| : Το επόμενο είναι το «Ουν άννιο δε αμώρ», πρώτη επιτέλειση της Λουκ Θεσάλης στην ταινία «Ψηλιά καθαρία της Πέλελας Μοδόμας». Μέστρα, είναι τέλειο και θα αρνηθείς να έχεις αφήσει τέλος σε ένα χρόνο αγαπημένης. Αν τώρα πηγαίνεις, σύντομα θα γνωρίζεις, ότι οι μέρες είναι αλήθεια και πραγματικά χωρίς εμένα. Και από τη νύχτα, από τη νύχτα, για να μην αισθάνεσαι μόνος, θα θυμάσαι, θα θυμάσαι, θα θυμάσαι και θα θυμάσαι και θα θυμάσαι και θα θυμάσαι. Και ετέλιξες, σε ένα μόνο στιγμό, τι σημαίνει ένα χρόνο αγαπημένης. Και ετέλιξες, σε ένα μόνο στιγμό, τι σημαίνει ένα χρόνο αγαπημένης. Και ετέλιξες, σε ένα μόνο στιγμό, τι σημαίνει ένα χρόνο αγαπημένης. Και ετέλιξες, σε ένα μόνο στιγμό, τι σημαίνει ένα χρόνο αγαπημένης. Και ετέλιξες, σε ένα μόνο στιγμό, τι σημαίνει ένα χρόνο αγαπημένης. Και ετέλιξες, σε ένα μόνο στιγμό, τι σημαίνει ένα χρόνο αγαπημένης. Και ετέλιξες, σε ένα μόνο στιγμό, τι σημαίνει ένα χρόνο αγαπημένης. Και ετέλιξες, σε ένα μόνο στιγμό, τι σημαίνει ένα χρόνο αγαπημένης. Και ετέλιξες, σε ένα μόνο στιγμό, τι σημαίνει ένα χρόνο αγαπημένης. Και ετέλιξες, σε ένα μόνο στιγμό, τι σημαίνει ένα χρόνο αγαπημένης. Ας έχω σου για λίγο μοναχά για ένα βράδυ. Να γεμίσεις με φως στο κανοικτό μου σκοτάδι. Και στα δυο σου τα χέρια να με σπίξεις θεστά. Ας ερχόσουν για λίγο κι ας χανώσουν. Πού να σε ναρτίς το βράδυ εαυτός σ' αυτούς τους δρόμους που σ' αγαπούμε. Τον βετάνικού στο γνωστό τα δυνατά μας να σ' αγαπούμε. Πού να σ' αλήθεια το βράδυ εαυτό που έγινε φιλό. Ξέρω η ελπίδα να θείς κοντά μου να φυλαχθώ. Από το πόρτο την καταιγήφα. Ας έχω σου για λίγο μοναχά για ένα βράδυ. Να γεμίσεις με φως το βρεχτό μου σκοτάδι. Και στα δυο σου τα χέρια να με σπίξεις θεστά. Ξερφώσουν για λίγο κι ασφαλώσουν με κλάμα. Καλησπέρα. Τον βετάνικού στο γνωστό τα δυνατά μας να σ' αγαπούμε. Πού να σ' αλήθεια το βράδυ εαυτό που έγινε φιλό. Ξερφώσουν για λίγο μοναχά για ένα βράδυ. Και στα δυνατά μας να σ' αγαπούμε. Που να σ' αλήθεια το βράδυ εαυτό που έγινε φιλό. Ξερφώσουν για λίγο κι ασφαλώσουν με κλάμα. Καλησπέρα. Τον βετάνικού στο γνωστό τα δυνατά μας να σ' αγαπούμε. Πού να σ' αλήθεια το βράδυ εαυτό που έγινε φιλό. Ξερφώσουν για λίγο μοναχά για ένα βράδυ. Που να σ' αλήθεια το βράδυ εαυτό που έγινε φιλό. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Κάθε κήπος έχει μια χωριά για τα πουλιά. Κάθε δρόμος έχει μια καρδιά για τα παιδιά. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Κάθε σπίτι κρύβει την αγάπη στην σκοπή. Μα ένα χωρί έχει την αγάπη την αγάπη. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Του βάλαμε κλεικό, του βάλαμε γεμέντα, μα για το φωνικό δεν είπαμε κουβέντα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. |
