημονικό έργο. Δεν το προωθούμε. Δεν το βγάζουμε στην κριτική. Δεν το βγάζουμε στα βιβλία που λάβαμε. Δεν το προωθούμε με κανένα τρόπο. Να βγάλουμε κάτι μπροστά από αρνητικά λόγο. Και στο λογικό κουσμό. Και στην κριτική στάση απέναντι στα έργα συγγραφέων συνάδελφων μας. Κάτι σκέψη και θέλω να το ακούσω. Ναι. Αλλά ποιος βάζει τη γραμμή. Όσο φάσιλε τη γραμμή σε μια τριτηρική βουτική, γιατί κάνουμε, σωστικά, λέμε μόνο εγώ. Λέγουμε μόνο εγώ. Αυτό επιτρέπεται. Αλλά αν δεν μας αρέσει ένα έργο, δεν παίρνουμε στο επιστημονικό περιοδικό τόση κατηνιά παιδιά που να βγούμε με χαρτί και μολύβι και να είμαστε υβριστές κάποιου συγγραφέ επιστημονικού έργου, δεν το προωθούμε. Αν εγώ δηλαδή δεν εμπιστεύω με ένα έργο, δεν θα σας πω ποτέ διαβάστε από εκεί. Αν δεν εμπιστεύουμε με ένα λεξικό, δεν θα σας πω ποτέ διαβάστε από εκεί. Αν δεν μου αρέσει μια ανάλυση, αν δεν μου αρέσει ένα κόμι, δεν θα σας πω ποτέ ελάτε να το παρουσιάσουμε στον περιοδικό. Με καταλαβαίνετε? Άλλο πράγμα είναι, για παράδειγμα, ένα έργο. Θέλουμε να συζητήσουμε για τον κινηματογράφο. Μα αφού εκείνος βγάζει λεφτά από τον κινηματογράφο, όποιος το έχει παραγάει, έτσι δεν είναι, υπάρχει ένας παραβογός, υπάρχει ένας εμπορικός και βιομηχανικός κύκλος, γίνεται ένα έργο. Γιατί να μην μιλήσω εφόσον είμαι στην κοινωνία μου, υποτίθεται ότι έπρεπε να έχει άφθονα προϊόντα μπροστά της και φιλελεύθερα να εκειλέγει. Γιατί να μην πω ότι ένα έργο που διαφημίστηκε σαν αυτής της ποιότητας και σαν αυτού του σκηνοθέτη είναι η κακιά του στιγμή και η κακιά του ποιότητα. Γιατί να μην το πω. Ο άνθρωπος που κυκλοφορεί ένα προϊόντα, καταρχήν, γιατί το εμπορευματοποιεί, γιατί πρέπει εγώ να τον αντιμετωπίσω με τον ίδιο τρόπο, που αντιμετωπίζω έναν που δεν έχει ευδοσκοπή και προσπαθεί να προωθεί στην επισκήμη, με καταλαβαίνετε τι λέω. Είναι λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Λοιπόν, τι γίνεται τώρα. Εμείς δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε τη γραμμή σκέψης του συγγραφέα, ούτε είναι εδώ τόσο μυστήριο όσο στα λογοτεχνικά κείμενα, γιατί όταν θα μας εξηγήσετε κριτικά τι συμβαίνει με το μπλους και με το story, εκεί θα πρέπει να το κάνουμε διαφορετικά. Διαφορετικά θα το ετοιμάζουμε, γιατί θα ετοιμάσουμε μια ημερίδα, βαρβάρα, και θα την κάνουμε και στο Αριστορκάηλιο, αυτή την ημερίδα, όταν τελειώσει η μετάφραση, και θα ζητήσουμε να πάμε όλη η ομάδα, και στην Αθήνα, στο Ικαλικό, στην Τούρια, στο Πορτιώσιο, στην Κυκλική. Εκεί να αλλιώς τα πράγματα στη λογοτεχνία πρέπει πρέπει να μπεις όλος να συγκρατώσεις τον συγγραφέα για να φτάσεις, να καταλάβεις τι συμβαίνει, τι μέσα. Εδώ όμως είναι πολύ καθαρά τα πράγματα, γιατί αν δεν είναι αναφορικά, τότε δεν είναι επιστημονικός λόγος. Δεν μιλούν μερρήθους οι επιστήμονες. Λοιπόν, σας μοίρασα και θα το διαβάσω εγώ για να το ακούσετε, πώς περιγράφει ο ίδιος ο συγγραφέας το έργο. Γιατί μας ενδιαφέρει αυτό. Καταρχήν θέλω να ξέρετε, και αυτό να το τηρείτε πάντα, ότι δεν κάνουμε μία κριτική αν δεν μας την έχει ζητήσει ο ίδιος ο συγγραφέας να την κάνουμε. Ή δεν κάνουμε μία κριτική αν δεν την έχουμε ζητήσει την άδεια του συγγραφέα για να την κάνουμε. Άρα οι κριτικές είναι με δύο τρόπους. Όταν οι κριτικές γίνονται σαν βιβλία που λάβαμε, μας το μιζητήσει ο συγγραφέας. Όταν κάνουμε αναλυτική κριτική, το έχουμε επιλέξει εμείς και μας έχει δώσει άδεια ο συγγραφέας. Υπάρχει κάποια άλλη εμπειρία που εμένα μου ενδιαφέρει και θέλετε να μου την περιγράψετε. Έτσι και αλλιώς έργα τα οποία είναι εκδόσεις προηγούμενων αιώνων, δεν μας ενδιαφέρουν για το copyright ή για τίποτα. Εκείνα μπαίνουν στις ιστορικοσυγκριτικές μελέτες και είναι άλλο λειτουργιές. Ποτέ δεν πρόκειται να παρουσιάσει ένα περιοδικό που δεν μπορεί να παρουσιάσει ίμα των Παναγιών. Τι θόρυβη είναι αυτή. Ένα περιοδικό δεν μπορεί να παρουσιάσει, για παράδειγμα, βιβλία που γράφτηκαν κάτι σημαντικό. Κάτι που γράφτηκε το 2003-2007. Άντε, εφόσον δεν το έχει παρουσιάσει κανείς, το ψάχνω όμως καλά να μην γίνει αστεία. Εάν δεν έχει παρουσιαστεί πουθενά και είναι σημαντικό για τις γνώσεις. Το 1998 γράφτηκε Ενσυκλοπίδιο of Translation Studies της Ράπλετς με εκμερίτρια τη Λιμώνα Μπέικερ. Δεν είναι κάτι κακό να μπορώ να σας πω πάντα αυτό το βιβλίο. Όχι όμως γιατί ξαφνικά δεν θέλω να διαβάζετε καινούργια βιβλία. Δεν είναι καταστάθηκε από κανένα άλλο. Ήταν πολύ μεγάλο έργο. Αλλά αναγνωστικά θα το πω. Εάν κάποια μέρα θέλετε να το περιγράψετε κριτικά, μπορούμε να ψάξουμε όλα τα περιοδικά μετάφεδες που υπάρχουν στην Αράδα. Κι αν πουθενά δεν ονομαθείτε τίποτα, να δούμε τι θα κάνουμε και ποια άρθρα θα σχολιάσουμε. Μα κατανοείτε? Ωστόσο παρουσιάζουμε καινούργια πράγματα. Κριτικά παρουσιάζετε καινούργια πράγματα. Οπότε εγώ ρώτησα τον συγγραφέα, και αυτό να το κάνετε πάντα, το πιστόφυλλο θα είχες αντίρρηση να είναι ομπούσουλάς μας άμα δυσκολευτούμε να κάνουμε κάποια άλλη περιγραφή. Και μου λέει όχι, καμία αντίρρηση. Βέβαια εμείς δεν θα κάνουμε το πιστόφυλλο, ωραία όμως είναι να το δούμε το πιστόφυλλο. Άρα το διαβάζω παιδιά. Το ζήτημα της απόδοσης του άλλου. Όταν βλέπετε άλλους, επειδή είστε τα πιο παρτινικά άτομα που έχω δει στη Συντροφιά των Μεταφραστών, ξέρετε πολύ καλά τι είναι. Είναι ο πολιτισμός του άλλου, που εγώ πρέπει να τον αναγνωρίσω και με θέση ευθύνης να κάνω διάλογο μαζί του. Τι πιο καταφραστικό από αυτό υπάρχει? Όχι. Το ζήτημα της απόδοσης του άλλου. Εδώ τι εννοώ όμως της απόδοσης του άλλου. Εμείς είμαστε μεταφραστές. Άρα στην ουσία της ερμηνείας, της κατανόησης και της περιγραφής του λόγου του άλλου. Γιατί από την εποχή που διαβάζανε άνθρωποι το Ευαγγέλιο, σαν και τον κύριο ομορφωτικό τους ανάγνωσμα μέχρι σήμερα, τι γίνεται, από τι κρίνονται οι άνθρωποι, από τα λόγια τους δεν κρίνονται οι άνθρωποι, από το λόγο τους. Πες το. Με πράξεις σου. Έστω, αλλά σύμφωνε. Συμφωνώ μαζί σου. Ωστόσο, η ευθυντηρία για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τον άλλο και να τον αρνηνεύσουμε, είναι ο λόγος μαζί με τις πράξεις του. Στην αρχή, όμως, είναι ο λόγος. Και στη δεύτερη στιγμή, εννοείτε. Άρα, θα κάνει πολύ καλή ευθυντική παρουσίαση. Λοιπόν, το ζήτημα της απόδοσης του άλλου. Άρα, της κατανόησης, παιδιά, του άλλου. Αγαπητοί μου συνάδελφοι, της κατανόησης του άλλου, άρα και της καλής περιγραφής του άλλου. Γιατί τι κάνουμε εμείς αν μεταφραστείς. Αυτό, επομένως, πραγματεύεται εδώ, ως συνάδελφος. Όταν θα κάνουμε την κριτική και θα το βγάλουμε στο ίτη, θα φαίνεται για ποιο αργομινούμε και ποιο συνάδελφος. Λοιπόν, η απόδοση του άλλου. Τι είναι ο κατοίκον του μεταφραστή, παιδιά, η απόδοση του άλλου. Ποιος είναι ο βασικός δημολογικός κανόνας. Ο βασικός δημολογικός κανόνας είναι να τον κατανοούμε σε βάθος και να μην τον προβίδουμε όταν τον μεταφέρουμε τον λόγο του σε άλλη γλώσσα. Επομένως, η απόδοση του άλλου, αλλά και γενικότερα, η διάδραση μεταξύ μετάφρασης και πολιτισμού. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται εδώ να μιλάμε για θεωρίες. Εννοείται ότι χωρίς τη μετάφραση δεν μεταδιδονται οι πολιτισμοί. Πώς θα μεταδοθούν? Με δύο τρόπους μεταδίδονται. Από την εποχή του Μεγαλέξανου με επιμιξίες, δηλαδή παντρεύονται άνθρωποι από δύο διαφορετικούς πολιτισμούς. Δεν υπάρχει άλλο τρόπος, παιδιά. Και όλους είναι από τη μετάφραση και τη διερμηνία. Πώς θα γίνει? Όταν βλέπουμε ένα έργο, δεν το βλέπουμε με τους υπότιτους. Αν δεν έχει υπότιτους, δεν το βλέπουμε με το μεταγλώθηση. Υπάρχει περίπτωση, χωρίς μετάφραση, να πάμε στον άλλο πολιτισμό. Μόνο αν έχουμε παπά από την διαφορία και μαμά από κάποια άλλη. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Ή αν πήγαμε να σπουδάσουμε αλλού. Παιδιά, είναι θλιβερό όμως ότι και στις κατακτήσεις γίνονται μήξεις πολιτισμών, αλλά με έναν τρόπο πολύ αμαρτηρό, πολύ θαναταρφόρο. Βάρα πολύ άσχημο. Καμία σκέψη δεν έχει με αυτά που ξέρετε εμείς. Η διάδραση λοιπόν μεταξύ μετάφραση και πολιτισμού απασχολεί πλέον ιδιαιτέρως τη μεταφρασεωτική σκέψη. Εθνικά με toe το ίδιο σκέψι πρέπει ναYU είναι στη διάρκη μας χάρη στο τ marrow και at the Herr shoot given. Και να τα βράuren. όπου βρήκανε στα ελληνικά και όπου βρήκανε στα ικαλικά, ένας άλλος ακαδημαϊκός πολιτισμός στις προσφωνήσεις. Αυτό παραβαίνει. Και δεν μπορούσα μεταφραστής να το κόψω. Απασχολή πλέον ιδιαιτέρηστη μεταφρασιολογική σκέψη. Η ανάδειξη της πολιτισμικής διάστασης του μεταφραστικού φαινομένου λειτούργησε καταλυτικά στη ρυζική ανανέωση του περιμετάφρασης λόγου και οδήγησε τις τελευταίες δεκαετίες σε έναν επαναπροσδιορισμό της ίδιες της πλήσης του μεταφραστικού φαινομένου. Είχαμε την ιστορία χρόνια ολόκληρα από την κλασική εποχή. Αυτό σίγουρα σας το έχω πει. Σίγουρα σας το έχουν πει κι άλλοι καθηγητές σας εδώ μέσα. Σίγουρα το ξέφτετε κι εσείς. Ξεκινήσαμε απ' τα έργα τέχνηση μεταφράσεις ή από τους διαμηνείς στον πόλο μου και στην ανακοχή. Έτσι ξεκινήσαμε. Α, και υπήρναν παιδιά και διαμηνείς οι οποίοι χρειάστηκε να δουλέψουν για να γίνουν πυραμίδες στον Φαραώ. Γιατί καθώς είχε δούλους από διάφορους λαούς, ο κάθε Αιγύπτιος Φαραώ, οι δούλοι αυτοί έπρεπε οπωσδήποτε να μπορούν να δουλέψουν. Και για να μπορούν να δουλέψουν τι γινότανε. Για να κτιστούν οι πυραμίδες χρειάστηκαν και διαμηνείς. Στον πόλεμο, στην ανακοχή, στην δουλεία, χρειάζονται αυτήν την αρχιότητα διαμηνείς. Στην ειρήνη, στη χαρά, στη δημιουργία χρειάζεται διαμηνείς. Όταν λοιπόν τα έργα τέχνης άρχισαν να μεταφράζονται, ξέρετε πολύ καλά ότι δεν επιτρεπόταν γιατί ήταν δημιουργίες καλλιτεχνικές να ξεφύγουν από το γράμμα του ετοιμένου. Δεν θέναν δηλαδή να κάνουν μετάφραση ελεύθερη, επιμέναν στην καταλέξη. Λογικό είναι αυτό. Για να σας πω, γιατί απ' τη μία είναι η ιδέα του μεγάλου έργου τέχνης. Απ' την άλλη είναι η ιδέα που μεταφέραν σαν εμπειρία απ' τις αντιγραφές στα χειρόγραφα. Αφού αντιγράφανε τα χειρόγραφα, το ίδιο πράγμα θέλαμε να κάνουμε. Σχεδόν ακουμπούν τα δάχτυλα πάνω στις λέξεις. Άρα πήγαινε καταλέξη η μετάφραση. Βέβαια υπάρχουν και άλλες θέσεις γύρω από τη μετάφραση. Για παράδειγμα, όταν έγινε η μετάφραση των 70, δεν ήταν παιδιά καταλέξη, ήταν κατά σημασία και ήταν πάρα πρώτη σοβαρή μεταφραστική δουλειά, μεγαλειώτηση μεταφραστική δουλειά. Άν ξέρετε, έστω και λίγο, ότι επειδή γράφουν μόνο με σύμφωνα στα αρχαία εβραϊκά και λίγουν τα φωνήεντα, δεν μπορούσαν εκεί να παίξουν παιδιά με τις λέξεις, εκεί για να καταμένουν. Αν είναι η α ή η β σημασία, έπρεπε να παίξουν τα συμπραζόμενα. Άρα πήγατε στη σημασία. Το καταλαβαίνετε αυτό, είναι πάρα πολύ σημαντικό. Επομένως από την αρχαιότητα είδαμε δύο ρεύματα. Της καταλέξη και η κατασυμμασία μετάφρασης. Εμείς, επομένως, η μετάφραση τι ήταν στα μυαλά των ανθρώπων. Ήταν ένας μπροσομαθής που είχε καλά λεξικά, κάποιες χρόνια μετά τον 7ο αιώνα μετά Χριστό. Και μετέφραζε και καταλέξη. Άρα αυτό κράτησε πολλούς αιώνες μετά. Να ξέρει ο άνθρωπος να μπορεί να μιλάει δύο μπρόσες καλά. Να έχει και τα λεξικά και να μεταφράζει. Κάποια στιγμή, παιδιά, φτάσαμε στον 20ο αιώνα, ήδη όμως από τον 19ο αιώνα. Είχαν αρχίσει τα πράγματα, ειδικά με τον ρομαντισμό, να ξαναβλέπουν την επανάσταση που έκανε ο Λούθυρος, όταν μετέφρασε στη Γερμανική του Ευαγγέλιο. Ήταν μια επανάσταση πολιτική, παιδιά. Η γλώσσα, χωρίς πολιτική σκέψη, δεν έχει δύναμη, το καταλαβαίνετε αυτό. Μια νεκρή γλώσσα δεν μπορεί να κάνει μια πολιτική επανάσταση, την εποχή που ο Λούθυρος έκανε τη ρήξη με την Παπλική Εκκλησία. Πολιτικό ήταν εκείνο που έκανε, δεν ξέρω να συμφωνείτε μαζί μου. Δεν ήταν, δηλαδή, ένα περιγραμμένο μόνο στα θρησκευτικά ζητήματα. Ήταν η αφεκείλεια της συζήτησης για τον Γερμανικό κράτος. Και βλέπετε ότι πάλι παρεμβαίνουν ζητήματα πολιτικής και σε άλλες μεταφράσεις, για παράδειγμα, από το Ευαγγελίου, στην Αγγλία. Η σωστή μετάφραση για το Ευαγγέλιο του Ιωάννικου Αθήγωνα, δεν ήταν όμως... Σκοτωθήκανε, σκοτωθήκανε. Από πίσω, όμως, τι ήτανε. Δεν θέλαμε πια, εφόσον ήτανε πλοία, εφόσον ήταν δυνατή, εφόσον βλέπανε, μπορούν να ταξιδεύουνε, να μην εξαρτώνονται από τι λένε οι Ισπανοί. Αυτό δεν ήταν από πίσω. Αφού οι Ισπανοί τα είχαν καλά με αυτούς που διαβάζανε λατινικά το Ευαγγέλιο. Άρα τι έπρεπε να γίνει. Να βρεθεί μια αγγελίση, η οποία να είναι αποδεκτή από ένα άλλο σύστημα. Λογικό ήτανε, γιατί ο καθένας θέλει να ακούν και να καταλαβαίνει στη γλώσσα που μιλάει. Δεν συμβαίνουν αυτά, δεν αρχίσει να γίνεται δυνατή η γλωσσική κοινότητα και πολιτικά. Το καταγωγούν αυτό. Πάμε λοιπόν στο Ρωμαϊσμό να ξαναπέτρουμε αυτά σε τάξη και αρχίζουν πλέον να λένε για τις σημασίες, για τα νομίματα, για τα φραστές. Έχουμε μονέως κάποια στιγμή τη σημασιακή μετάφραση. Στάγουμε μετά με τον Σοσίρ και τους σημειοτιστές στη σημειοτική μετάφραση και διασημειοτική μετάφραση. Και τι γίνεται μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου τελειώνουν πια τουλάχιστον επίσημα, γιατί αν επίσημα απ' η κοιοκρατίας υπάρχουν παντού. Δεν χρειάζεται εγώ να σας το μάθω αυτό. Απ' η κοιοκρατίας, απ' εκείνη τη δουλειά υπάρχουν παντού. Όταν στην Ιδονησία δουλεύουν παιδάκια πέντε χρονών για να κάνουν αμφιλόδευση της συγκεκριμένης Μάρτας, αυτό δεν είναι απ' η κοιοκρατία. Τι είναι? Εμπάρξτε την τόση. Επειδή μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μελητήθηκε πολύ και ο λόγος των γυναικών και ο λόγος που αντισταίκοντας στην απ' η κοιοκρατία ξαφνικά γεννιάκε και με ένα άλλο δαγκάλο κίνημα η διαπολισμική μετάφραση. Επομένως αυτό το βιβλίο βρίσκεται ακριβώς στην καρδιά του σημερινού πλέγματος θεωριών για το μεταφραστικό φαινόμενο. Μεταφραστή είναι, δεν είναι πέρασμα κειμένων από μια γλώσσα στην άλλη, είναι πέρασμα γλωσσικών πολιτισμών και κειμένων από τη μια γλώσσα στην άλλη. Το παρόν, λοιπόν, βιβλίο έχει ως τόπο τη μελέτη του τρόπου απόδοσης του πολιτισμικού σκηχείου που καταγράφεται σε ένα προς μετάφραση κείμενος και εγγραφώντας παράλληλα τη σχέση που υπάρχει μεταξύ του μεταφραστικού φαινόμενου και της έννοιας του πολιτισμού. Παιδιά, για κάτι. Ο πολιτισμός είναι ένα τρίπτυχο. Το ότι έχουμε κομπιούτερ δεν είναι κομμάτι του πολιτισμού μας. Έχω κάνει πια άσχημα γράμματα όταν γράφω χειρόγραφο. Λοιπόν, είναι κομμάτι του πολιτισμού μας το ότι έχουμε υπολογιστές. Τι σημαίνει αυτό τεχνικός πολιτισμός? Ότι εγώ, ας πούμε, φυγέρω στην εκκλησία κάθε σχεδόν, κάθε παρασκευή, όταν έχει χαιρετισμούς και τέτοια, είναι ένα κομμάτι του δικού μου, από τον δικού πολιτισμού. Εγώ ανοίγω, ας πούμε, στην ομάδα αυτό που αισθάνομαι για θρησκεία, είναι ορθόδοξη, έτσι? Είναι πολιτισμός. Αυτός είναι άλλος πολιτισμός. Άλλος. Το ότι έχουμε, ας πούμε, τη δυνατότητα να έχουμε κόμματα στη Βουλή. Το ότι το θεωρούμε θυσιολογικό, να είμαστε θετικοί, να είμαστε αρνητικοί σε κάποια κόμματα. Το ότι θεωρούμε, ας πούμε, σαφές ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται έτσι και δεν εκλέγεται αλλιώς. Το ότι έχω δικαίωμα να ζητήσω την προστασία του κράφους όταν απειλείται η ζωή μου, έτσι δεν είναι. Το ότι έχω δικαίωμα να μιλήσω έξω και κάποιος με προπυλακίσει για τη μίλησα, να φωνάξω και τον Βυζανγκέρα για να προστατεύσουν την αλευθερία μου, δεν είναι όλα αυτά. Λοιπόν, αυτά τι είναι, είναι κομμάτι του ιδεωρικού πολιτισμού στον οποίο ζούμε. Το ότι φορώ παντελόνια, δεν είναι κομμάτι του ιδεωρικού πολιτισμού. Άμα δεις μία φωτογραφία μιας γυναίκας και μιας άλλης, η μία στην πληθυωριανή εποχή και η άλλη εδώ τώρα, σήμερα εγώ, ας πούμε, παντελόνιο, τίποτα ξέρω, δεν φοράω, δεν θα φανεί, ποιά ζει στον ιπποστό παντελόνιο και ποιά ζει στον μεγατρένατο. Επομένως τι είναι, κομμάτι του ιδεωρικού πολιτισμού, του ιδεωρικού πολιτισμού. Καταμετώ μέχρι εδώ. Δεν μου λέτε, όταν έφερε το χέρι με την μπανάνα του στον οπιαστό, η νορμάρα, εγκύνο, δεν ήταν κομμάτι του ιδεωρικού πολιτισμού, δεν μπορεί να μάθει η ιδεωρική συνταγή. Πρώτα γιατί θέλει, αλλά δεν παράγει τελικά μπανάνα. Ναι, η πρώτη ήταν διαφορετική, δεύτερος δεν ήταν οι γεύσεις όπως αυτές που είχα μάθει από τη γιαγιά μου και από τη μωμά μου. Το έφαγε, το καλό έφαγα, πέραν τη σκήνη να δω, μέχρι να φτιάξει. Σου το έδειξε πώς γίνεται? Έχω έλεγο να φτιάξει το σωμάδι μου. Κι άρχισα και λίπα εγώ στην δύο εβδομάδες. Τι ήσουν άλλωστος, φαίνεται. Μάλιστα, εντάξει, άλλη φορά. Αυτό έλεγα, την άλλη φορά. Λοιπόν, οι συνταγές είναι κομμάτι του πολιτισμού. Αλλά δεν είναι μόνο του υλικού, οι πρώτες ύλες, είναι και του Άηλου. Βέβαια, γιατί δεν του λένε, των ψυχών. Τρελαίνουν για τα κόλλυβα, δεν σας αρέσουν τα κόλλυβα. Εγώ το λέω, είναι πρακτικά το λιττζός. Για αυτό το λέω, πάω στην Εκκλησία. Εδώ μέσα όμως υπάρχουν παιδιά που δεν πηγαίνουν στην Εκκλησία, αλλά τα κόλλυβα, τα θεωρούν πολυνόστιμο. Πολυνόστιμο. Είναι. Είναι. Λοιπόν, άλλα κομμάτια σου είναι. Μαριντούλες τηγανιτές. Μπορείτε να αναρνηθείτε ότι είναι ελληνικό φαγητό, μαριντούλα ή τηγανιτή. Το φταγωδάκι που όλη τη φύση στον ήλιο πρέπει να το έχουνε ψήσει και να του βάζουν από πάνω μυγάρκι. Δεν είναι προτείνει ελληνική, δεν είναι ελληνικό. Το κορομυδάκι που το βυβάται μέσα στον ήλιο. Μπράβο. Αυτά όλα δεν είναι ελληνικός πολιτισμός. Λένε, δείτε τώρα τι μας κάνανε οι ακραίες άντρες της βροσοδιδακτικής. Οι ακραίες άντρες της βροσοδιδακτικής μας μάθανε να λέμε, δεν κάνανε να κοιτάμε τα στερεότυπα με τα οποία αναγνωρίζουμε έναν λόο. Φτάσαμε σε σημείο όταν διδάσκαμε ικαλικά στη στάση, γιατί κι εγώ διδάσκω για τα καιρούς όταν χρειάζεται ικαλικά στη στάση, υπάρχουν ειδικά μαθήματα όπου προσπαθούν σχεδόν να κάνουνε τα άτομα που μαθαίνουν ικαλικά, και όχι τον ελληνικό, αλλά όταν σκέφτονται τους Ιταλούς, σκέφτονται την πάστα, σκέφτονται ετός εμάς. Λοιπόν, παιδιά, είναι λάθος. Φυσικά και θα σκεφτώ όταν δώσουν λάθος στην Αμερική τους Ιταλούς. Φυσικά και όταν δώσουν λάθος θα σκεφτώ τους Ιταλούς. Φυσικά και όταν φάω μια πάστα που δεν είναι με 20 κιλά λάδι και είναι ωραία και λαμπνιά, και έχω τρία μανιτάλια και έχω 15 κιλά και έχει μέσα μία φουπελιά και έχω 25 κιλά. Έχει μέσα ένα κομματάκι μαϊνό, και όταν φέτασαν πιάτο, φυσικά και θα σκεφτώ οι Ιταλούς εκείνη την ώρα. Και δεν είναι λατσισμός αυτό που κάνω. Εκτός, είναι ολιστικό, μόνο τότε βέβαια. Αν είναι ολιστικό, έτσι. Κοίτα κάτι, εγώ την Ιταλία την αγαπώ πάρα πολύ. Πήγα νέα, έμαθα εκεί Ιταλικά στην Ιταλία και έμαθα και να μαγειρεύω, γιατί οι φίλες μου και οι φίλοι μου ήταν Ιταλοί. Λοιπόν, όταν γύρισα ήρθα να μαγειρεύω και είδα να πάρει την πλάκα στο σπίτι μου. Γιατί εδώ δεν είχα πλάκες να μαγειρεύω. Και ακόμα και σήμερα κρατάω ένα στοιχείο με μεγάλο θαυμασμό. Είναι μεσογειακή όσο και η δική μας. Έχουν όμως μια απλότητα. Δεν βαρένουν τις γεύσεις. Καταλαβαίνεις, παιδιά, καταλαβαίνεις εκείνοι οι συνάδελφοι τι τρώσε εκεί μέσα. Αυτός είναι πολιτισμός. Δεν ξέραμε στο τέλειο αν διώσετε το κάτι. Και επίσης, δεν το θεωρώ, δεν το θεωρώ ότι είναι τσάπρα αυτό το πράγμα. Δεν θεωρώ δηλαδή ότι αυτή τη στιγμή έχω μια ρατσιστική τοποθέτηση. Όχι, όχι. Πώς θα γίνει. Λοιπόν, τα ερωτήματα που προκύπτουν κατά την προσέγγιση του θέματος είναι πολλά και διαφορετικής φύσης. Πώς ορίζει τον πολιτισμός, μόλις τον έχουμε ορίσει, έτσι δεν είναι. Ποια είναι η σχέση του με τη γλώσσα και τη μετάφραση. Οριζώνει για κάθε. Δεν υπάρχει ορίζει και συντακτική και λεξιολογική και δομική στον πολιτισμό τα πάντα. Με ποιον τρόπο η πολιτισμική σημασία του πρωτόνου του κειμένου μπορεί να γίνει μπροστοί στους αναμνώσεις του μεταφράσματος. Να το, ρε παιδιά. Εδώ θα σας πω ένα παράδειγμα. Πάμε ας πούμε να σας πω μια λέξη. Όσοι είστε ή τον ονομαθείς, όσοι δεν είστε θα σας την εξηγήσω αμέσως. Χαλαρόστρομος. Το πρώτο αίσθημα που σας βιένει στο μπιστέκα είναι... Το μπιστέκα είναι με κυμάει με κρέας, μη μιλήσεις. Το μπιστέκα είναι με κυμάει με κρέας, κυμά. Λοιπόν, μπιστέκα είναι ένα πραγματάκι τόσο σαφλούδα που είναι σαν σνίτσερ έτοιμο να το πανάρεις. Είναι κρέας και το βάζουν, διότι αυτοί χρησιμοποιούν κυρίως φωτιά από κας, το βάζουν σε τηγάνια βαριά μεταλλικά, που με ένα χαρτί στην ουσία ρίχνουν το λάδι και το κοιμούν δύο φορές και έχει γυρνή. Αυτή είναι η μπιστέκα. Αυτή είναι η μπιστέκα. Το μπιστέκα είναι η φιωρεντίνα, τέλος. Λοιπόν, το φιωρεντίνα είναι ένα τρατάδι στο αίσθημα. Το δύο, εάν σου πει ο σερβιτόρος ότι είναι μπρατσόλα πριν το δεις και το πάρεις, δεν μπορείς να το φας. Όταν θα πας να πάρεις φιωρεντίνα, εάν είστε τρεις τουρίστες εκεί ή εάν είσαι μαζί με εμπόρους, θα πεις να πάρεις μία φιωρεντίνα, γιατί όλα τα αντιπάσεις θα φέρνουν και θα είσαι σκουρκάστα. Λοιπόν, οπότε, ήδη έχουμε μπει στο μεγαλύτερο πρόβλημα που συναντάει μετάφραση. Δύο μεγάλα πρόβλημα θα συναντάει μετάφραση. Ένα είναι η θεσμική ώρα, παιδιά, στα σχολεία, στην εκπαίδευση κλπ. Δηλαδή, αν, ας πούμε, οι παθμίδες των καθηγητών δεν είναι με ίδιες λειτουργίες σε δύο διαφορετικές γλώσσες, δεν μεταφράζονται. Τώρα, ας πούμε, εμείς έχουμε δυσκολία. Όσα πληγεί είναι τριετή, εκεί λένε μπάτσελον. Εδώ όμως, όταν έρχεται το μπάτσελον, έχει άλλη επαγγελματος. Άρα, στην λειτουργία του εδώ είναι άλλο. Πάμε, πω πω, δεν υπάρχει διαφορετική νομολογική ύστηση. Ναι, αυτό όμως δεν είναι η άμεση μετάφραση, αυτό είναι μια προσπάθεια να γεφυρώσεις διαφορές πολιτισμού, έτσι? Είναι απολύτως τελειών, είναι πολύ σωστό αυτό που είπε ο συναδελφός, αλλά αυτό δεν είναι άμεση μετάφραση. Παρεβέρνει ο λόγος πια για να κάνει ερμηνευτική μετάφραση εδώ, και υποστηρικτική για τον αναγνώστη. Λοιπόν, επομένως, ένα δύσκολο είναι η γαστρονομία. Και ένα πράγμα καθημερινό που έχει να κάνει με την οικονομία είναι η κατάλογη στα εστιατόρια. Γιατί μπορεί να πάει ένας άνθρωπος που να βλέπει τον μυστέκα και να σκέφτεται ότι έχει ματέλα, πρέπει να πάρει κάτι μετοιμά για να δει το βρέβο και να το δεχτεί. Αυτή είναι η κατάλογη στα εστιατόρια. Λοιπόν, με ποιό τρόπο λοιπόν η πολιτισμική σημασία του πρωτόνικου κειμένου μπορεί να γίνει προσχή στους αναγνώσεις του μεταφράσματος, εγώ σας δω το παράδειγμα του καταλόγου, σε περίπτωση που η ατριμής μετάφραση αποδεικνύει ήταν εμπαχής, τι ήχους παράδονας κατευθύνουν τον μεταφραστής τις επιλογές του, με ποια κριτήρια του λέγονται οι μεταφραστικές μέθοδοι που υιοθετούνται, τι σηματοδοτούν σε ιδεολικό επίπεδο οι διαφορετικές μεταφραστικές στρατηγικές και ποιες επιθανές τους επιπτώσεις για τον πολιτισμό υποδοχής. Εγώ, παιδιά, έχω καταλήξει ένα συμπέρασμα, ότι αν θέλετε να μεταφράσετε σωστά και σοβαρά καταλόγους μαγειρικής σε εστιατόριο, θα πρέπει να κάνετε το εξής, να βάλετε όχι μόνο τις φωτογραφίες που πλέον είναι θεσμός, να βάλετε και τα υλικά και τον τρόπο μαγειρέματος από κάτω. Γιατί? Εγώ, ας πούμε, έχω έλεγχο ό,τι θέλετε. Μελικό, οξύχο, λιστερή, τα πάντα. Εάν δεν ήξερα ότι είναι τλιγαλιντός ο Μουσακάς, έλεγχο όλο το πολιτισμό και δεν το ήξερα, επειδή εκειμώς έχει λαχανικά μέσα, θα είχε μια ψευδοδιαφάνεια για μένα και θα έλεγα θα το πάρω. Μα θα με σκόρδονε. Θα με σκόρδονε. Άρα, σημαντικό, δεν είναι ένα ψητό φαγητό, είναι ένα τλιγαλιντό φαγητό. Το καταλαβαίνετε, αυτό έτσι δεν είναι. Ή, ας πούμε, τα κατερνόνια. Δεν είναι απλώς κάτι που γίνεται με μία κρέπα και πηλύγεται. Η κρέπα τυρανίζεται, ο Μελιάδης. Η κρέπα έχει αυγά μέσα. Αλλά κάποιος δεν έχει ό,τι είναι αυγά. Είναι αυγά. Είναι αυγά. Είναι απαραγία στα αυγά. Μάλιστα. Προσέξτε. Λοιπόν, τι σημαντικό δοτούσε η ιδεολογικό επίπεδο οι διάφορες μεταφραστικές τελετριγίες και τις ιδανές της εμπιστοσύνης για τον πολιτισμό υποδοχής. Ποιος ο ρόλος του ίδιου στοιχημένου στην απόδοση του πολιτισμικού στοιχείου υπάρχει μία μέθοδος να ενδίκλυνται περισσότερο από όλες. Ναι, υπάρχει σίγουρα. Υπάρχει σίγουρα. Αφού καταλάβαμε, λοιπόν, τον προβληματισμό του, εδώ μέσα δεν μπορείς σε μια βιβλιοπαρουσίαση να τα πεις όλα. Ποιο είναι το δεύτερο βήμα που θα κάνουμε για τη βιβλιοπαρουσίαση. Αυτή τη στιγμή θα σας μοιράσω περιεχόμενα. Το δεύτερο που κάνεις είναι τα περιεχόμενα. Για τα περιεχόμενα θα γίνει ένα μικρό, γιατί δεν μας ενδιαφέρει, θα γίνει ένα μικρό διάρκεια να διαβάσει ο καθένας και θα στήσουμε μετά... Αυτή είναι η κριτική. Αν αυτή τη στιγμή, στο περιοδικό ίδιο, και ήμασταν, ας πούμε, μόνο αυτή ήταν η κλειά μας, θα κάνουμε αυτή την κριτική. Η κριτική ποιέση. Αυτό θα το βρείτε μόνοι σας στο σπίτι σας, αν δεν έχετε κανένα. Πρέπει να πείτε ότι το βιβλίο έχει τόσο πάντο, έχει τόσο λίγο. Είναι, δηλαδή, ένα βιβλίο 35-15 κλ. Πρέπει να ορίσετε πόσο είναι το πάντο, πόσο είναι το μήκος. Πρέπει να ορίσετε αν έχει εξόφυλλο με κάποιο γραφικό ή χωρίς γραφικό. Αν είναι μονόγρομο, αν είναι τρίγρομο ή τετράγρομο. Αν έχει ομιστόφυλλο με την ιδεολογία, που αποτελεί την αφεντηρία του εγγου. Την επιστημονική, βέβαια, την αποθέτηση του συγγραφέα, έτσι. Ποια έκδοση έχει την ευθύνη αυτού του βιβλίου. Όταν βλέπετε ότι αναφέρεται ο ειδωτικός είκος και με site, το βάζετε γι' αυτό. Επίσης, τα βιβλία έχουν ISBN, το βάζετε γι' αυτό. Επίσης, για να είναι πλήρη η παρουσίαση, για να βρείτε την τιμή. Κάνει 10, κάνει 15. Άμα είναι σκληρό, κάνει 35. Άμα είναι μαλακό, κάνει 10. Τι στάδερ του βιβλίου από το βιβλίο, να τελειώσει από δύο καθέικους χώρες και όλοι οι γυναίκες. Ναι, για το στάδερ του βιβλίου. Το στάδερ να βέβαια, παιδιά, δεν είναι δυνατό. Ναι, δεν είναι δυνατό. Το στάδερ, όχι. Άρα είσαι πολύ ευασμένη μέσα. Λοιπόν, η δεύτερη σελίδα που σας ενδιαφέρει, τον τίτλο τον βρίσκετε εδώ, έτσι. Τον συγγραφέ τον έχετε ήδη δει. Υπάρχει και υπότιτλος. Να ψηλιάζεστε πάντοτε τι θα συναντήσετε τον υπότιτλο. Να προσπαθείτε να τον αναδείξετε τον υπότιτλο. Πάμε λοιπόν στην άλλη σελίδα που σας ενδιαφέρει πάρα πολύ. Αυτή, παιδιά, είναι η σελίδα τίτλου. Αυτό σας ενδιαφέρει πάρα πολύ. Τι θέλουμε από τη σελίδα τίτλου? Να ελέγξουμε και τον συγγραφέ, να ελέγξουμε και τον τίτλο και τον υπότιτλο και τον κόπιρα, ποιες χρονιάς είναι, οι εκδόσεις. Αυτά δεν σας ενδιαφέρουν, παιδιά. Διάρθυνση, ειδοτικού ήκου και mail id. Πώς το λένε, ειδοτικού ήκου. Το καταλαβαίνουν αυτό. Ωραία. Το site όμως σας ενδιαφέρει. Το site. Γιατί το πλαίσιο του, δεν είναι το ίδιο πράγμα, ας πούμε, να δημοσιευτεί αυτό το επιστημονικό έρευμα σε κάποιο νήκο που δεν έχει κάνει τίποτα από μετάφραση, γιατί ξαφνικά δεν έχει την εγκυρότητα ότι πέρασε από κάποιο κριτικό μάτι. Σας αρέσει, δεν σας αρέσει το εξώφυλλο, το έκανε κάποιος το εξώφυλλο, αναφέρετε ποιος έκανε το εξώφυλλο, ο γραφίστας αναφέρεται. Αν σας αρέσει η τετρακρομία, η τριχρομία, όλα αυτά, τα ψάχνετε, τα βρίσκετε. Τώρα, τα περιεχόμενα, πώς θα μου γράψετε τα περιεχόμενα, σε λίγο θα καθίσουμε εδώ να γράψουμε τα περιεχόμενα, με ποια έννοια, μιλάτε, συζητάτε, αλλά ο καθένας μιλάει μόνος του και οι άλλοι ακούνε, γιατί αλλοί δεν μπορούν να καταγράψουμε με κανοφέλημο τρόπο αυτό που θα κάνουμε. Λοιπόν, έχουμε τα περιεχόμενα, παιδιά. Τα περιεχόμενα σας τα έχω μοιράσει και μας χρειάζονται ως κεφάλαια. Δηλαδή, το περιεχόμενο το κάνουμε συνεχή λόγο. Θα σας πω το εξής παράδειγμα γιατί θα καταλάβετε. Το βιβλίο έχει 272 σελίδες, γιατί μετά έχουμε το βιογραφικό του συγγραφέα, έτσι, θα το χρησιμοποιήσουμε το βιογραφικό, γιατί θα δώσουμε τρεις σειρές να το περιγράψουμε. Λοιπόν, ανά, υπάρχουν 272, δείτε τα περιεχόμενα, θα το καταλάβετε. 272 σελίδες είναι το βιβλίο. Τα προτερήματα τώρα του βιβλίου λέει ότι έχει ευρετήριο όρους και ονομάτων. Πάμε να το ελέγξουμε. Τι ελέγχουμε στο ευρετήριο? Αν αυτό που γράφει εδώ, σαν λοιματική ενότητα, είναι σωστά συγχρονισμένο με τη σελίδα. Φτυχαία το κάνουμε αυτό. Ο καθένας θα πάρει μία διαφορετική. Ας πούμε, αντική γλώσσα το πήρας εσύ. Αντική γλώσσα, σελίδα 15. Αυτό τον έλεγχο θα τον κάνει σε καμιά δεσταλιά ο καθένας. Γιατί, γιατί, το ευρετήριο είναι καλό. Όταν έχει αποσυγχρονιστεί, είναι ο θάνατος του βιβλίου. Και ο θάνατος του συγγραφέα, γιατί. Και κακός και όλος, άδοξος θάνατος, γιατί όταν το διαβάζεις και σε πηγαίνει αλλού, νομίζω ότι ο συγγραφέας δεν πρόσεξε. Μπορεί το λάθος να γίνει στη σελειδοποίηση. Μπορεί το λάθος να γίνει στον επιμελητή. Εδώ όμως εμείς, όταν κάνουμε την παρουσία, πρέπει να... Εάν δεν είναι καλό, εδώ μπορείτε να βγούμε σε μια επόμενη έκδοση, να ξενελεγχθεί το ευρετήριο. Ή σε αυτό, σε αυτό και σε αυτό το σημείο, το ευρετήριο ίσως πρέπει να πάρει καιρά με πόδι. Άντια το σωστό είναι, εάν δεν πάρει καλά, αυτό λέει ο πόδιος της συμπεριφοράς, να μην το αναφέρει στον καθόλου. Δηλαδή, ούτε κάποιος θα πει ότι έχει ευρετήριο. Όποιος ξέρει από τις πόδιες της συμπεριφοράς, όταν θα δει αυτό το πηγήριο στα ράχια με ευρετήριο και θα δει το σημείο μάμας χωρίς ευρετήριο, ξέρει ότι δεν βγήκε καλά το ευρετήριο. Η ισιοποίη εδώ δεν είναι απόδοχη, να το ξέρετε. Η ισιοποίη εδώ είναι χαμηλική κρίση. Είναι απόδοχη. Να το μετώ? Λοιπόν, να δούμε τι άλλα στάγκα έχει εδώ πέρα. Έχει ελληνόγουρση και ξενόγουρση του διογραφείας. Εδώ θα ήθελα τώρα να σας το στείλω το βιβλίο για να το ψάρισετε. Μερικά νόματα, ας πούμε, θεωρώ ότι στα ελληνικά, όλοι σας αισθάνονται πολύ προβληματισμένοι. Αν έχεις φοράει τη φωνή και ερβέχεις αυτόν τον πόλεμο. Τι να πω, το τελειώνω. Αποφυπεί αλληλικά κάποιοι συγγραφείς που σου αρέσει να τους αναφέρει. Διογραφία, ναι, διογραφία. Για να δούμε, λοιπόν, τι σε εμπιπωσιάζει εδώ. Καταπληκτικό, όχι απλώς κλασικό. Εγώ το έχω δίπλα μου και όταν δεν ειστάζει η μύχα, το ξαναδιαβάζω. Τέρι, ηγκλητό, διαειδείο, χάτζου. Ο οποίος, τι λέει, παιδιά, λέει το εξής. Εάν ξέρεις πώς γεμίζεται η γαλογούλα, να κάτσεις το βιβλίο. Τι γεμίσεις. Έξερνε το πολιτισμός. Δεν αλλάζει τίποτα. Αν αλλάξεις τα αποπολογικά, δεν αρχίζει κάπου να γεμίζεις. Δομικά, είναι ίδιος. Δεν έχουμε κανείς το βιβλίο. Ακούτε, παιδιά. Δεν έχουμε κανείς το βιβλίο. Ακούτε, παιδιά. Ήχε μετά, η Κυρία Λιπάκη, με σχεδόν στην Αγγλικία μου. Μετά, έχει η Γιώργα Μπάρβουλα, πολύ καλυσικό ονομά και αυτό. Είναι και αυτός που το έγραψε γιατί δεν θα το συγγραφέ, αν είναι συγκεκριστόν. Από κει το πήρε η Ροσμαρία Ρώβιο και έκανε την αναλύση του καρντίνου. Μετά, κάνει και στους ξένους που κάνει παραδοθωπές. Βλέπουμε ότι έχει καλή βιωγραφία, άρα έχουμε προσμονές πλέον, έτσι, και πώς περιγράφουμε το βιβλίο. Το βιβλίο, κοιτάξτε, παιδιά, σας παρακαλώ τα περιεχόμενα. Το βιβλίο, για να το περιγράψετε, εκτός από το μήκος, πλάτος, μήκος, χρώμα, σελίδες, εκδόσεις, σελίδα τύτλου και λοιπά, την τιμή, κόστος δηλαδή, πρέπει οπωσδήποτε να κάνετε συνεχή λόγω τα περιεχόμενα. Με νοήτρη, σας λέω. Βέβαια, αυτό μόνο πρέπει να το βλέπουμε. Φαίνεται ότι κάνουν παραμοβή μόνος αυτούς που είναι στην ίδια θεωρητική σχολή με αυτό. Αυτό όμως είναι το πιο μάνα του. Ναι, αυτό δεν το λέω, βέβαια. Όμως, για θεωρητική, ο συγκεκριμένος ογγραφέας είναι ένα αντιπέχημα πολύ καλύτερο της σορμώνης. Βέβαια, γιατί είναι αντιπέχημα πολύ καλύτερος της σορμώνης. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο.
_version_	1782818008230526976
description	1η διάλεξη: Επιμέλεια μεταφράσεων και ειδοτικός χώρους. Το μάθημα αυτό είναι ένα μάθημα τετράωρο, διδάσκεται στην κατεύθυνση μετάφρασης και μεταφράσεων και ειδοτικών χώρων. Είναι ένα μάθημα τετράωρο, διδάσκεται στην κατεύθυνση μετάφρασης και μεταφράσεων και ειδοτικών χώρων. Είναι ένα μάθημα τετράωρο, διδάσκεται στην κατεύθυνση μετάφρασης του Τμήματος Ιταλικής Λόσας και Φιλολογίας στο μεταπτυχιακό του πρόγραμμα. Δεν έχει τελικές εξετάσεις, δεν έχει εργασίες, δεν έχει τίποτα. Από όλα αυτά τα καθιερωμένα, με τα οποία έχουμε την αγγλήψη ότι περάσαμε ή όχι ένα μάθημα, έχει όπως δουλειά εδώ σαν να είμαστε ένα συνεργείο που κάνει εκδόσεις. Είναι τρεις. Τρεις βασικές δουλειές θα γίνουν σε αυτό το μάθημα. Το ένα, θα ετοιμάσουμε για την φοιτητική εβδομάδα. Η φοιτητική εβδομάδα είναι πάρα πολύ σημαντική εκδήλωση που γίνεται στο Πανεπιστήμιό μας σχεδόν κάθε χρόνο και κάποια στιγμή ατόμησε. Φέτος όμως έχω τη χαρά, θα σας λέω, ότι θα ξαναγίνει η φοιτητική εβδομάδα. Επομένως, θα ετοιμάσουμε για την φοιτητική εβδομάδα το εξής. Καταρχήν ο Πατήρ Βασίλιος Μίλιος, διδάκτωρας Ιταλικής Λόγος και Φιλολογίας με ειδικότητα ιστορία, θα δουλέψει μαζί σας κάποιες ώρες σε αυτό το μάθημα για να ετοιμάσετε μια τζορλάτα ολαόκληρη και να βάλετε μέσα όλα όσα θα ετοιμάσετε για το αρχείο παπάφυλι. Δηλαδή, δεν θα είναι εσύ να μεταφράσετε, υπάρχει μια άλλη δουλειά στα μετόπιστα της μετάφρασης, η διαχείριση αρχείων. Τα αρχαία έχουν ένα κομμάτι, το οποίο τι κάνει, έχει την προβολή του, για να προκριθεί ένα αρχείο τι θέλει, διάδοση. Επομένως, η ημερίδα θα γίνει σαν μια διαδικασία, σαν ένα εργαλείο προβολής. Πώς μπορούμε, λοιπόν, με έντυπα και τη φυσική μας παρουσία μέσα, να κάνουμε μια προβολή, αυτό θα το προσπαθήσουμε με τον πατέρα Αμήλιο, εμένα και άλλους ανθρώπους. Στην ίδια ημερίδα θα δουλέψετε και μαζί για να την ετοιμάσετε, θα δουλέψετε μαζί και με την κυρία Στορνέλη. Η κυρία Στορνέλη έχει μεταπτυχιακό δίχτωμα γλωσσοδιδακτικής, και έχει και μεταπτυχιακό δίκτωμα από τη Ρώμη, από το Πενεπιστήμιο της Ρώμης, για τη διγκλωσία. Θα δουλέψω μαζί σας, έτσι κι αλλιώς, για το μπλουζ, αυτό που μεταφράζεται, για το οποίο πάλι μέσα από αυτό το μάθημα θα ετοιμάσετε μια ημερίδα. Η οποία ημερίδα, όμως αυτή, δεν θα είναι μέσα στην φυσική εβδομάδα, στην φυσική εβδομάδα θα είναι μόνο το προπάθειο. Αυτό για το μπλουζ, θα κάνουμε μία χωριστή ημερίδα για να παρουσιάσουμε το έργο σας. Θα καλέσουμε και δημοσιογράφους, και ό,τι άλλο εσείς κρίνετε ότι πρέπει να καλέσουμε. Και θα ζητήσουμε από το Ιταλικό Ιστητούτο στην Αθήνα να μας δώσει τη δυνατότητα μία μέρα, γιατί είναι δημοτική σύμβουλος σε διαμέρισμα η κυρία Στορνέλη, στο δήμο Αθήνας. Θα ζητήσουμε και μένει εκεί αυτή τη στιγμή. Θα ζητήσουμε να μας δώσουν από το Ιταλικό Ιστητούτο ένα απόγευμα, για να παρουσιάσουμε το μπλουζ και εκεί πέρα. Για να μπορέσει να γίνει τώρα αυτή η παρουσίαση, θα πρέπει οπωσδήποτε να έχουμε πολύ καλή ετοιμασία. Πολύ καλή ετοιμασία στο έλληπο υλικό μας. Έχουμε εδώ δύο συναδέρφους ισπανόφωνες, και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό, για να μπορέσει να δώσει μία όθυση προς την ισπανόφωνη κοινότητα, η παρουσία τους, με ποιον τρόπο. Ήτε θα μας κάνουνε μικρές διερμηνίες αν έχουμε ισπανόφωνος, όταν γίνεται η εκδήλωση, ή το σίγουρο, που είναι ένα πολύ καλό εργαλείο για να μπορέσουμε να διεθνοποιήσουμε αυτή τη δουλειά, την έννοια που θα ετοιμάσουμε, θα μας κάνει και να γράψουμε χριστιανικά για τις δουλειές μας. Ξεκινάμε τώρα από αυτά που πρέπει οπωσδήποτε να ξέρετε, και θα δουλέψετε και για τον περιοδικό ίτη. Θα δουλέψετε για τον περιοδικό ίτη, επομένως θα πάρετε στα χέρια σας αρχεία. Θα ήθελα λοιπόν αυτή τη στιγμή να γίνει το εξής. Αυτή τη στιγμή θα ήθελα ένας από εσάς, να πάρει ένα στικάκι, να καθίσετε σε υπολογιστές όρειο όπου σας βολεύει, να είστε ομαδοποιημένοι έτσι όπως αισθάνεστε πιο άνετα μεταξύ σας να δουλεύετε, γιατί θέλω να σας μάθω, να σας μάθω, τροπή μου να λέω να σας μάθω, αισθάνομαι ότι εγώ θα μάθω από εσάς, θέλω να σας εξηγώσω με το πόσα δύσκολα μπορεί να μας συμβούνε, εάν παίρνουμε ομαδολογίες αρχείων, από εκεί που ξεκινάει δηλαδή μια σέγνωση, που δεν είναι καλά σημειωμένα, δηλαδή αν ξεκινάει, κάνουμε μια δρυαγέκτητος ή οτιδήποτε, να βγάλουμε ένα πείγμα για παιδάκια, ό,τι θέλουμε, εάν δεν αρχίσουμε κάθε αρχείο να το έχουμε με πολύ καθαρή μορφή, με μια ταυτότητα που να μην μπορεί να είναι αλλονόγου. Πώς μπορούμε να έχουμε αυτό το πράγμα στα χέρια μας από την αρχή τόσο καθαρό, τόσο δηλαδή κληροφοριακό, που να μην μπερδευτούμε και στο τέλος δώσουμε για ένδειξη κάτι λάθος. Θέλει κανείς εδώ να συμπληρώσει αυτήν την εμπειρία του, πόσο σημαντικό είναι το όνομα του αρχείου, να είναι από την αρχή μέχρι το τέλος καθαρά μαρκανισμένο. Δηλαδή γιατί λέμε ότι μέχρι το τέλος, δεν τελειώνουν οι δουλειές σε μια μέρα, δεν τελειώνουν οι δουλειές ούτε σε δύο μέρες, ούτε σε τρεις μέρες. Εμένα μου έχει τύχη κάποιες φορές να κάνω κάτι, να φορτσάρω πολύ και μετά να σταματάω. Σας έχει τύχη αυτό, έτσι δεν είναι. Όταν σταματάμε, δεν θυμόμαστε ποιο ήταν πρώτο και ποιο ήταν δεύτερο. Το ξέρετε αυτό το πράγμα. Αυτό, αυτό το να σταματάμε τις δουλειές για λίγο καιρό, ή γιατί έχουμε και άλλες δουλειές στο επιάμεσο και κάποια στιγμή να τις ξαναπιάλουμε, ή γιατί αυτός που περιμένουμε να μας δώσει την τελική μορφή, αργεί να μας δώσει την τελική μορφή. Τώρα τι γίνεται. Εάν δεν έχουμε ονοματολογία, σαφή, δεν μπορούμε να κάνουμε ένα ομιάγιο πληρεμόντας στο περιοδικό. Δεν μπορούμε να κάνουμε μια ρούμπρικα, δεν μπορεί να κάνουμε μια σελίδα. Δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε καν σωστά κριτική παρουσίαση βιβλίων. Το καταλαβαίνετε αυτό. Επομένως, θα δώσω ελαστικάκι σε έναν από εσάς. Καταρχήν, να ξέρετε ότι οι εκδοτικές ομάδες έχουν ρόλους. Δεν μπορεί δηλαδή να είμαστε όλοι για την ίδια δουλειά, γιατί δεν θα τελειώσουμε ποτέ καμία δουλειά. Επομένως, καταρχήν, οι δύο ισπανόφωνες συνάδελφοι οπωσδήποτε έχουν το ρόλο ό,τι αποφασίζουμε ότι θα δημοσιευτεί, να το παρουσιάσουμε με περιεχόμενη την πελήψη στα ισπανικά. Για να μπορούν έτσι να διεθνοποιήσουν κληρικό περιτέρον, γιατί εμείς θα το διεθνοποιήσουμε μέσα από ποια γλώσσα, από την ιταλική. Και θα το παρουσιάσουμε στην συνελληνική κοινωνία από την ελληνική. Λοιπόν, άρα η μπρος της εργασίας μας είναι τρεις. Ελληνικά, ιταλικά, ισπανικά. Επομένως, οι ισπανόφωνοι μεταφραστές συνάδελφοι έχουν αυτό το συγκεκριμένο ρόλο, δεν το ξεδιφορτίζουμε μάλλα. Άρα θα τους δείχνουμε από την αρχή ποια είναι τα κείμενα, για να μπορούν να τα μελετήσουν και να μπορούν να αστήνουν το περιεχόμενο, τα διάφορα θέματα που αφορούν την περίληψη, χωρίς να εξαρτώνται από τη δική μας ροή, γιατί ο Μεθάκης πρέπει να έχει τη θέση τη δουλειά του. Εδώ μέσα τώρα, έχουμε έναν από τον δικό συνάδελφο, έτσι δεν είναι. Έχουμε έναν άνθρωπο, ο οποίος αναλάβει τα περιεχόμενα και τα abstract, στα αγγλικά, για όλες τις δουλειές. Το editorial στο τέλος θα γίνει ελληνικό, θα γίνει ισπανικό, θα γίνει αγγλικό. Συγγνώμη παιδιά, και ιταλικό. Ελληνικό, αγγλικό, ισπανικό, ιταλικό. Το πρώτο λοιπόν που είπα ότι θέλω να σας δείξω, το πρώτο, είναι τι σύγχυση μπορεί να μας προκύψει με την ονοματολογία. Και θα ήθελα πριν να δώσω το στικάκι, να μου πείτε, εάν έχετε άλλες εμπειρίες, εάν δεν έχετε άλλες εμπειρίες από τέτοια μπερδέματα, να μοιράσουμε και άλλους ρόλους. Αυτή τη στιγμή μας μένουνε ιταλόφωνοι επομένως εδώ. Ιταλόφωνος είναι δίγνωσος, ένας. Δίγνωσος, άλλος. Άρα μάλλον εσείς οι δύο πρέπει να συνεργαστείτε σοβαρότερα και με μεγαλύτερο συντονισμό, γιατί αν κάποια στιγμή παίρνουν ή πάρεις εσύ την ειδική άθεια να λείπεις από τα μαθήματα για τις τεχνικούς λόγους που ξέρουμε, μέχρι να ξαναεπιστρέψεις, δεν μπορεί να κρεμάσει η δουλειά της, δεν είναι έτσι. Παναφεί ότι θα μου δείξεις και ακριβώς τι κάνεις και εσύ θα δείξεις ας πούμε μεγάλο σεβασμό στο ότι θα παραλάβεις και να μην το αλλιώσουμε όταν θα έχεις την αδειά του. Γιατί κάποια στιγμή που θα χρειαστεί να λείψεις, μπορεί να λείψεις και δύο μήνες, έτσι δεν είναι. Ε, τι να γίνει. Η πληκτία είναι 8 μήνες. Της αδειάς σου τι θα κάνεις. Της αδειάς μου. Λοιπόν, κάνουμε ένα διάλειμμα. Εκ των πραγμάτων λοιπόν, ο άνθρωπος ο οποίος έχει τις καλύτερες γνώσεις από όλους μας τεχνικά, για αρχαία συνταξία, σε ό,τι πόνιμα ετοιμάσουμε, είναι ο Αριστοτέλης. Αλλά αυτή την ευθύνη θα την παίρνει ο Αριστοτέλης. Επομένως ο Αριστοτέλης, όταν βγάζουμε κορώνες στα κείμενά μας που τα κάνουν αντιπαθητικά και ψευτοακαδημαϊκά. Όταν βγάζουμε κορώνες που τα κάνουν πολύ λαϊκά και λιγότερο του επιπέδου που θέλουμε για να προσευχήσουν νέους ανθρώπους. Γιατί όλα έχουν μια ισορροπία. Αν φύγεις από ένα συγκεκριμένο επίπεδο λόγου, ούτε τον κοινό που θέλουμε εμείς στη φοιτητική εβδομάδα θα κερδίσουμε, ούτε νέους αναγνώστες θα κερδίσουμε. Αν τα κάνουμε πολύ ακαδημαϊκό, πάλι δεν θα κερδίσουμε. Εσύ θα αναλάβεις κάπου. Όπως επίσης θα αναλάβει ένας άλλος ότι κείμενα υπάρχουν με φωτογραφίες και λοιπά να κυνηγάει αυτούς που θα κάνουν τα κείμενα, αυτούς που είναι η συγγραφή στων κειμένων, όχι εμείς, εμείς θα τα διαχειριστούμε, για να φέρουν τις άδειες έκδοσης των φωτογραφιών. Δηλαδή, έχουμε μάθει να παίρνουμε πολλά πράγματα από το διαδίκτυο και λοιπά. Μαζί με αυτό που παίρνουμε, παίρνουμε και φωτογραφίες. Ή θα κρατούμε τον κείμενο ενός δημιουργού που μας έχει δώσει και μας έχει δώσει δικό του άρθρο και από κει και πέρα υπάρχουν φωτογραφίες για τις οποίες δεν μπορεί να μας φέρει άδειες, θα αφαιρούμε τις φωτογραφίες. Το καταλαβαίνετε αυτό? Ή θα παραπέφτουμε στις φωτογραφίες, να έχετε ζωή σε αυτό το λίκ, αναφέρεται σε αυτή τη φωτογραφία. Είναι το μόνο που επιτρέπεται. Κάποιος λοιπόν πρέπει να αναλάβει το ρόλο να διαχειρίζεται το κομμάτι των δικαιωμάτων. Ποιος είναι τακτικός και θα μπορούσε... Εγώ πιστεύω ότι είναι πολύ τακτικός, αλλά τον θέλω και για τη γλώσσα τον Δημήτρη, όπως θέλει και την Βαρβάρη για τη γλώσσα. Κάποιος που να αναλάβει τα δικαιώματα ποιος θα ήθελε... Θα σου άρεσε Μαρία να αναλάβεις τα δικαιώματα? Δεν ξέρω. Πραγματικά. Έχετε καταλάβει πόσο σημαντικό είναι τα δικαιώματα και πώς έχουμε ανακείμενα. Λοιπόν, δείτε τώρα τι γίνεται. Τα κείμενα που υπλοφορούν στο διαδίκτυο, γιατί εμείς θα βγάλουμε κείμενα στο διαδίκτυο, αλλά αύριο μπορεί να δουλέψετε σε ένα άλλο περιοδικό, έτσι δεν είναι, μπορεί να κάνετε εσείς ίδιο κάτι άλλο. Λοιπόν, τα κείμενα που θα βγάλουμε έχουν κάποια δικαιώματα. Πρέπει να δώσουμε καταρχήν δικαιώματα στους συγγραφείς. Ένα δικαίωμα είναι να μπορεί να χρησιμοποιήσει σαν πηγή το κείμενο αυτό οποιοσδήποτε άλλο, αναφέροντας το δημιουργό, και κάνοντας μετά και ελεύθερα όποια χρήση θέλει στο κείμενο. Ένα δικαίωμα είναι να μπορεί να χρησιμοποιήσει το κείμενο οποιοσδήποτε άλλο, αναφέροντας το δημιουργό, χωρίς να μπορεί να κάνει χρήση του κειμένου μετά. Ένα δικαίωμα είναι να μπορεί να κάνει χρήση του κειμένου και επιβάλλεται να αναφέρει τον δημιουργό, και να μπορεί να κάνει και εμπορική χρήση του υλικού. Ένα άλλο δικαίωμα είναι να πρέπει να αναφέρει τον δημιουργό χωρίς να μπορεί να κάνει εμπορική χρήση του υλικού. Εμείς εδώ μέσα, επειδή όλοι πιστεύουμε πραγματικά ότι η μόρφωση πάντα σήμερα, όντως παιδιά, είναι ένα αγαθό της κοινωνίας, είναι δημόσιο αγαθό, εμείς δεν λαμβάνουμε ποτέ τα υλικά μας με την άδεια που επιτρέπει και εμπορική χρήση του υλικού. Εμείς θα τα βγάλουμε όλα και θα προσθετεύουμε τους συγγραφείς λέγοντας ότι μπορεί να γίνει αναφορά στο συγγραφέα, μπορεί να γίνει χρήση του υλικού με αναφορά στην πηγή και στο συγγραφέα, δεν μπορεί να γίνει εμπορική χρήση του υλικού. Βαρβάρα, μπορείς να λες ότι ό,τι σκέφτεσαι βοηθάει η ομάδα να λειτουργήσει καλύτερα η δουλειά μας. Δεν θα έχετε δικές εξετάσεις, όλα θα γίνουν εδώ μέσα. Αυτό που λέγατε για το υμπορικό, από τη στιγμή που δεν πρόκειται για μια πραγματική αναφάση η οποία θα προσφέρει έσωτα και σεβάση, φυσικά και δεν θα δώσουμε υπόλοιπα δικαιώματα. Σε κανέναν. Θέλω να πω, δηλαδή, ότι ό,τι έντυπο υλικό εμείς εκδώσουμε από τη φιλιά μας για τον κοινωνικό κόρο, δεν θα μπορεί να το πάρει κανένας άλλος για να το πουλήσει, να το αναπαραγάλει κλπ κλπ. Το μόνο που εμείς δίνουμε ελεύθερο στον πανεπιστήμιο είναι ότι οτιδήποτε βιντεοσκοποίηκε αυτή τη στιγμή για ανθρώπους που θέλουν να δουλεύσουν, στη διακή εκπέλευση με τη βοήθειά μας, εκεί επιτρέπουμε να χρησιμοποιηθεί το υλικό και αν θέλει το πανεπιστήμιο να κάνει και NDP, έκδοση του υλικού κλπ. Ναι, εκεί το επιτρέπουμε, αλλά αυτό είναι άλλη διαδικασία. Ο κόσμος που θα πιάνει το υλικό μας, δεν θα μπορεί να το εμπορευματοποιήσει. Δεν βλέπει τώρα. Ό,τι θέλει. Κοίτα κάτι, το πανεπιστήμιο, όταν θα χρειαστεί να τυπώσει αυτά τα μαθήματα, ή να τα κάνει CD, οτιδήποτε άλλο, το πανεπιστήμιο δεν τα χρησιμοποιεί και ειδοσκοπικά. Τα ξαναβάζει μέσα στην εκπαίδευση. Το ζήτημα είναι να δουλεύει, όταν ανοιχτούμε και βρούμε στο περιοδικό το ίδιο, ή όταν κάνουμε τις Τζορνάτε και έχουμε ένα συγκεκριμένο υλικό, το οποίο μπορεί να γίνει οτιδήποτε από εκεί και πέρα, εκεί επάνω. Εκεί δεν επιτρέπουμε αυτόν που θα παρακολουθήσει τα μαθήματα, να κάνει χρήση μετά του υλικού για δικούς του εμπορικούς σκοπούς. Αυτό θέλω να πω. Αυτά ως προς εμάς. Ωστόσο κάθε τι που έρχεται, ας πούμε, ήρθε αυτό. Ας πούμε ότι έρχεται αυτό. Τι είναι? Α, είναι η ημερομή. Ναι, είναι η ημερομή. Λοιπόν, αν εδώ μέσα υπάρχουν φωτογραφίες, οτιδήποτε, μας φέρνει ένα άθρο. Κάποιος μας φέρνει ένα άθρο. Αν εδώ μέσα υπάρχουν φωτογραφίες, πρέπει ο άθρος να σχολείται με τα δικαιώματα του. Πρέπει ο άθρος που θα σχολείται με τα δικαιώματα να μπορέσει να πάρει την άδεια αυτού που ήταν ο πρώτος δημιουργός της φωτογραφίας για να φτάσουμε στη δημοσίευση ασφαλής. Εάν δεν μας τη δίνει την άδεια του πρώτου δημιουργού, εμείς να κάνουμε αναπαραγωγή στο δικό μας τοίτι ή στην ζωγλάτα του λαβόρου ή οτιδήποτε, εάν δεν μας δίνει αυτή την άδεια, εμείς πρέπει να αφαιρέσουμε τη φωτογραφία και να πούμε ότι στο άθρο αυτό, στο σημείο αυτό παραπέμπουμε σημείωμα του εκδότη ή σημείωμα του συντάκτη ή σημείωμα σύνταξης. Παραπέμπουμε στο tattelink και εκεί υπάρχει αυτή η φωτογραφία ή παραπέμπουμε στο tattelink στο tattelink.com και υπάρχει μια φωτογραφία. Δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι, παιδιά. Επίσης, υπάρχει κάτι άλλο. Υπάρχει μια παλιά συνήθεια που λέει ότι δεν με φανερώνουμε τι κάνουμε, γιατί αν το φανερώσουμε θα μας το κλέψουμε. Ένα πράγμα να ξέρετε, ο μόνος τρόπος για να μην χαθεί η πνευματική δουλειά που έχετε κάνει, είναι η δημοσιοποίησή της. Όσο περισσότεροι ξέρουν τι έχετε κάνει, δημιουργηθεί κάποιος άλλος. Η ιδιοποίηση τώρα της δουλειάς, τι είναι? Είναι το plundering. Και βέβαια, τι σημαίνει αυτό? Εμείς δεν είμαστε άνθρωποι που θα θέλαμε ποτέ να στηριχτούμε στη δουλειά κάποιου άλλου, χωρίς να τον αναφέρουμε, γιατί έχουμε και τη χαρά να είμαστε άνθρωποι που θέλουμε συνέχεια να παλεύουμε με την παιδία και τη μόρφωση και τη δουλειά μας. Είμαστε δημιουργικοί, έχω αποδείξει ότι μπορούμε να κάνουμε πάρα πολύ ωραίες δουλειές, πολύ καλές αναλύσεις, άρα δεν χρειαζόμαστε απολύτως καμία αντιγραφή για κανέναν λόγο. Αλλά και γιατί ακριβώς έχουμε αυτές τις αρχές, τι συμβαίνει, δεν μπορούμε ποτέ να δημοσιεύσουμε κάτι που δεν είναι καθαρά, που δεν έχει μια καθαρή πατρότητα πνευματική η παιδιά. Ποτέ δεν δοδεχθούμε για κανέναν. Κατήτησα κανέναν δε θα κάνουμε γι' αυτό. Και ποτέ δεν περιμένουμε κανείς, μα κανείς, να μας κάνει τέτοια χάρη. Η δουλειά που θα κάνουμε σήμερα, δύο δουλειές θα κάνουμε σήμερα. Μία είναι να παρουσιάσουμε κλητικά ένα βιβλίο. Θα παρουσιάσουμε κλητικά ένα βιβλίο με τα φρασιολογίες στο οποίο θα σας το παίρνω τώρα στο γραφείο μου. Μπορείτε να κάνετε ό,τι θέλετε. Έχουμε διάλειμμα για 2 λεπτά. Θα πάρω στο γραφείο μου να σας το παίρνω και μετά αρχίζουμε να δουλεύουμε. Και να σας δείξω, τώρα που θα λείπω, μέσα σε αυτό το στικάκι, υπάρχει ένα folder, υπάρχει ένα folder που λέει ITI2015A και αυτό το folder πρέπει να το ανοίξετε και όλη αυτή την ύλη να την βάλετε... Να το αποθηκεύσετε. Ναι, να το αποθηκεύσετε. Ή να την βάλετε εκεί αν είναι συνδεδεμένο, είναι συνδεδεμένο αυτό. Να το αποθηκεύσετε όλοι σας. Λοιπόν, το διάλειμμα με κανόνι θα είναι 10 λεπτά για να μπορέσουν όλοι συναντευθεύουμε εδώ να πάρουν κάποιο υλικό που θα το επιξεργαστούμε. Πάνω φέρω εγώ το βιβλίο για την κλητική. Θα κάνουμε λοιπόν μια κλητική ενός επιστημονικού έργου. Όταν λέω κλητική, τώρα θα την κάνουμε και σε λίγες μέρες, όταν την τελειώσουμε, θα έχει βγει στο IDI. Θα σας παρακαλέσω να συγκεντρωθούμε όλοι γιατί αυτή τη στιγμή κάνουμε μια άσκηση η οποία έχει τον εξής χαρακτήρα. Θα κάνουμε κριτική παρουσίαση σαν ειδική στη μετάφραση σε ένα θεωρητικό βιβλίο μεταφρασεολογίας. Εδώ τώρα υπάρχει ένα ζήτημα. Το ζήτημα είναι όταν, να σας το πω διαφορετικά, υπάρχει ένα ζήτημα που μέχρι που μπορείς να φτάσεις μέσα στο νου του συγγραφέα. Για παράδειγμα, στη μεταμοντέρνα θεωρία για τον αναγνώστη, ο Ηρός Μαριαρόλιο, σχετικά με το θεωρητικό κείμενο κάνει μία ανάληση καταπληκτική για τον αναγνώστη που για να μπορέσει να κάνει κτήμα του το κείμενο στο τέλος σκοτώνει με το φροντικό τρόπο πατοκτονίας τον συγγραφέα. Δεν είναι δυνατόν όταν παρουσιάζουμε κάτι κριτικά να υπερβούμε τον συγγραφέα. Ποια είναι οι κανόνες δεορτολογίας που πρέπει να ακολουθήσουμε. Το πρώτο, οτιδήποτε έχει γράψει ο συγγραφέας ακόμα κι αν εμείς θα το γράφαμε με λίγο διαφορετικό τρόπο, αλλά είναι σωστό, αν δεν ανήκουμε σε άλλη θεωρητική σχολή αλλά ακόμα κι αν ανήκουμε σε άλλη θεωρητική σχολή εάν υπάρχει την αρχή μέχρι το τέλος συνέπεια στο κείμενο στην άλλη θεωρητική σχολή από τη δική μας άποψη, δεν το χτυπάμε. Φανταστείτε τώρα έναν οικονομολόγο που να είναι μαξιστής και έναν οικονομολόγο ο οποίος θα είναι εφιλελεύθερος. Αν κρίνεται για την επιστημονικότητα του το κείμενο όχι για τα κοινωνικά τα αποτελέσματα πολιτικά, αν κρίνεται για την επιστημονικότητα του το κείμενο δεν είναι δυνατόν, παιδιά, αν εμείς είμαστε, ας πούμε, φιλελεύθεροι οικονομολόγοι να μην βλέπουμε τη συνέπεια που ενδεχομένως θα έχει το κείμενο των μαξιστικών της οικονομίας ή αν εμείς είμαστε μαξιστικά τοποθετημένοι στο ζήτημα της οικονομίας, το κείμενο αν έχει συνέπεια να το βλέπουμε αντίδαλα. Το καταλαβαίνετε αυτό? Γιατί, τι θα πει κριτική παρουσίαση ενός επιστημονικού βιβλίου, ενός επιστημονικού έργου, ενός επιστημονικού άνθρωπος, ενός επιστημονικού κονύματος, τι θα πει? Κρίνεται για αυτό πράγμα, κρίνεται επιστημολογικά. Πώς? Λέει ο συγγραφές ότι ανήκει σε μια περιοχή το έργο. Θα κρίνουμε αν ανήκει σε αυτή την περιοχή. Έτσι, δεύτερο. Τι θα κάνουμε, προωθεί την επιστήμη? Εάν την προωθεί θα το πούμε. Αν δεν την προωθεί, δεν πρειάζεται, παιδιά, να πούμε τίποτα. Δεν θα το κάνουμε στην ισχυή παρουσίαση. Το καταλαβαίνετε αυτό? Δεν κρατάμε τη δένα στα επιστημονικά περιοδικά για να κάνουμε κακό. Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διαδώσουμε την επιστήμη μας. Οπότε, αν κάτι δεν καλύπτει αυτό που εμείς θέλουμε στην νεοτερικότητα της επιστήμης μας, να μας πηγαίνει, να μας πεπατάει, να μας εξειδικεύει, τι κάνουμε? Δεν γράφουμε αρνητικά για ένα επιστημονικό έργο. Δεν το προωθούμε. Δεν το βγάζουμε στην κριτική. Δεν το βγάζουμε στα βιβλία που λάβαμε. Δεν το προωθούμε με κανένα τρόπο. Να βγάλουμε κάτι μπροστά από αρνητικά λόγο. Και στο λογικό κουσμό. Και στην κριτική στάση απέναντι στα έργα συγγραφέων συνάδελφων μας. Κάτι σκέψη και θέλω να το ακούσω. Ναι. Αλλά ποιος βάζει τη γραμμή. Όσο φάσιλε τη γραμμή σε μια τριτηρική βουτική, γιατί κάνουμε, σωστικά, λέμε μόνο εγώ. Λέγουμε μόνο εγώ. Αυτό επιτρέπεται. Αλλά αν δεν μας αρέσει ένα έργο, δεν παίρνουμε στο επιστημονικό περιοδικό τόση κατηνιά παιδιά που να βγούμε με χαρτί και μολύβι και να είμαστε υβριστές κάποιου συγγραφέ επιστημονικού έργου, δεν το προωθούμε. Αν εγώ δηλαδή δεν εμπιστεύω με ένα έργο, δεν θα σας πω ποτέ διαβάστε από εκεί. Αν δεν εμπιστεύουμε με ένα λεξικό, δεν θα σας πω ποτέ διαβάστε από εκεί. Αν δεν μου αρέσει μια ανάλυση, αν δεν μου αρέσει ένα κόμι, δεν θα σας πω ποτέ ελάτε να το παρουσιάσουμε στον περιοδικό. Με καταλαβαίνετε? Άλλο πράγμα είναι, για παράδειγμα, ένα έργο. Θέλουμε να συζητήσουμε για τον κινηματογράφο. Μα αφού εκείνος βγάζει λεφτά από τον κινηματογράφο, όποιος το έχει παραγάει, έτσι δεν είναι, υπάρχει ένας παραβογός, υπάρχει ένας εμπορικός και βιομηχανικός κύκλος, γίνεται ένα έργο. Γιατί να μην μιλήσω εφόσον είμαι στην κοινωνία μου, υποτίθεται ότι έπρεπε να έχει άφθονα προϊόντα μπροστά της και φιλελεύθερα να εκειλέγει. Γιατί να μην πω ότι ένα έργο που διαφημίστηκε σαν αυτής της ποιότητας και σαν αυτού του σκηνοθέτη είναι η κακιά του στιγμή και η κακιά του ποιότητα. Γιατί να μην το πω. Ο άνθρωπος που κυκλοφορεί ένα προϊόντα, καταρχήν, γιατί το εμπορευματοποιεί, γιατί πρέπει εγώ να τον αντιμετωπίσω με τον ίδιο τρόπο, που αντιμετωπίζω έναν που δεν έχει ευδοσκοπή και προσπαθεί να προωθεί στην επισκήμη, με καταλαβαίνετε τι λέω. Είναι λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Λοιπόν, τι γίνεται τώρα. Εμείς δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε τη γραμμή σκέψης του συγγραφέα, ούτε είναι εδώ τόσο μυστήριο όσο στα λογοτεχνικά κείμενα, γιατί όταν θα μας εξηγήσετε κριτικά τι συμβαίνει με το μπλους και με το story, εκεί θα πρέπει να το κάνουμε διαφορετικά. Διαφορετικά θα το ετοιμάζουμε, γιατί θα ετοιμάσουμε μια ημερίδα, βαρβάρα, και θα την κάνουμε και στο Αριστορκάηλιο, αυτή την ημερίδα, όταν τελειώσει η μετάφραση, και θα ζητήσουμε να πάμε όλη η ομάδα, και στην Αθήνα, στο Ικαλικό, στην Τούρια, στο Πορτιώσιο, στην Κυκλική. Εκεί να αλλιώς τα πράγματα στη λογοτεχνία πρέπει πρέπει να μπεις όλος να συγκρατώσεις τον συγγραφέα για να φτάσεις, να καταλάβεις τι συμβαίνει, τι μέσα. Εδώ όμως είναι πολύ καθαρά τα πράγματα, γιατί αν δεν είναι αναφορικά, τότε δεν είναι επιστημονικός λόγος. Δεν μιλούν μερρήθους οι επιστήμονες. Λοιπόν, σας μοίρασα και θα το διαβάσω εγώ για να το ακούσετε, πώς περιγράφει ο ίδιος ο συγγραφέας το έργο. Γιατί μας ενδιαφέρει αυτό. Καταρχήν θέλω να ξέρετε, και αυτό να το τηρείτε πάντα, ότι δεν κάνουμε μία κριτική αν δεν μας την έχει ζητήσει ο ίδιος ο συγγραφέας να την κάνουμε. Ή δεν κάνουμε μία κριτική αν δεν την έχουμε ζητήσει την άδεια του συγγραφέα για να την κάνουμε. Άρα οι κριτικές είναι με δύο τρόπους. Όταν οι κριτικές γίνονται σαν βιβλία που λάβαμε, μας το μιζητήσει ο συγγραφέας. Όταν κάνουμε αναλυτική κριτική, το έχουμε επιλέξει εμείς και μας έχει δώσει άδεια ο συγγραφέας. Υπάρχει κάποια άλλη εμπειρία που εμένα μου ενδιαφέρει και θέλετε να μου την περιγράψετε. Έτσι και αλλιώς έργα τα οποία είναι εκδόσεις προηγούμενων αιώνων, δεν μας ενδιαφέρουν για το copyright ή για τίποτα. Εκείνα μπαίνουν στις ιστορικοσυγκριτικές μελέτες και είναι άλλο λειτουργιές. Ποτέ δεν πρόκειται να παρουσιάσει ένα περιοδικό που δεν μπορεί να παρουσιάσει ίμα των Παναγιών. Τι θόρυβη είναι αυτή. Ένα περιοδικό δεν μπορεί να παρουσιάσει, για παράδειγμα, βιβλία που γράφτηκαν κάτι σημαντικό. Κάτι που γράφτηκε το 2003-2007. Άντε, εφόσον δεν το έχει παρουσιάσει κανείς, το ψάχνω όμως καλά να μην γίνει αστεία. Εάν δεν έχει παρουσιαστεί πουθενά και είναι σημαντικό για τις γνώσεις. Το 1998 γράφτηκε Ενσυκλοπίδιο of Translation Studies της Ράπλετς με εκμερίτρια τη Λιμώνα Μπέικερ. Δεν είναι κάτι κακό να μπορώ να σας πω πάντα αυτό το βιβλίο. Όχι όμως γιατί ξαφνικά δεν θέλω να διαβάζετε καινούργια βιβλία. Δεν είναι καταστάθηκε από κανένα άλλο. Ήταν πολύ μεγάλο έργο. Αλλά αναγνωστικά θα το πω. Εάν κάποια μέρα θέλετε να το περιγράψετε κριτικά, μπορούμε να ψάξουμε όλα τα περιοδικά μετάφεδες που υπάρχουν στην Αράδα. Κι αν πουθενά δεν ονομαθείτε τίποτα, να δούμε τι θα κάνουμε και ποια άρθρα θα σχολιάσουμε. Μα κατανοείτε? Ωστόσο παρουσιάζουμε καινούργια πράγματα. Κριτικά παρουσιάζετε καινούργια πράγματα. Οπότε εγώ ρώτησα τον συγγραφέα, και αυτό να το κάνετε πάντα, το πιστόφυλλο θα είχες αντίρρηση να είναι ομπούσουλάς μας άμα δυσκολευτούμε να κάνουμε κάποια άλλη περιγραφή. Και μου λέει όχι, καμία αντίρρηση. Βέβαια εμείς δεν θα κάνουμε το πιστόφυλλο, ωραία όμως είναι να το δούμε το πιστόφυλλο. Άρα το διαβάζω παιδιά. Το ζήτημα της απόδοσης του άλλου. Όταν βλέπετε άλλους, επειδή είστε τα πιο παρτινικά άτομα που έχω δει στη Συντροφιά των Μεταφραστών, ξέρετε πολύ καλά τι είναι. Είναι ο πολιτισμός του άλλου, που εγώ πρέπει να τον αναγνωρίσω και με θέση ευθύνης να κάνω διάλογο μαζί του. Τι πιο καταφραστικό από αυτό υπάρχει? Όχι. Το ζήτημα της απόδοσης του άλλου. Εδώ τι εννοώ όμως της απόδοσης του άλλου. Εμείς είμαστε μεταφραστές. Άρα στην ουσία της ερμηνείας, της κατανόησης και της περιγραφής του λόγου του άλλου. Γιατί από την εποχή που διαβάζανε άνθρωποι το Ευαγγέλιο, σαν και τον κύριο ομορφωτικό τους ανάγνωσμα μέχρι σήμερα, τι γίνεται, από τι κρίνονται οι άνθρωποι, από τα λόγια τους δεν κρίνονται οι άνθρωποι, από το λόγο τους. Πες το. Με πράξεις σου. Έστω, αλλά σύμφωνε. Συμφωνώ μαζί σου. Ωστόσο, η ευθυντηρία για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τον άλλο και να τον αρνηνεύσουμε, είναι ο λόγος μαζί με τις πράξεις του. Στην αρχή, όμως, είναι ο λόγος. Και στη δεύτερη στιγμή, εννοείτε. Άρα, θα κάνει πολύ καλή ευθυντική παρουσίαση. Λοιπόν, το ζήτημα της απόδοσης του άλλου. Άρα, της κατανόησης, παιδιά, του άλλου. Αγαπητοί μου συνάδελφοι, της κατανόησης του άλλου, άρα και της καλής περιγραφής του άλλου. Γιατί τι κάνουμε εμείς αν μεταφραστείς. Αυτό, επομένως, πραγματεύεται εδώ, ως συνάδελφος. Όταν θα κάνουμε την κριτική και θα το βγάλουμε στο ίτη, θα φαίνεται για ποιο αργομινούμε και ποιο συνάδελφος. Λοιπόν, η απόδοση του άλλου. Τι είναι ο κατοίκον του μεταφραστή, παιδιά, η απόδοση του άλλου. Ποιος είναι ο βασικός δημολογικός κανόνας. Ο βασικός δημολογικός κανόνας είναι να τον κατανοούμε σε βάθος και να μην τον προβίδουμε όταν τον μεταφέρουμε τον λόγο του σε άλλη γλώσσα. Επομένως, η απόδοση του άλλου, αλλά και γενικότερα, η διάδραση μεταξύ μετάφρασης και πολιτισμού. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται εδώ να μιλάμε για θεωρίες. Εννοείται ότι χωρίς τη μετάφραση δεν μεταδιδονται οι πολιτισμοί. Πώς θα μεταδοθούν? Με δύο τρόπους μεταδίδονται. Από την εποχή του Μεγαλέξανου με επιμιξίες, δηλαδή παντρεύονται άνθρωποι από δύο διαφορετικούς πολιτισμούς. Δεν υπάρχει άλλο τρόπος, παιδιά. Και όλους είναι από τη μετάφραση και τη διερμηνία. Πώς θα γίνει? Όταν βλέπουμε ένα έργο, δεν το βλέπουμε με τους υπότιτους. Αν δεν έχει υπότιτους, δεν το βλέπουμε με το μεταγλώθηση. Υπάρχει περίπτωση, χωρίς μετάφραση, να πάμε στον άλλο πολιτισμό. Μόνο αν έχουμε παπά από την διαφορία και μαμά από κάποια άλλη. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Ή αν πήγαμε να σπουδάσουμε αλλού. Παιδιά, είναι θλιβερό όμως ότι και στις κατακτήσεις γίνονται μήξεις πολιτισμών, αλλά με έναν τρόπο πολύ αμαρτηρό, πολύ θαναταρφόρο. Βάρα πολύ άσχημο. Καμία σκέψη δεν έχει με αυτά που ξέρετε εμείς. Η διάδραση λοιπόν μεταξύ μετάφραση και πολιτισμού απασχολεί πλέον ιδιαιτέρως τη μεταφρασεωτική σκέψη. Εθνικά με toe το ίδιο σκέψι πρέπει ναYU είναι στη διάρκη μας χάρη στο τ marrow και at the Herr shoot given. Και να τα βράuren. όπου βρήκανε στα ελληνικά και όπου βρήκανε στα ικαλικά, ένας άλλος ακαδημαϊκός πολιτισμός στις προσφωνήσεις. Αυτό παραβαίνει. Και δεν μπορούσα μεταφραστής να το κόψω. Απασχολή πλέον ιδιαιτέρηστη μεταφρασιολογική σκέψη. Η ανάδειξη της πολιτισμικής διάστασης του μεταφραστικού φαινομένου λειτούργησε καταλυτικά στη ρυζική ανανέωση του περιμετάφρασης λόγου και οδήγησε τις τελευταίες δεκαετίες σε έναν επαναπροσδιορισμό της ίδιες της πλήσης του μεταφραστικού φαινομένου. Είχαμε την ιστορία χρόνια ολόκληρα από την κλασική εποχή. Αυτό σίγουρα σας το έχω πει. Σίγουρα σας το έχουν πει κι άλλοι καθηγητές σας εδώ μέσα. Σίγουρα το ξέφτετε κι εσείς. Ξεκινήσαμε απ' τα έργα τέχνηση μεταφράσεις ή από τους διαμηνείς στον πόλο μου και στην ανακοχή. Έτσι ξεκινήσαμε. Α, και υπήρναν παιδιά και διαμηνείς οι οποίοι χρειάστηκε να δουλέψουν για να γίνουν πυραμίδες στον Φαραώ. Γιατί καθώς είχε δούλους από διάφορους λαούς, ο κάθε Αιγύπτιος Φαραώ, οι δούλοι αυτοί έπρεπε οπωσδήποτε να μπορούν να δουλέψουν. Και για να μπορούν να δουλέψουν τι γινότανε. Για να κτιστούν οι πυραμίδες χρειάστηκαν και διαμηνείς. Στον πόλεμο, στην ανακοχή, στην δουλεία, χρειάζονται αυτήν την αρχιότητα διαμηνείς. Στην ειρήνη, στη χαρά, στη δημιουργία χρειάζεται διαμηνείς. Όταν λοιπόν τα έργα τέχνης άρχισαν να μεταφράζονται, ξέρετε πολύ καλά ότι δεν επιτρεπόταν γιατί ήταν δημιουργίες καλλιτεχνικές να ξεφύγουν από το γράμμα του ετοιμένου. Δεν θέναν δηλαδή να κάνουν μετάφραση ελεύθερη, επιμέναν στην καταλέξη. Λογικό είναι αυτό. Για να σας πω, γιατί απ' τη μία είναι η ιδέα του μεγάλου έργου τέχνης. Απ' την άλλη είναι η ιδέα που μεταφέραν σαν εμπειρία απ' τις αντιγραφές στα χειρόγραφα. Αφού αντιγράφανε τα χειρόγραφα, το ίδιο πράγμα θέλαμε να κάνουμε. Σχεδόν ακουμπούν τα δάχτυλα πάνω στις λέξεις. Άρα πήγαινε καταλέξη η μετάφραση. Βέβαια υπάρχουν και άλλες θέσεις γύρω από τη μετάφραση. Για παράδειγμα, όταν έγινε η μετάφραση των 70, δεν ήταν παιδιά καταλέξη, ήταν κατά σημασία και ήταν πάρα πρώτη σοβαρή μεταφραστική δουλειά, μεγαλειώτηση μεταφραστική δουλειά. Άν ξέρετε, έστω και λίγο, ότι επειδή γράφουν μόνο με σύμφωνα στα αρχαία εβραϊκά και λίγουν τα φωνήεντα, δεν μπορούσαν εκεί να παίξουν παιδιά με τις λέξεις, εκεί για να καταμένουν. Αν είναι η α ή η β σημασία, έπρεπε να παίξουν τα συμπραζόμενα. Άρα πήγατε στη σημασία. Το καταλαβαίνετε αυτό, είναι πάρα πολύ σημαντικό. Επομένως από την αρχαιότητα είδαμε δύο ρεύματα. Της καταλέξη και η κατασυμμασία μετάφρασης. Εμείς, επομένως, η μετάφραση τι ήταν στα μυαλά των ανθρώπων. Ήταν ένας μπροσομαθής που είχε καλά λεξικά, κάποιες χρόνια μετά τον 7ο αιώνα μετά Χριστό. Και μετέφραζε και καταλέξη. Άρα αυτό κράτησε πολλούς αιώνες μετά. Να ξέρει ο άνθρωπος να μπορεί να μιλάει δύο μπρόσες καλά. Να έχει και τα λεξικά και να μεταφράζει. Κάποια στιγμή, παιδιά, φτάσαμε στον 20ο αιώνα, ήδη όμως από τον 19ο αιώνα. Είχαν αρχίσει τα πράγματα, ειδικά με τον ρομαντισμό, να ξαναβλέπουν την επανάσταση που έκανε ο Λούθυρος, όταν μετέφρασε στη Γερμανική του Ευαγγέλιο. Ήταν μια επανάσταση πολιτική, παιδιά. Η γλώσσα, χωρίς πολιτική σκέψη, δεν έχει δύναμη, το καταλαβαίνετε αυτό. Μια νεκρή γλώσσα δεν μπορεί να κάνει μια πολιτική επανάσταση, την εποχή που ο Λούθυρος έκανε τη ρήξη με την Παπλική Εκκλησία. Πολιτικό ήταν εκείνο που έκανε, δεν ξέρω να συμφωνείτε μαζί μου. Δεν ήταν, δηλαδή, ένα περιγραμμένο μόνο στα θρησκευτικά ζητήματα. Ήταν η αφεκείλεια της συζήτησης για τον Γερμανικό κράτος. Και βλέπετε ότι πάλι παρεμβαίνουν ζητήματα πολιτικής και σε άλλες μεταφράσεις, για παράδειγμα, από το Ευαγγελίου, στην Αγγλία. Η σωστή μετάφραση για το Ευαγγέλιο του Ιωάννικου Αθήγωνα, δεν ήταν όμως... Σκοτωθήκανε, σκοτωθήκανε. Από πίσω, όμως, τι ήτανε. Δεν θέλαμε πια, εφόσον ήτανε πλοία, εφόσον ήταν δυνατή, εφόσον βλέπανε, μπορούν να ταξιδεύουνε, να μην εξαρτώνονται από τι λένε οι Ισπανοί. Αυτό δεν ήταν από πίσω. Αφού οι Ισπανοί τα είχαν καλά με αυτούς που διαβάζανε λατινικά το Ευαγγέλιο. Άρα τι έπρεπε να γίνει. Να βρεθεί μια αγγελίση, η οποία να είναι αποδεκτή από ένα άλλο σύστημα. Λογικό ήτανε, γιατί ο καθένας θέλει να ακούν και να καταλαβαίνει στη γλώσσα που μιλάει. Δεν συμβαίνουν αυτά, δεν αρχίσει να γίνεται δυνατή η γλωσσική κοινότητα και πολιτικά. Το καταγωγούν αυτό. Πάμε λοιπόν στο Ρωμαϊσμό να ξαναπέτρουμε αυτά σε τάξη και αρχίζουν πλέον να λένε για τις σημασίες, για τα νομίματα, για τα φραστές. Έχουμε μονέως κάποια στιγμή τη σημασιακή μετάφραση. Στάγουμε μετά με τον Σοσίρ και τους σημειοτιστές στη σημειοτική μετάφραση και διασημειοτική μετάφραση. Και τι γίνεται μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου τελειώνουν πια τουλάχιστον επίσημα, γιατί αν επίσημα απ' η κοιοκρατίας υπάρχουν παντού. Δεν χρειάζεται εγώ να σας το μάθω αυτό. Απ' η κοιοκρατίας, απ' εκείνη τη δουλειά υπάρχουν παντού. Όταν στην Ιδονησία δουλεύουν παιδάκια πέντε χρονών για να κάνουν αμφιλόδευση της συγκεκριμένης Μάρτας, αυτό δεν είναι απ' η κοιοκρατία. Τι είναι? Εμπάρξτε την τόση. Επειδή μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μελητήθηκε πολύ και ο λόγος των γυναικών και ο λόγος που αντισταίκοντας στην απ' η κοιοκρατία ξαφνικά γεννιάκε και με ένα άλλο δαγκάλο κίνημα η διαπολισμική μετάφραση. Επομένως αυτό το βιβλίο βρίσκεται ακριβώς στην καρδιά του σημερινού πλέγματος θεωριών για το μεταφραστικό φαινόμενο. Μεταφραστή είναι, δεν είναι πέρασμα κειμένων από μια γλώσσα στην άλλη, είναι πέρασμα γλωσσικών πολιτισμών και κειμένων από τη μια γλώσσα στην άλλη. Το παρόν, λοιπόν, βιβλίο έχει ως τόπο τη μελέτη του τρόπου απόδοσης του πολιτισμικού σκηχείου που καταγράφεται σε ένα προς μετάφραση κείμενος και εγγραφώντας παράλληλα τη σχέση που υπάρχει μεταξύ του μεταφραστικού φαινόμενου και της έννοιας του πολιτισμού. Παιδιά, για κάτι. Ο πολιτισμός είναι ένα τρίπτυχο. Το ότι έχουμε κομπιούτερ δεν είναι κομμάτι του πολιτισμού μας. Έχω κάνει πια άσχημα γράμματα όταν γράφω χειρόγραφο. Λοιπόν, είναι κομμάτι του πολιτισμού μας το ότι έχουμε υπολογιστές. Τι σημαίνει αυτό τεχνικός πολιτισμός? Ότι εγώ, ας πούμε, φυγέρω στην εκκλησία κάθε σχεδόν, κάθε παρασκευή, όταν έχει χαιρετισμούς και τέτοια, είναι ένα κομμάτι του δικού μου, από τον δικού πολιτισμού. Εγώ ανοίγω, ας πούμε, στην ομάδα αυτό που αισθάνομαι για θρησκεία, είναι ορθόδοξη, έτσι? Είναι πολιτισμός. Αυτός είναι άλλος πολιτισμός. Άλλος. Το ότι έχουμε, ας πούμε, τη δυνατότητα να έχουμε κόμματα στη Βουλή. Το ότι το θεωρούμε θυσιολογικό, να είμαστε θετικοί, να είμαστε αρνητικοί σε κάποια κόμματα. Το ότι θεωρούμε, ας πούμε, σαφές ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται έτσι και δεν εκλέγεται αλλιώς. Το ότι έχω δικαίωμα να ζητήσω την προστασία του κράφους όταν απειλείται η ζωή μου, έτσι δεν είναι. Το ότι έχω δικαίωμα να μιλήσω έξω και κάποιος με προπυλακίσει για τη μίλησα, να φωνάξω και τον Βυζανγκέρα για να προστατεύσουν την αλευθερία μου, δεν είναι όλα αυτά. Λοιπόν, αυτά τι είναι, είναι κομμάτι του ιδεωρικού πολιτισμού στον οποίο ζούμε. Το ότι φορώ παντελόνια, δεν είναι κομμάτι του ιδεωρικού πολιτισμού. Άμα δεις μία φωτογραφία μιας γυναίκας και μιας άλλης, η μία στην πληθυωριανή εποχή και η άλλη εδώ τώρα, σήμερα εγώ, ας πούμε, παντελόνιο, τίποτα ξέρω, δεν φοράω, δεν θα φανεί, ποιά ζει στον ιπποστό παντελόνιο και ποιά ζει στον μεγατρένατο. Επομένως τι είναι, κομμάτι του ιδεωρικού πολιτισμού, του ιδεωρικού πολιτισμού. Καταμετώ μέχρι εδώ. Δεν μου λέτε, όταν έφερε το χέρι με την μπανάνα του στον οπιαστό, η νορμάρα, εγκύνο, δεν ήταν κομμάτι του ιδεωρικού πολιτισμού, δεν μπορεί να μάθει η ιδεωρική συνταγή. Πρώτα γιατί θέλει, αλλά δεν παράγει τελικά μπανάνα. Ναι, η πρώτη ήταν διαφορετική, δεύτερος δεν ήταν οι γεύσεις όπως αυτές που είχα μάθει από τη γιαγιά μου και από τη μωμά μου. Το έφαγε, το καλό έφαγα, πέραν τη σκήνη να δω, μέχρι να φτιάξει. Σου το έδειξε πώς γίνεται? Έχω έλεγο να φτιάξει το σωμάδι μου. Κι άρχισα και λίπα εγώ στην δύο εβδομάδες. Τι ήσουν άλλωστος, φαίνεται. Μάλιστα, εντάξει, άλλη φορά. Αυτό έλεγα, την άλλη φορά. Λοιπόν, οι συνταγές είναι κομμάτι του πολιτισμού. Αλλά δεν είναι μόνο του υλικού, οι πρώτες ύλες, είναι και του Άηλου. Βέβαια, γιατί δεν του λένε, των ψυχών. Τρελαίνουν για τα κόλλυβα, δεν σας αρέσουν τα κόλλυβα. Εγώ το λέω, είναι πρακτικά το λιττζός. Για αυτό το λέω, πάω στην Εκκλησία. Εδώ μέσα όμως υπάρχουν παιδιά που δεν πηγαίνουν στην Εκκλησία, αλλά τα κόλλυβα, τα θεωρούν πολυνόστιμο. Πολυνόστιμο. Είναι. Είναι. Λοιπόν, άλλα κομμάτια σου είναι. Μαριντούλες τηγανιτές. Μπορείτε να αναρνηθείτε ότι είναι ελληνικό φαγητό, μαριντούλα ή τηγανιτή. Το φταγωδάκι που όλη τη φύση στον ήλιο πρέπει να το έχουνε ψήσει και να του βάζουν από πάνω μυγάρκι. Δεν είναι προτείνει ελληνική, δεν είναι ελληνικό. Το κορομυδάκι που το βυβάται μέσα στον ήλιο. Μπράβο. Αυτά όλα δεν είναι ελληνικός πολιτισμός. Λένε, δείτε τώρα τι μας κάνανε οι ακραίες άντρες της βροσοδιδακτικής. Οι ακραίες άντρες της βροσοδιδακτικής μας μάθανε να λέμε, δεν κάνανε να κοιτάμε τα στερεότυπα με τα οποία αναγνωρίζουμε έναν λόο. Φτάσαμε σε σημείο όταν διδάσκαμε ικαλικά στη στάση, γιατί κι εγώ διδάσκω για τα καιρούς όταν χρειάζεται ικαλικά στη στάση, υπάρχουν ειδικά μαθήματα όπου προσπαθούν σχεδόν να κάνουνε τα άτομα που μαθαίνουν ικαλικά, και όχι τον ελληνικό, αλλά όταν σκέφτονται τους Ιταλούς, σκέφτονται την πάστα, σκέφτονται ετός εμάς. Λοιπόν, παιδιά, είναι λάθος. Φυσικά και θα σκεφτώ όταν δώσουν λάθος στην Αμερική τους Ιταλούς. Φυσικά και όταν δώσουν λάθος θα σκεφτώ τους Ιταλούς. Φυσικά και όταν φάω μια πάστα που δεν είναι με 20 κιλά λάδι και είναι ωραία και λαμπνιά, και έχω τρία μανιτάλια και έχω 15 κιλά και έχει μέσα μία φουπελιά και έχω 25 κιλά. Έχει μέσα ένα κομματάκι μαϊνό, και όταν φέτασαν πιάτο, φυσικά και θα σκεφτώ οι Ιταλούς εκείνη την ώρα. Και δεν είναι λατσισμός αυτό που κάνω. Εκτός, είναι ολιστικό, μόνο τότε βέβαια. Αν είναι ολιστικό, έτσι. Κοίτα κάτι, εγώ την Ιταλία την αγαπώ πάρα πολύ. Πήγα νέα, έμαθα εκεί Ιταλικά στην Ιταλία και έμαθα και να μαγειρεύω, γιατί οι φίλες μου και οι φίλοι μου ήταν Ιταλοί. Λοιπόν, όταν γύρισα ήρθα να μαγειρεύω και είδα να πάρει την πλάκα στο σπίτι μου. Γιατί εδώ δεν είχα πλάκες να μαγειρεύω. Και ακόμα και σήμερα κρατάω ένα στοιχείο με μεγάλο θαυμασμό. Είναι μεσογειακή όσο και η δική μας. Έχουν όμως μια απλότητα. Δεν βαρένουν τις γεύσεις. Καταλαβαίνεις, παιδιά, καταλαβαίνεις εκείνοι οι συνάδελφοι τι τρώσε εκεί μέσα. Αυτός είναι πολιτισμός. Δεν ξέραμε στο τέλειο αν διώσετε το κάτι. Και επίσης, δεν το θεωρώ, δεν το θεωρώ ότι είναι τσάπρα αυτό το πράγμα. Δεν θεωρώ δηλαδή ότι αυτή τη στιγμή έχω μια ρατσιστική τοποθέτηση. Όχι, όχι. Πώς θα γίνει. Λοιπόν, τα ερωτήματα που προκύπτουν κατά την προσέγγιση του θέματος είναι πολλά και διαφορετικής φύσης. Πώς ορίζει τον πολιτισμός, μόλις τον έχουμε ορίσει, έτσι δεν είναι. Ποια είναι η σχέση του με τη γλώσσα και τη μετάφραση. Οριζώνει για κάθε. Δεν υπάρχει ορίζει και συντακτική και λεξιολογική και δομική στον πολιτισμό τα πάντα. Με ποιον τρόπο η πολιτισμική σημασία του πρωτόνου του κειμένου μπορεί να γίνει μπροστοί στους αναμνώσεις του μεταφράσματος. Να το, ρε παιδιά. Εδώ θα σας πω ένα παράδειγμα. Πάμε ας πούμε να σας πω μια λέξη. Όσοι είστε ή τον ονομαθείς, όσοι δεν είστε θα σας την εξηγήσω αμέσως. Χαλαρόστρομος. Το πρώτο αίσθημα που σας βιένει στο μπιστέκα είναι... Το μπιστέκα είναι με κυμάει με κρέας, μη μιλήσεις. Το μπιστέκα είναι με κυμάει με κρέας, κυμά. Λοιπόν, μπιστέκα είναι ένα πραγματάκι τόσο σαφλούδα που είναι σαν σνίτσερ έτοιμο να το πανάρεις. Είναι κρέας και το βάζουν, διότι αυτοί χρησιμοποιούν κυρίως φωτιά από κας, το βάζουν σε τηγάνια βαριά μεταλλικά, που με ένα χαρτί στην ουσία ρίχνουν το λάδι και το κοιμούν δύο φορές και έχει γυρνή. Αυτή είναι η μπιστέκα. Αυτή είναι η μπιστέκα. Το μπιστέκα είναι η φιωρεντίνα, τέλος. Λοιπόν, το φιωρεντίνα είναι ένα τρατάδι στο αίσθημα. Το δύο, εάν σου πει ο σερβιτόρος ότι είναι μπρατσόλα πριν το δεις και το πάρεις, δεν μπορείς να το φας. Όταν θα πας να πάρεις φιωρεντίνα, εάν είστε τρεις τουρίστες εκεί ή εάν είσαι μαζί με εμπόρους, θα πεις να πάρεις μία φιωρεντίνα, γιατί όλα τα αντιπάσεις θα φέρνουν και θα είσαι σκουρκάστα. Λοιπόν, οπότε, ήδη έχουμε μπει στο μεγαλύτερο πρόβλημα που συναντάει μετάφραση. Δύο μεγάλα πρόβλημα θα συναντάει μετάφραση. Ένα είναι η θεσμική ώρα, παιδιά, στα σχολεία, στην εκπαίδευση κλπ. Δηλαδή, αν, ας πούμε, οι παθμίδες των καθηγητών δεν είναι με ίδιες λειτουργίες σε δύο διαφορετικές γλώσσες, δεν μεταφράζονται. Τώρα, ας πούμε, εμείς έχουμε δυσκολία. Όσα πληγεί είναι τριετή, εκεί λένε μπάτσελον. Εδώ όμως, όταν έρχεται το μπάτσελον, έχει άλλη επαγγελματος. Άρα, στην λειτουργία του εδώ είναι άλλο. Πάμε, πω πω, δεν υπάρχει διαφορετική νομολογική ύστηση. Ναι, αυτό όμως δεν είναι η άμεση μετάφραση, αυτό είναι μια προσπάθεια να γεφυρώσεις διαφορές πολιτισμού, έτσι? Είναι απολύτως τελειών, είναι πολύ σωστό αυτό που είπε ο συναδελφός, αλλά αυτό δεν είναι άμεση μετάφραση. Παρεβέρνει ο λόγος πια για να κάνει ερμηνευτική μετάφραση εδώ, και υποστηρικτική για τον αναγνώστη. Λοιπόν, επομένως, ένα δύσκολο είναι η γαστρονομία. Και ένα πράγμα καθημερινό που έχει να κάνει με την οικονομία είναι η κατάλογη στα εστιατόρια. Γιατί μπορεί να πάει ένας άνθρωπος που να βλέπει τον μυστέκα και να σκέφτεται ότι έχει ματέλα, πρέπει να πάρει κάτι μετοιμά για να δει το βρέβο και να το δεχτεί. Αυτή είναι η κατάλογη στα εστιατόρια. Λοιπόν, με ποιό τρόπο λοιπόν η πολιτισμική σημασία του πρωτόνικου κειμένου μπορεί να γίνει προσχή στους αναγνώσεις του μεταφράσματος, εγώ σας δω το παράδειγμα του καταλόγου, σε περίπτωση που η ατριμής μετάφραση αποδεικνύει ήταν εμπαχής, τι ήχους παράδονας κατευθύνουν τον μεταφραστής τις επιλογές του, με ποια κριτήρια του λέγονται οι μεταφραστικές μέθοδοι που υιοθετούνται, τι σηματοδοτούν σε ιδεολικό επίπεδο οι διαφορετικές μεταφραστικές στρατηγικές και ποιες επιθανές τους επιπτώσεις για τον πολιτισμό υποδοχής. Εγώ, παιδιά, έχω καταλήξει ένα συμπέρασμα, ότι αν θέλετε να μεταφράσετε σωστά και σοβαρά καταλόγους μαγειρικής σε εστιατόριο, θα πρέπει να κάνετε το εξής, να βάλετε όχι μόνο τις φωτογραφίες που πλέον είναι θεσμός, να βάλετε και τα υλικά και τον τρόπο μαγειρέματος από κάτω. Γιατί? Εγώ, ας πούμε, έχω έλεγχο ό,τι θέλετε. Μελικό, οξύχο, λιστερή, τα πάντα. Εάν δεν ήξερα ότι είναι τλιγαλιντός ο Μουσακάς, έλεγχο όλο το πολιτισμό και δεν το ήξερα, επειδή εκειμώς έχει λαχανικά μέσα, θα είχε μια ψευδοδιαφάνεια για μένα και θα έλεγα θα το πάρω. Μα θα με σκόρδονε. Θα με σκόρδονε. Άρα, σημαντικό, δεν είναι ένα ψητό φαγητό, είναι ένα τλιγαλιντό φαγητό. Το καταλαβαίνετε, αυτό έτσι δεν είναι. Ή, ας πούμε, τα κατερνόνια. Δεν είναι απλώς κάτι που γίνεται με μία κρέπα και πηλύγεται. Η κρέπα τυρανίζεται, ο Μελιάδης. Η κρέπα έχει αυγά μέσα. Αλλά κάποιος δεν έχει ό,τι είναι αυγά. Είναι αυγά. Είναι αυγά. Είναι απαραγία στα αυγά. Μάλιστα. Προσέξτε. Λοιπόν, τι σημαντικό δοτούσε η ιδεολογικό επίπεδο οι διάφορες μεταφραστικές τελετριγίες και τις ιδανές της εμπιστοσύνης για τον πολιτισμό υποδοχής. Ποιος ο ρόλος του ίδιου στοιχημένου στην απόδοση του πολιτισμικού στοιχείου υπάρχει μία μέθοδος να ενδίκλυνται περισσότερο από όλες. Ναι, υπάρχει σίγουρα. Υπάρχει σίγουρα. Αφού καταλάβαμε, λοιπόν, τον προβληματισμό του, εδώ μέσα δεν μπορείς σε μια βιβλιοπαρουσίαση να τα πεις όλα. Ποιο είναι το δεύτερο βήμα που θα κάνουμε για τη βιβλιοπαρουσίαση. Αυτή τη στιγμή θα σας μοιράσω περιεχόμενα. Το δεύτερο που κάνεις είναι τα περιεχόμενα. Για τα περιεχόμενα θα γίνει ένα μικρό, γιατί δεν μας ενδιαφέρει, θα γίνει ένα μικρό διάρκεια να διαβάσει ο καθένας και θα στήσουμε μετά... Αυτή είναι η κριτική. Αν αυτή τη στιγμή, στο περιοδικό ίδιο, και ήμασταν, ας πούμε, μόνο αυτή ήταν η κλειά μας, θα κάνουμε αυτή την κριτική. Η κριτική ποιέση. Αυτό θα το βρείτε μόνοι σας στο σπίτι σας, αν δεν έχετε κανένα. Πρέπει να πείτε ότι το βιβλίο έχει τόσο πάντο, έχει τόσο λίγο. Είναι, δηλαδή, ένα βιβλίο 35-15 κλ. Πρέπει να ορίσετε πόσο είναι το πάντο, πόσο είναι το μήκος. Πρέπει να ορίσετε αν έχει εξόφυλλο με κάποιο γραφικό ή χωρίς γραφικό. Αν είναι μονόγρομο, αν είναι τρίγρομο ή τετράγρομο. Αν έχει ομιστόφυλλο με την ιδεολογία, που αποτελεί την αφεντηρία του εγγου. Την επιστημονική, βέβαια, την αποθέτηση του συγγραφέα, έτσι. Ποια έκδοση έχει την ευθύνη αυτού του βιβλίου. Όταν βλέπετε ότι αναφέρεται ο ειδωτικός είκος και με site, το βάζετε γι' αυτό. Επίσης, τα βιβλία έχουν ISBN, το βάζετε γι' αυτό. Επίσης, για να είναι πλήρη η παρουσίαση, για να βρείτε την τιμή. Κάνει 10, κάνει 15. Άμα είναι σκληρό, κάνει 35. Άμα είναι μαλακό, κάνει 10. Τι στάδερ του βιβλίου από το βιβλίο, να τελειώσει από δύο καθέικους χώρες και όλοι οι γυναίκες. Ναι, για το στάδερ του βιβλίου. Το στάδερ να βέβαια, παιδιά, δεν είναι δυνατό. Ναι, δεν είναι δυνατό. Το στάδερ, όχι. Άρα είσαι πολύ ευασμένη μέσα. Λοιπόν, η δεύτερη σελίδα που σας ενδιαφέρει, τον τίτλο τον βρίσκετε εδώ, έτσι. Τον συγγραφέ τον έχετε ήδη δει. Υπάρχει και υπότιτλος. Να ψηλιάζεστε πάντοτε τι θα συναντήσετε τον υπότιτλο. Να προσπαθείτε να τον αναδείξετε τον υπότιτλο. Πάμε λοιπόν στην άλλη σελίδα που σας ενδιαφέρει πάρα πολύ. Αυτή, παιδιά, είναι η σελίδα τίτλου. Αυτό σας ενδιαφέρει πάρα πολύ. Τι θέλουμε από τη σελίδα τίτλου? Να ελέγξουμε και τον συγγραφέ, να ελέγξουμε και τον τίτλο και τον υπότιτλο και τον κόπιρα, ποιες χρονιάς είναι, οι εκδόσεις. Αυτά δεν σας ενδιαφέρουν, παιδιά. Διάρθυνση, ειδοτικού ήκου και mail id. Πώς το λένε, ειδοτικού ήκου. Το καταλαβαίνουν αυτό. Ωραία. Το site όμως σας ενδιαφέρει. Το site. Γιατί το πλαίσιο του, δεν είναι το ίδιο πράγμα, ας πούμε, να δημοσιευτεί αυτό το επιστημονικό έρευμα σε κάποιο νήκο που δεν έχει κάνει τίποτα από μετάφραση, γιατί ξαφνικά δεν έχει την εγκυρότητα ότι πέρασε από κάποιο κριτικό μάτι. Σας αρέσει, δεν σας αρέσει το εξώφυλλο, το έκανε κάποιος το εξώφυλλο, αναφέρετε ποιος έκανε το εξώφυλλο, ο γραφίστας αναφέρεται. Αν σας αρέσει η τετρακρομία, η τριχρομία, όλα αυτά, τα ψάχνετε, τα βρίσκετε. Τώρα, τα περιεχόμενα, πώς θα μου γράψετε τα περιεχόμενα, σε λίγο θα καθίσουμε εδώ να γράψουμε τα περιεχόμενα, με ποια έννοια, μιλάτε, συζητάτε, αλλά ο καθένας μιλάει μόνος του και οι άλλοι ακούνε, γιατί αλλοί δεν μπορούν να καταγράψουμε με κανοφέλημο τρόπο αυτό που θα κάνουμε. Λοιπόν, έχουμε τα περιεχόμενα, παιδιά. Τα περιεχόμενα σας τα έχω μοιράσει και μας χρειάζονται ως κεφάλαια. Δηλαδή, το περιεχόμενο το κάνουμε συνεχή λόγο. Θα σας πω το εξής παράδειγμα γιατί θα καταλάβετε. Το βιβλίο έχει 272 σελίδες, γιατί μετά έχουμε το βιογραφικό του συγγραφέα, έτσι, θα το χρησιμοποιήσουμε το βιογραφικό, γιατί θα δώσουμε τρεις σειρές να το περιγράψουμε. Λοιπόν, ανά, υπάρχουν 272, δείτε τα περιεχόμενα, θα το καταλάβετε. 272 σελίδες είναι το βιβλίο. Τα προτερήματα τώρα του βιβλίου λέει ότι έχει ευρετήριο όρους και ονομάτων. Πάμε να το ελέγξουμε. Τι ελέγχουμε στο ευρετήριο? Αν αυτό που γράφει εδώ, σαν λοιματική ενότητα, είναι σωστά συγχρονισμένο με τη σελίδα. Φτυχαία το κάνουμε αυτό. Ο καθένας θα πάρει μία διαφορετική. Ας πούμε, αντική γλώσσα το πήρας εσύ. Αντική γλώσσα, σελίδα 15. Αυτό τον έλεγχο θα τον κάνει σε καμιά δεσταλιά ο καθένας. Γιατί, γιατί, το ευρετήριο είναι καλό. Όταν έχει αποσυγχρονιστεί, είναι ο θάνατος του βιβλίου. Και ο θάνατος του συγγραφέα, γιατί. Και κακός και όλος, άδοξος θάνατος, γιατί όταν το διαβάζεις και σε πηγαίνει αλλού, νομίζω ότι ο συγγραφέας δεν πρόσεξε. Μπορεί το λάθος να γίνει στη σελειδοποίηση. Μπορεί το λάθος να γίνει στον επιμελητή. Εδώ όμως εμείς, όταν κάνουμε την παρουσία, πρέπει να... Εάν δεν είναι καλό, εδώ μπορείτε να βγούμε σε μια επόμενη έκδοση, να ξενελεγχθεί το ευρετήριο. Ή σε αυτό, σε αυτό και σε αυτό το σημείο, το ευρετήριο ίσως πρέπει να πάρει καιρά με πόδι. Άντια το σωστό είναι, εάν δεν πάρει καλά, αυτό λέει ο πόδιος της συμπεριφοράς, να μην το αναφέρει στον καθόλου. Δηλαδή, ούτε κάποιος θα πει ότι έχει ευρετήριο. Όποιος ξέρει από τις πόδιες της συμπεριφοράς, όταν θα δει αυτό το πηγήριο στα ράχια με ευρετήριο και θα δει το σημείο μάμας χωρίς ευρετήριο, ξέρει ότι δεν βγήκε καλά το ευρετήριο. Η ισιοποίη εδώ δεν είναι απόδοχη, να το ξέρετε. Η ισιοποίη εδώ είναι χαμηλική κρίση. Είναι απόδοχη. Να το μετώ? Λοιπόν, να δούμε τι άλλα στάγκα έχει εδώ πέρα. Έχει ελληνόγουρση και ξενόγουρση του διογραφείας. Εδώ θα ήθελα τώρα να σας το στείλω το βιβλίο για να το ψάρισετε. Μερικά νόματα, ας πούμε, θεωρώ ότι στα ελληνικά, όλοι σας αισθάνονται πολύ προβληματισμένοι. Αν έχεις φοράει τη φωνή και ερβέχεις αυτόν τον πόλεμο. Τι να πω, το τελειώνω. Αποφυπεί αλληλικά κάποιοι συγγραφείς που σου αρέσει να τους αναφέρει. Διογραφία, ναι, διογραφία. Για να δούμε, λοιπόν, τι σε εμπιπωσιάζει εδώ. Καταπληκτικό, όχι απλώς κλασικό. Εγώ το έχω δίπλα μου και όταν δεν ειστάζει η μύχα, το ξαναδιαβάζω. Τέρι, ηγκλητό, διαειδείο, χάτζου. Ο οποίος, τι λέει, παιδιά, λέει το εξής. Εάν ξέρεις πώς γεμίζεται η γαλογούλα, να κάτσεις το βιβλίο. Τι γεμίσεις. Έξερνε το πολιτισμός. Δεν αλλάζει τίποτα. Αν αλλάξεις τα αποπολογικά, δεν αρχίζει κάπου να γεμίζεις. Δομικά, είναι ίδιος. Δεν έχουμε κανείς το βιβλίο. Ακούτε, παιδιά. Δεν έχουμε κανείς το βιβλίο. Ακούτε, παιδιά. Ήχε μετά, η Κυρία Λιπάκη, με σχεδόν στην Αγγλικία μου. Μετά, έχει η Γιώργα Μπάρβουλα, πολύ καλυσικό ονομά και αυτό. Είναι και αυτός που το έγραψε γιατί δεν θα το συγγραφέ, αν είναι συγκεκριστόν. Από κει το πήρε η Ροσμαρία Ρώβιο και έκανε την αναλύση του καρντίνου. Μετά, κάνει και στους ξένους που κάνει παραδοθωπές. Βλέπουμε ότι έχει καλή βιωγραφία, άρα έχουμε προσμονές πλέον, έτσι, και πώς περιγράφουμε το βιβλίο. Το βιβλίο, κοιτάξτε, παιδιά, σας παρακαλώ τα περιεχόμενα. Το βιβλίο, για να το περιγράψετε, εκτός από το μήκος, πλάτος, μήκος, χρώμα, σελίδες, εκδόσεις, σελίδα τύτλου και λοιπά, την τιμή, κόστος δηλαδή, πρέπει οπωσδήποτε να κάνετε συνεχή λόγω τα περιεχόμενα. Με νοήτρη, σας λέω. Βέβαια, αυτό μόνο πρέπει να το βλέπουμε. Φαίνεται ότι κάνουν παραμοβή μόνος αυτούς που είναι στην ίδια θεωρητική σχολή με αυτό. Αυτό όμως είναι το πιο μάνα του. Ναι, αυτό δεν το λέω, βέβαια. Όμως, για θεωρητική, ο συγκεκριμένος ογγραφέας είναι ένα αντιπέχημα πολύ καλύτερο της σορμώνης. Βέβαια, γιατί είναι αντιπέχημα πολύ καλύτερος της σορμώνης. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο. Άρα γι' αυτό μ' αρέσει το βιβλίο.

Διάλεξη 1 / Διάλεξη 1 / 1η διάλεξη

Open Access AudioVisual Archive

Πλατφορμα διάχυσης οπτικοακουστικού υλικού ανοικτής πρόσβασης με χρήση τεχνολογιών αναγνώρισης λόγου

Διάλεξη 1 / Διάλεξη 1 / 1η διάλεξη

Παρόμοια τεκμήρια

Open Access AudioVisual Archive

Πλατφορμα διάχυσης οπτικοακουστικού υλικού ανοικτής πρόσβασης με χρήση τεχνολογιών αναγνώρισης λόγου