Διάλεξη 6 (α μέρος) / Διάλεξη 6 (α μέρος)

Διάλεξη 6 (α μέρος): Συνεχίζουμε στην έκτη ενότητα, δίκτυα επικοινωνίας και υπολογιστών, θα μιλήσουμε στην έκτη ενότητα και θα είναι αποκλειστικά αφιερωμένη σε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του μαθήματος, το πρωτόκολλο IP. Ας δούμε πρώτα κάποια δεδομένα. Ποιο είναι το κίνητρο για διαδικτύωση. Κάθε διαφ...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος δημιουργός:	Γούδος Σωτήριος (Λέκτορας)
Γλώσσα:	el
Φορέας:	Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Είδος:	Ανοικτά μαθήματα
Συλλογή:	Φυσικής / Δίκτυα Επικοινωνίας και Υπολογιστών
Ημερομηνία έκδοσης:	ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2014
Θέματα:	Φυσική Δίκτυα Επικοινώνιας Υπολογιστών Ανοικτά μαθήματα
Άδεια Χρήσης:	Αναφορά-Παρόμοια Διανομή
Διαθέσιμο Online:	https://delos.it.auth.gr/opendelos/videolecture/show?rid=73470f26

id	e1fba877-258a-4476-adac-947b2d0a6c54
title	Διάλεξη 6 (α μέρος) / Διάλεξη 6 (α μέρος)
spellingShingle	Διάλεξη 6 (α μέρος) / Διάλεξη 6 (α μέρος) Φυσική Δίκτυα Επικοινώνιας Υπολογιστών Γούδος Σωτήριος
publisher	ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
url	https://delos.it.auth.gr/opendelos/videolecture/show?rid=73470f26
publishDate	2014
language	el
thumbnail	http://oava-admin-api.datascouting.com/static/46da/f5f6/b8ad/00a5/5382/5205/c505/8206/46daf5f6b8ad00a553825205c5058206.jpg
topic	Φυσική Δίκτυα Επικοινώνιας Υπολογιστών
topic_facet	Φυσική Δίκτυα Επικοινώνιας Υπολογιστών
author	Γούδος Σωτήριος
author_facet	Γούδος Σωτήριος
hierarchy_parent_title	Δίκτυα Επικοινωνίας και Υπολογιστών
hierarchy_top_title	Φυσικής
rights_txt	License Type:(CC) v.4.0
rightsExpression_str	Αναφορά-Παρόμοια Διανομή
organizationType_txt	Πανεπιστήμια
hasOrganisationLogo_txt	http://delos.it.auth.gr/opendelos/resources/logos/auth.png
author_role	Λέκτορας
author2_role	Λέκτορας
relatedlink_txt	https://delos.it.auth.gr/
durationNormalPlayTime_txt	01:12:48
genre	Ανοικτά μαθήματα
genre_facet	Ανοικτά μαθήματα
institution	Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
asr_txt	Συνεχίζουμε στην έκτη ενότητα, δίκτυα επικοινωνίας και υπολογιστών, θα μιλήσουμε στην έκτη ενότητα και θα είναι αποκλειστικά αφιερωμένη σε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του μαθήματος, το πρωτόκολλο IP. Ας δούμε πρώτα κάποια δεδομένα. Ποιο είναι το κίνητρο για διαδικτύωση. Κάθε διαφορετική τεχνολογία δικτύων έχει σχεδιαστεί για να αντεποκρίνεται σε κάποιες συγκεκριμένες ανάγκες. Τα τοπικά δίκτυα για να παρέχουν υψηλής ταχύτητας διασύνδεση σε μικρές αποστάσεις σε ένα περιορισμένη γεωγραφική περιοχή, τα δίκτυα ευρύες περιοχής για να παρέχουν επικοινωνία μεταξύ διαφορετικών περιοχών αλλά σε μικρότερες ταχύτητες γενικά. Και δεν υπάρχει γενικά κάποια τεχνολογία η οποία ανακαλύπτει όλες τις ανάγκες. Άρα λοιπόν, ένας οργανισμός θα μπορούσε να έχει διαφορετικές απαιτήσεις σε τεχνολογίες διαδικτύου, δηλαδή και αν επιλέξει τις διαφορετικές αυτές τεχνολογίες τότε θα καταλήξει να έχει αρκετούς διαφορετικούς τύπους δικτύων. Δηλαδή θα μπορούσε να έχει μία τεχνολογία, π.χ. το Ethernet, για τοπικά δίκτυα και μία άλλη τεχνολογία για διασύνδεση απομακρυσμένων σημείων. Τώρα, αυτή πλέον δεν θα είναι η Frame Relay, όπως λέει εδώ διαφάνεια, θα μπορούσε να είναι πάλι τεχνολογία τύπου Ether, θα μπορούσε να είναι τεχνολογία 10 GB Ethernet. Δηλαδή μία τεχνολογία όμως που δεν είναι για τοπικά δίκτυα αλλά για πλέον δίκτυα ευρίας περιοχής. Τι σημαίνει καθολική υπηρεσία έτσι. Στις παλιές εγκαταστάσεις τι γινόταν. Είχαμε έναν υπολογιστή σδεόταν με ένα δίκτυο, έπρεπε να επιλέξουμε ένα κατάλληλο υπολογιστή για κάθε εργασία και δεν είχαμε, είχαμε ένα μόνο απομονωμένο σύστημα με ένα μικρό τοπικό δίκτυο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της παραγωγικότητας, γιατί για κάθε διαφορετική εργασία έπρεπε να φτιάξω ένα διαφορετικό δίκτυο και τα λοιπά. Έτσι και δεν υπήρχε επικοινωνία, υπήρχε έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ τους. Για να μπορέσω να έχω, η απέτηση σήμερα είναι αυτό που λέμε για την καθολική υπηρεσία. Δηλαδή να έχω, όσο δυνατόν, να μπορώ από οποιοδήποτε υπολογιστή και να το πεκτείνω ακόμα πλέον από οποιαδήποτε συσκευή. Γιατί δεν μπορεί να είναι πλέον υπολογιστής, μπορεί να είναι και smartphone, μπορεί να είναι sensor, μπορεί να είναι οτιδήποτε. Να μπορώ να στείλω μηνύματα σε έναν οποιοδήποτε άλλο χρήστη, σε άλλον υπολογιστή, σε άλλη συσκευή και τα λοιπά. Αυτή είναι η έννοια της καθολικής υπηρεσίας, universal service στα αγγλικά. Άρα λοιπόν αυτό τι σημαίνει, πως μπορεί να υλοποιηθεί αυτό. Θα πρέπει ένας οργανισμός, για να το κάνει αυτό, να υιοθετήσει μία αποκλειστική τεχνολογία δικτύων. Αλλά τι είδους καθολική υπηρεσία θα ήταν αυτή, αν ήθελε μόνο αποκλειστικά μία τεχνολογία. Ή θα μπορούσε να έχει ένας οργανισμός πολλαπλές τεχνολογίας. Ακριβώς γιατί υπάρχουν ηλεκτρικές ασυβατότητες και τα λοιπά, ας πούμε δεν μπορεί να γίνει γεφύρωση σε όλες τις δυνατές τεχνολογίες. Άρα δηλαδή σε δεύτερο επίπεδο δεν μπορώ να έχω διασύνδεση όλη με όλα. Δεν μπορεί να δημιουργηθεί αυτή η καθολική υπηρεσία μόνο με συσκευές δεύτερο επίπεδο και μόνο σε δεύτερο επίπεδο. Άρα χρειάζομαι και κάτι παραπάνω. Για να μπορέσω να παρέχω λοιπόν αυτή την καθολική υπηρεσία χρειάζομαι ένα ακόμα επίπεδο, το επίπεδο δικτύου, στο επίπεδο δικτύου καταούζει, ή το επίπεδο διαδικτύου, όπως θα δούμε στην ακτονική της EPIP, και η έννοια αυτής της καθολικής υπηρεσίας ονομάζεται διαδικτύωση. Internet Working. Δηλαδή τι σημαίνει αυτό διαδικτύωση, σημαίνει δικτύωση μεταξύ διαφορετικών δικτύων, συνένωση διαφορετικών δικτύων. Αυτή είναι ακριβώς πλήρης μετάφραση του όρου Internet Working στα ελληνικά. Δηλαδή, η διαδικτύωση είναι γενική, δεν περιορίζει μέγεθος, ο αριθμός αυτός των υπολογιστών που συνδέονται μπορεί να επικύλει, διάφορα δίκτυα έχουν άλλους, άλλα έχουν περισσότερους υπολογιστές, άλλα έχουν λιγότερους, κτλ. Τώρα, ένα βασικό συστατικό για τη σύνδεση ετερογενών διαφορετικών δικτύων είναι οι συσκευές που ονομάζουμε δρομολογητές. Έχουμε ξαναμιλήσει για δρομολογητές, είναι συσκευές διασύνδεσης, είναι οι κόμβοι του δικτύου, είναι καθαρά συσκευές διασύνδεσης του επίπεδου. Μοιάζουν με γέφυρες, δηλαδή προωθούν πακέτα από τη μία και από την άλλη, αλλά δεν δουλεύουν στο επίπεδο Mac όπως η γέφυρα, δουλεύουν στο επίπεδο IP. Το δίκτυο αντιμετωπίζει τη σύνδεση με ένα router σαν μια οποιαδήποτε σύνδεση σε ένα οποιοδήποτε άλλο υπολογιστή. Δηλαδή, είναι μια διάφανη διασύνδεση και οι συνδέσεις αυτές δεν περιορίζονται σε μία τεχνολογία. Οι routers μπορούν να έχουν διαπαφές για όλες τις τεχνολογίες, είτε για τις παλιές, είτε για τις επόμενες. Μπορεί να συνδέσει πολλά διαφορετικά δίκτυα, πολλά WAN κτλ. Συνήθως οι routers δεν έχουν μόνο διαπαφές LAN, θα έχουν και κάποιες διαπαφές WAN, δικτύου ευρίας περιοχής για να συνδέουν με γραμμές WAN διαφορετικά δίκτυα. Συνήθως τα συμβολίζουμε έτσι, δηλαδή τα διαφορετικά ξεχωριστά φυσικά δίκτυα τα συμβολίζουμε με συννεφάκια, δηλαδή ένας router που συνδέει δύο διαφορετικά φυσικά δίκτυα. Τώρα, από και πέρα, εντάξει, ένα άλλο στοιχείο είναι, εντάξει αυτό το σχήμα με ένα router μόνο, έτσι, σπάνια θα χρησιμοποιηθεί ένας μόνος δρομολογητής για να συνδέσει δίκτυα μεταξύ ενός οργανισμού. Γιατί, για ποιο λόγο, γιατί ακριβώς ο ένας λόγος μπορεί να έχει κάνει με τον, να είναι λόγοι επεξεργασίας, δηλαδή ότι ο επεξεργαστής του router αυτός δεν μπορεί να αντέξει πολλές φορές όλη την κυκλοφορία και ο δεύτερος έχει να κάνει με την αξιοπιστία. Δηλαδή, καλό θα ήταν να υπάρχει κάπου και ένας πλεονάζων δρομολογητής, ένας δεύτερος δρομολογητής για backup στην περίπτωση που καταρρέψει ο άλλος. Δηλαδή, θα πρέπει πάντα σε ένα τέτοιο σχεδιασμό, όταν σχεδιάζουμε ένα δίκτυο, θα πρέπει να κάνουμε ένα σχέδιο που ανταποκίνεται τόσο σε αξιοπιστία, σε κόστος αλλά και σε ικανότητα διασύνδεσης. Δηλαδή, πρέπει να υπάρχουν στο δίκτυό μας εναλλακτικές διαδρομές που πολλές φορές προϋποθέτουν και εναλλακτικές συσκευές και εναλλακτικούς router. Εντάξει τώρα τρεις διαφορετικές router, για παράδειγμα, δημιουργούν λέει ένα internet, έτσι, προσέξτε, εδώ το internet το γράφει με i μικρό, έτσι, δεν εννοεί, γιατί δεν εννοεί το internet με i κεφαλαίο, έτσι, το διαδίκτυο, εννοεί ένα διαδίκτυο, δηλαδή ένα δίκτυο από τέσσερα δίκτυα σε συγκεκριμένη περίπτωση, έτσι. Λοιπόν, είπαμε καθολική υπηρεσία, οι δρομολογητές πρέπει να διαβιβάζουν από κάθε πηγή σε κάθε προορισμό, τώρα υπάρχει πολλή πλακότητα, όσο στις μορφές του κλαισίου, δηλαδή μεταξύ των διαφορετικών δικτύων, τον τρόπο διευθυσιοδότηση και όλα αυτά που μπορεί μεταξύ των διαφορετικών δικτύων πάντα σε επίπεδο data link να διαφέρουν. Μπορούμε να θεωρήσουμε, δηλαδή, αυτή την καθολική υπηρεσία ως ένα εικονικό δίκτυο, έτσι. Το εικονικό δίκτυο το οποίο, στην ουσία, θεωρούμε ότι είναι ένα ενιαίο σύστημα επικοινωνίας, το οποίο όμως κρύβει τις λεπτομέρειες σε φυσικό επίπεδο και σε επίπεδο ζεύξης μεταξύ των διαφορετικών συνδέσεων. Δηλαδή, δεν έχουμε κάτι, δεν βλέπουμε ας πούμε εμείς από ποιο router περνάει τα πακέτα μας, δεν ξέρουμε. Νιώθουμε ότι είμαστε σε ένα, όταν συνδεόμαστε στο internet, νιώθουμε ότι είμαστε σε ένα πραγματικό δίκτυο και ανταλλάσσουμε πληροφορία στην πραγματικότητα. Όλο αυτό παρέχεται μέσα από ένα μεγάλο εικονικό σύστημα. Δηλαδή, ο συνδυασμός και software και hardware είναι μία ψευτες ενός ενιαίου σύστηματος που δεν υπάρχει. Δηλαδή, για παράδειγμα, εμείς θεωρούμε κάτι τέτοιο, θεωρούμε δηλαδή ότι αυτό είναι το δίκτυό μας, ένα συννεφάκι αφαιρετικό το οποίο παρέχει όλες τις υπηρεσίες. Στην πραγματικότητα όμως από μέσα υπάρχουν κάτι τέτοιο, υπάρχουν δρομολογητές, διαφορετικά δίκτυα κτλ. Αυτές τις λεπτομέρειες μας τις κρύβει το δίκτυο. Είναι αφαιρετικό, γι' αυτό λέμε ότι μιλάμε για μία εικονική δικτύωση. Τώρα, για τα πρωτόκολλα έχουμε ξαναπεί και στην αρχή ποιο είναι το βασικό πρωτόκολλο που χρησιμοποιείται στο διαδίκτυο, το TCPIP. Ξεκίνησε, είπαμε, τη δεκαετία του 70 που ήταν, ξεκίνησε ως πρότζεκτ του Υπουργείου Άμινα στο ΝΥΠΑ γιατί με σκοπό να δημιουργηθεί ένα δίκτυο το οποίο θα μπορούσε να αντέξει σε περίπτωση πρινικού πολέμου. Δηλαδή, ένα δίκτυο στο οποίο θα έπεφταν οι διασυνδέσεις αλλά κάποιες άλλες θα υπήρχαν, θα μπορούσε παρόλα αυτά να επιβιώσει σε περίπτωση πρινικού πολέμου. Με βάση αυτή τη λογική. Και πώς θα το έκανε αυτό όταν οι αποφάσεις δρομολόγησης δεν γινόταν συνολικά από την αρχή αλλά παίρνονταν σε κάθε κόμβο. Δηλαδή, εάν έχει πέσει μια ζεύξη πήγαινε από την άλλη και τα άλλα πακέτα και τα άλλα πακέτα κινούνται αυτό όνομα. Δηλαδή, αυτή ήταν η βασική αρχή πάνω στην οποία στηρίχθηκε και αναπτύχθηκε το ίντερνετ και το πρωτόκολλο IP. Τώρα, προφανώς, παλαιότερα τι ίσχε, δηλαδή πώς είχε πειράσει το TCP-IP ξεκίνησε και έγινε τελικά ενώ είπαμε ότι υπήρχαν τα standards του OZ, το μοντέλο αναφοράς του OZ. Τελικά, το μοντέλο δικτύων που κυριάρχησε είναι το μοντέλο του TCP-IP. Γιατί ακριβώς, παλαιότερα τι είχαμε, η κάθε εταιρεία είχε το δικό τους πρωτόκολλο που ήταν προπριέταρη. Δηλαδή, φτιάχνω εγώ κάτι και δουλεύει μόνο με τις δικές μου συσκευές. Προπριέταρη. Αυτό σημαίνει προπριέταρη. Και σχεδιάστηκαν να δουλεύουν μόνο με μία τεχνολογία. Ήρθε το TCP-IP και μπορεί, εφαρμόζοντας σε διαφορετικά προϊόντα από διαφορετικές εταιρίες με διαφορετικές τεχνολογίες, μπορεί να παρέχει πάντα το ίδιο αποτέλεσμα. Τώρα, να δούμε λίγο ποια το έχουμε ξανακάνει, ποια είναι τα επίπεδα του TCP-IP. Έτσι, είπαμε ότι το πρώτο είναι το φυσικό επίπεδο. Είναι κάτι αντίστοιχο με το φυσικό επίπεδο καταγωγής. Δηλαδή, έχω όλες τις λειτουργίες εκείνες που έχουν να κάνουν με λειτουργίες φυσικού επίπεδου. Δηλαδή, η μορφή των δεδομένων, ποια θα είναι, αν θα έχω κωδικοποίσει Manchester, κάποια άλλη κωδικοποίηση, όλη αυτή η μορφή, ηλεκτρικές επαφές, πώς θα είναι, πώς θα είναι τα χαρακτησικά, πόσο αγωγούς θα χρησιμοποιώ, θα χρησιμοποιώ δύο αγωγούς ή τέσσερις, ξέρω εγώ, για τη μεταφορά των εδομένων, ποιοι μεταφορά για λείψη, κτλ. Όλες αυτές οι λειτουργίες, ποια θα είναι τα βέβαια τάσεις για διάφορα ή φυσικό μέσον, όλα αυτά καθορίζονται στο φυσικό επίπεδο. Το δεύτερο επίπεδο, το επίπεδο της πρόσβασης στο δίκτυο, ηλεκτρική επαφής, είναι κάτι αντίστοιχο πάλι με τις λειτουργίες του δεύτερου επίπεδου καταγωγής και καθορίζει το πως μεταδύω τα πλαίσια μέσα σε έναν, τα πακέτα μέσα σε έναν συγκεκριμένη τεχνολογία δικτύων. Δηλαδή διαφορετικό επίπεδο θα υπάρχει για διαπαφή Ethernet ενσύρματη, διαφορετικό όπως είδαμε θα υπάρχει για διαπαφή ασύρματη, ασύρματο δικτύου και ούτω καθεξής. Διαφορετικό για frame relay, διαφορετικό για ISDN κτλ. Το τρίτο επίπεδο είναι το επίπεδο διαδικτύου, το επίπεδο δικτύου μάλλον που καθορίζει τη μορφή και όλες τις λειτουργίες που έχουν να κάνουν με την επικοινωνία μεταξύ διαφορετικών δικτύων. Δηλαδή μέχρι εδώ με το δεύτερο επίπεδο έχουμε όλες τις λειτουργίες που έχουν να κάνουν με την επικοινωνία σε ένα δικτύο. Δηλαδή για να έχω ένα μικρό τοπικό δικτύο δεν χρειάζομαι IP, μπορεί να επικοινωνήσουν υπολογιστές και με το MAC. Θα μπορούσα να γράψω ένα πρόγραμμα και να επικοινωνώ μεταξύ τους υπολογιστές. Αλλά για να βγω μπροστά έξω, για να έχω επικοινωνία με άλλα δικτύα χρειάζομαι και ένα επιπλέον επίπεδο, το επίπεδο δικτύου. Δεν ξέρω αν είναι κατανοητό αυτό. Το τέταρτο επίπεδο, το επίπεδο μεταφοράς καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει αξιόπιστο ή όχι το δίκτυο. Το τέταρτο επίπεδο είναι το TCP συνήθως ή το UTP ή άλλα ας πούμε. Τι κάνει δηλαδή, κάνει τις λειτουργίες εκείνες του ελέγχου ροής, του ελέγχου σφαλμάτων, γιατί το κάτω επίπεδο, το τρίτο επίπεδο, δεν μου παρέχει τέτοιες λειτουργίες, δεν μου παρέχει λειτουργίες ελέγχου ροής και ελέγχου σφαλμάτων. Η λειτουργία αυτή, δηλαδή, το τρίτο επίπεδο μπορεί να θεωρουθεί αναξιόπιστο, γιατί δεν ξέρω αν απακέτω έφταση στον προορισμό του, δεν ξέρω αν έχεις σφάλματα έτσι ή δεν έχω κάποια πληροφορία από το τρίτο επίπεδο. Για να το κάνω αυτό, για να βάλω αυτές τις λειτουργίες, χρειάζομαι ένα επιπλέον επίπεδο, το τέταρτο επίπεδο, το επίπεδο μεταφοράς. Τέλος, το πέμπτο επίπεδο, το επίπεδο των εφαρμογών, της εφαρμογής, έχει όλες εκείνες τις λειτουργίες που έχουν να κάνουν με αυτό που λέμε το application logic, δηλαδή τις λειτουργίες που είναι ειδικές για κάθε εφαρμογή. Δηλαδή, για παράδειγμα, όταν μπαίνω στο web, όλες εκείνες τις λειτουργίες φέρε τη σελίδα, αποθήκευσε τη σελίδα ή στείλα αυτή τη σελίδα κτλ. Όλες εκείνες τις λειτουργίες που είναι ειδικά για την συγκεκριμένη εφαρμογή. Εντάξει, αν θέλουμε να το δούμε και σχηματικά, είναι αυτό έτσι. Είπαμε ότι εδώ το φυσικό, το πίδο πρόσβαση στο δίκτυο, το επίπεδο διαδικτύου, το δικτυακό επίπεδο, το δευτερό μεταφοράς και το επίπεδο της εφαρμογής. Θα έχουμε ξανακάνει αυτά, τώρα αυτά είναι επανάληψη στην ουσία. Τώρα, το έχουμε ξαναπεί και αυτό, ποιος χρησιμοποιεί ποια επίπεδα. Ένα τελικό σύστημα, ένας υπολογιστής, μια συσκευή, θα χρησιμοποιήσει για να επικοινωνήσει όλα τα επίπεδα αυτά μέχρι το πέντο επίπεδο, γιατί είναι η συσκευή που τρέχει τις εφαρμογές. Αλλά ένας δρομολογητής, ένας ενδιάμεσος υπολογιστής δηλαδή, ένας κόμβος του δικτύου, δεν χρειάζεται να έχει υλοποιημένα όλα τα επίπεδα. Δηλαδή, χρειάζεται να έχει υλοποιημένο μέχρι το τρίτο επίπεδο. Δεν χρειάζεται τα πρωτοπολά. Πολλοί τώρα έχουν λοποιήσει εφαρμογές, δηλαδή σε πολλούς δρομολογητές τώρα γίνεται διαχείριση μέσω Web. Μπορεί να γίνει μέσα από γραφικό περιβάλλον και τα λοιπά. Πότε έχουν λοποιήσει μέχρι και επίπεδο εφαρμογής, αλλά για τη διαχείριση. Ή θα δείτε πολλές άλλες συσκευές που έχουν και σωματωμένο και firewall, οπότε υπάρχει και το επίπεδο μεταφορά στο TCP, για να κλείνουμε ή όχι διάφορες θήρες TCP. Αλλά η βασική αρχή είναι, δηλαδή αυτές όμως είναι επιπλέον λειτουργίες που κάνουν κάποια άλλα πράγματα. Αλλά για να προωθήσει τα πακέτα, για να δουλέψει ένας δρομολογητής, δεν χρειάζεται να έχει λοποιημένο τίποτα άλλο πάνω από το επίπεδο 3, δηλαδή μέχρι το επίπεδο 3. Είναι μια συσκευή τρίτο επίπεδο και νομίζω καταλαβαίνουμε γιατί. Τώρα πάλι λίγο να ξαναπούμε τους όρους διαδικτύωσης, ορολογία. Τι είναι δίκτυο επικοινωνών, έτσι, μία εγκατάσταση παρέχει υπηρεσίες μεταφοράς δεθομένων. Τι είναι διαδίκτυο, μία συλλογή από τέτοια διαφορετικά δίκτυα επικοινωνιών που συνδέονται μεταξύ τους είτε με γέφυρες, είτε με τροπολογητές, είτε σε δεύτερο επίπεδο, είτε σε τρίτο επίπεδο. Διαδίκτυο με κεφαλαίο είναι τι, η παγκόσμια συλλογή όλων αυτών των δικτύων. Δηλαδή να προσέξουμε πάλι το διαχωρισμό μεταξύ διαδίκτυο με Δ κεφαλαίο, διαδίκτυο με Δ μικρό. Επίσης θα ακούσατε πολλές φορές, θα έχετε ακούσει φαντάζουμε τον όρο intranet. Αυτό τι είναι, το intranet έχει να κάνει με το δίκτυο μιας εταιρείας ή ενός οργανισμού, ένα εσωτερικό δίκτυο, που χρησιμοποιεί όλα τα πρωτόκολλα TCP-IP, για να ανταλλάσει έγγραφα, για να κάνει πόρους, για να έχει διαχείριση πόρους. Αλλά τι, αυτό το δίκτυο δεν είναι απαραίτητο να συνδέεται με το κανονικό internet. Συνήθως χρησιμοποιεί αυτό, μπορεί να χρησιμοποιεί ιδιωτικές IP διευθένσης, δηλαδή έχω ένα ιδιωτικό δίκτυο. Χρησιμοποιεί όλα τα πρωτόκολλα του internet, αλλά δεν είναι απαραίτητο να συνδέεται στο internet. Ή αν συνδέεται στο internet, μπορεί να συνδέεται μόνο σε ένα σημείο. Τώρα, έχει προταθεί και όρος extranet. Αλλά δεν είναι όρος, είναι περισσότερο όρος, θα λέγα όχι τόσο πολύ δικτυακώς, αλλά μάλλον business. Δηλαδή με την έννοια ποιά, το extranet τι είναι. Δηλαδή, αν μία εταιρεία, ας πούμε, έχει ένα internet και το internet σ' αυτό συνδέεται και μάλλον intranet σε άλλη τοποθεσία, και όλο μαζί αυτό βγαίνει και προστάξει στο κανονικό internet, αυτό τώρα λέγεται extranet. Αλλά αυτό είναι κάπως, δεν είναι καθαρά τεχνολογικός όρος, όπως καταλαβαίνουμε. Αλλά πάντως intranet, αν ακούσε, δηλαδή εταιρικό intranet, σημαίνει ότι έχει ένα τοπικό δίκτυο που ακολουθεί όλες τις αρχές, χρησιμοποιεί το πρωτόκολλο TCP-IP, δεν είναι απαραίτητο να συνδέεται ο λοιπολογιστές του στο internet. Βέβαια, θα συνδέεται κάπου σε ένα σημείο στο internet, αλλά μπορεί αυτό να είναι μόνο ένα σημείο. Η άλλη όρη που θα ακούσουμε είναι ότι τελικά σε όλο αυτό το διαδίκτυο αποτελείται από δύο είδη συστημάτων. Από ένα τελικό σύστημα, end system, η οποία είναι η κάθε συσκευή η οποία δουλεύει στο διαδίκτυο, συνδέεται στο διαδίκτυο και όλες εκείνες έχει υλοποιμένα όλα τα πρωτόκολλα μέχρι και το επίπεδο εφαρμογής και παρέχει σε εφαρμογή το τελικό χρήστη. Δηλαδή, τελικό σύστημα μπορεί να είναι ο υπολογιστής, μπορεί να είναι το smartphone, ο ειστητήρας, με το internet of things μπορεί να είναι και τα ρούχα σας μελλοντικά. Οτιδήποτε δηλαδή συνδέεται στο internet και ενδιάμεσο σύστημα είναι ο κόμβος αφού του δικτύου, δηλαδή η συσκευή που χρησιμοποιείται για να συνδέσει διαφορετικά δίκτυα. Τι είναι αυτή η συσκευή, δηλαδή οι ιδρομολογητές, οι κόμβοι του διαδικτύου. Ξέρουμε ήδη, επανάληψη πάλι για να τα ξαναδούμε, ξέρουμε ήδη τι είναι γέφυρα, έτσι, συσκευή που συνδέει διαφορετικά δίκτυα, δηλαδή σε επίπεδο Mac, έτσι, είναι δευτέρο επίπεδο, μιλήσαμε πλέον, όχι πλέον, τώρα δεν μιλάμε πλέον για γέφυρα, μιλάμε τι, για switch, για μεταγωγής δευτέρο επίπεδο, αν θυμάστε καλά. Και ο router που είναι συσκευή πάλι τρίτο επίπεδο, που είναι αυτό το πράγμα που συνδέει διαφορετικά δίκτυα αλλά σε επίπεδο IP, έτσι, όχι σε επίπεδο Mac. Και τα οποία μπορεί να είναι διαφορετικές τεχνολογίες και τα λοιπά. Εντάξει, το διαδίκτυο αυτό, νομίζω το ξαναείδαμε, δηλαδή, το ίντερνετ, όπως το βλέπουμε αφαιρετικά και το ίντερνετ όπως θα είναι πραγματικά μέσα με τους κόμβους. Στο σημερινό μάθημα, τι θα μας αποσχολήσουν, έτσι, έχω ξαναπεί ότι αυτή η διαφάνεια είναι σημαντική, έτσι, γιατί μας δίνει λίγο το περίγραμμα του μαθήματος. Θα μας απασχολήσει το IP και θα μας απασχολήσει και το ICMP και θα μας απασχολήσουν και άλλα τα οποία δεν φαίνονται σε αυτή τη διαφάνεια και που είναι περίπου στο ίδιο επίπεδο, έτσι. Δηλαδή, θα δούμε σήμερα τη κοινή πλατφόρμα, το τρίτο επίπεδο που είναι κοινό για όλα τα από πάνω layers. Εντάξει, για τις απαιτήσεις διαδικτύωσης, ξέρουμε ότι χρειάζεται ελάχιστη φυσική σύνδεση μεταξύ δικτύων, χρειάζεται δρομολόγηση δεδομένων μεταξύ διαφορετικών δικτύων, χρειαζόμαστε να έχουμε ποιες είναι οι πλειοφόρεις για δεκατάσταση δικτύου και φυσικά όλα αυτά θέλουμε να είναι ανεξάρτητα από την αρχιτεκτονική του δικτύου ή απαιτήσεις της διαδικτύωσης. Τώρα, ποια είναι κάποια άλλα χαρακτηριστικά της αρχιτεκτονικής ενός δικτύου. Είναι καταρχήν η διευθυσιοδότηση, ο τρόπος διευθυσιοδότησης, ποιες είναι οι διευθύσεις, πώς πένουν οι διευθύσεις και τα λοιπά, το μέγεθος των διευθύσεων, πού μπαίνουν, το μέγεθος του πακέτου, πόσο μικρό μπορεί να είναι το πακέτο, ο μηχανισμός πρόσβασης, διάφοροι μηχανισμοί πρόσβασης στο δίκτυο, ποιοι είναι αυτοί οι μηχανισμοί πρόσβασης στο δίκτυο, χρονικά όρια, το time out, αυτό τι σημαίνει, δηλαδή, καταρχήν τι γίνεται εάν ένα πακέτο δεν βρει το προορισμό του, ας πούμε θα γυρίζει αιώνια στο δίκτυο, υπάρχουν κάποια χρονικά όρια σε αυτό, ή εάν στείλω ένα πακέτο και δεν λάβω απάντηση, ποιο είναι το χρονικό όριο για να ξαναστείλω πίσω το πακέτο, για να πάνε εκπέμψω πάλι το ίδιο πακέτο, δηλαδή, τα χρονικά όρια παίζουν μεγάρο ρόλο σε αυτή την περίπτωση, τι γίνεται σε περίπτωσης φάλματος, πώς γίνεται μετά η ανάκτηση πάλι της επικοινωνίας, τι είδους, αναφορά κατάσταση, status report, δηλαδή, τι είδους αναφορές για την κατάσταση του δικτύου μπορεί να μου δώσει, πώς μπορεί να μου τις δώσει αυτές, πώς γίνεται η δρομολόγησή του, δηλαδή, η δρομολόγησή του γίνεται να εξάρτησε σε κάθε κόμβο, ή γίνεται η δρομολόγηση πηγής, αποφασίζεται από την αρχή να γίνει η πορεία που θα ακολουθεί για την δρομολόγησή του, θέματα ασφάλειας, πώς γίνεται το έλεγχο συμπρόβασης των χρηστών σε αυτό το δικτύο, και η τεχνολογία του είναι βασισμένη σε σύνδεση, δηλαδή, αυτό που λέμε στα αγγλικά connection oriented, ή χωρίς προσανατολισμό σε σύνδεση, όπως θα λέγαμε στα ελληνικά, στα αγγλικά λέγεται connectionless, χωρίς προσανατολισμό σε σύνδεση. Είχαμε μιλήσει, νομίζω, για τα δύο, θα τα ξαναδούμε πάλι, δηλαδή, όταν λέμε connectionless, πρώτα προσανατολισμό σε σύνδεση, τι εννοούμε? Εννοούμε ότι υπάρχει ένα εικονικό κύκλωμα, έτσι, άρα καθορίζεται από την αρχή, δηλαδή από την πηγή μέχρι τον προορισμό, ξέρω την δρομολόγηση, έτσι, καθορίζεται από ποιους κόμμους θα περάσει, και περνάει μέσα από αυτό το εικονικό κύκλωμα, το πακέτο μου. Άρα, λοιπόν, ξέρω ότι με αυτόν τον τρόπο, η σύνδεσή μου είναι προσανατολισμένη σε σύνδεση, connection-oriented. Στην τι γίνεται όμως την περίπτωση που έχω ένα πακέτο, το οποίο σε αυτή την περίπτωση το ονομάζω datagram, το οποίο αυτόνομα αποφασίζεται κάθε φορά με βάση την πληροφορία δρομολόγησης που έχει επάνω, ο κάθε κόμβος αποφασίζει αυτόνομα για το που θα το στείλει, έτσι, από ποιο θα το στείλει, ανάλογα με τι, ανάλογα με την κατάσταση εκείνη τη στιγμή του δικτύου, δηλαδή, αν θεωρήσει ότι υπάρχει μια ζεύξη να πει, υπάρχει πολλή κίνηση από εκεί, θα το στείλει από μια άλλη εναλλακτική, έτσι, ή αν έχει κοπεί εκείνη η ζεύξη. Δηλαδή, δυναμικά, να αποφασίζεται αυτόνομα σε κάθε κόμβο από το που θα περάσει αυτό το πακέτο. Τότε λέω ότι έχω τρόπο διασύνδεσης connectionless ή χωρίς προσανατολισμό σε σύνδεση. Όχι μη συνδεδεμένο, δεν μου αρέσει το στους Αλέξη, θα λέγα χωρίς προσανατολισμό σε σύνδεση στα ελληνικά. Και φυσικά, είναι κοινές, εντάξει, υπάρχει ένα κοινό πρωτόκολλο και υπάρχει πρώτος στο δίκτυο από κάθε κόμβο. Αυτές είναι οι κυριότερες αρχιτεκτονικές δικτύων λίγος πολύ, έτσι, σε αυτό το επίπεδο. Τώρα, τι πλεονέκτημα έχω σε αυτή την περίπτωση που έχω connectionless. Καταρχήν έχω μεγάλη ευελιξία, έτσι, δεν έχω κάποιο επιπλέον κόστος, γίνεται γρήγορα η παράδοση. Τα μειονεκτήματα, έτσι, δεν είναι εγγυημένη η παράδοση, έτσι, γιατί ακριβώς δεν ξέρω ποιο δρόμο θα πάει, δεν στέλνεται πίσω κάποιο acknowledgement, δεν έχω εγγυημένη παράδοση. Άρα, τελικά, στην ουσία, έχω ένα αναξιόπιστο δίκτυο σε αυτή την περίπτωση. Ένα δίκτυο IP είναι γενικά, σε γενικές γραμμές, θεωρείται αναξιόπιστο δίκτυο. Γι' αυτό ακριβώς το λόγο, γιατί δεν έχω κάποιο acknowledgement ούτε κάποια εγγύηση παράδοσης, δεν είναι εγγυημένη η σειρά της παράδοσης, ακριβώς γιατί μπορούν, αν ενδιάμεσα τα πακέτα μου πάνω από διαφορετικές διαδρομές, έτσι, δεν μπορώ να ξέρω με ποια σειρά θα φτάσουν, δηλαδή, άρα αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχω buffers στους κόμβους, στο τελικό σύστημα, έτσι, ώστε τελικά, γιατί μπορεί να φτάσει πρώτα το 2, μετά ξέρω εγώ το 1, μετά το 4, μετά το 3 και τα λοιπά και το καθεξίσε, έτσι, μπορεί να φτάσουν με διαφορετικά. Και λέει εδώ ότι η αξιοπιστία είναι ευθύνη του επόμενου πιπέδου του TCP, έτσι, δηλαδή, σε ένα τέτοιο δίκτυο, για να μπορέσει να γίνει αξιόπιστο, θα πρέπει να έχω όλες αυτές τις λειτουργίες, δηλαδή, του ανέχου, ροή, στιλέκου, του εκγνώρισμα και όλα αυτά, πρέπει να τα έχω στο αμέσως επόμενο επίπεδο, στο TCP. Και όπως θα δούμε, όταν θα κάνουμε το κεφάλαιο για το TCP, όντως, βρίσκονται όλες αυτές τις λειτουργίες στο TCP. Δηλαδή, αν θέλουμε λίγο να τα δούμε λίγο σχηματικά, όλα αυτά που είπαμε, ποια είναι η βασική λειτουργία του IP. Δηλαδή, αν θεωρήσω ότι έχω ένα τελικό σύστημα Α, έτσι, στο LAN 1, έχω έναν router X, εδώ διάμεσα έχω ένα δίκτυο ευρύας περιοχής, έτσι η frame delay, εδώ έχω ένα router ψ, στο LAN 2 και ένα άλλο τελικό σύστημα, για να στείλω πακέτο από το ένα στο άλλο, εδώ τι έχω, έχω ολοποιημένες όλες τις εφαρμογές από TCP, IP, Logical Link Control, MAC, φυσικό, στο router βλέπετε, έχω κοινό πρωτόκολλο το IP, από τη μία διεπαφή που συνδέεται, έχει δύο διεπαφές, μία συνδέεται στο LAN, άρα θα έχει Logical Link Control και MAC, η άλλη διεπαφή που συνδέεται στο frame delay, έχει λοποιημένο το link access procedure frame relay, το δεύτερο επίπεδο του frame relay, αντίστοιχα, στο router ψ, πάλι έχει λοποιημένο το IP, το δεύτερο επίπεδο του frame relay, από την άλλη πλευρά πάλι έχει το MAC, και εδώ το TCP, όλη την ομάδα πρωτοκόλων, έτσι, μέχρι την εφαρμογή. Κατανοητεί αυτή η εικόνα, εεε, τώρα, εεε, κάποια στήματα σχεδιασμού, έτσι, του δικτύου, είπαμε, ότι είναι ο τρόπος των ομολόγησης, η διάρκεια ζωής του πακέτου, έτσι, το πόσο θα ζει στο δίκτυο, εάν θα γίνει, και πού θα γίνει καταγραμματισμός και εκνεύουστη την ομολόγηση, γιατί, είχασμα είδαμε για το δίκτυο Ethernet, ότι το ελάχιστο μήκος πακέτου είναι 64 bytes, έτσι, ναι, αλλά σε ένα δίκτυο ATM, το ελάχιστο, το μήκος πακέτου που είναι standard, είναι 53 bytes, άρα το πακέτο μου, δηλαδή, περάσει μετά από ένα δίκτυο ATM, θα πρέπει να καταγραμματιστεί εκνεύου, έτσι, άρα δηλαδή, μπορεί όλο αυτό να αλλάξει, ενδιάμεσα, δηλαδή, μπορεί να έχουμε πολλούς καταγραμματισμούς του, των πακέτων IP, πώς θα γίνει το έλεγχο σφαλμάτων, πώς θα γίνεται ο έλεγχος τροής, τώρα, για την δρομολόγηση, είπαμε ότι οι δρομολογητές, γενικά, διατηρούν αυτό που λέμε, τους πίνακες δρομολόγησης, έτσι, τα routing tables, το οποίο δείχνει, δείχνουνε, για αυτό το δίκτυο, θα πας από εκεί, για αυτό το δίκτυο, θα πας από εκεί, κτλ, έχουν μια τέτοια λογική, οι πίνακες αυτοί, είτε είναι στατικοί, δηλαδή, στατικοί τι σημαίνει, έχω αυτές τις συνδέσεις και ξέρω πάντα ότι το πακέτο από αυτό το δίκτυο από το δίκτυο Α θα πάει πάντα στο δίκτυο Β, δεν έχω κάποια άλλη σύνδεση, αλλά αυτό είναι στατικό, είτε, μπορεί να είναι δυναμική, δηλαδή τι σημαίνει αυτό, αυτό σημαίνει ότι, εάν έχω πολλές διασυνδέσεις, ας πούμε, προς το ίντερνετ, π.χ., επιλέγω κάθε φορά αυτή που θα έχει τη λιγότερη κίνηση, δηλαδή, δυναμικά, παίρνω πληροφορίες από τους γειτονικούς δρομολογητές, αναταχτά χρονικά διάστηματα και επιλέγω κάθε φορά, δυναμικά, να προωθήσω το πακέτο μου προς την κατεύθυνση εκείνη, η οποία θα έχει τις καλύτερες συνθήκες, τη λιγότερη κίνηση για εκείνη τη στιγμή ή η οποία θα είναι πεσμένη, δηλαδή, ή μπορεί, αν έχω δύο διασυνδέσεις, δύο συνδέσεις σε έναν δρομολογητή, που πάνε προς την ίδια κατεύθυνση, έναν αιτικές για το ίντερνετ, ας πούμε, αλλά και η μία κοπή, έτσι, προφανώς, αποφασίζει δυναμικά ο δρομολογητής ότι τώρα τα προωθώ μόνο από την άλλη γιατί η άλλη έχει κοπή, έτσι, δεν υπάρχει, ή κάτι τέτοιο. Θα μπορούσαν να γίνεται η δρομολόγηση, αυτό που λέμε, δρομολόγηση πηγής, δηλαδή source routing, άρα λοιπόν από πριν το αρχικό στιγματικό της προλογητής καθορίζει τη διαδρομή, έτσι, σε αυτή την περίπτωση, εντάξει, μπορεί να υπάρχει κάποια χρησιμότητα για την ασφάλεια και την προτεραιότητα, έτσι, καταρχήν πάει πιο γρήγορα γιατί ακριβώς δεν πρέπει να το αποφάσεις τρομολόγηση σαν ακόμα πολλά, είναι συνολικές από την αρχή. Και ένα άλλο στοιχείο είναι αυτό που λέμε το route recording, έτσι, δηλαδή καταγραφή της διαδρομής, δηλαδή πολλές φορές για λόγους κυρίως αποσφαλμάτωσης, έτσι, debugging, θέλουμε τι, θέλουμε να ξέρουμε όλη τη διαδρομή, από πού πήγε το πακέτο μου μέχρι εκεί, έτσι, για να ξέρω πού πέρασε, πού σταμάτησα και τα λοιπά, έτσι, όλο αυτό το πράγμα λέγεται καταγραφή διαδρομής και υπάρχουν πρωτόκολλα το οποίο, υπάρχουν και tools τα οποία κάνουν αυτό ακριβώς το πράγμα, έτσι, καταγράφουν τη διαδρομή. Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο είναι η διάρκεια ζωής αφού του πακέτο, έτσι, του datagram, δηλαδή ένα πακέτο που στέλνω εγώ στο δίκτυο, έτσι, αν δεν βρει το προορισμό τι θα κάνει, θα γινάει επάπηρα στο δίκτυο, έτσι, δεν θα πρέπει κάποτε να σταματήσει, δηλαδή θα προσθέσω και πλέον κίνηση σε ένα δίκτυο, η λύση προφανώς για να γίνει αυτό είναι, υπάρχει στο IP, είναι το πεδίο time to live, έτσι, στο IP, έτσι, το TTL, δηλαδή το λέει και το όνομά του, έτσι, time to live, το οποίο είναι ένα byte, έτσι, ακόμα και ανάχι, παλαιότερα στα Windows 2000 είχε τη τιμή 128, τώρα έχει νομίζω στα, στα 7 και στα 8 έχει τη τιμή 255, δηλαδή ξεκινά από τη μέγιστη τιμή, by default ας πούμε, είναι τι αυτό, τι μου δείχνει αυτό, ότι όσο περνάει από τον κάθε δρομολογητή που περνάει το πακέτο μου, έρχεται ο δρομολογητής, βλέπει αυτό το πεδίο και το μειώνει κατά 1, έτσι, δηλαδή από το πρώτο δρομολογητή θα γίνει 254, από το πρώτο θα γίνει 253, κτλ, κτλ, έτσι, άρα, το πακέτο αυτό και όταν φτάσει, να γίνει αυτή τη τιμή 0, δηλαδή αν φτάσει ένα δρομολογητής και δει ότι του ήρθε ένα πακέτο που έχει time to live 0, τότε γίνεται, σταματάει να προωθεί αυτό το πακέτο, έτσι, δεν προωθεί πλέον αυτό το πακέτο, σταματάει η προώθειση του πακέτου, άρα για αυτό πολλές φορές θα ακούσαν αυτό το πεδίο να το λένε και number of hops, δηλαδή το hop είναι η αναπίδηση, δηλαδή η αναπίδηση τι, από ένα δρομολογητής σε άλλο, δηλαδή ο αριθμός στην πραγματικότητα, στο τέλος, αν δεις τον αριθμό που είχε αυτό το πεδίο στο τέλος, ξέρεις τι, ξέρεις από πόσους δρομολογητές έχει περάσει το πακέτο σου. Ο κατακαρυμματισμός και η νέου ξενομολόγηση, δηλαδή τι σημαίνει, ότι προφανώς γιατί ακριβώς είπαμε ότι περνάμε από διαφορετικά δέκτυα που έχουν διαφορετικά μεγέθη πακέτων, μπορεί κάποια πακέτα να ξανατεμαχιστούν λόγω περνά από ένα δέκτυο και μετά να ξανα επανασυναμολογηθούν στο τελικό προορισμό. Λοιπόν, μπορεί να γίνει και ενδιάμεση επανασυναμολόγηση, οπότε χρειάζονται μεγάλα μπάφες τους δρομολογητές και τα μπάφες αυτά μπορούν να αγχαιρούσουν διαφορετικά, πακέτα τα οποία περιμένουμε να περάσουν όλα από τον ίδιο δρομολογητή. Γι' αυτό το λόγο υπάρχει το πεδίο το Data Unit Identifier στο IP που σου λέει στην ουσία από τη ροή αυτοί πακέτον ας πούμε ποιο πακέτο είναι. Είναι το πακέτο 1, το πακέτο 2, το πακέτο 3 κτλ κτλ. Το Data Unit Identifier, δηλαδή στην επικεφαλήδα χρησιμοποιούμε το Data Unit Identifier που μου λέει τον αριθμό κάθε φορά του πακέτου. Υπάρχει το μήκος των δεδομένων, δηλαδή το πόσο σε bytes πόσα δεδομένα έχω και υπάρχει η μετατόπιση offset δηλαδή γιατί είπαμε ότι ποιο κομμάτι από τα αρχικά δεδομένα υπάρχει, πως ξέρω δηλαδή εφόσον σπάω τα πακέτα σε πολλά δεδομένα θα πρέπει να κρατάω και το offset δηλαδή το πρώτο πακέτο ας πούμε έχει τα αρχικά bytes, τα επόμενα πακέτα έχουν τα υπόλοιπα. Άρα λοιπόν πρέπει να ξέρω κάπου το offset δηλαδή πως θα τα επαναστειναμολόγησω. Αυτό το offset υπάρχει πάλι στο πακέτο, δηλαδή είναι η θέση του κάθε τμήματος, του κάθε τεμαχείου IP από το αρχικό πακέτο και είναι πολλαπλάσια του 64-bit αυτά και υπάρχει και ένα bit, ή όπως τα λένε στην ολογία flag, το more που δείχνει τι, που όταν αυτό έχει την τιμή 1 σημαίνει ότι αυτό το πακέτο δεν είναι το τελευταίο, ακολουθούν και άλλα. Μόνο το τελευταίο πακέτο μιας σειράς ας πούμε πακέτων είναι αυτό που έχει την τιμή 0. Και γιατί να κατακερματίσω το IP, δηλαδή σκεφτείτε ότι τα πακέτα IP μπορούν να έχουν μέγεθος μέχρι 64KB. Ναι αλλά είπαμε πριν ότι ένα δίκτυο ethernet έχει μέγεθος πακέτου 1500B. Άρα για να περάσεις αυτό το πακέτο μέσα από το ethernet σπάει σε πολλά κομμάτια. Δηλαδή είναι το προφανές. Σκεφτείτε το ATM που είναι ακόμα πιο μικρό που είναι 53B. Θα σπάσει σε ακόμα περισσότερα κομμάτια. Λοιπόν, εδώ να κάνουμε ένα διάλειμμα. Λέγαμε για τον κατακερματισμό σε επίπεδο IP. Το IP επανασυνομολογεί τα πακέτα στον προορισμό και μόνο. Για να μας βοηθήσει στην επανασυνομολόγηση υπάρχουν διάφορα παιδεία. Το ένα είναι το data unit identifier. Δηλαδή ο αριθμός του πακέτου, ποιο τμήμα του πακέτου είναι. Το μήκος των δεδομένων, το data length, δηλαδή πόσο είναι το μήκος των δεδομένων σε bytes. Η μετατοπιση, το offset σε μονάδες των 64 bit. Δηλαδή το κομμάτι το οποίο έχουμε, ποια μετατοπιση έχει σε σχέση, σε ποια θέση βρίσκεται σε σχέση με το αρχικό τμήμα. Και ένα bit ή ένα flag, η συνολογία του IP αυτό λέγεται flag, σημαία δηλαδή που είναι 0 ή 1. Εάν είναι 1 σημαίνει ότι υπάρχουν και άλλα πακέτα, εάν είναι 0 σημαίνει ότι αυτό είναι το τελευταίο πακέτο. Δηλαδή, αν θέλαμε λίγο να το δούμε σχηματικά, σκεφτείτε ότι εδώ έχουμε ένα αρχικό πακέτο το οποίο έχει μήκος συνολικά 404 bytes, το offset είναι 0 σε αυτό και το mor είναι 0. Τώρα, αν αυτό το κόψω στα δύο, στο πρώτο τμήμα του πακέτου, το μήκος είναι 208, το offset είναι 0 που μου δείχνει ότι από εδώ ξεκινάει, το mor είναι 1, ενώ στο δεύτερο το υπόλοιπο τα 196 payload, προσέξτε, μπαίνει πάλι το IP header, δηλαδή το IP header, η IP επικεφαλίδα αντιγράφεται και στα δύο πακέτα και το μήκος είναι 196 bytes, το offset εδώ είναι ας πούμε 26, ενώ σε αυτό το mor flag είναι 0, γιατί είναι το τελευταίο. Και προσέξτε κάτι, δεν ξέρω αν εδώ το καταλάβατε, εδώ μου δείχνει ότι το tcp header, η επικεφαλία του tcp, του αμμόσιου απομένου επειπέδου, τη βγάζει μόνο στο πρώτο τμήμα, δεν τη βγάζει στο δεύτερο. Το καταλαβαίνουμε αυτό γιατί, θέλει κάποιος να πει γιατί, ναι δεν χρειάζεται να έχουμε φύγει, αλλά γιατί όμως, δηλαδή εδώ, να το αρχικό πακέτο σου, και εδώ σου αναφέρει ότι εδώ υπάρχει το tcp header στο πρώτο τμήμα, στο δεύτερο δεν υπάρχει tcp header. Όχι, η απάντηση είναι ότι το tcp header, μπορεί να το δείχνει εδώ σχηματικά, είναι στο κομμάτι των δεδομένων του πακέτου, έτσι, για το IP, πέρα από την επικεφαλίδα του IP, όλα αυτά είναι δεδομένα. Έτσι, είναι τα δεδομένα του nature επίπεδου, δεν μας ενδιαφέρει ότι υπάρχει tcp header, οπότε, όπως ήταν στην πρώτη περίπτωση, δηλαδή από εδώ ξεκινάει το πακέτο μου, άρα θα μπει μόνο στο πρώτο κομμάτι, έτσι, γιατί είναι μέσα στα δεδομένα του πακέτου. Και καταλαβαίνουμε γιατί εδώ, ας πούμε, έχουμε segment offset 0, είναι το πρώτο, που μου δείχνω το πρώτο, more 1, εδώ, segment offset 26, ξέρω εγώ, more 0. Τώρα, πώς αντιμετωπίζει το IP την αποτυχία, έτσι, δηλαδή, τι θα γίνει αν χαθούνε κάποια κομμάτια, έτσι, κάποια fragments από αυτά χαθούν. Θα πρέπει και αρχή να εντοπιστεί η βλάβη, έτσι, φτάνει το πρώτο κμήμα, ας πούμε, έτσι, εάν δεν φτάσουν τα υπόλοιπα, πάλι υπάρχει κάποιο timer, έτσι, αυτό το timer θα αλλάξει, αυτό χρόνο θα αλλάξει και εάν παρέλθει αυτός ο χρόνος, τότε απορρίπτονται και όλα τα υπόλοιπα δεδομένα, έτσι, και ζητάμε επανεκπομπή από την αρχή. Εάν ο χρόνος πάλι τελειώσει, αγνόησε όλα τα προηγούμενα δεδομένα. Τώρα, ο έλεγχος σφαλμάτων, έτσι, πώς γίνεται ο έλεγχος σφαλμάτων στο IP. Επίσης, είπαμε ότι δεν είναι εγγυημένη η παράδοση, δεν έρχεται το IP, δεν στέλνει το ίδιο κάποια επιβεβαίωση, κάποια γνώλησμα ότι έφτασε κανονικά το πακέτο, θα μπορούσε, εάν ζητηθεί ο δρομολογητής να προσπαθεί να ενημερώσει την πηγή, εάν απορριφεί το πακέτο, η πηγή τότε μπορεί να αλλάξει τη ραντήγη της μετάδοσης και μπορεί να ενημερώσει και το πρωτόκολλο Νατούρ Επιπέδου, έτσι, στην εγγυημένη περίπτωση το TCP, το UTP κτλ, δηλαδή το πρωτόκολλο Νατούρ Επιπέδου που υπάρχει στο IP. Αλλά γενικά δεν γίνεται έλεγχος σφαλμάτων στο IP, δηλαδή γίνεται μόνο έλεγχος σφαλμάτων, όπως θα δούμε, στην IP επικεφαλίδα, όχι σε αυτά καθαρά τα δεδομένα. Αυτό θα γίνει στο πιο πάνω επίπεδο. Αντίσκα και έλεγχος ροής, δηλαδή δεν γίνεται έλεγχος ροής πάλι σε επίπεδο IP. Εντάξει, θα μπορούσε να γίνει μια αποστολή πακέτων έλεγχου ροής, ώστε να ζητήσει μίωση της ροής, αλλά γενικά αυτό είναι περιορισμένο, δηλαδή αυτό μπορεί να το κάνω πάλι με τη βοήθεια ανωτέρων επιπέδων, όπως το ICMP που θα δούμε στην επόμενη ενότητα, στην ίδια ενότητα μάλλον. Λοιπόν, τέλος, για να δούμε ξεκάθρα λίγο το πρωτόκολλο, από τι αποτελούνται και τα λοιπά. Είπαμε είναι η IP, η έκδοση που χρησιμοποιούμε τώρα τρέχουσα είναι η έκδοση 4. Το RFC γι' αυτό είναι το 791, δηλαδή το RFC θυμάστε τι είπαμε ότι είναι τα πρότυπα του Internet, σημαίνει request for comments, είναι πρότυπο του Internet Engineering Task Force με αριθμό 791. Δηλαδή αυτό μπορείτε να το αναζητήσετε στο δικτύο και να το βρείτε ακριβώς το πρότυπο του IP. Υπάρχει. Αποτελείται από δύο μέρη, είπαμε η προγραφή διεπαφής με ένα υψηλότερο στρώμα, δηλαδή το TCP και προγραφή η αυτοίκαθαυτή μορφή του πρωτοκόλου. Είναι σε φάση αντικατάστασης από την επόμενη έκδοση, την έκδοση 6. Σε αυτήν την ενότητα θα δούμε μετά και για την έκδοση 6. Τώρα το πρώτο θα γίνει αυτή η αντικατάσταση, ήδη σε πολλές περιπτώσεις ο χώρος διευθύσεων IP έχει εξαδληθεί ή αναμένεται να εξαδληθεί μέσα στα επόμενα χρόνια, αλλά η αλλαγή αυτή είναι σταδιακή από την IP έκδοση 6. Δύο είναι τα χαρακτηριστικά, αυτό που ορίζονται ως υπηρεσίες IP, έχουν δύο χαρακτηριστικά, αυτά ονομάζονται primitives, εντολές δηλαδή θα λέγαμε, οι οποίοι χρησιμοποιούν παραμέτρους και είναι αυτές οι βασικές λειτουργίες που θα πρέπει να επιτελέσει το IP. Δύο είναι τα βασικά primitives, η αποστολή, το send, δηλαδή στείλε τα δεδομένα που στο ανώτερο στρώμα και το deliver, δηλαδή ειδοποιείς το χρήστη για παράδοσης δεδομένα από το κατώτερο στρώμα. Υπάρχουν διάφοροι παράμετρες και τώρα σε όλα αυτά, σε όλα αυτές τις λειτουργίες μπαίνουν διάφοροι παράμετροι. Άρα μπορούμε να σκεφτούμε, τα primitives είναι διαφορετικά ανάλογα με την υλοποίηση, δηλαδή τι καθορίζει, τα πρότυπα τι καθορίζουν. Στην ουσία, είναι σαν να λέμε, όπως στη C++, ότι έχουμε μόνο το header file. Έχουμε μόνο το τι πρέπει να κάνει αυτή η συνάρτηση. Έχω μια συνάρτηση που κάνει send. Τι κάνει, παίρνει αυτά τα παράμετρες, παίρνει αυτούς τους παραμέτρους και επιστρέφει αυτό. Το πώς θα υλοποιηθεί δεν καθορίζεται στα πρότυπα. Άρα λοιπόν, η κάθε υλοποίηση είναι διαφορετική ανάλογα με το λειτουργικό σύστημα κτλ. Ποιες είναι οι παράμετρες του IP? Είναι, καταρχήν, οι διευθύνσεις προέλευσης, οι IP διευθύνσεις προέλευσης και προορισμού, το πρωτόκολλο, και όταν λέμε πρωτόκολλο εννοούμε το πρωτόκολλο του ανωτόριου που πρέπει, δηλαδή TCP, UTP κτλ. Type of service, το είδος της υπηρεσίας που χρησιμοποιείται σε διάφορες υπηρεσίες, ποιότητας υπηρεσίας, δηλαδή εδώ αυτό μπορεί να έχει διαφορετικές στιγμές που θα θέλουμε να μεταφέρουμε βίντεο, φωνή κτλ. Αυτό το πεδίο. Είπαμε ένας αναγνωριστής που μας λέει τον αριθμό του πακέτου όταν έχουμε κατακερνατισμό. Υπάρχει και ένα bit που λέγεται don't fragment indicator, το οποίο όταν αυτό έχει την τιμή 1, αυτό σημαίνει ότι μην τεμαχήσεις και άλλο αυτό το πακέτο. Μην το τεμαχήσεις, αυτό σημαίνει don't fragment indicator. Το πεδίο time to leap, το είπαμε, το μήκος δεδομένων. Υπάρχουν κάποια επιπλέον δεδομένα option data που είναι μετά την επικεφαλήδα και χρησιμοποιούνται για άλλους ειδικούς λόγους και φυσικά στο τέλος θα είναι τα δεδομένα του χρήστη. Τα δεδομένα τα βλέπουν τι μπορεί να είναι, μπορεί να είναι δεδομένα που έχουν να κάνουν με την ασφάλεια, μπορεί να είναι δεδομένα που έχουν να κάνουν με δρομολόγηση πηγής, μπορεί να είναι δεδομένα που έχουν να κάνουν με καταγραφή της διαδρομής, root recording, με την ταυτοποίηση της ροής. Δηλαδή ξέρω εγώ να δοθεί και ένας αριθμός ροής ας πούμε σε αυτό το πακέτο και ή μπορεί να υπάρχει και κάποιο time stamp έτσι, κάποια χρονική σήμαση ώστε να ξέρουμε το χρόνο που έκανε το πακέτο για να φτάσει από ένα root στο άλλο κτλ έτσι μέχρι το τελικό σύστημα. Και αν θέλουμε να το δούμε λίγο και σχηματικά, δηλαδή το IP πακέτο είναι αυτό, έχω την επικεφαλίδα με ελάχιστο μήκος 20 μέγιστο μήκος 60 bytes και από εκεί και πέρα το πεδίο δεδομένο βλέπετε το μέγιστο πεδίο δεδομένο, όλο το πακέτο που μέγιστο μήκος μπορεί να φτάσει τα 64 kilobytes έτσι, έχω την έκδοση, το μήκος επικεφαλίδα, service type, total length, το defecation 16 bit, αυτά τα flags, το fragmentation offset, το time to live, το protocol, το checksum, το header checksum, δηλαδή έλεγχο σφαλμάτων μόνο της επικεφαλίδας, αυτό υπολογεί σε κάθε router, όχι και γίνεται update, όχι μόνο των δεδομένων αλλά μόνο της επικεφαλίδας και φυσικά τη διεύθυνση IP τη δική μου, έτσι, της πηγής, τη διεύθυνση IP προορισμού και τις άλλες τις επιπλέον επιλογές, έτσι, που μπορεί να υπάρχουν και μπορεί και να μην υπάρχουν. Εντάξει, το μήκος επικεφαλίας, το είπαμε είναι θελέξεις 32 bit, το είδος υπηρεσίας, το συνολικό μήκος του πακέντου δεδομένων σε bytes, την αναγνώριση, τα διάφορα flags, το more bit και το bit, το time to live, έτσι, και το protocol είναι το protocol υψηλωτέρου πιπέδου, δηλαδή με έναν αριθμό μου δείχνει αν από πάνω έχει TCP, από πάνω έχει UDP και τα λοιπά, έτσι, ποιο είναι το πρωτόκολλο του, υψηλωτέρου πιπέδου. Το άθλησμα ελέγχου, το οποίο είναι 16 bit και το οποίο υπολογίζεται κάθε φορά σε κάθε δρομολογητή, μπορεί να υπάρχει και padding, έτσι, συμπλήρωση, δηλαδή για να φτάσουμε σε ένα, να είναι τελικά όλα πολλαπλάσια το 32 bit, έτσι, όλο το πακέτο, μπορεί, εάν τα δεδομένα μου είναι λιγότερα, να προσθέσω και padding, έτσι, δηλαδή πλέον bits. Τα εξωτοπεδίον των εδομένων μεταφέρεται, τα εδομένα του χρήστη από το πιο πάνω πιπέδο, δηλαδή στην ουσία, αν έχω TCP από πάνω, το πέπεδο δεδομένων θα είναι τι, ένα TCP segment, είναι και ρε ο πολλαπλάσιας των 8 bits, το μέγιστο μήκος του είπαμε ότι είναι 65.535 bytes, δηλαδή 64 kilobytes, έτσι, δηλαδή, σε αυτή την περίπτωση σκεφτείτε να κάνετε το αντιπαραβολή με το ethernet, όπου είχαμε μέγιστο μήκος τι, γύρω στα 1500 bytes, έτσι, δηλαδή εδώ έχουμε ένα πολύ μεγάλο πακέτο. Τώρα, ποιες είναι οι μορφές των IP διευθύνσεων, έτσι, τι είδους διευθύνσες έχουμε. Κατακοίνω να πω ότι στο IP διαχωρίζουμε, η κάθε διεύθυνση των 32 bits χωρίζεται σε δύο κομμάτια. Υπάρχει το πρόθεμα, έτσι, το prefix, το οποίο μου δείχνει το net ID, δηλαδή τη διεύθυνση δικτύου και υπάρχει το suffix, έτσι, το επίθεμα στα ελληνικά, το οποίο μου δείχνει το host ID, δηλαδή σε ποιον υπολογιστή αναφέρομαι, έχουμε δύο τμήματα και ανάλογα τώρα, ο αρχικός διαχωρισμός ήταν ότι ανάλογα με τη μορφή που έχουν αυτά τα τμήματα, αν το net ID είναι μεγαλύτερο ή το host ID είναι μεγαλύτερο και τα λοιπά, χωρίζω τις διευθύνσεις σε διαφορετικές κατηγορίες, τα οποίες ονομάζω classes, έτσι, όταν το δίκτυο είναι 7 πρώτα bits και τα υπόλοιπα είναι υπολογιστές, έχω διευθύνσεις classes α, όταν το δίκτυο είναι τα πρώτα 14 bits με εδώ τα πρώτα bit να είναι 1-0 και το host είναι 16 bit, έχω διευθύνσεις classes β ή όταν το δίκτυο έχει αυτή τη μορφή και το net ID είναι στην ουσία 21 bits, το class ID είναι 8, άρα έχω την κλάση C και από εκεί υπάρχουν κάποιες ειδικές κλάσεις, δηλαδή αυτές που ξεκινάνε αυτά τα 4 bit είναι 1-1-0 και είναι οι κλάσεις κατηγορίας D, που είναι οι λεγόμενες κλάσεις πολλαπλής αποστολής, multicast, δηλαδή τι σημαίνει αυτό, όταν έχω ως διεύθυνση προσμού μια τέτοια σημαίνει ότι στείλω όχι μόνο σε έναν υπολογιστή αλλά σε πολλούς υπολογιστές. Το epimulticasting ήταν πολύ δημοφιλές παλαιότερα, δηλαδή παλαιότερα θυμάμαι ότι η NASA έδειχνε τις εκτοξεύσεις της μέσω epimulticast, δηλαδή ήταν σε ένα συντονιζόσουνα, σε ένα τηλεοπτικό σταθμό, σε ένα σταθμό. Τι γινότανε, έλεγες ότι εγώ θέλω να μου στέλνεις, εφόσον υποστηρίζαν και οι routers, θέλω να μου στέλνεις ξέρω εγώ τα πακέτα που έχουν διεύθυνση προσμού αυτήν, σε αυτήν τη θήρα και με αυτόν τον τρόπο έπαιρνες συγκεκριμένα πακέτα συγκεκριμένων εφαρμογών, το epimulticasting. Τώρα αυτό νομίζω ότι δεν έχει πολλή διάδοση πλέον τα τελευταία χρόνια, αλλά οι διευθύνσεις αυτές εξακολουθούν και υπάρχουν και είναι αποκλειστικά αφιερωμένες σε πολλαπλή αποστολή, δηλαδή στο πολύ χρήστες να παίρνουν το ίδιο πακέτο και κάποιες ειδικές διευθύνσεις οι οποίες ονομάζονται κλάση ε. Θα δούμε κάποιες αυστηρικές διευθύνσεις. Τώρα, πώς γράφουμε τις IP διευθύνσεις, φαντασμένα θα το έχετε δει. Εδώ δεν το μεταφράσαμε στα ελληνικά γιατί είναι λίγο δύσκολη μετάφραση, χρησιμοποιούμε αυτό που λέγεται dotted decimal notation. Δηλαδή τα 32 bit τα χωρίζω σε 4 ομάδες των 8 bit όπου το κάθε ένα το αντίστοιχο στο αντίστοιχο μη προσημασμένο δεκαδικό. Δηλαδή το κάθε ένα μπορεί να πάρει από 0 έως 255. Άρα, δηλαδή, αν η διεύθυνση ήταν αυτή, η κανονική σε 32 bit, τη μεταφράζω εγώ με το dotted decimal notation, τη κάνω κάπως έτσι. Αυτό θα το δούμε και θα τα έχετε ξαναδει, έτσι δεν είναι. Αυτός είναι ο τρόπος που γράφουμε τις διευθύνσεις IP στην έκδοση 4. Εντάξει, για τις κλάσσες είπαμε ότι η διεύθυνση κλάσης άλλου θα χρησιμοποιεί τις τρεις τελευταίες οχτάδες, η δεύτερη για το host id, έτσι. Άρα, δηλαδή, αυτό τι σημαίνει, θεωρητικά αυτό τι σημαίνει, εφόσον χρησιμοποιεί τις τρεις τελευταίες οχτάδες, αυτό σημαίνει ότι για τη κλάση α, μπορώ να συνδέσω σε αυτό το δεκτίο πόσους υπολογιστές, θεωρητικά, 2 στην 24η, έτσι, καταλαβαίνουμε, στην κλάση β2 στη 16η, στην κλάση c, 2 στην 8η, έτσι, 256. Δεν ισχύει ακριβώς αυτό, θα δούμε ποιες κάνουνε, αλλά θεωρητικά αυτό μου δείχνει, δηλαδή πόσο είναι το μέγεθος του δικτύου, μου δείχνει πόσους υπολογιστές μπορώ, θεωρητικά, να συνδέσω, πόσες διαθέσιμες διευθύνσεις έχω για αυτό το δεκτίο. Είπαμε ότι είναι αυτές εδώ οι τιμές, έτσι, για να τα δούμε, τα βλέπουμε όλα σε δεκαδικά. Τώρα, πώς δίνονται οι διευθύνσεις, έτσι, υπάρχει ένας παγκόσμιος οργανισμός, έτσι, ο Internet Assigned Number Authority, ο οποίος πάει και δίνει groups διευθύνσων, δηλαδή διευθύνσεις κλάσσες α, κλάσσες β και τα λοιπά, που σε αυτό που λέμε στα Regional Internet Registry, έτσι, δηλαδή θα λέγαμε στα Μητρό Διευθύνσων Περιοχής, τι είναι αυτά, στην ουσία υπάρχει ένα τέτοιο για κάθε Ήπειρο και αυτοί εδώ τα ρίψ, τα διανέμουν στις αντίστοιχες χώρες, έτσι, δηλαδή και μετά οι χώρες τα διανέμουν στους παρόχους και ούτω καθεξής και ο κάθε πάροχος έχει ένα εύρος διευθύνσων, δηλαδή τα ρίψ, ας πούμε, θέλουμε να τα βρούμε, αν θέλουμε να δούμε ποια είναι, είναι αυτά εδώ, έτσι, βλέπετε ότι αυτές οι περιοχές, η Βόρεια Αμερική, η Λατινική Αμερική, η Αφρική, Ευρώπη και Ασία ξερογορίζεται όλο αυτό, η υπόλοιπη Ασία και η Οικιανία ορίζεται αυτό και ούτω καθεξής, δηλαδή αυτές είναι περιοχές που υπάρχει εδώ ένας τέτοιος, υπάρχουν αυτοί οι κεντρικοί οργανισμοί οι οποίοι διανέμουν σε αυτές τις μεγάλες περιοχές, αυτές οι Ήπειρους, τις IP διευθύνσεις, έτσι, που τα διανέμουν στις χώρες και μετά οι χώρες τα διανέμουν στους παρόχους και ούτω καθεξής, αυτά είναι κυκλοπεδικά, άρα λοιπόν, αντίστοιχα, έχουμε εδώ ο μεγιστός αριθμός ανάγκωμα διευθύνσεις α, beats in prefix, άρα, μεγιστός αριθμός δικτύων, έτσι, 128 εδώ, εδώ τόσα, beats in suffix, maximum number, ο μεγιστός αριθμός στη υπολογιστώνα δίκτυο, έτσι, 2 στην 24η, 2 στη 16η, 2 στην 8η, έτσι, θεωρητικά, εντάξει, για τις κλάσεις α, αυτή εδώ, οι 127 δεν διανέμονται, έτσι, οι διευθύνσεις που ξεκινά από 1027 δεν διανέμονται, γιατί κρατούνται, για αυτές που θα δούμε τις διευθύνσεις, τις σωτερικές της loopback, έτσι, τη διεύθυνση βρόχου, όλες οι υπόλοιπες από ένα xx μέχρι 1026 έχουν διανέμονται, έτσι, ή έχουν διανεμηθεί ήδη. Η β είναι αυτές, έτσι, το πανεπιστήμιό μας, για παράδειγμα, έχει τι, έχει μία διεύθυνση κλάσεις β, η διεύθυνση του πανεπιστήμιου ποια είναι, κλάσεις β, είναι οι 155, 207, 1 διεύθυνση κλάσεις β, έτσι, έχει το πανεπιστήμιο. Διεύθυνση κλάσεις σ, αυτές εδώ λες, διανέμονται, για παράδειγμα, ας πούμε, το σωτερικό δίκτυο του φυσικού, έχει, από όσο ξέρω, δύο διεύθυνσης κλάσεις σ, ποια έχει την τελεία 9 και την τελεία 10, από όσο θυμάμαι, έτσι, εσωτερικά, δηλαδή το πανεπιστήμιο τα διανέμει ανάλογα σχολές και τα λοιπά με την ζήτηση σε διεύθυνσης κλάσεις σ. Τώρα, είναι πολύ σημαντικό να δούμε κάποιες ειδικές διευθύνσεις, δηλαδή διευθύνσεις οι οποίες δεν ανατίθεται σε υπολογιστές, έτσι, αλλά οι οποίες όμως υπάρχουν στο δίκτυο, δηλαδή, για παράδειγμα, μια κλασική διεύθυνση είναι η διεύθυνση δικτύου, που σημαίνει ότι έχω το πρόθεμα, το NetID και όλα τα υπόλοιπα είναι μηδενικά, δηλαδή η διεύθυνση του πανεπιστήμιου, στην ουσία πώς γράφεται, 155.207.0.0, έτσι, αυτή είναι η διεύθυνση του δικτύου, έτσι, όταν το HostID είναι όλα μηδενικά, αναφέρεται στο ίδιο το δίκτυο, δεν αναφέρεται σε κάποιον υπολογιστή και αυτή η διεύθυνση τι γίνεται, δεν δίνεται ποτέ σε κανέναν υπολογιστή, έτσι, δεν θα ήταν υπολογιστή που να έχει αυτή τη διεύθυνση, δεν ανατίθεται σε υπολογιστή, γιατί είναι η διεύθυνση του δικτύου, δεν μπορεί να είναι διεύθυνση υπολογιστή, δηλαδή για παράδειγμα ένα δίκτυο Classes α θα είχε αυτού του τύπου τη διεύθυνση, τα τρία τελευταία μηδενικά, ένα Classes β θα έχει αυτή τη διεύθυνση, τα δυο τελευταία μηδενικά και ένα Classes c θα έχει αυτή τη διεύθυνση, το τελευταίο byte μηδεν. Αυτή είναι η διεύθυνση δικτύου, δηλαδή NetID οτιδήποτε, HostID όλα μηδεν. Τώρα, μία άλλη διεύθυνση που επίσης δεν δίνεται σε υπολογιστή, είναι αυτό που λέμε η διεύθυνση κατευθυνόμενης εκπομπής, δηλαδή Limited Broadcast Address λέγεται, όχι, συγγνώμη, Directed Broadcast Address, δηλαδή το πρώτο θέμα είναι η διεύθυνση δικτύου, το τελευταίο το επίθεμα δεν είναι όλα μηδεν, είναι ένα, όλα ένα, έτσι. Δηλαδή, ποια είναι η χρησιμότητα αυτής της διεύθυνσης, δηλαδή ό,τι γίνεται, ένας router πολλές φορές για να στείλει, έχει ένα πακέτο να στείλει σε ένα συγκεκριμένο υπολογιστή, δεν ξέρει όμως ποιος είναι αυτός ο υπολογιστής, δηλαδή δεν ξέρει τι, για να το στείλει τι πρέπει να ξέρει, πρέπει να ξέρει τη Mac διεύθυσή του, γιατί εφόσον είναι στο ίδιο δίκτυο πρέπει να ξέρει τη Mac διεύθυσή του, δεν ξέρει, ξέρει τι να πει ξέρει τη Mac. Άρα, πώς θα μάθει τη Mac διεύθυνση του, στέλνει ένα μήνυμα σε όλους οι υπολογιστές του δικτύου, που είναι τελεία 255, ξέρω εγώ, όλα ένα, και τους λέει, είναι κάποιος από αυτούς οι υπολογιστές, ποιος είναι ο υπολογιστής, πείτε μου τη Mac διεύθυνση του υπολογιστή που έχει αυτό το IP. Γιατί δεν ξέρει που να το στείλει, το στέλνει σε όλους, αυτός τον οποίον αντιστοιχεί αυτή η IP διεύθυνση, θα απαντήσει και θα του πει εγώ είμαι αυτός και έχω αυτή τη Mac διεύθυνση. Δηλαδή η χρησιμότητα αυτής της διεύθυνσης είναι αυτή εδώ, ότι να μπορούμε να ξέρουμε σε ποιον υπολογιστή να στείλουμε και τώρα πάλι η ερώτηση είναι, γιατί δεν αρκεί το IP για να στείλω σε έναν υπολογιστή το πακέτο έτσι, έχετε μια, ναι το IP είναι για να το στείλω μεταξύ διαφορετικών δικτύων, αλλά στο ίδιο φυσικό δίκτυο για να πάει τελικά το πακέτο έτσι θέλω να ξέρω και τη Mac διεύθυνση, αν δεν ξέρω τη Mac διεύθυνση σε αυτό το υπολογιστή πως θα πάει το πακέτο. Άρα και ο τρόπος για να το μάθω όπως θα δούμε είναι με το πορτόκολλο ERP αργότερα είναι να στείλω ένα πακέτο σε όλους οι υπολογιστές, ο router δηλαδή λέει στέλνει ένα πακέτο σε όλους οι υπολογιστές στο δίκτυο και λέει ποιος είναι αυτός που έχει αυτό το IP, αλλά αυτό πάει σε όλους, άρα πρέπει να υπάρχει μια διεύθυνση προορισμού η οποία να είναι όλα ένα και να πηγαίνει σε όλους και να απαντήσει μόνο αυτός που έχει αυτή τη διεύθυνση να πει ότι εγώ έχω αυτήν την IP διεύθυνση και η Mac διεύθυνση μου είναι αυτή. Γιατί για να σταλεί στο ίδιο το δίκτυο, στο φυσικό δίκτυο, δεν αρκεί το IP, πρέπει να ξέρω την Mac διεύθυνση. Πως θα πάει φυσικά το πακέτο. Δηλαδή, ο router στέλνει αυτή τη διεύθυνση σε όλους τους υπολογιστές στο δίκτυο, είτε θέλει να του στείλει ένα μήνυμα σε όλους τους υπολογιστές, ή το πιο πιθανό είναι αυτό ότι θέλει να μάθει την διεύθυνση του ενός συγκεκριμένου υπολογιστή. Άρα λοιπόν, ενώ ας πούμε είπαμε ότι το πλήθος των διευθύσεων είναι τόσο, βλέπουμε ότι από τις διευθύσεις αυτές, δηλαδή υπάρχει άλλο πράγμα με το πλήθος διευθύσεων και άλλο πράγμα με το αριθμό των υπολογιστών που μπορούν να πάρουν διευθύσεις σε ένα δίκτυο. Δηλαδή, για παράδειγμα, σε αυτό το δίκτυο κλάση C είπαμε ότι υπάρχουν 256 διαθέσιμες διευθύνσεις, αλλά βλέπουμε τελικά ότι ο αριθμός των υπολογιστών που μπορούν να συνδεθούν στο δίκτυο είναι 256-2, 254. Γιατί? Γιατί η μία διεύθυνση όλα μηδενικά είναι η διεύθυνση δικτύου, η άλλη διεύθυνση όλα άση είναι η διεύθυνση περιορισμένης κατευθυνόμενης εκπομπής. Αυτές οι διευθύσεις δεν δίνονται στις υπολογιστές, αλλά σε κάθε περίπτωση, άρα όταν έχετε σ' ένα ερώτημα, ας πούμε σε εξετάσεις, σας λέει ποιος είναι ο χώρος διευθύνσης, πόσες IP διευθύνσεις μπορούν να έχουν σε ένα δίκτυο, άλλο πράγμα να σας λέει πόσους υπολογιστές μπορούν να συνδέσουν σε ένα δίκτυο. Δηλαδή, στη διεύθυνη περίπτωση θα αφαιρέσετε δύο. Απλό, δεν είναι? Τώρα, η διεύθυνση περιορισμένης εκπομπής. Η διεύθυνση η οποίη όλα, και δίκτυο, και netID, και suffix, είναι τι, και hostID, είναι όλα άση, έτσι, όλα ένα. Αυτό τι σημαίνει, αυτό σημαίνει που χρησιμοποιείται αυτό, έτσι. Ξεκινάει ένας υπολογιστής, έτσι, συνήθως δεν ξέρει τι να είναι η IP διεύθυνση του, δηλαδή, αν θέλει να του ανατεθεί δυναμικά IP διεύθυνση, οπότε, δεν ξέρει σε ποιον να περθειθεί, θέλει να στείλει μήνυμα σε όλους, δεν ξέρει καν το δίκτυο, θέλει να στείλει μήνυμα σε όλους τους υπολογιστές μπορούν σε αυτό το δίκτυο. Για να το κάνει αυτό, θα βάλει ως διεύθυνση προσμού, όλα άση, και αυτή η διεύθυνση φτάνει μέχρι το router, δεν προωθείται από το router, έτσι, θα φτάσει μέχρι, θα περιοσθεί μέσα σε ένα δίκτυο, δηλαδή, αν η διεύθυνση, αυτός ξέρω εγώ, στέλνει ένα μήνυμα με διεύθυνση προσμού, αυτή είναι εδώ, έτσι, ο router δεν την προωθεί πουθενά αλλού, μένει μες στο δίκτυο, είναι, συνήθως, όταν έχουν υπολογιστή του οποίου, ο οποίος περιμένει να του ανατεθεί δυναμικά IP διεύθυνση, έτσι, δεν έχει IP διεύθυνση, περιμένει δυναμικά να του ανατεθεί και θέλει να στείλει ένα μήνυμα σε όλους τους υπολογιστές μέσα σε όλο το δίκτυο, χωρίς να ξέρει καν καμία ευλογία από το δίκτυο. Στέλνει διεύθυνση προσμού, όλα άση και τώρα το ρώτημα είναι, εντάξει, η διεύθυνση πηγής ποια θα είναι σε αυτή την περίπτωση, έτσι, η διεύθυνση πηγής θα είναι όλα μηδενικά, έτσι, η διεύθυνση αφού το υπολογιστή, αυτό λέγεται disk computer address στα αγγλικά, έτσι, όλα μηδενικά, δηλαδή, εγώ δεν ξέρω τη διεύθυνση μου, έτσι, δεν έχω διεύθυνση IP, βρίσκομαι σε ένα δίκτυο IP και στέλνω ένα μήνυμα το οποίο έχει διεύθυνση πηγής, όλα μηδενικά, διεύθυνση προορισμού, όλα άση, έτσι, γιατί, γιατί είναι το πρώτο μήνυμα και περιμένω μετά δυναμικά να μου αναθέσουν IP διεύθυνση, αλλά δεν έχω καμία ευλοφορία του δικτύου, έτσι. Ένας υπολογιστής σε αυτήν την περίπτωση που δεν γνωρίζει την IP διεύθυνση του, θα, θα στείλει αυτό το πακέτο, έτσι, δηλαδή αυτό είναι με διεύθυνση πηγής, όλα μηδενικά, δηλαδή, ο υπολογιστής ο οποίος δεν ξέρει την IP διεύθυνση του, θα βάλει όλα μηδενικά, έτσι, να το προσέξουμε αυτό, σαν τη διεύθυνση, αυτά είναι και τα σημαντικά που κάνουμε τώρα, γιατί μπορεί να υπάρχουν και ρουδήσεις εξετάσεις από αυτά τα θέματα, έτσι. Τη διεύθυνση πηγής, όλα μηδενικά, διεύθυνση προορισμού, όλα άση, έτσι. Αυτό είναι disk computer address, ναι. Τι πράγμα? Τι λες? Ναι, σε δεκαδική μορφή, έτσι, σε δεκαδική μορφή. Όλα άση τι σημαίνει, 255, 255. Αν το βάλεις αυτό σε binary τι θα είναι, όλο ένα, έτσι. Μια άλλη διεύθυνση, έτσι, που δεν ξέρω να την έχετε ακουστά, φαντάζομαι ότι θα την έχετε ακουστά, είναι η διεύθυνση του, λαδόμου η loopback διεύθυνση, έτσι, η διεύθυνση βρωχοπισθροφής, τα λέγαμε στα ελληνικά, δηλαδή 127 και οποιοδήποτε πίθαμα, έτσι. Η πιο δημοφιλής που χρησιμοποιείτε είναι 127.0.1. Η διεύθυνση αυτή είναι πάλι η διεύθυνση του ίδιου του υπολογιστή. Όταν δεν είναι στο router αυτή τη διεύθυνση, ή μάλλον όχι το λειτουργικό όταν είναι αυτή τη διεύθυνση, δεν τη στέλνεις στο router, αλλά την επιστρέφει πάλι μέσα στον ίδιο υπολογιστή. Γιατί είναι μια διεύθυνση, δηλαδή αν κάνω ping 127.0.1, τι κάνω, τεστάρω και μου απαντήσει, τεστάρω απλά αν ο υπολογιστής μου έχει σωστά υλοποιήσει, είναι σωστά εγκατεστημένο στον υπολογιστή μου το TCP IP, έτσι. Είναι απλά καθαρά για έλεγχο ότι έχω σωστά TCP IP στον υπολογιστή μου. Δηλαδή τη διεύθυνση αυτή δεν φεύγει από τον υπολογιστή μου, μένει στον υπολογιστή μου και επιστρέφει. Δεν πάει στον δρομολογητή. Δηλαδή, βλέπετε εδώ, μένει πάλι στον ίδιο υπολογιστή. Έτσι, πρόσθεση ένα, πρόσθεση δύο. Είναι το ίδιο πράγμα. Τώρα, η βασική αρχή διευθυνσιοδότησης IP, έτσι, ποια είναι ότι, προσέξτε ότι η κάθε διεύθυνση, κάθε IP διεύθυνση, δεν αντιστοιχεί σε ένα συγκεκριμένο υπολογιστή, αντιστοιχεί σε τι, σε μία διεπαφή πρόσβαση στο δίκτυο του κάθε υπολογιστή. Έτσι, άρα δηλαδή, αν έχω σε ένα υπολογιστή πολλαπλές κάρτες δικτύου, θα πάρει πολλαπλές IP διευθύνσεις. Έτσι, άρα λοιπόν, η αρχή αυτή σημαίνει ότι όποιαδήποτε συσκευή, το κινητό μου τηλέφωνο, αν έχει πολλαπλές κάρτες, ξέρω εγώ, σύνδεση σε διαφορετικά δίκτυα, έχει και Wi-Fi, έχει και 3G, θα πάρει IP διεύθυνση για κάθε σύνδεση που έχει. Άρα λοιπόν, αυτό είναι πάρα πολύ βασικό, ότι δεν αναθέτουμε IP διευθύνσεις σε ένα υπολογιστή, σε ένα συσκευή, αλλά αναδιεπαφή πρόσβαση στο δίκτυο. Δηλαδή, για παράδειγμα, εδώ, ας πούμε, ένας υπολογιστής που συνδέεται σε δύο δίκτυα, ένα Ethernet και ένα Token Ring, θα πάρει μία διεύθυνση για αυτή τη διεπαφή από αυτό το δίκτυο, μία άλλη διεύθυνση για αυτή τη διεπαφή από το άλλο δίκτυο. Έτσι, ένας δρομολογητής, ο οποίος συνδέεται πάλι σε ένα δίκτυο One και σε ένα δίκτυο και στο Token Ring, πάλι θα πάρει δύο διαφορετικές διευθύνσεις. Θα πρέπει να σας πω ότι ένας δρομολογητής είναι μία συσκευή η οποία σίγουρα θα έχει περισσότερη της μίας IP διευθύνσης. Δηλαδή, θα έχει το λιγότερο δύο διεπαφές σύνδεση σε δύο διαφορετικά δίκτυα. Διαφορετικά δεν εννοείται δρομολογητής, γιατί κάνει δρομολόγηση μεταξύ δύο τουλάχιστον δικτύων. Άρα, θα έχει τουλάχιστον δύο διαφορετικές IP διευθύνσεις. Μία για κάθε διαπαφή. Και γενικά υπάρχει ούρος, οι υπολογιστές οι οποίοι συνδέονται με διαφορετικούς τρόπους στο δίκτυο, δηλαδή έχουν διαφορετικές IP διευθύνσεις και πολλές διαπαφές, ονομάζονται γενικά multi-homed. Υπάρχει ούρος multi-homed. Έχει ποραπλές διευθύνσεις IP, μία για κάθε σύνδεση στο δίκτυο. Και νομίζω ότι σε αυτό το σημείο να διακόψουμε...
_version_	1782817620067614720
description	Διάλεξη 6 (α μέρος): Συνεχίζουμε στην έκτη ενότητα, δίκτυα επικοινωνίας και υπολογιστών, θα μιλήσουμε στην έκτη ενότητα και θα είναι αποκλειστικά αφιερωμένη σε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του μαθήματος, το πρωτόκολλο IP. Ας δούμε πρώτα κάποια δεδομένα. Ποιο είναι το κίνητρο για διαδικτύωση. Κάθε διαφορετική τεχνολογία δικτύων έχει σχεδιαστεί για να αντεποκρίνεται σε κάποιες συγκεκριμένες ανάγκες. Τα τοπικά δίκτυα για να παρέχουν υψηλής ταχύτητας διασύνδεση σε μικρές αποστάσεις σε ένα περιορισμένη γεωγραφική περιοχή, τα δίκτυα ευρύες περιοχής για να παρέχουν επικοινωνία μεταξύ διαφορετικών περιοχών αλλά σε μικρότερες ταχύτητες γενικά. Και δεν υπάρχει γενικά κάποια τεχνολογία η οποία ανακαλύπτει όλες τις ανάγκες. Άρα λοιπόν, ένας οργανισμός θα μπορούσε να έχει διαφορετικές απαιτήσεις σε τεχνολογίες διαδικτύου, δηλαδή και αν επιλέξει τις διαφορετικές αυτές τεχνολογίες τότε θα καταλήξει να έχει αρκετούς διαφορετικούς τύπους δικτύων. Δηλαδή θα μπορούσε να έχει μία τεχνολογία, π.χ. το Ethernet, για τοπικά δίκτυα και μία άλλη τεχνολογία για διασύνδεση απομακρυσμένων σημείων. Τώρα, αυτή πλέον δεν θα είναι η Frame Relay, όπως λέει εδώ διαφάνεια, θα μπορούσε να είναι πάλι τεχνολογία τύπου Ether, θα μπορούσε να είναι τεχνολογία 10 GB Ethernet. Δηλαδή μία τεχνολογία όμως που δεν είναι για τοπικά δίκτυα αλλά για πλέον δίκτυα ευρίας περιοχής. Τι σημαίνει καθολική υπηρεσία έτσι. Στις παλιές εγκαταστάσεις τι γινόταν. Είχαμε έναν υπολογιστή σδεόταν με ένα δίκτυο, έπρεπε να επιλέξουμε ένα κατάλληλο υπολογιστή για κάθε εργασία και δεν είχαμε, είχαμε ένα μόνο απομονωμένο σύστημα με ένα μικρό τοπικό δίκτυο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της παραγωγικότητας, γιατί για κάθε διαφορετική εργασία έπρεπε να φτιάξω ένα διαφορετικό δίκτυο και τα λοιπά. Έτσι και δεν υπήρχε επικοινωνία, υπήρχε έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ τους. Για να μπορέσω να έχω, η απέτηση σήμερα είναι αυτό που λέμε για την καθολική υπηρεσία. Δηλαδή να έχω, όσο δυνατόν, να μπορώ από οποιοδήποτε υπολογιστή και να το πεκτείνω ακόμα πλέον από οποιαδήποτε συσκευή. Γιατί δεν μπορεί να είναι πλέον υπολογιστής, μπορεί να είναι και smartphone, μπορεί να είναι sensor, μπορεί να είναι οτιδήποτε. Να μπορώ να στείλω μηνύματα σε έναν οποιοδήποτε άλλο χρήστη, σε άλλον υπολογιστή, σε άλλη συσκευή και τα λοιπά. Αυτή είναι η έννοια της καθολικής υπηρεσίας, universal service στα αγγλικά. Άρα λοιπόν αυτό τι σημαίνει, πως μπορεί να υλοποιηθεί αυτό. Θα πρέπει ένας οργανισμός, για να το κάνει αυτό, να υιοθετήσει μία αποκλειστική τεχνολογία δικτύων. Αλλά τι είδους καθολική υπηρεσία θα ήταν αυτή, αν ήθελε μόνο αποκλειστικά μία τεχνολογία. Ή θα μπορούσε να έχει ένας οργανισμός πολλαπλές τεχνολογίας. Ακριβώς γιατί υπάρχουν ηλεκτρικές ασυβατότητες και τα λοιπά, ας πούμε δεν μπορεί να γίνει γεφύρωση σε όλες τις δυνατές τεχνολογίες. Άρα δηλαδή σε δεύτερο επίπεδο δεν μπορώ να έχω διασύνδεση όλη με όλα. Δεν μπορεί να δημιουργηθεί αυτή η καθολική υπηρεσία μόνο με συσκευές δεύτερο επίπεδο και μόνο σε δεύτερο επίπεδο. Άρα χρειάζομαι και κάτι παραπάνω. Για να μπορέσω να παρέχω λοιπόν αυτή την καθολική υπηρεσία χρειάζομαι ένα ακόμα επίπεδο, το επίπεδο δικτύου, στο επίπεδο δικτύου καταούζει, ή το επίπεδο διαδικτύου, όπως θα δούμε στην ακτονική της EPIP, και η έννοια αυτής της καθολικής υπηρεσίας ονομάζεται διαδικτύωση. Internet Working. Δηλαδή τι σημαίνει αυτό διαδικτύωση, σημαίνει δικτύωση μεταξύ διαφορετικών δικτύων, συνένωση διαφορετικών δικτύων. Αυτή είναι ακριβώς πλήρης μετάφραση του όρου Internet Working στα ελληνικά. Δηλαδή, η διαδικτύωση είναι γενική, δεν περιορίζει μέγεθος, ο αριθμός αυτός των υπολογιστών που συνδέονται μπορεί να επικύλει, διάφορα δίκτυα έχουν άλλους, άλλα έχουν περισσότερους υπολογιστές, άλλα έχουν λιγότερους, κτλ. Τώρα, ένα βασικό συστατικό για τη σύνδεση ετερογενών διαφορετικών δικτύων είναι οι συσκευές που ονομάζουμε δρομολογητές. Έχουμε ξαναμιλήσει για δρομολογητές, είναι συσκευές διασύνδεσης, είναι οι κόμβοι του δικτύου, είναι καθαρά συσκευές διασύνδεσης του επίπεδου. Μοιάζουν με γέφυρες, δηλαδή προωθούν πακέτα από τη μία και από την άλλη, αλλά δεν δουλεύουν στο επίπεδο Mac όπως η γέφυρα, δουλεύουν στο επίπεδο IP. Το δίκτυο αντιμετωπίζει τη σύνδεση με ένα router σαν μια οποιαδήποτε σύνδεση σε ένα οποιοδήποτε άλλο υπολογιστή. Δηλαδή, είναι μια διάφανη διασύνδεση και οι συνδέσεις αυτές δεν περιορίζονται σε μία τεχνολογία. Οι routers μπορούν να έχουν διαπαφές για όλες τις τεχνολογίες, είτε για τις παλιές, είτε για τις επόμενες. Μπορεί να συνδέσει πολλά διαφορετικά δίκτυα, πολλά WAN κτλ. Συνήθως οι routers δεν έχουν μόνο διαπαφές LAN, θα έχουν και κάποιες διαπαφές WAN, δικτύου ευρίας περιοχής για να συνδέουν με γραμμές WAN διαφορετικά δίκτυα. Συνήθως τα συμβολίζουμε έτσι, δηλαδή τα διαφορετικά ξεχωριστά φυσικά δίκτυα τα συμβολίζουμε με συννεφάκια, δηλαδή ένας router που συνδέει δύο διαφορετικά φυσικά δίκτυα. Τώρα, από και πέρα, εντάξει, ένα άλλο στοιχείο είναι, εντάξει αυτό το σχήμα με ένα router μόνο, έτσι, σπάνια θα χρησιμοποιηθεί ένας μόνος δρομολογητής για να συνδέσει δίκτυα μεταξύ ενός οργανισμού. Γιατί, για ποιο λόγο, γιατί ακριβώς ο ένας λόγος μπορεί να έχει κάνει με τον, να είναι λόγοι επεξεργασίας, δηλαδή ότι ο επεξεργαστής του router αυτός δεν μπορεί να αντέξει πολλές φορές όλη την κυκλοφορία και ο δεύτερος έχει να κάνει με την αξιοπιστία. Δηλαδή, καλό θα ήταν να υπάρχει κάπου και ένας πλεονάζων δρομολογητής, ένας δεύτερος δρομολογητής για backup στην περίπτωση που καταρρέψει ο άλλος. Δηλαδή, θα πρέπει πάντα σε ένα τέτοιο σχεδιασμό, όταν σχεδιάζουμε ένα δίκτυο, θα πρέπει να κάνουμε ένα σχέδιο που ανταποκίνεται τόσο σε αξιοπιστία, σε κόστος αλλά και σε ικανότητα διασύνδεσης. Δηλαδή, πρέπει να υπάρχουν στο δίκτυό μας εναλλακτικές διαδρομές που πολλές φορές προϋποθέτουν και εναλλακτικές συσκευές και εναλλακτικούς router. Εντάξει τώρα τρεις διαφορετικές router, για παράδειγμα, δημιουργούν λέει ένα internet, έτσι, προσέξτε, εδώ το internet το γράφει με i μικρό, έτσι, δεν εννοεί, γιατί δεν εννοεί το internet με i κεφαλαίο, έτσι, το διαδίκτυο, εννοεί ένα διαδίκτυο, δηλαδή ένα δίκτυο από τέσσερα δίκτυα σε συγκεκριμένη περίπτωση, έτσι. Λοιπόν, είπαμε καθολική υπηρεσία, οι δρομολογητές πρέπει να διαβιβάζουν από κάθε πηγή σε κάθε προορισμό, τώρα υπάρχει πολλή πλακότητα, όσο στις μορφές του κλαισίου, δηλαδή μεταξύ των διαφορετικών δικτύων, τον τρόπο διευθυσιοδότηση και όλα αυτά που μπορεί μεταξύ των διαφορετικών δικτύων πάντα σε επίπεδο data link να διαφέρουν. Μπορούμε να θεωρήσουμε, δηλαδή, αυτή την καθολική υπηρεσία ως ένα εικονικό δίκτυο, έτσι. Το εικονικό δίκτυο το οποίο, στην ουσία, θεωρούμε ότι είναι ένα ενιαίο σύστημα επικοινωνίας, το οποίο όμως κρύβει τις λεπτομέρειες σε φυσικό επίπεδο και σε επίπεδο ζεύξης μεταξύ των διαφορετικών συνδέσεων. Δηλαδή, δεν έχουμε κάτι, δεν βλέπουμε ας πούμε εμείς από ποιο router περνάει τα πακέτα μας, δεν ξέρουμε. Νιώθουμε ότι είμαστε σε ένα, όταν συνδεόμαστε στο internet, νιώθουμε ότι είμαστε σε ένα πραγματικό δίκτυο και ανταλλάσσουμε πληροφορία στην πραγματικότητα. Όλο αυτό παρέχεται μέσα από ένα μεγάλο εικονικό σύστημα. Δηλαδή, ο συνδυασμός και software και hardware είναι μία ψευτες ενός ενιαίου σύστηματος που δεν υπάρχει. Δηλαδή, για παράδειγμα, εμείς θεωρούμε κάτι τέτοιο, θεωρούμε δηλαδή ότι αυτό είναι το δίκτυό μας, ένα συννεφάκι αφαιρετικό το οποίο παρέχει όλες τις υπηρεσίες. Στην πραγματικότητα όμως από μέσα υπάρχουν κάτι τέτοιο, υπάρχουν δρομολογητές, διαφορετικά δίκτυα κτλ. Αυτές τις λεπτομέρειες μας τις κρύβει το δίκτυο. Είναι αφαιρετικό, γι' αυτό λέμε ότι μιλάμε για μία εικονική δικτύωση. Τώρα, για τα πρωτόκολλα έχουμε ξαναπεί και στην αρχή ποιο είναι το βασικό πρωτόκολλο που χρησιμοποιείται στο διαδίκτυο, το TCPIP. Ξεκίνησε, είπαμε, τη δεκαετία του 70 που ήταν, ξεκίνησε ως πρότζεκτ του Υπουργείου Άμινα στο ΝΥΠΑ γιατί με σκοπό να δημιουργηθεί ένα δίκτυο το οποίο θα μπορούσε να αντέξει σε περίπτωση πρινικού πολέμου. Δηλαδή, ένα δίκτυο στο οποίο θα έπεφταν οι διασυνδέσεις αλλά κάποιες άλλες θα υπήρχαν, θα μπορούσε παρόλα αυτά να επιβιώσει σε περίπτωση πρινικού πολέμου. Με βάση αυτή τη λογική. Και πώς θα το έκανε αυτό όταν οι αποφάσεις δρομολόγησης δεν γινόταν συνολικά από την αρχή αλλά παίρνονταν σε κάθε κόμβο. Δηλαδή, εάν έχει πέσει μια ζεύξη πήγαινε από την άλλη και τα άλλα πακέτα και τα άλλα πακέτα κινούνται αυτό όνομα. Δηλαδή, αυτή ήταν η βασική αρχή πάνω στην οποία στηρίχθηκε και αναπτύχθηκε το ίντερνετ και το πρωτόκολλο IP. Τώρα, προφανώς, παλαιότερα τι ίσχε, δηλαδή πώς είχε πειράσει το TCP-IP ξεκίνησε και έγινε τελικά ενώ είπαμε ότι υπήρχαν τα standards του OZ, το μοντέλο αναφοράς του OZ. Τελικά, το μοντέλο δικτύων που κυριάρχησε είναι το μοντέλο του TCP-IP. Γιατί ακριβώς, παλαιότερα τι είχαμε, η κάθε εταιρεία είχε το δικό τους πρωτόκολλο που ήταν προπριέταρη. Δηλαδή, φτιάχνω εγώ κάτι και δουλεύει μόνο με τις δικές μου συσκευές. Προπριέταρη. Αυτό σημαίνει προπριέταρη. Και σχεδιάστηκαν να δουλεύουν μόνο με μία τεχνολογία. Ήρθε το TCP-IP και μπορεί, εφαρμόζοντας σε διαφορετικά προϊόντα από διαφορετικές εταιρίες με διαφορετικές τεχνολογίες, μπορεί να παρέχει πάντα το ίδιο αποτέλεσμα. Τώρα, να δούμε λίγο ποια το έχουμε ξανακάνει, ποια είναι τα επίπεδα του TCP-IP. Έτσι, είπαμε ότι το πρώτο είναι το φυσικό επίπεδο. Είναι κάτι αντίστοιχο με το φυσικό επίπεδο καταγωγής. Δηλαδή, έχω όλες τις λειτουργίες εκείνες που έχουν να κάνουν με λειτουργίες φυσικού επίπεδου. Δηλαδή, η μορφή των δεδομένων, ποια θα είναι, αν θα έχω κωδικοποίσει Manchester, κάποια άλλη κωδικοποίηση, όλη αυτή η μορφή, ηλεκτρικές επαφές, πώς θα είναι, πώς θα είναι τα χαρακτησικά, πόσο αγωγούς θα χρησιμοποιώ, θα χρησιμοποιώ δύο αγωγούς ή τέσσερις, ξέρω εγώ, για τη μεταφορά των εδομένων, ποιοι μεταφορά για λείψη, κτλ. Όλες αυτές οι λειτουργίες, ποια θα είναι τα βέβαια τάσεις για διάφορα ή φυσικό μέσον, όλα αυτά καθορίζονται στο φυσικό επίπεδο. Το δεύτερο επίπεδο, το επίπεδο της πρόσβασης στο δίκτυο, ηλεκτρική επαφής, είναι κάτι αντίστοιχο πάλι με τις λειτουργίες του δεύτερου επίπεδου καταγωγής και καθορίζει το πως μεταδύω τα πλαίσια μέσα σε έναν, τα πακέτα μέσα σε έναν συγκεκριμένη τεχνολογία δικτύων. Δηλαδή διαφορετικό επίπεδο θα υπάρχει για διαπαφή Ethernet ενσύρματη, διαφορετικό όπως είδαμε θα υπάρχει για διαπαφή ασύρματη, ασύρματο δικτύου και ούτω καθεξής. Διαφορετικό για frame relay, διαφορετικό για ISDN κτλ. Το τρίτο επίπεδο είναι το επίπεδο διαδικτύου, το επίπεδο δικτύου μάλλον που καθορίζει τη μορφή και όλες τις λειτουργίες που έχουν να κάνουν με την επικοινωνία μεταξύ διαφορετικών δικτύων. Δηλαδή μέχρι εδώ με το δεύτερο επίπεδο έχουμε όλες τις λειτουργίες που έχουν να κάνουν με την επικοινωνία σε ένα δικτύο. Δηλαδή για να έχω ένα μικρό τοπικό δικτύο δεν χρειάζομαι IP, μπορεί να επικοινωνήσουν υπολογιστές και με το MAC. Θα μπορούσα να γράψω ένα πρόγραμμα και να επικοινωνώ μεταξύ τους υπολογιστές. Αλλά για να βγω μπροστά έξω, για να έχω επικοινωνία με άλλα δικτύα χρειάζομαι και ένα επιπλέον επίπεδο, το επίπεδο δικτύου. Δεν ξέρω αν είναι κατανοητό αυτό. Το τέταρτο επίπεδο, το επίπεδο μεταφοράς καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει αξιόπιστο ή όχι το δίκτυο. Το τέταρτο επίπεδο είναι το TCP συνήθως ή το UTP ή άλλα ας πούμε. Τι κάνει δηλαδή, κάνει τις λειτουργίες εκείνες του ελέγχου ροής, του ελέγχου σφαλμάτων, γιατί το κάτω επίπεδο, το τρίτο επίπεδο, δεν μου παρέχει τέτοιες λειτουργίες, δεν μου παρέχει λειτουργίες ελέγχου ροής και ελέγχου σφαλμάτων. Η λειτουργία αυτή, δηλαδή, το τρίτο επίπεδο μπορεί να θεωρουθεί αναξιόπιστο, γιατί δεν ξέρω αν απακέτω έφταση στον προορισμό του, δεν ξέρω αν έχεις σφάλματα έτσι ή δεν έχω κάποια πληροφορία από το τρίτο επίπεδο. Για να το κάνω αυτό, για να βάλω αυτές τις λειτουργίες, χρειάζομαι ένα επιπλέον επίπεδο, το τέταρτο επίπεδο, το επίπεδο μεταφοράς. Τέλος, το πέμπτο επίπεδο, το επίπεδο των εφαρμογών, της εφαρμογής, έχει όλες εκείνες τις λειτουργίες που έχουν να κάνουν με αυτό που λέμε το application logic, δηλαδή τις λειτουργίες που είναι ειδικές για κάθε εφαρμογή. Δηλαδή, για παράδειγμα, όταν μπαίνω στο web, όλες εκείνες τις λειτουργίες φέρε τη σελίδα, αποθήκευσε τη σελίδα ή στείλα αυτή τη σελίδα κτλ. Όλες εκείνες τις λειτουργίες που είναι ειδικά για την συγκεκριμένη εφαρμογή. Εντάξει, αν θέλουμε να το δούμε και σχηματικά, είναι αυτό έτσι. Είπαμε ότι εδώ το φυσικό, το πίδο πρόσβαση στο δίκτυο, το επίπεδο διαδικτύου, το δικτυακό επίπεδο, το δευτερό μεταφοράς και το επίπεδο της εφαρμογής. Θα έχουμε ξανακάνει αυτά, τώρα αυτά είναι επανάληψη στην ουσία. Τώρα, το έχουμε ξαναπεί και αυτό, ποιος χρησιμοποιεί ποια επίπεδα. Ένα τελικό σύστημα, ένας υπολογιστής, μια συσκευή, θα χρησιμοποιήσει για να επικοινωνήσει όλα τα επίπεδα αυτά μέχρι το πέντο επίπεδο, γιατί είναι η συσκευή που τρέχει τις εφαρμογές. Αλλά ένας δρομολογητής, ένας ενδιάμεσος υπολογιστής δηλαδή, ένας κόμβος του δικτύου, δεν χρειάζεται να έχει υλοποιημένα όλα τα επίπεδα. Δηλαδή, χρειάζεται να έχει υλοποιημένο μέχρι το τρίτο επίπεδο. Δεν χρειάζεται τα πρωτοπολά. Πολλοί τώρα έχουν λοποιήσει εφαρμογές, δηλαδή σε πολλούς δρομολογητές τώρα γίνεται διαχείριση μέσω Web. Μπορεί να γίνει μέσα από γραφικό περιβάλλον και τα λοιπά. Πότε έχουν λοποιήσει μέχρι και επίπεδο εφαρμογής, αλλά για τη διαχείριση. Ή θα δείτε πολλές άλλες συσκευές που έχουν και σωματωμένο και firewall, οπότε υπάρχει και το επίπεδο μεταφορά στο TCP, για να κλείνουμε ή όχι διάφορες θήρες TCP. Αλλά η βασική αρχή είναι, δηλαδή αυτές όμως είναι επιπλέον λειτουργίες που κάνουν κάποια άλλα πράγματα. Αλλά για να προωθήσει τα πακέτα, για να δουλέψει ένας δρομολογητής, δεν χρειάζεται να έχει λοποιημένο τίποτα άλλο πάνω από το επίπεδο 3, δηλαδή μέχρι το επίπεδο 3. Είναι μια συσκευή τρίτο επίπεδο και νομίζω καταλαβαίνουμε γιατί. Τώρα πάλι λίγο να ξαναπούμε τους όρους διαδικτύωσης, ορολογία. Τι είναι δίκτυο επικοινωνών, έτσι, μία εγκατάσταση παρέχει υπηρεσίες μεταφοράς δεθομένων. Τι είναι διαδίκτυο, μία συλλογή από τέτοια διαφορετικά δίκτυα επικοινωνιών που συνδέονται μεταξύ τους είτε με γέφυρες, είτε με τροπολογητές, είτε σε δεύτερο επίπεδο, είτε σε τρίτο επίπεδο. Διαδίκτυο με κεφαλαίο είναι τι, η παγκόσμια συλλογή όλων αυτών των δικτύων. Δηλαδή να προσέξουμε πάλι το διαχωρισμό μεταξύ διαδίκτυο με Δ κεφαλαίο, διαδίκτυο με Δ μικρό. Επίσης θα ακούσατε πολλές φορές, θα έχετε ακούσει φαντάζουμε τον όρο intranet. Αυτό τι είναι, το intranet έχει να κάνει με το δίκτυο μιας εταιρείας ή ενός οργανισμού, ένα εσωτερικό δίκτυο, που χρησιμοποιεί όλα τα πρωτόκολλα TCP-IP, για να ανταλλάσει έγγραφα, για να κάνει πόρους, για να έχει διαχείριση πόρους. Αλλά τι, αυτό το δίκτυο δεν είναι απαραίτητο να συνδέεται με το κανονικό internet. Συνήθως χρησιμοποιεί αυτό, μπορεί να χρησιμοποιεί ιδιωτικές IP διευθένσης, δηλαδή έχω ένα ιδιωτικό δίκτυο. Χρησιμοποιεί όλα τα πρωτόκολλα του internet, αλλά δεν είναι απαραίτητο να συνδέεται στο internet. Ή αν συνδέεται στο internet, μπορεί να συνδέεται μόνο σε ένα σημείο. Τώρα, έχει προταθεί και όρος extranet. Αλλά δεν είναι όρος, είναι περισσότερο όρος, θα λέγα όχι τόσο πολύ δικτυακώς, αλλά μάλλον business. Δηλαδή με την έννοια ποιά, το extranet τι είναι. Δηλαδή, αν μία εταιρεία, ας πούμε, έχει ένα internet και το internet σ' αυτό συνδέεται και μάλλον intranet σε άλλη τοποθεσία, και όλο μαζί αυτό βγαίνει και προστάξει στο κανονικό internet, αυτό τώρα λέγεται extranet. Αλλά αυτό είναι κάπως, δεν είναι καθαρά τεχνολογικός όρος, όπως καταλαβαίνουμε. Αλλά πάντως intranet, αν ακούσε, δηλαδή εταιρικό intranet, σημαίνει ότι έχει ένα τοπικό δίκτυο που ακολουθεί όλες τις αρχές, χρησιμοποιεί το πρωτόκολλο TCP-IP, δεν είναι απαραίτητο να συνδέεται ο λοιπολογιστές του στο internet. Βέβαια, θα συνδέεται κάπου σε ένα σημείο στο internet, αλλά μπορεί αυτό να είναι μόνο ένα σημείο. Η άλλη όρη που θα ακούσουμε είναι ότι τελικά σε όλο αυτό το διαδίκτυο αποτελείται από δύο είδη συστημάτων. Από ένα τελικό σύστημα, end system, η οποία είναι η κάθε συσκευή η οποία δουλεύει στο διαδίκτυο, συνδέεται στο διαδίκτυο και όλες εκείνες έχει υλοποιμένα όλα τα πρωτόκολλα μέχρι και το επίπεδο εφαρμογής και παρέχει σε εφαρμογή το τελικό χρήστη. Δηλαδή, τελικό σύστημα μπορεί να είναι ο υπολογιστής, μπορεί να είναι το smartphone, ο ειστητήρας, με το internet of things μπορεί να είναι και τα ρούχα σας μελλοντικά. Οτιδήποτε δηλαδή συνδέεται στο internet και ενδιάμεσο σύστημα είναι ο κόμβος αφού του δικτύου, δηλαδή η συσκευή που χρησιμοποιείται για να συνδέσει διαφορετικά δίκτυα. Τι είναι αυτή η συσκευή, δηλαδή οι ιδρομολογητές, οι κόμβοι του διαδικτύου. Ξέρουμε ήδη, επανάληψη πάλι για να τα ξαναδούμε, ξέρουμε ήδη τι είναι γέφυρα, έτσι, συσκευή που συνδέει διαφορετικά δίκτυα, δηλαδή σε επίπεδο Mac, έτσι, είναι δευτέρο επίπεδο, μιλήσαμε πλέον, όχι πλέον, τώρα δεν μιλάμε πλέον για γέφυρα, μιλάμε τι, για switch, για μεταγωγής δευτέρο επίπεδο, αν θυμάστε καλά. Και ο router που είναι συσκευή πάλι τρίτο επίπεδο, που είναι αυτό το πράγμα που συνδέει διαφορετικά δίκτυα αλλά σε επίπεδο IP, έτσι, όχι σε επίπεδο Mac. Και τα οποία μπορεί να είναι διαφορετικές τεχνολογίες και τα λοιπά. Εντάξει, το διαδίκτυο αυτό, νομίζω το ξαναείδαμε, δηλαδή, το ίντερνετ, όπως το βλέπουμε αφαιρετικά και το ίντερνετ όπως θα είναι πραγματικά μέσα με τους κόμβους. Στο σημερινό μάθημα, τι θα μας αποσχολήσουν, έτσι, έχω ξαναπεί ότι αυτή η διαφάνεια είναι σημαντική, έτσι, γιατί μας δίνει λίγο το περίγραμμα του μαθήματος. Θα μας απασχολήσει το IP και θα μας απασχολήσει και το ICMP και θα μας απασχολήσουν και άλλα τα οποία δεν φαίνονται σε αυτή τη διαφάνεια και που είναι περίπου στο ίδιο επίπεδο, έτσι. Δηλαδή, θα δούμε σήμερα τη κοινή πλατφόρμα, το τρίτο επίπεδο που είναι κοινό για όλα τα από πάνω layers. Εντάξει, για τις απαιτήσεις διαδικτύωσης, ξέρουμε ότι χρειάζεται ελάχιστη φυσική σύνδεση μεταξύ δικτύων, χρειάζεται δρομολόγηση δεδομένων μεταξύ διαφορετικών δικτύων, χρειαζόμαστε να έχουμε ποιες είναι οι πλειοφόρεις για δεκατάσταση δικτύου και φυσικά όλα αυτά θέλουμε να είναι ανεξάρτητα από την αρχιτεκτονική του δικτύου ή απαιτήσεις της διαδικτύωσης. Τώρα, ποια είναι κάποια άλλα χαρακτηριστικά της αρχιτεκτονικής ενός δικτύου. Είναι καταρχήν η διευθυσιοδότηση, ο τρόπος διευθυσιοδότησης, ποιες είναι οι διευθύσεις, πώς πένουν οι διευθύσεις και τα λοιπά, το μέγεθος των διευθύσεων, πού μπαίνουν, το μέγεθος του πακέτου, πόσο μικρό μπορεί να είναι το πακέτο, ο μηχανισμός πρόσβασης, διάφοροι μηχανισμοί πρόσβασης στο δίκτυο, ποιοι είναι αυτοί οι μηχανισμοί πρόσβασης στο δίκτυο, χρονικά όρια, το time out, αυτό τι σημαίνει, δηλαδή, καταρχήν τι γίνεται εάν ένα πακέτο δεν βρει το προορισμό του, ας πούμε θα γυρίζει αιώνια στο δίκτυο, υπάρχουν κάποια χρονικά όρια σε αυτό, ή εάν στείλω ένα πακέτο και δεν λάβω απάντηση, ποιο είναι το χρονικό όριο για να ξαναστείλω πίσω το πακέτο, για να πάνε εκπέμψω πάλι το ίδιο πακέτο, δηλαδή, τα χρονικά όρια παίζουν μεγάρο ρόλο σε αυτή την περίπτωση, τι γίνεται σε περίπτωσης φάλματος, πώς γίνεται μετά η ανάκτηση πάλι της επικοινωνίας, τι είδους, αναφορά κατάσταση, status report, δηλαδή, τι είδους αναφορές για την κατάσταση του δικτύου μπορεί να μου δώσει, πώς μπορεί να μου τις δώσει αυτές, πώς γίνεται η δρομολόγησή του, δηλαδή, η δρομολόγησή του γίνεται να εξάρτησε σε κάθε κόμβο, ή γίνεται η δρομολόγηση πηγής, αποφασίζεται από την αρχή να γίνει η πορεία που θα ακολουθεί για την δρομολόγησή του, θέματα ασφάλειας, πώς γίνεται το έλεγχο συμπρόβασης των χρηστών σε αυτό το δικτύο, και η τεχνολογία του είναι βασισμένη σε σύνδεση, δηλαδή, αυτό που λέμε στα αγγλικά connection oriented, ή χωρίς προσανατολισμό σε σύνδεση, όπως θα λέγαμε στα ελληνικά, στα αγγλικά λέγεται connectionless, χωρίς προσανατολισμό σε σύνδεση. Είχαμε μιλήσει, νομίζω, για τα δύο, θα τα ξαναδούμε πάλι, δηλαδή, όταν λέμε connectionless, πρώτα προσανατολισμό σε σύνδεση, τι εννοούμε? Εννοούμε ότι υπάρχει ένα εικονικό κύκλωμα, έτσι, άρα καθορίζεται από την αρχή, δηλαδή από την πηγή μέχρι τον προορισμό, ξέρω την δρομολόγηση, έτσι, καθορίζεται από ποιους κόμμους θα περάσει, και περνάει μέσα από αυτό το εικονικό κύκλωμα, το πακέτο μου. Άρα, λοιπόν, ξέρω ότι με αυτόν τον τρόπο, η σύνδεσή μου είναι προσανατολισμένη σε σύνδεση, connection-oriented. Στην τι γίνεται όμως την περίπτωση που έχω ένα πακέτο, το οποίο σε αυτή την περίπτωση το ονομάζω datagram, το οποίο αυτόνομα αποφασίζεται κάθε φορά με βάση την πληροφορία δρομολόγησης που έχει επάνω, ο κάθε κόμβος αποφασίζει αυτόνομα για το που θα το στείλει, έτσι, από ποιο θα το στείλει, ανάλογα με τι, ανάλογα με την κατάσταση εκείνη τη στιγμή του δικτύου, δηλαδή, αν θεωρήσει ότι υπάρχει μια ζεύξη να πει, υπάρχει πολλή κίνηση από εκεί, θα το στείλει από μια άλλη εναλλακτική, έτσι, ή αν έχει κοπεί εκείνη η ζεύξη. Δηλαδή, δυναμικά, να αποφασίζεται αυτόνομα σε κάθε κόμβο από το που θα περάσει αυτό το πακέτο. Τότε λέω ότι έχω τρόπο διασύνδεσης connectionless ή χωρίς προσανατολισμό σε σύνδεση. Όχι μη συνδεδεμένο, δεν μου αρέσει το στους Αλέξη, θα λέγα χωρίς προσανατολισμό σε σύνδεση στα ελληνικά. Και φυσικά, είναι κοινές, εντάξει, υπάρχει ένα κοινό πρωτόκολλο και υπάρχει πρώτος στο δίκτυο από κάθε κόμβο. Αυτές είναι οι κυριότερες αρχιτεκτονικές δικτύων λίγος πολύ, έτσι, σε αυτό το επίπεδο. Τώρα, τι πλεονέκτημα έχω σε αυτή την περίπτωση που έχω connectionless. Καταρχήν έχω μεγάλη ευελιξία, έτσι, δεν έχω κάποιο επιπλέον κόστος, γίνεται γρήγορα η παράδοση. Τα μειονεκτήματα, έτσι, δεν είναι εγγυημένη η παράδοση, έτσι, γιατί ακριβώς δεν ξέρω ποιο δρόμο θα πάει, δεν στέλνεται πίσω κάποιο acknowledgement, δεν έχω εγγυημένη παράδοση. Άρα, τελικά, στην ουσία, έχω ένα αναξιόπιστο δίκτυο σε αυτή την περίπτωση. Ένα δίκτυο IP είναι γενικά, σε γενικές γραμμές, θεωρείται αναξιόπιστο δίκτυο. Γι' αυτό ακριβώς το λόγο, γιατί δεν έχω κάποιο acknowledgement ούτε κάποια εγγύηση παράδοσης, δεν είναι εγγυημένη η σειρά της παράδοσης, ακριβώς γιατί μπορούν, αν ενδιάμεσα τα πακέτα μου πάνω από διαφορετικές διαδρομές, έτσι, δεν μπορώ να ξέρω με ποια σειρά θα φτάσουν, δηλαδή, άρα αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχω buffers στους κόμβους, στο τελικό σύστημα, έτσι, ώστε τελικά, γιατί μπορεί να φτάσει πρώτα το 2, μετά ξέρω εγώ το 1, μετά το 4, μετά το 3 και τα λοιπά και το καθεξίσε, έτσι, μπορεί να φτάσουν με διαφορετικά. Και λέει εδώ ότι η αξιοπιστία είναι ευθύνη του επόμενου πιπέδου του TCP, έτσι, δηλαδή, σε ένα τέτοιο δίκτυο, για να μπορέσει να γίνει αξιόπιστο, θα πρέπει να έχω όλες αυτές τις λειτουργίες, δηλαδή, του ανέχου, ροή, στιλέκου, του εκγνώρισμα και όλα αυτά, πρέπει να τα έχω στο αμέσως επόμενο επίπεδο, στο TCP. Και όπως θα δούμε, όταν θα κάνουμε το κεφάλαιο για το TCP, όντως, βρίσκονται όλες αυτές τις λειτουργίες στο TCP. Δηλαδή, αν θέλουμε λίγο να τα δούμε λίγο σχηματικά, όλα αυτά που είπαμε, ποια είναι η βασική λειτουργία του IP. Δηλαδή, αν θεωρήσω ότι έχω ένα τελικό σύστημα Α, έτσι, στο LAN 1, έχω έναν router X, εδώ διάμεσα έχω ένα δίκτυο ευρύας περιοχής, έτσι η frame delay, εδώ έχω ένα router ψ, στο LAN 2 και ένα άλλο τελικό σύστημα, για να στείλω πακέτο από το ένα στο άλλο, εδώ τι έχω, έχω ολοποιημένες όλες τις εφαρμογές από TCP, IP, Logical Link Control, MAC, φυσικό, στο router βλέπετε, έχω κοινό πρωτόκολλο το IP, από τη μία διεπαφή που συνδέεται, έχει δύο διεπαφές, μία συνδέεται στο LAN, άρα θα έχει Logical Link Control και MAC, η άλλη διεπαφή που συνδέεται στο frame delay, έχει λοποιημένο το link access procedure frame relay, το δεύτερο επίπεδο του frame relay, αντίστοιχα, στο router ψ, πάλι έχει λοποιημένο το IP, το δεύτερο επίπεδο του frame relay, από την άλλη πλευρά πάλι έχει το MAC, και εδώ το TCP, όλη την ομάδα πρωτοκόλων, έτσι, μέχρι την εφαρμογή. Κατανοητεί αυτή η εικόνα, εεε, τώρα, εεε, κάποια στήματα σχεδιασμού, έτσι, του δικτύου, είπαμε, ότι είναι ο τρόπος των ομολόγησης, η διάρκεια ζωής του πακέτου, έτσι, το πόσο θα ζει στο δίκτυο, εάν θα γίνει, και πού θα γίνει καταγραμματισμός και εκνεύουστη την ομολόγηση, γιατί, είχασμα είδαμε για το δίκτυο Ethernet, ότι το ελάχιστο μήκος πακέτου είναι 64 bytes, έτσι, ναι, αλλά σε ένα δίκτυο ATM, το ελάχιστο, το μήκος πακέτου που είναι standard, είναι 53 bytes, άρα το πακέτο μου, δηλαδή, περάσει μετά από ένα δίκτυο ATM, θα πρέπει να καταγραμματιστεί εκνεύου, έτσι, άρα δηλαδή, μπορεί όλο αυτό να αλλάξει, ενδιάμεσα, δηλαδή, μπορεί να έχουμε πολλούς καταγραμματισμούς του, των πακέτων IP, πώς θα γίνει το έλεγχο σφαλμάτων, πώς θα γίνεται ο έλεγχος τροής, τώρα, για την δρομολόγηση, είπαμε ότι οι δρομολογητές, γενικά, διατηρούν αυτό που λέμε, τους πίνακες δρομολόγησης, έτσι, τα routing tables, το οποίο δείχνει, δείχνουνε, για αυτό το δίκτυο, θα πας από εκεί, για αυτό το δίκτυο, θα πας από εκεί, κτλ, έχουν μια τέτοια λογική, οι πίνακες αυτοί, είτε είναι στατικοί, δηλαδή, στατικοί τι σημαίνει, έχω αυτές τις συνδέσεις και ξέρω πάντα ότι το πακέτο από αυτό το δίκτυο από το δίκτυο Α θα πάει πάντα στο δίκτυο Β, δεν έχω κάποια άλλη σύνδεση, αλλά αυτό είναι στατικό, είτε, μπορεί να είναι δυναμική, δηλαδή τι σημαίνει αυτό, αυτό σημαίνει ότι, εάν έχω πολλές διασυνδέσεις, ας πούμε, προς το ίντερνετ, π.χ., επιλέγω κάθε φορά αυτή που θα έχει τη λιγότερη κίνηση, δηλαδή, δυναμικά, παίρνω πληροφορίες από τους γειτονικούς δρομολογητές, αναταχτά χρονικά διάστηματα και επιλέγω κάθε φορά, δυναμικά, να προωθήσω το πακέτο μου προς την κατεύθυνση εκείνη, η οποία θα έχει τις καλύτερες συνθήκες, τη λιγότερη κίνηση για εκείνη τη στιγμή ή η οποία θα είναι πεσμένη, δηλαδή, ή μπορεί, αν έχω δύο διασυνδέσεις, δύο συνδέσεις σε έναν δρομολογητή, που πάνε προς την ίδια κατεύθυνση, έναν αιτικές για το ίντερνετ, ας πούμε, αλλά και η μία κοπή, έτσι, προφανώς, αποφασίζει δυναμικά ο δρομολογητής ότι τώρα τα προωθώ μόνο από την άλλη γιατί η άλλη έχει κοπή, έτσι, δεν υπάρχει, ή κάτι τέτοιο. Θα μπορούσαν να γίνεται η δρομολόγηση, αυτό που λέμε, δρομολόγηση πηγής, δηλαδή source routing, άρα λοιπόν από πριν το αρχικό στιγματικό της προλογητής καθορίζει τη διαδρομή, έτσι, σε αυτή την περίπτωση, εντάξει, μπορεί να υπάρχει κάποια χρησιμότητα για την ασφάλεια και την προτεραιότητα, έτσι, καταρχήν πάει πιο γρήγορα γιατί ακριβώς δεν πρέπει να το αποφάσεις τρομολόγηση σαν ακόμα πολλά, είναι συνολικές από την αρχή. Και ένα άλλο στοιχείο είναι αυτό που λέμε το route recording, έτσι, δηλαδή καταγραφή της διαδρομής, δηλαδή πολλές φορές για λόγους κυρίως αποσφαλμάτωσης, έτσι, debugging, θέλουμε τι, θέλουμε να ξέρουμε όλη τη διαδρομή, από πού πήγε το πακέτο μου μέχρι εκεί, έτσι, για να ξέρω πού πέρασε, πού σταμάτησα και τα λοιπά, έτσι, όλο αυτό το πράγμα λέγεται καταγραφή διαδρομής και υπάρχουν πρωτόκολλα το οποίο, υπάρχουν και tools τα οποία κάνουν αυτό ακριβώς το πράγμα, έτσι, καταγράφουν τη διαδρομή. Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο είναι η διάρκεια ζωής αφού του πακέτο, έτσι, του datagram, δηλαδή ένα πακέτο που στέλνω εγώ στο δίκτυο, έτσι, αν δεν βρει το προορισμό τι θα κάνει, θα γινάει επάπηρα στο δίκτυο, έτσι, δεν θα πρέπει κάποτε να σταματήσει, δηλαδή θα προσθέσω και πλέον κίνηση σε ένα δίκτυο, η λύση προφανώς για να γίνει αυτό είναι, υπάρχει στο IP, είναι το πεδίο time to live, έτσι, στο IP, έτσι, το TTL, δηλαδή το λέει και το όνομά του, έτσι, time to live, το οποίο είναι ένα byte, έτσι, ακόμα και ανάχι, παλαιότερα στα Windows 2000 είχε τη τιμή 128, τώρα έχει νομίζω στα, στα 7 και στα 8 έχει τη τιμή 255, δηλαδή ξεκινά από τη μέγιστη τιμή, by default ας πούμε, είναι τι αυτό, τι μου δείχνει αυτό, ότι όσο περνάει από τον κάθε δρομολογητή που περνάει το πακέτο μου, έρχεται ο δρομολογητής, βλέπει αυτό το πεδίο και το μειώνει κατά 1, έτσι, δηλαδή από το πρώτο δρομολογητή θα γίνει 254, από το πρώτο θα γίνει 253, κτλ, κτλ, έτσι, άρα, το πακέτο αυτό και όταν φτάσει, να γίνει αυτή τη τιμή 0, δηλαδή αν φτάσει ένα δρομολογητής και δει ότι του ήρθε ένα πακέτο που έχει time to live 0, τότε γίνεται, σταματάει να προωθεί αυτό το πακέτο, έτσι, δεν προωθεί πλέον αυτό το πακέτο, σταματάει η προώθειση του πακέτου, άρα για αυτό πολλές φορές θα ακούσαν αυτό το πεδίο να το λένε και number of hops, δηλαδή το hop είναι η αναπίδηση, δηλαδή η αναπίδηση τι, από ένα δρομολογητής σε άλλο, δηλαδή ο αριθμός στην πραγματικότητα, στο τέλος, αν δεις τον αριθμό που είχε αυτό το πεδίο στο τέλος, ξέρεις τι, ξέρεις από πόσους δρομολογητές έχει περάσει το πακέτο σου. Ο κατακαρυμματισμός και η νέου ξενομολόγηση, δηλαδή τι σημαίνει, ότι προφανώς γιατί ακριβώς είπαμε ότι περνάμε από διαφορετικά δέκτυα που έχουν διαφορετικά μεγέθη πακέτων, μπορεί κάποια πακέτα να ξανατεμαχιστούν λόγω περνά από ένα δέκτυο και μετά να ξανα επανασυναμολογηθούν στο τελικό προορισμό. Λοιπόν, μπορεί να γίνει και ενδιάμεση επανασυναμολόγηση, οπότε χρειάζονται μεγάλα μπάφες τους δρομολογητές και τα μπάφες αυτά μπορούν να αγχαιρούσουν διαφορετικά, πακέτα τα οποία περιμένουμε να περάσουν όλα από τον ίδιο δρομολογητή. Γι' αυτό το λόγο υπάρχει το πεδίο το Data Unit Identifier στο IP που σου λέει στην ουσία από τη ροή αυτοί πακέτον ας πούμε ποιο πακέτο είναι. Είναι το πακέτο 1, το πακέτο 2, το πακέτο 3 κτλ κτλ. Το Data Unit Identifier, δηλαδή στην επικεφαλήδα χρησιμοποιούμε το Data Unit Identifier που μου λέει τον αριθμό κάθε φορά του πακέτου. Υπάρχει το μήκος των δεδομένων, δηλαδή το πόσο σε bytes πόσα δεδομένα έχω και υπάρχει η μετατόπιση offset δηλαδή γιατί είπαμε ότι ποιο κομμάτι από τα αρχικά δεδομένα υπάρχει, πως ξέρω δηλαδή εφόσον σπάω τα πακέτα σε πολλά δεδομένα θα πρέπει να κρατάω και το offset δηλαδή το πρώτο πακέτο ας πούμε έχει τα αρχικά bytes, τα επόμενα πακέτα έχουν τα υπόλοιπα. Άρα λοιπόν πρέπει να ξέρω κάπου το offset δηλαδή πως θα τα επαναστειναμολόγησω. Αυτό το offset υπάρχει πάλι στο πακέτο, δηλαδή είναι η θέση του κάθε τμήματος, του κάθε τεμαχείου IP από το αρχικό πακέτο και είναι πολλαπλάσια του 64-bit αυτά και υπάρχει και ένα bit, ή όπως τα λένε στην ολογία flag, το more που δείχνει τι, που όταν αυτό έχει την τιμή 1 σημαίνει ότι αυτό το πακέτο δεν είναι το τελευταίο, ακολουθούν και άλλα. Μόνο το τελευταίο πακέτο μιας σειράς ας πούμε πακέτων είναι αυτό που έχει την τιμή 0. Και γιατί να κατακερματίσω το IP, δηλαδή σκεφτείτε ότι τα πακέτα IP μπορούν να έχουν μέγεθος μέχρι 64KB. Ναι αλλά είπαμε πριν ότι ένα δίκτυο ethernet έχει μέγεθος πακέτου 1500B. Άρα για να περάσεις αυτό το πακέτο μέσα από το ethernet σπάει σε πολλά κομμάτια. Δηλαδή είναι το προφανές. Σκεφτείτε το ATM που είναι ακόμα πιο μικρό που είναι 53B. Θα σπάσει σε ακόμα περισσότερα κομμάτια. Λοιπόν, εδώ να κάνουμε ένα διάλειμμα. Λέγαμε για τον κατακερματισμό σε επίπεδο IP. Το IP επανασυνομολογεί τα πακέτα στον προορισμό και μόνο. Για να μας βοηθήσει στην επανασυνομολόγηση υπάρχουν διάφορα παιδεία. Το ένα είναι το data unit identifier. Δηλαδή ο αριθμός του πακέτου, ποιο τμήμα του πακέτου είναι. Το μήκος των δεδομένων, το data length, δηλαδή πόσο είναι το μήκος των δεδομένων σε bytes. Η μετατοπιση, το offset σε μονάδες των 64 bit. Δηλαδή το κομμάτι το οποίο έχουμε, ποια μετατοπιση έχει σε σχέση, σε ποια θέση βρίσκεται σε σχέση με το αρχικό τμήμα. Και ένα bit ή ένα flag, η συνολογία του IP αυτό λέγεται flag, σημαία δηλαδή που είναι 0 ή 1. Εάν είναι 1 σημαίνει ότι υπάρχουν και άλλα πακέτα, εάν είναι 0 σημαίνει ότι αυτό είναι το τελευταίο πακέτο. Δηλαδή, αν θέλαμε λίγο να το δούμε σχηματικά, σκεφτείτε ότι εδώ έχουμε ένα αρχικό πακέτο το οποίο έχει μήκος συνολικά 404 bytes, το offset είναι 0 σε αυτό και το mor είναι 0. Τώρα, αν αυτό το κόψω στα δύο, στο πρώτο τμήμα του πακέτου, το μήκος είναι 208, το offset είναι 0 που μου δείχνει ότι από εδώ ξεκινάει, το mor είναι 1, ενώ στο δεύτερο το υπόλοιπο τα 196 payload, προσέξτε, μπαίνει πάλι το IP header, δηλαδή το IP header, η IP επικεφαλίδα αντιγράφεται και στα δύο πακέτα και το μήκος είναι 196 bytes, το offset εδώ είναι ας πούμε 26, ενώ σε αυτό το mor flag είναι 0, γιατί είναι το τελευταίο. Και προσέξτε κάτι, δεν ξέρω αν εδώ το καταλάβατε, εδώ μου δείχνει ότι το tcp header, η επικεφαλία του tcp, του αμμόσιου απομένου επειπέδου, τη βγάζει μόνο στο πρώτο τμήμα, δεν τη βγάζει στο δεύτερο. Το καταλαβαίνουμε αυτό γιατί, θέλει κάποιος να πει γιατί, ναι δεν χρειάζεται να έχουμε φύγει, αλλά γιατί όμως, δηλαδή εδώ, να το αρχικό πακέτο σου, και εδώ σου αναφέρει ότι εδώ υπάρχει το tcp header στο πρώτο τμήμα, στο δεύτερο δεν υπάρχει tcp header. Όχι, η απάντηση είναι ότι το tcp header, μπορεί να το δείχνει εδώ σχηματικά, είναι στο κομμάτι των δεδομένων του πακέτου, έτσι, για το IP, πέρα από την επικεφαλίδα του IP, όλα αυτά είναι δεδομένα. Έτσι, είναι τα δεδομένα του nature επίπεδου, δεν μας ενδιαφέρει ότι υπάρχει tcp header, οπότε, όπως ήταν στην πρώτη περίπτωση, δηλαδή από εδώ ξεκινάει το πακέτο μου, άρα θα μπει μόνο στο πρώτο κομμάτι, έτσι, γιατί είναι μέσα στα δεδομένα του πακέτου. Και καταλαβαίνουμε γιατί εδώ, ας πούμε, έχουμε segment offset 0, είναι το πρώτο, που μου δείχνω το πρώτο, more 1, εδώ, segment offset 26, ξέρω εγώ, more 0. Τώρα, πώς αντιμετωπίζει το IP την αποτυχία, έτσι, δηλαδή, τι θα γίνει αν χαθούνε κάποια κομμάτια, έτσι, κάποια fragments από αυτά χαθούν. Θα πρέπει και αρχή να εντοπιστεί η βλάβη, έτσι, φτάνει το πρώτο κμήμα, ας πούμε, έτσι, εάν δεν φτάσουν τα υπόλοιπα, πάλι υπάρχει κάποιο timer, έτσι, αυτό το timer θα αλλάξει, αυτό χρόνο θα αλλάξει και εάν παρέλθει αυτός ο χρόνος, τότε απορρίπτονται και όλα τα υπόλοιπα δεδομένα, έτσι, και ζητάμε επανεκπομπή από την αρχή. Εάν ο χρόνος πάλι τελειώσει, αγνόησε όλα τα προηγούμενα δεδομένα. Τώρα, ο έλεγχος σφαλμάτων, έτσι, πώς γίνεται ο έλεγχος σφαλμάτων στο IP. Επίσης, είπαμε ότι δεν είναι εγγυημένη η παράδοση, δεν έρχεται το IP, δεν στέλνει το ίδιο κάποια επιβεβαίωση, κάποια γνώλησμα ότι έφτασε κανονικά το πακέτο, θα μπορούσε, εάν ζητηθεί ο δρομολογητής να προσπαθεί να ενημερώσει την πηγή, εάν απορριφεί το πακέτο, η πηγή τότε μπορεί να αλλάξει τη ραντήγη της μετάδοσης και μπορεί να ενημερώσει και το πρωτόκολλο Νατούρ Επιπέδου, έτσι, στην εγγυημένη περίπτωση το TCP, το UTP κτλ, δηλαδή το πρωτόκολλο Νατούρ Επιπέδου που υπάρχει στο IP. Αλλά γενικά δεν γίνεται έλεγχος σφαλμάτων στο IP, δηλαδή γίνεται μόνο έλεγχος σφαλμάτων, όπως θα δούμε, στην IP επικεφαλίδα, όχι σε αυτά καθαρά τα δεδομένα. Αυτό θα γίνει στο πιο πάνω επίπεδο. Αντίσκα και έλεγχος ροής, δηλαδή δεν γίνεται έλεγχος ροής πάλι σε επίπεδο IP. Εντάξει, θα μπορούσε να γίνει μια αποστολή πακέτων έλεγχου ροής, ώστε να ζητήσει μίωση της ροής, αλλά γενικά αυτό είναι περιορισμένο, δηλαδή αυτό μπορεί να το κάνω πάλι με τη βοήθεια ανωτέρων επιπέδων, όπως το ICMP που θα δούμε στην επόμενη ενότητα, στην ίδια ενότητα μάλλον. Λοιπόν, τέλος, για να δούμε ξεκάθρα λίγο το πρωτόκολλο, από τι αποτελούνται και τα λοιπά. Είπαμε είναι η IP, η έκδοση που χρησιμοποιούμε τώρα τρέχουσα είναι η έκδοση 4. Το RFC γι' αυτό είναι το 791, δηλαδή το RFC θυμάστε τι είπαμε ότι είναι τα πρότυπα του Internet, σημαίνει request for comments, είναι πρότυπο του Internet Engineering Task Force με αριθμό 791. Δηλαδή αυτό μπορείτε να το αναζητήσετε στο δικτύο και να το βρείτε ακριβώς το πρότυπο του IP. Υπάρχει. Αποτελείται από δύο μέρη, είπαμε η προγραφή διεπαφής με ένα υψηλότερο στρώμα, δηλαδή το TCP και προγραφή η αυτοίκαθαυτή μορφή του πρωτοκόλου. Είναι σε φάση αντικατάστασης από την επόμενη έκδοση, την έκδοση 6. Σε αυτήν την ενότητα θα δούμε μετά και για την έκδοση 6. Τώρα το πρώτο θα γίνει αυτή η αντικατάσταση, ήδη σε πολλές περιπτώσεις ο χώρος διευθύσεων IP έχει εξαδληθεί ή αναμένεται να εξαδληθεί μέσα στα επόμενα χρόνια, αλλά η αλλαγή αυτή είναι σταδιακή από την IP έκδοση 6. Δύο είναι τα χαρακτηριστικά, αυτό που ορίζονται ως υπηρεσίες IP, έχουν δύο χαρακτηριστικά, αυτά ονομάζονται primitives, εντολές δηλαδή θα λέγαμε, οι οποίοι χρησιμοποιούν παραμέτρους και είναι αυτές οι βασικές λειτουργίες που θα πρέπει να επιτελέσει το IP. Δύο είναι τα βασικά primitives, η αποστολή, το send, δηλαδή στείλε τα δεδομένα που στο ανώτερο στρώμα και το deliver, δηλαδή ειδοποιείς το χρήστη για παράδοσης δεδομένα από το κατώτερο στρώμα. Υπάρχουν διάφοροι παράμετρες και τώρα σε όλα αυτά, σε όλα αυτές τις λειτουργίες μπαίνουν διάφοροι παράμετροι. Άρα μπορούμε να σκεφτούμε, τα primitives είναι διαφορετικά ανάλογα με την υλοποίηση, δηλαδή τι καθορίζει, τα πρότυπα τι καθορίζουν. Στην ουσία, είναι σαν να λέμε, όπως στη C++, ότι έχουμε μόνο το header file. Έχουμε μόνο το τι πρέπει να κάνει αυτή η συνάρτηση. Έχω μια συνάρτηση που κάνει send. Τι κάνει, παίρνει αυτά τα παράμετρες, παίρνει αυτούς τους παραμέτρους και επιστρέφει αυτό. Το πώς θα υλοποιηθεί δεν καθορίζεται στα πρότυπα. Άρα λοιπόν, η κάθε υλοποίηση είναι διαφορετική ανάλογα με το λειτουργικό σύστημα κτλ. Ποιες είναι οι παράμετρες του IP? Είναι, καταρχήν, οι διευθύνσεις προέλευσης, οι IP διευθύνσεις προέλευσης και προορισμού, το πρωτόκολλο, και όταν λέμε πρωτόκολλο εννοούμε το πρωτόκολλο του ανωτόριου που πρέπει, δηλαδή TCP, UTP κτλ. Type of service, το είδος της υπηρεσίας που χρησιμοποιείται σε διάφορες υπηρεσίες, ποιότητας υπηρεσίας, δηλαδή εδώ αυτό μπορεί να έχει διαφορετικές στιγμές που θα θέλουμε να μεταφέρουμε βίντεο, φωνή κτλ. Αυτό το πεδίο. Είπαμε ένας αναγνωριστής που μας λέει τον αριθμό του πακέτου όταν έχουμε κατακερνατισμό. Υπάρχει και ένα bit που λέγεται don't fragment indicator, το οποίο όταν αυτό έχει την τιμή 1, αυτό σημαίνει ότι μην τεμαχήσεις και άλλο αυτό το πακέτο. Μην το τεμαχήσεις, αυτό σημαίνει don't fragment indicator. Το πεδίο time to leap, το είπαμε, το μήκος δεδομένων. Υπάρχουν κάποια επιπλέον δεδομένα option data που είναι μετά την επικεφαλήδα και χρησιμοποιούνται για άλλους ειδικούς λόγους και φυσικά στο τέλος θα είναι τα δεδομένα του χρήστη. Τα δεδομένα τα βλέπουν τι μπορεί να είναι, μπορεί να είναι δεδομένα που έχουν να κάνουν με την ασφάλεια, μπορεί να είναι δεδομένα που έχουν να κάνουν με δρομολόγηση πηγής, μπορεί να είναι δεδομένα που έχουν να κάνουν με καταγραφή της διαδρομής, root recording, με την ταυτοποίηση της ροής. Δηλαδή ξέρω εγώ να δοθεί και ένας αριθμός ροής ας πούμε σε αυτό το πακέτο και ή μπορεί να υπάρχει και κάποιο time stamp έτσι, κάποια χρονική σήμαση ώστε να ξέρουμε το χρόνο που έκανε το πακέτο για να φτάσει από ένα root στο άλλο κτλ έτσι μέχρι το τελικό σύστημα. Και αν θέλουμε να το δούμε λίγο και σχηματικά, δηλαδή το IP πακέτο είναι αυτό, έχω την επικεφαλίδα με ελάχιστο μήκος 20 μέγιστο μήκος 60 bytes και από εκεί και πέρα το πεδίο δεδομένο βλέπετε το μέγιστο πεδίο δεδομένο, όλο το πακέτο που μέγιστο μήκος μπορεί να φτάσει τα 64 kilobytes έτσι, έχω την έκδοση, το μήκος επικεφαλίδα, service type, total length, το defecation 16 bit, αυτά τα flags, το fragmentation offset, το time to live, το protocol, το checksum, το header checksum, δηλαδή έλεγχο σφαλμάτων μόνο της επικεφαλίδας, αυτό υπολογεί σε κάθε router, όχι και γίνεται update, όχι μόνο των δεδομένων αλλά μόνο της επικεφαλίδας και φυσικά τη διεύθυνση IP τη δική μου, έτσι, της πηγής, τη διεύθυνση IP προορισμού και τις άλλες τις επιπλέον επιλογές, έτσι, που μπορεί να υπάρχουν και μπορεί και να μην υπάρχουν. Εντάξει, το μήκος επικεφαλίας, το είπαμε είναι θελέξεις 32 bit, το είδος υπηρεσίας, το συνολικό μήκος του πακέντου δεδομένων σε bytes, την αναγνώριση, τα διάφορα flags, το more bit και το bit, το time to live, έτσι, και το protocol είναι το protocol υψηλωτέρου πιπέδου, δηλαδή με έναν αριθμό μου δείχνει αν από πάνω έχει TCP, από πάνω έχει UDP και τα λοιπά, έτσι, ποιο είναι το πρωτόκολλο του, υψηλωτέρου πιπέδου. Το άθλησμα ελέγχου, το οποίο είναι 16 bit και το οποίο υπολογίζεται κάθε φορά σε κάθε δρομολογητή, μπορεί να υπάρχει και padding, έτσι, συμπλήρωση, δηλαδή για να φτάσουμε σε ένα, να είναι τελικά όλα πολλαπλάσια το 32 bit, έτσι, όλο το πακέτο, μπορεί, εάν τα δεδομένα μου είναι λιγότερα, να προσθέσω και padding, έτσι, δηλαδή πλέον bits. Τα εξωτοπεδίον των εδομένων μεταφέρεται, τα εδομένα του χρήστη από το πιο πάνω πιπέδο, δηλαδή στην ουσία, αν έχω TCP από πάνω, το πέπεδο δεδομένων θα είναι τι, ένα TCP segment, είναι και ρε ο πολλαπλάσιας των 8 bits, το μέγιστο μήκος του είπαμε ότι είναι 65.535 bytes, δηλαδή 64 kilobytes, έτσι, δηλαδή, σε αυτή την περίπτωση σκεφτείτε να κάνετε το αντιπαραβολή με το ethernet, όπου είχαμε μέγιστο μήκος τι, γύρω στα 1500 bytes, έτσι, δηλαδή εδώ έχουμε ένα πολύ μεγάλο πακέτο. Τώρα, ποιες είναι οι μορφές των IP διευθύνσεων, έτσι, τι είδους διευθύνσες έχουμε. Κατακοίνω να πω ότι στο IP διαχωρίζουμε, η κάθε διεύθυνση των 32 bits χωρίζεται σε δύο κομμάτια. Υπάρχει το πρόθεμα, έτσι, το prefix, το οποίο μου δείχνει το net ID, δηλαδή τη διεύθυνση δικτύου και υπάρχει το suffix, έτσι, το επίθεμα στα ελληνικά, το οποίο μου δείχνει το host ID, δηλαδή σε ποιον υπολογιστή αναφέρομαι, έχουμε δύο τμήματα και ανάλογα τώρα, ο αρχικός διαχωρισμός ήταν ότι ανάλογα με τη μορφή που έχουν αυτά τα τμήματα, αν το net ID είναι μεγαλύτερο ή το host ID είναι μεγαλύτερο και τα λοιπά, χωρίζω τις διευθύνσεις σε διαφορετικές κατηγορίες, τα οποίες ονομάζω classes, έτσι, όταν το δίκτυο είναι 7 πρώτα bits και τα υπόλοιπα είναι υπολογιστές, έχω διευθύνσεις classes α, όταν το δίκτυο είναι τα πρώτα 14 bits με εδώ τα πρώτα bit να είναι 1-0 και το host είναι 16 bit, έχω διευθύνσεις classes β ή όταν το δίκτυο έχει αυτή τη μορφή και το net ID είναι στην ουσία 21 bits, το class ID είναι 8, άρα έχω την κλάση C και από εκεί υπάρχουν κάποιες ειδικές κλάσεις, δηλαδή αυτές που ξεκινάνε αυτά τα 4 bit είναι 1-1-0 και είναι οι κλάσεις κατηγορίας D, που είναι οι λεγόμενες κλάσεις πολλαπλής αποστολής, multicast, δηλαδή τι σημαίνει αυτό, όταν έχω ως διεύθυνση προσμού μια τέτοια σημαίνει ότι στείλω όχι μόνο σε έναν υπολογιστή αλλά σε πολλούς υπολογιστές. Το epimulticasting ήταν πολύ δημοφιλές παλαιότερα, δηλαδή παλαιότερα θυμάμαι ότι η NASA έδειχνε τις εκτοξεύσεις της μέσω epimulticast, δηλαδή ήταν σε ένα συντονιζόσουνα, σε ένα τηλεοπτικό σταθμό, σε ένα σταθμό. Τι γινότανε, έλεγες ότι εγώ θέλω να μου στέλνεις, εφόσον υποστηρίζαν και οι routers, θέλω να μου στέλνεις ξέρω εγώ τα πακέτα που έχουν διεύθυνση προσμού αυτήν, σε αυτήν τη θήρα και με αυτόν τον τρόπο έπαιρνες συγκεκριμένα πακέτα συγκεκριμένων εφαρμογών, το epimulticasting. Τώρα αυτό νομίζω ότι δεν έχει πολλή διάδοση πλέον τα τελευταία χρόνια, αλλά οι διευθύνσεις αυτές εξακολουθούν και υπάρχουν και είναι αποκλειστικά αφιερωμένες σε πολλαπλή αποστολή, δηλαδή στο πολύ χρήστες να παίρνουν το ίδιο πακέτο και κάποιες ειδικές διευθύνσεις οι οποίες ονομάζονται κλάση ε. Θα δούμε κάποιες αυστηρικές διευθύνσεις. Τώρα, πώς γράφουμε τις IP διευθύνσεις, φαντασμένα θα το έχετε δει. Εδώ δεν το μεταφράσαμε στα ελληνικά γιατί είναι λίγο δύσκολη μετάφραση, χρησιμοποιούμε αυτό που λέγεται dotted decimal notation. Δηλαδή τα 32 bit τα χωρίζω σε 4 ομάδες των 8 bit όπου το κάθε ένα το αντίστοιχο στο αντίστοιχο μη προσημασμένο δεκαδικό. Δηλαδή το κάθε ένα μπορεί να πάρει από 0 έως 255. Άρα, δηλαδή, αν η διεύθυνση ήταν αυτή, η κανονική σε 32 bit, τη μεταφράζω εγώ με το dotted decimal notation, τη κάνω κάπως έτσι. Αυτό θα το δούμε και θα τα έχετε ξαναδει, έτσι δεν είναι. Αυτός είναι ο τρόπος που γράφουμε τις διευθύνσεις IP στην έκδοση 4. Εντάξει, για τις κλάσσες είπαμε ότι η διεύθυνση κλάσης άλλου θα χρησιμοποιεί τις τρεις τελευταίες οχτάδες, η δεύτερη για το host id, έτσι. Άρα, δηλαδή, αυτό τι σημαίνει, θεωρητικά αυτό τι σημαίνει, εφόσον χρησιμοποιεί τις τρεις τελευταίες οχτάδες, αυτό σημαίνει ότι για τη κλάση α, μπορώ να συνδέσω σε αυτό το δεκτίο πόσους υπολογιστές, θεωρητικά, 2 στην 24η, έτσι, καταλαβαίνουμε, στην κλάση β2 στη 16η, στην κλάση c, 2 στην 8η, έτσι, 256. Δεν ισχύει ακριβώς αυτό, θα δούμε ποιες κάνουνε, αλλά θεωρητικά αυτό μου δείχνει, δηλαδή πόσο είναι το μέγεθος του δικτύου, μου δείχνει πόσους υπολογιστές μπορώ, θεωρητικά, να συνδέσω, πόσες διαθέσιμες διευθύνσεις έχω για αυτό το δεκτίο. Είπαμε ότι είναι αυτές εδώ οι τιμές, έτσι, για να τα δούμε, τα βλέπουμε όλα σε δεκαδικά. Τώρα, πώς δίνονται οι διευθύνσεις, έτσι, υπάρχει ένας παγκόσμιος οργανισμός, έτσι, ο Internet Assigned Number Authority, ο οποίος πάει και δίνει groups διευθύνσων, δηλαδή διευθύνσεις κλάσσες α, κλάσσες β και τα λοιπά, που σε αυτό που λέμε στα Regional Internet Registry, έτσι, δηλαδή θα λέγαμε στα Μητρό Διευθύνσων Περιοχής, τι είναι αυτά, στην ουσία υπάρχει ένα τέτοιο για κάθε Ήπειρο και αυτοί εδώ τα ρίψ, τα διανέμουν στις αντίστοιχες χώρες, έτσι, δηλαδή και μετά οι χώρες τα διανέμουν στους παρόχους και ούτω καθεξής και ο κάθε πάροχος έχει ένα εύρος διευθύνσων, δηλαδή τα ρίψ, ας πούμε, θέλουμε να τα βρούμε, αν θέλουμε να δούμε ποια είναι, είναι αυτά εδώ, έτσι, βλέπετε ότι αυτές οι περιοχές, η Βόρεια Αμερική, η Λατινική Αμερική, η Αφρική, Ευρώπη και Ασία ξερογορίζεται όλο αυτό, η υπόλοιπη Ασία και η Οικιανία ορίζεται αυτό και ούτω καθεξής, δηλαδή αυτές είναι περιοχές που υπάρχει εδώ ένας τέτοιος, υπάρχουν αυτοί οι κεντρικοί οργανισμοί οι οποίοι διανέμουν σε αυτές τις μεγάλες περιοχές, αυτές οι Ήπειρους, τις IP διευθύνσεις, έτσι, που τα διανέμουν στις χώρες και μετά οι χώρες τα διανέμουν στους παρόχους και ούτω καθεξής, αυτά είναι κυκλοπεδικά, άρα λοιπόν, αντίστοιχα, έχουμε εδώ ο μεγιστός αριθμός ανάγκωμα διευθύνσεις α, beats in prefix, άρα, μεγιστός αριθμός δικτύων, έτσι, 128 εδώ, εδώ τόσα, beats in suffix, maximum number, ο μεγιστός αριθμός στη υπολογιστώνα δίκτυο, έτσι, 2 στην 24η, 2 στη 16η, 2 στην 8η, έτσι, θεωρητικά, εντάξει, για τις κλάσεις α, αυτή εδώ, οι 127 δεν διανέμονται, έτσι, οι διευθύνσεις που ξεκινά από 1027 δεν διανέμονται, γιατί κρατούνται, για αυτές που θα δούμε τις διευθύνσεις, τις σωτερικές της loopback, έτσι, τη διεύθυνση βρόχου, όλες οι υπόλοιπες από ένα xx μέχρι 1026 έχουν διανέμονται, έτσι, ή έχουν διανεμηθεί ήδη. Η β είναι αυτές, έτσι, το πανεπιστήμιό μας, για παράδειγμα, έχει τι, έχει μία διεύθυνση κλάσεις β, η διεύθυνση του πανεπιστήμιου ποια είναι, κλάσεις β, είναι οι 155, 207, 1 διεύθυνση κλάσεις β, έτσι, έχει το πανεπιστήμιο. Διεύθυνση κλάσεις σ, αυτές εδώ λες, διανέμονται, για παράδειγμα, ας πούμε, το σωτερικό δίκτυο του φυσικού, έχει, από όσο ξέρω, δύο διεύθυνσης κλάσεις σ, ποια έχει την τελεία 9 και την τελεία 10, από όσο θυμάμαι, έτσι, εσωτερικά, δηλαδή το πανεπιστήμιο τα διανέμει ανάλογα σχολές και τα λοιπά με την ζήτηση σε διεύθυνσης κλάσεις σ. Τώρα, είναι πολύ σημαντικό να δούμε κάποιες ειδικές διευθύνσεις, δηλαδή διευθύνσεις οι οποίες δεν ανατίθεται σε υπολογιστές, έτσι, αλλά οι οποίες όμως υπάρχουν στο δίκτυο, δηλαδή, για παράδειγμα, μια κλασική διεύθυνση είναι η διεύθυνση δικτύου, που σημαίνει ότι έχω το πρόθεμα, το NetID και όλα τα υπόλοιπα είναι μηδενικά, δηλαδή η διεύθυνση του πανεπιστήμιου, στην ουσία πώς γράφεται, 155.207.0.0, έτσι, αυτή είναι η διεύθυνση του δικτύου, έτσι, όταν το HostID είναι όλα μηδενικά, αναφέρεται στο ίδιο το δίκτυο, δεν αναφέρεται σε κάποιον υπολογιστή και αυτή η διεύθυνση τι γίνεται, δεν δίνεται ποτέ σε κανέναν υπολογιστή, έτσι, δεν θα ήταν υπολογιστή που να έχει αυτή τη διεύθυνση, δεν ανατίθεται σε υπολογιστή, γιατί είναι η διεύθυνση του δικτύου, δεν μπορεί να είναι διεύθυνση υπολογιστή, δηλαδή για παράδειγμα ένα δίκτυο Classes α θα είχε αυτού του τύπου τη διεύθυνση, τα τρία τελευταία μηδενικά, ένα Classes β θα έχει αυτή τη διεύθυνση, τα δυο τελευταία μηδενικά και ένα Classes c θα έχει αυτή τη διεύθυνση, το τελευταίο byte μηδεν. Αυτή είναι η διεύθυνση δικτύου, δηλαδή NetID οτιδήποτε, HostID όλα μηδεν. Τώρα, μία άλλη διεύθυνση που επίσης δεν δίνεται σε υπολογιστή, είναι αυτό που λέμε η διεύθυνση κατευθυνόμενης εκπομπής, δηλαδή Limited Broadcast Address λέγεται, όχι, συγγνώμη, Directed Broadcast Address, δηλαδή το πρώτο θέμα είναι η διεύθυνση δικτύου, το τελευταίο το επίθεμα δεν είναι όλα μηδεν, είναι ένα, όλα ένα, έτσι. Δηλαδή, ποια είναι η χρησιμότητα αυτής της διεύθυνσης, δηλαδή ό,τι γίνεται, ένας router πολλές φορές για να στείλει, έχει ένα πακέτο να στείλει σε ένα συγκεκριμένο υπολογιστή, δεν ξέρει όμως ποιος είναι αυτός ο υπολογιστής, δηλαδή δεν ξέρει τι, για να το στείλει τι πρέπει να ξέρει, πρέπει να ξέρει τη Mac διεύθυσή του, γιατί εφόσον είναι στο ίδιο δίκτυο πρέπει να ξέρει τη Mac διεύθυσή του, δεν ξέρει, ξέρει τι να πει ξέρει τη Mac. Άρα, πώς θα μάθει τη Mac διεύθυνση του, στέλνει ένα μήνυμα σε όλους οι υπολογιστές του δικτύου, που είναι τελεία 255, ξέρω εγώ, όλα ένα, και τους λέει, είναι κάποιος από αυτούς οι υπολογιστές, ποιος είναι ο υπολογιστής, πείτε μου τη Mac διεύθυνση του υπολογιστή που έχει αυτό το IP. Γιατί δεν ξέρει που να το στείλει, το στέλνει σε όλους, αυτός τον οποίον αντιστοιχεί αυτή η IP διεύθυνση, θα απαντήσει και θα του πει εγώ είμαι αυτός και έχω αυτή τη Mac διεύθυνση. Δηλαδή η χρησιμότητα αυτής της διεύθυνσης είναι αυτή εδώ, ότι να μπορούμε να ξέρουμε σε ποιον υπολογιστή να στείλουμε και τώρα πάλι η ερώτηση είναι, γιατί δεν αρκεί το IP για να στείλω σε έναν υπολογιστή το πακέτο έτσι, έχετε μια, ναι το IP είναι για να το στείλω μεταξύ διαφορετικών δικτύων, αλλά στο ίδιο φυσικό δίκτυο για να πάει τελικά το πακέτο έτσι θέλω να ξέρω και τη Mac διεύθυνση, αν δεν ξέρω τη Mac διεύθυνση σε αυτό το υπολογιστή πως θα πάει το πακέτο. Άρα και ο τρόπος για να το μάθω όπως θα δούμε είναι με το πορτόκολλο ERP αργότερα είναι να στείλω ένα πακέτο σε όλους οι υπολογιστές, ο router δηλαδή λέει στέλνει ένα πακέτο σε όλους οι υπολογιστές στο δίκτυο και λέει ποιος είναι αυτός που έχει αυτό το IP, αλλά αυτό πάει σε όλους, άρα πρέπει να υπάρχει μια διεύθυνση προορισμού η οποία να είναι όλα ένα και να πηγαίνει σε όλους και να απαντήσει μόνο αυτός που έχει αυτή τη διεύθυνση να πει ότι εγώ έχω αυτήν την IP διεύθυνση και η Mac διεύθυνση μου είναι αυτή. Γιατί για να σταλεί στο ίδιο το δίκτυο, στο φυσικό δίκτυο, δεν αρκεί το IP, πρέπει να ξέρω την Mac διεύθυνση. Πως θα πάει φυσικά το πακέτο. Δηλαδή, ο router στέλνει αυτή τη διεύθυνση σε όλους τους υπολογιστές στο δίκτυο, είτε θέλει να του στείλει ένα μήνυμα σε όλους τους υπολογιστές, ή το πιο πιθανό είναι αυτό ότι θέλει να μάθει την διεύθυνση του ενός συγκεκριμένου υπολογιστή. Άρα λοιπόν, ενώ ας πούμε είπαμε ότι το πλήθος των διευθύσεων είναι τόσο, βλέπουμε ότι από τις διευθύσεις αυτές, δηλαδή υπάρχει άλλο πράγμα με το πλήθος διευθύσεων και άλλο πράγμα με το αριθμό των υπολογιστών που μπορούν να πάρουν διευθύσεις σε ένα δίκτυο. Δηλαδή, για παράδειγμα, σε αυτό το δίκτυο κλάση C είπαμε ότι υπάρχουν 256 διαθέσιμες διευθύνσεις, αλλά βλέπουμε τελικά ότι ο αριθμός των υπολογιστών που μπορούν να συνδεθούν στο δίκτυο είναι 256-2, 254. Γιατί? Γιατί η μία διεύθυνση όλα μηδενικά είναι η διεύθυνση δικτύου, η άλλη διεύθυνση όλα άση είναι η διεύθυνση περιορισμένης κατευθυνόμενης εκπομπής. Αυτές οι διευθύσεις δεν δίνονται στις υπολογιστές, αλλά σε κάθε περίπτωση, άρα όταν έχετε σ' ένα ερώτημα, ας πούμε σε εξετάσεις, σας λέει ποιος είναι ο χώρος διευθύνσης, πόσες IP διευθύνσεις μπορούν να έχουν σε ένα δίκτυο, άλλο πράγμα να σας λέει πόσους υπολογιστές μπορούν να συνδέσουν σε ένα δίκτυο. Δηλαδή, στη διεύθυνη περίπτωση θα αφαιρέσετε δύο. Απλό, δεν είναι? Τώρα, η διεύθυνση περιορισμένης εκπομπής. Η διεύθυνση η οποίη όλα, και δίκτυο, και netID, και suffix, είναι τι, και hostID, είναι όλα άση, έτσι, όλα ένα. Αυτό τι σημαίνει, αυτό σημαίνει που χρησιμοποιείται αυτό, έτσι. Ξεκινάει ένας υπολογιστής, έτσι, συνήθως δεν ξέρει τι να είναι η IP διεύθυνση του, δηλαδή, αν θέλει να του ανατεθεί δυναμικά IP διεύθυνση, οπότε, δεν ξέρει σε ποιον να περθειθεί, θέλει να στείλει μήνυμα σε όλους, δεν ξέρει καν το δίκτυο, θέλει να στείλει μήνυμα σε όλους τους υπολογιστές μπορούν σε αυτό το δίκτυο. Για να το κάνει αυτό, θα βάλει ως διεύθυνση προσμού, όλα άση, και αυτή η διεύθυνση φτάνει μέχρι το router, δεν προωθείται από το router, έτσι, θα φτάσει μέχρι, θα περιοσθεί μέσα σε ένα δίκτυο, δηλαδή, αν η διεύθυνση, αυτός ξέρω εγώ, στέλνει ένα μήνυμα με διεύθυνση προσμού, αυτή είναι εδώ, έτσι, ο router δεν την προωθεί πουθενά αλλού, μένει μες στο δίκτυο, είναι, συνήθως, όταν έχουν υπολογιστή του οποίου, ο οποίος περιμένει να του ανατεθεί δυναμικά IP διεύθυνση, έτσι, δεν έχει IP διεύθυνση, περιμένει δυναμικά να του ανατεθεί και θέλει να στείλει ένα μήνυμα σε όλους τους υπολογιστές μέσα σε όλο το δίκτυο, χωρίς να ξέρει καν καμία ευλογία από το δίκτυο. Στέλνει διεύθυνση προσμού, όλα άση και τώρα το ρώτημα είναι, εντάξει, η διεύθυνση πηγής ποια θα είναι σε αυτή την περίπτωση, έτσι, η διεύθυνση πηγής θα είναι όλα μηδενικά, έτσι, η διεύθυνση αφού το υπολογιστή, αυτό λέγεται disk computer address στα αγγλικά, έτσι, όλα μηδενικά, δηλαδή, εγώ δεν ξέρω τη διεύθυνση μου, έτσι, δεν έχω διεύθυνση IP, βρίσκομαι σε ένα δίκτυο IP και στέλνω ένα μήνυμα το οποίο έχει διεύθυνση πηγής, όλα μηδενικά, διεύθυνση προορισμού, όλα άση, έτσι, γιατί, γιατί είναι το πρώτο μήνυμα και περιμένω μετά δυναμικά να μου αναθέσουν IP διεύθυνση, αλλά δεν έχω καμία ευλοφορία του δικτύου, έτσι. Ένας υπολογιστής σε αυτήν την περίπτωση που δεν γνωρίζει την IP διεύθυνση του, θα, θα στείλει αυτό το πακέτο, έτσι, δηλαδή αυτό είναι με διεύθυνση πηγής, όλα μηδενικά, δηλαδή, ο υπολογιστής ο οποίος δεν ξέρει την IP διεύθυνση του, θα βάλει όλα μηδενικά, έτσι, να το προσέξουμε αυτό, σαν τη διεύθυνση, αυτά είναι και τα σημαντικά που κάνουμε τώρα, γιατί μπορεί να υπάρχουν και ρουδήσεις εξετάσεις από αυτά τα θέματα, έτσι. Τη διεύθυνση πηγής, όλα μηδενικά, διεύθυνση προορισμού, όλα άση, έτσι. Αυτό είναι disk computer address, ναι. Τι πράγμα? Τι λες? Ναι, σε δεκαδική μορφή, έτσι, σε δεκαδική μορφή. Όλα άση τι σημαίνει, 255, 255. Αν το βάλεις αυτό σε binary τι θα είναι, όλο ένα, έτσι. Μια άλλη διεύθυνση, έτσι, που δεν ξέρω να την έχετε ακουστά, φαντάζομαι ότι θα την έχετε ακουστά, είναι η διεύθυνση του, λαδόμου η loopback διεύθυνση, έτσι, η διεύθυνση βρωχοπισθροφής, τα λέγαμε στα ελληνικά, δηλαδή 127 και οποιοδήποτε πίθαμα, έτσι. Η πιο δημοφιλής που χρησιμοποιείτε είναι 127.0.1. Η διεύθυνση αυτή είναι πάλι η διεύθυνση του ίδιου του υπολογιστή. Όταν δεν είναι στο router αυτή τη διεύθυνση, ή μάλλον όχι το λειτουργικό όταν είναι αυτή τη διεύθυνση, δεν τη στέλνεις στο router, αλλά την επιστρέφει πάλι μέσα στον ίδιο υπολογιστή. Γιατί είναι μια διεύθυνση, δηλαδή αν κάνω ping 127.0.1, τι κάνω, τεστάρω και μου απαντήσει, τεστάρω απλά αν ο υπολογιστής μου έχει σωστά υλοποιήσει, είναι σωστά εγκατεστημένο στον υπολογιστή μου το TCP IP, έτσι. Είναι απλά καθαρά για έλεγχο ότι έχω σωστά TCP IP στον υπολογιστή μου. Δηλαδή τη διεύθυνση αυτή δεν φεύγει από τον υπολογιστή μου, μένει στον υπολογιστή μου και επιστρέφει. Δεν πάει στον δρομολογητή. Δηλαδή, βλέπετε εδώ, μένει πάλι στον ίδιο υπολογιστή. Έτσι, πρόσθεση ένα, πρόσθεση δύο. Είναι το ίδιο πράγμα. Τώρα, η βασική αρχή διευθυνσιοδότησης IP, έτσι, ποια είναι ότι, προσέξτε ότι η κάθε διεύθυνση, κάθε IP διεύθυνση, δεν αντιστοιχεί σε ένα συγκεκριμένο υπολογιστή, αντιστοιχεί σε τι, σε μία διεπαφή πρόσβαση στο δίκτυο του κάθε υπολογιστή. Έτσι, άρα δηλαδή, αν έχω σε ένα υπολογιστή πολλαπλές κάρτες δικτύου, θα πάρει πολλαπλές IP διευθύνσεις. Έτσι, άρα λοιπόν, η αρχή αυτή σημαίνει ότι όποιαδήποτε συσκευή, το κινητό μου τηλέφωνο, αν έχει πολλαπλές κάρτες, ξέρω εγώ, σύνδεση σε διαφορετικά δίκτυα, έχει και Wi-Fi, έχει και 3G, θα πάρει IP διεύθυνση για κάθε σύνδεση που έχει. Άρα λοιπόν, αυτό είναι πάρα πολύ βασικό, ότι δεν αναθέτουμε IP διευθύνσεις σε ένα υπολογιστή, σε ένα συσκευή, αλλά αναδιεπαφή πρόσβαση στο δίκτυο. Δηλαδή, για παράδειγμα, εδώ, ας πούμε, ένας υπολογιστής που συνδέεται σε δύο δίκτυα, ένα Ethernet και ένα Token Ring, θα πάρει μία διεύθυνση για αυτή τη διεπαφή από αυτό το δίκτυο, μία άλλη διεύθυνση για αυτή τη διεπαφή από το άλλο δίκτυο. Έτσι, ένας δρομολογητής, ο οποίος συνδέεται πάλι σε ένα δίκτυο One και σε ένα δίκτυο και στο Token Ring, πάλι θα πάρει δύο διαφορετικές διευθύνσεις. Θα πρέπει να σας πω ότι ένας δρομολογητής είναι μία συσκευή η οποία σίγουρα θα έχει περισσότερη της μίας IP διευθύνσης. Δηλαδή, θα έχει το λιγότερο δύο διεπαφές σύνδεση σε δύο διαφορετικά δίκτυα. Διαφορετικά δεν εννοείται δρομολογητής, γιατί κάνει δρομολόγηση μεταξύ δύο τουλάχιστον δικτύων. Άρα, θα έχει τουλάχιστον δύο διαφορετικές IP διευθύνσεις. Μία για κάθε διαπαφή. Και γενικά υπάρχει ούρος, οι υπολογιστές οι οποίοι συνδέονται με διαφορετικούς τρόπους στο δίκτυο, δηλαδή έχουν διαφορετικές IP διευθύνσεις και πολλές διαπαφές, ονομάζονται γενικά multi-homed. Υπάρχει ούρος multi-homed. Έχει ποραπλές διευθύνσεις IP, μία για κάθε σύνδεση στο δίκτυο. Και νομίζω ότι σε αυτό το σημείο να διακόψουμε...

Διάλεξη 6 (α μέρος) / Διάλεξη 6 (α μέρος)

Open Access AudioVisual Archive

Πλατφορμα διάχυσης οπτικοακουστικού υλικού ανοικτής πρόσβασης με χρήση τεχνολογιών αναγνώρισης λόγου

Διάλεξη 6 (α μέρος) / Διάλεξη 6 (α μέρος)

Παρόμοια τεκμήρια

Open Access AudioVisual Archive

Πλατφορμα διάχυσης οπτικοακουστικού υλικού ανοικτής πρόσβασης με χρήση τεχνολογιών αναγνώρισης λόγου