| : Γιάννη Φασάρι, ο οποίος είναι συγγραφέας και δημιουργός της ανοιχτής συμβιδιοθήκης openbook.gr που πατειάζει τα βιβλία της Μεάδης Creative Commons. Τον Διονύση Κολεκοτσά από την Google, Manager Δημόσιας Πολιτικής και τον Θοδωρή Κερνπακόπουλο, ο οποίος έχει αρκετές ιδιότητες, αλλά παραμένω στο συγγραφέας και δημοσιογράφος. Και βλέπω ότι, ναι, τελευταία στιγμή έχουμε την ευκαιρία να έχουμε μαζί μας και τον κ. Νίκο Ψυχογιό από τις εκδόσεις Ψυχογιός, οπότε είμαστε πλήρεις. Οπότε να ξεκινήσουμε μια πολύ σύντομη αυτοπαρουσίαση του καθενός, νομίζω ότι είναι καλό αυτό. Θα ξεκινήσουμε με τον κ. Πασχαλάκη. Γεια σας. Καλησπέρα και από εμένα. Εγώ είμαι διευθύνος σύμφωνος της Quality and Reliability, είναι μια από τις μεγάλες υπηρεσίες του ευρωβολικής στην Ελλάδα. Και το 2010, το τέλος του 2009, πήραμε την απόφαση να ασχοληθούμε με το ψυχιακό βιβλίο, όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Βιάξαμε τότε και ξεκίνησε την λειτουργία στους πρώτους μήνες του 2010 το πρώτο ελληνικό ψυχιακό βιβλιοβολείο, το My Books, που ακόμα και σήμερα έχει τη μεγαλύτερη συλλογή ψυχιακών βιβλίων. Στην ουσία έχει όλους τους τίτλους e-books που μπορεί να βρει κανείς στην Ελλάδα, όπως είπε κ. Καλαμαράς, είναι περίπου 5.000. Παράλληλα με την λειτουργία του βιβλιοβολείου, αναπτύξαμε τις δικές μας εφαρμογές ανάγνωσης, όπως τα περισσότερα βιβλία στην Ελλάδα, στη συντηρητική πλειοψηφία των εκκλητών διατίθετες με προστασία AdoptDRM. Διαπιστώσαμε ότι χρειαζόταν οι δικές εφαρμογές για να διαβαστούν αυτά τα βιβλία σε παμπλέτες, που εκείνη την εποχή με το iPad άρχισαν να υπλοφορούν. Έτσι αναπτύξαμε τις δικές μας εφαρμογές, που είναι μια από τις 3-4 παγκόσμια εφαρμογές που υπλοφορούν σήμερα σε όλο τον κόσμο και που διατίθεται δορειά σχετικά στους αναγνώστες των βιβλίων του MyBooks και του Cosmote Books για να διαβάζουν τα δικά τους βιβλία. Αυτόχρονα αυτές τις εφαρμογές εμείς σαν εταιρεία βιβλιοφορικής τις διαθέτουμε στην παγκόσμια αγορά σε δεκάδες βιβλιοπολίας σε όλο τον κόσμο, που θέλουν να πουλάνε και να διαθέτουν οι books, τις οποίες παρατάνουν τα δικά τους ονόματα των βιβλιοπολιών και διαθέτουν και αυτά στο κοινό τους. Πέρσι ξεκινήσαμε μια μεγάλη προσπάθεια μαζί με την Cosmote και έτσι σήμερα υπάρχει στην ελληνική αγορά το Cosmote Books ένα βιβλιοπολίο όχι μόνο ψυχιακό αλλά και έντυπο αλλά που φυσικά έχει μεγάλη βάση στο ψυχιακό βιβλίο και που λειτουργεί παράλληλα με το MyBooks σαν ένα βιβλίο, σαν ένα βιβλιοπολίο που διαθέτει και αυτό ψυχιακό στοιχείο. Είμαστε περίπου τέσσερα χρόνια τώρα, τέσσερα χρόνια από την πέρα που ξεκινήσαμε και που νομίζω ότι παράλληλα που ο Cosmote Books καταπαράσει η αγορά του e-book στην Ελλάδα είναι ακόμα μικρή νομίζω ότι βοηθήσαμε πάρα πολύ στοναστηθεί αυτή η μικρή αγορά που έχει σήμερα 5.000 βιβλία, που μπορεί να είναι λίγα αλλά είναι πάρα πολύ λίγα και σχεδόν όλα τα καινούργια βιβλία δεν δίνονται πια ψυχιακά στην Ελλάδα την ίδια μέρα της δικτυοπορίας, θα σας το πω και θα σας το δώσω τώρα καλύτερα. Και που εμάς μερτώσει για το θέμα της συζήτησης, σήμερα είναι πιο πολύ ψυχιακές βιβλιοθήκες και τα λοιπά, νομίζω ότι ήδη αυτή τη στιγμή και εμείς έχουμε αρκεί στη δουλειά μας αυτό το κομμάτι του δανεισμού ή του συνδρομητικού ή οτιδήποτε άλλο θα συζητήσουμε στη συνέχεια. Σας ευχαριστώ πολύ. Καλησπέρα. Εγώ θα μιλήσω από τη λεβρά του εκδότη, που ως τώρα ο εκδότης έπαιζε τον ρόλο του κριτή κατά κάποιο ρόλο, των εκατοντάδων χιλιάδων χειρογράφων που γράφονται παγκόσμια από τις συγγραφείς. Και ο ρόλος μας εμάς είναι να πούμε στον αναγνώστη, πρώτα πρώτα να ακούσουμε ότι θέλει ο αναγνώστης. Και μετά να του πούμε ότι από όλα αυτά που διαβάσαμε, εμείς απλώς προτείνουμε αυτό. Και αν ο αναγνώστης όλα αυτά τα χρόνια έχει την δυνατότητα να περάσουμε από το γραφείο μας, θα μπορούσαμε να τους δώσουμε ένα ηλεκτρονικό αρχείο. Γιατί όλα τα βιβλία εδώ και πολλά χρόνια και κάποιες δεκαετίες φτιάχνονται πρώτα σε ηλεκτρονικό αρχείο και μετά πηγαίνουν στον τυπογραφείο. Αντάζουμε όλοι στον χώρο, όλοι όσοι στον χώρο μιλήσετε. Η τεχνολογία προχώρησε και όταν ο αναγνώστης έρχεται και μας λέει ότι θέλουμε να διαβάσουμε το βιβλίο σε μια ταμπλέτα, σε μια ηλεκτρονική συσκευή, άρα πια το ηλεκτρονικό αρχείο που είχαμε εμείς ως τώρα και στέλνουμε στον τυπογράφο, δεν το στέλνουμε στον τυπογράφο και μετά στην αποθήκη μας και μετά στον βιβλιοπωλείο και μετά στον αναγνώστη. Το ηλεκτρονικό αρχείο τον δίνουμε στο μάναγτζ της εταιρείας και αυτός βρίσκεται ο αναγνώστης. Μάλλον ο αναγνώστης βρίσκεται σε ένα σάρ και από εκεί παίρνει το αρχείο. Υπό την ίδια έννοια και οι βιβλιοθήκες ως τώρα είχαν παράθυπους και αποθήκεπαν πολλά βιβλία και αναγκαστικά ο αναγνώστης πρέπει να πάει στην βιβλιοθήκη και να επιλέξει το βιβλίο που θέλει, να το πάει στο σπίτι και να το διαβάσει και να το διαβάσει στο χώρο της βιβλιοθήκης. Τώρα πια η ίδια δυνατότητα δίνεται και στη βιβλιοθήκη, δηλαδή όπου και αν είναι ο αναγνώστης μπορεί να επιλέξει όποια βιβλιοθήκη θέλει, όσο παρέχει η υπηρεσία της ευγενικής βιβλίας και να διαβάσει ό,τι θέλει από το σπίτι. Τώρα οι δυνατότητες που δίνονται στις βιβλιοθήκες, όπως δώθηκαν και στους εγκώτες, είναι πια πολλαπλάσεις από ό,τι τελείωσε στο παραλειθόν. Η εξέλιξη αυτή δηλαδή νομίζω είναι κάτι που θα βοηθήσει όλοι στον κλάδο μας για να διαδοθεί αυτό για το οποίο όλοι εργαζόμαστε, που είναι οι ιδέες, που είναι η σκέψη των συγγραφέων και να πάνε όλα αυτά πιο εύκολα ένα βήμα παραπέρα. Τώρα όσον αφορά τη τεχνολογία και αυτή, έχουν εφοδίσει πολύ μεγάλες ταινίες, όπως η αντόπιση στον χώρο να εξελιχθεί. Και ο αναδανεισμός ενός βιβλίου και ενός ηλεκτρονικού βιβλίου είναι κάτι που είναι καθημερινότητα για πολλές επιχειρήσεις. Ο κ. Φασκανάκης μπορεί να βεβαιώσει αυτό. Εγώ σας λέω ότι σαν εκπρόσωπος του σχολείου έχουν περίπου 1.000 e-books, όλα τα ηλεκτρονικά μιγλία, όλα τα μιγλία τα οποία τυπώνουμε την ίδια μέρα, γιατί μπορεί να γίνει λάθος το να μην πάει στην αποθήκη μας. Πάντως στο ίδιο δεν θα το βρείτε. Για αυτό λοιπόν έχει προδίσει και ο δανεισμός ενός αρχείου είναι πια κάτι πολύ εύκολο και άρα είναι κάτι το οποίο και αντίμον για την βιβλιοθήκη μπορεί να τη χρησιμοποιήσει για να παρέχει τις υπηρεσίες αυτές στους αναγνώστες της. Τώρα μια τελευταία πρόταση. Αυτό σημαίνει βέβαια ότι μπορεί η κάθε γειτονιά να στηρίζει να μην βιβλιοθεί και τις πριν ή ο κάθε δήμος. Αυτό σημαίνει τώρα ότι μια μεγάλη βιβλιοθήκη μπορεί να τη χρησιμοποιήσει πάρα πολύ κόσμο και ίσως αυτό να σημαίνει ότι δεν χρειάζονται πια τόσες πολλές βιβλιοθήκες όσο σταδιακά θα πάρουν στον ηλικρονικό μιβλίο. Βέβαια μια βιβλιοθήκη μπορεί να παρέχει πολύ περισσότερες υπηρεσίες από δάνεις μόλιμος μιβλίου ηλεκτρονικά ή όχι. Αλλά σε αυτό φαντάζομαι πάντως είναι πολύ ποδιακομένα για να ακούν τι θα μπορούσε. Ευχαριστώ. Έχετε μικρόφωνο. Απλά να δειχνήσω ότι ένα σύντομο αυτοπαρουσίασης και θα έχουμε χρόνο να αναφερθούμε εις το πανταλίκας αυτό. Ο Γιάννης Βαρσάρης από το openbook.gr. Ευχαριστώ πολύ καλή. Το εφέγγευμά μου είναι καθηγητής πληροφορικής. Το 2009 ξεκίνησα την ανοιχτή βιοθήκη openbook στον διαδίκτυο, η οποία κατ' αρχή να αποτελεί ένα πλήρη καταλογό με όλα τα ελληνικά ψυχιακά βιβλία, τα οποία διαδίδονται, διαλέμονται ελεύθερα και νόμιμα στον διαδίκτυο από τους συγγραφείς ή από τους ευδόπους. Στην ιστορία, παράλληλα, προσπαθούμε να προωθούμε την ψυχιακή ανάγκρωση της διδατικής λογοτεχνίας, εκδίδοντας e-books, καινοτόμα e-books, τα οποία έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, είναι συλλογικά, είναι συνεργατικά και τα οποία διαλέμονται, γιατί θα τελεύθερα στον διαδικτύο, με άδεια επέδειξη όμως. Το 2014, ένα συλλογικό e-book που κυκλοφορήσαμε με το τίτλο Δίχο Τραπείς, βραβεύτηκε ως το καλύτερο συγγραφικό έργο στα ελληνικά βράδια διαδικτύου, ενώ σε περίπου ένα μήνα θα κυκλοφορήσει μια συλλογή δικημάτων μου, η οποία σ' ολοκλήρου έχει κριματογοτηθεί μέσα από ένα επιχειμένο crowdfunding. Ευχαριστούμε τον Γιάννη. Πριν δώσω το λόγο στον κ. Πορτοδόφων, να πω ότι όπως και στη διάρκεια της ομιλίας, έχει δυνατότητα να γράφετε τις ερωτήσεις σας και να τις δίνετε στις εθελόντρες, έτσι ώστε κατά διάρκεια της συζήτης να απαντάμε ως πέρα των περισσότερους από αυτές και ως κολυμπαντές από την Google. Συγχαρητήρα και συγχαρητήρα για την διοργάνωση και ευχαριστώ πάρα πολύ στους εργαστές μου που προσπάθησαν να με ρωματιστεί σήμερα. Σε αυτό το τελείωσε το παντοκίνητο μας, γιατί συζήτησες σε καναβέ, πολύ σπάνιο γιατί στην Ελλάδα, στις δύο συλλέντες, συναντήσεις. Συγχαρητήρα και γι' αυτό. Εργάζομαι στην Google, δημιουργείς εθελικών σχέσεων, ή όπως λέμε στα ελληνικά public policy manager. Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό, ο μέρος μου μιλούσε και θα το εξηγήσω. Για κάποιο λόγο μου ζήτησαν να κάνω αυτή τη διάρκεια, γιατί είμαι εδώ σήμερα. Απλά ήθελα να ξεκαθαρίσω για ποιο λόγο είναι εγώ. Ακόμα από ότι οι φίλοι του, φίλε Ζαλέρον, μου το ζήτησαν και στο δημιουργικό του ψάδου, το χάρι μου εδώ μπορώ να χαλάσω και στην πέροχη ομάδα του. Υπάρχουν όμως και δύο άλλοι βασικοί λόγοι. Και οι βασικοί λόγοι αυτοί έχουν να κάνουν με τον κοινό τόπο, μεταξύ Future Library και Google. Και θα μου επιτρέψω να το ανοίξω λίγο περισσότερο, για να μιλήσω για εργατικές και μόνο για βιβλία. Έχουμε λοιπόν δύο κοινά χαρακτηριστικά. Το πρώτο είναι ότι και η Google και η Future Library έχουν μια ιδιαίτερη χαρά να βλέπουν τον κόσμο να μοιράζει τη διαφορία και να δημιουργεί. Η Future Library πιο πολύ στο φυσικό χώρο, η Google όταν αυτό γίνεται μέσω διαδικτύου. Μην ξεχνάμε ότι και ο σκοπός της Google είναι ακριβώς το να μοιράζει τη διαφορία προς όλους και τον κόσμο. Άρα το ένα λοιπόν χαρακτηριστικό μας είναι ότι μας αρέσει να μοιραζόμαστε τη διαφορία και να βλέπουμε δημιουργία να ξεπετάγεται από τον κόσμο και όχι από τους ειδικούς. Και το δεύτερο είναι ότι μας αρέσει να βοηθάμε άλλους. Δεν γνωρίζουμε και ότι κανείς δεν έχει τη γνώση. Η γνώση είναι αθληστική. Εδώ εμείς όλοι ο καθένας προσφέρει κάτι ο ένας σε άλλον και νομίζω ο ρόλος του τελειοθυκονόμου είναι πολύ κοντά στο ρόλο των Google Books ή του Google Search. Δηλαδή προσπαθεί να βοηθήσει άλλους να έχουν εύκολη και βρήκολη πρόβαση τη διαφορία τους. Αυτά. Ο ρόλος μου είναι τον Γιώργο Απόκουλο. Γεια σας. Εγώ είμαι δημοσογράφος και συγγραφέας και αναγνώστης e-books. Προέρχομαι από τα περιοδικά, δουλεύα πάρα πολλά χρόνια στα περιοδικά όταν υπήρχαν. Και με διαφέρει πάρα πολύ τη θέμα της μεταφοράς του γραπτού λόγου από το χαρτί στις οθόνες. Αυτό είναι για το κείμενο της δουλειάς μου τα τελευταία χρόνια. Είμαι συνειδητής μιας εταιρείας Digital Media, η οποία διαχειρίζεται ένα δίκτυο από website συγκεκριμένα. Και έχω γράψει τρία βιβλία. Μόνο το τελικά έχει την προποδίσση με τη μορφή e-book. Το έγραψα στον Βρεγβράχινγκ το 2012. Το έγραψα ζωντανά online με την προοπτική να το κυκλοφορήσω μόνος μου, να κάνω self publishing και να το κυκλοφορήσω ως e-book. Αυτό είναι ένας αναγνώστης που έχω στον προσωπικό μου website. Στην πορεία εκδόθηκε κανονικά και σε κάθε μορφή από τις εκδόσεις Καστανιώτη και με την προφίλη books. Και αυτό μου έδωσε την κυρία να αποκτήσω μια καλή εικόνα και το πώς λειτουργεί αυτή η διαδικασία και αυτή η αγορά. Και έχω γίνει συγκεκριμένες διαφέρουσες ιδέες. Επίσης μπορεί να αφορούν και εδώ την ομιγή μου. Ήθελα έτσι να προχωρήσω την συζήτηση στο ζήτημα ακριβώς e-books και ευριοθήκες. Νομίζω ότι αυτά που ακούσαμε από τον Μίκα Επιτρέν συνδέονται απόλυτα με τη συζήτησή μας. Κυρίως γιατί μας υποτιθέν να θέσουμε κάποια ερωτήματα για το πώς θα μπορούσαν τα e-books να πούν στις ευριοθήκες, ποιο είναι η ώρα του δανεισμού και τέλος πάντων πώς θα μπορούσαμε να το ξεκινήσουμε. Νομίζω ότι σε αυτή την περίπτωση θα ήθελα να ξεκινήσω τον εκδότη, τον εκδοτικό οίκο. Και έτσι να ακούσουμε καταρχήν ότι καταλαβαίνει ότι η αντίδραση είναι θετική, σίγουρα. Αλλά σε θέματα του πώς θα μπορούσε να ξεκινήσει αυτός στην Ελλάδα, θέματα που ακούσαμε πλέον για τη Σουηδία με το χρόνο, με τον τρόπο, με την πληρωμή, και πάντα με την ευρωτήκη, ότι θέλουν και οι ευρωτήκες να δανείζουν e-books, αντίστοιχα και η ευρωτική εκεί, εν υγιής, στη δημιουργία ενάμου ειδών και τα λοιπά. Ναι, τώρα είπα πριν για το ότι και οι ευρώτες και οι κλειοθήκες είμαστε εδώ για να εξυπηρεθούν το κοινό και να φροντίσουμε ώστε αυτά που γράφουν σε συγγραφή να διαδίδονται και να διαβάζονται απόστατο δυνατόν περισσότερος. Άρα ο ρόλος και των δύο πλευρών, νομίζω, παραμένει εξίσου σημαντικός και στη νέα εποχή, ας πούμε, του ελληνικού βιβλίου. Τώρα το πώς θα το κάνουν αυτό και το πώς θα αφαιώνουν τις αναγνώστες, ή πώς τελικά μέρος των εισόδων θα φτάνει στον συγγραφέα, και αυτό είναι το ζητούμενο, ο συγγραφέας να ανταμείβεται για το πνευματικό του έργο, είναι ακόμα λίγο στον ένα. Δηλαδή, η κάθε χώρα και η κάθε βιβλιοθήκη, στη συνεργασία με τους αγιώντες, δημιουργεί διάφορες πρακτικές, μάλλον να πουλωθεί διάφορες πρακτικές. Ο Χάρππερ Κόλινς, παραδείγματος χάρη, λέει ότι ένα βιβλίο, όταν το πουλήσει σε μια βιβλιοθήκη, τότε αυτό μπορεί να δανειστεί από την βιβλιοθήκη, ένα τυπωμένο βιβλίο, 25 φορές, και περίπου τότε οικολογήσουμε ότι θα έχει τέτοια φορά που μάλλον θα πρέπει να το αντικαταστήσουμε. Άρα, δίνουμε ένα βιβλίο που χρεώνει την βιβλιοθήκη την αξία ενός βιβλίου, και της επιτρέπουμε να το δανείσουμε 25 φορές. Αφού το δανείσουμε 25 φορές, θα πάμε και θα την ξεμεκραιώσουμε ένα καινούριο βιβλίο. Και μπορεί να το ξαναδανείσουμε άλλες 25 φορές. Και αυτός είναι ένας ποντρικός τρόπος για να πούμε ότι τι κάναμε πριν αυτό. Ωραία πάνω να το μεταφράσουμε τώρα στον κόσμο του ηλεκτρονικού βιβλίου. Και έχει έναν νόημα, γιατί κάπως έτσι νομίζω θα ξεκινήσουμε και όλοι οι δώτες και όλες οι συμπληθείες να λειτουργούν. Και το ίδιο πρέπει να συμβεί και στην Ελλάδα. Δηλαδή, και οι βιβλιοθήκες πρέπει να πάρουν ένα θύμβακα τους αναγνώστες για το πώς θέλουν και αυτοί και το πώς, κατά πώς είναι λυγηθμένοι να πληρώνουν τον ένα ή τον άλλον τρόπο. Μετά οι βιβλιοθήκες πρέπει να δώσουν αυτό το feedback στους αιδότες και να πούνε αυτό που είπαμε είχε μία λογική και ακολουθήσαμε μία λογική, ας πούμε, κομμένο δικλείο, αυτό τώρα πια δεν λυγεί. Και κάπως έτσι ψάχνοντας, πρέπει να βρούμε ένα τρόπο να εστεριαστούμε, ώστε με σκοπό μάλλον ο αναγνώστης να έχει την καλύτερη δυνατή υπηρεσία. Γιατί και η εκδότηση και η εκδοχή της ξαναλέωσης έχει να εξυπηρετήσει τον αναγνώστη μας και να τον κρατήσει προκοντά μας. Τώρα μεταξύ μας, ποιον τρόπο θα βρούμε για να συνεργαστούμε, νομίζω αυτό είναι το εύκολο κομμάτι και εντός πάντων επειδή όλοι είμαστε νέοι στον χώρο αυτό, θα πρέπει να έχουμε όλοι και οι δυο πλευρές ανοιχτά μυαλά και να είμαστε έτοιμοι να συνεργαστούμε. Τώρα, οι εκδόσεις του σχολείου λένε ότι μάλλον αυτό που είπε ο Χάρτερ Κόριντς έχει μία λογική. Και είτε λέμε ότι πουλάμε ένα βιβλίο, παράδειγμα, δώσκα 20 ευρώ και αυτό μπορεί να δανείσεις 25 φορές ή πάμε να βρούμε μία τιμή που να λέει ότι για κάθε δανεισμό βιβλίου η αξία που θα πρέπει να λαμβάνει ο εκδότης και στη συνέχεια να μοιράζει τα πνευματικά δικαιώματα στους γραφέα είναι αυτή. Πάντως, μας φαίνεται ένας καλός μπούσουλας για να ξεκινήσει μια συνεργασία ταιριά. Τώρα, όσον αφορά την υποδομή της διανομής, είπα και πριν ότι η αντόπιχη προτήσει γι' αυτό και είναι συγκεκρινά εύκολο και υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να φτάσει ένα βιβλίο όσο πιο μακριά γίνεται χωρίς να ανησυχεί κανένας, σε εισαγωγικά χωρίς να ανησυχεί κανένας, ότι το βιβλίο μπορεί να πάρει το λάθος δρόμο, ας πούμε, της πειρατίας. Αυτό. Νομίζω ότι έχουμε από ξυπνώδεις όσο ακούσαμε, θα πήραν πιο πολύ χρήση τον κύριο Γεωργακόπουλο με την έννοια ότι κατά πώς θα μπορούσαμε να αναπαράξουμε σε ένα βαθμό και με προσαρμογές αυτό που κάνουμε στο έτυπο για τις θηλετήκες στο ίμπου, ή θα έπρεπε να βρούμε κάποια άλλη λύση. Και, επίσης, νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον να ακούσουμε και αν ο συγγραφέας κατά πόσο θα μπορούσε να ωφεληθεί ή τι θα ήταν διατηθειμένος ο ίδιος να κάνει, ώστε τα e-books του, ή περισσότερα τα e-books, να είναι στις βιβλιοθήκες. Για το πρώτο, δεν έχω πάρα πολλά να πωλήσει. Μόνο μια βαθμιτήρηση. Μου άρεσε πάρα πολύ, έκανα μια αναφορά στο μοντέλο του Spotify, όσο αναγνώστης e-books. Ίσως και ο συγγραφέας, δεν είναι σιγουργητή για το οικονομικό του θέματος. Θα μου άρεσε πάρα πολύ κάποια στιγμή να δω μια υπηρεσία, η οποία να είναι εντύστοιχη στο μοντέλο του Spotify, να σου δίνει τη δυνατότητα να βρεις μία συνδρομή σε ένα φορέα και να έχεις πρόσβαση σε όλη τη νύχτα βιβλιοθήκετου. Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή τα καταστήματα βιβλίων e-books, αυτό δεν μπορούν να το ειλογίσουν πάρα πολύ εύκολα, με τρόπο να λειτουργεί οικονομικά και να έχει ουσία για όλους τους εμπλεκόμενους. Ίσως οι δανειστικές βιβλιοθήκες θα είναι συμπληρωματική θέση σε αυτό και να μπορούν να αργανώσουν κάτι τέτοιο πιο αποτελεσματικό τρόπο. Στο άλλο κομμάτι τώρα, στο πώς μπορούν να αφεληθούν οι συγγραφείς, ο παραδοσιακάς ρόλος της δανειστικής βιβλιοθήκης είναι ένας της αμπρός για ένας συγγραφέλη και αποτελεί ένα πάρα πολύ ωραίο τρόπο το κοινό να γνωρίσει τη δουλειά του. Όσον αφορά για τα e-books, υπάρχει και άλλος ένας ρόλος στον δανειστικό βιβλιοθήκο που μπορεί να είναι πολιτιμός, οικοδευτικός τος ρόλος. Με την έννοια ότι έχετε στο μούσας ότι παλιά, όταν βούσατε το μοντέλο πώς γράφετε ένα βιβλίο, με τον τρόπο που το είπε και ο κύριος του σχολείου, γράφετε το χειρόγραφο, το δίνετε στον ειδότητο, το εκδότητο το κρίνει, εφόσον το εκκρίνει το βιβλιοθήκο το εκδίδει και φτάνει στον αναγνώστη. Χάρη στην πρόοδο της τεχνολογίας υπάρχει πια η δυνατότητα σε πολλούς συγγραφείς να παρακάμψουν κάποια από αυτά τα βιβλιοθήκια και να φτάσουν στον αναγνώστη επί αυθίας. Με τα καλά και τα κακά που περιέχει αυτή η διαδικασία. Ωστόσο θεωρητικά δηλαδή σήμερα να συγγραφείς μπορεί μόνος του να δώσει το βιβλίο, να του δώσει τη δουλειά του και να την κάνει δεθέσιμη στο κοινό με μερικούς τρόπους που είναι διαθέσιμε. Υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι το έχουν κάνει πολύ μεγάλη επιτυχία. Τώρα αυτή όμως η δημοκρατικοποίηση της διαδικασίας είναι ακόμα σε αρχικό στάδιο και λίγο επειδή υπάρχει ένα μικρό φράγμα, το τεχνολογικό φράγμα. Δεν είναι πάρα πολύ εύκολο να φτιάξεις μόνος σου ένα e-book, να το διαθέσεις στο κοινό, να το προβάλλεις και να κάνεις όλα όσο πρέπει για να εξασφαλίσεις την επιτυχία. Ίσως μέσα από τον εκπαιδευτικό χαρακτήρα τους, η Βιβλιοθήκη, οι θεωρηστικές σημείς θα μπορούσαν να λειτουργήσουν παραδοσιακά λειτουργούν ως χώρο υπαφής των συγγραφέων με το κοινό τους. Θα μπορούσαν λειτουργήσουν και ως πυρήνας εκφέδεσης νέων συγγραφέων, είτε με ευρώξοψη, είναι τη φιλοξενία νέων συγγραφέων στην υποδομή του ψηφιακού γρανισμού, αντίστοιχο με αυτό που περιέγραψε ο κ. Πέτρε, ώστε να μπορέσουν να προβάλλουν τη δουλειά τους και χωρίς να πάνε μέσα από τη δίδα τους των παραδοσιακών ειδωτών. Αυτό είναι ένα πράγμα το οποίο νομίζω θα έχει πάρα πολύ μεγάλη ενδιαφέρον, κυρίως για νέους συγγραφείς, για μια Ελληνία συγγραφέων. Νομίζω ότι έτσι διευρύνεται σιγά σιγά, παρότι το ξεκινήσαμε από το πολύ συγκεκριμένο και το πιθανό το δύσκολο, όπως ακριβώς το κάνουμε συγκεκριμένα. Θα ήθελα να πάω ακριβώς έτσι όπως το έκανε ο κ. Πολοκοτσάρς, το πως τελικά τα e-books και οι βιωθήκες, δεν είναι ακριβώς μόνο η διάθεση του περιεχομένου. Πώς θα το βλέπατε ότι η Google θα μπορούσε να συμβάλει σε μια τέτοια κατεύθυνση, κυρίως γιατί η Αντιμία έχει ψηφιοποιήσει ένα σημαντικό κομμάτι περιεχομένου, όχι μόνο τα ελληνικά, γιατί σίγουρα δεν είναι μόνο, η Ελληνική θέλει μόνο τα ελληνικά, παρόλο που αυτό είναι το πιο σημαντικό. Και κυριακότερα να σου μιλήσω και από την πλευρά της υποδομής και όλο το κομμάτι που τελικά περνάει μόνο το ελληνικό κομμάτι. Δεν θέλω να πάω πίσω. Κάτι που μου άρεσε πολύ είναι ότι η προσπάθεια στόχευσε στο να εξυπηρετήσει τη ζήτηση. Και ότι ο άνθρωπος, ο πελάτης, μάλλον εντός της αγωγικών, βρέθηκε στο επίκεντρο. Δεν ήταν απλά μια διαχείρηση, μια διαχείρηση του δηλείου, τόσα έχουν το Σαουδίνι και τα καταξύλια. Αυτό νομίζω ότι είναι πολύ ενδιαφέρον και ακριβώς φαίνεται πώς μπορεί να βοηθήσει η τεχνολογία σε τέτοιου είδους συντηρητικούς ανάγκες. Γιατί, ουσιαστικά, έτσι μπορούμε πολύ μεσοκομολογίες, μπορούμε πολύ εύκολα να έχουμε περιεχόμενο χωρίς σύνολο. Τώρα, σημαντικά, τι μπορεί να κάνει η Google. Θα σας πω τι έχει κάνει η Google και τι κάνει μέχρι τώρα. Έχει ψηφοποιήσει περίπου 20 εκατομμύρια βιβλία σε όλο τον κόσμο. Τα περισσότερα από αυτά, βέβαια, στις ΗΠΑ, με συνεργάτες βιβλιοτήκες της ΗΠΑ, περίπου ένα 45%. Και όχι συνομίζει πάνω από 50%. Τα μισά από τα βιβλία που έχουμε ψηφοποιηθεί είναι στα Αγγλικά. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε κάτι να φοβόμαστε. Ακούω οποσμένους που λένε ότι το διαδίκτυο και η ψηφιακή τεχνολογία είναι ένας εχθρός των γλωσσών και των πολιτισμών, οι οποίες δεν είναι τόσο ειδοδομένες όπως τα Αγγλικά. Η ερώτηση είναι ακριβώς το ανάποδο, ίσα-ίσα. Ένας αναγνώστης, ένας εμφανιστής, ψάχνει για κάτι διαφορετικό. Και αυτό είναι το πνευματικό της ψηφικής ανολογίας. Άρα, λοιπόν, έχουμε ψηφιθεί 20-25 βιβλία. Ο στόχος είναι να αποδείξουμε μαζί με όλη την αγορά, με τις ανεκόμενες φορές, ότι αυτό είναι το μοντέλο στο οποίο πρέπει να προχωρήσουμε. Η μουσική βιβλιομηχανία, νομίζω, μας έχει εδίξει στον δρόμο. Είμαι σίγουρος ότι η βιβλιομηχανία των βιβλίων και των εμφανιστών θα δείξει στον δρόμο. Η βιβλιομηχανία των ταινιών απολυθεί και στο δικό της δρόμο. Άρα, φαντάζομαι ότι το business model θα βρεθεί. Πώς ακριβώς, δεν το γνωρίζω. Θα κάνω την απάντηση. Σας ευχαριστούμε. Τώρα, υπάρχει μια ισχυρή πίεση από το κοινό να πάμε σε πιο τεχνικά θέρματα. Υπάρχει, παράδειγμα, μια ερώτηση του πώς ακριβώς θα μπορούσε να στυχθεί μια πλατφόρμα. Είμαι σίγουρος ότι μπορεί και ο σπανσκαλέστης να μας το πει ότι είναι η κτάση. Παρ' όλα αυτά, ας πούμε ότι πόσο έτσι εύκολο ή δύσκολα θα ξεκινήσει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα. Και επειδή, στην ουσία, είναι εδώ και ως προσχόντας σε μια πλατφόρμα, ας το πούμε έτσι. Πώς το έπλεπε αυτό, τι τακτικά θα μπορούσε να γίνει σε αυτό το κοινό διάστημα. Λοιπόν, όπως σας είπα και στην αρχική μου τοποθετησία, εμείς έχουμε αναπτύξει μια πλατφόρμα διαχείρισης και διάθεσης e-books, που τη διαδεύουμε σε όλο τον κόσμο. Μια τέτοιο πλατφόρμα, δεν είναι η μοναδική στον κόσμο, φυσικά υπάρχουν και άλλες, αλλά τουλάχιστον η ελληνική δεν υπάρχει. Είναι το πρώτο πρόγραμμα που χρειάζεται μια ψυχιακή βιβλιοθήκη, για να ξεκινήσει τη δραστηριότητά της. Χρειάζεται να δει ένα website κατάλληλα ρυθμισμένο, ότως ώστε να μπορεί να δει κανείς το καβάλο των βιβλίων που είναι προς διάθεση. Και οπωσδήποτε, εφαρμογές για tablet, Android, IOS ή και Windows ακόμα, οι οποίες θα διαπήρτεται στο κοινό και μέσα από τις εφαρμογές αυτές θα μπορεί κάποιος να δανείζεται το βιβλίο, η βιβλιοθήκη να παρακολουθάει τον ακριβή αριθμό των αντιπίπολ που είναι δανεισμένα μια δεδομένη χρονική στιγμή. Με τη βοήθεια φυσικά του Λεξιμπού Τσαντό που είναι ζωματομένος σε αυτές τις εφαρμογές να κλειδώνουμε και να ξεκλειδώνουμε ένα βιβλίο για συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα. Και όλο αυτό το πράγμα πλήρως συνδεδεμένο με τα βιβλία που διατίθεται από τη κάθε βιβλιοθήκη. Ακούειτε ίσως πολύπλοκο, δεν είναι πολύπλοκο. Είναι μια διαδικασία που σήμερα με κάνει βιβλιοκολία. Οι βιβλιοθήκες στον κόσμο το κάνουν γρήγορα και σκεπτικά με κοστος. Σε αυτό λοιπόν το κομμάτι σίγουρα μια τέτοιου τύπου πλαρφόρμα είναι και πίεση να ξεκινήσει κανείς. Να νομίζω ότι χρειάζονται περισσότερες δικαιοκομβέρια στον κόσμο και αυτά. Ναι νομίζω ότι είναι αρκετός στον κομμάτι. Πριν προχωρήσω, έχουμε 4 διαφορετικά ερωτήσεις και θα επανέλθω σε αυτές. Αλλά τέτοια έτσι με μια πρώτη τοποθέτηση από τον Γιάννη το Φαψάρι. Με δεδομένο ότι εδώ η κατάσταση είναι κάπως διαφορετική. Ότι έχουμε από τη μία ένα δημιουργό περιεχομένου που έχει αντισπίεδη κόμμονς. Και δεν ξέρω ειδικά για ένα τέτοιο δημιουργό περιεχομένου πως θα μπορούσαν να είναι χρήσιμες εμβληθήκες. Ή και κατά πόσο θα έχουν γιατιθυμένος να βρουν έναν τέτοιο περιεχόμενο σε μια εμβληωθήκη. Μόνο να βάλουμε μία άλλη οπτική στο θέμα. Γιατί μην κρυβόμαστε, η εποχή που ζούμε είναι πάρα πάρα πολύ μυζέρη. Αλλά ταυτόχρονα είναι και πάρα πάρα πολύ ενδιαφέρουσι. Και πάνω από την αγορά, πάνω από την οικογένεια, την αγοτεχνική στη χώρα μας, έχει η κρίση και όλη αυτή η μυζέρη έχει σκεπάσει όλους τους χωρίς. Δώτες, λιβιωμολία, συγγραφείς, τυπογραφία, διανομής, γρινιάζουν γιατί η οικονομική κατάσταση δεν είναι καλή. Και ταυτόχρονα ο αναγκώστης γρινιάζει γιατί το βιβλίο είναι ακριβό και δεν μπορεί να το κοράσεις. Νομίζω ότι το πρόβλημα στη χώρα μας είναι σε ένα συγκεκριμένο... είναι πολύ συγκεκριμένο ότι όλοι αφηνόμαστε σε ένα κοινό, το βιβλιοθελικό κοινό, το οποίο είναι πάρα πολύ περιορισμένο. Θα πρέπει, λοιπόν, όλοι οι καράμετρη της αγοράς του βιβλίου, με δούριο υπό την βιβλιοθέκη, να αφιστούν δυνάμεις ώστε να αυξηθεί αυτό το κοινό. Και νομίζω ότι τα e-books είναι η ευκαιρία να συμβεί αυτό, να διευδευτεί η βιβλιοθετική βάση, το οποίο θα πάει όλη την αγορά του βιβλίου και όλη την ομοκληρική οικογένεια σε ένα επόμενο επεισόδιο. Τα tablets έχουν γίνει μόδα. Το βιβλίο θα πρέπει να γίνει μόδα. Το internet έχει γίνει κυρίαρχο μέσω. Ο κόσμος αγοράζει τα tablets σαν τρελός. Τη ώρας δεν έχει τίποτα να δεις. Ο κόσμος είναι στο internet. Η νέα γένια που έρχεται μεγαλώνει με μια κοντούρα αυθόνης, είναι ο ημέρος μας στις οθόνες, το οποίο σημαίνει ότι εκεί βρίσκεται η κρίσιμη μάζα, η οποία θα πρέπει, θα δούμε παρακάτως συγκεκριμένες προτάσεις για τις ιδιωτικές, θα πρέπει να εκπαιδευτεί, γιατί το e-book σε μια νεότερη γενιά εκπαιδευμένη στις οθόνες, δεν είναι κάτι ξένο, όπως είναι στις προηγούμενες γενιές 40-60 τους βιβλιοφάλους, το οποίο σημαίνει ότι όλο αυτό μπορεί να γεννήσει έναν καινούργιο κόσμο ιδιόφυλων. Και νομίζω ότι τα ενοιχτά βιβλία, σε επίπεδο περιεχομένου, είναι εκείνα τα οποία μπορούν να δώσουν, και οι βιβλιοθήκες βορειάνων σε όλα τα βιβλία, μπορούν να δώσουν την εκπαίδευση που χρειάζεται ο κόσμος για να μάθει την ψηφιακή αναγνώση μέσα από τα τάπλες και τα κινητά τηλεφωνικά και τους εγκλητές που ήδη έχουν την κατοχή του. Δεν θέλει το κ. Κολυγότισ, θέλεις να κάνεις κάτι εγώ, ναι, ναι. Θέλω να προσθέσω κάτι που μπορεί να μιλάξει σε μικρόδυο μίσες. Έχουμε εξελίξει το βιβλιοθήκος. Α, και πρέπει να πω λίγο πιο επίσημα. Θέλω να προσθέσω κάτι στον κ. Ιάννης, το οποίο είναι πολύ σημαντικό. Οι αγοράτες του βιβλίου στην Ελλάδα είναι περιορισμένοι. Και μιλάει κάποιος ο οποίος είναι τελείως αγράμματος. Δηλαδή από βιβλία διαβάζω περισσότερο ψηφιακά και περιοδικά πολύ ψηφιακά παρά στο χαρτί, σαν την κυριακά την κεφημερίδα που μου αρέσει στο χαρτί. Άρα να είναι το παράδειγμα ενός ανθρώπου ο οποίος ήταν λίγο αδαΐς στο χαρτί, αλλά έγινε φίλος του βιβλίου ψηφιακά. Και επίσης να συγκρατήσουμε ένα άλλο σημαντικό στοιχείο. Η νέα γενιά, γιατί αυτή διαπραγματοποιεί την αγορά τους αγοραστές και τους κρίσιους βιβλίου του Άβιο, είναι στο διαδικτύο και επίσης δρά κοινωνικοποιείται στο διαδικτύο. Θα ήθελα επίσης να βάλουμε σε συζήτηση παραμέτρους όπως τα μέσα της κοινωνικής δικτύωσης, όπως πλατφόρμες που μοιράζουν βίντεο, το οποίο βλέπει, για παράδειγμα, πως το βίντεο έχει παίρθει ένα πολύ σημαντικό ρόλο στην διάδοση της ίδησης. Μήπως το βίντεο μπορεί να παίρθει ένα πολύ σημαντικό ρόλο στην διάδοση του βιβλίου. Για παράδειγμα, πριν με κάθε μόδα έγινε μόδα και νομίζω υπάρχει ακόμα η τάση να κατεβάρεις ένα βιβλίο στο iPad, στο κινητό, στο τηλέφωνο και να το ακούς την ώρα που οδηγάσεις, την ώρα που θυμάσαι, αν σε αρέσει η γυναπερία. Μήπως, λοιπόν, το βίντεο, η ήχος, η εικόνα δώσει μια άλλη διάσταση. Η νέα γενιά είναι εκεί, τα δουλεύει ήδη. Κάπως θα πρέπει να τους αποβεβαιασχύουμε όλους αυτούς τους ανθρώπους, για να δούμε πώς μπορούμε να πάμε λεπτό το βιβλίο στην επόμενη μέρα. Όπως καταλαβαίνω από τις δύο τελευταίες θέσεις που ακούσαμε, νομίζω ότι υπογραμμίζετε πολύ έτωνα πως, είτε time books, με την έννοια ότι είναι το κείμενο το ίδιο, το συνεχές στις εκτενές κείμενες, η τελετρική μορφή, είτε κάποια άλλη μορφή του, θα μπορούσε να παίξει ένα ρόλο, ώστε να κερδίσει νέους του, ανθρώπους αλλά όχι μόνο νέους, στην ανάγνωση. Και πως θα λειτουργήσουμε μια ευκαιρία και για την ανάγνωση και για τις βιβλιοθήκες. Το συνοψίζω λίγο έτσι. Πρέπει να πω ότι θα ήθελα να ξαναγυρίσω τον κύριο Ψυχογιώ, επειδή πως θα ήθελα να παρεμβαίνετε και θα ζητήσουμε σύντομα, αν είναι εύκολα, από τον Μικαλ Πετρέλ. Ένα ζευγά που μου θέτουν από τις ερωτήσεις είναι, αν θα ήταν ευφύλικο όχι μόνο το οικονομικό κομμάτι, δηλαδή πέρα από τα χρήματα που σε μεγάλο μακρύνιο δύσκολη τα πράγματα της βιβλιοθήκης, πως μάλλον τι άλλο θα έχει να κερδίσει ο ιδρότης πέρα από αυτό, μπαίνοντας σε μια βιβλιοθήκη. Αλλά νομίζω ότι κάτι που ενόψει θα ξεκινήσει αυτή η διαδικασία στην Ελλάδα, αν ας πούμε αυτό ήταν ένα θέμα να προφορήσει κάπως πηλωτικά, δηλαδή για παράδειγμα με κάποιους τίτλους, πατώντας αυτό που είπατε περισσότερο, ότι να δοκιμάσουμε. Θα απαντήσω το ερώτημα σε ένα λεπτό, να πω μόνο επειδή αναφερθήκαμε στις δύσκολες οικονομικές συγκυλίες, εμείς βλέπουμε ότι οι βιβλιοθήκες, ενώ έχουν περάσει δύσκολα φορολογικά, τουλάχιστον στην Ελλάδα, με από τη δύσκολα φορολογία των τελευταία λόγων οικονομικών συγκυριών, αλλά και πριν από αυτό, γιατί κανείς δεν ασχολεί και οι γένναρες στην χώρα του με τη διάδοση του βιβλίου, τώρα οι βιβλιοθήκες μπορούν να παίξουν ένα ρόλο όπως είναι το Ikea στην Ελλάδα, δηλαδή ο κόσμος δεν έχει να πάει να δώσει, ας πούμε, 100 ευρώ για να πάρει ταρπενζάκια ή να πάει να δώσει 10 ευρώ και να πάρει το φθινό από το Ikea που μου φαίνεται και ωραίο. Οι βιβλιοθήκες, λοιπόν, μπορούν τώρα να παίξουν αυτοίο ρόλο. Όταν ο κόσμος δεν έχει λεφτά για να αγοράσει 2 και 3 βιβλία που κάποτε μας έλεγαν όλοι οι πλειοπόλες ότι έπαιρνε ο κύριος το παιδάκι του και έπαιρνε 2 βιβλία για αυτόν και άλλα 2 για το παιδάκι, ενώ τώρα μπαίνει και σκέφτεται και ρωτά και θέλει να πάρει το βιβλίο τον ίδιο, αλλά τελικά καταλήγει να πάρει μόνο ένα βιβλίο για τον παιδί του, η βιβλιοθήκη μπορεί να έρχεται και να παίξουμε τώρα ένα πολύ πιο σημαντικό ρόλο, πολύ πιο εύκολα από τις εποχές που όλοι είχαμε να εξοδεύσουμε, άρα μπορείτε να το δείτε, νομίζω όλοι οι βιβλιοθοικονόμοι σαν μια ευκαιρία. Να πάω επίσης και στη μίζερη κατάσταση όπως περιγράφει και εδώ για την Ελλάδα, στους συγγραφείς. Οι συγγραφείς μας σε κάποιους τέτοιους καιρούς, σε δύσκολους καιρούς, έχουν περισσότερη έκπληξη. Και σας το λέω ότι τα χειρόγραφα που λαμβάνουμε ετησίως αυξάνονται με γεωμετρική πρόοπη από Έλληνες συγγραφείς. Επίσης, έχουμε εξαμηνιαίες έρευνες τα τελευταία πέντε χρόνια για να βλέπουμε πού πηγαίνει η τάση της αγοράς, πού πηγαίνουν με τι ρυθμό κινείται οι αναγνώσεις στην Ελλάδα από τη πλευρά βιβλίων τα οποία διαβάζουμε ετησίως και όλα αυτά κινούνται ανωτικά. Άρα ο κόσμος διαβάζει χρυσότερο, παρ' όλα αυτά αγοράζει πολύ λιγότερο. Ένα στα τρία βιβλία που αγοράζει ο αναγνώστης είναι βιβλία προσχωράς και από αυτά που διαβάζει, το ένα τρίτο το έχει δανειστεί. Το έχει δανειστεί όχι τόσο πολύ στις βιβλιοθήκες αλλά των φίλων του και των διπλανών του. Άρα πάλι έρχεται μια πολύ μεγάλη ευκαιρία στην Ελλάδα για τις βιβλιοθήκες οι οποίες μπορούν πάλι να καλύψουν αυτό το κενό, το οποίο το αναγνωστικό κοινό προσπαθεί να βρει ένα τρόπο να καλύψει. Και πάω τώρα στο πώς μπορούν να διαθέσουν αυτά τα βιβλία. Εμείς, σαν εκδόσεις του σχολείου, μόνο και μόνο για να δούμε πώς λειτουργεί αυτό και δεδομένου ότι εμείς ο ρόλος μας είναι να διαδώσουμε την ιδέα του συγγραφέα μας και το κείμενό του όσο και μακριά γίνεται, είμαστε αιτηθμένοι με τις ελληνικές βιβλιοθήκες που θα συνεργαστούμε, να τρέξουμε και πιλοτικά για αρχή, για ένα αρχιχρονικό διάστημα ενός έτους, να διαθέσουμε δωρεάν τα βιβλία μας, να τρέξουμε αυτό το μοντέλο, ακόμα και να έχουμε διαφορετικούς τρόπους χρέους προς τους αναγνώσεις. Γιατί μία βιβλιαθήκη μπορεί να έχει μία συντρομελική πλακφόρμα κι άλλη μία βιβλιαθήκη μπορεί να έχει ότι στην ουσία χρέωνα ένα βιβλίο ή ένα ελεκτρονικό βιβλίο όταν εναγνώσουμε πως μπαίνει μέσα στο site και διαβάζει ή μπορεί να έχει γενικιάζωμο βιβλίο, έχει ελληνικό διάστημα και το αντίτιμο είναι αυτό και πάνω από αυτό το διάστημα αλλάει στο αντίτιμο. Όλα αυτά που κατά καιρούς βλέπουμε και διαβάζουμε ότι χρησιμοποιείται έναν τον κόσμο. Εμάς μας ενδιαφέρει το βιβλίο να φτάσει στον κόσμο όπως η βιβλία γίνεται και να κρατήσουμε τους αναγνώσεις της κοντά μας. Και όταν οι αναγνώσεις αποκτήσουν την οικονομική δυνατότητα πια να ξανααγοράσουμε ή να δανειστούν περισσότερα βιβλία, τότε και οι συγγραφείς μας θα έχουν δυνατότητα, εφόσον θα υπάρχει το κοινό εκεί και δεν θα έχει φύγει επειδή δεν έχει την οικονομική δυνατότητα τότε να υποστήριξει το προϊόν, να ξαναπερθυνθούν σε μεγαλύτερο κοινό. Άρα προς ώρας δεν κοιτάμε τόσο πολύ το οικονομικό κομμάτι, όσον θα κρατήσουμε ένα υγιές αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα, το οποίο μπορεί να καλύψει το ανάγνωστο του. Είμαστε ανοιχτοί λοιπόν σε πάρα πολλές προτάσεις, είμαστε ανοιχτοί στο να δοκιμάσουμε πράγματα και να πούμε και μετά από ένα μήνα ότι αυτό βλέπουμε δεν δουλεύει. Πάμε να δούμε τι δουλεύει. Μίχαελ, θα ήθελα να κάνω ένα μικρό σχόλιο. Ήταν πολύ ενδιαφέρον ένας συνεργασμός. Ήταν πολύ ενδιαφέρον σχόλια. Από μια λιβάρια, νομίζω ότι είναι πολύ δυνατότητα να βλέπεις τι μπορείς να κάνεις εθνικά, τι μπορείς να κάνεις περιοχικά και τι μπορείς να κάνεις εθνικά. Και μετά να ανοίξεις τα πράγματα, πώς να δουλεύεις από αυτό. Και νομίζω ότι είναι υπέροχο αν τα δουλειά σου είναι βασικά από πράγματα. Πολλοί από τα πράγματα που έχουν συμβαίνει στην Ισπανία είναι φόβο και οι οργανισμότητες σκέφτονται για τα πράγματα να συμβαίνουν. Λογίσεις πράγματα, δοκιμάσεις πράγματα, βλέπεις τι συμβαίνει και γνωρίζεις από αυτό. Και κάποιες φορές είναι μια ευαίσθηση που δεν έχεις έρθει τόσο πολύ, γιατί μπορείς να γνωρίζεις από αυτά τα πράγματα. Ευχαριστούμε. Και νομίζω ότι ακούγοντας και από την ομιλία και της ύψησης που είχαμε ως τώρα, τι είδους περιεχόμενοι και είδους άνθρωποι θα μπορούσαν να έχουν με ένα πρώτο λόγο σε αυτό. Ναι, όπως είπαμε. Όπως είπαμε, υπάρχει μεγάλο περιθώριο για συγγραφής νέους να δοκιμάσουν καινούργια πράγματα. Όσον αφορά τα e-books, βέβαια αυτό το πειραμασμός που είχε συζητήσει, έχει να κάνει κυρίως με τις βιβλιοθήκες καθαυτές. Το τι μπορεί να κάνει κάθε βιβλιοθήκη ώστε να προσευχήσει το κοινό και να φέρει καλό περιεχόμενο στα μέλη της. Ή και στα μέλη της κοινότητας. Το τι μπορούν να κάνουν οι συγγραφείς από τη δική τους πλευρά, μπορούν να πειραματιστούν με τις νέες φόρμες MEN, να επιπηδήσουν αυτό το μικρό τεχνολογικό φράγμα το οποίο υπάρχει και θα δοκιμάσουν να φέρουν πράγματα και τη δική τους δουλειά σε έναν νέο πιο τεχνολογικά έμειρο κοινό πιο εύκολα. Από την άλλη, και με αφορτή όλα τα αισιοδοξιαπή που έκανα από τους κοινούς στον καναπέ, να πω ότι τα e-books δεν είναι τόσο πολύ αποδιαφόρια πορεμίδια. Δεν είναι τόσο μια τεράστια νέα ευκαιρία για να προσευχήσουμε νέο κοινό και να αρχίσει να διαβάζει η γη. Από ό,τι δείχνει η εμπειρία, τα πράγματα δείχνουν τα τελείως έτσι. Εδώ και αρκετό καιρό ο ψυχογέος έχει χίλια βιβλία, τα βράζει χωρίς DRM στο e-shop. Το ποσοστό των βιβλίων, των e-books που πωλούνται στην Ελλάδα σε σχέση με τα hardware είναι απειρελάχιστα. Και είναι πάρα πολύ μικρότερο, βέβαια, και με το ποσοστό που λείται σε μεγαλύτερες ξανες αγορές. Οι σαφές μοιάζουν τα τελευταία δύο χρόνια να φτάνουν σε ένα πλατό, το ξέρεις πολύ καλά και το έχεις αναφέρει και το έχεις επισκεφθεί πολλές φορές. Ο λόγος που γίνεται αυτό είναι ότι τα e-books δεν είναι ένας βέλτιστος τρόπος κατ' ανάλωσης τέτοιου ψηφιακού τεφυλικού. Τα βιβλία, τα χάρτινα βιβλία, όπως λέω πάντα, είναι καταπληκτική τεχνολογία. Δηλαδή, όταν διαβάζεις τόσο μεγάλα κείμενα, ο καλύτερος τρόπος που μπορεί να γίνει, κατά τη γνώμη μου, είναι με ένα e-book, αλλά δεν είναι πολλές τάξεις μεγέθους καλύτερος τρόπος για το οποίο να διαβάζεις σε ένα χάρτινο βιβλίο. Κατά συνέπεια, νομίζω ότι είναι το μοντέλο που κοιμάζετε. Οι τεχνονομικά έπειροι αναγνώστες είχαν την ευκαιρία, τον τελευταίο καιρό, με λύσεις από τα iTunes μέχρι οι bookstores, σαν τα που συζητήθηκαν πριν, να του αγοράσουν βιβλία, να τα δοκιμάσουν, να διαβάζουν. Όλος ο κόσμος αγοράζεται τις συσκευές, συζήτησαμε πώς μπορεί να τις αγοράζει. Το πρώτο μήνυμα είναι ότι σ' αυτές τις συσκευές δεν διαβάζουν μόνο οι βιβλίες. Παίζουν και παιχνίδια, χαζεύουν στο ίντερνετ, χαζεύουν στα δίκτυα για να τις δικτύωσεις στο Google. Οπότε, πρέπει να βλέπουμε λίγο την πραγματικότητα λιγότερος, η οποία είναι μικρή επιφύλαξη. Δεν πρόκειται να λυθεί κανένα πρόβλημα μεταλληλούς. Και πρέπει να προσβλέπουμε σε νέες μορφές, πιο τεχνονομικά, πιο άρθρες, ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον να μπορέσω να φέρνω το ίδιο κοινό για να καταναλώνω αυτό το περιεχόμενο καλύτερα. Να κάνω κι εγώ ένα σχόλιο σε αυτό που λες, έτσι, μιας και αναπληθήκαμε. Την ουσία ένα ζήτημα και στην αγορά, μη με σκοτήσουμε, εντάξει, σε τετρικό παράδειγμα πολλές από το κουρίσιο, ότι ποτέ είναι ένα ζήτημα καθαρά ότι να έχουμε μόνο το περιεχόμενο, να έχουμε μόνο τις συσκευές. Δηλαδή όπου τα πράγματα προωθήθηκαν πολύ, στην ουσία ήταν ένας συνδυασμός παρακόντων. Ναι, θέλουμε περιεχόμενο, θέλουμε λιμπλία, θέλουμε φαρμογές, θέλουμε τις συσκευές, θέλουμε διάφορα πράγματα όπως σχέση με την τιμολόγηση, τον τρόπο διάθεσης, τις υπηρεσίες, τις καλύτερες και όλα αυτά. Αλλά όταν όλα μαζικά πώς θα πάνε, αυτό νομίζω δεν είναι διαφορετικό και για τις λιωθήκες. Ακριβώς, οι λιωθήκες περνούνται να προσεγγίσουν ως κάτι συμπληρωματικό με μια υπηρεσία, η οποία θα φέρει ίσως περισσότερο κόσμο στις λιωθήκες κανονιστές, αλλά απλά θα συμπληρώνει την κύρια ταστηριότητά τους, το οποίο είναι. Υπάρχει μια άποψη, η οποία λέει ότι το βιβλίο είναι σαν το κουτάλι. Περνώντας τα χρόνια και έχοντας τα χρονογικές εξελίξεις, το κουτάλι δεν εξελίχθηκε. Διαφωνώ καθόλου με τη συγκεκριμένη προσεγγίση, γιατί η λογοτεχνία υπάρχει στην εποχή του ομίλου. Το βιβλίο ως χάρτινο αντικείμενο, ως χάρτινο μέσο ανάγκωσης, υπάρχει από το 1526, κάπου χρόνια πριν. Θεωρώ, λοιπόν, ότι στην όλη η ροή, η λογοτεχνία είναι το μήνυμα. Το βιβλίο, το e-book, το iPad, το Papyrus υπρακαμινή είναι το μέσο. Ζει το χρόνο, θα εξελιχθεί. Η λογοτεχνία, το κείμενο, το υπουτισμένο οιμί, θα παραμείνει ως ζητούμενο των ανθρώπων προστέρψη και κανοπίηση και γνώση και οτιδήποτε. Το μέσο θα φανεί στην πορεία κατά πόσο το χαρτί είναι κουτάλι ή το χαρτί είναι μέσο συγκεκριμένης αποτύπωσης δυσδιάστατης και όχι ξεδειγμένη, όπως είδε, τα γαλλία των πέφτων. Υπάρχουν καμίσεις, κυρίες, των τοποθετήσεων υπέρ του λογοτεχνικού βιβλίου. Αυτό που ήθελα να πω, προσπαθώντας στον κύριο Μαχαλάκη, ακούσαμε, νομίζω, εδώ και αρκετή έμβαση στην τεχνική υποδομή. Και πρέπει να έχουμε και κάποιους ερωτήσεις από την Άηλη που λένε ότι κατά πόσο κάτι τέτοιοι θα ήταν όντως ασφαλές. Δηλαδή, αναφέρονται στα προβλήματα που είχε πρόσφατα η Αντόπη με τους σέρβερες και όλα αυτά, στη σχέση με το κλείδωμα. Και είναι ένα ζήτημα, επίσης, κατά πόσο η άλλη ερώτηση θα μπορούσε, ενώ η βουλή θήκη αποκτά περιεχόμενο, αυτό να το διατηρήσει και μακροπρόθεσμα, που όχι μόνο για τους λόγους του νταμισμού, αλλά η κατησκοπιά της αρχαιοθέτησης θα ήθελε, ας πούμε, να το διατηρεί. Και για το θέμα της προστασίας, νομίζω ότι τα πράγματα πια, σήμερα, είναι παγκόσμια ξεκαθαρισμένα. Υπάρχει ένα αποτυπτό σύστημα προστασίας βιβλίου, που είναι το σύστημα που διαθέτει η Αντόπη, το AdoptDRM. Έχουν εμφανιστεί δεξιά της δράσης, σε διάφορους χώρες, κάποια, έτσι πολύ πιο διαφορετικά μανούς συστήματα, δεν κατερροφηκαν, ενώ τελικά, αυτή τη στιγμή, τείνει να είναι το μοναδικό. Διότι, όταν συμφάνεται, οι εκδόντες, σε ποσοστό πολύ μεγάλο, παγκοσμίως, διαδέχονται τα διάδρα τους με AdoptDRM προστασία ή τα διαδέχονται, χωρίς καμία προστασία. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Σαφώς, η προστασία της Adopt είναι κάτι το οποίο σπάει. Αυτό το ξέρουμε όλοι. Δεν υπάρχει κάτι στον κόσμο που να μην σπάει. Το ζητούμενο είναι πόσο εύκολα θέλουμε να αφήσουμε ένα βιβλίο να κυκλοφορεί. Και την αριά του σκουτιού μας, όπως λέω, πάντα ξεκλειδώνται εύκολα από να κλέφτει, αλλά δεν αφήνουμε την πόρτα ξεκλείδωση, επειδή ανεχώς κάποιος μπορεί να την ξεκλειδώσει. Το σύστημα λοιπόν αυτό είναι ένα αποδεχτό σύστημα και το μόνο το οποίο μπορεί να εμπιστευθεί κανείς, έτσι, αποτρέπει την εύκολη διακίνηση του βιβλίου. Τώρα, από εκεί και πέρα με το δανεισμό του βιβλίου και τα συντροπητικά μοντέλα που σίγουρα κάποια στιγμή θα έρθουν και που είναι το κύριο θέμα της ηλτσής μας είναι και το μεγαλύτερο όπλο εναντίον της πειρατείας. Ένα βιβλίο το οποίο είτε δανείζεται είτε το παίρνει κανείς μέσα από ένα συντροπητικό μοντέλο είναι ο κύριος παράγοντας για μένα που θα αποτρέψει στον μέλλον την πειρατεία. Όταν κανείς με μια συντροπή έχει τέτοια πρόσβαση σε τραγούδια δεν υπάρχει κάποιος λόγος να ψάχνει να βρει και κανείς πειρατεία τραγούδια. Κάποια στιγμή, λοιπόν, κάτι αντίστοιχο είναι βέβαιο ότι θα γίνει στο χώρο του βιβλίου. Δεν ξέρω αν θα γίνει σε δυο χρόνια ή σε τρία ή σε πέντε. Αλλά βάζει και τόσο ένα συντροπητικό μοντέλο, ένα μοντέλο, ένα μοντέλο που συμπεριάζει πιο πολύ στη ψυχιακή τεχνολογία. Και γι' αυτό το λόγο θα έρθει και στο βιβλίο, έτσι και το βιβλίο θα είναι πιο προετοιμασμένο από την καλλιμουσκή, αυτή είναι η αρτσή μου. Έτσι και όλοι μας, και οι βιβλιοθήκες, αλλά και αγνείς και ηγκρότες πρέπει να σκεφτόμαστε και να δουλεύουμε προς αυτό το μοντέλο. Μοιάζει και αναπτύκαμε στο μοντέλο αυτό το Spotify για iBooks, δηλαδή τη συντροπή, είναι κατά κάποιο τρόπο ανταγωνιστικό με τις βιβλιοθήκες, γιατί νομίζω ότι οι βιβλιοθήκες θα θέλουν να μην το πω σε καμία περίπτωση στην αγορά ανταγωνιστικά. Όχι, καθόλου ανταγωνιστικό δεν είναι. Οι βιβλιοθήκες θα μπορούσαν να είναι οι ίδιες, οι μεγάλες βιβλιοθήκες, οι μικρότερες, να εφαρμόσουν ένα πιο μοντέλο συντροπητικής διάθεσης περιεχομένου στο κοινό τους, με μια μορφή μιλειάς, επίσης οτιδήποτε συνομής, πάντα σε συνελόιση με το ρετορικό χώρο, με όλους τους γραφείς, με όλους τους παράγοντες του βιβλίου. Το ανάποδο, ο καθόλου ανταγωνιστικό δεν είναι, είναι ίσως μια λύση που κανείς δεν θα ανταξιδάσει πραγματικά. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε κάποια ερώτηση ακόμα για τον κύριο Ψυχογειώ. Εδώ υπάρχει και το ζήτημα Google, όπως σε πολλά θέματα πάντα υπάρχει ένα ζήτημα Google, για τα διαδροσμά των βιβλίων τα οποία είναι παλιότερα, υπάρχουν εμπνευματικά δικαιώματα, αλλά δεν είναι απαραίτητα την πριν. Δεν είναι διαθέσιμα σε αυτή τη δικαιομορφία σε αυτή τη στιγμή. Κατά πόσο θα μπορούσαν οι Βιβλιοθήκες να συμβάνουν σε μια ψηφιοποιήσει, κατά πόσο θα ήταν ανοιχτία σε αυτό ή κάποια πληρωματικά δικαιομάτια. Ναι, τώρα εδώ η τεχνολογία έρχεται τόσο γρήγορα και οι καταναλυτές τη χρησιμοποίησαν σ' αυτόν τον βαθμό που οι νομοθέτες ήταν λίγο πίσω, δεν πρόλαβαν. Πάντα συμβαίνει αυτό, η κοινωνία έρχεται πιο γρήγορα από το νομικό πλαίσιο, το ίδιο συμβαίνει και στην Αμερική και το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα. Αυτό βλέπουμε και σήμερα, γιατί είναι απόρεια αυτό το πράγμα, δηλαδή εγώ ξέρω όσο όλοι μας ξέρουμε, ότι όταν μεγαλώνουμε, αν πάμε σε ένα βιβλίο και βάλουμε ένα κλάψι στον αγγλιο, το βάλουμε στη τσάντα μας και φύγουμε, αν μας πιάσουν θα κοιμωρηθούμε. Αλλά επειδή ήρθε τόσο γρήγορη τεχνολογία στη ζωή μας, που ξαφνικά νομίζουμε ότι μπορεί να καθόμαστε στο σπίτι μας στο λάπτοπ και να τσιμπάμε ένα βιβλίο από το ράθος κάποιου και δεν μας παίρνει κανείς καμπάρι, τότε σιγά σιγά αυτό έγινε τρόπος ζωής. Άρα λέμε, δεν τειράζει, αφού κάθομαι στο σπίτι μου και δεν με βλέπει κανείς, γιατί κανείς δεν είναι εδώ γύρω μου, ας κλέψω ένα βιβλίο. Και φτάσαμε και σε βαθμό να δικαιολογήσουμε τις πράξεις μας, λέγοντας, τώρα ας κατεβάσω αυτή την ταινία δωρεάν, τόση εκατομμύρια πήγε, πήρε ας πούμε ο ΚΟΤΑ διεθοποιός που έπαιξε, τώρα δειράζομαι να κατεβάσω εγώ την ταινία και να τη δω χωρίς να πληρώσω. Αυτό είναι θέμα παιδείας, άρα έρχεται σιγά σιγά το νομοθετικό πλαίσιο και συνηθίζουμε όλη τη νέα τεχνολογία της ζωής μας και καταλαβαίνουμε ότι όταν καθόμαστε στο σπίτι μας και θέλουμε να έχουμε πρόσβαση σε κάποιες υπηρεσίες, πρέπει να τις πληρώσουμε. Τώρα έρχεται και η Google και λέει, αγαπητοί εκδότες, πήρτε τα έξι ευρώπες πρώτα, ήρθατε στην Αμερική, είχε μια δικαστική ήλια μάγκια και το καιρό, και λέει αυτά τα εβιβλία αυτά δεν είναι πια στα εβιβλιοκολλεία, όμως πάντως δεν είναι στις αποθήκες σας, εγώ θα τα ψηφιοποιήσω και θα τα διαθέσω. Δεν έχει πολύ μεγάλη σημασία νομίζω τι θα πούν οι εκδότες ή τι θα πει η Google, η σημασία έχει τι θα πει ο δικαστής. Η άδρυση των εκδοτών είναι ότι αυτοί που είχατε πληρωματικά δικαιώματα και τους καταχειρώνει ο νόμος, θα πρέπει να έχουν τον τελευταίο λόγο για το αν τελικά αυτά τα εβιβλία πρέπει να τα πάρουν η Google και να πει τα διαθέτω, ή πρέπει πρώτα να ορθήσουν στους εκδότες. Κατά τη γνώμη μου πρέπει να ορθήσει στους εκδότες, γιατί όταν η Google έχει να κάνει κάτι τέτοιο, μου θυμίζει λίγο τον έφηβο που κάθεται και αυτός στον κομπιούντερ και λέει πολλά λεφτά τείνει αυτός ο κομπίος, ας κατεβάσουμε την νέα δωρεντός. Ναι, και ακόμα και να πω το εξωτερικό, μπορεί να καταλαβαίνει ότι είναι τόσο πολύ στον κομπιούντερ για την Google, είναι στο ότι είναι μια βιωθήκη, και σε εγώ με τελώς πάντως, την πνευματική διοκτησία. Ναι, ξαναγεννάω λοιπόν και λέω ότι η πνευματική διοκτησία σε κάθε χώρα κινείται βάση ενός νομοθετικού πλαισίου. Αυτό θα πρέπει να τη ρίξει σε κάθε περίπτωση. Αυτή είναι η απόψη μας, ότι θα πρέπει ο κάθε φορέας που κινείται γύρω από το εβιβλίο να καταθέτει τις απόψεις του, όταν ένας νέος νόμος τίθεται σε διαβούλευση και να καταλήγουμε στο τι θα πρέπει να συμπεί από εδώ και πέρα. Άρα και οι βιβλιοθήκες κάπως έτσι θα πρέπει να κινηθούν, θα πρέπει να περιμένουν και αυτές ένα νέο νομοθετικό πλαισίου πιθανόν, που θα ορίσει πώς αντιμούνται τα βιβλία. Άρα εγώ θα έλεγα ότι κάθε φορά θα πρέπει να βλέπουμε τηλεονομοθέτηση και αυτό να ακολουθούμε. Στο πολύ λίγο χρόνο που μας μένει θα ήθελα παρόλο που ξέρω ότι έχουν τεθεί πολλά ζητήματα και διαβάτηση και είναι και ενέστο ζήτημα, μια τελική σύντομη τοποθέτηση από τον καθένα σας, προσπαθώντας να πιέσουν στον εντόπιο πολλά πράγματα και να δώσετε ένα στίγμα της θέσης σας, ξεκινώντας από τον ΒΑΓΟΚΝΟ και συνεχίζοντας. Μπορώ να σκοταλίσω το ένα νουλειο τώρα για να πω για το τελευταίο θέμα που λειτουργεί. Πρώτον, πρέπει να προσεγγίσουμε διακολλητικά τη θέμα της πειραντίας στα ψηφιακά πράγματα. Δεν είναι το ίδιο με το να βλέπουμε ένα ψηφιακό αρχείο, δεν είναι το ίδιο με το να βλέπουμε ένα βιβλίο από ένα ράπτι. Το ψηφιακό αρχείο δεν το στερούν όχι ο κανέναν, είναι κάτι που αντιγράφεται άπειρες φορές, οπότε με εκτείνει κάποιου άλλου αυτό που έχει συμφέρον με την διάσταση της ψηφιακού θέματος, να δώσει στον κατανολωτή καλές και μεγαλτικές επιλογές για να τον πληρώσει. Το δεύτερο είναι το να κλειδώνουμε διάλεγμα πίσω σε ένα ψηφιακό αρχείο. Δεν είναι το ίδιο, είναι το ίδιο με το να κλειδώνεις το σπίτι σου, να μην το στοκλέψουν, στην περίπτωση που όλοι στη γειτονιά έχουν κλείδει. Αυτή είναι η αναγνωσία. Οπότε είναι τελώς το 2013 αναπτυλεσματικό. Πέρα απ' όλα τάτους, το στίγμα που ήθελα να μην είναι, που το γράφουμε και του συγκεφαρεταυτόχανα, και του αναγνώστη Τολιμπούξ, αυτό που θα ήθελα να δώσω στις δανειστικές βιβλιοθήκες, είναι αυτό που είπε ο κ. Μίκαης, να δοκιμάσουμε πράγματα, να δούμε πράγματα στις βιβλιοθήκες των δήμορων μας ή για τις μεγαλύτερες και να πάμε ως αφερμόστοις και να δοκιμάσουμε. Και εμείς έχουμε κάνει μια λίγο ωραία συγγραφή, να βρούμε έναν καινούργιο τρόπο να έχουμε πρόσβαση κοινό μέσω αυτού του νέα μου μέσους. Και έχουμε όλη τη διάθεση να βοηθήσουμε στον κοινό κατέφερση με όποιον τρόπο μπορούμε. Θα σας πατήσω τα πρώτα δευτερόδοκα για τους πραγματικούς μάτους που συζητήθηκαν πριν από τον Νίκο. Πρώτα απ' όλα έχουμε αναφέρει και σε δύο διαφορετικά θέματα. Έχουμε ένα κομμάτι των ορφανών έργων, το οποίο πρόσφατα, πριν περίπου ένα μήνα, έχει τη μεταφορά, η ενσωμάτωση της ευρωπαϊκής οδηγίας στον ελληνικό θεσμικό πλαίσιο. Δεν είναι δικηγόρος, δεν είναι από σελτονέζι, δεν τις καταλαβαίνει ο κόσμος, ένα πράγμα που καταλαβαίνω, είναι ότι το θεσμικό πλαίσιο θέτει συγκεκριμένες και ξεκάθαρες προϋποθέσεις βάσης των οποίων μια εταιρεία, ένας χωρέας, ένας ιδιώτης, ακόμα ακόμα προσκαλεί οι βιβλιοθήκες των οργανισμούς να ψηθειοποιήσουν και να εκμεταλλευτούν ένα έργο, το οποίο νομίζω, όταν φτιάχνει αυτό το πράγμα στις μηχαίρες με τη συμμετοχή των πραγματομένων, αυτό πληγώσια είναι κατα νου. Πράγματα τα οποία ενδεχομένως είναι ξεχασμένα, είναι μέσα σε ένα συρτάρι, είναι μέσα σε ένα μουσείο, είναι σε μια βιβλιοθήκη σπονισμένο, ξεχασμένο, να ενσωματωθεί και να εκμεταλλευτεί τη συγκεκριμένότητα μας και να εκμεταλλευτεί από τους μελετητές του σήμερα. Αυτό είναι για το δεύτερο. Νομίζω υπόδειγη και ήδη, και τώρα έχω να σας πω σε λίγο, είναι πολύ σημαντικό να δούμε την πειρατία, βάση και να ακολουθήσουμε το μοντέλο του, το follow the money, να ακολουθήσουμε τη ροή του χρήματος. Όταν ακολουθήσουμε τη ροή του χρήματος, θα βρούμε ακριβώς και στη ρετήση της πειρατίας. Και επίσης να είμαστε και ειλικρινείς, το αν κατεβάσουμε εγώ και εσύ μία ταινία ή ένα τραγούδι, ένα βιβλίο, είναι κακό, παραβιάζει το δημιουργικό πλαίσιο, αλλά δεν είναι το βασικό πρόβλημα. Γιατί εγώ και σας σταματήσουμε να το κάνουμε, αν υπάρχει το μοντέλο επιχειρηματικό που μας κόβει την όλεξη. Το βασικό είναι να σταματήσει η μαζική πειρατία, τα websites τα οποία δίνουν τη δυνατότητα σε βιβλία, σε ταινία, σε μουσική, να κατεβηματικά, τα οποία βγάζουν φλήματα στην πλάτη των δημιουργών. Το τρίτο, το οποίο ήθελα να... Να μας τη σβητούμε, γιατί τέλειο. Να επισημάνω, αυτό και λέμε. Επισημάνω ότι τα δικαστήρα της Αμερικής κατέληξε πλέον και μόνη την πρώτη απόφαση, όσον αφορά τα ελευθανά έργα, που είπε ότι αφού ένα είναι ελευθανό και υπάρχει κάποιος που καταλευτεί να το να δείξει, είτε αυτό είναι Google, είτε αυτό είναι μια βιβλιοθήκη, καλώς το πράττει. Και το τελευταίο, λοιπόν, στο διατάχτημα, νομίζω ότι για να γυρίσουμε, γιατί είμαστε εδώ σήμερα, νομίζω οι βιβλιοθήκες έχουν ένα πολύ ξεχωριστό, διακρυπτό και σημαντικό ρόλο να φέξουν. Οι βιβλιοθοικονομικοί βιβλιοθήκες κατέχουν το βιβλίο, το καναγνώστη και τις ανάγκες του καέλληλου ποιονδήποτε άλλων και νομίζω με χρήση ψηφιακών τεχνολογιών και διαδικτύου μπορούμε να δημιουργήσουμε μια νέα εποχή ανταλλαγισμός και πληροφορίας. Ευχαριστώ. Ευχαριστώ και εγώ, τον Γιώργο Κωτσάκ, από την Google. Πρέπει να πάμε πολύ σύντομη, γιατί ο χρόνος μας, βασικά, έχει τελειώσει. Φανόλου, που ξέρω ότι είναι πολλά τα θέματα. Θα δηλήσω όσο γρήγορα να μιλήσω σε φανόλου μας. Λοιπόν, θα εστιάσω τη γραμματικά στο ρόλο της σύγχρονης δημόσιας βιβλιοθήκης στη νέα ψηφιακή εποχή. Κατ' αρχήν, αυτή τη στιγμή, οι βιβλιοθήκες επιτουργούν ως μουσείο, ως μουσία του βιβλίου. Ο νέος ρόλος τους καλεί, στη ψηφιακή εποχή, να εκπαιδεύσουν τον κόσμο στη κρίση των συσκευών. Να έχουν συσκευές, να κάνουν σεμινάρι, είτε διαζώσεις, είτε βιντεομαθήματα δηλαδή. Ένα, δύο, Θοδωρής και ο Διονύσης, ξέρουν το βασικό χρυσό κανόνα του ίντερνετ. Το περιεχόμενο είναι ο βασιλιάς. Οι βιβλιοθήκες μπορούν να έχουν το περιεχόμενο, να διαθέσουν σε όλες τις συμμορφές νόμιμα, δίκαια, ισότιμα, προσόφελος, κατ' αρχή των αναγνωστών, χωρίς όμως να ρίχνουν όλα τα υπόλοιπα μέρη της παραγωγής αυτούς του βιβλίου. Μπορούν να θέλουν να αποθεί τους λετοθεσμικών τους ρόλους, μπορούν να θέλουν να αποθεί τους συγγραφείς με τους αναγνώστες. Τι εννοώ, μια εκδήλωση μιας σημαντικής δημόσιας ιδιωθήκης μέσω διαδικτύου, μπορεί να προσθεκίσει μια εκδήλωση ενώ με προσκεκριμένο συγγραφείς, θεματική ή οτιδήποτε. Μπορεί να προσθεκίσει χιλιάδες αναγνώστες, φίλους, βιβλιοφίλους από όλη την Ελλάδα και από όλο τον κόσμο. Και τελευταίο, έχουμε αυτή τη στιγμή μια τάση και η Google και το Amazon και το Lulu ψηφιακής αυτοέκδοσης. Συγγραφείς βρίσκουν τον δρόμο προς τους αναγνώστες μέσω του διαδικτύου. Μπορούν οι υπόδειξιακές πληροθήκες δημόσιας να λειτουργήσουν έχοντας τους αναγνώστες, να λειτουργήσουν ως μια πλατφόρμα αυτοέκδοσης και ροσηγραφής. Εγώ κλίνοντας, θα ήθελα απλώς να δώσω για συμβουλή σε όλους ότι την τεχνολογία πρέπει ο καθένας μας να τη χρησιμοποιεί. Να μην τη φοβάτε, το ψηφιακό βιβλίο όπως όλα τα πράγματα θα έρθει στον κόσμο. Και οι ψηφιακές πληροθήκες λοιπόν όπως και τα βιβλιοπολία και οι εκδόντες πρέπει να σκέφτονται προς αυτήν την κάθε αυτοίσθηση. Πώς θα τη χρησιμοποιήσουν, ούτως ώστε να μπορέσουν να προσφέρουν καλύτερες υπηρεσίες στους αναγνώστες. Τίποτα πράγμα. Ευχαριστώ πολύ. Θα σας ευχαριστώ και εγώ ότι όλοι οι παράγοντες είναι βιβλιοθήκες, είπα πριν ότι πρέπει να σκέφτονται ότι είναι το Ikea πια. Και όλοι ψάχνουν να είναι το Ikea της γειτονιάς και δεν το βρίσκουν να σκέφτουν αυτό το ρόλο οι βιβλιοθήκες. Η τεχνολογία έρχεται να τους δώσει πάρα πολλά εφόδια για να πάνε το έργο τους έναν καινό παραπάνω. Εγώ θα σας ευχαριστήσω λέγοντας μόνο ότι σιγρασματικά από πολλές πλευρές και από πολλές αφετηρίες οι ομιλητές μας είναι βιβλιοθήκες σημότητά τους για να μπουν τα e-books μες στις βιβλιοθήκες. Και από εκεί πέρα νομίζω ότι η χρυσή οδός είναι ίσως η οδός του να ξεκινήσουμε αφενός και η οδός του πειραματισμού. Σας ευχαριστώ πολύ. |
