| id |
62a53113-7724-4d10-bd02-fa6a80d11c9a
|
| title |
Εμβόλιο για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, Δρ. Ευδοκία Καραγκούνη /
|
| spellingShingle |
Εμβόλιο για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, Δρ. Ευδοκία Καραγκούνη /
|
| publisher |
Κ.Ε.Φ.Ι. (Σύλλογος Καρκινοπαθών, Εθελοντών, Φίλων, Ιατρών Αθηνών)
|
| url |
https://www.youtube.com/watch?v=aVhtpHz4v8Y&list=PL6Xp-MuYYndowKOMoJLg80QGhdOvYkgpf
|
| publishDate |
2020
|
| language |
el
|
| thumbnail |
http://oava-admin-api.datascouting.com/static/0c0a/a9a8/7741/c089/4b39/7dea/ff6c/3dd7/0c0aa9a87741c0894b397deaff6c3dd7.jpg
|
| organizationType_txt |
ΜΚΟ
|
| durationNormalPlayTime_txt |
1944
|
| genre |
Ακαδημαϊκές/Επιστημονικές εκδηλώσεις
|
| genre_facet |
Ακαδημαϊκές/Επιστημονικές εκδηλώσεις
|
| asr_txt |
Υπόσχεσαι, κύριέ μου, για την πρόσκληση του Διοικητικού Συμβούλιου του ΚΕΦΗ και την κυρία Γραμματόβουλου ιδιαίτερος. Και μετά από αυτές τις πολύ ωραίες ομιλίες που ακούσαμε, εντάξει, εμείς οι βιολόγοι αισθανόμαστε κάπως, αλλά θα προσπαθήσουμε. Λοιπόν, ναι. Υπόσχεσαι, κύριέ μου, για την πρόσκληση του Διοικητικού Συμβούλιου του ΚΕΦΗ και την κυρία Γραμματόβουλου ιδιαίτερος. Και μετά από αυτές τις πολύ ωραίες ομιλίες που ακούσαμε, εντάξει, εμείς οι βιολόγοι αισθανόμαστε κάπως, αλλά θα προσπαθήσουμε. Λοιπόν, ναι, εγώ θα σας μιλήσω για τα εμβόλια κατά των ιών των θυλωμάτων και θα σας πω ότι η ιή αυτή είναι πάλι η ιή στη φύση και δερματικές αλλοιώσεις που συνδέονται με αυτούς τους ιούς των Ρωμαίων και έτσι, όλη η ερευνητική κοινότητα πίστευε ότι αυτή η ιή είναι πάρα πολύ παλή. Τελευταία, μια δημοσίευση του 2016 έδωσε την δυνατότητα ταυτοποίησης ενός ιού των θυλωμάτων, όσο και αν φαίνεται περίεργο, στο Σπάρου Σαουράτα, που είναι η κοινή τσιπούρα, σε νόσο λεμφοκίστης και αυτό απέδειξε στην κοινότητα και σε όλο τον κόσμο ότι η ιή αυτή είναι η ιή που υπάρχουν στη φύση πάνω από 450 εκατομμύρια χρόνια. Η έρευνα σχετικά με αυτούς τους ιούς, όπως ήδη έχει αναφερθεί από τον κ. Αγοραστό, άρχισε στις αρχές του 20ου αιώνα και το 1933 υπήρξε μια δημοσίευση, η οποία έδειχνε ότι ένας ιός που ανήκει σε αυτή την οικογένεια των ιών, των θυλωμάτων, ανακαλύφτηκε στο άγριο κουνέλι, βλέπετε αυτό εδώ το κουνέλι, που έχει αυτές τις περίεργες προεκβολές που μοιάζουν με κέρατα και οι ερευνητές εκείνου του καιρού πήραν ιστούς από αυτές τις δερματοειδείς εκβολές και έκαναν εκχύλισμα και το χωρίγησαν σε υγιή κουνέλια και τα κουνέλια ανέπτυξαν τέτοιες δερματικές αλλιώσεις με αυτό τον τρόπο, τότε που η τεχνολογία ήταν πίσω και δεν μπορούσαν να γίνουν άμεσες παρατηρήσεις και επιστοποιήσεις της ύπαρξης ας πούμε των ιών και γενικότερα των παφογόνων, απέδειξαν ότι αυτό οφείλεται, συσχετίζεται με ιό και ότι δεν είναι κάτι άλλο. Και το 1985 αυτός ο ιός ο οποίος και χρησιμοποιήθηκε πάρα πολύ σε ερευνητικές προσπάθειες έγινε η αλληλούχησή του. Παράλληλα το 1939 έγινε μια συσχέτιση μιας δερματικής δυσπλασίας η οποία είχε περιγραφεί για πρώτη φορά το 1922 και συσχετίστηκε αυτή η δυσπλασία με ιούς των θυλωμάτων και σήμερα είναι γνωστό, βλέπετε εδώ πέρα οι αλληλούσεις αυτές που δημιουργούνται στα χέρια και στα πόδια και αυτοί οι άνθρωποι περιγράφονται σαν άνθρωποι με ρίζες γιατί δημιουργούνται μεγάλες προεκβολές. Σήμερα είναι γνωστό, υπάρχουν περίπου 200 τέτοιες περιπτώσεις σε όλο τον κόσμο, μοιάζει να είναι οικογενείς, να είναι οικογενές στο νόσυμα, δηλαδή παρατηρείται μεταξύ των γονιών και των παιδιών και είναι γνωστό σήμερα ότι οφείλεται ότι συνδέεται ας πούμε και με γονιδιακές μεταλλάξεις που βρίσκονται στο 17ο χρωμόσωμα και αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν, να αναπτύξουν όπως έλεγε και ο κ. Χρούσος κυταρικές ανοσίες αποτελεσματικές με αποτέλεσμα ο ιός να καταβάλει το ανοσολογικό του σύστημα και να κάνει σοβαρές ασθένειες. Ιστορικά η ανήθνευση των ιοσωματίων με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο που χρειάζεται για να τους δεις σε έναν ιστό έγινε το 1949 σε ιστούς από κονδυλώματα και το 1963 περιγράφηκε για πρώτη φορά το υικό γένομα. Μετά στη δεκαετία του 70, όπως ήδη έχει αναφερθεί, μία ομάδα από τη Γερμανία με αρχηγό τον Zorhosen έκανε την υπόθεση αρχικά ότι ο καρκίνος του τραχείλου συνδέεται με τους ιούς των θυλωμάτων και σε μία δεκαετία η πρώτη επιδημιολογική μελέτη δημοσιεύτηκε το 1987 από αυτή την ομάδα ότι σε 10.000 περίπου pub tests τα οποία εξέτασαν για την παρουσία διαφόρων ιών των θυλωμάτων βρέθηκε ότι πραγματικά η υπόθεση επαληθεύτηκε ότι ο καρκίνος δηλαδή του τραχείλου συνδέεται με τους ιούς των θυλωμάτων. Για αυτή την εργασία του ο συγκεκριμένος ερευνητής τιμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ της Ιατρικής το 2008. Σήμερα λοιπόν είναι γνωστό ότι αυτή η ΥΗ των θυλωμάτων είναι οικοσαεδρική μικρή σφαιρική σφαιρικές δομές, δεν έχουν διάμετρο μεγαλύτερη από 55 νανόμετρα και όπως καταλαβαίνετε χρειαζόταν η ανακάλυψη του ηλεκτρονικού μικροσκοπίου για να μπορεί να επιταχυνθεί η έρευνα γύρω από αυτούς τους ιούς όπως και γενικότερα και με τους άλλους ιούς. Είναι οι ΥΗ που θεωρείται ότι δεν έχουνε φάκελο και το γενετικό τους υλικό είναι DNA δίκλωνο κύκλικο γενομικό υλικό. Βρίσκονται, απαντώνται σε πτηνά, σερπετά και σε θυλαστικά μεταξύ των οποίων φυσικά και ο άνθρωπος και χαρακτηρίζονται από υψηλή εξειδίκευση. Δηλαδή σημαίνει ότι δεν μολύνουν οι ΥΗ μεταξύ των ιδών, δηλαδή δεν συμβαίνει αυτό που βλέπουμε στη γρύπη παραδείγματος χάρη να περνούν οι ΥΗ από άλλα είδη στον άνθρωπο. Επίσης θεωρούνται ΥΗ σταθεροί, δηλαδή εξελικτικά δεν έχουν παρατηρηθεί μεγάλες γονιδιακές μεταβολές. Δηλαδή δεν έχουν αυτή τη μεταλλαξιμότητα που παρατηρείται στους ΥΗς της γρύπης και επίσης δείχνουν εξαιρετικό τροπισμό, δηλαδή δεν μολύνουν όποιοδήποτο κύταρο ξενιστή, αλλά αγαπούν να μολύνουν τα επιθυλιακά κύταρα που βρίσκονται στους βλενογόνους και τα κερατινοκύταρα που βρίσκονται στην επιδερμίδα. Δεν καλλιεργούνται in vitro, δηλαδή δεν έχουν αναπτυχθεί συστήματα καλλιέργειας των υιών και αυτό επιβράδινε, αν θέλετε, την ερευνητική εξέλιξη πάνω στο θέμα, αλλά όμως έχει βρεθεί ότι με την ανάπτυξη της τεχνολογίας και με τη γενετική μηχανική μπορούν να παραχθούν οι οσωμάτια. Έτσι, λοιπόν, το γενετικό τους υλικό, όπως είπαμε, είναι ένα κυκλικό DNA, το οποίο έχει 5.500 με 8.500 ζεύγι βάσεων, ανάλογα με το είδος του υιού, και κωδικοποιεί, εκεί απάνω, είναι όλη η γενετική πληροφορία, η οποία δίνει κωδικοποιεί για δύο δομικές πρωτεΐνες, την L1 και την L2. Τις αναφέρω γιατί θέλω να τις χρησιμοποιήσω παρακάτω στα εμβόλια. Και αυτές οι πρωτεΐνες, οι δομικές πρωτεΐνες, σχηματίζουν την κάψα του υιού. Η δε πρωτεΐνη L1 είναι η κύρια καψιδιακή πρωτεΐνη, η οποία καλύπτει τον υιό σε ποσοστό μεγαλύτερο από 80%, γύρω στο 83%. Επίσης, μέσα στο γωνιδίωμα του υιού, εδράζονται τα γωνίδια για έξι άλλες πρωτεΐνες, οι οποίες είναι λειτουργικές πρωτεΐνες και είναι εκείνες οι οποίες δίνουν τη δυνατότητα στον υιό να αντιγράφεται, να μεταγράφεται και γενικώς να επιβιώνει μέσα στα κύτταρα ξενιστή. Αν αναφερθούμε τώρα στους υιούς θυλωμάτων του ανθρώπου, αυτά που τόση ώρα λέμε HPV, σήμερα είναι γνωστό ότι υπάρχουν πάνω από 200 διαφορετικά είδη, τα οποία κατατάσσονται σε πέντε γένη και βλέπετε εδώ πέρα και τα άτομα που έχει το κάθε γένος. Και αυτοί οι υίοι, οι οποίοι θεωρούνται ότι συνδέονται με τον καρκίνο του τραχείλου της μήτρας και θεωρούνται κιόλας υψηλού κινδύνου, είναι 12 υίοι, μέχρι τώρα αυτοί έχουν προσδιοριστεί, οι οποίοι ανήκουν σε αυτή την ομάδα των απαπηλωμαϊών. Και σε αυτή την ίδια η ομάδα βρίσκονται και οι υίοι αυτοί που βλέπετε εδώ πέρα, αυτά τα στελέχη, τα οποία θεωρούνται πιθανόν ογκογόνοι, αλλά επιπλέον υπάρχουν υίοι που δεν είναι ογκογόνοι, όπως είναι ο 6 και ο 11 που ευθύνονται για τα περισσότερα περιστατικά των κονδυλωμάτων, καθώς και ορισμένη δραματική υίη. Εδώ βλέπετε, όπως έχετε ακούσει και από τους προηγούμενους ομιλητές, ότι κάποια συγκεκριμένα στελέχη, κάποιοι ορισμένοι υπότυποι ευθύνονται έως και στο 85% των καρκίνων του τραχείλου. Η μετάδοση τους είναι με επαφή, συμπεριλαμβανομένη και της σεξουαλικής επαφής, και τα επιδημιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι το 90% των γυναικών και το 80% των ανδρών, κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής τους ζωής, της σεξουαλικής τους δραστηριότητας, θα μολυνθούν από ένα τέτοιο υιό ή και περισσότερους υιους, και ότι από τις γυναίκες που θα μολυνθούν, το 50% αυτών των μολύνσεων θα αφορούν σε υιούς υψηλού κινδύνου. Και ότι η μόλινση αυτή, η θετικοποίηση δηλαδή με τους υιούς των θυλωμάτων, κατά 74% θα συμβούν σε ηλικίες γυναικών μεταξύ 18 και 26 ετών, και αυτό φυσικά εξηγείται εξαιτίας της έναρξης της σεξουαλικής δραστηριότητας των ατόμων. Όμως, αυτή η θετικοποίηση, η μόλινση αν θέλετε, δεν σημαίνει ότι θα οδηγηθούμε, οπωσδήποτε, σε έναν καρκίνο, γιατί η μόλινση, τα περιστατικά δηλαδή που δείχνουν ότι έχουμε ένα θετικό αποτέλεσμα της ύπαρξης του υιού, όπως αναφέρθηκε προηγουμένα, μπορεί να δώσει βελτίωση αυτού του αποτελέσματος χωρίς να δώσει καμία αλλείωση, καμία καρκινική αλλαγή στα κύτερα σε ποσοστό που είναι περισσότερο από 90%, αλλά ακόμα και αν παρατηρηθούν αλλειώσεις χαμηλού βαθμού, έχουμε την περίπτωση να έχουμε βελτίωση αυτών των περιπτώσεων σε ποσοστό μεγαλύτερο του 75%, και όταν έχουμε και αλλειώσεις υψηλού βαθμού, δεν σημαίνει πάλι ότι έχουμε καρκίνο ή οπωσδήποτε θα προχωρήσουμε σε κατάσταση καρκίνου, γιατί ένα μεγάλο μέρος από αυτά τα περιστατικά μπορούν επίσης να παρουσιάσουν βελτίωση. Φυσικά, όσο αυξάνεται η κυταρική αλλείωση, τόσο μειώνονται τα ποσοστά του να έχει ο οργανισμός τη δυνατότητα να γυρίσει προς τα πίσω την κατάσταση και να ελέγξει το νόσημα. Όμως, σίγουρα, ο καρκίνος του τραχείλου της μήτρας είναι ένας καρκίνος που μπορεί να αποφευχθεί και μπορεί να προφυλαχθούμε από αυτόν και όλη η ερευνητική δραστηριότητα η οποία έγινε στο παρελθόν έχει αποδώσει καρπούς υπό την έννοια ότι η μεταφραστική του έρευνα έχει δώσει προϊόντα, έχει δώσει εμβόλια και έχει δώσει αξιόπιστα εργαλεία διαγνωστικά. Εάν το δούμε εδώ σε αυτό το χάρτη, ο οποίος είναι χάρτης του Ισπανγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, φαίνεται με λίγο διαφοροποιημένα βέβαια γιατί εξαρτάται από το χρόνο που καταγράφονται αυτά τα στοιχεία. Αυτός είναι χάρτης του 2018. Φαίνεται ότι οι περιπτώσεις καρκίνου σε όλο τον κόσμο, βλέπετε το νούμερο είναι εδώ, 527, φαίνεται ότι έχει μια θνητότητα η οποία φτάνει στο 50%. Όμως αυτό το ποσοστό επηρεάζεται σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό από τα στοιχεία των αναπτυσσόμενων δυστυχώς χωρών. Εάν τώρα δούμε από την ανωσολογική πλευρά τι γίνεται στον οργανισμό, σε ένας τέτοιος ιός των θυλωμάτων B μέσα σε αυτό εδώ έχω ένα παράδειγμα που αφορά έναν ιό τον 6 ή τον 11, έναν ιό δηλαδή που δείχνει τροπισμό σε κερατινοκύτερα της επιδερμίδας, αλλά κάτι ανάλογο συμβαίνει και όταν ένας ιός, όπως είναι ο 16 και ο 18 παραδείγματος χάρη, που θεωρούνται ότι είναι οι κύριοι που δημιουργούν τον καρκίνο του τραχείλου της μύτρας, όταν μολύνουν αντιστοίχα επιθυλιακά κύταρα. Όταν λοιπόν αυτός ο ιός μπει μέσα στο κύταρο, τότε αυτό το μολυσμένο κύταρο αρχίζει και βγάζει στην επιφάνεια του πρωτεΐνες του ιού, καθώς και επίσης κομματάκια από τις πρωτεΐνες του ιού, τα λεγόμενα πεπτίδια, τα οποία τα παρουσιάζει πάνω στην επιφάνεια του μαζί με αυτά τα μόρια που λέγονται μόρια του μίζωνος συμπλέγματος ιστοσυμβατότητος. Για να αποκριθεί ένας οργανισμός σε οποιοδήποτε παθογόνο πρέπει τα κύταρα, τα αυτά τα δικά μας του οργανισμού μας, να μπορούν να κάνουν μερική αναγνώριση των κυτάρων που παρουσιάζουν τα αντιγόνα του παθογόνου. Και σε αυτή την περίπτωση τότε στον κλάδο της έμφυτης ανοσίας, όπως αναφέρθηκε και από τον κύριο Χρούσο, κύταρα που ονομάζονται φυσικοί φωνιάδες, μια σχηματική παράσταση τέτοιων κυτάρων, έρχονται σε σύναψη με τα μολυσμένα κύταρα, όπως λέγεται, και τότε αυτά τα κύταρα δραστηριοποιούνται και μπορούν να σκοτώσουν τα μολυσμένα κερατίνο κύταρα, έτσι, παράγοντας εντερφερόνι γ. Το λέω αυτό γιατί εντερφερόνι γ είναι μια κυταροκίνη που όλος ο κόσμος πια ακούει για τις κυταροκίνες, μια κυταροκίνη κλειδή, μια κυταροκίνη δηλαδή που μπορεί να ρυθμίσει την απόκριση, εποφελία του ασθενούς ή η απουσία της κατά του ελέγχου της λίμοξης. Παραλλήλως, από αυτά τα κύταρα βγαίνουν προϊόντα, είτε με τη μορφή εκκρινόμενων πρωτεϊνών, είτε με τη μορφή εξωσωμάτων, όπως τον τελευταίο καιρό γίνεται μεγάλη αναφορά στη διεθνή βιβλιογραφία, δηλαδή σχηματισμών που μέσα υπάρχουν πρωτεΐνες ας πούμε του ΥΥ. Και αυτά προσλαμβάνονται από μία κατηγορία κυτάρων που ονομάζονται εδώ πέρα Langerhans, στην περίπτωση είναι κύταρα της έμφη της ανοσίας που βρίσκονται στην επιδερμίδα, αλλά αντιστοίχως τέτοια κύταρα υπάρχουν και στους βλενογόνους όπως και λέγονται δεντρητικά κύταρα και ονομάζονται έτσι εξαιτίας αυτών των προεκβολών που έχουν γύρω γύρω. Αυτά λοιπόν τα κύταρα έχουν μία δυνατότητα, να παίρνουν αυτά τα αντιγόνα, να τα επεξεργάζονται με δύο μηχανές που διαθέτουν και να τα παρουσιάζουν στην επιφάνεια τους και τότε κινητοποιούν τα κύταρα του ανοσολογικού συστήματος, όπως είναι τα ταφ κύταρα, τα ταφ λεμφοκύταρα στην κατηγορία των CD4 ταφ λεμφοκύταρων που θεωρούνται κύταρα βοηθή. Αυτά τα κύταρα παράγουν εντερφερόν η γάμα επίσης και διαφοροποιούνται προς έναν τύπο που ονομάζεται TH1 τύπος και μπορεί τότε να γίνει έλαγχος της λίμοξης και να σταματήσει η επιμόλυνση και ο πολλαπλασιασμός του ιού και η επιμόλυνση διπλανών παρακείμενων κυτάρων. Όταν όμως για λόγους που ένα μέρος από αυτούς τους λόγους έχουνε ευρεθεί, ένα μέρος παραμένει αδιευκρίνηστο, δεν μπορεί ο οργανισμός, δεν κινητοποιούνται οι μηχανισμοί της έμφυτης ανοσίας, όπως είναι εδώ πέρα και αυτά μένουν, οι φυσικοί φωνιάδες μένουν σαν να μην μπορούν να κάνουν αναγνώριση του εχθρού που μπήκε μέσα στον οργανισμό, τότε απ' ουσία δεν παράγεται εντερφερόνι γ, που είναι όπως σας είπα κυταροκίνη κλειδί, και τα ΣΤ4 τα φλεμφοκύταρα τα οποία ενεργοποιούνται ανήκουν στην κατηγορία τύπου 2, τα οποία κάνουν αυτό το γύρισμα, που ακούσατε και από τον κ. Χρουσοναλέη, που επηρεάζεται και από το στρες, δεν δείχνει τώρα αυτό, στον τύπο Th2, που δίνει ευνοείτη χημική ανοσία αλλά δεν ευνοεί την κυταρική ανοσία και τότε σε αυτή την περίπτωση έχουμε ανάπτυξη νοσίματος. Ακριβώς βέβαια σε αυτή την ικανότητα και σε αυτή τη δυνατότητα που έχει το ανοσολογικό σύστημα να βλέπει τον εισβολέα και να αποκρίνεται και να μπορεί να τον καταστρέφει, ακριβώς σε αυτή την ιδιότητα του οργανισμού στηρίζεται η χρήση ενός εμβολίου και εδώ στην περίπτωση των εμβολίων που έχουν αναπτυχθεί κατά των ανθρώπινων θυλωμάτων, κατά των HPV, έχουμε εκμεταλλευτεί τη δυνατότητα να μπορούν αυτοί οι ΥΥ να δημιουργούνται αυτορμήτως μέσα σε ένα περιβάλλον, εν βίτρο, ένα εργαστηριακό περιβάλλον κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες και συγκεκριμένα τι έχει ευρεθεί μέχρι τώρα. Ότι ένα κομματάκι που βρίσκεται αυτό, ας πούμε είναι το DNA του υιού, το δίκλωνο που είπαμε, ένα κομματάκι αυτό το οποίο είναι μία αλληλουχία του γενόματος που κωδικοποιεί για την ελλένα πρωτεΐνη, τώρα οι επιστήμονες μπορούν να την πάρουν, να την βάλουν μέσα σε έναν πλασμηδιακό φορέα όπως λέγεται, εδώ μέσα σε ένα πλασμίδιο, να επιμολύνουν κύταρα με αυτό το πλασμίδιο όπως είναι κύταρα ζύμις ή σαχαρομίκητες κλπ. ή ακόμα και κύταρα εντόμων και τότε να γίνει παραγωγή και έκριση αυτής της πρωτεΐνης της οποίας το γονείδιο βάλαμε μέσα, στην προοκειμένη περίπτωση της πρωτεΐνης ΕΛΕΝΑ που όπως σας είπα καλύπτει πάνω από το 80% της υγικής κάψας και να έχουμε έναν αυθόρμητο σχηματισμό υιοσωματίων τα οποία αυτά οι υιοσωμάτια είναι γυμνά, δηλαδή έχουν το σχηματισμό του υιού αλλά δεν έχουν μέσα το γενετικό υλικό, άρα δεν μπορούν να προκαλέσουν λήμωξη δεν μπορούν να πολλαπλασιαστούν ακριβώς αυτό το υλικό είναι το υλικό που βρίσκεται μέσα στο εμβόλιο και εάν το δούμε αυτό στην εξέλιξη και στην πρόοδο της τεχνολογίας για την ανάπτυξη διαφόρων εμβολίων τα οποία τα εμβόλια σε γενικές γραμμές διοείται ότι είναι τριών γενεών, η πρώτη γενεά των εμβολίων απαρτίζεται από εμβόλια που το ίδιο το παθογόνο σε μία μορφή νεκρή ή εξαστινημένη είναι μέσα στο εμβόλιο σε αυτή την περίπτωση έχουμε ένα εμβόλιο δεύτερης γενιάς όπως ονομάζεται όπου μέσα στο εμβόλιο δεν έχουμε το ίδιο το παθογόνο άρα δεν έχουμε όλους αυτούς τους κινδύνους που συνεπάγεται ένα παθογόνο μέσα στο εμβόλιο αλλά έχουμε ένα σχηματισμό που μοιάζει και μάλιστα είναι πολύ καλύτερος από μία διαλυτή πρωτεΐνη γιατί υπάρχουν και ανασυνδυασμένα εμβόλια με διαλυτές πρωτεΐνες που προσωμιάζει τον ιό και ο οργανισμός μπορεί να τον αντιληφθεί με πάρα πολύ μεγαλύτερη ευκολία από τη μία διαλυτή πρωτεΐνη είναι ένα εμβόλιο δεύτερης γενιάς μοιάζει στην φιλοσοφία του σχηματισμού και με τα εμβόλια που έγιναν για την υπατίτητα και αυτά τα εμβόλια δημιουργήθηκαν το 2006 και κυκλοφορούν όπως όλοι ενδεχομένως ξέρετε στο εμπόριο τρία εμβόλια το σερβαρίξ το οποίο είναι διδύναμο και έχει μέσα δύο στελέχη του ιού το 2016 και το 2018 που όπως και προηγούμενα ακούσατε ευθύνεται για ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των περιστατικών του καρκίνου του τραχείλου και τα δύο καρνταζίλ το τετραδύναμο και το ενναιαδύναμο το τετραδύναμο εκτός από αυτούς τους δύο τύπους έχει και τους δύο τύπους που προκαλούν τα κονδυλώματα τον 6 και τον 11 ενώ το ενναιαπλό έχει επιπλέον άλλους 5 ιούς από αυτούς που χαρακτηρίζονται ως υψηλίου κινδύνου επιπλέον μέσα σε αυτά τα εμβόλια επειδή πολύ μεγάλος λόγος γίνεται για το εντιεμβολιαστικό κίνημα και τα side effects τις παρενέργειες που μπορεί να έχει ένα εμβόλιο και αποδίδεται πολλές φορές στις ουσίες που έχουν μέσα τα εμβόλια που είναι γνωστές ως ανοσοενισχητικά στο σερβαρίξ είναι ένα ανοσοενισχητικό το οποίο ονομάζεται MPLA και είναι το μητοξικό ανάλογο του βακτηριακού λιπιπολισαχαρίτη ενώ μέσα στα καρνταζίλ είναι ένα πάρα πολύ κοινό ανοσοενισχητικό που είναι το ιδροξύδιο του αργυλίου και είναι αυτό το οποίο χρησιμοποιείται κατά κόρον στα εμβόλια όχι μόνο τα ανθρώπινα αλλά ακόμα και τα εμβόλια κτινιατρικής χρήσης και ο τρόπος με τον οποίο δουλεύει αυτό το εμβόλιο είναι μέσα από την χημική ανοσία όπως ονομάζεται δηλαδή μέσα από την παραγωγή αντισωμάτων όταν αυτά τα υιοσωμάτια χωριγούνται στον οργανισμό τότε αυτά αναγνωρίζονται από τα β-κύταρα τα οποία μετασχηματίζονται σε πλασματοκύταρα όπως λέγονται και παραγούν αντισώματα τα οποία αυτά τα αντισώματα είναι πάρα πολύ ειδικά για το αντιγόνο που έχει προκαλέσει την παραγωγή τους δηλαδή τι έχουμε στην περίπτωση ενός εμβολίου που έχει το HPV16 μέσα, έχουμε αντισώματα κατά της αιλένα πρωτεΐνης αυτού του ή τους τελέχους και όταν έχει και το 18 έχουμε επίσης υιοσωμάτια που είναι καλυμμένα με την αιλένα του 18 στελέχους άρα έχουμε πολλά αντισώματα κατά των επιφανειακών πρωτεΐνών αυτών των υιών και αυτά τα αντισώματα έχουν εξουδετηρετική ικανότητα δηλαδή συνδέονται επάνω στα υιοσωμάτια στη φυσική μόλινση τα εξουδετερώνουν και δεν αφήνουνε τον ιό όταν μπαίνει μετά δηλαδή στη φυσική λήμωξη να προκαλέσει μόλινση των κυτάρων στις τυβάδες αναλόγως ή στις δερματικές ή στις τυβάδες των βλενογόνων. Απέναντι στη χρήση αυτών των εμβολίων διεθνώς αναπτύχθηκε μια αντιεμβολιαστική στάση εγώ δεν το λέω αυτό κίνημα, αφορούσε ευτυχώς με μονομένες κοινωνικές ομάδες με πεποιθήσεις αν θέλετε λιγάκι εσωστρεφής κοινωνίες και ο κυριότερος λόγος αυτής της τάσης, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, ήταν τάχα ότι όταν γίνει ενημέρωση γι' αυτό τον εμβολιασμό υπάρχει ενδεχομένως ο κίνδυνος τα παιδιά, τα κορίτσια να οθηθούν στην έναρξη της σεξουαλικής δραστηριότητας σε μικρότερη ηλικία γεγονός που νομίζω όμως ότι δεν ευσταθεί καθόλου, γιατί η ενημέρωση και η προστασία ακριβώς το αντίθετο έχεις σαν στόχο. Εκτός τα αποτελέσματα δε αυτών των εμβολιασμών όπως ήδη έχει αναφερθεί ήταν θεαματικά είναι όντως ένα εμβόλιο το οποίο έγινε για να προστατεύσει από τον καρκίνο άμεσα και όχι έμεσα όπως τα εμβόλια για την υπατίτιδα και εδώ σας έχω ένα παράδειγμα από την Αυστραλία όμως αντίστοιχες μελέτες συνολικές υπάρχουν και από την Αγγλία και από τις Σκανδιναβικές χώρες και είναι ανάλογα και εδώ σε αυτό το παράδειγμα φαίνεται ότι η Αυστραλία εφάρμοσε ένα δεκαετές πρόγραμμα εμβολιασμού από το 2007 μέχρι το 2016 και χορηγήθηκαν πάνω από 9 εκατομμύρια δόσεις εμβολίου. Χρησιμοποιήθηκε το καρνταζίλ το τετραπλό σε σχήμα τριών δώσεων και χορηγήθηκε σε κορίτσια 12-13 ετών από το 2007 στη συνέχεια μπήκανε γυναίκες από το 2009 μέχρι η ηλικία σε 26 ετών και στη συνέχεια το 2013 μπήκανε και αγόρια στην ηλικία των 12 έως 13 ετών και τώρα μετά το 2018 η Αυστραλία έχει αποφασίσει ότι θα συνεχίσει το εμβολιαστικό της πρόγραμμα με το ενέαπλο καρνταζίλ με δύο δώσεις. Αναλόγως μπορεί να είναι και τρεις δώσεις αναλόγως της συχνότητας των δώσεων δηλαδή αν ο εμβολιασμός γίνει σε διάστημα μικρότερο των 6 μηνών τότε ίσως να χρειάζεται και τρίτη δώση εμβολίου. Και τα αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας αυτού του προγράμματος έδειξαν μία πάρα πολύ μεγάλη μίωση μεγαλύτερη από 50% των περιστατικών με αλλιώσεις υψηλού βαθμού σε γυναίκες μικρότερες των 20 ετών αλλά και μία σημαντική μίωση σε γυναίκες έως 24 ετών. Επιπλέον, όπως ήταν αναμενόμενο, κατά 77% μειώθηκε η ανύχνευση των δύο στελεχών των HPV16 και 18 που βρισκόταν μέσα στο εμβόλιο, όπως επίσης και των αντιστήχων στελεχών 6 και 11 που ευθύνονται για τα κονδυλώματα σε ετερόφυλους άνδρες και γυναίκες μικρότερες των 21 ετών. Εκτός βέβαια από τα προληπτικά εμβόλια, η έρευνα προσπαθεί να δημιουργήσει και θεραπευτικά εμβόλια και γίνονται πάρα πολλές προσπάθειες. Εδώ σας έχω μόνο δύο παραδείγματα σε μία προσπάθεια να αναπτυχθεί ένα εμβόλιο που ονομάζεται ME-L1, το οποίο αποτελείται από 14 πεπτίδια από τις πρωτεΐνες, τις λειτουργικές που σας έδειξα, όχι από τις δομικές, από τις λειτουργικές πρωτεΐνες του ΥΥ, και ότι αυτά τα πεπτίδια θα είναι κιόλας από 16 διαφορετικούς HPV υπότυπους και η προστασία θα στηρίζεται στο χτίσιμο κυταρικής ανοσίας και μάλιστα κυταρωτοξικής ανοσίας. Και επίσης ένα άλλο εμβόλιο στο οποίο έχει μπει σε κλινικές μελέτες, αλλά ακόμη δεν έχουμε ακούσει τελικά αποτελέσματα παρότι έχει παρέλθει ο χρόνος που είπαν ότι θα ανακοινώσουν τα αποτελέσματα, αφορά σε ένα εμβόλιο τρίτης γενιάς, το οποίο είναι ένα DNA εμβόλιο, δηλαδή δεν είναι η πρωτεΐνη ή ο σχηματισμός του ΥΥ, αλλά είναι ένα πλασμίδιο αυτό που ενίεται, το οποίο φέρει τα γονίδια για διάφορες πρωτεΐνες των HPV 16 και 18, δηλαδή αυτών που ευθύνονται για το 80% περίπου των καρκίνων του τραχείλου, και ότι θα χρησιμοποιηθεί για δύσκολες περιπτώσεις όπως είναι ο παιδιατρικός καρκίνος. Και αυτά τα εμβόλια εδώ πέρα μπορείτε να δείτε σε αυτό το σχήμα, επιθυμούν, θέλουν να επάγουν κυταρικού τύπου ανωσοαπόκριση, που σημαίνει ότι όταν παρουσιαστούν τα αντιγόνα από τα κύταρα ταδενδρετικά, αυτά τα αντιγόνα εδώ πέρα θα παρουσιαστούν επάνω σε CD4 ταφ κύταρα τα οποία βοηθούν και τα CD8 τα κυταρωτοξικά, και θα δημιουργηθούν κύταρα δράστες τα οποία έχουν την ικανότητα να σκοτώσουν άμεσα τα μολυσμένα κύταρα. Ναι βεβαίως κλείνω λέγοντας ότι αυτά τα δύο εργαλεία, δηλαδή τα εμβόλια που έχουν ανακτηχθεί παρά του ότι τα εμβόλια αυτά αν θέλετε δεν αντιμετωπίζουν όλους τους τύπους των HPV ιών, αλλά όμως αντιμετωπίζουν την πλειοψηφία των ιών που ευθύνονται για το μεγάλο ποσοστό του καρκίνου του τραχείλου, σε συνδυασμό μεταμοριακά εργαλεία τα οποία έχει τώρα στη διάθεσή της η ερευνητική και επιστημονική κοινότητα, μπορούν να επιτελέσουν δύο βασικούς στόχους. Τα δικά μου αποτελέσματα είναι σε επαγγόσμιο επίπεδο, δηλαδή συμπεριλαμβανομένον των χωρών των αναπτυσσόμενων, ότι μέχρι το 2050 θα μπορούμε να έχουμε μια μείωση στο 50% των περιστατικών του καρκίνου και μέχρι το 2100 θα μπορούσαμε να οδηγηθούμε σε εξάλειψη αυτής της ασθένειας από τον κόσμο. Σας ευχαριστώ πολύ.
|
| _version_ |
1782816235979800576
|
| description |
: Υπόσχεσαι, κύριέ μου, για την πρόσκληση του Διοικητικού Συμβούλιου του ΚΕΦΗ και την κυρία Γραμματόβουλου ιδιαίτερος. Και μετά από αυτές τις πολύ ωραίες ομιλίες που ακούσαμε, εντάξει, εμείς οι βιολόγοι αισθανόμαστε κάπως, αλλά θα προσπαθήσουμε. Λοιπόν, ναι. Υπόσχεσαι, κύριέ μου, για την πρόσκληση του Διοικητικού Συμβούλιου του ΚΕΦΗ και την κυρία Γραμματόβουλου ιδιαίτερος. Και μετά από αυτές τις πολύ ωραίες ομιλίες που ακούσαμε, εντάξει, εμείς οι βιολόγοι αισθανόμαστε κάπως, αλλά θα προσπαθήσουμε. Λοιπόν, ναι, εγώ θα σας μιλήσω για τα εμβόλια κατά των ιών των θυλωμάτων και θα σας πω ότι η ιή αυτή είναι πάλι η ιή στη φύση και δερματικές αλλοιώσεις που συνδέονται με αυτούς τους ιούς των Ρωμαίων και έτσι, όλη η ερευνητική κοινότητα πίστευε ότι αυτή η ιή είναι πάρα πολύ παλή. Τελευταία, μια δημοσίευση του 2016 έδωσε την δυνατότητα ταυτοποίησης ενός ιού των θυλωμάτων, όσο και αν φαίνεται περίεργο, στο Σπάρου Σαουράτα, που είναι η κοινή τσιπούρα, σε νόσο λεμφοκίστης και αυτό απέδειξε στην κοινότητα και σε όλο τον κόσμο ότι η ιή αυτή είναι η ιή που υπάρχουν στη φύση πάνω από 450 εκατομμύρια χρόνια. Η έρευνα σχετικά με αυτούς τους ιούς, όπως ήδη έχει αναφερθεί από τον κ. Αγοραστό, άρχισε στις αρχές του 20ου αιώνα και το 1933 υπήρξε μια δημοσίευση, η οποία έδειχνε ότι ένας ιός που ανήκει σε αυτή την οικογένεια των ιών, των θυλωμάτων, ανακαλύφτηκε στο άγριο κουνέλι, βλέπετε αυτό εδώ το κουνέλι, που έχει αυτές τις περίεργες προεκβολές που μοιάζουν με κέρατα και οι ερευνητές εκείνου του καιρού πήραν ιστούς από αυτές τις δερματοειδείς εκβολές και έκαναν εκχύλισμα και το χωρίγησαν σε υγιή κουνέλια και τα κουνέλια ανέπτυξαν τέτοιες δερματικές αλλιώσεις με αυτό τον τρόπο, τότε που η τεχνολογία ήταν πίσω και δεν μπορούσαν να γίνουν άμεσες παρατηρήσεις και επιστοποιήσεις της ύπαρξης ας πούμε των ιών και γενικότερα των παφογόνων, απέδειξαν ότι αυτό οφείλεται, συσχετίζεται με ιό και ότι δεν είναι κάτι άλλο. Και το 1985 αυτός ο ιός ο οποίος και χρησιμοποιήθηκε πάρα πολύ σε ερευνητικές προσπάθειες έγινε η αλληλούχησή του. Παράλληλα το 1939 έγινε μια συσχέτιση μιας δερματικής δυσπλασίας η οποία είχε περιγραφεί για πρώτη φορά το 1922 και συσχετίστηκε αυτή η δυσπλασία με ιούς των θυλωμάτων και σήμερα είναι γνωστό, βλέπετε εδώ πέρα οι αλληλούσεις αυτές που δημιουργούνται στα χέρια και στα πόδια και αυτοί οι άνθρωποι περιγράφονται σαν άνθρωποι με ρίζες γιατί δημιουργούνται μεγάλες προεκβολές. Σήμερα είναι γνωστό, υπάρχουν περίπου 200 τέτοιες περιπτώσεις σε όλο τον κόσμο, μοιάζει να είναι οικογενείς, να είναι οικογενές στο νόσυμα, δηλαδή παρατηρείται μεταξύ των γονιών και των παιδιών και είναι γνωστό σήμερα ότι οφείλεται ότι συνδέεται ας πούμε και με γονιδιακές μεταλλάξεις που βρίσκονται στο 17ο χρωμόσωμα και αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν, να αναπτύξουν όπως έλεγε και ο κ. Χρούσος κυταρικές ανοσίες αποτελεσματικές με αποτέλεσμα ο ιός να καταβάλει το ανοσολογικό του σύστημα και να κάνει σοβαρές ασθένειες. Ιστορικά η ανήθνευση των ιοσωματίων με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο που χρειάζεται για να τους δεις σε έναν ιστό έγινε το 1949 σε ιστούς από κονδυλώματα και το 1963 περιγράφηκε για πρώτη φορά το υικό γένομα. Μετά στη δεκαετία του 70, όπως ήδη έχει αναφερθεί, μία ομάδα από τη Γερμανία με αρχηγό τον Zorhosen έκανε την υπόθεση αρχικά ότι ο καρκίνος του τραχείλου συνδέεται με τους ιούς των θυλωμάτων και σε μία δεκαετία η πρώτη επιδημιολογική μελέτη δημοσιεύτηκε το 1987 από αυτή την ομάδα ότι σε 10.000 περίπου pub tests τα οποία εξέτασαν για την παρουσία διαφόρων ιών των θυλωμάτων βρέθηκε ότι πραγματικά η υπόθεση επαληθεύτηκε ότι ο καρκίνος δηλαδή του τραχείλου συνδέεται με τους ιούς των θυλωμάτων. Για αυτή την εργασία του ο συγκεκριμένος ερευνητής τιμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ της Ιατρικής το 2008. Σήμερα λοιπόν είναι γνωστό ότι αυτή η ΥΗ των θυλωμάτων είναι οικοσαεδρική μικρή σφαιρική σφαιρικές δομές, δεν έχουν διάμετρο μεγαλύτερη από 55 νανόμετρα και όπως καταλαβαίνετε χρειαζόταν η ανακάλυψη του ηλεκτρονικού μικροσκοπίου για να μπορεί να επιταχυνθεί η έρευνα γύρω από αυτούς τους ιούς όπως και γενικότερα και με τους άλλους ιούς. Είναι οι ΥΗ που θεωρείται ότι δεν έχουνε φάκελο και το γενετικό τους υλικό είναι DNA δίκλωνο κύκλικο γενομικό υλικό. Βρίσκονται, απαντώνται σε πτηνά, σερπετά και σε θυλαστικά μεταξύ των οποίων φυσικά και ο άνθρωπος και χαρακτηρίζονται από υψηλή εξειδίκευση. Δηλαδή σημαίνει ότι δεν μολύνουν οι ΥΗ μεταξύ των ιδών, δηλαδή δεν συμβαίνει αυτό που βλέπουμε στη γρύπη παραδείγματος χάρη να περνούν οι ΥΗ από άλλα είδη στον άνθρωπο. Επίσης θεωρούνται ΥΗ σταθεροί, δηλαδή εξελικτικά δεν έχουν παρατηρηθεί μεγάλες γονιδιακές μεταβολές. Δηλαδή δεν έχουν αυτή τη μεταλλαξιμότητα που παρατηρείται στους ΥΗς της γρύπης και επίσης δείχνουν εξαιρετικό τροπισμό, δηλαδή δεν μολύνουν όποιοδήποτο κύταρο ξενιστή, αλλά αγαπούν να μολύνουν τα επιθυλιακά κύταρα που βρίσκονται στους βλενογόνους και τα κερατινοκύταρα που βρίσκονται στην επιδερμίδα. Δεν καλλιεργούνται in vitro, δηλαδή δεν έχουν αναπτυχθεί συστήματα καλλιέργειας των υιών και αυτό επιβράδινε, αν θέλετε, την ερευνητική εξέλιξη πάνω στο θέμα, αλλά όμως έχει βρεθεί ότι με την ανάπτυξη της τεχνολογίας και με τη γενετική μηχανική μπορούν να παραχθούν οι οσωμάτια. Έτσι, λοιπόν, το γενετικό τους υλικό, όπως είπαμε, είναι ένα κυκλικό DNA, το οποίο έχει 5.500 με 8.500 ζεύγι βάσεων, ανάλογα με το είδος του υιού, και κωδικοποιεί, εκεί απάνω, είναι όλη η γενετική πληροφορία, η οποία δίνει κωδικοποιεί για δύο δομικές πρωτεΐνες, την L1 και την L2. Τις αναφέρω γιατί θέλω να τις χρησιμοποιήσω παρακάτω στα εμβόλια. Και αυτές οι πρωτεΐνες, οι δομικές πρωτεΐνες, σχηματίζουν την κάψα του υιού. Η δε πρωτεΐνη L1 είναι η κύρια καψιδιακή πρωτεΐνη, η οποία καλύπτει τον υιό σε ποσοστό μεγαλύτερο από 80%, γύρω στο 83%. Επίσης, μέσα στο γωνιδίωμα του υιού, εδράζονται τα γωνίδια για έξι άλλες πρωτεΐνες, οι οποίες είναι λειτουργικές πρωτεΐνες και είναι εκείνες οι οποίες δίνουν τη δυνατότητα στον υιό να αντιγράφεται, να μεταγράφεται και γενικώς να επιβιώνει μέσα στα κύτταρα ξενιστή. Αν αναφερθούμε τώρα στους υιούς θυλωμάτων του ανθρώπου, αυτά που τόση ώρα λέμε HPV, σήμερα είναι γνωστό ότι υπάρχουν πάνω από 200 διαφορετικά είδη, τα οποία κατατάσσονται σε πέντε γένη και βλέπετε εδώ πέρα και τα άτομα που έχει το κάθε γένος. Και αυτοί οι υίοι, οι οποίοι θεωρούνται ότι συνδέονται με τον καρκίνο του τραχείλου της μήτρας και θεωρούνται κιόλας υψηλού κινδύνου, είναι 12 υίοι, μέχρι τώρα αυτοί έχουν προσδιοριστεί, οι οποίοι ανήκουν σε αυτή την ομάδα των απαπηλωμαϊών. Και σε αυτή την ίδια η ομάδα βρίσκονται και οι υίοι αυτοί που βλέπετε εδώ πέρα, αυτά τα στελέχη, τα οποία θεωρούνται πιθανόν ογκογόνοι, αλλά επιπλέον υπάρχουν υίοι που δεν είναι ογκογόνοι, όπως είναι ο 6 και ο 11 που ευθύνονται για τα περισσότερα περιστατικά των κονδυλωμάτων, καθώς και ορισμένη δραματική υίη. Εδώ βλέπετε, όπως έχετε ακούσει και από τους προηγούμενους ομιλητές, ότι κάποια συγκεκριμένα στελέχη, κάποιοι ορισμένοι υπότυποι ευθύνονται έως και στο 85% των καρκίνων του τραχείλου. Η μετάδοση τους είναι με επαφή, συμπεριλαμβανομένη και της σεξουαλικής επαφής, και τα επιδημιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι το 90% των γυναικών και το 80% των ανδρών, κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής τους ζωής, της σεξουαλικής τους δραστηριότητας, θα μολυνθούν από ένα τέτοιο υιό ή και περισσότερους υιους, και ότι από τις γυναίκες που θα μολυνθούν, το 50% αυτών των μολύνσεων θα αφορούν σε υιούς υψηλού κινδύνου. Και ότι η μόλινση αυτή, η θετικοποίηση δηλαδή με τους υιούς των θυλωμάτων, κατά 74% θα συμβούν σε ηλικίες γυναικών μεταξύ 18 και 26 ετών, και αυτό φυσικά εξηγείται εξαιτίας της έναρξης της σεξουαλικής δραστηριότητας των ατόμων. Όμως, αυτή η θετικοποίηση, η μόλινση αν θέλετε, δεν σημαίνει ότι θα οδηγηθούμε, οπωσδήποτε, σε έναν καρκίνο, γιατί η μόλινση, τα περιστατικά δηλαδή που δείχνουν ότι έχουμε ένα θετικό αποτέλεσμα της ύπαρξης του υιού, όπως αναφέρθηκε προηγουμένα, μπορεί να δώσει βελτίωση αυτού του αποτελέσματος χωρίς να δώσει καμία αλλείωση, καμία καρκινική αλλαγή στα κύτερα σε ποσοστό που είναι περισσότερο από 90%, αλλά ακόμα και αν παρατηρηθούν αλλειώσεις χαμηλού βαθμού, έχουμε την περίπτωση να έχουμε βελτίωση αυτών των περιπτώσεων σε ποσοστό μεγαλύτερο του 75%, και όταν έχουμε και αλλειώσεις υψηλού βαθμού, δεν σημαίνει πάλι ότι έχουμε καρκίνο ή οπωσδήποτε θα προχωρήσουμε σε κατάσταση καρκίνου, γιατί ένα μεγάλο μέρος από αυτά τα περιστατικά μπορούν επίσης να παρουσιάσουν βελτίωση. Φυσικά, όσο αυξάνεται η κυταρική αλλείωση, τόσο μειώνονται τα ποσοστά του να έχει ο οργανισμός τη δυνατότητα να γυρίσει προς τα πίσω την κατάσταση και να ελέγξει το νόσημα. Όμως, σίγουρα, ο καρκίνος του τραχείλου της μήτρας είναι ένας καρκίνος που μπορεί να αποφευχθεί και μπορεί να προφυλαχθούμε από αυτόν και όλη η ερευνητική δραστηριότητα η οποία έγινε στο παρελθόν έχει αποδώσει καρπούς υπό την έννοια ότι η μεταφραστική του έρευνα έχει δώσει προϊόντα, έχει δώσει εμβόλια και έχει δώσει αξιόπιστα εργαλεία διαγνωστικά. Εάν το δούμε εδώ σε αυτό το χάρτη, ο οποίος είναι χάρτης του Ισπανγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, φαίνεται με λίγο διαφοροποιημένα βέβαια γιατί εξαρτάται από το χρόνο που καταγράφονται αυτά τα στοιχεία. Αυτός είναι χάρτης του 2018. Φαίνεται ότι οι περιπτώσεις καρκίνου σε όλο τον κόσμο, βλέπετε το νούμερο είναι εδώ, 527, φαίνεται ότι έχει μια θνητότητα η οποία φτάνει στο 50%. Όμως αυτό το ποσοστό επηρεάζεται σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό από τα στοιχεία των αναπτυσσόμενων δυστυχώς χωρών. Εάν τώρα δούμε από την ανωσολογική πλευρά τι γίνεται στον οργανισμό, σε ένας τέτοιος ιός των θυλωμάτων B μέσα σε αυτό εδώ έχω ένα παράδειγμα που αφορά έναν ιό τον 6 ή τον 11, έναν ιό δηλαδή που δείχνει τροπισμό σε κερατινοκύτερα της επιδερμίδας, αλλά κάτι ανάλογο συμβαίνει και όταν ένας ιός, όπως είναι ο 16 και ο 18 παραδείγματος χάρη, που θεωρούνται ότι είναι οι κύριοι που δημιουργούν τον καρκίνο του τραχείλου της μύτρας, όταν μολύνουν αντιστοίχα επιθυλιακά κύταρα. Όταν λοιπόν αυτός ο ιός μπει μέσα στο κύταρο, τότε αυτό το μολυσμένο κύταρο αρχίζει και βγάζει στην επιφάνεια του πρωτεΐνες του ιού, καθώς και επίσης κομματάκια από τις πρωτεΐνες του ιού, τα λεγόμενα πεπτίδια, τα οποία τα παρουσιάζει πάνω στην επιφάνεια του μαζί με αυτά τα μόρια που λέγονται μόρια του μίζωνος συμπλέγματος ιστοσυμβατότητος. Για να αποκριθεί ένας οργανισμός σε οποιοδήποτε παθογόνο πρέπει τα κύταρα, τα αυτά τα δικά μας του οργανισμού μας, να μπορούν να κάνουν μερική αναγνώριση των κυτάρων που παρουσιάζουν τα αντιγόνα του παθογόνου. Και σε αυτή την περίπτωση τότε στον κλάδο της έμφυτης ανοσίας, όπως αναφέρθηκε και από τον κύριο Χρούσο, κύταρα που ονομάζονται φυσικοί φωνιάδες, μια σχηματική παράσταση τέτοιων κυτάρων, έρχονται σε σύναψη με τα μολυσμένα κύταρα, όπως λέγεται, και τότε αυτά τα κύταρα δραστηριοποιούνται και μπορούν να σκοτώσουν τα μολυσμένα κερατίνο κύταρα, έτσι, παράγοντας εντερφερόνι γ. Το λέω αυτό γιατί εντερφερόνι γ είναι μια κυταροκίνη που όλος ο κόσμος πια ακούει για τις κυταροκίνες, μια κυταροκίνη κλειδή, μια κυταροκίνη δηλαδή που μπορεί να ρυθμίσει την απόκριση, εποφελία του ασθενούς ή η απουσία της κατά του ελέγχου της λίμοξης. Παραλλήλως, από αυτά τα κύταρα βγαίνουν προϊόντα, είτε με τη μορφή εκκρινόμενων πρωτεϊνών, είτε με τη μορφή εξωσωμάτων, όπως τον τελευταίο καιρό γίνεται μεγάλη αναφορά στη διεθνή βιβλιογραφία, δηλαδή σχηματισμών που μέσα υπάρχουν πρωτεΐνες ας πούμε του ΥΥ. Και αυτά προσλαμβάνονται από μία κατηγορία κυτάρων που ονομάζονται εδώ πέρα Langerhans, στην περίπτωση είναι κύταρα της έμφη της ανοσίας που βρίσκονται στην επιδερμίδα, αλλά αντιστοίχως τέτοια κύταρα υπάρχουν και στους βλενογόνους όπως και λέγονται δεντρητικά κύταρα και ονομάζονται έτσι εξαιτίας αυτών των προεκβολών που έχουν γύρω γύρω. Αυτά λοιπόν τα κύταρα έχουν μία δυνατότητα, να παίρνουν αυτά τα αντιγόνα, να τα επεξεργάζονται με δύο μηχανές που διαθέτουν και να τα παρουσιάζουν στην επιφάνεια τους και τότε κινητοποιούν τα κύταρα του ανοσολογικού συστήματος, όπως είναι τα ταφ κύταρα, τα ταφ λεμφοκύταρα στην κατηγορία των CD4 ταφ λεμφοκύταρων που θεωρούνται κύταρα βοηθή. Αυτά τα κύταρα παράγουν εντερφερόν η γάμα επίσης και διαφοροποιούνται προς έναν τύπο που ονομάζεται TH1 τύπος και μπορεί τότε να γίνει έλαγχος της λίμοξης και να σταματήσει η επιμόλυνση και ο πολλαπλασιασμός του ιού και η επιμόλυνση διπλανών παρακείμενων κυτάρων. Όταν όμως για λόγους που ένα μέρος από αυτούς τους λόγους έχουνε ευρεθεί, ένα μέρος παραμένει αδιευκρίνηστο, δεν μπορεί ο οργανισμός, δεν κινητοποιούνται οι μηχανισμοί της έμφυτης ανοσίας, όπως είναι εδώ πέρα και αυτά μένουν, οι φυσικοί φωνιάδες μένουν σαν να μην μπορούν να κάνουν αναγνώριση του εχθρού που μπήκε μέσα στον οργανισμό, τότε απ' ουσία δεν παράγεται εντερφερόνι γ, που είναι όπως σας είπα κυταροκίνη κλειδί, και τα ΣΤ4 τα φλεμφοκύταρα τα οποία ενεργοποιούνται ανήκουν στην κατηγορία τύπου 2, τα οποία κάνουν αυτό το γύρισμα, που ακούσατε και από τον κ. Χρουσοναλέη, που επηρεάζεται και από το στρες, δεν δείχνει τώρα αυτό, στον τύπο Th2, που δίνει ευνοείτη χημική ανοσία αλλά δεν ευνοεί την κυταρική ανοσία και τότε σε αυτή την περίπτωση έχουμε ανάπτυξη νοσίματος. Ακριβώς βέβαια σε αυτή την ικανότητα και σε αυτή τη δυνατότητα που έχει το ανοσολογικό σύστημα να βλέπει τον εισβολέα και να αποκρίνεται και να μπορεί να τον καταστρέφει, ακριβώς σε αυτή την ιδιότητα του οργανισμού στηρίζεται η χρήση ενός εμβολίου και εδώ στην περίπτωση των εμβολίων που έχουν αναπτυχθεί κατά των ανθρώπινων θυλωμάτων, κατά των HPV, έχουμε εκμεταλλευτεί τη δυνατότητα να μπορούν αυτοί οι ΥΥ να δημιουργούνται αυτορμήτως μέσα σε ένα περιβάλλον, εν βίτρο, ένα εργαστηριακό περιβάλλον κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες και συγκεκριμένα τι έχει ευρεθεί μέχρι τώρα. Ότι ένα κομματάκι που βρίσκεται αυτό, ας πούμε είναι το DNA του υιού, το δίκλωνο που είπαμε, ένα κομματάκι αυτό το οποίο είναι μία αλληλουχία του γενόματος που κωδικοποιεί για την ελλένα πρωτεΐνη, τώρα οι επιστήμονες μπορούν να την πάρουν, να την βάλουν μέσα σε έναν πλασμηδιακό φορέα όπως λέγεται, εδώ μέσα σε ένα πλασμίδιο, να επιμολύνουν κύταρα με αυτό το πλασμίδιο όπως είναι κύταρα ζύμις ή σαχαρομίκητες κλπ. ή ακόμα και κύταρα εντόμων και τότε να γίνει παραγωγή και έκριση αυτής της πρωτεΐνης της οποίας το γονείδιο βάλαμε μέσα, στην προοκειμένη περίπτωση της πρωτεΐνης ΕΛΕΝΑ που όπως σας είπα καλύπτει πάνω από το 80% της υγικής κάψας και να έχουμε έναν αυθόρμητο σχηματισμό υιοσωματίων τα οποία αυτά οι υιοσωμάτια είναι γυμνά, δηλαδή έχουν το σχηματισμό του υιού αλλά δεν έχουν μέσα το γενετικό υλικό, άρα δεν μπορούν να προκαλέσουν λήμωξη δεν μπορούν να πολλαπλασιαστούν ακριβώς αυτό το υλικό είναι το υλικό που βρίσκεται μέσα στο εμβόλιο και εάν το δούμε αυτό στην εξέλιξη και στην πρόοδο της τεχνολογίας για την ανάπτυξη διαφόρων εμβολίων τα οποία τα εμβόλια σε γενικές γραμμές διοείται ότι είναι τριών γενεών, η πρώτη γενεά των εμβολίων απαρτίζεται από εμβόλια που το ίδιο το παθογόνο σε μία μορφή νεκρή ή εξαστινημένη είναι μέσα στο εμβόλιο σε αυτή την περίπτωση έχουμε ένα εμβόλιο δεύτερης γενιάς όπως ονομάζεται όπου μέσα στο εμβόλιο δεν έχουμε το ίδιο το παθογόνο άρα δεν έχουμε όλους αυτούς τους κινδύνους που συνεπάγεται ένα παθογόνο μέσα στο εμβόλιο αλλά έχουμε ένα σχηματισμό που μοιάζει και μάλιστα είναι πολύ καλύτερος από μία διαλυτή πρωτεΐνη γιατί υπάρχουν και ανασυνδυασμένα εμβόλια με διαλυτές πρωτεΐνες που προσωμιάζει τον ιό και ο οργανισμός μπορεί να τον αντιληφθεί με πάρα πολύ μεγαλύτερη ευκολία από τη μία διαλυτή πρωτεΐνη είναι ένα εμβόλιο δεύτερης γενιάς μοιάζει στην φιλοσοφία του σχηματισμού και με τα εμβόλια που έγιναν για την υπατίτητα και αυτά τα εμβόλια δημιουργήθηκαν το 2006 και κυκλοφορούν όπως όλοι ενδεχομένως ξέρετε στο εμπόριο τρία εμβόλια το σερβαρίξ το οποίο είναι διδύναμο και έχει μέσα δύο στελέχη του ιού το 2016 και το 2018 που όπως και προηγούμενα ακούσατε ευθύνεται για ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των περιστατικών του καρκίνου του τραχείλου και τα δύο καρνταζίλ το τετραδύναμο και το ενναιαδύναμο το τετραδύναμο εκτός από αυτούς τους δύο τύπους έχει και τους δύο τύπους που προκαλούν τα κονδυλώματα τον 6 και τον 11 ενώ το ενναιαπλό έχει επιπλέον άλλους 5 ιούς από αυτούς που χαρακτηρίζονται ως υψηλίου κινδύνου επιπλέον μέσα σε αυτά τα εμβόλια επειδή πολύ μεγάλος λόγος γίνεται για το εντιεμβολιαστικό κίνημα και τα side effects τις παρενέργειες που μπορεί να έχει ένα εμβόλιο και αποδίδεται πολλές φορές στις ουσίες που έχουν μέσα τα εμβόλια που είναι γνωστές ως ανοσοενισχητικά στο σερβαρίξ είναι ένα ανοσοενισχητικό το οποίο ονομάζεται MPLA και είναι το μητοξικό ανάλογο του βακτηριακού λιπιπολισαχαρίτη ενώ μέσα στα καρνταζίλ είναι ένα πάρα πολύ κοινό ανοσοενισχητικό που είναι το ιδροξύδιο του αργυλίου και είναι αυτό το οποίο χρησιμοποιείται κατά κόρον στα εμβόλια όχι μόνο τα ανθρώπινα αλλά ακόμα και τα εμβόλια κτινιατρικής χρήσης και ο τρόπος με τον οποίο δουλεύει αυτό το εμβόλιο είναι μέσα από την χημική ανοσία όπως ονομάζεται δηλαδή μέσα από την παραγωγή αντισωμάτων όταν αυτά τα υιοσωμάτια χωριγούνται στον οργανισμό τότε αυτά αναγνωρίζονται από τα β-κύταρα τα οποία μετασχηματίζονται σε πλασματοκύταρα όπως λέγονται και παραγούν αντισώματα τα οποία αυτά τα αντισώματα είναι πάρα πολύ ειδικά για το αντιγόνο που έχει προκαλέσει την παραγωγή τους δηλαδή τι έχουμε στην περίπτωση ενός εμβολίου που έχει το HPV16 μέσα, έχουμε αντισώματα κατά της αιλένα πρωτεΐνης αυτού του ή τους τελέχους και όταν έχει και το 18 έχουμε επίσης υιοσωμάτια που είναι καλυμμένα με την αιλένα του 18 στελέχους άρα έχουμε πολλά αντισώματα κατά των επιφανειακών πρωτεΐνών αυτών των υιών και αυτά τα αντισώματα έχουν εξουδετηρετική ικανότητα δηλαδή συνδέονται επάνω στα υιοσωμάτια στη φυσική μόλινση τα εξουδετερώνουν και δεν αφήνουνε τον ιό όταν μπαίνει μετά δηλαδή στη φυσική λήμωξη να προκαλέσει μόλινση των κυτάρων στις τυβάδες αναλόγως ή στις δερματικές ή στις τυβάδες των βλενογόνων. Απέναντι στη χρήση αυτών των εμβολίων διεθνώς αναπτύχθηκε μια αντιεμβολιαστική στάση εγώ δεν το λέω αυτό κίνημα, αφορούσε ευτυχώς με μονομένες κοινωνικές ομάδες με πεποιθήσεις αν θέλετε λιγάκι εσωστρεφής κοινωνίες και ο κυριότερος λόγος αυτής της τάσης, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, ήταν τάχα ότι όταν γίνει ενημέρωση γι' αυτό τον εμβολιασμό υπάρχει ενδεχομένως ο κίνδυνος τα παιδιά, τα κορίτσια να οθηθούν στην έναρξη της σεξουαλικής δραστηριότητας σε μικρότερη ηλικία γεγονός που νομίζω όμως ότι δεν ευσταθεί καθόλου, γιατί η ενημέρωση και η προστασία ακριβώς το αντίθετο έχεις σαν στόχο. Εκτός τα αποτελέσματα δε αυτών των εμβολιασμών όπως ήδη έχει αναφερθεί ήταν θεαματικά είναι όντως ένα εμβόλιο το οποίο έγινε για να προστατεύσει από τον καρκίνο άμεσα και όχι έμεσα όπως τα εμβόλια για την υπατίτιδα και εδώ σας έχω ένα παράδειγμα από την Αυστραλία όμως αντίστοιχες μελέτες συνολικές υπάρχουν και από την Αγγλία και από τις Σκανδιναβικές χώρες και είναι ανάλογα και εδώ σε αυτό το παράδειγμα φαίνεται ότι η Αυστραλία εφάρμοσε ένα δεκαετές πρόγραμμα εμβολιασμού από το 2007 μέχρι το 2016 και χορηγήθηκαν πάνω από 9 εκατομμύρια δόσεις εμβολίου. Χρησιμοποιήθηκε το καρνταζίλ το τετραπλό σε σχήμα τριών δώσεων και χορηγήθηκε σε κορίτσια 12-13 ετών από το 2007 στη συνέχεια μπήκανε γυναίκες από το 2009 μέχρι η ηλικία σε 26 ετών και στη συνέχεια το 2013 μπήκανε και αγόρια στην ηλικία των 12 έως 13 ετών και τώρα μετά το 2018 η Αυστραλία έχει αποφασίσει ότι θα συνεχίσει το εμβολιαστικό της πρόγραμμα με το ενέαπλο καρνταζίλ με δύο δώσεις. Αναλόγως μπορεί να είναι και τρεις δώσεις αναλόγως της συχνότητας των δώσεων δηλαδή αν ο εμβολιασμός γίνει σε διάστημα μικρότερο των 6 μηνών τότε ίσως να χρειάζεται και τρίτη δώση εμβολίου. Και τα αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας αυτού του προγράμματος έδειξαν μία πάρα πολύ μεγάλη μίωση μεγαλύτερη από 50% των περιστατικών με αλλιώσεις υψηλού βαθμού σε γυναίκες μικρότερες των 20 ετών αλλά και μία σημαντική μίωση σε γυναίκες έως 24 ετών. Επιπλέον, όπως ήταν αναμενόμενο, κατά 77% μειώθηκε η ανύχνευση των δύο στελεχών των HPV16 και 18 που βρισκόταν μέσα στο εμβόλιο, όπως επίσης και των αντιστήχων στελεχών 6 και 11 που ευθύνονται για τα κονδυλώματα σε ετερόφυλους άνδρες και γυναίκες μικρότερες των 21 ετών. Εκτός βέβαια από τα προληπτικά εμβόλια, η έρευνα προσπαθεί να δημιουργήσει και θεραπευτικά εμβόλια και γίνονται πάρα πολλές προσπάθειες. Εδώ σας έχω μόνο δύο παραδείγματα σε μία προσπάθεια να αναπτυχθεί ένα εμβόλιο που ονομάζεται ME-L1, το οποίο αποτελείται από 14 πεπτίδια από τις πρωτεΐνες, τις λειτουργικές που σας έδειξα, όχι από τις δομικές, από τις λειτουργικές πρωτεΐνες του ΥΥ, και ότι αυτά τα πεπτίδια θα είναι κιόλας από 16 διαφορετικούς HPV υπότυπους και η προστασία θα στηρίζεται στο χτίσιμο κυταρικής ανοσίας και μάλιστα κυταρωτοξικής ανοσίας. Και επίσης ένα άλλο εμβόλιο στο οποίο έχει μπει σε κλινικές μελέτες, αλλά ακόμη δεν έχουμε ακούσει τελικά αποτελέσματα παρότι έχει παρέλθει ο χρόνος που είπαν ότι θα ανακοινώσουν τα αποτελέσματα, αφορά σε ένα εμβόλιο τρίτης γενιάς, το οποίο είναι ένα DNA εμβόλιο, δηλαδή δεν είναι η πρωτεΐνη ή ο σχηματισμός του ΥΥ, αλλά είναι ένα πλασμίδιο αυτό που ενίεται, το οποίο φέρει τα γονίδια για διάφορες πρωτεΐνες των HPV 16 και 18, δηλαδή αυτών που ευθύνονται για το 80% περίπου των καρκίνων του τραχείλου, και ότι θα χρησιμοποιηθεί για δύσκολες περιπτώσεις όπως είναι ο παιδιατρικός καρκίνος. Και αυτά τα εμβόλια εδώ πέρα μπορείτε να δείτε σε αυτό το σχήμα, επιθυμούν, θέλουν να επάγουν κυταρικού τύπου ανωσοαπόκριση, που σημαίνει ότι όταν παρουσιαστούν τα αντιγόνα από τα κύταρα ταδενδρετικά, αυτά τα αντιγόνα εδώ πέρα θα παρουσιαστούν επάνω σε CD4 ταφ κύταρα τα οποία βοηθούν και τα CD8 τα κυταρωτοξικά, και θα δημιουργηθούν κύταρα δράστες τα οποία έχουν την ικανότητα να σκοτώσουν άμεσα τα μολυσμένα κύταρα. Ναι βεβαίως κλείνω λέγοντας ότι αυτά τα δύο εργαλεία, δηλαδή τα εμβόλια που έχουν ανακτηχθεί παρά του ότι τα εμβόλια αυτά αν θέλετε δεν αντιμετωπίζουν όλους τους τύπους των HPV ιών, αλλά όμως αντιμετωπίζουν την πλειοψηφία των ιών που ευθύνονται για το μεγάλο ποσοστό του καρκίνου του τραχείλου, σε συνδυασμό μεταμοριακά εργαλεία τα οποία έχει τώρα στη διάθεσή της η ερευνητική και επιστημονική κοινότητα, μπορούν να επιτελέσουν δύο βασικούς στόχους. Τα δικά μου αποτελέσματα είναι σε επαγγόσμιο επίπεδο, δηλαδή συμπεριλαμβανομένον των χωρών των αναπτυσσόμενων, ότι μέχρι το 2050 θα μπορούμε να έχουμε μια μείωση στο 50% των περιστατικών του καρκίνου και μέχρι το 2100 θα μπορούσαμε να οδηγηθούμε σε εξάλειψη αυτής της ασθένειας από τον κόσμο. Σας ευχαριστώ πολύ.
|
