| id |
df5cdab6-7a08-49c7-a702-d729c19b3465
|
| title |
Ενημερωτική εκδήλωση για το πρόγραμμα «Το σεντούκι των ιστοριών» /
|
| spellingShingle |
Ενημερωτική εκδήλωση για το πρόγραμμα «Το σεντούκι των ιστοριών» /
|
| publisher |
Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Βέροιας
|
| url |
https://www.youtube.com/watch?v=crwVq5q-vGk&list=PLF_TSWFK8X_O_0A8Hmh_04RACYy9nvU7S
|
| publishDate |
2013
|
| language |
el
|
| thumbnail |
http://oava-admin-api.datascouting.com/static/b8e6/9562/665f/737e/f981/a788/76ce/21ee/b8e69562665f737ef981a78876ce21ee.jpg
|
| organizationType_txt |
Βιβλιοθήκες
|
| durationNormalPlayTime_txt |
3416
|
| genre |
Πολιτιστικές εκδηλώσεις
|
| genre_facet |
Πολιτιστικές εκδηλώσεις
|
| asr_txt |
Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας και καλώς ήρθατε στην απόψινη ενημερωτική εκδήλωση για το πρόγραμμα του Σεντούκη των Ιστοριών. Πρόκειται για μια δράση στην οποία συμμετέχουν εκτός από την Βιβλιοθήκη της Βέρειας, η Δημόσια Βιβλιοθήκη Σερών, η οποία θα πρέπει να πούμε ότι είναι εμπνεύστρια και συντονίστρια του προγράμματος, η Δημοτική Βιβλιοθήκη Φουλικάστρου και η Δημοτική Βιβλιοθήκη Αλεξάνδριας. Το πρόγραμμα πραγματοποιείται στο πλαίσιο δράσεων του Future Library και χρηματοδοτείται αποκλειστικά από το Ίδρυμα Σταύρους Νιάχους. Εδώ θα θέλαμε να πούμε και την δωρεά από την εταιρία Vodafone, 25 tablet και 25 smartphone, για τη χρήση των οποίων θα μιλήσουμε παρακάτω. Στο σημείο αυτό θα καλέσω τον Διευθυντή της Βιβλιοθήκης, τον κ. Αντώνη Καλύψιο, να μας απεθύνει έναν σύντομο χαιρετισμό. Γεια σας κι από μένα, καλώς ήρθατε στη Βιβλιοθήκη. Ευχαριστούμε που ανταπακριθήκατε σε αυτή την πρόσκληση, για αυτή τη δράση που γίνεται, είναι μια κοινή δράση, όπως είπαμε, από τέσσερις βιβλιοθήκες. Νομίζω είναι σημαντικό αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε, δηλαδή αυτό που ονομάζουμε άγραφος πολιτισμός, άγραφη πολιτιστική κληρονομιά, προσπαθούμε να το καταγράψουμε. Με βάση τη τεχνολογία μπορούμε να δημιουργήσουμε ιστορίες και να γίνει μια καταγραφή όλων αυτών των στοιχείων, που σε διαφορετική περιπτώση θα χάνονται. Και νομίζω είναι σημαντικό αυτό και όπως όλα τα έργα που υλοποιούνται, στηρίζονται στη συνεργασία. Νομίζω με τη δική σας τη συνεργασία θα μπορέσουμε να υλοποιήσουμε αυτό το πρόγραμμα και το σημαντικό νομίζω πέρα από την καταγραφή είναι ότι θα μπορέσουμε αυτό το πρόγραμμα όλων αυτές τις ιστορίες να τις δώσουμε, να τις βγάλουμε μέσα από το διαδίκτυο, να μπορεί να τις βλέπει όποιος ενδιαφέρεται. Νομίζω ότι είναι καλό με τη δική σας τη συνεργασία να συνεχιστεί αυτό. Αυτό το πρόγραμμα ξεκίνησε πηλωτικά και ο στόχος του είναι να μην είναι να ξεκινήσει να γίνουν 5-10 ιστορίες και μετά να σταματήσει. Νομίζω με τη δική σας τη συνεργασία μπορεί να συνεχιστεί αυτό το πρόγραμμα, αρκεί να δείξουμε όλοι ενδιαφέρον. Και ο καθένας στον τομέα του, ο κάθε συμβούλος, σε αυτό που με το θέμα που ασχολείται και ενδιαφέρεται, θα μπορέσει να κάνει κάποιες καταγραφές. Γιατί νομίζω ότι αν δεν το κάνουμε εμείς για τον τόπο μας, δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι θα το κάνει κάποιος άλλος για μας. Επομένως ο καθένας εκεί που ειδικαίμεται, εκεί που έχει τα ενδιαφέροντα, ας προσπαθήσει και νομίζει καλά να δώσουμε μια προτεραιότητα, που δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αποκλείσουμε κάποιες ιστορίες, αλλά να δώσουμε μια προτεραιότητα σε ιστορίες που είναι αγωνιστές και σε άτομα τα οποία είναι λίγο δύσκολο να έρθουν και να κάνουν αυτή την καταγραφή. Είτε είναι ηλικιωμένοι αυτοί είτε είναι άτομα που δεν θα είχαν σε διαφορετική περίπτωση μια πρόσβαση στη Βιβλιοθήκη και γενικά στη καταγραφή όλων αυτών. Νομίζω και με τη δική σας συνεργασία θα μπορέσουμε αυτό το πράγμα να το αναδείξουμε και να το συνεχίσουμε. Ευχαριστώ. Εκ μέλος του Future Library, μία μίαστηκη κερδοσκοπική εταιρεία η οποία ιδρύθηκε από το Ίδρυμα Στάδους Νάρπος με σκοπό την υποστήριξη και την ανάπτυξη των λαϊκών πληροφυλικών, δημοσίων και δημοτικών. Θα μιλήσω υπέθυτος του Future Library, κύριος Δημήτρης Πρωτοψάντ. Καλησπέρα. Ευχαριστώ πάρα πολύ που ήσασταν εδώ σε αυτή την εκδήλωση η οποία γίνεται στο πλαίσιο του προγράμματος του Future Library. Πολύ γρήγορα θα θέλαμε να σας πω δύο λόγια τι είναι το Future Library. Ξεκινήσαμε πριν δύο χρόνια αυτή την πρωτοβουλία με την υποστήριξη του Ιδρύματος Στάδους Νάρπος. Ήρθε ως αποτέλεσμα το Future Library. Ήρθε ως αποτέλεσμα το Future Library το 2010 μετά το βραβείο που πήρε η Βιβλιοθήκη της Βέριας. Οργανώσαμε μια πρωτοβουλία να δείχνει το Βιβλιοθήκο με σκοπό να ενισχύσουμε τις δημόσιες και δημοτικές βιβλιοθήκες της χώρας. Και μέσα σε αυτό το πρόγραμμα, ένα βασικό πιστεύω είναι ότι για να έχουμε καλές βιβλιοθήκες, θα πρέπει να υποστηρίξουμε εμείς τους υπαλλήλους των βιβλιοθήκων με εκπαίδευση, με εργαλεία και με οτιδήποτε άλλα υποστηρίξεις χρειάζονται. Έτσι, μία από τις δράσεις που ξεκινήσαμε πέρσι και σε αυτή συμμετείχε η Μαρία Βραχτόπι που θα μας μιλήσει σε λίγο, ήταν η δράση πρωτοκόρων υπαλλήλων. Επιλέξαμε ανθρώπους υπαλλήλους βιβλιοθικωνόμους από όλη τη χώρα, τους εκπαιδεύσαμε, είχαμε μια πάρα πολύ στενή συνεργασία για ένα χρόνο και στο τέλος αυτή πήραν τη τύχη στα χέρια τους και οργανώσαν και δημιουργήσαμε projects, ειρικά προγράμματα, καινούργιες ιδέες, οι οποίες δεν υπήρχαν και είναι πρωτοποριακές. Αξιολογήθηκαν και τώρα με ένα από αυτά τα προγράμματα που τρέχουν είναι αυτό το πρόγραμμα που λέγεται το Σεντουγκ των Ιστοριών. Πάρα πολύ ευχάριστό το γεγονός, το οποίο θα γίνει σε δύο εβδομάδες από σήμερα, είναι ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα το οποίο σήμερα θα σας παρουσιάσει η Μαρία, το έχει δημοσιεύσει και έχει αξιολογηθεί στο πακόσμιο συνέδριο βιβλιοθικών που γίνεται σε δύο εβδομάδες στην Δανία. Αξιολογήθηκε μέσα σε πάρα πολλές προτάσεις και εγκρίθηκε και θα παρουσιαστεί στις 15-17 Ιουνίου στη Δανία. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα συνέδρια βιβλιοθικών που γίνεται στον κόσμο. Και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό, να έχουμε τέτοιου είδους εκπροσώπιση και παρουσία των βιβλιοθικών, και κυρίως των βιβλιοθικών των δικών μας, δηλαδή της Ξερών, Βέριας, Πολύκαστρο και Αλεξάνδρια, να παρουσιάζουν μια καινοτόμο υπηρεσία μπροστά στον όλο τον κόσμο. Το Future Library κάνει πάρα πολλές δράσεις και μια επίσης σημαντική δράση είναι η καλοκαιρινή εκστρατεία, η οποία ξεκίνησε πριν 10 χρόνια να γίνεται στη Βέρια και τώρα αυτό έχει επεκταθεί σε όλη την Ελλάδα. Πέρσι για πρώτη φορά έγινε σε 72 βιβλιοθήκες και συμμετείχαν 26.000 παιδιά. Ήγανε τα καλοκαίρες βιβλιοθήκες. Φέτος επαναλαμβάνεται αυτή η καλοκαιρινή εκστρατεία, έχουμε ανακοινώσει την προηγούμενη εβδομάδα 3.400 εκδηλώσεις και περιμένουμε πάνω από 60.000 παιδιά να πάνε στις βιβλιοθήκες. Όλα αυτά γίνονται γιατί οι υπάλοι των βιβλιοθικών εργάζονται πάρα πολύ μεθοδικά, δημιουργικά και αποδεικνύονται πρέπει να έχουμε βιβλιοθήκες. Γιατί τώρα είναι πολύ επικαιρό το ζήτημα, άρα θα πρέπει να έχουμε βιβλιοθήκες και να τις κλείσουμε. Δεν είναι μόνο στο χέρι των υπαλλήλων, είναι και στο χέρι της τοπικής κοινωνίας. Και αυτό που θένετε σε εσάς, θα πρέπει να αγκαλιάσετε αυτές τις δράσεις, να υποστηρίξετε τις υπηρεσίες και τους υπαλλήλους, για να μπορέσουμε να υπρασπιστούμε τη βιβλιοθήκη και τον θεσμό, για να μην μπορέσει να τα εκκληνιεύσει με κλείσιμο, με συγκονεύση και οτιδήποτε άλλο. Λοιπόν, θα παραδίδω στη ζωή μου. Γεια σας, ευχαριστώ πάρα πολύ. Καλή συνέχεια. Στη συνέχεια. Είπαμε ότι εμπνευστής και συντονιστής του προγράμματος είναι η Δημόσια Βιβλιοθήκη Σερών. Εκπρόσωπός της είναι η Μαρία Γραγλιότου, η οποία θα μας μιλήσει για το τι είναι αυτό το πρόγραμμα, σε ποιους απεθείεται, ποιος είναι ο σκουπός του. Θα πάμε και εδώ κάτι να μιλήσουμε γιατί δεν τα ξέρω. Ωραία. Μ' ακούτε έτσι? Σας καλωσορίζω και εγώ στην όμορφη Βιβλιοθήκη της Μαρίας. Ήρθα να εκπροσωπήσω και εγώ τη Βιβλιοθήκη μου, τη Δημόσια Κεντική Βιβλιοθήκη Σερών. Και όσο μπορώ να απαντήσω σε κάποια ερωτήματα που μπορεί να σας έχουν γεννηθεί, είναι λογικό γιατί είναι ένα πρόγραμμα το οποίο τώρα ξεκινάει, δεν το έχουμε βγάλει πολύ προς τα έξω. Θα προσπαθήσω να σας δώσω τη φιλοσοφία του προγράμματος. Το Σεντούκι των Ιστοριών είναι ένα πρόγραμμα ψηφιακής καταγραφής καθημερινών ιστοριών, μικρο ιστοριών, ιστοριών που έχουν να αφηγηθούν οι απλοιοι καθημερινοί άνθρωποι. Ξεκίνησα από μια προσωπική ανάγκη. Πολλά χρόνια ήθελα να καταγράψω τη γεγιά μου. Έχω μια γεγιά η οποία έχει ζήσει τη μετανάστευση από τη μικρασία, έχει ζήσει δύσκολα χρόνια, ήταν άνθρωπος με φαντασία, είχε όρεξη, έτσι ήθελα να αφηγείται ωραίες ιστορίες στα αγγόνια της και στα παιδιά της. Είχε αυτό το ταλέτο, ήθελα λοιπόν χρόνια να το κάνω, πάντα το μελούσα. Πέρις λοιπόν, τέτοια εποχή, πήρα ό,τι εξοπλισμό είχα και πήγα να την καταγράψω. Προς μεγάλη μου απογοήτευση, διαπίστωσα ότι τα περισσότερα που θυμόμουν εγώ έτσι λίγο αχνά, κάποιες ιστορίες, κάποια παραμύθια που μας είχε διηγηθεί με το δικό τους ωραίο τρόπο, τα είχε ξεχάσει. Επειδή τα αγγόνια της πια είχαν μεγαλώσει, είχαν περάσει πάρα πολλά χρόνια, δεν είχε ανακαλέσει στη μνήμη της όλες αυτές τις ιστορίες, είχα λοιπόν όλα αυτά διαγραφεί από τη μνήμη της. Και αυτός είναι ένας μεγάλος κίνδυνος που αντιμετωπίζουμε και λόγω πια ηλικίας, αυτούς τους ανθρώπους τους χάνουμε, αλλά και το ότι πια δεν ανακαλούν συχνά αυτές τις ιστορίες, δεν κάθονται να αφηγηθούν αυτές τις ιστορίες τα αγγόνια τους όπως παλιά. Αυτό ενέχει τον κίνδυνο οι ιστορίες αυτές να χαθούν. Ξεκίνησε λοιπόν από αυτή την ανάγκη και όταν μου δόθηκε η ευκαιρία μέσα από το πρόγραμμα των πρωτοπόρων, χάρη στο Future Library και το Ίδρυμα Στάυρος Νιάρχος, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν να πραγματοποιήσουμε ένα αυτοίο πρόγραμμα, ώστε και οι άνθρωποι που ενδεχομένως να έχουν αυτή την ανάγκη, να θέλουν να κάνουν ακριβώς το ίδιο, να συμμετέχουν και να γίνει κάτι πιο μαζικό και πιο συντονισμένο. Οι βιβλιοθήκες δεν θα μπορούσαν να αποσιάζουν από μια τυχαία προσπάθεια, είναι χώροι όπου συλλέγεται και διαφυλάσσεται ο πνευματικός πλούτος και η πνευματική παραγωγή της χώρας μας και νομίζω ότι η προφορική ιστορία είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του πολιτισμού μας. Επομένως, πρότεινα και έτσι ήταν και αυτή η αρχική ιδέα, να προτείνουμε ιδέες που θα συμμετείχαν οι βιβλιοθήκες. Ένα μικρό δίκτυο με δύο δημόσια στον Σερό και της Βέριας. Η Βέρια έχει και εμπειρία σε ένα παρεμφερές πρόγραμμα καταγραφής ιστοριών των μεταναστών, επομένως θα μας βοηθούσε πολύ η εμπειρία της και δύο δημοτικές βιβλιοθήκες. Τι χρειάζεται, κάτι που δέχομαι πάρα πολύ συχνά, μία ερώτηση που δέχομαι πάρα πολύ συχνά από τον κόσμο, είναι αν χρειάζεται αυτός που θα αφηγηθεί την ιστορία να είναι συγκεκριμένης ηλικίας, δηλαδή να είναι ένας ηλικιωμένος άνθρωπος ή να είναι ένας συγγραφέας, ιστοριογράφος, να έχει ένα συγκεκριμένο μορφωτικό επίπεδο ή να προέρχεται από μια υψηλή κοινωνική τάξη. Τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Δεν ήθελα από την αρχή να θέσω τέτοιου είδους περιορισμούς. Οποιοςδήποτε λοιπόν έχει μία ιστορία να πει, είτε ένα μικρό παιδί που θυμάται μία ιστορία, μία αφήγηση από τη γιαγιά του, είτε ένας ηλικιωμένος που έχει μία εμπειρία ζωής να μας πει, μπορεί να έρθει στη βιβλιοθήκη και οι βιβλιοθήκες με τον κατάλληλο εξοπλισμό που έχουν πια και, υπό την καθοδήγηση του προσωπικού, αυτή την ιστορία να την καταγράψουν. Υπάρχει και η δυνατότητα, εάν κάποιος ηλικιωμένος δεν μπορεί και μόνο σε αυτή την περίπτωση, αν κάποιος ηλικιωμένος δεν μπορεί να βγει εκτός σπιτιού ή κάποιος συγγενής να μας βοηθήσει, δηλαδή να έρθει εδώ να του εξηγήσουμε πώς θα κάνει την καταγραφή, να την κάνει και να μας τη φέρει ή σε πολύ βέβαια σπάνις περίπτωση, γιατί και για το προσωπικό κάτι τέτοιο της βιβλιοθήκης δεν είναι κάτι τέτοιο εύκολο, να πάει το ίδιο το προσωπικό επί τόπου και να κάνει την καταγραφή. Επομένως δεν χρειάζεται κάτι, δεν έχουμε θέσει τέτοιου είδους περιορισμούς. Επίσης δεν έχω θέσει περιορισμούς στο θέμα. Το θέμα μας, πολλοί μου είπανε αυτό είναι λάθος, είναι πολύ ευρύ, είναι η τοπική ιστορία, δίνεται περιθώρια λάθους. Δεν υπάρχει λάθος σωστός αυτά τα πράγματα. Θα γίνει μια καταγραφή της τοπικής ιστορίας, δηλαδή, οτιδήποτε έχει να κάνει με το παρελθόν μιας πόλης, ήθι, έθιμα, παραδόσεις, καθημερινότητα, ανθρώπινες σχέσεις, αστείες ιστορίες, ανέκδοτα, μύθοι, θρύλοι, παραμύθια. Ο πλούτος είναι τεράστιος, μπορεί να είναι παλιά, μπορεί όμως να έχουμε να αφηγηθούμε και κάτι από τη σύγχρονη ιστορία της πόλης μας και του τόπου μας, γιατί η ιστορία εξακολουθεί να παράγει, η πόλη μας εξακολουθεί να παράγει ιστορία. Τι γίνεται με αυτές τις ιστορίες, ένας επίσης ακόμα φραγμός και περιορισμός που θέλαμε να μην τον έχουμε, είναι οι ιστορίες να είναι προσβάσιμες και διαθέσιμες προς όλους. Ανεβαίνουμε λοιπόν στο ίντερνετ σε μια σελίδα, η οποία είναι υποκατασκευή, αλλά θα τελειώσει τώρα αυτές τις μέρες, ανεβαίνουμε λοιπόν σε αυτή τη σελίδα και μπορεί οποιοςδήποτε με μια σύνθεση στο ίντερνετ να έχει πρόσβαση να ακούσει αυτές τις ιστορίες και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Μέχρι πρότεινος όσες προσπάθειες γίνονταν, οι περισσότερες δηλαδή που έχουν γίνει καταγραφείς, προσπάθειες καταγραφείς, καταλήγανε στο να μαζέψουν υλικό, το οποίο όμως αποθηκεύονταν ως αρχαιακό υλικό και ήταν διαθέσιμο μόνο σε επιστήμονες και ιστοριογράφους για να το διαβάσουν και να το μελετήσουν. Εμείς αυτό το ξεπερνάμε. Όποιος θέλει πια σε όποια χώρα και βρίσκεται, δηλαδή και από το εξωτερικό, μπορεί πια κάποιος να έχει πρόσβαση σε μια ιστορία του τόπου του, του τόπου καταγωγής του. Μπορείτε παράλληλα στο Facebook, στο Tweeter, σε αυτά τα λεγόμενα κοινωνικά δίκτυα, να μπαίνετε και να βλέπετε τα νέα του συντοκιού. Μέχρι τώρα έχουμε καταφέρει να μαζέψουμε 32 ιστορίες. Είναι ένας καλός αριθμός, είναι μια μικρή μαγιά αλλά πολύ σημαντική. Οι ιστορίες τώρα μπορεί να είναι είτε ένα απλό βίντεο, δηλαδή κάποιος έρχεται, στείνεται μπροστά στην κάμερα αν έχει την άνεση και αφηγείται την ιστορία του αφού πρώτα έχει προηγηθεί μια προεργασία, μια προετοιμασία. Για τα πρακτικά θέματα θα μας μιλήσει και ο Γιώργος πιο μετά. Μπορεί λοιπόν να έχει αυτή τη μορφή, τη μορφή βίντεο. Μπορεί να είναι ένα ηχητικό ντοκουμέντο. Πολλοί δεν είναι άδετοι μπροστά στο φακό. Μπορούν να μας να κάτσουν, να μας αφηγηθούν με φυσικό τρόπο την ιστορία τους, να φέρουν υλικό, ένα φωτογραφικό υλικό ή ένα αντικείμενο που σχετίζεται με την ιστορία και εμείς αυτό να το χρησιμοποιήσουμε ως επένδυση οπτική του ηχητικού ντοκουμέντου. Ένα άλλο είδος βέβαια καταγραφής είναι αυτό που μας προέκυψε στις αίρες, σχετικά πρόσφατα. Συνέπεσα και με μια ωραία συγκυρία λόγω του ερωτασμού των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της πόλης. Γινόταν μια ωραία λαγγραφική έκθεση στο τρίτο όρφο της βιβλιοθήκης, επομένως ο χώρος ήταν ήδη ωραία στιμμένος και ήταν σαν να είχαμε λίγο στήσει ένα σκηνικό έτοιμο για κάποιον που ήθελε να κάνει αφήγηση. Ο κύριος λοιπόν Κώστας ήρθε με διάφορα αντικείμενα, αντικείμενα του πατέρα του και του παππού του. Έγινε μια συζήτηση στην αρχή, μας έκανε και μια έτσι παρουσίαση, έπαιξε τη φλογέρα του, μας έδειξε πως κόβανε τότε τον καπνό που ήταν να καπνίσουν. Και μετά πήγε πίσω από μια κολόνα, δίθηκε με τα ρούχα του πατέρα του, έβαλε τα γυαλιά του παππού του, πήρε και πολλά αντικείμενα του παππού και στην ουσία μπήκε στο ρόλο του πατέρα του, ανακάλεσε στη μνήμη του σε κάποια σκηνικά κάποιους διαλόγους, κάποια τραγούδια που έλεγε ο πατέρας του όταν ήταν παιδί και μας έκανε ένα ολόκληρο δρώμενο το οποίο το καταγράψαμε μόνο από τον κ. Πιρμπίλη, έχουν προκύψει 7 ιστορίες γιατί τις χωρίσαμε και με βάση το θέμα τους και με βάση και τη χρονική τους περίοδο και ήταν κάτι πάρα πολύ ωραίο, είχε πιει και τα τσιμπουράκια του, είχε χαλαρώσει, λύθηκε και το παρουσίασε πάρα πολύ όμορφο αυτό. Μια ακόμη έτσι εμπειρία που είχα, πολύ συγκινητική, ήταν όταν επισκέφτηκα τα κεδίλια ενωκολοντά στο χωριό της μητέρας μου, είχα πάει να επισκεφθώ μία άλλη κυρία ηλικιωμένη που γνώριζα για να μου αφηγηθεί μια ιστορία και ο κ. Παναγιώτης άκουσε ότι ήρθε κάποιος από τη βιβλιοθήκη, δεν ήθελε ο δημοσιογράφος, με το που άκουσε όμως ότι ήρθε κάποιος από τη βιβλιοθήκη, είπε θέλω να πω και εγώ την ιστορία μου, θέλω να αφηγηθώ πως βλήτωσα από την εκτέλεση των γερδηλίων. Ένα γεγονός το οποίο δυστυχώς δεν το πολύ μαθαίνουμε στα σχολεία και η ιστορία όπως την αφηγείται και ο συγκεκριμένος κύριος, γιατί παρόλα τα βουτέξεις του χρόνια στέκει πάρα πολύ καλά και νοητικά και έχει την υγειά του και είναι μια χαρά ο άνθρωπος, μας το αφηγήθηκε πάρα πολύ ωραία, μας το αφηγήθηκε συγκλονιστικά. Και αυτή η ιστορία συνέπεσε επίσης με μια πολύ ωραία συγκυρία και αυτά σας τα λέω για να δείτε ίσως και την πρακτική χρήση και εφαρμογή των ιστοριών που καταγράφουμε. Στις ΕΡΕΣ πριν δύο εβδομάδες παρουσιάστηκε το πρώτο εγχειρίδιο, σχολικό εγχειρίδιο τοπικής ιστορίας, δηλαδή ένα σχολικό βιβλίο που αναφέρεται αποκλειστικά στην ιστορία των σερών. Εκεί υπάρχει ένα κεφάλαιο που αναφέρεται στη σφαγή των κεριδηλίων και είναι ένα κείμενο βασισμένο σε καθαρά αρχαιακό υλικό, δηλαδή αναφέρονται νούμερα, αρθμί, καθαρά στατιστικά δεδομένα. Φανταστείτε λοιπόν τα παιδιά, σε αυτό το κεφάλαιο να διαβάσουμε το κείμενο με τις πληροφορίες που χρειάζονται, για να ακούσουν και την ιστορία δοσμένη και με όλο το συνέστημα που περιέχει από τον κ. Παναγιώτη. Είναι δηλαδή ένα πολύ χρήσιμο και υποστηρικτικό εκπαιδευτικό εργαλείο, οι ψηφιακές προφορικές ιστορίες. Η προοπτική όλο αυτού, θα θέλαμε βέβαια όπως είπε και ο κ. Αντώνης το πρόγραμμα να συνεχιστεί, να εξαπλουθεί και στις άλλες βιβλιοθήκες, να είναι μια υπηρεσία η οποία θα αποτελεί κομμάτι των υπηρεσιών των λαϊκών βιβλιοθυκών. Θέλουμε μέχρι και το τέλος του προγράμματος, το πρόγραμμα θα τρέχει μέχρι και τον Δεκέμβρη, θέλουμε να έχουμε καταγράψει τουλάχιστον 100 ιστορίες, αν τις ξεπεράσουμε θα είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι και αυτό πιστεύουμε να συνεχιστεί και να βγει ίσως και εκτός συνόρων. Ο ρόλος σας τώρα, ο ρόλος των συλλόγων, γιατί σας καλέσαμε σήμερα εδώ. Κάποιοι από εσάς μπορεί να έχετε συνετάσχει σε αντίστοιχες δράσεις, καταγραφείς προφορικών ιστοριών. Θα θέλαμε να χθείτε να μοιραστείτε μαζί μας την εμπειρία σας. Ή αν έχετε υλικό το οποίο το έχετε καταγράψει, το έχετε σε μια άκρη και απλά κάθετε και μπορεί κάποια στιγμή, αν περάσουν και τα χρόνια και το μέσο στο οποίο έχει καταγραφεί να μην μπορεί να διαβαστεί, το υλικό αυτό να χαθεί, θα θέλαμε να μας το φέρετε. Ίσως να χρειαστεί κάποια επεξεργασία, να το χρησιμοποιήσουμε και να το ανεβάσουμε και αυτό ηλεκτρονικά. Εάν τώρα γνωρίζετε ανθρώπους των συλλόγων σας, κυρίως να εστιάσετε στους υπερίληκες, γιατί ο χρόνος μας πιέζει, ο χρόνος τρέχει, μπορεί άφλα μεθαύρα να τους χάσουμε. Τους ανθρώπους, τις γεγόμενες προσωπικότητες που λέμε των συλλόγων, που έχουν να πούνε μια ιστορία πολύ σημαντική και να πω και εδώ όταν λένε σημαντική δεν εννοούμε κάποιο πολύ τρανταχτό λεωστορικό γεγονός, μπορεί να είναι κάτι πάρα πολύ απλό δοσμένο με πολύ ωραίο και σημαντικό τρόπο και να μας αγγίζει όλους. Εάν λοιπόν γνωρίζετε κάποιον τέτοιον άνθρωπο, μπορείτε να επικοινωνήσετε με τη βιβλιοθήκη της Βέρειας και να τους ενημερώσετε, να κλείσετε ένα ραντεβού ή να έρθει ο συγκεκριμένος κύριος εδώ, αν μπορεί, ή εσείς να κάνετε την καταγραφή μετά από συνενόηση με το προσωπικό της βιβλιοθήκης, αν είναι αδύνατον, όπως είπα και πριν, να μετακινηθεί ο κύριος ή η κυρία, να έρθει το προσωπικό να κάνει την καταγραφή στο σπίτι. Πολλοί παρόλα αυτά θα αναρωτηθείτε, μετά από όσα είπα και πάλι, εάν όλη αυτή η προσπάθεια αξίζει. Και σας λέω ότι αξίζει. Οι περισσότεροι είναι επιφυλακτικοί. Όταν ακούνε ροφορικές ιστορίες, θεωρούν ότι αυτό δεν έχει καμία απολύτως ιστορική σημασία. Αυτό δεν ισχύει. Η ιστοριογραφία έτσι κι αλλιώς σαν εκκληστήμη, έχει τις βάσεις της στην αρχαιότητα. Και ο Ηρόδοτος κατέγραψε ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά έργα βασισμένα σε προφορικές μαρτυρίες. Αλλά και στο εξωτερικό και στις περισσότερες χώρες του κόσμου υπάρχουν αρχεία, όπως έχουμε μει στα γενικά αρχεία του κράτους, υπάρχουν αρχεία προφορικής ιστορίας, αρχεία που συλλέγουν την προφορική κληρονομιά. Και σε πολλά έργα ιστορικά η προφορική μαρτυρία είναι πολύ πιο σημαντική από το αρχαιακό υλικό. Επομένως είναι κάτι σημαντικό το οποίο θέλουμε να το στηρίξετε και να συνεχιστεί να υφίσταται και να εξαπλωθεί. Γιατί στην Ελλάδα δυστυχώς η κατιαγραφή προφορικής ιστορίας είναι σε πολύ χαμηλό επίπεδο. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που ήρθατε. Θα είμαι εδώ αν θέλετε να μιλήσουμε περισσότερο για το πρόγραμμα ή να λύσω κάποιες αποφορίες. Στο μεταξύ, εάν φύγουμε σήμερα από εδώ και δεν έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε, μπορείτε να στείλετε κάποιο mail στο συντούκι των ιστοριών ή το προτιμότερο είναι αφού είστε και στη Βέρεια, να στείλετε κάποιο mail στη βουλευτήκη της Βέρειας ή να πάρετε ένα τηλέφωνο στους συναδέλφους εδώ. Ευχαριστώ πάρα πολύ που ήρθατε. Τώρα, πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε αυτές τις ιστορίες, είτε είναι ατομικά είτε σε συνεργασία με την Βιβλιοθήκη. Ποιο είναι αυτό το πλαίσιο συνεργασίας και άλλες σχετικές πληροφορίες για να συμμιλήσει ο συνάδελφος Γιώργος Μπίκας. Καλησπέρα καθουμένα, δεν μπορώ και να σας κουράσω. Όπως βλέπετε είμαστε λίγο, δεν είναι μια κουραστική εκτελή, όπως πιστεύω. Εγώ κυρίως θα επικεντρωθώ στο πώς θα το δουλέψει η βιβλιοδίκτηση, το πώς θα το δουλέψει η Βιβλιοδίκτηση, το πώς θα το δουλέψει η Βιβλιοδίκτηση, το πώς θα το δουλέψει η Βιβλιοδίκτηση, το πώς θα το δουλέψει η Βιβλιοδίκτηση, το πώς θα το δουλέψει η Βιβλιοδίκτηση, Σε ό,τι αφορά τις ιστορίες που σχεδιάζουμε να κάνουμε εμείς εδώ στην Βέρεια. Στην ερώτηση, αν υπάρχει κάποια προτίμηση. Ναι, έχουμε κάποια προτίμηση. Θα προτιμούσαμε να έχουμε και κάποιες ιστορίες, όσο πιο πολλές γίνεται, οι οποίοι σχετίζονται με τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και βέβαια και με την πόλη της Βέρειας. Αυτό έχει να κάνει και επίσης με το ότι, επειδή η Βιβλιοθήκη αυτή τη στιγμή είναι ο νοικός ισορρευτής της Ευρωπαϊκής Ψηφιακής Βιβλιοθήκης, θεωρήσαμε καλό να μπορέσουμε να δώσουμε στην Ευρωπαϊκή Ψηφιακή Βιβλιοθήκη την Ευρωπαϊνά υλικό, το οποίο θα είναι από τον τόπο μας και θα έχει ιστορίες σε αυτή την περίοδο. Το ότι επιλέξαμε αυτή την περίοδο, δεν σημαίνει ότι είναι απαγορευτικές οι άλλες περίοδοι. Απλά νομίζω ότι, όπως είπε και η Μαρία πιο πριν, είναι μια περίοδος που το πιο πιθανό είναι ότι θα ακούσουμε κάποια ιστορία από κάποιον που έχει ακούσει κάτι από τον παβέλα του αλλά αν το αφήσουμε μερικά χρόνια ακόμα, πιθανό και να μπορούμε να την ακούσουμε ξανά αυτή την ιστορία. Έτσι όσο πιο μακρινή περίοδος είναι θα αρχίσει να χάνεται. Μας ενδιαφέρει να ακούμε οποιαδήποτε αφήγηση ιστορικού γεγονότος, μικρο ιστορίες της καθημερινής ζωής, κάποια από τις ιστορίες που έχουμε, θα σας δείξουμε μετά, δείτε ότι είναι ότως μια μικρο ιστορία όλες αυτές οι ιστορίες, όπως ανέφερε και η Μαρία, μας ενδιαφέρουν επίσης έτοιμα τραγούδια, παιχνίδια, παλιά επαγγέλματα και φυσικά αν υπάρχει κάποια ιστορική πηγή και θέλει κάποιος να την παρουσιάσει, όπως ένα εστήριο, ένα τυμολόγιο, ένα δίπλωμα από δειλά του, σε μια ιστορία από αυτές που έχουμε υπάρχει ένα απολητήριο δημοτικού του 1930, έτσι απλά του δείμε σαν φωτογραφία. Σε ό,τι αφορά τις τεχνικές πληροφορίες, προτιμούμε ιστορίες να μην ξεφεύγουν πέρα από τα 5 λεπτά, να είναι μεταξύ 3 και 5 λεπτών. Είναι λίγο δύσκολο αυτό βέβαια όταν κάποιος κάνει μια αφήγηση, να μπορέσει να βάλει κάποια όρια σε αυτό το πράγμα. Ο καλύτερος τρόπος είναι να κάνει πρώτα μια δοκιμή, να την αφηγηθεί σε κάποιον διπλανό του, είτε και από μόνος του για να μετρήσει λίγο το χρόνο. Αυτό είναι κάτι το οποίο τεχνικά μπορούμε να αντιμετωπίσουμε. Εννοείται ότι δεν είναι και τόσο δεσμευτικό για το 5 λεπτά, δηλαδή και αν ξεφύγουν μερικά δευτερόλεπτα, δεν προέρχεται να γίνει για τίποτα, απλά στατιστικώς όταν μια ιστορία ξεφεύγει πέρα από τα 5 με 6 λεπτά, αρχίζει να είναι λίγο κουραστικός αυτό που την ακούει, έτσι μπορεί να κουραστεί, αν ακούει για ένα συγκεκριμένο αδικημένο. Σε ό,τι αφορά το πώς θα δοθεί αυτή η ιστορία, και εδώ δεν υπάρχει κάποιος περιορισμός. Έχουμε λοιπόν προφορικό λόγο, κάτι το οποίο πιστεύω ότι ο περισσότερος κόσμος θα προτιμήσει, αλλά από εκεί πέρα μπορεί να χρησιμοποιήσει η Πατομήμα, η Μέινσον, η νοματική γλώσσα. Μία από τις σκέψεις που κάναμε είναι ακόμα και γλώσσες όπως η Βλάχικη, να πούμε μια ιστορία στη Βλάχικη γλώσσα και όχι μόνο, και να υπάρχει από κάτω και ένας υποτιτλισμός, έτσι για όσους δεν γνωρίζουν τα Βλάχικα. Κάτι που επίσης προσέχουμε γενικώς όταν κάνουμε αυτές τις ιστορίες, η Βουλιοθή και παλαιότερα είχε κάνει κάποιες αντίστοιχες ιστορίες για μετανάστες, είναι ότι εάν βάλουμε ένα μουσικό χαλί από πίσω στην ιστορία να ακούγεται, κοιτάζουμε να εμείνει ένα τραγούδι το οποίο θα έχει πνευματικά δικαιώματα και είναι παράνομα να το χρησιμοποιήσουμε. Αυτό επειδή έχουμε την τεχνογνωσία, εμείς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε, οπότε θεωρήστε το σίγουρο ότι μπορείτε να κάνετε μια οποιαδήποτε ιστορία έχετε μαζί μας, χωρίς κανένα πρόβλημα. Τι πρέπει να αποφασίσει κάποιος που πρόκειται να κάνει μια ιστορία, λίγα όπως βλέπετε είναι, έτσι, θα πρέπει να αποφασίσει καταρχήν το θέμα της ταινίας, της ιστορίας που θα αφηγηθεί, την ιστορική περίοδο, το τίτλο που θα δώσει σε αυτή την ιστορία, τι τύπος ταινίας θα είναι, θα είναι κάποιο βίντεο, θα είναι ίσως μια παρουσίαση στο PowerPoint ή οποιοσδήποτε άλλος τρόπος θέλει να δώσει, για παράδειγμα το animation που είχα αναφέρει πιο πριν, τι εξοπλισμό θα χρειαστεί να μπορέσει να συντάξει μια μικρή περίληψη αυτής της ταινίας, πιστεύστε με ότι δεν είναι δύσκολο, το έχω κάνει πάρα πολλές φορές, ακόμα και αν είναι μια ιστορία, η οποία είναι δέκα λεπτά ιστορία, έτσι, μπορεί μια περίληψη σε δύο σειρές να πει πάρα πολλά πράγματα. Επίσης, θα πρέπει να επιλέξει το τόπο που θα γίνει η ιστορία, θα αναφέρω τι εννοώ με αυτό, το κείμενο τι θα αφηγηθεί σε αυτή την ιστορία, την ταινία, και βέβαια, τη διάρκεια. Αυτό είναι βέβαια κάτι το οποίο προκύπτει μάλλον από όλα τα υπόλοιπα. Στην ερώτηση το που θα γίνουν οι ταινίες, ήδη αναφέρθηκαν κάποια πράγματα, μια περίπτωση είναι, και νομίζω η καλύτερη από την άκουση, ότι υπάρχει ήδη εδώ πέρα τεχνικός εξοπλισμός να γίνει μέσα στη βιβλιοθήκη, μπορεί να γίνει είτε με την βοήθεια του προσωπικού, κάτι το οποίο πιστεύω ότι περισσότερος κόσμος θα επιλέξει, είτε αν κάποιος επιλέγει να κάνει κάτι μόνος του, μπορεί να το κάνει πάλι μέσα στη βιβλιοθήκη, θα μπορούμε να το δώσουμε εμείς τον εξοπλισμό, μπορεί να με αισθάνεται άνετα, αν έχει άλλους ανθρώπους στη γη γύρω, παρά μόνο μια κάμερα, μπορούμε να το υποστηρίξουμε και αυτό το πράγμα. Άλλος, ένας τρόπος είναι να σας δώσουμε εμείς εξοπλισμό, να χρησιμοποιήσετε δικό σας εξοπλισμό, σε δικό σας χώρο. Ο εξοπλισμός που έχει αυτή τη στιγμή η δημόσια βιβλιοθήκη της ΒΕΡΙΑ, είναι κάποια tablets, τα οποία μπορούμε να τα δανείσουμε αυτές τις στιγμές ουτερικά, για να κάνει κάποιος μια ιστορία, ουτερικά μόνο μέσα στη βιβλιοθήκη. Είναι τα tablets που αναφέρθηκε πιο πριν, ότι έχουμε πάρει σαν δωρεά από τη Vodafone. Αντίστοιχα υπάρχουν και κάποια κινητά τηλέφωνα, τα οποία μπορούμε να δανείσουμε μέσα στη βιβλιοθήκη, για να κάνει κάποιος μια καταγραφή μιας ιστορίας. Και βέβαια υπάρχει βιντοκάμερα, υπολογιστές για να μπορέσουμε να κάνουμε την επεξεργασία, πάντα σε συνεργασία με το προσωπικό, είναι λίγο εξειδικεμένη η γνώση, ό,τι αφορά την επεξεργασία και μικρόφωνο. Θα συνεχίσουμε κάποιες ιστορίες βασικά που έχουμε κάνει ήδη κάποια παραδείγματα. Έχουμε ήδη 4 ιστορίες καταγράφεις μέσα στη βιβλιοθήκη, η μία μάλιστα είναι εκτός της βιβλιοθήκης. Θα τις πάω καθαρά με χρονονικό ορίζοντα το πότε έγινε η καταγραφή της ιστορίας, για να δείτε λίγο κάποια παραδείγματα από ιστορίες που έχουν γίνει. Φανταστεί, μ' άρεσε να κάθομαι στο μπαλκόνι, να παρουσιάσω τα σπίτια, το οποίο ήτανε πάρα πολύ έρμα, μόνο λίγες γυριαίς την προχωρούσαν και ζούσαν εκεί μέσα. Με προκαλούσε πάρα πολύ εντύπωση το θέμα, ο στόχος ειλικώθηκε αυτή την κουταλιά. Πώς θα ήτανε πριν από το 40, που ήταν μια από τις πιο ζωντανές εβραϊκές κοινότητες της Ελλάδας. Τα σπίτια, ιδιαίτερα, μ' αρέσουνε πάρα πολύ, ήταν μικρά, παρότι δεν ήταν στην καλύτερη κατάσταση. Μου θυμίζανε με τα σαπισιά που είχανε με το χρώμα της όχρας και το μπλε, το λουλακί θα μπορούσα να πω, το σπίτι της γιαγιάς μου στο χωριό. Πάντοτε ήθελα να ζήσω σε ένα τέτοιο σπίτι. Κάποτε επισκέφτηκα ένα και μάλιστα, αποφασίσαμε με τον άντρα μου να δούμε αυτά τα σπίτια και αν είναι δυνατόν να μπορέσουμε να αγοράσουμε κάποιο και να το αναπαλαιώσαμε, γιατί τη δεκαετία του 80 κηρύθηκαν διακηρηταί. Μας δώθηκε η ευκαιρία που λιώτανε αυτό που κατοικούμε τώρα, το αγοράσαμε. Στη συνέχεια ο δήμος Βέρρειας, με έναν αξιόλογο δήμαχο, εγώ θα τον μνημονεύσω, τον Γιάννη Βασιώτη, είχαν ένα πρόγραμμα και σχεδόν μας το χτίσανε δωρέα. Με βάλαμε και εκείνης κάποια δεφτά, αλλά τα περισσότερα τα έβαλε ο δήμος. Από εκεί και πέρα, μόλις έγινε το σπίτι, ήρθαμε και κατοικήσαμε. Το σπίτι αυτό στο Ισόγειο, όταν το πήραμε εμείς, ήταν πετρινό αλλά είχε κατά τη συνήθεια της εποχής εκείνης, δεν ξέρω αν οι Εβραίοι το χρησιμοπούσαν ή τον ίδιο λόγο, αλλά οι Βλέχοι που κατοικήσανε μετά από μας, οι πρώτοι δυο Έλληνες χριστιανοί ιδιοκτήτες, είχαν κάτω τα παχνιά, τα οποία σταυλίζανε τα ζώα τους, ήταν κυρατζίδες, είχαν άλογα γιατί μεταφράξυλαν στο δάσχι. Ο άνθρωπος μου τα... Εκείνο τον καιρό συγκατοικούσαν άνθρωποι και ζώα. Αυτά τα παχνιά όταν εμείς αγοράσαμε το σπίτι, εγώ τα είδα και τα χάλασα όλοι τους. Και ψάχναμε να σας πω ότι λαρήθηκε και μήπως βρούμε κάποια πάλι από τα μέσα, αλλά δεν βρήκαμε τίποτα. Στον χώρο τώρα εκεί που καθαρίσαμε, φτιάξαμε την βιβλιοθήκη μας, τον ραβείο και ένα σπίτι και ένα δωμάτιο για τους ξένους. Στον όροφο επάνω είναι ο χώρος που ζούμε κελίους και υπάρχει και η σοφίδα την οποία έχει μένει η κόρη μας. Όταν τακτοποιήθηκαμε καλά, όταν τελείωσε το σπίτι, ήρθαμε τον φθινόπωρο να μείνουμε. Τότε οι τρεις μας αποφασίσαμε την πρώτη μας πρωτογρονιά να τη ζήσουμε όλοι μαζί, και τα αδέρφια μας. Πραγματικά περιμέναμε εκείνη τη μέρα, το στολίσαμε το σπίτι, μαγειρέψαμε, ήρθανε όλοι, ήρθανε τα αδέρφια μας, ήρθε η πατερά μου, ο πατερός μου, παρ' ό,τι ήταν άρρωστος, παρ' όλα αυτά ήρθε για να χαρεί και αυτός το σπίτι του γιου του και της μύφης του, ο πατέρας μου, αλλά δεν ήταν η μαμά μου. Πιστεύω από ψηλά, εκείνη το βράδυ που μας έβλεπε, σίγουρα θα ήτανε χαρούμενη. Λέω ότι η πόλη ήταν της κυρίας Αλαμβούλης, την οποία ευχαριστούμε για τη σκηνία που μας έκανε στο σπίτι της, για να μας πει την ιστορία της. Και αμέσως επόμενη κάναμε ήταν τον ίδιο του Πασιακούρα, η οποία είναι μέσα στην πληροθήκη. Πριν από χρόνια, στην δουλειά μου, μάζευα με τον φορτηγό του τελοκομείου, τα γάλα από την περιοχή μας. Πολλοί από τους κυνοτρόφους, επειδή είχαν κι άλλες αφορετικές δουλειές, πήγαιναν στα αγοράχτια, τους αφήναν τα σκέπη με το γάλα σε κάποια σημεία σιγερά. Εγώ περνούσα κάθε πρωί στον τακτικό δρομό και τα μάζευα. Σε ένα σημείο μια στάση που έκανα για να πάρω το γάλα από μία υπερίλικα, το κρεμούσα ακριβώς κάτω από μία ροδιά το τένε και με το γάλο. Κάθε πρωί που πήγαινα, στη ροδιά εκείνη είχα αντιληφθεί ότι υπήρχε μόνο ένα ρόδι. Αυτό το ρόδι το έβλεπα που μεγάλωνε κάθε μέρα, είναι η αδυναμία μου το φρότο του ρόδιου, και είχα στο μυαλό μου πώς θα μεγαλώσει, τι άριστο που θα γίνει, νόστιμο, γλυκό, κατακόκκινα ήταν. Και έλεγα κάποια στιγμή όταν θα οριμάσεις να το κόψω θα το πάρω. Η γυριά που ήταν σε αυτό το σπίτι που είχε την αυλή, ήταν αρκετά μεγάλη, πολύ μεγάλη, μπορεί να ήταν κοντά σε 100 χρονών. Μου είχε δώσει την αίσθηση, επειδή κάθε μέρα που περνούσα, εγώ ξέρω για καλημέρα αυτή δεν απαντούσε, ότι μάλλον δεν έβλεπε, ίσως να μην άκουγε για κάλλα, αλλά φανταζόμουν ότι περισσότερο δεν έβλεπε. Κάθε μέρα είχα στον τομολόγιο, πηγαίνοντας προς εκείνο το σημείο να πάρω να περίσλεξω το γάλακ, ότι άμα το ρόδι θα έχει οριμάσει κι άλλο θα το αφήσουμε λίγο ακόμα, θα το κόψω κάποια στιγμή, θα το πάρω να το φάω να το ευχαριστηθώ. Πήγαινα εκεί, έλεγα, έλα μωρέ μη το κόψεις τώρα, ας το κόψεις το αύριο πιο όριμο, και έτσι το ρόδι είχε ήδη οριμάσει και κάθε φορά που πήγαινε έλεγε να το πάρω τώρα, σκληφτόμουν όμως, μήπως η γρια το έχει δει, αλλά αφού δεν βλέπει πως το έχει δει, έλα μωρέ ας το δεν πειράζει, μη το έχει δει η γρια και σε αναφορεθεί. Την άλλη μέρα όμως μέχρι να φτάσω στη στάση αυτή, πάλι είχα στο μυαλό μου πως θα το πάρω τώρα, να το πάρω να το φάω, είναι αυτό που μου αρέσει, είναι αυτό που επιθυμώ, έφτανα εκεί, μετάνιωνα, κάποια μέρη από μέσα μου μη το παίρνεις, ρώτα τη γρια, μωρέ τι να ρωτήσω τη γρια και αν μη το παίρνεις το έχω για τον εγγονό μου, μη θέλω να το φάω εγώ, ένα είναι στο κατω κάτω. Ξαναγυρνάμε, έφυγα από εκεί, μετάνιωνα που δεν το πήρα. Κάποια στιγμή μια μέρα πάω προφεσιστικά και λέω, σε όλη τη διαδικασία της σκεφτόμου, μην τυχόν και τα αφήσεις σήμερα το ρόδι, πρέπει να το πάρεις οπωσδήποτε, γιατί είναι όρημο, θα το πάρεις καν σάμος και θα το χάσεις. Φτάνω εκεί στη στάση, πάω κόκο να το κόψω, να τύνω το χέρι μου να το κόψω, κάτι μου λέει μέσα μου, δεν το δώρεσαι, μετάνιωνα. Φέρνω το γάλα, αδιάζω να το φορτώσω και δε στιγμή βγαίνει γρια από μέσα το σπίτι. Λέω καλημέρα όπως κάθε φορά και μ' απαντάει, βλάχω αυτή τα πόδια, έλα γι'αγέ, τι θέλεις, το βλέπεις εκεί ο ρόδι, το βλέπω γι'αγέ, εγώ πάγω σε εκείνο το ανό, νόμιζα να διάβαζε τη σκέψη μου, το βλέπεις, πάρ' το παιδί με εσύ, είσαι καλό παιδί, πάρ' το γιατί το αξίζεις, πάρ' το να μην το πάρει κανάς άλλος και να του δώσω καμιά κατάρα αυτό το κολόπαιδο. Το πήρα το ρόδι, φέφηγα και ένιωσα μέσα μου ότι τώρα αυτόν τον καιρό πάλευε, ο καλός μου εαυτός μου τον κακό με αυτό. Τελικά τι θα έπρεπε να το είχα πάρει, για ποιον λόγο, αφού το ρόδι κάποιος το πρότισε για μένα. Το πήρα γιατί μου το έδωσαν, δεν βιάστηκα, ο καλός μου εαυτός νομίζω ότι κέρδισε και η εμπειρία που κέρδισε ήταν πολύ μεγαλύτερη. Όπως βλέπετε υπάρχει πολύ μεγάλη ιστορία, μπορεί να είναι από εύθυμες, μπορεί να είναι κάτι που απλά έχει καταγράψει ένα γεγονός. Να ευχαριστούμε και τον Νίκο Παζιαφούρα βασικά, γιατί η αλήθεια είναι ότι με την πρώτη κουβέντα που το κάναμε για ακριβώς αυτό που θέλαμε, μας έδωσε ακριβώς αυτό που θέλαμε, μια ιστορία στα λεπτά που θέλαμε και νομίζω πολύ ενδιαφέρουσα. Ακολουθεί η ιστορία του κ. Χαηλίδη, η οποία είναι και η τελευταία καταγραφή που κάναμε μέσα στη Φιλιοτήκη. Πάρα πολύ αξιόδογη ιστορία, πέρα ωραία αυτή. Βλέπετε εδώ ότι είχαμε ξεπήγει λίγο στο χρόνο, είχα πει στο κ. Βιχαϊνίδη ότι θα έπρεπε να κάνω μια σύνδεξη λίγο της ιστορίας. Έχω καταφέρει αυτή τη στιγμή να τελειώσω τα 5-6 λεπτά, για να πω λοιπόν και την δικιά του. Η Σοφία Ζβεστά γεννήθηκε το 1910 από ευκατάστατους γονείς, τον Ευστράτιο και την Ελισάβετ στην απορρονιάδα πρόσας της Μικράς Ισίας. Με τη Συνθήκη της Λοζάνης το 1923 ήρθαν στη Θεσσαλονίκη ως πρόσφυγες με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Η Σοφία στη γειτονιά της γνώρισε μια μεγαλύτερη γυναίκα, η οποία ασχολήθηκε ειδικά με τη φιλανθρωπία και την ιεραποστολία. Τακτικά επισκεπτόντανε γυροκομία, φυλακές, φτωχοκομία, νοσοκομία, ορφανοτροφία και ανήμωρους ανθρώπους, που είχαν την ανάγκη κατοικός στο σπίτι με μοναδικό σκοπό την περίφαρψή τους, τη μαφθαρμοκερτική αομωγή και γενικά τη χρηματική ανάγκη αν την είχαν. Αυτό ήταν ένα δείγμα της μεγάλης της αγάπης για τον συνάνθρωπο αδικόνα και ομίσου του Θεού. Παρ' όλα αυτά, ήρθαν και τα χρόνια τα δύσκολα στη Θεσσαλονίκη κατά την περίοδο της λέλαπας της κατοχής και ήταν αδύνατο να τα βγάλουν πέρα, οπότε αναγκάστηκε μαζί με την οικογένειά της να έρθουν στη Βέρεια και να μείνουν στο Τσερβένι σε ένα εξάδρυνο του πατέρα της, Ευθυγουλίδη Αλέξανδρο, ο οποίος του συμπαραστάθηκε ηθικά, κοινωνικά και προσπάθησε να τους δώσει ό,τι είχε ο άνθρωπος, γιατί ήταν ένας βιοπαλιστής και αυτός, για το να ζήσουν τα χρόνια τα δύσκολα εκείνα της κατοχής. Ο ίδιος δε φρόντισε, επειδή γνώρισε τον έντιμο χαρακτήρα της Σοφίας, να της κάνει προξενιά για την υποκοινωσύνη της, για την τιμιότητά της με ένα καλό παλικάρι από την Αγία Μαρίνα Βερίας, ο οποίος ήταν αγρότης με 40 στρέμματα την εποχή εκείνη. Αφού παντρεύτηκαν, κάνανε τρία παιδιά, την Ελισά με τη Βέτα, τον Φώτη και τον Ευστράτιο, στα οποία η ίδια έδωσε ότι καλύτερο είχε από πλευρά σαβουγής, ενωχριστανικές αρχές, ενωχριστανικά ιδεότητα, παραδόσεις ή ειδικέθημα, με σκοπό να είναι απέναντι στην κοινωνία αντάξια και στην οικογένεια το ίδιο. Από την ώρα που η κατοχή πέρασε και σταμάτησαν πλέον οι καποχίες των Ελλήνων, φεύγοντας σε Γερμανή, 6 μήνες έμειναν στη Βέρια η οικογένεια, 6 μήνες στη Θεσσαλονίκη. Συνέχιζε το θεάρεστο και φιλαμβρομικό της έργο, το οποίο ήταν και επίμονο, ήταν και οκουραστικό, ήταν και δυσβάστακτο για την ηλικία της. Η γυναίκα αυτή με τα κρίζαμα για πλέον, πήγαινε παντού και της είχαν δώσει το παρατσούκλι, η ζητιά της αγάπης. Πολλές φορές πήγαινε στη Θεσσαλονίκη και στη Βέρια όταν ερχότανε ο Μητροπολίτης ο Παντελίμωνας, της είχε δώσει άγρια μαζί με το κοτάκι αυτό της ιεραποστολίας, το ταμείο της, να πηγαίνει στις πύλες των ναών να κάθεται να ζητάει την βοήθεια των κατοίκων, οι οποίοι πρόδημα της δίναν γιατί ξέραν που πάντια γνήματά τους. Σε μια εκπομπή του κυρίου λογοδέτη Κωνσταντήρου στα έψιοντα τέσσερα, είχε για τις μεγάλες προσωπικότητες της εποχής και για τα ονόματα αυτών που έμειναν από τη μεγάλη τους προσφορά στην παγκόσμιο ιστορία και των άλλων οι οποίοι δημιούργησαν πολέμους, αμορτωγησίες, καταστροφές και τα ονόματα τους χάθηκαν χωρίς καν να υπάρχουν στις χριστές σελίδες της ιστορίας. Εκεί παρομοίασε την ασβεστά σοφία με τη μητέρα Τερέζα της Σκοπιανίας ουβανικής καταγωγής και είπε ότι είναι ίδια περίπτωσαν προσωπικότητα, γι' αυτό κι εγώ την ονομάζω δική μας μητέρα Τερέζα Ναριότισε και μεγάλη προσωπικότητα και για το έργο της αλλά και για την παγκόσμιο ιστορία και το όνομα της θα είναι γραμμένο πάντα με χρυσά γράμματα στην ιστορία της πατρίδας μας. Η δε κόρη της, η Ελισάβετ Ιβέτα Ασβεστά Αϊμπλιάδου, εφαρμόζει παραδειγματικά αυτά που έκανε η μητέρα της και συνεχίζει το δικό της έργο που είναι προς παραδειγματισμό όλων μας. Ευχαριστούμε να εγώ και τον Βίδο Μικαϊλίδη. Η αλήθεια είναι ότι επειδή όλες οι ιστορίες περνάνε λίγο πολύ από τα χέρια μου λόγω τον τι κάνω το μοντάρισμα και ό,τι τεχνικό χρειάζεται θεωρώ ότι από όλες οι ιστορίες είχα να μάθω και κάτι, δηλαδή τις έχω δει όλες στην παραδειγματομέρα. Να πω ότι όλες οι ιστορίες αυτές επίσης είναι ανατιμένες στη σελίδα της βιοθήκης, δηλαδή κάποιος να τις δει ακόμα και από το σπίτι του, από κάποιο εγγραφείο, από τίποτα και βρίσκονται βέβαια και μέσα στο YouTube. Οπότε ακόμα και από εκεί είναι προσβάσιμος. Και του κ. Χαλίδη είναι ολόκληρη ιστορία, 13,5 λεπτά, τα μοντάριστη. Εγώ ήθελα να συμπληρώσω σε αυτό που είπε ο Γιώργος, ότι εν καιρό οι ιστορίες αυτές θα καταγραφούν και θα αναρτηθούν στην Νέβιουσα, το ψηφιακό αποθετήριο της Βιοθήκης, η οποία είναι και επίσημος παραχέα στην ηγεωριαπέανα, την Ευρωπαϊκή Ψηφιακή Βιβλιοθήκη. Κάτι άλλο που θα ήθελα. Μαζί με τους διεθνιστικούς φαγγέλους σας έχουμε δώσει και μια φόρμα. Όσοι ενδιαφέρεστε να πείτε μια ιστορία, γνωρίζετε κάποιον άτομο που έχει μια αξιόλογη ιστορία για το τόπο, θα παρακαλούσαμε να συμπληρώσετε τα στοιχεία, να είστε σύλλογος στα στοιχεία του συλλόγου αν είστε εμμονωμένο άτομο, ατομικά τα στοιχεία σας, ώστε να μπορέσουμε να έρθουμε σε επαφή μαζί σας και να καταγράψουμε την ιστορία. Πέρα από αυτό μπορείτε να επικοινωνείτε με τη Βιβλιοθήκη στο επίσημο φυλάδιο για το Σεντρούκι των Ιστοριών. Υπάρχουν και για τις τέσσερες Βιβλιοθήκες τηλέφωνα και στοιχεία επικοινωνίας. Και στο τέλος μπορούμε να περάσουμε έξω, αφού υποφέρνει και κάποιες ερωτήσεις, ερωτήσεις, υπάρχει ένας μικρός ομοθέας με κρασί, το οποίο είναι προσφορά από το ινοποιείο Μπουτά. Εγώ σας ευχαριστώ. Να ρωτήσω κάτι. Δεν χρειάζεται. Πρόνος παράδοσης, δηλαδή μέχρι πότε μαζεύει τις ιστορίες, ένα πρώτο και ένα δεύτερο, ο καθένας πόσες ιστορίες μπορεί να φέρει. Γιατί μασικά του πει, γράφει ιστορία, η κασχολιά μας και έχουν μαζεμένο υλικό, για αυτό λέω. Τις πιο σώτερες ιστορίες θα θέλαμε να τις έχουμε μέχρι το Σεπτέμ. Πώς θα λέω, αν δεν ξέρεις το μήνα. Το πρόγραμμα θα τρέχει μέχρι και το Δεκέμβρη, με την προοπτική να συνεχιστεί. Ο αριθμός των ιστοριών, που φαίνεται, δεν υπάρχει όλοι. Ναι, ξέρω, ξέρω. Και δεν υπάρχει ποιόδημα. Να σου πάρω να σου πάρεις τριπνικό του, Γιώργο. Γιώργο, θα σου πω πώς θα φέρουν, έτσι, μέχρι να έχουν δίπλο, λίγο μουσική και αυτά. Όχι, μπορεί να είναι κάτι εντελώς αμοντάριστο, κάτι που έχει γραφτεί είτε από κινητό τηλέφωνο, είτε από κάμερα, είτε από τίδήποτε. Από εκεί πέρα, σε ό,τι αφορά ένα μουσικό χαλί, ή οτιδήποτε άλλο χρειαστεί, να χρειαστεί κάτι να κοπεί η μυά μας, ή στην αρχή στο τέλος, είναι τεχνικά τέτοια πράγματα που μπορούμε να τα κάνουμε, αντί σε το τέλος. Δηλαδή, είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να σας απασχολεί η ιδέα. Αρχή να μας πείτε εσείς τι θα θέλατε, αν είναι κάτι συγκεκριμένο που θα θέλατε μέσα. Έτσι ώστε να μην αναλαμβάνει και το κομπουριάς όλα. Να ρωτήσω, δηλαδή κάτι που έχει γραφτεί σε βιβλίο, κάτι που έχει γραφτεί, γιατί ο αρέος έχει γράψει κάθε βιβλίο. Μπορεί αυτό να γίνει και αυτό, ιστορία ή θέμα πράγματα που δεν έχουν αποτυπωθεί. Αν είναι μία προσωπική εμπειρία, δηλαδή όσο η γραφέρα σου έχει διώσει το τεκράφι και θέλει να το μοιραστεί, ναι, τώρα ο καθένας να έρχεται και να το διαβάζει κυφάλαιο βιβλίο, ναι. Αν είναι δηλαδή μία προσωπική εμπειρία, απλά το κατέγραφος του κατοίκη θα θέλει να το μοιραστεί ο ίδιος, ή μία ανάπτυξη από κάποια ιστορία αγαπημένη προσωπικά που θέλει να το μοιραστεί. Εγώ θα ρωτήσω κάτι λίγο. Εγώ επειδή είμαι από την περιοχή από τα πιέρα επάνω μου και εκεί οι ιστορίες οι περισσότερες αναφέρονται στο ιάμα, ας πούμε, και στον αντακτοπόλητο. Αυτά λίγο θα μας κεράσουν έτσι. Οι ιστορίες περνάνε από αξιολόγηση. Από αξιολόγηση όχι από λογοκρισία. Η περίοδος είναι λίγο ευδέστητη. Ενδέχεται να μην ανέβει στο διαδίκτυο η ιστορία, αλλά οι βιβλιοθήκες θα την κρατήσουν. Γιατί είναι ιστορία του top, όπως και να το κάνουμε. Είναι μία μαύρη περίοδος. Μπορεί να είναι πρόσφατη σχετικά, έτσι, στη σύγχυση με άλλες χώρες. Αλλά πρέπει να... Εδώ λέμε να φτάσει μέχρι την ευρώπη, η αλήθεια είναι αλήθεια, δεν είναι. Ζούν άνθρωποι ακόμα. Αυτό. Είναι λίγο ευαίσθητο θέμα. Προσπαθούν άνθρωποι και θα προσπαθούν να μην φύγουν ανθρώπους, ανθροκοινομικές ομάδες. Παράλληλα θα σας πω κάτι με ακουμπέντα για να μην... Το βάσκο και τα ριζόματα, τους κατέβαθαν το κράτος, κάτω στην Αγία Βαρμπάρα εδώ. Είναι μία ιστορία, δυό χωριά όπου δεν είναι κατεγραμμένοι πουθενά. Ιστοιχώς, δυό χωριά κατέβασαν και δεν είναι γραμμένοι. Υπάρχει μια λέξη, εντάξει. Η ιστορία της υπάρχει. Απλά μπορεί να μην ανέβει, μπορεί κάποιος να έρθει στη βιβλιοθήκη και να τη δρήσει, μπορεί να μην ανέβει ακόμα στο διαδίκτυο για πρόσβαση ανοιχτή. Θέλει λίγο προσοχή, είναι λίγο λεπτό ζήτημα. Επειδή είπατε, μια προτίμηση για τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, στη Βέννη. Αν είναι στην Άουσα, περάσε. Ή επειδή είναι η θυμοτική βιβλιοθήκη, η Βέννη, ας δεν κάνει αυτό το νομό η Ματίας, αλλά μόνο ποιο είναι. Κοιτάξτε, τώρα το πρόγραμμα είναι πηλοντικό. Η βιβλιοθήκη είναι λίγη και το πηλοντικό που το στηρίζει είναι λίγο όπως δηλαδή μεγάλους. Το ξεκινάμε λίγο στον τόπο μας, το έχουμε λίγο περιορίσει εκεί. Και βιβλιοτικά θέλουμε να ξεπροθεί, βέβαια. Αυτή τη στιγμή θα το διαχειριστούν, αν αρχίσουν να μας φέρουν ιστορίες από όλη την Ελλάδα. Όχι, είναι στον ίδιο νομό. Α, στον ίδιο νομό. Δεν το ξέρουν. Συγγνώμη, δεν άκουσα. Ναι, ναι, ναι, στον ίδιο νομό, ναι. Στον ίδιο νομό, ναι, ναι, ναι. Το όνομα, ίσως, που δεν θα μπορούσαμε να ευλαγούμε, είναι η Αλεξάνδρια, επειδή υπάρχει η θυμοτική βιβλιοθήκη. Ή το άκουσα, ναι. Κάνετε ό,τι θέλετε να σας το δείχνει. Σαβατήστε, λοιπόν. Ας δούμε ένα σύλλογο του κλάπου, για παράδειγμα. Ίσως, ο ίδιος με τον χώρι, ας πούμε, θα καταγράψει έναν χορό. Ναι, δούμε. Ένα τραγούδι, ένα τραγούδι. Κάποιος να πει, με τον χορό, τσίπτα και πράγματα. Μπορεί να είναι έναν χορό με τον χορό. Μπορεί να είναι κάποια στοιχεία και παράδειγμα να γίνεται μία λήψη του μάτου, της μουσικής. Στη συνέχεια, αυτό που είπε η Σπασία, εμείς πώς θα τους πούμε πράγματα. Πρώτος, ο κομμασμένος, ο κομμασμένος θα μεταξύσουμε εδώ για να μάθουμε κάτι. Εννοείται ότι, μάλλον, καλήθηκα από πολλούς. Κι έπρεπε να γνωρίζουμε τον ιστοριό. Καλήθηκαμε και τη γλώσσα που μπορούμε να πούμε στις βλάκια και όσα θέλουμε. Φαντάζουμε και τις στολές, δηλαδή μπορεί με τις παραδοσιακές. Οι στολές να μας εντειμένουν να κάνουμε μια καταγραφή με στολές, αν θέλουμε. Και όχι τα πολυκάβουρα, τα συγκεκριμένα. Ναι, ναι, ναι. Είδατε και τον κύριο κ. Κυρδίλης. Είναι από τον Ταγνατικό για σειρών. Φόρεσε τη στολή του, μας είπε μία στολή και έπαιξε και ένα ρόλο, ουσιαστικά. Αφηγούταν μία ανάμυξη σαν να ήταν ο πατέρας του. Τα πέντε λεπτά, αλλά αυτό δεν είναι πολύ αυστηρή σε αυτό. Μπορεί να είναι μία μεγάλη, δίκαιο πεντάλεκτιας που είναι η ιστορία, και να είναι τρεις, τρία τα θέματα στο οποία αναφέρεται και να το χωρίσουμε εμείς μετά. Αυτό σημαίνει να πάρτε συσταυρογεία, κυρία. Αυτό είναι το άκρο του ΣΥΡΟΓΟ. Εκείνοι οι διπαγκότες που ζουν και κάποιους χωρίς... Βλέπετε και κάποια άτομα, ακόμα και από σύλλογο του, νομίζω ότι έχει και κάποια ιστορία προσωπική του, δική του, η οποία δεν αφορά από σύλλογο, ακόμα και αυτή είναι ευφρόζεκτη. Έτσι είναι το να καταγραφεί. Μερικά είναι την ιστορία με τον Ρόβη, κάτι που μας έχει μείνει σαν παιδιά μοιωματικά, καταμένα με μια συμμείχονα κάτι. Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ που ήρθατε. Μπορούμε να συνεχίσουμε τη συζήτηση έξω στο ΦΟΑΓΕ. Και όσοι ενδιαφέρονται, μπορούμε να κλείσουμε ακόμα και σήμερα κάποιο ραντεγού. Είχα κάποια σχολεία που θα ήθελα να σας πω. Από Συντέμβρη, επομένως η περίοδος τώρα... Από Συντέμβρη, η περίοδος τώρα είναι να αποκλείσουμε τη σχολεία δημιουργική καλύτερη. Θα ξεκινήσει ένα άνοιγμα του εθνικού στο σχολείο. Θα φτιάχνουν δηλαδή οι τάξεις, τις ιστορίες. Θα φτιάχνουν δηλαδή οι τάξεις, τις ιστορίες. Θα φτιάχνουν δηλαδή οι τάξεις, τις ιστορίες.
|
| _version_ |
1782816187428634624
|
| description |
: Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας και καλώς ήρθατε στην απόψινη ενημερωτική εκδήλωση για το πρόγραμμα του Σεντούκη των Ιστοριών. Πρόκειται για μια δράση στην οποία συμμετέχουν εκτός από την Βιβλιοθήκη της Βέρειας, η Δημόσια Βιβλιοθήκη Σερών, η οποία θα πρέπει να πούμε ότι είναι εμπνεύστρια και συντονίστρια του προγράμματος, η Δημοτική Βιβλιοθήκη Φουλικάστρου και η Δημοτική Βιβλιοθήκη Αλεξάνδριας. Το πρόγραμμα πραγματοποιείται στο πλαίσιο δράσεων του Future Library και χρηματοδοτείται αποκλειστικά από το Ίδρυμα Σταύρους Νιάχους. Εδώ θα θέλαμε να πούμε και την δωρεά από την εταιρία Vodafone, 25 tablet και 25 smartphone, για τη χρήση των οποίων θα μιλήσουμε παρακάτω. Στο σημείο αυτό θα καλέσω τον Διευθυντή της Βιβλιοθήκης, τον κ. Αντώνη Καλύψιο, να μας απεθύνει έναν σύντομο χαιρετισμό. Γεια σας κι από μένα, καλώς ήρθατε στη Βιβλιοθήκη. Ευχαριστούμε που ανταπακριθήκατε σε αυτή την πρόσκληση, για αυτή τη δράση που γίνεται, είναι μια κοινή δράση, όπως είπαμε, από τέσσερις βιβλιοθήκες. Νομίζω είναι σημαντικό αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε, δηλαδή αυτό που ονομάζουμε άγραφος πολιτισμός, άγραφη πολιτιστική κληρονομιά, προσπαθούμε να το καταγράψουμε. Με βάση τη τεχνολογία μπορούμε να δημιουργήσουμε ιστορίες και να γίνει μια καταγραφή όλων αυτών των στοιχείων, που σε διαφορετική περιπτώση θα χάνονται. Και νομίζω είναι σημαντικό αυτό και όπως όλα τα έργα που υλοποιούνται, στηρίζονται στη συνεργασία. Νομίζω με τη δική σας τη συνεργασία θα μπορέσουμε να υλοποιήσουμε αυτό το πρόγραμμα και το σημαντικό νομίζω πέρα από την καταγραφή είναι ότι θα μπορέσουμε αυτό το πρόγραμμα όλων αυτές τις ιστορίες να τις δώσουμε, να τις βγάλουμε μέσα από το διαδίκτυο, να μπορεί να τις βλέπει όποιος ενδιαφέρεται. Νομίζω ότι είναι καλό με τη δική σας τη συνεργασία να συνεχιστεί αυτό. Αυτό το πρόγραμμα ξεκίνησε πηλωτικά και ο στόχος του είναι να μην είναι να ξεκινήσει να γίνουν 5-10 ιστορίες και μετά να σταματήσει. Νομίζω με τη δική σας τη συνεργασία μπορεί να συνεχιστεί αυτό το πρόγραμμα, αρκεί να δείξουμε όλοι ενδιαφέρον. Και ο καθένας στον τομέα του, ο κάθε συμβούλος, σε αυτό που με το θέμα που ασχολείται και ενδιαφέρεται, θα μπορέσει να κάνει κάποιες καταγραφές. Γιατί νομίζω ότι αν δεν το κάνουμε εμείς για τον τόπο μας, δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι θα το κάνει κάποιος άλλος για μας. Επομένως ο καθένας εκεί που ειδικαίμεται, εκεί που έχει τα ενδιαφέροντα, ας προσπαθήσει και νομίζει καλά να δώσουμε μια προτεραιότητα, που δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αποκλείσουμε κάποιες ιστορίες, αλλά να δώσουμε μια προτεραιότητα σε ιστορίες που είναι αγωνιστές και σε άτομα τα οποία είναι λίγο δύσκολο να έρθουν και να κάνουν αυτή την καταγραφή. Είτε είναι ηλικιωμένοι αυτοί είτε είναι άτομα που δεν θα είχαν σε διαφορετική περίπτωση μια πρόσβαση στη Βιβλιοθήκη και γενικά στη καταγραφή όλων αυτών. Νομίζω και με τη δική σας συνεργασία θα μπορέσουμε αυτό το πράγμα να το αναδείξουμε και να το συνεχίσουμε. Ευχαριστώ. Εκ μέλος του Future Library, μία μίαστηκη κερδοσκοπική εταιρεία η οποία ιδρύθηκε από το Ίδρυμα Στάδους Νάρπος με σκοπό την υποστήριξη και την ανάπτυξη των λαϊκών πληροφυλικών, δημοσίων και δημοτικών. Θα μιλήσω υπέθυτος του Future Library, κύριος Δημήτρης Πρωτοψάντ. Καλησπέρα. Ευχαριστώ πάρα πολύ που ήσασταν εδώ σε αυτή την εκδήλωση η οποία γίνεται στο πλαίσιο του προγράμματος του Future Library. Πολύ γρήγορα θα θέλαμε να σας πω δύο λόγια τι είναι το Future Library. Ξεκινήσαμε πριν δύο χρόνια αυτή την πρωτοβουλία με την υποστήριξη του Ιδρύματος Στάδους Νάρπος. Ήρθε ως αποτέλεσμα το Future Library. Ήρθε ως αποτέλεσμα το Future Library το 2010 μετά το βραβείο που πήρε η Βιβλιοθήκη της Βέριας. Οργανώσαμε μια πρωτοβουλία να δείχνει το Βιβλιοθήκο με σκοπό να ενισχύσουμε τις δημόσιες και δημοτικές βιβλιοθήκες της χώρας. Και μέσα σε αυτό το πρόγραμμα, ένα βασικό πιστεύω είναι ότι για να έχουμε καλές βιβλιοθήκες, θα πρέπει να υποστηρίξουμε εμείς τους υπαλλήλους των βιβλιοθήκων με εκπαίδευση, με εργαλεία και με οτιδήποτε άλλα υποστηρίξεις χρειάζονται. Έτσι, μία από τις δράσεις που ξεκινήσαμε πέρσι και σε αυτή συμμετείχε η Μαρία Βραχτόπι που θα μας μιλήσει σε λίγο, ήταν η δράση πρωτοκόρων υπαλλήλων. Επιλέξαμε ανθρώπους υπαλλήλους βιβλιοθικωνόμους από όλη τη χώρα, τους εκπαιδεύσαμε, είχαμε μια πάρα πολύ στενή συνεργασία για ένα χρόνο και στο τέλος αυτή πήραν τη τύχη στα χέρια τους και οργανώσαν και δημιουργήσαμε projects, ειρικά προγράμματα, καινούργιες ιδέες, οι οποίες δεν υπήρχαν και είναι πρωτοποριακές. Αξιολογήθηκαν και τώρα με ένα από αυτά τα προγράμματα που τρέχουν είναι αυτό το πρόγραμμα που λέγεται το Σεντουγκ των Ιστοριών. Πάρα πολύ ευχάριστό το γεγονός, το οποίο θα γίνει σε δύο εβδομάδες από σήμερα, είναι ότι το συγκεκριμένο πρόγραμμα το οποίο σήμερα θα σας παρουσιάσει η Μαρία, το έχει δημοσιεύσει και έχει αξιολογηθεί στο πακόσμιο συνέδριο βιβλιοθικών που γίνεται σε δύο εβδομάδες στην Δανία. Αξιολογήθηκε μέσα σε πάρα πολλές προτάσεις και εγκρίθηκε και θα παρουσιαστεί στις 15-17 Ιουνίου στη Δανία. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα συνέδρια βιβλιοθικών που γίνεται στον κόσμο. Και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό, να έχουμε τέτοιου είδους εκπροσώπιση και παρουσία των βιβλιοθικών, και κυρίως των βιβλιοθικών των δικών μας, δηλαδή της Ξερών, Βέριας, Πολύκαστρο και Αλεξάνδρια, να παρουσιάζουν μια καινοτόμο υπηρεσία μπροστά στον όλο τον κόσμο. Το Future Library κάνει πάρα πολλές δράσεις και μια επίσης σημαντική δράση είναι η καλοκαιρινή εκστρατεία, η οποία ξεκίνησε πριν 10 χρόνια να γίνεται στη Βέρια και τώρα αυτό έχει επεκταθεί σε όλη την Ελλάδα. Πέρσι για πρώτη φορά έγινε σε 72 βιβλιοθήκες και συμμετείχαν 26.000 παιδιά. Ήγανε τα καλοκαίρες βιβλιοθήκες. Φέτος επαναλαμβάνεται αυτή η καλοκαιρινή εκστρατεία, έχουμε ανακοινώσει την προηγούμενη εβδομάδα 3.400 εκδηλώσεις και περιμένουμε πάνω από 60.000 παιδιά να πάνε στις βιβλιοθήκες. Όλα αυτά γίνονται γιατί οι υπάλοι των βιβλιοθικών εργάζονται πάρα πολύ μεθοδικά, δημιουργικά και αποδεικνύονται πρέπει να έχουμε βιβλιοθήκες. Γιατί τώρα είναι πολύ επικαιρό το ζήτημα, άρα θα πρέπει να έχουμε βιβλιοθήκες και να τις κλείσουμε. Δεν είναι μόνο στο χέρι των υπαλλήλων, είναι και στο χέρι της τοπικής κοινωνίας. Και αυτό που θένετε σε εσάς, θα πρέπει να αγκαλιάσετε αυτές τις δράσεις, να υποστηρίξετε τις υπηρεσίες και τους υπαλλήλους, για να μπορέσουμε να υπρασπιστούμε τη βιβλιοθήκη και τον θεσμό, για να μην μπορέσει να τα εκκληνιεύσει με κλείσιμο, με συγκονεύση και οτιδήποτε άλλο. Λοιπόν, θα παραδίδω στη ζωή μου. Γεια σας, ευχαριστώ πάρα πολύ. Καλή συνέχεια. Στη συνέχεια. Είπαμε ότι εμπνευστής και συντονιστής του προγράμματος είναι η Δημόσια Βιβλιοθήκη Σερών. Εκπρόσωπός της είναι η Μαρία Γραγλιότου, η οποία θα μας μιλήσει για το τι είναι αυτό το πρόγραμμα, σε ποιους απεθείεται, ποιος είναι ο σκουπός του. Θα πάμε και εδώ κάτι να μιλήσουμε γιατί δεν τα ξέρω. Ωραία. Μ' ακούτε έτσι? Σας καλωσορίζω και εγώ στην όμορφη Βιβλιοθήκη της Μαρίας. Ήρθα να εκπροσωπήσω και εγώ τη Βιβλιοθήκη μου, τη Δημόσια Κεντική Βιβλιοθήκη Σερών. Και όσο μπορώ να απαντήσω σε κάποια ερωτήματα που μπορεί να σας έχουν γεννηθεί, είναι λογικό γιατί είναι ένα πρόγραμμα το οποίο τώρα ξεκινάει, δεν το έχουμε βγάλει πολύ προς τα έξω. Θα προσπαθήσω να σας δώσω τη φιλοσοφία του προγράμματος. Το Σεντούκι των Ιστοριών είναι ένα πρόγραμμα ψηφιακής καταγραφής καθημερινών ιστοριών, μικρο ιστοριών, ιστοριών που έχουν να αφηγηθούν οι απλοιοι καθημερινοί άνθρωποι. Ξεκίνησα από μια προσωπική ανάγκη. Πολλά χρόνια ήθελα να καταγράψω τη γεγιά μου. Έχω μια γεγιά η οποία έχει ζήσει τη μετανάστευση από τη μικρασία, έχει ζήσει δύσκολα χρόνια, ήταν άνθρωπος με φαντασία, είχε όρεξη, έτσι ήθελα να αφηγείται ωραίες ιστορίες στα αγγόνια της και στα παιδιά της. Είχε αυτό το ταλέτο, ήθελα λοιπόν χρόνια να το κάνω, πάντα το μελούσα. Πέρις λοιπόν, τέτοια εποχή, πήρα ό,τι εξοπλισμό είχα και πήγα να την καταγράψω. Προς μεγάλη μου απογοήτευση, διαπίστωσα ότι τα περισσότερα που θυμόμουν εγώ έτσι λίγο αχνά, κάποιες ιστορίες, κάποια παραμύθια που μας είχε διηγηθεί με το δικό τους ωραίο τρόπο, τα είχε ξεχάσει. Επειδή τα αγγόνια της πια είχαν μεγαλώσει, είχαν περάσει πάρα πολλά χρόνια, δεν είχε ανακαλέσει στη μνήμη της όλες αυτές τις ιστορίες, είχα λοιπόν όλα αυτά διαγραφεί από τη μνήμη της. Και αυτός είναι ένας μεγάλος κίνδυνος που αντιμετωπίζουμε και λόγω πια ηλικίας, αυτούς τους ανθρώπους τους χάνουμε, αλλά και το ότι πια δεν ανακαλούν συχνά αυτές τις ιστορίες, δεν κάθονται να αφηγηθούν αυτές τις ιστορίες τα αγγόνια τους όπως παλιά. Αυτό ενέχει τον κίνδυνο οι ιστορίες αυτές να χαθούν. Ξεκίνησε λοιπόν από αυτή την ανάγκη και όταν μου δόθηκε η ευκαιρία μέσα από το πρόγραμμα των πρωτοπόρων, χάρη στο Future Library και το Ίδρυμα Στάυρος Νιάρχος, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν να πραγματοποιήσουμε ένα αυτοίο πρόγραμμα, ώστε και οι άνθρωποι που ενδεχομένως να έχουν αυτή την ανάγκη, να θέλουν να κάνουν ακριβώς το ίδιο, να συμμετέχουν και να γίνει κάτι πιο μαζικό και πιο συντονισμένο. Οι βιβλιοθήκες δεν θα μπορούσαν να αποσιάζουν από μια τυχαία προσπάθεια, είναι χώροι όπου συλλέγεται και διαφυλάσσεται ο πνευματικός πλούτος και η πνευματική παραγωγή της χώρας μας και νομίζω ότι η προφορική ιστορία είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του πολιτισμού μας. Επομένως, πρότεινα και έτσι ήταν και αυτή η αρχική ιδέα, να προτείνουμε ιδέες που θα συμμετείχαν οι βιβλιοθήκες. Ένα μικρό δίκτυο με δύο δημόσια στον Σερό και της Βέριας. Η Βέρια έχει και εμπειρία σε ένα παρεμφερές πρόγραμμα καταγραφής ιστοριών των μεταναστών, επομένως θα μας βοηθούσε πολύ η εμπειρία της και δύο δημοτικές βιβλιοθήκες. Τι χρειάζεται, κάτι που δέχομαι πάρα πολύ συχνά, μία ερώτηση που δέχομαι πάρα πολύ συχνά από τον κόσμο, είναι αν χρειάζεται αυτός που θα αφηγηθεί την ιστορία να είναι συγκεκριμένης ηλικίας, δηλαδή να είναι ένας ηλικιωμένος άνθρωπος ή να είναι ένας συγγραφέας, ιστοριογράφος, να έχει ένα συγκεκριμένο μορφωτικό επίπεδο ή να προέρχεται από μια υψηλή κοινωνική τάξη. Τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Δεν ήθελα από την αρχή να θέσω τέτοιου είδους περιορισμούς. Οποιοςδήποτε λοιπόν έχει μία ιστορία να πει, είτε ένα μικρό παιδί που θυμάται μία ιστορία, μία αφήγηση από τη γιαγιά του, είτε ένας ηλικιωμένος που έχει μία εμπειρία ζωής να μας πει, μπορεί να έρθει στη βιβλιοθήκη και οι βιβλιοθήκες με τον κατάλληλο εξοπλισμό που έχουν πια και, υπό την καθοδήγηση του προσωπικού, αυτή την ιστορία να την καταγράψουν. Υπάρχει και η δυνατότητα, εάν κάποιος ηλικιωμένος δεν μπορεί και μόνο σε αυτή την περίπτωση, αν κάποιος ηλικιωμένος δεν μπορεί να βγει εκτός σπιτιού ή κάποιος συγγενής να μας βοηθήσει, δηλαδή να έρθει εδώ να του εξηγήσουμε πώς θα κάνει την καταγραφή, να την κάνει και να μας τη φέρει ή σε πολύ βέβαια σπάνις περίπτωση, γιατί και για το προσωπικό κάτι τέτοιο της βιβλιοθήκης δεν είναι κάτι τέτοιο εύκολο, να πάει το ίδιο το προσωπικό επί τόπου και να κάνει την καταγραφή. Επομένως δεν χρειάζεται κάτι, δεν έχουμε θέσει τέτοιου είδους περιορισμούς. Επίσης δεν έχω θέσει περιορισμούς στο θέμα. Το θέμα μας, πολλοί μου είπανε αυτό είναι λάθος, είναι πολύ ευρύ, είναι η τοπική ιστορία, δίνεται περιθώρια λάθους. Δεν υπάρχει λάθος σωστός αυτά τα πράγματα. Θα γίνει μια καταγραφή της τοπικής ιστορίας, δηλαδή, οτιδήποτε έχει να κάνει με το παρελθόν μιας πόλης, ήθι, έθιμα, παραδόσεις, καθημερινότητα, ανθρώπινες σχέσεις, αστείες ιστορίες, ανέκδοτα, μύθοι, θρύλοι, παραμύθια. Ο πλούτος είναι τεράστιος, μπορεί να είναι παλιά, μπορεί όμως να έχουμε να αφηγηθούμε και κάτι από τη σύγχρονη ιστορία της πόλης μας και του τόπου μας, γιατί η ιστορία εξακολουθεί να παράγει, η πόλη μας εξακολουθεί να παράγει ιστορία. Τι γίνεται με αυτές τις ιστορίες, ένας επίσης ακόμα φραγμός και περιορισμός που θέλαμε να μην τον έχουμε, είναι οι ιστορίες να είναι προσβάσιμες και διαθέσιμες προς όλους. Ανεβαίνουμε λοιπόν στο ίντερνετ σε μια σελίδα, η οποία είναι υποκατασκευή, αλλά θα τελειώσει τώρα αυτές τις μέρες, ανεβαίνουμε λοιπόν σε αυτή τη σελίδα και μπορεί οποιοςδήποτε με μια σύνθεση στο ίντερνετ να έχει πρόσβαση να ακούσει αυτές τις ιστορίες και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Μέχρι πρότεινος όσες προσπάθειες γίνονταν, οι περισσότερες δηλαδή που έχουν γίνει καταγραφείς, προσπάθειες καταγραφείς, καταλήγανε στο να μαζέψουν υλικό, το οποίο όμως αποθηκεύονταν ως αρχαιακό υλικό και ήταν διαθέσιμο μόνο σε επιστήμονες και ιστοριογράφους για να το διαβάσουν και να το μελετήσουν. Εμείς αυτό το ξεπερνάμε. Όποιος θέλει πια σε όποια χώρα και βρίσκεται, δηλαδή και από το εξωτερικό, μπορεί πια κάποιος να έχει πρόσβαση σε μια ιστορία του τόπου του, του τόπου καταγωγής του. Μπορείτε παράλληλα στο Facebook, στο Tweeter, σε αυτά τα λεγόμενα κοινωνικά δίκτυα, να μπαίνετε και να βλέπετε τα νέα του συντοκιού. Μέχρι τώρα έχουμε καταφέρει να μαζέψουμε 32 ιστορίες. Είναι ένας καλός αριθμός, είναι μια μικρή μαγιά αλλά πολύ σημαντική. Οι ιστορίες τώρα μπορεί να είναι είτε ένα απλό βίντεο, δηλαδή κάποιος έρχεται, στείνεται μπροστά στην κάμερα αν έχει την άνεση και αφηγείται την ιστορία του αφού πρώτα έχει προηγηθεί μια προεργασία, μια προετοιμασία. Για τα πρακτικά θέματα θα μας μιλήσει και ο Γιώργος πιο μετά. Μπορεί λοιπόν να έχει αυτή τη μορφή, τη μορφή βίντεο. Μπορεί να είναι ένα ηχητικό ντοκουμέντο. Πολλοί δεν είναι άδετοι μπροστά στο φακό. Μπορούν να μας να κάτσουν, να μας αφηγηθούν με φυσικό τρόπο την ιστορία τους, να φέρουν υλικό, ένα φωτογραφικό υλικό ή ένα αντικείμενο που σχετίζεται με την ιστορία και εμείς αυτό να το χρησιμοποιήσουμε ως επένδυση οπτική του ηχητικού ντοκουμέντου. Ένα άλλο είδος βέβαια καταγραφής είναι αυτό που μας προέκυψε στις αίρες, σχετικά πρόσφατα. Συνέπεσα και με μια ωραία συγκυρία λόγω του ερωτασμού των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της πόλης. Γινόταν μια ωραία λαγγραφική έκθεση στο τρίτο όρφο της βιβλιοθήκης, επομένως ο χώρος ήταν ήδη ωραία στιμμένος και ήταν σαν να είχαμε λίγο στήσει ένα σκηνικό έτοιμο για κάποιον που ήθελε να κάνει αφήγηση. Ο κύριος λοιπόν Κώστας ήρθε με διάφορα αντικείμενα, αντικείμενα του πατέρα του και του παππού του. Έγινε μια συζήτηση στην αρχή, μας έκανε και μια έτσι παρουσίαση, έπαιξε τη φλογέρα του, μας έδειξε πως κόβανε τότε τον καπνό που ήταν να καπνίσουν. Και μετά πήγε πίσω από μια κολόνα, δίθηκε με τα ρούχα του πατέρα του, έβαλε τα γυαλιά του παππού του, πήρε και πολλά αντικείμενα του παππού και στην ουσία μπήκε στο ρόλο του πατέρα του, ανακάλεσε στη μνήμη του σε κάποια σκηνικά κάποιους διαλόγους, κάποια τραγούδια που έλεγε ο πατέρας του όταν ήταν παιδί και μας έκανε ένα ολόκληρο δρώμενο το οποίο το καταγράψαμε μόνο από τον κ. Πιρμπίλη, έχουν προκύψει 7 ιστορίες γιατί τις χωρίσαμε και με βάση το θέμα τους και με βάση και τη χρονική τους περίοδο και ήταν κάτι πάρα πολύ ωραίο, είχε πιει και τα τσιμπουράκια του, είχε χαλαρώσει, λύθηκε και το παρουσίασε πάρα πολύ όμορφο αυτό. Μια ακόμη έτσι εμπειρία που είχα, πολύ συγκινητική, ήταν όταν επισκέφτηκα τα κεδίλια ενωκολοντά στο χωριό της μητέρας μου, είχα πάει να επισκεφθώ μία άλλη κυρία ηλικιωμένη που γνώριζα για να μου αφηγηθεί μια ιστορία και ο κ. Παναγιώτης άκουσε ότι ήρθε κάποιος από τη βιβλιοθήκη, δεν ήθελε ο δημοσιογράφος, με το που άκουσε όμως ότι ήρθε κάποιος από τη βιβλιοθήκη, είπε θέλω να πω και εγώ την ιστορία μου, θέλω να αφηγηθώ πως βλήτωσα από την εκτέλεση των γερδηλίων. Ένα γεγονός το οποίο δυστυχώς δεν το πολύ μαθαίνουμε στα σχολεία και η ιστορία όπως την αφηγείται και ο συγκεκριμένος κύριος, γιατί παρόλα τα βουτέξεις του χρόνια στέκει πάρα πολύ καλά και νοητικά και έχει την υγειά του και είναι μια χαρά ο άνθρωπος, μας το αφηγήθηκε πάρα πολύ ωραία, μας το αφηγήθηκε συγκλονιστικά. Και αυτή η ιστορία συνέπεσε επίσης με μια πολύ ωραία συγκυρία και αυτά σας τα λέω για να δείτε ίσως και την πρακτική χρήση και εφαρμογή των ιστοριών που καταγράφουμε. Στις ΕΡΕΣ πριν δύο εβδομάδες παρουσιάστηκε το πρώτο εγχειρίδιο, σχολικό εγχειρίδιο τοπικής ιστορίας, δηλαδή ένα σχολικό βιβλίο που αναφέρεται αποκλειστικά στην ιστορία των σερών. Εκεί υπάρχει ένα κεφάλαιο που αναφέρεται στη σφαγή των κεριδηλίων και είναι ένα κείμενο βασισμένο σε καθαρά αρχαιακό υλικό, δηλαδή αναφέρονται νούμερα, αρθμί, καθαρά στατιστικά δεδομένα. Φανταστείτε λοιπόν τα παιδιά, σε αυτό το κεφάλαιο να διαβάσουμε το κείμενο με τις πληροφορίες που χρειάζονται, για να ακούσουν και την ιστορία δοσμένη και με όλο το συνέστημα που περιέχει από τον κ. Παναγιώτη. Είναι δηλαδή ένα πολύ χρήσιμο και υποστηρικτικό εκπαιδευτικό εργαλείο, οι ψηφιακές προφορικές ιστορίες. Η προοπτική όλο αυτού, θα θέλαμε βέβαια όπως είπε και ο κ. Αντώνης το πρόγραμμα να συνεχιστεί, να εξαπλουθεί και στις άλλες βιβλιοθήκες, να είναι μια υπηρεσία η οποία θα αποτελεί κομμάτι των υπηρεσιών των λαϊκών βιβλιοθυκών. Θέλουμε μέχρι και το τέλος του προγράμματος, το πρόγραμμα θα τρέχει μέχρι και τον Δεκέμβρη, θέλουμε να έχουμε καταγράψει τουλάχιστον 100 ιστορίες, αν τις ξεπεράσουμε θα είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι και αυτό πιστεύουμε να συνεχιστεί και να βγει ίσως και εκτός συνόρων. Ο ρόλος σας τώρα, ο ρόλος των συλλόγων, γιατί σας καλέσαμε σήμερα εδώ. Κάποιοι από εσάς μπορεί να έχετε συνετάσχει σε αντίστοιχες δράσεις, καταγραφείς προφορικών ιστοριών. Θα θέλαμε να χθείτε να μοιραστείτε μαζί μας την εμπειρία σας. Ή αν έχετε υλικό το οποίο το έχετε καταγράψει, το έχετε σε μια άκρη και απλά κάθετε και μπορεί κάποια στιγμή, αν περάσουν και τα χρόνια και το μέσο στο οποίο έχει καταγραφεί να μην μπορεί να διαβαστεί, το υλικό αυτό να χαθεί, θα θέλαμε να μας το φέρετε. Ίσως να χρειαστεί κάποια επεξεργασία, να το χρησιμοποιήσουμε και να το ανεβάσουμε και αυτό ηλεκτρονικά. Εάν τώρα γνωρίζετε ανθρώπους των συλλόγων σας, κυρίως να εστιάσετε στους υπερίληκες, γιατί ο χρόνος μας πιέζει, ο χρόνος τρέχει, μπορεί άφλα μεθαύρα να τους χάσουμε. Τους ανθρώπους, τις γεγόμενες προσωπικότητες που λέμε των συλλόγων, που έχουν να πούνε μια ιστορία πολύ σημαντική και να πω και εδώ όταν λένε σημαντική δεν εννοούμε κάποιο πολύ τρανταχτό λεωστορικό γεγονός, μπορεί να είναι κάτι πάρα πολύ απλό δοσμένο με πολύ ωραίο και σημαντικό τρόπο και να μας αγγίζει όλους. Εάν λοιπόν γνωρίζετε κάποιον τέτοιον άνθρωπο, μπορείτε να επικοινωνήσετε με τη βιβλιοθήκη της Βέρειας και να τους ενημερώσετε, να κλείσετε ένα ραντεβού ή να έρθει ο συγκεκριμένος κύριος εδώ, αν μπορεί, ή εσείς να κάνετε την καταγραφή μετά από συνενόηση με το προσωπικό της βιβλιοθήκης, αν είναι αδύνατον, όπως είπα και πριν, να μετακινηθεί ο κύριος ή η κυρία, να έρθει το προσωπικό να κάνει την καταγραφή στο σπίτι. Πολλοί παρόλα αυτά θα αναρωτηθείτε, μετά από όσα είπα και πάλι, εάν όλη αυτή η προσπάθεια αξίζει. Και σας λέω ότι αξίζει. Οι περισσότεροι είναι επιφυλακτικοί. Όταν ακούνε ροφορικές ιστορίες, θεωρούν ότι αυτό δεν έχει καμία απολύτως ιστορική σημασία. Αυτό δεν ισχύει. Η ιστοριογραφία έτσι κι αλλιώς σαν εκκληστήμη, έχει τις βάσεις της στην αρχαιότητα. Και ο Ηρόδοτος κατέγραψε ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά έργα βασισμένα σε προφορικές μαρτυρίες. Αλλά και στο εξωτερικό και στις περισσότερες χώρες του κόσμου υπάρχουν αρχεία, όπως έχουμε μει στα γενικά αρχεία του κράτους, υπάρχουν αρχεία προφορικής ιστορίας, αρχεία που συλλέγουν την προφορική κληρονομιά. Και σε πολλά έργα ιστορικά η προφορική μαρτυρία είναι πολύ πιο σημαντική από το αρχαιακό υλικό. Επομένως είναι κάτι σημαντικό το οποίο θέλουμε να το στηρίξετε και να συνεχιστεί να υφίσταται και να εξαπλωθεί. Γιατί στην Ελλάδα δυστυχώς η κατιαγραφή προφορικής ιστορίας είναι σε πολύ χαμηλό επίπεδο. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που ήρθατε. Θα είμαι εδώ αν θέλετε να μιλήσουμε περισσότερο για το πρόγραμμα ή να λύσω κάποιες αποφορίες. Στο μεταξύ, εάν φύγουμε σήμερα από εδώ και δεν έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε, μπορείτε να στείλετε κάποιο mail στο συντούκι των ιστοριών ή το προτιμότερο είναι αφού είστε και στη Βέρεια, να στείλετε κάποιο mail στη βουλευτήκη της Βέρειας ή να πάρετε ένα τηλέφωνο στους συναδέλφους εδώ. Ευχαριστώ πάρα πολύ που ήρθατε. Τώρα, πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε αυτές τις ιστορίες, είτε είναι ατομικά είτε σε συνεργασία με την Βιβλιοθήκη. Ποιο είναι αυτό το πλαίσιο συνεργασίας και άλλες σχετικές πληροφορίες για να συμμιλήσει ο συνάδελφος Γιώργος Μπίκας. Καλησπέρα καθουμένα, δεν μπορώ και να σας κουράσω. Όπως βλέπετε είμαστε λίγο, δεν είναι μια κουραστική εκτελή, όπως πιστεύω. Εγώ κυρίως θα επικεντρωθώ στο πώς θα το δουλέψει η βιβλιοδίκτηση, το πώς θα το δουλέψει η Βιβλιοδίκτηση, το πώς θα το δουλέψει η Βιβλιοδίκτηση, το πώς θα το δουλέψει η Βιβλιοδίκτηση, το πώς θα το δουλέψει η Βιβλιοδίκτηση, το πώς θα το δουλέψει η Βιβλιοδίκτηση, Σε ό,τι αφορά τις ιστορίες που σχεδιάζουμε να κάνουμε εμείς εδώ στην Βέρεια. Στην ερώτηση, αν υπάρχει κάποια προτίμηση. Ναι, έχουμε κάποια προτίμηση. Θα προτιμούσαμε να έχουμε και κάποιες ιστορίες, όσο πιο πολλές γίνεται, οι οποίοι σχετίζονται με τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και βέβαια και με την πόλη της Βέρειας. Αυτό έχει να κάνει και επίσης με το ότι, επειδή η Βιβλιοθήκη αυτή τη στιγμή είναι ο νοικός ισορρευτής της Ευρωπαϊκής Ψηφιακής Βιβλιοθήκης, θεωρήσαμε καλό να μπορέσουμε να δώσουμε στην Ευρωπαϊκή Ψηφιακή Βιβλιοθήκη την Ευρωπαϊνά υλικό, το οποίο θα είναι από τον τόπο μας και θα έχει ιστορίες σε αυτή την περίοδο. Το ότι επιλέξαμε αυτή την περίοδο, δεν σημαίνει ότι είναι απαγορευτικές οι άλλες περίοδοι. Απλά νομίζω ότι, όπως είπε και η Μαρία πιο πριν, είναι μια περίοδος που το πιο πιθανό είναι ότι θα ακούσουμε κάποια ιστορία από κάποιον που έχει ακούσει κάτι από τον παβέλα του αλλά αν το αφήσουμε μερικά χρόνια ακόμα, πιθανό και να μπορούμε να την ακούσουμε ξανά αυτή την ιστορία. Έτσι όσο πιο μακρινή περίοδος είναι θα αρχίσει να χάνεται. Μας ενδιαφέρει να ακούμε οποιαδήποτε αφήγηση ιστορικού γεγονότος, μικρο ιστορίες της καθημερινής ζωής, κάποια από τις ιστορίες που έχουμε, θα σας δείξουμε μετά, δείτε ότι είναι ότως μια μικρο ιστορία όλες αυτές οι ιστορίες, όπως ανέφερε και η Μαρία, μας ενδιαφέρουν επίσης έτοιμα τραγούδια, παιχνίδια, παλιά επαγγέλματα και φυσικά αν υπάρχει κάποια ιστορική πηγή και θέλει κάποιος να την παρουσιάσει, όπως ένα εστήριο, ένα τυμολόγιο, ένα δίπλωμα από δειλά του, σε μια ιστορία από αυτές που έχουμε υπάρχει ένα απολητήριο δημοτικού του 1930, έτσι απλά του δείμε σαν φωτογραφία. Σε ό,τι αφορά τις τεχνικές πληροφορίες, προτιμούμε ιστορίες να μην ξεφεύγουν πέρα από τα 5 λεπτά, να είναι μεταξύ 3 και 5 λεπτών. Είναι λίγο δύσκολο αυτό βέβαια όταν κάποιος κάνει μια αφήγηση, να μπορέσει να βάλει κάποια όρια σε αυτό το πράγμα. Ο καλύτερος τρόπος είναι να κάνει πρώτα μια δοκιμή, να την αφηγηθεί σε κάποιον διπλανό του, είτε και από μόνος του για να μετρήσει λίγο το χρόνο. Αυτό είναι κάτι το οποίο τεχνικά μπορούμε να αντιμετωπίσουμε. Εννοείται ότι δεν είναι και τόσο δεσμευτικό για το 5 λεπτά, δηλαδή και αν ξεφύγουν μερικά δευτερόλεπτα, δεν προέρχεται να γίνει για τίποτα, απλά στατιστικώς όταν μια ιστορία ξεφεύγει πέρα από τα 5 με 6 λεπτά, αρχίζει να είναι λίγο κουραστικός αυτό που την ακούει, έτσι μπορεί να κουραστεί, αν ακούει για ένα συγκεκριμένο αδικημένο. Σε ό,τι αφορά το πώς θα δοθεί αυτή η ιστορία, και εδώ δεν υπάρχει κάποιος περιορισμός. Έχουμε λοιπόν προφορικό λόγο, κάτι το οποίο πιστεύω ότι ο περισσότερος κόσμος θα προτιμήσει, αλλά από εκεί πέρα μπορεί να χρησιμοποιήσει η Πατομήμα, η Μέινσον, η νοματική γλώσσα. Μία από τις σκέψεις που κάναμε είναι ακόμα και γλώσσες όπως η Βλάχικη, να πούμε μια ιστορία στη Βλάχικη γλώσσα και όχι μόνο, και να υπάρχει από κάτω και ένας υποτιτλισμός, έτσι για όσους δεν γνωρίζουν τα Βλάχικα. Κάτι που επίσης προσέχουμε γενικώς όταν κάνουμε αυτές τις ιστορίες, η Βουλιοθή και παλαιότερα είχε κάνει κάποιες αντίστοιχες ιστορίες για μετανάστες, είναι ότι εάν βάλουμε ένα μουσικό χαλί από πίσω στην ιστορία να ακούγεται, κοιτάζουμε να εμείνει ένα τραγούδι το οποίο θα έχει πνευματικά δικαιώματα και είναι παράνομα να το χρησιμοποιήσουμε. Αυτό επειδή έχουμε την τεχνογνωσία, εμείς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε, οπότε θεωρήστε το σίγουρο ότι μπορείτε να κάνετε μια οποιαδήποτε ιστορία έχετε μαζί μας, χωρίς κανένα πρόβλημα. Τι πρέπει να αποφασίσει κάποιος που πρόκειται να κάνει μια ιστορία, λίγα όπως βλέπετε είναι, έτσι, θα πρέπει να αποφασίσει καταρχήν το θέμα της ταινίας, της ιστορίας που θα αφηγηθεί, την ιστορική περίοδο, το τίτλο που θα δώσει σε αυτή την ιστορία, τι τύπος ταινίας θα είναι, θα είναι κάποιο βίντεο, θα είναι ίσως μια παρουσίαση στο PowerPoint ή οποιοσδήποτε άλλος τρόπος θέλει να δώσει, για παράδειγμα το animation που είχα αναφέρει πιο πριν, τι εξοπλισμό θα χρειαστεί να μπορέσει να συντάξει μια μικρή περίληψη αυτής της ταινίας, πιστεύστε με ότι δεν είναι δύσκολο, το έχω κάνει πάρα πολλές φορές, ακόμα και αν είναι μια ιστορία, η οποία είναι δέκα λεπτά ιστορία, έτσι, μπορεί μια περίληψη σε δύο σειρές να πει πάρα πολλά πράγματα. Επίσης, θα πρέπει να επιλέξει το τόπο που θα γίνει η ιστορία, θα αναφέρω τι εννοώ με αυτό, το κείμενο τι θα αφηγηθεί σε αυτή την ιστορία, την ταινία, και βέβαια, τη διάρκεια. Αυτό είναι βέβαια κάτι το οποίο προκύπτει μάλλον από όλα τα υπόλοιπα. Στην ερώτηση το που θα γίνουν οι ταινίες, ήδη αναφέρθηκαν κάποια πράγματα, μια περίπτωση είναι, και νομίζω η καλύτερη από την άκουση, ότι υπάρχει ήδη εδώ πέρα τεχνικός εξοπλισμός να γίνει μέσα στη βιβλιοθήκη, μπορεί να γίνει είτε με την βοήθεια του προσωπικού, κάτι το οποίο πιστεύω ότι περισσότερος κόσμος θα επιλέξει, είτε αν κάποιος επιλέγει να κάνει κάτι μόνος του, μπορεί να το κάνει πάλι μέσα στη βιβλιοθήκη, θα μπορούμε να το δώσουμε εμείς τον εξοπλισμό, μπορεί να με αισθάνεται άνετα, αν έχει άλλους ανθρώπους στη γη γύρω, παρά μόνο μια κάμερα, μπορούμε να το υποστηρίξουμε και αυτό το πράγμα. Άλλος, ένας τρόπος είναι να σας δώσουμε εμείς εξοπλισμό, να χρησιμοποιήσετε δικό σας εξοπλισμό, σε δικό σας χώρο. Ο εξοπλισμός που έχει αυτή τη στιγμή η δημόσια βιβλιοθήκη της ΒΕΡΙΑ, είναι κάποια tablets, τα οποία μπορούμε να τα δανείσουμε αυτές τις στιγμές ουτερικά, για να κάνει κάποιος μια ιστορία, ουτερικά μόνο μέσα στη βιβλιοθήκη. Είναι τα tablets που αναφέρθηκε πιο πριν, ότι έχουμε πάρει σαν δωρεά από τη Vodafone. Αντίστοιχα υπάρχουν και κάποια κινητά τηλέφωνα, τα οποία μπορούμε να δανείσουμε μέσα στη βιβλιοθήκη, για να κάνει κάποιος μια καταγραφή μιας ιστορίας. Και βέβαια υπάρχει βιντοκάμερα, υπολογιστές για να μπορέσουμε να κάνουμε την επεξεργασία, πάντα σε συνεργασία με το προσωπικό, είναι λίγο εξειδικεμένη η γνώση, ό,τι αφορά την επεξεργασία και μικρόφωνο. Θα συνεχίσουμε κάποιες ιστορίες βασικά που έχουμε κάνει ήδη κάποια παραδείγματα. Έχουμε ήδη 4 ιστορίες καταγράφεις μέσα στη βιβλιοθήκη, η μία μάλιστα είναι εκτός της βιβλιοθήκης. Θα τις πάω καθαρά με χρονονικό ορίζοντα το πότε έγινε η καταγραφή της ιστορίας, για να δείτε λίγο κάποια παραδείγματα από ιστορίες που έχουν γίνει. Φανταστεί, μ' άρεσε να κάθομαι στο μπαλκόνι, να παρουσιάσω τα σπίτια, το οποίο ήτανε πάρα πολύ έρμα, μόνο λίγες γυριαίς την προχωρούσαν και ζούσαν εκεί μέσα. Με προκαλούσε πάρα πολύ εντύπωση το θέμα, ο στόχος ειλικώθηκε αυτή την κουταλιά. Πώς θα ήτανε πριν από το 40, που ήταν μια από τις πιο ζωντανές εβραϊκές κοινότητες της Ελλάδας. Τα σπίτια, ιδιαίτερα, μ' αρέσουνε πάρα πολύ, ήταν μικρά, παρότι δεν ήταν στην καλύτερη κατάσταση. Μου θυμίζανε με τα σαπισιά που είχανε με το χρώμα της όχρας και το μπλε, το λουλακί θα μπορούσα να πω, το σπίτι της γιαγιάς μου στο χωριό. Πάντοτε ήθελα να ζήσω σε ένα τέτοιο σπίτι. Κάποτε επισκέφτηκα ένα και μάλιστα, αποφασίσαμε με τον άντρα μου να δούμε αυτά τα σπίτια και αν είναι δυνατόν να μπορέσουμε να αγοράσουμε κάποιο και να το αναπαλαιώσαμε, γιατί τη δεκαετία του 80 κηρύθηκαν διακηρηταί. Μας δώθηκε η ευκαιρία που λιώτανε αυτό που κατοικούμε τώρα, το αγοράσαμε. Στη συνέχεια ο δήμος Βέρρειας, με έναν αξιόλογο δήμαχο, εγώ θα τον μνημονεύσω, τον Γιάννη Βασιώτη, είχαν ένα πρόγραμμα και σχεδόν μας το χτίσανε δωρέα. Με βάλαμε και εκείνης κάποια δεφτά, αλλά τα περισσότερα τα έβαλε ο δήμος. Από εκεί και πέρα, μόλις έγινε το σπίτι, ήρθαμε και κατοικήσαμε. Το σπίτι αυτό στο Ισόγειο, όταν το πήραμε εμείς, ήταν πετρινό αλλά είχε κατά τη συνήθεια της εποχής εκείνης, δεν ξέρω αν οι Εβραίοι το χρησιμοπούσαν ή τον ίδιο λόγο, αλλά οι Βλέχοι που κατοικήσανε μετά από μας, οι πρώτοι δυο Έλληνες χριστιανοί ιδιοκτήτες, είχαν κάτω τα παχνιά, τα οποία σταυλίζανε τα ζώα τους, ήταν κυρατζίδες, είχαν άλογα γιατί μεταφράξυλαν στο δάσχι. Ο άνθρωπος μου τα... Εκείνο τον καιρό συγκατοικούσαν άνθρωποι και ζώα. Αυτά τα παχνιά όταν εμείς αγοράσαμε το σπίτι, εγώ τα είδα και τα χάλασα όλοι τους. Και ψάχναμε να σας πω ότι λαρήθηκε και μήπως βρούμε κάποια πάλι από τα μέσα, αλλά δεν βρήκαμε τίποτα. Στον χώρο τώρα εκεί που καθαρίσαμε, φτιάξαμε την βιβλιοθήκη μας, τον ραβείο και ένα σπίτι και ένα δωμάτιο για τους ξένους. Στον όροφο επάνω είναι ο χώρος που ζούμε κελίους και υπάρχει και η σοφίδα την οποία έχει μένει η κόρη μας. Όταν τακτοποιήθηκαμε καλά, όταν τελείωσε το σπίτι, ήρθαμε τον φθινόπωρο να μείνουμε. Τότε οι τρεις μας αποφασίσαμε την πρώτη μας πρωτογρονιά να τη ζήσουμε όλοι μαζί, και τα αδέρφια μας. Πραγματικά περιμέναμε εκείνη τη μέρα, το στολίσαμε το σπίτι, μαγειρέψαμε, ήρθανε όλοι, ήρθανε τα αδέρφια μας, ήρθε η πατερά μου, ο πατερός μου, παρ' ό,τι ήταν άρρωστος, παρ' όλα αυτά ήρθε για να χαρεί και αυτός το σπίτι του γιου του και της μύφης του, ο πατέρας μου, αλλά δεν ήταν η μαμά μου. Πιστεύω από ψηλά, εκείνη το βράδυ που μας έβλεπε, σίγουρα θα ήτανε χαρούμενη. Λέω ότι η πόλη ήταν της κυρίας Αλαμβούλης, την οποία ευχαριστούμε για τη σκηνία που μας έκανε στο σπίτι της, για να μας πει την ιστορία της. Και αμέσως επόμενη κάναμε ήταν τον ίδιο του Πασιακούρα, η οποία είναι μέσα στην πληροθήκη. Πριν από χρόνια, στην δουλειά μου, μάζευα με τον φορτηγό του τελοκομείου, τα γάλα από την περιοχή μας. Πολλοί από τους κυνοτρόφους, επειδή είχαν κι άλλες αφορετικές δουλειές, πήγαιναν στα αγοράχτια, τους αφήναν τα σκέπη με το γάλα σε κάποια σημεία σιγερά. Εγώ περνούσα κάθε πρωί στον τακτικό δρομό και τα μάζευα. Σε ένα σημείο μια στάση που έκανα για να πάρω το γάλα από μία υπερίλικα, το κρεμούσα ακριβώς κάτω από μία ροδιά το τένε και με το γάλο. Κάθε πρωί που πήγαινα, στη ροδιά εκείνη είχα αντιληφθεί ότι υπήρχε μόνο ένα ρόδι. Αυτό το ρόδι το έβλεπα που μεγάλωνε κάθε μέρα, είναι η αδυναμία μου το φρότο του ρόδιου, και είχα στο μυαλό μου πώς θα μεγαλώσει, τι άριστο που θα γίνει, νόστιμο, γλυκό, κατακόκκινα ήταν. Και έλεγα κάποια στιγμή όταν θα οριμάσεις να το κόψω θα το πάρω. Η γυριά που ήταν σε αυτό το σπίτι που είχε την αυλή, ήταν αρκετά μεγάλη, πολύ μεγάλη, μπορεί να ήταν κοντά σε 100 χρονών. Μου είχε δώσει την αίσθηση, επειδή κάθε μέρα που περνούσα, εγώ ξέρω για καλημέρα αυτή δεν απαντούσε, ότι μάλλον δεν έβλεπε, ίσως να μην άκουγε για κάλλα, αλλά φανταζόμουν ότι περισσότερο δεν έβλεπε. Κάθε μέρα είχα στον τομολόγιο, πηγαίνοντας προς εκείνο το σημείο να πάρω να περίσλεξω το γάλακ, ότι άμα το ρόδι θα έχει οριμάσει κι άλλο θα το αφήσουμε λίγο ακόμα, θα το κόψω κάποια στιγμή, θα το πάρω να το φάω να το ευχαριστηθώ. Πήγαινα εκεί, έλεγα, έλα μωρέ μη το κόψεις τώρα, ας το κόψεις το αύριο πιο όριμο, και έτσι το ρόδι είχε ήδη οριμάσει και κάθε φορά που πήγαινε έλεγε να το πάρω τώρα, σκληφτόμουν όμως, μήπως η γρια το έχει δει, αλλά αφού δεν βλέπει πως το έχει δει, έλα μωρέ ας το δεν πειράζει, μη το έχει δει η γρια και σε αναφορεθεί. Την άλλη μέρα όμως μέχρι να φτάσω στη στάση αυτή, πάλι είχα στο μυαλό μου πως θα το πάρω τώρα, να το πάρω να το φάω, είναι αυτό που μου αρέσει, είναι αυτό που επιθυμώ, έφτανα εκεί, μετάνιωνα, κάποια μέρη από μέσα μου μη το παίρνεις, ρώτα τη γρια, μωρέ τι να ρωτήσω τη γρια και αν μη το παίρνεις το έχω για τον εγγονό μου, μη θέλω να το φάω εγώ, ένα είναι στο κατω κάτω. Ξαναγυρνάμε, έφυγα από εκεί, μετάνιωνα που δεν το πήρα. Κάποια στιγμή μια μέρα πάω προφεσιστικά και λέω, σε όλη τη διαδικασία της σκεφτόμου, μην τυχόν και τα αφήσεις σήμερα το ρόδι, πρέπει να το πάρεις οπωσδήποτε, γιατί είναι όρημο, θα το πάρεις καν σάμος και θα το χάσεις. Φτάνω εκεί στη στάση, πάω κόκο να το κόψω, να τύνω το χέρι μου να το κόψω, κάτι μου λέει μέσα μου, δεν το δώρεσαι, μετάνιωνα. Φέρνω το γάλα, αδιάζω να το φορτώσω και δε στιγμή βγαίνει γρια από μέσα το σπίτι. Λέω καλημέρα όπως κάθε φορά και μ' απαντάει, βλάχω αυτή τα πόδια, έλα γι'αγέ, τι θέλεις, το βλέπεις εκεί ο ρόδι, το βλέπω γι'αγέ, εγώ πάγω σε εκείνο το ανό, νόμιζα να διάβαζε τη σκέψη μου, το βλέπεις, πάρ' το παιδί με εσύ, είσαι καλό παιδί, πάρ' το γιατί το αξίζεις, πάρ' το να μην το πάρει κανάς άλλος και να του δώσω καμιά κατάρα αυτό το κολόπαιδο. Το πήρα το ρόδι, φέφηγα και ένιωσα μέσα μου ότι τώρα αυτόν τον καιρό πάλευε, ο καλός μου εαυτός μου τον κακό με αυτό. Τελικά τι θα έπρεπε να το είχα πάρει, για ποιον λόγο, αφού το ρόδι κάποιος το πρότισε για μένα. Το πήρα γιατί μου το έδωσαν, δεν βιάστηκα, ο καλός μου εαυτός νομίζω ότι κέρδισε και η εμπειρία που κέρδισε ήταν πολύ μεγαλύτερη. Όπως βλέπετε υπάρχει πολύ μεγάλη ιστορία, μπορεί να είναι από εύθυμες, μπορεί να είναι κάτι που απλά έχει καταγράψει ένα γεγονός. Να ευχαριστούμε και τον Νίκο Παζιαφούρα βασικά, γιατί η αλήθεια είναι ότι με την πρώτη κουβέντα που το κάναμε για ακριβώς αυτό που θέλαμε, μας έδωσε ακριβώς αυτό που θέλαμε, μια ιστορία στα λεπτά που θέλαμε και νομίζω πολύ ενδιαφέρουσα. Ακολουθεί η ιστορία του κ. Χαηλίδη, η οποία είναι και η τελευταία καταγραφή που κάναμε μέσα στη Φιλιοτήκη. Πάρα πολύ αξιόδογη ιστορία, πέρα ωραία αυτή. Βλέπετε εδώ ότι είχαμε ξεπήγει λίγο στο χρόνο, είχα πει στο κ. Βιχαϊνίδη ότι θα έπρεπε να κάνω μια σύνδεξη λίγο της ιστορίας. Έχω καταφέρει αυτή τη στιγμή να τελειώσω τα 5-6 λεπτά, για να πω λοιπόν και την δικιά του. Η Σοφία Ζβεστά γεννήθηκε το 1910 από ευκατάστατους γονείς, τον Ευστράτιο και την Ελισάβετ στην απορρονιάδα πρόσας της Μικράς Ισίας. Με τη Συνθήκη της Λοζάνης το 1923 ήρθαν στη Θεσσαλονίκη ως πρόσφυγες με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Η Σοφία στη γειτονιά της γνώρισε μια μεγαλύτερη γυναίκα, η οποία ασχολήθηκε ειδικά με τη φιλανθρωπία και την ιεραποστολία. Τακτικά επισκεπτόντανε γυροκομία, φυλακές, φτωχοκομία, νοσοκομία, ορφανοτροφία και ανήμωρους ανθρώπους, που είχαν την ανάγκη κατοικός στο σπίτι με μοναδικό σκοπό την περίφαρψή τους, τη μαφθαρμοκερτική αομωγή και γενικά τη χρηματική ανάγκη αν την είχαν. Αυτό ήταν ένα δείγμα της μεγάλης της αγάπης για τον συνάνθρωπο αδικόνα και ομίσου του Θεού. Παρ' όλα αυτά, ήρθαν και τα χρόνια τα δύσκολα στη Θεσσαλονίκη κατά την περίοδο της λέλαπας της κατοχής και ήταν αδύνατο να τα βγάλουν πέρα, οπότε αναγκάστηκε μαζί με την οικογένειά της να έρθουν στη Βέρεια και να μείνουν στο Τσερβένι σε ένα εξάδρυνο του πατέρα της, Ευθυγουλίδη Αλέξανδρο, ο οποίος του συμπαραστάθηκε ηθικά, κοινωνικά και προσπάθησε να τους δώσει ό,τι είχε ο άνθρωπος, γιατί ήταν ένας βιοπαλιστής και αυτός, για το να ζήσουν τα χρόνια τα δύσκολα εκείνα της κατοχής. Ο ίδιος δε φρόντισε, επειδή γνώρισε τον έντιμο χαρακτήρα της Σοφίας, να της κάνει προξενιά για την υποκοινωσύνη της, για την τιμιότητά της με ένα καλό παλικάρι από την Αγία Μαρίνα Βερίας, ο οποίος ήταν αγρότης με 40 στρέμματα την εποχή εκείνη. Αφού παντρεύτηκαν, κάνανε τρία παιδιά, την Ελισά με τη Βέτα, τον Φώτη και τον Ευστράτιο, στα οποία η ίδια έδωσε ότι καλύτερο είχε από πλευρά σαβουγής, ενωχριστανικές αρχές, ενωχριστανικά ιδεότητα, παραδόσεις ή ειδικέθημα, με σκοπό να είναι απέναντι στην κοινωνία αντάξια και στην οικογένεια το ίδιο. Από την ώρα που η κατοχή πέρασε και σταμάτησαν πλέον οι καποχίες των Ελλήνων, φεύγοντας σε Γερμανή, 6 μήνες έμειναν στη Βέρια η οικογένεια, 6 μήνες στη Θεσσαλονίκη. Συνέχιζε το θεάρεστο και φιλαμβρομικό της έργο, το οποίο ήταν και επίμονο, ήταν και οκουραστικό, ήταν και δυσβάστακτο για την ηλικία της. Η γυναίκα αυτή με τα κρίζαμα για πλέον, πήγαινε παντού και της είχαν δώσει το παρατσούκλι, η ζητιά της αγάπης. Πολλές φορές πήγαινε στη Θεσσαλονίκη και στη Βέρια όταν ερχότανε ο Μητροπολίτης ο Παντελίμωνας, της είχε δώσει άγρια μαζί με το κοτάκι αυτό της ιεραποστολίας, το ταμείο της, να πηγαίνει στις πύλες των ναών να κάθεται να ζητάει την βοήθεια των κατοίκων, οι οποίοι πρόδημα της δίναν γιατί ξέραν που πάντια γνήματά τους. Σε μια εκπομπή του κυρίου λογοδέτη Κωνσταντήρου στα έψιοντα τέσσερα, είχε για τις μεγάλες προσωπικότητες της εποχής και για τα ονόματα αυτών που έμειναν από τη μεγάλη τους προσφορά στην παγκόσμιο ιστορία και των άλλων οι οποίοι δημιούργησαν πολέμους, αμορτωγησίες, καταστροφές και τα ονόματα τους χάθηκαν χωρίς καν να υπάρχουν στις χριστές σελίδες της ιστορίας. Εκεί παρομοίασε την ασβεστά σοφία με τη μητέρα Τερέζα της Σκοπιανίας ουβανικής καταγωγής και είπε ότι είναι ίδια περίπτωσαν προσωπικότητα, γι' αυτό κι εγώ την ονομάζω δική μας μητέρα Τερέζα Ναριότισε και μεγάλη προσωπικότητα και για το έργο της αλλά και για την παγκόσμιο ιστορία και το όνομα της θα είναι γραμμένο πάντα με χρυσά γράμματα στην ιστορία της πατρίδας μας. Η δε κόρη της, η Ελισάβετ Ιβέτα Ασβεστά Αϊμπλιάδου, εφαρμόζει παραδειγματικά αυτά που έκανε η μητέρα της και συνεχίζει το δικό της έργο που είναι προς παραδειγματισμό όλων μας. Ευχαριστούμε να εγώ και τον Βίδο Μικαϊλίδη. Η αλήθεια είναι ότι επειδή όλες οι ιστορίες περνάνε λίγο πολύ από τα χέρια μου λόγω τον τι κάνω το μοντάρισμα και ό,τι τεχνικό χρειάζεται θεωρώ ότι από όλες οι ιστορίες είχα να μάθω και κάτι, δηλαδή τις έχω δει όλες στην παραδειγματομέρα. Να πω ότι όλες οι ιστορίες αυτές επίσης είναι ανατιμένες στη σελίδα της βιοθήκης, δηλαδή κάποιος να τις δει ακόμα και από το σπίτι του, από κάποιο εγγραφείο, από τίποτα και βρίσκονται βέβαια και μέσα στο YouTube. Οπότε ακόμα και από εκεί είναι προσβάσιμος. Και του κ. Χαλίδη είναι ολόκληρη ιστορία, 13,5 λεπτά, τα μοντάριστη. Εγώ ήθελα να συμπληρώσω σε αυτό που είπε ο Γιώργος, ότι εν καιρό οι ιστορίες αυτές θα καταγραφούν και θα αναρτηθούν στην Νέβιουσα, το ψηφιακό αποθετήριο της Βιοθήκης, η οποία είναι και επίσημος παραχέα στην ηγεωριαπέανα, την Ευρωπαϊκή Ψηφιακή Βιβλιοθήκη. Κάτι άλλο που θα ήθελα. Μαζί με τους διεθνιστικούς φαγγέλους σας έχουμε δώσει και μια φόρμα. Όσοι ενδιαφέρεστε να πείτε μια ιστορία, γνωρίζετε κάποιον άτομο που έχει μια αξιόλογη ιστορία για το τόπο, θα παρακαλούσαμε να συμπληρώσετε τα στοιχεία, να είστε σύλλογος στα στοιχεία του συλλόγου αν είστε εμμονωμένο άτομο, ατομικά τα στοιχεία σας, ώστε να μπορέσουμε να έρθουμε σε επαφή μαζί σας και να καταγράψουμε την ιστορία. Πέρα από αυτό μπορείτε να επικοινωνείτε με τη Βιβλιοθήκη στο επίσημο φυλάδιο για το Σεντρούκι των Ιστοριών. Υπάρχουν και για τις τέσσερες Βιβλιοθήκες τηλέφωνα και στοιχεία επικοινωνίας. Και στο τέλος μπορούμε να περάσουμε έξω, αφού υποφέρνει και κάποιες ερωτήσεις, ερωτήσεις, υπάρχει ένας μικρός ομοθέας με κρασί, το οποίο είναι προσφορά από το ινοποιείο Μπουτά. Εγώ σας ευχαριστώ. Να ρωτήσω κάτι. Δεν χρειάζεται. Πρόνος παράδοσης, δηλαδή μέχρι πότε μαζεύει τις ιστορίες, ένα πρώτο και ένα δεύτερο, ο καθένας πόσες ιστορίες μπορεί να φέρει. Γιατί μασικά του πει, γράφει ιστορία, η κασχολιά μας και έχουν μαζεμένο υλικό, για αυτό λέω. Τις πιο σώτερες ιστορίες θα θέλαμε να τις έχουμε μέχρι το Σεπτέμ. Πώς θα λέω, αν δεν ξέρεις το μήνα. Το πρόγραμμα θα τρέχει μέχρι και το Δεκέμβρη, με την προοπτική να συνεχιστεί. Ο αριθμός των ιστοριών, που φαίνεται, δεν υπάρχει όλοι. Ναι, ξέρω, ξέρω. Και δεν υπάρχει ποιόδημα. Να σου πάρω να σου πάρεις τριπνικό του, Γιώργο. Γιώργο, θα σου πω πώς θα φέρουν, έτσι, μέχρι να έχουν δίπλο, λίγο μουσική και αυτά. Όχι, μπορεί να είναι κάτι εντελώς αμοντάριστο, κάτι που έχει γραφτεί είτε από κινητό τηλέφωνο, είτε από κάμερα, είτε από τίδήποτε. Από εκεί πέρα, σε ό,τι αφορά ένα μουσικό χαλί, ή οτιδήποτε άλλο χρειαστεί, να χρειαστεί κάτι να κοπεί η μυά μας, ή στην αρχή στο τέλος, είναι τεχνικά τέτοια πράγματα που μπορούμε να τα κάνουμε, αντί σε το τέλος. Δηλαδή, είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να σας απασχολεί η ιδέα. Αρχή να μας πείτε εσείς τι θα θέλατε, αν είναι κάτι συγκεκριμένο που θα θέλατε μέσα. Έτσι ώστε να μην αναλαμβάνει και το κομπουριάς όλα. Να ρωτήσω, δηλαδή κάτι που έχει γραφτεί σε βιβλίο, κάτι που έχει γραφτεί, γιατί ο αρέος έχει γράψει κάθε βιβλίο. Μπορεί αυτό να γίνει και αυτό, ιστορία ή θέμα πράγματα που δεν έχουν αποτυπωθεί. Αν είναι μία προσωπική εμπειρία, δηλαδή όσο η γραφέρα σου έχει διώσει το τεκράφι και θέλει να το μοιραστεί, ναι, τώρα ο καθένας να έρχεται και να το διαβάζει κυφάλαιο βιβλίο, ναι. Αν είναι δηλαδή μία προσωπική εμπειρία, απλά το κατέγραφος του κατοίκη θα θέλει να το μοιραστεί ο ίδιος, ή μία ανάπτυξη από κάποια ιστορία αγαπημένη προσωπικά που θέλει να το μοιραστεί. Εγώ θα ρωτήσω κάτι λίγο. Εγώ επειδή είμαι από την περιοχή από τα πιέρα επάνω μου και εκεί οι ιστορίες οι περισσότερες αναφέρονται στο ιάμα, ας πούμε, και στον αντακτοπόλητο. Αυτά λίγο θα μας κεράσουν έτσι. Οι ιστορίες περνάνε από αξιολόγηση. Από αξιολόγηση όχι από λογοκρισία. Η περίοδος είναι λίγο ευδέστητη. Ενδέχεται να μην ανέβει στο διαδίκτυο η ιστορία, αλλά οι βιβλιοθήκες θα την κρατήσουν. Γιατί είναι ιστορία του top, όπως και να το κάνουμε. Είναι μία μαύρη περίοδος. Μπορεί να είναι πρόσφατη σχετικά, έτσι, στη σύγχυση με άλλες χώρες. Αλλά πρέπει να... Εδώ λέμε να φτάσει μέχρι την ευρώπη, η αλήθεια είναι αλήθεια, δεν είναι. Ζούν άνθρωποι ακόμα. Αυτό. Είναι λίγο ευαίσθητο θέμα. Προσπαθούν άνθρωποι και θα προσπαθούν να μην φύγουν ανθρώπους, ανθροκοινομικές ομάδες. Παράλληλα θα σας πω κάτι με ακουμπέντα για να μην... Το βάσκο και τα ριζόματα, τους κατέβαθαν το κράτος, κάτω στην Αγία Βαρμπάρα εδώ. Είναι μία ιστορία, δυό χωριά όπου δεν είναι κατεγραμμένοι πουθενά. Ιστοιχώς, δυό χωριά κατέβασαν και δεν είναι γραμμένοι. Υπάρχει μια λέξη, εντάξει. Η ιστορία της υπάρχει. Απλά μπορεί να μην ανέβει, μπορεί κάποιος να έρθει στη βιβλιοθήκη και να τη δρήσει, μπορεί να μην ανέβει ακόμα στο διαδίκτυο για πρόσβαση ανοιχτή. Θέλει λίγο προσοχή, είναι λίγο λεπτό ζήτημα. Επειδή είπατε, μια προτίμηση για τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, στη Βέννη. Αν είναι στην Άουσα, περάσε. Ή επειδή είναι η θυμοτική βιβλιοθήκη, η Βέννη, ας δεν κάνει αυτό το νομό η Ματίας, αλλά μόνο ποιο είναι. Κοιτάξτε, τώρα το πρόγραμμα είναι πηλοντικό. Η βιβλιοθήκη είναι λίγη και το πηλοντικό που το στηρίζει είναι λίγο όπως δηλαδή μεγάλους. Το ξεκινάμε λίγο στον τόπο μας, το έχουμε λίγο περιορίσει εκεί. Και βιβλιοτικά θέλουμε να ξεπροθεί, βέβαια. Αυτή τη στιγμή θα το διαχειριστούν, αν αρχίσουν να μας φέρουν ιστορίες από όλη την Ελλάδα. Όχι, είναι στον ίδιο νομό. Α, στον ίδιο νομό. Δεν το ξέρουν. Συγγνώμη, δεν άκουσα. Ναι, ναι, ναι, στον ίδιο νομό, ναι. Στον ίδιο νομό, ναι, ναι, ναι. Το όνομα, ίσως, που δεν θα μπορούσαμε να ευλαγούμε, είναι η Αλεξάνδρια, επειδή υπάρχει η θυμοτική βιβλιοθήκη. Ή το άκουσα, ναι. Κάνετε ό,τι θέλετε να σας το δείχνει. Σαβατήστε, λοιπόν. Ας δούμε ένα σύλλογο του κλάπου, για παράδειγμα. Ίσως, ο ίδιος με τον χώρι, ας πούμε, θα καταγράψει έναν χορό. Ναι, δούμε. Ένα τραγούδι, ένα τραγούδι. Κάποιος να πει, με τον χορό, τσίπτα και πράγματα. Μπορεί να είναι έναν χορό με τον χορό. Μπορεί να είναι κάποια στοιχεία και παράδειγμα να γίνεται μία λήψη του μάτου, της μουσικής. Στη συνέχεια, αυτό που είπε η Σπασία, εμείς πώς θα τους πούμε πράγματα. Πρώτος, ο κομμασμένος, ο κομμασμένος θα μεταξύσουμε εδώ για να μάθουμε κάτι. Εννοείται ότι, μάλλον, καλήθηκα από πολλούς. Κι έπρεπε να γνωρίζουμε τον ιστοριό. Καλήθηκαμε και τη γλώσσα που μπορούμε να πούμε στις βλάκια και όσα θέλουμε. Φαντάζουμε και τις στολές, δηλαδή μπορεί με τις παραδοσιακές. Οι στολές να μας εντειμένουν να κάνουμε μια καταγραφή με στολές, αν θέλουμε. Και όχι τα πολυκάβουρα, τα συγκεκριμένα. Ναι, ναι, ναι. Είδατε και τον κύριο κ. Κυρδίλης. Είναι από τον Ταγνατικό για σειρών. Φόρεσε τη στολή του, μας είπε μία στολή και έπαιξε και ένα ρόλο, ουσιαστικά. Αφηγούταν μία ανάμυξη σαν να ήταν ο πατέρας του. Τα πέντε λεπτά, αλλά αυτό δεν είναι πολύ αυστηρή σε αυτό. Μπορεί να είναι μία μεγάλη, δίκαιο πεντάλεκτιας που είναι η ιστορία, και να είναι τρεις, τρία τα θέματα στο οποία αναφέρεται και να το χωρίσουμε εμείς μετά. Αυτό σημαίνει να πάρτε συσταυρογεία, κυρία. Αυτό είναι το άκρο του ΣΥΡΟΓΟ. Εκείνοι οι διπαγκότες που ζουν και κάποιους χωρίς... Βλέπετε και κάποια άτομα, ακόμα και από σύλλογο του, νομίζω ότι έχει και κάποια ιστορία προσωπική του, δική του, η οποία δεν αφορά από σύλλογο, ακόμα και αυτή είναι ευφρόζεκτη. Έτσι είναι το να καταγραφεί. Μερικά είναι την ιστορία με τον Ρόβη, κάτι που μας έχει μείνει σαν παιδιά μοιωματικά, καταμένα με μια συμμείχονα κάτι. Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ που ήρθατε. Μπορούμε να συνεχίσουμε τη συζήτηση έξω στο ΦΟΑΓΕ. Και όσοι ενδιαφέρονται, μπορούμε να κλείσουμε ακόμα και σήμερα κάποιο ραντεγού. Είχα κάποια σχολεία που θα ήθελα να σας πω. Από Συντέμβρη, επομένως η περίοδος τώρα... Από Συντέμβρη, η περίοδος τώρα είναι να αποκλείσουμε τη σχολεία δημιουργική καλύτερη. Θα ξεκινήσει ένα άνοιγμα του εθνικού στο σχολείο. Θα φτιάχνουν δηλαδή οι τάξεις, τις ιστορίες. Θα φτιάχνουν δηλαδή οι τάξεις, τις ιστορίες. Θα φτιάχνουν δηλαδή οι τάξεις, τις ιστορίες.
|
