| : Έτοιμοι. Η Σοφία Ζβεστά γεννήθηκε το 1910 από ευκατάστατους γονείς τον Ευστράδιο και την Ελισάβετ στην Απολωνιάδα προύσας της Μικράς Ασίας. Η ασχολία του πατέρα ήταν εκεί με τη συρωτροφία, ειδικά με την επεξεργασία του μεταξοσχόλικα και το φυσικό μετάξι, το οποίο μεταβολούσε στο Παρίσι και το Λονδίνο. Με τη συνθήκη της Λοζάνης το 1923 ήρθανε στη Θεσσαλονίκη ως πρόσφυγες με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Μείνανε στην οδό Αλεξάνδρου Παπαδοπούλου 5 πίσω από το Δικητήριο. Σε ένα δυόροφο σπίτι ο πατέρας ασχολήθηκε με παντοπολίου εκεί για τις ανάγκες της οικογένειας. Η Σοφία στη γειτονιά της γνώρισε μια μεγαλύτερη γυναίκα η οποία ασχολήθηκε ειδικά με την φιλανθρωπία και την ιεραποστολή. Μιήθηκε και η Σοφία η Ασβεστά η οποία γνώρισε και τους κυρίως συντελεστές της ιεραποστολής που ήταν ένας γιατρός, παπαστρατόπουλος. Η γυναίκα του καθηγήτρια, λικιάρχησα, ήταν άτεκνη και ενάρρητοι άνθρωποι δορίσαν ένα διαμέρισμα τις ανάγκες της ιεραποστολής και σε αναποθήκησαν τα γραφεία. Η ίδια άρχισε να ασχολείται με την φιλανθρωπία και ειδικά παίρνεται, σαν παράδειγμα, το ζευγάρι αυτό του γιατρού και της γυναίκας του και της γειτόνησας η οποία τιμίζει γι' αυτόν τον σκοπό. Τακτικά επισκεπτόντανε γυροκομία, φυλακές, φτωχοκομία, νοσοκομία, ορφανοτροφία και ανήμπορους ανθρώπους που είχαν την ανάγκη κατοίκος στο σπίτι, με μοναδικό σκοπό την περίδαψή τους, τη μαθαρμακευτική αγωγή και γενικά τη χρηματική ανάγκη αν την είχαν. Τα γραφεία της ιεραποστολής ήτανε στην Οδόμα Κέντζι απέναντι από την Αγία Σοφία. Επίσης άλλος τέλεγος δραστήριο της ιεραποστολής ήτανε ο Παπασαραντόπουλος ο οποίος ήτανε ο σύνδεσμος της ιεραποστολής της Αισαλονίκης με το Κονγκό στην Αφρική. Συνεργάστηκε περίπου 47 χρόνια παρέχοντας φιλανθρωπία, αγάπη, ιστορία, λιλεγγύη σε ανήμπορους και πάσχοντες ανθρώπους. Αυτό ήταν ένα δείγμα της μεγάλης της αγάπης για τον συνάνθρωπο, τα δικόνα και ομίωση του Χριστού, του Θεού. Ήτανε πάρα πολύ μορφωμένη και είχε σκοπό να ακολουθήσει την εκπαίδευση, να γίνει καθηγήτρια, αλλά για λόγους προσωπικούς παράτησε και περισσότερο την τράβηξε η φιλανθρωπία, η αγαθοεργία και τα έργα ανθρωπιάς. Παρ' όλα αυτά ήρθαν και τα χρόνια τα δύσκολα στην Θεσσαλονίκη κατά την περίοδο της λέλαπας της κατοχής και ήταν αδύνατο να τα βγάλουν πέρα, οπότε αναγκάστηκε μαζί με την οικογένειά της να έρθουν στη Βέρεια και να μείνουν στο Τσερμένη σε έναν ξάδρο του πατέρα της, Ευθυβουλίδη Αλέξανδρο, ο οποίος του συμπαραστάθηκε ηθικά, κοινωνικά και προσπάθησε να τους δώσει ό,τι είχε ο άνθρωπος, γιατί ήταν ένας βιοπαλιστής και αυτός, για το να ζήσουν τα χρόνια τα δύσκολα εκείνα της κατοχής. Ο ίδιος δε φρόντισε, επειδή γνώρισε τον έντιμο χαρακτήρα της Σοφίας, να της κάνει προξενιά για την οικογένειά της, για την τιμιότητά της, με ένα καλό παλικάρι από την Αγία Μαρίνα Βερίας, ο οποίος ήταν αγρότης με 40 στρέματα την εποχή εκείνη. Αφού παντρεύτηκαν, κάνανε τρία παιδιά, την Ελλησάβε, την Βέτα, τον Φώτη και τον Ευστράτιο, στα οποία η ίδια έδωσε ότι καλύτερο είχε από πλευρά σαγουγής, ελεοχριστανικές αρχές, ελεοχριστανικά ιδιότητα, παραδόσεις, ήθη και έθιμα, με σκοπό να είναι απέναντι στην κοινωνία αντάξια και στην οικογένεια το ίδιο. Από την ώρα που η κατοχή πέρασε και σταμάτησαν πλέον οι κακοχίες των Ελλήνων φεύγοντας οι Γερμανοί, έξι μήνες έμεναν στη Βέρεια η οικογένεια, έξι μήνες στη Σαλονίκη. Συνέχιζε το θεάρεστο και φιλανδρομικό της έργο, το οποίο ήταν και επίμονο, ήταν και κουραστικό, ήταν και δυσβάστακτο για την ηλικία της. Η γυναίκα αυτή με τα κρίζα μαλλιά πλέον πήγαινε παντού και της είχαν δώσει το παρατσούκλι, η ζητιάνα της αγάπης. Κατόρθονται με την πειθότης να βρίσκει χορηγούς της εποχής εκείνης και να την χρηματοδοτούν για το ιερό και τίμιο έργο που είχε αναλάνει. Αυτό ήταν ένας βασικός παράγωνας που τιμητικά ο τίτλος αυτό, το παρατσούκλι, η ζητιάνα της αγάπης, δεν την πείραζε αλλά ήταν υπερήφανη γι' αυτό. Και προσπαθούσαν να τα επεξέλθει μόλις τις δυνάμεις στο δύσκολο έργο. Πολλές φορές πήγαινε στη Σαλονίκη και στη Βέρεια όταν ερχότανε ο Μητροπολίτης ο Παντελίμωνας της είχε δώσει άδεια, μαζί με το κουτάκι αυτό της ιεραποστολής, το ταμείο της, να πηγαίνει στις πύλες των ναών να κάθεται και να ζητάει τη βοήθεια των κατοίκων, οι οποίοι πρόδημα της δίναν γιατί ξέραν που πάντα χρήματά τους, ότι δεν υπήρχε σπατάλι, ότι πηγαίναν σε τίμια χέρια, τα χρησιμοποιούσαν για τις ανάγκες που πραγματικά προορίζονταν. Ήταν ένα στοιχείο υπέρ της και την εποχή εκείνη, από τι μου έλεγε η κόρη της, πάρα πολλά χρήματα έπιανε τον μήνα, τα οποία παρέδιδε στους υπεύθυνους της ιεραποστολής και αυτή τα διοχέτευαν για τις ανάγκες της Αφρικής, τις χώρες στις οποίες πήγαινε και είχαν την ανάγκη. Ποιο ήταν το κίνητρο εκείνο που με ανάγκασε εμένα να ασχοληθώ με την κυρία Ζεστασοφία. Μια μέρα, στις 2 πρώτου το 12, σε μία εκπομπή του κυρίου λογοθέτη Κωνσταντίνου, στα έψιόδο 4, είχε για τις μεγάλες προσωπικότητες της εποχής και για τα ονόματα αυτών που έμειναν από τη μεγάλη τους προσφορά στην παγκόσμιο ιστορία και των άλλων οι οποίοι δημιούργησαν πολέμους, αματοκυσίες, καταστροφές και τα ονόματα τους χάθηκαν χωρίς καν να υπάρχουν στις σωστές σελίδες της ιστορίας. Εκεί παρομείασε την Ασβεστά Σοφία με τη μητέρα Τερέζα, της σκοπιανεία αλβανικής καταγωγής και είπε ότι είναι ίδια περίπου σαν προσωπικότητα, γι' αυτό κι εγώ την ονομάζω δική μας μητέρα Τερέζα Δαριώτισσα και μεγάλη προσωπικότητα και για το έργο της αλλά και για την παγκόσμιο ιστορία και το όνομά της θα είναι γραμμένο πάντα με γρυσά γράμματα στην ιστορία της πατρίδας μας. Η μητέρα Τερέζα δέχτηκε πάρα πολλά βραβεία, δέχτηκε πάρα πολλές ευχαριστίες από πολλούς ανθρώπους της εποχής εκείνης και το 1977 πήρε και το βραβείο Νόμπερ Ιρρήνης. Άρα ήταν μια τεράστια παγκόσμια προσωπικότητα. Επομένως ο λογοθέτης ο Κωνσταντίνος ο οποίος έψαξε βρήκε κάποια στοιχεία μόνο σε ένα τομία ήταν κάποιο λαθανσμένο ότι δεν ήταν καθηγήτρια αλλά ήταν απλή γυναίκα μορφωμένη με τρεις γλώσσες Αγγλικά, Γαλλικά, Τουρκικά τα οποία ήξερε φαρσί και εμείς ψάχναμε σε λάθος ατραπούς και μονοπάτια. Συμπτωματικά σε συζήτηση που έκανα με τον κύριο Σιδρόπουλο τον ωραίστρο γιατρό μου είπε ότι αυτός κούραλε την σοφία της ασβεστά ότι αυτός ήξερε την κόρη της η οποία ζε στη Βέρεια και μου έδωσε το τηλέφωνο της έκλεισε ένα ραντεβού πήγα από την κυρία αυτή η οποία λέγεται Βέτα ή Ελισάβετ ασβεστά τα Ιπλιάδου και μένει απέναντι από το Φιλίπιο πάνω οπότε είχα πλέον γνήσια στοιχεία αυθεντικές πληροφορίες για τη ζωή της μητέρας της η οποία έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο στα δρόμενα της εποχής εκείνης και ιδιαίτερα για τους ανήμπορους ασθενείς πάσχονες ανθρώπους της εποχής μας. Αυτός ήταν και ο λόγος που μετά από την σύμπτωση αυτή των γεγονότων να μπορέσω πλέον με ασφάλεια να μιλάω για τη ζωή της για την οποία εγώ τουλάχιστον εδώ στη Βέρεια έχω περίπου 56 χρόνια δεν ήξερα τίποτα απολύτως και είναι ένα γεγονός που πράγματι χρειάζεται αυτή η γυναίκα που είναι τόσο μεγάλη σαν προσωπικότητα και σαν άνθρωπος να τιμάται από όλους μας και να γίνει γνωστής στο ευρύτερο κοινό της Βερίας. Αυτός ήταν και ο λόγος που με ανάγκασε να ψάξω παντού. Δήμο, Μητρόπολη, Αρχεία, εδώ στη Βιβλιοδίκη να είναι καλά η κυρία Ζουμπουλιά η οποία με βοήθησε αλλά είπαμε αποτυχία είχαμε δεν ξέραμε συγκεκριμένα πράγματα και το αποτέλεσμα όλα αυτά που λέγονται σήμερα δεν είναι τίποτα άλλο παρά. Μια προσπάθεια από όλους εμάς να τιμήσουμε την γυναίκα αυτή η οποία είναι ένας κολοσσός παγκοσμίας προσωπικότητας και να κάνουμε ένα τρισάγιο στη μνήμη της και ένα μνημόσυνο και να της ευχηθούμε από τα βάθη της ψυχής μας να είναι αιωνία η μνήμη της και να έχει καλό παράδεισο. Η κόρη της κάνει μια έκκληση όλους εμάς τους Βεροίς να φροντίσουμε και σήμερα ακόμα εάν μπορούμε και όπως μπορούμε να συμβάλουμε με τα λίγα χρήματα που μπορούμε να δώσουμε για το αγώνα που κάνει η ιεραποστολή για τους ανθρώπους που δεν έχουν εφηλή, χρώμα, θρησκεία και είναι το πιο ευχάριστο από όλα δεν υπάρχει στη μέση ρατσισμός και από κει ψηλά που βρίσκεται η ασβεστά η σοφία μας βλέπει και χαμογειλά η ψυχούλα της χαίρεται που την θυμόμαστε αλλά πάνη μας κάνει μια βαριά παρακατάδικια και κληροδρομιά την οποία δίνει σε εμάς να την χρησιμοποιούμε και να την εφαρμόσουμε να βοηθήσουμε με την ψυχή μας όσο μπορούμε τους ανθρώπους τους δικούς μας σήμερα που έχουν την ανάγκη και είναι ανήμποροι, πάσχοντες, ταλέποροι και εφαρμόζοντας τις αρχές της χριστιανοσύνης αγάπη, αλληλεγγύη και βοήθεια σ' αυτούς που την έχουν πραγματικά ανάγκη η δε κόρη της η Ελισάβετ Ιβέτα Αζοεστά Ταϊπλιάδου εφαρμόζει παραδειγματικά αυτά που έκανε η μητέρα της και συνεχίζει το δικό της έργο που είναι προς παραδειγματισμό όλων μας και πάλι της εύχομαι καλό παράδεισο και αιώνια ενήμιμη της. |
