| Το μάθημα περιλαμβάνει θεματικές όπως η σημασία Ειδ. Πρακτορείων, τι καθόρισε τις εξελίξεις, οικονομικές εξελίξεις, συνθήκες συνένωσης, νέα παγκόσμια επικοινωνιακή και πληροφοριακή Τάξη.: Το Ρόιτερς ιδρύθηκε και είχαμε πει ότι βασίστηκε πάρα πολλές ιδιωτικές συμβίσεις, στο οποίο επένδυσε συνεχόμενα και τη δεκαετία του 60 και για το λόγο αυτό αποτέλεσε ένα ουσιαστικό εργαλείο για το πρακτορείο Ρόιτερς, το να μπορέσει να αναπτυχθεί επένδυση στην έργο του. Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι το Ρόιτερς, το οποίο επένδυσε συνεχόμενα και τη δεκαετία του 60, το οποίο επένδυσε συνεχόμενα και τη δεκαετία του σύστηματος εργαλείο του πρακτορείου Ρόιτερς, το να μπορέσει να αναπτυχθεί επένδυση στην έργο του. και να μπορέσουμε να διευρύνουμε το κύκλο των εικονών των υπηρεσιών. Είχαμε πει για τις συνθήκες συνένωσης και για τις ζώνες αποκλειστικής αναφοράς. Τις ζώνες αποκλειστικής αναφοράς δείχνει ότι, ουσιαστικά, το πώς τα αφρακτορία μοιράσανε, το πού το καθένα θα κυριαρχεί, ας το πούμε έτσι, με σκοπό να ενισχύσουν τη συνεργασία τους. Όλο αυτό, θα πρέπει να δώχνουμε υπόψη για το γεγονός ότι είχαμε πει ότι ήταν ένα κονβικό σημείο. Είναι το γεγονός ότι τα κανάλια αυτά, διενομίστων εδείσων, τα αφρακτορία εδείσων, εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να κυριαρχούν στο χώρο της ιδιωσογραφίας. Είναι μοναδικό παράδειγμα το πόσο, ας πούμε, διατηρείται ένας τέτοιος μηχανισμός, ακόμη και σήμερα σε ισχύει. Βέβαια, για να το καταλάβουμε αυτό, θα πρέπει να ανατρέξουμε πίσω. Να πάμε πίσω, δηλαδή, στην ιστορική αυτή ανάλυση που έχουμε κάνει, για να καταλάβουμε τις συνθήκες από τις οποίες δημιουργήθηκαν αυτός ο μηχανισμός έτσι των πρακτορίων εδείσων και γιατί εξακολουθούν, ακόμη και σήμερα, ισχυρωτικά σημαντικά. Στης είπα κυριάριξη του associated press, όπως είπαμε, τη δεκαετία έτσι, τα χρόνια του ψυχρου πολέμου, εμφανίζεται και το τάσο, οπότε έχουμε ένα άλλο σχήμα, το οποίο εμφανίζονται τα δυτικά πρακτορία εναντίον των ανατολικών, που έχει να κάνει με την αντανάκλαση, ουσιαστικά, αυτό που γίνεται σε πολιτικό επίπεδο, το συναντάμε σε μια σειρά από άλλους στον ίσο, όπως είναι τα ισογραφικά πρακτορία στην οικονομία κλπ. Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, βλέπουμε το εξής, και το οποίο αποτελεί, ουσιαστικά, δείχνει και τη διαφορετική φιλοσοφία προσέγγισης των πρακτορίων όλα και το πώς αυτά εξελιχθήκαν. Αυτό είναι σημαντικό. Γιατί είναι σημαντικό? Το Reuters έδωσε έμφαση στις οικονομικές ιδέες, όπως είπαμε πριν, που είναι βασικό. Το Associated Press έδωσε έμφαση τόσο στις συνεχόρια όσο και στις διεθνείς αγορές, στις ενεχόρια ιδισογραφία. Γιατί το Associated Press αναπτύχθηκε χάρη στη νεχόρια, στη νεσοτελική ιδισογραφία, το Associated Press που έχει εδώ? Αμερικέλλογο, γιατί διότι συζητάμε εδώ. Γιατί οι Αμερικάνοι ξεκίνησαν μετά το Ρεττιά και το Ποκρινό πολεμό, να αντικνύονται, να αποκτάνουν. Οπότε, εφόσον δεν υπήρχε καμιά πληροφορική υποκέπτωση από τάλλα πρακτορίες, δεν υπήρχε έλαβος στο Associated Press. Ωραία. Θαμό. Ίσως και γιατί εκείνη την περίοδο δεν έπαιρναν όλες τις υπαρμόρκες μεγαλύτερα. Βλέπουμε και αυστηματικά στιγμές οικονομικά αυτές οι αμερικές ιδιότητες, σαν όλους τους ενεργότητες. Δεν υπήρχε τελείως αυτή η πορεία ενεργή με την Εντρόπη, καμία στιγμένη συνδέση. Θα να μάθω σχόλ. Ίσως γιατί οι Αμερικοί σαν χώροι, επειδή έχει αυτήν την τεράστια έκθεση, χρειάζεται ένα σημαντικό πρακτορίο, αν δεν είναι έκθεση της οικονομίας. Και λόγω της έκθεσης της ανάπτυξης εσωτερικής αγοράς της Αμερικής. Και ισχύουν όλα αυτά τα οποία είπαν. Ουσιαστικά, παιδιά, ο τρόπος ανάπτυξης των τριών πρακτορίων δείχνει και το πόσο έχει πηρεάσει το σύστημα της κάθε χώρας, τα πρακτορίαν της και την ανάπτυξή τους. Το γαλλικό μοντέλο πάντοτε προτάσσει το ρόλο του κράτους στην οικονομία, στην παρέμβαση κλπ, ακόμη και σήμερα. Διάνδειτον, η Γαλλία έχει μια ισχυρή ταύτιση με την κρατική παρέμβαση. Που με ακολουθεί το μοντέλο πάνω στο οποίο αναπτύχθηκε η Ευρώπη με τα πολεμικά με ισχυρή παρέμβαση του κράτους. Στην περίπτωση του Ρόιτερς έρχεται από ένα πιο φιλελεύθερο μοντέλο στην οικονομία, άρα έδωσε έμφαση και στις οικονομικές ιδήσεις. Και ταυτόχρονα από το Society Press έρχεται από ένα μοντέλο από μια παράδοση, θα λέμε μοντέλο από μια παράδοση ιδεολογική, πολιτιστική κλπ, η οποία δίνει έμφαση στην ανάπτυξη, στην αγορά επίσης, σε αντίθεση με αυτόν τον μοντέλο που ακολουθεί το EFP. Αυτό είναι περίπου όσο έχουμε πει τα ιστορικά. Τα ιστορικά έχουν γίνει τα κανονικά, δεν χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο. Πάμε να δούμε λίγο κάποιες πληκτριμένα για κάθε πρακτορίο. Το βασικότερο και αυτό το οποίο έτσι μου κάνει εντύπωση, ας το πούμε, είναι ότι τα ιστορικά πρακτοριά, παρόλοι την επίδραση και τη ροή που έχουν στην κυκλοφορία των ιδήσων, δεν έχει ακοτυπωθεί η ερευνητικά ο ρόλος τους πάρα πολύ, δεν έχει, ας το πούμε, διερευνηθεί. Αυτό το οποίο θα πρέπει να επισημάνουμε σε αυτό είναι ότι ενώ έχουν υπάρξει μελέτες στη δεκαετία του 80 και του 90, μετά δεν υπάρχει τόσο έμφαση στην έρευνα πάνω στα ιστογραφικά πρακτοριά, είτε στις δημοσιογραφικές σπουδές. Γιατί λέτε ότι γίνεται αυτό. Γιατί, ας πούμε, ερευνητικά δεν μας έχουν ασχολήσει τόσο πολύ μήνα. Ίσως γιατί η δημοσιογραφία από τη φύση της κοιτάει στο εφήμερο και δεν έχει κάτι σχοληθεί για το διαχωρισμό. Ναι, ωραία. Και γίνεται από τραφοκλάβο, δηλαδή. Γι' αυτό και εμείς συναντήσουμε, δεν είμαστε μέσα στο διαχωρισμό. Άλλο. Ξεχάστε τον εφημεριθόλου, δηλαδή, και το κεντρωθήσαμε, γιατί, ας πούμε, ερευνητικά δεν μας έχουν ασχολήσει. Γιατί όταν γίνεται κουβάντα για τα social media, για να έχεις υποφέρει σε κοινωνίας, ναι. Επίσης, μπορεί να μην έχει κανείς πρόσβαση, δηλαδή να είναι... Όλα. Δεν ισχύει αυτό. Όχι, τόσο πολύ. Τι άλλο, δηλαδή, ναι? Ξέρεις, η περίπτωση που σέβηχε, ας πούμε, σε προβάλλει από τελευταία χαρακτορία, είχε ένα ποτήρι, ξέρετε, του στίχου. Οπότε, το θεωρούμε σε βάση, κάτι πολύ δύσκολο, και στους αναλειώδες. Ακόμα και δεν μου φαίνεται ερευνητικό να μην έχεις ερευνηθεί. Ναι, εγώ όχι δεν έχω ερευνηθεί καθόλου. Θέλω να πω ότι... Δεν μου φαίνεται ερευνητικό. Δηλαδή, ας πούμε, για να δούμε πώς υπηρετράνε πάνω στη μύληση. Δεν ξέρω. Για να γίνει πιο έτσι σαφές, υπάρχει έρευνα, αλλά ας το πούμε ότι ενώ η έρευνα έχει επικεντρωθεί κατά 70% προς τα νέα μέσα, ένα 30% με 20% έχει επικεντρωθεί προς τα πρακτορία, δηλαδή τα δύο. Τα πρακτορία της δεν έχουν ερευνηθεί πάρα πολύ συγκεκριτικά με ό,τι σε δινάλλειες ζητήματα της δημοσιογραφίας σας. Γιατί άλλη? Δεν είμαι σίγουρη. Ίσως γιατί οι γνήσεις που προβάλλουμε είναι περισσότερο αντικειμενικές και δεν έχουν κάποιο πολιτικό... δεν επικεντρώνουν τους ή κάτι πολιτικά, ώστε τα άλλες χώρες να δώσουν μεγάλη σημασία και να αντιπαρέχουν ή να συγχρονήσουν. Μαρία λέω, του εισαστικού, ότι έχουμε αποδεχθεί την υπαρξή τους, ότι υπάρχουν εκεί και απλά με τα δέντρα της ειδήσεις. Ξεκινάω από το τελευταίο. Ερευνητικά, δεν έχουμε αξιοποιεί, έχουμε δουλέψει, ας το πω έτσι, στο θέμα των ειδησογραφικών πρακτοριών, γιατί έχει θεωρηθεί αντανακλά μια άποψη ότι ο ρόλος τους δεν είναι σημαντικός στην πορεία των ειδήσων. Γιατί? Γιατί ξεκινάνε από τη θετικιστική αντίληψη που λέει ότι τα πρακτοριά ειδήσων τι κάνουν. Ξεκινάω από τη θετικιστική προσέγγιση που λέει ότι τα ειδησογραφικά πρακτοριά αυτό που κάνουν είναι ουδέτα να παίρνουν και να μεταδίδουν την ειδηση. Άρα γιατί να ερευνήσω το ρόλό τους τόσο πολύ. Γιατί ουσιαστικά δείχνει ότι τα προσεγγίσουμε απλά και μόνο σαν αγωγούς της ειδησίας. Και ότι δεν επηρεάζουν σημαντικά την παραβολή της ίδης, την ίδια την ειδηση. Ταυτόχρονα με το γεγονός της υποχώρησης μιας σειράς άλλων προσεγγίσεων, ξέρω, της μαρξιστικής κλπ., που έδιναν έμφαση στο πώς παράγεται κάτι είτε στην οικονομία είτε στην ειδησιογραφία κλπ. Επίσης υπήρξε μια υποχώρηση που του ενδιαφέρεται. Ένα κρίτο είναι το γεγονός ότι ενώ ο ρόλος και η σημασία των ειδησιογραφικών πρακτοριών είχε καταγραφεί στη δεκαετία του 60-70, που πολλές φορές βγαίναν από την επικοιοπρατία και το έτοιμα να δημιουργήσουν κρατικά δικά τους δηλαδή, η Εθνικά Πρακτορία έχει συνδεθεί με τον αντιλικιακό αγώνα, ότι στα πλαίσια του απελευθερωτικού αγώνα η συζήτηση αυτή πλέον είχε ξεπεραστεί, θεωρήθηκε το κομμάτι αυτό σχετικά δαιμοθέως του κομμάτου. Αυτή είναι η λόγη για τους οποίους δεν έχει έτσι πάρξει έμφαση στην ερευνητικά δημιουργία μετά τα δεκαετία του 90. Ωστόσο θα πρέπει να αναγνωρίσουμε, εμείς ξεκινώντας από μια διαφορετική προσέγγιση, που λέει ότι το θέμα της αδικημενικότητας είναι ένα ειδησαγωγικό νύθωμα για αυτή τη δημοσιογραφία, να αναγνωρίσουμε το γεγονός ότι αυτός ο συνασπισμός τους στη δημοσιογραφικό πρακτορίο, σαφές θα τα επηρεάζει για την παραβολική της ύφυσης. Το πώς την επηρεάζει θα το δούμε αργότερα, δηλαδή με το να μαθαίνουμε περισσότερο για το τι γίνεται για τον δυτικό αδικημένο κόσμο και λιγότερο για το τι γίνεται για τον τρίτο κόσμο. Το ιδεολογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο επισκυνόμαστε, δηλαδή το γεγονός ότι η Δύση έχει κυριαρχήσει το διακύδευμά της, δηλαδή η Δύση έχει περάσει το τι είναι έναν άπτυξο, το ποιος είναι το μοντέλο ζωής. Αυτό που ονομάζουμε τέλος πάντων παγκοσμιοποίηση έχει καθοριστεί, η πολιτιστική ιδεολογική ώρα της παγκοσμιοποίησης έχουν καθοριστεί, επηρεαστεί πάρα πολύ από την ηγεμονία της Δύση, οικονομικό, ιδεολογικό κλπ. επίπεδο. Πώς το βλέπουμε αυτό, το βλέπουμε το γεγονός ας πούμε ότι οι παγκόσμες τάσεις της μόδας, τις συναντάμε ξέρω από το Hong Kong μέχρι την Αλάσσκα κλπ. θα δείτε μια σκεπτική, ψευδεπή γραφή ομοιομορφία, δεν είναι πραγματική ομοιομορφία αλλά αντανακλάται ο γεγονός της κυριαρχίας του δυτικού πρότυπου ζωής, στο να ορίσει τους όρους με τους οποίους έτσι προσεγγίζουμε και αναδεικνύουμε την παγκοσμιοποίηση. Είναι κατανοητό ή τα λόγια που είναι αυτό, να τα κάνω πιο απλά. Η Δύση, παιδιά, ας πούμε το MTV έχει κυριαρχήσει όλους τους πολιτιστικούς, πολιτισμικούς κλπ. σημαίνει ότι έχω περάσει έναν ορισμό, δεν είναι υποστηρικτής της άποψης ότι η Δύση, ότι η παγκοσμιοποίηση σοπεδώνει τους δυτικούς πολιτισμούς κλπ. Πολλές φορές πολύ τοπική πολιτισμία βρήκαν την ευκαιρία που να αναδειχθεί μέσα της παγκοσμιοποίησης, αλλά ο τρόπος με τον οποίο βιώνουμε την παγκοσμιοποίηση από το ίντερνετ, από το πλαίσιο των διαφημίσεων, μέχρι το πλαίσιο των τηλεοπτικών ταινιών που βλέπουμε, έχουν οριστεί από τη Δύση. Το πρότυπο, ας πούμε, το πρότυπο της καλλιστυσίας, ξέρω, έχει οριστεί με όρους δυτικούς, ας πούμε, κατά βάση. Το πρότυπο είναι την κυριαρχία, δηλαδή, στην πολιτισμική παραγωγή, στις ταινίες, στους βιγματογράφους, στο ραδιόχημα, στην τηλεόραση, στα βιβλία. Και ο Μέκαν, ας πούμε, λατρεύεται στον αθλητισμό, λατρεύεται, ξέρω, προς την Ασία περισσότερο, στην Αφρική κλπ. Δηλαδή, κι εμείς έχουμε τέτοια φαινόμενα, αλλά αυτά έχουν οριστεί από τη Δύση. Αυτή είναι το ιντερλογικό πλαίσιο, καθ' ορίζει, λοιπόν, και χρειάζεται, αντίστοιχα, και το ζήτημα της παγκοσμιοποίησης και, ταυτόχρονα, των φρακτοριών Ιδήσων. Πάμε να δούμε την άλλη, ουσιαστικά, έτσι, την άλλη προσέγγιση, η οποία έδινε σημασία και αναγνώριζε τον ρόλο των πρακτοριών Ιδήσων, γι' αυτό και είχαν απαιδηθεί, στις δεκαετίες 60 με 80, πάρα πολλά, έτσι, κεφάλαια και προσπάθειες, στο να στηθούν πρακτορίες Ιδήσων. Χαρακτηριστικό είναι η δημιουργία του Μακεδονικού Πρακτοριού Ιδής Ομέδα της Θεσσαλονίκη, που θεωρήθηκε ως μέσος, εργαλείο, για να προβάρουμε την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Η κίνηση αυτή, δείχνει ή εκπηγάζει, πορεύεται, από αυτή την αντίληψη, ότι τα πρακτοριά Ιδήσων είναι σημαντικά, γιατί έτσι ακούγομαι στον κόσμο, μαθαίνει ο κόσμος για μένα, γνωρίζει ο κόσμος για μένα. Αυτή ήταν η αντίληψη πίσω από τη συγκεκριμένη προσέγγιση, η οποία, όπως σας είπα, ξεκίνησε, κορυφώθηκε μετά την επικοιοκρατία, όπου τα κράτη, καθώς απελευθερώνονται, η Κύπρος, παραδείγματος χάρη και λοιπά, δημιουργούν γρήγορα τα δικά τους πρακτοριά Ιδήσων, τα θεωρούν ως αγωγούς πληροφόρησης, ως σχετικό λοιποκόσμο, ανεγκαιότητα στην προβολή της χώρας, για να δείξουμε τη νέα μας θρηνική ταυτότητα του γεγονός, στο ποιοι είμαστε, έχει συμβολικό χαρακτήρα και επηρέασε την ανάπτυξη των πρακτοριών, από την άποψη, το ότι επενδύθηκαν μεγάλα ποσά και αρκετά κεφάλαια. Θεωρείται ότι πέτυχε αυτή η προσπάθεια. Ποια είναι έτσι η πρόβληψή σας? Τα κρατικά πρακτοριά δεν πέτυχαν. Γιατί δεν πέτυχαν, θεωρείται. Δείτε το πλαίσιο το οποίο υπήρχε και στο οποίο καλούνται να λειτουργήσουν. Φάνο, μισό λεπτό να δουλέψουμε όλοι μαζί. Φτιάξτε ομάδες των δύο ατόμων και με βάση το πώς, το ιστορικό πλαίσιο που σας έχω πει, θέλω να γράψετε για ποιους λόγους θεωρείτε ότι δεν έχετε πετύχει. Σκεφτήκαμε ότι, τελειώντας το ότι μας είπατε ότι είναι σε αυτό το ρυαίσιο, δεν υπήρχε πάρα πολύ μεγάλος εξοκλησμός και γενικά δυνατότητα από τα μέσα που είχαν. Δηλαδή αυτό, πώς λέγεται, είναι υπήρξη ενεπενδύσεων? Να μην υπήρχε και budget, ώστε να χρηματοδοτήσουνε πράγματα, να μην είχαν ίδιο εξοκλησμό. Ακόμα και το πρώτο δυναμικό, αν σκέφτομαι, στο πλαίσιο του budget μπορεί να μην έχει σημαντικές βιώσεις. Επίσης, σκεφτήκαμε ότι σε εκείνη την φραντική δουλειά θα ήταν πιο δύσκολο να προωθείς σε αυτό το κάνι. Αν σκέφτετε, υπήρχε το ίντερνετ. Είχε μια αναταραχή γίνει πρώτα. Πάνω στην αναταραχή αυτή, σκεφτήκαμε ότι γενικότερα το κοινωνικό κολυμπικό γίνεσθε της εποχής. Πάμε στην επόμενη μορφή. Σκεφτήκαμε ότι επειδή ξεκίνησαν τα πλαίσια έθνικου και απολυθιντικού εγώνα, ίσως να μην είχαν μόνο στόχο να ενημερώσουν, αλλά κυρίως την ενδυνάμωση του εθνικισμίου ή τον εθνικό συμπερόδρομο και την ανάπτυξη της χώρας. Μπορεί να μην ήθελαν καν να ανταγωνιστούν το ΔΝΤ, απλά ήθελαν να έρθουν διδήσεις από τη χώρα για τη χώρα. Τώρα για τα παιδιά. Εμείς, απλώς όπως είπατε και οι υποδομοί και όλα αυτά που ήταν τα παιδιά, είπαμε ότι ενέχεια είναι έξω το δημιουργικό, θα σκεφτήκαμε να βάλουμε λίγο ξύπνη και να ενημερώσουμε τα θετικά κυριότητα, γιατί είναι δύσκολο να τα ενημερώσουμε σε ξένους χώρους. Και επίσης ένα άλλο που σκεφτήκαμε είναι ότι μετά τους πρώτους απελευθερωτικούς αγώνεις τα κράτη, τα πρώτα χρόνια κατάφεραμε να ενημερώσουμε την εθνική τους καθόλου, τα γενναιογραφιά στον κόσμο, οπότε μετά άρχισε σιγά σιγά όλος και το προχωρήμα ξεποριάζει. Γιατί? Γιατί δεν υπήρχε λόγος να πω ότι να γίνουμε γνωστά στον κόσμο, επειδή ήταν ήδη γνωστά. Τα κινήματα που είχαν γίνει τα προηγούμενα χρόνια και κυρίως τα πρώτα χρόνια, κατά τη γνώμη μας, δηλαδή, ήταν πιο εύκολο να γίνουμε γνωστά στον κόσμο. Ωραία. Και εμείς πάντα κάτω αυτά, απλά πιστεύουμε ότι ίσως δεν ήταν τόσο αντικειμενικά όλα αυτά που μπορεί να έλεγαν αυτά τα πρακτορία και να υπηρέασουμε καμία οικονομικά συμφέροντα έτσι στη μέση που θα μη φυσάρυσαν. Σας αρέσει να πεις. Βέβαιο ότι τα κράτη είχαν αντιβαλώτες μεταξύ πολιτικών και δεν υπήρχε καλύτερη σταθερότητα. Μεταξύ? Μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων αλλά και της εσωτερικής διαμάχης που υπήρχαν. Δηλαδή? Δηλαδή στην Ελλάδα δεν υπήρχε... Α, νομίζω σε εσωτερικών. Ναι, ναι, ναι, εσωτερικών. Τα οικονομικές απολαβές, καθώς τα μεγάλα πρακτορία λογικά θα ήταν... θα προσέχουν πολύ καλύτερη ποιότητα και ποσότητα στη δουλειά και οικονομικές απολαβές. Ποια άλλο δεν έχουμε δει. Τα μεγαλύτερα από τα καλύτερα, τα μικρότερα, μιλήσαμε για το Παγκοσμιοκλήσι ότι κατά βάσα πιθανότητα, όπως είπε και εμείον, βασικά, ότι τα εθνικά πρακτορία θα σχολείται περισσότερο με τις συμβήσεις της αχώρησης και αφού τους μοιάζει τόσο πολύ το τι γίνεται έξω, και ότι ακόμα και αυτοί που θα θέλουν να είναι πηγή πληροφόρησης, θα προτιμήσουν μεγαλύτερα πρακτορία, γιατί ίσως θα ντενιστεύονται καλύτερα, θα υπάρχουν με εμπιστοσύνη, παρά τα μικροτεχνικά πρακτορία. Δεν σκεφτήκαμε κάτι εξαιρετικό, απλά χρησιμοποιήσαμε κατ' αποκλειστικότητα αυτό που ρωτήσατε, δηλαδή βάσει του ιδεολογικού πλαισίου που υπήρχε εκείνη την εποχή. Επομένως σκεφτήκαμε ότι για να μην ευστάθησαν τα πρακτορία τότε κρατικά, προφανώς δεν θα είχαν εθνικό χαρακτήρα και πληθυντικό, δεν θα προέβαλαν τη χώρα στην οποία βρίσκονταν. Αυτό έκαναν όπως, αυτό το έκαναν όπως ελευθερώθηκαν, αυτό έκαναν. Αυτό έκαναν όπως ελευθερώθηκαν, αυτό έκαναν. Κοιτάξτε λίγο να σας πω γιατί αναδείτηκε έτσι μέσα την κουβέντα. Η έννοια του εθνικοαπελευθερετικού κινήματος δεν σημαίνει κατ' ανάγκη εθνικισμός κλπ. Είναι αυτή η διαφορεία που πρέπει να γίνει μεταξύ εθνικισμού, που είναι μια αρνητική φόρτιση. Δεν πάω να επιβάλλω εγώ έναν για το άλλο, μια προσέγγιση δηλαδή υπεροχής έναντι κάποιου εντός αυλικών κατώτερων. Αλλά η αίσθηση έτσι των εθνικοαπελευθερετικών κινημάτων είχε μια βαθιά προσέγγιση που σχετιζόταν περισσότερο με το έτοιμα για ανεξαρτησία. Δεν ήταν τόσο έτοιμα εθνικισμός ότι εγώ υπερέχωναν με το άλλο, αλλά έτοιμα ότι εγώ να μπορέσω να διαχειριστώ τις τείχες του τόπου μου. Αυτό ήταν το έτοιμα. Με την έννοια του πατριοτισμού. Αυτό θα πρέπει πάντοτε να υπάρχει μια διάκριση. Μην πούμε τώρα. Α, ναι, δεν υπάρχει διάκριση. Δηλαδή το έτοιμα εθνικισμός, ας πούμε, είναι ένα εθνικισμός... Ναι, ναι, ναι. Όχι παιδέ, λέω σε γενικό έτοιμα. Το έτοιμα δηλαδή της Κύπρου παραδείγματος χάρη, της πολλών αφρικανικών πορών που ήταν υπό γαλικό έλεγχο, ήταν έτοιμα κυριαρχίας στον τόπο μου. Και δεν ήταν έτοιμα εθνικισμού έτσι περουχής αν δεν πάει. Τότε, αν μέσα από εκεί ξεπίτισαν εθνικιστικά... πώς θα λένε, εθνικιστικά και λοιπά κυριαρχία, δεν είναι άλλο ζητήμα. Δεν θέλουμε να πούμε στο ιστορικό κομμάτι. Αλλά η αφετερία της προσέγγισης, μην ξεκινά δηλαδή ότι είναι εθνικιστές. Λοιπόν, οι λόγοι... Σε ασχείς θα κάνουμε αρκετές προκειμένου να ασχηθούμε στο να εντοπίσουμε, να ερμηνεύουμε πράγματα. Αν αυτό ήταν το πλαίσιο στο οποίο κινούταν, ας το πούμε, το παγκόσμιο επικοινωνιακό σύστημα, είχε διαμορφωθεί εκ των πρωταίρων μέσα από τα ιδισογραφικά πρακτορί, όπου υπήρχαν τα μεγάλα ιδισογραφικά πρακτορί, που από το 1870 διαμόρφωσαν το πλαίσιο, που έχει μόνο το πλαίσιο, αλλά και τους όρους μέσα. Δηλαδή, θα πει ότι αυτό εδώ το κουτάει και θα το έχεις εσύ, το άλλο το κουτάει, την άλλη γεωγραφική σφαίρα πυροίστα, την έχεις εσύ και λοιπά. Που σημαίνει ότι τα κρατικά ιδισογραφικά πρακτορί έπρεπε να ψάψουν να βρουν ρόλο και χώρο μέσα σε ένα στενά ορισμένο ιδισογραφικό σύστημα, το οποίο είχε ορίσει σε ένα σύστημα δυσκολίτη, το οποίο είχε οριστεί. Άρα ήταν πιο δύσκολο να σπάσουν κάτι το οποίο είχε οριστεί και μάλιστα είχε οριστεί σε σχετική λεπτομέρεια. Δηλαδή, λέγανε ότι το AFP θα είναι αποκλειστικά επέθανο για την μετάδοση ιδύσεων από τη Γαλλόφωνη Αυθρική, ας πούμε. Άρα σημαίνει ότι το πρακτορί αυτό έχει αποκτήσει μια εξειδίκευση, ή είχε μια προτεραιότητα στην προβολή των ιδύσεων, και οπότε έπρεπε να έρθει, ας πούμε, το εθνικό κρατικό πρακτορίο του Μααρόκου να ανταγωνιστεί το γαλλικό πρακτορίο ιδύσεων, το οποίο είχε λόγω της τοπικότητας, της εξειδίκευσής του, ήδη είχε αποκτήσει την τοπικότητα. Τι προσφέρω εγώ διαφορετικό σε σχέση με ένα παγκοσμιοποιημένο πρακτορίο, το γεγονός ότι εμείς ζούμε εδώ στη Θεσσαλονίκη και μπορούμε να πούμε το τι γίνεται καθημερινά στη Θεσσαλονίκη. Αν, όμως, ένα πρακτορίο έχει και αυτό εξειδικευθύστο, να μεταδίδει σε αυτή τη Θεσσαλονίκη, από τα Σκόπια, από τα Τίρανα, από τη Σόφια, σημαίνει ότι δεν έχουμε και εμείς, δεν έχουμε τόσο μεγάλο πλόνι. Είναι κατανοητό. Έτσι, σε αυτό το πλαίσιο, σε ένα τέτοιο πλαίσιο, έπρεπε να έρθουν να αναπτυχθούν τα κρατικά πρακτορία, έχοντας απάντητοι τους πρακτορία καλύτερα εξοπλισμένα, καλύτερα στελεχωμένα με περισσότερους πόρους, τα οποία δεν λειτουργούσαν, ας πούμε, από τα γραφεία στη Νέα Υόρκη, αλλά ήδη είχαν χωρίσει κατανήμι γεωγραφικά του κόσμου και λέγανε ότι εσύ ξέρω πως θα αναλάβεις να μεταδίδεις ηλίσεις από την Αφρική, από την καλόφωνη Αφρική. Άρα, είχαν μια τοπικότητα και εξειδικεύσεις. Και έτσι ήταν λίγο δύσκολο να τους ανταγωνιστούν. Έτσι, λοιπόν, βλέπουμε ένα από τους λόγους για τους οποίους είπατε να μην τα μεταφέρουν, να συζητάμε ένα από αυτά τα οποία είπαμε. Καλούνται, λοιπόν, να λειτουργούν σε ένα ήδη διαμορφωμένο πλαίσιο. Τα στοιχεία αυτού του πλαισίου σας τα περιέγραψα πριν. Ότι πήρχε και εξειδίκηψη. Σημαντικό στοιχείο που έπρεπε να αναδείξετε ήταν το γεγονός ότι ήδη τα πρακτορία, αντί να επιλέξουν τον δρόμο της σύγκρουσης μεταξύ τους, λένε ότι ξέρεις, θα συνεργαστούμε και ας ελέγξουμε εμείς αυτό όλο αυτό το πλαίσιο. Πώς? Εσύ να είσαι εξειδικημένος εκεί, εγώ εδώ, κλπ. Δεν ξέρω αν και πάλι μπορούν να σημαστούν αυτό το πλαίσιο και να... Έτσι, ωραία. Συγκεντρώνω να πω ό,τι πραγματικά, θεωρητικά, ναι, δίνει δυνατότητες. Ναι, λόγω της εμφάνισης του διαδικτύου έχει δημιουργήσει περισσότερες ευκαιρίες διανομής του περιεχομένους, ενώ παλαιότερα ήταν πιο δύσκολο. Ωστόσο, δεν σημαίνει ότι σπάει, ας πούμε, ότι καταργεί το συγκεντρωτισμό αυτό. Η έλλειψη ανθρωπονοδυναμικού ισχύει περισσότερο, ναι, μίνω. Σε αυτό που είπατε πριν, υπήρχε το κράχ των εταιρειών των dot-com, οπότε λογικά θα πήγαν και όλα πίσω. Ναι, και ταυτόχρονα και πάλι και άλλοι λόγοι, ας πούμε, και στο διαδίκτυο, παιδιά, να δείτε από τον εαυτό σας, ας πούμε, έτσι να σου δώσουμε ένα πολύ συγκεκριμένο παράδειγμα. Το 70% των επισκέψεων στις σελίδες αφορούν μέσα τα οποία ήδη είναι καθιερωμένα και ως παραδοσιακά μέσα. Γιατί ένα ζητούμενο είναι η εγκυρότητα, η εμπιστοσύνη που έχω προς τα μέσα. Θέλω να σας πω ότι αν θα δείτε ότι το πρώτο θέμα, το NGR, ξέρω εγώ, ποιά άλλα είναι σελίδευμένα με παραδοσιακά, ή καθημερινή το βήμα, ξέρω εγώ, τα δύο, συγκεντρώνουν το 70% της επισκεψιμότητας του διαδικτύου, που σημαίνει ότι ο περισσότερος ο κόσμος μεταφέρει την εμπιστοσύνη που έχει επάνω παραδοσιακό μέσο και στο διαδίκτυο. Το ίδιο γίνεται και με τα ιδιωσογραφικά πρακτόρια, ότι πιστεύουμε περισσότερο ότι θα γράψει το Ρόιντες για την Αφρική παρά να δω τι γράφει το εθνικό πρακτόριο του Μαρώκου, της νησίας και λοιπά για την χώρα του. Η έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού, αυτός ο παράγοντας, η ίσχυε στις περισσότερες, στις περιπτώσεις εκείνες, στις οποίες δεν υπήρχε από πίσω, υπήρχε απαγόρευση την πρόσβαση στην ανώτερη εκπαίδευση. Αυτό θα το δούμε κατά βάση στις υπανάπτυκτες χώρες, όπου δεν υπήρχε πρόσβαση στην ανώτερη και ανώτερη εκπαίδευση, με αποτέλεσμα τα πρώτα χρόνια να υπάρχει έλλειψη τελετών που θα μπορούσαν, όχι μόνο να στηρίξουν τα ιδιωσογραφικά πρακτορία, αλλά και την ανεξαρτησία των κρατών των οποίων δημιουργήθηκαν. Οι αντίστοιχες οικονομικές επενδύσεις έγιναν οικονομικές επενδύσεις, αλλά για την έναρξη των πρακτορίων, όστοσο δεν στηρίχθηκαν αργότερα. Και επειδή συνεχώς τα πρακτορία, κυρίως τώρα, πετούν περισσότερα κεφάλαια, ήταν από τους λόγους κατάρρευσης. Το ότι δεν λειτούργησε με τεχνοκρατικά κριτήρια, σχετίζεται με το γεγονός ότι η κρατική παρέμβαση μπορούσε να μεταφέρει και τις αδυναμίες που σχετίζονται με αυτές. Δηλαδή, το γεγονός ότι ένα κράτος είναι πελατιακό, έτσι είχαν δει και τα δυσσογραφικά πρακτορία. Δεν στελεφωνόταν με όρους πώς θα δημιουργήσω κάτι καλύτερο, αλλά πώς θα εξυπηρετήσω σε αυτή την κομματική μου πελατία για να επανεκλεδώ και λοιπά. Αυτό ήταν μια έτσι κακοδαιμονία αρκετών κρατικών πρακτορίων και οδήγησε πολύ στην κατάρρευση τους. Αυτόχρονα, η έλλειψη αντικειμενικότητας ότι πολλά δυσσογραφικά πρακτορία θεωρούνταν ότι δεν ήταν τόσο αντικειμενικά και ότι επηρεάζουν πολύ από λόγους εθνικούς υπέροντους καθώς ελέγχονταν από το κράτος, με αποτέλεσμα να μην θεωρούνται ως αξιόμπιστες πηγές ίδησης και άρα να μην χρησιμοποιούνται τόσο και να καταφεύγουμε πάλι στις, γενικά όσες έχουμε παραδεχτεί ως αξιόμπιστες πηγές πληροφορίσης. Και τα εθνικά πρακτορία δεν έβρισαν στις εσωτερικές ιδήσεις και όχι στο εξωτερικό περιβάλλον. Αυτός ο παράγοντας, όπως πολύ σωστά είπατε, αποτέλεσε και ένα παράγοντα για νύσκηση της ανταγωνιστικότητάς τους. Δηλαδή, ενώ δείχνουν μια αδυναμία, ταυτόχρονα το γεγονός ότι μπορούσαν και να καλύψουν καλύτερα το εσωτερικό της εσωτερικής ιδύσης αποτελούσε και για τα πρακτορία αυτά έναν παράγοντα έτσι ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητάς τους. Είναι κατανοητό το γιατί πέτυχαν και πού δεν πέτυχαν, ε? Εντάξει, παιδιά, ωραία. Οπότε θα συνεχίσουμε με τέτοιου τους ασκήσεις. Τα πρακτορία δίνονται νέος τρόπος ανάπτυξης, εξαιτίας του γεγονότος ότι αρχίζουν να προσθέτουν τεχνολογικά μέσα. Η ζήτηση για τηλεοπτικό υλικό αρχίζει και κορυφάνται, αυξάνει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Δείτε χαρακτηριστικά ότι στην Ελλάδα ξεκινάει τηλεόραση το 60, το 50 τόσο οι πρώτες εκπομπές και αρχίζουν να πακτούν όλο και περισσότερα σπίτσια τηλεοπτικούς δέχτυς. Άρα αυξάνεται συνεχώς η ζήτηση που σημαίνει ότι αλλάζει ένα νόημα το περιεχόμενο και εδώ έρχεται και ταιριάζει αυτό το οποίο αναφέρατε. Το γεγονός είναι ότι θα απαιτούνται νέες επενδύσεις για να μπορούν να τα αποκλειθούν ξεκάθαρα στην παραγωγή και διανομή τηλεοπτικού υλικού. Τα κυρίαρχα πρακτορία λόγω της θέσης τους μπορούν να προχωρήσουν σε κάτι τέτοιο γιατί είναι και πιο ευπροσάρμοστα στις ευαγγένειες σε σχέση με τα κρατικά πρακτορία ενδύσεων τα οποία έχουν ένα συγκεκριμένο τρόπο μοντέλο ανάπτυξης που δύσκολα έτσι προσαρμόζονται τόσο πολύ στις εξελίξεις. Η έκρηξη της ζήτησης του 1960 συνδέεται και με τις αντίσχυσεις της εξελίξης στο λεγόμενο ας πούμε τρίτο κόσμο. Τότε εμφανίζονται και ατήσικα κινήματα και λίγο αργότερα των ανδεσμεύθων κινήματα έτσι εθνικοπελευθερωτικά τα οποία δημιουργούν μια έκρηξη ζήτησης και για θέματα που μέχρι τότε δεν καλύπτουν από τα παραδοσιακά ισογραφικά πρακτορία. Σε τι αναφέρομαι. Αναφέρομαι σε αυτό που είχε γίνει παραδοσιακά στη Νοτιοανατολική Ασία με το Βιετναμ και λοιπά από μια στερά χωρών τα οποία διεκδικούνται να με εξαρτησία τους σε εξελίξεις που γίνονται στην Αφρική. Θέματα δηλαδή σε εξελίξεις στη Λατινική Αμερική με την εμφάνιση δηλαδή κινημάτων και ιδεολογικών έτσι ζητημάτων τα οποία μέχρι τότε δεν ήταν στον ορίζο και στην κάλυψη των παραδοσιακών μημιέψεων. Αν θέλαμε έτσι να αποτυπώσουμε το πότε, έτσι διά υπάρχει ένα άνοιγμα του τρόπου τον οποίο καλύπτουν τα αντιεθνή ζητήματα του εντοπίδου στις δεκαετίες 60 και αργότερα που αρχίζει έτσι να έχει ουσιαστικό ρόλο και σημασία και άλλα ζητήματα όπως είναι αυτό που σας ανέφερα και την Ουραντολική Ασία με τον λαό του Βιετινάν και λοιπά, όσα γίνεται με την πετρυλαϊκή κρίση, ο απολεγόμενος τρίτος δόσης γίνονται στη Μέση Ανατολή, ο απολεγόμενος μέχρι τότε τρίτος κόσμος έχει ένα ενδιαφέρον για και κυριαρχεί στα ιδιωσογραφικά πρακτορίες. Και στις εξελίξεις αργότερα έχουμε το εξής, ότι το εθνικό πλέον σταματά να περιορίζεται να έχει αυτήν την πολύ στενή περιορισμένη έτσι προσέγγιση, αλλά συνδέεται άρρικτα με το διεθνές. Ένα συγκεκριμένο παράδειγμα ότι παρακαλώ να τους χάσω το κυπριακό, το κυπριακό ας πούμε με τη δισβολή με την οποία γίνεται και την τουρκική κατοχή, οι ιδήσεις πλέον που μεταδίδονται για την κάρυξη του συγκεκριμένου ζητήματος συνδέονται άμεσα με το ποια είναι η στάση της Ρωσίας, είναι η στάση της Αναρκής, της Βρετανίας κλπ. Που σημαίνει ότι το εθνικό-εθνικό και λόγω της παγκοσμιοποίησης και των εξελίξεων που συμβαίνουν εκεί, ανοίγει περισσότερο και αγκαλιάζει ευρύτερα ζητήματα και δεν έχει μόνο το τι έγινε στη χώρα μου, αλλά προσπαθώ να τους συνδέσω με ευρύτερες εξελίξεις στην περιοχή. Από το καθαρά ενδυσσογραφικό στην ποικιλία θερμάτων, μπορείτε να το δείτε, θα πρέπει να επισκεφτείτε τις ιστοσελίδες στον Πρακτορία, για να δείτε πώς είναι τη προσφέρουν. Αυτό να το κάνετε για την επόμενη φορά και να το συζητήσουμε. Σημειώστε το να το κάνετε. Σημειώστε το σαν άσχηση αυτό. Το Γαλλικό Πρακτορί Ειδήσεων, το Bloomberg, και θέλω να εξετάσεις τις υπηρεσίες που προσφέρουν και θα γράψω ότι προσφέρουν αυτές τις υπηρεσίες και θα σταθείτε ιδιαίτερα σε αυτές τις υπηρεσίες που θεωρείτε είναι οι πιο ανταγωνιστικές έναντι τον άλλο Πρακτορί. Σημαίνει ότι εάν εγώ επιλέξω παραδοσιακά το Reuters, θα συγκρίνω γιατί είναι πιο ανταγωνιστικές οι υπηρεσίες, ξέρω εγώ στον οικονομικό τομέο, όπως είπαμε πριν, του Reuters, σε σχέση με το Bloomberg. Άρα το είναι με το Άρα. Ακριβώς. Και πάντοτε αυτή η σύγκριση προκύπτει στον Πρακτορί Ειδήσεων. Πόσες πρακτορίες μπορούμε να βάλουμε, έτσι? Πάμε. Είναι στην Κοινοσοφία του Μαθήματος. Πόσες πρακτορίες? Ένα. Ένα, αλλά επειδή θα το δείτε συγκριτικά μετά όλοι, το κρύβεται μέσα και δεύτερο πρακτορί. Μπορεί κάποιος να πει ότι κάποιο πρακτορίο εξειδικεύεται και είναι, πώς το λες, το φωτολεπορτάζ, μην περιοριστεί το παιδιά. Μπορούμε να βάλουμε και άλλα πρακτορίες. Και πέρα, και άλλα πρακτορίες, BBC, CNN, εντάξει, και βάζονται και τα τηλεοπτικά κανάλια. Μπορούμε να βάλουμε και μεγάλης φυναγιστικής καρδιά. Όχι, όχι, πρακτορία ή δίσκο. Πρακτορία. Το CNN και αυτά θα δείτε, παιδιά. Ναι, θεωρούνται. Θεωρούνται. Να την δώσουμε. Είναι πλέον. Ένα εντενώς άλλο ή άλλο. Μπορεί κάποιος να θέλει, ας πούμε, να δουλέψει περισσότερο. Να σου πω, εντάξει, πάντων, το BBC, ας πούμε, εκπέμπει σε 40 γλώσσεις. Γιατί σε αυτές τις γλώσσεις και γιατί κατηργήσετε τα ελληνικά, παραδείγματος χαρί, και την Ελληνική Πυρησία του BBC που ήταν πλέον πολύ ιστορική, που καταγραφεί η κατοχή, έχει αρχαιακό υλικό πάρα πολύ πλούσιο, το κατηργήσε όμως και πρόσθεση μέσω. Το CNN δεν εκπέμπει σε τόσες. Ήταν η Ελληνική Πυρησία του BBC. Η Ελληνική Πυρησία του BBC ήταν. Εντάξει, έχουμε τατοχή, δικτατορία, κλπ. Υπάρχουν σημαντικά. Ένα σημείο στον BBC είναι ότι εκπέμπει σε πολύ περισσότερες γλώσσεις έναν από τον άλλον. Γιατί? Είναι μια ιδεολογική επιλογή. Δεν είναι τυχαία. Είναι και πολλά πράγματα. Νομίζω. Νομίζω ότι το γεγονός του κατάνησης υπήρξε την ελληνική. Καθώς υπολόγου. Είναι τόσο υπολόγου. Εντάξει, ό,τι έχει μόνο. Υπάρχουν σημαντικά. Όχι. Τώρα ο Θάνος αναφέρθηκε και λέει ότι το BBC με το C1 δεν έχουν ασχολείς διαφορές. Και κάνω αυτή την αναφορά, η οποία δείχνει ότι το BBC είναι διαφοροποιημένο σε υπηρεσίες του. Γιατί επέλεξε αυτές τις γλώσσες. Θα πρέπει να το τονίσεις το γιατί. Δηλαδή, στέκομαι στον Ροϊ Τασποριέ γιατί θεωρώ ότι είναι από τα πρακτοριά που έχουν επεβδίσει πολύ στην έρευνα και με σύνδεση με τα πανεπιστήμια. Είναι ένα καλό παράδειγμα το πώς μπορώ να εξοποιήσω τη γνώση, τις ιδέες που παράγονται για να τις εντάξω. Μια εξειδίκη στο Ροϊ Τασποριέ είναι ξεδοκόν και αυτό. Το γεγονός είναι ότι έχει ένα καηδημαϊκό παράδειγμα. Έχει το Ροϊ Τασποριέ στην Οξυφόλουδη, ας πούμε. Να πω τόσο λίγο κάτι. Το αρχείο αυτό που είπατε από την Κατουλική Τυτακτορία, που υπάρχει κάποια θέση. Στο Ροϊ Τασποριέ και στο BBC. Δεν το έχουν ανεβάσει κάποια θέση. Είχαν ανεβάσει, όταν είχαν κλείσει την υπηρεσία, είχαν διαθέσιμα. Αρχείο δεν μπορούν να κατεβάσουν. Πάμε να πάμε. Δεν είναι σίγουρο. Και από αυτό έγινε, τουλάχιστον, μια πεγάλη πτήρα. Τώρα δεν είναι σαφέ στον υπολογιστή. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε. Πάμε πάμε. Πάμε πάμε. Πάμε κύριε. Ε любой τρόπο ένας παιδί έκανε τον τρόπο, όταν είναι τροπογραφημένο με αδειλ endured. Ωραία, ποιος θα ειναι να την πει από αυτος που την παρουσιάσε, γιατί θα την αντιμετωπίζω έτσι στην ζητήματα. Βγαίνουνε κυκλούς στο Φέριπου και η ίδιος... Ναι, αν πει και τρία πράγματα, θα δώσουμε αυτά τα τρία πράγματα και θα δηλώνουμε. Ναι, αλλά η ίδιος είναι και ερμονία. Τι είναι η ίδιος? Ερμονία. Ας γίνω φιλιάς. Ας γίνω φιλιάς. Όχι, ωραία, λοιπόν, ποιος θα ειναι να πει για την έργα της εξυμμαρίας, πες όσα εσύ. Ε, σημασία χάσματος της πληροφόρεσης. Να συμμετοιίσουμε πολλές πηγές, γράφω. Η δεύτερη άσκηση είναι να ψάξουμε πληροφορίες για οι πούλιτζερ και τηλεγισμός του τύπου. Πολύ τη σκέφη. Λοιπόν, είμαστε εντάξει και το ενοπολεγιστήμα είναι 100 δολαρίου. Είναι μια πρόταση του MIT, του McLeod. Στόχος είναι ουσιαστικά να μιλούσετε. Η βάση της ιδέας θα καταπολημπθεί το χάσμα της πληροφόρεσης, το οποίο θεωρείς εισατικό στοιχείο για την ανάπτυξη μιας χώρας. Αυτό θέλω να σχολιάσετε. Το πώς, δηλαδή, ο υπολογιστής 100 δολαρίων και η ιδέα μπορούσε να συνεσφέρει ή όχι, πώς συνδέεται με την ανάπτυξη μιας χώρας. Αυτό θέλω να σχολιάσετε, την πρόταση. Δηλαδή, εγώ δεν γνωρίζω τίποτα γι' αυτό. Και στον οποίο θέλετε να αναδείξετε αυτά τα ζητήματα του, γιατί αυτή η ιδέα ήταν σημαντική, αν υπονομεύθηκε ή όχι και αν αποτέλεσε αφεντερία για νέες έτσι προτάσεις να ανακαλύψει κλπ. Εντάξει. Είναι κατανοητό, παιδιά. Λοιπόν, συνεχίζουμε. Υπάρχει μια εξέλιξη από τις πολιτικές, τις τεχνολογικές, επιστημονικές συνείσεις. Γιατί συμβαίνει αυτό? Πρώτα απ' όλα, διότι το ενδιαφέρον του κόσμου και των ίσης, το είχαμε δει, ειδικά στην Ελλάδα πριν την κρίση, σχετικά με τις πολιτικές εξελίξεις και την ενεργοπολιτική. Και κατά δεύτερο λόγο, διότι όσο περνάνε τα χρόνια, όλοι οι περισσότεροι άνθρωποι σχολούν με την τεχνολογία. Οι νότερες γενιές έχουν κάνει το φωτογραφείο μέσα στις κακοδοτάσεις τους, δεν μπορούν να μην ενδιαφέρονται για τις συνείσεις, τις σχετικές. Και όχι μια τάση από πολιτικοποίησης του κόσμου. Και πλέον και χώρη στην τεχνολογία δεν είναι γίνεται, ακόμα και από τα πρώτα, όταν στάνει την εκπαίδευση της τεχνολογίας, πλέον έχει γίνει πολύ, οπότε το άτομο είναι ανακασμένο να εσχολείται με αυτή. Και κατά βάση λόγω των εξελίξεων που έχουν εις εμείς στον τομέα της τεχνολογίας και της επιστήμης, που φτάνει πλέον ως την καθημερινότητα, του αυξημένου αριθμού Χριστών, της εκπαίδευσης του κόσμου, γιατί είναι περισσότερο εξηχιωμένοι με θέματα τεχνολογίας και σαφέσταται με μια σειρά από μετακινήσεις του ενδιαφέροντος του κοινού, όπως πολύ σωστά έτσι τονίστε. Πολυθεματικές υπηρεσίες. Γιατί πολυθεματικές? Γιατί τα πρακτορία Εβίσωνα προσθέραν πολυθεματικές υπηρεσίες? Για να μπορούμε να βάλουμε τις περισσότερες εκλογές. Ακριβώς. Διευρύνεται οι ζήτησες και φεύγει από το κλασικά μανουπαθυπτάκι. Επίσης αυτό δεν προκύπτει και από το χαρακτήρα τους, εφόσον έχουν ως τόχο να καλύψουν σχεδόν μια πολύ μεγάλη επικράτεια, όσον αφορά τις εξελίξεις και τη θησογραφία, το κόντο είναι ότι θα είναι πολυθεματικό αυτό. Ναι, ακριβώς. Απευθύνονται, διέχεται και υπάρχει διεύρυση του κοινού τους. Άρα τα συνέβη προσπαθούν, υπάρχει διεύρυση ενδιαφέροντος, διεύρυση κοινού. Αυτά τα δύο προσπαθούν να τα αντιμετωπίσουν, να τα εντοπίσουν. Πολύ ωραία. Τι καθόρισε τις εξελίξεις, επανάστηση της πληροφόρησης, έκπληση στην οικονομία και με τη σειρά της νέες συνενόσεις κλίμακος, νέες υπηρεσίες και οικονομία. Η επανάστηση της πληροφόρησης, δώστε μου ένα παράδειγμα. Πώς επηρεάζει τα πρακτοριά επίσης. Ένα πολύ έτσι άμεσο πρακτικό καθημερινό παράδειγμα. Με χρήση του οικολογιστή και του διαδικτύου. Ωραία. Άλλο. Ουσιασμένη τι, πώς επηρεάζει τα πρακτοριά επίσης. Έλα, ποιος τα είχε. Αυτό. Λόγω του διαδικτύου θα πρέπει να είναι ακόμα πιο γρήγορα στην ενημέρωση, να έχουν περισσότερα θέματα και παράλληλα και θα πρέπει να είναι έτσι δουλεύσης ώστε να μπορούν να επιθέρουν σε όλο το κοινό που θα τους επισκεφτεί. Ωραία. Πάμε. Κάλυψα. Ποιάχνουμε κινήματα τα οποία πρέπει να καλύπτουν για δύσκολα και απαρτειωρία μουσιά και άνοιξη στην ΑΕΓΙΚΙ και στην Αυαγία. Ωραία. Ρόζη. Στο κοινό που είδατε, από τη μία, σου πειράζεται ότι δεν πρέπει να έχεις περισσότερο κοινό, μπορεί να έχεις πρόσβαση στο εικό σου. Αλλά από την άλλη, εφόσον αυτό το κοινό έχει πρόσβαση γενικά, πρέπει να ξεχωρίσεις για να σε επιλέξει, πότε πρέπει να υπερλέξεις και να υπερλέξεις όσο περισσότερο μπορείς. Και επίσης, επιμένω, παιδιά, σε αυτό που αφήνετε έξω συνεχώς, η επανάσταση κληροφώνει στους υπερυπολογιστές που έχουμε καθάνα στα χέρια. Δηλαδή το κινητό τηλέφωνο. Το γεγονός δηλαδή ότι οποιαδήποτε είδηση βγαίνει... Πολύ γρήγορα. Μπορεί να δημοσιοποιηθεί. Δηλαδή, αυτή τη στιγμή, έξι στους δέκα γράφεται στο τετράδιο ξεγώ και άλλοι τέσσερις στους δέκα γράφεται στο κινητό τους. Δεν θα μπορούσα να χαθεί σημείωση. Δεν νομίζω. Πάντως λέω ότι ασχολείστε. Τα αφήνουμε αυτό του φτάκους που σημαίνει ότι μοιράζεται το ενδιαφέρον στα σχέση με αυτά που εγώ λέω και με τα σχέση με αυτά τα οποία υπάρχουν στην οθόνη του κινητού. Γιατί τα αφήνετε συνεχώς έξω. Δηλαδή, είναι σημαντικός πάρα πολύ. Τι σημαίνει αυτό ότι εγώ να γράψω μια άσκηση για τις συγκρισίες που βάλανε που προσθέσανε τα πρακτικότητες, θα κοιτούσε και το θέμα του μομβιλ. Το πώς έχουν δημιουργήσει για tablet και για κινητάδιο. Μην τα μελείτε δηλαδή. Ας πούμε, αν σας ρωτήσω, φαντάζομαι ότι παλιότερα ή περισσότερα από εσάς δεν έχετε συνδέσει το διαδίκτυο με το κινητό σας. Τώρα οι 7 στους 18 στους 10 έχετε σίγουρα συνδέσει το διαδίκτυο. Περισσότερο μπαίνει μέσω του κινητό, ίσως δεν ξέρεις. Εάν το βασικό ήταν ότι πριν οι 3 στους 10 είχαν, τώρα αυτό έχει γίνει οι 6 στους 10. Άρα κατά συνέχεια θα δείχνει μια μετακίνηση. Αυτό είναι επανάσταση στην πληροφόρηση, σαφέστατα. Πώς καλύψανε τα πρακτορία ειδήσων τη ζήτηση αυτή που έχει δημιουργηθεί. Δεν διαφέρει, σαφέστατα, γιατί σημαίνει ότι τα πρακτορία ειδήσων από εκεί που πηγαίνουν μέσω ται διάμεσου φορέα, εγώ σε παραδοσιακό μημιέψινον, το παραδοσιακό μημιέψινον στο κοινό, σημαίνει ότι εγώ τον προσφερνώ και πηγαίνω πρευθείαν στο κοινό. Πώς να τον εγκαταστήσω μια εφαρμογή και να ενημερώνει τα άμεσα από εμένα. Εκρήξει στην οικονομία, δημιουργεί αυτό το γεγονός, άλλες ανάγκες στην οικονομία, σαφέστατα. Γιατί χρειάζεται περισσότερος κόσμος, ας πούμε, επενδύει τα λεφτά, τώρα χρειάζεται περισσότερη νημέρωση, πιο άμεσα. Η έκρηξη των σμαρτφών σημαίνει έκρηξη χρυσών, έκρηξης ζήτησης, κατανάλωσης, ανήκει έναν άλλο κύκλο στην οικονομία. Και σαφέστατα οι συνενώσεις δημιουργούν οικονομίες κλίμακος, από εκεί που καλύπταμε περισσότερες γεωγραφικές τοποθεσίες. Τώρα τι κάνουμε, συρρικνώνουμε τα γραφεία πρακτορεί, τα γραφεία που έχουμε, δηλαδή ενώ πρώτα είχαμε ένδρα και στην Ευκοσία και στην Αθήνα και στη Ρώμη, τώρα τοποθετούμε ένα πρακτορείο, που είναι υπεύθυνος στη Ρώμη, για να παρακολουθεί σε εξελίξη Ιταλία, Ελλάδα, Τοκία, Κύπρος. Σαφέστατα οικονομικής αντίληψης και λοιπά. Ναι, ότι έμφαση στους μετόχους και όλη αυτή την αντίληψη, για δημιουργία οικονομιών κλίμακος, με σκοπό να δημιουργηθούν χέρια, όλα αυτά επηρεάζουν τη λειτουργία των πρακτορείων. Και σαφέστατα μετατήθητο από αυτό που λέει, γιατί όταν ο βασικό επιχείρημα με βουλεύσεις και με αυτό που σημαίνει βουλεύση οικονομία, είναι ότι υπάρχει ανταγωνισμός και δεν υπάρχει μοναπωλία, σωστά έχουμε δει ότι γίνονται μεγαλύτερα μοναπωλία. Ναι, πολλές φορές έτσι, είναι όχι πάντως απαραίτητα, μετά από εκεί πέρα έχει να κάνει με το πώς βλέπεις και τον ρόλο του κράτους όλο αυτό το σύστημα. Δηλαδή, με έστεισε πολύ, εκεί όπου έχει ξαφανιστεί ο ρόλος του κράτους, μειώθηκαν αυτά που είπες, οι οικονομίες όμως πισωρόπησαν μεταξύ της αναγκαιότητας να ανοίξουν και της αναγκαιότητας να υπάρχει ένας ισχυρός κρατικός παρεμβατισμός, έχουν μειωθεί, όχι ξαφανιστεί, τέτοιου είδους κανόνα να είναι με πολλή αγαπωσία. Πολύ σωστά όμως, άρα λοιπόν και το οικονομικό πεδίο στο οποίο λειτουργούν. Δεν το αφήνουμε εκτός, δηλαδή απλά δείχνει ταυτόχρονα το γεγονός της μετακίνησης του ενδιαφέροντος. Από εκεί που έδινα έμφαση στις πολιτικές ειδήσεις, τώρα δίνουμε καλύτερη έμφαση στις οικονομικές ειδήσεις. Παγκοσμιοποίηση του ποδοσφαίρου, αυτό που σας είπα πριν, ο Μπέγκα, ας πούμε, λατρεύεται στην Ασία, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να προσθέσω περισσότερες αθλητικές ειδήσεις. Αθλητικές ειδήσεις επηρεάζονται στον τρόπο με τον οποίο καλύπτουν έτσι τα κοινωνικά εντός αγωγικών θέματα, τύπου celebrity news, αφέστατα. Αποκτούν ένα κομμάτι ενασχόλησης, δημιουργεί δηλαδή την αναγκαιότητα για άλλες υπηρεσίες που προκύπτουν. Η πληροφόρηση παγκοσμοποιείται το 19ο αιώνα. Άσχετα με αυτή την εικόνα που έχουμε ότι όλα συνέβησαν, ξεχωρώ, με την εμφάνιση του διαδικτύου, όπως σας είπα πει η Εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών, ψάξτε τη, σημειώστε το λίγο για τις ιστορικά ενειμερωνόμαστε. Λοιπόν, η πληροφόρηση παγκοσμοποιείται. Για να παγκοσμοποιηθεί η πληροφόρηση σημαίνει ότι υπάρχουν αντίστοιχες ανάγκες σ' άλλα παιδιά, έτσι δεν είναι? Ακόμα έτσι δεν είναι? Γιατί να χρειάζεται εγώ να μάθω, παρίδει να τους φέρνω τι γίνεται στην Κίνα. Το πόλεμο του Όπιου, το ξέρετε? Ο πόλεμος του Όπιου είναι από τους πρώτους πολέμους που έγιναν, έτσι γιατί μέσα στο πνεύμα, ας πούμε, τον ανοιχθούν οι αγορές στα ευρωπαϊκά προϊόντα. Και ένα από αυτά ήταν και το... Έτσι, λοιπόν, το 11ο αιώνα η πληροφόρηση παγκοσμοποιείται. Για αυτό με ενδιαφέρει, γιατί όλες αυτές τις εξελίξεις σημαίνουν ότι με επηρεάζουν. Άρα έρχεται η πληροφόρηση να συγκληρώσουμε, να αποκριθεί στην αναγκαιότητα αυτή, εντάξει. Έτσι, αυτό επιτύνεται όσο οι κοινωνίες τεχνολογικά εξελίσσονται, όσο τα πράγματα γίνονται περισσότερα απολύπλοκα, όσο υπάρχει ο έτσι μεγαλύτερη, ας πούμε, εξάβλωση. Ορειφώνεται στις δεκαετές, στις δεκαετές που ζούμε σαφές. Για πολλούς λόγους και τεχνικούς. Τα τεράστια έξοδα των ανταποκριτών μειώνανται με οικονομίες κλίμακων σε οποία βλέπουμε την εκμετάλλευση του διαδικτύου και με αυτό το οποίο ονομάζουμε citizen journalism, ας πούμε. Επίσης, αν είναι ένας θέσης θα κοιτούσα να δω ποια από τα πρακτορία και με ποιον τρόπο έχουν εντάξει τέτοιο εινικό μέσα στις ανταποκρίσεις τους. Τι σημαίνει αυτό? Σημαίνει πως εάν εγώ θέλω να ενημερωθώ για τη Συρία όταν δεν υπάρχει κανένας ξένος ανταποκριτής στη Συρία αυτή τη στιγμή, πώς και από πού ενημερώνουμε, ποια είναι η πηγή μου. Αν ψάξετε στο YouTube για τη Συρία θα δείτε ότι υπάρχουν 500.000 βίντεο τα περισσότερα από κινητό. Δείχνει αυτό ότι έρχεται και κουμπώνει, έρχεται και κολλάει και ανταποκριίνεται στην αμαγγεότητα τον πρακτορίο. Σου λέω ότι αφού μαζεύουμε το υλικό από τέτοιου δις πηγές, περιορίζουμε τον ρόλο των ανταποκριτών. Είναι όμως αυτό μια σωστή τακτική, τι λέτε. Δηλαδή, στιγμή που υπάρχουν, συγγνώμη να το εξειδικεύσω για να είναι και πιο κατανοητό. Από τη στιγμή που υπάρχει τόσο υλικό, ας πούμε από τη Συρία, γιατί εγώ να στείλω δημοσογράφω όταν μου έρχεται στα χέρια αυτό το υλικό, ρόζα, και μετά η κόρη. Γενικά, δεν κατηγορώ… Δεν κατηγορώ, λοιπόν, εξετάζομαι. Εξετάζομαι. Ωστόσο, δεν ξέρεις ποιος σου στέλνει. Παίρνουν ένα βίντεο, δεν ξέρεις ποιος είναι αυτός που το έχει τραβήξει. Ακριβώς. Και δεν ξέρεις τι γίνεται. Θεωρητικά, όταν έχεις έναν δημοσιογράφο απεσταλμένο, γνωρίζεις τις συνθήκες. Έχεις μια αντικειμενική αυτοκίνηση και είναι λίγο πιο ασφαλές το αποτέλεσμα που σου δίνει κάποιος. Από την άλλη, το στέλνει κάποιος το οποίος το έχει τραβήξει πριν τότε. Ίσως να είναι λίγο πιο λιθοφανές. Ίσως να είναι εντελώς ρεαλιστικό. Ίσως να δείχνει πράγματα που ένας που σε γράφει δεν θα έδει. Ωραία. Περιμένω. Θέλω να πω, δεύτερος, ότι ο δημοσιογράφος μπορεί πιο εύκολα, κυρίως λόγω της εμπειρίας, να εμπινεύσει το γεγονός του. Δηλαδή, αν στέλνουμε το δημοσιογράφος της Ιρειάς, σίγουρα θα μας εμπινεύσει το τι γίνεται εκεί, πολύ πιο εύκολα θα είναι πολύ πιο εύκολα. Ρώζα, μετά έρχομαι. Θέλεγα απλά ότι, στην ουσία, λέει κάποιος πολίτης απλά να τραβήξει με το κινητό του. Δεν έχει την πληροπτική γωνία, ενώ ο δημοσιογράφος, στην ουσία, τραβάει με το κινητό, αλλά έχει την και όλο το υπόλοιπο σκηνικό που υπάρχει. Ωραία. Καταβείτε στο βόρκο, γιατί νομίζω ότι συνήθως, δηλαδή, όταν παίρνουμε πολίτες, οι οποίοι είναι εξεργευμένοι σε κάποια πράγματα, κάποιος πολιτός πιστήμανος που μπορεί να κάνει, όχι τα από πίσω, αλλά να γράψει κάποιο σχόλιο, να βάζει το κινητό μαζί. Συνήθως, πιστεύω, όλοι οι πολίτες είναι το πιο εξεργευμένοι και περισσότεροι, όσο εάν ο δημοσιογράφος ο οποίος, όπως φαίνεται σήμερα, δεν έχουν ολόσφανα στα στήματα και έχουν επιφανειακές δημοσιογραφές. Ωραία, δηλαδή. Και ο μάνας σου. Θυλέματος. Θυλέματος. Θυλέματος. Θυλέματος. Θυλέματος. Άρα, ο πολίτες, έχουμε μια πιο ψηλική εμπορία, ποιος θα μας το πει. Νομίζω ότι πέρα της γνώσης πρέπει να έχει κάποιος για να ασχοληθεί μ' ένα ζήτημα της γνώσης εξειδικής γνώσης, πρέπει να έχει γνώση του ρεπορτάζ. Για να κάνει ρεπορτάζ. Επομένως, όταν δεν έχεις τη γνώση, δεν μπορείς να καλύψεις το θέμα πλήρως και να το φωτίσεις από όλες τις πλευρές. Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του δικαιωμανία πάνω στα θέματα και έτσι πρέπει να είναι και έτσι είναι ψιολογικό. Ο ημοσχογράφος αυτός είναι και ο ρόλος, να στέκεται απέναντι στα γεγονότα, να στέκεται μ' ανεπλητή, να μην είναι συμμέτοχος. Όταν κάποιος είναι συμμέτοχος, όταν κάποιος είναι συμμέτοχος στα γεγονότα δεν μπορεί ο αθλημαϊκός και δεν γίνεται. Όταν κάποιος το παρατηρθεί ως τρίτο μάτι, υποτίθεται ότι θα πρέπει να είναι, ότι μάλλον έχει τη δυνατότητα να είναι. Τώρα, όταν το επιλέξεις αυτός, είναι δικό του θέμα. Αλλά αυτός έχει τη δυνατότητα. Πρέπει να ξέρει και τη γλώσσα, γιατί έχουμε δει τραγικά παραδείγματα, να στέλνουν ανθρώπους που δεν μπορούν να συνεννοηθούν. Δηλαδή, ποιοί είναι το... Και τώρα το βίντεο με τη Λιβανέζα που πέφτει και που μιλάει ο άλλος, τα σούπερα από πάνω, ήταν που έβγαιναν, καμία σχέση με αυτά που έλεγε ο Άραδας ειδικσιών. Μετέφραζα με την Άννη. Εκεί που το σταματάνε και έγραφε τίτλο στο μποντίκι και δεν θυμάμαι, και μου έλεγε το κουτί της φαγόρας «σκάσε, είσαι εκτατότερη γυναίκα». Αυτό δεν το λένε ποτέ. Λέγε απλά «σκάσε». Εντελώς λάθος ήταν ο μετάφρας. Όταν όμως σου στέλνουν άλλος βίντεο και δεν βάζεις έναν άνθρωπο να δει, να κάνει μια εγκοτυπότη με τ' άλλο, δηλαδή, πάρε έναν άνθρωπο που να μιλήσει τη γλώσσα. Κάθονται και μεταφράζονται ό,τι να είναι, όπως με την περίπτωση της Γερμανίας. Είναι ισιόδοξη η εξήγηση του πραγμάτων ότι όντως δεν ξέρουν, γιατί μπορεί να είναι γιατί και συγκοφείμουσμα. Όχι, το κάνουν και συγκοφείμουσμα. Όταν είχε γίνει το επιστημονικό έδρυο πέρσι, είχε σηκωθεί ένας δημοσιογράφος αριστερή και ώρα συντελογιέφ και είπε «παιδιά, παίρνω το CNN και το BBC, γιατί δεν γίνεται να βρουν άνθρωπο που μιλάει κοινέζικα, που υπάρχουν ποσοί δημοσιογράφοι, αλλά τάξη». Ε, θεωρώ. Σε αυτό πήγαινε η ώρα που ήθελα να σηκωθήσω, να σηκωθήσω το κέντρο. Ναι, ναι, ναι. Όχι, ναι, όταν μας γράψουν ότι ξέρει να κάνει κάποια παιδημονία, ότι ξέρει να κάνει ρεπορτάζ και όλα αυτά που λέμε, «Δε με λύνει, σου έρχομαι» και τα λοιπά. Αλλά αν γράφει ένας άνθρωπος μία εβδομάδα κάτω, ωραία, και έχει κάνει ένα πρωτοφόδιο έρευμα για το τι συμβαίνει και δεν έχει ζήσει σε αυτό το περιβάλλον, δεν γνωρίζει την ιστορία του, δεν έχει ιδιώσει, δεν νομίζω ότι είναι 100% ικανός να δώσει αυτό το αίσθημα που σου δίνει ένας άνθρωπος που το έχει ιδιώσει. Υπάρχει μια συζήτηση, ανοίγω λίγο μία παρένθεση, έχει έτσι αποτελέσει πεδίο συζήτησης, καθώς ονομάζεται «parasite journalism», δηλαδή δημοσιογραφία η οποία έρχεται και φεύγει ας πούμε. Καταλάβετε με έναν λεξί το ότι σε ρίχνουν, πάζουν μια εβδομάδα-δεκα μέρες και φέρνεις. Αν θέλετε, σαφές τα εγγόνιμα σου, δεν σας τα ψάχνουν το ανομά σου. Πάνω από αυτό που είπε το παιδί, δεν πιστεύω ότι είναι ιδιωτικό, δηλαδή όσο δικημενικός υποδείθηκε να είσαι, ποτέ αυτό που θα μεταδείχνει δεν μπορεί να είναι ποτέ τελείως δικημενικό. Οπότε σίγουρα, και σύμφωνα στο πλαιοθάνος, ένας που είναι μέρος δικημένης της κοινωνίας, σίγουρα θα δει πιο αντικειμενικά. Θα μπορώ να μου εντυπώσω πραγματικότερα καλύτερα από έναν δημοσιογράφος ποιος είναι «parasite». Θέλω να πω ότι ένας πολίτης που θα τραφεί ένα γεγονός, μπορεί να δει και το γεγονός δημοσιογραφικά, δηλαδή κάποιος, ας πούμε στην Οικρανία πέρσι, ένας πολίτης θα με κατεβάζει το γεγονό δημοσιογραφικό θα θα μου κοπεί εμπειριασμένη, δεν θα ήταν μια πιο αντικειμένη. Και πλέον πιστεύω ότι δεν ξέρω αν αυτό έχει άλλα ανταποκριτές και άλλα απεσταλμένη. Δηλαδή ανταποκριτές συνήθως, τώρα όσο μεγάλα αντισυμβετικά πραγματικόρια δεν είναι μόνιμοι εγκαταστημένες σε μια χώρα, οπότε γνωρίζουν καλά τη κουλτούρα της χώρας, τη γλώσσα και για να μπορούν να παντώσουν καλύτερα ένα εικόνα. Νομίζω ότι για να μπορεί κάποιος να δώσει μια σαφή εικόνα θα πρέπει, ναι, να γνωρίζει την ιστορία και το τι συμβαίνει, αλλά όχι να την έχει βιώσει. Γιατί αυτό μόνο θα του βγει κάτι επηρεικό, δεν ξέρω κατά πώς θα πω ότι πώς τα γεγονότα όπως είναι. Γιατί ξέρω, αν για παράδειγμα υπάρχει κάποιο υφήλειος, μπορεί να είναι από μια πλευρά που καταδύεται συνέχεια. Και αυτό να του βγει και στο κείμενο που θα γράψει. Ναι, να το εξηγήσω το υποκείμενο με το αντικείμενο του ρεπορτάζ, δηλαδή συμφωνώ επίσης και με τον Βασίλη, ότι ένας άνθρωπος ο οποίος είναι έξω από τα πράγματα, κάποιες φορές, δεν λέω πάντων, δεν θέλω να είμαι απόλυτη, έχει μια καλύτερη γνώση των δεδομένων, γιατί δεν είναι τόσο συναισθηματικά φορτισμένος. Ένας άνθρωπος ο οποίος βιώνει τον πόλεμο, μπορεί να καταγράφει τα γεγονότα πολύ διαφορετικά από αυτόν τον οποίος βλέπει. Και μιλάω για δέκους, οι οποίοι, γουστά μου, πραγματικά να το κάνουν αυτό και το κάνουν. Παίρνουν στον πόλεμο, δηλαδή, και καταγράφουν τα γεγονότα. Δεν είναι απλά τα σταλμένοι, οι οποίοι πήγαν μια εβδομάδα, ίσως, να κάνουν τηλεγωπές και ταυτόχρονα παίρνουν το κινητό τους και τραβάνουν ένα βίντεο. Είναι εντελώς διαφορετικό τέλος να το κάνουν. Το πρώτο που ήθελα να πω είναι ότι το γεγονός της δημοσογράφης να μιλάω είναι καλά τη δουλειά τους. Όχι, ίσως, δεν κάνουν συμβολή έτσι. Περιπτώσει καλά τη δουλειά τους. Είναι διαφορετικό τέλος και άλλη βέντα από το να εξετάσουμε αν η δημοσογραφία των πολιτών είναι καλύτερη από τη δημοσογραφία των αποδηλυματιών. Η κατάση που έχει στη δημοσογραφία όταν υπάρχει πρόβλημα, σίγουρα υπάρχουν επιρροές από τεπλεκόμενα συμφέροντα και όλα αυτά που όλοι ξέρουμε. Αλλά νομίζω ότι είναι άλλη η ζήτηση, ότι είναι άλλο θέμα. Ο δημοσογραφίος πρέπει να βελτιωθεί, πρέπει να βελτιωθεί. Θέλω να ρωτήσω στη Δήμητρα και να σου ρωτήσω, εάν έχεις μια προσωτική ιστορία, συμβαίνει κάτι σε εσένα δικός, θεωρείς ότι εσύ μπορείς να το αποδώσεις καλύτερα σε κάποιον που δεν το γνωρίζει από κάποιον ο οποίος θα είναι τρίτος. Σκέψε ότι εσύ, αυτό που είπε η Μαρία, ότι φορτίζεις συναισθηματικά, είναι πάρα πολύ δύσκολο να μιλήσεις σωστά. Όταν κάποιος σκέψει ότι όταν δυο έχνεις συγκρούνται πολιμικά, εσύ πάντα θα είσαι με το χοντρικά-χοντρικά μπακαλίστρια, θα είσαι πάντα με μία πλευρά, έτσι και αλλιώς. Δεν γίνεται να είσαι με την άλλη ποτέ. Και δημοσογράφος, άμα είναι επεσταλμένο ως από την Αμερική... Αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα που σου λέω, ακριβώς αυτό είναι άλλη κουβέντα. Ε, αλλά πάντα υπάρχουν δημοσογράφοι και δημοσογράφοι. Δεν υπάρχει... Ναι, και υπέροχα αυτό, ναι, όντως, συμβονωτήσεις είναι στυμιωτικά φορτισμένος, αλλά δεν υπάρχει διάθεση δημοεροποίηση ούτε κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητο. Κανένα γεγονότητο. Κανένα γεγονότητο. Κανένα γεγονότητο. Κανένα γεγονότητο. Κανένα γεγονότητο. Κανένα γεγονότητο. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. Κανένα γεγονότητος. |
