| : Υπόσχευση του κ. Βαζιώτη Υπόσχευση του κ. Βαζιώτη Υπόσχευση του κ. Βαζιώτη Υπόσχευση του κ. Βαζιώτη Υπόσχευση του κ. Βαζιώτη Υπόσχευση του κ. Βαζιώτη Υπόσχευση του κ. Βαζιώτη Υπόσχευση του κ. Βαζιώτη Υπόσχευση του κ. Βαζιώτη Υπόσχευση του κ. Βαζιώτη Υπόσχευση του κ. Βαζιώτη Υπόσχευση του κ. Βαζιώτη Υπόσχευση του κ. Βαζιώτη Υπόσχευση του κ. Βαζιώτη Υπόσχευση του κ. Βαζιώτη Υπόσχευση του κ. Βαζιώτη Υπόσχευση του κ. Βα Υπόσχευuring Υπόσχευuring Υπόσχευuring Υπόσχευuring Υπόσχευuring Υπόσχευuring Ήμουνα προσχεδημένος ομιλητής στο Συντεραιωτή της Αμερικανικής Γεωθυσικής Ένωσης, το ΣΑΜΑΤΙΣΚΟ. Το 2017 είμαι εκλεγμένος ηλέκτωρας στο Γεωποληγό Πανεπιστημίου Αθηνών. Δυστυχώς ακόμα μη διορισμένος, αλλά ελπίζω σύντομα να μπορέσω να διοριστώ. Το 2008 βράθηκα από την Ακαδημία Αθηνών για μια ερευνητική προσπάθεια, η οποία ήταν απόρεια μιας συνεργασίας με το Πανεπιστήμιο Κάλτικ του Λοσάντζελες. Θα σας παρουσιάσω μερικές από τις συνεργασίες που έχω. Μία είναι με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Αλλονίκης, με το Εθνικό Μετσόβιμο Πολιτεχνείο, με το ΤΕΙ Χαλκίδας, με το Πανεπιστήμιο του Τενεσί, με το Jet Propulsion Laboratory και την NASA, με το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης, όπου είναι μια πολύ δυναμική συνεργασία αυτή τη στιγμή και κυρίως εστιάζει στον μετεωρήτη ΤΙΣΙΝΤ, αλλά και σε κάποιους άλλους μετεωρήτες που θα δείτε σε συνέχεια. Εξαιρετικά σημαντική συνεργασία είναι με το ΚΑΛΤΕΚ, το California Institute of Technology, με τον κ. Ασίμοφ και τον κ. Τόλπερ, με το Παραστήμιο της Βιέννης, Περούτζια, Μποτσμάνα, ένας ο Ναλτοκουπά Γινδιβέστητη, Μούνστερ και Ζυρίχη. Συνήθως θα δείχνω αυτά για να δείτε ότι υπάρχει σίγουρα ένα πεδίο το οποίο είναι καλό να σέλεγεις επιστημόνας για να μπορείς πραγματικά να είναι αποδεχτός στην κοινότητα, να μην κολλάει μόνο ψηστικά συνεργασίες εντός των συνόρων, αλλά να βγει και εκτός των τυχών. Υπάρχουν πολύ καλοί επιστημόνες, Έλληνες. Το πρόβλημα είναι ότι συνεργαζόμαστε, αλλά πολλές φορές έχουμε μεταξύ μας. Θα θέλαμε να το ξεπεράσουμε ως Έλληνες. Λοιπόν, ας ξεκινήσουμε λοιπόν. Έχω μια περίεργη σχέση με αυτόν τον κύριο, τον Jack Smith, ο οποίος είναι ο τελευταίος άνθρωπος που πάτησε το πόντο του στη Σελήνη και ταυτόχρονα ο μόνος γεωλόγος που βρέθηκε εκεί. Θα δούμε αυτόν τον κύριο, τον Jack Smith. Είναι ο μόνος άνθρωπος που πάτησε το πόντο του στη Σελήνη ως γεωλόγος. Γιατί με συνδέει μια σχέση μαζί του. Με συνδέει επειδή ο μέντορας του, αυτός ο οποίος τον καθοδηγούσε από το backup της NASA, είναι ο δικός μου μέντορας τώρα. Εδώ μπορείτε να δείτε ουσιαστικά το πώς προσπαθεί να συλλέξει δείγματα, επειδή ακριβώς η βαρύτητα στο περιβάλλον της Σελήνης είναι πάρα πολύ μικρή, ουσιαστικά το 1.8 της αντίστοιχης βαρύτητας στη Γη, με δυσκολία μπορεί να περπατήσει και να σταθεί στα πόδια του. Επίσης βλέπετε ακριβώς αυτή εδώ πέρα τη σκόνη, έτσι είναι ακριβώς το έδαφος σχεδόν ολόκληρης της Σελήνης. Είναι αυτό που λέμε regolith, δηλαδή ένα πέτρωμα το οποίο έχει πρακτικά καταστραφεί, έχει διαλυθεί, έχει αποσαθρωθεί αν θέλετε, είναι τελείως σαθρό, περισσότερο σκόνες παρά ένα συνεκτικό πέτρωμα όπως βλέπουμε ας πούμε σε ένα βουνό που είναι μια συμπαγής πέτρα. Εκεί δεν ισχύει, εκεί είναι περισσότερο εδάφη, δηλαδή πολύ πολύ χαλαρά οι ζήματα. Λοιπόν, ο κύριος εκεί ήταν καθοδηγόμενος από το Larry Taylor, ο κύριος αυτός πάλι είναι καθοδηγόμενος από το Larry Taylor, ένας άνθρωπος εξαιρετικός και ως επιστήμονας και ως άνθρωπος βέβαια. Φανταστείτε ότι είναι 76-77 ετών και συνεχίζει η επιστήμη να την ακολουθεί καθημερινά μέχρι, βέβαια, να φύγει από αυτόν τον κόσμο, όπως λέει ο κύριος. Το θεωρεί η επιστήμη ως lifestyle. Θα την ελευθερώνω για εγώ. Πιστεύω ότι αν κάποιος θέλει πραγματικά να ακολουθήσει έναν επιστυμονικό κλάδο, θα βρει και σίγουρα να αγαπάει πραγματικά αυτό που κάνει. Σαν δίσκες ομιλήσεις, οι οποίες δίνω σε κάποια σελίκτυα ή γυμνάσια, σε δευτεροβάθμια εκπαίδευση, πιστεύω ότι είναι το πιο σημαντικό να υποθεί προς τη νέα γενιά μας, τα νέα παιδιά, ότι να ακολουθήσεις αυτό, το αγαπάς. Είτε βέβαια στον επιστυμονικό χώρο, είτε όχι. Είναι πολύ βασικό. Λοιπόν, η παρουσίαση. Θα ξεκινήσω με την κατηγοριοποίηση των μετεωρητών Για να μπορέσει να δημιουργηθεί ένας μετεωρήτης θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα μεγάλο κοσμικό γεγονός. Και αυτό το κοσμικό γεγονός είναι η πτώση ενός αστεροειδούς, για παράδειγμα, στην επιφάνεια ενός πλανήτη, όπως είναι ο πλανήτης Άρης. Οπότε θα δημιουργηθεί ένας κρατήρας. Θα δούμε πώς δημιουργούνται, λοιπόν, οι κρατήρες. Όταν οι μετεωρήτες φύγουνε, αυτά τα πετρώματα, φύγουνε από τον Άρη, για παράδειγμα, και φτάσουν στη Γη, υπάρχουν κάποιοι μηχανισμοί συγκεκριμένοι, όπου μας δίνει τη δυνατότητα να έχουμε μεγαλύτερες πιθανότητες, μάλλον, συγκέντρωσης σε συγκεκριμένες θέσεις στη Γη, μέσω κάποιων μηχανισμών που θα αναλύσουμε στη συνέχεια. Και θα κλείσουμε με τον σημαντικότερο σύγχρονο μετεωρήτη, τον DSINT. Είναι ο σημαντικότερος σύγχρονος μετεωρήτης στα τελευταία 60 χρόνια με προέλευση στον πλανήτη Άρη. Λοιπόν, θα ξεκινήσουμε από τις κατηγορίες των μετεωρητών. Εδώ έχουμε δύο ομάδες, η μία είναι αυτή που λέμε χονδρίτες, η δεύτερη είναι τα υπόλοιπα πετρώματα. Στους χονδρίτες βλέπουμε αυτό που λέμε μη διαφοροποιημένο σώμα, το οποίο δεν έχει ξεχωριστούς ορίζοντες, δεν έχουμε δηλαδή διαφορετικά στρώματα. Εάν μπορούμε να το παρομοιάσουμε, το παρομοιάσαμε με ένα καρπόζι, όπου τα κουκούτσια είναι στα τοπέρτα κοκκινά στίγματα, ενώ η κύρια μάζα, όλη αυτή εδώ πέρα η κόκκινη ψύχα, βλέπουμε ότι δεν έχουμε συγκεκριμένους ορίζοντες που να διακρίνονται μέσα σε αυτό το καρπόζι. Κάπως έτσι σημαίνει και τους μετεωρήτες χονδρίτες. Είναι λοιπόν μη διαφοροποιημένα σώματα. Εάν πάμε στα διαφοροποιημένα σώματα, θα είναι σαν να έχουμε ένα καρπόζι, εδώ έχουμε την ψύχα του, κόκκινη στο κέντρο, και γύρω γύρω αυτό το φλείο, το στερεό φλείο του καρποζιού, με σαφή διακριτή περιοχή μεταξύ του ενός στρώματος και του άλλου. Αντίστοις θα συμβαίνει με τους μετεωρήτες, οι οποίοι είναι διαφοροποιημένοι. Εάν είχαμε κουκούτσια σε αυτό το καρπούζι και ήταν διαφοροποιημένο λοιπόν αυτό το σώμα, θα έπρεπε να ήταν κάπως έτσι. Θα έπρεπε δηλαδή να είχαμε πάλι ένα διακριτό στρώμα μέσα σε αυτό το καρπούζι. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και στους μετεωρήτες τους διαφοροποιημένους. Έχουμε δηλαδή διακριτά στρώματα. Λοιπόν, πάμε λίγο καλύτερα. Είπαμε η μία διάκριση, εδώ είναι οι χοντρίτες και οι άλλοι τα διαφοροποιημένα σώματα. Αυτά τα σώματα ουσιαστικά ξεκινάνε και δημιουργούνται πέρα από περίπου 4,5-4,6 δισεκατομμύρια χρόνια με την ουσιαστικά έναξη δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος. Αν λοιπόν έχουμε το αυτό που λέμε πρωταρχικό πλανητοειδές, ένα σώμα όπως βλέπετε εδώ όπου δεν μπορούμε να διάκρινουμε συγκεκριμένους στρώματα. Αυτό όταν φτάσει ένα κομμάτι από αυτό το σώμα, όταν φτάσει στη γη θα το θεριστούμε ότι είναι χοντρίτης μετεωρήτης. Από ένα διαφοροποιημένο πλανητοειδές έχουμε συγκεκριμένους ορίζοντες όπου στο κέντρο υπάρχει ο πυρήνας. Ο πυρήνας είναι μια περιοχή που έχει πολύ μεγάλο ηλικικό βάρος, είναι πολύ παρκιά. Πράγμα που σημαίνει ότι οι μετεωρήτες που προέρχονται από εκείνη την περιοχή θα κατατάσσονται στην κατηγορία των σύνδρων μετεωρητών. Αν πάμε λίγο πιο έξω, δηλαδή σε στιβάδες ουσιαστικά αυτού του πλανητοειδούς όπου είναι σε μικρότερο βάθος, θα έχουν και μικρότερο ηλικικό βάρος. Άρα τα πετρώματα που θα προέρχονται από εκεί θα είναι και πιο λαβριά. Από το μανδία, λοιπόν, ή από το φλειό που είναι η εξότατη στη βάρα μία ενός τέτοιου διαφοροποιημένου σώματος θα προέρχονται μετεωρήτες που θα ονομάζονται λιθομετεωρήτες. Αυτή εδώ η διάκριση, λιθομετεωρήτες, ακολουθεί τους μετεωρήτες με προέλευση του πλανήτη Άρη. Επειδή ο πλανήτης Άρης είναι ένα ουράνιο σώμα όπως είναι και η Γη, έχει αντίστοιχα διαφοροποιημένα στρώματα, εξωτερικά έχει ένα φλειό, πιο μέσα έχει ένα μανδία. Μετεωρήτες, λοιπόν, που προέρχονται στον πλανήτη Άρη θα έχουν τέτοια χαρακτηριστικά. Οι χορδίτες είναι η πιο συνήθιση ομάδα μετεωρητών. Ουσιαστικά αποτελούν το 85% περίπου των μετεωρητών που βρίσκουμε στη Γη. Είναι μετεωρήτες οι οποίοι έχουν μια ηλικία περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια και χρονολογούν το ηλιακό μας σύστημα. Εάν αναλύσουμε, αν κάνουμε σκόνη αυτό το πέτρωμα και το αναλύσουμε στο εργαστήριό μας, θα δούμε ότι έχει μια σύσταση περίπου σαν του ήλιο. Ένα παράδειγμα χορδίτη-μετεωρήτη είναι ο μετεωρήτης ούζινα, ο οποίος αποτελείται από χόρδρους, εξού και το χορδίτης. Ο χορδίτης είναι ο μετεωρήτης λοιπόν που έχει χόρδρους. Οι χόρδροι αυτοί, βλέπετε ένα, δύο, τρεις εδώ, επιπλέον μέσα σε μια κύρια μάζα η οποία είναι λεπτόκοκη. Άρα λοιπόν έχουμε μια δομή χορδίτη, όπου κατεξοχήν περιγράφεται ως μεγάλους χόρδους, οι οποίοι επιπλέον μέσα σε μια κύρια μάζα αρκετά λεπτόκοκη. Ένα παράδειγμα τώρα από τους διαθωροποιημένους μετεωρήτες, όπου εδώ κυρίως θα εστιάσουμε σήμερα. Ένα παράδειγμα λοιπόν είναι ο Campo Del Cielo. Είναι ένας μετεωρήτης, σύτρο μετεωρήτης, είναι εξαιρετικά βαρύς, συγκυρίζει αρκετούς τόνους το συγκεκριμένο δείγμα. Και προέρχεται, όπως είπαμε πριν, από το κέντρο, από τον πυρήνα αν θέλετε, ενός διαφοροποιημένου σώματος, από ένα αστεροειδή. Ένας αστεροειδής σωστικά αποτελεί ένα πλανητοειδές, που απλά δεν εξελίχθηκε, όπως η Γη, σε αυτό που βλέπουμε σήμερα. Ή μπορεί να έχουμε μία παλιά, μία πρωταρχική, αντίστοιχη Γη, όπου συγκρούστηκε με κάποια άλλη, και έτσι οι πολύματα αυτής είναι αστεροειδής. Ένα μόνο παράδειγμα από έναν σύνδρομο μετεωρήτη. Ένα αντίστοιχο δείγμα θα δούμε, θα δείτε στα χέρια σας, φτιάξτε τα χέρια σας μετά, έχουμε εδώ στη συλλογή ένα πολύ ωραίο δείγμα, που δείχνει ότι προέρχεται και αυτό από έναν αντίστοιχο πυρήνα, όπως είναι ο πυρήνας της Γης. Έχει αρκετές αυτές τις στενίες, βλέπετε εδώ, οι οποίες τέμνονται, ζουργώντας ένα πλέγμα, ουσιαστικά, μία δομή ενός πλέγματος. Είναι πολύ πνούσιο σε σίδρυο νικέλιο αυτό το συγκεκριμένο πέτρωμα. Το θέμα είναι ότι καθώς ψήφονταν, ήταν αστικά ένα, φανταστείτε, ένα καυτό υγρό, το οποίο αρχίσε σιγά σιγά να ψήχεται, να παίρνει θερμοκρασία, καθώς ψήχεται να κρυσταλώνεται, έχοντας μία συγκεκριμένη χημική σύσταση. Ήταν πλούσος σε σίδρυο και νικέλιο. Όταν κρυσταλώθηκε, λοιπόν, κάποιοι κόκκιοι από αυτούς, ήταν στο εσωτερικό τους τόσο πλούσοι σε νικέλιο, που δεν μπορούσαν πλέον να τους διατηρήσουν. Ήταν, για παράδειγμα, πως η γυναίκα κι ο φορεί, έχει το παιδί μέσα της, κάποια στιγμή, στους εννέα μήνες, θα μπαίνει να το βγάλει. Λοιπόν, θα τελειώσει και με τα πεντρώματα ή τα ρικτά, μάλλον. Αν έχει πολύ νικέλιο μέσα του, ένα συγκεκριμένο ρικτό, θα πρέπει να το απομίξει, να το βγάλει τέσσερα απομίξεις που μπορούν να έχουμε, ουσιαστικά, στην επιφάνεια ενός της πεντρώματος. Δηλαδή, να έχει σίδρυο, νικέλιο, και κάποια στιγμή, λόγω συγκεκριμένων φυσικοχημικών συνθηκών, να πρέπει το ρικτό αυτό να βγάλει από μέσα του κάποιο άλλο. Ουσιαστικά, θα το βγάλει από την κορφή ταινιών. Ένα τέτοιο, λοιπόν, πέτρωμα προέρχεται από ένα αντίστοιχο πυρήνα ενός διαφοροποιημένου σώματος. Ένα ακόμα παράδειγμα είναι αυτός εδώ, ο μετεωρύτης, ο μετεωρύτης Αχουμάντα. Ανοίξει την κατηγορία των μετεωρητών, των παλασιτών. Ο παλασίτης, ουσιαστικά, είναι ένα πέτρωμα το οποίο προέρχεται από το όριο πυρήνα Μανδία. Είπαμε πριν ότι ο πυρήνας είναι μια κεντρική περιοχή και περιβάλλεται από μία άλλη στη Βάδα, την οποία ονομάζεται Μανδίας. Ο πυρήνας είναι μια περιοχή, η οποία πλούσει σε σύνδριο, νικέλιο, βαριά, με πολύ μεγάλο ελληνικό βάρος. Ο Μανδίας έχει μικρότερο ελληνικό βάρος και έχει πιο πολύ πυρίτιο και αργύλιο. Λοιπόν, ένα ορεικτό, όπως λέει το Λιβίνης, το βασικό είναι ότι ένα τρίο ορεικτό επιπλέει μέσα σε μία πισίνα μετάλλου. Έχουμε λοιπόν μία πισίνα και αυτό το πράσινο ορεικτό το οποίο κολυμπάει στο ιστορικό του. Αυτό δείχνει ότι είμαστε στο όριο περίπου ενός πυρήνα με ένα Μανδία. Ο πυρήνας όπου το μέταλλο προέρχεται από το πυρήνα και ο Μανδίας δίνει αυτό το πράσινο ορεικτό από τον Λιβίνη. Αυτά λοιπόν είναι ακριβώς στην επαθή. Κρυσταλώνονται και με δίνουν εδώ η μετεωρήτη. Λίγο από το όριο. Εάν πάμε πιο ψηλά σ' αυτές τις τυβάδες και φτάσουμε σιωστικά στην επιφάνεια, το ονομάζουμε φλειό, μπορούμε να πάρουμε ένα πέτρο μας σαν αυτό. Αυτός ο μετεωρήτης το ονομάζουμε Black Beauty. Έπεσε στην βορειοδυτική Αφρική, εξού και το Νόρκμεστ Αφρικά, είναι η WA, 7034 είναι το ονομά του. Είναι ένας μετεωρήτης όπου αρχικά χρονολογήθηκε με ηλικία 2,1 δισεκατοβύρια χρόνια. Πρόσφατα δημοσίευση, πριν από περίπου δύο εβδομάδες στο επιστημονικό περητικό Science, χρονολόγησε το τέριτο. Υπάρχει ένας άλλος μετεωρήτης, με βάση συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, αποδείχθηκε ότι είναι ζευγάρι με τον προηγούμενο, τη μαύρη καλωνία που σας είπα. Χρονολογήθηκε 4,4 δύση χρόνια και είναι ο παλαιότερος μετεωρήτης με προέλευση του πλανήτη Άρη. Και αυτός προέρχεται από τον φλοιό του αντίστοιχου πλανήτη, ο Άρη. Είπαμε ότι για να μπορέσουμε να έχουμε μετεωρήτες τώρα στα χέρια μας θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα κοσμικό γεγονός στην επιφάνεια του πλανήτη Άρη, δηλαδή να πέσει ένας θηστεροειδής στην επιφάνεια του πλανήτη Αθού, να δημιουργήσει ένα πολύ μεγάλο συγκλουσιακό γεγονός, να δημιουργήσει ένα μεγάλο κρατήρα και τεμάχια από αυτό το κρατήρα ουσιαστικά να εκτοξεθούν προς τα πίσω με πολύ μεγάλη ταχύτητα, κάποια από αυτά να διαφύγουν τις έξεις του πλανήτη Άρη, να τα ταξιδέσουν στο διάστημα και μερικά από αυτά αν τύχη και βελθούν στην τροχιά της γης να πέσουν ψευστικά στη γη για να τα δούμε όμως ως μετεωρήτες. Το θέμα είναι τα στάρια τα οποία υπάρχουν για τη δημιουργία των κρατήρων. Ξεκινάνε αρχικά με την πρόσκουση του αστεροειδούς. Συνεχεία καθώς διαδίδονται το ωστικό κύμα προς το εσωτερικό του, υπάρχει μια περιοχή, εδώ είναι σκιαγραφημένη με κόκκινο, όπου είναι μια περιοχή τύγματος, δηλαδή ένας αστεροειδής θα πέσει με πολύ μεγάλη ταχύτητα στην επιφάνεια του πλανήτη και οτιδήποτε υπάρχει στο διάβα του θα λιώσει, όπως και ο ίδιος. Υπάρχουν πολύ μικρές πιθανότητες να διασωθεί να έχουμε κάποιο υπόλοιμα, δηλαδή από τον αρχικό αστεροειδή ο οποίος προσέκτουσε στην επιφάνεια. Στα κοινικές δυναμές καταθρέφονται. Όπως, επίσης, καταθρέφεται και οτιδήποτε υπάρχει ακριβώς στην επιφάνεια και έχει της επαφή με τον αστεροειδή. Συνεχεία, καθώς συνεχίζει και διαδίδαται το φαινόμενο, ένα φαινόμενο το οποίο διαρκεί ελάχιστα κλάσματα του δευτερολεύδου, τα οστικά κύματα διαδίδονται προς όλες τις κατευθύσεις και όλη η περιοχή, η οποία βρίσκεται στην επαφή, έχει λιώσει. Τώρα υπάρχουν δύο ειδών κρατήρες. Διακρύνουμε τους κρατήρες σε απλούς και σύνθετους. Οι απλοί κρατήρες είναι αυτοί οι οποίοι έχουν διάμετρο περίπου 2 έως 4 χιλιόμετρα και διακρίνονται ουσιαστικά σαν μια κοιλότητα, μια πολύ μεγάλη λεκάνη. Μια λεκάνη η οποία καθώς εξελίσσεται, το λιωμένο υλικό που βλέπαμε πριν, δηλαδή εδώ, με κόκκινο, αρχίσει και στεραιοποιείται σιγά σιγά. Στεραιοποιείται και ταυτόχρονα, επειδή έχουν ουσιαστικά εξομαλυθείται αστικά κύματα, εκεί αρχίσει και επιδράει βαρύτητα και το υλικό του οποίο είναι από τα πλευρικά τυχώματα του κρατήρα πέφτει μέσα στη λεκάνη, ανακατεύεται μαζί με το τύγμα και δημιουργεί μια τέτοια μάζα όπου ουσιαστικά είναι κρυσταλωμένο λιωμένο υλικό, το οποίο κρυσταλωθεί πολύ γρήγορα, μαζί με πετρώματα τα οποία προέρχονται από το περιβάλλον του κρατήρα. Η δεύτερη περίπτωση, η κρατήρα είναι εξίθετη, είναι μεγαλύτερη από 4 χιλιόμετρα σε διάμετρο, σε κυριακές λαμπές και χαρακτηρίζονται από την ανύψωση μιας κεντρικής περιοχής, είναι το central peak, όπως ονομάζεται. Με την ίδια δικασία εξελίσσεται η κρατηρογέννηση και στο τέλος έχουμε δύο παράλληλες λεκάνες, εκατέρωθεν μιας υπερυψωμένης περιοχής. Άρα λοιπόν, ανάλογα με το μέγεθος του αστεροειδούς και την ταχύτητά του, θα δημιουργηθούν αντίσκηκες κρατήρες, όπου ανάλογα τώρα με τη διάμετρο του κρατήρα, θα έχουμε είτε απλούς είτε σύνθετους. Ας κάνουμε μια ανασκόπηση λοιπόν. Έχουμε το αρχικό πλάνι των ιδρύσεων, όπως είπαμε, το οποίο... Σεναχίζουμε. Έχουμε και την αγγλική version εδώ πέρα. Δεν ξέρω αν έχει άλλη γλώσσα. Έχει τρίτη γλώσσα? Όχι, έχει εδώ. Όχι. Λοιπόν, έχουμε το αρχικό πλάνι των ιδρύσεων, όπου είπαμε ότι είναι ένα ομοιογενές υλικό, αυτό που λέγαμε στην αρχή, το καρπόζι μαζί με τα κοκούτσια, που δεν μπορείς να διακρίνουμε τίποτα, δεν διακρίνουμε στρώματα. Αυτό λοιπόν είναι ένα ομοιογενές υλικό, όπου... Όταν παραθεί θερμότητα, παράγεται από τη διάσπαση των ισοτόπων. Πάτεσμα είναι αυτό. Άρα, πώς λέμε, το γάλα έχει μοιρομηνία λίξος στις τρεις ημέρες, έτσι δεν είναι? Λοιπόν, αν περάσουν αυτές οι ημέρες, θα δώσουμε στις πέντε ή στις έξι ημέρες, κατά ποσα φυνανόντα μπορεί να έχουμε πρόβλημα να το καταναλώσουμε. Αυτό σημαίνει ότι κάποια συγκεκριμένα στοιχεία μέσα στο γάλα, κάποια ένζιμα αρχίζουν να μη λειτουργούν, να αρντοποιούνται. Λοιπόν, το ένδυσμα, σίγουρα εμείς θα το καταναλώσουμε, θα έχουμε πρόβλημα, αλλά να υπάρχει μια διαδικασία διάσπασης κάποιων συγκεκριμένων ουσιών στο εσωτερικό του. Κάτι δύσκολο συμβαίνει λοιπόν και στα μετρώματα. Έχουμε λοιπόν ένα ομοιογενές υλικό, που έχει μέσα του κάποιες χημικές ενώσεις, κάποια συγκεκριμένα στοιχεία μάλλον, όπως είναι τα ισότοπα, όπου καθώς περνάει ο χρόνος, αυτά αφήσουν και μεταβάλλονται, διασπώνται. Είναι η σύσταση ουσιών του βάλακτος, ακριβώς μεταβάλλεται και η σύσταση του υλικού αυτού. Ένα ισότοπο, για παράδειγμα, λέει αργύλιο, όπου μετά από ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα διασπάται σε κάποιο άλλο ισότοπο. Η διάσπαση αυτή όμως προκαλεί παραγωγή θερμότητας, αυτό το σημαντικό εδώ. Αυτή η παραγωγή θερμότητας θα μας δώσει τη δυνατότητα να λιώσουμε το αρχικό μας υλικό. Γιατί έχουμε πολλά από αυτά τα ισότοπα, θερμότητα δεν παράγεται. Άρα λοιπόν θέλουμε πολλά ισότοπα για να παράξουμε θερμότητα. Γιατί λόγω θέλουμε θερμότητα? Γιατί λιώνει. Λιώνει λοιπόν το αρχικό υλικό και όταν λιώνει, όπως σε μια κατσαρόλα, ας πούμε αν βάλετε ένα λιωμένο υλικό το οποίο αρχίσετε σιγά σιγά να το αφήσετε μόνο του να ψηφθεί, αρχίσει να διαφοροποιείται, τα ελαφρύτερα στοιχεία θα πηγαίνουν προς τα πάνω, τα βαρύτερα προς τα κάτω και θα δημιουργούνται διαφορετικοί ορίζοντες. Έτσι λοιπόν αν έχουμε πολλή θερμότητα θα αρχίσει να λιώνει το υλικό, να δημιουργείται ένα τύγμα το λέμε, το οποίο καθώς πέφτει η θερμοκρασία κρυσταλώνεται σε διαφορετικούς ορίζοντες διαφοροποιώντας ουσιαστικά την περιοχή στην οποία βρίσκεται. Έτσι στεροποιούνται ορίζοντες οι οποίοι είναι διακριτοί πλέον. Όταν είχαμε ένα αρχικά ομοιογενές υλικό, πλέον έχουμε ένα κεντρικό πυρήνα ο οποίος περιβάλλεται από έναν φωτοχρώμα πορτοκαλοκύτρινο από έναν μανδία. Αυτό λοιπόν θα συμβεί μόνο στην περίπτωση που έχουμε αρκετά ισότοπα για να μπορέσουν να παράξουν αρκετή θερμότητα για να μπορέσουν να λιώσουν το αρχικό μας υλικό. Αν δεν έχουμε, είπαμε, πολλά ισότοπα, δεν έχουμε παραγωγή θερμότητας, θα έχουμε το αρχικό πλανητοειδές, όπως το είδαμε, στους χορδρίτες, που ήταν το καρπούζι που λέγαμε, τα κουμπούτσια, το αδιαφοροποιητό. Σε αυτήν την περίπτωση λοιπόν, που έχουμε τις διαφοροποιήσεις, πρακτικά έχουμε αντίστοιχους μετεωρήτες όπως βλέπουμε και το πλανητιάρι, οι οποίοι είναι μετεωρήτες διαφοροποιημένων σωμάτων. Έχουμε λοιπόν ένα τέτοιο διαφοροποιημένο σώμα, προσκρούει ένας αστεροειδής στην επιφάνειά του, ανάλογα λοιπόν με την ταχύτητα πρόσκλησης, με το μέγεθος των αστεροειδούς, θα αποσπαστούν κομμάτια είτε από την επιφάνειά του, είτε από πιο εσωτερικές περιοχές. Άρα εμείς στα χέρια μας μπορεί να έχουμε έναν μετεωρήτη ο οποίος είναι πάρα πολύ βαρύς, ως ιδρυνονικέλιο, όπως λέγαμε πριν, άρα να προέρχεται από έναν αντίστοιχο πυρήνα, όπως είναι αυτός εδώ, να έχουμε και έναν μετεωρήτη, όπως είπαμε πριν, τη μαύρη καλονή, ο οποίος προέρχεται από αυτή την περιοχή, ουσιαστικά από την επιφανειακά στρώματα ενός διαφοροποιημένου σώματος. Άρα λοιπόν με αυτή τη διαδικασία καταλαβαίνουμε πόσο σημαντική είναι η διαφοροποίηση των σωμάτων, από τη μία και από την άλλη, το πόσο σημαντικό είναι να ξέρουμε και να αναλύνουμε τους μετεωρήτες, όσον αφορά λοιπόν το περιβάλλον προέλευσης. Αυτές οι συγκεκριμένες βλέπετε εδώ πέρα περίπου 35.000 μετεωρήτες έχουν ανασυρθεί από το έδαφος της Γης. 35.000 μετεωρήτες τα τελευταία 4.400 χρόνια, είναι πραγματικά πάρα πολύ. Το θέμα είναι ότι υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες θέσεις, που οι μετεωρήτες σε αυτήν πιθανώς να έχουν μεγαλύτερη συχνότητα έβρεσης. Σε γενικές γραμμές, οι μετεωρήτες έχουν μια ομοιόμορφη κατανομή στην επιφάνεια της Γης. Άρα, αν για παράδειγμα πέσει στο χιόνι, ένας μετεωρήτης είναι πολύ πιο εύκολο να το βρούμε από το αν πέσει στο βουνό ή στο δάσος. Άρα, αν πέσει λοιπόν στην Ελλάδα σε κάποιο δάσος, αν δεν ασχολείται κανένας μετεωρήτης στην Ελλάδα, ή πέσει απλά στο δάσος, δεν θα το βρει κανένας, εκτός κανένας ολυμπάτης. Και πάλι μην το γνωρίζει. Αν όμως πέσει, ας πούμε, στην Ανταρτική, ένας μετεωρήτης θα είναι σαν τη μήγα με το γάλα. Οπότε είναι πολύ πιο εύκολο να το ανασύρουμε, αν πράγματι πάμε στην Ανταρτική, να το ξεδεύσουμε εσύ. Θα σας δείξω μερικά παραδείγματα κάποιων κρατήρων ανά τον κόσμο. Εδώ είμαστε στην Βόρεια Αμερική. Είναι τουλάχιστον 50 κρατήρες στη Βόρεια Αμερική. Αυτός εδώ ο κρατήρας είναι ο Meteor Crater, ένας του πιο σημαντικούς, δημιουργήθηκε πριν από 50.000 χρόνια, με διάμετρο 1,2 χιλιόμετρα από ένα αστεροειδή, ο οποίος είχε διάμετρο περίπου, δηλαδή το αρχικό σώμα το οποίο προσέχουσε στην επιφάνεια της Γης, είχε διάμετρο περίπου 50 μέτρα. Οι πολλήματα εκεί του αστεροειδούς υπάρχουν. Είναι ο μετεωρήτης Κάνιον Διάβλο, είναι πάρα πολύ βαρύς, είναι αυτό που λέμε σύνδρομο μετεωρήτης. Είναι δηλαδή ένας αστεροειδής ο οποίος προέχεται από ένα αντίστοιχο πυρήνα ενός διαφοροποιημένου σώματος, όπως λέγαμε και πιο πριν. Ένα άλλο παράδειγμα, στη Νότια Αφρική, ένας κρατήρας, εκ των 15 που υπάρχουν περίπου στην Αφρική, είναι ο κρατήρας της Φέντεφορτ, είναι ο μεγαλύτερος κρατήρας στον κόσμο, στη Γη. Διάμετρο περίπου 400 χιλιόμετρα, δημιουργήθηκε πριν από περίπου 2.000.000 χρόνια, από πρόσπρους Ρώσους Τελειωνιδούς, εκτυμόμενο μεγέθος περίπου 10 χιλιόμετρα. Ένα ακόμα παράδειγμα, στην Βορειοδυτική Αφθαλία, είναι ο κρατήρας Βολφ Κρικ. Ο κρατήρας ενός τεκτον 30 περίπου, βρίσκοντας στην Αφθαλία, είναι ο πιο οφθαλομφανής, σωστικά, κρατήρας μετά τον Meteor Crater, που είδαμε πριν στην Αριζόνα, με διάμετρο, βεβαίως, περίπου 1 χιλιόμετρο και δημιουργήθηκε πριν από περίπου 300.000 χρόνια. Ένα ωραίο παράδειγμα κρατήρα, εδώ βλέπετε την Ευρώπη, είναι στην Νοτιοδυτική Γερμανία. Είναι ένας κρατήρας μέσα στον οποίο είναι χτισμένη μια πόλη. Είναι στην περιοχή Νόρτλυνγκεν της Γερμανίας, ένας κρατήρας ο οποίος έχει μέγεθος περίπου 24 χιλιόμετρα. Είναι περίπου 24 χιλιόμετρα η διάμετρος αυτού του κρατήρα. Βιουλήθηκε πριν από περίπου 14.500.000 χρόνια από ένα αστεροειδείο ο οποίος είχε διάμετρο περίπου 1,5 χιλιόμετρο. Είπαμε πριν ότι υπάρχουν κάποιες περιοχές στη Γη, όπου για κάποιο λόγο βρίσκουμε περισσότερους μετεωρύτες σχετικά με κάποιες άλλες. Παρά το ότι υπάρχει ομοιόμορφη, σωστικά, διασπορά των μετεωρητών στην επιφάνεια της Γης, κάποιες περιοχές είναι ιδιαίτερες. Ένα παράδειγμα είναι η Ανταρτική. Εδώ λοιπόν είμαστε στην Ανταρτική και υπάρχει ένα συγκεκριμένος μηχανισμός συγκέντρωσης των μετεωρητών. Πώς λειτουργεί? Εδώ έχουμε λοιπόν έναν μετεωρύτη, ο οποίος θα προσκρούσει στο χιόνι, γιατί εδώ είναι το στερεό πόμπαθρο, το πέτρωμα. Προσκρούει λοιπόν στο χιόνι. Καθώς βυθίζεται αργά αργά, αυτό ουσιαστικά πέφτει μέσα σε μια περιοχή, η οποία είναι παγετόνας. Ο παγετόνας κινείται προς μια κατεύθυνση. Ταυτόχρονα επιδρά η ροή του καταβατικού ανέμου, που αν πνέει προς το βουνό, εδώ έχουμε το παράδειγμα του όρους Νούνατακ, αν πνέει λοιπόν προς το βουνό, πρακτικά δημιουργεί μια ζώνη απόξευσης του υπερφανιακού χιονιού, με αποτέλεσμα όλοι οι μετεωρύτες, οι οποίοι είχαν κινηθεί με αυτόν τον παγετόνα κάτω από την υφάνεια χιονιού, αποκαλύπτονται, εξαιτίας αυτής της απόξευσης. Έτσι λοιπόν έχουμε μια πολύ μεγάλη ζώνη συγκέντρωσης μετεωρητών. Από τους περίπου 35.000 μετεωρύτες σε λόγω των κόσμων, 20.000 έχουν ανασελθεί από την Ανταρτική. Και ελπίζω ότι υπάρχει μια αποστολή, η οποία οργανώνεται από την ΝΑΣΑ και το Εθνικό Ιδρύμα Ερευνών της Αμερικής, ελπίζω μέσα στο 19 να είμαι και εγώ ένας εξ' αυτός. Έχω ήδη αναμένω μέχρι Γενάη Φλεβάρη, κυρίως, με την απάντηση του αν θα πάω ή όχι. Πάμε λοιπόν στο μετεωρύτη ΤΙΣΝΤ. Είναι ο, είπαμε, ο μετεωρύτης με προέλευση τον πλανήτη Άρη, και είναι ο σημαντικότερος μετεωρύτης. Λοιπόν, είναι ένας μετεωρύτης ο οποίος προέλευσε τον πλανήτη Άρη, μοιάζει κάπως έτσι, και έπεσε στη βορειοδυτική Αφρική, στο Μαρόκο. Το θεωρώ δώρο από τον ουρανό, κάποιοι άλλοι διαφορλούν, αλλά είναι εξαιρετικά σημαντικό το πέτρωμα. Σημαντικό για εμένα, καταρχάς, και την ελληνική πιστημονική γεγονότητα, γιατί η δημοσίευση αυτή, η οποία οποιήθηκε σωστικά στο πιστημονικό περιοδικό Nature, ένα από μερικούς μήνες, το Γεννάρι του 2013, απέδειξε τον μεγαλύτερο, με ένα μετεωρύτη ο οποίος προέλευσε από τον μεγαλύτερο, συγκρουσιακό γεγονός, την επιφάνεια του πλανήτη Άρη. Έδειξε ότι ο μεγαλύτερος κρατήρας στην επιφάνεια του πλανήτη Άρη, έδωσε γέννηση σε αυτόν εδώ τον μετεωρύτη. Πάμε λοιπόν στη μέρα της πτώσης, που είναι 18 Ιουλίου του 2011. Είμαστε λοιπόν στη βορειοδυτική Αφρική. Εκείνη την ημέρα η άχροπη εκεί ήταν κάποιο μετέωρο, μια φλεγόμενη μπάλα, ουσιαστικά, να παίρνει στην ατμόσφαιρα της Γης, να παίρνει στην Έλλημο, στην Μαρόκο, στην περιοχή Τίσιντ, εξωκειτό όνομα το μετεωρύτη αυτό. Ένας μετεωρύτης, ο οποίος καθώς μπήκε στην επιφάνεια του πλανήτη μας, αρχικά δημιούργησε στο εξωτερικό του αυτό περίβλημα ένα μαύρο, ουσιαστικά, γυαλιστερό περίβλημα, το οποίο οφείλεται στο πέρασμα του μετεωρύτη, καθώς μπαίνει στην ατμόσφαιρα της Γης, εξαιτίας της πολύ ψηλής ταχύτητας που έχει, καίγεται, λιώνει το εξωτερικό του και ξανακρυσταλώνεται πάρα πολύ γρήγορα, στερεοποιείται, που μορφή γυαλιού. Είναι ένα όμορφο υλικό, είναι ένα χαρακτηριστικό, το οποίο είναι αυτό το οποίο αποτυπώνεται στους μετεωρύτες. Δεν είναι απαραίτητο πάντα να υπάρχει αυτό το περίβλημα, το οποίο ονομάζεται fusion crust, δηλαδή ένας φλοιός τετυγμένος, ένας λιωμένος φλοιός, αλλά αν υπάρχει αυτό το χαρακτηριστικό, είναι πολύ σημαντικό για να πούμε ότι, όχι, θα το δούμε παραπέρα, πιθανώς έχουμε ένα μετεωρύτη. Μπορεί να έχει και εσείς κάτι αντίστοιχο και πιθανώς να νομίζετε ότι είναι ένα απλό πέτρωμα. Λοιπόν, αυτό το πέτρωμα είναι εξαιρετικά σημαντικό, είναι φρέσκο δείγμα, ένα δείγμα το οποίο ουσιαστικά υπέστη ελάχιστη μόλυνση από τον γύρο περιβάλλον και αυτό γιατί ήταν σε έναν στήρο, ουσιαστικά ένα ξηρό περιβάλλον, επεισαινερό, ένα άνοιγρο περιβάλλον όπως αυτό της Ελύμου και ταυτόχρονα οι ομάδες το μάζευσαν μερικές ημέρες ουσιαστικά μετά την πτώση του. Το πράγμα σημαίνει ότι δεν ήρθε σε επαφή με το γύρο περιβάλλον άρα δεν υπήρξε καθόλου αλληλεπίδραση με αυτό. Βρέθηκαν συνολικά 12 κιλά από τον μετεωρύτη ΤΣΝΤ όπου τα τεμάχια είναι, υπάρχει μια διασπορά ουσιαστικά σε μια ζώνη βορειοδυτική, νοτιοανατολική με το μεγαλύτερο ουσιαστικά δείγμα να είναι στο κέντρο. Συνήθως αυτός είναι και ο τρόπος διασποράς ανάλογα βέβαια με τη φορά κίνησης του μετεωρύτη αυτός είναι και ο τρόπος διασποράς των μετεωρητών καθώς μπαίνει στην ακμόσφαιρα, περνάει μέσα προς τα της γης διασπορώται σε κομμάτια τα οποία θα βρεθούν κατά μήκος συγκεκριμένων ζωνών. Κάπως έτσι είναι αυτός ο μετεωρύτης βλέπετε ότι αυτό το κομμάτι είναι περίπου 3-4 εκατοστά δεν είναι περισσότερο. Αλλά κοστίζει περισσότερο από το χρυσό είναι περίπου 10.000-15.000 δολάρια αυτό το συγκεκριμένο δείγμα και είναι μόλις 10 γραμμάρια. Κάποιες γυναίκες φιλάνοντα το γελάνε. Είναι σημαντικό. Έχουμε ένα διαδικασία όπου παίρνουμε το πέτρωμα με ένα ειδικό πριόνι, ένα τροχό το βάζουμε σε κομμάτια το βάζουμε σε ένα ειδικό μηχάνημα για να μπορέσουμε να πάμε σε πολύ μεγάλες μεγεθύνσεις. Βλέποντας λοιπόν αυτό το δείγμα σε πολύ μεγάλες μεγεθύνσεις αποτυπώνεται τα διαφορετικά ορυχτά που έχει όπου σε χρώμα είναι αυτά εδώ πέρα τα μπλε, τα μεγάλα κρίσταλη οι οποίοι κολυμπούν σημαντικά σε μία μάζα με αυτά τα πράσινα, μωβ, κόκκινα είναι κάποια άλλα ορυχτά. Γιατί στις περιοχές που είναι αυτά τα μπλε ορυχτά βρέθηκαν τα στοιχεία εκείνα τα οποία αποδεικνύουν ότι ο μετεώρητης αυτός είναι εξαιρετικά σπάνιος. Τι εννοώ... εμείς που είχαμε λοιπόν ένα κομμάτι πέτρας όπως αυτό που ήταν πριν από λίγο το κόψαμε διαδοχικά. Κόψαμε τρεις διαδοχικές φέτες από αυτό το κομμάτι τις κολλήσαμε σαν ένα γυαλάκι και είδαμε ότι υπάρχουν περιοχές οι οποίες είναι μαύρες όπως εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και είναι ουσιαστικά περιοχές τις οποίες είχαν λιώσει όταν ο αστεροειδής προσέχουσε στην επιφάνεια του πλανήτη Άρη. Δηλαδή ένας αστεροειδής στην επιφάνεια του πλανήτη Άρη που έχουν πολύ ψηλές πιέσεις και θερμοκρασίες λόγω των οστικών κυμάτων εξαιτίας της προσκουσής του και κάποιες από τις περιοχές στον πέτρο με αυτό λιώνουν όπως εδώ, όπως εδώ. Όταν λιώσανε, μέσα σε χρόνο τετέ, πάρα πολύ γρήγορα ξαναστεραιοποιηθήκανε. Στεραιοποιηθήκανε ενώ ήταν ακόμα υποπίεση δηλαδή ακόμα δεν είχαν χαλαρώσει ουσιαστικά τα οστικά κύματα. Με αυτές τις περιοχές στις μαύρες μπορούμε να καταλάβουμε τι πιέσεις επεκράτησαν κατά τη διάρκεια της πτώσης αστεροειδούς. Άρα λοιπόν αυτά που βλέπετε εδώ τα περίεργα ονόματα Πεγβουτήτης, Ακυμοτορείτης είναι κάποια ορεικτά δηλαδή κάποιες δομικές μονάδες του πετρώματος οι οποίες προήλθαν από την κρυστάλλωση από τη στεραιοποίηση αυτού λιωμένου υλικού και έτσι η παρουσία αυτών και μόνον μπορεί να μας δείξει το πόσο μεγάλες πιέσεις επεκράτησαν. Ένα για παράδειγμα λοιπόν είναι ο Ρυγβουτήτης. Εδώ ζουμάρομαι σε μία από αυτές τις περιοχές και προσπαθώ να σας δείξω αυτή τη στιγμή είναι ότι πιο σημαντικό υπάρχει από περιβάλλον αυτό και μόνο του ορεικτού σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι το μόνο ορεικτό με τέτοιου μέγεθος περίπου 145 μικρόμετρα και δεν έχει περίπου ξανά τόσο μεγάλο. Η επιβεβαίωσή του έγινε με μία συγκεκριμένη τεχνική η Λευκή Τεχνική Ράμμαν. Μας έδωσε κάποια φάσματα. Αποδείξαμε ότι είναι αυτό το ορεικτό. Ένα άλλο παράδειγμα είναι σε μία άλλη περιοχή του ίδιου πετρώματος, όπου πάλι εδώ είναι μία ζώνη η οποία έχει λιώσει εξαιτίας των πολύ φυσιών πιέσεων και θεμοκρασιών Μελετώντας την ίδια περιοχή βλέπουμε κάποια πολύ πολύ μικρά στίγματα εδώ βλέπουμε το PV, ΑΚ, RWD είναι συγκεκριμένα ορεικτά, τα λέμε ορεικτά πολύμορφα δηλαδή ορεικτά τα οποία έχουν σημαντιστεί σε πολύ ψηλές πίεσεις. Πάλι με τον ίδιο τρόπο επιβεβαιώσαμε την παρουσία αυτών των ορεικτών με μία συγκεκριμένη τεχνική γραμμά. Ο λόγος που σας δείχνω αυτό το πίνακα είναι για να σας δείξω, είναι σίγουρα ονόματα τα οποία δεν θα τα θυμάστε αφήγητα από εδώ, είναι δεδομένο αλλά είναι απλά και μόνο ιστορικός ο λόγος για να καταλάβετε ότι είναι ο μόνος μετεωρήτης που έχουν ευρεθεί όλα αυτά μαζεμένα τα ορεικτά σε ένα και μόνο δείγμα. Όλοι οι μετεωρήτες έως σήμερα που έχουν συγκεντρωμένα αντίστοιχα πολύμορφα ορεικτά, είχαν κάθε από αυτά αλλά όχι όλα. Αυτό από μόνο της είναι μια επιστημονική ανακάλυψη η οποία μας έδωσε το OK για να μπορέσουμε να δημοσιέσουμε και την επιστημονική μας δουλειά στο Περιεδικό Νέητσο που σας είπα πρωτεύτερα. Πάμε λοιπόν να δούμε τι γίνεται με αυτόν τον μετεωρήτη. Ο μετεωρήτης T-Synth είναι πρόεδρο από τον πλανήτη Άρη. Αραστικά συγκρουσήθηκε ένας μεγάλος αστεροειδής δημιουργήθηκε ένας πολύ μεγάλος κρατήρας στην επιφάνειά του και τα πετρώματα λιώσανε, τα πετρώματα που ήταν στην άμεση επαφή με τον αστεροειδή εξαιτίας των πολύ ψηλών θερμοκρασιών πίεσης και θερμοκρασίας και θερμοκρασίων που αναπτύχθηκαν. Κάποια πετρώματα λοιπόν εκτινάχθηκαν μπροστά πίσω. Έφυγαν από την έξι πλανήτη Άρη. Μερικά από αυτά τέχθηκαν σε τροχιά γύρω από την λόγωμενη ζώνη αστεροειδών. Ουσιαστικά εδώ έχουμε τον Ήλιο, Ερμή, Σαφροδίτη, Γη, Άρης και γύρω έξω έξω Ενωδίας. Αυτή εδώ πέρα είναι η ζώνη των αστεροειδών. Κάπου εκεί βρισκόταν αυτός ο Μητεολύβης. Κάποια στιγμή όμως, εξαιτίας πιθανώς και των βαρυτικών υπηδράσεων από τον Ήλιο, διέφυγε της τροχιάς που ουσιαστικά είχε και έτσι κατέληξε να συγκρουστίουσε στιγματικά με τη Γη και να παίζει στην περιοχή στο Μαρώμο. Αυτό συνέβη πριν από περίπου περιοχή διέλευσης ουσιαστικά από τον Άρη μέχρι και την πτώση του στη Γη περίπου ένα εκατομμύρο χρόνια. Δηλαδή κινούνταν στο διάστημα περίπου ένα εκατομμύρο χρόνια. Έχουν λοιπόν συγκεκριμένες μετρήσεις που χρονολογίσαμε αυτό το γεγονός, το ταξίδι του στο διάστημα. Αποτέλεσμα λοιπόν, μπέγε στην ατμόσφαιρα της Γης, έλειωσε το περίβλημά του. Τελειώσαμε αυτό το λιωμένο υλικό, το εξωτερικό του περίβλημα. Προσέχουσε στην επιθάνεια στο Μαρόκο, στην έλλημο του Μαρόκο. Το θέμα είναι ότι τι μεγέθη μπορούμε να καταλάβουμε από αυτό το μετεωρήτη και για ποιο λόγο τελικά είναι τόσο σημαντικός. Η μεγεύστη πίεση αυτού του μετεωρήτη αποδειχτείται στα 25 ΓΚ και θυμοκρασία 2000 βαθμούς Κ.Χ. Τώρα σίγουρα αυτό είναι κάτι που είναι διθανώς εγκαταλαβιστικό για κάποιους. Τι σημαίνει αυτό? Φανταστείτε ότι το 1 ΓΚ ισοδυναμεί περίπου με 33 χιλιόμετρα στο εσωτερικό της Γης. Αυτό σημαίνει ότι τα 25 ΓΚ ισοδυναμώνουν με 900 χιλιόμετρα στο εσωτερικό της Γης. Αν λοιπόν είχαμε ένα τέτοιο πέτρωμα, στο οποίο να ανατούσε τα 25 ΓΚ και προέρχονται από τη Γη, θα πρέπει να το βάλουμε σε ένα βάθος 900 χιλιόμετρων. Εμείς, βέβαια, αυτό το πέτρωμα το παίρνουμε από την επιφάνεια του πλανήτη Άρη. Αυτό σημαίνει ότι αυτές οι πιέσεις προέρχονται από την πρόσκληση ενός πολύ μεγάλου σώματος στην επιφάνεια του πλανήτη εκείνου. Η διάρκεια ψήξης είναι 50 μιλισεκόντ. Τι σημαίνει αυτό? Είπαμε πριν ότι αυτά τα πολύ μορφά, δηλαδή οι ενδείξεις, αυτά τα περίεργα ορυκτών, εμφανίστηκαν στις περιοχές της μαύρες. Τα περιοχές αυτές, μέσα στο πέτρωμα, στεραιοποιήθηκαν πάρα πολύ γρήγορα. Η διάρκεια τους 50 μιλισεκόντ σημαίνει ότι είναι πιο γρήγορη στη σχέση με το ανοιγό κλωματοματιών μας. Για να εγκλείσουμε τα μάτια θέλουμε περίπου 100 με 150 μιλισεκόντ. Πράγμα που σημαίνει ότι η στεραιοποίηση αυτών των περιοχών είναι ταχύτατη. Το μέγεθος του κρατήρα. Μιούργησε ένα κρατήρα με διάμετρο περίπου 180 χιλιόμετρα στην επιφάνεια του πλανήτη Άρη. Η απόσταση αυτή να χαλκίδανε 78 χιλιόμετρα, δηλαδή 2,5 φορές περίπου την απόσταση αυτή. Ένας αστεροειδής, λοιπόν, θέλουν να έχει πολύ μεγάλο μέγεθος. Απολογίσαμε ότι είναι περίπου 25 χιλιόμετρα το διάμετρό του, δηλαδή όσο η απόσταση αυτή να μαραθώναν. Ένας τέτοιος, λοιπόν, σώμα προσέγγισε στον πλανήτη Άρη για να δημιουργήσει ένα κρατήρα τεραστίων διαστάσεων. Τα συμπεράσματα είναι ότι ο κρατήρας αυτός είναι μοναδικός. Καταρχάς περιέχει όλα αυτά τα περίεργα ορικτά που σας έδειξα πριν σε ένα και μόνο δείγμα, ως τώρα δεν έχει ξαναβρεθεί κάτι αντίστοιχο σε άλλο μετεωρήτη. Ήδη, από τη στιγμή που δημοσιεύσαμε αυτή την επιστημονική δουλειά, έχει κινητοποιηθεί μια ολόκληρη συντεταγμένη έρευνα σε παγκόσμιο επίπεδο, ασύροντας σωστικά τεμάχη πετρομάδων από τα γραφεία τους πολλοί επιστήμονες για να δουν μήπως τυχόν είχαν εγκαταλείσθηκαν σε παλαιότερα δείγματα και απλά δεν το έχουν βρει. Αυτή τη στιγμή βράει μια αργασία η οποία συνεχίζεται από πολλούς επιστήμονες για να δουν αν πράγματι η μοναδικότητα αυτού του μετεωρήτη είναι εντοπισμένη μόνο σε αυτόν ή υπάρχουν αντίστοιχα στοιχεία και σε άλλους. Και είπαμε ότι το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι ο μετεωρήτης αυτός προέρχεται από ένα κρατήρα 10 φορές μεγαλύτερο σε σχέση με τους κρατήρες οι οποίοι έχουν αποδειχθεί από τους άλλους μετεωρήτης έως σήμερα από τον πλανήτη Άρη. Έως σήμερα, επιστήμονες δημοσιεύανε όλες τις ειδικές τους δουλειές και είχαν φτάσει να αποδείξουν ότι οι κρατήρες είναι ένα μέγεθος 3 έως 7 χιλιόμετρα από τον πλανήτη Άρη. Εδώ, που ουσιαστικά ανατρέπουμε τελείως αυτήν τη θεωρία που υπήρχε ο σήμερα, έφτασε πολύ ψηλά μεγέντικη. Ας δούμε λίγο κάποια πράγματα συσθετικά με τους μετεωρήτες και τον DSINT. Η διάκριση τους, διάκριση των μετεωρήτών είναι σε fines και falls. Είπαμε πριν ότι στο μετεωρήτη DSINT πήγαμε, τον είδαμε και τον μαζέψαμε. Αυτό λέγεται fall. Fall επειδή το βλέπουμε να πέφτει το μετέωρο, φτάνει στη γη ως μετεωρήτης, το μαζέψαμε. Το find απλά είναι ένα μέτρωμα ενός μετεωρήτης που δεν έχουμε δει προγενέστερα κάποια πτώση ενός μετεώρου. Απλά βλέπουμε τη μέτρα στο ύπεθρο, τη μαζεύουμε, αυτό λέγεται find. Γενικότερα οι περισσότεροι μετεωρήτες ανήκουν στην κατηγορία αυτή, αλλά στην κατηγορία των fines και όχι στο falls. Τους βρίσκουμε, αλλά ποτέ δεν έχουμε δει την πτώση προηγουμένως ενός μετεώρου. Όπως πιθανώς ακούσατε την προηγούμενη Τετάρτη, το μετέωρο το πιο πιθανώς έπεσε στο θάλασσο χώρο μεταξύ κεφαλονιάσης και τακίνθου. Αν λοιπόν εκείνη τη στιγμή μαζεύαμε ένα μετεωρήτη, αυτός θα πήρε στην κατηγορία των fall. Γιατί είδαμε το μετέωρο να πέφτει. Ο μετεωρήτης λοιπόν ανήκει στην ομάδα των λεγόμενων πέντε. Είναι μόλις πέντε μετεωρήτες με προέλευση του πλανήτη Άρη που τους έχουμε δει και τους έχουμε μαζεύσει. Ο πρώτος ήταν ο Τσάσινη, τα Βανάση Σεργκώτη, τον Νάκλα και τον Ζαγκάμη. Αν δείτε υπάρχει μια περιοδικότητα αυτού κάθε περίπου 60 χρόνια να βλέπουμε ένα μετεωρήτη και να το μαζεύουμε. Δηλαδή από το 1715 φάμε στο 1865, στο 1811, στο 1862, στο 2011. Αυτά και μόνο για ιστορικούς λόγους αυτός είναι ο Τσάσινη, ο Σεργκώτη, ο Νάκλα. Εδώ βλέπετε χαρακτηριστικά και αυτόν τον τετυγμένο φλειώστο εξωτερικό του. Ο Ζαγκάμη του 1962 και ο Τίσιντ που είναι πολύ χαρακτηριστικός αυτός ο φλειώστος στο εξωτερικό του μετεωρήτη. Όπου βλέπετε και κάποιες σαν ραβδόσεις οι οποίες πράγματι οφείλονται στην κίνηση κατά μία διεύθυνση αυτού του υλικού το οποίο ξανακρυσταλώθηκε με το πέρασμα του μετεωρήτη απέναπρος σφαίρα της Γης. Ο μετεωρήτης λοιπόν βρέθηκε το 2011. Οι φωτογραφίες συγκεκριμένες προέρχονται από το Μουσήφ εις την ιστορία της Βιέννης από το συνεργάτημα του κ. Φθεριέρ. Είναι ο σημαντικότερος μετεωρήτης τα τελευταία 60 χρόνια, έρχεται από ένα κοσμικό γεγονός, το μεγαλύτερο αποδειδημένο κοσμικό γεγονός που έχει λάβει χώρα στην επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη πριν από περίπου 1 εκατομμύρου χρόνια. Αυτές εδώ είναι προθήκες από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης. Θα ήθελα να σας δώσω την απάντηση στο αρχικό, δεν ξέρω αν έχετε πάει κάποιοι, αλλά είναι εξαιρετικά εντυπωσιακή στη λογή που υπάρχει, στη λογή μετεωρητών που υπάρχει στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης. Θα σας δώσω λοιπόν την απάντηση στο αρχικό δώρο, όπως σας είπα, θα σας κάνω, για ένα μετεωρήτη ο οποίος είναι ο μόνος μετεωρήτης με προέλπιση στην Ελλάδα. Μόνο ένας μετεωρήτης πρακτικά έχει πέσει στην Ελλάδα το 1718. Είναι τον Ιούνιο του 1718, λέγεται Σέρες, έχει πέσει στη Μακεδονία, επειδή παίζονται οι Ελληνες δεν το γνωρίζουν, τώρα το μάθατε. Λοιπόν, ο Σέρες, ήδη είμαστε στη συνεργασία με το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης, υπάρχουν περίπου 6,5 κιλά πετρώματος διαθέσιμα, είμαστε στη συνεργασία και αυτή τη στιγμή, αναμένω μέχρι Απρίλη-Μάη να έχουμε την δημοσιεύση κάποια πρώτη δουλειά. Παρατηθείτε ότι παρά το ότι έχει πέσει στην Ελλάδα το 1818, δεν υπάρχει κάποια πιστημονική εργασία δημοσιευμένη για αυτό το μετεωρήτη. Το μετεωρήτη αυτόν, είναι ιστορικό, τον δορύσανε στον βασιλιά της Αυθρίας το 1856, όπου ήταν τυχεία στην περιοχή και από εκεί πέρα έχει φτάσει στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, αλλά όχι στην Ελλάδα, ως τώρα. Λοιπόν, Σέλεος, Μακεδονία, Ιούνιος 1818, 6,5 κιλά λοιπόν πετρώματος βγήκε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης. Εδώ είναι κάποιες φωτογραφίες από τον μετεωρήτη αυτό, που θα δείτε και ακριβώς αυτό το εξωτερικό του περίβλημα. Αυτός δεν είναι του πλανητιάρη, αυτός είναι χονγρίτης, αυτό σημαίνει ότι είναι 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια ηλικία του, χρονολογεί δηλαδή το ηλιακό μας σύστημα. Είναι εξαιρετικά σημαντικός. Έχουμε πιθανότητα κάποιες ενδείξεις οι οποίες να σχετίζονται με την υπάρξη συγκεκριμένων αμυνοξέων, αλλά αυτά πριν τα αποδείξουμε θα πρέπει να τα δημοσιεύσουμε. Ευχαριστούμε πολύ η δημοσιογραφία σας. Αν δεν έχετε ερωτήσεις είναι κακό. Έχω ερωτήσεις. Αυτό είναι καλό. Συντονιστής πρέπει να είναι υγιικό. Παρακαλώ, νομίζω ότι... Νομίζω ότι δεν θα τριαστήσετε, αλλά μπορείτε να ξεκινήσετε. Καλησπέρα, έχουμε Χριστός Καντόπουλος Μύγιο Λόγος. Άγιο Λόγος, από Μπαθήνα. Πάτα. Να κάνουμε μια ερωτήση, με ποια διαδικασία καταλήξαμε ότι ο συγκεκριμένος μητεορίτης πρέπει να είναι από τον Άρη. Έχουμε, λοιπόν, υπάρχουν... Κάποια στοιχεία μέσα που είναι κοινά, γενικά σε λεγό σύστημα, χειλικά στοιχεία που υπάρχουν είναι δεδομένια. Ωραία. Λοιπόν, υπάρχουν δεδομένα από το Viking Glider του 2076, της Απόσφερας του πλανήτη Άρη, με ισότοπο αξιγόνο. Θα μιλήσω λίγο πιο πιστημονικά, μόνο και μόνο για πιθανόσια ερωτήσεις που είναι εξειδικεμένες, οπότε είναι καλό να αντύρω και μια εξειδικεμένη απαντήση, σωστά. Ωραία. Άρα, λοιπόν, έχουν χρησιμοποιηθεί κάποια συγκεκριμένες ουσίες, όπως είναι τα ισότοπα αξιγόνου. Έχουν αναλυθεί και στον μετεωρήτη αυτών. Ξέρουμε ότι τα ισότοπα αξιγόνου, στη Σελήνη, στη Γη, στον Άρη, είναι τελείως διακριτά. Έχουν τελείως διαφορετικές τάσεις. Ξέρουμε ότι, λοιπόν, τα ισότοπα αξιγόνου για τον τίσιν, τα φτήσονται μεταδύστηχα από το Viking Glider του 2076, έχοντας αναλύσει την Απόσφερα του. Πρόσφατα, πάλι, από το κυριόστι το 2011, είναι η μεγαλεπίβολη, ας πούμε, αποστολή που έστειλε η NASA στον Άρη, ήδη έχουν αναλυθεί κάποια ισότοπα αξιγόνου και τα φτήσονται ακριβώς με εκείνα του Viking Glider. Πράγμα σημαίνει ότι δεν κάνουμε λάθος αν αναλύσουμε συγκεκριμένα ισότοπα αξιγόνου στο δείγμα αυτό και πάρουμε τα δύστιες τιμές και μας το βλέπουμε το πλανήτη Άρη. Ευχαριστώ. Εγώ θα ήθελα να ρωτήσω, είμαι βιολόγος και θα ήθελα να ρωτήσω κάποια πράγματα έτσι πολύ φασικά. Έχω λοιπόν τον αστεροειδή, ο οποίος τι πρόελψη έχει, είναι μέσα από τον πλανήτη ή είναι εκτός του πλανήτη? Όχι, όχι, αυτό είναι αυτό που είναι στην αρχή ένα πλανητοειδές. Πιθανώς είναι υπόλοιπο κάποιο άλλο πλανήτη ή απλά ένα αρχικό πλανητοειδές το οποίο δεν διαφοροποιήθηκε. Όχι, δεν είναι από το πλανητιάρι, είναι από το ηλιακό μας σύστημα. Δεν μπορώ να πω. Στηχεία για τον συγκεκριμένο αστεροειδή δεν μπορούμε να έχουμε, γιατί έχουμε πει ότι καθώς προσκρούει, ακόμα και στη Γη αν προσκούζεστε αστεροειδείς, κατά μεγάλο ποσοστό υπάρχουν φανότητες να παραμείνει κάτι, αλλά κατά μεγάλο ποσοστό ξαηλώνεται. Ξαηλώνεται. Ναι, τελειώνει. Ακριβώς αυτή η γκρούστα που δόθηκε την πρόσκληψη, γεμιουργείται ένα τύγμα. Αυτό δηλαδή δεν προέρχεται και από μέταλα ή από ουσίες αστεροειδείς, δεν είναι μια μείξη, δηλαδή ανάστατο... Ναι, βέβαια. Αυτό είναι ένα μείγμα ουσιαστικά από το υλικό το οποίο προσκρούει, το υλικό το οποίο είναι ως υπόστρωμα ουσιαστικά στην υπεφάνεια του κάθε πλανήτη, είναι του Άρη ή του της Γης, είναι ένα μείγμα. Αλλά αυτό το λιωμένο υλικό που ήταν εμείς το πέτρωμα το δικό μας, είναι υλικό το οποίο προέρχεται in situ, δηλαδή απευθείας από το πέτρωμα του Άρη. Δηλαδή δεν έχει κυνητοποιηθεί τύγμα, ουσιαστικά από το αρτικό λιώσιμο κατά την πρόσκληψη ουσιαστικού αστεροειδείου, απλά, όπως βλέπετε τα ορτικά κύματα, κάποια λόγω των πολύ ψιλών πιέσεων και θεμοκρασιών, λιώνουν κάποιες περιοχές κάποιων πετρώματων. Αυτό λοιπόν το τύγμα στην περιοχή του πετρώματος, αυτές οι μαύρες περιοχές που έδειξα, είναι in situ, προέρχεται δηλαδή από το λιώσιμο του γειτονικού ρικτού. Δεν είναι εξωτικό, είναι in situ. Και για να καταλήξω τώρα και στο τελευταίο στον Μετωρή την πρώτη συστημή, στον Σέρας, που βρήκατε πιθανόνομοι με ο Ξέρας. Ναι, αυτό για κάτι που... Το συζητάμε. Ναι, ναι, ναι, ακόμα δεν έχει. Εύχομαι να το δώσετε. Αλλά θέλω να πω ότι πάλι το concept είναι το ίδιο, ότι θα προέρχεται μέσα από το ελληνιακό μας σύστημα. Το concept εκείνο είναι ακριβώς το ίδιο και είναι υπόλοιμμα του αρχικού μας ηλιακού συστήματος. Είναι ακόμα πιο ξεκάθαρο ότι ο χονδρίδης αυτός είναι από το αρχικό μας ηλιακό σύστημα. Και το κομμάτι ας πούμε του αστεροειδούς, ο οποίος θα προσκρούσει στον Άρη, ή αυτούς εδώ μετεωρήτης, ο Τίσιντ, είναι κομμάτια από τον πλανήτη Άρη. Είναι διαφοροποιημένο, έχει μικρότερη ηλικία από το ηλιακό σύστημα, και είναι μια διαδικασία η οποία εξελίσσεται. Αν πάμε στον πρωτόληθο, το Τίσιντ, είναι ένα ηθεστιακό πέτρωμα. Δηλαδή, έχει ένα αρχικό άλλο λιωμένο υλικό, το οποίο κρυσταλώνεται στην επιφάνεια του πλανήτη Άρη και δίνει γέννηση στον Τίσιντ. Μια τελευταία ερώτηση, αμυνοξία σε άλλους μετεωρήτες έχει αναγραφεί? Την παρουσίαση σήμερα, την έχω οργανώσει έτσι ώστε να σας δώσω περισσότερο στοιχεία σε σχέση με τα πετρολογικά ουσιαστικά και αυτά που έχω ανακαλύψει εγώ περισσότερο και η ομάδα που λειτουργούμε. Υπάρχουν ήδη και άλλα στοιχεία τα οποία δείχνουν και οργανικοί ήλιοι στον Τίσιντ. Αν θέλετε θα μπορούσα να το δείξω και τώρα. Τρακτικά ήρθα την παρουσίαση στα δύο, δεν ήθελα να εστιάσω αυτό το κομμάτι που έχει σχέση με τη ζωή, γιατί πιο πολύ μπορεί να είναι και σπεκιουλέσον παρά πραγματικά απόδειξη. Είναι κάποια πράγματα που μπορεί να έχουμε ήσθημα φαντασίας. Ήθελα να εστιαστώ περισσότερο στο κομμάτι που έχει σχέση με τα αναδύρυντα δεδομένα. Αν λοιπόν σας έδειχνα την άλλη παρουσίαση, όχι την άλλη παρουσίαση, ένα κομμάτι που έχει σχέση με τη ζωή από την άλλη παρουσίαση, θα σας έδειχναν... Καταρχάς... Εδώ δεν πιστεύετε τι είναι εδώ. Είχαμε ερώτηση τώρα προς εσάς, όποιος θέλει απαντάει. Αριστερά και δεξιά έχουμε δύο εικόνες. Θα σαφρά ράφετε σπελοβολίσουμε, παιδί. Κοντά είστε. Αριστερά σινερό από εκεί. Λοιπόν, είναι δύο περιοχές, πάρα πολύ μακριά η μία από την άλλη. Μια είναι στον Άρη, η άλλη είναι στη Μέρη Ματακάμα στη Χιλή. Και όμως έχουν δύο πανωμείο τουπες εικόνες. Είναι δύο εικόνες οι οποίες δείχνουν ότι πράγματι υπάρχει μια υδράση του νερού και αποθέσεις, ουσιαστικά ποταμόχυμάριες αποθέσεις, σε ένα περιβάλλον το οποίο ήταν σίγουρα πλούσος νερό. Φωτσαλάκια. Και στη μία περίοδοση και στην άλλη λοιπόν και στη Χιλή και στον Άρη έχουμε τις ίδιες εικόνες. Άρα σίγουρα έχουμε δράσεις του νερού στον παρελθόν. Λοιπόν, πάμε σε πληροφορίες που προέρχονται από μετεωρήτες. Υπάρχει ένα μετεωρήτης αυτός εδώ, ο ALH84-001. Είναι ο πιο γνωστός μετεωρήτης που τον έκανε διάσημο ο κύριος Μακέι, που μας άφησε πριν από ένα χρόνο. Το θέμα είναι ότι το 1996 δημοσίευσε μια επιστημονική δουλειά στο περιοδικό Science και πράγματι έβγαλε αυτές εδώ πέρα τις δομές, οι οποίες αρχικά τις ανακτήρησε ως νανοπακτήρια, οι οποίες σχετίζονται με την ανάπτυξη μαγνητήτη. Υπάρχει ολόκληρη κριτική και συζήτηση πάνω σε αυτό το θέμα. Το αν πράγματι είναι ή δεν είναι, αν σχετίζονται με την ύπαρση ζωής ή όχι. Υπάρχει ένα βιντεάγιο όπου πρακτικά δείχνει το πώς βομβαρδίζεται επιφάνεια του πλανήτη Άρη από διάφορους αστεροειδείς. Ένας εξ' αυτόν, επειδή η περιοχή είναι πλούσα σε νερό, αναφτύσσονται κάποια μικρόβια λόγω των ρογμών που έχουν αναπτυχθεί κατά την πρόσκουση, απελευθερώνεται λοιπόν ένα κομμάτι από την επιφάνειά του επίτά από την πρόσκουση των αστεροειδείων, φτάνει στη Γη... Και το βίντεο σταματάει. Φτάνει στη Γη και παίρνουμε το μετεωρήτη που έχουμε στα χέρια μας, βλέποντας συντομές που μόλις είδαμε πιο πριν. Αυτά με τα νανοβακτήρια. Ένα άλλο παράδειγμα είναι αυτό εδώ. Ένα εξαιρετικό παράδειγμα ενός το αυγό του πτήσιντ, έτσι χαρακτηρίστηκε. Είναι μόλις 10 μικρόμετρα, διάμετρος του, και εδώ είναι αυτό το μετεωρήτη που μελετάω εγώ, έτσι, από μια άλλη πιστημονική ομάδα. Είναι αποτελέσματα μιας άλλης δουλειάς, όπου αυτές εδώ πέρα οι ρογμές, θεωρείται ότι έχουν πληρωθεί από οργανικό άνθρακα. Αν είναι απόδειξη ή όχι για ύπαση ζωής, αυτή τη στιγμή είναι συνεχώς ένα θέμα προσεζήτηση. Συνεχώς υπάρχουν ομάδες οι οποίες βγάζουν και νέα δεδομένα, οπότε απλά σας δίνουν τα δεδομένα. Πιθανώς, λοιπόν, αποτελούν βιολογικές δομές. Άρα, πιστεύω ότι σας καλούσα. Δεν έχουμε βάσει κάτι άλλο το οποίο να είναι αναδύρυτο σε σχέση με τη ζωή. Και ακόμα και η ύπαση νερού, πιθανώς να είναι ενάντια στην ανάπτυξη της ζωής. Αυτό με βάσει... θα δούμε το όνομά του. Είναι ένας τεράστιος βιολόγος στην Αμερική, θα δούμε το όνομά του, που πρόσφατα στο πρόσφατο συνέδριο της ECU, του Ευρωπαϊκού Συμσάνησης Γιώργιων, θεωρεί ότι η παρουσία του νερού, ουσιαστικά, λειτουργεί ανατριπτικά για την ανάπτυξη της ζωής. Σαν ένα τοξικό περιβάλλον, η παρουσία του νερού. Για αυτά τα πράγματα, πιθανώς, να μην χρειαζόμαστε νερό, για να μπορέσουμε να αναπτύξουμε καλλιωβακτήρια. Αλλά σε λιμάνια βιολόγων δεν μπαίνω ποτέ. Που λέω για παραμυσία σας, να σας δείξετε κάποια στιγμή, έτσι φωτρικά το πλέον, ότι πέσανε σε περίπου πέντε χιλιάδες χρόνια... Πέντε χιλιάδες χρονιά περίπου τα τελευταία. Συνεχώς πέφτουνε καθημερινά περίπου 1.000 τόνια υλικού. Προσθέτητε στην υφάνεια της Γης. Πέντε χιλιάδες συναντεωρήτες. Δηλαδή κατά μεσόωρο, 7 το πρόγραμμα έρχεται. Αν δεν το βγάζω καλά. Αν βγάλουμε ένα μεσόωρο. Στην Ελλάδα έχει πέσει κανένα... Όχι, έχει δείξει, έχει δείξει, έχει πέσει. Κρατήρας υπάρχει, χάρις της δεν έδειξε κάτι. Αυτό είναι μεγάλο σχέδιο. Υπάρχουν... Υπάρχει μια ερευνητική δουλειά, και από παρευρισσικόμενο, όπου, δεν ξέρω αν έχουν καταλήξει πράγματι, ότι είναι κρατήρας οτισπουρέχητα, που πτώσει ενός μετεωρήτη. Στην περιοχή Ζερέλια, σωστά. Είναι νότια το Βόλο. Είναι δύο δίδυμες λίμνες. Λίμνες Ζερέλια. Παρακάθαρος εδώ που θα μπορούσε να σας μιλήσει για αυτό συγκεκριμένο θέμα, για το αν και κατά πόσον είναι αναντίρρρυτα... Δεν υπάρχουν όμως κρατήρες αυτή τη στιγμή, αν βγάλουμε στην άρκη το συγκεκριμένο, που να αποδεικνύονται πραγματικά, ότι είναι κρατήρες που έχουν ταπορτώσει ενός αστεροειδούς, ή ενός ουρανίου σώματος. Αλλά αν όμως θέλω να λατήσω αυτό, ανέφερα από αυτό, θα ήθελα να δώσω μια παρακτήρηση. Δείξαμε κάποιους κρατήρες, που είναι λίγο υπερψωμένοι, σε σχέση με το έδαφος, σαν μια καμιλή καλδέρα εφαιστείου, έτσι μοιάζει λίγο. Στην Αφρική ο ένας... Δεν είναι ο πόσο Αμερικάνικος, που το κύνομα είναι τελείως κάτω από την κουφάλια του έδαφους, δηλαδή από την τόση και κάτω, αλλά σηκώνεται και λίγο τα ταχύλη του... Αυτό φίλεται στο οικοδέσμα της τερασίστασης του έδαφους. Το ένα πολύ βασικό είναι η ταχύτητα πρόσκουσης, η σύσταση του σώματος το οποίο προσκρούει. Αν δείχνεις έναν σύνδερο μετεωρύτη, όπως είναι στο Metal Crater αυτό που δείχνουμε στην Αριζόνα, με τα σχεδόν κατακορύφτα τυχόματα, εκεί θα πάρεις έναν... Είναι μια μονοκόμματι μεταλλική σφαίρα, η οποία πέφτει στο έδαφος. Εκεί δεν προλαβαίνει κάτι να έχεις φρασικά μια αντίδραση του έδαφους, που το τέλησε. Στις άλλες περιπτώσεις μπορείς να έχεις κάποιους άλλους κρατήρες, κάθε τυπτώσης αστεροειδούς, αλλά μπορεί να είναι υποκλήση. Οπότε αντίστοιχα, αν είναι και μικρότερης ταχύτητας, ή μικρότερο ιδικού βάρος ο αστεροειδής, ή γενικότερα το σώμα το οποίο προσκρούει, θα έχεις και τις αντίστοιχες ανυψώσεις. Εξαρτάται πάντα και το μέγεθος. Είναι τέτοια χαρακτηριστικά. Κυρίως όχι το έδαφος, αλλά το σώμα το οποίο προσκρούει. Γιατί μου χρειάζεται να ρωτήσεις ακόμα. Για το σώμα που είπαμε, αν θυμάμαι καλά, το σώμα το οποίο προσκρούει. Αν το κατάλαβα καλά, οι αστάσεις του είναι πολύ μικρότερες από τις αστάσεις του κρατήρα. Δεν είναι κάτι που εφαρμόζει δηλαδή, ας το πούμε, έτσι στον κρατήρα. Εννοείται, είναι περίπου, για τάξη μεγέθους είναι το ένα δέκατο. Αυτό πώς το υπολογίζει κανείς. Έχουμε διάφορα στοιχεία. Πώς το υπολογίσουμε δηλαδή αυτό. Και αδερφά, στις πιέσεις που αγροτήσονται. Όπως είπαμε για τα 25 λιγά Πασκάλ. Και στη συνέχεια θα πρέπει να δούμε σε τι έδαθος προσκρούει. Άρα θα πρέπει να δούμε το τι πυκνότητα έχει αυτό το έδαθος. Και μετά άρχισουμε και δράχουμε διάφορα μοντέλα, ταχυτήτων και κλήσης, ουσιαστικά, του σώματος το οποίο προσκρούει. Για να μπορέσουμε να αναπαραάγουμε το αρχικό σώμα και να βιβλίσουμε βέβαια το τελικό κρατήρα. Και αν έχουμε ένα κρατήρα συγκεκριμένων διαστάσεων ουσιαστικά πηγαίνουμε προς τα πίσω. Ξέρουμε το αποτέλεσμα και πηγαίνουμε προς τα πίσω. Πηγαίνουμε δηλαδή, στο τι σώμα θα μπορούσε να δημιουργήσει μια τέτοια διαδικασία. Και είναι χοντρικά το ένα δέκατο. Χοντρικά το ένα δέκατο. Και είναι κάγευμα αυτός. Τους μαζέρει ο καθένας. Δεν ξέρει τι είναι. Αν πάμε στο Ήπεθρο πάμε τώρα στην Μπεντέλη ή στο Νιμητό, να μας δώσουμε μια πέτρα δεν θα διαφοροποιείται η ραδιενέργειά του σε σχέση με το δείγμα το οποίο έχω το τίσεντ. Ή αν πάμε στη Σαντορίνη ακόμα καλύτερα, το συγκρίνουμε με τη ραδιενέργεια που έχει ο τίσεντ. Ίδια θα είναι. Παράτι ότι είναι φαντάζει εξωτικό είναι εξωτικό επειδή προέρχεται σίγουρα από έναν άλλο πλανήτη. Ή είναι κάτι άγνωστο, είναι κάτι το οποίο φαντάζει τρομακτικό για κάποιον άνθρωπο. Μια πέτρα είναι. Είναι σημαντική δηλαδή για αυτούς που την μελεττούν ή αυτούς που μπορεί να την πουλήσουν γιατί σας είπα ότι ο τίσεντ είναι περίπου 15.000 δολάρια τα 10 γραμμάρια. Κοστίζει αρκετά εσύ. Από εκεί πέρα κάποια άλλα στοιχεία που είναι το διαφοροποιούσης με εναντιενέργειες και λοιπά. Θα πάμε στο σημείο της Ολασίας. Όχι, ναι. Ένα πλουτώνιο σώμα δηλαδή θα έχει μεγαλύτερη... Πλουτώνιο σώμα είναι ένα σώμα το οποίο μπορεί να είναι από ένα μάγμα το οποίο κρυσταλώνεται στο βάθος. Θα έχει μεγαλύτερα αντιενέργεια από ένα σηματογενείο σπέτρωμα το οποίο... Δεν είναι καθόλου. Σας ρωτήσω κάτι εγώ με την επιφύλαξη ότι είναι ένας παιδιωτικός σας παιδί οπότε ενδεχομένως... Ίσως δεν μπορείτε να απαντήσετε. Ωραία. Λοιπόν, προφανώς από την παρουσιάσή σας προκύπτει ότι στο Ολιακό Σύστημα κυκλοφορεί πολλοίς κόσμος. Γενικά. Κόβει βόλτες ανάμεσα... Δεν είμαστε. Μόνοι μας δεν είμαστε. Λοιπόν, και σίγουρα με θεωρείται σαν αυτούς που μας παρουσιάσετε είναι απόλυτα επιθυμητή από την έννοια ότι είναι μια πηγή που κρύβει πλούτο δεδομένων όσον αφορά έμβια ή μη έμβια ήλιοι γιατί αναφερθήκαμε και για πιθανότητα βαχτηριδίων και τα λοιπά. Αλλά ενδεχομένως μετεωρείτες με πολύ μεγαλύτερη διάμετρο και γενικά έκταση να μην είναι επιθυμητή να έρθουν προς τη γη γιατί θα έχουμε και άλλους αποτελέσματα τότε. Σίγουρα. Οπότε λοιπόν, σε περίπτωση που γνωρίζετε, ήθελα να μου πείτε πρώτον αν έχετε τυπώψει κάποια στατιστικά του τύπου ενδεχομένως αν υπάρχει μια περιοδικότητα δηλαδή κάθε ένα εκατομμύριο χρόνια πέφτει στη γη ένας μετεωρύτης αυτόν τον διαστάσε. Αν έχετε τυπώψει σας κάποια τέτοια στατιστικά στοιχεία. Και δεύτερον πράγματα που βλέπουμε σε ταινίες ότι αντιμετωπίζουμε έναν μετεωρύτη έτσι ή αλλιώς και τα λοιπά. Αν και στην πραγματικότητα υπάρχουν κάποιες ερευνητικές ομάδες που αντικείμενό τους είναι του πως σταματάω έναν μετεωρύτη που δεν θέλω να έρθει προς τη γη. Λοιπόν, ξεκινάμε από τον πρώτο δεύτερο, πάμε στον πρώτο. Οι ερευνητικές ομάδες υπάρχουν πάρα πολλές, οι οποίες λειτουργούν προς αυτήν την κατέθεση να δουν μια πιθανή ουσιαστικά έλευση ενός μοναδικού σώματος και πως την αντιμετωπίζουμε. Υπάρχουν εταιρείες, ο Πρόεδρος και Έλληνος κιόλας, για μαντί, είχε έρθει εδώ από την εταιρεία Planetary Resources όπου λειτουργούν στο επίπεδο του να πάμε σαν ένας τεραιοειδή και να δούμε καταρχάς να μπορούμε να τον εκμεταλληθούμε. Υπάρχουν άλλες ερευνητικές ομάδες οι οποίες λειτουργούν στον πως θα αντιμετωπίσουμε ένα τέτοιο θέμα. Δηλαδή, σαν τρόπο αντιμετώπισης και προστασίας της Γης πλέον. Υπάρχουν διάφορες τροπές αντιμετώπισης, μόνο το παριθμίσουμε. Επιγραμματικά ίσως. Ένας βασικός για παράδειγμα είναι να μπορέσεις να πας, να στήσεις μια διάστημα συσκευή και με κάποιο τρόπο σαν ροκέτες ας πούμε μικρές, να μπορέσεις να το αλλάξεις την πορεία να το φέρεις ακόμα και προς το δικό μας βαρετικό πεδίο ή να το δημιουργήσεις σε έναν δολυφόρο. Να το σπρώξεις δηλαδή. Να το σπρώξεις, να δημιουργήσεις έναν δολυφόρο ο οποίος θα τον εγκωταλιστείς αργότερα αν υπάρχει βέβαια και το αντίστοιχο πεδίο. Για παράδειγμα, οι Ιάπονες έχουν στον αστεροειδή ή αυτοκάδα, έχουν ήδη φτάσει σε έναν αστεροειδή, έχουν τρυπήσει, έχουν πάει δείγμα και το έχουν επιστρέψει. Είναι με την αποστολή Χαλιαμπούζα, ένα μεγάλο πρότζεκτ των Ιαπόρων, που πήραν πράγματι κομμάτι αστεροειδούς από την επιφάνειά του. Υπάρχουν πετρούματα, αν κάποιος αυτή τη στιγμή επιστήμονας θέλει να δανειστεί να δει το δείγμα θα πρέπει να κάνει μια αίτηση στην αντίστοιχη ΝΑΣΑ της Ιαπωνίας, να δανειστεί ένα δείγμα για να το μελετήσει. Μεροπότ γίναν όλα αυτά. Υπήρχε μια διαγνωστική συσκευή, η οποία προσγειώθηκε στην επιφάνειά του, πήρε το δείγμα και πέθοψε. Ένα άλλο μεγάλο πρότζεκτ και το big deal ασχολείς της Αμερικής τώρα δεν είναι ούτε ο Άρης ούτε η Σελήνη, είναι ο Βέστα, ο αστεροειδής Βέστα, η εστία στα λινικά, όπου αυτή τη στιγμή βγαίνουν συνεχώς άπειρες πιστημονικές δημοσιεύσεις για το αν μπορούμε να εκμεταλλευθούμε αυτόν τον αστεροειδή. Υπάρχουν πολλοί αστεροειδείς που είναι πλούσιοι σε πολύτιμα μέταλα τα οποία δεν εμφανίζονται στη Γη. Αυτό σημαίνει ότι αν εκτροχιάσουμε έναν αστεροειδείο και το φέρουμε κοντά στη Γη, είναι μια πολύτιμη πηγή μετάλλων που θα χρειαστείνα. Μακάνε το κάνε η Ελλάδα για να ξεχρέωνε, αλλά να δούμε στο μέλλον. Όσον αφορά το πρώτο ερώτημα. Υπάρχει μια στατιστική, βέβαια, από ένα δείγμα το οποίο αυτή τη στιγμή δεν είναι και το τεράστιο. Χρειάζομαι, για να είμαστε με πολύ μικρά σφάλματα, θέλουμε ένα δείγμα το οποίο να είναι πραγματικά μεγάλο και να κανοποιήσουμε κάποιες συγκεκριμένες μαθηματικές σχέσεις. Το θέμα είναι ότι μικρά σωματάκια αυτή τη στιγμή πέφτουν, τώρα που μιλάμε, προσθένεται στη Γη. Είπαμε ότι 365.000 τόνι υλικού προσθένεται στη Γη κάθε χρόνο. Λοιπόν, σώματα όπως εκείνο το οποίο κατέστρεψε, για παράδειγμα, στο όριο 65 εκατομμύρια χρόνια, το όριο το λεγόμενο Kappa Daff Boundary. Αυτό το οποίο ουσιαστικά θέλησε σε δόνου το 85-90% των έμβιον όντων στη Γη. Και με αυτό συνδέεται και, ουσιαστικά, η καφάνι των δεινοσάρων. Ήταν ένα σώμα το οποίο προσέκουσε, ουσιαστικά, στην περιοχή κοντά στο Μεξικό, Νοτιονατολικά. Στο Ιουκατά. Αλλά είναι από 65 εκατομμύρια χρόνια. Ένα σώμα πάλι το οποίο ήταν διαστάσων περίπου τόσο 10 χιλιόμετρα, σαν διάμετρος. Ένα τέτοιο σώμα, λοιπόν, θέλει κάθε περίπου 50-60 εκατομμύρια χρόνια για να μπορέσουμε να το διεχθούμε στη Γη. Άρα όσο ζούμε, δεν θα έχουμε πρόβλημα, ουσιαστικά. Δεν ξεφερόμαστε σύντομα από τώρα. Αυτό είναι το δεύτερο. Ξέρω τα άλλα πολιτικές που αφορεθούνται. Αν επενδύσουμε στους αστεροειδείς, μπορεί να εξεφερόμαστε. Υπάρχουν άλλες ερωτήσεις? Κανένας. Στον αστία που αναφέρονται, σαν τι, ας πούμε, βρίσκομαι? Υπάρχουν και στον αστία, αλλά και σε άλλους αστεροειδείς. Πλούσιοι, για να τα χάσει σε σελήνιο, κάποια ιδιαίτερα μέταλα, τα οποία είναι εξωτικά σχετικά με τη Γη. Δηλαδή σε συγκεντρώσεις, οι οποίες είναι πάρα πολύ ευξημένες. Σε σελήνιο είναι ένα τέτοιο χημικό στοιχείο. Όπως και πλαδινοειδεί, μια άλλη κατηγορία μετάλων. Στη Γη υπάρχουν, αλλά είναι σε τόσο μικρές συγκεντρώσεις, που ακόμα και εδώ μπορούμε να το θεωρήσουμε ως σκοίτασμα. Εκεί όπως είναι πραγματικά σε πολύ μεγάλες ποσότητες. Που χρησιμοποιείται αυτό κυρίως στο σελήνιο, κυρίως? Αυτό δεν μάς το γνωρίζουμε, δεν το γνωρίζουμε. Είναι μια ερώτηση που δεν σας θα απαντήσω. Σε μικρό ποσότητες είναι χρήσιμο και το σώμα μας. Σε μικρό ποσότητες είναι χρήσιμο και το σώμα μας. Σίγουρα. Μας αγαπητώ όσο είναι πολύ τιμό. Σε μικρό ποσότητες θα σας δείξω ένα slide, για να σας δείξω ότι οτιδήποτε υπάρχει στο σώμα μας, πρακτικά οφείλεται σε αυτές εδώ τις διαργασίες. Υπάρχουν, δηλαδή, οξυγόνο, άφθακα, ντρογόνο, άζωτο. Είναι ορισμένα στοιχεία τα οποία προέρχονται από μια διαδικασία κοσμοχημείας, η οποία έχει λάνει χώρα στο σύμπαν. Το οξυγόνο προέρχεται από εδώ, άφθακα από εδώ, ντρογόνο από εκεί και οτιδήποτε. Δηλαδή, είμαστε μέρος, φυσικά. Ψάχνουμε πολλές φορές να βοηθήσουμε στο ερώτημα, αν είμαστε μόνοι στο σύμπαν ή δεν είμαστε. Να το. Μέσα μας είναι το σύμπαν. Είναι και θέμα φιλοσοφίας πολλές φορές. Δεν χρειάζεται να προσάχνουμε ακριβώς έναν άνθρωπο, που να μοιάζει με έναν άνθρωπο και να πούμε ότι είμαστε μόνοι όχι στο σύμπαν. Μόνοι στο σύμπαν δεν είμαστε. Τα κομματάκια του Άιζον που πέσανε στην Ζάκινγκο, είναι παραμύθιοι του ομορφωτότητα? Λοιπόν, καταχάς, ο Άιζον ήταν κάποια εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τον ήλιο. Σήμερα, Σάββατο, την Πέμπτου που μας πέρασε, πιθανώς έλαβα τα πρώτα δείγματα από εκείνο το κομμάτι που έπεσε. Υπάρχει κάποιοι κάτοικοι να πέφτει ένα μετέογορο, ουσιαστικά μια φυλαγόμενη μπάλα, ξεκινώντας από τη Βόρεια Ελλάδα, συνεχίζοντας μέχρι και την Οδυνδεντική, μέχρι που πιθανώς προσέγγισε στη θάλασσα, στους χώρους μεταξύ Κεφαλονιάς και Ζακίδου. Αυτομάτως κινητοποιήθηκαν διάφοροι κάτοικοι. Ένας εξ' αυτόν, στην περιοχή Καλλίδια, κυρικά από το Αγρίνιο, φωτογράφησε κάποια δείγματα, τα ανάφησε σε κάποιο website. Ήρθαμε σε επαφή, έχω τα δείγματα αυτά. Η πρώτη απάντηση που μπορώ να δώσω είναι ότι δεν είμαι λεωριντής. Μέσα στην εβδομάδα θα γνωρίζω κατά πόσο μποριστικά αν είναι ή δεν είναι. Πρέπει να γίνουμε κάποια έξτρα πειράματα για να μπορούμε να πούμε ναι ή όχι. Υπάρχει ακόμα μια καταγραφή στην Καρδίτσα, όπου πάλι ένας άλλος κύριος είδε από το παράδειγμα ότι μια φυλαγόμενη μπάλα να συνεχίζει με μία φυλαγόμενη κύτροχα, δηλαδή μία σχεδόν παράλληλος προς τον ορίζοντα. Και εκείνος ο άνθρωπος πράγματι έξω από το σπίτι του, στο χωράφι του, δεν ξέρω, είδε κάποια μικρά πετρώματα τα οποία τα είδε συστηθά με διαφορά φάσεις λίγο λεπτών ορώρων από τη στιγμή που πέρασε το σώμα. Ήδη έχω συσπαθεί μαζί του, από την περιγραφή που μου έκανε, είναι ότι έχει αυτό το fusion crust που λέγαμε πριν, δηλαδή αυτό τον φλειώδη μαρβή από περιβάλλει τον μετεωρύτη, ο οποίος ήταν ο χαρακτηριστικός κοινός μετεωρύτη. Περιμένω να δούμε αν... να λάβω και εκείνα τα δείγματα. Να δούμε, καταρχάς, αν έχει σχέση, κλάει ένα δείγμα με το άλλο. Και από εκεί πέρα... Μήπως πρέπει να πας γρήγορα να τις εχρεώσουν. Όχι. Περιμένω να τα λάβω. Αν δεν είναι κάτι, θα χρειαθώ εγώ, εντάξει. Είναι τόσο σημαντικό η επιστήμη, οπότε πρέπει να αποδείξουμε ότι είναι κάτι ή όχι αλλιώς. Είσαι καλά. Είσαι περάομαι. Η επιστήμη είναι κάτι που είναι πολύ σημαντική. Είπετε να εξακουμπώσετε αν είναι μετεωρύτης, γιατί θέλουμε μπλουζα να είναι κάποιους χοπίδες που... Κάρβονο. Υπάρχει μια ιδική κατηγορία μετεωρητών, αυτούς τους χομβρίτες, οι οποίοι πράγματι νοιάζουν με κάρβονο. Έχουν πολύ χαμηλό ιδικό βάρος, έχουν πολύ σιλό πορόδες, είναι έθρυπτοι, έχουν ένα φλείο ο οποίος είναι θαμπός. Πρέπει να γίνουν, μπορείς, κάποια επιπλέον πειράματα, για να αποφασίσουμε. Ο Decent βρήκαν νουμάδες. Αφρικάνοι σκαμίλεσδους. Και ενημερώσαν. Και μετά είχαν συμπαθεί, κινητοποιήθηκαν όλα, NASA, διάφοροι οργανισμοί. Αυτή τη στιγμή, στην Ελλάδα, έχουν κινητοποιηθεί κάποια άτομα. Ένας εξατώνει με εγώ. Υπάρχουν δυο-τρία άτομα, τα οποία κινητοποιήθηκαν πιθανώς. Δεν υπάρχει κάποιο οργανισμός, ή κάποια συγκεκριμένη υπηρεσία που ασχολείται με αυτό. Όπως και στο τζέλεπινς, πέρσι στη Ρωσία, ένα αντίστοιχο γεγονός. Βάλει ιδιώτης, σωστικά, κινητοποιείς. Εκεί, έγινε πάρα πολύ γνωστό, επειδή υπήρξε πολλά βίντεο, τα οποία δείχνανε και πως το μετέο... Δεν μπορούσαν να είναι κάτι άλλο, πέρα από μετεορύτη. Και αντιμετώπιστε ότι βρέσκαν δείγματα, και ήδη έχουν μελετηθεί για εκείνον τον μετεορύτη. Το τζέλεπινς. Λέσκετε, είπατε, αυτούς τους πλήρωσε κάτι η NASA. Είδατε ποιο είδε αξίζει αυτό? Θα σας πω, ξέρω... Ο κύριος, που είδατε πριν, ο λίγο παχουλός, ο δικός μου, με ενεργάζομαι στο βοκαλό, ξέρω ότι πλήρωσε κάποια χρήματα, για να μπορέσει να πάρει κάποιο δείγμα από τους Ρώσους. Εγώ δείχνω για το T-SINT. Για το T-SINT. Ο T-SINT, για το συγκεκριμένο δείγμα πάλι, το οποίο είχα εγώ στα χέρια μου, είχε, ουσιαστικά, πληρωθεί, ναι. Στην αξία του περίπου... Όχι, όχι, όχι, πολύ λίγο. Η αξία προέκυψε μετά, στον Σπανείο, κάτω. Ήμαστε τυχεροί να το πάρουμε πριν γίνει Σπανείο. Πριν αποδειθεί κάτι τέτοιο. Άρα, η επιστήμη είναι φτωχή. Άρα, την... Άρα... Άρα, την... Ποίηστε? Η επιστήμη είναι φτωχή, αρχικά. Θα λέγα ότι η επιστήμη είναι φτωχή στην Ελλάδα. Υπστημονές. Σε γενικές δυναμές, δεν λέω κάτι σχετικά, αλλά... Αν δίνεται περίπου 2,5% του IM, 2,3%, ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι πάνω από 5,5-5,7%, αυτό λέει πολλά. Συνεχώς βγαίνουν τα κονδύλια, οπότε... Πολλές φορές, ακόμα και στο Επιστημονικό Ελληνικό Ίδρυμα, ούτε καν φωτοτυπίδουμα το καλέσεις πλέον. Οπότε... Μετράει πάρα πολύ, λοιπόν, η ιδιωτική πρωτοβουλία και το πώς θα κινηθείς εσύ, αν εξάρτα, πολλές φορές, ως ερευνητής. Τι... Αλλά προσπαθούμε να πάμε μπροστά από την Ελλάδα, πάμε στον πυθυμένο. Ερώτηση... Ήφως όλοι οι μετεωρήτες είναι αντικείμενα που είναι τόσο ακριβά... Όχι, δεν είπα από αυτό. Είπα ότι κάποια από αυτά μπορούν να έχουν και υψηλή αξία. Δεν θα έχουν κάποια υψηλή αξία. Υπάρχουν μετεωρήτες με 1 ευρώ. Ή θα μπορούσατε να είναι η επιστημονική έξια τους. Υπάρχει κάποιο σύστημα, εγκατεστημένο στον τοριχόρο, το οποίο να επιτηρεί την επτώση μετεωρητών? Αυτό. Ήταν ψιλοπαρό με την ερώτηση που έλεγα ο Γιάννης πριν. Για να μπορέσεις να δεις όλο τον ουρανό, θέλεις άπειρα τηλεσκόπια. Πράγμα που σημαίνει ότι, επειδή δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή τόσο μεγάλη ισχύση συγκατεστημένη στη γη, σημαίνει ότι πάρα πολλοί μας διαφεύγουν. Εγκατεστημένο σύστημα σε τοριχόρο, μάλλον τηλεσκόπιο, το οποίο να είναι σε στυλ τοριχόρου και να παίρνει διάφορες εικόνες, υπάρχουν. Αλλά δεν θα σου καταγράψει όλο, εισαστικά, τον ουρανικό θόλο. Θα χάσεις πάρα πολύ μεγάλη έκταση. Θέλεις μάτια πολλά, αυτή τη στιγμή δεν τα έχουμε. Παρά το ότι είμαστε 6,5 δύσκολα από τη γη. Θέλουμε άλλες μάτια. Όλα τα έχεις αυτός ο περιοίτης να λες. Ποιος ο περιοίτης? Ο αφησίδης. Το σώμα αυτό θα πατάσουν περίπου 12 κιλά από το δείγμα το οποίο συνολικά έχουμε, από αυτά τα κομμάτια τα οποία ήταν διασπαρμένα στην περιοχή που σας έδειχα πριν. 12 κιλά από ένα πέτρωμα το οποίο είναι λίγο πιο βαρύ σε σχέση με το μέσο όρο των πέτρωματων που βρίσκουμε στην επιφάνεια της Γης. Ούτε καν κρατήρας δεν δημιουργήθηκε. Πόσο μάλλον σεισμός. Είναι απλά καθώς μπήκε στην επιφάνεια στην αφμόσφαιρα καθώς πέτρωμα της Γης, διασπάστηκαν και έγιναν αυτή η διασπορά των τερμαχών. Δεν θα μπορούσε να συμβεί με ένα τέτοιο. Πολύ μεγάλη κλήση. Η κλήση βασικά δεν είχε υπολογιστεί αλλά είναι σίγουρο ότι δεν έπεσε κάθετα. Τι κλήση έχουμε είναι υποκλείσμα 45 μμ ή κάτι τέτοιο. Είναι ένας μετεωρύτης ο οποίος δεν μπορεί να σου δώσει κάτι. Δεν είναι σίδρο μετεωρύτης. Σας δείξω ένα μετεωρύτη. Αυτό τον κάνει με διάβολο από το Meteor Crater στην Αριζόνα όπου το αρχικό σώμα ηθημήθηκε ως 50 μέτρα διάμετρο και δημιουργήθηκε σε μια πολύ μεγάλη καταστροφή. Αλλά ο μετεωρύτης αυτός ήταν μια μπάλα σιδείρου πακτομένη υπερβολικά βαριά. Είναι μια άλλη κατηγορία μετεωρυτών. Εδώ είχαμε ένα μετεωρύτη απλά ένα ωραίο πετρούμα που μας ήθεσε σαν δώρο από τον ουρανό. Έχουμε μια τελευταία ερώτηση. Γιάννη, εγώ θέλω να σε ρωτήσω. Μας είπες πως μπορεί να το προήρθει από ένα κρατήρα στο Νάρι περίπου 180 χιλιόμετρα. Το μάξιμο. Με βάση τα διάφορα σφάλματα τα οποία έχουμε εντάξει. Στο Νάρι έχουμε έτσι αρντίστικο μεγέψη και μεγάλη του σχολείου στους καθηγητές. Αυτός, λοιπόν, θα σας δείξω ένα... Πάμε πίσω. Είναι... Ας δείξω ένα φαράγγι αρχικά για να δείτε λίγο τα μεγέθη. Εδώ έχουμε το Grand Canyon στο κέντρο. Βλέπετε ότι έχει ένα βάθος που είναι περίπου ένα μίλι, δηλαδή 1,6 χιλιόμετρα. Εάν το συγκρίνετε με αυτή εδώ την κιλάδα, είναι η κιλάδα Marineris, όπου έχει τετραπλάσιο βάθος. Είναι περίπου 7,2 χιλιόμετρα το βάθος της. Με 150 μίλια το πλάτος της. Αν το συγκρίνετε με το Grand Canyon, που στην γη είναι το μεγαλύτερο φαράγγι, απλά το Grand Canyon είναι μια ψηρά, πολύ μικρό. Αντίστοιχο λοιπόν, εάν δείτε το κρατήρα Gale, αυτός είναι ο κρατήρας Gale, με διάμετρο 150 χιλιόμετρα. Έχουμε λοιπόν παρόμοι μεγέθους κρατήρες στον πλανήτη Άρη. Ο κρατήρας Gale είναι αυτός στον οποίο προσγειώθηκε το Curiosity πριν από περίπου 1,5 χρόνου. Ο σκοπός βέβαια είναι να μελετήσει και να αποδείξει αν τυχόν υπάρχει ή όχι η ανηπίσση ζωής στον Άρη. Άρα η απάντηση είναι ότι υπάρχουν αντίστοιχοι κρατήρες αποδεδειγμένα, καθώς ήδη μια αλόκληρα διαστημική αποστολή έχει στη θέση αυτόν τον κρατήρα Gale. Με διάμετρο 150 χιλιόμετρα. Ευχαριστούμε πάρα πολύ και το Άρη, κύριε Ποσκιωθή. Σε ευχαριστούμε. Και ευχαριστούμε ο Άρης να μας πω ότι θα φέει και πάλι. Και έφεξε μεγάλο μομιλίς, οπότε αν θέλετε μπορείτε να ενημερώσετε από το Facebook. Και μην είστε από Facebook, καλύτερα δεν υπάρχεις. Οπότε διατραστική έκθεση επιστήμισης και καθολογίας. Μπορείτε από εκεί να ενημερώσετε και θα σας στείλει ο τέσος. Και ψάχνει και κυνηγείς. Ευχαριστούμε πάρα πολύ. Δεν πρέπει να σας ευχαριστήσω κι εγώ με τη σειρά μου για άλλη μια χορά. Μαλουσιαί σας εδώ σήμερα. |
