| Εργαστηριακή άσκηση 5: Σήμερα, λοιπόν, θα μιλήσουμε για την ογκωμέτρηση. Η ογκωμέτρηση είναι μια διαδικασία που χρησιμοποιείται αρκετές φορές, και από εσάς εδώ πέρα στα πλαίσια του προγράμματος που δώσατε, αλλά και στις δουλειές τις καθημερινές. Αυτές που κάνουμε ως έργο, η χημική, η φαρμακοποίηση, όπως λέμε, στις δουλειές τις καθημερινές. Αυτές οι δουλειές που κάνουμε στις δουλειές τις καθημερινές. Ως έργο, η χημική, η φαρμακοποίηση και οι άλλοι, που χρειάζονται να προσδιορίσουν την περιεκτικότητα κάποιου δείγματος σε κάτι. Θα μου πείτε την περιεκτικότητα και σε τι κάτι. Ας πούμε την απλή περίπτωση. Υπάρχουν κάποια χαπάκια βιταμινούχα και λέει εκεί πέρα, αυτό περιέχει και 50 μιλιγγραμμς ήδηρο. Περιέχει? Έρχεται κάποιος και λέει, δεν ξέρω. Έχουμε τρόπο να προσδιορίσουμε αν περιέχει ή δεν περιέχει το χαπάκι αυτό 50 μιλιγγραμμς ήδηρο. Πρέπει να κάνουμε μια διαδικασία με την οποία να πιάσουμε αυτόν τον ήδηρο και να του κάνουμε μια αντίδραση. Κάτι άλλο, επίσης καθημερινό. Έχουμε ένα φυσιολογικό υγρό που έχει προκύψει από κάπου και θέλουμε να εξετάσουμε αν σε αυτό το φυσιολογικό υγρό υπάρχει κάποια περίσσια από ένα οξύ, από μια βάση, από κάποιο σώμα το οποίο είναι είτε καλό και θέλουμε να υπάρχει, είτε κακό και δεν θέλουμε να υπάρχει. Πώς μπορούμε να προσδιορίσουμε αυτή την περιεκτικότητα? Βέβαια, υπάρχουν σε κάθε περίπτωση και οι δικές φάσματοσκοπικές τεχνικές που μπορούν να μας δώσουν την απάντηση. Υπάρχει όμως και η ογκομετρική ανάλυση. Για να χρησιμοποιήσω την ογκομετρική ανάλυση θα πρέπει να κάνω μια αντίδραση της οποίας θα ξέρω τη στοιχειομετρία. Ας κάνουμε ένα παράδειγμα. Θα πιάσουμε μια απλή αντίδραση. Αντίστοιχη μαθή μου θα κάνουμε σήμερα. Θέλω λοιπόν εγώ να κάνω εξουδετέρωση. Τι είναι εξουδετέρωση? Η πιο παλιά αντίδραση που την καταλάβαμε ως αντίδραση. Έχω κάτι, ένα σώμα που έχει αυτό που λέμε όξινο χαρακτήρα. Αυτό ήταν γνωστό και καταγραμμένο το τι θα πει όξινος χαρακτήρας, όχι το που οφείλεται, το τι θα πει η έκφρασή του, η εμφανισή του. Και το τι είναι βασικός χαρακτήρας ήταν επίσης γνωστό από το Μεσαίωνα. Ήταν επίσης γνωστό, όταν κάποιοι αρχίσαν και παίζανε, πως άμα ρίξεις κάτι που έχει όξινο χαρακτήρα σε κάτι που έχει βασικό χαρακτήρα, στο τέλος παίρνεις κάτι που δεν είναι ούτε όξινο, δεν είναι βασικό χαρακτήρα. Εντάξει? Εξουδετέρωση. Εξουδετερώνει η βάση του οξύ. Εντάξει, άν σας έλεγα, γράψτε μου μια αντίδραση εξουδετέρωσης, βάζω στίχημα, το 99% θα μου έγραφε μια αντίδραση αυτού του τύπου. Ένα οξύ και μια βάση. Βελάκι. Να το αλάτι που προκύπτει. Έτσι καταλαβαίνετε μία αντίδραση, πως θα τη λέγαμε αυτή, πως θα την ταξινομούσαμε στις αντιδράσεις, στις αντικατάστασεις. Μια διπλία, ας το πούμε, αντικατάσταση. Έτσι. Ωραία. Η στιχειομετρία αυτής της αντίδρασης είναι απλή. Ένα υδροχλώριο, ένα υδροξύδο του νατρίου, ένα χλωριού χονάτριο και ένα νερό. Ξαναθυμίζω, όταν γράφουμε μια χημική εξίσωση και παρουστάει αυτό μια αντίδραση, όταν υπάρχει ο συντελεστής ένα εδώ μπροστά, συνήθως δεν περιγράφεται. Γιατί για να γράψω εγώ χλωριού χονάτριο σημαίνει ότι υπάρχει ένα τέτοιο. Αν έπρεπε να υπάρχουν δύο, θα έβαζα το δύο σαν συντελεστή. Αν έπρεπε να υπάρχει ενάμιση, θα έγραφα ένα και ένα δεύτερο. Το ότι το γράφω, λοιπόν, σημαίνει ότι υπάρχει ένα. Καλώς, δεν χρειάζεται. Τι θα λέγατε όμως, αν σας έλεγα, εγώ δεν έχω υδροχλώριο, έχω θηκό οξύγια να ξοδευτερώ σε αυτό το υδροξύδο του νατρίου. Θα με οδηγήσετε πώς να γράψω την εξίσωση τώρα. Προφανώς για την κατάσταση στη γη το ανάτριο θα πάει στη θέση των ιντρογόνων και θα έχω, για να είναι σωστά τα πράγματα, ετούτο το σαμποτέρασμα, θηικό ανάτριο. Προφανώς, λοιπόν, και για να αισθάνεται καλά ο παππούς μας ο Λαμποασγέ μες στον τάφο του και για να μην γυρνάει γύρω γύρω, δύο άτομα νατρίου έχω εδώ πέρα, τα οποία μπορούν να βρω από υδροξύδο του νατρίου. Αφού σε κάθε ιντροξύδο του νατρίου έχω έναν άτρο, θέλω δύο μόρια. Κατά συνέπεια έχουμε δύο κατειώντα ιντρογόνων από εδώ, δύο ιώντα ιντροξυλίου από εκεί. Σχετικά εύκολα μπορώ να γράψω αυτήν την στοιχεομετρία αυτής της αντίρασης. Ας γράψω και μια τρίτη. Έχω το ιντροπλόριο και έχω εδώ πέρα το ιντροξύδο του ασβεστίου. Τι θα κάνουμε σε αυτήν την περίπτωση. Πάει την αντίδραση στην αντικατάσταση. Το ασβέστειο θα πάει και θα αντικαταστήσει την ιντρογόνα του. Το ασβέστειο όμως έχει, τυπική παθμή, τοξίδωση συνδύω. Συνεπώς θα χρειαστώ δύο χλώρια για να εξουδετερώσω το ασβέστειο. Συνεπώς τα δύο χλώρια θα τα βρω από δύο μόρια ιντροχλωρίου και θα μου βροχύψουν και δύο μόρια νερού. Τι έχω κάνει εγώ εδώ πέρα. Έχω γράψει τρεις αντιδράσεις εξουδετέρωσης. Βλέπετε εσείς καμία κανονικότητα σε αυτές τις αντιδράσεις. Μπορώ να γράψω κι άλλες πενήντα, έτσι. Ξέρω, δόξα τον Θεό, και το φωσφορικό, οξύ, ξέρω και το ιντροξύδιο του αργυλίου. Για παράδειγμα, μπορώ να πάω και με ένα προς τρία και με δύο προς τρία και πάει λέγοντας. Αλλά εγώ σταματάω εδώ πέρα. Βλέπετε καμιά κανονικότητα. Αν προσπαθήσει κάποιος να το περιγράψει αυτό το φαινόμενο της εξουδετέρωσης, υποθέτω μου ότι έγινε πλήρης εξουδετέρωση, έτσι. Όχι ότι ρίξαμε μια σταγουάνα ιδροχλόριο μέσα σε ένα κουβάρι ιδροξύδιο του αργυλίου. Εξουδετέρωσε, αλλά πλήρωσε όλη τη βάση που υπήρχε. Αν προσπαθήσει κάποιος να το βάλει στη βάση των μολ, των μωρίων, των γραμμών μωρίων, δεν βγαίνει άκρη. Εδώ πέρα έχω ένα τέτοιο και ένα τέτοιο αντιθρούν, ένα μόριο και ένα μόριο ή ένα μολ και ένα μολ. Εδώ πέρα τι έχω, ένα μολ οξύ με ένα μολ βάση. Εδώ τι έχω, ένα μολ οξύ με δύο μολ βάση. Εδώ τι έχω, δύο μολ οξύ με ένα μολ βάση. Τα μπορούσαν να είναι ένα με τρία, δύο με τρία και ας τα πάρουν. Υπάρχει καμιά λογική, καμιά ομοιογένεια σε αυτό το πράγμα. Όχι. Ας κρατήσω όμως το βασικό πράγμα από το οξύ και από τη βάση. Το βασικό πράγμα από το οξύ είναι το ουσιαστικό. Ας μη πούμε το βασικό γιατί θα μπελευτεύουμε. Το ουσιαστικό από τη βάση είναι αυτό. Το ουσιαστικό από τη βάση είναι αυτό. Το ουσιαστικό από το οξύ είναι αυτό. Το ουσιαστικό από το οξύ είναι αυτό. Λοιπόν, τώρα βλέπετε καμιά κανονικότητα. Η αντίδραση, αν το πάμε στο βασικό υλικό, το οποίο μου δημιουργεί τον όξιλο ή το βασικό χαρακτήρα είναι ένα κατιών ιδρογόνου, ένα ιδροξυλίου. Δύο κατιών ιδρογόνου, δύο ιδροξυλίου. Δύο και δύο. Και αν προχωρούσαμε και παρακάτω θα ήταν τρία με τρία, τέσσερα με τέσσερα, έξι με έξι. Τι αναλογία υπάρχει σε αυτό το ίδιο στην αντίδραση? Ένα κατιών ιδρογόνου με έναν ιδροξυλίου, που βρίσκεται αυτό το κατιών ιδρογόνου μέσα σε κάποιο οξύ. Συνεπώς, σε τέτοιου είδους αντιδράσεις, εξοδοτέρωσες. Όπως και σε αντιδράσεις οξυδοναγωγής. Θυμηθείτε τι έχουμε? Στην οξύδοση και στην αναγωγή φεύγουν ή έρχονται ηλεκτρόνια. Αν εκειμετρήσουμε όχι τη μάζα της ουσίας, αλλά μετρήσουμε την ποσότητά της που θα μου δώσει ένα ηλεκτρόνιο. Ή θα μου πάρει ένα ηλεκτρόνιο. Τι έχουμε? Για κάθε ηλεκτρόνιο που φεύγει, στη μια ουσία ένα ηλεκτρόνιο που έρχεται στην άλλη. Η αντίδραση εδώ πέρα γίνεται ένα κατιών με έναν ιδρογόνου. Στην οξυδοναγωγή γίνεται ένα ηλεκτρόνιο με ένα ηλεκτρόνιο. Ένα φεύγει, ένα έρχεται. Για αυτό λοιπόν αποφάσισαμε να κάνουμε μια περιγραφή. Και λέμε, τα διαλύματα αυτά των οξέων και των βάσεων, των οξυδοτικών και των αναγωγικών σωμάτων, καλύτερα να μην τα περιγράφω με όρους μωριακότητας. Που θυμίζω αυτό σημαίνει μολ-αναλήτρο. Εντάξει. Και ξαθυμίζω επίσης, το είπαμε και στο θεωρητικό μάθημα, αυτός είναι ένας ωραίος τρόπος να περιγράφω, έτσι, το τι είναι αυτό που θέλω. Εντάξει, με τον παλιό τρόπο, άμα το έγραφα μολ-αναλήτρο, εντάξει, μπορούσατε να το καταλάβετε. Φανταστείτε κάπου ένα μέγεθος που να είναι περίεργο, που να είναι μολ-επιμέτρα-αναλήτρο-ανακυλά. Το άμα έγραφα, δηλαδή, εδώ πέρα κυλά, καταλαβαίνετε εσείς ότι είναι κάτω στο παρολογμαστή ή ότι είναι αυτό το πράγμα επί κυλά. Μπορεί να μπερδευτεί κάποιος. Εντάξει. Αν θέλω να δείξω τι είναι κάτω, βήτρω εις τη μειον 1 και λόι εις τη μειον 1. Όλα τα συν είναι στον αριθμητή, όλα τα μειον είναι στον παρολογμαστή, εντάξει. Κρατούμε, λοιπόν, αυτή τη λογική, η οποία μη νομίζετε καμιά εκοσαετία που έχουμε αποφασίσει να το κάνουμε έτσι ακριβώς για να μην μπερδευόμαστε. Ωραία. Γιατί, επαναλαμβάνω, μπορώ να έχω α' επί βήτα δια γ δ. Αυτό τι σημαίνει? Α' επί βήτα δια γ και όλο επί δ, ή γ και δ στον παρολογμαστή. Εντάξει. Και αυτό, λοιπόν, εις τη μειον 1, εις τη μειον 1. Μολ λοιπόν, αλλά λήτρο. Αυτή είναι η γνωστή μοριακότητα, έτσι. Πόσα μοι είναι αυτό, ένα μοι. Ένα μολ από αυτό το πράγμα σε ένα λήτρο. Εδώ, λοιπόν, αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε κάτι άλλο, για να το πούμε νοι. Εντάξει. Και αυτό το νοι είναι γραμμοισοδύναμα ένα λήτρο. Τι θα πει γραμμοισοδύναμα? Αυτό που σας περιέγραψα τώρα. Η ποσότητα αυτού του πράγματος, οξέωση βάσης οξυδοτικού ή αναγωγικού σώματος, που φέρει ένα μολ από φορτία. Το καταλάβατε? Η ποσότητα που φέρει ένα μολ από φορτία. Ή ένα μολ καθιώντας δεδροβόνου, ή ένα μολ αιώντας δεδροξυλίου, ή δίνει ένα μολ ηλεκτρόνια, ή παίρνει ένα μολ ηλεκτρόνια. Μπορείτε πολύ να μας μπερδεύεις. Πόσο είναι το γραμμό ισοδύναμα του υδροχλωρικού οξέως. Και πού να ξέρω εγώ. Βρίσκονται στο μηρέκο του βάρος. Πόσο είναι το μολ του, το μολ του υδροχλωρικού οξέως, είναι τόσο, όσο βγαίνει. Εντάξει. Ένα μολ υδροχλωρικού οξέως, πόσα καθιώντα υδρογόνου θα μου δώσει, όσο οξύ. Ένα. Ένα μολ υδροχλωρικού οξέως, πόσα μολ από καθιώντα υδρογόνου θα μου δώσει. Ένα. Εντάξει. Θεϊκό οξύ. Πόσο είναι το μολ του. Τόσο, όσο είναι. Ένα μολ υδροχλωρικού οξέως, θα μου δώσει δύο καθιώντα υδρογόνου. Δεν είναι. Άρα, ένα μολ θεϊκό οξέως θα μου δώσει, δύο μολ από καθιώντα υδρογόνου. Πόση ποσότητα η θεϊκό οξέως θα μου δώσει, ένα μολ από καθιώντα υδρογόνου. Τόσο είναι το γραμμό ισοδύναμο του θεϊκού οξέως. Χοντρικά, λοιπόν, το γραμμό ισοδύναμο ενός οξέως, ή μιας βάσης, είναι όσο είναι το μολ, διά του αριθμού των καθιώντας υδρογόνου ή των αγνιώντας υδροξίδιου που έχει. Εντάξει. Προφανώς, λοιπόν, αν εγώ χρησιμοποιούσα το υδροξίδιο του αργυλίου ως βάση, και το μολ του ήταν τόσο, ποιο θα ήταν το γραμμό ισοδύναμό του? 2-3. Εντάξει. Αν, λοιπόν, το μολιακό του βάρος είναι 80, 80-3 γραμμάρια είναι το ένα γραμμό ισοδύναμο. Εντάξει. Αν, λοιπόν, περιγράψω τις περιεκτικότητες αυτών των διαλειμμάτων οξέων και βάσεων οξυδωτικών ή αναγωγικών σωμάτων στη μορφή των γραμμό ισοδυνάμων, διάλειμμα που έχει ένα γραμμό ισοδύναμο αναγείτρο λέγεται ότι είναι νόρμαλ, κανονικό. Και από εκεί που έκυψα αυτό το ν. Εντάξει. Πώς ανεί λοιπόν είναι αυτό το διάλειμμα? Τόσο. Στην περίπτωση αυτή, αν ξέρω πώς ανεί είναι αυτό το διάλειμμα, ξέρω την περιεκτικότητά του σε γραμμό ισοδύναμα και μπορώ αμέσως-αμέσως να περιγράφω την περιεκτικότητά του άλλου διαλείμματος, γιατί και αυτό σε γραμμό ισοδύναμα. Ξέρω ότι η αντίδραση είναι ένα γραμμό ισοδύναμο με ένα γραμμό ισοδύναμο. Όποιο οξύ, όποια βάση και να είναι. Το καταλάβαμε? Αν χρησιμοποιήσω λοιπόν αυτή την περιεκτικότητα, όχι την μολάρητη, αλλά την νορμάλητη, τα πράγματα είναι πάρα πάρα πολύ απλά. Εντάξει. Υποθέστε λοιπόν ότι έχω κάπου μια ποσότητα που είναι οξύ. Έτσι. Πήρα ένα διάλειμμα ενός οξέως, που έχει συγκέντρωση μοιόξ. Και από αυτό ογκοβέοξ. Και παραγματοποιώ την εξουδετέρωση. Τι μου δίνει αυτό το γινόμενο? Η κανονικότητα, δηλαδή γραμμό ισοδύναμα αναόγκο, επί ογκο. Δηλαδή αυτό το γινόμενο είναι γραμμό ισοδύναμα οξέως. Όταν έχω πετύχει και έχω κάνει την εξουδετέρωση πλήρως. Παίρνω και ρίχνω διάλειμμα βάσης, ρίχνω, ρίχνω, ρίχνω, παπ, τελείως έγινε εξουδετέρωση. Βρήκα έναν τρόπο να το δω αυτό. Πόσα γραμμό ισοδύναμα βάσης έχω? Πόσα ακριβώς? Η αντίδραση είναι 1 με 1 γραμμό ισοδύναμο. Εντάξει, έτσι δεν είναι. Είτε 1 με 1, είτε 2 με 2, είτε 6 με 6, η αντίδραση είναι 1 προς 1. Άρα θα έχω τον ίδιο αριθμό από γραμμό ισοδύναμα βάσης. Το οποίο πώς μπορώ να το περιγράψω. Εντάξει, το καταλαβαίνετε? Να λοιπόν μια περίπτωση που μπορώ να χρησιμοποιήσω την ογκομετρική ανάλυση. Λοιπόν, νομίζω ότι σήμερα το άγρο στο διάλειμμα ενδροξίδου του νατρίου, εκεί λέει άγρο στο διάλειμμα ενδροξίδου του νατρίου, ή όχι? Είναι μηδέν κομμένα μη. Και εκεί πέρα λέει άγρο στο διάλειμμα ενδροξίδου του νατρίου. Λοιπόν, για σήμερα έχω εγώ ένα ποτήρι που έχει εδώ ενδροξίδου του νατρίου και δεν ξέρω την περιεκτικότητά του. Εντάξει, και προσπαθώ να την βρω. Και σας λέω, ξέρετε, είναι βάση. Αφού είναι βάση, μπορώ εύκολα να σκεφτώ να κάνω μια αντίδραση εξουθεταίρουσης με ένα οξύ. Ωραία. Συνεπώς, εδώ πέρα τι δεν ξέρω. Την περιεκτικότητα του διαλείμματος. Ξέρω την ενδροξίδου του νατρίου, δεν ξέρω την περιεκτικότητα. Αν μπορέσω και βρω έναν τρόπο να προσδιορίσω τους άλλους τρεις παράγοντες, είναι μια εξίσουση πρώτου βαθμού με έναν άγνωστο. Αν δεν μπορούμε να λύσουμε μια εξίσουση πρώτου βαθμού με έναν άγνωστο, θα πάμε στην πρώτη μικρή πάλι, έτσι, όχι στην πρώτη μεγάλη που είμαστε εδώ. Εντάξει. Να δούμε τώρα πώς μπορούμε να βρούμε αυτούς τους άλλους παράγοντες. Καταρχήν αυτό εδώ. Ο όγγος της βάσης πρέπει να είναι γνωστός. Κατά συνέπεια θα πάρω σε ένα ποτήρι από αυτό το δείγμα και θα πρέπει να πάρω με μεγάλη, μεγάλη, μεγάλη ακρίβεια έναν όγγγο που δεν τον ξέρω. Εσείς στο συρτάρι σας τι και τι πλάγματα έχετε που μετράνε όγγους με ακρίβεια. Έναν ογκομετρικό κύλινδρο με ακρίβεια συμπλήν κανα δυό κυβικά εκατοστά. Έναν συμφώνιο μετρήσεως με ακρίβεια συμπλήν 0,1 κυβικά εκατοστά. Και έναν συμφώνιο πληρώσεως. Που είπαμε, δεν χρειάζεται να το βρείτε τώρα, θα το δείτε σε λίγο. Εντάξει, μην κάνετε σαμορά. Εκεί πέρα είναι τα συμφώνια. Έναν συμφώνιο πληρώσεως το οποίο κάνει μία μέτρηση με πολύ, πολύ, πολύ μεγάλη ακρίβεια. Εντάξει, είπαμε πρακτικά για μας εδώ πέρα απόλυτη ακρίβεια. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα στον κόσμο, αλλά εμείς μπορούμε να κάνουμε ότι είναι απόλυτη ακρίβεια. Εντάξει, άρα μπορώ να βρω έναν όγκο αυτού του άγνωστον διαλύματος και να τον πάρω με μεγάλη, μεγάλη ακρίβεια. Ναι, συμφώνιο πληρώσεως. Άρα αυτό μπορώ να το κάνω. Εντάξει. Στη συνέχεια, μπορώ να κάνω την εξουδετέρωση, βέβαιος, αρκεί να έχω ένα διάλειμμα οξέως. Ένα όποιο διάλειμμα οξέως με είναι, θα πρέπει στο διάλειμμα του οξέως να έχω γνωστή την περιεκτικότητά του. Δεν μπορεί να είναι άγνωστη και αυτή η περιεκτικότητα. Εντάξει. Αυτό είναι ο άγνωστος, αυτό που έβαλα εδώ πέρα στο κυκλάκι. Συνεπώς, αυτή η περιεκτικότητα του διαλύματος του οξέως πρέπει να είναι γνωστή. Συνεπώς, αυτό εδώ είναι το άγνωστο διάλειμμα. Και ας βάλω και αυτό έτσι, για να ξέρουμε ότι αυτό είναι που ψάχνουμε. Εντάξει. Και τότε, κατά τη στοιχεία, αυτό εδώ λέγεται πρότυπο διάλειμμα, επειδή έχω γνωστή συγκέντρωση. Πώς μπορώ να πετύχω να έχω ένα διάλειμμα οξέως γνωστής συγκέντρωσης? Ψάχνω και βρίσκω ένα τέτοιο διάλειμμα. Φυσικά, εμείς, για να ευκολύνουμε τη ζωή μας, έχουμε φτιάξει με κάποιον τρόπο ένα διάλειμμα υδροχλωρικού οξείως, 0,1μΩ. Προσέξτε, υδροχλωρικό οξείς, έτσι το ξαναγράφω. Υδροχλωρικό οξείς. Είτε πω ότι είναι 0,1μΩ, είτε πω ότι είναι 0,1νΩ, είναι το ίδιο. Τον καταλαβαίνετε γιατί? Γιατί έχει ένα κάτι όνοι τρογόνος στο μωριό του. Πόσο είναι το μολ, όσο βγαίνει προσέδου τα ατομικά βάρη και τελείωσε. Το γραμμό ισοδύναμο, όσο είναι το μολ, δια ένα. Δηλαδή, ίδιο. Και εδώ πέρα που λέει 0,1, λέει το Βαρέλι, νομίζω 0,1. Γράφει λοιπόν 0,1μΩ, είναι σαν να λέει 0,1νΩ. Εντάξει, το καταλάβαμε. Λοιπόν, 0,1μΩ, ή 0,1νΩ αντίστοιχα. Άρα αυτό είναι γνωστό, διότι το κάναμε να είναι γνωστό. Αυτόν τον όγκο τον πήραμε με το συφώνιο πληρώσιος με πολύ πολύ μεγάλη ακρίβεια, άρα είναι γνωστό. Άρα τι μένει να προσδιορίσω. Έτσι τον το δω. Ξέρω πόσος όγκος θα μου χρειαστεί από το οξύ. Όχι. Εσείς δεν είναι παρέκτος κι ανέχω κοιρονομικό χάρισμα. Άρα και πάλι πρέπει να κάνω τιμένες για να αποδείξω ότι όντως έτσι είναι. Ωραία. Άρα κάπως πρέπει να ρίχνω σιγά σιγά το πρώτο υποδιάλειμμά μου μέσα στο άγνωστο και να παρατηρήσω πότε θα το ολοκληρωθεί, πότε θα γίνει η εξοδετέρωση. Εντάξει. Ποιος είναι αυτός που θα μου πει πότε θα έχει γίνει η εξοδετέρωση. Αυτό δεν θα είναι ούτε το οξύ ούτε η βάση. Θα είναι κάποιος άλλος που θα βρίσκεται εκεί και θα μου δείξει και θα μου πει εδώ πέρα έχει γίνει η εξοδετέρωση. Ποιος είναι αυτός που θα μου δείξει που δεν έχει γίνει η εξοδετέρωση. Ο δείκτης. Για αυτό λέγονται δείκτης αυτές οι ενώσεις. Γιατί δείχνουν. Εντάξει. Όταν έχω κάπου το άγνωστο διάλειμμα μου να του ρίχνω σιγά σιγά το πρότυπο και να περιμένω να τελειώσει η διαδικασία κάποιος πρέπει να μου δείξει. Χρειάζομαι λοιπόν να σου τον γράψω με ένα άλλο χρώμα. Έχουμε ένα άλλο χρώμα ευτυχώς. Χρειάζομαι και ένα δείκτη. Προσοχή τώρα εδώ. Στην περίπτωσή μας σήμερα έχουμε ιδροξύδιο του νατρίου και ιδροχλώριο. Έτσι για να μην δυσκολέψουμε τη ζωή σας. Έχω και κάνω πλήρη εξουδετέρωση κι αν υποθέσω ότι τα διαλείμματά μου είναι μέσα σε απεστευμένο νερό. Τι πεχά περιμένω να έχει το τελικό μου διάλειμμα. Ουδέτερο. Κατά συνέπεια στους 25 βαθμούς 7 ή στους 20-30 κλπ. γύρω από εκεί πέρα προφανώς δεν θα είναι ακριβώς αυτά. Δεν θα είναι 9. Θα είναι 7,03, 6,95, κάτι τέτοιο. Εντάξει. 7 χοντρικά. Μπορώ λοιπόν να χρησιμοποιήσω έναν δίκτυο ο οποίος αλλάζει χρώμα σε εκείνη την περιοχή. Μεταξύ 6 και 8. Ας το πούμε. Εντάξει. Όμως αν έχω άλλου είδους οξέα ή βάσεις, ασθενοί, τότε ξέρω ότι υπάρχει και η υδρόληση. Έτσι. Αν για παράδειγμα αντίκτυο ιδροξύου του νατρίου είχα μια ασθενή βάση. Αμμονία. Για παράδειγμα. Αυτό είναι το στάδιο εκεί που θα είχα πραγματοποιήσει πλήρως τον εξουδετέρωση. Τι θα είχα στο διαλυμμά μου. Ούτε αμμονία, ούτε εντροχλώριο αλλά χλωριούχο αμμόνιο. Το χλωριούχο αμμόνιο όμως υδρολίεται. Και αφού υδρολίεται το χλωριούχο αμμόνιο το pH του διαλύματος το οποίο θα βρίσκεται δεν θα είναι ουδέτερο. Θα είναι μάλλον όξινο. Θα βρίσκεται κάπου εκεί πέρα γύρω στο 5, 5,5 έτσι. Συνεπώς πρέπει να έχω μια εκτίμηση για το τι είδος είναι το πράγμα που θα έχω στο τέλος στο διαλυμμά μου. Είναι ασθενές ισχυρό το οξυκηβάσι. Προσέξτε. Η αντίδραση πραγματοποιείται με αυτή τη λογική. Ένα γραμμό ισοδύναμο με ένα γραμμό ισοδύναμο. Ό,τι και να είναι. Εντάξει. Όμως το τελικό αποτέλεσμα είναι διαφορετικό κατά περίπτωση. Αν ήταν οξυκό οξύ κεντροξύδο του νατρίου, στο τέλος θα είχα οξυκό νάτριο. Εκεί πέρα το ΠΧ θα ήτανε αλκανικό. Πρέπει να έχω μια εκτίμηση για το πού θα βρίσκεται το ΠΧ μου, για ποιο λόγο. Για να χρησιμοποιήσω τον κατάλληλο δίκτη. Εντάξει. Ένας δίκτης που αλάζει χρώμα μεταξύ 8 και 10 είναι καλός για κάτι που θα είχα στο τέλος οξυκό νάτριο. Ένας που αλάζει μεταξύ 5 και 7 θα ήταν καλός για κάτι που θα είχα στο τέλος οξυκό νάτριο. Εντάξει. Κατονοητό. Και βεβαίως, θα πρέπει να έχω υπόψη μου τα δύο χρώματα του δίκτη. Εντάξει. Θα πρέπει, επαναναμάνω, να έχω υπόψη μου τα δύο χρώματα του δίκτη. Καλώς. Θα επιλέξουμε, λοιπόν, τον κατάλληλο δίκτη. Ευτυχώς υπάρχουν πολλοί, εντάξει, στις διάφορες περιοχές που θα δουλέψουμε. Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει δυσκολία στο να εντοπίσουμε τον κατάλληλο δίκτη. Προσέξτε, όμως, κάτι το πιο σημαντικό. Αυτοί οι δίκτες, για να δουλέψουν ως δίκτες, είναι, όπως είπαμε, οι ίδιοι ασθενεί οξέ για ασθενείς βάσης. Εντάξει. Τι συμβαίνει αυτό. Ας πούμε ότι αυτός το παίρνει να ασθενεί στο οξύ. Αν πάρω και ρίξω κανένα δυο κιλά από αυτόν τον δίκτη μέσα στο ποτήρι, έχω αρχίσει ήδη να κάνω την εξοδετήρωση του τοξιδίου του νατρίου. Κατά συνέπεια, στο τέλος, αντί να χρησιμοποιήσω 10 μιλίτρα που θα έπρεπε, θα χρησιμοποιήσω 9,5, γιατί το όλα μέσα το έχω βάλει από το δίκτη. Αν αυτός είναι βάση και ρίξω ατέλειωτο, θα χρησιμοποιήσω 11 μιλίτρα αντί για 10, γιατί πρέπει να χρησιμοποιήσω και αυτό και αυτό που είναι βάση. Η προσωφή λοιπόν ποια είναι? Όταν χρησιμοποιήσω ηλεκτρολητικό δίκτη, τέτοιο, που η διαστασία του να μου δίνει τα διάφορα χρώματα, θα πρέπει να προσθέτω την ποσότητά του με φιδό. 2 ή 3 σταγόνες το πολύ. Τώρα θα μου πείτε, το χρώμα που θα δω λύχνοντας έχω 2 ή 3 σταγόνες μπορεί να είναι ένα κίτρινο ανοιχτό και δεν μπορώ να το καταλάβω. Τι μπορείτε να κάνετε σε αυτή την περίπτωση. Έστω λοιπόν ότι κάποιος έχει δυσκολία δεν μπορεί να δει το ανοιχτό κίτρο χρώμα του δίκτη όταν έχει 2 ή 3 σταγόνες. Πρέπει να ρίξει 5 ή 6. Λέω. Αν λοιπόν αποφασίσετε ότι πρέπει να ρίξετε 5 ή 6 σταγόνες δίκτη, τι προτείνετε να κάνετε στη συνέχεια. Δεν ξέρετε αν είναι οξύ η βάση, αλλά ας πούμε ότι ξέρετε πόσο έχει καταναλωθεί για να πάρει μέρος στην αντίδραση. Τι πρέπει να κάνετε για να έχετε ένα σωστό αποτέλεσμα στο τέλος. Να κάνετε και αυτό που λέγεται έναν λευκό προσδιορισμό. Δηλαδή να πάρετε σε ένα δοχείο, να μην βάλετε καθόλου βάση και να βάλετε πόσες βάλετε 5, 6, 10 σταγόνες δίκτη. Και να προχωρήσετε ρίχνοντας σταγόνα σταγόνα από το πρότυπο διάλειμμα μέχρι να αλλάξει το χρώμα του. Συνεπώς πόση κατανάλωση είχα όταν έκανα το πειραμά μου, 11 μιλίτρα. Όταν έκανα το λευκό προσδιορισμό που έβαλα όχι βάση αλλά μόνο δίκτη, προσέξτε ίση ποσότητα με πριν, πόσο κατανάλωσα 0,2. Άρα όχι 11, 11 μιλίτρα με 0,2. Το καταλάβατε. Θα χρειαστεί να κάνετε ένα λευκό προσδιορισμό. Το λέω αυτό γιατί κάποιες φορές το χρώμα του δίκτη είτε δεν φαίνεται εύκολα, είτε σας ξεφεύγει. Κάνει ο άλλος έτσι με το που λέει πέσαμε 5, 10 σταγόνες, ρίξε και άλλες 5, 10 σταγόνες τώρα ξανά και κάνε και ένα λευκό προσδιορισμό και κάνε μετά την αφαίρεση. Καλώς. Υπάρχει τρόπος δηλαδή να σώσουμε την διαδικασία ακόμα και αν κατά λάθος έχουμε ρίξει παραπάνω ποσότητα από τον δίκτη μας. Εντάξει. Κατωνητό. Ωραία. Πάμε τώρα σε μερικά άλλα πρακτικά σημεία της ορίσης διαδικασίας. Ξεκινάω εγώ και έχω έναν δίκτη που είναι αυτής της μορφής. Γράφω εδώ πέρα την αντίδρασή του. Αυτός ο δίκτης λοιπόν έχει δύο χρώματα. Το χρώμα του μορίων του είναι κίτερνο και το χρώμα του νιώνων του είναι κιανό. Εντάξει. Παίρνω εγώ το άγρο στο διάλειμμά μου που για μας σήμερα είναι ενδοξίδιο του νατρίου. Καταλαβαίνετε ότι η ισορροπία αυτού του δίκτη έχει έρθει προς τα δεξιά. Συνεπώς ρίχνοντας τις σταγόνες του μέσα στο διάλειμμα εκεί πέρα είναι κιανό το διάλειμμα. Εντάξει. Αρχίζω και ρίχνοντας τα διάκρατα του οξύμου. Πότε θα πρέπει να σταματήσω. Πότε πρέπει να σταματήσω. Όταν δεν θα υπάρχει πια καθόλου κιανό χρώμα μπροστά μου. Εδώ μην και πώς θα περάσω από το κιανό στο κίτρινο. Όπως ξέρετε όσοι παρακολουθούσατε, είτε τα στρουμφάκια, είτε τα σουζούνια, είτε τον φίλο μας τον ζωγράφο. Εντάξει. Άμα ανακατώσεις το κίτρινο και το μπλε, παίρνεις πράσινο. Το λένε οι μερικοί από μέσα, τους απόξοτους όχι, φοβούνται. Πράσινο. Συνεχώς, η σταδιακή μεταβολή του χρώματος πώς θα είναι. Είναι κιανό, αρχίζω και ρίχνω κατά σταγόνες οξύ, κιανό, αρχίζει πρασινίζει, πρασινίζει α, άλλαξε. Δεν άλλαξε. Το πράσινο είναι μείγμα του κίτρινου με του κιανού. Έτσι, άρα υπάρχει και κίτρινο και κιανό πράγμα εκεί πέρα μέσα για να βλέπω εγώ το πράσινο. Θα πρέπει στο τέλος να καταλήξω σε ένα χρώμα που να μην έχει καθόλου ιδέα από κιανό μέσα του. Το καταλαβαίνετε. Συνεχώς, θα συνεχίσω να ρίχνω σταγόνες από το οξύ μου μέχρις ότου και το πράσινο χρώμα χαθεί. Θα είναι κίτρινο αυτό που θα δώσω στο τέλος. Το καταλάβατε. Όμως, θα πρέπει να σταματήσω την πρώτη στιγμή που θα δω το κίτρινο χρώμα. Γιατί από τη στιγμή που έγινε κίτρινο, από εκεί και μετά, όσο ξεκινά ρίξω, κίτρινο θα παραμένει το χρώμα. Εντάξει, η στροφή θα πηγαίνει προς τα εκεί. Συνεχώς, την πρώτη στιγμή που πια δεν υπάρχει καθόλου από το αρχικό χρώμα, καθόλου κιανό, καθόλου ιδέα πράσινο, που είναι κιανό και κίτρινο, τότε, μόλις έγινε κίτρινο, σταματώ τη διαδικασία. Εντάξει. Και αυτό είναι τόσο απλό και τόσο χρήσιμο να το έχετε υπόψη σας. Την πρώτη στιγμή που δεν θα υπάρχει καθόλου από το αρχικό χρώμα. Εντάξει. Θα μου πείτε και πού ξέρω αν εκείνο το χρώμα δεν είναι πράσινο. Τότε, έχουμε πει στη χειρότερη περίπτωση δίκτυ. Έτσι. Η χειρότερη περίπτωσης δίκτυ είναι να είναι από κιανό σε πράσινο και να είναι από πορτοκαλί σε κόκκινο. Δεν μπορείς να καταλάβεις τι μετά πολύ πότε το πορτοκαλί γίνεται λιγότερο πορτοκαλί και καταλήγει να γίνει κόκκινο. Εντάξει. Σε αυτή την περίπτωση, πάντως, υπάρχει ένας έξυπνος τρόπος για να δείτε το άλλο χρώμα του δίκτυ. Αν δεν έχετε πρόσβαση, οι υπολογιστές, να μπείτε στο δίκτυ, να πείτε τι δίκτυς είναι αυτός, τι είναι τα χρώματά του και να τα δείτε, μπορείτε να κάνετε κάτι πρακτικό. Τι κάνω, έχω αρκαλικό περιβάλλον, είναι κιανό, του λίχνω οξύ. Πάρτε, λοιπόν, σε ένα ποτηράκι μερικές σταγόνες από πυκνό ητροχλωρικό οξύ, θα έχει ένα pH τραγικό, έτσι, γύρω στο μηδέν. Ρίξτε μερικές σταγόνες, τί θα γίνει. Αν γίνει πράσινο, ξέρετε ότι πράσινο είναι το τελικό χρώμα. Αν γίνει όπως θα γίνει το παρακύτρινο, κύτρινο πρέπει να γίνει. Έχετε δηλαδή τρόπο, ακόμα και αν δεν ξέρετε τίποτα, να βρείτε ποιο θα είναι το τελικό χρώμα στο οποίο πρέπει να σταματήσετε. Λοιπόν, τώρα συμβαίνει το εξής πράγμα. Αν παραγματοποιήσω αυτή την εξουδετέρωση κανονικά και έχω μέσα στο διάλειμμά μου τόσα ισοδύναμα οξέως, όσα ισοδύναμα βάσεως, έχω φτάσει στο ισοδύναμο σημείο. Εντάξει. Και εκεί είναι ο σκοπός μου να φτάσω και να βρω το ισοδύναμο σημείο. Εκεί που πια δεν περισσεύει ούτω οξύ ούτε βάση στο διάλειμμα μου. Εύκολο ή δύσκολο να πετύχω το ισοδύναμο σημείο. Φαντάζει εύκολο, αλλά είναι τραγικά δύσκολο. Εντάξει. Θυμηθείτε στο μάθημα, κάποια στιγμή σας είπα, έστω ότι έχω μία σταγόνα από ένα διάλειμμα οξέως μηδέν κομμένα μή. Η σταγόνα χοντρικά μηδέν κομμένα μηλίτρο. Είναι κάτι λιγότερο, αλλά ας πούμε μηδέν κομμένα μηλίτρο. Πόσα κατιώντα υδρογόνου έχει αυτή η σταγόνα. Μπορείτε να φανταστείτε, θα σκεφτείτε να κάνετε τον υπολογισμό. Όχι ένα, όχι χίλια, όχι εκατομμύρια, δέκα στη δεκάτη ενάτη κατιώντα υδρογόνου. Αν λοιπόν εκεί πέρα προσέχονται σταγόνες, παπ μου πέσει και μία σταγόνα παραπάνω, τι έγινε. Έχω δέκα στη δεκάτη ενάτη κατιώντα υδρογόνου παραπανίσια μες στο διάλειμμα. Για να σας απαντήσω πριν αυτή τη σταγόνα, έχω δέκα στη δεκάτη ενάτη έλλειμμα. Δεν υπάρχει περίπτωση να βρω ακριβώς το σημείο που είναι ακριβώς ακριβώς ισοδύναμο. Αυτό λοιπόν που λέμε το ισοδύναμο σημείο είναι κάτι θεωρητικό, είναι στον κόσμο των ιδεών, του πλάτωνα αν υπάρχει και ο κόσμος. Εντάξει, άρα τι κάνω, βασίζουμε στην παρατήρησή μου. Έβαλα τον δίκτυ και ξεκίνησε να έχει χρώμα κοιλιανό. Μόλις αλλάξει το χρώμα και εκεί είναι κίτρινο, σταματάω την διαδικασία. Αλέγω όμως έναν δίκτυ τέτοιον ώστε αυτή η μεταβολή του χρώματος να γίνεται κοντά στο ισοδύναμο σημείο. Τότε όμως εκείνο που παρατηρώ είναι, προσέξτε την έκφραση, πότε τελικά θα αλλάξει το χρώμα του δίκτυ. Ξυκνάω από κοιλιανό και μόλις τελειώσει να υπάρχει κοιλιανό, είναι μόνο κίτρινο, λέω ωραία, τελειώσω την διαδικασία. Αυτό λοιπόν είναι το τελικό σημείο της οικομέτρησης. Εντάξει, υπάρχει λοιπόν ένα θεωρητικό πράγμα, το ισοδύναμο και ένα πρακτικό, το τελικό. Το ισοδύναμο δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ, έτσι εις την οικουμέη, να πετύχει κάποιος να το βρει ακριβώς. Κάπου θα υπάρχουν, μερικά δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων, κατεύονται διδρογώνων περισσότερα λιγότερα μες στο διάλειμμα. Το τελικό σημείο είναι κάτι που γενικά φαίνεται εύκολα, το κοιανό και είναι τεκίτρινο, στην περίπτωσή μας. Με την έννοια αυτή, ο καλύτερος δίκτης θα ήταν η φινολοφθαλήνη. Την ξέρετε τη φινολοφθαλήνη? Η φινολοφθαλήνη είναι ένα ωραίο μόριο που σε ΠΧ κάτω από το 8 είναι άχρωμο και σε ΠΧ πάνω από το 10 είναι εριθρό. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην καταλάβεις το εριθροχρώμα που χάνεται, όταν κατεβαίνει στα ΠΧ, ή το εριθροχρώμα που εμφανίζεται εκεί που δεν υπάρχει. Όμως, ειστυχώς το βλέπουμε μόνο εκεί, στην περιοχή μεταξύ 8 και 10. Δεν μπορεί σε μια διαδικάσια που περιμένω αλλαγή γύρω στο 5, με 6 ή με 7 μέχρι να χρησιμοποιήσουμε φινολοφθαλήνη. Εντάξει, θα βρίσκουμε μερικά χιλιόμετρα έξω. Θα ψάχνουμε τη Θεσσαλονίκη και θα έχουμε κοπέντευση στην Κατερίνη. Κάπως έτσι. Λοιπόν, τελειώσαμε. Εξήγησα εγώ όλος έπρεπε για την ογκομετρική ανάλυση, ειδικά όταν προσπαθώ να προσδιορίσω την περιεκτικότητα σε βάση. Εφανταστείτε πως θα γίνεται το ανάποδο. Έχω ένα άγνωστο διάλειμμα οξέως και ένα πρότυπο διάλειμμα βάσος. Εγώ σήμερα εδώ πέρα περιγράφω την κατάσταση όπως θα τη δείτε. Αυτό πέρα θα μπορούσα να αλλάξουν τότε. Αυτό θα ήταν το άγνωστο, αυτό θα προσπαθούσα να βρω και αυτό θα ήταν το πρότυπο. Αυτό θα έξαρα και θα πρέπει να προσδιορίσω να το δω. Εντάξει. Όσον αφορά τη θεωρία του πράγματος, αυτά έχω να πω, δεν έχω να πω τίποτα άλλο. Από εδώ και πέρα όμως υπάρχουν πρακτικά ζητήματα για το πώς γίνεται μια ογκομέτρηση. Εντάξει. Παρένθεση, ογκομετρικές μέθοδοι ανάλυσης δεν χρησιμοποιούνται μόνο για να προσδιορίσω οξύ και βάση. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για να προσδιορίσω οτιδήποτε άλλο που ξέρω ότι την αντίδραση πραγματοποιείται. Δεν κάναμε οξυδοναγωγικές αντιδράσεις κάποια φορά. Μια οποιαδήποτε τέτοιου τόσο οξυδοναγωγική αντίδραση μπορούσα να την περιγράψω κάπως έτσι. Γιατί τι γίνεται εκεί πέρα θα μιλήσω με τα γραμμού ισοδύναμα. Ένα γραμμού ισοδύναμο από υπεραμεγκανικό κάλλιο, ένα γραμμού ισοδύναμο από ιδιούχο κάλλιο. Άσχετα πως θα μόνο βγαίνουν πέντε και μισό, τρία και ενάμιση, πέντε και δυόμιση και όλα τα σχετικά. Εντάξει. Η αντιστοιχία είναι ένα γραμμού ισοδύναμο με ένα γραμμού ισοδύναμο. Καλώς ερώτηση. Το γραμμού ισοδύναμο του υπεραμεγκανικού κάλλιου πόσο είναι. Είναι όσο το μόλ, δεν ξέρω δεν με ενδιαφέρει. Έστω ότι βρήκαμε λοιπόν το μόλ του υπεραμεγκανικού κάλλιου, το γραμμού ισοδύναμο του υπεραμεγκανικού κάλλιου πόσο είναι. Το μήτε και πού να ξέρω. Υπεραμεγκανικού κάλλιου, μαγκάνιο σε βαθμή δοξίδωση συν' εφτά. Σε τι καταλήγει σε μαγκάνιο σε βαθμή δοξίδωση συν' δυο. Άρα σε όλη τη διαδικασία τι έχει κάνει. Έχει πάρει πέντε ηλεκτρόνια. Το ένα μόλ λοιπόν θα πάρει πέντε μόλ ηλεκτρόνια. Πόσο η ποσότητα θα πάρει ένα μόλ από ηλεκτρόνια. Το ένα πέμπτο. Πόσο είναι λοιπόν το μολιακό βάρος του υπεραμεγκανικού κάλλιου. Ας πούμε εκατό. Σας λέω, για πάτε και κάντε μου διάλειμμα. Ένα ν υπεραμεγκανικού κάλλιου. Τι θα πει ένα ν. Ένα γραμμού ισοδύναμο αναλύτρω. Συνεπώς το μόλ εκατό, λέω, το γραμμού ισοδύναμο εκατό δια πέντε είκοσι. Ζυγίζετε είκοσι γραμμάρια, τα διέλυτε σε ένα λίτρο νερό και έχετε έναν υπεραμεγκανικό κάλλιο. Εντάξει. Κατανοητό. Αν όμως πρόκειται να χρησιμοποιήσετε το υπεραμεγκανικό κάλλιο σε μια αντίδραση που θα καταλήξει να είναι μαγκάνιο συν τέσσερα, τότε πόσο είναι το γραμμού ισοδύναμό του. Ξεκινάει που είναι εφτά, πάει στο συν τέσσερα, συν επόμενος δια τρία. Πρέπει λοιπόν να ξέρετε και αυτό που είπατε στην αρχή, την αντίδραση την οποία πρέπει να πραγματοποιήσετε. Εδώ πέρα είναι απλή. Ένα γραμμού ισοδύναμο οποιοδήποτε οξέως, ό,τι και να είναι, με ένα γραμμού ισοδύναμο οποιασδήποτε βάσης, ό,τι και να είναι. Εντάξει. Στα οξυδοτικά σώματα και στα αναγωγικά, θα πρέπει να έχω υπόψη μου και την αντίδραση την οποία πρέπει να πραγματοποιήσω, για να προσδιορίσω πόσα μόλα που ηλεκτρόνια πάνε ή έρχονται. Εντάξει. Και τώρα, μερικά, πρακτικά ζητήματα. Εντάξει. Τα πρακτικά ζητήματα εντοπίζονται στο πώς θα μετρήσω με ακρίβεια αυτόν τον όγκο και στο πώς θα μετρήσω με ακρίβεια αυτόν τον όγκο, διότι υποτίθεται η συγκέντρωση του πρώτυπου διαλήμματος είναι γνωστή. Εντάξει. Τα όργανα που χρησιμοποιούμε για να κάνουμε αυτού του είδους την ογκομετρική ανάλυση λέγονται προχωίδες. Μια προχωίδα είναι ένα όργανο αρκετά ευπαθές. Μοιάζει με ένα αρθημένο σιφόιο μόνο που είναι πολύ μεγαλύτερο. Εντάξει. Τώρα, λοιπόν, θα πάρω μια προχωίδα και θα την βάλω σε ένα σημείο που δεν είναι η φυσική της θέση, αλλά θα την βάλω εκεί πέρα έτσι ώστε να σας δείξω ποιες είναι οι ενέργειες που πρέπει να κάνετε με την προχωίδα όταν θα την δουλέψετε. Εντάξει. Προφανώς, εννοείτο, ο καθένας θα χρησιμοποιεί στην προχωίδα μπροστά του στο χώρο το οποίο έχει στον πάνκο του για να δουλέψει. Καλώς. Εδώ, λοιπόν, έχουμε μια προχωίδα. Αυτή εδώ είναι. Από την βλέπετε, είναι ένας μακρύς σωγήνας. Μοιάζει με τα αρθημένα σιφόνια που έχετε μόνο που οι ενδείξεις της είναι από το μηδέν μέχρι το πενήντα. Προσέξτε, ο κατασκευαστής λέει το μηδέν μου είναι κάπου εδώ και το πενήντα είναι κάπου εδώ. Και εγγυάται για τις υποδιαλέσεις αυτές μόνο εκεί από το μηδέν μέχρι το πενήντα. Αν, λοιπόν, κάποιος φτάσει να έχει ρίξει μέχρι το πέρα διάλειμμα, δεν μπορεί να βγάζει ένα χαράκι και να αρχίζει να προσπαθεί να μετρήσει πόσο είναι από το και κάτω. Δεν έχει ακρίβεια η μετρησί του. Εντάξει. Άι παρατήρηση. Προφανώς αυτό είναι ένας μακρύς σωλήνας στο οποίο πήγαμε και κολλήσαμε αυτό το πράγμα. Τη στρόφιγκα με αυτό το ακροφύσιο. Εντάξει. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι αυτό εδώ πέρα είναι να ειδέσει το σημείο. Δεν μπορώ να το πιέζω εδώ πέρα θα σπάσει πολύ εύκολα. Εντάξει. Είσαστε ευτυχείς που οι στρόφιγκες είναι πλαστικές. Γιατί αυτές οι πλαστικές στρόφιγκες πολύ δύσκολα θα κολλήσουν πάνω στο γυαλί. Το παλιό κακό καιρό που ήμουν εγώ ο φοιτητής, οι στρόφιγκες ήταν γυάλινες επίσης. Που σημαίνει κάθε προχωήδα φτιαχνόταν με τη δική της στρόφιγκα και υπήρχε περίπτωση το γυαλί να κολλήσει πάνω στο όλο γυαλί. Για να μην κολλήσει το ένα γυαλί πάνω στο άλλο γυαλί χρησιμοποιείς κάποιο λιπαντικό. Εκείνο που κάναμε λοιπόν, ξεφυρώναμε αυτό εδώ πέρα, αυτή η στρόφιγκα καταλαβαίνεται έτσι ένας κύλινδρος χοντρικά, έτσι, που έχει μια διαμπέρει τρύπα. Ναι. Εκείνο που κάναμε λοιπόν, βγάζαμε, βάζαμε λίγη βαζελίνη από εδώ, λίγη από εκεί πέρα και το γυρούσαμε μερικές φορές για να μπορεί να γλιστράει μέσα εδώ. Αν κάνεις λοιπόν το λάθος και περάσεις τη βαζελίνη πάνω από την τρύπα, την κλίνει και δεν τρέχει τίποτα. Και ενώ γεμίζεις την προχωήδας σου, τι ωραία, τι καλά, πάρσε την ανοίξεις, δεν τρέχει, πρέπει να την αδιάσεις, να ξανακαθαρίσεις κλπ κλπ. Δεν έχετε λοιπόν τέτοιούτους προβλήματα. Έτσι, οι στρόφιγκες τώρα είναι πλαστικές. Πολύ δύσκολα θα κολλήσει η πλαστική στρόφιγκα και δεν θα δουλεύει. Ωραία. Κατά τα άλλα όμως, η προχωήδα ξεκουληθεί είναι ένα προχωήδα. Έτσι, είναι ένα γυάλινο κατασκεύασμα λεπτό, ευαίσθητο, στο οποίο κάτω έχει κολλήσει αυτόν τον τροφίσο με τη στροφιγκά του. Είναι λοιπόν ευαίσθητο δικά εδώ πέρα σε αυτό το σημείο. Τώρα, η προχωήδα γιατί λέγεται προχωήδα. Γιατί χρησιμοποιείται με αυτόν τον τρόπο, επαναλαμβάνω ότι να βάζω και πραπάνω για να δείξω κάποια πράγματα και να τα βλέπετε όλοι, έτσι. Η προχωήδα χρησιμοποιείται εδώ. Αν ο χώρος που δουλεύω είναι αυτός, η προχωήδα είναι εδώ. Γιατί λέγεται προχωήδα, προ-χέω. Χύνει το διάλειμμα εδώ, μπροστά μου. Ο τρόπος με τον οποίον δουλεύω είναι, έχω την προχωήδα εδώ όσο κοντά μου γίνεται και κάνω τη διαδικασία εδώ. Ελέγχω εδώ την κατάσταση, τα χέρια μου βρίσκονται εδώ πέρα. Πολλοί αυτό που κάνουν είναι να τη βάζουν εκεί και κάνουν τη δουλειά έτσι. Αυτό είναι παραχωήδα. Εκεί πέρα χύνει το διάλειμμα. Εντάξει. Προχωήδα σημαίνει αυτό, προ, μπροστά μου. Επαναλαμβάνω λοιπόν, την ανεβάζω εδώ πέρα για να δείξω κάποια πράγματα που θέλω. Κι αυτά τα πράγματα δεν έχω κάνει με τη θεωρία του πράγματος, αυτό τελείωσε. Τα πρακτικά ζητήματα τώρα. Έχω την προχωήδα μου, έτσι. Κατ' αρχήν, τι πρέπει να βάλω μέσα εδώ? Το πρότυπο διάλειμμα. Κατ' αρχήν, λοιπόν, πρέπει να έχω πάρει το πρότυπο διάλειμμά μου. Παίρνω ένα ποτήρι, το πρότυπο διάλειμμα. Εντάξει. Ξαν' καλό παιδί που είμαι έρχομαι, το πλένω καλά-καλά, το πλένω και μια πιονισμένη νερό δυο-τρεις φορές και πάω και παίρνω το πρότυπο διάλειμμα. Καλά κάνω? Όχι? Γιατί όχι, καλέ? Έχει λοιπόν κάποιες σταγόνες. Α, λοιπόν, το πρώτο υποδιάλειμμα λέει ότι είναι 0,1 μοι. Αυτό που το βάλω εδώ πέρα θα είναι 0,090 όσο θέλει. Και δεν το ξέρω. Οι καλύτεροι πίεπτος ήταν να έχουμε ένα φουρνάκι εδώ πέρα, να έχει ερτέρθηκα μια-δυο ώρες πιο πριν, να τα πλύνετε καλά-καλά και με απενισμένο και με απόλα, να τα βάλετε στο φουρνάκι, να τα αφήσουμε και πέρα κάνα δυο ώρες στους 100 βαθμούς, να στεγνώσουν και να πάμε να τα πάρουμε ζεστά μεν, αλλά ξηρά δε. Πότε, με ένα ξερό τύλιο πράγμα, πάω, ρίχνω το διάλειμμα μου και κάνω δουλειά μου. Και τώρα που δεν έχουμε φουρνάκι ή δεν είχαμε αυτές τις μία-δυο ώρες για προοδεργασία, πώς θα κάνουμε. Μπορούμε να κάνουμε μια μικρή εξεπλάνδα. Πηγαίνουμε εκεί, τώρα δεν πηγαίνω και είνασα τόσο την κατάσταση, ας πούμε ότι αυτό πέρα είναι το βαρέλι με το πρώτο υποδιάλειμμα, ανοίγω τη στρώφη και εκεί παίρνω μια μικρή ποσότητα από το διάλειμμα. Και επειδή εκεί πέρα είναι κοινός χώρος του εργαστηρίου, έρχομαι όταν στον πάγκο μου. Δεν το αδιάζω. Τι έχω κάνει. Έχω αναμύξει αυτές τις σταγόνες νερού με μια ποσότητα. Δεν χρειάζεται αυτό. Αυτό δεν είναι δεν ξεπλένω το ποτήρι, αυτό λέγεται το ξαναβαφτίζω. Εντάξει. Ξέπλημα λέγεται αυτό εδώ. Το ανακοινώ και τελείωσε. Τώρα μπορώ να πάρω το πρότυπο διαλειμμά μου, το οποίο θα έχει τη συγκέντρωση του πρότυπου διαλείμματος. Το ίδιο θα γίνει και με το άγνωστο διάλειμμα. Αν έρθω και πλύνω και κάνω και φτιάξω και πάω έτσι με τις σταγόνες νερό, όπως το είπατε, και πάω να πάρω το άγνωστο διάλειμμα, θα πάρω εδώ μέσα ένα ακόμα πιο άγνωστο. Εντάξει. Άρα ίδια διαδικασία και γι' αυτό. Φροντίζω λοιπόν τώρα το άγνωστο διάλειμμα και το πρότυπο, να τα φέρω εδώ κοντά μου και να τα βάλω ξεχωριστά το ένα από το άλλο. Σπάνια θα τύχει τώρα αν είναι κίτρινο και τ' άλλο αν είναι κόκκινο και να ξεχωρίζω το χρώμα. Εντάξει. Όπως το δείτε σήμερα και τα δύο είναι άχρωμα. Ε, νερό έχει εκεί πέρα μέσα. Ε, δεν έχει νερό. Τώρα λοιπόν πρέπει εγώ, έτσι αυτό είναι το πρότυπο διάλειμμα μου, πρέπει εγώ να το τοποθετήσω εκεί. Φυσικά δεν μπορώ να το τοποθετήσω έτσι που είναι εδώ. Θα την κατεβάσω λοιπόν εδώ πέρα κάτω την προχωήδα και θα κάνω όπως κάνουν μερικοί από εσάς. Θα την βάλω εκεί πέρα πίσω και θα προσπαθήσω να ρίξω το πρότυπο διάλειμμα εκεί. Ήδη βλέπετε ότι πρέπει να τεντωθώ κάπως. Αν είναι και κάποια από εσάς πιο κοντή από εμένα και αν έχουν φορτήσει και την προχωήδα να την έχουν βάλει εκεί πέρα πάνω και εκεί πέρα πίσω, θα πρέπει να τεντωθούν πολύ περισσότερο. Εντάξει. Τη στιγμή που δεν κάνω μέτρηση, η προχωήδα μπορεί να έρθει όσο κοντά μου θέλω και να κατέβει επίσης όσο χαμηλά θέλω. Προσέξτε πώς μπορεί να αλλάξει η θέση της προχωήδας με δύο τρόπους. Ένα από εδώ. Αυτό το χιάνακι που την κρατάει. Προσέξτε, την κρατάω πάντα. Μπορεί λοιπόν να το ξεσφίξω και να κατεβάσω την προχωήδα όσο θέλω. Μπορεί επίσης, πάντα την κρατάω, να ξεσφίξω από εδώ και να τον κατεβάσω από εδώ όσο θέλω. Εντάξει. Για παρατηρήσετε με λοιπόν τώρα και να δείτε πόσο πιο εύκολο είναι. Ζορίζομαι πολύ. Θα μου πεις εγώ που είμαι πολύ πικοτός από σένα, θα χρειαστεί να κάνεις αυτό. Εντάξει. Κατανοητό αυτό. Ωραία. Να απολυμίσω τώρα να ρίξω αυτό το διάλειμμα μου μέσα εδώ. Είμαι σίγουρος ότι θα το πετύχω ή όχι. Εγώ έχω εμπιστοσύνη στο χέρι μου να είναι έτσι όμως. Υπάρχουν λοιπόν για να μας βοηθήσουν τα χωνιά. Δέστε πόσο πιο ωραίο και μεγάλο άνοιγμα είναι αυτό το δω. Εντάξει. Τώρα το πρόβλημα που έχουμε είναι ότι μερικά χωνιά όπως για παράδειγμα αυτό εδώ πέρα είναι αρκετά χοντρά. Ναι. Υπάρχουν και κάποια που είναι πιο λεπτά. Ένας που έχει ένα λεπτό χωνί απλώς πηγαίνει μπαπ το πετάει εκεί πέρα και κάνει δουλειά του. Αυτά λοιπόν που είναι πιο χοντρά τα χωνιά έχουν κάποιο πρόβλημα. Εντάξει. Και αυτό ιδιαίτερα έχει κάποιο μεγαλύτερο πρόβλημα γιατί προεξέχει και από την προχωήδα μου. Το πιο μεγάλο πρόβλημα ότι έχουν τα χωνιά που είναι ακριβώς όσοι διάμετρο έχουν την προχωήδα. Πήγαινε κάποιος μπαπ το σφινώνει εκεί πέρα και μείνει εκεί το χωνί. Συνέχεια ρίχνει το διάλειμμα από εδώ πέρα και συνέχεια ξεχράνει το χωνί εκεί. Εντάξει. Όταν λοιπόν τελειώσει τη δουλειά, η προχωήδα βρίσκεται κάπου εκεί πέρα, μαζεύω τα υπόλοιπα όπως πρέπει, έτσι τελειώνω το ιστορικαστήριο, ξεπλένω τούτο, ξεπλένω εκείνο, αδιάζω την προχωήδα, έχω και το χωνί και η φυσική κίνηση είναι το παίρνω και το τραβώ προς τη μεριά μου, κράτς, και σπάει η προχωήδα. Κάθε πράγμα, όταν μπαίνει κάπου με έναν τρόπο, από εκείνο το δρόμο ξαναβγαίνει. Εντάξει. Με όλα τα πράγματα συμβαίνει αυτό. Μπαίνει από έναν δρόμο, από τον ίδιο δρόμο θα βγει. Συνεπώς, ας το κάνω τώρα. Βάζω το χωνί μου, πεταφέρω το διάλειμμα, βγάζω το χωνί μου. Εντάξει. Ένα άλλο πρόβλημα, ειδικά για αυτούς που θα έχουν χωνιά τέτοια που ακριβώς θα σφινώνουν εδώ. Αυτό το χωνί, έτσι, έχει κάποιο κενό εδώ πέρα. Αν υπάρξει, λοιπόν, ένα χωνί που θα σφινώσει εδώ πέρα, υπάρχει το εξής πρόβλημα. Ρίχνοντας εγώ το υγρό μου από εδώ, το υγρό θα κατέβει κάτω. Λέμε, εντάξει, ο σωλήνας είναι άδειος, θα κατέβει το υγρό. Ψέμα, δεν είναι άδειος, είναι γεμάτος αέρα. Αυτός, λοιπόν, αέρας θέλει να ανέβει προς τα πάνω. Έχουμε, λοιπόν, αέρα που θέλει να ανέβει, υγρό που θέλει να κατέβει και τα πράγματα μπερδεύονται. Εντάξει. Κατά συνέπεια, ειδικά αν αφήνοντας εδώ πέρα σφινώνει το χωνί σας, πρέπει να προσέξετε και να μην το κάνετε. Μπορεί, λόγω των εντροστατικών φυνομένων που θα δημιουργηθούν εδώ πέρα, να σκεφτεί μια ωραία λιμνούλα από υγρό εκεί, η οποία θα κατεβαίνει. Θα σωσταθεί με την πίεση που θα έχει από κάτω. Εντάξει. Κατά συνέπεια, σε εκείνη την περίπτωση, καλό είναι να το σηκώσετε λίγο και να κάνετε την προσθήκη του διαλύματος έτσι. Κατανοητό. Και βέβαια, μόλις τελειώσω, καταβάζω το χωνί μου κάτω για να μην γυναιψεί να σπάσει η προχωήδα μου στο τέλος. Φυσικά, αν η προχωήδα σπάσει εδώ πέρα πάνω, δεν πειράζει κανέναν. Δεν πρέπει να πάω να βάλω το μάτι μου εκεί. Έτσι. Όμως, δεν είναι αξιωστό να τη σπάσω χωρίς να υπάρχει λόγος. Εντάξει. Να δούμε και το δικό σου το χωνί, μήπως είναι η περίπτωση που λέω είναι επίσης το ιδιοχοντρό, είναι επίσης το ιδιοχοντρό. Εντάξει. Λοιπόν, για να παρακολουθήσουμε τώρα τη διαδικασία. Προσπαθώ, λοιπόν, εγώ, και δεν ξέρω πόσο εύκολο θα είναι, να ρίξω το διάλειμμα μου εδώ πέρα. Λοιπόν, εδώ, στη συγκεκριμένη περίπτωση, θα έχω και αυτό το πρόβλημα. Κάποιες σταγωνίτες από το διάλειμμα θα βγουν απ' έξω, γιατί βλέπετε αυτό το χωνί είναι λίγο πιο χοντρό. Εντάξει. Δυστυχώς, δεν είχαμε ένα απορρομηθειυτή που να μας δώσει λεπτά χωνιά. Μας έδωσαν και τέτοια. Ωραία, λοιπόν, εγώ έβαλα το διάλειμμα που θέλω, αλλά μερικές σταγώνες από το διάλειμμα μου βγήκα απ' έξω εδώ. Τι πρέπει να κάνω. Να φοροδήσω να τις σκουπήσω και όταν τελειώσουν τη διαδικασία προχωρήτα μου να είναι στεγνή απ' έξω. Γιατί αυτή η σταγωνίτης έρχεται εδώ, κατεβαίνει, κατεβαίνει, κατεβαίνει, κατεβαίνει, κάποια στιγμή θα έρθει εδώ παρακάτω και θα πέσει. Θα πάρει μέρος την αντίδραση, αλλά εγώ δεν θα τη μετρήσω και θα έχω λάθος ένδειξη. Καταλαβαίνετε? Αυτός είμαι κάποιο τρόπο έβαλα το διάλειμμα μου, το πρότυπο στην προχωρήδα. Τη σκουπίζω και την φέρνω εδώ. Επαναλαμβάνω έτσι. Το φέρνω εδώ πέρα για να μπορείτε να δείτε όλοι κάποια πράγματα που θέλω να δείξω. Είναι αυτή η σωστή θέση της προχωρήδας για να κάνω τη δουλειά μου? Μπορεί να είναι και μπορεί να μην είναι. Μπορεί να μου πει αν είναι ή δεν είναι η σωστή θέση. Εκείνος που θα μου το πει είναι ο υποδοχέας που θα βάλω από κάτω. Τη διαδικασία της εξουδετέρωσης που θα κάνουμε σήμερα θα την πραγματοποιήσουμε σε κονικές φιάλες. Αν βάλω την υποδοχέα από κάτω, η άκρη της προχωρήδας θα είναι μέσα στα όρια του υποδοχέα. Δεν θέλω να την ανεβάσω εκεί πάνω και να κάνω ασκήσεις βολής. Ούτε θα πάω να την καρφώσω κάτω, γιατί κάποιος, κι αυτός είμαι εγώ, πρέπει να ελέγχει αυτή τη στρόφηκα και τη ρούη του διαλύματος. Κοταλαβαίνετε? Πρέπει λοιπόν να υπάρχει χώρος ανάμεσα στον υποδοχέα μου, που σήμερα είναι μια κονική φιάλαια, και στη στρόφηκα για να μπορώ να κινούμε. Κάποιος πρέπει να ελέγχει τη ρούη της προχωρήδας, κι αυτός είμαι εγώ. Κάπου λοιπόν εδώ πρέπει να πει το χέρι μου. Κατανοητό? Ωραία. Και πώς θα κάνω τη μέτρηση? Τι μέτρησα, την κάνω ως εξής. Θα έρθω και θα βάλω εδώ πέρα με το συφόνιο πληρώσεως, έβαλα τα 10 μιλιλίτρα. Γιατί 10, γιατί έχετε συφόνιο πληρώσεως του 10 μιλιλίτρων, εντάξει. 10,00 μιλιλίτρα μπορείτε να μετρήσετε, με ακρίβεια. Θα ρίξω και τις 2-3 σταγόνες δίκτυ. Προσέξτε, αυτά τα μπουκαλάκια έχουν αυτά τα καπάκια τα οποία δεν είναι βιδωτά, απλώς κάθονται. Εντάξει. Θα παρατηρήσω ότι αυτά τα μπουκαλάκια έχουν στο πλάι τους 2 διευρύνσεις, εδώ. Αυτά δεν είναι κομματάκια γελί που τα κολλήσαμε από πάνω, καθώς αυτό που κατεσκευαζόταν είναι αυλακές που κάναμε. Επίσης, και τούτο εδώ, έτσι το καπάκι, έχει αυλακές. Τις βλέπετε εσείς που είστε από εδώ πέρα. Αν λοιπόν φέρω αυτή την αυλάκωση πάνω από μια τέτοια διεύρυνση τι γίνεται, εδώ πέρα μέσα υπάρχει τώρα ένα γυάλινο τούνελ που οδηγεί τη σταγόνα έξω από το μπουκάλι. Βλέπετε λοιπόν πώς θα ρίξω τις σταγόνες μου, εδώ, με αυτόν τον τρόπο. Έτσι, το είδατε, γιατί το κρατάω, γιατί δεν είναι βιδωμένο, απλώς έχει καθίσει εκεί. Εντάξει. Έρεξα λοιπόν εδώ τις σταγόνες μου και έπαιρα αυτό το χρώμα, παρακολουθώντας είναι οικιανό. Εντάξει, μέτρησα λοιπόν το άγνωστο διαλυμά μου, έρεξα και τις δύο σταγόνες δίχτυ και ξεκινάω τη διαδικασία. Πριν ξεκινήσω τη διαδικασία πρωτοφανώς πρέπει να κοιτάξω και να δω σε ποιο σημείο βρίσκεται η στάθμι μου, δεν αν κοινάς το μηδέν. Εντάξει. Σε κάποια εργαστήρια θα σας πουν, γεμίστε μεχρι το μηδέν, αυτό έχει να κάνει με το να εξηγηωθείτε να μετράτε όπως με την προχωήδα. Πώς θα μετρήσουμε, θα κρατήσουμε την προχωήδα περίπου κατακόρυφη και θα κοιτάξουμε να δούμε τον μηνίσκο και μάλιστα έτσι τη βάση του μηνίσκου. Θα πρέπει τη γραμμούλα, την ένδειξη που έχουμε στη βάση του μηνίσκου να τη βλέπουμε σαν μία ολυζόντιο γραμμή, όχι σαν μια καμπύλη. Εντάξει. Συνεπώς η θέση μου είναι αυτή εδώ πέρα. Α, πόσο είναι, είναι 13,2. Σημειώνω, 13,2. Από εκεί ξεκίνησα. Έχω λοιπόν το σύστημά μου εδώ παρακάτω, ρίχνω, ρίχνω, ρίχνω, μόλις δω την αλληλεγγύη του χρώματος, σταματάω. Πόσο είναι, 23,2. Α, αφαιρώ, 10. 10 μλ. Εντάξει. Προσέξτε όμως τι κάνω. Εγώ θα μετρήσω τον όγκο μου εδώ. Ξεκίνησα από εδώ και κατέληξα εδώ. Εντάξει. Το διάλειμμα όμως φέγεται από το παρακάτω. Κοταλαβαίνετε τι γίνεται. Οι σταγόνες πέφτουν από εδώ και εγώ μετράω εκεί. Είναι εύκολο ή δύσκολο να γίνει αυτό. Εύκολο. Αλλά πρέπει κάποιος να εξασφαλίσει κάτι. Και αυτό το κάτι είναι, από εδώ μέχρι εκεί πάνω, να έχω μια ενιαία στήλη υγρού χωρίς φυσαλίδες. Εντάξει. Γιατί αν κάπου υπάρχουν φυσαλίδες, έχω πρόβλημα. Κάποια στιγμή η φυσαλίδα ανεβαίνει προς τα πάνω, ο όγκος φαίνεται να μειώνεται, μετράω λάθος όγκο, έχω λάθος αποτέλεσμα. Βεβαίως, όταν ρίξω το υγρό μου μέσα εδώ και δημιουργηθούν κάπου εδώ φυσαλίδες, είναι σχετικά εύκολο να τις ξεφορτωθώ. Πώς? Το τρακουνάω λίγο και φεύγω. Η χειρότερη περίπτωση είναι να σχηματιστεί φυσαλίδα εδώ πέρα κάτω. Διότι συνήθως δεν κοιτάμε και συνήθως αν σχηματιστεί εκεί πέρα κάτω, κάποια στιγμή θα φύγει και δεν θα το καταλάβω ποτέ. Εντάξει. Σε πώς? Έριξα το πρώτο υποδιάλειμμά μου. Σκούπισα απ' έξω για να μην έχουν πέσει στα γόνες, κλπ κλπ κλπ κλπ σχετικά. Ναι. Ελέγχω, μήπως έχω φυσαλίδες εδώ πέρα πάνω. Έχω λίγες. Το τρακουνάω φεύγουν. Μήπως έχω φυσαλίδα εδώ πέρα κάτω. Ναι, έχω. Πώς θα το δείτε? Θα δείτε ότι δεν υπάρχει εδώ πέρα κάποιος μηνίσκος επίσης. Γιατί υπάρχει μηνίσκος? Γιατί υπάρχει υγρό από εδώ και κάτω και από και πάνω υπάρχει αέρας. Αυτό είναι η φυσαλίδα. Εντάξει. Δεν είναι κάτι που έχει σημαία «Είμαι φυσαλίδα, πιάστε με». Εντάξει. Βλέπετε κάπου εδώ πέρα να υπάρχει ένας μηνίσκος. Λοιπόν, αν υπάρχει φυσαλίδα εκεί πάνω κάτω, τι κάνουμε? Ένας τρόπος να την διώξουμε είναι βάζουμε από κάτω ένα ποτηράκι, χαλαρώνουμε λίγο από εδώ πέρα από το μπαξέμα της στροφυγκά μας και την γυρνάμε μια-δυο φορές έτσι γρήγορα. Εντάξει. Συνήθως η φυσαλίδα φεύγει. Ωραία. Αν το κάνω αυτό μια-δυο φορές και δεν φεύγει, υπάρχει και πιο βάρβαρη μέθοδος. Φέρω ένα ποτήρι από εδώ κάτω, ξεσφύγω εντελώς τη στροφυγκά, οπότε το διάλειμμα αρχίζει και τρέχει από εδώ, από εκεί, περνάει από παντού, διώχνει τον αέρα και ξαναμπαίνει στη θέση του. Κλείνω τη στροφυγκά, μόνο που μετά τι πρέπει να κάνω? Πάει να σκοπίσω εδώ πέρα επιμελώς, μην είναι εδώ πέρα στα γουίντησα το διάλειμμα που κάποια στιγμή θα πέσουν, θα κάνω την αντίδραση και εγώ δεν θα τις μετρήσω. Εντάξει. Τώρα λοιπόν που έβαλα το πρώτο διάλειμμα, που έλεξα ότι δεν υπάρχουν φυσαλίδες, που έλεξα ότι είναι στεγνός ο σωλήνας μου απ' έξω και δεν πρόκειται να πέσω στα γουίντησες που δεν θέλω, τώρα πηγαίνω και μετράω σε ποιο σημείο βρίσκεται εκεί και το σημειώνω. Ξεκινάω από εκεί. Εντάξει. Τώρα φέρνω από κάτω την υποδοχέα μου, έχω βάλει το άγνωστο διάλειμμα μου, έχω βάλει και τον δίκτυ μου, τώρα ρυθμίζω τη θέση και προφανώς τι πρέπει να κάνω, να παρακολουθώ εδώ τον χώρο που θα γίνεται η αντίδραση και να παρατηρήσω την αλλαγή του χρώματος. Τι έχουμε πει για το χρώμα, πώς παρατηρώ ένα οποιοδήποτε χρώμα σε έναν χώρο που να έχει φως και απέναντι σε ένας πρωιπόβαθρο. Είπαμε πως αν έχω ένα ποτήρι, ένα δοκιμαστικό σωλήνα ή κάτι και θέλω να δω το χρώμα, είτε στο μανίκι της ποδιάς μου είτε, αν όπως εγώ δεν έχω σήμερα ποδιά, στην ποδιά του γείτονα. Κάτσε καλά ρε, κάθετε. Ωραία, είναι κι ανώ. Μπορώ να έχω έναν γείτονα ξεχλωμένο εδώ πέρα κάτω. Όχι, είναι πρακτικό. Είναι όμως πρακτικό να έχω ένας σπροχαρτάκι. Θα λέγει, εντάξει, μας είπες να φέρουμε μαζί μας χαρτί κουζίνας ή χαρτί τουαλέτας, μαλακό, όχι προβληματικό, όχι κατεργασμένο, όχι πράγματα και τέτοια. Πάνω σε να βάλω ένα τελείο κομματάκι εκεί πέρα και τελείωσε. Αν εγώ στις διαδικασίες που έκανα προηγουμένως έχω κατοδόσει να ρίξω διάλειμμα εδώ πέρα κάτω, αυτό το είναι βρεθμένο. Αν βάλω ένα κομμάτι χαρτί τουαλέτας ή χαρτί κουζίνας και το απλώσω εδώ, σε λίγο θα διαβραχεί από αυτό και θα γίνει διαφανές. Και θα βλέπω αυτό το γκριζο-καστανο... τι χρώμα είναι πάση περιπτώση. Εντάξει, άρα πρέπει να σκουπήσω καλά καλά να είναι όσο στεγνό γίνεται και τότε να βάλω το χαρτάκι μου το λευκό εδώ. Εντάξει, και απέναν αυτό σε κίτρο όπως είπαμε στο παράδειγμα που σας έδωσα. Εντάξει, το καταλάβαμε. Συνεπώς, από εκείνο το σημείο και μετά η θέση της προχωήδας είναι εδώ και η θέση εκεί μου είναι εδώ και κοιτάω εδώ. Δεν κοιτάω εδώ πέρα, εδώ θα κοιτάξω στο τέλος και στην αρχή βεβαίως. Πού βρίσκομαι εκεί, σε εκείνο το σημείο. Αφού ολοκληρώθηκε η διαδικασία, το γέμισα, δεν υπάρχουν φυσαλίδες, δεν υπάρχει τίποτα. Τώρα κοιτάω που είναι εδώ, το σημειώνω. Ξεκινάω τη διαδικασ και μόλις τελειώσει η αλλαγή του χρώματος σταματάω τη διαδικασία και τότε ξανακοιτάω. Πού είμαι? Α, εδώ. Κάρω την αφαίρεση και ξέρω τι ακριβώς γίνεται. Το καταλάβαμε, εδώ λοιπόν γίνεται η δουλειά μπροστά μου και εγώ παρατηρώ η εικονική φιάλη. Ερώτηση, τα έχουν κάνει όλα σωστά και εντάξει κλπ κλπ μέχρι εδώ πέρα. Εδώ είναι ο υποδοχές μου, ρίχνω κατασταγώνες στο διάλειμμα και παρατηρώ. Υποτίθεται ότι είμαι από εκεί πέρα πάνω τώρα, έτσι. Καλά κάνω που παρατηρώ ή πρέπει να κάνω και κάτι άλλο. Σκεφτείτε το εξής, αυτό το διάλειμμα τώρα έχει αυτό το γαλάζιο χρώμα επειδή γαλάζιο έτυχε να είναι το χρώμα του α' ποι είναι, έτσι, όπως λέμε εκεί. Εδώ στη μέση που πέφτουν σταγώνες από το πρώτο υποδιάλειμμα δεν γίνεται η εξοδεδέρωση. Τι γίνεται? Εκεί στη μέση δεν θα αλλάξει το χρώμα. Θα αλλάξει. Θα έχω λοιπόν ένα δακτήλιο από κίτρινο στη μέση και ένα δακτήλιο γαλάζιο στην άκρη. Και μότα ξέρω ότι η αντίδραση ολοκληρώθηκε. Προφανώς λοιπόν θα πρέπει όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση που πραγματοποιώ αντίδραση να φροντίζω η αντίδραση να γίνεται ομογενός. Δηλαδή, σε όλο το χώρο το έχω διαθέσιμο. Άρα κάποιος πρέπει να κάνει αυτό το πρώτο πράγμα. Παρατηρήθητε τι κάνω. Έχω δώσει στην κονική φυάλλη με περιστροφική κίνηση. Δίνοντας αυτή την περιστροφική κίνηση, η σταγώνω που πέφτει δεν πέφτει στη μέση, αλλά σκορπίζεται σε όλη την έκταση του διαλείμματος. Οπότε σε όλη την έκταση του διαλείμματος θα παρατηρήσω το χρώμα να γίνεται πράσινο και μετακίτρινο. Εντάξει. Κατανοηθώ. Άρα βρήκα δουλειά για το ένα χέρι μου. Το ένα χέρι μου θα έχει πιάσει από το λαιμό την κονική φυάλλη και θα κάνει αυτό το πρώτο πράγμα. Προσέξτε, δεν κάνω αυτό. Εντάξει. Μια περιστροφική κίνηση σε αυτό το πρώτο τύπο. Ωραία. Εδώ λοιπόν συμβαίνει τώρα το εξής. Υπάρχει περίπτωση, έτσι όπως κάνω αυτή τη διαδικασία, μια σταγωνίτηση από το διαλείμμα να πεταχτεί και να μείνει και πέρα πάνω, όπως έχει μείνει τώρα. Έτσι, εδώ. Αυτή η σταγωνίτηση θα πάρει μέρος στην αντίδραση, όχι. Ξέρω πώς είναι, όχι. Θα κάνω λάθος μέτρηση, ναι. Πώς θα εξασφαλίσω ότι θα έχω σωστή μέτρηση. Να προσθέσω και κάτι άλλο εδώ πέρα μέσα, το οποίο να μην έχει ούτε οξύ, ούτε βάση. Απιονισμένο νερό. Το απιονισμένο νερό δεν έχει ούτε οξύ, ούτε βάση. Εντάξει. Τυπικά με την απεσταγμένο ακόμα καλύτερα. Αν, λοιπόν, έρθω και προσθέσω εγώ εδώ πέρα, πόσο ήταν αυτό, 10 μλ, και 90 μλ πιονισμένο νερό. Δεν τα θυσιάζω τώρα, βάζω από εδώ. Έτσι. Και έχω έναν όγκο περίπου 100 μλ. Έχει αλλάξει η ποσότητα της βάσης που είχα προηγουμένως, τα ισοδύναμα που είχα έχουν αλλάξει. Τα ισοδύναμα ήταν όσα ήταν στα 10 μλ που έβαλα. Και προσέξτε, το άγνωστο είναι κοινοκέι. Πόσο είναι η συγκέντρωση κοινοκή, κοινοκή θα βάλω στην εξίσουση. Η συγκέντρωση της βάσης επί τον όγκο της βάσης. Ο όγκος της βάσης ποιος είναι? Τα 10 μλ που πήρα από εκείνο το άγνωστο. Εδώ έβαλα και άλλα 90 μλ νερό, γιατί το λέω 90 για να γίνουν 100. Εσείς μπορείτε να αποφασίσετε να βάλετε 50. Μπορείτε να αποφασίσετε να βάλετε 120. Δεν χρειάζεται ακρίβεια σε αυτό. Δεν κάνετε ένα διάλειμμα ορισμένης συγκέντρωσης εδώ. Εδώ βάλατε τα 10 μλ με ακρίβεια και σε εκείνα τα 10 μλ θα προσδιορίσετε ότι υπάρχει. Εγώ προσθέτοντας νερό, κοίταξε τι έχω κάνει, έχω κάνει μια μεγάλη μάζα από νερό. Αυτή η μεγάλη μάζα κινείται πιο αργά και πιο ομαλά από μια μικρή μάζα. Εδώ πρέπει να το ταράξω πάρα πολύ προκειμένου να πεταχτεί μια σταγωνίτσα και να μείνει εδώ πέρα πάνω. Κι αν παρολατά αυτά μια σταγωνίτσα πεταχτεί και μείνει εδώ πέρα πάνω, καθώς έρχεται αυτή η μεγάλη μάζα υγρου και κάνει αυτό το πράγμα, στην επόμενη γύρα θα περάσει, θα την πάρει και θα την θα βάσει κάτω. Συνεπώς, προσθέτοντας μια ποσότητα από απιονισμένο νερό, δεν αλλάζω τίποτα στη μετρησί μου. Τα ισοδύναμα της βάσης είναι όπως ήταν στην αρχαία, εντάξει. Απλώς ο όγκος έχει γίνει μεγαλύτερος και κατά συνέπεια δεν υπάρχει περίπτωση στα αγωνίτσια, στα αγωνίτσια των δεχόματων και να μην πάρουν μέρος στην αντίδραση, εντάξει. Δεν αλλάζει κάτι λοιπόν. Άρα, ετούτο εδώ πέρα, περιστροφή, η οποία γίνεται πιο ομαλά και κάποιος πρέπει να ελέγχει τη ρούη του διαλήμματος που πέφτει, έτσι δεν είναι. Αν ανοίξω τη στρόφιγκα, ξαναθυμίζω τη στρόφιγκα σε αυτό το πέρα το πράγμα, που είναι μια ενιαία μάζα από πλαστικό που έχει μια διαμπερή τρύπα. Αν φέρω τη διαμπερή τρύπα κατά κόρυφη, γίνεται αυτό το πράγμα. Το διαλήμμα τρέχει προς τα κάτω όπως θέλει. Μπορώ να προφτάσω και να το σταματήσω την ώρα που πρέπει? Πολύ ανθυμβάλλω. Κατά συνέπεια, μια δουλειά και το ένα χέρι βρήκα, να περιστρέφει αυτή εδώ πέρα τη φιάλη, να της δίνει αυτή εδώ πέρα την κίνηση για να γίνεται ιαλύτερος ομογενής. Έχω μια δουλειά τώρα και για το άλλο χέρι μου. Το άλλο χέρι μου πρέπει να είναι εδώ πέρα στη στρόφιγκα και να είναι έτοιμο να σταματήσει τη ρούη όταν θα χρειαστεί. Εντάξει. Για αυτό λοιπόν, πρωτού ξεκινήσετε οποιαδήποτε διαδικασία, ρίξτε λίγο νερό στην προχωήδας σας, θα χρειαστεί να ρίξετε και έτσι και αλλιώς απιονισμένο νερό και αν δεν ξεπλύνετε, δεν ξέρω με τι είχε και πότε χρησιμοποιήθηκε η τελευταία φορά, εντάξει. Παίξτε λίγο με τη στροφιγκά σας. Έχει εδώ πέρα ένα παξιμάδι και μια βίδα. Αυτό λοιπόν μπορείτε να το σφίξετε καλά-καλά και να χρειαστεί μετά ο κόνανο βάρβαρος για να έρθει εδώ πέρα να τη στρίψει. Και αν έρθει ο κόνανο βάρβαρος και της δώσει μια, μπορεί να το σπάσει κιόλας. Μπορεί να το έχετε τόσο χαλαρά πάλι που να γυρνάει όπως να είναι και να τρέχει το διάλειμμα από όπου να είναι. Προσπαθήστε λοιπόν να βρείτε, ο καθένας για το δικό του χέρι και για τη δική του θέση που θα καθίσει μπροστά, τη θέση αυτή που αυτό να μπορεί να γυρίζει εύκολα. Αλλά όχι ανεξέλεγκτα, όχι το διάλειμμα να τρέχει από όπου να είναι, εντάξει. Γιατί εκείνο που θέλω είναι να κάνω μια μικρή κίνηση. Μικρή και οικονομική. Δεν θέλω να κάνω μια θεαματική ενέργεια για να σταματήσω τη διαδικασία, εντάξει. Υποθέστε λοιπόν ότι είμαι εγώ μπροστά στη προχωήδα, με τούτο το χέρι περιστρέφω την εικόνικη φιάλη και με το άλλο το έχω πέρασει στρόφιγγα. Όταν λοιπόν τρέχει το διάλειμμα εδώ πέρα, έτσι, πρέπει να μπορώ, είδα την αλόγια του χρώματος και σταματάω. Καταλαβαίνετε τι προσπαθώ να κάνω. Μια μικρή κίνηση το σηδά. Μπορεί να μη φαίνεται. Δεν χρειάζεται να κάνω κάτι εντυπωσιακό. Ένα εντυπωσιακό πράγμα χρειάζεται αυτό. Δηλαδή χρόνο για να γίνει. Σε αυτόν τον χρόνο έχουν πέσει κάποιες σταγόνες. Και είπαμε πόσο παραπάνω οξύ μπορεί να έχει μια σταγόνα, όταν πέσει. Εντάξει. Συνεπώς, πρέπει να κάνω με το χέρι μου μία λαβή στην προχωήδα, πάνω σε στρόφικα της προχωήδας, τέτοια ώστε να μπορώ σχετικά εύκολα να κάνω μια τόση δακίνηση και να σταματήσω τη ροή. Εντάξει. Το δίδεκα σχετικά είναι αυτό πέρα. Τρέχει, τρέχει, τρέχει το διάλειμμα, σταματάω. Εντάξει. Πρέπει λοιπόν να βρω τη θέση εκείνη στην οποίαν τρέχει κατασταγόνες. Η θέση την οποίαν τρέχει κατασταγόνες είναι αυτή εδώ. Έτσι. Αν λοιπόν μπορέσω να βρω αυτή τη θέση, υποτίθεται να κοινώ με το άλλο χέρι τη θυάλλη, έτσι. Α, είδα την άλογή του χρώματος. Τελείωσε. Εντάξει. Θα μου πείτε και σιγά, τώρα θα κάνω εγώ αυτή τη δουλειά, θα μου πάρει μερικές ώρες. Δεν θα σας πάρει μερικές ώρες. Προσέξτε τη σκέψη. Κάνετε μία μέτρηση. Εντάξει. Πόσο σόγγος από το διάλειμμα χρειάστηκε να κατανοηθεί. 10 μλ. Η ακρίβεια που μας δίνει αυτή εδώ πέρα η προχωήδα είναι η ακρίβεια που μας δίνει και το αριθμένο σιφόνι, 0,1 μλ. Άρα, όταν μου πείτε 10 τι εννοείται, 10,0 συμπλήνει 0,1, έτσι δεν είναι μιλιλίτρο. Έτσι δεν είναι. Αυτό θα πει η ακρίβεια 0,1. Κατά συνέπεια, αν κάποιος είναι πολύ σίγουρος για τον εαυτό του, ότι όλες τις άλλες διαδικασίες τις έκανε με σωστό τρόπο, πήρε το σωστό άγνωστο, το σωστό πρότυπο, έπινε, καθάρισε την προχωήδα του καλά, τη γέμισε με το πρότυπο διάλειμμα του, δεν είχε φυσαλίδες, δεν είχε εκείνο το νυχιτό άλλο, πήρε με ακρίβεια 10 μλ, πήρε ακριβώς 2 ή 3 σταμμόνες δίκτυ, δεν έτρεξε μερικά κιλά, εντάξει. Έκανε τη δουλειά του πολύ σωστά, όλα λοιπόν αυτά τα βήματα τα έκανε καλά, κατά συνέπεια το μόνο πρόβλημα που μπορεί να υπάρχει είναι στην αβεβαιότητα που δίνει αυτό εδώ το όργανο. Δεν δίνει καμία πλήρια ακρίβεια, δεν δίνει συμφέρον 0,1 μλ. Άρα η απάντηση που έχει να μου δώσει είναι 10,0 μλ, τόσα χρησιμοποίησα. Κάθε μέτρηση έχει την πιθανότητα να μας δώσει κάποιο σφάλμα. Εντάξει, η θεωρία λοιπόν των σφαλαμάτων μας λέει, δεν θα κάνουμε εδώ πέρα θεωρία σφαλαμάτων, θα κάνετε σε αναλυτική χημία ή σε κάποιο άλλο μάθημα, εντάξει, που θα είναι εντελώς απαραίτητο. Λοιπόν η θεωρία των σφαλαμάτων μας λέει, αν όλα τα βήματα γίνουν σωστά, θα πρέπει να έχουμε ένα μέσο όρο από 5, 6, ίσως 7 μετρήσεις που να βρίσκονται μέσα σε αυτά τα όρια, 10 συμπλήμη 0,1. Εντάξει, επειδή μέσα εδώ πέρα ούτε θεωρίας σφαλαμάτων κάνουμε, ούτε πεθαίνει κανένας αν αντί για 10 είναι 10,1 μιλήδρα. Σας λέω με το εξής απλό, ξέρετε, αν υποτίθεται ότι όλα τα βήματα δεν κάνετε σωστά, θα χρειαστεί να κάνετε δύο μετρήσεις. Αν μια μέτρηση είναι 10,0 και η επόμενη είναι 10,0, τελείωσε. Θεωρείτε ότι κάνετε σωστά τη δουλειά. Ψέματα μπορεί να έχετε κάνει την ίδια βλακία δύο φορές, έτσι, αλλά για μένα είναι ικανοποιητικό. Γιατί, γιατί λέω, τουλάχιστον κάνει μια σταθερή βλακία και μου λέει 10,0 για 10,5, θα ψάξουμε να βρούμε γιατί, μου λέει 10,0 για 10,5, εντάξει. Η παραδοχή μας είναι εξής, θέλουμε δύο μετρήσεις που να είναι είτε ίδιες είτε να έχουν μεταξύ τους απόκληση όσοι είναι ακρίβοι από εδώ πέρα, 0,1. Δηλαδή, 10,0 και 10,1 είναι δύο αποδεκτές μετρήσεις. Ο μέσος όρους είναι 10,0,5, αυτό θα δώσω τη σαν νούμερο, και η απόκληση της κάθε μιας μέτρησης από τον μέσος όρου είναι μικρότερη από το 0,1. Το καταλαβαίνετε? Σε όλα, λοιπόν, τα πρακτικά εργαστήρια που θα κάνετε εδώ, στη διάρκεια των σπουδών σας, αυτό το πράγμα θα σας πούμε. Κάνε όσες μετρήσεις χρειαστεί, αλλά θέλουμε να διαλέξουμε δύο που να είναι είτε ταυτόσιμες, είτε να έχουν πολλή πολλή διαφορά όσοι δίνει το όργανο. Τι διαφορά μας δίνει εδώ πέρα από γραμμούλα σε γραμμούλα, 0,1 μλ. Τώρα, αν ένας κάνει μια μέτρηση και μου πει 10,0 και κάνει άλλη μια και μου πει 10,2, εσείς τι λέτε? Είναι κάτι που πρέπει να το δεχτώ ή να μην το δεχτώ. 10 και 10,2, ο μέσος όρος είναι 10,1. Η απόκλειση κάθε μέτρησης από το μέσο όρο είναι 0,1, όσο είναι και κρύβει αυτό εδώ πέρα το όργανο, έτσι δεν είναι? Αν υποθέσουμε, επαναλαμβάνω, ότι όλα τα άλλα βήματα γίνονται σωστά και κανονικά. Άρα, εγώ λέω ότι σε αυτή την περίπτωση κάνετε και μια τρίτη μέτρηση. Αν η τρίτη μέτρηση είναι 10,4, τότε βλέπετε και μια δένταρτη. Αν η δένταρτη είναι 9,8, καλύτερα θα τα παρατήσει κάτι πάει θεμελιώδος λάθος μέσα στο μυαλό του και μέσα στην ολική διαδικασία. Αν, λοιπόν, κάποιος κάνει μια μέτρηση 10 και μετά 10,2, και η τρίτη είναι πάλι 10,1, τι θα κάνουμε σε αυτή την περίπτωση? Σε αυτή την περίπτωση αυτός μας βοηθάει. Ο μέσος όρος είναι 10,1, η απόκλειση, η μέση που έχουμε είναι μικρότερη από 0,1, λίγο γλίτρα, άρα μπορούμε να ανταχτούμε αυτές τις μετρήσεις με μέσο όρο το 10,1. Το καταλαβαίνετε? Παντού, λοιπόν, στα εργαστήρια που θα κάνετε στη διάρκεια των σπουδών σας και όπου θα χρησιμοποιήσετε οκομέτρηση θα σας πούμε, είναι τέτοια η προχωήδα, πόση διαφορά έχει από γραμμούλα σε γραμμούλα, προσέξτε, υπάρχουν και προχωήδες που είναι τόσες αλλά ο όγκος τους είναι 10 μλ. Εκεί καταλαβαίνετε από γραμμούλα σε γραμμούλα είναι 0,02. Εκεί τι θα σας πούνε, θέλουμε δύο μετρήσεις ίδιες ή να διαφέρουν κατά 0,02 ή όσο είναι σε κάθε περίπτωση, εντάξει, σε πώς θέλουμε να έχουμε δύο μετρήσεις ίδιες ή που να απέχουν μεταξύ τους όσοι είναι ακριβώς μπορούν να σας δώσουν στο όργανο. Στην περίπτωση μας εδώ πέρα 0,1 μλ. Τότε, για μας, η διαδικασία σας έχει ολοκληρωθεί επιτυχώς. Επαναλαμβάνω όμως, μπορείτε να έχετε κάνει δυό φορές την ίδια βλακία, κρίνετε ότι το έχετε καταλάβει. Η πιο συνειδησμένη βλακία, παίρνω τα 10 μήτρα με το συφόνιο πληρώσος, τα διάζω στην κονική φυάλλη, βλέπω και εκείνη την σταγονίτσα που έχει συμπαντήσει στην άκρη του συφωνίου και πηγαίνω και το φυσάω και το ρίχνω μέσα. Και είναι 10, κάτι τώρα, εντάξει, και μετράω 10,6 και την άλλη φορά 10,6 επίσης. Λέω, πολύ ωραία είναι 10,6 και απάντηση είναι 10, εντάξει. Αυτό μένει να το σκεφτεί αυτός που το κάνει, γι' αυτό επανέλαβα, άλλη μια φορά, όλα τα βήματα τα οποία πρέπει να κάνω. Να πάρω το σωστό πρότυπο, να πάρω το σωστό άγνωστο, να γεμίσω την προχωήδα μου αφού την ξεκλείνω με απανισμένο μία δυο φορές, να την ξεκλείνω και μια φορή με μία μικρή ποσότητα από το διαλυμά μου, να την γεμίσω, να την απαλλάξω από φυσαλίδες, να βάλω εδώ πέρα με ακρίβεια πολύ πολύ μεγάλη την ποσότητα, έτσι, τον 10 μιλήτρο στην περίπτωσή μας, έτσι, γιατί συφώνει ο πληροσφός το 10 έχουμε, από το άγρο στο διάλειμμα, να βάλω τη σωστή ποσότητα από ο δείκτη, 2 ή 3 σταγόνες, έτσι, να ετοιμάσω την κατάστασή μου σωστά ως προς όλα αυτά τα βήματα και στη συνέχεια να έχω να κάνω μόνο μετρήσεις επαναλαμβανόμενες που η ακρίβειά τους εξαστάται από την προχωήδα. Γι' αυτό το λόγο, λοιπόν, στα συστάρχια σας μέσα υπάρχουν δύο κονοικές φιάλες, γιατί τουλάχιστον δύο μετρήσεις θα σας ζητήσουμε να κάνετε. Εντάξει, αν επαναλαμβάνω τα κάνετε όλα σωστά ή κάνετε ένα συγκεκριμένο σφάλμα όλες τις φορές, οι δύο μετρήσεις σας θα είναι είτε οι ίδιες είτε θα έχουν απόγκυση μηδοκομμένα. Και για μας δεν είναι εντάξει. Μπορεί να μην είναι όμως για το αποτέλεσμα, εντάξει, οπότε πρέπει να ψάξουμε να βρούμε γιατί κάνετε λάθος μέτρηση. Ωραία, θα σας είπε η πρόταση μου είναι, ετοιμάσετε τις δύο κονοικές μαζί, 10 μλ εδώ, 10 μλ εδώ, 2 σταγόνες δίκτυο εδώ, 2 σταγόνες δίκτυο εδώ, 90 μλ νερό εδώ, τρογκομετρικό κλίντρο, δεν μας πειράζει να είναι και 91 και 89, εντάξει. 90 και εδώ, θέλετε 60 και 60, με 60 και 60, θέλετε 120 και 120, 120 και 120. Τι θα έχετε τώρα, δύο κονοικές φιάλες έτοιμες και ίδιες, αν όλα έχουν πάει καλά μέχρι εδώ. Και μετράτε την πρώτη, πόσο λέει, 10,0 μλ. Ωραία. Στη δεύτερη τώρα φιάλη τι μπορείτε να κερδίσετε, μπορείτε να κερδίσετε χρόνο. Πρώτα απ' όλα θα έχετε εδώ πέρα το τελικό χρώμα, ποιο πρέπει να είναι, το ξέρω, είναι αυτό τώρα, όχι αυτό το αρχικό, θα είναι το τελικό όποιο είναι. Άρα ξέρω ποιο είναι το τελικό μου χρώμα και πλέον τι ξέρω, ότι αν όλα έχουν πάει καλά και στη δεύτερη περίπτωση 10 μλ θα χρειαστώ. Άντε, simply είναι κάτι λίγο. Άρα τι μπορώ να κάνω και να κερδίσω χρόνο. Ξεκινάω από εδώ, 10 μλ είναι εδώ. Άρα το 9 είναι εκεί πέρα. Μπορώ λοιπόν να ανοίξω τη στροφήκα και διαμοιάζει να ρίξω τα 9 μλ. Και να μην κάθομαι να περιμένω εδώ τι θα γίνει, εντάξει. Για να πέσουν τα 9 μλ, χρειάζεται κάτι δευτερόλεπτα. Και κατά συνέπεια, τώρα, στην άλλη εικόνικη φυάλλη, μπορώ να ψάξω και να βρω αυτό το σημείο που ρίχνει κατά σταγόνες. Και να έχω αυτήν εδώ πέρα τη διαδικασία. Σταγόνα, πέσε, μία, δύο σταγόνες, ανακίνηση. Μία, δύο σταγόνες, ανακίνηση. Μία, δύο, άλλαξε. Καταλαβαίνετε? Κερδίζω σε χρόνο για τη δεύτερη μετρησί μου. Οπότε, στην περίπτωση αυτή, αν την πρώτη φορά βρήκα 10 και τη δεύτερη 10,2, περισσότερη σημασία δίνω στο 10,2 γιατί το έκανα με αυτόν τον τρόπο που είπαμε. Κατά συνέπεια, θα κάνω μια τρίτη μέτρηση, πιστεύοντας ότι κοντά στο 10,2 θα είμαι. Αν λοιπόν να απορρίψω κάτι, θα απορρίψω το 10 που βρήκα στην αρχή. Τώρα, από εδώ και πέρα, προφανώς υπάρχουν και κάποια άλλα σημεία, λιγότερη σημασία, αλλά πάλι χρήσιμα. Για παράδειγμα, πάω να κάνω την διαδικασία και καταλαβαίνω μισό μιλιλίτρο, 0,5. Εντάξει. Είδα την αλλαγή του χρώματος, ναι, το κάνω και δεύτερη φορά 0,5. Είναι εντάξει. Είναι καλό το αποτελεσμά μου. Μη ξεχνάτε με τι ακρίβεια μετράει αυτή η προχωήδα. Με ακρίβεια 0,1 μιλιλίτρο. Άρα, 0,5 με ακρίβεια 0,1, με συμπλήνει 20%. Είναι τρελό. Αυτό, λοιπόν, τι σημαίνει? Σημαίνει ότι το δείγμα που έχω εδώ πέρα είναι πάρα πολύ πυκνό. Αφού, λοιπόν, το δείγμα που έχω εδώ πέρα είναι πάρα πολύ πυκνό, τι πρέπει να κάνω? Παίρνω το δείγμα μου αυτό, παίρνω αγγωμεντρική θυάλι, το αραιώνω 1 προς 10, συφώνει ο πληρώσυρος αγγωμεντρική θυάλι, εντάξει, και χρησιμοποιώ εκείνο το δείγμα. Σε εκείνο το δείγμα πόση κατανάλωση θα έχω? Θεωρητικά πέντε μιλλήτρα, έτσι δεν είναι. Θα είναι όμως πέντε κόμμα μηδέν μιλλήτρα συμπλήνει δεκομπέντα. Δύο τα εκατό ακρίβια, καταλαβαίνετε? Από την άλλη, υπάρχει περίπτωση να χρειαστεί να ρίξω 200 μιλλήτρα, επειδή είναι πολύ αραιό το πρωτοκόμμο. Εντάξει, γίνεται αυτό το πράγμα. Θα μου πείτε πώς δεν γίνεται, μόνο πρέπει να προσέξω τι. Ξεκινώντας από εδώ, πρέπει να προσέξω μήπως κατεβαίνοντας προς τα κάτω φτάσω κοντά στο πενήντα. Δεν μπορώ να προχωρήσω κάτω από το πενήντα. Αν έχω κατέβει, κατέβει, κατέβει αρκετά καλή ώρα πως εδώ πέρα είναι γύρω στο 46, καλύτερα να μην τον δεκινδυνεύσουν όλο το κάτω από το πενήντα. Σταματάω τη διαδικασία, από που ξεκίνησα το 13,2, τριότολο εδώ πέρα 46,5, κάνω την αφαίραση, τόσα. Βγάζω το πρότυπο, φέρω πάλι κοντά με την προχωήδα, συμπυρώνω με πρότυπο διάλειμμα, σκουπίζω, διώχνω φυσαλίδες, κοιτάω όπου είναι, συνεχίζω από το 23,6 και προχωρώ μέχρι το 31,7 και προσθέτω τα δύο αποτελέσματα. Εντάξει, το καταλαβαίνετε. Μόνο που τώρα τι έκανα. Έκανα μία μέτρηση με προσέγγιση 0,1 και άλλη μία δεύτερη με προσέγγιση 0,1. Συνεπώς το πρόβλημά μου ανάγκηται 0,2. Αν χρειαστεύω να το κάνω 4-5 φορές, η προσέγγιση μου πηγαίνει στο μισό μιλίτρο πια. Εντάξει. Είναι κατά προβληματική αυτή η κατάσταση. Ξέρω τι πρέπει να κάνω. Μάλλον να κάνω ένα πιο πυκνό πρότυπο διάλειμμα. Εντάξει. Θα χρειαστεί σε κάποιες περιτώσεις να κάνετε κάτι τέτοιο στη ζωή σας. Όχι εδώ. Σήμερα έχουμε κανονίσει τα διαλείμματα εδώ, ούτως ώστε οι κατανολώσεις να είναι τέτοιες που να είναι λογικές. Να είναι της τάξης των 10, 15 ή 20 μιλίτρων, έτσι ώστε η ακρίβεια που έχετε, το συμπλήμη 0,1, να είναι της τάξης του μισό, 1, άντε 2% και να αντέχετε. Το καταλαβαίνετε. Δεν θέλει όμως αυτή η κατάσταση στη ζωή σας κάθε μέρα όλη μέρα. Μπορεί να αντιχει να έχετε ένα πολύ πυκνό ή ένα πολύ αραιό διάλειμμα. Τότε το πιο πυκνό θα πρέπει να το αραιώσετε, το πιο αραιό θα πρέπει να το αραιώσετε. Και υπάρχουν διαδικασίες που κάνουν και το ένα και το άλλο. Εντάξει. Δεν είμαστε όμως για να μάθουμε αυτό αυτή εδώ πέρα τη στιγμή. Εδώ είμαστε για να μάθουμε τις βασικές διαδικασίες για το πώς γίνεται μια ογκομετρική ανάλυση. Και παραλαμβάνω, σήμερα θα προσδιορίσουμε την περικτικότητα σε βάση ενός δείγματος, κάνοντας εξοδοτέρωση. Θα μπορούσαμε να κάνουμε και το ανάποδο, να προσδιορίσουμε την περικτικότητα ενός δείγματος οξέως, προσθέοντας βάση. Τότε η βάση θα ήταν το πρωτυποδιάγημα και το οξύμα θα ήταν το άγνωστο. Θα μπορούσαμε να προσδιορίσουμε την περικτικότητα ενός οξυδοτικού μέσου, βάζοντας εδώ σαν πρότυπο ένα αναγωγικό. Ή το ανάποδο. Θα μπορούσαμε επίσης να κάνουμε και συμπλοκομετρία. Να μετρήσουμε την περικτικότητα σε μέταλο κάποιου διαλύβατος, προσθέτοντας κάποια ουσία η οποία κάνει σύμπλοκο με το μεταλό μου και μάλιστα σύμπλοκο έγχρωμο. Ούτως ώστε βλέπω την αλλαγή του χρώματος. Α, ωραία, τελείωσε, έπιασε όλο το μεταλό μου και το έκανα συμπλοκομετρικά. Υπάρχουν λοιπόν διαφορετικοί λόγοι για τους οποίους κάποιος μπορεί να κάνει ογκομετρική ανάλυση. Εμείς εδώ πέρα αυτό που κάνουμε είναι μια απλή διαδικασία εξουδετέρωσης, ακριβώς για να αποκτήσετε μια τέτοιου είδους εμπειρία. Κατανοητό. Είναι πολλά βήματα αυτά που πρέπει να κάνετε. Φαντάζομαι όμως ότι με τον τρόπο που τα εξήγησα έγιναν κατανοητά και έγιναν κατανοητό ότι όλα είναι χρήσιμα και ότι όλα έτσι πρέπει να γίνουν. Δεν πρέπει να γίνουν αυτά τα βήματα έτσι επειδή το λέω εγώ. Επειδή εγώ είμαι παλαβός και επειδή εμένα μου την έδωσε. Υποθέτω ότι καταλάβατε ότι πρέπει να γίνουν έτσι για να έχω μια σωστή μέτρηση στο τέλος. Απορίες. Ερωτήσεις. Τι κάνω εδώ, κουμπάρ. Ναι, και όλα τα σκηνικά. Πότε θα χρήστε να κάνεις αυτό το προσδιορισμό. Όταν παίρνοντας για να ρίξεις το δίκτυ λες «Α, τι ωραία θα ρίξω 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 σταγόνες». Τώρα δεν ξέρω πόσο. Αυτό είναι πιο ωραίο, πιο εντυπωσιακό το χρώμα. Δεν υπάρχει κρίση ότι το χάσεις. Το κίτρο που θα γίνει από εδώ. Εντάξει, όμως είναι 8 σταγόνες. Αυτές οι 8 σταγόνες έχουν αρχίσει ήδη να εξοδετερώνουν, αν αυτό είναι οξύ. Ή, άμα είναι βάση, θα χρειαστούν και αυτά να εξοδετερωθούν. Κατά συνέπεια, τότε θα πάρεις μία άλλη φιάλι, θα βάλεις μόνο νερό και θα βάλεις 5, 6, 7, 8 σταγόνες πάλι και θα κάνεις το λευκό προσδιορισμό σου. Πόσο πήρε πριν? 10,0. Τώρα 0,3. Αφαιρά, αφαιρό, 9,7. Το 9,7 θα μου δώσει ένα αποτέλεσμα. Γιατί τα 0,3 χρησιμοποιήθηκαν για να εξοδετερώσεις αυτό. Τότε και μόνο τότε. Αν ρίξεις με προσοχή τις 2 ή 3 σταγόνες, είναι εντάξει. Θα έλεγα, αν έχετε ευκαιρία, κάντε αυτό όταν τελειώσετε. Κάντε άλλη μία μέτρηση με άλλα 10 μιλίτρα, λιγότερος όμως 10 σταγόνες, για να δούμε τι θα κάνει. 10 προηγουμένως, μήπως είναι 10,3 τώρα. Να πιστείτε ότι έχει διαφορά, δεν είναι 10 και 10,9, εντάξει τώρα δεν τρέχει τίποτα. Για να το δείτε, αν θέλετε, και για την εμπειρία που θα κερδίσετε. Καλώς. Κατ' αρχή, λοιπόν, προτείνω ο καθένας να πάρει την προχωρήδα του, να φροντίσει να δει τη στροφή κάτου, να παραλαμβάνει να τη σφίξει έτσι, ούτως ώστε να μπορεί να την γυρίσει εύκολα. Και γι' αυτόν τον λόγο, θα έλεγα, κάντε το εξής απλό. Ρίξτε λίγο απιονισμένο νερό και να την ξεπλύνετε. Και φυσικά, σε συνέχεια, αφού σου θα έχεις τα γόνες από νερό, θα πρέπει να την ξεπλύνετε με λίγο από το πρότυπο διάλειμμα, εντάξει. 2-3 μιλλίτρα και μετά 2-3 μιλλίτρα και όλα είναι εντάξει. Για σήμερα, ξαναλέω, ηδροξύδιο του νατρίου είναι το άγνωστο διάλειμμα, για όλους, ηδροχλωρικό οξύμ 0,1μι, που είναι ίσο με 0,1νι, είναι το πρότυπο διάλειμμα για όλους, και η διαοδίκτηση που θα χρησιμοποιήσατε είναι το κυανό της λομοθυμόλης. Εντάξει, το ένα χρώμα που έχετε θα το δείτε ρίχνοντάς στο διάλειμμα, το άλλο πως μπορείτε να το δείτε. Ρίχνοντάς στο διάλειμμα του ιδροξύδιου του νατρίου θα δείτε το ένα χρώμα που έχει, ας πούμε, κυανό. Το άλλο χρώμα πως θα ξέρετε, εγώ έγραψα εκεί πέρα κίτρινο, όλα μπορεί να είναι πράσινο, μπορεί να είναι κόκκινο, μπορεί να είναι ό,τι θέλει. Πως μπορείτε να δείτε το άλλο χρώμα που έχει το κυανό της λομοθυμόλης. Παίρνετε λίγο ελαιοχλωρικό οξύ σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα ή σε ένα ποτηράκι. Ρίχνετε λίγες σταγόνες από το ελαιοχλωρικό οξύ, 0,1 μή. Τι ΠΧ θα έχει αυτό? 10 στιγμών 1. Συγκέντρωση άρα τι ΠΧ θα έχει. 1. Εμείς τι ΠΧ περιμένουμε να έχουμε στο τέλος? Γύρω στα 7. Παίρνετε λίγο ελαιοχλωρικό οξύ σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα ή σε ένα ποτηράκι. Ρίχνετε λίγο ελαιοχλωρικό οξύ σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα ή σε ένα ποτηράκι. Παίρνετε λίγο ελαιοχλωρικό οξύ σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα ή σε ένα ποτηράκι. Παίρνετε λίγο ελαιοχλωρικό οξύ σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα ή σε ένα ποτηράκι. Παίρνετε λίγο ελαιοχλωρικό οξύ σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα ή σε ένα ποτηράκι. Παίρνετε λίγο ελαιοχλωρικό οξύ σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα ή σε ένα ποτηράκι. Παίρνετε λίγο ελαιοχλωρικό οξύ σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα ή σε ένα ποτηράκι. Παίρνετε λίγο ελαιοχλωρικό οξύ σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα ή σε ένα ποτηράκι. Παίρνετε λίγο ελαιοχλωρικό οξύ σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα ή σε ένα ποτηράκι. Παίρνετε λίγο ελαιοχλωρικό οξύ σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα ή σε ένα ποτηράκι. |
