Διάλεξη 1 / Διάλεξη 1 / Εκκλησιαστικό Δίκαιο ΙΙ (Μεταπτυχιακό)

Διάλεξη 1 / Διάλεξη 1 / Εκκλησιαστικό Δίκαιο ΙΙ (Μεταπτυχιακό)

Εκκλησιαστικό Δίκαιο ΙΙ (Μεταπτυχιακό): Υπόσχεσθαι, αγαπητές φίλες και φίλοι, στα πλαίσια του μεταπτυχιακού του εκκλησιαστικού δικαίου του πρώτου έτους ελληνικού εξαμήνου, θα ασχοληθούμε με μία σειρά διαλέξεων οι οποίες θα αναφέρονται στις επισκέψεις του ειδικού εισηγητή για τη σκεφτική ελευθερία το...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος δημιουργός: Κυριαζόπουλος Κυριάκος (Επίκουρος Καθηγητής)
Γλώσσα:el
Φορέας:Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Είδος:Ανοικτά μαθήματα
Συλλογή:Νομικής / Εκκλησιαστικό Δίκαιο ΙΙ (Μεταπτυχιακό)
Ημερομηνία έκδοσης: ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2015
Θέματα:
Νομική Επιστήμη - Δίκαιο
Ανοικτά μαθήματα
Άδεια Χρήσης:Αναφορά-Παρόμοια Διανομή
Διαθέσιμο Online:https://delos.it.auth.gr/opendelos/videolecture/show?rid=9f468165
id c4dc898c-50ca-4019-a785-580531153aee
title Διάλεξη 1 / Διάλεξη 1 / Εκκλησιαστικό Δίκαιο ΙΙ (Μεταπτυχιακό)
spellingShingle Διάλεξη 1 / Διάλεξη 1 / Εκκλησιαστικό Δίκαιο ΙΙ (Μεταπτυχιακό)
Νομική Επιστήμη - Δίκαιο
Κυριαζόπουλος Κυριάκος
publisher ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
url https://delos.it.auth.gr/opendelos/videolecture/show?rid=9f468165
publishDate 2015
language el
thumbnail http://oava-admin-api.datascouting.com/static/cd63/f333/2ac2/2bb4/6537/a327/aaf2/d711/cd63f3332ac22bb46537a327aaf2d711.jpg
topic Νομική Επιστήμη - Δίκαιο
topic_facet Νομική Επιστήμη - Δίκαιο
author Κυριαζόπουλος Κυριάκος
author_facet Κυριαζόπουλος Κυριάκος
hierarchy_parent_title Εκκλησιαστικό Δίκαιο ΙΙ (Μεταπτυχιακό)
hierarchy_top_title Νομικής
rights_txt License Type:(CC) v.4.0
rightsExpression_str Αναφορά-Παρόμοια Διανομή
organizationType_txt Πανεπιστήμια
hasOrganisationLogo_txt http://delos.it.auth.gr/opendelos/resources/logos/auth.png
author_role Επίκουρος Καθηγητής
author2_role Επίκουρος Καθηγητής
relatedlink_txt https://delos.it.auth.gr/
durationNormalPlayTime_txt 00:30:02
genre Ανοικτά μαθήματα
genre_facet Ανοικτά μαθήματα
institution Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
asr_txt Υπόσχεσθαι, αγαπητές φίλες και φίλοι, στα πλαίσια του μεταπτυχιακού του εκκλησιαστικού δικαίου του πρώτου έτους ελληνικού εξαμήνου, θα ασχοληθούμε με μία σειρά διαλέξεων οι οποίες θα αναφέρονται στις επισκέψεις του ειδικού εισηγητή για τη σκεφτική ελευθερία του ΟΥΕ σε κάποιες από τις χώρες τις οποίες επισκέφθηκε, δεδομένου ότι αυτή η δραστηριότητά του συνηστά ένα από τα δύο κύρια καθήκοντά του, ένα από τους δύο τομείς της εντολής την οποία έχει ως εκτιστέσεώς του. Ο πρώτος τομέας της εντολής του περιλαμβάνει την λήψη καταγγελειών από άτομα ή ομάδες ατόμων, δηλαδή μη κυβερνητικές οργανώσεις, εναντίον οποιασδήποτε χώρας του κόσμου. Εξετάζει τις καταγγελίες, αφού προηγουμένως ζητήσει από τα αντίστοιχα κράτη να εκφέρουν την άποψή τους εάν επιθυμούν. Και στο τέλος του έτους συντάσσει την ετήσια έκθεσή του, στην οποία αναφέρει μεταξύ των άλλων και τις καταγγελίες εναντίον των κρατών οι οποίες υποβλήθηκαν σε αυτόν και τις απαντήσεις οι οποίες έδωσαν τα κράτη και διατυπώνει τις προτάσεις, τις συστάσεις και τις παρατηρήσεις του προς τα κράτη γενικά. Επίσης μπορεί να λαμβάνει και διάφορες πρωτοβουλίες για την πραγωγή διαφόρων τομέων των θρησκευτικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να αναφέρει αυτές τις πρωτοβουλίες και τα αποτέλεσματά τους στην ετήσια έκθεσή του. Ο δεύτερος τομέας της εντολής του περιλαμβάνει τις επισκέψεις του επί τόπου σε διάφορες χώρες προκειμένου να μελετήσει μια εβδομάδα περίπου σε κάθε χώρα την οποία επισκέφτεται τη κατάσταση των σκεφτικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα εκείνη. Ξεκινώντας από το Σύνταγμα της χώρας, αφού προηγουμένως περιγράψει και το πλαίσιο των διεθνών συμβάσεων τις οποίες έχει κυρώσει η χώρα την οποία επισκέφτεται, ξεκινώντας λοιπόν από το Σύνταγμα και περνώντας στους νόμους, στις δικαστικές αποφάσεις, στις εφαρμοζόμενες πολιτικές και στις πρακτικές των γρατών στα θέματα των θρησκευτικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο θεσμός αυτός του ειδικού εισηγητή, ο οποίος στην αρχή από τη θεσμοθέτησή του, δηλαδή από τέτοιου 1986, λεγόταν τότε ειδικός εισηγητής για τη θρησκευτική μισαλλοδοξία Special Rapporteur for Religious Intolerance, στη συνέχεια μετονομάστηκε σε ειδικό εισηγητή για τη θρησκευτική ελευθερία Special Rapporteur for Religious Freedom. Από το 1986, οι ειδικοί εισηγητές, οι οποίοι ανέλαβαν το πώς το αυτό διατοχικά, έχουν επισκεφθεί και έχουν συντάξει εκθέσεις για τις εξής χώρες. Για την Κίνα το Νοέμβριο του 1994, για το Πακιστάν τον Ιούνιο του 1995, για την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν το Δεκέμβριο του 1995, για το Σουδάν το Σεπτέμβριο του 1996, για την Ελλάδα τον Ιούνιο του 1996, για την Ινδία το Δεκέμβριο του 1996, για την Αυστραλία τον Φεβρουάριο του 1997, για τη Γερμανία το Σεπτέμβριο του 1997, για τις ΗΠΑ τον Φεβρουάριο του 1998, για το Βιετναμ τον Οκτώβριο του 1998, για την Τουρκία τον Δεκέμβριο του 1999, για το Μπαγκλαντές το Μάιο του 2000, για την Αργεντινή τον Απρίλιο του 2001, για την Αλγερία το Σεπτέμβριο του 2002, για τη Γεωργία το Σεπτέμβριο του 2003, για τη Ρουμανία το Σεπτέμβριο του 2003, για την Ιγυρία το Μάρτιο του 2005, για τη Στριλάνκα το Μάιο του 2005, για τη Γαλλία το Σεπτέμβριο του 2005, για το Αζερμπαϊτζαν το Φεβρουάριο Μάρτιο του 2006, για τις Μαλβίδες τον Αύγουστο του 2006, για το Τατζικιστάν το Φεβρουάριο του 2007, για το Ηνωμένο Βασίλειο μεγάλης Βρετανίας και Βόρειας Ιρλανδίας τον Ιούνιο του 2007, για την Αγγόλα το Νοέμβριο του 2007, για το Ισραήλ και την Παλιστυνιακή Αρχή τον Ιανουάριο του 2008, για την Ινδία το Μάρτιο του 2008, για το Τούρκ Μενιστάν το Σεπτέμβριο του 2008, για την Προηγηγοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας τον Απρίλιο του 2009, για τη Δημοκρατία της Σερβίας πελαμβανομένης της επισκέψιος στο Κόσοβο τον Απρίλιο το Μάιο του 2009, για την Λαϊκή Δημοκρατία του Λαού το Νοέμβριο του 2009, για την Παραγουάη το Μάρτιο του 2011, για τη Δημοκρατία της Μολδαβίας το Σεπτέμβριο του 2011, για την Κύπρο Μάρτιο-Απρίλιο του 2012, για τη Σιέρα Λεώνε Ιούνιος-Ιούλιος 2013, για την Ιορδανία Σεπτέμβριο 2013, για το Καζακστάν Μάρτιο-Απρίλιο του 2014, για το Βιετναμ Ιούλιο του 2014, από τις χώρες τις οποίες επισκέφθηκε ο ειδικός εισηγητής και τις οποίες προηγουμένως απαριθμίσαμε, θα ασχοληθούμε με ορισμένες μόνον και θα δούμε τις εκθέσεις του ειδικού εισηγητή για αυτές τις χώρες, κατά προτίμησην ευρωπαϊκές. Ο ειδικός εισηγητής έχει ένα νομικό πλαίσιο της εντολής, την οποία εκτελεί, δηλαδή να επισκέπτεται μια χώρα του κόσμου και να μελετά επί τόπου την κατάσταση οσχευτικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το νομικό αυτό πλαίσιο προσδιορίζεται από τις ενγένει διεθνείς συμβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις διεθνείς διακηρύξεις και μάλιστα από την διακήρυξη της γενικής συνένρευσης του ΟΥΕ για την απάλληψη όλων των μορφών μισαλλοδοξίας και διακρίσεων που βασίζονται στη θρησκεία ή την κοσμοθεωρία. Πριν προχωρήσουμε να δούμε τις εκθέσεις του ειδικού εισηγητή για τις επισκέψεις του σε διάφορες χώρες, θα δούμε τη διακήρυξη για την απάλληψη όλων των μορφών μισαλλοδοξίας και διακρίσεων που βασίζονται στη θρησκεία ή την κοσμοθεωρία της γενικής συνένρευσης του ΟΥΕ του 1981. Δεδομένου ότι αυτή αποτελεί βασικό πυλώνα του νομικού πλαισίου της εντολής στην οποία έχει ο ειδικός εισηγητής για τη θρησκευτική ελευθερία να επισκέπτεται μια χώρα να εξετάζει την κατάσταση των σκεφτικών ανθρωπινων δικαιωμάτων και να διατυπώνει την έκθεση του για την επίσκεψή του αυτή. Θα ερμηνεύσουμε τώρα τη διακήρυξη αυτή του 1981 διότι σε αυτήν περιέχονται τα διεθνή standards της θρησκευτικής ελευθερίας. Το προήμιο αυτής της διακήρυξης του 1981 αναφέρει ότι η γενική συνένρευση, θεωρώντας ότι μία από τις βασικές αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών είναι εκείνη της αξιοπρέπειας και της ισότητας που είναι εγγενής σε όλα τα ανθρώπινα όντα και ότι όλα τα κράτη-μέλη έχουν δεσμευθεί για να αναλαμβάνουν κοινή και ξεχωριστή δράση σε συνεργασία με τον οργανισμό για να προάγουν και να ενθαρρύνουν τον παγκόσμιο σεβασμό και την τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιεδών ελευθεριών για όλους χωρίς διακρίσεις φιλής, φύλου, γλώσσας ή θρησκείας. Θεωρώντας ότι η Οικουμενική διακήρυξη ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι διεθνείς συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα διακηρήσουν τις αρχές της απαγόρευσης των διακρίσεων και της ισότητας ενώπιον του νόμου και το δικαίωμα στην ελευθερία σκέψης συνείδησης, θρησκείας και κοσμοθεωρίας. Θεωρώντας ότι ο μη σεβασμός και η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών και ειδικότερα του δικαιώματος στην ελευθερία της σκέψης συνείδησης, θρησκείας ή οποιασδήποτε κοσμοθεωρίας έχουν φέρει άμεσα ή έμεσα πολέμους και μεγάλες συμφορές στον ανθρώπινο γένος, ειδικά όπου χρησιμεύουν ως μέσο ξένης παρέμβασης τις εσωτερικές υποθέσεις άλλων κρατών και ισοδυναμούν με αυξανόμενο μίσος μεταξύ λαών και εθνών. Θεωρώντας ότι η θρησκεία ή η κοσμοθεωρία για οποιοδήποτε υπομολογεί τη μία ή την άλλη, είναι μία από τα θεμελιώδη στοιχεία στην αντίληψή του για τη ζωή και ότι η ελευθερία θρησκείας ή κοσμοθεωρίας θα πρέπει να γίνεται σεβαστή και να είναι εγγυημένη πλήρως. Θεωρώντας ότι είναι ουσιώδες να προαχθεί η κατανόηση, η ανωχή και ο σεβασμός σε ζητήματα που σχετίζονται με την ελευθερία της θρησκείας και της κοσμοθεωρίας και να διασφαλιστεί ότι η χρήση της θρησκείας ή κοσμοθεωρίας για σκοπούς ασυμβίβαστος με το χάρτη των ΗΠΑ, άλλες σχετικές πράξεις των ΗΠΑ και τους σκοπούς και τις αρχές της παρούσας διακήρυξης είναι απαραδεκτοί. Επιπισμένη ότι η ελευθερία θρησκείας και κοσμοθεωρίας θα έπρεπε επίσης να συμβάλει στην επίτευση των σκοπών της παγκόσμιας ειρήνης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της φιλίας μεταξύ των λαών και στην απάληψη των ιδεολογιών ή πρακτικών, της απεικοκρατίας και των φιλετικών διακρίσεων, παρατηρώντας με ικανοποίηση την υιοθέτηση διαφόρων, καθώς και την έναξιωσμερικών συμβάσεων υπό την εγχείδα των μένων εθνών και των εξειδικευμένων υπερεσιών για την απάληψη των διαφόρων μορφών διακρίσεων, ανησυχώντας από εκδηλώσεις μισαλοδοξίας και από την ύπαρξη διακρίσεων σε ζητήματα θρησκείας ή κοσμοθεωρίας, που υπάρχουν ακόμη εμφανώς σε μερικές περιοχές του κόσμου, αποφασισμένη να υιοθετήσει όλα τα αναγκαία μέτρα για τη γρήγορη απάληψη της εν λόγω μισαλοδοξίας σε όλες τις θρησμορφές και εκδηλώσεις και να προβλέψει και να καταπολεμήσει τις διακρίσεις λόγω θρησκείας ή κοσμοθεωρίας, διακηρήσει αυτή τη διακήρυξη για την απάληψη όλων των μορφών μισαλοδοξίας και διακρίσεων που βασίζονται στη θρησκεία ή την κοσμοθεωρία. Το προήμιο ήταν ορκετά σαφές και, συνεπώς, δεν χρειάζεται κάποια ιδικότερη ερμηνεία ή διασάφηση. Γι' αυτό προχωρούμε στα άρθρα της διακήρυξης του 1981 της Γενικής Συνέλευσης του OEA για την απάληψη όλων των μορφών μισαλοδοξίας και διακρίσεων που βασίζονται στη θρησκεία ή την κοσμοθεωρία. Δεδομένου ότι αποτελεί την κύρια καθοδηγητική διεθνή πράξη για τον ιδικό εισηγητή της Εθνικής Λευθερίας, εκτός βέβαιος των διεθνών συμβάσεων, τις οποίες έχει υπογράψει και κυρώσει η χώρα την οποία επισκέφτεται. Πάντως, αν μια χώρα είναι βέβαια κάπως απίθανο, αν μια χώρα δεν έχει υπογράψει και δεν έχει κυρώσει κάποια διεθνή σύμβαση, τότε για την επίσκεψη του ιδικού ισυγητή ως μέτρο αξιολόγησης της κατάστασης των σκεφτικών ανθρωπινων δικαιωμάτων στη χώρα που επισκέφτεται χρησιμείδει οπωσδήποτε η διακήρυξη του 1981 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Ξεκινάμε με το άρθρο 1. Στην παράγραφο 1 ορίζεται «Κάθε ένας θα έχει το δικαίωμα στην ελευθερία της σκέψης, συνείδησης και θρησκείας». Αυτό το δικαίωμα θα περιλαμβάνει την ελευθερία του να έχει κάποιος μια θρησκεία ή οποιαδήποτε κοσμοθεωρία της επιλογής του και την ελευθερία είτε ατομικά είτε από κοινού με άλλους και δημόσια ή ιδιωτικά να εκδηλώνει τη θρησκεία ή την κοσμοθεωρία του στη λατρεία, την τήρηση των θρησκευτικών εθήμων και πράξεις, την πρακτική και την διδασκαλία. Στην Παράγραφο 2 προβλέπεται «Κανένας δεν θα υπόκεται σε καταναγκασμό, η οποία θα μπορούσε να προσβάλλει την ελευθερία του να έχει μια θρησκεία ή κοσμοθεωρία της επιλογής του». Και στην Παράγραφο 3 διαλαμβάνεται ότι η ελευθερία εκδήλωσης της θρησκείας ή κοσμοθεωρίας μπορεί να υπόκεται μόνο σε τέτοιους περιορισμούς, όπως είναι εκείνοι οι οποίοι προβλέπονται από το νόμο και είναι αναγκαία για την προστασία της δημόσιας ασφάλειας, τάξης, υγείας ή ηθικής ή των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών των άλλων. Παρατηρούμε ότι στην Παράγραφο 1 του Άρθρο 1 της διακήρυξης του 1981, περιλαμβάνεται το ουσιαστικό δικαίωμα στη θρησκευτική ελευθερία. Στην Παράγραφο 2, η απαγόρευση του καταναγκασμού στο θέμα του να έχει κάποιος, της διατήρησης δηλαδή, στο δικαίωμα της διατήρησης ή της αλλαγής της θρησκείας ή της κοσμοθεωρίας του. Και στην Παράγραφο 3, περιλαμβάνονται οι περιορισμοί στην ελευθερία εκδήλωσης θρησκείας ή κοσμοθεωρίας. Η θρησκευτική ελευθερία, σύμφωνα με τα διεθνή standards, όπως αυτά ενσωματώνονται στη διακήρυξη του 1981, περιλαμβάνει δύο ομάδες δικαιωμάτων. Η ίδια η θρησκευτική ελευθερία είναι μια ομάδα, ένα σύνολο δικαιωμάτων και περιλαμβάνει δύο υποομάδες ή υποσύνολο αδικαιωμάτων. Η πρώτη υποομάδα ή πρώτη υποσύνολο δικαιωμάτων είναι η ελευθερία της θρησκευτικής ή μη θρησκευτικής συνείδησης και η δεύτερη υποομάδα ή το δεύτερο υποσύνολο δικαιωμάτων είναι η ελευθερία εκδήλωσης θρησκείας ή κοσμοθεωρίας. Η ελευθερία διατήρησης και η ελευθερία αλλαγής θρησκείας ή κοσμοθεωρίας περιλαμβάνονται στο πρώτο υποσύνολο ή στην πρώτη ομάδα δικαιωμάτων που έχει το όνομα ελευθερία της θρησκευτικής ή μη θρησκευτικής συνείδησης. Η ελευθερία εκδήλωσης θρησκείας που είναι το δεύτερο υποσύνολο, η δεύτερη υποομάδα δικαιωμάτων μπορεί να ασκηθεί ατομικά ή από κοινού με άλλους, δημόσια ή ιδιωτικά. Και προβλέπονται ενδεικτικά τέσσερις μορφές εκδήλωσης θρησκείας, ενδεικτικά πάντοτε. Δηλαδή η λατρεγία, η τήρηση των θρησκευτικών εθήμων και της θρησκευτικής πράξης, η πρακτική και η δασκαλία θρησκείας και κοσμοθεόριας. Στην Παράγραφο 3, όπως προείπα, προβλέπονται οι περιορισμοί μόνο βεβαίως στην δεύτερη υποομάδα ή στο δεύτερο υποσύνολο σκεφτικών ανθρωπινων δικαιωμάτων, δηλαδή μόνο στην ελευθερία εκδήλωσης θρησκείας ή κοσμοθεωρίας. Δηλαδή η Παράγραφο 3 με τη διάταξη των περιορισμών προβλέπει πότε είναι νόμιμη η επιβολή περιορισμών από τα κράτη, πότε είναι νόμιμη η επιβολή περιορισμών στην ελευθερία εκδήλωσης θρησκείας ή κοσμοθεωρίας και πότε δεν είναι νόμιμη κατά το Διαστατές Δίκαιο, οπότε συνιστά παραβίαση της ελευθερίας εκδήλωσης θρησκείας ή κοσμοθεωρίας. Για να είναι λοιπόν νόμιμη, για να είναι λοιπόν νόμιοι οι περιορισμοί που επιβάλλονται στην ελευθερία εκδήλωσης θρησκείας ή κοσμοθεωρίας, θα πρέπει να προβλέπονται από το νόμο, τυπικό ή ουσιαστικό, τυπικός αυτός που σημειώνεται από τη Βουλή, ουσιαστικός είναι οι κανονιστικές πράξεις που εκδίδονται από διοικητικά όργανα στα πλαίσια νομοθετικής εξειοδότησης και εντός των οριών νομοθετικής εξουσιοδότησης. Θα πρέπει τα κρατικά περιοριστικά μέτρα είτε της νομοθετικής, είτε της εκτελεστικής, είτε της δικαιαστικής εξουσίας να αποσκοπούν στην προστασία κάποιας ή κάποιον από τους εξαλλητικά αναφερούμενους σκοπούς δημοσίου συμφέροντος, δημόσια ασφάλεια, δημόσια τάξη, δημόσια υγεία, δημόσια ηθική ή τα θεμελιώδικα δικαιώματα και ελευθερίας των άλλων. Και τρίτον, και τρίτη η προϋπόθεση της νομιμότητας επιβολής των κρατικών περιοριστικών μέτρων στην ευθερία εκδήλωσης θρησκείας ή κοσμοθεωρίας είναι η αναγκαιότητα λήψεως αυτών των περιοριστικών μέτρων για την προστασία των προαναφερθέντων σκοπών. Δηλαδή, θα πρέπει να τηρείτε στη λήψη και την εφαρμογή των κρατικών περιοριστικών μέτρων στην ευθερία εκδήλωσης θρησκείας ή κοσμοθεωρίας η λεγόμενη αρχή της αναλογικότητας. Δηλαδή, θα πρέπει να είναι τα κρατικά περιοριστικά μέτρα αναγκαία, τα κρατικά περιοριστικά μέτρα στην ευθερία εκδήλωσης θρησκείας ή κοσμοθεωρίας θα πρέπει να είναι αναγκαία για την προστασία της δημόσιας ασφάλειας τάξης υγείας, ηθικής ή των θεμιλιδών δικαιωμάτων και ευθερειών των άλλων. Δηλαδή, θα πρέπει να μην λαμβάνονται ως πρόφαση τα κρατικά περιοριστικά μέτρα ως πρόφαση δύθεν για την προστασία αυτών των ορχών δημοσίου συμφέροντος, αλλά όντως θα πρέπει να είναι αναγκαία για την εξυπηρέτηση αυτών των σκοπών δημοσίου συμφέροντος που εξαναντιτικά απαρρυθμούνται. Και δεν θα πρέπει, βεβαίως, να προκαλούνται διακρίσεις κατά τη λήψη αυτών των κρατικών περιοριστικών μέτρων. Στο σημείο αυτό, τελείωσε η πρώτη διάλεξη του μεταπτυχιακού εκκλησιαστικού δικαίου του πρώτου έτους Ιανουεξαμίνου. Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας.
_version_ 1782818310376652800
description Εκκλησιαστικό Δίκαιο ΙΙ (Μεταπτυχιακό): Υπόσχεσθαι, αγαπητές φίλες και φίλοι, στα πλαίσια του μεταπτυχιακού του εκκλησιαστικού δικαίου του πρώτου έτους ελληνικού εξαμήνου, θα ασχοληθούμε με μία σειρά διαλέξεων οι οποίες θα αναφέρονται στις επισκέψεις του ειδικού εισηγητή για τη σκεφτική ελευθερία του ΟΥΕ σε κάποιες από τις χώρες τις οποίες επισκέφθηκε, δεδομένου ότι αυτή η δραστηριότητά του συνηστά ένα από τα δύο κύρια καθήκοντά του, ένα από τους δύο τομείς της εντολής την οποία έχει ως εκτιστέσεώς του. Ο πρώτος τομέας της εντολής του περιλαμβάνει την λήψη καταγγελειών από άτομα ή ομάδες ατόμων, δηλαδή μη κυβερνητικές οργανώσεις, εναντίον οποιασδήποτε χώρας του κόσμου. Εξετάζει τις καταγγελίες, αφού προηγουμένως ζητήσει από τα αντίστοιχα κράτη να εκφέρουν την άποψή τους εάν επιθυμούν. Και στο τέλος του έτους συντάσσει την ετήσια έκθεσή του, στην οποία αναφέρει μεταξύ των άλλων και τις καταγγελίες εναντίον των κρατών οι οποίες υποβλήθηκαν σε αυτόν και τις απαντήσεις οι οποίες έδωσαν τα κράτη και διατυπώνει τις προτάσεις, τις συστάσεις και τις παρατηρήσεις του προς τα κράτη γενικά. Επίσης μπορεί να λαμβάνει και διάφορες πρωτοβουλίες για την πραγωγή διαφόρων τομέων των θρησκευτικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να αναφέρει αυτές τις πρωτοβουλίες και τα αποτέλεσματά τους στην ετήσια έκθεσή του. Ο δεύτερος τομέας της εντολής του περιλαμβάνει τις επισκέψεις του επί τόπου σε διάφορες χώρες προκειμένου να μελετήσει μια εβδομάδα περίπου σε κάθε χώρα την οποία επισκέφτεται τη κατάσταση των σκεφτικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα εκείνη. Ξεκινώντας από το Σύνταγμα της χώρας, αφού προηγουμένως περιγράψει και το πλαίσιο των διεθνών συμβάσεων τις οποίες έχει κυρώσει η χώρα την οποία επισκέφτεται, ξεκινώντας λοιπόν από το Σύνταγμα και περνώντας στους νόμους, στις δικαστικές αποφάσεις, στις εφαρμοζόμενες πολιτικές και στις πρακτικές των γρατών στα θέματα των θρησκευτικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο θεσμός αυτός του ειδικού εισηγητή, ο οποίος στην αρχή από τη θεσμοθέτησή του, δηλαδή από τέτοιου 1986, λεγόταν τότε ειδικός εισηγητής για τη θρησκευτική μισαλλοδοξία Special Rapporteur for Religious Intolerance, στη συνέχεια μετονομάστηκε σε ειδικό εισηγητή για τη θρησκευτική ελευθερία Special Rapporteur for Religious Freedom. Από το 1986, οι ειδικοί εισηγητές, οι οποίοι ανέλαβαν το πώς το αυτό διατοχικά, έχουν επισκεφθεί και έχουν συντάξει εκθέσεις για τις εξής χώρες. Για την Κίνα το Νοέμβριο του 1994, για το Πακιστάν τον Ιούνιο του 1995, για την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν το Δεκέμβριο του 1995, για το Σουδάν το Σεπτέμβριο του 1996, για την Ελλάδα τον Ιούνιο του 1996, για την Ινδία το Δεκέμβριο του 1996, για την Αυστραλία τον Φεβρουάριο του 1997, για τη Γερμανία το Σεπτέμβριο του 1997, για τις ΗΠΑ τον Φεβρουάριο του 1998, για το Βιετναμ τον Οκτώβριο του 1998, για την Τουρκία τον Δεκέμβριο του 1999, για το Μπαγκλαντές το Μάιο του 2000, για την Αργεντινή τον Απρίλιο του 2001, για την Αλγερία το Σεπτέμβριο του 2002, για τη Γεωργία το Σεπτέμβριο του 2003, για τη Ρουμανία το Σεπτέμβριο του 2003, για την Ιγυρία το Μάρτιο του 2005, για τη Στριλάνκα το Μάιο του 2005, για τη Γαλλία το Σεπτέμβριο του 2005, για το Αζερμπαϊτζαν το Φεβρουάριο Μάρτιο του 2006, για τις Μαλβίδες τον Αύγουστο του 2006, για το Τατζικιστάν το Φεβρουάριο του 2007, για το Ηνωμένο Βασίλειο μεγάλης Βρετανίας και Βόρειας Ιρλανδίας τον Ιούνιο του 2007, για την Αγγόλα το Νοέμβριο του 2007, για το Ισραήλ και την Παλιστυνιακή Αρχή τον Ιανουάριο του 2008, για την Ινδία το Μάρτιο του 2008, για το Τούρκ Μενιστάν το Σεπτέμβριο του 2008, για την Προηγηγοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας τον Απρίλιο του 2009, για τη Δημοκρατία της Σερβίας πελαμβανομένης της επισκέψιος στο Κόσοβο τον Απρίλιο το Μάιο του 2009, για την Λαϊκή Δημοκρατία του Λαού το Νοέμβριο του 2009, για την Παραγουάη το Μάρτιο του 2011, για τη Δημοκρατία της Μολδαβίας το Σεπτέμβριο του 2011, για την Κύπρο Μάρτιο-Απρίλιο του 2012, για τη Σιέρα Λεώνε Ιούνιος-Ιούλιος 2013, για την Ιορδανία Σεπτέμβριο 2013, για το Καζακστάν Μάρτιο-Απρίλιο του 2014, για το Βιετναμ Ιούλιο του 2014, από τις χώρες τις οποίες επισκέφθηκε ο ειδικός εισηγητής και τις οποίες προηγουμένως απαριθμίσαμε, θα ασχοληθούμε με ορισμένες μόνον και θα δούμε τις εκθέσεις του ειδικού εισηγητή για αυτές τις χώρες, κατά προτίμησην ευρωπαϊκές. Ο ειδικός εισηγητής έχει ένα νομικό πλαίσιο της εντολής, την οποία εκτελεί, δηλαδή να επισκέπτεται μια χώρα του κόσμου και να μελετά επί τόπου την κατάσταση οσχευτικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το νομικό αυτό πλαίσιο προσδιορίζεται από τις ενγένει διεθνείς συμβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις διεθνείς διακηρύξεις και μάλιστα από την διακήρυξη της γενικής συνένρευσης του ΟΥΕ για την απάλληψη όλων των μορφών μισαλλοδοξίας και διακρίσεων που βασίζονται στη θρησκεία ή την κοσμοθεωρία. Πριν προχωρήσουμε να δούμε τις εκθέσεις του ειδικού εισηγητή για τις επισκέψεις του σε διάφορες χώρες, θα δούμε τη διακήρυξη για την απάλληψη όλων των μορφών μισαλλοδοξίας και διακρίσεων που βασίζονται στη θρησκεία ή την κοσμοθεωρία της γενικής συνένρευσης του ΟΥΕ του 1981. Δεδομένου ότι αυτή αποτελεί βασικό πυλώνα του νομικού πλαισίου της εντολής στην οποία έχει ο ειδικός εισηγητής για τη θρησκευτική ελευθερία να επισκέπτεται μια χώρα να εξετάζει την κατάσταση των σκεφτικών ανθρωπινων δικαιωμάτων και να διατυπώνει την έκθεση του για την επίσκεψή του αυτή. Θα ερμηνεύσουμε τώρα τη διακήρυξη αυτή του 1981 διότι σε αυτήν περιέχονται τα διεθνή standards της θρησκευτικής ελευθερίας. Το προήμιο αυτής της διακήρυξης του 1981 αναφέρει ότι η γενική συνένρευση, θεωρώντας ότι μία από τις βασικές αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών είναι εκείνη της αξιοπρέπειας και της ισότητας που είναι εγγενής σε όλα τα ανθρώπινα όντα και ότι όλα τα κράτη-μέλη έχουν δεσμευθεί για να αναλαμβάνουν κοινή και ξεχωριστή δράση σε συνεργασία με τον οργανισμό για να προάγουν και να ενθαρρύνουν τον παγκόσμιο σεβασμό και την τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιεδών ελευθεριών για όλους χωρίς διακρίσεις φιλής, φύλου, γλώσσας ή θρησκείας. Θεωρώντας ότι η Οικουμενική διακήρυξη ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι διεθνείς συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα διακηρήσουν τις αρχές της απαγόρευσης των διακρίσεων και της ισότητας ενώπιον του νόμου και το δικαίωμα στην ελευθερία σκέψης συνείδησης, θρησκείας και κοσμοθεωρίας. Θεωρώντας ότι ο μη σεβασμός και η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών και ειδικότερα του δικαιώματος στην ελευθερία της σκέψης συνείδησης, θρησκείας ή οποιασδήποτε κοσμοθεωρίας έχουν φέρει άμεσα ή έμεσα πολέμους και μεγάλες συμφορές στον ανθρώπινο γένος, ειδικά όπου χρησιμεύουν ως μέσο ξένης παρέμβασης τις εσωτερικές υποθέσεις άλλων κρατών και ισοδυναμούν με αυξανόμενο μίσος μεταξύ λαών και εθνών. Θεωρώντας ότι η θρησκεία ή η κοσμοθεωρία για οποιοδήποτε υπομολογεί τη μία ή την άλλη, είναι μία από τα θεμελιώδη στοιχεία στην αντίληψή του για τη ζωή και ότι η ελευθερία θρησκείας ή κοσμοθεωρίας θα πρέπει να γίνεται σεβαστή και να είναι εγγυημένη πλήρως. Θεωρώντας ότι είναι ουσιώδες να προαχθεί η κατανόηση, η ανωχή και ο σεβασμός σε ζητήματα που σχετίζονται με την ελευθερία της θρησκείας και της κοσμοθεωρίας και να διασφαλιστεί ότι η χρήση της θρησκείας ή κοσμοθεωρίας για σκοπούς ασυμβίβαστος με το χάρτη των ΗΠΑ, άλλες σχετικές πράξεις των ΗΠΑ και τους σκοπούς και τις αρχές της παρούσας διακήρυξης είναι απαραδεκτοί. Επιπισμένη ότι η ελευθερία θρησκείας και κοσμοθεωρίας θα έπρεπε επίσης να συμβάλει στην επίτευση των σκοπών της παγκόσμιας ειρήνης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της φιλίας μεταξύ των λαών και στην απάληψη των ιδεολογιών ή πρακτικών, της απεικοκρατίας και των φιλετικών διακρίσεων, παρατηρώντας με ικανοποίηση την υιοθέτηση διαφόρων, καθώς και την έναξιωσμερικών συμβάσεων υπό την εγχείδα των μένων εθνών και των εξειδικευμένων υπερεσιών για την απάληψη των διαφόρων μορφών διακρίσεων, ανησυχώντας από εκδηλώσεις μισαλοδοξίας και από την ύπαρξη διακρίσεων σε ζητήματα θρησκείας ή κοσμοθεωρίας, που υπάρχουν ακόμη εμφανώς σε μερικές περιοχές του κόσμου, αποφασισμένη να υιοθετήσει όλα τα αναγκαία μέτρα για τη γρήγορη απάληψη της εν λόγω μισαλοδοξίας σε όλες τις θρησμορφές και εκδηλώσεις και να προβλέψει και να καταπολεμήσει τις διακρίσεις λόγω θρησκείας ή κοσμοθεωρίας, διακηρήσει αυτή τη διακήρυξη για την απάληψη όλων των μορφών μισαλοδοξίας και διακρίσεων που βασίζονται στη θρησκεία ή την κοσμοθεωρία. Το προήμιο ήταν ορκετά σαφές και, συνεπώς, δεν χρειάζεται κάποια ιδικότερη ερμηνεία ή διασάφηση. Γι' αυτό προχωρούμε στα άρθρα της διακήρυξης του 1981 της Γενικής Συνέλευσης του OEA για την απάληψη όλων των μορφών μισαλοδοξίας και διακρίσεων που βασίζονται στη θρησκεία ή την κοσμοθεωρία. Δεδομένου ότι αποτελεί την κύρια καθοδηγητική διεθνή πράξη για τον ιδικό εισηγητή της Εθνικής Λευθερίας, εκτός βέβαιος των διεθνών συμβάσεων, τις οποίες έχει υπογράψει και κυρώσει η χώρα την οποία επισκέφτεται. Πάντως, αν μια χώρα είναι βέβαια κάπως απίθανο, αν μια χώρα δεν έχει υπογράψει και δεν έχει κυρώσει κάποια διεθνή σύμβαση, τότε για την επίσκεψη του ιδικού ισυγητή ως μέτρο αξιολόγησης της κατάστασης των σκεφτικών ανθρωπινων δικαιωμάτων στη χώρα που επισκέφτεται χρησιμείδει οπωσδήποτε η διακήρυξη του 1981 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Ξεκινάμε με το άρθρο 1. Στην παράγραφο 1 ορίζεται «Κάθε ένας θα έχει το δικαίωμα στην ελευθερία της σκέψης, συνείδησης και θρησκείας». Αυτό το δικαίωμα θα περιλαμβάνει την ελευθερία του να έχει κάποιος μια θρησκεία ή οποιαδήποτε κοσμοθεωρία της επιλογής του και την ελευθερία είτε ατομικά είτε από κοινού με άλλους και δημόσια ή ιδιωτικά να εκδηλώνει τη θρησκεία ή την κοσμοθεωρία του στη λατρεία, την τήρηση των θρησκευτικών εθήμων και πράξεις, την πρακτική και την διδασκαλία. Στην Παράγραφο 2 προβλέπεται «Κανένας δεν θα υπόκεται σε καταναγκασμό, η οποία θα μπορούσε να προσβάλλει την ελευθερία του να έχει μια θρησκεία ή κοσμοθεωρία της επιλογής του». Και στην Παράγραφο 3 διαλαμβάνεται ότι η ελευθερία εκδήλωσης της θρησκείας ή κοσμοθεωρίας μπορεί να υπόκεται μόνο σε τέτοιους περιορισμούς, όπως είναι εκείνοι οι οποίοι προβλέπονται από το νόμο και είναι αναγκαία για την προστασία της δημόσιας ασφάλειας, τάξης, υγείας ή ηθικής ή των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών των άλλων. Παρατηρούμε ότι στην Παράγραφο 1 του Άρθρο 1 της διακήρυξης του 1981, περιλαμβάνεται το ουσιαστικό δικαίωμα στη θρησκευτική ελευθερία. Στην Παράγραφο 2, η απαγόρευση του καταναγκασμού στο θέμα του να έχει κάποιος, της διατήρησης δηλαδή, στο δικαίωμα της διατήρησης ή της αλλαγής της θρησκείας ή της κοσμοθεωρίας του. Και στην Παράγραφο 3, περιλαμβάνονται οι περιορισμοί στην ελευθερία εκδήλωσης θρησκείας ή κοσμοθεωρίας. Η θρησκευτική ελευθερία, σύμφωνα με τα διεθνή standards, όπως αυτά ενσωματώνονται στη διακήρυξη του 1981, περιλαμβάνει δύο ομάδες δικαιωμάτων. Η ίδια η θρησκευτική ελευθερία είναι μια ομάδα, ένα σύνολο δικαιωμάτων και περιλαμβάνει δύο υποομάδες ή υποσύνολο αδικαιωμάτων. Η πρώτη υποομάδα ή πρώτη υποσύνολο δικαιωμάτων είναι η ελευθερία της θρησκευτικής ή μη θρησκευτικής συνείδησης και η δεύτερη υποομάδα ή το δεύτερο υποσύνολο δικαιωμάτων είναι η ελευθερία εκδήλωσης θρησκείας ή κοσμοθεωρίας. Η ελευθερία διατήρησης και η ελευθερία αλλαγής θρησκείας ή κοσμοθεωρίας περιλαμβάνονται στο πρώτο υποσύνολο ή στην πρώτη ομάδα δικαιωμάτων που έχει το όνομα ελευθερία της θρησκευτικής ή μη θρησκευτικής συνείδησης. Η ελευθερία εκδήλωσης θρησκείας που είναι το δεύτερο υποσύνολο, η δεύτερη υποομάδα δικαιωμάτων μπορεί να ασκηθεί ατομικά ή από κοινού με άλλους, δημόσια ή ιδιωτικά. Και προβλέπονται ενδεικτικά τέσσερις μορφές εκδήλωσης θρησκείας, ενδεικτικά πάντοτε. Δηλαδή η λατρεγία, η τήρηση των θρησκευτικών εθήμων και της θρησκευτικής πράξης, η πρακτική και η δασκαλία θρησκείας και κοσμοθεόριας. Στην Παράγραφο 3, όπως προείπα, προβλέπονται οι περιορισμοί μόνο βεβαίως στην δεύτερη υποομάδα ή στο δεύτερο υποσύνολο σκεφτικών ανθρωπινων δικαιωμάτων, δηλαδή μόνο στην ελευθερία εκδήλωσης θρησκείας ή κοσμοθεωρίας. Δηλαδή η Παράγραφο 3 με τη διάταξη των περιορισμών προβλέπει πότε είναι νόμιμη η επιβολή περιορισμών από τα κράτη, πότε είναι νόμιμη η επιβολή περιορισμών στην ελευθερία εκδήλωσης θρησκείας ή κοσμοθεωρίας και πότε δεν είναι νόμιμη κατά το Διαστατές Δίκαιο, οπότε συνιστά παραβίαση της ελευθερίας εκδήλωσης θρησκείας ή κοσμοθεωρίας. Για να είναι λοιπόν νόμιμη, για να είναι λοιπόν νόμιοι οι περιορισμοί που επιβάλλονται στην ελευθερία εκδήλωσης θρησκείας ή κοσμοθεωρίας, θα πρέπει να προβλέπονται από το νόμο, τυπικό ή ουσιαστικό, τυπικός αυτός που σημειώνεται από τη Βουλή, ουσιαστικός είναι οι κανονιστικές πράξεις που εκδίδονται από διοικητικά όργανα στα πλαίσια νομοθετικής εξειοδότησης και εντός των οριών νομοθετικής εξουσιοδότησης. Θα πρέπει τα κρατικά περιοριστικά μέτρα είτε της νομοθετικής, είτε της εκτελεστικής, είτε της δικαιαστικής εξουσίας να αποσκοπούν στην προστασία κάποιας ή κάποιον από τους εξαλλητικά αναφερούμενους σκοπούς δημοσίου συμφέροντος, δημόσια ασφάλεια, δημόσια τάξη, δημόσια υγεία, δημόσια ηθική ή τα θεμελιώδικα δικαιώματα και ελευθερίας των άλλων. Και τρίτον, και τρίτη η προϋπόθεση της νομιμότητας επιβολής των κρατικών περιοριστικών μέτρων στην ευθερία εκδήλωσης θρησκείας ή κοσμοθεωρίας είναι η αναγκαιότητα λήψεως αυτών των περιοριστικών μέτρων για την προστασία των προαναφερθέντων σκοπών. Δηλαδή, θα πρέπει να τηρείτε στη λήψη και την εφαρμογή των κρατικών περιοριστικών μέτρων στην ευθερία εκδήλωσης θρησκείας ή κοσμοθεωρίας η λεγόμενη αρχή της αναλογικότητας. Δηλαδή, θα πρέπει να είναι τα κρατικά περιοριστικά μέτρα αναγκαία, τα κρατικά περιοριστικά μέτρα στην ευθερία εκδήλωσης θρησκείας ή κοσμοθεωρίας θα πρέπει να είναι αναγκαία για την προστασία της δημόσιας ασφάλειας τάξης υγείας, ηθικής ή των θεμιλιδών δικαιωμάτων και ευθερειών των άλλων. Δηλαδή, θα πρέπει να μην λαμβάνονται ως πρόφαση τα κρατικά περιοριστικά μέτρα ως πρόφαση δύθεν για την προστασία αυτών των ορχών δημοσίου συμφέροντος, αλλά όντως θα πρέπει να είναι αναγκαία για την εξυπηρέτηση αυτών των σκοπών δημοσίου συμφέροντος που εξαναντιτικά απαρρυθμούνται. Και δεν θα πρέπει, βεβαίως, να προκαλούνται διακρίσεις κατά τη λήψη αυτών των κρατικών περιοριστικών μέτρων. Στο σημείο αυτό, τελείωσε η πρώτη διάλεξη του μεταπτυχιακού εκκλησιαστικού δικαίου του πρώτου έτους Ιανουεξαμίνου. Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας.

Παρόμοια τεκμήρια