Theoretical models and approaches / Theoretical models and approaches

Theoretical models and approaches / Theoretical models and approaches

Theoretical models and approaches: ΠΡΟΒΟΥΣΤΙΑΙΚΟΣΤΗΝΤΟΙΜΑΙΚΟΣΗΣΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝ Προπτυχιακό επίπεδο είχαμε εξετάσει την έννοια της αλληλεπίδρασης, όπου η έννοια της αλληλεπίδρασης έχει να κάνει με το στυλ της αλληλεπίδρασης και τα κ...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος δημιουργός: Πολίτης Διονύσιος (Επίκουρος Καθηγητής)
Γλώσσα:el
Φορέας:Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Είδος:Ανοικτά μαθήματα
Συλλογή:Πληροφορικής / Human Computer Interaction
Ημερομηνία έκδοσης: ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2016
Θέματα:
Επιστήμες Υπολογιστών, Πληροφορικής, Τηλεπικοινωνιών
Theoretical models and approaches
Ανοικτά μαθήματα
Άδεια Χρήσης:Αναφορά-Παρόμοια Διανομή
Διαθέσιμο Online:https://delos.it.auth.gr/opendelos/videolecture/show?rid=36e4361d
id e26ad76e-0458-475d-ad12-442345f4a4ac
title Theoretical models and approaches / Theoretical models and approaches
spellingShingle Theoretical models and approaches / Theoretical models and approaches
Επιστήμες Υπολογιστών, Πληροφορικής, Τηλεπικοινωνιών
Theoretical models and approaches
Πολίτης Διονύσιος
publisher ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
url https://delos.it.auth.gr/opendelos/videolecture/show?rid=36e4361d
publishDate 2016
language el
thumbnail http://oava-admin-api.datascouting.com/static/28a1/d2cb/6e6b/0fe9/1939/a457/57e9/62f6/28a1d2cb6e6b0fe91939a45757e962f6.jpg
topic Επιστήμες Υπολογιστών, Πληροφορικής, Τηλεπικοινωνιών
Theoretical models and approaches
topic_facet Επιστήμες Υπολογιστών, Πληροφορικής, Τηλεπικοινωνιών
Theoretical models and approaches
author Πολίτης Διονύσιος
author_facet Πολίτης Διονύσιος
hierarchy_parent_title Human Computer Interaction
hierarchy_top_title Πληροφορικής
rights_txt License Type:(CC) v.4.0
rightsExpression_str Αναφορά-Παρόμοια Διανομή
organizationType_txt Πανεπιστήμια
hasOrganisationLogo_txt http://delos.it.auth.gr/opendelos/resources/logos/auth.png
author_role Επίκουρος Καθηγητής
author2_role Επίκουρος Καθηγητής
relatedlink_txt https://delos.it.auth.gr/
durationNormalPlayTime_txt 00:31:32
genre Ανοικτά μαθήματα
genre_facet Ανοικτά μαθήματα
institution Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
asr_txt ΠΡΟΒΟΥΣΤΙΑΙΚΟΣΤΗΝΤΟΙΜΑΙΚΟΣΗΣΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝ Προπτυχιακό επίπεδο είχαμε εξετάσει την έννοια της αλληλεπίδρασης, όπου η έννοια της αλληλεπίδρασης έχει να κάνει με το στυλ της αλληλεπίδρασης και τα κανάλια επικοινωνίας. Στον παλιό καλό καιρό που τον πέτυχα, και υπάρχει ακόμα, υπήρχαν command line based διαπαφές, δηλαδή συστήματα που πληκτρολογείς, δεν μπορείς να κάνεις περισσότερα πράγματα και αυτά τα συστήματα είναι πολύ συχνά χρησιμοποιούμενα στις μέρες μας. Ας πούμε, ποιο πράγμα χρησιμοποιούν οι άνθρωποι στις μέρες μας, σε καθημερινή βάση, που είναι command based. Πολύ βασικό, δεν πρόκειται να φύγει από την χρήση των ανθρώπων και είναι command based. Έστω με κάποιους υποτυπώδες στοιχειώδες, γραφικό περιβάλλον, γραφιστικού περιεχομένου. Κατομμύρια άνθρωποι, σχεδόν όλοι καθημερινά αυτό χρησιμοποιούν. Όχι φοιτητές, παππούδες, νέοι. Άρα δεν πρόκειται να πω το command interface να φύγει από την μόδα. Αφού υπάρχει έστω σε κάποιες συσκευές που θεωρούνται χαμηλής νοημοσύνης. Χαμηλής δηλαδή διαδραστικότητας, εφόσον μιλάμε για επικοινωνία ανθρώπουλογιστή. Και η απάντηση όπως το φαντάζεις είναι τα ATM των τραπεζών. Λέγοντας ATM εννοούμε μια γκάμα μηχανημάτων, που λειτουργούν διαδραστικά. Αλλά η διάδρασή τους για πολλούς λόγους θέλουμε να είναι πολύ χαμηλή επίπεδο. Οι άξονες στις οποίους κινείται η σημερινή παρουσίαση. Οφείλουμε να ψάξουμε για μια εργονομική προσέγγιση. Και η εργονομική προσέγγιση εισάγει μια γενικευμένη έννοια που την είχαμε ξεχάσει εμείς οι πληροφορικάροι. Ότι η επικοινωνία ανθρώπου υπολογιστή είναι γενικότερα επικοινωνία ανθρώπου μηχανής. Οπότε, ενώ μέχρι τώρα σχολιούμαστε αποκλειστικά με το software, με αυτές τις συσκευές που αρουσιάζουν εντυπωσιακή διάδραση, νέα interfaces, νέους censores, αρχίζουμε να βλέπουμε το γενικότερο πλαίσιο της επικοινωνίας ανθρώπου μηχανής. Ξανά, θα δούμε τις γνωσιακές επιστήμες που εμπλέκονται, δηλαδή για παράδειγμα η γλωσσολογία τι ρόλο παίζει στη διάδραση με κάποιο μηχάνημα, η γνωστική μας αντίληψη πώς θα μας βοηθάει στο να επικοινωνήσουμε με κάποιο μηχάνημα και φυσικά θα δούμε τι κανόνες συμπεριφοράς εισάγει αυτό το κανάλι επικοινωνίας και αυτός ο δίαυλος ανάπτυξης τι σύγχρονες τάσεις δημιουργεί. Δηλαδή, πριν μερικά χρόνια δεν ήταν απόλυτο πιστευτό ότι οι συνταξιούχοι θα κάνανε ουρές στα ATM, προτιμούσαν τον παραδοσιακό τρόπο συναλλαγών και έγιναν διάφορα για να τους πείσουμε να κάνουν συναλλαγές με αυτόν τον τρόπο, όπως σε λίγο μπορεί απόλυτα φυσικό να βλέπουμε κάποια ηλικιωμένη κυρία, που χειρίζεται μια τέτοια συσκευή κάνοντας τα ψώνια της από το σούπερ μάρκετ. Άρα υπάρχει μια τάση που δείχνει το πού πηγαίνουν τα πράγματα και εμάς μας ενδιαφέρει στο πλαίσιο του ανθρωποκεντρικού σχεδιασμού. Δεν μας ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Ο ανθρωποκεντρικός σχεδιασμός είναι που μας απασχολεί και σε κάθε περίπτωση εμείς θα αναδείξουμε τα βασικά αρατλήματα που τίθονται και ποια ενδεικτικά αποτελέσματα μπορούμε να εξάγουμε μέχρι στιγμής. Cloud, what is it? Cloud computing, or simply the cloud in our everyday computer jargon, is an extended, world-wide spread structure which gives us the ability to access and use handy web applications that extend our computers' functionality without burdening local resources. Within this nebulous formation, a network of remote servers is utilized for storing, managing or processing data that otherwise would be dispatched by a local server or a personal computer. The cloud is a factor that gives added value to mobile devices. Web 3.0 within Web 3.x, that is Web 3.0 and further. Machines become smarter. The search and the information correlation acquires new dynamics, allowing natural language queries. This is very important for the semantic web. Social networking searches lead to the personalization of information. Information delivery evolves as fully autonomous from the content format and allows the presentation of different forms through different channels and with different integration. That is, within the XML format, as rich media and multimedia, as semantic web annotations and many other. Infrastructures promote the fully autonomous use of equipment, enabling simultaneously a variety of everyday used machinery to be part of gigantic clouds or the Internet of Things. Spatial information becomes a parameter affecting the information generated by varying the form and content. This is very important for geo-localization. V-Web 3.x is the so-called next generation Internet with intelligence, where the search and collection of information about semantic and conceptual processing is promoted instead of keywords used hitherto. Computers can understand exactly what you are looking for instead of simply recognizing keyword characters and combine data effectively, avoiding to provide unnecessary Internet information. In practice, in action, the revolution that took place on new computing devices, as far as their metaphors, paradigms, idioms are concerned, improves the interaction with a device in the cloud. We have a new interaction design without creating a new metaphor. So, from a historical perspective, what is a metaphor? The desktop metaphor was first introduced by Alan Kay at Xerox PARC in 1970 and elaborated in a series of innovative software applications developed by the PARC scientists throughout the decade that followed. The first computer that was using an early version of the desktop was the Xerox Alto. However, the first computer that made the desktop metaphor well known was the Apple Macintosh in 1984. The desktop exists in all modern PCs. Furthermore, it is found in most desktop environments of modern operating systems. ...και μπορούμε να φανταστούμε κι άλλα πολλά. Σημειώστε αυτές οι διαφάνειες γράφτηκαν πριν ουσιαστικά δούμε το cloud να εξελίσσεται μπροστά από μας. Αν αρχίζουμε να μετράμε πολύπλοκα πράγματα όπως είναι το cloud που μας περιβάλλει, τότε θα βρούμε κι άλλους πολλούς παραμέτρους και παραδείγματα που μπορούμε να εξεταστούν. Για να γίνουμε πιο πρακτικοί σε αυτά που λέμε και να δούμε τι σημασία έχουν αυτά για το χώρο μας. Προχθές παρουσιάστηκε το νέο MacBook. Είναι κάποια συσκευή αυξημένης προστιθέμενης αξίας. Δηλαδή, όλοι εκτιμούμε ότι πρόκειται για μια συσκευή που έχει κάποια χαρακτηριστικά, όπως είναι εργονομία, έχει πολύ ωραία εμφάνιση, καταπληκτική οθόνη που εντυπωσιάζει, είναι πολύ σημαντικό αυτό, να υπάρχει μια πάρα πολύ καλή οθόνη, τεχνολογικά χαρακτηριστικά πολύ προηγμένα όπως είναι πολύ γρήγορες μνήμες, σκληρή δίσκη που δεν είναι σκληρή δίσκη αλλά είναι SSD δίσκη κλπ. Άρα αυτή η συσκευή όμως προσπαθεί να εισάγει και μια νέα κουλτούρα. Προσέξτε, δεν ακόμα μεταφορ, το μεταφορ το κάνει σε επίπεδο λειτουργικού συστήματος. Προσπαθεί να εισάγει μια καινούργια κουλτούρα και η κουλτούρα αυτή έχει να κάνει με το πώς επικοινωνούμε με αυτή τη συσκευή. Και εδώ έχουμε δύο εντυπωσιακές εξελίξεις που έρχονται από αυτό εδώ το χώρο. Δηλαδή, πρώτα αυτές οι συσκευές παρουσίασαν αυτές τις εξελίξεις, οτι θέλετε το παιδί, έτσι, και από το παιδί αυτές οι εξελίξεις μεταφέρονται στον πατέρα ή στη μητέρα, σε αυτήν εδώ την κατάσταση. Ποιες δύο εξελίξεις βλέπετε, φέρονται στις εικόνες, δηλαδή είναι φανερό ότι βελτιώνουμε τα τεχνικά χαρακτηριστικά, αλλά τα τεχνικά χαρακτηριστικά μπορεί να τα βελτιώσει και μια άλλη εταιρεία. Υπάρχουν δύο πατέντες, τις οποίες προώθει η συγκεκριμένη εταιρεία που λανσάρει αυτό το προϊόν και η οποία τη χάνει αυτήν τη σκηδή, στη στιγμή να είναι η πιο προηγμένη τεχνολογικά εταιρεία στις ΗΠΑ. Άρα και παγκοσμίως. Πιέσει αυτές οι δύο καινοτομίες που εισάγει και προσπαθεί να τις κάνει μάλλον παραντάιγμου. Δεν θα είναι μέταφορο, όπως είχαμε εξηγήσει, θα είναι παραντάιγμου. Η πρώτη καινοτομία που εισάγει είναι ότι προσπαθεί να λύσει το θέμα τι γίνεται με το pointing device, όπου το pointing device δέχεται πολλές λύσεις. Μία λύση είναι να δείχνω κατευθείαν στην οθόνη το τι θέλω να κάνω, είτε χρησιμοποιώντας το δάχτυλό μου, είτε χρησιμοποιώντας κάποιο ειδικό πενάκι, που είναι ειδικά φτιαγμένο για αυτόν τον σκοπό, κάποιο stylus, κάποιο pen, όπως λέγεται. Αυτή η προσέγγιση τι πρόβλημα παρουσιάζει όταν πρόκειται για οθόνης υπολογιστή, δηλαδή έχει μεταφερθεί στις οθόνες του υπολογιστή. Όχι. Για κάποιους λόγους εδώ και τρία, τέσσερα χρόνια προσπαθεί να μεταφερθεί στις οθόνες του υπολογιστή, αλλά το μοντέλο να δείχνω στην οθόνη του υπολογιστή με το δάχτυλό μου είναι αποθητικό. Για κάποιους λόγους που δεν μας είναι ακόμα σαφής, αρχίζοντας από τους πιο απλούς λόγους που είναι ότι η οθόνη λερώνεται. Άρα τι νόημα να έχω μια οθόνη πολύ υψηλής ευκρίνειας, αφού σε δύο μέρες θα είναι γεμάτη δαχτυλιές. Για παράδειγμα, και το δεύτερο πρόβλημα που συνακόλου θα έρχεται σε αυτή την περίπτωση είναι ότι δεν μπορώ κινήσεις που ισχύουν σε αυτό εδώ το interface, όπως το talk-talk που λέγαμε, το tap, αυτές τις κινήσεις δεν μπορώ να τις μετασχηματίσω σε κλασική διαπαφή. Και αυτά τα πράγματα φαίνονται πως είναι πολύ σημαντικά στα λειτουργικά συστήματα που έρχονται και νομίζω θα ασχολεί πάρα πολύ τη Microsoft στην έκδοση 10 των Windows που περιμένουμε να έρθει. Δηλαδή, τι προσέγγιση θα δώσουμε. Προσέξτε, όλα αυτά είναι βασικό εμείς να το κατανοήσουμε. Δεν αλλάζουν σε αυτή τη φάση το desktop μεταφορ, αυτό λίγο πολύ παραμένει στους κλασικούς υπολογιστές, αλλά αυτό που επηρεάζουν είναι πως από το μεταφορ πηγαίνω στο παραδειγμ. Το οποίο αφείλουν να προσδιοριστούν. Για παράδειγμα, το τι είδους τεχνολογία θα εισάγουμε εμείς σε μία τράπεζα, σε ένα σούπερ μάρκετ, σε ένα μπορικό κέντρο, σε ένα σχολείο μία που είμαστε κατεύθυνση εκπαίδευσης, είναι αυτή που θα προσδιορίσει τα εργασιακά καθήκοντα και αυτού που εργάζονται και αυτού που χρησιμοποιούν το σύστημα. Αν έχουμε για παράδειγμα ένα σχολείο, τι καθήκοντα προκύπτουν από τους διδάσκοντες και τι υποχρεώσεις από τους φοιτητές. Μπορεί για παράδειγμα να γίνουν οι ηλεκτρονικά τεστ. Μπορεί οι καθηγητές όπως έχετε επισημάνει να χρησιμοποιούν ηλεκτρονικό παρουσιολόγιο. Ο αστυνομικός μπορεί στην περιπολία του να εντοπίζει ένα όχημα και να το φωτογραφίζει εκείνη τη στιγμή και να μεταδιβάζει την εικόνα του σε κάποιο πληροφοριακό σύστημα της αστυνομίας που θα κάνει την επεξεργασία και θα του δίνει πληροφορίες τις οποίες παλιότερα δεν μπορούσε να τις έχει σε τόσο μικρό χρόνο. Άρα, το τι είδους οργανολογία θα χρησιμοποιήσουμε, τι είδους διάδραση έχει και ποιοι χρησιμοποιούν συμπλήν αυτήν την οργανολογία έχει να κάνει και με τα εργασιακά καθήκοντα τα οποία προκύπτουν την διάταξη του χώρου και ούτω καθεξής. Και φυσικά όλα αυτά εδώ πέρα τα πράγματα αφείλουν να υφίστανται κάθε τόσο μία αξιολόγηση για να δούμε αν πετύχαμε τους στόχους μας. Ας πούμε σε ένα ηλεκτρονικό τεστ η αξιολόγηση πού θα ασθιαζότανε για να πάρουμε κάτι που το ξέρετε και έχουμε ασχοληθεί παλιότερα. Τι φοβόμαστε σε ένα ηλεκτρονικό τεστ? Και στο ίδιο χώρο και ασύγχρονα και ασύγχρονα και τοπικά και σε δίκτυο. Το πρώτο βασικό είναι η αξιοπιστία του ή του τεστ, δηλαδή να μην διαρρέψουν τα θέματα. Αν διαρρέψουν τα θέματα με ηλεκτρονικό τρόπο τότε είναι πολύ μεγάλος ο πολλαπλασιαστικός παράγοντας για να εγγυηθούμε την αξιοπιστία του τεστ. Δεύτερο πράγμα που μπορεί να αξιολογηθεί σε ένα ηλεκτρονικό τεστ. Αυτά είναι τα αρνητικά που είπαν, όμως τα θετικά που έχει. Το αυτοποίηση. Δεν έχει λυθεί αυτό ακόμα, έτσι. Άρα δεν μπορούμε, είχαμε πει, και αποθυμάστε, αυτό υπόθεκε στο συνέδριο που έγινε το Νοέμβριο, δεν μπορούμε να παραμόσουμε αυτές τις τεχνολογίες σε πολύ πολύ μεγάλη κλίμακα από τα αρνητικά. Ένα τρίτο που είναι από τα θετικά και αρνητικά ταυτόχρονα. Απάντηση, η αναλυτική στατιστική περιγραφή των επιδόσεων των φοιτητών που πήραν μέρος στο τεστ, δηλαδή πώς απάντησαν σωστά αναερώτηση, αναθεματική ενότητα, αναφοιτητοί μεσοσταθμικά κ.ο.κ. και έτσι μπορούν να γίνουν διορθώσεις, είχαμε πει, δηλαδή προκύπτει άμεσα μία καμπύλη που περιγράφει τις επιδόσεις αναερώτησης συνολικά για το τεστ, ανατάξει, αναφοιτητοί, ό,τι είδους στατιστική προσέγγιση μπορούμε να έχουμε και αυτές τις καμπύλες μπορούμε να τις κανονικοποιήσουμε, να τις τροποποιήσουμε, να τις μετακινήσουμε για να πάρουμε μία πιο αντιπροσωπευτική εικόνα. Μπορεί να βγάλει και άλλα δευτερεύοντα, ας πούμε, συμπεράσματα, όπως πόσο καλές ή πετυχημένες ήταν οι ερωτήσεις, γιατί για παράδειγμα, αν βλέπεις κάποια ερώτηση από ότι χάνει μαζικά η τάξη που έλαβε μέρος στο τεστ, μπορείς να βγάλεις κάποια συμπεράσματα για την επιτυχία της ερώτησης ή αν αυτή είναι βεβαιωμένη για το επίπεδο της τάξης και να κάνεις κάποιες σταθμίσεις. Απλώς θα αναφέρουμε από αυτήν την θεματική ενότητα της βιβλιογραφικής προσέγγισης του θέματος, κάποια για τον νόμο του ΦΙΤΣ. Ο νόμος του ΦΙΤΣ προσπάθησε, όταν άρχισαν οι οθόνες να μεγαλώνουν, να εξηγήσει το πώς διανέμει ένα λειτουργικό περιβάλλον τα εικονίδια στην οθόνη. Δηλαδή, για να μπορέσω εγώ να κάνω μια επιτυχή επιλογή ενός θέματος, ενός αντικειμένου, για να εστιάσω σε συγκεκριμένο εικονίδιο του interface, σε συγκεκριμένο widget του interface, δηλαδή μπορεί να είναι button, μπορεί να είναι scrollbar, μπορεί να είναι input line, ό,τι είναι, έχει σημασία σε πόση απόσταση βρίσκεται ο δρομαίας από το αντικείμενο και τι μέγεθος έχει αυτό εδώ το αντικείμενο. Και γι' αυτόν τον λόγο βλέπετε τα λειτουργικά περιβάλλοντα μας έρχονται με εικονίδια συγκεκριμένου μεγέθους. Αυτός, όμως, περνάει διάφορες φάσεις. Κατά καιρούς έρχεται στην επικαιρότητα και μετά χάνεται η επικαιρότητά του. Μπορείτε να σκεφτείτε κάποιον λόγο που αυτή τη στιγμή μας ενδιαφέρει κάπως? Χωρίς να ασθιαστούμε, όπως γινότανε μέχρι τώρα, αν ο μαχηματικός τύπος που περιγράφει την διάδραση σε δευτερόλεπτα είναι ακριβής ή όχι. Παρακαλώ. Η συνάδελφός σας πολύ ωραία είπε ότι για πρώτη φορά έχουμε κάποια μηχανία για το μέγεθος της οθόνης. Δηλαδή, οι οθόνες γίνονται πολύ μεγάλες. Εδώ βλέπετε ένα laptop με 18,5-20 Ωθόνη. Τη στιγμή που όλη τη δεκαετία του 2000, οι οθόνες ήταν μικρότερες. Αυτή είναι μια τυπική οθόνη της προηγούμενης δεκαετίας. Θεωρητικά αυτή η οθόνη είναι μικρότερη από αυτή. Άρα η μία τάση ήτανε μέχρι τώρα οι οθόνες να μεγαλώνουν. Δηλαδή, αυτή τη στιγμή ήδη μιλάμε για οθόνες πάνω από 30 ίντσες. Ένας χρήστης πολυμέσων, πολύ φτεινά πλέον, πολύ εύκολα, παίρνει δύο οθόνες συνήθως και συνδέει στο υπολογιστικό του σύστημα. Αν συνδέσεις δύο εικοσάρες οθόνες, αυτό είναι το μίνιμουμ που κυκλοφορεί και σε κόστος, έτσι δεν πάει πιο κάτω από την τιμή της εικοσάρες οθόνης. Αν έχεις δύο εικοσάρες οθόνες, τι έχεις στην πράξη? Πάντα είναι ο νόμος του Φίτσ, δηλαδή δεν έχεις σαν μια σαραντάρ οθόνη προφανώς, η εκτίμησή μου είναι ότι έχεις κάτι μεταξύ μιας 35-37 οθόνης. Και εκεί τελείωσε, σαφές θέμα τι κάνω με το νόμο του Φίτσ. Ένα άλλο θέμα που τελείωσε, ξανά υπόψη, είναι οι οθόνες τις διαστάσεις έχουν. Κάποια στιγμή οι οθόνες μας ξεκίνησαν με την αναλογία 4 προς 3, αυτό ήταν ο ορισμός δηλαδή μιας οθόνης, αλλά κάποια στιγμή οι οθόνες γίνανε μακρόστενες, γιατί έτσι ήταν ο κινηματογράφος. Ο κινηματογράφος άρχισε να βγαίνει την προηγούμενη δεκαετία μαζικά σε φορμάτ 16-19, αυτό αλλάζει το τρόπο που λειτουργούμε εμείς. Τώρα όταν πηγαίνουμε σε οθόνες αυτών των μεγέθων, πάνω από 30 ίντσες, τι φορμά κρατάμε. Και φυσικά όπως είπε η συνάδελφός σας, όταν λειτουργώ εγώ με αυτήν τη συσκευή, ναι μεν αυτή η συσκευή είναι πολύ κοντά μου, άρα οι εικόνες ρουσιαστικά μεγενθύνονται, αλλά λειτουργώ σε πολύ λίγες ίντσες. Άρα υπάρχει ταυτόχρονα η ανάγκη ένας υπολογιστής ακόμα και αν είναι υψηλών απαιτήσεων, όπως ο προηγούμενος που είδαμε στις δυο προγενέστερες διαφάνειες, μπορεί να χειριστεί οθόνες που πικύλουν από πολύ μικρές, εντάξει δεν αν μπαινάμε σε συγκρίσιμο βέβαια το 8 με το 17, γιατί αυτό λειτουργεί πολύ κοντά στο πρόσωπό μας. Αλλά γενικά τύφεται ένα θέμα πως περιφέρομαι εγώ όταν έχω να χειριστώ οθόνες. Και έτσι δίνεται μια καινούργια διάσταση στο νόμο του ΦΙΤΣ που έχει να κάνει πως αντιδράω εγώ με αυτά που βγαίνουν στις οθόνες. Μπορείτε να φανταστείτε μερικές εφαρμογές που θα μπορούσαν να επηρεαστούν άμεσα από αυτό που σας είπα, δηλαδή με το πώς αντιδράω εγώ με την οθόνη. Και έχω να κάνω την επιτυχία της μηχανής, δηλαδή αν ο χρήστης νιώθει επιτυχία στον τρόπο που αντιδρά με την οθόνη, όχι με την οθόνη σαν οθόνη, με την επικόνιση και αυτό που συμβολίζει η οθόνη, τότε αυτή η συσκευή μπορεί να πουλάει περισσότερο, να γίνει αποδεκτή από την κοινότητα. Μπορείτε να σκεφτείτε μερικά παραδείγματα. Ας δούμε ποιο παράδειγμα είναι top hit που πρέπει να λυθεί για να γίνουν αυτά τα πράγματα. Και επηρεάζει την επιτυχία των συσκευών. Απάντηση, τα games. Δηλαδή, αν εγώ στα games βλέπω καλύτερη αντίδραση της συσκευής, που την βλέπω σε αυτές τις συσκευές, γιατί έχουν κι άλλους sensors όπως έχουμε πει, για λόγους που δεν αναλύσσουμε σε αυτό το μάθημα, αυτή η συσκευή αποδίδει καλύτερη αντίδραση. Και αυτό γίνεται σαφές στην κοινότητα των χρηστών. Άρα οι χρήστες που θέλουν να παίζουν games με αυτού του είδους τις συσκευές. Και αυτές πουλάνε περισσότερο. Και από πίσω επηρεάζει την ιστορία, την κατασκευή, το interface, τον προγραμματισμό των γραφικών, των μοντέλων. Ο τρόπος λειτουργίας του υπολογιστή μας δίνει μία εικόνα για το πώς λειτουργεί ο εγκεφαλός μας. Αυτό είναι το μοντέλο του ανθρώπινου εδεξεργαστή. Θεωρεί πως σε οτιδήποτε γίνεται υπάρχουν συσκευές που αντιλαμβάνονται το τι μπαίνει μέσα στο σύστημα. Υπάρχουν συσκευές που έχουν να κάνουμε την έξοδο του συστήματος, που σε εμάς η έξοδος του συστήματος είναι κινητικές δράσεις. Και προσπαθούν όλοι αυτό να προσωμιώσουν. Δηλαδή η τεχνητή νοημοσύνη προσπαθεί να προσωμιώσει το πώς ανέβει το ρομποτάκι τη σκάλα με τον τρόπο που εμείς ανεβαίνουμε τη σκάλα. Και δίνει motor commands. Δηλαδή λέει τώρα σήκωσε το πόδι, προχώρα λίγο μπροστά και πάτα. Ανέβηκες ένα, σκαλί. Και αν αυτό το αναλάβεις πολλές φορές, στο περίπου, μπορείς να πεις πώς ανεβαίνουν τη σκάλα. Υπάρχουν όμως και πιο σύνθετα και πιο πολύ πλοκά ζητήματα. Για παράδειγμα, η ομιλία είναι τόσο εύκολο πράγμα. Εσείς τι λέτε? Όχι λέει η συναδελφός σας, μαθαντέτινε ο άλλος ότι εγώ από μικρός ξέρω να μιλάω καλά. Πού βρίσκεται η αλήθεια? Με λέει η συναδελφός σας, αυτό έχει να κάνει με τα αερεθίσματα που δεχόμαστε. Από μικρός δέχομαι αερεθίσματα σε αυτό που οκαλούμε μητρικό περιβάλλον, οικογενειακό περιβάλλον, περιβάλλον της πατρίδας μου που νομιωγενέ σε μεγάλο βαθμό και ομογενοποιημένο, πολλές φορές τεχνητά. Και μαθαίνω τη φυσική γλώσσα. Πώς να μάθεις μια ξένη γλώσσα στα είκοσι σου, θα αποκτήσεις ποτέ σωστή προφορά. Δύσκολα. Άρα προσέξτε, η απόκτηση σωστής προφοράς φαίνεται πως είναι πολύ δύσκολο πράγμα. Δεν είναι τόσο απλό όσο να ανέβεις μία σκάλα, δηλαδή όποιους και αναφέρεις θα ανέβουν τις σκάλες. Αλλά ο ένας θα μεταφερθεί και να μάθει μία γλώσσα. Ενώ η μητρική του γλώσσα είναι άλλη και κυρίως όταν αυτές οι γλώσσες, όπως λένε οι γλωσσολόγοι, είναι ασύμβατες, ανήκουν σε άλλες οικογένειες γλωσσών, τότε εκεί αρχίζουν τα δύσκολα. Προφανώς δεν μιλάμε για απλές motor commands, δηλαδή για δικασία παραγωγής φωνής, που είναι το βασικό στοιχείο της επικοινωνίας. Δεν είναι τόσο απλό πράγμα. Πολύ πολύ πλοκο από ό,τι φαίνεται. Ποιος θα επεξεργάζεται όλα αυτά τα πράγματα, ο επεξεργαστής. Ο επεξεργαστής μας θα μπορούσαμε να πούμε τι σχέση έχει με ένα Intel i7, ας πούμε, επεξεργαστής μας. Έτσι, προφανώς όμως άλλο πράγμα είναι ανθρώπινος επεξεργαστής και άλλο πράγμα είναι ένας επεξεργαστής υπολογιστή. Και φυσικά ο επεξεργαστής για να δουλέψει χρειάζεται μνήμη. Και τη μνήμη εμείς μπορούμε να την προσωμιώσουμε με όλα αυτά τα στοιχεία μνήμης που είχαμε. Δηλαδή μπορούμε να πούμε ότι είναι σαν σκυρός δίσκος, μπορούμε να πούμε ότι είναι σαν SSD δισκάκι και ούτω καθεξής. Έτσι, εδώ βλέπουμε τη διαδικασία. Αυτό είναι το μοντέλο του ανθρώπινου επεξεργαστή. Εδώ το βλέπουμε πιο οργανωμένο, έτσι. Υπάρχουν οι αισθητήριοι επεξεργαστές, που είναι τα μάτια, τα αυτιά και οι άλλες αισθήσεις, οι οποίες έχουμε. Εξαρτάται και σε τι κατάσταση βρίσκονται οι αισθητήριοι επεξεργαστές μας. Δηλαδή, για παράδειγμα, αν τα μάτια μας δεν βλέπουν καλά, είναι σαν το ρομποτάκι να έχει ένα φακό που είναι μέτριας απόδοσης. Είναι βρυγόνιος, είναι θολός και ούτω καθεξής. Τα αυτιά μας πώς ακούνε και τα λοιπά. Αποθηκεύονται αυτά τα αιρεθίσματα σε κάποια προσωρινή μνήμη την οποία έχουμε. Τώρα αυτή η προσωρινή μνήμη φαίνεται να υπόκειται σε πολλές συναισθηματικές και άλλες διάκυμάνσεις και κανένας δεν ξέρει τι μπορεί να βγάλει και δημιουργεί και ένα χώρο επεξεργασίας. Για να επεξεργαστούν αυτά εδώ πέρα τα πράγματα. Δηλαδή, να σας πω με ένα απλό παράδειγμα τι σημαίνει χώρος επεξεργασίας. Σημαίνει ταχύτητα ανάλυσης, αλλά ταυτόχρονα και ύπαρξη κάποιων στάνταρ για να μου δώσει κάποια αποτελέσματα. Συνήθως οι άντρες ασχολούνται πιο πολύ με τα αμάξια. Οι γυναίκες δεν ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τα αμάξια. Αν δουν ένας άντρας και μια γυναίκα ένα γρήγορο αμάξι να περνάει από μπροστά τους, ποιος θα μπορέσει πιο εύκολα να ταξιδομήσει αυτό που είδε. Ο άντρας. Προφανώς κάτι λείπει από τη γυναίκα. Στο χώρο επεξεργασίας της δεν δουλεύει τόσο καλά ως τον άντρα. Αντίστροφα, αν περάσει μπροστά μια ωραία κοπέλα με μια τσάντα, ο άντρας πολύ πιθανώς να μην καταλάβει ποτέ τι είναι αυτό που πέρασε. Η γυναίκα μας θα σου πει αμέσως «αυτή είναι Louis Vuitton και μάλιστα original». Άρα υπάρχει μια μακροπρόθεσμη μνήμη, την οποία εμείς καλούμε γνώση. Δηλαδή ότι έχει περάσει τη μακροπρόθεσμη μνήμη μας, συνειστά τη γνώση που φέρει το σύστημα και με βάση αυτή μπορούμε να κάνουμε ταξιδομήσεις, συγκρίσεις και χίλια δυο πράγματα. Και ο καθένας στο χώρο που είναι, για παράδειγμα, ποδοσφαιριστής, μπορεί να έχει άλλη μακροπρόθεσμη μνήμη εργασίας από αυτή που έχει ένας τραπεζικός υπάλληλος. Και αυτό μπορεί να κάνει άλλες εκτιμήσεις, άλλες δράσεις, άλλες κινήσεις και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα κάνει ο γνωσιακός επεξεργαστής που έχουν. Αυτός βουτάει στη μνήμη, προσπαθεί να βρει τι υπάρχει ως γνωστικό υπόβαθρο για σύγκριση και από εκεί και πέρα ενεργοποιεί το κινησιακός επεξεργασής που είναι δάχτυλα, πόδια, χέρια κτλ. Παλιότερα έχουν γίνει διάφορα διαγράμματα που θέλουν να δείξουν πώς ακριβώς δουλεύει αυτό το μοντέλο. Εδώ το βλέπουμε το μοντέλο αυτό εδώ. Δεν θέλαμε να πούμε πως ο άνθρωπος ουσιαστικά χρησιμοποιεί στοιχεία υπολογιστικής αρχιτεκτονικής γιατί αυτήν καταλαβαίνουμε εμείς. Τώρα βέβαια ένα άλλο στοιχείο που απασχολεί πολύ τους γιατρούς κυρίως είναι αν αυτό το μοντέλο είναι το πλέον πολύπλοκο και κατάλληλο μοντέλο για να περιγράψουμε το τι γίνεται στον εγκέφαλο του ανθρώπου. Φαίνεται πως η πιο προηγμένη επιστήμη αυτήν τη στιγμή στο processing, στην επεξεργασία της πληροφορίας, είναι η πληροφορική και οι υπολογιστές είναι αυτοί που είναι. Δηλαδή, είτε αυτός είτε αυτός έχουν το μοντέλο περιγράψει προηγουμένως. Κατά βάση, υπάρχει κεντρικός προσέσσωρος, άλλο είναι τώρα η 397 ή ένα ARM. Υπάρχει μνήμη, υπάρχει μακροχρόνια μνήμη, έτσι υπάρχει μνήμη αποθήκευσης και τα λοιπά.
_version_ 1782817429438595072
description Theoretical models and approaches: ΠΡΟΒΟΥΣΤΙΑΙΚΟΣΤΗΝΤΟΙΜΑΙΚΟΣΗΣΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝΤΗΝ Προπτυχιακό επίπεδο είχαμε εξετάσει την έννοια της αλληλεπίδρασης, όπου η έννοια της αλληλεπίδρασης έχει να κάνει με το στυλ της αλληλεπίδρασης και τα κανάλια επικοινωνίας. Στον παλιό καλό καιρό που τον πέτυχα, και υπάρχει ακόμα, υπήρχαν command line based διαπαφές, δηλαδή συστήματα που πληκτρολογείς, δεν μπορείς να κάνεις περισσότερα πράγματα και αυτά τα συστήματα είναι πολύ συχνά χρησιμοποιούμενα στις μέρες μας. Ας πούμε, ποιο πράγμα χρησιμοποιούν οι άνθρωποι στις μέρες μας, σε καθημερινή βάση, που είναι command based. Πολύ βασικό, δεν πρόκειται να φύγει από την χρήση των ανθρώπων και είναι command based. Έστω με κάποιους υποτυπώδες στοιχειώδες, γραφικό περιβάλλον, γραφιστικού περιεχομένου. Κατομμύρια άνθρωποι, σχεδόν όλοι καθημερινά αυτό χρησιμοποιούν. Όχι φοιτητές, παππούδες, νέοι. Άρα δεν πρόκειται να πω το command interface να φύγει από την μόδα. Αφού υπάρχει έστω σε κάποιες συσκευές που θεωρούνται χαμηλής νοημοσύνης. Χαμηλής δηλαδή διαδραστικότητας, εφόσον μιλάμε για επικοινωνία ανθρώπουλογιστή. Και η απάντηση όπως το φαντάζεις είναι τα ATM των τραπεζών. Λέγοντας ATM εννοούμε μια γκάμα μηχανημάτων, που λειτουργούν διαδραστικά. Αλλά η διάδρασή τους για πολλούς λόγους θέλουμε να είναι πολύ χαμηλή επίπεδο. Οι άξονες στις οποίους κινείται η σημερινή παρουσίαση. Οφείλουμε να ψάξουμε για μια εργονομική προσέγγιση. Και η εργονομική προσέγγιση εισάγει μια γενικευμένη έννοια που την είχαμε ξεχάσει εμείς οι πληροφορικάροι. Ότι η επικοινωνία ανθρώπου υπολογιστή είναι γενικότερα επικοινωνία ανθρώπου μηχανής. Οπότε, ενώ μέχρι τώρα σχολιούμαστε αποκλειστικά με το software, με αυτές τις συσκευές που αρουσιάζουν εντυπωσιακή διάδραση, νέα interfaces, νέους censores, αρχίζουμε να βλέπουμε το γενικότερο πλαίσιο της επικοινωνίας ανθρώπου μηχανής. Ξανά, θα δούμε τις γνωσιακές επιστήμες που εμπλέκονται, δηλαδή για παράδειγμα η γλωσσολογία τι ρόλο παίζει στη διάδραση με κάποιο μηχάνημα, η γνωστική μας αντίληψη πώς θα μας βοηθάει στο να επικοινωνήσουμε με κάποιο μηχάνημα και φυσικά θα δούμε τι κανόνες συμπεριφοράς εισάγει αυτό το κανάλι επικοινωνίας και αυτός ο δίαυλος ανάπτυξης τι σύγχρονες τάσεις δημιουργεί. Δηλαδή, πριν μερικά χρόνια δεν ήταν απόλυτο πιστευτό ότι οι συνταξιούχοι θα κάνανε ουρές στα ATM, προτιμούσαν τον παραδοσιακό τρόπο συναλλαγών και έγιναν διάφορα για να τους πείσουμε να κάνουν συναλλαγές με αυτόν τον τρόπο, όπως σε λίγο μπορεί απόλυτα φυσικό να βλέπουμε κάποια ηλικιωμένη κυρία, που χειρίζεται μια τέτοια συσκευή κάνοντας τα ψώνια της από το σούπερ μάρκετ. Άρα υπάρχει μια τάση που δείχνει το πού πηγαίνουν τα πράγματα και εμάς μας ενδιαφέρει στο πλαίσιο του ανθρωποκεντρικού σχεδιασμού. Δεν μας ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Ο ανθρωποκεντρικός σχεδιασμός είναι που μας απασχολεί και σε κάθε περίπτωση εμείς θα αναδείξουμε τα βασικά αρατλήματα που τίθονται και ποια ενδεικτικά αποτελέσματα μπορούμε να εξάγουμε μέχρι στιγμής. Cloud, what is it? Cloud computing, or simply the cloud in our everyday computer jargon, is an extended, world-wide spread structure which gives us the ability to access and use handy web applications that extend our computers' functionality without burdening local resources. Within this nebulous formation, a network of remote servers is utilized for storing, managing or processing data that otherwise would be dispatched by a local server or a personal computer. The cloud is a factor that gives added value to mobile devices. Web 3.0 within Web 3.x, that is Web 3.0 and further. Machines become smarter. The search and the information correlation acquires new dynamics, allowing natural language queries. This is very important for the semantic web. Social networking searches lead to the personalization of information. Information delivery evolves as fully autonomous from the content format and allows the presentation of different forms through different channels and with different integration. That is, within the XML format, as rich media and multimedia, as semantic web annotations and many other. Infrastructures promote the fully autonomous use of equipment, enabling simultaneously a variety of everyday used machinery to be part of gigantic clouds or the Internet of Things. Spatial information becomes a parameter affecting the information generated by varying the form and content. This is very important for geo-localization. V-Web 3.x is the so-called next generation Internet with intelligence, where the search and collection of information about semantic and conceptual processing is promoted instead of keywords used hitherto. Computers can understand exactly what you are looking for instead of simply recognizing keyword characters and combine data effectively, avoiding to provide unnecessary Internet information. In practice, in action, the revolution that took place on new computing devices, as far as their metaphors, paradigms, idioms are concerned, improves the interaction with a device in the cloud. We have a new interaction design without creating a new metaphor. So, from a historical perspective, what is a metaphor? The desktop metaphor was first introduced by Alan Kay at Xerox PARC in 1970 and elaborated in a series of innovative software applications developed by the PARC scientists throughout the decade that followed. The first computer that was using an early version of the desktop was the Xerox Alto. However, the first computer that made the desktop metaphor well known was the Apple Macintosh in 1984. The desktop exists in all modern PCs. Furthermore, it is found in most desktop environments of modern operating systems. ...και μπορούμε να φανταστούμε κι άλλα πολλά. Σημειώστε αυτές οι διαφάνειες γράφτηκαν πριν ουσιαστικά δούμε το cloud να εξελίσσεται μπροστά από μας. Αν αρχίζουμε να μετράμε πολύπλοκα πράγματα όπως είναι το cloud που μας περιβάλλει, τότε θα βρούμε κι άλλους πολλούς παραμέτρους και παραδείγματα που μπορούμε να εξεταστούν. Για να γίνουμε πιο πρακτικοί σε αυτά που λέμε και να δούμε τι σημασία έχουν αυτά για το χώρο μας. Προχθές παρουσιάστηκε το νέο MacBook. Είναι κάποια συσκευή αυξημένης προστιθέμενης αξίας. Δηλαδή, όλοι εκτιμούμε ότι πρόκειται για μια συσκευή που έχει κάποια χαρακτηριστικά, όπως είναι εργονομία, έχει πολύ ωραία εμφάνιση, καταπληκτική οθόνη που εντυπωσιάζει, είναι πολύ σημαντικό αυτό, να υπάρχει μια πάρα πολύ καλή οθόνη, τεχνολογικά χαρακτηριστικά πολύ προηγμένα όπως είναι πολύ γρήγορες μνήμες, σκληρή δίσκη που δεν είναι σκληρή δίσκη αλλά είναι SSD δίσκη κλπ. Άρα αυτή η συσκευή όμως προσπαθεί να εισάγει και μια νέα κουλτούρα. Προσέξτε, δεν ακόμα μεταφορ, το μεταφορ το κάνει σε επίπεδο λειτουργικού συστήματος. Προσπαθεί να εισάγει μια καινούργια κουλτούρα και η κουλτούρα αυτή έχει να κάνει με το πώς επικοινωνούμε με αυτή τη συσκευή. Και εδώ έχουμε δύο εντυπωσιακές εξελίξεις που έρχονται από αυτό εδώ το χώρο. Δηλαδή, πρώτα αυτές οι συσκευές παρουσίασαν αυτές τις εξελίξεις, οτι θέλετε το παιδί, έτσι, και από το παιδί αυτές οι εξελίξεις μεταφέρονται στον πατέρα ή στη μητέρα, σε αυτήν εδώ την κατάσταση. Ποιες δύο εξελίξεις βλέπετε, φέρονται στις εικόνες, δηλαδή είναι φανερό ότι βελτιώνουμε τα τεχνικά χαρακτηριστικά, αλλά τα τεχνικά χαρακτηριστικά μπορεί να τα βελτιώσει και μια άλλη εταιρεία. Υπάρχουν δύο πατέντες, τις οποίες προώθει η συγκεκριμένη εταιρεία που λανσάρει αυτό το προϊόν και η οποία τη χάνει αυτήν τη σκηδή, στη στιγμή να είναι η πιο προηγμένη τεχνολογικά εταιρεία στις ΗΠΑ. Άρα και παγκοσμίως. Πιέσει αυτές οι δύο καινοτομίες που εισάγει και προσπαθεί να τις κάνει μάλλον παραντάιγμου. Δεν θα είναι μέταφορο, όπως είχαμε εξηγήσει, θα είναι παραντάιγμου. Η πρώτη καινοτομία που εισάγει είναι ότι προσπαθεί να λύσει το θέμα τι γίνεται με το pointing device, όπου το pointing device δέχεται πολλές λύσεις. Μία λύση είναι να δείχνω κατευθείαν στην οθόνη το τι θέλω να κάνω, είτε χρησιμοποιώντας το δάχτυλό μου, είτε χρησιμοποιώντας κάποιο ειδικό πενάκι, που είναι ειδικά φτιαγμένο για αυτόν τον σκοπό, κάποιο stylus, κάποιο pen, όπως λέγεται. Αυτή η προσέγγιση τι πρόβλημα παρουσιάζει όταν πρόκειται για οθόνης υπολογιστή, δηλαδή έχει μεταφερθεί στις οθόνες του υπολογιστή. Όχι. Για κάποιους λόγους εδώ και τρία, τέσσερα χρόνια προσπαθεί να μεταφερθεί στις οθόνες του υπολογιστή, αλλά το μοντέλο να δείχνω στην οθόνη του υπολογιστή με το δάχτυλό μου είναι αποθητικό. Για κάποιους λόγους που δεν μας είναι ακόμα σαφής, αρχίζοντας από τους πιο απλούς λόγους που είναι ότι η οθόνη λερώνεται. Άρα τι νόημα να έχω μια οθόνη πολύ υψηλής ευκρίνειας, αφού σε δύο μέρες θα είναι γεμάτη δαχτυλιές. Για παράδειγμα, και το δεύτερο πρόβλημα που συνακόλου θα έρχεται σε αυτή την περίπτωση είναι ότι δεν μπορώ κινήσεις που ισχύουν σε αυτό εδώ το interface, όπως το talk-talk που λέγαμε, το tap, αυτές τις κινήσεις δεν μπορώ να τις μετασχηματίσω σε κλασική διαπαφή. Και αυτά τα πράγματα φαίνονται πως είναι πολύ σημαντικά στα λειτουργικά συστήματα που έρχονται και νομίζω θα ασχολεί πάρα πολύ τη Microsoft στην έκδοση 10 των Windows που περιμένουμε να έρθει. Δηλαδή, τι προσέγγιση θα δώσουμε. Προσέξτε, όλα αυτά είναι βασικό εμείς να το κατανοήσουμε. Δεν αλλάζουν σε αυτή τη φάση το desktop μεταφορ, αυτό λίγο πολύ παραμένει στους κλασικούς υπολογιστές, αλλά αυτό που επηρεάζουν είναι πως από το μεταφορ πηγαίνω στο παραδειγμ. Το οποίο αφείλουν να προσδιοριστούν. Για παράδειγμα, το τι είδους τεχνολογία θα εισάγουμε εμείς σε μία τράπεζα, σε ένα σούπερ μάρκετ, σε ένα μπορικό κέντρο, σε ένα σχολείο μία που είμαστε κατεύθυνση εκπαίδευσης, είναι αυτή που θα προσδιορίσει τα εργασιακά καθήκοντα και αυτού που εργάζονται και αυτού που χρησιμοποιούν το σύστημα. Αν έχουμε για παράδειγμα ένα σχολείο, τι καθήκοντα προκύπτουν από τους διδάσκοντες και τι υποχρεώσεις από τους φοιτητές. Μπορεί για παράδειγμα να γίνουν οι ηλεκτρονικά τεστ. Μπορεί οι καθηγητές όπως έχετε επισημάνει να χρησιμοποιούν ηλεκτρονικό παρουσιολόγιο. Ο αστυνομικός μπορεί στην περιπολία του να εντοπίζει ένα όχημα και να το φωτογραφίζει εκείνη τη στιγμή και να μεταδιβάζει την εικόνα του σε κάποιο πληροφοριακό σύστημα της αστυνομίας που θα κάνει την επεξεργασία και θα του δίνει πληροφορίες τις οποίες παλιότερα δεν μπορούσε να τις έχει σε τόσο μικρό χρόνο. Άρα, το τι είδους οργανολογία θα χρησιμοποιήσουμε, τι είδους διάδραση έχει και ποιοι χρησιμοποιούν συμπλήν αυτήν την οργανολογία έχει να κάνει και με τα εργασιακά καθήκοντα τα οποία προκύπτουν την διάταξη του χώρου και ούτω καθεξής. Και φυσικά όλα αυτά εδώ πέρα τα πράγματα αφείλουν να υφίστανται κάθε τόσο μία αξιολόγηση για να δούμε αν πετύχαμε τους στόχους μας. Ας πούμε σε ένα ηλεκτρονικό τεστ η αξιολόγηση πού θα ασθιαζότανε για να πάρουμε κάτι που το ξέρετε και έχουμε ασχοληθεί παλιότερα. Τι φοβόμαστε σε ένα ηλεκτρονικό τεστ? Και στο ίδιο χώρο και ασύγχρονα και ασύγχρονα και τοπικά και σε δίκτυο. Το πρώτο βασικό είναι η αξιοπιστία του ή του τεστ, δηλαδή να μην διαρρέψουν τα θέματα. Αν διαρρέψουν τα θέματα με ηλεκτρονικό τρόπο τότε είναι πολύ μεγάλος ο πολλαπλασιαστικός παράγοντας για να εγγυηθούμε την αξιοπιστία του τεστ. Δεύτερο πράγμα που μπορεί να αξιολογηθεί σε ένα ηλεκτρονικό τεστ. Αυτά είναι τα αρνητικά που είπαν, όμως τα θετικά που έχει. Το αυτοποίηση. Δεν έχει λυθεί αυτό ακόμα, έτσι. Άρα δεν μπορούμε, είχαμε πει, και αποθυμάστε, αυτό υπόθεκε στο συνέδριο που έγινε το Νοέμβριο, δεν μπορούμε να παραμόσουμε αυτές τις τεχνολογίες σε πολύ πολύ μεγάλη κλίμακα από τα αρνητικά. Ένα τρίτο που είναι από τα θετικά και αρνητικά ταυτόχρονα. Απάντηση, η αναλυτική στατιστική περιγραφή των επιδόσεων των φοιτητών που πήραν μέρος στο τεστ, δηλαδή πώς απάντησαν σωστά αναερώτηση, αναθεματική ενότητα, αναφοιτητοί μεσοσταθμικά κ.ο.κ. και έτσι μπορούν να γίνουν διορθώσεις, είχαμε πει, δηλαδή προκύπτει άμεσα μία καμπύλη που περιγράφει τις επιδόσεις αναερώτησης συνολικά για το τεστ, ανατάξει, αναφοιτητοί, ό,τι είδους στατιστική προσέγγιση μπορούμε να έχουμε και αυτές τις καμπύλες μπορούμε να τις κανονικοποιήσουμε, να τις τροποποιήσουμε, να τις μετακινήσουμε για να πάρουμε μία πιο αντιπροσωπευτική εικόνα. Μπορεί να βγάλει και άλλα δευτερεύοντα, ας πούμε, συμπεράσματα, όπως πόσο καλές ή πετυχημένες ήταν οι ερωτήσεις, γιατί για παράδειγμα, αν βλέπεις κάποια ερώτηση από ότι χάνει μαζικά η τάξη που έλαβε μέρος στο τεστ, μπορείς να βγάλεις κάποια συμπεράσματα για την επιτυχία της ερώτησης ή αν αυτή είναι βεβαιωμένη για το επίπεδο της τάξης και να κάνεις κάποιες σταθμίσεις. Απλώς θα αναφέρουμε από αυτήν την θεματική ενότητα της βιβλιογραφικής προσέγγισης του θέματος, κάποια για τον νόμο του ΦΙΤΣ. Ο νόμος του ΦΙΤΣ προσπάθησε, όταν άρχισαν οι οθόνες να μεγαλώνουν, να εξηγήσει το πώς διανέμει ένα λειτουργικό περιβάλλον τα εικονίδια στην οθόνη. Δηλαδή, για να μπορέσω εγώ να κάνω μια επιτυχή επιλογή ενός θέματος, ενός αντικειμένου, για να εστιάσω σε συγκεκριμένο εικονίδιο του interface, σε συγκεκριμένο widget του interface, δηλαδή μπορεί να είναι button, μπορεί να είναι scrollbar, μπορεί να είναι input line, ό,τι είναι, έχει σημασία σε πόση απόσταση βρίσκεται ο δρομαίας από το αντικείμενο και τι μέγεθος έχει αυτό εδώ το αντικείμενο. Και γι' αυτόν τον λόγο βλέπετε τα λειτουργικά περιβάλλοντα μας έρχονται με εικονίδια συγκεκριμένου μεγέθους. Αυτός, όμως, περνάει διάφορες φάσεις. Κατά καιρούς έρχεται στην επικαιρότητα και μετά χάνεται η επικαιρότητά του. Μπορείτε να σκεφτείτε κάποιον λόγο που αυτή τη στιγμή μας ενδιαφέρει κάπως? Χωρίς να ασθιαστούμε, όπως γινότανε μέχρι τώρα, αν ο μαχηματικός τύπος που περιγράφει την διάδραση σε δευτερόλεπτα είναι ακριβής ή όχι. Παρακαλώ. Η συνάδελφός σας πολύ ωραία είπε ότι για πρώτη φορά έχουμε κάποια μηχανία για το μέγεθος της οθόνης. Δηλαδή, οι οθόνες γίνονται πολύ μεγάλες. Εδώ βλέπετε ένα laptop με 18,5-20 Ωθόνη. Τη στιγμή που όλη τη δεκαετία του 2000, οι οθόνες ήταν μικρότερες. Αυτή είναι μια τυπική οθόνη της προηγούμενης δεκαετίας. Θεωρητικά αυτή η οθόνη είναι μικρότερη από αυτή. Άρα η μία τάση ήτανε μέχρι τώρα οι οθόνες να μεγαλώνουν. Δηλαδή, αυτή τη στιγμή ήδη μιλάμε για οθόνες πάνω από 30 ίντσες. Ένας χρήστης πολυμέσων, πολύ φτεινά πλέον, πολύ εύκολα, παίρνει δύο οθόνες συνήθως και συνδέει στο υπολογιστικό του σύστημα. Αν συνδέσεις δύο εικοσάρες οθόνες, αυτό είναι το μίνιμουμ που κυκλοφορεί και σε κόστος, έτσι δεν πάει πιο κάτω από την τιμή της εικοσάρες οθόνης. Αν έχεις δύο εικοσάρες οθόνες, τι έχεις στην πράξη? Πάντα είναι ο νόμος του Φίτσ, δηλαδή δεν έχεις σαν μια σαραντάρ οθόνη προφανώς, η εκτίμησή μου είναι ότι έχεις κάτι μεταξύ μιας 35-37 οθόνης. Και εκεί τελείωσε, σαφές θέμα τι κάνω με το νόμο του Φίτσ. Ένα άλλο θέμα που τελείωσε, ξανά υπόψη, είναι οι οθόνες τις διαστάσεις έχουν. Κάποια στιγμή οι οθόνες μας ξεκίνησαν με την αναλογία 4 προς 3, αυτό ήταν ο ορισμός δηλαδή μιας οθόνης, αλλά κάποια στιγμή οι οθόνες γίνανε μακρόστενες, γιατί έτσι ήταν ο κινηματογράφος. Ο κινηματογράφος άρχισε να βγαίνει την προηγούμενη δεκαετία μαζικά σε φορμάτ 16-19, αυτό αλλάζει το τρόπο που λειτουργούμε εμείς. Τώρα όταν πηγαίνουμε σε οθόνες αυτών των μεγέθων, πάνω από 30 ίντσες, τι φορμά κρατάμε. Και φυσικά όπως είπε η συνάδελφός σας, όταν λειτουργώ εγώ με αυτήν τη συσκευή, ναι μεν αυτή η συσκευή είναι πολύ κοντά μου, άρα οι εικόνες ρουσιαστικά μεγενθύνονται, αλλά λειτουργώ σε πολύ λίγες ίντσες. Άρα υπάρχει ταυτόχρονα η ανάγκη ένας υπολογιστής ακόμα και αν είναι υψηλών απαιτήσεων, όπως ο προηγούμενος που είδαμε στις δυο προγενέστερες διαφάνειες, μπορεί να χειριστεί οθόνες που πικύλουν από πολύ μικρές, εντάξει δεν αν μπαινάμε σε συγκρίσιμο βέβαια το 8 με το 17, γιατί αυτό λειτουργεί πολύ κοντά στο πρόσωπό μας. Αλλά γενικά τύφεται ένα θέμα πως περιφέρομαι εγώ όταν έχω να χειριστώ οθόνες. Και έτσι δίνεται μια καινούργια διάσταση στο νόμο του ΦΙΤΣ που έχει να κάνει πως αντιδράω εγώ με αυτά που βγαίνουν στις οθόνες. Μπορείτε να φανταστείτε μερικές εφαρμογές που θα μπορούσαν να επηρεαστούν άμεσα από αυτό που σας είπα, δηλαδή με το πώς αντιδράω εγώ με την οθόνη. Και έχω να κάνω την επιτυχία της μηχανής, δηλαδή αν ο χρήστης νιώθει επιτυχία στον τρόπο που αντιδρά με την οθόνη, όχι με την οθόνη σαν οθόνη, με την επικόνιση και αυτό που συμβολίζει η οθόνη, τότε αυτή η συσκευή μπορεί να πουλάει περισσότερο, να γίνει αποδεκτή από την κοινότητα. Μπορείτε να σκεφτείτε μερικά παραδείγματα. Ας δούμε ποιο παράδειγμα είναι top hit που πρέπει να λυθεί για να γίνουν αυτά τα πράγματα. Και επηρεάζει την επιτυχία των συσκευών. Απάντηση, τα games. Δηλαδή, αν εγώ στα games βλέπω καλύτερη αντίδραση της συσκευής, που την βλέπω σε αυτές τις συσκευές, γιατί έχουν κι άλλους sensors όπως έχουμε πει, για λόγους που δεν αναλύσσουμε σε αυτό το μάθημα, αυτή η συσκευή αποδίδει καλύτερη αντίδραση. Και αυτό γίνεται σαφές στην κοινότητα των χρηστών. Άρα οι χρήστες που θέλουν να παίζουν games με αυτού του είδους τις συσκευές. Και αυτές πουλάνε περισσότερο. Και από πίσω επηρεάζει την ιστορία, την κατασκευή, το interface, τον προγραμματισμό των γραφικών, των μοντέλων. Ο τρόπος λειτουργίας του υπολογιστή μας δίνει μία εικόνα για το πώς λειτουργεί ο εγκεφαλός μας. Αυτό είναι το μοντέλο του ανθρώπινου εδεξεργαστή. Θεωρεί πως σε οτιδήποτε γίνεται υπάρχουν συσκευές που αντιλαμβάνονται το τι μπαίνει μέσα στο σύστημα. Υπάρχουν συσκευές που έχουν να κάνουμε την έξοδο του συστήματος, που σε εμάς η έξοδος του συστήματος είναι κινητικές δράσεις. Και προσπαθούν όλοι αυτό να προσωμιώσουν. Δηλαδή η τεχνητή νοημοσύνη προσπαθεί να προσωμιώσει το πώς ανέβει το ρομποτάκι τη σκάλα με τον τρόπο που εμείς ανεβαίνουμε τη σκάλα. Και δίνει motor commands. Δηλαδή λέει τώρα σήκωσε το πόδι, προχώρα λίγο μπροστά και πάτα. Ανέβηκες ένα, σκαλί. Και αν αυτό το αναλάβεις πολλές φορές, στο περίπου, μπορείς να πεις πώς ανεβαίνουν τη σκάλα. Υπάρχουν όμως και πιο σύνθετα και πιο πολύ πλοκά ζητήματα. Για παράδειγμα, η ομιλία είναι τόσο εύκολο πράγμα. Εσείς τι λέτε? Όχι λέει η συναδελφός σας, μαθαντέτινε ο άλλος ότι εγώ από μικρός ξέρω να μιλάω καλά. Πού βρίσκεται η αλήθεια? Με λέει η συναδελφός σας, αυτό έχει να κάνει με τα αερεθίσματα που δεχόμαστε. Από μικρός δέχομαι αερεθίσματα σε αυτό που οκαλούμε μητρικό περιβάλλον, οικογενειακό περιβάλλον, περιβάλλον της πατρίδας μου που νομιωγενέ σε μεγάλο βαθμό και ομογενοποιημένο, πολλές φορές τεχνητά. Και μαθαίνω τη φυσική γλώσσα. Πώς να μάθεις μια ξένη γλώσσα στα είκοσι σου, θα αποκτήσεις ποτέ σωστή προφορά. Δύσκολα. Άρα προσέξτε, η απόκτηση σωστής προφοράς φαίνεται πως είναι πολύ δύσκολο πράγμα. Δεν είναι τόσο απλό όσο να ανέβεις μία σκάλα, δηλαδή όποιους και αναφέρεις θα ανέβουν τις σκάλες. Αλλά ο ένας θα μεταφερθεί και να μάθει μία γλώσσα. Ενώ η μητρική του γλώσσα είναι άλλη και κυρίως όταν αυτές οι γλώσσες, όπως λένε οι γλωσσολόγοι, είναι ασύμβατες, ανήκουν σε άλλες οικογένειες γλωσσών, τότε εκεί αρχίζουν τα δύσκολα. Προφανώς δεν μιλάμε για απλές motor commands, δηλαδή για δικασία παραγωγής φωνής, που είναι το βασικό στοιχείο της επικοινωνίας. Δεν είναι τόσο απλό πράγμα. Πολύ πολύ πλοκο από ό,τι φαίνεται. Ποιος θα επεξεργάζεται όλα αυτά τα πράγματα, ο επεξεργαστής. Ο επεξεργαστής μας θα μπορούσαμε να πούμε τι σχέση έχει με ένα Intel i7, ας πούμε, επεξεργαστής μας. Έτσι, προφανώς όμως άλλο πράγμα είναι ανθρώπινος επεξεργαστής και άλλο πράγμα είναι ένας επεξεργαστής υπολογιστή. Και φυσικά ο επεξεργαστής για να δουλέψει χρειάζεται μνήμη. Και τη μνήμη εμείς μπορούμε να την προσωμιώσουμε με όλα αυτά τα στοιχεία μνήμης που είχαμε. Δηλαδή μπορούμε να πούμε ότι είναι σαν σκυρός δίσκος, μπορούμε να πούμε ότι είναι σαν SSD δισκάκι και ούτω καθεξής. Έτσι, εδώ βλέπουμε τη διαδικασία. Αυτό είναι το μοντέλο του ανθρώπινου επεξεργαστή. Εδώ το βλέπουμε πιο οργανωμένο, έτσι. Υπάρχουν οι αισθητήριοι επεξεργαστές, που είναι τα μάτια, τα αυτιά και οι άλλες αισθήσεις, οι οποίες έχουμε. Εξαρτάται και σε τι κατάσταση βρίσκονται οι αισθητήριοι επεξεργαστές μας. Δηλαδή, για παράδειγμα, αν τα μάτια μας δεν βλέπουν καλά, είναι σαν το ρομποτάκι να έχει ένα φακό που είναι μέτριας απόδοσης. Είναι βρυγόνιος, είναι θολός και ούτω καθεξής. Τα αυτιά μας πώς ακούνε και τα λοιπά. Αποθηκεύονται αυτά τα αιρεθίσματα σε κάποια προσωρινή μνήμη την οποία έχουμε. Τώρα αυτή η προσωρινή μνήμη φαίνεται να υπόκειται σε πολλές συναισθηματικές και άλλες διάκυμάνσεις και κανένας δεν ξέρει τι μπορεί να βγάλει και δημιουργεί και ένα χώρο επεξεργασίας. Για να επεξεργαστούν αυτά εδώ πέρα τα πράγματα. Δηλαδή, να σας πω με ένα απλό παράδειγμα τι σημαίνει χώρος επεξεργασίας. Σημαίνει ταχύτητα ανάλυσης, αλλά ταυτόχρονα και ύπαρξη κάποιων στάνταρ για να μου δώσει κάποια αποτελέσματα. Συνήθως οι άντρες ασχολούνται πιο πολύ με τα αμάξια. Οι γυναίκες δεν ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τα αμάξια. Αν δουν ένας άντρας και μια γυναίκα ένα γρήγορο αμάξι να περνάει από μπροστά τους, ποιος θα μπορέσει πιο εύκολα να ταξιδομήσει αυτό που είδε. Ο άντρας. Προφανώς κάτι λείπει από τη γυναίκα. Στο χώρο επεξεργασίας της δεν δουλεύει τόσο καλά ως τον άντρα. Αντίστροφα, αν περάσει μπροστά μια ωραία κοπέλα με μια τσάντα, ο άντρας πολύ πιθανώς να μην καταλάβει ποτέ τι είναι αυτό που πέρασε. Η γυναίκα μας θα σου πει αμέσως «αυτή είναι Louis Vuitton και μάλιστα original». Άρα υπάρχει μια μακροπρόθεσμη μνήμη, την οποία εμείς καλούμε γνώση. Δηλαδή ότι έχει περάσει τη μακροπρόθεσμη μνήμη μας, συνειστά τη γνώση που φέρει το σύστημα και με βάση αυτή μπορούμε να κάνουμε ταξιδομήσεις, συγκρίσεις και χίλια δυο πράγματα. Και ο καθένας στο χώρο που είναι, για παράδειγμα, ποδοσφαιριστής, μπορεί να έχει άλλη μακροπρόθεσμη μνήμη εργασίας από αυτή που έχει ένας τραπεζικός υπάλληλος. Και αυτό μπορεί να κάνει άλλες εκτιμήσεις, άλλες δράσεις, άλλες κινήσεις και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα κάνει ο γνωσιακός επεξεργαστής που έχουν. Αυτός βουτάει στη μνήμη, προσπαθεί να βρει τι υπάρχει ως γνωστικό υπόβαθρο για σύγκριση και από εκεί και πέρα ενεργοποιεί το κινησιακός επεξεργασής που είναι δάχτυλα, πόδια, χέρια κτλ. Παλιότερα έχουν γίνει διάφορα διαγράμματα που θέλουν να δείξουν πώς ακριβώς δουλεύει αυτό το μοντέλο. Εδώ το βλέπουμε το μοντέλο αυτό εδώ. Δεν θέλαμε να πούμε πως ο άνθρωπος ουσιαστικά χρησιμοποιεί στοιχεία υπολογιστικής αρχιτεκτονικής γιατί αυτήν καταλαβαίνουμε εμείς. Τώρα βέβαια ένα άλλο στοιχείο που απασχολεί πολύ τους γιατρούς κυρίως είναι αν αυτό το μοντέλο είναι το πλέον πολύπλοκο και κατάλληλο μοντέλο για να περιγράψουμε το τι γίνεται στον εγκέφαλο του ανθρώπου. Φαίνεται πως η πιο προηγμένη επιστήμη αυτήν τη στιγμή στο processing, στην επεξεργασία της πληροφορίας, είναι η πληροφορική και οι υπολογιστές είναι αυτοί που είναι. Δηλαδή, είτε αυτός είτε αυτός έχουν το μοντέλο περιγράψει προηγουμένως. Κατά βάση, υπάρχει κεντρικός προσέσσωρος, άλλο είναι τώρα η 397 ή ένα ARM. Υπάρχει μνήμη, υπάρχει μακροχρόνια μνήμη, έτσι υπάρχει μνήμη αποθήκευσης και τα λοιπά.

Παρόμοια τεκμήρια