Διάλεξη 6 / Διάλεξη 6 / σύντομη περιγραφή

Διάλεξη 6 / Διάλεξη 6 / σύντομη περιγραφή

σύντομη περιγραφή: Λοιπόν, μιλάνε για κόπωση. Θα επανανομάνω, έχω στερεότπη ορισμένα πράγματα. Να σας πω κάτι στις παραδόσεις μου. Το επίπεδο δυσκολίας φτάνει στο 130 με 140%. Από την άποψη, το πρόβλημα είναι πιο δύσκολο. Από την άποψη, το πρόβλημα είναι πιο δύσκολο. Από την άποψη, το πρόβλημα είναι...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος δημιουργός: Κοτζαμανίδης Χρήστος (Καθηγητής)
Γλώσσα:el
Φορέας:Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Είδος:Ανοικτά μαθήματα
Συλλογή:Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού / Προπονητικές Προσαρμογές στις Αναπτυξιακές Ηλικίες
Ημερομηνία έκδοσης: ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2015
Θέματα:
Επιστήμες Ανθρώπινης Κίνησης και Ποιότητας Ζωής
Ανοικτά μαθήματα
Άδεια Χρήσης:Αναφορά
Διαθέσιμο Online:https://delos.it.auth.gr/opendelos/videolecture/show?rid=8e2ef59a
id dd0e6578-6f7d-40a0-988c-9d07dff9668d
title Διάλεξη 6 / Διάλεξη 6 / σύντομη περιγραφή
spellingShingle Διάλεξη 6 / Διάλεξη 6 / σύντομη περιγραφή
Επιστήμες Ανθρώπινης Κίνησης και Ποιότητας Ζωής
Κοτζαμανίδης Χρήστος
publisher ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
url https://delos.it.auth.gr/opendelos/videolecture/show?rid=8e2ef59a
publishDate 2015
language el
thumbnail http://oava-admin-api.datascouting.com/static/6546/d590/17ac/baec/6e31/a23d/8715/7bd6/6546d59017acbaec6e31a23d87157bd6.jpg
topic Επιστήμες Ανθρώπινης Κίνησης και Ποιότητας Ζωής
topic_facet Επιστήμες Ανθρώπινης Κίνησης και Ποιότητας Ζωής
author Κοτζαμανίδης Χρήστος
author_facet Κοτζαμανίδης Χρήστος
hierarchy_parent_title Προπονητικές Προσαρμογές στις Αναπτυξιακές Ηλικίες
hierarchy_top_title Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού
rights_txt License Type:(CC) v.4.0
rightsExpression_str Αναφορά
organizationType_txt Πανεπιστήμια
hasOrganisationLogo_txt http://delos.it.auth.gr/opendelos/resources/logos/auth.png
author_role Καθηγητής
author2_role Καθηγητής
relatedlink_txt https://delos.it.auth.gr/
durationNormalPlayTime_txt 01:26:19
genre Ανοικτά μαθήματα
genre_facet Ανοικτά μαθήματα
institution Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
asr_txt Λοιπόν, μιλάνε για κόπωση. Θα επανανομάνω, έχω στερεότπη ορισμένα πράγματα. Να σας πω κάτι στις παραδόσεις μου. Το επίπεδο δυσκολίας φτάνει στο 130 με 140%. Από την άποψη, το πρόβλημα είναι πιο δύσκολο. Από την άποψη, το πρόβλημα είναι πιο δύσκολο. Από την άποψη, το πρόβλημα είναι πιο δύσκολο. Από την άποψη, της παρεχόμενης ποσότητας... έτσι, και πληροφορίες... και των μηχανισμών, οι οποίοι μπλέκονται. Εσείς, εσείς. Αυτά όλα, όπως σας λέω, θα τα παίρνετε σαν μια εγκυκλοπεδική γνώση. Κάτι που δεν το ήξερα, κάτι που δεν το είχα υπόψη μου... έτσι, και τώρα το έχω. Προσυναπτική αναστολή, τι είναι αυτό, δεν μας τρελάει, είναι τώρα ο τύπος. Μου υπάρχει, όμως, προσυναπτική αναστολή... και ρυθμίζει την κινητική μας συμπεριφορά. Σε σημεία που δεν μπορεί να βάρει τη σύνθεση. Αλλά πρέπει να ακούστε, όμως, τι είναι προσυναπτική αναστολή. Δεν απαραίτητο να εντρυφίσετε την προσυναπτική αναστολή. Συμφωνείτε, γεγοντά μου. Δεύτερον, θα σας βάζω συνέχεια ερευνητικά ερωτήματα. Και σήμερα θα έχει ερευνητικά ερωτήματα, για μελλοντική έρευνα. Αλλιώς δεν είναι μεταπτυχιακό. Είναι σε έναν σημεριαριακό μάθημα, εντάξει. Συμφωνούμε? Λοιπόν, άρα, για να ερμηνεύσουμε την κόμπωση... πρέπει να πάρουμε όλη την αλυσίδα. Νεύρο, μειό, τενόντιο σύμπλεγμα. Διότι και ο τένοντας επηρεάζεται από την κόμπωση. Γίνεται πιο μαλακός. Γιατί γίνεται πιο μαλακός ο τένοντας? Το θέμα σας είναι πάντα ένα μήλικτο γιατί. Γιατί μας ενδιαφέρει η κριτική σκέψη. Όχι να γίνεται μαγνητόφωνα, τα οποία θα κάνουν κόπη αυτά που ακούει. Αυτά που ακούει. Γιατί μαλακώνει ο τένοντας αράκτης? Στην κόμπωση. Για την προστασία του μειοτενοτιού σύμπλεγματος. Δεν αντισταίχεται στην... Ο Μίσης, πάτε συνέχεια, τι κάνετε. Βραχύνεται, διαθύνεται. Βραχύνεται, διαθύνεται. Όταν βραχύνεται, συναντάει την αντίστοινος του τένοντα. Έτσι, λοιπόν, για να διευκολύνει ο τένοντας, και να μην πάθει και αυτός καμιά ζημιά, τι κάνει. Γίνεται πιο ελαστικός, άρα τεντώνεται πιο εύκολα. Αυτό σημαίνει μειώνεται η σκληρότητα του τένοντα. Τεντώνεται πιο εύκολα. Άρα βοηθάει που? Στην λειτουργία του μειοτενοτιού σύμπλεγματος. Σε μια φάση που ο μυς είναι επιβαρυμένος. Άρα, νευρό-μειο-τενότιο-σύμπλεγμα. Έτσι, όσο πιο καθολικά προσεγγίζουμε ένα φαινόμενο, τόσο πιο εύκολα καταγράφουμε τα επιμέρους. Άρα, για να έχουμε κόπωση, σημαίνει να έχουμε μια δυναμία του νευρο-μυικού του τένοντα. Ο τένοντας δεν αποφασίζει. Είναι ένα μηχανικό, είναι ένα έλασμα, το οποίο ανάλαβα καμπνίπλου τεντώνεται με δυσκολία, με ευκολία κλπ. Εκείνοι που παράγονται στην κόπωση είναι το νευρικό και το μυικό. Παρ' όλα αυτά, στην κόπωση εμπλέκεται και ο τένοντας, αλλάζοντας την σκληροτητά του. Αλλά δεν παίζει καθοριστικό ρόλο. Καθοριστικό ρόλο παίζει το νευρο-μυικό σύστημα. Άρα, μιλάμε για μια δυναμία του νευρο-μυικού συστήματος να ανταπεξεύθει στην υποσχεδιασμό εκτέλεση μιας κίνησης. Τι μπορεί να είναι αυτή η κίνηση? Πάτε ένα παράδειγμα. Αυτό είναι το 50% της δύναμης των καμπτίρων του Αγγώνα. Εντάξει, λέω, πάρ' το... Αυτό το 50% της μέγισσης σημαντικής δύναμης των καμπτίρων του Αγγώνα και κράτσε το όσο μπορείς περισσότερο σε 90 μήρες. Γιατί, αν δεν έγραψε 90 μήρες, δεν θα καταλάβα να είναι κόπος ή όχι. Το κρατάει αυτός. Ένα λεπτό, δύο λεπτά, ήξαπτα. Μετά από λίγο θα δούμε τι. Ό,τι η γωνία αυτή τι κάνει. Αρχίζει και μεγαλώνει. Με το που μεγαλώνει η γωνία, έχουμε την πρώτη ένδειξη της κόποσης. Τώρα, πόσο θα αφήσουμε να μεγαλώσει η γωνία ή όχι, εξατάται από το στόχο του πειράματος. Άμα ήταν ο στόχος του πειράματος να ανοιχνεύσουμε πότε εμφανιστήκε η κόποση, τότε με την πρώτη διαταραχή τι θα κάνουμε. Θα σταματάμε. Αν θέλουμε να δούμε περτέρα κλειτώσης της κόποσης, θα αφήσαμε μέχρι το χέρι να τεντώσει μέχρι κάτω. Είναι η περίπτωση που πρέπει να αφησιάσουμε. Είναι η περίπτωση που λένε «all-out», δηλαδή τα έχει δώσει όλα. Αυτό που λέμε «τα έχεις δώσει όλα» δεν είναι δικό μας, είναι εξαιδικό. Είναι από το «all-out» ή από την έκφραση που θα συναντάτε στα άρθρα σας, «till exhaustion», δηλαδή μέχρι εξαντλήσεως. Που σημαίνει αδυνατή να κάνει το παραμικρό και το χέρι να τεντώνει. Τι διαδραγώ εγώ. Θέλω να μελετήσουμε την κόποση καλά. Θα πηγαίνουμε «till exhaustion». Εγώ είχα στο σχεδιασμό μου ένα λάθος στο ξεκίνημα, γιατί έβαζα δεκά λεπτά πρωτόκολλα υπομέγησης σκόπους. Αυτό ήταν λάθος. Όχι πολύ σοβαρό, αλλά ήταν λάθος. Δεν μελετάς το φαινόμενο πλήρως αν δεν φτάσεις στο σημείο του υποκείμενου να πει «δεν μπορώ άλλο». Και το παρατάω. Εκεί είμαι σίγουρος, παίρνω πλήρως το φαινόμενο. Εντάξει. Λοιπόν, τοπογραφία της κόποσης. Το λέει η λέξη μόνη της. Κεντρική κόποση. Κεντρική κόποση που έχει να κάνει με το... Γιατί με κάνει μαγεσό, τώρα. Με το νευρικό σύστημα και η περιφερειακή κόποση που έχει να κάνει με το μυϊκό σύστημα. Λοιπόν. Άρα, ξεκαθαρίζουμε και τεκμηριώνουμε ότι η κόποση προκαλείται τόσο από το κεντρικό όσο και από το μυϊκό σύστημα. Τώρα, ποια είναι τα κέντρα που επηρεάζουν την νευρική κόποση. Προτείνουν τα νότατα φλήγικα κινητικά κέντρα. Έτσι, φαίνονται. Τα οποία εκφορτίζουν. Τι εκφορτίζουν? Ελεκτρική ενέργεια. Πού θα καταλήξει αυτή η ελεκτρική ενέργεια? Στους μυστ. Και τι θα τον κάνουν το μυ. Θα τον διαγύρουν. Θα τον διαγύρουν. Δεν το σου σπούν. Θα σου σπαστεί ο μυς μετά μόνος του βασισμένος σε αυτή τη διαγύρωση. Μήπως σημαίνουμε ότι σημαίνει διαγύρει το μυς. Τι ακριβώς είναι. Λέγει. Όταν από το δυναμικό ηρεμίας περνάει στο δυναμικό δράσης. Τι είναι δυναμικό ηρεμίας. Τι είναι δυναμικό ηρεμίας. Όταν το ελεκτρικό το φορτίο είναι κάτω πράγμα ό,τι είναι. Πες το. Ή γίνεται μια ιοδική αγαλαγή να τρυπηθεί. Όντως έτσι γίνεται. Τώρα θέλουμε τον ορισμό. Τι είναι το δυναμικό ηρεμίας. Είναι το ελάχιστο ελεκτρικό φορτίο... που έχει ο μυς για να επιβιώσει. Αλλιώς το λέμε μυικός τόνος. Αυτός είναι ο μυικός. Είναι το ελάχιστο ελεκτρικό φορτίο. Το πώς προκαλεί αυτό το ελάχιστο ελεκτρικό φορτίο... είναι μια πολύ δύσκολη διαδικασία που παρεβαίνει... το πυραμιδικό νευρικό σύστημα όσο και το εξοπυραμιδικό... μέσω του γ νευροδιαγκαιριστικού σύστηματος και της μυικής ατράκτου. Λοιπόν, εκφορτίζει. Περνάει αυτή η εκφόρτιση στο νοτιομυελό. Φτάνει στους κυνητικούς νευρώνες τύπου α, τους διεγύρει. Διεγυρώμενοι αυτοί φτάνουν... στην νευρομυική συνέψη και απελευθερώνουν έναν νευροδιαβεστή που το λέμε... ακυτριχολήνη. Στο κεντρικό νευρικό σύστημα υπάρχουν πάρα πολλοί νευροδιαβευαστές. Οι οποίοι, όπως σας είπα, είναι οι ταχείς αγγελιοφόροι. Σε μιλάμε για χρόνια τετέρ. Ενώ οι αργείς αγγελιοφόροι είναι οι ορμόνες. Οι οποίοι κάνουν μιας μέρα σταξίδικα, μια φορά, δυό μέρες. Είναι πολύ αργεί αγγελιοφόροι. Φτάνει μέσα στο μη το αιρέθεισμα... και διεγείρουν δεκατόμπιν και τα αισθητήρια. Στη διαδικασία της κόπωσης, πολύ σημαντικό ρόλο... παίζουν τα αισθητήρια όργανα. Συγκεκριμένα, η μυλική άτρακτος και τα τύπου τρία και τα αισθητήρια. Και τα τύπου τρία και τέσσερα. Τα αισθητήρια όργανα είναι ταξιδευμένα από τύπου ένα, τύπου δύο, τύπου τρία, τύπου τέσσερα. Τα τύπου ένα, η Ια, είναι η μυλική άτρακτος. Τα τύπου Ια είναι τα ταινόντια όργανα Γκόλτσι. Τα τύπου δύο σχετίζονται με τη μυλική άτρακτος. Τύπου τρία και τέσσερα είναι διάφορα αισθητήρια όργανα... που βρίσκονται μέσα στην άρθρωση της Κυσταδέρμου μας. Για να καταλάβετε το ρόλο τους... Αν πούμε τώρα στους καντίσμις του Αγγώνα... παράξτε το 50% της δυναμής σας, δεν μπορούν να το παράξουν. Να τους παρακαλάνε, δεν μπορούν να το παράξουν. Αν έχουν μια αντίσταση όμως, είσαμε το 50%, θα το παράξουν. Πώς καταλαβαίνουν ότι αυτή η αντίσταση είναι το 50% της δύναμης... η μύση αυτή, η καμπύριο του Αγγώνα. Μέσω των αισθητήριών οργάνων. Ποιο άλλο αισθητήριών οργάνων? Των αισθητήριών οργάνων της δερματικής πίεσης. Συμπιέζονται από το δέρμα και αυτή η υποδοχή βρίσκονται μέσα στο δέρμα. Συμπιέζονται και ανάλογα με την πίεση που δέχονται... το κεντρικό νευρικό σύστημα μεταφράζει και την δύναμη... η οποία τα πιέζει. Άρα είναι πολύ πολύτιμα τα αισθητήριο όργανα στη γνώση της κίνησης. Νομίζω στο μάθημα της κεντρικής συμπεριφοράς... αυτά πρέπει να τα κάνετε με τον κ. Γουρούγιο. Άρα είναι φιλικά νευρονικά κέντρα. Νευρονικά δίκτυα Νοτιομιελού. Κεντρικό νευρονικό σύστημα α. Εδώ είναι η προσύναμπτη κι ανάστηλή που σας είπα. Ο Νοτιομιελός έχει κάτι από τη δίκτυα. Ανεξάρτητα από τα δίκτυα που έχει ο εγγεθός. Είναι ο κεντρικός νευρονικός σύστημα α. Είναι εδώ. Είναι η νευρονική σύναψη και η προσύναψη. Και τα αισθητήριο όργανα. Τώρα. Ποια είναι τα αίτια τα οποία προκαλούν η κεντρική κόπωση. Ή η κεντρική κόπωση. Πώς εκδηλώνεται. Με ποιος δίκτυας εκδηλώνεται. Πρώτο. Μίωση του αρκτηριακού κορεσμού οξυγόνου και της οξυγόνου στον κεφάλου. Μην νομίζετε ότι ποτέ είναι απλησία στα αυτά που λέμε. Πρόσφατα ένας διδακτορικός μου τελείωσε τη διδακτορική του Διατρυβή στη οποία συγκρίνει παιδιά και ενήλικες, στο επίπεδο οξυγόνωσης, εγκεφάλου και μειός, σε μέγιστη ένταση και σε υπομέγιστη ένταση. Μην νομίζετε ότι είναι τίποτα για πλανήτικα. Γίνονται πολλά από αυτά, τα οποία διαβάζοντας τα άρθα και παραξενέδεσθε και πώς γίνονται γίνονται και στο θμήμα μας. Το πλήμα μας είναι, από ερευνητικές άποψεις, πολύ καλά οργανωμένο. Ενώ, και το δικό μας, και το σωρό. Δεύτερο, μειώνεται η διαγερσιμότητα των φλικών περιχών. Άρα, μειώνεται το ελεκτικό δυναμικό, με το οποίο στέλνουνε προς στροματίο μυαλό. Μειώνεται η διαγερσιμότητα του κινητικού νευρώνα τύπου άλφα. Αν με ρωτήσετε τι να το προκαλεί αυτή τη μοίρα της διαγερσιμότητας των κεντρικών φλικών περιχών, δεν είναι σαφές. Αναστολή νευροδιαβαστών, αυτού, δεν είναι τόσο σαφές και π.χ. είναι για άλλα παιδεία έρευνας. Ναι. Στο τελευταίο που βλέπουμε, μειώνεται η διαγερσιμότητα των κεντρικών φλικών για κάποιους λόγους. Αυτό έχει μια επίδραση στον κινητικό νευρώνα τύπου άλφα. Λέγει τώρα. Είναι όμως μειώνεται η σημαντικότητα ή η ένταση του σημερώτος. Η ένταση του σημερώτος είναι η σημαντικότητα του κεντρικού νευρώνα τύπου άλφα. Η ένταση στον νευρικό σύστημα καθαρίζεται από τη συχνότητα μόνο. Ναι. Σημαίνει ότι η συχνότητα μειώνεται. Αν θέλει να αυξήσει την ένταση παρέμβασης στον κεντρικό νευρικό σύστημα, αυξάνει τη συχνότητα. Αν θέλει να τη μειώσει, μειώνεται η συχνότητα. Το κάθε ερεύθυμα που στέλνει ο γκέφαλος είναι περίπου ίδια συσχέδιση. Αλλά κάθε εκφορτήση σημαίνει ίδιο ηλεκτρικό φορτίο. Και αν θέλει να το αυξομειώσει, παίζει πάντα με τη συχνότητα. Επαναλαμβάνω, πάντα με τη συχνότητα. Λοιπόν... Μείωση συχνότητας διέγρυσης μηκής ατράκτου. Δηλαδή, η μηκή ατράκτος παίζει πάντα ένα θετικό ρόλο στη διέγρυση μόντια του κεντρικού νευρώνα τύπου άλφα. Το κεντρικό νευρό του κεντρικού νευρώνα τύπου άλφα. Πάντα. Δηλαδή, τον ενισχύει. Αν έχει ένα άλφα επίπεδο διέγρυσης από τις κεντρικές φυλικές περιοχές, έρχεται ενισχυτικά η μηκή ατράκτος μέσω της Ια οδού, της ιστοριακής οδού και τον ενισχύει τον κεντρικό νευρό του κεντρικού νευρώνα τύπου άλφα. Όταν αρχίζει και πέφτει η συχνότητα διέγρυσης της ατράκτου, σημαίνει ότι θα μειωθεί αμέσως και η διεγεσμότητα του κεντρικού νευρώνα τύπου άλφα. Εντάξει. Βλέπουμε εδώ πώς παρεβαίνουν τα αισθητήρια όργανα. Τώρα, όταν μαζεύονται μέσα στο μη διάφορα μεταβολικά προϊόντα ή φλεγμονόδι προϊόντα, αν κάνουν κόπωση κύκλου διάτασης βράχυσης, δηλαδή με άλματα, τότε αυτές οι ουσίες γύρουν τα τύπου τρία και τέσσερα αισθητήρια όργανα, που βρίσκονται μέσα στις αρθρώσεις και στο δέρμα. Αυτό θα θυμάστε μόνο. Διότι, μια μικρή παράθυση. Μας κλείνουν τα μάτια και μας πέφτουν το χέρι και το αφήνουν σε κάποιες σημείτες σποδελικές στήλες. Και με ζούσαν πού είναι ο μεγάλος του αντίκαιρας και λες είναι στο μέσο της σποδελικής στήλας. Αυτό δεν το βλέπουμε, πώς θα το ξέρουμε. Την πληροφορία αυτή μας τη δείχνουν τα αισθητήρια όργανα που βρίσκονται μέσα στις αρθρώσεις. Εντάξει. Αυτά, όμως, τα αισθητήρια όργανα, τα τύπου τρία και τέσσερα, όταν αρχίζουν και συσορεύονται μεταβολικά υποπροϊόντα. Δηλαδή, γαλακτικό οξύ, ιόντα φοσφόρου, ιόντα υδροβόνου, ελεύθερη ζυμίδια, φλεγμονώδη προϊόντα, τότε διεγείρονται. Μέσω κάποιων υποδοχαίων που υπάρχουν μέσα στο μη, διεγείρονται και όταν αυτά διεγερθούν, δούν αναστατικά πάνω στον κινητικό νευρώνο. Προσέξτε, όμως, κάτι για να μάθουμε να εκτιμήσουμε τη σοφία του νεοδικού συστήματος. Σε συγκεκριμένη περίπτωση, τα αισθητήρια οργανδρούν αναστατικά. Δηλαδή, όταν διεγείρονται εξαιτίας της συσσόρευσης μεταγωνικών υποπροϊόντων, τα αισθητήρια είναι τύπου τρία και τέσσερα, λειτουργούν αναστακτικά πάνω στον κινητικό νευρώνο. Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να μην είναι αναστατική η δράση τους. Εντάξει. Αλλά για τη συγκεκριμένη περίπτωση είναι αναστατική. Αυτό το λέμε προσυναπτική αναστολή. Θα σας δείξω το σχήμα λίγο παρακάτω. Αυτό έχει σαν επέκταση να μην γίνεται ιδανική επιστράτηση κινητικών μονάδων. Από πειράματα που κάναμε και εμείς, φαίνεται ότι ενώ ξεκινάς το πείραμα και έχεις μια διέκριση του 90% των κινητικών σου μονάδων, στο τέλος του πειράματος η διέκριση των κινητικών μονάδων πέφτει πού? Στο 80%, στο 50%, στο 40%. Δηλαδή το κεντρικό νευρικό σέστημα έχει μια πλήρια δυναμία να διεγύρει τον αριθμό των κινητικών μονάδων που διεγύρει στην αρχή του πειράματος. Εντάξει, όλο αυτό εδώ έχει σαν τελική δράση στο να μειωθεί ο λεγόμενος ενδομικός συντονισμός. Δηλαδή το κεντρικό νευρικό σέστημα αδυνατή να διεγύρει τον ίδιο αριθμό κινητικών μονάδων, δηλαδή μηκωνών, που διεγύρει στην αρχή της προσπάθειας. Εντάξει. Έχουμε καμιά απορία εδώ. Η κυρία ήσυχε. Είστε μοναδικοί, πρέπει να σας προσέχουμε σήμερα. Τώρα. Περιφερειακή κόπωση. Απελευθέρωσε και τη λιβολύνης. Από την προσυναψή, στην μετασυναψή ή στην τερική κινητική πλάκα. Εντάξει. Απελευθερώνουμε. Αυτά δεν πάνε όπου να είναι, αυτά τα κβάντα ενέργειας της ακετρυχολύνης, δεν πάνε όπου να είναι. Πάνε σε συγκεκριμένα μέρη να προσδεθούν. Στους λεγόμενους υποδοχοί σα ακετρυχολύνης και ας τους υποδοχοί σα ακετρυχολύνης, επίσης πάνε σε συγκεκριμένα μέρη να προσδεθούν. Γιατί σας το λέω αυτό, για να δώσω μια προφορία για τον BOTOX. Στο BOTOX δίνουμε μια τοξίνη, η οποία πάει και συνδέεται στα σημεία που συνδέεται η ακετρυχολύνη στους υποδοχοί στις. Με αποτέλεσμα, η ακετρυχολύνη δεν μπορεί να συνεχίσει με το μη, ο μης δεν μπορεί να συσπαστεί και σταδιακά τι κάνει παραλίγει. Αυτό είναι το BOTOX. Μια τέτοια ουσία που κάνει ταιγιασμία είναι και το δηλητήριο του φιδιού. Εντάξει. Άρα, η ακετρυχολύνη πάει και συνδέεται στις συγκεκριμένες μέρη που είναι οι υποδοχοί στις. Βλέπετε αυτά τα βαλάκια. Οκέι. Μετά από αυτό, διηγείρεται η κυταρική με βράδια. Αποκτάει, λέει, το δυναμικό γερμίαση δράσης. Το δυναμικό δράσης. Εδώ είναι δυναμικό ηρέμιας. Δεν έχουν προσδεχθεί ακόμη τα ΙΟΝΤΑ για την ακετρυχολύνη στις υποδοχές της. Άρα, η κυταρική με βράδια είναι σε κατάσταση ηρεμίας. Αυτό που μας δίνει είναι ο μηκοστόνος. Γίνεται η σύνδεση και έχουμε μετατροπή του δυναμικού δράσης, το οποίο μετακινείται και διαρρύνται σε όλη την επιφάνεια του μειώσης. Τώρα... Ποια είναι τα σημάδια κόπωσης μέχρι αυτό το σημείο? Ενδεχομένως να μειωθεί η απελευθέρωσή της ακετρυχολύνης. Ενδεχομένως να ελατωθεί η διαπερατότητα της κυταρικής με βράδιας. Η κυταρική με βράδια αποτελείται από μια διπλή στιβάδα λιπαρών ουσιών που περιβάλλονται από πρωτεΐνες. Αλλά κατά διαστήματα έχει πόρους για να γίνει ποια? Η ανταλλαγή διαφόρων ιόντων, ουσιών, πρωτεΐνών, τι είναι... Δεν τα ξέρω και τόσο πολύ καλά αυτά τα πράγματα. Όταν όμως, για κάποιους λόγους, λόγω της κόπωσης, αυτά τα σημεία εισόδου και εξόδου αρχίζουν και δυσκολεύουν αυτή τη διαδικασία. Σημαίνει ότι η διεργεσιμότητα της κυταρικής με βράδιας έχει πέσει, ως εκ τούτου το υποαπελευθέρωση ηλεκτικό φορτίο δεν προκαλεί την απαιτούμενη διεργεζήση της κυταρικής με βράδιας. Αυτό που έχει ως αποτέλεσμα. Ανοιχτρεύουμε σιγά-σιγά και τους μηχανισμούς σκόπωσης τώρα. Λοιπόν, εδώ, κατόπιν, αυτή η διεργεσιμότητα μέσω του τάση ολυναριακού συστήματος, αυτό εδώ, το οποίο περιβάλλει την Μιλκίνα, θα φτάσει στο ανδρόδο πλασματικό δίκτυο. Αυτά σας τα λέω για να κάνουμε μια επανάληψη για το μηχανισμό σύσφασης του μοιός που σας είναι ιδιαίτερα απαραίτητος. Εκεί θα πάει στις λεγόμενες κυλίες, όπου βρίσκεται αποθηκευμένο το ασβέστιο. Με το που διεργείται το τάση ολυναριακό σύστημα, γίνονται διάφορα εδώ, τα οποία προκαλούν να απεληφθέρουν στο νέο των ασβεστείων. Πού καταλήγουν αυτά τα γέροντα του ασβεστείου? Να ρωτήσω κι εγώ τώρα. Λέγε μου. Συγκέντρια στην τροπομοιοσύνη. Στην ακτήνη. Και τι κάνουν, διώχνουν την τροπομοιοσύνη και όλα αυτά, και επιτρέφουν την κεφαλή της μοιοσύνης να δημιουργήσει σταυροτές γέροντας και κατεπέκτευση να προκαλέσει τι? Τημή και σύστηση. Δηλαδή, είμαστε περίπου εδώ. Άρα, ποια είναι συνιακόπωσης τώρα, ότι, εδεχομένως, αυτό το αξίδι των ιόντων του ασβεστείου, άμα μειωθεί η δίκαιση μόρτα της κυταρικής μεμβράνης, σημαίνει και όλη αυτή η διαδικασία αρχίζει και αλλατώνεται και, εδεχομένως, δεν απελευθερώνονται οι αποαραίτητες ποσότες ιόντων ασβεστείου. Άρα, λιγότερο ασβέσιο φτάνει στην ακτήνη. Άρα, μειώνεται και η ικανότητα διέργεσης, η ικανότητα σύζεξης, ακτήνης και μειωσύνης. Και το άλλο είναι ότι, που θα παραχθούν κάποια υποπροϊόντα, οι μεταβολίτες, που είναι το φόσφορος, το υδρογόνο, υπομορφή ιόντων, βέβαια, ελεύθερες ρίζες, παρεμποδίζουν τη δράση των ιόντων του ασβεστείου. Συνήθως, δημιουργώντας πρόσκαιρες ενώσεις με το ασβέστειο. Άρα, πάλι, έχουμε μειωμένη ποσότητα ασβεστείου στο μηχανισμό της σύσμασης. Και έχουμε δημιουργήσει τώρα πλέον την εικόνα της κόπωσης πάνω στο μη. Ξεκινάει από τη διεγιασμότητα της κυτάρικης μεφράνης, από το ταύσολο νεαριακό σύστημα, από την απελεθέρωση των ιόντων ασβεστείου και από την ευκολία ή τη δυσκολία με την οποία τα ιόντα του ασβεστείου ενώδονται με τι? Ακτείνει για να σχηματιστούν οι σταυροπτές γεύτες. Άλλοι παράγονται σκόπους. Μίωση των ποιών ενέργειας. Λογικό είναι. Ο Μίσης είναι ένα αυτοκίνητο, έχει ρεζερβάρ, με κάψιμα, σε κάποιο σημείο αυτά τα κάψιμα αρχίζουν και να εκσταυλούν. Λογικό το το. Άυξε οδομικής πίεσης. Αυτό, ενδεχομένως, δεν το έχετε ακούσει μέχρι τώρα. Ο Μίσης είναι ένα δοχείο, έτσι. Έχει εξωτερικό περιγραμματικό και περιχώμενο. Όταν αρχίζει και στη σπάτε, αυξάνει και η πίεση αυτών των τυχωμάτων, το λέμε πολύ αδρά, στο εσωτερικό του μειός. Εντάξει. Όσο αυξάνει η πίεση, λόγω αύξησης της έντασης, τόσο μεγαλύτερη είναι η πίεση που ασκούνται στα επιμέρους οργανήλια του μειός. Επίσης, αναεπίπεδο έντασης, όταν ένας Μίσης έχει περισσότερο μήκη μάζα από ένα άλλο Μίσης που έχει λιγότερη μήκη μάζα, τότε η πίεση είναι μεγαλύτερη όσο αυξάνει μήκη μάζα. Δηλαδή, κάποιος που έχει συσπάτη με μια ένταση 50% και έχει 10 γραμμάρια μήκη μάζα, και κάποιος έχει στο 50% 20 γραμμάρια μήκης μάζας, θα έχει πιο αυξημένη ενδομηική πίεση και κατεπέκταση θα έχει πιο αρνητικές επιπτώσεις αυξημένες. Τι κάνει ενδομηκή πίεση? Πιέζει τα τριχοειδή. Τι κουβάναν τα τριχοειδή? Τι κουβάναν τα τριχοειδή? Οξυγόν. Άρα, πιεζόμενα τα τριχοειδή δεν επιτρέπουν την απαιτούμενη ποσότητα οξυγόνου να φτάσει... Πού? Στην μοιοσφαιρήν. Και από τη μοιοσφαιρήν να φτάσει στα διάφορα οργανήλια που παράγεται το ETP. Άξι. Ναι. Στο σύγχρονο μηχανισμός, ποιος σε διαιράζει την καρδιακή πίεση γενικότερα στην προχώρηση αδυστασίων? Όχι. Είναι άλλη ιστορία. Εγώ με την καρδιά δεν ασχολούμαι. Με τον κύριο Διελιγιάννη θα τα σημαίνω. Γιατί είχας υπαρούμενο... Σας είπα, εξαρχής, δεν παριστάνω του Σούπερ Μάικτ. Ξέρω να σας απαντήσω. Ξέρω να σας απαντήσω. Δεν είμαι ο ειδικός. Θα πάω στον ειδικό. Στο επίπεδο μεταπτιακού προγράμματος, πρέπει να σεβόμαστε το επίπεδο της γνώσης. Μπορώ να σας απαντήσω, αλλά δεν θα σας απαντήσω. Να συμμετείς με τον κύριο Διελιγιάννη, τον κύριο Κουηδή και τον κύριο Κοτιάνα. Ταξί, πιο καλά, δεν έτσι? Γιατί μπορεί να πω κάτι, το οποίο δεν είναι και πολύ μοντέρνο με την ροή της βιβλιογραφίας. Και επίσης δεν έχω το κόμπλεξ να φοβάμαι να πω στους φοιτητές μου, αλλά να το διαβάζω και να σας το πω, τέτοια κόμπλεξ δεν έχω. Λοιπόν, αυτό προκαλεί τον αιματικό αποκλεισμό με τις συνέπειες που είπαμε. Εδώ έχουμε απελευθέρωση των ιών των ασβεστίου και είπαμε προηγουμένως τι κάνουν αυτά, έτσι? Παρεμποδίζουν αφενός τα ιώντα του ασβεστίου να πάνε στην ακτίνη και αφεντέρωτοι άλλα προκαλούν μια αναστολή, είπαμε. Δεν γίνονται αισθητήρια όργανα τύπου τρία και τέσσερα, τα οποία με τις ράτσες προκαλούν την προσυναπτική αναστολή. Και εδώ έχουμε τους τελευταίους παράγοντες που υπηρεάζουν την κόπωση. Ο πρώτος παράγοντας είναι οι μίες διασυμβότητες της μυκικής αφτράκτου. Δηλαδή, ενώ η άτραπτος διεκρίτηται με μια συχνότητα α, αυτή η συχνότητα μειώνεται. Μειουμένες αυτής της συχνότητας διαίρεσης μειώνεται και η υποστήριξη στον κινητικό νευρώνα τύπου α. Κοιτάξτε, αυτή είναι η αισθητήριακή οδοσίωτα α. Φεύγει εδώ τη μυκική άτραπτο του υποκτημηδίου μειός. Φτάνει εδώ στα οπίστια κέρατο του Νοτιού Μελού και λειτουργεί υποστηρικτικά για τον κινητικό νευρώνα τύπου α. Τώρα, έχουμε τη δεύτερη περίπτωση, παρουσία μεταβολικών ουσιών, οι οποίες επηρεάζουν τα αιώντα τύπου 3 και 4, τα οποία μόλις πάρουν αυτό το σήμα της υπερβολικής συσσόρεσης μεταβολικών προϊόντων, αντιλαμβάνονται ότι ομίστηκαν και ενδυνεύει. Άρα πρέπει να τον ελαφρύνουμε. Πώς θα τον ελαφρύνουμε? Πρέπει να μειώσουμε τη διέγρυνση του. Πώς θα μειώσει τη διέγρυνση του? Θα μειώσει τη δραστηριότητα του κινητικού νευρώνα τύπου α. Ενώ η άτραπτος ενισχύει τον κινητικό νευρώνα τύπου α, τα τύπου 3 και 4 τι τον κάνουν? Την μειώνουν για λόγους προστασίας. Και η μυκική άτραπτος μειώνει τη συχνότητα διέγρυνσης της, πάλι για λόγους προστασίας. Δεν αντέχει ο σύστημα αλλιώς. Και τα τύπου 3 και 4 διεγύρουνε μικρούς νευρώνες μέσα στο Νοτιομελό, που λέγονται ενδιάμιση νευρώνες. Οι ενδιάμισιοι νευρώνες είναι μπαλαντέρο. Άλλοτε ενισχύουν, άλλοτε αναστεύουν, ανάλογα με το πρόβλημα. Δεν έχουνε σαφή προσδιορισμό, ανάλογα ποιος θα ερεθείς. Δηλαδή μπορεί να έρθει ένα μήνυμα από το κεντρικό νευρικό σύστημα να μειώσει την διέγρυνση ή αύξει τη διέγρυνση. Ανάλογα με την κατάσταση, με την κίνηση, κλπ. Το μήνυμα από τα τύπου 3-4 αισθητήρια όργανα, τα οποία διεγερήθηκαν από τους μεταβολίτες, φτάνουν εδώ στον ενδιάμεσο νευρώνινο, ο οποίος τι πάει και κάνει. Μειώνει περισσότερο τη δράση της νίκης ατράκτου. Αυτό λέγεται προσυναπτική αναστροφή. Αυτά είναι πληροφορίες περισσότερο εγκυκλοπερικού χαρακτήρα για να έχετε μπροστάσει όλο το χάρτη αυτό το πράγμα που λέγεται κόπος. Εντάξει. Και εδώ τελειώνουμε τους μηχανισμούς και, όπως είπα και στην αρχή, αυτό το σχήμα είναι καμωμένο από το εργαστήριό μας, έγινε από την κυροπατικά, και τη μιλετάμε και εμείς την προσυναπτική αναστροφή. Μη μιλήστε ότι είναι κάτι απίστευτο, κάτι απίστευτο. Είναι μέχρι να ξεπεράσεις το κατόβλι της δυσκολίας. Άμα το περάσεις, σου γίνουν όλα πλάμενα. Εντάξει. Φοιτήσα και σας ήταν ο Δημήτρης, όταν άρχισε να σχολείται με αυτό το πρόγραμμα. Να πάρουμε ένα συνορικό χάρτη της τοπογραφίας της κόπος. Το πήραμε από μια διάσημη ερευνητρία, μου αρέσει πάρα πολύ, είναι η Κέντ Μπράουντ του 1999, η οποία κόποσε το πρόστιο πνημείο μέχρι να φτάσει η κόποση του δημήτρητος, μέχρι να φτάσει η δύναμη στο 20% της αρχικής δύναμης, δηλαδή, τον εξάλτυση πύργου. Πρακτικά, δυσκολεύεται μετά το πείραμα κάποιος να περπατήσει, μετά από τέτοια εξάλτυση. Περβράζουν 4-5 λεπτά και μετά είναι τίποτα. Λοιπόν, και μέτρησε το επιφαρειακό ηλεκτρομιογράφημα, το οποίο εκφράζει τη διαγεσιμότητα του μειός και, κατεπέκταση, εκφράζει και τη διαθέσιμή του κεντρικού νευρικού συστήματος. Βλέπουμε ότι το ηλεκτρομιογράφημα εδώ μειώθηκε. Άρα, είναι μια ένδειξη κεντρικής κόποσης. Η ηλεκτρομιογράφημα, η ηλεκτροδιοίδηση, θα δείτε στο επόμενο εργαστριακό μάθημα που έχετε. Ίσως θα πρέπει να προηγηθούν αυτά, να τα έχετε υπόψη σας. Δεν έγινε καλός συντονισμός με το Δημήτρητο. Εβάσχαλτος. Κεντρική κόποση. Έχουμε αύξηση των ιόντων του φωσφόρου. Άυξηση των ελευθέρων ρυζών. Και μίωση της... Τι έγινε, Μασθαλίου, εσύ? Και μίωση της φωσφοκρατήνης. Άρα, έχουμε μίωση των ενεργιακών πηγών, αύξηση των μεταφοβαλιτών. Και τα δυο μαζί, με διαφορετικούς λόγους, είναι μεχανισμή κόποσης. Και εδώ βλέπετε πόσο κατέβηκε το ΠΧ. Έγινε όξιμο. Δηλαδή, οξιαρικά τάσεις της κόποσης. Είναι όμως αυτή η συμπεριφέραση του κεντρικού νευρικού συστήματος πάντα ίδια, ανάλογα με τις περιπτώσεις. Δεν είναι. Και δείτε μερικά παραδείγματα. Θα δούμε πόσο συμπεριφέρονται οι αγωνιστές και οι αταγωνιστές. Οι αγωνιστές και οι αταγωνιστές ανάλογα με το πρωτόκολο κόποσης. Είναι μια δική μας εργασία που δημοζέχθηκε στο International Journal of Spotlight in 2002. Το πρωτόκολο ήταν η μεγισομετρική σύμπτριση των πελματιών καμπτύρων μέχρι η δύναμη να πέσει στο 50% της αρχής. Είναι ένα υπαρκές ποσοστό για να έχουμε κόποση. Μετά το 20-25% έχουμε κόποση. Λοιπόν, εδώ είναι η διαδικασία πτώσης δύναμης. Και εδώ βλέπετε ότι είναι η διαδικασία πτώσης του ηλεκτρομοιογραφίματος του αγωνιστήμιος. Βλέπουμε ότι καίει η αγωνιστική δραστηριότητα. Και η αγωνιστική δραστηριότητα πέφτει. Αλλά κοιτάξτε όμως αυτό το σημείο. Εδώ αυξάνει η δραστηριότητα. Αυτό μπορεί να ερνηνευθεί ότι είναι μια προσπάθεια του κεντρικού νευρικού σύστηματος. Μπας και σταθεροποιήσει την... Αν προσέξεις τη ροπή, εδώ τι είναι. Είναι σταθερή. Προσπαθεί σε αυτές τις περιόδες στο κεντρικό νευρικό σύστημα να βοηθήσει την κατάσταση. Να αποτρέψει όσο μπορεί, περισσότερο, ότι είναι την κόποση. Κοιτάξτε, στη δεξιά είναι η δραστηριότητα των ανταγωνιστών. Είναι η δραστηριότητα των ανταγωνιστών μειών. Οι οποίοι έχουν μια τάση πτωτική. Τι κάνει ο ανταγωνιστής, εμείς είπαμε. Μειώνει την δύναμη του αγωνιστή μειός. Άρα, όταν παράλληλα με την πτώση της δύναμης μειώνεται και η δραστηριότητα των ανταγωνιστή μειός, ουσιαστικά, το κεντρικό νευρικό σύστημα υποχρεώνει τον ανταγωνιστή μην να κάνει αυτό το πράγμα για να είναι δυστυχολύνη. Ποιο είναι το αγωνιστή. Δηλαδή, αν η πορεία των ανταγωνιστή μειός ήταν προς τα πάνω, η κόπωση θα ερχόταν πιο γρήγορα. Εντάξει. Βλέπετε κάποιες σοφές λειτουργίες και διεργασίες. Δηλαδή, στην προετοιμένη περίπτωση, δεν μιλάμε για κεντρική κόπωση, μιλάμε για περιφερική κόπωση. Και κεντρική κόπωση και περιφερική κόπωση. Εγώ, τώρα, σε αυτό το σχήμα... Για να βοηθηθείς, το αγωνιστή μειώθηκε. Άλλα, μιλάμε και κεντρική κόπωση. Αλλά αγωνίσουμε και μετά, αρχίζει και ξαναδύγωση. Ξαναδύγει. Συνέχεια δίνει το κεντρικό νευρικό σύστημα. Ανάλογα με το feedback που παίρνει. Δηλαδή, το feedback του δίνουν τα αισθητήρια όργανα. Σας είπα, δυο μηχανισμούς πιο μπροστά. Ό,τι φεύγει από την περιφέρεια και πάει προς το νοτιομυελό, φτάνει και πάνω στη στανότητα φλήκα και πάντα ξέρει ο εγκέφαλος το τι γίνεται. Και ανάλογα με τα μηνύματα και τα σήματα που παίρνει, αξιολογεί και αντιδράει ανάλογα. Εντάξει. Αυτό είναι μέγιστο μετρική σύσπαση. Τώρα έχουμε ένα υπομέγιστο πρωτόκολλο, όπου ζητάνε τον αθλητή, τον ασκούμενο δηλαδή, να κρατήσει την δύναμή του για ένα δεκάλπτο σταθερή. Πόσο είναι το 20% των πελματιών καπντιρών σε κάποιον άλλο που έχει 180 ή 200, να το εφικολύνουμε. Πόσο είναι το 20%? Είναι 40 χιλιόγραμμα. Το βάζουμε μπροστά στην οθόνη μια γραμμή, την οποία αντιπροσωπεύει τα 40 χιλιόγραμμα. Έχει πάντα feedback. Και το λέμε, πίεσαι ελαφρά το πόδι σου μέχρι να φτάσει η ροπή που εσύ παράγεις στη γραμμή. Και εκεί προσπαθεί να το κρατήσει. Εμείς βάλαμε ότι πρέπει να σταματήσει το δεκάλπτο. Ήταν από τις αδυναμίες που είχαμε, άσχετα που τις δημοσιεύσαμε τις εργασίες. Δεν είναι από τις εργασίες που μας αρέσουν ιδιαίτερα. Λοιπόν, τώρα είχαμε δυο αγωνιστές εμείς που είναι πάνω είναι ο υποκλιμήδιος και ο καστροκλήμος και κάτω είναι ο... πρόσωπος της κλιμίας. Βλέπουμε ότι εδώ, και θέλω τώρα τις παρατήρησες, ότι οι αγωνιστές εμείς αυξάνουν την αραιστοριακότητα τους. Στο υπομέγγιστο ποτόκολλο, η δραστηριότητα των αγωνιστών μειών αυξήθηκε. Παράλληλα, αυξάνει η δραστηριότητα και ο ανταγωνιστής. Τι είδαμε στο προηγούμενο ποτόκολλο? Ότι η δραστηριότητα των αγωνιστών μειών λειωθήκε και η ενταγωνιστική δραστηριότητα μειώθηκε. Εδώ βλέπουμε μια εντελώς διαφορετική συμπεριφορά. Κατ' αρχάς, πώς θα εμπνεύσετε την συμπεριφορά των αγωνιστών μειών που η δραστηριότητα τους αυξήθηκε. Τι δείχνει αυτό το κοράνι? Το ποτόκολλο είναι 20% της μέγιστης μετακοίσθησης. Σε αντίδηση με το προηγούμενο ποτόκολλο που ήταν ενέργιστες, ίσως δεν ήταν το σέντρο του στιγμού της κόρφωσης. Είπατε ότι ίσως ήταν τα πεκάνε. Όχι. Κάτι άλλο δεν. Δηλαδή, δεν έβαζε πάντα... Να πούμε γενικότερα. Γιατί μειώνεται το ηλεκτρομοιογράφημα πιθανά γιατί το κεντρικό νευρικό σύστημα δεν μπορεί να διαγύρει άλλες καινούργιες κινητικές μονάδες. Εδώ γιατί αυξάνει το ηλεκτρομοιογράφημα, είμαστε στο 20%. Από το 20% μέχρι το 100%, τι απόση υπάρχει ένα 80%? Τι σημαίνει αυτό το πράγμα, για λέγε μου. Ότι έχει ιδιατές κινητικές μονάδες για να... Για να τα γυρνήσει. Πολύ ωραία. Τι ξέρουμε, είναι ο νόμος του χάνημαν από το 1965. Ότι πρώτα διαγυρνούνται οι αριές κινητικές μονάδες, μετά είναι οι διάμεσες και, ως τέλος, οι γρήγορες. Οι γρήγορες είναι οι πολυτελείες. Αν χρειαστούν, όπου τη χρειαστούν, κλπ. Άρα, σε ένα υπομέγιστο πρωτόκολλο, έχει την πολυτελεία του κεντρικού νευρικού σύστημα για να κρατήσει σταθερή τη δύναμη. Προκειμένου να κρατήσει σταθερή τη δύναμη, αρχίζει και αυξάνει τη διέγερση καινούργιου κινητικού μονάδων. Δεν κάνει μόνο αυτό, αλλά αυτό είναι το βασικό τώρα. Αυτό είναι να το ξεκαθαρίσουμε μετά μέχρι στο μυαλό μας. Στο υπομέγιστο πρωτόκολλο, το κεντρικό νευρικό σύστημα έχει την ευαίσθηση να διεγύρει καινούργιες κινητικές μονάδες. Ωραία. Η δύναμη να κρατήσει σταθερή. Έχουμε καινούργιες κινητικές μονάδες. Ποιο είναι... Από πού εμείς καταλαβαίνουμε ότι ο μυς αρχίζει και κουράζεται. Δίνει μπαραμένη σταθερή. Έλαγε. Τι μονάδες έχουν αυξάνει. Έχουν, έχουν. Αυξάνει το ηλεκτρομιογραφείο, άρα αυξάνει η παραχώμενη ενέργεια. Άρα έχουν περισσότερο παραγωγή ενέργειας, άρα έχουν και κόπους. Διότι αν δεν άφησαν το ηλεκτρομιογραφείο, σημαίνει ότι ο μυς είχε την άνεση να κρατήσει σε αυτόν τον σταθερό ποσοστό. Και όντως μετά το έκτο λεπτό, μετά το έκτο λεπτό, αυξάνει η διέκριση των αγωνιστών. Τι κάνει όμως ο ανταγωνιστής της μυς εδώ, βοηθάει ή εμποδίζει. Εμποδίζει. Παράγει περισσότερο δύναμη, άρα το λέει μέχρι ασύγκριση. Μπορεί να συμβοληθεί το κεντρικό νευρικό σύστημα, εγώ είμαι εδώ φυλακάς. Φυλακάς της υγείας του μυούς. Διότι ο ανταγωνιστής της μυς βασικό ρόλο έχει να προστατεύει τον νεο. Βλέπετε διαφορετικές συμπεριφορές ανάλογα με το πρωτόκολλο. Ας μην το δούμε αυτό. Για να δούμε τώρα. Φαίνονται καθαρά τα γράμματα. Με ρωτήστε. Εδώ εξηγεί γιατί έχουν διαφορές κόπωσεις. Είναι δύσκολο. Είναι δύσκολο. Είναι δύσκολο. Είναι δύσκολο. Είναι δύσκολο. Είναι δύσκολο. Εδώ εξηγεί γιατί έχουν διαφορές κόπωσεις οι ενήλικες με τα παιδιά. Ο Ρατέλ πέρσι μίλησε σε μια ημερίδα που έκαναμε εδώ. Είναι ένας καλός ερευνητής, γάλλος, πολύ καλός φίλος. Λοιπόν, καταρχάς τα παιδιά έχουν μικρότερη μυαϊκή μάζα. Αυτό τι πρακτικά σημαίνει ότι έχουν μικρότερη μυαϊκή μάζα. Ήπαν με κάποιον όνομα. Λέγε. Το ενεργειακό κόστος είναι μικρό. Πολύ ωραία. Δεύτερο, τι άλλο μπορεί να είναι. Θα πει μαγελία είναι η μυαϊκή πίεση. Πάρα πολύ ωραία. Όσο αυξάνει η μυαϊκή μάζα για το ίδιο επίπεδο ασκείται μεγαλύτερη μυαϊκή πίεση. Αυτά τα δύο. Μεγαλύτερη κατανάλωση ενέργειας, ενδεχομένως μικρότερη μυαϊκή πίεση. Αυτό θα μας το πει ο δακτωρικός μου φοιτητής που έκανε τα πειράματα με την τοπική και την κεντρική οξυγόνος. Αν η οξυγόνοση του... των καμπτύρων, των δαχτύρων, γιατί αυτούς εμείς χρησιμοποιήσαμε, είναι μεγαλύτερη στους ενήλικες, η πτώση, δηλαδή, στους οξυγόνους είναι μεγαλύτερη στους ενήλικες, αυτό πρακτικά σημαίνει ότι έχουν και μεγαλύτερη ενδομική πίεση. Μετά, τι λέει εκεί πέρα, μικρότερη νευρωμυαϊκή ενεργοποίηση. Αυτό είναι αντιφορούμενο, μαλώνω εγώ μαζί τους τώρα. Με αυτόν και μια άλλη ομάδα φίλων μου από τον Καναδά. Μπορούν τα παιδιά να ενεργοποιήσουν στον ίδιο βαθμό τις κινητικές μονάδες με τους ενήλικες. Μπορούν ή δεν μπορούν, αυτό είναι μια συζήτηση που έχει αρχίσει. Εμείς βρήκαμε για τους πληματίας ως καμπτήρες ότι μπορούν να ενεργοποιήσουν στον ίδιο βαθμό. Τα παιδιά δεν μπορούν να ενεργοποιήσουν τις γρήγορες κινητικές μονάδες. Ένας ακόμη λόγος για το οποίο τα παιδιά νησάρχονται περισσότερο στην κόμπη σε σχέση με τους ενήλικες. Κατανοητό? Αλλά εδώ, όμως, προσοχή. Πάμε τώρα παρακάτω. Παράγουν μικρότερη ισχύ, άρα έχουν μικρότερη κυκλοφοριαρικό οπουκλισμό. Έχουν μεγαλύτερη χρήση αερόβιου μεταβολισμού. Άρα, εφόσον χρησιμοποιούν περισσότερο τον αερόβιου μεταβολισμό, παράγουν και λιγότερα μεταβολικά υποπροϊόντα. Μικρότερη ποσότητα μεταβολιτών. Άρα, όταν κάποιος χρησιμοποιεί περισσότερο τον αερόβιου μεταβολισμού, σημαίνει ότι έχει, μάλλον, μεγαλύτερη κατανομή αργών εικονών. Αυτό είναι θέμα που απασχολεί τώρα την παγκόσμια κοινότητα. Γιατί οι βιοψίες που γίνανε είναι λίγες και δεν δίνουν πάντα τα ίδια αποτελέσματα. Υπάρχουν βιοψίες που είναι τα παιδιά που έχουν μεγαλύτερη κατανομή αργών εικονών. Υπάρχουν διάρκεια που το αποκλείουν αυτό. Τα ενδιάμεσα όμως, τα έμεσα αποτελέσματα, που είναι, ότι τα παιδιά χρησιμοποιούν περισσότερο τον αερόβιου μεταβολισμό. Και δεύτερο, τα παιδιά έχουν ψηλότερο αναεροβιότητα. Τα έχουν ψηλότερο αναεροβιοκατόφλια. Σε σχέση με τους ενήλικες, υποστηρίζουν ότι τα παιδιά έχουν μεγαλύτερη κατανομή αργών εικονών. Και εγώ τα αποτέχουμε πλήρως σε αυτό το πράγμα. Άρα, μια σίγουρη αιτία που προκαλείται μεγαλύτερη κόπηση στα παιδιά δεν είναι τόσο το ότι δεν μπορεί να διαγύρουν όλες τις κινητικές μονάδες. Είναι το ότι έχουν μεγαλύτερη κατανομή αργών μηκων εινών κατεπέθασης χρησιμοποιούν αερόβιο σύστημα, περισσότερο. Αυτό έχουν αποτέλεσμα να παράγουν μικρότερη ποσότητα μεταφολητών. Έχουν μικρότερη μηκή μάζα, άρα έχουν μικρότερο αγματικό αποκλεισμό. Εντάξει. Έχουν μικρότερη μηκή μάζα, άρα παράγουν λιγότερη ενέργεια από ό,τι ενήλικες. Και όλα αυτά συνηγουρούν στο ότι τα παιδιά, τουλάχιστον στα πρωτόκολλα μέγιστης ένταση, έχουν τι? Μικρότερη κόπωση από ό,τι έχουν ενήλικες. Που έχει διαρρυβθεί το συγκεκριμένο ζήτημα? Σε μέγιστης ένταση πρωτόκολλα, τα οποία περιεργάζονται... μέγιστης πριντ. Θα το δούμε. Μέγιστης ομετρικής συσπάσης, συνεχόμενης και διαλυματικής. Μέγιστης ισοκοινητικής. Υπομέγιστη ένταση. Στο 20% της μέγιστης ομετρικής δύναμης. Στο 60% της μέγιστης ομετρικής δύναμης. Αρτική κόπωση ή κύκλος διάτητας βράχησης. Βάζουμε το άτομο να κάνει άλματο. Εμείς χρησιμοποιήσαμε ένα πρωτόκολλο 100 άλματο. Μπορούμε να φτάσουμε και 200, 300, 400, 500 άλματο. Γιατί η κόπωση... σε αυτόν τον τύπο... κίνησης έρχεται πιο αργά. Στην πνευματική προχώρηση, ανάμεσα σε αυτό, μπορούμε να βάλουμε και 15 λεπταρόλεπτα. Δεν υπάρχει πρόβλημα. Γιατί η κόπωση έρχεται αργά. Θέλει μεγάλο αριθμό επαναλήψων για να έχουμε κόπωση. Μεγάλο αριθμό επανάληψων. Μεγάλο αριθμό επανάληψων. Μεγάλωσε τώρα μεγάλο αριθμό επαναλήψων. Λοιπόν... προσέξτε. Να ο φίλος μου όλα τέλει. Έβαλε... τα παιδάκια πάνω και τους ενήλικες πάνω σε ένα δάπεδο το οποίο σε υποχρεώνον να τρέχεις μέγιστα. Την ώρα που πας να μειώσεις το ρυθμό σου, αυξάνει... την ταχύτητα με το ειρμό να κυλάει ο τάπετας. Οπότε, είσαι υποχρεωμένος να τα δίνεις όλα. Η ένταση ήταν μέγιστη. Η διάρκεια ήταν 10 δευτερόλεπτο. Εντάξει. Δύο πρωτόκολλα. Με διάλειμμα 180 δευτερολεπτών και με διάλειμμα 15 δευτερολεπτών. Δηλαδή, σε μια περίπτωση, δώσαν τη δυνατότητα να αποκατασταθείς σχεδόν πλήρωση φωσφοκρατίνη και στην άλλη, το κάναμε έλλειψη φωσφοκρατίνης. Εντάξει. Εδώ συνεργάστηκα με την ομάδα του Exeter. Που είναι αν ενδιαφέρον να κάνετε κάτι για τα παιδιά. Να μου το πείτε, είναι εκεί δυο φίλοι μου και δυο καταπληκτικοί ερευνητές. Ο Κρανκ και ο Νίλης Άμπστροκ. Είναι ο Άμπστροκ και θεωρείται ο κορυφαίος στο εξερσάιζ Τσίλδεν Φυσιόδοτ. Λοιπόν, βλέπουμε τώρα. Με 180 λεπτά διάλειμμα ανάμεσα στις επαναλήψεις. Δεν παρουσιάζεται κανείς διάφορες με το κόκκινο. Όταν όμως το διάλειμμα έγινε 15 δευτερόλεπτα, τα γόρια μειώσανε την απόδεισή τους κατά 19%. 19% κατά 30%. Άρα αυτό το παραμύθι, μη το παιδί... Ένα πράγμα δεν κάνετε στο παιδί. Don't twist children's sobriety. Θέλω να το πιέζετε ψυχολογικά μου. Θα το θυμάσαι αυτό το τραγούδι. Θα σου το δώσω. Της Ταννίκραντ. Μη πιέζετε τη διάθεση του παιδιά. Άμα γουστάρετε το παιδί θα το κάνει, θα το κάνει. Αν δεν το γουστάρετε, θα το κάνει. Τέλος και τελείως. Βιολογικά, όμως, το παιδί είναι υπέρτωρο. Τον έλληλο. Εντάξει. Γιατί... δείτε το γαλαπτικό οξύ που μαζεύτηκε. Με διάλειμμα 15 δευτερόλεπτα, ενήλικες παιδιά, και με διάλειμμα 180 δευτερόλεπτα. Και στο διάλειμμα των 18 δευτερόλεπτων, που έχουμε μια καλή αποκατάσταση της φωσφοκριατίνης, η συσσόρευση ήταν μεγαλύτερη του γαλακτικού οξύ, όπως σου μιλήθηκε. Διότι το... η φωσφοκριατίνη στο παιδί θέλει τρία λεπτά να αποκατασταθεί πλήρως, στους ενήλικες θέλει πέντε με έξι λεπτά. Εντάξει. Άρα, ποιος ήταν ο λόγος που το παιδί ήταν πιο υπέρτερο στο τεστ αυτό κόπωσης, ήταν γιατί η συσσόρευση, λιγότερα, μεταβολικά, υπό προϊόντα. Εδώ διευκρινίσεις. Αυτό είναι πολύ σημαντικό να το ξέρετε. Το γαλακτικό οξύ, αυτό καθεθώ, δεν προκαλεί κόπωση. Απέναντίες τι κάνει, διευκολύνει τη διαπερατότητα της κυταρικής μεγαλύτερης. Διευκολύνει τη διαπερατότητα της κυταρικής μεμβράνης. Δεν είχαμε μιλήσει για τη διεγεσμόντα της κυταρικής μεμβράνης, γιατί σε κάποιο σημείο οι πόροι αρχίζουν και στρανεύουν και τα λοιπά. Λοιπόν, έχει το γαλακτικό οξύ και βοηθάει στη διαπερατότητα της κυταρικής μεμβράνης. Αλλά έμεσα, όμως, προκαλεί κόπωση. Γιατί? Απελευθερώνει ιόντα ιδρογόνου. Τι κάνουν τα ιόντα ιδρογόνου μαζί με τα ιόντα φοσφόρου και τις ελεύθερες ρίζες? Εμποδίζουν τη δράση των ιόντων του ασβεστίου. Βλέπετε την ομορφιά που έχει το ανθρώπινο σύστημα και πόσο είναι ωραίο να το γνωρίζουμε με αυτές τις αντιφάσεις. Και τελικά, είναι ωραίο που πρέπει να έχουμε αντιφάσεις στη ζωή. Γιατί είναι αντιφατικό το σύστημά μας. Πώς θα το κάνουμε, εμείς θα πούμε ότι αυτό είναι αντιφατικό. Άντα ρε πού είναι αντιφατικό ας πούμε. Άσε τον κόσμο να έκφρασε όπως θέλει. Αφού είναι το σύστημά μας αντιφατικό, το γαλακτικό οξύ απερθώνουν ιδρογόνου τα οποία προκαλούν κόπους, αλλά αυτό τίπάκι κάνει, διευκολύνει στη μη κόπους. Και να σας πω και έναν άλλο στίχο από μια αγαπημένη μου, έντεχνη τραγουδίστρια, της Αβίβη. Και λέει, όταν εγώ τα λάθη μου τα συναντώ, σηκώνουμε στις μύτες και στα χείλη τα φύλλω. Σύντομα οι αντιφάσεις. Η πρόοδος έρχεται από τη σύγκρουση, από την αντίθεση και από την αντίφαση. Εκεί όπου υπάρχει ομοφωνία, έχουμε ολοκληρωτικά καταστόρια. Ναζισμός, παζισμός και όλα αυτά τα ωραία. Λοιπόν, μέχρι σωμετρική κόπωση, εδώ αρχίζει και μπαίνει η δική μου ερευνητική ομάδα, τι γίνεται νερομεϊκά, δεν είχαμε πολλές πληροφορίες γι' αυτό το θέμα και κάνουμε τώρα ένα πρωτόκολλο όπου είβαμε το άτομο να προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει τη δύναμή του για να μην πέσει στο 50%. Για αυτό το λόγο βάλαμε μια γραμμή ποιο είναι το 100% και ποιο είναι το 50%. Έβλεπε τη γραμμή του 100% και προσπαθούσε να την πλησιάσει, έβλεπε τη γραμμή του 50% και προσπαθούσε να αποφύγει. Άρα με αυτόν τον τρόπο δίνουμε κινήτρα και πας εκεί λίγο τον χαϊδεύεις, τον κάνεις, το λες άντε ρε μεγάλη, τι είναι αυτά. Κάτι του λες τεαστόν για να τον εμψυχώσεις. Το χρειαζόμαστε αυτό το χαϊδεύμα. Είναι κανένας εδώ μέσα που δεν του αρέσει να τον χαϊδεύουν ή να μην τον εθαρρύνουν. Τι είδαμε ότι τα παιδιά για να πέσουν στο 50% χρειάστηκαν 125 δευτερόλεπτ. Μιαν αδερφή πέσανε στα 95 δευτερόλεπτ. Τρομακτική διαφορά. Άρα πιστωποιείται ότι και στα μέγιστα ισομετρικά πρωτόκολλα τα παιδιά κουράζονται λιγότερο. Και σε ένα άλλο πρωτόκολλο που κάναμε, αυτό είναι νωρίτερα, κάναμε μέγιστο ισομετρικό πρωτόκολλο με 5 δευτερόλεπτ το διάδειγμα. Ναι, ευχαριστούμε. Σχετικά με το πράγμα του αδερφή. Αυτό που είπαμε, από τη στιγμή που βάζουμε το παράδειγμα, τα ψυχολογία μέσα δεν μπορεί να εγκρυάσουν. Αν το ίδιο ακούμε και στον Άντρα, μπορεί να τον βοηθήσει λιγότερο από τη στιγμή του αδερφή. Για αυτό όταν κάνουμε αυτές τις έρευνες, δεν μπορούμε να ελέγξουμε το ψυχολογικό παράδειγμα. Δεν μπορούμε να αφηνάμε τελείως αυτό. Δεν μπορείς να μην θαρρύνεις. Είναι μια άποψη, αλλά κυρίως εμείς θέλουμε να τα πάρουμε όλα. Είναι όλ' αουτ τεστ. Και εκεί τα παίρνεις όλα. Όταν κάνεις αξιολόγηση της δύναμης, πάρεις να τα πάρεις όλα. Έχεις το feedback μπροστά του, βλέπεις πώς πάει η καμπύλη της δύναμης του. Αν δεν γίνει αυτό το πράγμα, τα αποτέλεσμα των δύναμης που παίρνουμε είναι πολύ διαφορετικά από αυτά που θα δώσουμε ενθάριση και feedback. Και σου δεν υπάρχει ενθάριση. Εξ αρχής, το μικρό σου... Κώσταρ. Κώσταρ. Κωσταντίνες συμφωνάζει με Κώσταρ. Πώς αρέσεις να συμφωνάσεις. Με εγώ πρέπει να δω το Κωσταντίνες. Κωσταντίνε, αυτά είναι οι ενδυνάμεις, αδυναμίες μιας έρευνας, τις οποίες δεν μπορείς να σε αποφύγεις. Γι' αυτό πολλές φορές κάνουμε τα προκριτά πρωτόκολλα κόπωσης. Δεν αφήνουμε τον άτομο να λειτουργήσει βουλητικά. Θα του δίνουμε μια ειρεκτική διαίγευση. Δεν έχει γίνει αυτό στα παιδιά. Κάποιους πρωτοκόλους δεν έχουν συμβεί στα παιδιά. Αυτό θέλω να ακούσω, δηλαδή, γινόντας η ηλεκτροδιαίγευση, προσπαθείς αυτό που θέλεις και τη διάρκεια που θέλεις, αλλά... Ηλεκτροδιαίγευση προκαλεί δυσφορία. Σε κάποια φορά αρχίζει και νοχλείς. Όσο υπέρχεται η κόπωση, τόσο αρχίζει και γίνει σε σπασίκλα. Σε επηρέαζει ο ένας, σε επηρέαζει ο άλλος και ξέρω εγώ. Το κάτι έχει τα αρνητικά του και τα θετικά του. Γι' αυτό λέμε ζήτο η αντίφαση. Εδώ παρατηρήσαμε, σ' αυτό το πρωτόκολλο, ότι η δύναμη στους ενήλικες άρχισε να πέφτει από το τρίτο περίπου στο 20% των προσπαθειών στα παιδιά, στους παιδιά, στους παιδιά, στους χωριών, στα παιδιά... Μείνωθηκε στατιστικά-σιναμηλυματικά στο 80% της προσπάθειας. Τεράστια ιδέα. Το ηλεκτρομοιόγραφιμα του παιδιού ήταν αυτό. Μείνωθηκε πάρα πολύ λίγο. Του ενήλικα μείνωθηκε σε τεράστιο βαθμό. Και του εξοπλαντί, και του αεσοπλαντί, ενώ ο ανταγωνιστής, εμείς, και στους δύο έδειξα διαφορία. Κόψε το κεφάλι σας. Δηλαδή, η ανταγωνιστική δραστηριότητα δεν εξηγεί τις διαφορές παιδιών και ενήλικων. Άρα το θέμα παίζει στην λειτουργία των... ανταγωνιστόμιων. Στων αγωνιστόμιων, συγγνώμη. Και επίσης, κάνανε μια ανάλυση συχνοτήτων, η οποία εκφράζει την διέγευση των κινητικών μονάδων. Κι είδαμε ότι και για τον έξω και τον έσο πλατή, στα παιδιά έχουμε μια πολύ μικρή νίωση της μέγιστης συχνοτητάς τους. Κοιτάξτε πόσο μειώθηκε στους ενήλικες και για τους δυο εμείς. Άρα, ενδεχομένως, στα παιδιά να μην έχουμε και καν νίωση της δράσης των κινητικών τους μονάδων. Ενδεχομένως. Δεν είναι ακριβής, όμως, μηχανισμός η λεγόν Fast Furious Analysis, το λέω γιατί, ενδεχομένως, θα το συναντήσετε. Είναι Fast Furious Analysis. Χρησιμοποιείται στην ανάλυση οποιοδήποτε σήματος. Είτε καρδιακού, είτε μυϊκού, είτε ο,τιδήποτε. Το συμπέρασμα είναι, μετά τα μεταφορικά που είδαμε στα Spring, ότι στα παιδιά, μάλλον η αδυναμία διέγευσης κινητικών στους ενήλικες, μάλλον η αδυναμία διέγευσης κινητικών μονάδων είναι πολύ μεγαλύτερη από ό,τι είναι στα παιδιά. Δηλαδή, η πτώση διέγευσης των κινητικών μονάδων στους ενήλικες είναι πολύ μεγαλύτερη από ό,τι είναι στα παιδιά. Άρα, μετά το πρώτο μεταβολικό που είδαμε, έχουμε το πρώτο νευρογενέσεις. Θα δούμε κι άλλα στην πορεία. Έχουμε να μιλήσουμε τώρα για την ισοκυνητική κόπωση, η οποία εκτελείται με μια μέγιστη ένταση στην ταχύτητα, την οποία όμως θα επιλέξω, έτσι? Να δεν μπορώ να επιλέξω 10 μίλες στο ευθυνόλυτο, 20 μίλες, 100 μίλες, 300 μίλες στο ευθυνόλυτο και θεωρείται μέγιστης έντασης πρωτόκολλο, αλλά για την ταχύτητα. Αυτό, πρακτικά, της ευθυνόλυτος, αυτό, πρακτικά, της σημαίνει ότι εγώ, αν πάρω ένα πρωτόκολλο 300 μίλων στο ευθυνόλυτο, η δύναμη παράγειται πάρα πολύ μικρότερη σε σχέση με την ισομετρική. Εντάξει? Γιατί όσο αυξάνει η ταχύτητα με την οποία κινείται η άνθρωψη, η δύναμη τι κάνει σταδιακά, αρχίζει και μειώνει. Λοιπόν, τι μας έδωσε... Είναι μια... δημοσίες που κάναμε, επίσης... Και βλέπετε εδώ, την πτώση της δύναμης στους ενήλικες... Κάντε το μεγάλο. Εντάξει. Αν έχει τελείωμα κάτι μεγάλο, έχεις... Δεν μπορώ να δείχνω μετά, όμως. Ανά. Θα σηκώθω, δεν πρέπει. Βλέπετε, έρχεται ο τρόπος να πράγει σύντομα. Λοιπόν... Με τα μαύρα είναι οι ενήλικες. 25 με 6 προσπάθειες σε μια γωνιακή ταχύτητα, 30 με 1 στο δευτερό ώρα. Βλέπετε πόσο πιο γρήγορα μοιάστηκε η δύναμη στους ενήλικες... σε σχέση με τα παιδιά. Εντάξει. Και... ότι παράλληλα... το ηλεκτρομοιογράφημα... μειώθηκε περισσότερο στα παιδιά. Και στους ενήλικες, ενώ η ανταγωνιστική δραστηριότητα... δεν μας έδειξε αξιόριλη πληροφορίες. Άρα... και στη... και στη μέγιστη ισοκυνητική προσπάθεια... το τονίζω, στη μέγιστη ισοκυνητική προσπάθεια... η κόπωση είναι μεγαλύτερη στους ενήλικες. Γιατί, την απάντησε ένδωσε ο κύριος Ζαφερίδης... που βρήκε ότι... το γαλακτικό οξύ στους ενήλικες και στους αρχαίδες... είχε μεγαλύτερη ποσότητα συσσόρευση στο αίμα... μετά το κρωτόκολλο, σε σχέση με τα παιδιά. Εδώ είναι τα παιδιά, εδώ είναι η έφηβη, εδώ είναι η νύχτα. Κατά τη σκέψη, την ίδια πληροφορία... μας έδειξε και ο καρδιακός φυγός. Επίσης... είναι καλό να το μάθαμε και αυτό. Έχουμε να μιλήσουμε με το καρδιακό φυγό. Είναι καλό να το μάθαμε και αυτό. Έχουμε την αξιολόγηση της υποκειμενικής κόπωσης. Στην υποκειμενική κόπωση κάνουμε ένα ορθυματολογίο... είτε από το 1 έως το 10, ή από το 10 μέχρι το 20. Από το 1 μέχρι το 20, συγγνώμη. Και ο που ρωτάμε, το διαβάζει καλά, είναι ο ασκούμενης πριν το πρωτόκολλο... και λέει, κουράστηκες λίγο, καθόλου, πολύ, πάρα πολύ... και τα λοιπά, και τα λοιπά, και απαντάει. Ε, υποκειμενική αίσθησης κόπωσης στους ενήλικες... ήταν εδώ, στα παιδιά είναι εδώ. 18,2 στους ενήλικες, δηλαδή σχεδόν... οριακή κόπωση, στα παιδιά ήταν 23,7. Άρα και με αυτή τη μέθοδο μπορούμε να μιλήσουμε με πληροφορίες για την κόπωση. Και προσέξτε αυτά τα πρωτόκολλα της υποκειμενική αίσθησης της κόπωσης... τα κρυσμούμε και στο ένα πρωτόκολλο δύναμης. Γιατί τα πρωτόκολλα δύναμης είναι ουσιαστικά πρωτόκολλα κόπωσης... και για να μειώσουμε την ένταση της κόπωσης... όταν μας εφέρεται αποκλειστικά η δύναμη... ενοχλεί η μουσική υποκρίτειο μέσα. Λοιπόν, για σας το βάζω. Γιατί το δεύτερο μέρος χρειάζεται και λίγο να δώσουμε ένα κίνητρο. Για να κάνουμε τα πρωτόκολλα ενδυνάμωσης... να μην είναι τόσο πρωτόκολλα κόπωσης... δίνουμε ανάμεσα σε πέντε λεπτά διάλειμμα. Στα πλειομετρικά προγράμματα... ανάμεσα σε τέσσερα λεπτά μπορούμε να δώσουμε και τρία λεπτά. Γιατί είπαμε ότι στη πλειομετρία η κόπωση έρχεται πιο αργά... σε σχέση με τα άλλα πρωτόκολλα ενδυνάμωσης. Αν παρ' όλα αυτά θέλω να δω πόσο πολύ ή λίγο προκαλεί κόπωση... το πρωτόκολλο ενδυνάμωσης θα χρησιμοποιήσω... μπορώ να χρησιμοποιήσω μια δεκαβάδια κλίμακα υποκειμενικής έστησης κόπωσης. Και έτσι ξέρω από το προτέλεσμα ότι αυτό προκαλεί μεγάλη κόπωση... ή προκαλεί μικρότερη κόπωση και ανάλογα αντιμετωπίζω τα πράγματα. Λοιπόν, η κόπωση σε μέγιστη έδραση είναι μεγαλύτερη στις οικογένειες, δηλαδή τα παιδιά. Δεν εργοποιούν στο ίδιο βαθμό το αναέρωβιο σύστημά τους, αλλά περισσότερο το αέρωβιο. Μάλλον έχουν μικρότερη κατανομή, γρήγορο μήκο ενών. Έχουν μικρότερη μήκη μαζί. Τώρα, σε μια έρευνα που κάναμε, εξετάσαμε την τοπογραφία της κόπωσης σε παιδιά και σε μήλικες. Τι κουράζεται περισσότερο λιγότερο, αν κουράζεται περισσότερο το πνευρικό ή το μήκο. Και βρήκαμε, πάνω από το σχάρι, ότι μετά από ένα πρωτόκολλο, όπου ο στόχος ήταν να παρατείνουν την προσπάθειά τους, ώστε η δύναμη να πέσει αργά στο 50%. Το που τέλος μας στόδιξα ήταν τα πρώτα. Είδαμε ότι και στα παιδιά και στους ενήλικες, το επίπεδο ενεργοποίησης κινητικών μονάδων και στο ίδιο έπεσε. Άρα, ενεργοποίησαν περίπου το 98% των κινητικών τους μονάδων πριν το πρωτόκολλο. Μετά τη λήξη του πρωτοκόλου, πέσανε στο 90% των κινητικών τους μονάδων. Άρα, αυτό είναι η κεντρική κόπωση. Άρα, αυτό υποδηλώνει την αδυναμία του κινητικού ενεργικού συστήματος να ενεργοποιήσει στο ίδιο βαθμό τις κινητικές μονάδες στο τέλος του πρωτοκόλου. Κεντρική κόπωση. Μετρήσαμε και τη διαπερατότητα της κυνταρικής μεβράνης. Όπως μετρήσαμε και την προκλητηροποίηση. Την προκλητηροποίηση, αυτή την οποία αν παίρνουμε, μετρήσαμε. Την προκλητηροποίηση, αυτή την οποία αν παίρνουμε μετά από μια ηλεκτρική διάγκριση. Δεν είναι βουλητική. Τι εκβράζει η προκλητηροποίηση, το σχηματισμό των σταυρτών γεφυρών. Άρα, εξετάζει το σημείο από το οποίο αρχίζουν και απελευθερώνται οι όντα ασβεστίου μέχρι το σχηματισμό των σταυρτών γεφυρών και την απομάξηση των ιόντων ασβεστίου και την επαναφαρά τους στο αγρό δυπλασματικό δίκτυο. Είδαμε εδώ ότι μειώθηκε και στα αγόρια και στους άντρες, αρανίωση ήταν πολύ μεγαλύτερη που? Στους άντρες. Μέσω της προκλητής δρομπής μπορούμε να μετρήσουμε την ταχύτητα σύσπασης και βλέπουμε ότι και στις δυο κατηγορίες αυξήθηκε ο χρόνος σύσπασης. Χρόνος σύσπασης είναι από το σημείο έναξης παραγωγής της προκλητής δρομπής μέχρι τη μέγιστη της τιμή. Αυτός βλέπει και χρόνος σύσπασης. Άρα, ο μίσος έγινε πιο αργός και στους δύο, αλλά έγινε περισσότερο αργός που στους άντρες. Και μετρήσαμε το χρόνο χαλάρωσης. Τι δείχνει ο χρόνος χαλάρωσης? Το χρόνο που χρειάζεται να φύγουν τα ιόντα ασβεστήω από την Ακτίνη και να γίνουν στον Που. Στον Αδρόεδρο πρασματικό δίκτυο και να ξαναρχίσει πάλι ο κύκλος από την αρχή. Και είδαμε ότι ο χρόνος χαλάρωσης επιμηκήθηκε και στα παιδιά και στους ενήλικες, αλλά ήταν μεγαλύτερος στους συνήλικες. Άρα δηλαδή η επαναφορά των ιόντων του ασβεστήου στους ενήλικες γίνεται πιο αργά. Άρα από όλα αυτά βγάλουμε σαν συμπέρασμα ότι ο μηχανισμός που διαφοροποιεί και προκαλεί τη διαφορά κόπωσης σε παιδιά και στους ενήλικους είναι μηικός και δύνετι κεντρικός. Σε επίπεδο κεντρικής κόπωσης η κόπωση είναι ενία και στα παιδιά και στους ενήλικες. Σε επίπεδο μειός όμως οι άντρες κουμπώνονται περισσότερο. Γιατί κουμπώνονται περισσότερο τα είπαμε. Γιατί χρησιμοποιούν κυρίως το αναερόβιο σύστημα, έχουν μεγαλύτερη εδομική πίεση, έχουν μεγαλύτερη παραγωγή μεταβολικών προϊόντων κτλ κτλ κτλ κτλ. Τώρα υπομένει στη κόπωση... Το παιδί όμως δεν συμφωνεί με τη μέση της δύναμης στην ισοκίνηση. Γιατί? Τα παιδιά είχαν μειωμένη τελική κόπωση στη σύστηση. Ναι. Τα παιδιά είχαν μικρότερο μικρότριμίωση του ηλεκτρονομιογραφήματος. Το ίδιο δείχνει και στην ισομετρική ηλεκτρονομία. Το επιφανειακό ηλεκτρονομιογράφημα δεν εκφράζει την ικανότητα διέργειας στην κόμμα. Είναι μια ένδειξη ότι υπάρχει δραστηριότητα. Η δραστηριότητα μειώνεται. Το 30% της λειτουργίας του κεντρικού νευρικού σύστηματος εκφράζει το ηλεκτρονομιογράφημα. Είναι πολύ αδρόσδικτο. Το κάνουμε έτσι για να δείξουμε ότι κάτι γίνεται. Άμα θέλουμε να εμβαθύνουμε, πρέπει να κάνουμε διαρρέμιση της διέργειας των κινητικών μονάδων, όπως θα δείτε και γίνεται στο εργαστήριο. Λοιπόν, έξυπνη ερώτηση. Στην υπομέγεστη κόπωση, είπαν, αφού ξέρουμε... Θα στελώ για να διντυπωσιάζονται οι ερευνητικές υποθέσεις. Αφού ξέρουμε ότι σε ένα επίπεδο 20% ΛΕΜΠ, το πήραμε στο παράδειγμα, ότι ενεργοποιούνται οι αριάς κινητικές μονάδες. Άρα το ενεργειακό σύστημα που χρησιμοποιούνται είναι το αερόβιο. Η βιβλιογραφία έδειξε ότι σε εντάσεις του 20% της μεηχισομετρικής σύσπασης, η αύξηση της ενδομικής πίεσης είναι πολύ λίγη. Για να δούμε τι γίνεται. Παρουσιάζονται διαφορές κόπωσεις σε παιδιά και σε ελληνικές σημειάντες του 20%. Όπου και οι δυο ενεργοποιούν το αερόβιο τους σύστημα και οι δυο τους χρησιμοποιούν αριάς κινητικές μονάδες. Και οι δυο τους έχουν το ίδιο επίπεδο ενδομικής πίεσης. Διαφέρνει και η κόπωση. Τα αποτελέσματα που κοίταμε έδειξαν ότι δεν υπάρχει διαφορά. Σε εντάσεις του 20% η κόπωση είναι εννέα. Παραλαμβάνω, η κόπωση είναι εννέα. Η αύξηση του ηλεκτρομοιογραφήματος και του υποκνημιδίου και του γαστοκνημίου είναι η ίδια. Δεν παρουσιάζουν διαφορές του ιδίου και αταγωνιστικού της αστυριότητας. Άρα, οι διαφορές κόπωσης είναι μόνο για μέγιστα πρωτόκολλα. Δεν είναι για υπομέγιστα πρωτόκολλα. Μετά, είδαμε την αποκατάσταση. Σε μέγιστης έντασης πρωτόκολλα, η αποκατάσταση είναι ταχύτερη στα παιδιά. Εντάξει. Ένας από τους βασικούς λόγους είναι η γρήγορη αποκατάσταση στον κράτη. Πήραμε τώρα σε αυτό το πρωτόκολλο για πρώτη φορά και λέμε, τι γίνεται όταν και οι άντρες και τα παιδιά κουράζονται μία. Διαφέρει η αποκατάσταση τους. Όντως, διέφερε πάλι. Η αποκατάσταση ήταν ταχύτερη που? Στα παιδιά. Εντάξει, ανεξαρτήτως του υπέδου κόπωσης, η αποκατάσταση είναι πάντα ταχύτερη στα παιδιά. Άρα, να τα λυπόμαστε τα καημένα τα παιδιά, να μην τα κουράζουμε. Να μην τα κουράζουμε. Μάλλον, όχι. Να τα πείσουμε για το πρόγραμμα που θα κάνουν. Μάλλον, ναι. Θα πρέπει να κάνουν τα παιδιά να το γουστάρουν το πρόγραμμα που τους προτείνουμε. Έστω και να τους κουράζει περισσότερο. Ναι. Τα τρία παιδαγωγικά ζητήματα που βάζουμε στο χειρισμό του παιδιού, ό,τι και αν θέλουμε να κάνουμε. Αλλά όμως μη λέμε ότι το παιδί δεν είναι προστατευμένο, είναι ασθενικό προς τους ενήλικες και όλα αυτά τα γνωστά που λέμε. Ή πάμε τώρα. Αφού μέχρι στο 20%, δεν παρουσιάζονται διαφορές. Μήπως να πάμε στο 60%? Εκεί πλέον θα αρχίζουν να μπαίνουν και καινούργιες κινητικές μονάδες, θα αυξηθεί η ένταση, μπορεί να αυξηθεί μέχρι σε μεγαλύτερο βαθμό τα μεταπολικά προϊόντα. Και πήραμε 20% και 60% της μέγισσης ομετρικής ύπασης στην ποδοπνευμική άρθρος. Και βρήκαμε ότι εκεί δεν υπάρχουν διαφορές. Ούτε στο 60%. Τι είδαμε μεταξύ 60% και 100% δεν το ξέρω ακόμα. Είναι ένα κενό, ένα γκάπ, που λένε στην αγγλική γλώσσα. Μετρήσαμε τον γαλαφτικό οξύη, είδαμε ότι και στις δυο ομάδες αυξήθηκε. Μικρές θλιμές. Δυόμιση από δύο μέχρι τρία μιλιμόλου. Αναεμέληδες αίματος. Αλλά οι τιμές ήταν ίδιες. Και στους παιδιά και στους εμελικές. Άρα, δεν έχουμε όλα τα γνωστά ερωτήματα που βάζει η μέγιστης ομετρικής ύπασης. Τώρα, γιατί δεν παρουσιάζεται κόπωση στα υπομέγιστα ποτόκολλα. Ένα, γιατί ενεργοποιούνται μόνο αριές μυηκέσεις. Δεύτερο, ενεργοποιείται κυρίως το αερόβιο σύστημα. Με δύο-τρία μιλιμόλου γαλακτικού οξύου στο 60%. Μιλάμε για καθαρά αερόβια λειτουργία. Οι τιμές αυτές είναι κάτω από το αναερόβιο κατόφωμο. Και δεν παρουσιάζεται διαφορά στην ερωτημική πίεση. Κάναμε και επίσης τοπογραφία κόπωσης στην υπομέγιστο ποτόκολλο. Και βρήκαμε ότι στο υπομέγιστο ποτόκολλο τα παιδιά κουράζονται ενέα τόσο όσον αφορά τον ευρωγενή παράγοντα όσο και στον περιφερειακό. Δηλαδή δεν παρουσιάζεται καμία διαφορά στην τοπογραφία της κόπωσης. Τώρα είδαμε και την αντοχή των παιδιών και τις διαφορές που ασφαλίζονται τα παιδιά με τους ενήλικες σε ένα πρωτόκολλο αλτικό. Τα βάλαμε κάναν 100 άλματα, ανά 10 άλματα δίναμε 30 δευτερολέπτων. Και γιατί το δοκιμάσαμε αυτό το πράγμα, διότι η μηχανισμή κόπωσης σε ένα τέτοιο πρωτόκολλο μπορεί να είναι μεταβολική δηλαδή να προκαλείται συσσόρευση μεταβολικών προϊόντων. Μπορεί να είναι μηχανική. Αναδιατάστητε ο μηικός στους. Δηλαδή η γραμμιά ζ δεν είναι ευθείας πάνε τι. Λοξέβουν. Αυτό προκαλεί πόνο. Προκαλεί πόνο. Αυτό προκαλεί πόνο. Προκαλεί δυσφορία. Και έχουμε παρέβαση φλεγμονής. Όλα τα πρωτόκολλα ενδυνάμωσης προκαλούν μηχικό τραγματισμό. Ο τραγματισμός αυτός είναι πιο έντονος, στον τάχη χρησιμοποιούμε πλειομετρική άσκηση. Άρα, εφόσον έχουμε τραγματισμό, έχουμε και φλεγμονή. Άρα, έχουμε συσσόρευση φλεγμονών προϊόντων, τα οποία με τη σειρά τους προκαλούν κόπωση. Είναι διαφορετική η διαδικασία της κόπωσης. Και επίσης, θα πούμε το εξής, ότι ο μεταβολικός παράγοντας είναι κυριαρχός αμέσως μετά την κόπωση. Ενώ για μία, δύο, τρεις, τέσσερις, πέντε, καμιά φορά, εφτά μέρες μετά που εμφανίζονται συμπτώματα κόπωσης, την κ. Αθήνη την έχει ο φλεγμονώδης ή ο μηχανικός παράγοντας. Άρα, είναι δυο διαφορετικοί μηχανισμοί που προκαλούν την κόπωση, στάλματα... Λοιπόν, έχει τις εξής φάσεις. Την άμαση. Η κόπωση που παρουσιάζεται μετά τη λήξη του πρωτοκόλου. Μια προσωρινή αποκατάσταση δύο ώρες μετά, δύο ώρες μετά το πρωτόκολλο, έχουν πλήρη αποκατάσταση. Αντάξει? Πλήρη αποκατάσταση. Αλλά, επανέρχεται η κόπωση μετά από δυο μέρες. Ξαναφανίζει συντώματα κόπωσης που συνοδεύονται και από τον καθυστεριμένο πόνο. Τον DOMS, δεν ξέρω αν το έχετε ακούσει. Το DOMS είναι υπόθεση που προκαλείται είτε από μηχανικούς λόγους γιατί διαταράσσεται η διάταξη του μηχανισμού, είτε γιατί έχουν συσσερεθεί φλεγμονώδες οσίες. Και κρατά για μια φορά μέχρι 7 μέρες. Λοιπόν, αυτός είναι ο χάρτης των μηχανισμών που προκαλεί την κόπωση σε ένα αρτικό πρωτόκολλο ή σε ένα πρωτόκολλο και κλουδιάται στις βράκες. Συγκρίνουμε, ενήλικες και παιδιά. Δείτε τη διαρκασία που μειωνόταν η αρτική ικανότητα στο παιδί, στο σκουάρ, και δείτε και στους... έχουν μια σαφή υπεροχή των παιδιών. Εντάξει. Άρα μπορούμε να τους κάνουμε και αρτικά πρωτόκολλα κόπωσης χωρίς κανένα ενδιασμό. Ήταν το αίσθημα του πόνου. Πριν, μετά, βλέπετε το αίσθημα του πόνου είναι πιο έντονο στους ενήλικες. Πώς το πήραμε αυτό? Τους βάζαμε σε αυτήν εδώ τη θέση να κάθονται και τους πιέζαμε το πόδι σε πέντε διαφορετικά σημεία. Πόσο πονάς στο πρώτο σημείο? Τρία. Στο δεύτερο σημείο, τέσσερα. Στο δεύτερο σημείο, πέντε, έξι, εφτά. Πήραμε τα πέντε αυτά τα σημεία και πήραμε το μέσο όρο της αίσθησης του πόνου. Η κλίμακα είναι εδώ πενταβάθμια. Λοιπόν... Συγγνώμη, δεκαβάθμια. Και βλέπετε ότι οι άντρες στάσανε αμέσως μετά στο πέντε. Τα παιδιά ήταν γύρω στο τρισίμισι. Σιγκοστάσεις ώρες μετά... ο πόνος αυξανόταν και στους νέους και στους δε. Στα 48 ώρες στα παιδιά αμειωνόταν. Στους συνήλικες συνέχιζε και αυξανόταν. Και άρχισε να μειώνεται μετά από 72 ώρες. Σε 72 ώρες τα παιδιά είχαν σχεδόν... αποκατεσταθεί. Εντάξει. Άρα βλέπουμε μια υπεροχή των παιδιών... και στα αλτικά πρωτόκολλα. Εδώ βάζουμε όλους τους παράδειγους που επηρεάζουν από κατάσταση. Μελετήστε. Ξέρω ότι είστε κουρασμένοι τώρα. Αλλά μελετήστε τα λίγο. Γιατί... υπάρχει και κάτι άλλο... που είναι σημαντικό... και εξηγεί τη γρηγορότερη αποκατάσταση στα παιδιά. Ότι οι δρόμοι... διάξει στο μεταβολικό προέδρος των παιδιών... είναι μικρότερη στα παιδιά... λόγω μικρότερης μεγιά της μυαϊκής ύνας. Μπορείτε να το καταλάβετε αυτό. Δηλαδή... το παιδί έχει μικρότερη κάτι διατομή... άρα η διαδρομή από το μέσον... της μυαϊκής ύνας προς το αίμα... είναι μικρότερη σε σχέση με τους ενήλικες. Άρα πιο γρήγορα φεύγουν τα μεταβολικά υποπρόεδρια. Είναι δύσκολο. Φεύγουν τα μεταβολικά υποπρόεδρια. Είναι και αυτός ένας παράγοντος... που εξηγεί την γενικότερη ταχύτερη αποκατάσταση στα παιδιά. Αυτό το είπαμε. Κοιτάξτε μετά από ένα win-game test. Το win-game test κρατάει 30 δευτερόλεπτα. Βάζουμε στο ποδί του μία αντίση γύρω στο 70% της μέγιστης δύναμης... και έλαβαν τα παιδιά να αποδηλατήσουν όσο μπορούν πιο γρήγορα. Λοιπόν, δείτε το ρυθμό αποκατάστασης στα παιδιά. Περίπου σε τρία με τέσσερα, τα αρχίζουν και αποκαθίσετε... και κοιτάξτε και την καμπύλη αποκατάσταση στους εμμύδιες. Οι διαφορές είναι τεράστιες. Να τα αφήσουμε ό,τι έχουμε πει. Εδώ είναι μια έρευνα δική μας. Βλέπετε την πτώση της δύναμης σε κορίτσια και γυναίκες... και την ταχύτητα αποκατάστασης, που είναι πιο γρήγορα, πιο γρήγορα στα παιδιά. Όπως και αυτό το ίδιο. Πιστοποιούν τα παιδιά που αποκαθίσετε πιο γρήγορα. Άρα, οι αποκατάστασεις ανεξαρρυντούνται στο επίπεδο... όπως είναι ταχύτερη στα παιδιά. Τώρα, είναι για τους συναδέρφους που έχουν σχέση με τα άτομα με κινητικά προβλήματα. Ποιοι κοπώνεται περισσότερο, τα γη άτομα... ή τα άτομα με κοινωνιτική στέρεση, ή τα άτομα με κεφαλική παράδειση. Για μη λέτε ότι δεν σας προσέχουμε, ασχολούμαστε μόνο με γης, τι λέτε. Να ξεκινήσουμε από τους συναδέρφους που έχουν ειδικότητα. Η κυρία. Η κόπος είναι μεγαλύτερη στα υγεία του. Υπάρχει ένα άρθρο του λευθέρη του κέλλη. Υπάρχει ένα άρθρο του λευθέρη του κέλλη. Υπάρχει ένα άρθρο του λευθέρη του κέλλη. Υπάρχει ένα άρθρο του λευθέρη του κέλλη. Υπάρχει ένα άρθρο του λευθέρη του κέλλη. Υπάρχει ένα άρθρο του λευθέρη του κέλλη. Που έχει να κάνει με την κόπωση και... τα άτομα με μεγετική στέριση, με ισοκυνητική κόπωση. Μπορείς εύκολα να το βρεις, αν βάζεις κέλλη, λευθέρη και βάλεις φατίν και βάλεις μέτρα λιθαρτήρισμα να βγει. Είναι πολύ καλοπαιδικό. Και επίσης, στα παιδιά με γεφαλική παράλυση, η κόπωση είναι μικρότερη. Διότι στα παιδιά αυτά υπάρχει μεγαλύτερη κατανομή αργών μηκών ενών. Καταστρέφονται οι γρήγορες κινητικές μονάδες και μένουν οι αργές. Άρα είναι πολύ ενδιαφέρον το θέμα της κόπωσης, να το δούμε σε διάφορες μη υγιείς ομάδες, πώς συμπεριφέρονται, πέραν το ότι υπάρχει με φατήξη του συνδρομικού κόπουσης.
_version_ 1782818397949526016
description σύντομη περιγραφή: Λοιπόν, μιλάνε για κόπωση. Θα επανανομάνω, έχω στερεότπη ορισμένα πράγματα. Να σας πω κάτι στις παραδόσεις μου. Το επίπεδο δυσκολίας φτάνει στο 130 με 140%. Από την άποψη, το πρόβλημα είναι πιο δύσκολο. Από την άποψη, το πρόβλημα είναι πιο δύσκολο. Από την άποψη, το πρόβλημα είναι πιο δύσκολο. Από την άποψη, της παρεχόμενης ποσότητας... έτσι, και πληροφορίες... και των μηχανισμών, οι οποίοι μπλέκονται. Εσείς, εσείς. Αυτά όλα, όπως σας λέω, θα τα παίρνετε σαν μια εγκυκλοπεδική γνώση. Κάτι που δεν το ήξερα, κάτι που δεν το είχα υπόψη μου... έτσι, και τώρα το έχω. Προσυναπτική αναστολή, τι είναι αυτό, δεν μας τρελάει, είναι τώρα ο τύπος. Μου υπάρχει, όμως, προσυναπτική αναστολή... και ρυθμίζει την κινητική μας συμπεριφορά. Σε σημεία που δεν μπορεί να βάρει τη σύνθεση. Αλλά πρέπει να ακούστε, όμως, τι είναι προσυναπτική αναστολή. Δεν απαραίτητο να εντρυφίσετε την προσυναπτική αναστολή. Συμφωνείτε, γεγοντά μου. Δεύτερον, θα σας βάζω συνέχεια ερευνητικά ερωτήματα. Και σήμερα θα έχει ερευνητικά ερωτήματα, για μελλοντική έρευνα. Αλλιώς δεν είναι μεταπτυχιακό. Είναι σε έναν σημεριαριακό μάθημα, εντάξει. Συμφωνούμε? Λοιπόν, άρα, για να ερμηνεύσουμε την κόμπωση... πρέπει να πάρουμε όλη την αλυσίδα. Νεύρο, μειό, τενόντιο σύμπλεγμα. Διότι και ο τένοντας επηρεάζεται από την κόμπωση. Γίνεται πιο μαλακός. Γιατί γίνεται πιο μαλακός ο τένοντας? Το θέμα σας είναι πάντα ένα μήλικτο γιατί. Γιατί μας ενδιαφέρει η κριτική σκέψη. Όχι να γίνεται μαγνητόφωνα, τα οποία θα κάνουν κόπη αυτά που ακούει. Αυτά που ακούει. Γιατί μαλακώνει ο τένοντας αράκτης? Στην κόμπωση. Για την προστασία του μειοτενοτιού σύμπλεγματος. Δεν αντισταίχεται στην... Ο Μίσης, πάτε συνέχεια, τι κάνετε. Βραχύνεται, διαθύνεται. Βραχύνεται, διαθύνεται. Όταν βραχύνεται, συναντάει την αντίστοινος του τένοντα. Έτσι, λοιπόν, για να διευκολύνει ο τένοντας, και να μην πάθει και αυτός καμιά ζημιά, τι κάνει. Γίνεται πιο ελαστικός, άρα τεντώνεται πιο εύκολα. Αυτό σημαίνει μειώνεται η σκληρότητα του τένοντα. Τεντώνεται πιο εύκολα. Άρα βοηθάει που? Στην λειτουργία του μειοτενοτιού σύμπλεγματος. Σε μια φάση που ο μυς είναι επιβαρυμένος. Άρα, νευρό-μειο-τενότιο-σύμπλεγμα. Έτσι, όσο πιο καθολικά προσεγγίζουμε ένα φαινόμενο, τόσο πιο εύκολα καταγράφουμε τα επιμέρους. Άρα, για να έχουμε κόπωση, σημαίνει να έχουμε μια δυναμία του νευρο-μυικού του τένοντα. Ο τένοντας δεν αποφασίζει. Είναι ένα μηχανικό, είναι ένα έλασμα, το οποίο ανάλαβα καμπνίπλου τεντώνεται με δυσκολία, με ευκολία κλπ. Εκείνοι που παράγονται στην κόπωση είναι το νευρικό και το μυικό. Παρ' όλα αυτά, στην κόπωση εμπλέκεται και ο τένοντας, αλλάζοντας την σκληροτητά του. Αλλά δεν παίζει καθοριστικό ρόλο. Καθοριστικό ρόλο παίζει το νευρο-μυικό σύστημα. Άρα, μιλάμε για μια δυναμία του νευρο-μυικού συστήματος να ανταπεξεύθει στην υποσχεδιασμό εκτέλεση μιας κίνησης. Τι μπορεί να είναι αυτή η κίνηση? Πάτε ένα παράδειγμα. Αυτό είναι το 50% της δύναμης των καμπτίρων του Αγγώνα. Εντάξει, λέω, πάρ' το... Αυτό το 50% της μέγισσης σημαντικής δύναμης των καμπτίρων του Αγγώνα και κράτσε το όσο μπορείς περισσότερο σε 90 μήρες. Γιατί, αν δεν έγραψε 90 μήρες, δεν θα καταλάβα να είναι κόπος ή όχι. Το κρατάει αυτός. Ένα λεπτό, δύο λεπτά, ήξαπτα. Μετά από λίγο θα δούμε τι. Ό,τι η γωνία αυτή τι κάνει. Αρχίζει και μεγαλώνει. Με το που μεγαλώνει η γωνία, έχουμε την πρώτη ένδειξη της κόποσης. Τώρα, πόσο θα αφήσουμε να μεγαλώσει η γωνία ή όχι, εξατάται από το στόχο του πειράματος. Άμα ήταν ο στόχος του πειράματος να ανοιχνεύσουμε πότε εμφανιστήκε η κόποση, τότε με την πρώτη διαταραχή τι θα κάνουμε. Θα σταματάμε. Αν θέλουμε να δούμε περτέρα κλειτώσης της κόποσης, θα αφήσαμε μέχρι το χέρι να τεντώσει μέχρι κάτω. Είναι η περίπτωση που πρέπει να αφησιάσουμε. Είναι η περίπτωση που λένε «all-out», δηλαδή τα έχει δώσει όλα. Αυτό που λέμε «τα έχεις δώσει όλα» δεν είναι δικό μας, είναι εξαιδικό. Είναι από το «all-out» ή από την έκφραση που θα συναντάτε στα άρθρα σας, «till exhaustion», δηλαδή μέχρι εξαντλήσεως. Που σημαίνει αδυνατή να κάνει το παραμικρό και το χέρι να τεντώνει. Τι διαδραγώ εγώ. Θέλω να μελετήσουμε την κόποση καλά. Θα πηγαίνουμε «till exhaustion». Εγώ είχα στο σχεδιασμό μου ένα λάθος στο ξεκίνημα, γιατί έβαζα δεκά λεπτά πρωτόκολλα υπομέγησης σκόπους. Αυτό ήταν λάθος. Όχι πολύ σοβαρό, αλλά ήταν λάθος. Δεν μελετάς το φαινόμενο πλήρως αν δεν φτάσεις στο σημείο του υποκείμενου να πει «δεν μπορώ άλλο». Και το παρατάω. Εκεί είμαι σίγουρος, παίρνω πλήρως το φαινόμενο. Εντάξει. Λοιπόν, τοπογραφία της κόποσης. Το λέει η λέξη μόνη της. Κεντρική κόποση. Κεντρική κόποση που έχει να κάνει με το... Γιατί με κάνει μαγεσό, τώρα. Με το νευρικό σύστημα και η περιφερειακή κόποση που έχει να κάνει με το μυϊκό σύστημα. Λοιπόν. Άρα, ξεκαθαρίζουμε και τεκμηριώνουμε ότι η κόποση προκαλείται τόσο από το κεντρικό όσο και από το μυϊκό σύστημα. Τώρα, ποια είναι τα κέντρα που επηρεάζουν την νευρική κόποση. Προτείνουν τα νότατα φλήγικα κινητικά κέντρα. Έτσι, φαίνονται. Τα οποία εκφορτίζουν. Τι εκφορτίζουν? Ελεκτρική ενέργεια. Πού θα καταλήξει αυτή η ελεκτρική ενέργεια? Στους μυστ. Και τι θα τον κάνουν το μυ. Θα τον διαγύρουν. Θα τον διαγύρουν. Δεν το σου σπούν. Θα σου σπαστεί ο μυς μετά μόνος του βασισμένος σε αυτή τη διαγύρωση. Μήπως σημαίνουμε ότι σημαίνει διαγύρει το μυς. Τι ακριβώς είναι. Λέγει. Όταν από το δυναμικό ηρεμίας περνάει στο δυναμικό δράσης. Τι είναι δυναμικό ηρεμίας. Τι είναι δυναμικό ηρεμίας. Όταν το ελεκτρικό το φορτίο είναι κάτω πράγμα ό,τι είναι. Πες το. Ή γίνεται μια ιοδική αγαλαγή να τρυπηθεί. Όντως έτσι γίνεται. Τώρα θέλουμε τον ορισμό. Τι είναι το δυναμικό ηρεμίας. Είναι το ελάχιστο ελεκτρικό φορτίο... που έχει ο μυς για να επιβιώσει. Αλλιώς το λέμε μυικός τόνος. Αυτός είναι ο μυικός. Είναι το ελάχιστο ελεκτρικό φορτίο. Το πώς προκαλεί αυτό το ελάχιστο ελεκτρικό φορτίο... είναι μια πολύ δύσκολη διαδικασία που παρεβαίνει... το πυραμιδικό νευρικό σύστημα όσο και το εξοπυραμιδικό... μέσω του γ νευροδιαγκαιριστικού σύστηματος και της μυικής ατράκτου. Λοιπόν, εκφορτίζει. Περνάει αυτή η εκφόρτιση στο νοτιομυελό. Φτάνει στους κυνητικούς νευρώνες τύπου α, τους διεγύρει. Διεγυρώμενοι αυτοί φτάνουν... στην νευρομυική συνέψη και απελευθερώνουν έναν νευροδιαβεστή που το λέμε... ακυτριχολήνη. Στο κεντρικό νευρικό σύστημα υπάρχουν πάρα πολλοί νευροδιαβευαστές. Οι οποίοι, όπως σας είπα, είναι οι ταχείς αγγελιοφόροι. Σε μιλάμε για χρόνια τετέρ. Ενώ οι αργείς αγγελιοφόροι είναι οι ορμόνες. Οι οποίοι κάνουν μιας μέρα σταξίδικα, μια φορά, δυό μέρες. Είναι πολύ αργεί αγγελιοφόροι. Φτάνει μέσα στο μη το αιρέθεισμα... και διεγείρουν δεκατόμπιν και τα αισθητήρια. Στη διαδικασία της κόπωσης, πολύ σημαντικό ρόλο... παίζουν τα αισθητήρια όργανα. Συγκεκριμένα, η μυλική άτρακτος και τα τύπου τρία και τα αισθητήρια. Και τα τύπου τρία και τέσσερα. Τα αισθητήρια όργανα είναι ταξιδευμένα από τύπου ένα, τύπου δύο, τύπου τρία, τύπου τέσσερα. Τα τύπου ένα, η Ια, είναι η μυλική άτρακτος. Τα τύπου Ια είναι τα ταινόντια όργανα Γκόλτσι. Τα τύπου δύο σχετίζονται με τη μυλική άτρακτος. Τύπου τρία και τέσσερα είναι διάφορα αισθητήρια όργανα... που βρίσκονται μέσα στην άρθρωση της Κυσταδέρμου μας. Για να καταλάβετε το ρόλο τους... Αν πούμε τώρα στους καντίσμις του Αγγώνα... παράξτε το 50% της δυναμής σας, δεν μπορούν να το παράξουν. Να τους παρακαλάνε, δεν μπορούν να το παράξουν. Αν έχουν μια αντίσταση όμως, είσαμε το 50%, θα το παράξουν. Πώς καταλαβαίνουν ότι αυτή η αντίσταση είναι το 50% της δύναμης... η μύση αυτή, η καμπύριο του Αγγώνα. Μέσω των αισθητήριών οργάνων. Ποιο άλλο αισθητήριών οργάνων? Των αισθητήριών οργάνων της δερματικής πίεσης. Συμπιέζονται από το δέρμα και αυτή η υποδοχή βρίσκονται μέσα στο δέρμα. Συμπιέζονται και ανάλογα με την πίεση που δέχονται... το κεντρικό νευρικό σύστημα μεταφράζει και την δύναμη... η οποία τα πιέζει. Άρα είναι πολύ πολύτιμα τα αισθητήριο όργανα στη γνώση της κίνησης. Νομίζω στο μάθημα της κεντρικής συμπεριφοράς... αυτά πρέπει να τα κάνετε με τον κ. Γουρούγιο. Άρα είναι φιλικά νευρονικά κέντρα. Νευρονικά δίκτυα Νοτιομιελού. Κεντρικό νευρονικό σύστημα α. Εδώ είναι η προσύναμπτη κι ανάστηλή που σας είπα. Ο Νοτιομιελός έχει κάτι από τη δίκτυα. Ανεξάρτητα από τα δίκτυα που έχει ο εγγεθός. Είναι ο κεντρικός νευρονικός σύστημα α. Είναι εδώ. Είναι η νευρονική σύναψη και η προσύναψη. Και τα αισθητήριο όργανα. Τώρα. Ποια είναι τα αίτια τα οποία προκαλούν η κεντρική κόπωση. Ή η κεντρική κόπωση. Πώς εκδηλώνεται. Με ποιος δίκτυας εκδηλώνεται. Πρώτο. Μίωση του αρκτηριακού κορεσμού οξυγόνου και της οξυγόνου στον κεφάλου. Μην νομίζετε ότι ποτέ είναι απλησία στα αυτά που λέμε. Πρόσφατα ένας διδακτορικός μου τελείωσε τη διδακτορική του Διατρυβή στη οποία συγκρίνει παιδιά και ενήλικες, στο επίπεδο οξυγόνωσης, εγκεφάλου και μειός, σε μέγιστη ένταση και σε υπομέγιστη ένταση. Μην νομίζετε ότι είναι τίποτα για πλανήτικα. Γίνονται πολλά από αυτά, τα οποία διαβάζοντας τα άρθα και παραξενέδεσθε και πώς γίνονται γίνονται και στο θμήμα μας. Το πλήμα μας είναι, από ερευνητικές άποψεις, πολύ καλά οργανωμένο. Ενώ, και το δικό μας, και το σωρό. Δεύτερο, μειώνεται η διαγερσιμότητα των φλικών περιχών. Άρα, μειώνεται το ελεκτικό δυναμικό, με το οποίο στέλνουνε προς στροματίο μυαλό. Μειώνεται η διαγερσιμότητα του κινητικού νευρώνα τύπου άλφα. Αν με ρωτήσετε τι να το προκαλεί αυτή τη μοίρα της διαγερσιμότητας των κεντρικών φλικών περιχών, δεν είναι σαφές. Αναστολή νευροδιαβαστών, αυτού, δεν είναι τόσο σαφές και π.χ. είναι για άλλα παιδεία έρευνας. Ναι. Στο τελευταίο που βλέπουμε, μειώνεται η διαγερσιμότητα των κεντρικών φλικών για κάποιους λόγους. Αυτό έχει μια επίδραση στον κινητικό νευρώνα τύπου άλφα. Λέγει τώρα. Είναι όμως μειώνεται η σημαντικότητα ή η ένταση του σημερώτος. Η ένταση του σημερώτος είναι η σημαντικότητα του κεντρικού νευρώνα τύπου άλφα. Η ένταση στον νευρικό σύστημα καθαρίζεται από τη συχνότητα μόνο. Ναι. Σημαίνει ότι η συχνότητα μειώνεται. Αν θέλει να αυξήσει την ένταση παρέμβασης στον κεντρικό νευρικό σύστημα, αυξάνει τη συχνότητα. Αν θέλει να τη μειώσει, μειώνεται η συχνότητα. Το κάθε ερεύθυμα που στέλνει ο γκέφαλος είναι περίπου ίδια συσχέδιση. Αλλά κάθε εκφορτήση σημαίνει ίδιο ηλεκτρικό φορτίο. Και αν θέλει να το αυξομειώσει, παίζει πάντα με τη συχνότητα. Επαναλαμβάνω, πάντα με τη συχνότητα. Λοιπόν... Μείωση συχνότητας διέγρυσης μηκής ατράκτου. Δηλαδή, η μηκή ατράκτος παίζει πάντα ένα θετικό ρόλο στη διέγρυση μόντια του κεντρικού νευρώνα τύπου άλφα. Το κεντρικό νευρό του κεντρικού νευρώνα τύπου άλφα. Πάντα. Δηλαδή, τον ενισχύει. Αν έχει ένα άλφα επίπεδο διέγρυσης από τις κεντρικές φυλικές περιοχές, έρχεται ενισχυτικά η μηκή ατράκτος μέσω της Ια οδού, της ιστοριακής οδού και τον ενισχύει τον κεντρικό νευρό του κεντρικού νευρώνα τύπου άλφα. Όταν αρχίζει και πέφτει η συχνότητα διέγρυσης της ατράκτου, σημαίνει ότι θα μειωθεί αμέσως και η διεγεσμότητα του κεντρικού νευρώνα τύπου άλφα. Εντάξει. Βλέπουμε εδώ πώς παρεβαίνουν τα αισθητήρια όργανα. Τώρα, όταν μαζεύονται μέσα στο μη διάφορα μεταβολικά προϊόντα ή φλεγμονόδι προϊόντα, αν κάνουν κόπωση κύκλου διάτασης βράχυσης, δηλαδή με άλματα, τότε αυτές οι ουσίες γύρουν τα τύπου τρία και τέσσερα αισθητήρια όργανα, που βρίσκονται μέσα στις αρθρώσεις και στο δέρμα. Αυτό θα θυμάστε μόνο. Διότι, μια μικρή παράθυση. Μας κλείνουν τα μάτια και μας πέφτουν το χέρι και το αφήνουν σε κάποιες σημείτες σποδελικές στήλες. Και με ζούσαν πού είναι ο μεγάλος του αντίκαιρας και λες είναι στο μέσο της σποδελικής στήλας. Αυτό δεν το βλέπουμε, πώς θα το ξέρουμε. Την πληροφορία αυτή μας τη δείχνουν τα αισθητήρια όργανα που βρίσκονται μέσα στις αρθρώσεις. Εντάξει. Αυτά, όμως, τα αισθητήρια όργανα, τα τύπου τρία και τέσσερα, όταν αρχίζουν και συσορεύονται μεταβολικά υποπροϊόντα. Δηλαδή, γαλακτικό οξύ, ιόντα φοσφόρου, ιόντα υδροβόνου, ελεύθερη ζυμίδια, φλεγμονώδη προϊόντα, τότε διεγείρονται. Μέσω κάποιων υποδοχαίων που υπάρχουν μέσα στο μη, διεγείρονται και όταν αυτά διεγερθούν, δούν αναστατικά πάνω στον κινητικό νευρώνο. Προσέξτε, όμως, κάτι για να μάθουμε να εκτιμήσουμε τη σοφία του νεοδικού συστήματος. Σε συγκεκριμένη περίπτωση, τα αισθητήρια οργανδρούν αναστατικά. Δηλαδή, όταν διεγείρονται εξαιτίας της συσσόρευσης μεταγωνικών υποπροϊόντων, τα αισθητήρια είναι τύπου τρία και τέσσερα, λειτουργούν αναστακτικά πάνω στον κινητικό νευρώνο. Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να μην είναι αναστατική η δράση τους. Εντάξει. Αλλά για τη συγκεκριμένη περίπτωση είναι αναστατική. Αυτό το λέμε προσυναπτική αναστολή. Θα σας δείξω το σχήμα λίγο παρακάτω. Αυτό έχει σαν επέκταση να μην γίνεται ιδανική επιστράτηση κινητικών μονάδων. Από πειράματα που κάναμε και εμείς, φαίνεται ότι ενώ ξεκινάς το πείραμα και έχεις μια διέκριση του 90% των κινητικών σου μονάδων, στο τέλος του πειράματος η διέκριση των κινητικών μονάδων πέφτει πού? Στο 80%, στο 50%, στο 40%. Δηλαδή το κεντρικό νευρικό σέστημα έχει μια πλήρια δυναμία να διεγύρει τον αριθμό των κινητικών μονάδων που διεγύρει στην αρχή του πειράματος. Εντάξει, όλο αυτό εδώ έχει σαν τελική δράση στο να μειωθεί ο λεγόμενος ενδομικός συντονισμός. Δηλαδή το κεντρικό νευρικό σέστημα αδυνατή να διεγύρει τον ίδιο αριθμό κινητικών μονάδων, δηλαδή μηκωνών, που διεγύρει στην αρχή της προσπάθειας. Εντάξει. Έχουμε καμιά απορία εδώ. Η κυρία ήσυχε. Είστε μοναδικοί, πρέπει να σας προσέχουμε σήμερα. Τώρα. Περιφερειακή κόπωση. Απελευθέρωσε και τη λιβολύνης. Από την προσυναψή, στην μετασυναψή ή στην τερική κινητική πλάκα. Εντάξει. Απελευθερώνουμε. Αυτά δεν πάνε όπου να είναι, αυτά τα κβάντα ενέργειας της ακετρυχολύνης, δεν πάνε όπου να είναι. Πάνε σε συγκεκριμένα μέρη να προσδεθούν. Στους λεγόμενους υποδοχοί σα ακετρυχολύνης και ας τους υποδοχοί σα ακετρυχολύνης, επίσης πάνε σε συγκεκριμένα μέρη να προσδεθούν. Γιατί σας το λέω αυτό, για να δώσω μια προφορία για τον BOTOX. Στο BOTOX δίνουμε μια τοξίνη, η οποία πάει και συνδέεται στα σημεία που συνδέεται η ακετρυχολύνη στους υποδοχοί στις. Με αποτέλεσμα, η ακετρυχολύνη δεν μπορεί να συνεχίσει με το μη, ο μης δεν μπορεί να συσπαστεί και σταδιακά τι κάνει παραλίγει. Αυτό είναι το BOTOX. Μια τέτοια ουσία που κάνει ταιγιασμία είναι και το δηλητήριο του φιδιού. Εντάξει. Άρα, η ακετρυχολύνη πάει και συνδέεται στις συγκεκριμένες μέρη που είναι οι υποδοχοί στις. Βλέπετε αυτά τα βαλάκια. Οκέι. Μετά από αυτό, διηγείρεται η κυταρική με βράδια. Αποκτάει, λέει, το δυναμικό γερμίαση δράσης. Το δυναμικό δράσης. Εδώ είναι δυναμικό ηρέμιας. Δεν έχουν προσδεχθεί ακόμη τα ΙΟΝΤΑ για την ακετρυχολύνη στις υποδοχές της. Άρα, η κυταρική με βράδια είναι σε κατάσταση ηρεμίας. Αυτό που μας δίνει είναι ο μηκοστόνος. Γίνεται η σύνδεση και έχουμε μετατροπή του δυναμικού δράσης, το οποίο μετακινείται και διαρρύνται σε όλη την επιφάνεια του μειώσης. Τώρα... Ποια είναι τα σημάδια κόπωσης μέχρι αυτό το σημείο? Ενδεχομένως να μειωθεί η απελευθέρωσή της ακετρυχολύνης. Ενδεχομένως να ελατωθεί η διαπερατότητα της κυταρικής με βράδιας. Η κυταρική με βράδια αποτελείται από μια διπλή στιβάδα λιπαρών ουσιών που περιβάλλονται από πρωτεΐνες. Αλλά κατά διαστήματα έχει πόρους για να γίνει ποια? Η ανταλλαγή διαφόρων ιόντων, ουσιών, πρωτεΐνών, τι είναι... Δεν τα ξέρω και τόσο πολύ καλά αυτά τα πράγματα. Όταν όμως, για κάποιους λόγους, λόγω της κόπωσης, αυτά τα σημεία εισόδου και εξόδου αρχίζουν και δυσκολεύουν αυτή τη διαδικασία. Σημαίνει ότι η διεργεσιμότητα της κυταρικής με βράδιας έχει πέσει, ως εκ τούτου το υποαπελευθέρωση ηλεκτικό φορτίο δεν προκαλεί την απαιτούμενη διεργεζήση της κυταρικής με βράδιας. Αυτό που έχει ως αποτέλεσμα. Ανοιχτρεύουμε σιγά-σιγά και τους μηχανισμούς σκόπωσης τώρα. Λοιπόν, εδώ, κατόπιν, αυτή η διεργεσιμότητα μέσω του τάση ολυναριακού συστήματος, αυτό εδώ, το οποίο περιβάλλει την Μιλκίνα, θα φτάσει στο ανδρόδο πλασματικό δίκτυο. Αυτά σας τα λέω για να κάνουμε μια επανάληψη για το μηχανισμό σύσφασης του μοιός που σας είναι ιδιαίτερα απαραίτητος. Εκεί θα πάει στις λεγόμενες κυλίες, όπου βρίσκεται αποθηκευμένο το ασβέστιο. Με το που διεργείται το τάση ολυναριακό σύστημα, γίνονται διάφορα εδώ, τα οποία προκαλούν να απεληφθέρουν στο νέο των ασβεστείων. Πού καταλήγουν αυτά τα γέροντα του ασβεστείου? Να ρωτήσω κι εγώ τώρα. Λέγε μου. Συγκέντρια στην τροπομοιοσύνη. Στην ακτήνη. Και τι κάνουν, διώχνουν την τροπομοιοσύνη και όλα αυτά, και επιτρέφουν την κεφαλή της μοιοσύνης να δημιουργήσει σταυροτές γέροντας και κατεπέκτευση να προκαλέσει τι? Τημή και σύστηση. Δηλαδή, είμαστε περίπου εδώ. Άρα, ποια είναι συνιακόπωσης τώρα, ότι, εδεχομένως, αυτό το αξίδι των ιόντων του ασβεστείου, άμα μειωθεί η δίκαιση μόρτα της κυταρικής μεμβράνης, σημαίνει και όλη αυτή η διαδικασία αρχίζει και αλλατώνεται και, εδεχομένως, δεν απελευθερώνονται οι αποαραίτητες ποσότες ιόντων ασβεστείου. Άρα, λιγότερο ασβέσιο φτάνει στην ακτήνη. Άρα, μειώνεται και η ικανότητα διέργεσης, η ικανότητα σύζεξης, ακτήνης και μειωσύνης. Και το άλλο είναι ότι, που θα παραχθούν κάποια υποπροϊόντα, οι μεταβολίτες, που είναι το φόσφορος, το υδρογόνο, υπομορφή ιόντων, βέβαια, ελεύθερες ρίζες, παρεμποδίζουν τη δράση των ιόντων του ασβεστείου. Συνήθως, δημιουργώντας πρόσκαιρες ενώσεις με το ασβέστειο. Άρα, πάλι, έχουμε μειωμένη ποσότητα ασβεστείου στο μηχανισμό της σύσμασης. Και έχουμε δημιουργήσει τώρα πλέον την εικόνα της κόπωσης πάνω στο μη. Ξεκινάει από τη διεγιασμότητα της κυτάρικης μεφράνης, από το ταύσολο νεαριακό σύστημα, από την απελεθέρωση των ιόντων ασβεστείου και από την ευκολία ή τη δυσκολία με την οποία τα ιόντα του ασβεστείου ενώδονται με τι? Ακτείνει για να σχηματιστούν οι σταυροπτές γεύτες. Άλλοι παράγονται σκόπους. Μίωση των ποιών ενέργειας. Λογικό είναι. Ο Μίσης είναι ένα αυτοκίνητο, έχει ρεζερβάρ, με κάψιμα, σε κάποιο σημείο αυτά τα κάψιμα αρχίζουν και να εκσταυλούν. Λογικό το το. Άυξε οδομικής πίεσης. Αυτό, ενδεχομένως, δεν το έχετε ακούσει μέχρι τώρα. Ο Μίσης είναι ένα δοχείο, έτσι. Έχει εξωτερικό περιγραμματικό και περιχώμενο. Όταν αρχίζει και στη σπάτε, αυξάνει και η πίεση αυτών των τυχωμάτων, το λέμε πολύ αδρά, στο εσωτερικό του μειός. Εντάξει. Όσο αυξάνει η πίεση, λόγω αύξησης της έντασης, τόσο μεγαλύτερη είναι η πίεση που ασκούνται στα επιμέρους οργανήλια του μειός. Επίσης, αναεπίπεδο έντασης, όταν ένας Μίσης έχει περισσότερο μήκη μάζα από ένα άλλο Μίσης που έχει λιγότερη μήκη μάζα, τότε η πίεση είναι μεγαλύτερη όσο αυξάνει μήκη μάζα. Δηλαδή, κάποιος που έχει συσπάτη με μια ένταση 50% και έχει 10 γραμμάρια μήκη μάζα, και κάποιος έχει στο 50% 20 γραμμάρια μήκης μάζας, θα έχει πιο αυξημένη ενδομηική πίεση και κατεπέκταση θα έχει πιο αρνητικές επιπτώσεις αυξημένες. Τι κάνει ενδομηκή πίεση? Πιέζει τα τριχοειδή. Τι κουβάναν τα τριχοειδή? Τι κουβάναν τα τριχοειδή? Οξυγόν. Άρα, πιεζόμενα τα τριχοειδή δεν επιτρέπουν την απαιτούμενη ποσότητα οξυγόνου να φτάσει... Πού? Στην μοιοσφαιρήν. Και από τη μοιοσφαιρήν να φτάσει στα διάφορα οργανήλια που παράγεται το ETP. Άξι. Ναι. Στο σύγχρονο μηχανισμός, ποιος σε διαιράζει την καρδιακή πίεση γενικότερα στην προχώρηση αδυστασίων? Όχι. Είναι άλλη ιστορία. Εγώ με την καρδιά δεν ασχολούμαι. Με τον κύριο Διελιγιάννη θα τα σημαίνω. Γιατί είχας υπαρούμενο... Σας είπα, εξαρχής, δεν παριστάνω του Σούπερ Μάικτ. Ξέρω να σας απαντήσω. Ξέρω να σας απαντήσω. Δεν είμαι ο ειδικός. Θα πάω στον ειδικό. Στο επίπεδο μεταπτιακού προγράμματος, πρέπει να σεβόμαστε το επίπεδο της γνώσης. Μπορώ να σας απαντήσω, αλλά δεν θα σας απαντήσω. Να συμμετείς με τον κύριο Διελιγιάννη, τον κύριο Κουηδή και τον κύριο Κοτιάνα. Ταξί, πιο καλά, δεν έτσι? Γιατί μπορεί να πω κάτι, το οποίο δεν είναι και πολύ μοντέρνο με την ροή της βιβλιογραφίας. Και επίσης δεν έχω το κόμπλεξ να φοβάμαι να πω στους φοιτητές μου, αλλά να το διαβάζω και να σας το πω, τέτοια κόμπλεξ δεν έχω. Λοιπόν, αυτό προκαλεί τον αιματικό αποκλεισμό με τις συνέπειες που είπαμε. Εδώ έχουμε απελευθέρωση των ιών των ασβεστίου και είπαμε προηγουμένως τι κάνουν αυτά, έτσι? Παρεμποδίζουν αφενός τα ιώντα του ασβεστίου να πάνε στην ακτίνη και αφεντέρωτοι άλλα προκαλούν μια αναστολή, είπαμε. Δεν γίνονται αισθητήρια όργανα τύπου τρία και τέσσερα, τα οποία με τις ράτσες προκαλούν την προσυναπτική αναστολή. Και εδώ έχουμε τους τελευταίους παράγοντες που υπηρεάζουν την κόπωση. Ο πρώτος παράγοντας είναι οι μίες διασυμβότητες της μυκικής αφτράκτου. Δηλαδή, ενώ η άτραπτος διεκρίτηται με μια συχνότητα α, αυτή η συχνότητα μειώνεται. Μειουμένες αυτής της συχνότητας διαίρεσης μειώνεται και η υποστήριξη στον κινητικό νευρώνα τύπου α. Κοιτάξτε, αυτή είναι η αισθητήριακή οδοσίωτα α. Φεύγει εδώ τη μυκική άτραπτο του υποκτημηδίου μειός. Φτάνει εδώ στα οπίστια κέρατο του Νοτιού Μελού και λειτουργεί υποστηρικτικά για τον κινητικό νευρώνα τύπου α. Τώρα, έχουμε τη δεύτερη περίπτωση, παρουσία μεταβολικών ουσιών, οι οποίες επηρεάζουν τα αιώντα τύπου 3 και 4, τα οποία μόλις πάρουν αυτό το σήμα της υπερβολικής συσσόρεσης μεταβολικών προϊόντων, αντιλαμβάνονται ότι ομίστηκαν και ενδυνεύει. Άρα πρέπει να τον ελαφρύνουμε. Πώς θα τον ελαφρύνουμε? Πρέπει να μειώσουμε τη διέγρυνση του. Πώς θα μειώσει τη διέγρυνση του? Θα μειώσει τη δραστηριότητα του κινητικού νευρώνα τύπου α. Ενώ η άτραπτος ενισχύει τον κινητικό νευρώνα τύπου α, τα τύπου 3 και 4 τι τον κάνουν? Την μειώνουν για λόγους προστασίας. Και η μυκική άτραπτος μειώνει τη συχνότητα διέγρυνσης της, πάλι για λόγους προστασίας. Δεν αντέχει ο σύστημα αλλιώς. Και τα τύπου 3 και 4 διεγύρουνε μικρούς νευρώνες μέσα στο Νοτιομελό, που λέγονται ενδιάμιση νευρώνες. Οι ενδιάμισιοι νευρώνες είναι μπαλαντέρο. Άλλοτε ενισχύουν, άλλοτε αναστεύουν, ανάλογα με το πρόβλημα. Δεν έχουνε σαφή προσδιορισμό, ανάλογα ποιος θα ερεθείς. Δηλαδή μπορεί να έρθει ένα μήνυμα από το κεντρικό νευρικό σύστημα να μειώσει την διέγρυνση ή αύξει τη διέγρυνση. Ανάλογα με την κατάσταση, με την κίνηση, κλπ. Το μήνυμα από τα τύπου 3-4 αισθητήρια όργανα, τα οποία διεγερήθηκαν από τους μεταβολίτες, φτάνουν εδώ στον ενδιάμεσο νευρώνινο, ο οποίος τι πάει και κάνει. Μειώνει περισσότερο τη δράση της νίκης ατράκτου. Αυτό λέγεται προσυναπτική αναστροφή. Αυτά είναι πληροφορίες περισσότερο εγκυκλοπερικού χαρακτήρα για να έχετε μπροστάσει όλο το χάρτη αυτό το πράγμα που λέγεται κόπος. Εντάξει. Και εδώ τελειώνουμε τους μηχανισμούς και, όπως είπα και στην αρχή, αυτό το σχήμα είναι καμωμένο από το εργαστήριό μας, έγινε από την κυροπατικά, και τη μιλετάμε και εμείς την προσυναπτική αναστροφή. Μη μιλήστε ότι είναι κάτι απίστευτο, κάτι απίστευτο. Είναι μέχρι να ξεπεράσεις το κατόβλι της δυσκολίας. Άμα το περάσεις, σου γίνουν όλα πλάμενα. Εντάξει. Φοιτήσα και σας ήταν ο Δημήτρης, όταν άρχισε να σχολείται με αυτό το πρόγραμμα. Να πάρουμε ένα συνορικό χάρτη της τοπογραφίας της κόπος. Το πήραμε από μια διάσημη ερευνητρία, μου αρέσει πάρα πολύ, είναι η Κέντ Μπράουντ του 1999, η οποία κόποσε το πρόστιο πνημείο μέχρι να φτάσει η κόποση του δημήτρητος, μέχρι να φτάσει η δύναμη στο 20% της αρχικής δύναμης, δηλαδή, τον εξάλτυση πύργου. Πρακτικά, δυσκολεύεται μετά το πείραμα κάποιος να περπατήσει, μετά από τέτοια εξάλτυση. Περβράζουν 4-5 λεπτά και μετά είναι τίποτα. Λοιπόν, και μέτρησε το επιφαρειακό ηλεκτρομιογράφημα, το οποίο εκφράζει τη διαγεσιμότητα του μειός και, κατεπέκταση, εκφράζει και τη διαθέσιμή του κεντρικού νευρικού συστήματος. Βλέπουμε ότι το ηλεκτρομιογράφημα εδώ μειώθηκε. Άρα, είναι μια ένδειξη κεντρικής κόποσης. Η ηλεκτρομιογράφημα, η ηλεκτροδιοίδηση, θα δείτε στο επόμενο εργαστριακό μάθημα που έχετε. Ίσως θα πρέπει να προηγηθούν αυτά, να τα έχετε υπόψη σας. Δεν έγινε καλός συντονισμός με το Δημήτρητο. Εβάσχαλτος. Κεντρική κόποση. Έχουμε αύξηση των ιόντων του φωσφόρου. Άυξηση των ελευθέρων ρυζών. Και μίωση της... Τι έγινε, Μασθαλίου, εσύ? Και μίωση της φωσφοκρατήνης. Άρα, έχουμε μίωση των ενεργιακών πηγών, αύξηση των μεταφοβαλιτών. Και τα δυο μαζί, με διαφορετικούς λόγους, είναι μεχανισμή κόποσης. Και εδώ βλέπετε πόσο κατέβηκε το ΠΧ. Έγινε όξιμο. Δηλαδή, οξιαρικά τάσεις της κόποσης. Είναι όμως αυτή η συμπεριφέραση του κεντρικού νευρικού συστήματος πάντα ίδια, ανάλογα με τις περιπτώσεις. Δεν είναι. Και δείτε μερικά παραδείγματα. Θα δούμε πόσο συμπεριφέρονται οι αγωνιστές και οι αταγωνιστές. Οι αγωνιστές και οι αταγωνιστές ανάλογα με το πρωτόκολο κόποσης. Είναι μια δική μας εργασία που δημοζέχθηκε στο International Journal of Spotlight in 2002. Το πρωτόκολο ήταν η μεγισομετρική σύμπτριση των πελματιών καμπτύρων μέχρι η δύναμη να πέσει στο 50% της αρχής. Είναι ένα υπαρκές ποσοστό για να έχουμε κόποση. Μετά το 20-25% έχουμε κόποση. Λοιπόν, εδώ είναι η διαδικασία πτώσης δύναμης. Και εδώ βλέπετε ότι είναι η διαδικασία πτώσης του ηλεκτρομοιογραφίματος του αγωνιστήμιος. Βλέπουμε ότι καίει η αγωνιστική δραστηριότητα. Και η αγωνιστική δραστηριότητα πέφτει. Αλλά κοιτάξτε όμως αυτό το σημείο. Εδώ αυξάνει η δραστηριότητα. Αυτό μπορεί να ερνηνευθεί ότι είναι μια προσπάθεια του κεντρικού νευρικού σύστηματος. Μπας και σταθεροποιήσει την... Αν προσέξεις τη ροπή, εδώ τι είναι. Είναι σταθερή. Προσπαθεί σε αυτές τις περιόδες στο κεντρικό νευρικό σύστημα να βοηθήσει την κατάσταση. Να αποτρέψει όσο μπορεί, περισσότερο, ότι είναι την κόποση. Κοιτάξτε, στη δεξιά είναι η δραστηριότητα των ανταγωνιστών. Είναι η δραστηριότητα των ανταγωνιστών μειών. Οι οποίοι έχουν μια τάση πτωτική. Τι κάνει ο ανταγωνιστής, εμείς είπαμε. Μειώνει την δύναμη του αγωνιστή μειός. Άρα, όταν παράλληλα με την πτώση της δύναμης μειώνεται και η δραστηριότητα των ανταγωνιστή μειός, ουσιαστικά, το κεντρικό νευρικό σύστημα υποχρεώνει τον ανταγωνιστή μην να κάνει αυτό το πράγμα για να είναι δυστυχολύνη. Ποιο είναι το αγωνιστή. Δηλαδή, αν η πορεία των ανταγωνιστή μειός ήταν προς τα πάνω, η κόπωση θα ερχόταν πιο γρήγορα. Εντάξει. Βλέπετε κάποιες σοφές λειτουργίες και διεργασίες. Δηλαδή, στην προετοιμένη περίπτωση, δεν μιλάμε για κεντρική κόπωση, μιλάμε για περιφερική κόπωση. Και κεντρική κόπωση και περιφερική κόπωση. Εγώ, τώρα, σε αυτό το σχήμα... Για να βοηθηθείς, το αγωνιστή μειώθηκε. Άλλα, μιλάμε και κεντρική κόπωση. Αλλά αγωνίσουμε και μετά, αρχίζει και ξαναδύγωση. Ξαναδύγει. Συνέχεια δίνει το κεντρικό νευρικό σύστημα. Ανάλογα με το feedback που παίρνει. Δηλαδή, το feedback του δίνουν τα αισθητήρια όργανα. Σας είπα, δυο μηχανισμούς πιο μπροστά. Ό,τι φεύγει από την περιφέρεια και πάει προς το νοτιομυελό, φτάνει και πάνω στη στανότητα φλήκα και πάντα ξέρει ο εγκέφαλος το τι γίνεται. Και ανάλογα με τα μηνύματα και τα σήματα που παίρνει, αξιολογεί και αντιδράει ανάλογα. Εντάξει. Αυτό είναι μέγιστο μετρική σύσπαση. Τώρα έχουμε ένα υπομέγιστο πρωτόκολλο, όπου ζητάνε τον αθλητή, τον ασκούμενο δηλαδή, να κρατήσει την δύναμή του για ένα δεκάλπτο σταθερή. Πόσο είναι το 20% των πελματιών καπντιρών σε κάποιον άλλο που έχει 180 ή 200, να το εφικολύνουμε. Πόσο είναι το 20%? Είναι 40 χιλιόγραμμα. Το βάζουμε μπροστά στην οθόνη μια γραμμή, την οποία αντιπροσωπεύει τα 40 χιλιόγραμμα. Έχει πάντα feedback. Και το λέμε, πίεσαι ελαφρά το πόδι σου μέχρι να φτάσει η ροπή που εσύ παράγεις στη γραμμή. Και εκεί προσπαθεί να το κρατήσει. Εμείς βάλαμε ότι πρέπει να σταματήσει το δεκάλπτο. Ήταν από τις αδυναμίες που είχαμε, άσχετα που τις δημοσιεύσαμε τις εργασίες. Δεν είναι από τις εργασίες που μας αρέσουν ιδιαίτερα. Λοιπόν, τώρα είχαμε δυο αγωνιστές εμείς που είναι πάνω είναι ο υποκλιμήδιος και ο καστροκλήμος και κάτω είναι ο... πρόσωπος της κλιμίας. Βλέπουμε ότι εδώ, και θέλω τώρα τις παρατήρησες, ότι οι αγωνιστές εμείς αυξάνουν την αραιστοριακότητα τους. Στο υπομέγγιστο ποτόκολλο, η δραστηριότητα των αγωνιστών μειών αυξήθηκε. Παράλληλα, αυξάνει η δραστηριότητα και ο ανταγωνιστής. Τι είδαμε στο προηγούμενο ποτόκολλο? Ότι η δραστηριότητα των αγωνιστών μειών λειωθήκε και η ενταγωνιστική δραστηριότητα μειώθηκε. Εδώ βλέπουμε μια εντελώς διαφορετική συμπεριφορά. Κατ' αρχάς, πώς θα εμπνεύσετε την συμπεριφορά των αγωνιστών μειών που η δραστηριότητα τους αυξήθηκε. Τι δείχνει αυτό το κοράνι? Το ποτόκολλο είναι 20% της μέγιστης μετακοίσθησης. Σε αντίδηση με το προηγούμενο ποτόκολλο που ήταν ενέργιστες, ίσως δεν ήταν το σέντρο του στιγμού της κόρφωσης. Είπατε ότι ίσως ήταν τα πεκάνε. Όχι. Κάτι άλλο δεν. Δηλαδή, δεν έβαζε πάντα... Να πούμε γενικότερα. Γιατί μειώνεται το ηλεκτρομοιογράφημα πιθανά γιατί το κεντρικό νευρικό σύστημα δεν μπορεί να διαγύρει άλλες καινούργιες κινητικές μονάδες. Εδώ γιατί αυξάνει το ηλεκτρομοιογράφημα, είμαστε στο 20%. Από το 20% μέχρι το 100%, τι απόση υπάρχει ένα 80%? Τι σημαίνει αυτό το πράγμα, για λέγε μου. Ότι έχει ιδιατές κινητικές μονάδες για να... Για να τα γυρνήσει. Πολύ ωραία. Τι ξέρουμε, είναι ο νόμος του χάνημαν από το 1965. Ότι πρώτα διαγυρνούνται οι αριές κινητικές μονάδες, μετά είναι οι διάμεσες και, ως τέλος, οι γρήγορες. Οι γρήγορες είναι οι πολυτελείες. Αν χρειαστούν, όπου τη χρειαστούν, κλπ. Άρα, σε ένα υπομέγιστο πρωτόκολλο, έχει την πολυτελεία του κεντρικού νευρικού σύστημα για να κρατήσει σταθερή τη δύναμη. Προκειμένου να κρατήσει σταθερή τη δύναμη, αρχίζει και αυξάνει τη διέγερση καινούργιου κινητικού μονάδων. Δεν κάνει μόνο αυτό, αλλά αυτό είναι το βασικό τώρα. Αυτό είναι να το ξεκαθαρίσουμε μετά μέχρι στο μυαλό μας. Στο υπομέγιστο πρωτόκολλο, το κεντρικό νευρικό σύστημα έχει την ευαίσθηση να διεγύρει καινούργιες κινητικές μονάδες. Ωραία. Η δύναμη να κρατήσει σταθερή. Έχουμε καινούργιες κινητικές μονάδες. Ποιο είναι... Από πού εμείς καταλαβαίνουμε ότι ο μυς αρχίζει και κουράζεται. Δίνει μπαραμένη σταθερή. Έλαγε. Τι μονάδες έχουν αυξάνει. Έχουν, έχουν. Αυξάνει το ηλεκτρομιογραφείο, άρα αυξάνει η παραχώμενη ενέργεια. Άρα έχουν περισσότερο παραγωγή ενέργειας, άρα έχουν και κόπους. Διότι αν δεν άφησαν το ηλεκτρομιογραφείο, σημαίνει ότι ο μυς είχε την άνεση να κρατήσει σε αυτόν τον σταθερό ποσοστό. Και όντως μετά το έκτο λεπτό, μετά το έκτο λεπτό, αυξάνει η διέκριση των αγωνιστών. Τι κάνει όμως ο ανταγωνιστής της μυς εδώ, βοηθάει ή εμποδίζει. Εμποδίζει. Παράγει περισσότερο δύναμη, άρα το λέει μέχρι ασύγκριση. Μπορεί να συμβοληθεί το κεντρικό νευρικό σύστημα, εγώ είμαι εδώ φυλακάς. Φυλακάς της υγείας του μυούς. Διότι ο ανταγωνιστής της μυς βασικό ρόλο έχει να προστατεύει τον νεο. Βλέπετε διαφορετικές συμπεριφορές ανάλογα με το πρωτόκολλο. Ας μην το δούμε αυτό. Για να δούμε τώρα. Φαίνονται καθαρά τα γράμματα. Με ρωτήστε. Εδώ εξηγεί γιατί έχουν διαφορές κόπωσεις. Είναι δύσκολο. Είναι δύσκολο. Είναι δύσκολο. Είναι δύσκολο. Είναι δύσκολο. Είναι δύσκολο. Εδώ εξηγεί γιατί έχουν διαφορές κόπωσεις οι ενήλικες με τα παιδιά. Ο Ρατέλ πέρσι μίλησε σε μια ημερίδα που έκαναμε εδώ. Είναι ένας καλός ερευνητής, γάλλος, πολύ καλός φίλος. Λοιπόν, καταρχάς τα παιδιά έχουν μικρότερη μυαϊκή μάζα. Αυτό τι πρακτικά σημαίνει ότι έχουν μικρότερη μυαϊκή μάζα. Ήπαν με κάποιον όνομα. Λέγε. Το ενεργειακό κόστος είναι μικρό. Πολύ ωραία. Δεύτερο, τι άλλο μπορεί να είναι. Θα πει μαγελία είναι η μυαϊκή πίεση. Πάρα πολύ ωραία. Όσο αυξάνει η μυαϊκή μάζα για το ίδιο επίπεδο ασκείται μεγαλύτερη μυαϊκή πίεση. Αυτά τα δύο. Μεγαλύτερη κατανάλωση ενέργειας, ενδεχομένως μικρότερη μυαϊκή πίεση. Αυτό θα μας το πει ο δακτωρικός μου φοιτητής που έκανε τα πειράματα με την τοπική και την κεντρική οξυγόνος. Αν η οξυγόνοση του... των καμπτύρων, των δαχτύρων, γιατί αυτούς εμείς χρησιμοποιήσαμε, είναι μεγαλύτερη στους ενήλικες, η πτώση, δηλαδή, στους οξυγόνους είναι μεγαλύτερη στους ενήλικες, αυτό πρακτικά σημαίνει ότι έχουν και μεγαλύτερη ενδομική πίεση. Μετά, τι λέει εκεί πέρα, μικρότερη νευρωμυαϊκή ενεργοποίηση. Αυτό είναι αντιφορούμενο, μαλώνω εγώ μαζί τους τώρα. Με αυτόν και μια άλλη ομάδα φίλων μου από τον Καναδά. Μπορούν τα παιδιά να ενεργοποιήσουν στον ίδιο βαθμό τις κινητικές μονάδες με τους ενήλικες. Μπορούν ή δεν μπορούν, αυτό είναι μια συζήτηση που έχει αρχίσει. Εμείς βρήκαμε για τους πληματίας ως καμπτήρες ότι μπορούν να ενεργοποιήσουν στον ίδιο βαθμό. Τα παιδιά δεν μπορούν να ενεργοποιήσουν τις γρήγορες κινητικές μονάδες. Ένας ακόμη λόγος για το οποίο τα παιδιά νησάρχονται περισσότερο στην κόμπη σε σχέση με τους ενήλικες. Κατανοητό? Αλλά εδώ, όμως, προσοχή. Πάμε τώρα παρακάτω. Παράγουν μικρότερη ισχύ, άρα έχουν μικρότερη κυκλοφοριαρικό οπουκλισμό. Έχουν μεγαλύτερη χρήση αερόβιου μεταβολισμού. Άρα, εφόσον χρησιμοποιούν περισσότερο τον αερόβιου μεταβολισμό, παράγουν και λιγότερα μεταβολικά υποπροϊόντα. Μικρότερη ποσότητα μεταβολιτών. Άρα, όταν κάποιος χρησιμοποιεί περισσότερο τον αερόβιου μεταβολισμού, σημαίνει ότι έχει, μάλλον, μεγαλύτερη κατανομή αργών εικονών. Αυτό είναι θέμα που απασχολεί τώρα την παγκόσμια κοινότητα. Γιατί οι βιοψίες που γίνανε είναι λίγες και δεν δίνουν πάντα τα ίδια αποτελέσματα. Υπάρχουν βιοψίες που είναι τα παιδιά που έχουν μεγαλύτερη κατανομή αργών εικονών. Υπάρχουν διάρκεια που το αποκλείουν αυτό. Τα ενδιάμεσα όμως, τα έμεσα αποτελέσματα, που είναι, ότι τα παιδιά χρησιμοποιούν περισσότερο τον αερόβιου μεταβολισμό. Και δεύτερο, τα παιδιά έχουν ψηλότερο αναεροβιότητα. Τα έχουν ψηλότερο αναεροβιοκατόφλια. Σε σχέση με τους ενήλικες, υποστηρίζουν ότι τα παιδιά έχουν μεγαλύτερη κατανομή αργών εικονών. Και εγώ τα αποτέχουμε πλήρως σε αυτό το πράγμα. Άρα, μια σίγουρη αιτία που προκαλείται μεγαλύτερη κόπηση στα παιδιά δεν είναι τόσο το ότι δεν μπορεί να διαγύρουν όλες τις κινητικές μονάδες. Είναι το ότι έχουν μεγαλύτερη κατανομή αργών μηκων εινών κατεπέθασης χρησιμοποιούν αερόβιο σύστημα, περισσότερο. Αυτό έχουν αποτέλεσμα να παράγουν μικρότερη ποσότητα μεταφολητών. Έχουν μικρότερη μηκή μάζα, άρα έχουν μικρότερο αγματικό αποκλεισμό. Εντάξει. Έχουν μικρότερη μηκή μάζα, άρα παράγουν λιγότερη ενέργεια από ό,τι ενήλικες. Και όλα αυτά συνηγουρούν στο ότι τα παιδιά, τουλάχιστον στα πρωτόκολλα μέγιστης ένταση, έχουν τι? Μικρότερη κόπωση από ό,τι έχουν ενήλικες. Που έχει διαρρυβθεί το συγκεκριμένο ζήτημα? Σε μέγιστης ένταση πρωτόκολλα, τα οποία περιεργάζονται... μέγιστης πριντ. Θα το δούμε. Μέγιστης ομετρικής συσπάσης, συνεχόμενης και διαλυματικής. Μέγιστης ισοκοινητικής. Υπομέγιστη ένταση. Στο 20% της μέγιστης ομετρικής δύναμης. Στο 60% της μέγιστης ομετρικής δύναμης. Αρτική κόπωση ή κύκλος διάτητας βράχησης. Βάζουμε το άτομο να κάνει άλματο. Εμείς χρησιμοποιήσαμε ένα πρωτόκολλο 100 άλματο. Μπορούμε να φτάσουμε και 200, 300, 400, 500 άλματο. Γιατί η κόπωση... σε αυτόν τον τύπο... κίνησης έρχεται πιο αργά. Στην πνευματική προχώρηση, ανάμεσα σε αυτό, μπορούμε να βάλουμε και 15 λεπταρόλεπτα. Δεν υπάρχει πρόβλημα. Γιατί η κόπωση έρχεται αργά. Θέλει μεγάλο αριθμό επαναλήψων για να έχουμε κόπωση. Μεγάλο αριθμό επανάληψων. Μεγάλο αριθμό επανάληψων. Μεγάλωσε τώρα μεγάλο αριθμό επαναλήψων. Λοιπόν... προσέξτε. Να ο φίλος μου όλα τέλει. Έβαλε... τα παιδάκια πάνω και τους ενήλικες πάνω σε ένα δάπεδο το οποίο σε υποχρεώνον να τρέχεις μέγιστα. Την ώρα που πας να μειώσεις το ρυθμό σου, αυξάνει... την ταχύτητα με το ειρμό να κυλάει ο τάπετας. Οπότε, είσαι υποχρεωμένος να τα δίνεις όλα. Η ένταση ήταν μέγιστη. Η διάρκεια ήταν 10 δευτερόλεπτο. Εντάξει. Δύο πρωτόκολλα. Με διάλειμμα 180 δευτερολεπτών και με διάλειμμα 15 δευτερολεπτών. Δηλαδή, σε μια περίπτωση, δώσαν τη δυνατότητα να αποκατασταθείς σχεδόν πλήρωση φωσφοκρατίνη και στην άλλη, το κάναμε έλλειψη φωσφοκρατίνης. Εντάξει. Εδώ συνεργάστηκα με την ομάδα του Exeter. Που είναι αν ενδιαφέρον να κάνετε κάτι για τα παιδιά. Να μου το πείτε, είναι εκεί δυο φίλοι μου και δυο καταπληκτικοί ερευνητές. Ο Κρανκ και ο Νίλης Άμπστροκ. Είναι ο Άμπστροκ και θεωρείται ο κορυφαίος στο εξερσάιζ Τσίλδεν Φυσιόδοτ. Λοιπόν, βλέπουμε τώρα. Με 180 λεπτά διάλειμμα ανάμεσα στις επαναλήψεις. Δεν παρουσιάζεται κανείς διάφορες με το κόκκινο. Όταν όμως το διάλειμμα έγινε 15 δευτερόλεπτα, τα γόρια μειώσανε την απόδεισή τους κατά 19%. 19% κατά 30%. Άρα αυτό το παραμύθι, μη το παιδί... Ένα πράγμα δεν κάνετε στο παιδί. Don't twist children's sobriety. Θέλω να το πιέζετε ψυχολογικά μου. Θα το θυμάσαι αυτό το τραγούδι. Θα σου το δώσω. Της Ταννίκραντ. Μη πιέζετε τη διάθεση του παιδιά. Άμα γουστάρετε το παιδί θα το κάνει, θα το κάνει. Αν δεν το γουστάρετε, θα το κάνει. Τέλος και τελείως. Βιολογικά, όμως, το παιδί είναι υπέρτωρο. Τον έλληλο. Εντάξει. Γιατί... δείτε το γαλαπτικό οξύ που μαζεύτηκε. Με διάλειμμα 15 δευτερόλεπτα, ενήλικες παιδιά, και με διάλειμμα 180 δευτερόλεπτα. Και στο διάλειμμα των 18 δευτερόλεπτων, που έχουμε μια καλή αποκατάσταση της φωσφοκριατίνης, η συσσόρευση ήταν μεγαλύτερη του γαλακτικού οξύ, όπως σου μιλήθηκε. Διότι το... η φωσφοκριατίνη στο παιδί θέλει τρία λεπτά να αποκατασταθεί πλήρως, στους ενήλικες θέλει πέντε με έξι λεπτά. Εντάξει. Άρα, ποιος ήταν ο λόγος που το παιδί ήταν πιο υπέρτερο στο τεστ αυτό κόπωσης, ήταν γιατί η συσσόρευση, λιγότερα, μεταβολικά, υπό προϊόντα. Εδώ διευκρινίσεις. Αυτό είναι πολύ σημαντικό να το ξέρετε. Το γαλακτικό οξύ, αυτό καθεθώ, δεν προκαλεί κόπωση. Απέναντίες τι κάνει, διευκολύνει τη διαπερατότητα της κυταρικής μεγαλύτερης. Διευκολύνει τη διαπερατότητα της κυταρικής μεμβράνης. Δεν είχαμε μιλήσει για τη διεγεσμόντα της κυταρικής μεμβράνης, γιατί σε κάποιο σημείο οι πόροι αρχίζουν και στρανεύουν και τα λοιπά. Λοιπόν, έχει το γαλακτικό οξύ και βοηθάει στη διαπερατότητα της κυταρικής μεμβράνης. Αλλά έμεσα, όμως, προκαλεί κόπωση. Γιατί? Απελευθερώνει ιόντα ιδρογόνου. Τι κάνουν τα ιόντα ιδρογόνου μαζί με τα ιόντα φοσφόρου και τις ελεύθερες ρίζες? Εμποδίζουν τη δράση των ιόντων του ασβεστίου. Βλέπετε την ομορφιά που έχει το ανθρώπινο σύστημα και πόσο είναι ωραίο να το γνωρίζουμε με αυτές τις αντιφάσεις. Και τελικά, είναι ωραίο που πρέπει να έχουμε αντιφάσεις στη ζωή. Γιατί είναι αντιφατικό το σύστημά μας. Πώς θα το κάνουμε, εμείς θα πούμε ότι αυτό είναι αντιφατικό. Άντα ρε πού είναι αντιφατικό ας πούμε. Άσε τον κόσμο να έκφρασε όπως θέλει. Αφού είναι το σύστημά μας αντιφατικό, το γαλακτικό οξύ απερθώνουν ιδρογόνου τα οποία προκαλούν κόπους, αλλά αυτό τίπάκι κάνει, διευκολύνει στη μη κόπους. Και να σας πω και έναν άλλο στίχο από μια αγαπημένη μου, έντεχνη τραγουδίστρια, της Αβίβη. Και λέει, όταν εγώ τα λάθη μου τα συναντώ, σηκώνουμε στις μύτες και στα χείλη τα φύλλω. Σύντομα οι αντιφάσεις. Η πρόοδος έρχεται από τη σύγκρουση, από την αντίθεση και από την αντίφαση. Εκεί όπου υπάρχει ομοφωνία, έχουμε ολοκληρωτικά καταστόρια. Ναζισμός, παζισμός και όλα αυτά τα ωραία. Λοιπόν, μέχρι σωμετρική κόπωση, εδώ αρχίζει και μπαίνει η δική μου ερευνητική ομάδα, τι γίνεται νερομεϊκά, δεν είχαμε πολλές πληροφορίες γι' αυτό το θέμα και κάνουμε τώρα ένα πρωτόκολλο όπου είβαμε το άτομο να προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει τη δύναμή του για να μην πέσει στο 50%. Για αυτό το λόγο βάλαμε μια γραμμή ποιο είναι το 100% και ποιο είναι το 50%. Έβλεπε τη γραμμή του 100% και προσπαθούσε να την πλησιάσει, έβλεπε τη γραμμή του 50% και προσπαθούσε να αποφύγει. Άρα με αυτόν τον τρόπο δίνουμε κινήτρα και πας εκεί λίγο τον χαϊδεύεις, τον κάνεις, το λες άντε ρε μεγάλη, τι είναι αυτά. Κάτι του λες τεαστόν για να τον εμψυχώσεις. Το χρειαζόμαστε αυτό το χαϊδεύμα. Είναι κανένας εδώ μέσα που δεν του αρέσει να τον χαϊδεύουν ή να μην τον εθαρρύνουν. Τι είδαμε ότι τα παιδιά για να πέσουν στο 50% χρειάστηκαν 125 δευτερόλεπτ. Μιαν αδερφή πέσανε στα 95 δευτερόλεπτ. Τρομακτική διαφορά. Άρα πιστωποιείται ότι και στα μέγιστα ισομετρικά πρωτόκολλα τα παιδιά κουράζονται λιγότερο. Και σε ένα άλλο πρωτόκολλο που κάναμε, αυτό είναι νωρίτερα, κάναμε μέγιστο ισομετρικό πρωτόκολλο με 5 δευτερόλεπτ το διάδειγμα. Ναι, ευχαριστούμε. Σχετικά με το πράγμα του αδερφή. Αυτό που είπαμε, από τη στιγμή που βάζουμε το παράδειγμα, τα ψυχολογία μέσα δεν μπορεί να εγκρυάσουν. Αν το ίδιο ακούμε και στον Άντρα, μπορεί να τον βοηθήσει λιγότερο από τη στιγμή του αδερφή. Για αυτό όταν κάνουμε αυτές τις έρευνες, δεν μπορούμε να ελέγξουμε το ψυχολογικό παράδειγμα. Δεν μπορούμε να αφηνάμε τελείως αυτό. Δεν μπορείς να μην θαρρύνεις. Είναι μια άποψη, αλλά κυρίως εμείς θέλουμε να τα πάρουμε όλα. Είναι όλ' αουτ τεστ. Και εκεί τα παίρνεις όλα. Όταν κάνεις αξιολόγηση της δύναμης, πάρεις να τα πάρεις όλα. Έχεις το feedback μπροστά του, βλέπεις πώς πάει η καμπύλη της δύναμης του. Αν δεν γίνει αυτό το πράγμα, τα αποτέλεσμα των δύναμης που παίρνουμε είναι πολύ διαφορετικά από αυτά που θα δώσουμε ενθάριση και feedback. Και σου δεν υπάρχει ενθάριση. Εξ αρχής, το μικρό σου... Κώσταρ. Κώσταρ. Κωσταντίνες συμφωνάζει με Κώσταρ. Πώς αρέσεις να συμφωνάσεις. Με εγώ πρέπει να δω το Κωσταντίνες. Κωσταντίνε, αυτά είναι οι ενδυνάμεις, αδυναμίες μιας έρευνας, τις οποίες δεν μπορείς να σε αποφύγεις. Γι' αυτό πολλές φορές κάνουμε τα προκριτά πρωτόκολλα κόπωσης. Δεν αφήνουμε τον άτομο να λειτουργήσει βουλητικά. Θα του δίνουμε μια ειρεκτική διαίγευση. Δεν έχει γίνει αυτό στα παιδιά. Κάποιους πρωτοκόλους δεν έχουν συμβεί στα παιδιά. Αυτό θέλω να ακούσω, δηλαδή, γινόντας η ηλεκτροδιαίγευση, προσπαθείς αυτό που θέλεις και τη διάρκεια που θέλεις, αλλά... Ηλεκτροδιαίγευση προκαλεί δυσφορία. Σε κάποια φορά αρχίζει και νοχλείς. Όσο υπέρχεται η κόπωση, τόσο αρχίζει και γίνει σε σπασίκλα. Σε επηρέαζει ο ένας, σε επηρέαζει ο άλλος και ξέρω εγώ. Το κάτι έχει τα αρνητικά του και τα θετικά του. Γι' αυτό λέμε ζήτο η αντίφαση. Εδώ παρατηρήσαμε, σ' αυτό το πρωτόκολλο, ότι η δύναμη στους ενήλικες άρχισε να πέφτει από το τρίτο περίπου στο 20% των προσπαθειών στα παιδιά, στους παιδιά, στους παιδιά, στους χωριών, στα παιδιά... Μείνωθηκε στατιστικά-σιναμηλυματικά στο 80% της προσπάθειας. Τεράστια ιδέα. Το ηλεκτρομοιόγραφιμα του παιδιού ήταν αυτό. Μείνωθηκε πάρα πολύ λίγο. Του ενήλικα μείνωθηκε σε τεράστιο βαθμό. Και του εξοπλαντί, και του αεσοπλαντί, ενώ ο ανταγωνιστής, εμείς, και στους δύο έδειξα διαφορία. Κόψε το κεφάλι σας. Δηλαδή, η ανταγωνιστική δραστηριότητα δεν εξηγεί τις διαφορές παιδιών και ενήλικων. Άρα το θέμα παίζει στην λειτουργία των... ανταγωνιστόμιων. Στων αγωνιστόμιων, συγγνώμη. Και επίσης, κάνανε μια ανάλυση συχνοτήτων, η οποία εκφράζει την διέγευση των κινητικών μονάδων. Κι είδαμε ότι και για τον έξω και τον έσο πλατή, στα παιδιά έχουμε μια πολύ μικρή νίωση της μέγιστης συχνοτητάς τους. Κοιτάξτε πόσο μειώθηκε στους ενήλικες και για τους δυο εμείς. Άρα, ενδεχομένως, στα παιδιά να μην έχουμε και καν νίωση της δράσης των κινητικών τους μονάδων. Ενδεχομένως. Δεν είναι ακριβής, όμως, μηχανισμός η λεγόν Fast Furious Analysis, το λέω γιατί, ενδεχομένως, θα το συναντήσετε. Είναι Fast Furious Analysis. Χρησιμοποιείται στην ανάλυση οποιοδήποτε σήματος. Είτε καρδιακού, είτε μυϊκού, είτε ο,τιδήποτε. Το συμπέρασμα είναι, μετά τα μεταφορικά που είδαμε στα Spring, ότι στα παιδιά, μάλλον η αδυναμία διέγευσης κινητικών στους ενήλικες, μάλλον η αδυναμία διέγευσης κινητικών μονάδων είναι πολύ μεγαλύτερη από ό,τι είναι στα παιδιά. Δηλαδή, η πτώση διέγευσης των κινητικών μονάδων στους ενήλικες είναι πολύ μεγαλύτερη από ό,τι είναι στα παιδιά. Άρα, μετά το πρώτο μεταβολικό που είδαμε, έχουμε το πρώτο νευρογενέσεις. Θα δούμε κι άλλα στην πορεία. Έχουμε να μιλήσουμε τώρα για την ισοκυνητική κόπωση, η οποία εκτελείται με μια μέγιστη ένταση στην ταχύτητα, την οποία όμως θα επιλέξω, έτσι? Να δεν μπορώ να επιλέξω 10 μίλες στο ευθυνόλυτο, 20 μίλες, 100 μίλες, 300 μίλες στο ευθυνόλυτο και θεωρείται μέγιστης έντασης πρωτόκολλο, αλλά για την ταχύτητα. Αυτό, πρακτικά, της ευθυνόλυτος, αυτό, πρακτικά, της σημαίνει ότι εγώ, αν πάρω ένα πρωτόκολλο 300 μίλων στο ευθυνόλυτο, η δύναμη παράγειται πάρα πολύ μικρότερη σε σχέση με την ισομετρική. Εντάξει? Γιατί όσο αυξάνει η ταχύτητα με την οποία κινείται η άνθρωψη, η δύναμη τι κάνει σταδιακά, αρχίζει και μειώνει. Λοιπόν, τι μας έδωσε... Είναι μια... δημοσίες που κάναμε, επίσης... Και βλέπετε εδώ, την πτώση της δύναμης στους ενήλικες... Κάντε το μεγάλο. Εντάξει. Αν έχει τελείωμα κάτι μεγάλο, έχεις... Δεν μπορώ να δείχνω μετά, όμως. Ανά. Θα σηκώθω, δεν πρέπει. Βλέπετε, έρχεται ο τρόπος να πράγει σύντομα. Λοιπόν... Με τα μαύρα είναι οι ενήλικες. 25 με 6 προσπάθειες σε μια γωνιακή ταχύτητα, 30 με 1 στο δευτερό ώρα. Βλέπετε πόσο πιο γρήγορα μοιάστηκε η δύναμη στους ενήλικες... σε σχέση με τα παιδιά. Εντάξει. Και... ότι παράλληλα... το ηλεκτρομοιογράφημα... μειώθηκε περισσότερο στα παιδιά. Και στους ενήλικες, ενώ η ανταγωνιστική δραστηριότητα... δεν μας έδειξε αξιόριλη πληροφορίες. Άρα... και στη... και στη μέγιστη ισοκυνητική προσπάθεια... το τονίζω, στη μέγιστη ισοκυνητική προσπάθεια... η κόπωση είναι μεγαλύτερη στους ενήλικες. Γιατί, την απάντησε ένδωσε ο κύριος Ζαφερίδης... που βρήκε ότι... το γαλακτικό οξύ στους ενήλικες και στους αρχαίδες... είχε μεγαλύτερη ποσότητα συσσόρευση στο αίμα... μετά το κρωτόκολλο, σε σχέση με τα παιδιά. Εδώ είναι τα παιδιά, εδώ είναι η έφηβη, εδώ είναι η νύχτα. Κατά τη σκέψη, την ίδια πληροφορία... μας έδειξε και ο καρδιακός φυγός. Επίσης... είναι καλό να το μάθαμε και αυτό. Έχουμε να μιλήσουμε με το καρδιακό φυγό. Είναι καλό να το μάθαμε και αυτό. Έχουμε την αξιολόγηση της υποκειμενικής κόπωσης. Στην υποκειμενική κόπωση κάνουμε ένα ορθυματολογίο... είτε από το 1 έως το 10, ή από το 10 μέχρι το 20. Από το 1 μέχρι το 20, συγγνώμη. Και ο που ρωτάμε, το διαβάζει καλά, είναι ο ασκούμενης πριν το πρωτόκολλο... και λέει, κουράστηκες λίγο, καθόλου, πολύ, πάρα πολύ... και τα λοιπά, και τα λοιπά, και απαντάει. Ε, υποκειμενική αίσθησης κόπωσης στους ενήλικες... ήταν εδώ, στα παιδιά είναι εδώ. 18,2 στους ενήλικες, δηλαδή σχεδόν... οριακή κόπωση, στα παιδιά ήταν 23,7. Άρα και με αυτή τη μέθοδο μπορούμε να μιλήσουμε με πληροφορίες για την κόπωση. Και προσέξτε αυτά τα πρωτόκολλα της υποκειμενική αίσθησης της κόπωσης... τα κρυσμούμε και στο ένα πρωτόκολλο δύναμης. Γιατί τα πρωτόκολλα δύναμης είναι ουσιαστικά πρωτόκολλα κόπωσης... και για να μειώσουμε την ένταση της κόπωσης... όταν μας εφέρεται αποκλειστικά η δύναμη... ενοχλεί η μουσική υποκρίτειο μέσα. Λοιπόν, για σας το βάζω. Γιατί το δεύτερο μέρος χρειάζεται και λίγο να δώσουμε ένα κίνητρο. Για να κάνουμε τα πρωτόκολλα ενδυνάμωσης... να μην είναι τόσο πρωτόκολλα κόπωσης... δίνουμε ανάμεσα σε πέντε λεπτά διάλειμμα. Στα πλειομετρικά προγράμματα... ανάμεσα σε τέσσερα λεπτά μπορούμε να δώσουμε και τρία λεπτά. Γιατί είπαμε ότι στη πλειομετρία η κόπωση έρχεται πιο αργά... σε σχέση με τα άλλα πρωτόκολλα ενδυνάμωσης. Αν παρ' όλα αυτά θέλω να δω πόσο πολύ ή λίγο προκαλεί κόπωση... το πρωτόκολλο ενδυνάμωσης θα χρησιμοποιήσω... μπορώ να χρησιμοποιήσω μια δεκαβάδια κλίμακα υποκειμενικής έστησης κόπωσης. Και έτσι ξέρω από το προτέλεσμα ότι αυτό προκαλεί μεγάλη κόπωση... ή προκαλεί μικρότερη κόπωση και ανάλογα αντιμετωπίζω τα πράγματα. Λοιπόν, η κόπωση σε μέγιστη έδραση είναι μεγαλύτερη στις οικογένειες, δηλαδή τα παιδιά. Δεν εργοποιούν στο ίδιο βαθμό το αναέρωβιο σύστημά τους, αλλά περισσότερο το αέρωβιο. Μάλλον έχουν μικρότερη κατανομή, γρήγορο μήκο ενών. Έχουν μικρότερη μήκη μαζί. Τώρα, σε μια έρευνα που κάναμε, εξετάσαμε την τοπογραφία της κόπωσης σε παιδιά και σε μήλικες. Τι κουράζεται περισσότερο λιγότερο, αν κουράζεται περισσότερο το πνευρικό ή το μήκο. Και βρήκαμε, πάνω από το σχάρι, ότι μετά από ένα πρωτόκολλο, όπου ο στόχος ήταν να παρατείνουν την προσπάθειά τους, ώστε η δύναμη να πέσει αργά στο 50%. Το που τέλος μας στόδιξα ήταν τα πρώτα. Είδαμε ότι και στα παιδιά και στους ενήλικες, το επίπεδο ενεργοποίησης κινητικών μονάδων και στο ίδιο έπεσε. Άρα, ενεργοποίησαν περίπου το 98% των κινητικών τους μονάδων πριν το πρωτόκολλο. Μετά τη λήξη του πρωτοκόλου, πέσανε στο 90% των κινητικών τους μονάδων. Άρα, αυτό είναι η κεντρική κόπωση. Άρα, αυτό υποδηλώνει την αδυναμία του κινητικού ενεργικού συστήματος να ενεργοποιήσει στο ίδιο βαθμό τις κινητικές μονάδες στο τέλος του πρωτοκόλου. Κεντρική κόπωση. Μετρήσαμε και τη διαπερατότητα της κυνταρικής μεβράνης. Όπως μετρήσαμε και την προκλητηροποίηση. Την προκλητηροποίηση, αυτή την οποία αν παίρνουμε, μετρήσαμε. Την προκλητηροποίηση, αυτή την οποία αν παίρνουμε μετά από μια ηλεκτρική διάγκριση. Δεν είναι βουλητική. Τι εκβράζει η προκλητηροποίηση, το σχηματισμό των σταυρτών γεφυρών. Άρα, εξετάζει το σημείο από το οποίο αρχίζουν και απελευθερώνται οι όντα ασβεστίου μέχρι το σχηματισμό των σταυρτών γεφυρών και την απομάξηση των ιόντων ασβεστίου και την επαναφαρά τους στο αγρό δυπλασματικό δίκτυο. Είδαμε εδώ ότι μειώθηκε και στα αγόρια και στους άντρες, αρανίωση ήταν πολύ μεγαλύτερη που? Στους άντρες. Μέσω της προκλητής δρομπής μπορούμε να μετρήσουμε την ταχύτητα σύσπασης και βλέπουμε ότι και στις δυο κατηγορίες αυξήθηκε ο χρόνος σύσπασης. Χρόνος σύσπασης είναι από το σημείο έναξης παραγωγής της προκλητής δρομπής μέχρι τη μέγιστη της τιμή. Αυτός βλέπει και χρόνος σύσπασης. Άρα, ο μίσος έγινε πιο αργός και στους δύο, αλλά έγινε περισσότερο αργός που στους άντρες. Και μετρήσαμε το χρόνο χαλάρωσης. Τι δείχνει ο χρόνος χαλάρωσης? Το χρόνο που χρειάζεται να φύγουν τα ιόντα ασβεστήω από την Ακτίνη και να γίνουν στον Που. Στον Αδρόεδρο πρασματικό δίκτυο και να ξαναρχίσει πάλι ο κύκλος από την αρχή. Και είδαμε ότι ο χρόνος χαλάρωσης επιμηκήθηκε και στα παιδιά και στους ενήλικες, αλλά ήταν μεγαλύτερος στους συνήλικες. Άρα δηλαδή η επαναφορά των ιόντων του ασβεστήου στους ενήλικες γίνεται πιο αργά. Άρα από όλα αυτά βγάλουμε σαν συμπέρασμα ότι ο μηχανισμός που διαφοροποιεί και προκαλεί τη διαφορά κόπωσης σε παιδιά και στους ενήλικους είναι μηικός και δύνετι κεντρικός. Σε επίπεδο κεντρικής κόπωσης η κόπωση είναι ενία και στα παιδιά και στους ενήλικες. Σε επίπεδο μειός όμως οι άντρες κουμπώνονται περισσότερο. Γιατί κουμπώνονται περισσότερο τα είπαμε. Γιατί χρησιμοποιούν κυρίως το αναερόβιο σύστημα, έχουν μεγαλύτερη εδομική πίεση, έχουν μεγαλύτερη παραγωγή μεταβολικών προϊόντων κτλ κτλ κτλ κτλ. Τώρα υπομένει στη κόπωση... Το παιδί όμως δεν συμφωνεί με τη μέση της δύναμης στην ισοκίνηση. Γιατί? Τα παιδιά είχαν μειωμένη τελική κόπωση στη σύστηση. Ναι. Τα παιδιά είχαν μικρότερο μικρότριμίωση του ηλεκτρονομιογραφήματος. Το ίδιο δείχνει και στην ισομετρική ηλεκτρονομία. Το επιφανειακό ηλεκτρονομιογράφημα δεν εκφράζει την ικανότητα διέργειας στην κόμμα. Είναι μια ένδειξη ότι υπάρχει δραστηριότητα. Η δραστηριότητα μειώνεται. Το 30% της λειτουργίας του κεντρικού νευρικού σύστηματος εκφράζει το ηλεκτρονομιογράφημα. Είναι πολύ αδρόσδικτο. Το κάνουμε έτσι για να δείξουμε ότι κάτι γίνεται. Άμα θέλουμε να εμβαθύνουμε, πρέπει να κάνουμε διαρρέμιση της διέργειας των κινητικών μονάδων, όπως θα δείτε και γίνεται στο εργαστήριο. Λοιπόν, έξυπνη ερώτηση. Στην υπομέγεστη κόπωση, είπαν, αφού ξέρουμε... Θα στελώ για να διντυπωσιάζονται οι ερευνητικές υποθέσεις. Αφού ξέρουμε ότι σε ένα επίπεδο 20% ΛΕΜΠ, το πήραμε στο παράδειγμα, ότι ενεργοποιούνται οι αριάς κινητικές μονάδες. Άρα το ενεργειακό σύστημα που χρησιμοποιούνται είναι το αερόβιο. Η βιβλιογραφία έδειξε ότι σε εντάσεις του 20% της μεηχισομετρικής σύσπασης, η αύξηση της ενδομικής πίεσης είναι πολύ λίγη. Για να δούμε τι γίνεται. Παρουσιάζονται διαφορές κόπωσεις σε παιδιά και σε ελληνικές σημειάντες του 20%. Όπου και οι δυο ενεργοποιούν το αερόβιο τους σύστημα και οι δυο τους χρησιμοποιούν αριάς κινητικές μονάδες. Και οι δυο τους έχουν το ίδιο επίπεδο ενδομικής πίεσης. Διαφέρνει και η κόπωση. Τα αποτελέσματα που κοίταμε έδειξαν ότι δεν υπάρχει διαφορά. Σε εντάσεις του 20% η κόπωση είναι εννέα. Παραλαμβάνω, η κόπωση είναι εννέα. Η αύξηση του ηλεκτρομοιογραφήματος και του υποκνημιδίου και του γαστοκνημίου είναι η ίδια. Δεν παρουσιάζουν διαφορές του ιδίου και αταγωνιστικού της αστυριότητας. Άρα, οι διαφορές κόπωσης είναι μόνο για μέγιστα πρωτόκολλα. Δεν είναι για υπομέγιστα πρωτόκολλα. Μετά, είδαμε την αποκατάσταση. Σε μέγιστης έντασης πρωτόκολλα, η αποκατάσταση είναι ταχύτερη στα παιδιά. Εντάξει. Ένας από τους βασικούς λόγους είναι η γρήγορη αποκατάσταση στον κράτη. Πήραμε τώρα σε αυτό το πρωτόκολλο για πρώτη φορά και λέμε, τι γίνεται όταν και οι άντρες και τα παιδιά κουράζονται μία. Διαφέρει η αποκατάσταση τους. Όντως, διέφερε πάλι. Η αποκατάσταση ήταν ταχύτερη που? Στα παιδιά. Εντάξει, ανεξαρτήτως του υπέδου κόπωσης, η αποκατάσταση είναι πάντα ταχύτερη στα παιδιά. Άρα, να τα λυπόμαστε τα καημένα τα παιδιά, να μην τα κουράζουμε. Να μην τα κουράζουμε. Μάλλον, όχι. Να τα πείσουμε για το πρόγραμμα που θα κάνουν. Μάλλον, ναι. Θα πρέπει να κάνουν τα παιδιά να το γουστάρουν το πρόγραμμα που τους προτείνουμε. Έστω και να τους κουράζει περισσότερο. Ναι. Τα τρία παιδαγωγικά ζητήματα που βάζουμε στο χειρισμό του παιδιού, ό,τι και αν θέλουμε να κάνουμε. Αλλά όμως μη λέμε ότι το παιδί δεν είναι προστατευμένο, είναι ασθενικό προς τους ενήλικες και όλα αυτά τα γνωστά που λέμε. Ή πάμε τώρα. Αφού μέχρι στο 20%, δεν παρουσιάζονται διαφορές. Μήπως να πάμε στο 60%? Εκεί πλέον θα αρχίζουν να μπαίνουν και καινούργιες κινητικές μονάδες, θα αυξηθεί η ένταση, μπορεί να αυξηθεί μέχρι σε μεγαλύτερο βαθμό τα μεταπολικά προϊόντα. Και πήραμε 20% και 60% της μέγισσης ομετρικής ύπασης στην ποδοπνευμική άρθρος. Και βρήκαμε ότι εκεί δεν υπάρχουν διαφορές. Ούτε στο 60%. Τι είδαμε μεταξύ 60% και 100% δεν το ξέρω ακόμα. Είναι ένα κενό, ένα γκάπ, που λένε στην αγγλική γλώσσα. Μετρήσαμε τον γαλαφτικό οξύη, είδαμε ότι και στις δυο ομάδες αυξήθηκε. Μικρές θλιμές. Δυόμιση από δύο μέχρι τρία μιλιμόλου. Αναεμέληδες αίματος. Αλλά οι τιμές ήταν ίδιες. Και στους παιδιά και στους εμελικές. Άρα, δεν έχουμε όλα τα γνωστά ερωτήματα που βάζει η μέγιστης ομετρικής ύπασης. Τώρα, γιατί δεν παρουσιάζεται κόπωση στα υπομέγιστα ποτόκολλα. Ένα, γιατί ενεργοποιούνται μόνο αριές μυηκέσεις. Δεύτερο, ενεργοποιείται κυρίως το αερόβιο σύστημα. Με δύο-τρία μιλιμόλου γαλακτικού οξύου στο 60%. Μιλάμε για καθαρά αερόβια λειτουργία. Οι τιμές αυτές είναι κάτω από το αναερόβιο κατόφωμο. Και δεν παρουσιάζεται διαφορά στην ερωτημική πίεση. Κάναμε και επίσης τοπογραφία κόπωσης στην υπομέγιστο ποτόκολλο. Και βρήκαμε ότι στο υπομέγιστο ποτόκολλο τα παιδιά κουράζονται ενέα τόσο όσον αφορά τον ευρωγενή παράγοντα όσο και στον περιφερειακό. Δηλαδή δεν παρουσιάζεται καμία διαφορά στην τοπογραφία της κόπωσης. Τώρα είδαμε και την αντοχή των παιδιών και τις διαφορές που ασφαλίζονται τα παιδιά με τους ενήλικες σε ένα πρωτόκολλο αλτικό. Τα βάλαμε κάναν 100 άλματα, ανά 10 άλματα δίναμε 30 δευτερολέπτων. Και γιατί το δοκιμάσαμε αυτό το πράγμα, διότι η μηχανισμή κόπωσης σε ένα τέτοιο πρωτόκολλο μπορεί να είναι μεταβολική δηλαδή να προκαλείται συσσόρευση μεταβολικών προϊόντων. Μπορεί να είναι μηχανική. Αναδιατάστητε ο μηικός στους. Δηλαδή η γραμμιά ζ δεν είναι ευθείας πάνε τι. Λοξέβουν. Αυτό προκαλεί πόνο. Προκαλεί πόνο. Αυτό προκαλεί πόνο. Προκαλεί δυσφορία. Και έχουμε παρέβαση φλεγμονής. Όλα τα πρωτόκολλα ενδυνάμωσης προκαλούν μηχικό τραγματισμό. Ο τραγματισμός αυτός είναι πιο έντονος, στον τάχη χρησιμοποιούμε πλειομετρική άσκηση. Άρα, εφόσον έχουμε τραγματισμό, έχουμε και φλεγμονή. Άρα, έχουμε συσσόρευση φλεγμονών προϊόντων, τα οποία με τη σειρά τους προκαλούν κόπωση. Είναι διαφορετική η διαδικασία της κόπωσης. Και επίσης, θα πούμε το εξής, ότι ο μεταβολικός παράγοντας είναι κυριαρχός αμέσως μετά την κόπωση. Ενώ για μία, δύο, τρεις, τέσσερις, πέντε, καμιά φορά, εφτά μέρες μετά που εμφανίζονται συμπτώματα κόπωσης, την κ. Αθήνη την έχει ο φλεγμονώδης ή ο μηχανικός παράγοντας. Άρα, είναι δυο διαφορετικοί μηχανισμοί που προκαλούν την κόπωση, στάλματα... Λοιπόν, έχει τις εξής φάσεις. Την άμαση. Η κόπωση που παρουσιάζεται μετά τη λήξη του πρωτοκόλου. Μια προσωρινή αποκατάσταση δύο ώρες μετά, δύο ώρες μετά το πρωτόκολλο, έχουν πλήρη αποκατάσταση. Αντάξει? Πλήρη αποκατάσταση. Αλλά, επανέρχεται η κόπωση μετά από δυο μέρες. Ξαναφανίζει συντώματα κόπωσης που συνοδεύονται και από τον καθυστεριμένο πόνο. Τον DOMS, δεν ξέρω αν το έχετε ακούσει. Το DOMS είναι υπόθεση που προκαλείται είτε από μηχανικούς λόγους γιατί διαταράσσεται η διάταξη του μηχανισμού, είτε γιατί έχουν συσσερεθεί φλεγμονώδες οσίες. Και κρατά για μια φορά μέχρι 7 μέρες. Λοιπόν, αυτός είναι ο χάρτης των μηχανισμών που προκαλεί την κόπωση σε ένα αρτικό πρωτόκολλο ή σε ένα πρωτόκολλο και κλουδιάται στις βράκες. Συγκρίνουμε, ενήλικες και παιδιά. Δείτε τη διαρκασία που μειωνόταν η αρτική ικανότητα στο παιδί, στο σκουάρ, και δείτε και στους... έχουν μια σαφή υπεροχή των παιδιών. Εντάξει. Άρα μπορούμε να τους κάνουμε και αρτικά πρωτόκολλα κόπωσης χωρίς κανένα ενδιασμό. Ήταν το αίσθημα του πόνου. Πριν, μετά, βλέπετε το αίσθημα του πόνου είναι πιο έντονο στους ενήλικες. Πώς το πήραμε αυτό? Τους βάζαμε σε αυτήν εδώ τη θέση να κάθονται και τους πιέζαμε το πόδι σε πέντε διαφορετικά σημεία. Πόσο πονάς στο πρώτο σημείο? Τρία. Στο δεύτερο σημείο, τέσσερα. Στο δεύτερο σημείο, πέντε, έξι, εφτά. Πήραμε τα πέντε αυτά τα σημεία και πήραμε το μέσο όρο της αίσθησης του πόνου. Η κλίμακα είναι εδώ πενταβάθμια. Λοιπόν... Συγγνώμη, δεκαβάθμια. Και βλέπετε ότι οι άντρες στάσανε αμέσως μετά στο πέντε. Τα παιδιά ήταν γύρω στο τρισίμισι. Σιγκοστάσεις ώρες μετά... ο πόνος αυξανόταν και στους νέους και στους δε. Στα 48 ώρες στα παιδιά αμειωνόταν. Στους συνήλικες συνέχιζε και αυξανόταν. Και άρχισε να μειώνεται μετά από 72 ώρες. Σε 72 ώρες τα παιδιά είχαν σχεδόν... αποκατεσταθεί. Εντάξει. Άρα βλέπουμε μια υπεροχή των παιδιών... και στα αλτικά πρωτόκολλα. Εδώ βάζουμε όλους τους παράδειγους που επηρεάζουν από κατάσταση. Μελετήστε. Ξέρω ότι είστε κουρασμένοι τώρα. Αλλά μελετήστε τα λίγο. Γιατί... υπάρχει και κάτι άλλο... που είναι σημαντικό... και εξηγεί τη γρηγορότερη αποκατάσταση στα παιδιά. Ότι οι δρόμοι... διάξει στο μεταβολικό προέδρος των παιδιών... είναι μικρότερη στα παιδιά... λόγω μικρότερης μεγιά της μυαϊκής ύνας. Μπορείτε να το καταλάβετε αυτό. Δηλαδή... το παιδί έχει μικρότερη κάτι διατομή... άρα η διαδρομή από το μέσον... της μυαϊκής ύνας προς το αίμα... είναι μικρότερη σε σχέση με τους ενήλικες. Άρα πιο γρήγορα φεύγουν τα μεταβολικά υποπρόεδρια. Είναι δύσκολο. Φεύγουν τα μεταβολικά υποπρόεδρια. Είναι και αυτός ένας παράγοντος... που εξηγεί την γενικότερη ταχύτερη αποκατάσταση στα παιδιά. Αυτό το είπαμε. Κοιτάξτε μετά από ένα win-game test. Το win-game test κρατάει 30 δευτερόλεπτα. Βάζουμε στο ποδί του μία αντίση γύρω στο 70% της μέγιστης δύναμης... και έλαβαν τα παιδιά να αποδηλατήσουν όσο μπορούν πιο γρήγορα. Λοιπόν, δείτε το ρυθμό αποκατάστασης στα παιδιά. Περίπου σε τρία με τέσσερα, τα αρχίζουν και αποκαθίσετε... και κοιτάξτε και την καμπύλη αποκατάσταση στους εμμύδιες. Οι διαφορές είναι τεράστιες. Να τα αφήσουμε ό,τι έχουμε πει. Εδώ είναι μια έρευνα δική μας. Βλέπετε την πτώση της δύναμης σε κορίτσια και γυναίκες... και την ταχύτητα αποκατάστασης, που είναι πιο γρήγορα, πιο γρήγορα στα παιδιά. Όπως και αυτό το ίδιο. Πιστοποιούν τα παιδιά που αποκαθίσετε πιο γρήγορα. Άρα, οι αποκατάστασεις ανεξαρρυντούνται στο επίπεδο... όπως είναι ταχύτερη στα παιδιά. Τώρα, είναι για τους συναδέρφους που έχουν σχέση με τα άτομα με κινητικά προβλήματα. Ποιοι κοπώνεται περισσότερο, τα γη άτομα... ή τα άτομα με κοινωνιτική στέρεση, ή τα άτομα με κεφαλική παράδειση. Για μη λέτε ότι δεν σας προσέχουμε, ασχολούμαστε μόνο με γης, τι λέτε. Να ξεκινήσουμε από τους συναδέρφους που έχουν ειδικότητα. Η κυρία. Η κόπος είναι μεγαλύτερη στα υγεία του. Υπάρχει ένα άρθρο του λευθέρη του κέλλη. Υπάρχει ένα άρθρο του λευθέρη του κέλλη. Υπάρχει ένα άρθρο του λευθέρη του κέλλη. Υπάρχει ένα άρθρο του λευθέρη του κέλλη. Υπάρχει ένα άρθρο του λευθέρη του κέλλη. Υπάρχει ένα άρθρο του λευθέρη του κέλλη. Που έχει να κάνει με την κόπωση και... τα άτομα με μεγετική στέριση, με ισοκυνητική κόπωση. Μπορείς εύκολα να το βρεις, αν βάζεις κέλλη, λευθέρη και βάλεις φατίν και βάλεις μέτρα λιθαρτήρισμα να βγει. Είναι πολύ καλοπαιδικό. Και επίσης, στα παιδιά με γεφαλική παράλυση, η κόπωση είναι μικρότερη. Διότι στα παιδιά αυτά υπάρχει μεγαλύτερη κατανομή αργών μηκών ενών. Καταστρέφονται οι γρήγορες κινητικές μονάδες και μένουν οι αργές. Άρα είναι πολύ ενδιαφέρον το θέμα της κόπωσης, να το δούμε σε διάφορες μη υγιείς ομάδες, πώς συμπεριφέρονται, πέραν το ότι υπάρχει με φατήξη του συνδρομικού κόπουσης.

Παρόμοια τεκμήρια