| σύντομη περιγραφή: Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Ποιες είναι οι βασικές αρχές προπόνησης στην παιδική ηλικία ή καλύτερα στην αναπτυξιακή φάση της ανθρώπινης ορίμασης. Παρατηρούμε αριστερά την πυκνότητα των ωσταρίων του καρπού στο στάδιο 1 και δεξιά στο στάδιο 5. Βλέπουμε ότι στο στάδιο 5 υπάρχει μεγαλύτερη ωστική πυκνότητα. Μελετώντας το επίπεδο ωστικής πυκνότητας μπορούμε να προσδιορίζουμε πότε αρχίζει η εφηβική ηλικία και γενικότερα να προσδιορίζουμε αδρά και τη βιολογική ηλικία. Ο άλλος τρόπος είναι με τη μελέτη των πέντε δευτερογενών χαρακτηριστικών του φύλου, όπως σταθέσπισε ο Τάνερα από το 1967, όπου μελετήθηκε η πυκνότητα και το σχήμα της τρίχωσης στην γενετική περιοχή. Στο στάδιο 1 δεν παρατηρείται καμία τρίχωση και στα δυο φύλλα. Από το στάδιο 2 και μετά παρατηρείται μια σταδιακή αύξη της τρίχωσης, η οποία ολοκληρώνεται στο πέμπτο στάδιο. Και βεβαίως η ένεξη φιβείας πικίλει από 1 έως 4 χρόνια. Αυτό είναι ένα στοιχείο που πρέπει να ληφθεί πάρα πολύ υπόψη στην επιλογή του αθλητή. Είμαι τρία άτομα με την ίδια χρονολογική ηλικία, 14 χρόνων, αλλά άλλα από αυτά έχουν καθυστερημένη ανάπτυξη βιολογική. Είναι βιολογικά πιο μικρά σε σχέση με το άτομο που είναι στη μέση της φωτογραφίας όπου η βιολογική και η χρονολογική του ηλικία ταυθίζεται και ειδικότερα με το άτομο της τρίτης ηλικίας που έχει πρόορια ανάπτυξη. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί πολλές φορές σε κάποιες αγωνιστικές θέσεις παρά μου τους χαρίς αθροπαιδιές στις ψηλές θέσεις, από νωρίς επιλέγουμε τα πολύ ψηλά παιδιά χωρίς να ξεωρημόμαστε τη βιολογική τους ηλικία. Μπορεί στις συγκεκριμένες εφηβικές ηλικίες να είναι ψηλά αλλά αργότερα όμως να σταθεροποιηθεί η βελτίωσή τους γιατί είχαν πρόορια ανάπτυξη. Άρα αυτό το λαμβάνουμε πάρα πολύ σοβαρά υπόψη. Υπηρεάζει η άσκηση, το σημείο έναρξης της εφηβίας. Το ερώτημα μπορεί να είναι και αντίστροφο. Το στοιχείο αυτό είναι ασαφές. Διατυπώθηκε η άποψη ότι τα συστηματικά σκούμενα παιδιά στα εκκληκτικά θέματα μπορεί να έχουν καθυστερημένη έναρξη εφηβίας με αίφαση δυναρόγραμμα γυμναστική αλλά δεν έχει αυτό ακόμη οριστική τεκμηρίωση και χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση. Δεν μας ενδιαφέρει στην προπονητική το σημείο έναρξης εφηβίας. Θέτη θέματα προπόνησης, θέτη θέματα συντονισμού και επιδεξιότητας, ευκαψίας, προπόνηση από τροπή στραμβατισμού στα κορίτσια. Θέτη θέματα επιλογής παίκτη. Η κορύφωση του ύψους. Η ραγδαία μεταβολή του ύψους με την άρρεξη της εφηβίας επιβάλλει συστηματική παρέμβαση ευκαμσίας και ισορροπίας. Διότι όταν υπάρχει μια ραγδαία ανάπτυξη του ύψους, που σημαίνει το οστό αναπτύσσεται με πιο γρήγορους ρυθμούς, ενδεχομένως ο μυς δεν ακολουθεί αυτή την ανάπτυξη, παραμένει βραχημένος, άρα και επιρρεπεί σε τραυματισμούς, κάτι που επιβάλλει την συστηματική προπόνηση ευκαμσίας με την έναρξη της εφηβίας. Η ραγδαία ανάπτυξη του ύψους προκαλεί και ραγδαία ανάπτυξης του κέντρου ΜΑΖΑΣ, άρα και θέτει θέματα ισορροπίας του ατόμου και κατεπέκτηση επιβάλλει προπόνηση επιδιεξιότητας, η οποία στοχεύει στην πέρατερο βελτίωση της ισορροπίας. Επίσης, τα έφηβε τα κορίτσια προσγειώνονται με πιο βλεσή γωνία. Αυτό προκαλείται από τη δράση των ιστρογόνων και προκαλεί συχνότητα βλάβης στον πρόστιο κοιριοστό στα κορίτσια σε μεγαλύτερη συχνότητα σε σχέση με τα κορίτσια, περίπου έξι φορές. Και βλέπετε χαρακτηριστικά πώς προσγειώνονται τα προπόνητα έφηβα κορίτσια πριν από ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα προπόνησης και πώς μέσω της παρέβασης της προπόνησης, η οποία περιλαμβάνει πρόγραμμα ενδυνάμωσης, ψηλής έντασης, πρόγραμμα πλειομετρίας και ισορροπίας συνδυαστικά, πώς βελτιώνει την ικανότητα προσγειώσης με τα γόνατά τους ανοιχτά όπως προβλέπετε. Από την διαδικασία πρόληψης κακώσεων. Άρα αυτό το πρόβλημα της βλεσότητας που παρουσιάζονται τα κορίτσια, με την έρεξη της εφηβείας μπορούμε να το βελτιώσουμε με την προπόνηση και κατεπέκτεση να αποφυλάξουμε τα κορίτσια από την μεγαλύτερη συχνότητα τραυματισμών που παρατηρείται. Και εδώ βλέπουμε ένα χαρακτηριστικό όλο αυτό το δευτερομένο, τη μεταβλητότητα της απόδοσης παιδιών που του ακόμα μπούν στην εφηβεία. Βλέπετε χαρακτηριστικά το παιδί με την υνοπλευατή γραμμή, πώς βελτιώνει την απόδοση και για το μη σταθεροποιείται. Ενώ κάποια άλλα παιδιά όπως αυτό συγκεκριμένα έχει μια σταθεροποιημένη απόδοση μέχρι τα 12 χρόνια και η οποία ραγδαία μεταβάλλεται μετά τα 12 χρόνια. Το ίδιο και αυτό με την κέντρινη γραμμή και τα λοιπά. Άρα η απόδοση των παιδιών ακόμη και πριν από την εφηβεία είναι μεταβλητή και επομένως με την αξιολόγηση μόνος μιας χρονιάς, δεν μπορούμε να έχουμε την τελική προπτική ενός παιδιού που φαίνεται μόνο προς το τέλος της εφηβείας, όπως ακριβώς θα μιλήσουμε και στο αντίστοιχο μάθημα της επιλογής. Άρα χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή το θέμα της μεταβλητότητας της απόδοσης του παιδιού. Βιολογικές αρχές προπόνησης. Είναι η θεωρία των βιολογικών προσαρμογών, η σχέση επιβάρυσης-ανάληψης, η αρχή της συνέχειας προπόνησης, γενικής και ειδικής προπόνησης, ηλικίας. Βασική βιολογική νόημη. Η βελτίωση της απόδοσης μετά από προπόνηση παρουσιάζει την παρακάτω βιολογική ακολουθία. 1. Πρώτα προκαλούνται μορφολογικές αλλαγές στα όργανα ή συστήματα που επιβαρύνονται. 2. Κατόπιν έχουμε λειτουργικές προσαρμογές, δηλαδή βελτιώνεται η απόδοση. Η απόδοση βελτιώνεται μέχρι έναν σωριό και κατόπιν παρατηρείται ένα πλατό, δηλαδή μια σταθεροποίηση της απόδοσης. Παραδείγματα που σαρμογώνουν. Η προπόνηση δύναμης αυξάνει την ποσότητα της συσταλτητής μηκής μάζας. Αυτό είναι μια μορφολογική μεταβολία. Η αύξη της μηκής μάζας προκαλεί αύξη της δύναμης. Αυτό είναι λειτουργική μεταβολία. Και μετά από κάποιο χρονικό σημείο προπονητικής επιπαρέμβασης, η αύξη της μάζας και της δύναμης, ανεξάρτητα από τη συνοχιζόμενη αύξη της επιβάρεσης, σταθεροποιούνται. Στους ανθρώπους παρατηρείται το φαινόμενο της υπερτροφίας, δηλαδή μετά από ένα πρόγραμμα δυνάμωσης η μηκή μάζα αυξάνει λόγω αύξης των μειοεινιδίων και όχι λόγω μεταβολής των μηκών ενών. Ενώ στα ζώα παρατηρείται το φαινόμενο της υπερπλασίας, δηλαδή παρατηρείται και πολλαπλασιασμός των μηκών ενών. Τι γίνεται με τα παιδιά όμως? Το ερώτημα αυτό είναι ενδιαφέρον διότι ο μηχανισμός που προκαλεί την αύξη της μηκής μάζας είναι ο τραυματισμός μηκής ίνας που επέρχεται μετά από ένα πρόγραμμα ενδυνάμωσης. Άρα, τραυματίζει το μηχικό στός, αυτό προκαλεί την ανάκαιότητα ανάπλασής του που σταδιακά οδηγεί και στην περαιτέρω αύξη της μηκής μάζας. Παρατηρείται η ίδια διαδικασία προσαρμογών στα παιδιά. Γενικότερα η έρευνα είναι πολύ περιορισμένη. Δεν γνωρίζουμε την έκθεση των προσαρμογών της αερόβιας προπόνησης, για παράδειγμα. Η πιο σίγουρη προσαρμογή είναι η αύξη του ογκουπαλμού. Τώρα, να πάρουμε το θέμα της μηκής υπερτροφίας που συζητήσαμε πιο μπροστά. Είπαμε ότι θεωρείται ως βασικότερος μηχανισμός πρόκλησης αύξης της μηκής μάζας η καταστροφή των μηκώνων. Στα παιδιά έχει παρατηρηθεί καταστροφή της μηκής της μάζας, αλλά ακόμη δεν ξέρουμε αν η προπόνηση μπορεί να προκαλέσει μηκή υπερτροφία. Γιατί ενώ η προπόνηση προκαλεί καταστροφή μηκής μάζας, ακόμη οι μέχρι τώρα έρημνες δεν τεκμηρίουσαν ότι το παιδί αυξάνει τη μηκή του μάζα λόγω προπόνησης. Έτσι, αν θέλουμε να δούμε σχηματικά την επιβάρυση, το κλασικό της σχήμα έχει την εφαρμογή της προπόνησης, η οποία με τη σειρά της προκαλεί κόπωση, δίνουμε το διάλειμμα, παρουσιάζεται η ανάληψη και μετά η υπερανάληψη. Αυτό είναι ένα πολύ κλασικό και τυπικό σχήμα. Βασική προϋπόθεση είναι όμως ότι θα πρέπει ανά εβδομάδα να αυξάνουμε την επιβάρυση, όπως φαίνεται στο σχήμα αυτό. Την πρώτη εβδομάδα δουλέψαμε ένα πρόγραμμα ενδυνάμωσης με 120 χιλιόγραμμα, τη δεύτερη εβδομάδα στα 130 χιλιόγραμμα, στην τελευταία εβδομάδα στα 140 χιλιόγραμμα και αν θεωρητικά επιχειρεί το να αυξηθεί περισσότερο η ποσότητα της προπόνησης, θα είχαμε ένα πλατό. Άρα και στα παιδιά παρουσιάζεται αυτό το πλατό της απόδοσης. Αν επιμένουμε στο πλατό να αυξάνουμε την επιβάρυση, τότε θα παρασφιαστούν ενδεχομένα και συντώματα υπερπροπόνησης. Οι σχετικές έρευνες έχουν δείξει ότι στους εφίγους αθλητές, ειδικότερα των ατομικών αθλημάτων κολύμβησης και κλασικού αθλητισμού, παρουσιάζεται ένα ποσότητα 30% περίπου το σύντομα της υπερπροπόνησης. Τι προπόνηση χρειάζεται στη φάση του πλατό, τι προπόνηση χρειάζεται μετά την εφάνιση της υπερπροπόνησης, τι προκαλεί την υπερπροπόνηση, ένταση ή ποσότητα της προπόνησης. Η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα είναι κυρίως η ποσότητα της προπόνησης. Όλα αυτά τα ερωτήματα θα αναπτυχθούν και στις επόμενες διαλέξεις. Έτσι, όταν φτάσουμε σε ένα επίπεδο πλατό, σε εκείνη την περίπτωση επιχειρούμε να συντηρήσουμε το αποκτημένο αποτέλεσμα. Πώς συντηρείται το αποκτημένο αποτέλεσμα? Κρατούμε σταθερή την ένταση και μειώνουμε την ποσότητα της προπόνησης. Εφόσον για ένα χρονικό διάστημα συντηρήσουμε το αποτέλεσμα που μας έχει δώσει η προπόνηση, κατόπιν μπορούμε να επιχειρήσουμε να ξαναβελτιώσουμε την απόδοση του παιδιού, αυξάνοντας και την επιβάρεση. Αυτό βέβαια το μοντέλο προπόνησης κυρίως το εφαρμόζουμε στις όριμες εφηβικές ηλικίες και ποτέ στην παιδική ηλικία. Και δείτε ένα χαρακτηστικό παράδειγμα πώς και στο παιδί ισχύει η αρχή της συνέχειας προπόνησης. Εδώ έγινε ένα πρόγραμμα ενδυνάμωσης με παιδιά που ακολουθούν ένα πρόγραμμα ενδυνάμωσης που κράτησε γύρω στις 20 εβδομάδες και εδώ είναι η ομάδα ελέγχου αυτή η οποία δεν έκανε το πρόγραμμα ενδυνάμωσης. Βλέπουμε ότι η ομάδα ελέγχου αυξάνει την αποδοσία της και είναι πολύ φυσιολογικό γιατί αυτό προκαλείται από τους μηχανισμούς της ανάπτυξης του ανθρώπου. Βέβαια αυτή η βελτίωση δεν είναι στατιστικά σημαντική. Τι δείτε όμως τώρα το εξής. Φτάνουμε σε ένα σημείο που η βελτίωση της δύναμης είναι στατιστικά σημαντική. Συνεχίζεται η προπόνηση με δυό φορές στην εβδομάδα και βλέπουμε ότι αυξάνει την αποδοσία του παιδιού. Μια άλλη ομάδα από το ίδιο γκρουπ ακολούθησε μια φορά το πρόγραμμα ενδυνάμωσης και βλέπουμε ότι το διατηρεί το προπονητικό αποτέλεσμα και λαφρός το αυξάνει. Και μια άλλη ομάδα η οποία σταμάτησε την προπόνηση και βλέπουμε ότι η αποδοσία μειώνεται. Άρα το φαινόμενο της αρχής της συνέχειας προπόνησης εφαρμόζεται και στο παιδί. Παράδοξο. Η αερόβιο και αναερόβιο προπόνηση στα παιδιά αυξάνονται ταυτόχρονα και την μέγιστη πρόλεψη οξυγόνου και την αναερόβιο ίσυχε. Μερθοδολογικό ρώτημα. Τι είδους αντοχή πρέπει να σχεδιάζουμε στα παιδιά με βάση τα παραπάνω αρχή της γενικής και της ειδικής προπόνησης. Τι κάνουμε στα παιδιά. Στα προέφυβα παιδιά μόνο γενική προπόνηση. Ενδεχομένως σε κάποιες κατηγορίες αθημάτρων όπως είναι η ενόργανη, η γυμναστική και η κολύμβυση να εφαρμόζουμε μέχρι κάποιους σημείους και ειδική προπόνηση. Αλλά κατά βάση στα προέφυβα παιδιά ακολουθούμε το μοντέλο της γενικευμένης προπόνησης. Στα έφυβα παρουσιάζει σταδιακά εισαγωγή στο αγώνισμα που αρχίζουν και εξειδικεύονται. Τώρα. Καρακτησικά της επιβάρυσης είναι η ένταση, δηλαδή το ποσοστό επί της μέγιστης ικανότητας που μπορούμε να δουλέψουμε είναι η ποσότητα της προπόνησης, δηλαδή ο αριθμός των επαναλήψεων, η διάρκεια, η συχνότητα εβδομαδίας προπόνησης, το διάλειμμα θα είναι πλήρως ή αν θα είναι μη πλήρως από καταστάσεως, τι εντάσεις χρησιμοποιούνται στα παιδιά. Στην προπόνηση ταχύτητας και σε ορισμένες περιπτώσεις στην αναερώβεια προπόνηση χρησιμοποιείται η μέγιστη ένταση. Σ' όλες τις άλλες περιπτώσεις χρησιμοποιείται η υπομέγιστη ένταση. Να δούμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα στην προπόνηση δύναμης του παιδιού, του προέφυγου παιδιού, όπου τα ερωτήματα είναι τι είναι προτιμότερο στο παιδί, η επιλογή υψηλής έντασης ή χαμηλότερης έντασης, υπομέγησης έντασης με αύξηση των αριθμών των επαναλήψων. Τι ισχύει στους ενήλικες και στους άνδρες συγκεκριμένα, ότι καλύτερα αποτελέσματα δίνονται όταν χρησιμοποιούμε την ένταση πάνω από το 80% και κατεπέκτεση με λίγες επαναλήψεις. Στα αγόρια, καλύτερα αποτελέσματα παίρνουμε όταν χρησιμοποιούμε υπομέγηση της έντασης και κατεπέκτεση μεγαλύτερο αριθμό επαναλήψων. Άρα βλέπουμε κάποια στοιχεία διαφοροποίησης του επίπεδου της ασκούμενης επιβάρυσης τόσο στους ενήλικες όσο και στα παιδιά. Τι διάλειμμα θα δώσουμε στο παιδί, πλήρους αποκαταστάσεις, όχι πλήρους αποκαταστάσεις. Επομένως, το ερώτημα συνεχίζεται τα διαλήμματα που θα δώσουμε στα παιδιά σε ασχέσεις με τους ενήλικες. Είναι τα ίδια, μικρότερα ή μεγαλύτερα. Εδώ είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα όπου εκτελέστηκαν πάνω σε ειδικό ταπεδοργόμετρο που υποχωρώνει το άτομο να κινείται με τη μέγιστη τυνατότητα. Εκτελέστηκαν 10 επαναλήψεις το 10 δευτερολέπτων με μέγιστη ένταση. Δώθηκε στη μια περίπτωση ένα διάλειμμα 15 δευτερολέπτων που είναι με μαύρα και ένα διάλειμμα τριών λεπτών όπως απεικονίζονται με τις κόκκινες καμπύλες. Όταν το διάλειμμα που δώθηκε ήταν τριών λεπτών δεν παρουσιάστηκαν διαφορές στο επίπεδο κόπωσης. Ήταν ενείο τόσο στα αγόρια όσο και στα νυλικές. Όταν όμως το διάλειμμα μειώθηκε στα 15 δευτερολέπτα οι μεν στους μεν άντρες η μείωση ήταν στο 30% στα αγόρια ήταν στο 18%. Βλέπουμε ότι τα αγόρια, τα παιδιά δηλαδή και όπως θα μιλήσουμε στο αντίστοιχο κεφάλαιο είναι πιο αθεκτικά στη κόπωση και χρειάζεται λιγότερο χρόνο για την αποκατάστασή τους. Και αυτό συμβαίνει διότι στη συγκεκριμένη περίπτωση η Φωσφοκροατίνη στα μέν παιδιά αποκαθίστηται γύρω στα 3 λεπτά, στους ενήλικες αποκαθίστηται στα 5 λεπτά. Τώρα, θα δώσουμε την ίδια ποσότητα προπόνησης στα παιδιά όσο με τους ενήλικες. Στο ζωοσκηνό παράδειγμα ο 8χρονος Ινδός κάλυψε μια τεράστια διορμή στον Ινδικό Μαραθώνιο Δρόμο είναι γύρω στα 80 χιλιόμετρα η διαδρομή. Είναι σωστό αυτό, το παιδάκι το έβγαλε, δεν έβγαλε την απόσταση. Είναι σωστό να δίνουμε τέτοιες επιβαρήσεις στο παιδί σε καμία των περιπτώσων. Το παιδί πρέπει να μεγαλώνει αρνητικά και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να το φτάνουμε στα οριά του. Προπονητικότητα των παιδιών. Βελτιώνει η προπόνηση την απόδοση των παιδιών. Καλό θα είναι να μελτήσουμε την καθημερινή κίνηση των παιδιών σε ποιο σημείο διαφέρει από τους ενήλικες. Η καθημερινή κίνηση των παιδιών είναι διαρκής, είναι συνεχώς μεταβαλόμενη. Η απάντηση έρχεται από αυτήν την συγκεκριμένη έρευνα που δείχνει ότι τα παιδιά αρέσκονται σε μικρές διάρκειες αλλά υψηλής έντασης κινήσεις. Τίπη κίνηση που αρέσουν τα παιδιά είναι τα άλματα, είναι τα ταχύτητες, είναι γενικότρα κινήσεις γρήγορης διάρκειας που κυρίως βασίζουν στον αναερώβιο μηχανισμό. Παρατήρησε όμως εδώ. Τα παιδιά αρέσκονται σε κινήσεις που βασίζουν στον αναερώβιο μηχανισμό, ο ενεργιακός όμως που τους είναι πιο απαραίτητος είναι ο ερώβιος. Άρα πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να πείσουμε τα παιδιά να κάνουν και αερόβια προπόνηση. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αναπτύξουμε μια δέσμη κινήτρων τέτοιων που να κάνει την αερόβια προπόνηση αρεστής στα παιδιά και οι σχετικές έρευνες έδειξαν ότι μπορούμε να το πετύχουμε αυτό το πράγμα. Άρα αν σχολιάσουμε αερόβια ένα αερόβιο προπόνηση στο παιδί, σαφέστευτα θα θα πούμε αερόβια προπόνηση. Ποιοι προπονητικοί στόχοι μπορούν να καλλιεργηθούν? Αν θα δούμε αριστερά είναι μια σειρά προπονητικών δεχτών που απασχολούν την σκέψη του προπονητή. Τι από όλα μπορεί να καλλιεργήσει στο παιδί. Να πούμε ξεκάθαρα ότι όλοι οι προπονητικοί στόχοι μπορούν να καλλιεργηθούν. Η προπόνηση έχει δείξει ότι μπορούν να βελτιωθούν όλοι οι προπονητικοί δείκτες που αναφέρονται στην αριστερή στήλη. Εκείνο όμως το οποίο ενθυαφέρει το προπονητή είναι ότι η προπόνηση πρέπει πάνω από όλα να συνησφέρει στην υγεία του παιδιού, στην καλή διάθεση τους, απαιτεί μια συμφωνία μαζί τους και το τελευταίο που θα έχουμε στο μυαλό είναι η απόδοση. Ο καλός ολοκληρωσμός γίνεται στο τέλος της εφηβητικής περιόδου και όχι νωρίτερα. Και επίσης επειδή σημειώνονται και με κόκκινα γράμματα είναι δυο προπονητικοί στόχοι η αναρωδιαντουχή και η ομαδική τακτική οι οποίες πολύ λίγο πρέπει να ληφθούν υπόψη ως κατεύθυση στην παιδική ηλικία. Αυτά μπορούμε να τα δούμε στην εφηβική ηλικία. Διαφέρει η προπόνηση των αγωριών και των κοριτσιών. Στην εφηβία τα αγώρια παρουσιάζουν τάσεις ψηλότερες απόδοσης. Στην παιδική ηλικία τα αγώρια είναι πιο κινητικά από τα κορίτσια και έχουν διαφορές στην κινητική εκτέλεση σύνθετων κινήσεων. Μια βασική αιτία για αυτό το πράγμα είναι ότι τα κορίτσια και από πολύ μικρή ηλικία είναι πιο υποκινητικά από τα αγώρια. Άρα στα κορίτσια το ποστό της προπόνησης επιδεξιότητας πρέπει να είναι μεγαλύτερο σε σχέση με τα αγώρια. Εδώ είναι ένα χαριστικό παράδειγμα της ικανότητας ρίψης όπου φαίνεται από την ηλικία των έξι χρόνων τα αγώρια να διαφοροποιούνται στατιστικά σημαντικά στην ταχύτητα απ' τα δυνατόρια της μπάλας σε σχέση με τα κορίτσια. Οι λόγοι είναι κυρίως κοινωνικοί, αυτοί δηλαδή που μέχρι τώρα περιόριζαν την κινητική δραστηριότητα του κοριτσιού και λιγότερο βιολογικοί ή καθόλου βιολογικοί. Τώρα, βασικές αρχές προπόνησης. Για την προπόνηση του κάθε προπονητικού στόχου θα πρέπει να λυθούν υπόψη οι παρακάτω αρχές. Πρώτον, η βιολογική αρχή. Τι εξετάζει. Μπορεί η προπόνηση να προκαλέσει βιολογικές προσαρμογές. Δεύτερο, η παιταγωγική. Χρειάζεται να την κάνουμε την προπόνηση έστω κι αν μπορεί να προκαλέσει βιολογικές προσαρμογές. Τρίτο, ηθικό ρώτημα. Ενημέρωση, αύλα αποδοχή από το παιδί. Καμία προπόνηση, όσο χρήσιμη κι αν είναι, δεν πρέπει να εκτελείται αν δεν είναι σύμφωνο με την προπόνηση ασύτου παιδί ή αν δεν του προκαλεί χαρά και ευχαρίσεις. Άρα, από βιολογικής απόψης, όλοι οι προπονητικοί στόχοι μπορούν να προπονηθούν. Κατόπιν πρέπει να βάλουμε ερωτήματα. Χρειάζεται να κάνουμε, για παράδειγμα, προπόνηση ενδυνάμου εις το παιδί από πολύ μικρές ηλικίες. Να λάβουμε υπόψη ότι υπάρχουν αναφορές από σοβαρές δημοσιεύσεις που λένε ότι εφαρμόστηκαν πλειομετρικά προγράμματα για βελτίωσης ωστικής πυκνότητα σε παιδιά τριών χρόνων. Άρα τι σημαίνει αυτό, μπορούμε να κάνουμε συστηματική πλειομετρική προπόνηση σε πολύ μικρές ηλικίες παιδιά. Βεβαίως και όχι, δεν χρειάζεται. Και το τελευταίο το θέμα είναι το κυρίως ότι πάντα το παιδί πρέπει να είναι ευτυχισμένο με την προπόνηση την οποία κάνει. |
