| id |
7278816a-7e7d-4c1d-a8a8-7aa858aa5898
|
| title |
Πόσοι άνθρωποι μπορούν να κρυφτούν μέσα μας ? | Nikolaos Gkouvas | TEDxUniversityoftheAegean /
|
| spellingShingle |
Πόσοι άνθρωποι μπορούν να κρυφτούν μέσα μας ? | Nikolaos Gkouvas | TEDxUniversityoftheAegean /
|
| publisher |
TEDx UniversityoftheAegean
|
| url |
https://www.youtube.com/watch?v=7rpr0bDNtxA&list=PLgnZtHGIfu7vQJDaRo35EV6iukRurJFaG
|
| publishDate |
2020
|
| language |
el
|
| thumbnail |
http://oava-admin-api.datascouting.com/static/297c/2e9b/6bd9/9847/4662/7fa7/55cc/660b/297c2e9b6bd9984746627fa755cc660b.jpg
|
| format |
Video
|
| organizationType_txt |
Ιδιωτικοί φορείς
|
| durationNormalPlayTime_txt |
1074
|
| genre |
Μαρτυρίες/Συνεντεύξεις
|
| genre_facet |
Μαρτυρίες/Συνεντεύξεις
|
| institution |
TEDx UniversityoftheAegean
|
| asr_txt |
Υποδοχής μου προσπαθούν να διαχειριστούν αυτή τη στιγμή την έκθεση, όπως και να έχει όμως είμαι πολύ χαρούμενος που για πρώτη φορά βρίσκομαι ο μιλτής σε ένα τέντ και όλα αυτά τα χρόνια ήμουνα βιούερ. Υποδοχής μου προσπαθούν να διαχειριστούν αυτή τη στιγμή την έκθεση, όπως και να έχει όμως είμαι πολύ χαρούμενος που για πρώτη φορά βρίσκομαι ο μιλτής σε ένα τέντ και όλα αυτά τα χρόνια ήμουνα βιούερ. Υποδοχής μου προσπαθούν να διαχειριστούν αυτή τη στιγμή την έκθεση, όπως και να έχει όμως είμαι πολύ χαρούμενος που για πρώτη φορά βρίσκομαι ο μιλτής σε ένα τέντ και όλα αυτά τα χρόνια ήμουνα βιούερ. Υποδοχής μου προσπαθούν να διαχειριστούν αυτή τη στιγμή την έκθεση, όπως και να έχει όμως είμαι πολύ χαρούμενος που για πρώτη φορά βρίσκομαι ο μιλτής σε ένα τέντ και όλα αυτά τα χρόνια ήμουνα βιούερ. Νομίζω ότι είναι μια στιγμή η οποία μπορεί να έχει δύο δρόμους. Ο ένας δρόμος είναι να διαλυθούμε τελείως και ο άλλος είναι να έχει ένα rebound effect και αυτό θέλω να εύχομαι ότι ισχύει για όλους. Για ένα ποσοστόπου και μένετε περίπου 0,1-1,1% για τους ανθρώπους, το συναντάμε πολύ συχνά τη διασχεστική διαταραχή αλλά για αυτό σας μιλήσω μετά. Πρώτα πρώτα θα μοιραστώ μαζί σας ένα προσωπικό παράδειγμα όπου πριν από ένα μήνα περίπου 1,5 χτυπάει το τηλέφωνο μου μια πέμπτη μεσημέρι και με καλούν στην κλινική να δω ένα κορίτσι 35 χρονών την Ελένη. Ξεκινάω, φτάνω, έξω από το εκσταστήριο είναι η γονή της. Ρωτώντας λοιπόν και κάνοντας αυτό που συνήθως κάνω, ρωτάω τους συγγενείς ενός ασθενή, περιγράψτε μου με μια πρόταση ποιο πιστεύετε ότι είναι το πρόβλημα του παιδιού σας. Και γυρίζω ο μπαμπάς αγανακτισμένος και μου λέει άσε με ρε γιατρέ, όλα αυτά τα χρόνια με την Ελένη μας τι έχει αυτό το κόλλημα με τους ιστοπιούς και παίζει ρόλους συνέχεια. Παίρνοντας αυτή την πληροφορία λοιπόν μπαίνω μέσα, παρουσιάζομαι, λέω ποιος είμαι, λέω τι κάνω, ρωτώ την ασθενή και περιμένω να ακούσω το όνομά της για να ξεκινήσουμε να μιλάμε, αντί να μου πει όμως ότι λένε Ελένη μου λένε ότι λένε Τζέννη και ότι δεν είναι 35 όπως γνωρίζω είναι ότι είναι 25. Ο λόγος βέβαια θυμόταν γιατί φαινόταν, γιατί ήταν εκεί, είχε κάνει μια απόπειρα αυτοκτονίας, είχε πάρει φάρμακα και είχε κόψει τα χέρια της. Ξεκινά λοιπόν να μου περιγράφει τον εαυτό της ως ένα μίασμα, ως μια κοπέλα που μισεί τον εαυτό της, υπεύθυν για όλα τα δεινά που τους έχουν συμβεί μέχρι εκείνη τη στιγμή. Προσπαθούσα συνεχώς να ανοίξω τη συζήτηση όσο μπορώ. Βέβαια η πρώτη συνέντευξη, νομίζω, καταλαβαίνετε όλη, είναι αρκετά δύσκολη για όλους και δυσκολεύονται να μας πουνε έτσι λεπτομέρειες. Παρ' όλα αυτά, μου είπε ότι πιστεύει ότι όλα αυτά τα προβλήματά της έχουν να κάνουμε κάτι πολύ κακό που τους είχε συμβεί παλιά χωρίς να μπει σε λεπτομέρειες. Καταλαβαίνετε λοιπόν με όλα φανταστικά όπως σας λέω μέχρι τώρα ότι σιγά σιγά η συζήτηση πήγε στο ότι πρέπει να παραμείνει μαζί μας στο νοσοκομείο νοσηλευόμενοι και ότι σε λιγάκι θα έρθουν κάποιοι νοσηλευτές να την πάρουν, να την πάνε σε ένα θάλαμο. Καταλαβαίνω εκεί που καθόμαστε, εμφανίζεται μπροστά μου ο Βαλάντης, ο Βαλάντης είναι πάλι η Ελένη, όπου έχει μια φωνή γυναικεία οργανωμένη όχι αυτό που μπορεί να ακούσουμε από μία φίλη μας που προσπαθεί να κάνει τον άντρα, όπου πια αυτό το μαζεμένο κοριτσάκι που σχεδόν σε εμβρυική στάση από μία καρέκλα μου περιέγραφε ότι είναι ένα μίασμα, έχει πάει στο άλλο άκρο, έχει ένα φοβερό τσαμπουκά και όπως μου έλεγε και ο διευθυντής μου, ο Δημοκρατός Σαραντίδης Νίκο, μου έλεγε τα πινελίκια είναι μέρος της κλινικής συνεκτίμησης. Ξεκινάει λοιπόν ο Βαλάντης με πινελίκια να μου λέει ότι πρέπει εγώ να φύγω από το δωμάτιο και ότι δεν έχω καμιά δουλειά να είμαι εκεί και ποιος είμαι εγώ. Όταν του είπα διότι είμαι ψυχίατρος έγινε έξαλλη, πάπλα έξαλλος, φυσικά έγιναν όλες οι απαραίτητες διαδικασίες και εννοώ την ισαγγελική εντολή για να παραμείνει στο νοσοκομείο, γιατί για όσους το γνωρίζουν βάσει νόμου όσο χάλια κι αν είναι κάποιος δεν επιτρέπεται να αποφασίσουμε εμείς οι γιατροί ή συγγενείς να τον βάλουμε στο νοσοκομείο. Έγρανε λοιπόν τα δέοντα και παρέμει η Ελένη μαζί μας. Δεν είναι κοντά σαράντα μέρες τώρα στο νοσοκομείο, έχουμε κάνει πάρα πολλές προσπάθειες ψυχοθεραπεστικά κυρίως αλλά και φαρμακευτικά για τα επιμέρους συντώματα. Μπορώ να πω ότι μέχρι στιγμής έχουμε καταφέρει να φτάσουμε στη φάση όπου ο βαλάντης δεν έχει εξάρσεις, η Τζέν είναι λίγο καλύτερα και το πολύ αξιοσημείο το που θα το συζητήσουμε μετά μιλώντας για διασχιστική διαταραχή ταυτότητας είναι ότι η κυρίαρχη προσωπικότητα, η οικοδεσπότητα προσωπικότητα η Ελένη, όλο αυτό το 1,5 μήνια έχει εμφανιστεί ελάχιστα έως 2 ώρες. Ας μιλήσουμε λοιπόν για τη διασχιστική διαταραχή ταυτότητας που παλιότερα τη λέγαμε διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας, όπως πριν από το άγχος μου ξεκίνησε να τη λέω από τις σημειώσεις μου απαντάται περίπου στο 0,1 με 1% του πληθυσμού, γενικά όλο αυτό συνήθως το πιο σύνθητος λόγος που κάποιος παθαίνει αυτή τη διαταραχή είναι κάποιο παιδικό τραύμα, κάποια κακοποίηση ενδεχομένως, γενικά είναι πολλοί παράγοντες που μπορεί να την προκαλέσουν, αλλά αυτό που πιο συχνά απαντάμε είναι μια κακοποίηση φυσική ή σεξουαλική ή συναισθηματική που κάποιος έχει υποστεί σε μια πρώην παιδική ηλικία. Τι είναι η διασχεστική διαταραχή της αυτοτητας που σε λιγάκη χρόνια λέω δεν θα τα βγάλω για να μην κάνω σαρδάμ, είναι πολύ διασχεστικά φαινόμενα που μπορούμε και εμείς να βιώσουμε. Τι εννοώ, την ώρα που είμαστε σε ένα βιβλίο απορροφημένοι ή απορροφημένοι σε μια εργασία μπορεί να νιώσουμε κάποια αποσυνδετικά στοιχεία. Η διαταραχή με αυτό δεν έχει καμία σχέση, είναι κάτι πάρα πολύ βαρύτερο όπου ο ασθενής έχει μια πολύ βαριά μορφή από πραγματοποίηση και ξεκινά και εμφανίζει από συνδετικά φαινόμενα στις σκέψεις, στο συνέστημα, στις πράξεις, στην αίσθηση του εαυτού. Θεωρείται ότι προκύπτει από ένα συνδυασμό παραγόντων αλλά επαναλαμβάνω ότι συνήθως γεγονότα που άπτονται της παιδικής ηλικίας συνήθως συντελούν σε αυτό. Γενικά, είναι πραγματική, υπάρχει αυτή η διαταραχή, υπάρχει ένα debate. Πέρα από τον Ατλαντικό έχουμε τον DSM, το οποίο πλέον έχει φτάσει στο DSM 5, το DSM 1 ήταν τις αρχές του 70, από εδώ στην Ευρώπη έχουμε το ICD-10, ετοιμάζεται το 11, είναι δύο διαφορετικά μοντέλα που έχουμε μέσα τα διαγνωστικά κριτήρια για κάθε διαταραχή, ως προς τον DSM τουλάχιστον, εκεί απαντάται πιο έτσι αναλυτικά η διασχιστική διαταραχή, υπάρχουν πολλοί κλινικοί όμως που δεν τη δέχονται και θεωρούν ότι είναι απλά μια εκτροπή της οριακής διαταραχής της προσωπικότητας, άλλη τύπη διαταραχών διασχιστικών είναι η διασχιστική αμνησία, η διαταραχή της αποπροσωποίησης και της αποπραγματοποίησης, πράγματα τα οποία θα σας τα πω πιο αναλυτικά στην πορεία. Ποια είναι τα συμπτώματα? Στα συμπτώματα έχουμε παρουσία τουλάχιστον δύο ή περισσότερες ταυτότητες ή προσωπικότητες που αναλαμβάνει η κάθε μία εντελώς τη συμπεριφορά του άτομου. Γενικά στην διαταραχή διασχιστικής ταυτότητας το άτομο έχει αδυναμία να ανακαλέσει συγκεκριμένες μνήμες ή πληροφορίες και δεν μπορούμε με τίποτα να πούμε απλά ότι ξεχνάει. Είναι η λεγόμενη διασχιστική αμυσία που έλεγα προηγουμένως, όπου το άτομο δεν μπορεί να ανακαλέσει βασικές πληροφορίες όπως το ποιος είναι, που μένει. Γενικά έχει αδυναμία να μπορέσει να θυμηθεί τι έλεγε πριν από δύο λεπτά. Στο παράδειγμα που σας έλεγα πριν με την Ελένη, ήταν αδύνατο να ρωτήσεις την Τζέννη για την Ελένη ή το Βαλάδι για την Τζέννη. Σε ένα λεπτό μέσα που έχει κάνει το λεγόμενο switching, λέγεται η στιγμή που περνάμε από τη μία προσωπικότητα στην άλλη, η οποία αυτό το switching μπορεί να γίνει σε δευτερόλεπτα, λεπτά, πολλές φορές ακόμα και μέρες, αλλά απαντάται ειδικά στους ασθενείς που δεν έχουν λάβει καθόλου θεραπεία, είναι αδύνατο να θυμηθούν κάτι από τις προηγούμενες προσωπικότητες. Στην ιατρική νομίζω ότι το ωρότερο ταξίδι στην ιατρική είναι διαφοροδιάγνωση και συνοσυρότητα, γιατί αυτό είναι όπου μας κάνει γιατρούς, όταν προσπαθούμε να καταλάβουμε τι έχει κάποιος. Στην προκειμένη περίπτωση στη ΔΒΤ, συναντάμε πολλές φορές να υπάρχει κατάφλιψη, να υπάρχουν διάφορες διαταραχές διάθεσης, αυτοκτονικότητα όπως στο παράδειγμα που είπα νωρίτερα, διαταραχές του ύπνου με αυπνία, υπνοβασία ή νυχτερινό τρόμο, τρόμο ενώ αυτό που τρέμουμε, άγχος, κρίση πανικού, αλκοόλ και χρήση ουσιών που γενικά το αλκοόλ και χρήση ουσιών όχι μόνο στη ΔΒΤ, γενικά έχει ένα ρόλο αγχολητικό σε όλους τους ανθρώπους ακόμα και τους μη διαταραγμένους, ψυχαναγκασμούς και δελετουργίες, αλλά συντώματα που έχουν αναφερθεί είναι η κεφαλαργία, η απώλεια της αίσθησης του χρόνου, η αμνησία, τράσεις και εξωσωματικές εμπειρίες. Κάποιοι δεν έχουν την τάση να νιώθουν ότι καταδιώκονται, ότι θέλουν το κακό τους, κάποιοι και θέλουν να τους κάνουν κακό, γενικά μπορούμε να δούμε ανθρώπους που εκεί που παραδείγματος χάρη μπορεί να οδηγούν πάρα πολύ ήρεμα, να έχουν ένα death wish απότομα και να κάνουν αυτά που δεν μπορεί να φανταστείτε, μπορεί να κλέβουν χρήματα χωρίς να το θέλουν, να μιλάνε άσχημα σε ανθρώπους χωρίς να το θέλουν, πολλές φορές αναφέρουν στον εαυτό τους ότι νιώθουν σαν επιβάτες στο ίδιο τους το σώμα ή ότι δεν έχουν κανένα έλεγχο σε όλο αυτό. Για ποιο λόγο ή ποιο ρόλο διαδραματίζουν οι άλλοι γενικά γι' αυτόν που πάσχει από www.daf? Συνδέωστον βοηθούν να αντιμετωπίσει τα δειλήματα και τις προκλείς της ζωής του, παραδείγματος χάρη κατά την έναξη της νόσου και τη διάγνωση αυτής και την έναξη της θεραπείας παρατηρούμε να υπάρχουν περίπου δύο προσωπικότητες. Όσο προχωρά η θεραπεία και ο καιρός αυτό μπορεί να φτάσει και στις 13 και στις 15 ίσως και έχουν αναφερθεί σε κάποια papers που ότι δεν ξεπερνούν τις 100 αλλά κοντά στις 100 σε papers που έρχονται από την Αμερική. Διάφορα περιβαλλοντικά triggers ή breaking points μπορεί να προκαλέσουν την αλλαγή σε μία στην άλλη χωρίς να έχει αίσθηση ο ασθενής όπως είπα πριν ότι αυτό έχει γίνει. Ποιος μπορεί να πάθηται διασχιστικής ταυτότητας όπως έλεγα πριν τα γενικά τα στοιχεία είναι ασαφή όλα αυτά τα χρόνια γιατί είναι πάρα πάρα πολύ δύσκολο να βρούμε εύκολα ασθενείς που έρχονται να ζητήσουν βοήθεια που μπορείτε να καταλάβετε. Διάφορα διαπροσωπικά και περιβαλλοντικά στρεσογόνα γεγονότα μπορεί να το προκαλέσουν αλλά γενικά ειδικά στην πρωεμιπαιδική ηλικία όπου υπάρχει συναισθηματική παραμέληση ή κακοποίηση φυσική ή σεξουαλική μπορεί να καταλαβαίνετε ότι όλα αυτά μπορούν να παρέμουν στην εξέλιξη μιας προσωπικότητας. Το 99% πάντως των περιπτώσεων που έχουν αναφερθεί με διαταραχειδιασχιστικής ταυτότητας έχουν προσωπικές ιστορίες με επαναλαμβανομένες στρυπτικές και απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις ή breaking points στην τριφερή πρώην ηλικία πριν τα εννέα έτη. Η διαταραχή μπορεί ακόμα και να συμβεί όταν υπήρχε συνεχής παραμέληση ή συναισθηματική κακοποίηση ακόμα και αν δεν υπήρχε φυσική ή σεξουαλική. Επίσης έχει παρατηρηθεί σε γονείς που έχουν οικογένειες με τρομακτικούς ή απρόβλεπτους γονείς, έχουν παρατηρηθεί παιδιά τα οποία έχουν πάθει διαταραχειδιασχιστικής ταυτότητας. Πολλές φορές συνχαίνεται με τη σχυζοφρένεια η διαταραχή διασχιστικής ταυτότητας. Είναι αρκετά σεξιή, μπορεί να την έχουμε συναντήσει πολύ στο κινηματογράφο, θα μιλήσω και πιο μετά γι' αυτό. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η σειρά Mr. Robot, για όσοι την έχετε δει, όπου στον πρώτο κύκλο ο ασθενής φαίνεται ότι έχει διαταραχειδιασχιστικής ταυτότητας, αλλά αν τους δούμε όλους τους υπόλοιπους βλέπουμε ότι δεν ισχύει αυτό γιατί έχει πια γνώση χωρίς να κάνει θεραπεία για την διασχιστική διαταραχή ταυτότητας και της celebrities. Γνωστές celebrities που έχουν αυτή τη νόσο είναι η πολιτική μας, αδιάγνωστη, αστυέμουνε βέβαια. Μια celebrity είναι ο Χέρσερ Βόλκερ, ο οποίος είναι ένας παίκτης του American football στην Αμερική, ο οποίος μετά από 7 χρόνια κατάλαβε ότι του συμβαίνει και μπήκε σε θεραπεία και έχει γράψει και βιβλίο, είναι αρκετά γνωστό στην Αμερική. Όπως λέγαμε και εμείς στον κινηματογράφο η διασχιστική διαταραχή ταυτότητας ή η πολλαπλή προσωπικότητα που λέγαμε παλιά είναι αρκετά σέξαν θέμα και έχει επιλεγεί αρκετές φορές από πάρα πολλούς κοινοθέτες. Νομίζω ότι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το split, όπου υπάρχει ο πρωταγωνιστής ο οποίος παίζει καταπληκτικά για όσους δεν το έχετε δει, φτάνει σε ένα σημείο να εκφράζει οικοσιμία προσωπικότητες και επειδή έχει ξεκινήσει και έχει μπει σε θεραπεία μπορεί τουλάχιστον να ανακαλέσει ότι ενδεχομένως για τη συμπεριφορά του μπορεί να ευθύνεται μία απ' τις άλλες χωρίς βέβαια να μπορεί να πει περισσότερες λεπτομέρειες. Αλλά αυτό που εμένα σαν παράδειγμα για τη διασχιστική διαταραχή ταυτότητας είναι το πιο όμορφο, είναι το fight club, όπου έντονα γνώριζε τον ένας υπάλληλος πάρα πολύ μαζεμένος και σχεδόν βαταρίζει, γίνεται Brad Pitt και διοργανώνει όλα αυτά τα πράγματα που διοργανώσουν στην ταινία, η οποία θεωρώ ότι είναι σχολείο για αυτό που συζητάμε. Διάγνωση λοιπόν, το μεγάλο πρόβλημα στη Ψυχιατρική. Το να θεθεί διάγνωση στην διαταραχή διασχιστική ταυτότητας παίρνει πάρα πολύ χρόνο, περίπου τα 7 ετή, γιατί κανένας όπως έλεγα πριν δεν ξεκινάει να φτάσει στο γιατρό για να μιλήσει γι' αυτό. Συνήθως προσέρχονται και με άλλα αιτήματα όπως κατάφλιψη, άγχος και λοιπά. Τα διαγνωστικά κριτήρια σύμφωνα με τον DSM-5, το πιο revised manual που έχουμε στη Ψυχιατρική αυτή τη στιγμή, λέει ότι πρέπει πρώτα πρώτα να υπάρχουν δύο τουλάχιστον ή περισσότερες ταυτότητες ή προσωπικότητες να είναι παρούσες, κάθε μία με το δικό της σχετικό μοντέλο συνδυαλλαγής, σκέψεις και αντίληψεις περιβάλλοντος και αυτού. Αμνησία αν συμβεί ορίζεται ως κενά στην ανάκληση καθημερινών γεγονότων, σημαντικών προσωπικών πληροφοριών ή τραυματικών γεγονότων, χωρίς ξαναλέω να θεωρούμε ότι απλά ο ασθενής ξεχνάει. Το άτομο μπορεί να επηρεαστεί από τη διαταραχή και να παρουσιάσει έκτοση σε τουλάχιστον έναν από τους λειτουργικούς τομείς της ζωής του. Η διαταραχή δεν αποτελεί μέρος πολιτιστικών ή θρησκευτικών πρακτικών. Και τα συντώματα δεν μπορούν να οφείλονται σε άμεσες φυσιολογικές συνέπειες της χρήσης μιας ουσίας ή κάποιας οργανικής διαταραχής που ενδεχομένως έχει παράγει την εικόνα. Πώς βιώνει, λοιπόν, τη ζωή του ένας άνθρωπος που έχει τη διασχηστική διαταραχή ταυτότητας. Πρώτα πρώτα, όπως είπα και νωρίτερα, συναντάμε την αποπροσωποποίηση. Η αποπροσωποποίηση είναι η αίσθηση της εξόδου από το σώμα, χαρακτηρίζεται σαν εξωσοματική εμπειρία. Η έννοια της αποπραγματοποίησης που ανέφερα πάλι προηγουμένως είναι η αίσθηση πως ο κόσμος δεν είναι πραγματικός, είναι σχεδόν ο μυχλώδης. Η διασχηστική ύψυχογενής αμνησία που είναι η αδυναμία ανάκλησης σημαντικών προσωπικών πληροφοριών, η οποία είναι έντονη και δεν μπορεί με τίποτα να χαρακτηριστεί απλά ότι ξεχνά. Και επίσης μικροαμνησίες που δεν ανακαλεί την πρόσφατη συζήτηση της ώρας. Αυτό περιγράφα πριν με την Τζέννη, την Ελένη και τον Βαλάντι που κανείς δεν μπορούσε να ανακαλέσει αυτό που συζητούσε πριν από δύο λεπτά. Επίσης αυτό που βιώνει είναι σύγχυση και αλλείως της ταυτότητας, όπου το άτομο που βιώνει τις ταυτότητες αυτές δεν μπορεί να ορίσει τα προσωπικά του πιστεύω, τα προσωπικά του πολιτικά, θρησκευτικά πιστεύω, αν είναι στραίγ, αν είναι γκέι, τι θέλει να κάνει στη ζωή του. Είναι αδύνατο να τα βάλεις σε μια σειρά. Στην ουσία είναι προσωπικότητες που μπορεί να είναι δύο ή τρεις αλλά δεν έχουν καταφέρει ποτέ να οριμάσουν γιατί δεν έχουν συνοχή. Και είναι πλέον αντιληπτό ότι όλες αυτές οι καταστάσεις έχουν αφήτητο έλειμμα οριμότητας και πάντα συνήθως προεξάρχει μια προσωπικότητα host ή υπουκόδεσπότης. Στην προκειμένη περίπτωση της Ελένης Τζέννης και του Βαλάντι η Ελένη είναι ο host. Βέβαια στην προκειμένη περίπτωση η Ελένη σας είπα ήταν απούσα σε όλη αυτή τη διαδικασία. Γενικά η συχνότητα που συμβαίνει η διαταραχή όπως προείπα είναι μέχρι 1% στον πληθυσμό. Λαμβάντας υπόψη τη διάσταση ευρύτερα, περισσότερο από ένα τρίτο των ανθρώπων λέει ότι αισθάνονται σαν να βλέπουν τον εαυτό τους σε μια ταινία, έχει ακουστεί πάρα πολλές φορές και υπάρχουν επίσης και πολλά στοιχεία που λένε ότι το 7% του πληθυσμού μπορεί να έχει κάποια μορφή ή μια διαταραχή μπορεί να διαγνωστεί αλλά δεν έχει διαγνωστεί έως τώρα. Θεραπεία ή πλάνο θεραπείας ή θεραπεία με ρωτηματικό. Στην πραγματικότητα στη διασκηστική διαταραχή η έννοια της θεραπείας με την πραγματική έννοια του όρου νομίζω ότι είναι αδύνατο να την πούμε. Θεωρώ ότι η πρόγνωση είναι κάκιστη. Παρ' όλα αυτά τα μέσα που χρησιμοποιούμε στη ψυχιατρική, η οποία αρκετά έχει εξελιχθεί όλα αυτά τα χρόνια, πλέον έχουμε και τη δυνατότητα και την τεχνολογία στα χέρια μας. Ας πούμε η τηλεψυχιατρική με την οποία ασχολούμαι θεωρώ ότι είναι ένα μέσος το οποίο μπορεί να βοηθήσει καθώς το πρώτο βήμα του να δούμε το γιατρό η τηλεψυχιατρική. Νομίζω ότι βάζει μια γέφυρα και δίνει τη δυνατότητα να το κάνεις. Από εκεί και πέρα η ψυχοθεραπεία είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει. Όλες οι μορφές της, αναλόγως αυτή που τελειάζει στον ασθενή που έχουμε απέναντί μας, έχουν αναφερθεί papers για κινησιοθεραπεία, για role playing. Βέβαια όλα αυτά, όπως έλεγα πριν και περιγράφοντάς την Ελένη Τζέν για τον Βαλάντη, είχαμε και συμπτώματα αντικειμενικά τα οποία χρειάζονταν φάρμακα, όσα αναφορά τον ύπνο, τη διάθεση και ούτω καθεξής. Γενικά νομίζω ότι η θεραπεία είναι κάτι το οποίο έχει όλα αυτά μαζί, είναι αδύνατο να έχει το ένα ή το άλλο, αλλά γενικά η πρόγνωση είναι κακή. Θα κλείσω λέγοντας την ατάκα που χρησιμοποιούσε ο Γιούν και νομίζω ότι είναι επί κερ μέχρι και σήμερα, όπου έλεγε δείξε μου έναν άνθρωπο ο οποίος είναι καλά για να τον κάνω καλά. Νομίζω ότι όλοι μας ανεξαιρέτως έχουμε περάσει διάφορα breaking points στη ζωή μας, αλλά αυτό που νομίζω ότι καλούμαστε όλοι να καταλάβουμε είναι ότι πρέπει σιγά σιγά να τολμάμε να μιλάμε, να μιλάμε σε ανθρώπους που μπορούν να μας ακούσουν και γιατί μπορούμε αυτά τα breaking points να έχουν ένα rebound effect και να κάνουμε τη ζωή μας να πάει σε πάρα πάρα πολύ ωραία μέρη. Νομίζω ότι αυτό είναι το κυρίαρχο πράγμα και προσπαθώ συνεχώς να κάνω αυτό που λέμε εμείς στην ψυχίατρη ψυχοεκπαίδευση, γιατί έχουμε περάσει σαν ειδικότητα έναν μεσαίωνα πάρα πολλά χρόνια, όπου ο μπαμπάς μου πίστευε ότι θα εκτελαθώ μέχρι τα 50. Μου είμαι 47, βέβαια δεν ξέρω ακόμα μέσα τι έχω νομίζω τι θα γίνει, αλλά νομίζω ότι όλοι πρέπει να έχετε την άνεση να μπορείτε να μιλήσετε με κάποιον όταν περνάτε μια δυσκολία, γιατί πραγματικά θα αλλάξει τη ζωή σας. Σας ευχαριστώ πολύ.
|
| _version_ |
1782817337735380992
|
| description |
: Υποδοχής μου προσπαθούν να διαχειριστούν αυτή τη στιγμή την έκθεση, όπως και να έχει όμως είμαι πολύ χαρούμενος που για πρώτη φορά βρίσκομαι ο μιλτής σε ένα τέντ και όλα αυτά τα χρόνια ήμουνα βιούερ. Υποδοχής μου προσπαθούν να διαχειριστούν αυτή τη στιγμή την έκθεση, όπως και να έχει όμως είμαι πολύ χαρούμενος που για πρώτη φορά βρίσκομαι ο μιλτής σε ένα τέντ και όλα αυτά τα χρόνια ήμουνα βιούερ. Υποδοχής μου προσπαθούν να διαχειριστούν αυτή τη στιγμή την έκθεση, όπως και να έχει όμως είμαι πολύ χαρούμενος που για πρώτη φορά βρίσκομαι ο μιλτής σε ένα τέντ και όλα αυτά τα χρόνια ήμουνα βιούερ. Υποδοχής μου προσπαθούν να διαχειριστούν αυτή τη στιγμή την έκθεση, όπως και να έχει όμως είμαι πολύ χαρούμενος που για πρώτη φορά βρίσκομαι ο μιλτής σε ένα τέντ και όλα αυτά τα χρόνια ήμουνα βιούερ. Νομίζω ότι είναι μια στιγμή η οποία μπορεί να έχει δύο δρόμους. Ο ένας δρόμος είναι να διαλυθούμε τελείως και ο άλλος είναι να έχει ένα rebound effect και αυτό θέλω να εύχομαι ότι ισχύει για όλους. Για ένα ποσοστόπου και μένετε περίπου 0,1-1,1% για τους ανθρώπους, το συναντάμε πολύ συχνά τη διασχεστική διαταραχή αλλά για αυτό σας μιλήσω μετά. Πρώτα πρώτα θα μοιραστώ μαζί σας ένα προσωπικό παράδειγμα όπου πριν από ένα μήνα περίπου 1,5 χτυπάει το τηλέφωνο μου μια πέμπτη μεσημέρι και με καλούν στην κλινική να δω ένα κορίτσι 35 χρονών την Ελένη. Ξεκινάω, φτάνω, έξω από το εκσταστήριο είναι η γονή της. Ρωτώντας λοιπόν και κάνοντας αυτό που συνήθως κάνω, ρωτάω τους συγγενείς ενός ασθενή, περιγράψτε μου με μια πρόταση ποιο πιστεύετε ότι είναι το πρόβλημα του παιδιού σας. Και γυρίζω ο μπαμπάς αγανακτισμένος και μου λέει άσε με ρε γιατρέ, όλα αυτά τα χρόνια με την Ελένη μας τι έχει αυτό το κόλλημα με τους ιστοπιούς και παίζει ρόλους συνέχεια. Παίρνοντας αυτή την πληροφορία λοιπόν μπαίνω μέσα, παρουσιάζομαι, λέω ποιος είμαι, λέω τι κάνω, ρωτώ την ασθενή και περιμένω να ακούσω το όνομά της για να ξεκινήσουμε να μιλάμε, αντί να μου πει όμως ότι λένε Ελένη μου λένε ότι λένε Τζέννη και ότι δεν είναι 35 όπως γνωρίζω είναι ότι είναι 25. Ο λόγος βέβαια θυμόταν γιατί φαινόταν, γιατί ήταν εκεί, είχε κάνει μια απόπειρα αυτοκτονίας, είχε πάρει φάρμακα και είχε κόψει τα χέρια της. Ξεκινά λοιπόν να μου περιγράφει τον εαυτό της ως ένα μίασμα, ως μια κοπέλα που μισεί τον εαυτό της, υπεύθυν για όλα τα δεινά που τους έχουν συμβεί μέχρι εκείνη τη στιγμή. Προσπαθούσα συνεχώς να ανοίξω τη συζήτηση όσο μπορώ. Βέβαια η πρώτη συνέντευξη, νομίζω, καταλαβαίνετε όλη, είναι αρκετά δύσκολη για όλους και δυσκολεύονται να μας πουνε έτσι λεπτομέρειες. Παρ' όλα αυτά, μου είπε ότι πιστεύει ότι όλα αυτά τα προβλήματά της έχουν να κάνουμε κάτι πολύ κακό που τους είχε συμβεί παλιά χωρίς να μπει σε λεπτομέρειες. Καταλαβαίνετε λοιπόν με όλα φανταστικά όπως σας λέω μέχρι τώρα ότι σιγά σιγά η συζήτηση πήγε στο ότι πρέπει να παραμείνει μαζί μας στο νοσοκομείο νοσηλευόμενοι και ότι σε λιγάκι θα έρθουν κάποιοι νοσηλευτές να την πάρουν, να την πάνε σε ένα θάλαμο. Καταλαβαίνω εκεί που καθόμαστε, εμφανίζεται μπροστά μου ο Βαλάντης, ο Βαλάντης είναι πάλι η Ελένη, όπου έχει μια φωνή γυναικεία οργανωμένη όχι αυτό που μπορεί να ακούσουμε από μία φίλη μας που προσπαθεί να κάνει τον άντρα, όπου πια αυτό το μαζεμένο κοριτσάκι που σχεδόν σε εμβρυική στάση από μία καρέκλα μου περιέγραφε ότι είναι ένα μίασμα, έχει πάει στο άλλο άκρο, έχει ένα φοβερό τσαμπουκά και όπως μου έλεγε και ο διευθυντής μου, ο Δημοκρατός Σαραντίδης Νίκο, μου έλεγε τα πινελίκια είναι μέρος της κλινικής συνεκτίμησης. Ξεκινάει λοιπόν ο Βαλάντης με πινελίκια να μου λέει ότι πρέπει εγώ να φύγω από το δωμάτιο και ότι δεν έχω καμιά δουλειά να είμαι εκεί και ποιος είμαι εγώ. Όταν του είπα διότι είμαι ψυχίατρος έγινε έξαλλη, πάπλα έξαλλος, φυσικά έγιναν όλες οι απαραίτητες διαδικασίες και εννοώ την ισαγγελική εντολή για να παραμείνει στο νοσοκομείο, γιατί για όσους το γνωρίζουν βάσει νόμου όσο χάλια κι αν είναι κάποιος δεν επιτρέπεται να αποφασίσουμε εμείς οι γιατροί ή συγγενείς να τον βάλουμε στο νοσοκομείο. Έγρανε λοιπόν τα δέοντα και παρέμει η Ελένη μαζί μας. Δεν είναι κοντά σαράντα μέρες τώρα στο νοσοκομείο, έχουμε κάνει πάρα πολλές προσπάθειες ψυχοθεραπεστικά κυρίως αλλά και φαρμακευτικά για τα επιμέρους συντώματα. Μπορώ να πω ότι μέχρι στιγμής έχουμε καταφέρει να φτάσουμε στη φάση όπου ο βαλάντης δεν έχει εξάρσεις, η Τζέν είναι λίγο καλύτερα και το πολύ αξιοσημείο το που θα το συζητήσουμε μετά μιλώντας για διασχιστική διαταραχή ταυτότητας είναι ότι η κυρίαρχη προσωπικότητα, η οικοδεσπότητα προσωπικότητα η Ελένη, όλο αυτό το 1,5 μήνια έχει εμφανιστεί ελάχιστα έως 2 ώρες. Ας μιλήσουμε λοιπόν για τη διασχιστική διαταραχή ταυτότητας που παλιότερα τη λέγαμε διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας, όπως πριν από το άγχος μου ξεκίνησε να τη λέω από τις σημειώσεις μου απαντάται περίπου στο 0,1 με 1% του πληθυσμού, γενικά όλο αυτό συνήθως το πιο σύνθητος λόγος που κάποιος παθαίνει αυτή τη διαταραχή είναι κάποιο παιδικό τραύμα, κάποια κακοποίηση ενδεχομένως, γενικά είναι πολλοί παράγοντες που μπορεί να την προκαλέσουν, αλλά αυτό που πιο συχνά απαντάμε είναι μια κακοποίηση φυσική ή σεξουαλική ή συναισθηματική που κάποιος έχει υποστεί σε μια πρώην παιδική ηλικία. Τι είναι η διασχεστική διαταραχή της αυτοτητας που σε λιγάκη χρόνια λέω δεν θα τα βγάλω για να μην κάνω σαρδάμ, είναι πολύ διασχεστικά φαινόμενα που μπορούμε και εμείς να βιώσουμε. Τι εννοώ, την ώρα που είμαστε σε ένα βιβλίο απορροφημένοι ή απορροφημένοι σε μια εργασία μπορεί να νιώσουμε κάποια αποσυνδετικά στοιχεία. Η διαταραχή με αυτό δεν έχει καμία σχέση, είναι κάτι πάρα πολύ βαρύτερο όπου ο ασθενής έχει μια πολύ βαριά μορφή από πραγματοποίηση και ξεκινά και εμφανίζει από συνδετικά φαινόμενα στις σκέψεις, στο συνέστημα, στις πράξεις, στην αίσθηση του εαυτού. Θεωρείται ότι προκύπτει από ένα συνδυασμό παραγόντων αλλά επαναλαμβάνω ότι συνήθως γεγονότα που άπτονται της παιδικής ηλικίας συνήθως συντελούν σε αυτό. Γενικά, είναι πραγματική, υπάρχει αυτή η διαταραχή, υπάρχει ένα debate. Πέρα από τον Ατλαντικό έχουμε τον DSM, το οποίο πλέον έχει φτάσει στο DSM 5, το DSM 1 ήταν τις αρχές του 70, από εδώ στην Ευρώπη έχουμε το ICD-10, ετοιμάζεται το 11, είναι δύο διαφορετικά μοντέλα που έχουμε μέσα τα διαγνωστικά κριτήρια για κάθε διαταραχή, ως προς τον DSM τουλάχιστον, εκεί απαντάται πιο έτσι αναλυτικά η διασχιστική διαταραχή, υπάρχουν πολλοί κλινικοί όμως που δεν τη δέχονται και θεωρούν ότι είναι απλά μια εκτροπή της οριακής διαταραχής της προσωπικότητας, άλλη τύπη διαταραχών διασχιστικών είναι η διασχιστική αμνησία, η διαταραχή της αποπροσωποίησης και της αποπραγματοποίησης, πράγματα τα οποία θα σας τα πω πιο αναλυτικά στην πορεία. Ποια είναι τα συμπτώματα? Στα συμπτώματα έχουμε παρουσία τουλάχιστον δύο ή περισσότερες ταυτότητες ή προσωπικότητες που αναλαμβάνει η κάθε μία εντελώς τη συμπεριφορά του άτομου. Γενικά στην διαταραχή διασχιστικής ταυτότητας το άτομο έχει αδυναμία να ανακαλέσει συγκεκριμένες μνήμες ή πληροφορίες και δεν μπορούμε με τίποτα να πούμε απλά ότι ξεχνάει. Είναι η λεγόμενη διασχιστική αμυσία που έλεγα προηγουμένως, όπου το άτομο δεν μπορεί να ανακαλέσει βασικές πληροφορίες όπως το ποιος είναι, που μένει. Γενικά έχει αδυναμία να μπορέσει να θυμηθεί τι έλεγε πριν από δύο λεπτά. Στο παράδειγμα που σας έλεγα πριν με την Ελένη, ήταν αδύνατο να ρωτήσεις την Τζέννη για την Ελένη ή το Βαλάδι για την Τζέννη. Σε ένα λεπτό μέσα που έχει κάνει το λεγόμενο switching, λέγεται η στιγμή που περνάμε από τη μία προσωπικότητα στην άλλη, η οποία αυτό το switching μπορεί να γίνει σε δευτερόλεπτα, λεπτά, πολλές φορές ακόμα και μέρες, αλλά απαντάται ειδικά στους ασθενείς που δεν έχουν λάβει καθόλου θεραπεία, είναι αδύνατο να θυμηθούν κάτι από τις προηγούμενες προσωπικότητες. Στην ιατρική νομίζω ότι το ωρότερο ταξίδι στην ιατρική είναι διαφοροδιάγνωση και συνοσυρότητα, γιατί αυτό είναι όπου μας κάνει γιατρούς, όταν προσπαθούμε να καταλάβουμε τι έχει κάποιος. Στην προκειμένη περίπτωση στη ΔΒΤ, συναντάμε πολλές φορές να υπάρχει κατάφλιψη, να υπάρχουν διάφορες διαταραχές διάθεσης, αυτοκτονικότητα όπως στο παράδειγμα που είπα νωρίτερα, διαταραχές του ύπνου με αυπνία, υπνοβασία ή νυχτερινό τρόμο, τρόμο ενώ αυτό που τρέμουμε, άγχος, κρίση πανικού, αλκοόλ και χρήση ουσιών που γενικά το αλκοόλ και χρήση ουσιών όχι μόνο στη ΔΒΤ, γενικά έχει ένα ρόλο αγχολητικό σε όλους τους ανθρώπους ακόμα και τους μη διαταραγμένους, ψυχαναγκασμούς και δελετουργίες, αλλά συντώματα που έχουν αναφερθεί είναι η κεφαλαργία, η απώλεια της αίσθησης του χρόνου, η αμνησία, τράσεις και εξωσωματικές εμπειρίες. Κάποιοι δεν έχουν την τάση να νιώθουν ότι καταδιώκονται, ότι θέλουν το κακό τους, κάποιοι και θέλουν να τους κάνουν κακό, γενικά μπορούμε να δούμε ανθρώπους που εκεί που παραδείγματος χάρη μπορεί να οδηγούν πάρα πολύ ήρεμα, να έχουν ένα death wish απότομα και να κάνουν αυτά που δεν μπορεί να φανταστείτε, μπορεί να κλέβουν χρήματα χωρίς να το θέλουν, να μιλάνε άσχημα σε ανθρώπους χωρίς να το θέλουν, πολλές φορές αναφέρουν στον εαυτό τους ότι νιώθουν σαν επιβάτες στο ίδιο τους το σώμα ή ότι δεν έχουν κανένα έλεγχο σε όλο αυτό. Για ποιο λόγο ή ποιο ρόλο διαδραματίζουν οι άλλοι γενικά γι' αυτόν που πάσχει από www.daf? Συνδέωστον βοηθούν να αντιμετωπίσει τα δειλήματα και τις προκλείς της ζωής του, παραδείγματος χάρη κατά την έναξη της νόσου και τη διάγνωση αυτής και την έναξη της θεραπείας παρατηρούμε να υπάρχουν περίπου δύο προσωπικότητες. Όσο προχωρά η θεραπεία και ο καιρός αυτό μπορεί να φτάσει και στις 13 και στις 15 ίσως και έχουν αναφερθεί σε κάποια papers που ότι δεν ξεπερνούν τις 100 αλλά κοντά στις 100 σε papers που έρχονται από την Αμερική. Διάφορα περιβαλλοντικά triggers ή breaking points μπορεί να προκαλέσουν την αλλαγή σε μία στην άλλη χωρίς να έχει αίσθηση ο ασθενής όπως είπα πριν ότι αυτό έχει γίνει. Ποιος μπορεί να πάθηται διασχιστικής ταυτότητας όπως έλεγα πριν τα γενικά τα στοιχεία είναι ασαφή όλα αυτά τα χρόνια γιατί είναι πάρα πάρα πολύ δύσκολο να βρούμε εύκολα ασθενείς που έρχονται να ζητήσουν βοήθεια που μπορείτε να καταλάβετε. Διάφορα διαπροσωπικά και περιβαλλοντικά στρεσογόνα γεγονότα μπορεί να το προκαλέσουν αλλά γενικά ειδικά στην πρωεμιπαιδική ηλικία όπου υπάρχει συναισθηματική παραμέληση ή κακοποίηση φυσική ή σεξουαλική μπορεί να καταλαβαίνετε ότι όλα αυτά μπορούν να παρέμουν στην εξέλιξη μιας προσωπικότητας. Το 99% πάντως των περιπτώσεων που έχουν αναφερθεί με διαταραχειδιασχιστικής ταυτότητας έχουν προσωπικές ιστορίες με επαναλαμβανομένες στρυπτικές και απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις ή breaking points στην τριφερή πρώην ηλικία πριν τα εννέα έτη. Η διαταραχή μπορεί ακόμα και να συμβεί όταν υπήρχε συνεχής παραμέληση ή συναισθηματική κακοποίηση ακόμα και αν δεν υπήρχε φυσική ή σεξουαλική. Επίσης έχει παρατηρηθεί σε γονείς που έχουν οικογένειες με τρομακτικούς ή απρόβλεπτους γονείς, έχουν παρατηρηθεί παιδιά τα οποία έχουν πάθει διαταραχειδιασχιστικής ταυτότητας. Πολλές φορές συνχαίνεται με τη σχυζοφρένεια η διαταραχή διασχιστικής ταυτότητας. Είναι αρκετά σεξιή, μπορεί να την έχουμε συναντήσει πολύ στο κινηματογράφο, θα μιλήσω και πιο μετά γι' αυτό. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η σειρά Mr. Robot, για όσοι την έχετε δει, όπου στον πρώτο κύκλο ο ασθενής φαίνεται ότι έχει διαταραχειδιασχιστικής ταυτότητας, αλλά αν τους δούμε όλους τους υπόλοιπους βλέπουμε ότι δεν ισχύει αυτό γιατί έχει πια γνώση χωρίς να κάνει θεραπεία για την διασχιστική διαταραχή ταυτότητας και της celebrities. Γνωστές celebrities που έχουν αυτή τη νόσο είναι η πολιτική μας, αδιάγνωστη, αστυέμουνε βέβαια. Μια celebrity είναι ο Χέρσερ Βόλκερ, ο οποίος είναι ένας παίκτης του American football στην Αμερική, ο οποίος μετά από 7 χρόνια κατάλαβε ότι του συμβαίνει και μπήκε σε θεραπεία και έχει γράψει και βιβλίο, είναι αρκετά γνωστό στην Αμερική. Όπως λέγαμε και εμείς στον κινηματογράφο η διασχιστική διαταραχή ταυτότητας ή η πολλαπλή προσωπικότητα που λέγαμε παλιά είναι αρκετά σέξαν θέμα και έχει επιλεγεί αρκετές φορές από πάρα πολλούς κοινοθέτες. Νομίζω ότι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το split, όπου υπάρχει ο πρωταγωνιστής ο οποίος παίζει καταπληκτικά για όσους δεν το έχετε δει, φτάνει σε ένα σημείο να εκφράζει οικοσιμία προσωπικότητες και επειδή έχει ξεκινήσει και έχει μπει σε θεραπεία μπορεί τουλάχιστον να ανακαλέσει ότι ενδεχομένως για τη συμπεριφορά του μπορεί να ευθύνεται μία απ' τις άλλες χωρίς βέβαια να μπορεί να πει περισσότερες λεπτομέρειες. Αλλά αυτό που εμένα σαν παράδειγμα για τη διασχιστική διαταραχή ταυτότητας είναι το πιο όμορφο, είναι το fight club, όπου έντονα γνώριζε τον ένας υπάλληλος πάρα πολύ μαζεμένος και σχεδόν βαταρίζει, γίνεται Brad Pitt και διοργανώνει όλα αυτά τα πράγματα που διοργανώσουν στην ταινία, η οποία θεωρώ ότι είναι σχολείο για αυτό που συζητάμε. Διάγνωση λοιπόν, το μεγάλο πρόβλημα στη Ψυχιατρική. Το να θεθεί διάγνωση στην διαταραχή διασχιστική ταυτότητας παίρνει πάρα πολύ χρόνο, περίπου τα 7 ετή, γιατί κανένας όπως έλεγα πριν δεν ξεκινάει να φτάσει στο γιατρό για να μιλήσει γι' αυτό. Συνήθως προσέρχονται και με άλλα αιτήματα όπως κατάφλιψη, άγχος και λοιπά. Τα διαγνωστικά κριτήρια σύμφωνα με τον DSM-5, το πιο revised manual που έχουμε στη Ψυχιατρική αυτή τη στιγμή, λέει ότι πρέπει πρώτα πρώτα να υπάρχουν δύο τουλάχιστον ή περισσότερες ταυτότητες ή προσωπικότητες να είναι παρούσες, κάθε μία με το δικό της σχετικό μοντέλο συνδυαλλαγής, σκέψεις και αντίληψεις περιβάλλοντος και αυτού. Αμνησία αν συμβεί ορίζεται ως κενά στην ανάκληση καθημερινών γεγονότων, σημαντικών προσωπικών πληροφοριών ή τραυματικών γεγονότων, χωρίς ξαναλέω να θεωρούμε ότι απλά ο ασθενής ξεχνάει. Το άτομο μπορεί να επηρεαστεί από τη διαταραχή και να παρουσιάσει έκτοση σε τουλάχιστον έναν από τους λειτουργικούς τομείς της ζωής του. Η διαταραχή δεν αποτελεί μέρος πολιτιστικών ή θρησκευτικών πρακτικών. Και τα συντώματα δεν μπορούν να οφείλονται σε άμεσες φυσιολογικές συνέπειες της χρήσης μιας ουσίας ή κάποιας οργανικής διαταραχής που ενδεχομένως έχει παράγει την εικόνα. Πώς βιώνει, λοιπόν, τη ζωή του ένας άνθρωπος που έχει τη διασχηστική διαταραχή ταυτότητας. Πρώτα πρώτα, όπως είπα και νωρίτερα, συναντάμε την αποπροσωποποίηση. Η αποπροσωποποίηση είναι η αίσθηση της εξόδου από το σώμα, χαρακτηρίζεται σαν εξωσοματική εμπειρία. Η έννοια της αποπραγματοποίησης που ανέφερα πάλι προηγουμένως είναι η αίσθηση πως ο κόσμος δεν είναι πραγματικός, είναι σχεδόν ο μυχλώδης. Η διασχηστική ύψυχογενής αμνησία που είναι η αδυναμία ανάκλησης σημαντικών προσωπικών πληροφοριών, η οποία είναι έντονη και δεν μπορεί με τίποτα να χαρακτηριστεί απλά ότι ξεχνά. Και επίσης μικροαμνησίες που δεν ανακαλεί την πρόσφατη συζήτηση της ώρας. Αυτό περιγράφα πριν με την Τζέννη, την Ελένη και τον Βαλάντι που κανείς δεν μπορούσε να ανακαλέσει αυτό που συζητούσε πριν από δύο λεπτά. Επίσης αυτό που βιώνει είναι σύγχυση και αλλείως της ταυτότητας, όπου το άτομο που βιώνει τις ταυτότητες αυτές δεν μπορεί να ορίσει τα προσωπικά του πιστεύω, τα προσωπικά του πολιτικά, θρησκευτικά πιστεύω, αν είναι στραίγ, αν είναι γκέι, τι θέλει να κάνει στη ζωή του. Είναι αδύνατο να τα βάλεις σε μια σειρά. Στην ουσία είναι προσωπικότητες που μπορεί να είναι δύο ή τρεις αλλά δεν έχουν καταφέρει ποτέ να οριμάσουν γιατί δεν έχουν συνοχή. Και είναι πλέον αντιληπτό ότι όλες αυτές οι καταστάσεις έχουν αφήτητο έλειμμα οριμότητας και πάντα συνήθως προεξάρχει μια προσωπικότητα host ή υπουκόδεσπότης. Στην προκειμένη περίπτωση της Ελένης Τζέννης και του Βαλάντι η Ελένη είναι ο host. Βέβαια στην προκειμένη περίπτωση η Ελένη σας είπα ήταν απούσα σε όλη αυτή τη διαδικασία. Γενικά η συχνότητα που συμβαίνει η διαταραχή όπως προείπα είναι μέχρι 1% στον πληθυσμό. Λαμβάντας υπόψη τη διάσταση ευρύτερα, περισσότερο από ένα τρίτο των ανθρώπων λέει ότι αισθάνονται σαν να βλέπουν τον εαυτό τους σε μια ταινία, έχει ακουστεί πάρα πολλές φορές και υπάρχουν επίσης και πολλά στοιχεία που λένε ότι το 7% του πληθυσμού μπορεί να έχει κάποια μορφή ή μια διαταραχή μπορεί να διαγνωστεί αλλά δεν έχει διαγνωστεί έως τώρα. Θεραπεία ή πλάνο θεραπείας ή θεραπεία με ρωτηματικό. Στην πραγματικότητα στη διασκηστική διαταραχή η έννοια της θεραπείας με την πραγματική έννοια του όρου νομίζω ότι είναι αδύνατο να την πούμε. Θεωρώ ότι η πρόγνωση είναι κάκιστη. Παρ' όλα αυτά τα μέσα που χρησιμοποιούμε στη ψυχιατρική, η οποία αρκετά έχει εξελιχθεί όλα αυτά τα χρόνια, πλέον έχουμε και τη δυνατότητα και την τεχνολογία στα χέρια μας. Ας πούμε η τηλεψυχιατρική με την οποία ασχολούμαι θεωρώ ότι είναι ένα μέσος το οποίο μπορεί να βοηθήσει καθώς το πρώτο βήμα του να δούμε το γιατρό η τηλεψυχιατρική. Νομίζω ότι βάζει μια γέφυρα και δίνει τη δυνατότητα να το κάνεις. Από εκεί και πέρα η ψυχοθεραπεία είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει. Όλες οι μορφές της, αναλόγως αυτή που τελειάζει στον ασθενή που έχουμε απέναντί μας, έχουν αναφερθεί papers για κινησιοθεραπεία, για role playing. Βέβαια όλα αυτά, όπως έλεγα πριν και περιγράφοντάς την Ελένη Τζέν για τον Βαλάντη, είχαμε και συμπτώματα αντικειμενικά τα οποία χρειάζονταν φάρμακα, όσα αναφορά τον ύπνο, τη διάθεση και ούτω καθεξής. Γενικά νομίζω ότι η θεραπεία είναι κάτι το οποίο έχει όλα αυτά μαζί, είναι αδύνατο να έχει το ένα ή το άλλο, αλλά γενικά η πρόγνωση είναι κακή. Θα κλείσω λέγοντας την ατάκα που χρησιμοποιούσε ο Γιούν και νομίζω ότι είναι επί κερ μέχρι και σήμερα, όπου έλεγε δείξε μου έναν άνθρωπο ο οποίος είναι καλά για να τον κάνω καλά. Νομίζω ότι όλοι μας ανεξαιρέτως έχουμε περάσει διάφορα breaking points στη ζωή μας, αλλά αυτό που νομίζω ότι καλούμαστε όλοι να καταλάβουμε είναι ότι πρέπει σιγά σιγά να τολμάμε να μιλάμε, να μιλάμε σε ανθρώπους που μπορούν να μας ακούσουν και γιατί μπορούμε αυτά τα breaking points να έχουν ένα rebound effect και να κάνουμε τη ζωή μας να πάει σε πάρα πάρα πολύ ωραία μέρη. Νομίζω ότι αυτό είναι το κυρίαρχο πράγμα και προσπαθώ συνεχώς να κάνω αυτό που λέμε εμείς στην ψυχίατρη ψυχοεκπαίδευση, γιατί έχουμε περάσει σαν ειδικότητα έναν μεσαίωνα πάρα πολλά χρόνια, όπου ο μπαμπάς μου πίστευε ότι θα εκτελαθώ μέχρι τα 50. Μου είμαι 47, βέβαια δεν ξέρω ακόμα μέσα τι έχω νομίζω τι θα γίνει, αλλά νομίζω ότι όλοι πρέπει να έχετε την άνεση να μπορείτε να μιλήσετε με κάποιον όταν περνάτε μια δυσκολία, γιατί πραγματικά θα αλλάξει τη ζωή σας. Σας ευχαριστώ πολύ.
|
