| : Δήμαρχε, ευχαριστώ πάρα πολύ για την παρουσιά σας, ευχαριστώ και για την πρώτη κλίση σας. Κύριε Σκλαβό, με έχετε σκλαβώσει, το λέει το όνομά σας έτσι. Να είστε καλά όλοι σας και ευχαριστώ πάρα πολύ που βρίσκεστε ακόμα μια φορά εδώ μαζί μας. Σήμερα μου δίνεται ευκαιρία να δούμε αυτό το θέμα της πλάνης των αισθήσεων, που έχω λάβει ήδη, δεν ξέρω πόσα, mails στο τηλέφωνο μου, μηνύματα και τα λοιπά, οι οποίοι άνθρωποι, πάρα πολλοί από αυτούς, κάποιοι μπορώ να πω και όχι ευγενικά, κάνουν σαν να μην ξέρουν απλές αποδείξεις που ξέρουμε από το Δημοτικό, που το ξέρουμε, πειράματα που αποδεικνύουν αυτά που θα σας πω, την πλάνη των αισθήσεων, ότι αυτά τα οποία βλέπουμε στο Σύμπαν και οπουδήποτε είναι ψέματα, δεν συμβαίνει τίποτα από αυτά. Αυτά δεν είναι φιλοσοφίες και πραγματικά κάποιες φορές αισθάνομαι πάρα πολύ άσχημα, ότι όταν εξηγείς με πάρα πολύ απλό τρόπο πράγματα που ξέρουμε από το Δημοτικό, μας τα λέγαν οι δάσκαλοι μας και κάνουν σαν να μην τα ξέρουμε, αυτό για μένα δηλώνει δόγμα. Δεν μπορώ να έχω απάντηση αν κάποιος, ξέρω εγώ, θύγεται κάποιο δόγμα του πάρα πολύ εντονά, δεν έχω καμία πρόθεση να τον βγάλω από το δόγμα του, για ποιο λόγο να τον βγάλω. Απλώς, εγώ προσπαθώ να πω κάποια πράγματα και έχω προσθέσει ορισμένα πειράματα πολύ απλοϊκά πάνω σε αυτά τα θέματα, για να μπορώ να καταλάβω ποιοσδήποτε αυτά που λέω με βάση αυτά που ήδη γνωρίζουμε, μπορώ να πω από το Δημοτικό. Για να δούμε, ποιο είναι το βασικό ερώτημα. Νομίζω ότι η γενιά μας, τολάχιστον στην ηλικία μου και εκεί γύρω από την ηλικία μου, οι νεότεροι έχουν μεγάλο μέλλον, αλλά και στην ηλικία μου, αυτή την περίοδο τυμπολισμική, εάν καταλάβουμε αυτή την πλάνη των αισθήσεων, έχουμε κάνει ένα τεράστιο βήμα για μια καινούργια πολιτισμική συνείδηση. Είναι η βάση, αν δεν μπορέσουμε να το καταλάβουμε αυτό το πράγμα, έστω με κάποιον απλό τρόπο, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε κάποια μαθήμα, τουλάχιστον αυτοί οι οποίοι δεν θέλουν δογματικά να καταλάβουν ορισμένα πράγματα, ασχέτως πόσα διπλώματα, υπαπλώματα έχουν και τα λοιπά. Ποιο είναι το πρόβλημα? Είναι πραγματικότητα, οτιδήποτε ή αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας ή ένα μάτριξ, ένα δημιούργημα του μυαλού μας. Πραγματικά, εδώ, ναι, κρύβω με όλοι αυτές τις σκέψεις που θα αναπτύξω, που έχω αναπτύξει εδώ και 20 χρόνια πάνω, κλασικά στην επιστήμη. Ναι, έχω κάτι στο πίσω μέρος του κεφάλου μου. Δεν τα λέω έτσι απλώς για να σας δείξω πόσα πολλά πράγματα ξέρω. Έχω το εξής, εάν μπορέσουμε να αποδείξουμε πειραματικά, απλογικά ή και λίγο πιο δύσκολα, που να το καταλαβαίνει ο μέσος πολίτης, την πλάνει αυτού που λέμε ύλη, τότε καταλαβαίνουμε ότι έχουμε συντρίψει την έννοια και την πρώτη αξία, αυτού που λέμε υλική πραγματικότητα. Δηλαδή του πρώτου αξιακού γεγονότος του δυτικού πολιτισμού. Η πρώτη αξία, το είχαμε συζητήσει και την προηγούμενη Δευτέρα, είναι η ύλη και τα παράγογά της. Και σε αυτή την αξία που μας έχουν μάθει, πάρα πολλές φορές σοριάζουμε στα πόδια αυτής της αξίας ακόμα και την αξιοπρέπειά μας. Δεν μπορώ να πω ότι η ύλη θα πάψει να είναι μια αξία, γιατί χωρίς αυτή δεν μπορούμε να ζήσουμε. Δεν είπαμε να πάμε στο Αγιονόρος ή στο Αθηβέττη να ζήσουμε χωρίς την ύλη και τα λοιπά. Δεν θα είναι όμως η πρώτη αξία. Σαν πρώτες αξίας, ένα, δύο, τρία, τέσσερα πιθανότατα να είναι άλλες αξίες. Αυτές οι άλλες αξίες θα δημιουργούσαν αυτό που λέω τον καινούργιο πολιτισμό. Άρα, λοιπόν, με ενδιαφέρει πάρα πολύ να αποδείξουμε αυτή την πλάνη των αισθήσεων, γιατί είναι η πλάνη της ηλικής πραγματικότητας. Είναι κάτι καινούργιο που το λέμε τώρα? Όχι. Το έχουν πει όλοι οι πολιτισμοί, όλοι οι φιλόσοφοι, που δεν τους λέω φιλόσοφες πραγματικά, τους λέω θετικούς επιστήμονες της εποχής εκείνης, με αυτά τα οποία ξέραν. Λέει παραμοσχάρι ο Δημόκριτος, στους κανόνες λέγει ότι υπάρχουν δύο είδη γνώσεις, η μία μέσω των αισθήσεων και η άλλη μέσω της διάνοιας. Από αυτές εκείνοι που αποκτάται μέσω της διάνοιας την αποκαλούμε γνήσια, αποδίδοντάς της αξιοπιστία για την εκφορά σωστής κρίσης, ενώ εκείνοι που αποκτάται μέσω των αισθήσεων την ονομάζουμε νόθα, μη αναγνωρίζοντάς το αλάθητο για τη διάγνωση του αληθινού. Λέγει κατά λέξη ο Σέξτος που μας περιγράφει τι είπε ο Δημόκριτος. Υπάρχουν δύο ομορφές γνώσης, μία γνήσια και μία νόθα. Στη νόθα ανήκουν όλα τα παρακάτω, η όραση, η ακοή, η οσμή, η γεύση, η αφή. Η άλλη μορφή γνώσης είναι γνήσια που είναι ξέχωρη από αυτή. Κείμενα ολόκληρα που εξηγεί όλα αυτά τα πράγματα γιατί είναι νόθα η γνώση που έχουμε μέσα των αισθήσεών μας. Κάποιοι ασχολούνται με την ειδική φιλοσοφία. Θα τους πω ένα μονάχα ότι στην ειδική φιλοσοφία, στην ειδική γλώσσα δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο της λέξης ήλι. Υπάρχει κάτι ομυχλώδες που λέγεται πράκριτη και είναι κάτι που δεν είναι η ήλι αλλά είναι μια κατάσταση που δεν θα την αναλύσω σήμερα που δεν είναι αυτό που λέμε σήμερα ήλι. Άρα βλέπετε υπάρχουν όλες οι φιλοσοφίες σε πάρα πολλούς μεγάλους πολιτισμούς που είναι τέτοια πράγματα. Εμείς τι κάνουμε αυτά που είπαν οι πολιτισμοί αυτοί λίγο φιλοσοφικά το είχαν αντιληφθεί. Βάζουμε και το πείραμα, βάζουμε και τα εργαλεία μας, βάζουμε και την νοησία μας κάνουμε τα μαθηματικά μας και αποδεικνύουμε και πειραματικά όλα αυτά τα πράγματα. Για να δούμε πολύ απλοϊκά από αυτά που μαθαίνουμε από το Δημοτικό. Για να μην πω ότι μαθαίνουμε από τον Υπεργογείο. Για να δούμε εξαπατήσεις λόγω της ανθρώπινης φυσιολογίας. Για να δούμε τι αντιλαμβανόμαστε ως ηλικοί πραγματικότητες. Αρχικά θα μιλήσω για την όραση γιατί, γιατί το 85% αυτού που λέμε πραγματικότητα το αντιλαμβανόμαστε μέσα της όρασης και όλο το υπόλοιπο ένα 15-20% με όλες τις άλλες αισθήσεις. Βλέπετε αυτό το σχήμα, βλέπετε κάτι ευθείες οριζόντιες. Άμα κοιτάξετε θα βάλετε το χέρι σας στο Ευαγγέλιο, είναι το κεφάλι στον Τουρβά που λέω καμιά φορά και θα πείτε ότι αυτοί οι συγγραμμές δεν είναι παράλληλοι μεταξύ τους. Αν πάρετε ένα χαρακάκι και πάτε εκεί κοντά, όταν έρχετε εδώ πέρα στην επιφάνεια αυτή και βάλετε ένα χαρακάκι θα δείτε ότι όλες αυτοί είναι παράλληλοι μεταξύ τους. Δεν νομίζω να το βλέπετε ότι είναι παράλληλοι μεταξύ τους όμως. Σας έχει γελάσει η αίσθηση της όρασης και νομίζετε ότι είναι ό,τι θέλετε. Για να πάμε παρακάτω. Εάν πάτε σε ένα βιβλιοπωλείο, οποιοσδήποτε βιβλιοπωλείο και ζητήσετε ένα βιβλιαράκι με 3D εικόνες, πέστε του, θα σας δώσει ένα βιβλιαράκι, όταν τέτοις περίεργες εικόνες δεν βλέπετε, τίποτα έτσι δεν είναι. Καμία σχέση. Το ένα τρίτο των ανθρώπων, χονδρικά μιλάω, θα δει μέσα σε αυτή την εικόνα αυτή τη λιμουζίνα. Αμέσως. Δεν μπορεί να το δείτε από τόσο μακριά, πρέπει να το φέρετε σε μια απόσταση περίπου 20 εκατοστά από τα μάτια σας. Το ένα τρίτο των ανθρώπων θα τη δει αμέσως τη λιμουζίνα. Το άλλο ένα τρίτο των ανθρώπων θα δει τη λιμουζίνα από τόσο μακριά. Θα δει τη λιμουζίνα αν του δείξουμε λίγο πώς να κοιτάει. Κάνα 20 λεπτο αν τον εκπαιδεύσουμε, θα δει τη λιμουζίνα αυτή. Το δεύτερο ένα τρίτο. Αλλά το υπόλοιπο ένα τρίτο δεν θα δει ποτέ τη λιμουζίνα. Όποια εκπαίδευση κι αν περάσει. Προσέξτε, αυτό δεν σημαίνει αυτό το ένα τρίτο είναι χαζί, ξέρω εγώ, ένα προσαάρμοστη, δεν ξέρω, είναι κατώτεροι άνθρωποι κτλ. Συμφωνεί. Απλώς δεν έχουν αυτή την ιδιότητα, είναι σαν αλέμπανο σχέδιο, ότι έχει αγροματοψία. Ή μπερδεύει το κόκκινο με το πράσινο. Δεν έπετο ότι ένας άνθρωπος που μπερδεύει το κόκκινο με το πράσινο είναι λιγότερο ευθυής από έναν άλλον άνθρωπο. Για να δούμε κάτι το οποίο ξέρουμε. Μαθαίνουμε από το δημοτικό. Εάν έχω ένα κερί, περνάει μέσα από το μάτι μου, πίσω στον αμβιβληστροϊδί, το κερί ξέρουμε ότι δημιουργείται ανάποδα. Εμείς γιατί το βλέπουμε ανάποδα και το βλέπουμε όρθιο. Διότι ο εγκέφαλός μας λειτουργεί από μόνος του, δεν θα κάνουμε τώρα γιατρική φυσιολογία κτλ, και το στρίβει μέσα στο κεφάλι χωρίς να είναι στριμμένο. Το είδωλο είναι αντεστραμένο. Για να προχωρήσουμε, όλα αυτά που σας λέω, χτυπήστε τα στο ίντερνετ, γιατί ο Δανέσ μπορεί να σας λέει και ψέματα. Να σας παρασίδει στην πλάνη των αισθήσεων. Να σας μαθαίνει πως είναι ψέματα πράγματα, έτσι. Ο Γιώργος Ωστράτον, καθηγητής του Πανεπιστήμιου του Μπερκλή έκανε το εξής πείραμα. Πήρε ένα ζευγάρι γυαλιά, τα οποία είχαν φακούς που ανέστρεφαν τα αντικείμενα. Άρα, λοιπόν, τα φόρεσε και έβλεπε τα πάντα γύρω του ανεστραμένα. Συνέχισε να τα φοράει, αδιαλείπτως, χωρίς να τα βγάζει ποτέ ούτε στον ύπνο του. Μετά μία-δύο μέρες, άρχισε τα πράγματα φορώντας τα γυαλιά, ενώ στην αρχή τα έβλεπα ανεστραμένα, άρχισε να βλέπει κανονικά τις εικόνες. Δηλαδή, ο εγκέφαλός του είχε προσαρμοστεί ώστε να βλέπει ορθά αυτό που στην αρχή οι φακοί του δίναν ανάποδα. Όταν τάδε λοιπόν όλα τα πράγματα κανονικά, ορθά, βγάζει τα γυαλιά του, αυτά με τους φακούς. Και τότε, ο τουθάμον τους έβλεπε όλα τα πράγματα γύρω του ανεστραμένα. Ενώ δεν φοράγε γυαλιά. Πέρασαν πάλι κανά δυο μέρες, μέχρι να προσαρμοστεί ο εγκέφαλος και ξανά βλέπε τα πράγματα στην ορθή τους θέση. Όπως καταλαβαίνετε, κάνει λειτουργίες ο εγκέφαλος και μας δίνει πράγματα που δεν είναι έτσι, πολύ απλοϊκά. Σας δείχνω εδώ πέρα μια εικόνα, αν τη δείτε προσεκτικά. Στο βάθος βλέπετε μια πόλη, γεγονότα, κάτι κτίρια, κάτι στήλους εκεί και τα λοιπά και τρεμοπέζει η εικόνα αυτή. Ξέρετε, είναι όντι κάτω του πρισμού στην έρημο. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο. Όμως εσείς βλέπετε μια ΩΑΣΙ, βλέπετε μια πόλη στον ορίζοντα και πάντα να τη φτιάσετε. Δεν υπάρχει πόλη, δεν υπάρχει ΩΑΣΙ και όμως εσείς είστε σίγουροι ότι υπάρχει γιατί τη βλέπουμε. Λέω αυτό το οποίο είπα και την περασμένη φορά, ήδη στον υπαρόδο χωρίς να δώσω και την απάντηση, αλλά τώρα ήρθε η ώρα να δώσω την απάντηση. Μαθαίνουμε τα παιδάκια στο δημοτικό σχολείο ότι το 99,9% αυτού που λέμε στερεά ύλη του τείχου, το 99,9% είναι καινός χώρος. Ξέρουμε, γράφω αυτό που βάλετε ένα λεξικό που μαθαίνουμε στα παιδάκια στο δημοτικό, άντε πρώτη γυμνασία όταν στο δημοτικό τα μαθαίνουν αυτά πια, αν κανείς μπορούσε να συμπιέσει όλα τα άτομα αφαιρώντας τον καινό χώρο στο σημερινικό τους θα προέκυπτε ένα σκύβος ύλης με μέγεθος όσο ένα σκύβος ζάχαρης. Όλο το σύμπαν αν αφαιρούσαμε τον χώρο τον καινό θα ήταν ασκήβος ζάχαρης. Το 99,9% είναι καινός χώρος. Και εδώ πέρα υπάρχει μια απλή ερώτηση, έτσι, γιατί δεν βλέπω το στερεό τείχο γεμάτο τρύπες καινού. Θα μπορούσα να ρωτήσουμε το πιτσιρικά. Γιατί δεν βλέπω το σώμα του ανθρώπου που και αυτό είναι ύλη γεμάτο τρύπες. Αυτό έπρεπε να απαντάνε οι δάσκαλοι στο δημοτικό. Γιατί λοιπόν δεν βλέπουμε τις τρύπες, γιατί η ώρα σημαίνει, ενώ ξέρουμε ότι αποδεικτικά πειραματικά πλέον όλο το σύμπαν θα ήταν ασκήβος ζάχαρης αν δεν υπήρχε το καινό. Σκεφτείτε, έχουμε κάποιες ιδιότητες της ορασίας μας. Για να τις δούμε αυτές τις τρεις ιδιότητες της ορασίας μας. Πρώτον, το μάτι μας δεν βλέπει όλη την ενέργεια που μας έρχεται γύρω μας, όλες τις ακτινοβολίες, αυτό που λέω. Βλέπετε εδώ ότι μπορούμε με εργαλεία κτλ. Βλέπουμε όλες αυτές τις ακτινοβολίες. Εμείς με το μάτι μας μπορούμε να δούμε αυτές τις λίγες εδώ που λέμε φάσμα, ηλιακό φάσμα. Δεν μπορούμε να δούμε ούτε αριστερά από τη δεξιά τίποτα. Εάν μπορούσαμε να δούμε το σύνολο των ακτινοβολιών που έρχονται από το σύμπαν δεν θα βλέπουμε τίποτα, είμαστε τυφλοί. Είναι σαν να πάτε κάπου να σας ανοίξω εγώ έναν τεράστιο προβολέα και να σας ρίξω τα μάτια. Θα βλέπετε τίποτα από πίσω, όχι. Άρα λοιπόν για να μην συμβεί αυτό και τυφλωθώ και δεν βλέπω τίποτα, η φύση έχει πρικήσει ή αφαιρέσει από τον άνθρωπο τη δυνατότητα να βλέπει όλες τις ακτινοβολίες. Βλέπει μόνο κάποιες και πιο πολύ βλέπει τις κίτρινες. Δεύτερη ιδιότητα του ματιού, δεν θα το πω ελάττωμα, είναι η ιδιότητα της φυσιολογίας του ανθρώπου. Δεν μπορεί να διακρίνει αντικείμενα τα οποία έχουν διάμετρο ή έκταση μικρότερη από κάποια ελάχιστη. Γι' αυτό έχουμε την αίσθηση, την ψευδέσθηση, ότι μας χωρίζει ένα κενός χώρος. Εγώ θα σας πω και στους μεγαλύτερους θα το ξέρουν καλύτερα. Είχαμε τζάμια με γρήλειες, κλείναμε το βράδυ τις γρήλειες και το πρωί ο ήλιος έμπαινε σαν ακτίνες. Αν κοιτάξουμε μέσα στην ακτίνα αυτή βλέπω αναπιπλών πραγματάκια, σκονίτσες πράγματα που δεν τα βλέπαμε πριν. Εάν μπορούσαμε να δούμε τα μικροπραγματάκια αυτά από λούσιον, να δούμε τα άτομα ή τα μόρια του αέρα των πτητικών ενώσεων, τότε αν μπορούσαμε να τα δούμε εδώ θα βλέπαμε ένα πυκνό σύννεφο που δεν θα αναγνώζει ο ένας τον άλλον. Δεν βλέπουμε τίποτα από αυτά αν είναι πιο μικρά από κάτι της, γι' αυτό βλέπουμε ότι έχουμε όρια. Εγώ τελειώνω εδώ και εσείς αρχίζετε εκεί. Αν βλέπαμε όλο αυτό το υλικό δεν θα λέγαμε ότι εγώ τελειώνω εδώ γιατί τη στιγμή αυτή ιδρώνω. Και βγαίνουν από τον ιδρότα μου, από την κολόνια που φοράω, αέρια βγαίνουν από το κορμί μου μέσα και αυτά έρχονται μέχρι σας. Και τα δικά σου ενώδονται από τα δικά μου. Είναι σαν τον ήλιο που έδειξα την περασμένη Δευτέρα ότι αν το δούμε τα μάτια βλέπουμε ότι έχει κάποιο όριο. Αν το δούμε σε κάποια δημοκρατική κύματα βλέπουμε υλικό που είναι έξω που δεν το βλέπουμε. Και στο τέλος σας έδειξα ότι είχε ένα τεράστιο υλικό. Εδώ το έδειξα, τα έχω μπλέξει. Τα έχω μπλέξει, τα θα σας το δείξω όμως. Δεν ήρθε η ώρα. Αλλά δεν το λέω. Άρα λοιπόν καταλαβαίνετε ότι αν μπορούσαμε να τα δούμε θα βλέπαμε ένα πιχτό πράγμα σύννεφο υλικού που δεν θα διακρίναμε ο ένας τον άλλον. Μια τρίτη αδυναμία του ματιού μας. Αν έχω δύο γεγονότα, δύο αντικείμενα που είναι πιο κοντά από μία ελάχιστη απόσταση τότε αυτά τα αντικείμενα τα βλέπω σαν ένα. Βλέπετε ότι αν έχω ένα δάσος και πάω μακριά σιγά μη βλέπετε τα δέντρα. Βλέπετε μια πρασινάδα. Δεν διακρίνεται τίποτα. Για σκεφτείτε να μην είχαμε αυτήν την αίσθηση, την ιδιότητα. Θα βλέπαμε σε εσάς τα κοίταγα. Θα μπορούσα να δω τα μόρια. Καταρχάς να βλέπα τα κύτταρά σας. Ένα ένα τα κύτταρα. Μες στα κύτταρα θα έβλεπα τα μόρια. Θα έβλεπα τα μόρια, θα έβλεπα τα άτομα των μωρίων. Δεν θα έβλεπα μόνο τα άτομα των μωρίων. Θα έβλεπα τα ηλεκτρόνια, τα πρωτόνια, τα νετρόνια, όλα αυτά σωματίδια, έτσι. Και αυτά επειδή είναι κύματα ενέργειας, τότε εδώ πέρα μέσα δεν θα έβλεπα τίποτα εξατομικευμένο. Γιατί ξέρετε ότι όλα τα αντικείμενα γύρω μας μπορεί να μας φέρουν διαφορετικά, αλλά στη δομική τους κατάσταση αποτελούνται από λίγα υλικά. Λίγα σε εκατοντάδες, αλλά δεν έχει σημασία. Τα οποία εντέλει αυτό που λέμε στοιχειώδη σωμάτια και τα λοιπά είναι ρεύματα ενέργειας. Άρα εδώ πέρα δεν θα έβλεπα τίποτα. Θα έβλεπα ένα ρεύμα κοχλάζουσας ενέργειας και για να σας ευχαριστήσω, που δεν είναι έτσι, θα έλεγα ότι μικροπυκνωματάκια εδώ πέρα θα ήταν καθένας από εμάς. Αλλά ταυτότητα αντικείμενα δεν θα καταλάβανε καμία. Διότι τα στοιχειώδη σωμάτια του καθίσματος είναι ακριβώς τα ίδια τα στοιχειώδη σωμάτια από το σώμα μας και του τείχου και όλων των αντικειμένων που έχουμε γύρω μας. Αλλά το υλικό είναι ενοποιημένο, ενιαίο αυτός ο κοχλάζων οκεανός ενέργειας. Άρα δεν θα είχα την έννοια της ταυτότητας του ατόμου, του προσώπου, όλα αυτά τα φιλοσοφικά ή αυτά που μας κάνουν αυτό που λέγεται πραγματικότητα. Δεν έχουμε αυτή την ιδιότητα και είμαι ευτυχής γιατί βλέπω ανθρώπους. Δεν έπαιδε ότι δεν μου αρέσει, αλλά δυστυχώς η πραγματικότητα είναι άλλη. Κοιτάξτε, είναι αυτό που σας έλεγα, βλέπετε εδώ στο κέντρο υπάρχει ένας γαλαξίας, βλέπετε ένα μικρό αστράκι. Για να δούμε, είναι αστράκι αυτό. Άμα το φέρω πιο κοντά αρχίζω και βλέπω γεγονότα μέσα του μικρότερα άστρα της γαλαξίας. Είναι μακριά και τα βλέπω όλα ενωμένα σαν ένα αντικείμενο. Άρα λοιπόν, αν το μάτι μας μπορούσε να μην έχει αυτήν την ιδιότητα, τότε γύρω μας θα βλέπαμε ένα τέτοιο αφροενεργειακό. Δεν θα είχαμε άτομα, δεν θα είχα καρέκλες ανθρώπους, τείχους κτλ γύρω μου, αν δεν είχαμε αυτήν την ιδιότητα. Θα είχαμε αυτό το κοχλάζοντα ωκεανό ενέργειας. Όλα θα ήταν ένα πράγμα. Το ξεχωριστό, το δημιουργεί η φυσιολογία μας μέσω της εγκεφαλικής δομής. Αν τώρα τα ισβυολογία, ας λέω κάνα λάθος έκφρασε, μη με δείρετε. Δεν ξέρω το γεγονός, αλλά καμιά φορά η ορολογία είναι διαφορετικής σε διάφορες επιστήμες. Αλλά λοιπόν καταλαβαίνετε ότι εδώ πέρα, εδώ στην έθουσα αυτή, εάν δεν είχαμε αυτήν την ιδιότητα, δεν θα βλέπαμε τίποτα. Αυτό θα βλέπαμε. Εδώ είμαστε όλοι μέσα, θα είμαστε. Καρέκλες, εργαλεία, όλα θα ήταν αυτό εδώ πέρα. Τι σημαίνει αυτό? Αυτή η αλήθεια έχει αντίστοιχο σε μια πολιτισμική ανάπτυξη. Αν όλα είναι έτσι, ενιαίο γεγονός, όλα είναι ένα. Μέσα σε αυτό το νοκιανό της ενέργειας περιλαμβάνεται και ο άνθρωπος. Δεν είναι επ' έξω παρατηρητής ο άνθρωπος, είναι μέσα. Άρα βλέπετε ότι οι άνθρωποι είναι απ' το ίδιο υλικό, με όλο το σύμπαν μαζί με όλα τα άλλα γεγονότα. Άρα λοιπόν καταλήγουμε εκεί που έχει καταλήξει πειραματικά η σύγχρονη φυσική, στην έννοια της ολικότητας. Το σύμπαν, μου λέει και ο Αϊνστάιν, αλλά αν περάσουμε στη φυσική του κενού, ο Αϊνστάιν μου το λέει χωροχρονικό συνεχές, η φυσική του κενού μου λέει ξέρω εγώ, ψευδοκενό το λέει, αλλά γενικά αυτό που ξέρουμε ότι το σύμπαν είναι αδιέρετο, δεν τέμηνε του, ούτε αποτελείται από κομμάτια. Υπάρχει μια ενότητα, ο άνθρωπος δηλαδή έχει άμεση φυσική σχέση με όλους τους γύρω του, αλλά δεν έχει μόνο με όλους τους γύρω του, έχει άμεση σχέση και με όλο το φυσικό του περιβάλλον. Ζώα, φυτά, νερό, αέρα, καταλαβαίνετε, δεν θα μπω σε αυτή την λογική, αλλά καταλαβαίνετε πως προεκτείνεται αυτή η φυσική λογική, την οποία δεν είναι μοντέρνα, είναι πολύ παλιά. Στην ενότητα, μια απέραντη και αδιέρετη ενότητα. Διαβάστε το Charles Muses στο βιβλίο Συνείδηση και Πραγματικότητα. Λέει ένα δέντρο, ένα τραπέζι, ένα σύννεφο, μια πέτρα, όλα αυτά διαλύονται από την επιστήμη του 20ου αιώνα σε κάτι που συνίσταται από το ίδιο υλικό. Αυτό το κάτι είναι ένα συνοθήλευμα στροβιλιζόμενων σωματιδίων που υπακούν στους νόμους της κυβαντικής φυσικής. Αυτό το σημαίνει ότι όλα τα αντικείμενα που μπορούμε να παρατηρήσουμε είναι τρισδιάστατες εικόνες που σχηματίζονται από κύματα στάσιμα ή κινούμενα κάτω από την επίδραση ηλεκτρομαντικών και πυρηνικών διαδικασιών. Όλα τα αντικείμενα του κόσμου είναι τρισδιάστατες εικόνες, και θα το δούμε το πείραμα παρακάτω, που σχηματίζονται με ηλεκτρομαντικό τρόπο εικόνες ενός υπερολογράμματος, αν το θέλετε. Δεν τα λέει ο Δανέζης. Διαβάστε όλη την κυβαντική φυσική, έξω από το φορμαλισμό. Άρα λοιπόν, όλα τα προηγούμενα εκφράζουν αυτό που λέμε το νόμο της ολικότητας, που περιγράφει ότι το σύμπαν της σύγχρονης επιστήμης είναι ένα ενιαίο σύστημα το οποίο δεν μερίζεται ούτε αποτελείται από μέρη. Είναι, φέρνω ένα παράδειγμα, το αλάτι. Το αλάτι είναι νόστιμο, το τρώμα έχει κάποιες ιδιότητες που κάνει νόστιμο το φαγητό, μας κόψτε το αλάτι σε χλώριο και σε νάτριο, είναι δραστικά δηλητήρια. Δηλαδή, άμα κόψω αυτό το συνεχές του σύμπαντος σε κομμάτια, τότε οι ιδιότητες των κομματιών δεν έχουν καμιά σχέση με το σύμπαν. Γι' αυτό και το σύμπαν δεν μπορεί να το κόψω σε χρόνο και χώρο. Τότε ούτε χρόνος ούτε χώρος ξεχωριστά μεταξύ τους περιγράφουν τίποτα από το σύμπαν. Άρα λοιπόν, μέσα στην ενότη αυτή, περιλαμβανόμαστε και εμείς. Εδώ, πάλι, λειτουργεί ο νόμος της δράσης και της αντίδρασης. Αφού είναι ένα ενιαίο γεγονός, διαδίδεται οτιδήποτε συμβεί στο μέρος, στο όλον. Αυτό το συζητήσαμε την περασμένη φορά. Ας μην πω λοιπόν για τα σπίτια που φτιάχνουν στο ρέμα μέσα και τα λοιπά. Είδες το θυμήθηκα αυτό. Ας δούμε πώς λειτουργούν οι αισθήσεις. Δηλαδή μπαίνω στην ευρωφυσιολογία, αυτό που σας είπα λίγα την περασμένη φορά. Πώς λειτουργεί όλο αυτό το σύστημα. Ας δούμε τις αισθήσεις. Οι εντυπώσεις των αισθήσεων, άρα και ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε, είναι αποτέλεσμα της δομής του εγκυφάλου μας και όχι μια αντικειμενική πραγματικότητα. Το είπα και αυτό, αλλά το ξαναλέω και το ξέρω. Δεν τα έχω χάσει ο δάσκαλος, μεγάλος αλλά όχι μέχρι εκεί. Γιατί με ενδιαφέρει να το ξαναπω και να το συζητήσουμε τώρα πιο βαθιά. Εκεί έξω υπάρχει αυτός ο κεανός ενέργειας. Όταν πέσει στο μάτι μου η ενέργεια πάει όπως σας είχα πει και την περασμένη φορά σε ένα σημείο του κεφάλου και εκεί μέσα δημιουργείται ό,τι λέμε όραση. Αλλού πηγαίνει ό,τι λέμε ακοή κτλ κτλ. Όπως σας είπα την περασμένη φορά. Δηλαδή στην όραση, για να το δούμε, βλέπετε ότι να είναι ευρώνες πάνε και εγκαθίστανται σε αυτό το σημείο εδώ. Αυτά είναι γνωστό τα πράγματα όμως εδώ και 100 χρόνια στην ευρωσολυγία. Δεν είναι κάτι καινούριο που θα πείσω κάποιον που αντιτίθεται. Ε ωραία αντιτίθεται. Διάβασα στην εφημερίδα ότι υπάρχει ένα σύλλογος μεγάλος που υπρασπίζονται και κάνουν διαλέξεις και γίνει επίπεδη. Ε τι να κάνω τώρα εγώ. Κάτσε να συγητήσω αν είναι επίπεδη δεν είναι. Εντάξει όποιος θέλει επίπεδη. Ο άλλος λέει είναι επίπεδη, τελείωσε και εγώ θα πάω να του πω ότι δεν είναι. Μπράβο. Η ακοή το ίδιο. Βλέπετε εδώ πέρα το ακουστικό νεύρο πάει και καθίστανται σε άλλο σημείο του κεφάλου. Να η δομή γιατί σας δίνω τις φωτογραφίες. Αυτές είναι για παιδάκια, δηλαδή διβλία για παιδιά που δείχνουν σε όλο τον κόσμο. Αυτά μου γράφουνε, γι' αυτό σας τα βάλα εδώ. Όσφρυση και γεύση. Προσλαμβάνουμε χημικές ενώσεις, διαλέονται οι χημικές ενώσεις με κάποιο τρόπο, μεταφέρεται η ενέργεια των χημικών ενώσεων πάλι σε ορισμένα σημεία του κεφάλου και καταλαβαίνουμε τι είναι η όσφρυση, τι είναι η γεύση και ούτω καθεξής. Η ψευδέση της αφής. Δεν ακουμπάω τίποτα. Η επαφή που λέω, τα τελευταία δομικά συστατικά του χεριού μας με τα πρώτα δομικά συστατικά του τραπεζιού που ακουμπάω είναι πολύ μεγάλη σε σχέση με τα αντικείμενα αυτά, τα στοιχειώδη σωμάτια που βρίσκονται εκεί πέρα. Βλέπετε, αποστικές δυνάμεις δημιουργούνται και τι γίνεται, αποστικές δυνάμεις αυτές όπου ακούτε δυνάμεις είναι ενέργεια πάνω στον εγκέφαλο και ο εγκέφαλος σε εκείνο το συγκεκριμένο σημείο δημιουργεί αυτό που λέμε επαφή. Τι είναι έτσι επαφής. Είχα φέρει και σαν παράδειγμα το βούτυρο με το μαχαίρι, σιγά από το βούτυρο, όταν το χτυπάω πάνω στο μαχαίρι, το χτυπάω πάνω στο βούτυρο, τι πάει, η μύτη του μαχαιριού θα πάει να χτυπήσει το άτομο, θα κάνει διάσπαση του ατόμου, θα τρυπήσει τα ηλεκτρόνια, τα πρωτόνια, όχι. Απλώς οι δυνάμεις του μαχαιριού είναι πολύ, οι αποστικές είναι πολύ μεγαλύτερες, παραμερίζει το βούτυρο και βγαίνει από την άλλη πλευρά. Αυτά είναι...αλλά η επαφή δεν υπάρχει. Αλλά λοιπόν από φυσική επαφή δεν υπάρχει αυτή η λεγόμενη επαφή και να μιλήσουμε κι άλλα. Έχουμε μόνο αυτές τις αισθήσεις. Έχουμε κι άλλες αισθήσεις. Ξέρετε ποιες αισθήσεις αναγνωρίζω? Όταν τα κύταρα τα αισθησιακά, δηλαδή αυτά τα κύταρα που με κάνουν να βλέπω ή να ακούω είναι μαζεμένα με μεγάλη πυκνότητα σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Τότε αυτό το σημείο λέμε ότι είναι το όργανο της ακοής, το όργανο ξέρω εγώ, του να βλέπω, της όραση και τα λοιπά. Να σας πω έχω μια αίσθηση με αισθητήρια όργανα που δεν ξέρουμε ότι έχουμε ένα συγκεκριμένο αισθητήριο όργανο, είναι αυτό που λέμε ο θερμοστάτης του ανθρώπου. Δηλαδή έχουμε όργανα τέτοια κύταρα κατανεμημένα, όχι μαζεμένα σε ένα σημείο, σε όλο το σώμα μας που παίρνει τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος και εναρμονίζει τη βιολογία του ανθρώπου στις συγκεκριμένες συνθήκες. Για αυτό βλέπετε ότι αν σιγά σιγά η θερμοκρασία από 30 βαθμούς σιγά σιγά κατέβει στο μηδέν δεν κραιώνεται πολύ. Αυτές τις μέρες όμως, όταν το πρωί έχει 24 και το βράδυ κατεβαίνει 7 αμέσως, ο θερμοστάτης του ανθρώπου δεν μπορεί να προσαρμοστεί, να προσαρμόσει τη βιολογία, αυτό κραιώνουμε. Ενώ είναι πολύ μεγαλύτερη θερμοκρασία από τον Άχα μεξεργό μηδέν. Αυτά τα αισθητήρια όργανα, αυτά τα αισθητήρια κύτταρα δεν τα αναγνωρίζουμε σαν αισθητήρια όργανα γιατί είναι παντού κατανεμημένα σε όλο το σώμα. Άρα έχουμε κι άλλες αισθήσεις, πολύ περισσότερες αισθήσεις τις οποίες ξέρει η νευροφυσιολογία. Άρα λοιπόν οι εντυπώσεις των αισθήσεων, άρα και ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε είναι αποτέλεσμα της δομής του εγκεφάλου μας και όχι μια αντικειμενική πραγματικότητα. Εδώ για να δούμε, για να καταλάβουμε πώς λειτουργεί η φυσιολογία του ανθρώπου και αυτό που λέμε κεφάλι, εγκέφαλος του ανθρώπου. Υπάρχει μια ιδιαιτερότητα σε πάρα πολλούς ανθρώπους. Δεν μ' αρέσει να μιλάω για αρρώστηκες. Μια ιδιαιτερότητα, δηλαδή το έχουν λίγοι άνθρωποι, αλλά πάρα πολλοί, ώστε πλέον το δείγμα αυτό να είναι καταγραμμένο παντού, σε όλη την ιατρική βιβλιογραφία και λέγεται συναισθησία. Τι είναι συναισθησία? Υπάρχουν άνθρωποι που ακούν τα χρώματα και βλέπουν τους ήχους. Δηλαδή η μεταβολή της χρειάση των τόνων, των ήχων κτλ, για αυτούς είναι μεταβολή χρωμάτων και εικόνων. Ενώ όταν έχω μια μεταβολή των χρωμάτων, κάποιοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται σαν θόρυβο ή σαν μουσική, πάντως σαν κάποιους ήχους μπερδεμένους μεταξύ τους. Τι είναι αυτό, είναι περίεργο? Όχι. Τι είναι αυτό, ναι, εντάξει έφυγε. Για να δούμε, κοιτάξτε είχαμε πει ότι από τα μάτια για να μπορέσουμε να βλέπουμε μαζεύεται εδώ, ενώ από τα αυτιά πάει σε άλλα σημεία του εγκεφάλου, είπαμε προηγουμένως. Για να δούμε τι σημαίνει. Όχι, είναι αυτό που είπα προηγουμένως. Σας είπαμε μαζματιέσανε. Το λέω με το στόμα, δεν θέλει να βγει ένα φιλμάκι που έχω. Σε μερικούς ανθρώπους, όπως φεύγουνε αυτά τα καλώδια από το μάτι για να πάνε σε ένα συγκεκριμένο σημείο του εγκεφάλου μας, εδώ πίσω, ένα μεγάλο μέρος από αυτούς τους νευρώνες αυτά τα καλώδια κατά κάποιον τρόπο, αντί να πάνε όλα να εγκατασταθούν στο σημείο της όρασης, πάνε και εγκαθίστανται στο σημείο της ακοής. Και ανάποδα, όταν έχω της ακοής τους νευρώνες τα καλώδια αυτά, αντί να πάνε να εγκατασταθούν όλα στο σημείο του εγκεφάλου που δημιουργείται η ακοή, ένα πολύ μεγάλο μέρος από αυτά πάει και εγκαθίσταται εκεί στο σημείο της όρασης. Με άμεσο αποτέλεσμα οι άνθρωποι αυτοί να παρουσιάζουν αυτά τα φαινόμενα. Κάποτε τους ανθρώπους αυτούς τους πηγαίναν σε νευρολογικές κλινικές και τα λοιπά τέτοια πράγματα γιατί θεωρούσαν ότι βλέπουν και τα λοιπά. Τώρα υπάρχει μια φαρμακολογία, προσπαθούν να ξαναεπαναφέρουν αυτά τα κέντρα εκεί πέρα που βρίσκονταν. Αρκεί να σας πω όμως ότι εμείς οι παλιότεροι, τα παιδιά των λουλουδιών, οι χύπης και όλα αυτά, παίρναν ένα παρασυσσιογόνο, λεγόταν LSD. Δεν υπάρχει τώρα, υπάρχουν πολύ πιο εξελιγημένα σε χαπάκια. Δραστικά δηλητήρια που δημιουργούν όλα αυτά τα προβλήματα της παρενέργειας και τα λοιπά. Όποιος έπαιρνε λοιπόν το LSD περιστασιακά δημιουργεί, τόσο λειτουργούσε το LSD, περιστασιακά δημιουργεί το συναισθησία. Και γι'αυτό βλέπετε ότι αυτοί που έπαιρναν το LSD, το έπαιρναν σε σκοτεινούς χώρους, με πολύ rock, hard μουσική. Τι γινόταν, ο σκοτεινός χώρος μηδένιζε και αυτή την ελάχιστη αίσθηση της όρασης. Δηλαδή δεν έβλεπες τίποτα από το αισθήριο της όρασης. Τι συνέβαινε όμως, λειτουργούσανε ανάλογα, και η ήχη αυτή πολύ έντονη μεταβάλλοντας εκείνες τις ψυχαιδελικές εικόνες που υποτίθεται ότι έβλεπαν όταν πέραναν αυτά τα φάρμακα. Γιατί πιστεύαν ότι αυτές οι ψυχαιδελικές εικόνες τους δημιούσαν ένα καλύτερο κόσμο, τέλος πάντων, από αυτό που είχαν. Αλλά θέλω να πω ότι το ξέρουμε αυτό το πράγμα, ότι το LSD, ειδικά δεν ξέρω τίποτα άλλο αν γίνεται, αλλά τότε το ξέρω ότι δημιουργούσε περιστασιακά αυτό το φαινόμενο της συναισθησίας. Υπάρχει και μία άλλη ψευδέσθεση που δεν καταλαβαίνουμε, γιατί δεν μας την έχουν πει που και πριν δεν μας την πει κανένας, αλλά την ξέρουμε εδώ πέρα και 80 χρόνια. Εμείς θεωρούμε ότι πάνω στο χάρι ας πάρω το μάτι, τότε συμβαίνει με όλα τα άλλα όργανα, ότι εάν πέσει έστω και ελάχιστη ακτινοβολία στο μάτι μου, από αυτές τις ακτινοβολίες που σας λέω ότι μπορεί να συλλάβει το μάτι μου, τότε σαφέστατα θα δω κάτι. Θα πάει η ενέργεια αυτή σε αυτό το σημείο εδώ του κεφάλου και θα δω. Λάθος. Για να μπορέσω να δω, θα πρέπει το ποσόν της ενέργειας, από αυτό τα μήκη κύματος που μπορώ να δω, το ποσόν της ενέργειας να είναι παραπάνω από ένα ελάχιστο. Αν είναι παρακάτω από αυτό το ελάχιστο, παρόλο ότι παίρνω την ενέργεια, παρόλο ότι παίρνω την ενέργεια γεγονότων, δεν μπορώ να δω τίποτα. Αυτό λέγεται ενεργειακό κατώφλι. Τι συμβαίνει, αν το ενεργειακό μου κατώφλι είναι πολύ χαμηλό, τότε βλέπω πολλά πράγματα, είναι πολύ χαμηλό, βλέπω πράγματα που δεν βλέπουν οι άλλοι. Αν είναι πολύ ψηλό το ενεργειακό κατώφλι, πάει να πω ότι δεν βλέπω πράγματα που βλέπουν οι άλλοι. Προσέξτε. Αυτό μου πει είναι μεταφυσική. Όχι βρε παιδιά. Είναι μεταφυσική ότι η γάτα βλέπει μακρύτερα από εμάς ή η κουκουβάκια, ή κάποιο άλλο ζώο, να ακούει δεκαπλάσια απόσταση γεγονότα που δεν μπορούμε να ακούσουμε εμείς ή ακούει σε άλλα μήκη κύματος που δεν μπορούμε εμείς. Παρ' όντως χάρη, εάν είμαστε σε ένα μεγάλο τετράγωνο οικοδομικό, και εμείς είμαστε σε μια γωνία και στην άλλη γωνία, ένα βράδυ, να είναι και σκοτάδι, υπάρχει ένα ζευγάρι έτσι λίγο πίσω από τη γωνία που μαλώνει. Ένα ραττωμένο ζευγάρι και μαλώνει. Ο μέσος άνθρωπος, ο άνθρωπος δεν ακούει, αυτός όμως που έχει χαμηλό ενεργειακό κατόφλι, λέει ρε παιδιά, εγώ ακούω δυο άνθρωποι να μιλάνε. Δεν είναι τρελός. Απλώς έχει χαμηλό ενεργειακό κατόφλι σε αυτήν την αίσθηση και τους ακούει. Ή μπορεί στο ένα χιλιόμετρο που να μη βλέπω εγώ, αυτός να βλέπει κόσμο. Και τους ανθρώπους αυτούς, μέχρι πρότεινος, πρότεινος μερικές δεκαετίες, εάν κάποιος άκουγε φωνές σαν τη Ζαντάρκ, τον πηγαίναν στον ψυχιατρίο. Όμως αν άκουγε, ξέρω εγώ, έβλεπε πράγματα που δεν βλέπουν οι άλλοι, πάλι στον ψυχιατρίο. Τώρα δεν συμβαίνει αυτό το πράγμα, απλώς γίνεται, δεν ξέρω τι γίνεται στην Ελλάδα, αλλά γίνοντας στο εξωτερικό, γίνεται μια ανήχνευση του ενεργιακού κατωφλίου του ανθρώπου και ανάλογα αν είναι το ενεργιακό του κατώφλι που φταίει, πάλι γίνεται μια αγωγή και δεν ξέρω ακριβώς να σας πω. Τι είναι το ενεργιακό κατώφλι, γιατί με ρωτάν πολύ ποιο είναι αυτό το ενεργιακό κατώφλι. Αυτό που γράφουνε τα βιβλία είναι το μέσο ενεργιακό κατώφλι. Περίπου η ανθρώπινη φυσιολογία τι τιμή της ενεργίας, ξέρετε όμως τι σημαίνει αυτό το μέσο ενεργιακό κατώφλι. Και γενικά ό,τι ακούτε το μέσον, η μέση τιμή, το μέσο εισόδημα, αυτό το ξέρω μου καλύτερα. Το μέσο εισόδημα είναι το εισόδημα του Βαρδίνο Γιάννη, του Μπόμπολα και του Δανέζη, διαιρόδια τρία και βγάζουμε το εισόδημα το μέσο του Δανέζη, κάπως έτσι. Λοιπόν, και το μέσο ενεργιακό κατώφλι είναι αυτό. Κανένας άνθρωπος δεν έχει ακριβώς το ίδιο ενεργιακό κατώφλι με τον άλλον. Δηλαδή, πούμε στα δεκαδικά ψηφία. Αλλά χονδρικά, στατιστικά, κατά κάποιον τρόπο, περίπου έχουμε όπως βλέπετε αυτές οι τελίτσες εκεί πέρα γύρω από μία μέση τιμή βγάζω αυτή τη μέση τιμή και λέω αυτό το μέσο ενεργιακό κατώφλι. Αλλά τα μαθηματικά, η στατισική και οι πιθανότητες δεν μου λένε ότι γίνεται στα 50 χρόνια, στα 100, δεν ξέρω σε πόσα, μπορεί να βρεθεί ένας άνθρωπος που έχει πολύ χαμηλό ενεργιακό κατώφλι. Πάρα πολύ χαμηλό. Αυτός ο άνθρωπος θα βλέπει πράγματι, θα ακούει πράγματι, ανάλογα το ενεργιακό κατώφλι σε ποια αίσθηση είναι, να βλέπει να ακούει πράγματι και τα λοιπά, που δεν καταλαβαίνει κανείς άλλος από εμάς. Δεν είναι και τρελός, έχω φοιτητεί τέτοιο, τον πήγανε σε νευροελογική κλινική, είχε τα προβλήματά του, στο συζητήσαμε, γιατί ο άνθρωπος ήταν φυσικός από τις πάρα πολύ καλές φοιτητές μου και μου λέει, δάσκαλε, ξέρω ότι αυτά που λένε βλακείες, είναι παράλογα πράγματα, το εξηγήσαμε και τα λοιπά, είναι μια χαρά τώρα. Απλώς δεν λέει σε κανέναν αυτά που ακούει και βλέπει. Ας δούμε ένα άλλο φαινόμενο, την εγκεφαλική λογοκτησία. Ωραία, πήρατε ενέργεια παραπάνω σε μια από εσείς σας, θα δείτε τι θα ακούσετε, όχι, προσέξτε. Από τότε που γεννιέται ένας άνθρωπος, δημιουργείται μέσα στο βιοϊπολογιστή του ένα σκληρός δίσκος, που του βάζει τα social correct, του λέει αυτό μπορεί να συμβεί, αυτό είναι παράλογο, αυτό γίνεται, αυτό δεν γίνεται. Όταν λοιπόν εγώ πάρω μια εικόνα ή κάτι της μέσω των αισθήσεών μου, δεν μεταμορφώνεται αυτόμάτο σε μια πραγματικότητα πάνω από τον εργειακό κατόφλι. Θα περάσει πρώτα από την έγκριση αυτής της εγκεφαλικής λογοκρισίας μέσα δηλαδή από αυτό το σκληρό δίσκο και αν βρεθεί ότι αντιτίθεται στο social correct, delete, το σβήνει. Παράδειγμα, το αναφέρει ο Πιαζέ. Ένα παιδάκι ανοίγει ένα καρπούζι, του λέει μαμά του τι χρώμα είναι το μέσα και λέει πράσινο. Απ' έξω το καρπούζι του λέει και λέει κόκκινο. Του λέει παιδί μου αυτό που είναι μέσα το λέμε κόκκινο και αυτό που είναι απ' έξω το λέμε πράσινο. Το παιδάκι συνεχίζει, ανοίγουν κι άλλο καρπούζι το καλοκαίρι, τρίτο, τέταρτο, πέμπτο, λέει μέσα είναι πράσινο, απ' έξω είναι κόκκινο. Κάθε φορά το λέει τρώχει ένα μπερτάκι ξύλο. Στο τέλος του καλοκαιριού έχει φάει τόσο πολύ ξύλο, που από εκεί πέρα όποιο καρπούζι ανοίγει και του λέει τι χρώμα είναι μέσα λέει κόκκινο. Και ότι είναι απ' έξω λέει πράσινο. Αυτό το παιδί είναι κοινωνικά προσαρμοσμένο. Δηλαδή θα πηγαίνει στο φανάρι και θα περνάει μαζί με όλους τους άλλους γιατί αυτό που βλέπει θα το λέει κόκκινο. Και του μάθω στο σχολείο ότι όταν λέει κόκκινο δεν περνάμε. Όταν έλεγε τον εικόν κύματος που αυτός έλεγε κόκκινο το παιδί, βλέπω δεν είναι κόκκινο, απλώς κοινωνικά είχε προσαρμοστεί για να μην είναι έξω από τα κοινωνικά δεδομένα για τον που δεν ξέρω τι, ή φάει ξύλο, έχει συνηθίσει να το λέει κόκκινο. Άρα είναι αυτό που λέω κάποιες φορές και το λέμε πάρα πολλές φορές ότι το παιδί μέχρι τα 7-8 χρόνια διαμορφώνει μέσα του δόγματα. Όλων των επιπέδων δόγματα τα οποία εγκαθίστανται μέσα στο σκληρό δίσκο του και ότι αντιτίθεται σε αυτά τα δόγματα βγάζει σπυράκια. Αρνείται την ορθότητά τους και τα απορρίπτει, delete. Γι' αυτό κατανοώ πλήρως όλους τους φίλους που δογματικά μου λένε μ' αυτό δεν γίνεται, αυτό ξέρω ότι γίνεται. Το πρόβλημα δεν είναι να καταλάβουν, το καταλαβαίνουν πολύ καλά την αλήθεια. Αλλά όταν η αλήθεια περνάει μέσα από την εγκεφαλική λογοκρισία γίνεται η αλήθεια και λέει δεν ξέρω με ξεβολεύεις, δεν συμβαίνει, άσε με παράτα με. Άρα το δύσκολο δεν είναι να καταλάβει ο άλλος κάτι αλλά να διαγράψει από τη μνήμη αυτή το λανθασμένο. Ή αυτό που του έχουν μάθει ότι είναι σωστό. Άρα καταλαβαίνετε το ρόλο πλέον άλλου τύπου της κοινωνικής παιδείας. Που έχουμε καταγράψει ένας κρυφός δίσκο τι είναι ορθόν και τι δεν είναι ορθόν. Και πόσα πρέπει να αλλάξουμε. Επειδή τώρα μιλάω για να βροσιολογήσω, δεν νιώθω άσχημα τώρα σε όλα αυτά. Ας πούμε και λίγο στα δικά μου χωράφια. Ξέρετε πλέον αποδεικτικά ότι ξέρουμε ότι ο χώρος του σύμπαντος είναι 4 διαστάσεων και η γεωμετρία που το υπηρετεί δεν είναι η ευκλήδα γεωμετρία και είναι μια γεωμετρία τουλάχιστον σύμπαντος που λέγεται γεωμετρία ρήμαν. Η γεωμετρία ρήμαν όταν σας λέω ότι υπάρχει σύγχρονη φυσική και δεν ισχύει είναι ευτόνια φυσική και όταν σας λέω ότι είναι η γεωμετρία ρήμαν και δεν είναι το ευκλήδι. Μην πω ότι δεν είναι καινούργιες γεωμετρίες. Είναι η γεωμετρία του ευκλήδι με προέκταση και άλλες ιδιότητες που έχουν παρατηρήσει. Ομοίως στην ευτόνια φυσική. Εάν πάρω τη γενική θεωρία σχετικότητας και στην ταχύτητα βάλω πολύ μικρές ταχύτητες θα γίνει η ευτόνια φυσική. Άρα είναι επεκτάσεις των υπαρχών των φυσικών δομών ή μαθηματικών δομών. Επειδή λοιπόν αυτά που θα πω δεν το λέω για σας αλλά έπρεπε να απαντήσω σε κάποια κακόβλα mail με κακούς χαρακτηρισμούς και επειδή όταν υπάρχουν κακοί χαρακτηρισμοί γίνομαι και εγώ προκλητικός. Και λέω λοιπόν, επειδή κάποιοι για να καταλάβουν κάτι και να το αποδεχθούν θα πρέπει να έχει υπογραφή με ξενό όνομα. Αν το πει Έλληνας είναι πάντα λάθος. Λοιπόν, αυτά που θα πω τώρα που θα σας πω επειδή θα σας φαίνουν πάρα πολύ περίεργα απευθύνουμε σ' όποιους μου γράψαν έτσι ανίκια αν ξέρουν καλή φυσική ας διαβάσουνε του Μακ Τζάμερ έννοιες του χώρου μεγάλος φυσικός που λέει αυτά πρέπει να σας πω. Εάν ξέρουν μαθηματικά και δεν ξέρουν φυσική να διαβάσουνε το νούμερο 1 της μαθηματικής επιθέωρησης είναι οι μη ευκλείδιες γεωμετρίες του Αλεξανδρόφ που πάει Ιταλείο ο άνθρωπος. Αλλά αν δεν ξέρουν ούτε μαθηματικά ούτε φυσική να πάνε να αγοράσουν το παιδικό βιβλίο το πανγύρι των μαθηματικών. Είναι αγγλικό το οποίο μεταφρασμένο βέβαια και είναι για παιδάκια του δημοτικού για να καταλάβουν τα παιδιά του δημοτικού τα ξέρουν στο εξωτερικό και εδώ πέρα να μη βρίζουν τους επιστήμονες όταν τα λένε. Λοιπόν λέει λοιπόν όλοι αυτοί μορφές και σχήματα περισσότερων των τριών διαστάσεων ακόμα κι αν περιγράφονται από την ευκλείδια γεωμετρία δεν είναι δυνατόν να γίνουν αντιληπτά από τις ανθρώπινες αισθήσεις. Την άλλη Δευτέρα θα εξηγήσω γιατί απλοϊκά για δημοτικό γιατί όταν είναι 4 διαστάσεων και πάνω διαστάσεων δεν το καταλαβαίνουμε. Αυτά τα μαθαίνουμε τώρα πια είναι το πανγύρι των μαθηματικών αλλά εμείς παλιοί τα μάθαμε στο πρώτο έτος όταν πήγαμε στο μαθηματικό τμήμα μας τα είπανε εκεί με το καλημέρα σας. Αλλά δεν είναι τίποτα μεταφυσικά αυτά απλώς είναι φυσική και μαθηματικά που δεν διδάσκονται στα σχολεία μας. Πολύ απλό. Τι μου λένε, για προσέξτε εδώ σε αυτά που σας είπα υπάρχει κάτι αντινομικό. Δηλαδή σας είπα ότι μορφές και σχήματα αν είναι 4 διαστάσεων και ο χώρος δεν μετρύεται με την ευκλήδια γεωμετρία τότε δεν μπορώ να τα δω. Δεν μπορώ να τα αντιληφθώ με το μυαλό μου, με τις αισθήσεις μου. Και συγχρόνως σας λέω ότι το σύμπαν και οι μορφές μέσα στο σύμπαν είναι τετραδιάστατες και μη ευκλήδιες. Άρα μου πείτε ρε δάσκαλε τότε δεν πρέπει να βλέπω τίποτα. Από όλες οι μορφές και τα σχήματα. Άρα εσείς δεν πρέπει να σας δω να μη βλέπω τίποτα. Ορίστε. Δεν είναι ο χρόνος. Δευτέρα την άλλη. Είναι στα προσεχώς, οι στενίες δεν βάζουν προσεχώς. Γιατί αυτό θα μας λύσει το πρόβλημα που λέμε η γέννηση και ο θάνατος στο υλικό σύμπαν. Έτσι, έχει άλλες προεκτάσεις. Θα πω μερικά πραγματάκια σήμερα που θα τα αναλύσω, αλλά πρέπει να τα ακούσουμε από σήμερα να τα έχουμε ακούσει μία πρώτη φορά. Ωραία. Άρα λοιπόν θα με ρωτήσετε, αφού το σύμπαν είναι 4 διαστάσεων και δεν είναι ευκλήδιο, τότε δεν θα πρέπει να βλέπω τίποτα. Ναι, το καταλαβαίνουμε εμείς και δεν το κατάλαβε ο Μικώφς και η Μαθηματική, ο Ανιστάιν και όλοι αυτοί. Όχι βέβαια, το καταλάβαμε πάρα πολύ καλά και στην ειδική θεωρία της σχετικότητας, πίσω από αυτές όλες τις διαφορικές εξώσεις και τα περίεργα πράγματα. Σημαίνουν τα εξής, απλά να τα καταλάβουμε όλοι μας, ότι αυτό το οποίο βλέπουμε γύρω μας στο σύμπαν, οι πλανήτες, οι γαλαξίες, ό,τι βλέπουμε, αλλά και ό,τι βλέπω τώρα γύρω μου εδώ εσάς τις καρέκλες, οτιδήποτε αντιλαμβανόμαστε, δεν είναι η πραγματικότητα του σύμπαντος. Η πραγματικότητα του σύμπαντος, επειδή είναι τεσσάρων διαστάσεων και μη ευκλήδια, δεν γίνεται αντιληπτή από την ανθρώπινη φυσιολογία. Γι' αυτό η φυσιολογία του ανθρώπου φτιάχνει έναν ψεύτικο παραμορφωτικό καθρέφτη τριών διαστάσεων και ευκλήδιο, πάνω στον οποίον καθρεφτίζονται οι πραγματικότητες του σύμπαντος και επειδή οι εικόνες επάνω στον καθρέφτη που είναι τρισδιάστατος και ευκλήδιος είναι τριών διαστάσεων και ευκλήδιο, μπορώ να τις δω. Άρα, ό,τι βλέπω μες στο σύμπαν είναι παραμορφωμένες εικόνες άλλων γεγονότων που δεν αντιλαμβανόμαστε. Βλέπουμε εικόνες δηλαδή, matrix και παραμορφωμένες εικόνες. Και για όσους ξέρουν μαθηματικά λέω ότι αυτός ο χώρος που φτιάχνει το μυαλό μας, η ανθρώπινη ψιολογία στα μαθηματικά ονομάζεται χώρος Μυγκόφσκι. Και αυτό που λέω, το καθρέφτισμα πάνω, η προβολή και αυτά που λέω, λέγεται στα μαθηματικά ισομορφισμός. Ένας από τους πολλούς ισομορφισμός είναι και το καθρέφτισμα στον καθρέφτη που λέμε, ο οποίος είναι από τους πολύ απλούς ισομορφισμός, αλλά είναι μαθηματικά αυτά και δεν είναι μεταφυσική. Λέγεται η δική θεωρία της σχετικότητας και έχει αποδειχθεί, ό,τι κι αριθμό και να πω, θα υπάρχουν περισσότερα παραδείγματα. Προσέξτε, αυτά τα περίεργα, τις περίεργες ιδιότητες που μαθαίνουμε και εκπλησσόμεθα, λέει όταν τρέχει μεγαλώνουν τα μήκη, μικραίνουν τα μήκη, ο χρόνος διαστέλεται, συστέλεται, και όλα αυτά τα πράγματα, μετράμε τις εικόνες επάνω στον καθρέφτη. Να δώσω παραδείγματα. Κοιτάξτε. Αν αυτή η καμπύλη, γιατί είναι καμπύλο λέμε το σύμπαν, το βλέπετε αυτό? Είναι το πραγματικό σύμπαν που δεν το βλέπω. Εδώ είναι ο καθρέφτης, αυτή η ευθεία εδώ πέρα, είναι ο χώρος μην κόψει. Αυτός ο ψεύτικος καθρέφτης που φτιάχνουν οι αισθήσεις μας. Προσέξτε, παίρνω αυτό εδώ πέρα το τόξο. Το τόξο είναι ένα κομμάτι από την καμπύλη, έτσι? Νομαδά σε σχολείο. Αυτό το κομμάτι εδώ πέρα, εμείς δεν το βλέπουμε, γιατί είναι επάνω σε ένα χώρο που δεν μπορώ να δω. Βλέπω όμως την προβολή του, το καθρέφτησμά του. Το καθρέφτησμά του είναι αυτό το ευθύγραμμο τεχνίμα Χ1, εδώ. Για πάρτε αυτό εδώ πέρα το τόξο και βάλετε το να κυλήσει επάνω σε αυτή την καμπύλη. Και εγώ βλέπω τις προβολές. Όσο ανεβαίνει προς τα πάνω, η προβολή γίνεται όλο και πιο μικρή. Εμείς όμως δεν βλέπουμε το τόξο που δεν αλλάζει μήκος. Βλέπουμε την προβολή, αλλά τη βλέπουμε συνεχώς να μικραίνει. Η φοβερή εξήγηση για όλα αυτά τα πράγματα. Που λέμε πρέπει να σε ιδιοφύε για να το καταλάβεις. Βλέπω την προβολή. Ένα άλλο παράδειγμα. Ο Δανέζης είναι εδώ ακίνητος. Δεν κουνιέται. Και τον φωτίζει ένας προβολέας. Εδώ βλέπετε τη σκιά του Δανέζη. Αν κουνίσετε τον προβολέα, για να δούμε, θα μας το δείξει. Δεν θέλω να μας το δείξει, τίποτα ήθελα να δείξει. Ο Δανέζης είναι ακίνητος. Αν αρχίζει να κινείται πάνω κάτω ο προβολέας, θα δείτε τη σκιά του Δανέζη. Να μεγαλώνει, να μικραίνει, να περιστρέφεται γύρω γύρω. Αν γυρίζει ο προβολέας. Αν εσείς δεν βλέπετε τον Δανέζη, και σας πούνε, περιγράψτε τον Δανέζη από τη σκιά του. Θα λέτε, ο Δανέζης είναι ένα γεγονός που μακραίνει, που μικραίνει, που γυρίζει, που σφυρίζει, ενώ ο Φουκάρας Δανέζης δεν θα κάνει τίποτα. Είναι εδώ ακίνητος. Δεν κάνετε λάθος τη μέτρησή σας, αλλά μετράτε τη σκιά. Το ίδιο συμβαίνει και εδώ πέρα, που λέμε στην ειδική θεωρία σχετικότητας, ότι ό,τι μετράμε είναι πάνω στον καθρέφτη. Θα τα πούμε, δεν θα βιάζεσαι. Εγώ δεν θα κάνω διάλεξη, μάθημα έρθα να κάνω. Άρα λοιπόν, χρειάζεται πάντοτε να μην προτρέχουμε να μαθαίνουμε κάτι, οπότε μετά κάτι που θα πω, ή τώρα την άλλη Δευτέρα, να είμαστε έτοιμοι να το ακούσουμε. Δασκαλιστική μέθοδος. Λοιπόν, είναι αλήθεια αυτό που λέμε, για να το δούμε, ότι βλέπουμε εικόνες και τέτοια πράγματα. Απλό παράδειγμα. Ένας γαλαξίας αναλάμπει για πρώτη φορά πολύ μακριά. Κάπου μου δίνει μια εικόνα, μια αναλαμπή. Αυτή η αναλαμπή είναι φως. Τρέχει με τεράστρα ταχύτητα, 300-400 δευτερόλεπτα, αλλά δεν είναι ακαρία, δεν είναι απειλή ταχύτητα αυτή, οπότε για να έρθει το φως του, η εικόνα του δηλαδή, από εκεί μέχρι εμένα που είμαστε στη Γη, μπορεί να περάσουν και 4 και 5 δισεκατομμύρια χρόνια. Άρα μόλις εγώ δω το αντικείμενο, την εικόνα και το φωτογραφίσω, ή πάρω το φάσμα του που μελετάμε εμείς οι αστρονόμοι, δεν είναι ο γαλαξίας όπως είναι τότε, είναι η εικόνα του, η παρελθοντική, πριν 4 δισεκατομμύρια χρόνια. Αν είναι κάτι πιο κοντινό μπορεί να είναι 100.000 χρόνια, μπορεί να είναι 1 εκατομμύριο χρόνια. Και τονίζω πάντοτε, ακόμα και τον ήλιο όταν το φωτογραφίζουμε, είναι η εικόνα του ήλιο όπως ήταν πριν 8 λεπτά. Άρα οτιδήποτε και να βλέπετε μέσα στο σύμπαν, είναι παρελθοντικές εικόνες. Βγαίνετε λοιπόν στην ταράτσα το βράδυ, αν δεν έχει σύννεφα και κοιτάξτε τον ουρανό. Αυτός ο ουρανός είναι εικόνες μόνο. Αυτός ο ουρανός είναι ο χώρος Μηνκόβσκη. Δηλαδή εμείς βλέπουμε ένα χώρο Μηνκόβσκη που φτιάχνει το μυαλό μας. Από όλο το σύμπαν, θα το δούμε την άλλη φορά, από όλο το σύμπαν, επειδή οι αισθήσεις μου έχουν κάποια όρια, δεν μπορώ να δω επάπηρον ή να ακούσω τα πάντα, αποκόπτει πλαστά ένα μικρό κομματάκι. Και αυτό μπορεί να δεις παντού, όσο μακριά και να είναι. Όχι. Αλλά βλέπεις ένα μικρό κομματάκι. Αυτό που βλέπουμε δηλαδή και λέμε σύμπαν είναι εικόνες από ένα πολύ μικρό κομματάκι. Αυτό το μικρό κομματάκι, μέσα του είμαστε και εμείς, λέγεται χώρος Μηνκόβσκη, είναι αυτό που σας είπα, που φτιάχνουν οι αισθήσεις μας και διαβάζουμε εικόνες επάνω σε αυτό και όχι την πραγματικότητα. Και τόνισα, γιατί θα μας χρειαστεί την άλλη φορά, ότι ό,τι βλέπουμε είναι εικόνες. Ο παρατηρητής δεν είναι έξω από το σύμπαν. Συμφωνεί? Εφόσον οι ύλη που βλέπουμε στο σύμπαν είναι εικόνες και ο άνθρωπος είναι ύλη. Όμως, εδώ θέλω να το τονίσω αυτό για άλλους λόγους, θα το καταλάβετε. Αλλά η εξαπάτηση των αισθήσεων γίνεται επιπλέον και τεχνολογικά και πρέπει να το ξέρουμε για να μην εξαπατηθούμε κάποια στιγμή πάρα πολύ και δημιουργήσουμε κοινωνικές εντυπώσεις μέσα από ψευθεσίσεις τεχνολογικές. Το ξέρετε αυτό τον κύριο? Έδωσε στην αυλία ο κύριος αυτός, αυτό είναι ολόγραμμα. Τραγούδεσε και κανένας δεν καταλάβαινε ότι δεν είναι ο Μάικλι Τζάξον, συμφωνεί. Ήταν σε άθλια κατάσταστα με αρκοτικά και τέτοια πράγματα που είχε, δεν μπορούσε να βγει στη σκηνή και βγήκε το ολόγραμμα του. Όχι, εκτός αυτού μετά ξανά έγινε αυτό, αλλά το είχαν τραβήξει και το ξανά δείξαν. Ποια και τότε καταλάβουμε ότι ήταν ολόγραμμα. Γιατί όταν έγινε, δεν το ξέραμε ότι είναι ολόγραμμα, αλλά όταν πέθανε και έκανε συναυλία πεθαμένος, τότε καταλάβαμε ότι δεν είναι η ψυχή του, είναι ολόγραμμα. Και μας το είπαν κιόλας. Τότε όμως δεν μας το είχαν πει. Δεύτερη εικόνα. Είναι θεατρική παράσταση. Την βλέπει τον ηθοποιό. Παίζει τη στιγμή αυτή, παίζει ηθοποιός αυτό πνεύμα μιας και τα λοιπά. Από κάτω ένας άλλος τραγουδιστής που δίνει συναυλία και και ο άλλος είναι ολόγραμμα. Και Έλληνες τραγουδιστές, και Έλληνες τέτοιος πάντων που τραγουδιστές, ηθοποιοί και τα λοιπά, έχουν δώσει συναυλίες, οι οποίες συναυλίες στο μεγάλο μέρος τουλάχιστον ήταν ολογραμματικές και οι θεατές από κάτω δεν κατάλαβε κανένας ότι δεν ήταν ο τραγουδιστής που πηγαίναν και οριόντουσαν από κάτω. Ήταν απλά στο ολόγραμμα του. Και να προσέξουμε, θέλω να ξέρετε ότι υπάρχουν αυτές τις τεχνολογίες, όποτε τις έχω αναφέρει την ολογραφική τεχνική, πλέον και εκεί που έχει φτάσει, μου λένε ότι αυτά είναι οι φαντασίες του Δανίζη για να υπερασπίσει τα μεταφυσικά μοντέλα του. Και να προσέξουμε γιατί, για σκεφτείτε εγώ, ως χάρη, σε ένα τέμενο, σε μια μεγάλη εκκλησία, να εμφανιστούν άγγελοι να κατεβαίνουν ή ουροί να κατεβαίνουν από τον ουρανό και να λένε, εξελικώς, σκοτώστε τους. Και εμείς να μην καταλαβαίνουμε ότι είναι ολογραμμάτα και να νομίζουμε ότι είναι πραγματικότητα άλλου τύπου. Δεν είναι τυχαίο αυτό που λέω, έτσι? Τρίτη. Διαδήλωση ολογραμμάτων στη Μαδρίτη. Βγήκε ένας νόμος εναντίον των διαδηλώσεων. Και θέλαμε να κάνουμε διαδήλωση έξω από το Κοινοβούλιο και απαγορεύτηκε να βάσει τον νόμο. Είναι πριν από ένα χρόνο. Τι έγινε, πήγανε λίγο έξω από το Μαδρίτη, κάναν τη διαδήλωση με τα πλακάτ, τη φωνές, κακό κτλ. Την ίδια στιγμή μεταδιδόταν σε ολογραφία, η διαδήλωση σε κανονικά μεγέθμη, ό,τι φωνάζεσαν με τα πλακάτ, σε διαδήλωση έξω από το Κοινοβούλιο. Μην γελάτε, είναι επικίνδυνο το πράγμα, γιατί στους αστοχοποί θαυμάσαν την τεχνολογία και πάνε τι μεγάλη που είμαστε οι άνθρωποι. Είμαστε πολύ μικροί άνθρωποι, γιατί αν περάσουμε σε μια εποχή, παπαγορεύονται διαδηλώσεις, αλλά έχουμε ένα νησί, που πάμε και κάνουμε διαδηλώσεις στο νησί, εκεί επιτρέπεται και μετά μεταφέρουμε σε ολογραμματική κατάσταση τη διαδήλωση, για να μην κυκλοφορεί η αξιολόγωση σε μια μεγάλη πόλη. Να προσέχουμε. Και συνεχίζω σε κάτι που θα το αναλύσουμε πάρα πολύ καλά, αλλά το χρειαζόμαστε την επόμενη Δευτέρα. Αλλά επειδή ξέρω ότι είναι πολύ περίεργο και αρχίζω να το λέω από σήμερα, θα το επαναλάβω και την άλλη φορά. Τι είναι ύλη, πειραματικά μιλάω πλέον, δεν μιλάω για θεωρία, θεωρητικά τι λέμε και θα το δείτε ότι είναι πειραματικά. Θα σας πω και τα πειράματα τα οποία ξέρετε και τα πειράματα αυτά. Ο Αλβέρτος Αϊστάιν συνέλαβε την ιδέα και μετά την απέδειξε ότι το κύριο συστατικό της κλασικής φυσικής, η ύλη, δεν είναι παρακαμπύλωση του κύριου συστατικού του κόσμου, των μαθηματικών του χώρου. Για προσέξτε με. Τι λέω χώρο, αν ανοίξετε οποιοδήποτε λεξικό, δεν έχει μια επιστημονική ορολογία για το ότι είναι χώρος, μας λέει χώρος, είναι το αναγκαίο γεγονός μέσα στο οποίο πλέον τα στραειά αντικείμενα. Λοιπόν αυτό το αναγκαίο γεγονός είναι ένα γεγονός το οποίο δεν αντιλαμβανόμαστε. Αυτό πλέον το γεγονός το μελετάει και η φυσική, το μελετάει και το μελετούν και τα μαθηματικά εδώ και πάρα πολλά πολλούς αιώνες. Τώρα πλέον όμως έχουμε και φυσική αυτού που λέγεται η φυσική του κενού. Αυτό το τίποτα, αυτός ο χώρος γύρω-γύρω που υπάρχουμε, μου λέει ο Einstein ότι εάν μέσα σε αυτό το χώρο των τριών διαστάσεων κάνω ένα πηγάδι που το βάθος του πηγαδιού είναι η τετάρτη διάσταση, την άλλη Δευτέρα, η τετάρτη διάσταση όπως είπαμε δεν γίνεται αντιληπτή από τη φυσιολογία του ανθρώπου, άρα εάν κάνω ένα πηγάδι στις τρεις διαστάσεις, το βάθος να είναι η τέταρτη διάσταση, δηλαδή κάνω ένα πηγάδι του τίποτα, του αισθητώ τίποτα προς το αισθητώ τίποτα, γιατί και η τέταρτη διάσταση και ο χώρος που λέμε είναι τίποτα. Εάν αυτό το πηγάδι που το βάθος του είναι η τέταρτη διάσταση, ξεπεράσει κάποια τιμή, πάει λίγο πιο πάνω, τότε η ανθρώπινη φυσιολογία αντιλαμβάνεται αυτό το πηγάδι του τίποτα στο τίποτα σαν ύλη, σαν πυκνότητα ύλης. Εάν το πηγάδι συνεχίζει και βαθαίνει, δηλαδή η καμπηλότητα του πηγαδιού μεγαλώνει συνέχεια, και οι αισθήσεις μας αντιλαμβάνονται ότι μεγαλώνει συνέχεια η πυκνότητα του υλικού. Προσέξτε όμως τώρα εδώ, όταν λέω πυκνότητα, από το θυμωτικό τι λέμε, πυκνότητα είναι η μάζα, η ενέργεια προς τον όγκο. Συμφωνεί? Αλλά όταν λέμε μεγαλώνει η πυκνότητα, μπορεί να μεγαλώνει και η μάζα, μπορεί να μεγαλώνει και ο όγκος, αλλά έτσι ώστε το πηλίκον αυτό να μεγαλώνει συνέχεια. Αν το βάθος αυτό του πηγαδιού ξεπεράσει έναν ανώτερο όριο, τότε αυτό που βλέπαμε με μεγάλη πυκνότητα προηγουμένως και τα λοιπά, εξαφανίζεται ξαφνικά από τα μάτια μας. Δύσκολα πράγματα για μεγαλοφύση αυτά. Το ξέρουμε από τον υπιαγωγείο, δεν μας το έχουν πει με την κατάλληλη ορολογία. Εάν πάει, πάρουμε τον πιτσιρίκο μας και πάμε σε μια παραλία, με ανοιχτό ορίζοντα θάλασσα και βλέπει ένα καράβι. Το κοιτάει, σιγά σιγά το καράβι δεν χάνεται στην ορίζοντα. Ρωτάει πιτσιρίκο στη μάνα του, μαμά γιατί το χάνω. Και τότε απαντάει η μαμά του, η καμπυλότητα της γης, λόγω της καμπυλότητας. Το παιδί δεν ξέρει ότι από εκεί που βλάπεις στην παραλία μέχρι τον ορίζοντα, η γη δεν είναι επίπεδη. Το παιδί νομίζει ότι είναι επίπεδη και ξανονικά χάνεται. Δεν καταλαβαίνει ότι η καμπυλότητα της γης όσο απομακρυνόμαστε από την παραλία μεγαλώνει, μεγαλώνει, μεγαλώνει. Και όταν η τιμή της καμπυλότητας πάρει μια τιμή πιο μεγάλη από ότι πρέπει, το χάνω από τα μάτια μου. Άρα θα μάθει το παιδάκι από το δημοτικό, αν το πεις αυτό, αν ένα πράγμα φτάσει σε μια καμπυλότητα παραπάνω από μια τιμή, το χάνω από τα μάτια μου. Χοντρικά το πράγμα αυτό. Συμφωνεί? Για να δούμε. Να η εξίσωση που μας υπάρχει. Γιατί σας το λέω, δεν θέλω να τη θυμώσουν την εξίσωση. Αλλά επειδή και πάρα πολλοί συνάδλοι που κάνουν σχετικότητα, όταν τους το είπα αυτό, μου είπαν ότι αυτά είναι χαριτωμενιές του Δανέζη, για να καλύψει τις μεταφυσικές του ανησυχίες και τους είπα πάρετε την εξίσωση. Προσέξτε τι λέει αυτή η εξίσωση. Αυτό το ρ που βλέπετε εδώ πέρα είναι η πυκνότητα των υλικών. Η πυκνότητα. Οποιουδήποτε υλικού. Της γης, το αστεριού, οποιουδήποτε. Αυτό εδώ πέρα το ε λέγεται καμπυλότητα στα μαθηματικά. Στα μαθηματικά το μαθαίνουμε στο πρώτο ιότητο του μαθηματικού. Είναι η καμπυλότητα της γης που μεγαλώνει που σας είπα. Προσέξτε όμως την ιδιότητα. Η καμπυλότητα δεν έχει μονάδες μέτρηση. Είναι καθαρός αριθμός. Ενώ η πυκνότητα έχει μονάδα μέτρησης για τον άνθρωπο. Γραμμάρι, ανακυβικό, εκατοστό. Για προσέξτε με τι μου λέει εδώ πέρα. Όταν αρχίσει από την καμπυλότητα αυτή, ας αρχίσουμε από το μηδέν, έτσι λίγο κοντά στο μηδέν. Βλέπουμε τίποτα. Δεν βλέπω πυκνότητα υλικού, δεν βλέπω υλικό. Αν μεγαλώνει, μεγαλώνει η καμπυλότητα, λέει αυτό το βάθος του πηγαδιού. Αρχίζω εγώ να βλέπω πυκνότητα ύλης. Όσο μεγαλώνει η καμπυλότητα, μεγαλώνει η πυκνότητα ύλης. Αν μεγαλώνει η καμπυλότητα αυτή, δηλαδή το βάθος του πηγαδιού μεγαλώσει πέρα νοσορίο, τη χάνω απ' τα μάτια μου. Παράδειγμα, η μελανιωπή. Δεν είναι για ιδιοφυΐες η μελανιωπή. Δηλαδή όταν το παιδάκι αυτό που μάθε ότι όταν μεγαλώνει η καμπυλότητα το χάνει στον ορίζοντα, όταν έστω στον πανεπιστήμα του κάνω εγώ μελανιωπές, θα του πω ότι ξέρετε τι γίνεται, παιδάκι μου, όπως προχωράμε στο σύμπαν, σε ένα σημείο η καμπυλότητα μεγαλώνει, οπότε τα αστέρι χάνεται. Ε, θα μου πει καλά, μου το πήγε η μαμά μου, ότι όταν η καμπυλότητα μεγαλώσει απ' ένα όριο, χάνω τα πράγματα απ' τα μάτια μου. Αυτό είναι η μελανιωπή. Δεν είναι για ιδιοφυΐες. Εκ τώρα τα μαθηματικούλια να τα κάνετε, εντάξει, θα πας ένα-δύο χρόνια στο μαθηματικό, θα τα μάθεις σιγά τα μαθηματικά. Απλώς να το καταλάβεις. Να λοιπόν αυτή η σχέση. Αυτή η σχέση όμως με οδηγεί, και εδώ θέλω να το πω από σήμερα, με οδηγεί στην εξής λογική. Για προσέξτε με. Ωραία, όλες οι καμπυλότητες, όλες οι πυκνότητες άρα του σύμπαντος, μετατρέπονται σε καθαρούς αριθμούς, που λέγονται καμπυλότητες. Καθαρή αριθμή. Άρα πάρτε όλα τα αστέρια του σύμπαντος, δεν έχουν μια πυκνότητα. Πάρτε όλες τις γαλαξίες του σύμπαντος, δεν έχουν μια πυκνότητα. Πλανήτες, πράγματα, οτιδήποτε, ενώ στο σύμπαν. Βάλτε το σε αυτή την πυκνότητά, σε αυτή την εξίστοση. Όλο το σύμπαν, από σύμπαν μαζών και ύλης, θα μετατραπεί σε ένα σύμπαν καθαρών αριθμών. Χωρίς μονάδα μέτρησης. Δηλαδή κάθε σημείο του σύμπαντος, έχει μια πυκνότητα υλικού. Αυτό αντιστοιχεί σε μια τιμή καθαρού αριθμού. Αν πάρουμε όλους αυτούς τους αριθμούς, δεν ξέρω να σας το πω γιατί μπορεί να μην το ξέρετε, αυτό που λέμε η γενική θεωρία της σχετικότητας, είναι μια καινούργια θεωρία, που μου λέει πως επιδρούν μαζες πυκνότητες πάνω σε άλλες πυκνότητες. Αν μετατρέψουμε όλες αυτές τις πυκνότητες σε καθαρούς αριθμούς, αυτά γίναν με τη συνεργασία του Γουίλλερ με τον Αϊνστάιν. Ο Γουίλλερ όταν τα κατάλαβε όλα αυτά πράγματα, ήταν σύγχρονος στο Αϊνστάιν και τα συζήτησε και είχε την έγκριση του Αϊνστάιν για αυτά τα οποία είπε, πήρε αυτούς τους αριθμούς που νομίζεις ότι δεν είναι τίποτα και τους έκανε γεωμετρία, η οποία ονομάζεται γεωμετροδυναμική, προστασία από λιούς. Οι κόρες δεν υπάρχουν, να το σβήσω, ωραία. Άρα λοιπόν καταλαβαίνετε ότι πλέον το σύμπαν των μαζών και της ύλης μετατρέπεται σε γεωμετρία και σε γεωμετρικούς όρους. Η γεωμετρία πλέον αντικαθιστά την φυσική. Και θα πω την επόμενη Δευτέρα τι μας βοηθάει. Όταν λέμε ότι βρήκαμε το σωμάτιο Higgs και τα όλα αυτά τα πράγματα που βλέπετε, τα σωμάτια και τα λοιπά, έχουν εξισώσεις. Προσέξτε με. Αν έπαιρνα τον Αϊνστάιν ή όλες τις φυσικές θεωρίες, για να αποδείξω ότι υπάρχει το Higgs, έπρεπε να κάνω διαδοχικά χιλιάδες πειράματα, που τα όργανα των πειραμάτων αυτών θα έκαναν δισεκατομμύρια, εκατοντάδες δισεκατομμύρια. Είναι δυνατό να δίνει οποιοςδήποτε εκατοντάδες δισεκατομμύρια για πειράματα που μπορεί να του βγούνε. Τι κάνουμε λοιπόν. Μετατρέπουμε τα φυσικά φαινόμενα σε γεωμετρία, που για να προωθήσουμε τη γεωμετρία χρειαζόμαστε να γραφεί ο χαρτί και μολύβι. Λύνουμε εξισώσεις με αριθμούς, οι οποίοι αριθμοί όμως αυτοί αντιστοιχούν σε μάζες, σε πυκνότητες, σε φυσικά φαινόμενα. Όταν καταλήξουμε σε μια τελειωτική σχέση, μαλώσουμε μεταξύ μας όλοι οι επιστήμονες, ανταλλάξουμε απόψεις, βριστούμε, κάνουμε και αλλαπούμε ότι αυτό είναι σωστό τελικά, μετατρέπουμε την τελική εξίσωση πάλι σε υλικό αντικείμενο και τότε κάνουμε το ένα τελικό πείραμα. Σέρν, Χίγκς. Άρα χωρίς τη γεωμετροδυναμική δεν μπορούμε να ανακαλύψουμε καινούργια πράγματα εύκολα. Θα μπορούσαμε να είχαμε εκατοντάδες δισεκατομμύρια και χρόνο και καταλαβαίνετε που δεν γίνονται αυτά. Άρα λοιπόν αυτό που κρατάμε είναι ότι γύρω μας αυτό που βλέπουμε στον ουρανό και λέμε σύμπαν, όταν το κοιτάμε τηλεσκόπια και τα λοιπά δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό που ονομάζουμε χώρο Μηνκόφσκη. Είναι ένας προβολικός χώρος που δεν είναι η πραγματικότητα αλλά κάτι περισσότερο από την πραγματικότητα, αλλά εμείς βλέπουμε μόνο την εικόνα την παραμορφωμένη. Για σκεφτείτε αν η εικόνα όμως είναι ο άνθρωπος. Αυτό που βλέπω από εσάς τώρα εδώ είναι μια παραμορφωτική ελαχιστότατη εικόνα μιας άλλης, ενός άλλου γεγονότος που δεν αντιλαμβάνομαι και αντιλαμβάνομαι μόνο για την προβολή του εσάς. Νίκο, Μαρία, Κέτι, Γιώργο, Δημήτρη. Γι' αυτό σας λέω ότι αλλάζουμε την άποψή μας. Δεν είπε ότι την αλλάξαμε αμέσως. Υπάρχουν πολλά πράγματα και βασικά την έννοια του ανθρώπου. Ένα άλλο που θέλω να ξέρετε και πάλι είναι ένα πείραμα. Αν ρωτήσουμε εξειδικευμένους επιστήμονες τεχνολόγους όμως, όχι αστροφυσικούς, μη ρωτήσεις αστροφυσικό, το ξέρει. Και του πούμε πόσο μακριά μπορούμε να δούμε στο σύμπαν. Εγώ έχω πάρει πάντως την ίδια απάντηση από όλους, αλλά ξέρουν και αστροφυσική λίγο και έχουν μελετήσει. Αυτό ανάλογα λέει την τεχνολογία που διαθέτει ο πολιτισμός μας. Δηλαδή, αν βρούμε πιο ενισχυμένα τηλεσκόπια, πιο, πιο, πιο, πιο, θα δούμε πολύ πιο μακριά μες στο σύμπαν. Ψέματα. Δεν μπορούμε να δούμε όσο μακριά θέλουμε μέσα στο σύμπαν και ο λόγος είναι πάρα πολύ απλοϊκός. Ξέρουμε ότι μέσα στο σύμπαν, εμείς είμαστε παρατηρητές από τη Γη. Βλέπουμε, έχουμε την εντύπωση ότι τα πάντα γύρω μας, οι γαλαξίες ας πούμε, απομακρύνονται από τον παρατηρητή. Είναι αυτή η φυγή των γαλαξιών που λέμε, η διαστολή του σύμπαντος και όλα αυτά τα πράγματα. Απομακρύνονται και μάλιστα η ταχύτητα απομάκρυνσης, όσο είναι πιο μακριά είναι πιο μεγάλη, πιο μεγάλη, πιο μεγάλη. Ωραία, πιο μεγάλη, πιο μεγάλη, πιο μεγάλη. Αυτό σημαίνει ότι κάποια στιγμή η ταχύτητα των γαλαξιών θα γίνει 300.000 χιλιόμετρα ευθυρόλεπτο. Ναι, αλλά ξέρω εγώ ότι μετά 400.000 χιλιόμετρα ευθυρόλεπτο δεν μπορώ να δω τίποτα. Δηλαδή η ανθρώπινη φυσιολογία δεν μπορεί να δει αντικείμενα που τρέχουν μεγαλύτερο από 300.000 χιλιόμετρα ευθυρόλεπτο. Άρα καταλαβαίνετε ότι δημιουργείται ένας ορίζοντας γύρω μου, που δεν μπορώ να δω πέρα από αυτόν. Γιατί λέει η κλασική φυσική ότι είναι 300.000 χιλιόμετρα ευθυρόλεπτο, δεν μπορώ να δω παραπέρα από εκεί. Άρα αυτός λέγεται κοσμολογικός ορίζοντας. Και πάλι μου λένε οι φυζητές μου, αυτά είναι δύσκολα, είναι μεγαλοφείς, πρέπει να είσαι, να είσαι, ξέρω εγώ δεν ξέρω τι, να έχεις ασχοληθεί με την αστροφυσική σαχλαμάρες. Αυτά που θα σας πω τα ξέρω πριν από 80 χρόνια πάλι. Αποδεικνύεται ότι η καμπυλότητα του χώρου, από τον παρατηρητή μέχρι τον κοσμολογικό ορίζοντα, συνέχεια μεγαλώνει. Και όταν φτάσει στον κοσμολογικό ορίζοντα, είναι τόσο μεγάλη η τιμή της, σαν και αυτοί που έχουμε υπολογίσει, ότι δεν βλέπουμε τίποτα από αυτήν την καμπυλότητα. Δηλαδή όποιος ξέρει τη γη που δεν βλέπει το καράβι, μπορεί να καταλάβει και τον κοσμολογικό ορίζοντα, να καταλαβαίνει και τη μελανιωπή, χωρίς να το έχουμε τίποτα, χωρίς διάφορες εξώσεις και όλα αυτά τα πράγματα. Μόνο από το δημοτικό που το έχουμε εξηγήσει, γιατί δεν βλέπει στον ορίζοντα. Να, βλέπετε αυτό, βλέπουμε να απομακρύνονται όλα από ένα σημείο εδώ πέρα στο κέντρο αυτής της εικόνας. Τάπα εγώ χωρίς να σας δείξω τίποτα. Άρα λοιπόν, δεν μπορώ να βλέπω εικόνες, προηγούμε λιγάκι, συγγνώμη γι' αυτό. Λοιπόν, το παρατηρούμενο και μετρούμενο σύμπαν των ανθρώπινων αισθήσεων, μοιάζει σαν να βρίσκεται κλεισμένος σε ένα διαφανές στις αισθήσεις μας μπουκάλι. Το κλείνει ο κοσμολογικός ορίζοντας, δεν μπορώ να δω πέρα από αυτό, με τα όργανα και τις αισθήσεις μου. Που μόνο η δύναμη του ανθρώπινου νου μπορεί να το σπάσει και να το απελευθερώσει. Πέρα από το κοσμολογικό ορίζοντα, είναι εκείνο το σύμπαν της σύγχρονης φυσικής. Όλα λοιπόν τα γεγονότα της σύγχρονης φυσικής, τα αποδεικτικά και πειραματικά αποδεικνυόμενα, αλλά και όλα αυτά ακόμα που δεν έχουν αποδειχθεί, όπως η θεωρία χορδών και όλα αυτά πράγματα, βρίσκονται πίσω από αυτόν τον κοσμολογικό ορίζοντα που δεν το αντιλαμβανόμαστε. Εκεί βρίσκεται η ερμηνεία της πραγματικής φύσης αυτού που λέμε ήλι. Και ακόμα περισσότερα πράγματα. Άρα λοιπόν με τα όλα τα προηγούμενα που είπα, που θα μπορούσα να μιλάω πολλές ώρες με άλλα παραδείγματα και πιο εξειδικευμένα αλλά και πιο απλά και τα λοιπά, καταλαβαίνουμε ότι αυτό το οποίο ονομάζουμε αισθητή πραγματικότητα είναι ένα μάτριξ. Είναι μια εικόνα παραμορφωτική επάνω σε έναν καθρέφτη ή πάνω στην οθόνη ενός υπολογιστή. Και ρωτώ, θα χαραμίσαμε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια για μια εικόνα σε έναν υπολογιστή πάνω? Όχι. Αν όμως θεωρήσουμε ότι αυτή η εικόνα στον υπολογιστή είναι η πρώτη αξία, ναι. Αν καταλαβαίνουμε τι είναι αυτό που βλέπουμε σαν πραγματικότητα, ηλικία πραγματικότητα, τότε αυτή η αξία της ύλης κατεβαίνει τρίτη, τέταρτη, πέμπτη, έκτη. Δεν έπετε, αξία είναι αυτή. Αλλά είναι κάποιες άλλες αξίες πιο πάνω από αυτήν που θα διαφεντεύουν έναν πολιτισμό, αυτόν τον πολιτισμό, την τελευταία φορά είπα πολιτισμό του Homo Universalis. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την προσοχή και την υπομονή σας. Σας ευχαριστώ πολύ. Σας ευχαριστώ πολύ. Σας ευχαριστώ πολύ. Σας ευχαριστώ πολύ. Σας ευχαριστώ πολύ. Σας ευχαριστώ πολύ. Σας ευχαριστώ πολύ. Σας ευχαριστώ πολύ. Σας ευχαριστώ πολύ. Σας ευχαριστώ πολύ. |
