| : Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE και αντεπιστεύουν μέλος της Πασιλικής Ακαδημίας Ιστορίας της Μαδρίτης. Εξέδωσε 17 βιβλία, εκμελήθηκε την έκτοση 11 συλλογικών τόμων και δημοσίευση πάνω από 230 επιστημονικά άρθρα σε ελληνικά και ξένα περιοδικά. Οι περισσότερες μελέτες του αναφέρονται στις ελληνο-ησπανικές και ελληνο-αρμενικές σχέσεις στην ιστορία της ευρωπαϊκής ενότητας, στο ανατολικό ζήτημα και στην ιστορία της νεοελληνικής διασποράς. Το Πανεπιστήμιο της Γραννάδας τον τιμήσε με το χρυσό μετάλλιο τιμής η ισπανική κυβέρνηση με το παράδειγμα του Ταξιάθη και ο Πρόεδρος της Αρμενικής Δημοκρατίας με το ανώτατο παράσινο γραμμάτων και τεχνών. Ο Δημήτριος Κιαδάς είναι καθηγητής Ευρωπαϊκής Διακυβέρνησης, κάτωχος της Εδραζιάν Μονέ και Πρόεδρος στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστήμιου Μακεδονίας. Διδάσκει Δίκιο και Διακυβέρνηση Ευρωπαϊκής Ένωσης, Δημόσιο και Δημοσιονομικό Δίκιο και Διαχείριση Έργων. Έχει διατελέσει Γενικός Γραμματέας Εμπορίου στο Υπουργείο Ανάπτυξης, Ιδικός Γραμματέας Ευρωπαϊκής Ένωσης και Διαχείρισης Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων στο Υπουργείο Παιδείας, Εκτελιστικός Γραμματέας στην περιφέρεια Νοτιού-Εγέου, μέλος της Επιτροπής Παιδείας του Συμβουλίου Υπουργών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέλος του Δικητικού Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Κέντρου για την Ανάπτυξη της Επιτροματικής Κατάρτιση, μέλος των Επιτροπών Παραπολούθησης πολλών Επιτροσιακών Προγραμμάτων στο πλαίσιο του Τρίτου Γενετικού Πλαισίου Στήριξης και των ΕΣΦΑ. Έχει δημοσιεύσει 8 επιστημονικά βιβλία, ελληνικές και διεθνές συντώσεις και πάνω από 70 μελέτες, συνησφορές, κεφαλαίων σε συλλογικά επιστημονικά έργα και άρθρα σε επιστημονικά, ελληνικά και διεθνή περιοδικά για θέματα της ειδικότητάς τους. Πριν ξεκινήσουμε, θα ήθελα, όπως το συνηθίζω, να σας ενημερώσω για τις δύο επόμενες βράδιες που θα έχουμε. Αυτές θα είναι στις 19 Μαρτίου, η μέρα Τρίτη, με θέμα μεταλήθεια και ψευτοειδήσεις. Στα αγγλικά είναι το post-truth, όπως το ξέρετε καλύτερα, και το fake news. Και οι συγκυτές είναι ο Φράγκο Νικολόπουλος Χρήστος, καθηγητής, και ο Πασχαλίδης Παναγιώρης, επισκέπτης καθηγητής αμφώτερης στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Απηθήτα. Στις 17 Απριλίου, η μέρα Τετάρτη, με θέμα έλλειψη γενικής παιδείας και τρόποι αντιμετώπισης. Και οι συγκυτές, τους ομότιμους καθηγητές του Απηθήτα, Τερζή Νικόλαο και Εξοχέλη Παναγιώτη. Αυτονόητο ότι η γνωστοποίηση έχει και την θέση πρόσκλησης προς όλες και προς όλους σας. Και τώρα, χωρίς άλλη υπονοτριβή, τον λόγο του νέκου ο συτονιστής, ο Πασχαλίδης, ο καθηγητής, κύριος Συνδρόμος. Κύριε Πρόεδρε, κύριε Πρίτα, κύριε Παπρόεδρε, κυρία Ποράδο, με χέρον πολύ που είμαι σήμερα εδώ να συντονίσουμε αυτή τη συζήτηση. Είναι μεγάλη τιμή που μου κάνατε. Είμαι άλλος από τα άτομα τα οποία συμμετέχουν στις συζητήσεις με τον κύριο Τσεπούρα, στο Thin Tank, αυτό το πόλετ, το οποίο έχει δημιουργήσει για δύο ή τρία χρόνια. Το θέμα αυτό, το οποίο θα δούμε σήμερα, είναι η Ευρώπη. Είναι σημαντικό θέμα, μας αφορά όλους. Βρίσκεται σε ένα σταυροβρόμιο πολύ κρίσιμο αυτή τη στιγμή. Υπάρχουν τάσεις όπου φοβόμαστε πάρα πολύ τις επόμενες εκλογές τι θα δείξουμε. Σε όλες τις χώρες λίγο πολύ ο ευρωσκεκτηρισμός αυξάνεται όλο και περισσότερο. Και σε τελική ανάλυση το ρώτημα που βάζουμε όλοι, τι κάναμε όλα αυτά τα χρόνια. Η ενσωμάτωση, η ενοποίηση ευρωπαϊκή ήταν να φτάσουμε εδώ. Όντως αποτελωνιακή ένωση έγινε μια νομισματική ένωση. Πιστεύαμε πως με αυτό, με το ενιαίο νόμισμα θα βρούμε την ταυτόητά μας. Δυστυχώς νομίζω δεν τη βρήκαμε. Επήρχαν κρίσεις όπου αναγκαστήκαμε, αντί να εμβαθύνουμε την ευρωπαϊκή ιδέα και τους θεσμούς να διευρυθούμε σε χώρες που φοβηθήκαμε να τις πάρουν άλλοι. Και σε τελική ανάλυση η Ευρώπη άγιεται και φέρεται χωρίς να καθορίζει έναν δρόμο, μια στρατηγική που θέλει να φτάσει. Δια αυτή την περίπτωση το ζητούμενο είναι η πολιτική ένωση. Το νόμισμα χρειάζεται πολιτική ένωση. Δεν έχει επιτευχθεί αυτή τη στιγμή και δύσκολο γιατί η ένωση πολιτυριαρχίας από χώρα σε χώρα αλλάζει από τη Γαλλία στη Γερμανία. Για αυτή την περίπτωση, για να μπορέσουμε να δώσουμε σήμερα μία προοπτική, πρέπει να γυρίσουμε πίσω να δούμε λίγο την ιστορία της. Να δούμε τελικά αν όντως η ιστορία επιβεβαιώνει όλες αυτές τις σκηνήσεις που κάναμε έως τώρα όταν η ιστορία μας δίνει περιθώρια να σκεφτούμε ότι το μέλλον θα είναι καλύτερο για την Ευρώπη. Ο κ. Χασιώτης που θα είναι ο πρώτος μας ομιγητής, ο οποίος είναι γνώστης τόσο της γεωγραφίας όσο και της ιστορίας της Ευρώπης, θα μας αναλύσει το πρώτο μέρος, την ιστορία της, να δούμε τελικά να ψάξουμε στην ιστορία τα στοιχεία εκεί που θα μας επιτρέψουν να δούμε συνέχεια ότι όντως υπάρχει μέλλον για αυτή την Ήπειρο και αυτό θα μας το κάνει ο κ. Χαιαδάς στη συνέχεια όπου θα μας δώσει τα σενάρια, από τι καταλαβαίνω, ή το σενάριο επιβίωσης της Ευρώπης, το επιλευσέρο. Τώρα θέλω να πω και δύο λόγια για εμάς για την Ελλάδα. Η Ελλάδα, η θέση της στην Ευρώπη είναι σημαντική και άρα ό,τι γίνει στην Ευρώπη μας αφορά άμεσα. Άρα είναι ένα θέμα το οποίο αφορά όλους τους ΕΕΝΕΣ, το πως θα πω πάει η Ευρώπη και οι αρχιτεκτονικοί. Είναι ανοιχτό, ακούτε, τώρα είναι ανοιχτό. Εντάξει, είναι κάτι επί το πρόβλημα. Λέστε πως εγώ θέλω να δώσω μια αισθησία ασιοδοξίας. Γιατί όταν βρισκόμαστε σε μια περίπτωση κρίσης, όπως το ευρωπαϊκό, είμαστε σε μια περίπτωση κρίσης, με το Brexit και με το απειλούμενο, με το Brexit πριν από χρόνια και με διάφορους άλλους αποπλήτους συστάσεις, αν ανοιχθεί δεν κανείς. Εάν μέσα στη διαχρονήλα η Ευρώπη έχει μέλλον, αν έχει παρόν και αν έχει και μέλλον. Και είναι, είστε τυχεροί που μοιάζω στην Ευγένεια, τυχεροί και άλθια, τέλος πάμε, που ζείται αυτό το πείραμα. Αυτό το πείραμα, δηλαδή, αν τελικά η συνένωση αυτών των λαών και των εθνών, γιατί περιεχτούν, μπορείτε, είναι και κρατών βέβαια, αν τελικά θα έχει μέλλον. Και εγώ, λοιπόν, ψάχνω να βρω, ποια είναι τα διαφορετικά χαρακτηριστικά αυτής της Ευρώπης. Πώς δραειθάσαμε στην ενωμένη Ευρώπη. Και εμέρα, όπως είπη και ο σεγγεωριστής, ιστορία χωρίς γεωγραφία είναι σκοδαλιά χωρίς κόρμα. Και γι' αυτόν τον λόγο, λέμε ότι η Ευρώπη είχε εξαχείσει κάποια χαρακτηριστικά γεωγραφικά, μερικά θετικά, μερικά αρμητικά. Μετά θα περάσω στον ιστορικό προσδιοσμό. Τι είναι ιστορικά η Ευρώπη. Όχι η μεθολογία και τα λοιπά. Θα σε πάρουν ως ιδέα, που είναι πολιτιστική και πολιτική ανοιότητα, αυτό το οποίο συζητάς συνεχώς. Και μετά θα αναφέρω γρήγορα, όμως, από σχρονολογικά, τις φάσεις, ώστε να φτάσω στον κ. Κυαδά, ο οποίος θα περάσει μετά στο παρόν. Και με μια φράση ανεκομμένη σε ένα πρόβλημα, που θα δόκετε την ώρα, θα περάσω και στη θέση του ελληνικού κόσμου, σε αυτό το μεγάλο σημαντικό πείραμα, τη δημιουργία, δημιουργία της ενωμένης Ευρώπης. Λοιπόν, καταρχήν η έννοια της Ευρώπης. Πρέπει να σας πω ότι η έννοια της Ευρώπης είναι μεταβαλλόμενη, δεν είναι σταθερή. Γιατί κανένα φορά λένε ότι γεννηθεί στην αρχαία Ελλάδα και όλα αυτά και τα λοιπά. Είναι μια μεταβαλλόμενη και σημασιογραφικά και γεωγραφικά, και πολιτιστικά και πολιτικά. Υπάρχει κατά αυτή μια σάφια στη γεωγραφική αποτύπωση. Υπάρχει ένα πρόβλημα, όπου η γεωγραφία βέβαια, ξέρετε, παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο στη δημιουργία μιας ενώτητας, έναν νησί πάντως. Μας βγάλει αποκτάβια ενώτητα γιατί είναι έναν νησί. Μια χώρα, η οποία είναι διάσπαρτη εδώ και εκεί, θέλει πάρα πολλούς άλλους δεσμούς για να δέσει. Δεν είναι πάρα πολύ εύκολο αυτό. Υπάρχει ένα πρόβλημα σχετικά κράτη και φαβερά, τα οποία όπως κατά κάποιον τρόπο είναι πολύ κοντά. Η Ευρώπη έχει ένα πρόβλημα. Νότια ή Μεσόλυτος? Πολύ ωραία. Δυτικά ο Αλαντικός, πάρα πολύ ωραία. Βόρεια, ο Βόρειος πραγματικός γενός, πολύ ωραία. Ανατολικά, σταματάει. Το ερώτημα βράσης που ξεκινάει ήδη από τα αρχαία χρόνια. Ήδη από τα αρχαία χρόνια, το λεμενό και πιο πίσω. Γιατί βέβαια και οι Έλληνες δεν ξέραν τι υπάρχει με Ανατολικά πολλές φορές και είχαν χρησιμοποιήσει έναν όρο εισκυθία. Βρέχα γύρετε, δεν είναι η σκηθία που περιλαμβάνει ακόμα από την Πουλγαρία, δεν είχα και τη Ωσία. Έχω ένα χάρτη εδώ, το λεπόμενο, που είναι του κτωλεμέου, όπου πραγματικά φαίνεται ότι στανατολικά της αρχίζει να αραιώνει το πράγμα, λόγω έλλειψης γνώσης. Βλέπετε ότι τα πράγματα είναι κάπως πιο συγκεκριμένα. Μάλιστα σε αυτό το χάρτη ειδικά σημειώνονται και οι λαοί και έψαξε με γεννητικό φακό να δούμε αν υπάρχουν και οι Έλληνες και εκτιτικώς μεταξύ των λαών της Ευρώπης. Υπάρχει αυτό είναι το χαρακτηριστικό. Και βέβαια πρέπει να σας πω ότι καθώς περνούν στα νεότερα χρόνια, αρχίζουν να παίζουν τα γεωγραφικά με τα πολιτικά δεδομέα. Πού είναι τελικά τα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης. Οι αρχαίοι είχαν η Κορχίδα, ο Φασισποταμός είναι ας πουλά κυτεριώνει, σήμα να είσαι μικρός στον Καμάκος στη Γεωργία, δεν το συζητάω να είναι όλιο της Ευρώπης, θα μπορέσουν να περακάτουν την Ελλάδα και η Έλληνα. Η Αζοφυλική είναι η Γεωργία, είναι ο Κάφκασος, που είναι ο Δόλ, αρχίζουν τα ποτάμια. Εθνικά βέβαια στα ανατολικά δεν έχουν άλασσα, έχουν ποτάμια και μουνά. Και αρχίζει πότε θα είναι ο Δόλ, πότε θα είναι ο Βόλγας, αν θα είναι ο Κάφκασος, πέρα η Καφκασία, είναι τα Ουράλια. Και όπως καταλαβαίνετε βέβαια ο καθένας θα βλέπει από την Κιάπτου. Οι Λιτικοί ή από την εποχή της Τσαρικής Ρωσίας, δεν έπρεπε να είμουν καλοβάτης στην άλογα αυτής της μεγάλης δύναμης. Και γι' αυτό κόβανε λιγάκι τα όρια της Ευρώπης. Από τότε δημιουργήθηκε και η έννοια από τον 18ο αιώνα της Ευρωπαϊκής Ρωσίας και της Ασιατικής Ρωσίας. Και βέβαια οι χάρτες που βγαίνουν, έχουν μερικούς, προχωρούμε λίγο πάνω κάτω, που είναι πάλι αυτής της εποχής που λένε ότι είναι η Ευρώπα, και ότι και αυτοί εκεί σταματούν κάπου εκεί. Άρα λοιπόν είναι ένα θέμα το οποίο πρέπει να λυθεί. Πρέπει να πω λίγο, ο χειροσυνδρόπορος, πρέπει να πω τα πράγματα της διεύρευσης. Αν διεύρευση, ευάθευση. Και πάρα πολύ συζητούμε σήμερα, δηλαδή, ότι η ιστορία δεν είναι μόνο παρελθόν και παρόν, εάν η κίνηση για τη διεύρευση προστατομικά, δηλαδή, για την ασυνδρολάβη της Βαγγικής Χώρας, εκτός από την Ουγγαρία και από τα δικά μας Βαρκάνια, αδοήθησε ή εξασθένησε την ενότητα της Ευρώπης. Φυσικά το αποθέρωσμα είναι ότι σε πολλά αδοήθησε, σε πολλά εξασθενήσε. Και ήδη τώρα θέλετε να φεύγουμε πάνω και στο πόλεμο, εδώ και το ποταμάκι, αυτό και το ποταμάκι, που βέβαια σήμερα δεν είναι και τόσο σωρό. Ο Ποινιώσης είναι πολύ πιο μεγάλος. Δεν μπορεί να είναι όριο μιας υπήρου ή μιας μεγάλης κοινότητας. Και μετά όταν πάμε από το 18ο και 18ο εβδομάδι αρχίζουμε να βλέπουμε διάφορες γραμμές. Πότε λατολικότερα, πότε θετικότερα. Αυτά παιχνίδια με τις πολιτικές. Τα οποία θα συνεχίσουν και σήμερα. Θα τελειώσω η τελευταία διαφάνεια αφορά πώς βλέπουνε οι Γάλλοι, οι Ρώσοι και οι Τούρκοι την Ευρώπη και θα καταλάβετε τι εννοώ, πόσα χρόνονται προς τα λατολικά ανάλογα με τα συμφέροντα του Ευρωπαϊκού Καφεδρός. Δεν πάει περίπτωση. Είπαμε γεωγραφική, ευρωπαϊκή και ασιατική Ρωσία. Είναι πολύ σημαντικό το θέμα της Ρωσίας. Βλέπετε τη διαμάχη που γίνεται στην Ουκρανία. Η Ουκρανία είναι, όπως ξέρουν όσοι, ξέρουν μία σλαβικά, είναι χώρα των συνορ. Άρα εκεί είναι το σύνολο. Ποιο σύνολο, της Ευρώπης, μιας Ευρώπης, ποιας Ευρώπης. Κι αν θα πάει η μισή Ουκρανία, δεν θα πάει και η Πόλη. Κι αν θα πάει η μισή Ρωσία, δεν θα πάει και η Πόλη. Αλλά η Πόλη φτάνει στη Συγκυρία και φτάνει στον Βλάδιβο Στόκ. Οπότε βέβαια δεν το επιβιβλίδεται η εμβρασία. Είναι ένας όρος τον οποίο θα το βλέπετε εσείς οι νεότεροι από εδώ πριν το 2006. Θα μιλάμε πλέον για εμβρασιατικά και όχι για Ευρωπαϊκαθέτια. Φυσικά είχατε το θέμα της ισοβετικής και της πετασοβετικής γεωγραφίας, η οποία ήταν πολιτική και όπου βέβαια και η ισοβετική ακόμα, μορωνότι είχαν κοριστό καθεστώς και τα λοιπά και άλλο σύστημα. Και αυτοί επέμεναν στην Ευρωπαϊκότητα της Ρωσινίας. Επάντως, εκτός ή πάντως, εκείνοι που είναι εκτός είναι οι χώρες της Κεντρώας Ασίας. Η Κεντρώα μας έτρεψε να μπει και το Ζουβεκιστάν και το Καλαστάν και το Κεντριστάν και να θεωρηθούν ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό βέβαια ο κοντζής δεν μπορεί να το πει. Αλλά έκανα αυτό την αναφορά στα Ανατολικά Σύνορα της Ευρώπης. Δεν ξέρω αν περάσαμε και τον άλλο χάρτη. Έχω διάφορους χάρτες που προχωρούμε για να δούμε απλώς να εμπεδώσουμε. Βλέπετε μερικά πάνε και ως πέρα στην Σιβερία το χώρο. Εδώ βλέπουμε στον 20ο αιώνα πια πώς διαβορτώνεται η δυτικοευρωπαϊκή θέση σ' ό,τι αφορά την Ευρώπη. Και πάμε και στον επόμενο δεν έχουμε τίποτα. Και τώρα πάμε στο θέμα το εσωτερικό. Αυτά τα γεωγραφικά που παίζουν ως πάρα πολύ σημαντικό. Πάρα πολύ σημαντικό. Θα μου πείτε κάτι εσείς οι συγχρονιστές κάπως πιο σημαντικοί επιστημονές. Τώρα με τα ελεκτρονικά μέσα που υπάρχουν τα προσωπικοποίηση, που υπάρχουν τα αεροπλάν, που υπάρχουν τα ελεκτρονικά. Δεν επωδίζει η γεωγραφία πλέον με τη συνένουση. Ας πούμε τα ισχυά. Η Χαβάη ανήκει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το κορετρονικό ανήκει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν είναι συρρενωμένο. Είναι εξαιρέσεις. Ακόμα. Όταν μιλάμε για ένας συνταγές πολιτικό σχήμα, μιλάμε για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν μιλάμε μόνο για αυτό, όπως είπατε και εσείς. Μόνο για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Άμα δεν γίνει πολιτική Ένωση, η Ευρώπη καταδικασμένη. Δεν υπάρχει μια εξέλιξη. Η οποία ακολουθεί, με όλο ότι δεν είμαστε εθνικιστές, την παλιά εξέλιξη των έθνους. Μόνο που τώρα είναι διεθνικό το μόρφωμα αυτό που λέει την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πώς θα βρεθεί η γλύση. Μέσα στην ίδια χώρα, με καθαλανούς και φλαμαδούς, είναι ένα άλλο θέμα. Αλλά πάντως παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο. Πώς δημορφώθηκε η ιδέα της ιδιαιτερότητας της Ευρώπης. Γιατί παλιά δεν υπήρχε. Στην αρχαία Ελλάδα, η Ευρώπη ήταν η Ελλάδα. Έτσι ξεκίνησε. Και μετά πήγε δυτικότερα, δυτικότερα, δυτικότερα, και τελικά έφτασα στο σημείο γιατί η Ελλάδα θα μην είναι Ευρώπη. Αλλά βάζει και το τόσο. Με δύο τρόπους. Σε σύγκριση με τον άλλον. Είναι αυτό που λέει μια ετερότητα. Τα ακούουμε πάρα πολύ από τους κοινωνιολόγους και αθροπολόγους. Πράγματι, δεν μπορεί να διακοπώσει κανείς μια χωριστή προσωπικότητα για ένα άτομα, αν δεν το συμβεί με ένα άλλο άτομα. Συνήθως, αντίπαλο, ελευθερικό, διαφορετικό. Η πρώτη λοιπόν κρίση που δημιουργεί την αίσθηση της ευρωπαϊκής ιδέας, όχι ακόμα ιδέας, αλλά μέσα της ευρωπαϊκής ελληνικής που είναι χριστιανική, είναι η εμφάνιση των Οθωμάνων. Ήτουν και παίξαν σημαντικό ρόλο στη δημιουργία της ευρωπαϊκής αίσθησης. Αρντιδικό, αλλά σημαντικό. Η πρώτη λοιπόν απειλή συσπειρώνει τους υπόλοιπους και έτσι γίνεται το κόρπος χριστιανόου, το σώμα των ευρωπαϊκών λαούλων και έτσι πήραν και εμάς μέσα. Εκεί είμαστε χριστιανοί, ενώ παλιά με το σχίσμα είχαμε το κόριστι όπως ξέρετε. Δεν θα τις αναφέρω διάφορες φάσεις αυτής της επέκτευσης των Οθωμανών και της υποχώρησης των Οθωμανών. Αλλά η διαμόρφωση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, που είναι το βασικό στοιχείο για να φτάσουμε στην ονότητα, ήταν ο αντίπανος. Το δεύτερο που συνέβησαν με το πρώτο, πρωτονικά, ήταν οι ανακαλύψεις. Ανακαλύψανε οι Ευρωπαίοι της άλλες χώρες και είδανε το έξω κόσμο και έξω εξωτικός. Αυτό θα πει εξωτικός, δεν έχει καμιά σχέση με τις χίλες και με οι αντίθετες, είναι έξω από εμάς. Διαφορετικό χρώμα, διαφορετικές θεραμοκρασίες, διαφορετικά προϊόντα και τα λοιπά. Τότε διαμορφώθηκε, αυτό έγινε και πλέον στο 17ο και κυρίως στο 18ο αιώνα. Εμείς είμαστε η Ευρώπη και αυτή είναι η έξω από εμάς. Κάποια στιγμή δημορφώθηκε αυτή η ιδέα στις σχέσεις τους αντιπάλους και τους εξωτικούς. Κάποια στιγμή αντίπαλταν και οι Ρώσοι βέβαια, αλλά και αυτό δημιουργήθηκε ακόμα και στη άρθο του ψυχοπολέμου. Αλλά επάσης δηλαδή τα δύο βασικά στοιχεία είναι αυτά. Δηλαδή πρέπει να αντιπαραταχθεί σε κάποια άλλο. Κάποια στιγμή και η Αμερική έγινε το αντίπαλον δέος. Είδε το 18ο αιώνα και ακόμα ξεπλούθηκε. Ποιος έβαλε τις τρεις χώρες, τις βαλτικές, με το ζόριβι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Λεπίες της Αμερικής. Δεν είμαστε κυβικιστές. Ε, οι Αμερικαίοι το κάνουν για να μας διαλύσουν. Και ακόμα υπάρχει αυτή η θεωρία, ας πούμε. Άρα υπάρχει ένα ζήτημα της διαμόρφωσης μιας συλλήντησης ευρωπαϊκής ταυτότητας. Πάμε στα εσωτερικά στιγμή. Τα εσωτερικά στιγμή είναι η αρχαία ελληνική, ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός, ο λατινικός πολιτισμός, η στοιχεία του χριστιανισμού πάρα πολύ σοβαρά. Το οποία θύθιε τεθόρος, εγώ και η Μασία, όταν έχουμε, ας πούμε, μία είσοδο αρχηγάδων μεταναστών εξών, οι περισσότεροι ήδη μουσουμάνοι, δεν οι χριστιανοί. Μην νομίζετε ότι η αντίδαση των Ευρωπαίων φύλατε μόνο στο γεγονός ότι έχουν διαφορετικό χρώμα, ή διαφορετική κουλτούρα, όπως λένε. Το βασικό στοιχείο διαφοροποίησης είναι κυρίως το προσκεπτικό. Γιατί δεχόμαστε τους χριστιανούς Λιβανέζους, γιατί δεν δεχόμαστε, ας πούμε, τους ίδιους, όταν είναι οι μουσουμάνοι, όταν είναι οι χριστιανοί. Υπάρχουν μερικά, ας τα πούμε, κατάλητα, το οποίο είναι πάρα πολύ βασικά και την ταυτότητα. Αλλά είναι μόνο αυτό, όχι, είναι και οι θεσμοί, οι θεσμοί. Τα αρσιατικά κράτη είναι μανολυφικά, ο Πούτσιν δεν έχει δημοκρατία, οι Κινέζοι δεν έχουν δημοκρατία, εμείς έχουμε δημοκρατία, η οποία έχει εξακθεί. Και η Αμερική έχει δημοκρατία. Αλλά βλέπετε τις συγκρίσεις που γίνονται, ακόμα και σήμερα, από τη Τραμπ, ας πούμε, τα ευρωπαϊκά αξίες. Αυτά δεν είναι από το ευρωπαϊκά αξίες. Ο Μακρόν εξεκριτεί τα ευρωπαϊκά αξίες, ο Τραμπ είναι αντίοτερο ευρωπαϊκό. Άρα λοιπόν, υπάρχουν βασικά στοιχεία της ταυτότητάς μας, που έχουν σχέση και με την αρχαία Ελλάδα, πάρα πολύ, πάρα πολύ. Πλασικές σπουδές οι οποίες παραμελούνται στην Ελλάδα είναι πολύ σημαντικό στοιχείο της ευρωπαϊκής κοινότητας. Όπως επίσης βέβαια και η παιδεία. Γι' αυτό και εγώ πιστεύω ότι ένα από τα λεπιτεύματα αυτής της κίνησης ήταν το χρόνο ΕΡΑΣΜΟΣ. Πολλά εσάς τα παιδιά. Με το ΕΡΑΣΜΟΣ έγιναν πολύ περισσότερα από την ανεθυνισθητική σέγγελ που αφορούσε την ελεύθερη διακίνηση. Και βέβαια το θέμα του ευρώ είναι ακόμα ισχυρό. Υπάρχει και τόσο υπάρχει και μια σειρά προσπαθειών τελικά για την πολιτική εμπίευση που αρχίζει ήδη από τις αρχές στο νεότερο πρώτο. Ενώψε είπαμε και της νομανικής πίεσης και της ανακάλυψης των άλλων κόσμων. Και αρχίζει αυτό το πράγμα με διάφορα συστήματα, ισορροπιατό δυνάμιο, συνθήκες, ως που θάσαμε σε μια πολύ σημαντική συνθήκη του 1628 που τελείωσε τον 30η πόλεμο, τον ευαυτηρότερο πανευρωπαϊκό πόλεμο που είχαμε στο 17ο αιώνα, ο οποίος θεωρείται πρόγρομος του πρώτου παγκοσμίου και ο πρώτος θεωρείται πρόγρομος του δεύτερου παγκοσμίου πορεύου. Άρα μιλάμε με όρους σύνθετες σύγχρονους. Και εκεί είναι η υπαρρύπνη συθήκη της Δασταλίας για την οποία έχω και μία εικόνα παρακάτω. Μετά πάμε σε σχέδια για την οργάνωση της Ευρώπης, με τα σχέδια για την πληρρύνηση της Ευρώπης. Πρέπει να σας πω ότι άμα διαβάσει κανείς ένα σχέδιο ας πούμε του Saint-Pierre, μιλάει για την Ρεβούλκη και την Ευρωπαιέν, θα δει ότι οι περισσότεροι όλοι που εξηφθούν σήμερα, οι κορνισιόν, το κονσύμβι, διάφορα σώματα, είναι όλα αντιγραμμένα ή τελος πάντων σύμπτωση, δεν ξέρω πώς, από τα σχέδια του 18ου αιώνα. Άρα έχουμε μια μακρά ιστορία αυτής της σχέδισης για την Ευρώπη. Έρχεται η πραγματική επανάσταση έρχεται. Ναπολέοντας προσπαθεί να ενώσει την Ευρώπη με τα όπλα και το νεύρο, όπως και ό,τι είναι προσπάθει να ενώσει την Ευρώπη με τα όπλα, καθένας βέβαια με το οικό του το μυαλό και από κάποιους χάρτες. Δεν ξέρω να προχωρήσουμε στα παρακάτω. Αυτή είναι η συθήκη της φεστιφαγίας. Να την ξέρετε, είναι η εικόνα, η οποία είναι μια εικόνα ενός φλαμαδιού ζωγράφου, που είναι η απαραχή της Ευρωπαϊκής Ευρώπης. Εδώ δεν υπάρχει κληρικός. Υπάρχει ενώση των κρατών βέβαια, όχι ακόμα των λαών. Σε αυτή την επανάσταση μπήκαν οι λαοί, τα έθνη, αντί για τα κράτη. Και προχωρούμε παρακάτω, βλέπετε εδώ πέρα που λαχολεώνται, βλέπετε κάτω εκεί που λείπουμε εμείς, είναι γιατί είναι οι Ορθωμανοί. Και αυτό είναι εκτός. Και όταν προχωρήσουμε ακόμα περισσότερο, πάμε στο Μεσοπόλεμο, είναι το μεγάλο κίνημα της Πεσευρώπης, που ούτε εγώ είμαι καλέρα, είναι καλό να το ξέρετε, είναι ο προφήτης της Ευρωπαϊκής Ευρώπης. Και βλέπετε και το σήμα που υπάρχει σήμερα δεξιά, έχει και τα στέρια, δεν είναι δηλαδή, βέβαια έχει το σταυρό το χριστένικο, είναι μια ιστορία, ακόμα και σήμερα υπάρχει αυτό το κίνημα της Πανευρώπης. Και μετά πάμε βέβαια στην Ευρώπη του Χίδραια. Έξω η δοσία, ένα μέρος η Ουκρανία, συμπακουμένου και παρακολά σχέδια. Αυτά, όλα αποτελούν κατά κάποιο τρόπο φάσεις προς την ενοπίσεις της Ευρώπης, ας πάμε και τα αρνητικά στοιχεία. Ακόμα και σήμερα πολλοί λένε ότι βέβαια μου καλύτερα ο Πήτη δεν θα είχε ενοπίσει την Ευρώπη, θα πέθαινε αυτός θα φεύγε, αλλά η ενομένη Ευρώπη θα είχε επιτευχθεί. Ήδη βέβαια δεν μπορούσα να κάνω τέτοια πράγματα για τις σκέψεις, γιατί ήταν τόσο καταστροφική η περίοδος αυτή, αλλά και τώρα που λέω δεν είναι και καλύτερα η ενοπίσεις της Ευρώπης. Βάσει τελειώνει και ο δεύτερος παππούς του Πόλεμου, ο Συνακοχηβέρος, και αρχίζει μία κίνηση, αφού και απ' την αρχή να ενοπίσουμε την Ευρώπη, να την ειρηνεύσουμε πρώτα. Γιατί το χρόνο της Ευρώπης ήταν το εματοκίνηση. Οι εφίλοι πόλεμοι, παράλληλοι όπως στην αρχαία Ελλάδα, η μία πόλη δηλαδή ο Τισάρισος, το Φίλιππος ο Πακεδόνας και με τα όπλα τους ενοπίησε όλους, πλήρνα και εδαιμονίων και έκαναν ρωτάσεις σπουδαίρ και τα άλλα. Και αρχίζει λοιπόν η κίνηση καινούργια. Απ' το 49 ήρθε το Συμβούλιο της Ευρώπης, το 60 την Ελληνιακή Οικονομική Ένωση, αρχίζει η Βέβη και η Ολανδία, το Ξαμβούργο, τα ξέρετε καλά, Πέντε Λούκους και τα λοιπά. Μέτα έρχεται ο Ρομπέρ Σουμά με ένας οραματιστής με γαμαλικό όνομα, γάλλος όπως καταλαβαίνετε, είναι αυτός ο μητεράς που είναι δεξιά. Είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος, ένας οραματιστής της Ευρώπης. Και αρχίζει λοιπόν η Συνομοσποδιακή Ένωση της Ευρώπης, το όραμα της Συνομοσποδιακής με πρότυπο ενδεκομένου στιγμών της ΗΠΑ. Μέτα έρχεται η Κοινοπραξία Άνθρα-Καλκεχάλιδα. Μέτα έρχεται η ίδρυση της Ελληνικο-Πρεμπαϊκής Ένωσης. Και μετά έρχεται η Συνθήκη της Ευρώπης που σε δημιουργεί τη ΝΟΚ, η Ευρωπαϊκή Κοινωνική Κοινότητα, που είναι το πιο προχωρημένο νέο ερχήτη στη τελή, ως βέβαια ευδενικά έκοβε και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 1962, μιλάμε για χρόνια. Ζήσετε βέβαια μικροί ιδέοι οι εχωρατές, αλλά μοτάζεις σε αυτά τα πράγματα. Και μετά συγχώρευση όλων αυτών των μικρών ρωμιανόσεων, ΕΟΚ, ΕΚΑΡΤΑ, λοιπά, σε Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως Ευρωπαϊκή Ένωση. Και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καθιερώνει και ο ίννος του Ευρωπαϊκού Κοινοβούλου, που είναι ο ίννος της χαράς των επόμενων και που τελικά είναι και ίννος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και βέβαια μετά έχουμε τη συμφωνία του ΣΕΝΙΑ, το 1985, καθιέρωση της σημαίας και του ίνου, αυτά που έχουμε, πρέπει να τα ξέρουμε, είναι πια η πατρίδα μας η Ευρώπη. Αν δεν τα ξέρουμε αυτά τα βασικά στοιχεία, δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι θα γίνει. Η συθήκη του Μάστρεχτ που ήταν φυσιολογική, οπότε εκεί η ΕΟΚΑΡΤΑ, την Ευρωπαϊκή Ένωση, που τείνει πλέον να γίνει πολιτική, αλλά δεν έγινε απόλυτα. Και μετά το 2002, πριν από λίγα χρόνια, η καθιέρωση του ευρώ, του κοινού ευρωπαϊκού δόντισματος. Και το 2004, κάτι που συνδέθηκε με την Αθήνα, αλλά δεν είχε μακροεδρεύσει, υποσπάθηκε κατά καθιέρωση ευρωπαϊκού συντάγητος. Το ότι είναι που πήγε και Κύπρος και όλα αυτά, και το ευρωπαϊκό σύνθεμα απορρίφθηκε από τους Γάλλους που ήταν 18 ευρωπαϊκού χώρους και έτσι μείναμε σε εκκρεβότητα. Αυτή είναι λίγο πολύ η κίνηση. Βλέπετε, έχω κάποιες εικόνες χαρακτηριστικές. Πολύ ωραία είναι το κάτω, στη Νίκα εκεί πέρα με τους εκπροσώπους. Αλλά, μυστυχώς, το σύνθεμα, που είναι ένα βασικό στοιχείο για μια ενωποιημένη πολιτική ενότητα, πολιτική πραγματικότητα, δεν προχωρήθηκε. Και μετά ήρθαν οι κρίσεις. Αλλά αυτές είναι οι δύσκολες κρίσεις, τις οποίες τις πασάρω, σας ευχαριστούμε στους οφειλητές και, βασικά, στα γυρνήσια μας. Ήρθαν οι κρίσεις. Το ερώτημα είναι, το λέω έγινε στη συζήτησή μας, με όλη αυτή την προϊστορία, ήμουν γετον αυτές οι κρίσεις, κατ' την άξοστον έρενα, οικοδόμετρο, ο οποίος αποδομήθηκε τόσο πόνο, μιλάω για πόνο, γιατί όλα όσα προηγήθηκαν μέχρι το 1949, ήταν καταστροφές, ήταν εκατομμύρια νεκροί. Μεταξύ των Ευρωπαίων, δεν μιλάμε για το... έχει ερωσύμμα και για την Ευασσάκη, μιλάμε για την Ευρώπη. Είναι δυνατόν όλο αυτό το πράγμα, επειδή οι δύο λαϊκιστές, εδώ στην Αγγλία, αποφάσισαν να κάνουν ένα δικοψήφισμα, και το οποίο, επειδή η Αγγλία είναι κυβερνιασσούη και ένας της περίπτωσης, κατακούν με εφτά να τηναχθεί όλο το πράγμα στον αγέρα, είναι δυνατόν επειδή κάποιοι λαϊκιστές που εφανίστηκαν στην Ινταλία και δεν θέλουν να δεχθούν μετανάσταση, κλπ κλπ, δηλαδή υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα, τα οποία είναι εντελώς σύγχρονα. Και στα σύγχρονα ιστορική, σκόν τα χαρακτηριστά, θα παραδίδουμε στους πόντους υψητήρες. |
