| : και θα δώσω τον λόγο στο γείο Καστάνη για τα μέτρα οικοδόμηση πιστωσύνης και το ιδιέργειο του κυβερνήτων. Είμαι ευλογιστής του κυβερνήτων και θα δώσω τον λόγο στο γείο Καστάνη για τα μέτρα οικοδόμηση πιστωσύνης και το ιδιέργειο του κυβερνήτων. Είμαι ευλογιστής του κυβερνήτων και θα δώσω τον λόγο στο γείο Καστάνη για τα μέτρα οικοδόμηση πιστωσύνης και το ιδιέργειο του κυβερνήτων. Συγκινητικό. Θα πούμε λιγάκι για τα μέτρα οικοδόμηση πιστωσύνης. Και αυτό που με ενδιαφέρει είναι τα τέλη του χειού της δεκαετίας του 50. Οι δυο υπερδυνάμεις προσπάθησαν να μειώσουν την ένταση που δημιουργούσε ο πυσικός πρόβλημος. Έτσι λοιπόν, εισήγαγαν την έννοια, το μέτρο οικοδόμησης πιστωσύνης με τα έξι των κρατών. Το 1975, με την τελική πράξη του Ελσύγκη, εμφανίζονται επίσημα τα πρώτα μέτρα οικοδόμησης πιστωσύνης, από τα οποία όμως απουσιάζει η παράμετρος της ασφάλειας. Αυτή τη δούμε μετά. Ο ορισμός που υπάρχει είναι τα συμμετέχοντα κράτη, αναγνωρίζοντας την ανάγκη να συνεισφέρουν εις την μείωση των κινδύνων ενόπλου σειράξεως και παρανοήσεως ή εσφαλμένης εκτιμήσεων στρατιωτικών δραστηριοτήτων, οι οποίες θα η δύνατο να προκαλέσουν ανησυχία ιδίωσης περίπτωσης καθάς στα συμμετέχοντα κράτη, δεν διαθέτουν εν εμφέ το χρόνο σαφής πληροφορίας περί της φύσης διού των δραστηριοτήτων. Αυτό είναι από μετάφραση αγγλική του Υπουργείου Εξωτερικών της εποχής. Επομένως αυτός είναι ο ορισμός το τι είναι μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Είναι λοιπόν εργαλεία τα οποία επιδρούν πάνω στον περιορισμό των εντάσεων και προσπαθούν να αποτρέψουν τις τυχαίες ευθροπραξίες. Η βασική λειτουργία τους είναι ο περιορισμός τι πράμα, τι μας ενδιαφέρει της μυστικότητας. Δεν πρέπει να υπάρχει μυστικότητα. Να υπάρχει η εξαπάτηση, δηλαδή να υπάρχει διαφάνεια και προβληψιμότητα. Είναι σαφές ότι όλο αυτό το σύστημα αν θα στηθεί θα πρέπει να έχει και ένα σύστημα εφαρμογής. Κάπως να τα ελέγχουμε αυτά τα συστήματα. Δεν μπορεί να υπάρχει ένα σύστημα χωρίς έλεγχο. Έτσι λοιπόν προσπαθούσαν να δημιουργήσουν ένα τέτοιο σύστημα. Ή και της παραμέτρου ασφαλείας στα μέτρα έγινε αργότερα με τον ΟΑΣΕ. ΔΑΣΕ-ΟΑΣΕ. Προσθέθηκε λοιπόν η παράμετρος της ασφάλειας στα μέτρα. Οι κανές και αναγκαίες συνθήκες για την εφαρμογή των μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης είναι η αποφυγή απόκτησης άνυσων προενεκτημάτων και ο αποκλεισμός της προοπτικής εξαπάτησης. Δηλαδή θα πρέπει να ξέρουμε ότι δεν θα έχουμε κάποιο εθνιδιασμό και δεν θα υπάρχει κάποιες δυνάμεις οι οποίες θα είναι από το πουθενά και θα είναι εισβάρος στους χώρες μας ή εισβάρος κάποιας περιφέρειας της Ευρώπης. Τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης στον ΟΑΣΕ διακρίνονται σε τέσσερις κατηγορίες με γεωγραφικά κριτήρια. Ένα ή τα ευρωπαϊκά, καλύπτουν όλη την Ήπειρο, περιφερειακά, υποπεριφερειακά και διμερή. Παραδείγματα γεωγραφικής διάκρισης των ΜΟΕΑ είναι το 1975, μέχρι σήμερα κυριαρχή χρήση των ευρωπαϊκών μέτρων που είναι κείμενο της Βιέννης, Βιέρα Ντόκιμαν, η συνθήκη περιορισμών των συμβατικών όπλων στην Ευρώπη, συνθήκη ανοιχτών ουρανών και λοιπά. Αυτά είναι ευρωπαϊκά μέτρα για όλη την Ήπειρο. Το 1992, με διακήρυξη του Ελσίνκη, κοιτήθηκαν τα θεμέλια για περιφερειακά ΜΟΕΑ σε τη Γιουγκοσλαβία. Είχαμε τότε την κρίση στη Γιουγκοσλαβία, οπότε αρχίζουμε πλέον να έχουμε περιφερειακά μέτρα. Ως περιφέρια μπορούμε να φανταστούμε μια μεγάλη γεωγραφική έκθεση της Ευρώπης, όπως οφειλόγουσα είναι ότι η Ανατολική Ευρώπη, η Μαύρη Θάλασσα, η Απαλτική κλπ. Οι υποπεριφερειακά εφαρμόζονται σε τρία ή περισσότερα μέρη, παράδειγμα ως χάρη ορισμένας άρθρος της συμφωνίας Ντέιτον, ήταν υποπεριφερειακά μέτρα. Τέλος υπάρχουν και διμερείς συμφωνίες ΜΟΕΑ, κυρίως μεταξύ κρατών της Βαλκανικής εκεί. Είχαμε αρκετά μέτρα οικοδόμησης επιστοσύνης διμερεί. Υπάρχουν κάποιες αρχές. Το σεμινάριο που οργάνωσε ο ΑΣΕ για την ανάπτυξη τέτοιου είδους ΜΟΕΑ, έβγαλε τις εξής αρχές. Ήπαξης πολιτικής βούλησης, πάρα πολύ σημαντικό. Να υπάρχει πολιτική βούληση για να μπούμε μέσα σε ένα σύστημα μέτρων οικοδόμησης επιστοσύνης. Το δεύτερο και πάρα πολύ σημαντικό είναι το αδιέρετο της ασφάλειας. Δεν μπορούμε να πούμε, δηλαδή κοιτάξτε να δείτε, έχουν μια τρύπα ασφαλείας στο κέντρο της Ευρώπης, οι υπόλοιποι ακολουθήσουν τα μέτρα. Άρα πρέπει να είναι όλοι να συμμετέχουμε. Ισοτιμία στη συμμετοχή, δεν υπάρχει ολίγον συμμετοχή, ανάπτυξη πρωτοβουλίας από τα κράτη της περιοχής και απόλυτη αντίθεση στον κατακτηματισμό της ασφάλειας. Έχουμε λοιπόν τα διμερή μέτρα οικοδόμησης επιστοσύνης, που είναι βασισμένα σχεδόν αποκλειστικά στην πολιτική βούληση των κυβερνήσεων. Ένα τέτοιο είναι αυτό που είπε και ο κ. Σπρέμπης προηγουμένως του παππούλια και μας του 1988 εφαρμόστηκε με καθυστέρηση και μάλιστα ύστερα από την κάλυψη του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ και ήδη ακούσατε και πώς εφαρμόζεται και πώς ελέγχεται αυτό το πράγμα, κυρίως μας ενδιαφέρει για τη τουριστική περίοδο. Κάτω τις διαπραγματεύσεις που είχανε, εδώ τώρα πάμε σε ένα άλλο σημείο, εντάξει χωρέα τα μέτρα, ποιά είναι η περιοχή εφαρμογής? Έτσι λοιπόν στην τελική πράξη του Ελσύγγι, στις διαπραγματεύσεις που είχανε γίνει, οι Αμερικοί και ο Καναδάς είχαν ανηθεί κατηγορηματικά να συμπεριλαμβάνουν τα έδαφ τους στην περιοχή εφαρμογής του μέτρου, δηλαδή είπανε όχι μέσα στις ΗΠΑ, όχι στο Καναδά, πρώτον να λοιπόν αναλάβουν υποχρεώσεις αποκλειστικά και μόνο για τις δυνάμεις που είχανε στην Ευρώπη. Η Σοβιετική Ένωση τώρα, για λόγους της Ευρωπείας, ψήθησε να ξεραίσει όλο το έδαφός της. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό το πράγμα, ε? Η Γαλλία βέβαια ήταν ιδιαίτερα επιφυλακτική και με τις ιοστάσεις. Τελικά με διαπραγματεύσεις θέτει το πρόβλημα η Σοβιετική Ένωση και λέει 50 χιλιόμετρα, το οποίο είναι αστείο βέβαια έτσι, όταν η Δύση ζήτησε 700 χιλιόμετρα. Με αυτή τη λογική βέβαια όπως καταλαβαίνετε, δέθηκε το πρόβλημα της Τουρκίας. Τα ιστορικά όρια, τα γεωγραφικά όρια είναι τα στενά των δαρβαλλιλίων, η θάλασσα των Μαρμαράκων και των Γοσπόρ. Την περίοδο συζητήσεων, εκεί τον Οκτώβριο του 1973, ξεσπάει ο τελευταίος Αραβο-Ισραλεινός πόλεμος, γεγονός το οποίο συμβάλει στον υπέρ της Τουρκίας που έχει κοινά σύνορα με Ιράν, Ιράκ και η Συρία. Επιπλέον υπήρχε και το πρόβλημα της συμβολής στην Κύπρο. Η Τουρκία δεν αναγνώριζε, και ξακούδε να μην αναγνωρίζει και σήμερα, την κυπριακή κρατική οδότητα και κατά συνέχεια τη συμμετοχή της Συντερικής Πράξης του Ελσύνη. Βγάνα λοιπόν σαν απόφαση για την περιοχή της εφαρμογής. Θα ανακοινούνται μίζωνες τραγουδικές ασκήσεις, οι οποίοι παραματοποιούνται εν Ευρώπη. Θα το εξηγήσω παρακάτω τι σημαίνει αυτό. Επιεδάφους οι οδίποτε συμμετέχοντος κράτος, ως και ενδεχομένως, εις γειτονικήν θαλάσσιαν περιοχή ή των γειτονικών ενάειρων χώρων. Εις περίπτωση, εδώ μπαίνει η Τουρκία τώρα. Εις περίπτωση, συμμετέχοντος κράτος, του οποίου τα όρια εκτείνονται πέραν της Ευρώπης, Τουρκία, προηγουμένη ανακοίνωση απαιτείται μόνο για τα ασκήσεις, οι οποίοι λαμβάνουν χώρα εις ζώνη βάθους 250 χιλιομέτρων από των συνόρων του, των ευρισκομένων, έναντι παντός ετερού ευρωπαϊκού συμμετέχοντος κράτους ή διαχωριζώνουν τα εδάφη από τα εδάφη ετερού μετέχοντος κράτους. Πάντως, δεν απαιτείται ανακοίνωσης του μετέχοντος κράτους, εις περίπτωσην καθήν, η ωσάνω ζώνη συμβείπτει να εφάβεται το συνόρο του, τα οποία είτε είναι κοινά μεταξύ ευρωπαϊκού, μη μετέχοντος κράτους, είτε βρίσκεται εναντίον του κράτους. Εδώ είναι ο χάρτης. Βλέπετε εδώ πέρα, λοιπόν, τα 250 χιλιόμετρα της Ρωσίας, της Σοβιετικής Ένωσης και εδώ τα 250 χιλιόμετρα που εξερεί η Τουρκία. Εδώ βλέπετε ένα διαγραμμισμένο. Εδώ είναι τι θα γίνει μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης και Τουρκίας. Βέβαια, εδώ πέρα υπάρχει το εξής άλλο φαινόμενο. Πού είναι εδώ πέρα η ζώνη, η αντίστοιχη, τι γίνεται πέρα από την Κύπρο. Πού το. Ελλάδα, Γαλλία, Ισπανία και Πορτογαλία, οι Μεσογειακές χώρες, λοιπόν, δεν δείχνουν κάποια πρόθεση να χρησιμοποιήσουν τη διάταξη για να εξαιρέσουνε εδαφικά κομμάτια της Μεσογείου από την εφαρμογή των ΜΟΕΑ ως χώρες εμπισκόμενες σε ένα της Βορειου Αφρικής. Θα μπορούσαμε, λέτε, να πούμε εκτός Ισπερακόνησης. Εξ ευρωπαϊκών, μη μετέχοντους κρατών. Στην περίπτωση, λοιπόν, μόνο η Σοβιετική Ένωση και η Τουρκία εξέφρασαν ενδιαφέρον εξαιρετίας των κοινών συνόρων με το Ιράν και στις δύο περιτώσεις και με το Συρία και το Ιράκ της Δεύτερης Τουρκίας. Οι δύο αντιπροσωπίες, η Σοβιετική Ένωση και η Τουρκία, ενθαρρήθηκαν να προβούν σε διμερείς συνομιλίες. Θυμάστε και το γραμμουσιασμένο και αυτό το κομματάκι. Και το κορθορισμό της περιοχής εφαρμογής κοντά στα κοινά τους σύνορα κατά τη χάραξη της Ζώνης η Τουρκία απέδειπε περισσότερη σημασία στην παρακείμενη Ζώνη των Ανατολικών της Συνόρων από τη Σοβιετική Ένωση. Το αποτέλεσμα των δημερών διαπαραγματεύσεων ήτανε από πλευράς της Σοβιετικής Ένωσης η αυστηρά εφαρμογή της Ζώνης των 250 χιλιομέτρων στα κοινά σύνορα με την Τουρκία, ενώ η τελευταία οξιοδίθηκε να υπολογήσει μια Ζώνη βάθους 250 χιλιομέτρων καθόλου το μήκος των κοινών σύνορων με την Συρία, Ιράν και Ιράκ. Επλέον συμφωνήθηκε δίμερος σε ό,τι αφορά το τμήμα του εδάφους όπως ήταν η προαναφερθήσα Ζώνη που εφάπτεται της σοβιετικής μεθορίου η Τουρκία θα παρήχε γνωστοποιήσεις εθελοντικά χωρίς καμία υποχρέωση. Πρέπει να το πω και έτσι έγινε. Στο ασιατικό της τμήμα η Τουρκία χάραξε με αρχή τη νότια ακτή της κείμενο 250 χιλιομέτρων από τη Συρία χωρίς να λαμβάνει υπόψη την Κύπρο. Η Κύπρος απουσιάζει. Το δικαίωμα που δόθηκε στην Τουρκία για να εξαιρέσει ένα μεγάλο τμήμα εδάφους είχε, όπως καταλαβαίνετε, σοβαρές επιπτώσεις στην ασφάλεια της γύρω περιοχής. Στο νεπρί το ελληνικό χώρο δηλαδή. Για την ασφάλεια της Κύπρου ήταν οξύτωρο και εξακολουθεί να είναι. Η περιοχή εφαρμογής της εντολής της Μαδρίτης. Εδώ η εντολή της Μαδρίτης ήταν για να εκδοθεί το κείμενο της Βιέννης. Αυτό χρόνια μετά την επιγραφή της τελικής πράξης του Ελσύγκη τα ίδια κράτη βρέθηκαν στη Μαδρίτη για να διαπραγματοποιούν νέα μέτρα οικοδόμησης επιστροσύνης. Παρά την ένταση που προκλήθηκε η επιβολή στραωτικού νόμου στην Πολωνία και την επιοκτάμενο διακοπή, ήταν αυτό που λέμε το Γιαρουζέλσκι, αν θυμάστε. Η διάθεση της Μαδρίτης κατόρθωσε τον καλοκαίρι του 1983 να υιοθετήσει ένα καινούργιο κείμενο στο οποίο δίνανε κάποιες γενικές αρχές για να οικοδομηθούν νέα μέτρα οικοδόμησης επιστροσύνης. Καθώς και στην περιοχή εφαρμογή θα εφαρμοζότανε αυτά τα μέτρα. Ποια ήταν αυτή η περιοχή εφαρμογής? Κάτις διαπραγματέσεις της Μαδρίτης. Η ζώνη των 250 χιλιόμετρων δεν ήταν δυνατόν να θεωρηθεί από στραωτικής πλευράς ως ικανή για την οικοδόμηση επιστροσύνης μεταξύ των χωρών της Ευρώπης. Έπρεπε, λοιπόν, κάτι να γίνει. Η Δύση απαιτούσε την εφαρμογή των ΜΟΕΑ σε όλο το έδαφος της σοβιετικής Ένωσης μέχρι τα Ουράλια. Όλοι, να τις περιλαμβάνετε, όλοι. Οι Δυτικοί τελικά δέχθηκαν, και μάλιστα με μια συνομιλία που είχαμε έναν ρώσο διπλωμάτη, που είπε με προσωπική εντολή του Μπρέσνιεφ έγινε και πήγαν από τα 250 πήγαν στα Ουράλια, ώστε να περιλαμβάνονται στα μέτρα οικοδόμησης επιστροσύνης το ευρωπαϊκό έδαφος της σοβιετικής Ένωσης. Πιθανόν, αυτοί έκρισαν εδώ και άλλους αντιστάθημα της πολονικής κρίσης. Δεν μου το διευκρίθησε. Για να δούμε το απόσμα της εντολής, τη λέει. Βάσει την ισότητα των δικαιωμάτων, την ισορροπία και αμοιβεότητα σεβασμού των συμφερόντων ασφαλείας όλων τους συμμετοχόντων στη ΔΑΣΕ, αργότερα ΟΑΣΕ, κρατών και τις αντίσχυες υποχρεώσεις τους που αφορούν τα μέτρα οικοδόμησης επιστροσύνης και ασφαλείας και τον αφοβλισμό στην Ευρώπη, αυτά τα μέτρα οικοδόμησης επιστροσύνης θα καλύπτουν το σύνολο της Ευρώπης. Βλέπετε λίγο τους ορισμούς γιατί έχουν μεγάλη σημασία. Καθώς και το θαλάσσιο και ένα αέριο χώρο που την περιβάλλουν. Θα είναι στραουτικής σημασίας και πολιτικώς δεσμευτικά. Υπάρχει το πολιτικώς δεσμευτικά, όπου υπάρχει μια απόφαση της κυβέρνησης και λένε εντάξει, και υπάρχει το νομικά δεσμευτικά που υπθέει η απόφαση από το Κοινοβούλιο. Είναι πιο ισχυρό. Θα παρέχουν υπαρκή στοιχεία παληθεύσεως που είναι ανταποκρίμεντα στο περιεχόμενό τους. Σε αυτό το κείμενο, η έννοια του πέριξ θαλασσίου χώρ, νοείται ότι αναφέρονται επίσης και στις οκεάνιες περιοχές που περικλείουν την Ευρώπη. Το σύνολο της Ευρώπης. Εδώ είναι τώρα η έννοια σκληρή. Ένα πρόβλημα που τέθηκε είναι ποιά είναι τα σύνολο της Ευρώπης. Αν επιχειρήσουμε να δούμε τα ευρωπαϊκά όρια στην ανατολική γραμμή είναι λίγο ασαφή. Από τον 18ο αιώνα, οι γεωγράφοι συμπεριέλαβασαν στην Ευρώπη το τύμα της Ρωσίας μέχρι τα Ουράλια και αυτό ήταν όσο αταμιβή για το πολιτισμικό άνοιγμα, πολιτικό και πολιτισμικό άνοιγμα που έδινε ο Μ. Πέτρος. Και πήγαμε στα Ουράλια. Σήμερα οι γεωγράφοι συμφωνούν ότι τα Ουράλια και ο Ουράλης Ποταμός, μέχρι την ασφαία θάλασσα αποτελούν τα ανατολικά όρια της Ευρώπης. Άρα λοιπόν, το σύνολο της Ευρώπης περιλαμβάνει την τότε Σοβιετική Ένωση μέχρι τα Ουράλια. Με γνώμονα τα παραπάνω όρια, είμαστε στη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και προκύπτουν νέα κράτη. Με γνώμονα τα παραπάνω, τα προαναφερθέντα όρια, των δύο επίρων, το τίμα του Καζακστάν, δυτικά του Ουράλη, κοίται στον ευρωπαϊκό χώρο. Και λοιπούνται πράγματι το όλο το υπόλοιπο. Η Σοβιετική Ένωση, με απόφασή της, όλο το έδαφος που κοίται δυτικά της Κασπίας, το περιέναβε μέσα εντός της περιοχής εφαρμογής. Από εδώ θα δείτε, με βάση το σύνολο της Ευρώπης, όλο το ασιατικό τμήμα, όλη δηλαδή η Ανατολία που λένε, εξαιρετεί ότι να φτιάξει εφαρμογής των μελλοντικών χωέων. Έβγαινε έξω. Αποφασίστηκε λοιπόν να μπει μία παράγραφος μόνο για την Τουρκία, ειδικά για την Τουρκία, η οποία θα είχε περιοχή εφαρμογής αυτή που προβλεπότανε στην τελική πράξη του Ελσύνη. Έτσι προσθέθηκε μία παράγραφος μόνο για την Τουρκία. Η οποία έλεγε το εξής. Τίποτε όσον αφορά τον καθορισμό της ζώνης, όπως παρατήθεται ανωτέρο, δεν θα περιορίσει τις υποχρεώσεις που έχουν ήδη αναληφθεί από την τελική πράξη. Τα μέτρα οικοδόμησης, εμπιστοσύνη και ασφαλείας, που θα συμφωνηθούν στη διάσκεψη, θα εφαρμόζονται επίσης σε όλες τις περιοχές που καλύπτουν από τη διατάξη τελικής πράξης, που αναφέρονται στα μέτρα οικοδόμησης, επιστοσύνης και ορισμένους αντιλήψεις περί ασφαλείας και αποπλησμού. Αυτό είναι μόνο για την Τουρκία. Κανένα άλλο κράτος δεν είναι μέσα σε αυτή την παράγραφο. Η τρίτη παράγραφος, αυτή που σας διάβασα προηγουμένως, πέρασε χωρίς καμία αποδιαπραγμάτευση, η οποία θα μπορούσε να ήταν το έδαφος της ζώνης εφαρμογής μεγαλύτερος, δηλαδή να μην ήταν τα 250 χιλιόμετρα, ή έστω να καλύψει στοιχειοδόση της ανάγκης της σκύπρου. Δεν της καλύπτει. Ή το λιγότερο-λιγότερο, να εφήσει ένα ζήτημα αλληκτό, δηλαδή να το διαπραγματευτούμε στο μέλλον, να υπάρχει κάτι το οποίο στο μέλλον θα υπάρχει κάποια ερμηνευτική δήλωση που θα μπορούσαμε κάπως να το εκμεταλλευτούμε. Δεν έγινε τίποτα από αυτά. Και πάμε στην περιοχή εφαρμογής του κείμενου της Βιέννης, Βιέννα το κείμενο, του 1992. Το κείμενο δεν περιείχε καμία τροποποίηση της ζώνης εφαρμογής, όπως αυτή είχε γίνει, είχε αποφασθεί στην εντολή της Μαδρίτης. Αυτό που σας διάβασα προηγουμένως. Η ασάφια της Τουρκίας πράγματι ήταν ενοχλητική, αλλά κανένας και διάθεσε να το συζητήσει. Αρχίζει να δημιουργείται ένα νέο θέμα για τη ζώνη εφαρμογής πάνω στις πρώην Δημοκρατής Ομιτικής Ένωσης. Παρεμοσχαρή, τι γίνεται με το Ουσβεκιστάν, κτλ. Για τις χώρες που είναι δυτικά από τα Ουράλια, όπως είναι Λευκορροσία, Ουκρανία, Γεωργία, Μολδαβία, Αρμενία και Ζαρπατζάνη, δεν υπάρχει πρόβλημα. Είναι σαφέστατο. Το πρόβλημα ήταν απλό, ήδη όλα περιλαμβάνονται, άρα και είναι εντός της περιοχής εφαρμογής. Δημιουργείται για χώρες πέραν των Ουραλίων. Η περίπτωση των Ασιατικών χωρών, τα οποία βρίσκονται πέραν τα Ουράλια, δηλαδή του Καζακστάν, το έδαφος που είναι πέραν του Ουράλιου βοταμού, το Ουσβεκιστάν, το Τατσικιστάν, το Κυριγιστάν και το Τουρκυμεζνάν, έπρεπε να αντιμετωπιστεί νέο. Έπρεπε, λοιπόν, και μάλιστα ιδιαίτερο ενδιαφέρον, να έχει πιο το Καζακστάν. Το Καζακστάν έχει ένα κομμάτι που είναι από τα Ουράλια και δυτικά, άρα αυτό πρέπει να περιλαμβάνεται όλο, και έπρεπε ότι είναι ανατολικότερα να δούμε πώς θα γίνει και τι θα γίνει. Η εντολή της Μαγρήτης, ως περιοχή της εφαρμογής, που η επικράτειά της βρισκόταν πέραν των ευρωπαϊκών ορίων, σε ένα μήκος 250 χιλιομέτρων, με κάποια άλλη μη συμμετέχουσα χώρα. Σε αυτή την περίπτωση δημιουργείται δύο ζώνες εξαίρεσης για αυτές τις ασιατικές χώρες. Η μία ήταν για τη Σιβερία επάνω και η άλλη ήταν από κάτω. Όπως καταλαβαίνετε, αν τυχόν χαράζανε αυτά τις ζώνες, ή ήτανε όλη η χώρα, ή έμεινε πάρα πολύ μικρά κομμάτια τα οποία θα έπαιρνε μέσα στη ζώνη εφαρμογής. Και δημιουργήθηκε ένα πρόβλημα το τι θα γίνει. Αυτοί λοιπόν εκφεύγουνε μεγάλο κομμάτι από τα ΜΟΕΑ και τόσο μεγάλες εξαιρέσεις ήταν αντίθετες με το πνεύμα των μέτρων οικοδόμησης επισοσύνης. Δεν μπορούσαν να γίνουν δεκτά αυτά τα πράγματα. Και ένα άλλο πάρα πολύ σημαντικό, γιατί αργότερα όταν θα ξυπνήσει η Ελλάδα, αυτό το έχουμε ταλευτεί, ήταν όταν αρχίζει και μπαίνει η ασιατική διάσταση. Ενώ βλέπατε το σύνολο της Ευρώπης, τώρα αρχίζει και μπαίνει μια ασιατική διάσταση. Θεωρήθηκε λοιπόν ότι ξανά ανοίγε μια τέτοια συζήτηση που σήμενε μεγάλες διάρκειες επραγματεύσεις με Ρωσία και Τουρκία, οι οποίες δεν ήθελαν να χάσουν τα κεκτημένα. Διατηρώντας την βασική ιδέα να ενταχθούν οι δυνάμεις που βρισκόταν στις επικράτειες, προσπάθησαν να διατυπώσουν έναν καινούργιο ορισμό. Τελικά, οι νέες χώρες που προέκυψαν και κυρίως οι ασιατικές χώρες, αποδεύτηκαν από μόνες τους την εφαρμογή των μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης σε όλη την επικρατειά τους, χωρίς ζώνες ασφαλείας. Εδώ βέβαια δεν το εκμεταλλευτείκαμε εμείς αυτό. Δηλαδή το γεγονός αυτό ότι οι ζώνες των 250 χιλιομέτρων εφαρμοζόταν πλέον αποκλειστικά και μόνο στην Τουρκία και πουθενάλλου. Οι ίδιες χώρες είπανε, εμείς δεν μας ενδιαφέρει, θα μπούμε ολόκληρο, θα μπούμε ολόκληρες μέσα. Έτσι λοιπόν, ήταν μια λύση που απέφυγαν μια συζήτηση ουσίας που πιθανόν να μην καταλήγαν και κάπου πιο συγκεκριμένα και πάντως δεν ρύθμιζε το θέμα των εφαρμομένων ζωνών. Έβρινε σε μια εκραιμότητα. Στάση της Τουρκίας. Η Τουρκία, την προσωπία, θεώρησε ότι τον ιαυτό της ως προστάτηδα αυτών των κρατών και πέτυχε μία αναφορά στο κείμενο της Βιένθου 1992 και έλεγε δύο πράγματα. Προσέφερε μια υπηρεσία στους προστατευόμενούς της. Τατζικιστάνους, Μπεκιστάν και τα λοιπά. Και επιβεβαίων το βάσιμο της υπάρξης των ζωνών αυτών, το οποίο όμως ο κύριος εποφελόμενος ήταν αυτός. Οι Τούρκοι λοιπόν, κανένας άλλος. Παρουσιάστηκε ως δικαίωμα αυτής της χώρας να εξαιρέσουν την εφαρμογή των ΜΟΕΑ σε μια ζώνη της εφαρμογής 250 χιλιόμετρων από τα 6 ευρωπαϊκά σύνορα. Δηλαδή, παρόλο που είπανε εντάξει, θα το βάλουμε μέσα, αφήσανε και μία προαίρεση, οπότε να πούνε, ναι, μπορεί να το βάλουμε, μπορεί και να το βάλουμε. Μάλιστα εδώ πέρα συζητήθηκε αυτή η ζώνη των 250 χιλιόμετρων να βγει 100. Τελικά δεν προχώρησε, δεν έγινε αποδεκτή και έγινε αποδεκτή όπως το είπαμε προηγουμένως. Η συλλογική που αναπτύχθηκε στον προσορισμό της περιοχής εφαρμογής ήταν η προσχόρηση στον ΔΑΣΕ, στις ΔΑΣΕ, των ασιατικών χωρών της πρώην Σοβετικής Ένωσης χωρίς εδαφικές εξάσεις. Αυτό που έχει πολύ μεγάλη σημασία είναι οι νέες φράσεις που μπήκανε μέσα, τις οποίες εμείς εκμεταλλευτήκαμε, οι οποίες ήταν το εξής. Για πρώτη φορά, μέσα στα μέτρα οικοδόμησης επιστοσύνης και σε κείμενα της, είτε της Βιέννης, είτε του ΑΣΕ γενικότερα, ήταν ότι μπαίνει Ασία, Ευρώπη ή Ασία, Ευρώπη ή όρα Αιζία, ή το άλλο Ευρώπη και πέραν αυτής, Europe and Beyond, το οποίο σημαίνει ότι μας άνοιγε πλέον, όχι την Ευρώπη, αλλά και κάτι παραπάνω. Πάμε στην άλλη συνθήκη, στη συνθήκη περιορισμού των Συμβατικών Όπλων, η υπερίθυμη CFE. Τα μέλη των δύο συνασπιχών ΝΑΤΟ και Συμφών της Βασιλοποίας, αποφάσισαν το 1989, στη Βιέννη να προχωρήσουν σε μια συνθήκη για το περιορισμό των Συμβατικών Όπλων. Στο κείμενο είχε αναγγελθεί ότι η συνθήκη θα ήτανε νομικά δεσμευτικό κείμενο, όχι πολιτικά, νομικά, έπρεπε να περάσει από το Κοινοβούλιο, το οποίο σημαίνει ότι θα είχαμε ορισμένες υποχρεώσεις, τις οποίες θα έπρεπε να τη στηρούμε με θρησκευτική ευλάβεια. Όχι μόνο εμείς, αλλά το κάθε μέλος, είτε του Συμφών της Βασιλοποίας, είτε του ΝΑΤΟ. Για άλλη μια φορά, τέθηκε το θέμα της περιοχής της εφαρμογής σε τι πράμα? Δεν το άνοιξα. Στις 23 χώρες, ποια είναι η περιοχή εφαρμογής? Εδώ λοιπόν, για εμένα την Ρωσία είπανε Ουράλης. Εκεί θα είναι το Οριόμικο. Ό,τι είναι βυτικά και της Κασπίας θα είναι μέσα στην περιοχή εφαρμογής. Τουρκία. Η Τουρκία δεν μπορούσε πλέον να επικαλεστεί την τελική πράξη του Ελσίγκη, αλλά είχε το κεκτημένο. Έτσι λοιπόν, από το σημείο τομής της μεθορριακής γραμμής και του 39 του παραλίλου, βγαίνει αυτή η γραμμή που βλέπετε. Το Γκέσνε και από εκεί στη θάλασσα. Και αυτό έχει πρόβλημα. Και σε αυτό έχει πρόβλημα. Τι σημαίνει και από εκεί στη θάλασσα. Εδώ βλέπετε το χάρτη που καταλήγει. Το Γκέσνε και από εκεί στη θάλασσα είναι κάθεται. Δεν ισχύει αυτό. Δεν ισχύει αυτό. Και γιατί. Γιατί είναι η Μερσίνα. Αυτό είναι η περιοχή εφαρμογής της ζώνης εξέρεσης του Τουρκίας. Εξερήτη Τουρκία σε αυτό το κομμάτι που σας έδειξα. Το 1988, κατά τις διαπραγματεύσεις της τουρικής αντιπροσωπίας, ανέφερε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε συνδρομε κοινά εξ ευρωπαϊκά κράτη και ανέφερε ότι θέλει να περιορίσει η τουρκική παρουσία για να εξερέσει 12 ταξιαρχίες. Μάλιστα ο Τούρκος είπε το εξής, ότι οι γητενικές χώρες έχουν, διαθέτουν 22 μεραρχίες και 2 ταξιαρχίες. Συνήθως οι στραοδοκοί τα ξέρουν λίγο καλύτερα από εμένα. Είναι αυτό ένα προς τρία. Αυτό προσπαθεί να κάνει. Δηλαδή κοιτάξτε εγώ αμήν ομέλως θέλω τουλάχιστον το ένα τρίτο από τις δυνάμεις που έχουνε απ' έξω, που έχουνε εν δυνάμιο απειλή. Χρησιμοποίησε τις προηγούμενες αποφάσεις για τον δικαίωμα εξέρεσης από την τελική πράξη του Ελσύγκη. Είναι ένα κεκτημένο που είχε και από την εντολή της Μαδρίδης και είπε κοιτάξτε εγώ θέλω να με εξερέσω. Θεώρησε το κυριότερο είναι ότι οι δυνάμεις Συρίας, Ιράκ και Ιράν, ως δυνάμια απειλή κατά της Τουρκίας. Δηλαδή όλες αυτές τις δυνάμεις θα ήταν κράτης Τουρκίας. Εδώ δεν υπήρχε, αυτό ήταν αδόκιμο το επιχείρημα και δεν υπήρχε καμία ούτε και η Ελλάδα δεν αντέδρασε. Και αυτή τη συλλογιστική την είχε πάρα πολύ έντονη η Σοβιτική Ένωση. Δηλαδή η Σοβιτική Ένωση όταν πήγαινε να ελατώσουν τον πυρηνικό αφοπλισμό θεωρούσε ότι τα πάντα είναι αντίο της Σοβιτικής Ένωσης. Με αποτέλεσμα δεν μπορούσαν να βγάλουν άκρη. Μόλις αντιστάθησμα 22 μεραρχείων και 2 ταξιαστειών δόθηκε η ζώνη εξαίρεσης δηλαδή η ζώνη αναδιαφάνειας. Και σε αυτή την περίπτωση η Σοβιτική Ένωση προσπάθησε μέσα να βάλει το ινσιγλίκ. Δηλαδή μέσα στη ζώνη εφαρμογής να είναι το ινσιγλίκ. Εδώ η Ελληνική Αντιποσοβία δεν είπε τίποτε. Αν και εδώ που τα λέμε τι θα μπορούσε να πει. Βάλτε μια ανατοϊκή βάση μέσα για να μπορεί να την ελέγχει το σύμφωνο της εφαρμογίας. Βάζετε πως δεν υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον της Ελληνικής Αντιποσοβίας. Δεν υπάρχει λέξη πάνω σε αυτό. Ένα άλλο πολύ σημαντικό. Λέμε οριοθέτηση Γκέσνε και από εκεί στη θάλασσα. Τι σημαίνει αυτό. Βάθηκαν δύο ερμηνείες. Μια ερμηνεία υποστήριξε η Τουρκία. Είναι το Γκέσνε και η γραμμή συνεχίζει αφαίρετα. Χωρίς να περιλαμβάνει το λιμάνι της Μερσίνας. Ενώ οι άλλοι ήταν ο συντομότερος δρόμος. Ήταν η κάθετος. Και η Μερσίνα είναι μέσα. Αυτή η υπόθεση λίγο έλειψε να τυνάξει τη διαφραγμά της στον αέρα. Λύθηκε τη τελευταία στιγμή. Εδώ βλέπετε αυτό είναι το Γκέσνε. Αυτό είναι το Γκέσνε και αυτή η Μερσίνα. Δηλαδή αν έρχονταν κάθετα έπρεπε να έρθει μέσα. Αυτοί συνέχισαν τη γραμμή όπως κατέβαινε. Και τη συνέχιση περιβάζαν κάπου εδώ. Άρα λοιπόν εξαιρέσαν τη Μερσίνα. Όταν μιλάμε για Μερσίνα. Το λιμάνι της Μερσίνας. Ήταν το βασικό και νευραλγικό σημείο. Του εξοπλισμού και ενεφοδισμού των κατοχικών δυνάμων στην Κύπρο. Άρα λοιπόν καταλαβαίνετε πόσο μεγάλη σχεδοτική σημασία είχε η εξέρεση από την Τουρκία. Με αποτέλεσμα δεσνεύτηκαν, συντάχτηκαν με σαφήνια υπέρ των τουρκικών θέσεων η Σοβητική Ένωση, οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Γερμανία και τον ΗΠΑ. Από μέρους μας δεν υπάρχει και αντίδραση. Δεν υπήρχε κάτι άλλο. Ερχόμαστε στο κείμενο της Βιέννης και η Ελλάδα μετά από 23 χρόνια ξυπνάει από το λίθαργο που έχει και αρχίζει πλέον να μετράει τι επηρεάζει αυτή η ζώνη εξέρεσης. Αυτά πάλι κάτω στραουδικά και διπλωματικά. Διαπιστώθηκε λοιπόν ότι εξερεί το ένα τρίτο περίπου του εδάφους της. Πότοι σημαίνει αυτό από τα ΜΟΕΑ. Οι δυνάμεις που σταθμεύανε στην ζώνη εξέρεσης ήταν η 2η τουρκική στρατιά, που περιλάβανε 6, 7, 8 σώματα στρατού, 59 με ραρχία, 59, δευτέρα τακτική αεροπορία στο Αισιγησαχείρ. Αν τη συγκρίνουμε αυτές τις δυνάμεις με τις ελληνικές δυνάμεις, περίπου ισοδύνατοι. Τόσο σέχουμε κι εμείς, περίπου. Επίσης, άλλη μια εξέρεση, επίσης άλλη μια παράμετρος που έχει πολύ μεγάλη σημασία, ήταν ότι αυτές οι δυνάμεις θα μπορούσαν πάρα πολύ εύκολα να μεταφερθούν σε όποιο μέτωπο είτε του Αιγαίου, της Κύπρου, χωρίς κανέναν ορισμό. Δηλαδή αυτό που θα λέγαμε για να ενισχύσουν τις ενέργειες που θα κάνουν είτε εναντίον του Αιγαίου, είτε εναντίον της Κύπρου. Ενώ οι Τούρκοι βάζουν συνέχεια θέματα περιγεφάνες δυνάμεις ιστορικής ασφαλείας. Τι είναι δυνάμεις ιστορικής ασφαλείας? Στις Ανατολικές χώρες. Οι δυνάμεις ιστορικής ασφαλείας είναι οργανωμένες τραυτικά. Δηλαδή μέσα στην δυνάμεις ιστορικής ασφαλείας, χωροφυλακή δηλαδή, έχουν μέσα και πυροβόλα και άρματα μάχης και ό,τι μπορείτε να παταστείτε. Εμείς εδώ πέρα ονομάζουμε δυνάμεις ιστορικής ασφαλείας τις δυνάμεις μας που είναι στη Ρόδο. Στα Δωδεκάνη σε επασφαλώς. Και αυτό γιατί λόγω των συνθηκών δεν μας επιτρέπεται να έχουμε τακτικό στρατό. Έτσι λοιπόν έχουμε εκεί πέρα εμείς δυνάμεις ιστορικής ασφαλείας. Εδώ μας πιέζουνε διαρκώς να δώσουμε στοιχεία για αυτές τις δυνάμεις. Και όταν αυτή έχουνε ήδη εξασφαλίσει μια ζώνη εξέρεσης. Και μέσα εκεί πέρα εκτός από τις δυνάμεις που σας διάβασα. Υπάρχει και η στρατοχωροφυλακή. Η ζενταμερή, ας πούμε, η οποία είναι βαριά εξοπλισμένη. Βαριά εξοπλισμένη, δηλαδή είναι εξοπλισμένη όχι όπως οι δικές μας με τις δημιριεσμάτες. Είναι με άρματα μάχης, είναι με πυροβόλα. Και αυτό είναι λόγω της δραστηριότητας των Τούρκ, των Γούρδων. Το Φθινόκορο του 1997 η ελληνική πλευρά αποφάσισε να καταθέσει μια συγκεκριμένη πρόταση. Πρέπει να είναι ο κύριος Πότσιος. Ορισμού της περιοχής στο πλαίσιο της αναθεώρησης του κειμένου της Βιέλης. Πρώτη φορά λοιπόν έγινε από την ελληνική μόνιμα αντιπροσωπία του ΟΑΣΕ μια αναφορά, 29 Οκτωβρίου του 1997. Σας τα λέω αυτά τα πράγματα για να μείνουν και λίγο στην ιστορία. Η παρέμβαση συμπεριλάβαν ιδέες και αρχές που θα έπρεπε να περιέχει ο εξοικρονισμός του κειμένου της Βιέλης. Μέσα στο παραπάνω πνεύμα τέθηκαν σε γενικές γραμμές οι περιοχοί εφαρμογής, οι οποίοι έπρεπε να εφαρμοστεί από τον Ακλαντικό μέχρι τα Ουράλια χωρίς εξαιρέσεις. Η ελληνική πρόταση περιορισμού της περιοχής εφαρμογής καταγράφηκε για πρώτη φορά σε επίσημο έγγραφο του ΟΑΣΕ 27 Νοεμβρίου του 1997. Άρα λοιπόν από 1975, για πρώτη φορά το 1997, αντιδράει η Ελλάδα και καταθέτει συγκεκριμένη πρόταση να εξαφανιστεί η ζώνη εξαίρεση τουρκίας. Αρχικές συζητήσεις. Αυτή η τουρκική αντιπροσωπεία κάνει μια ρυμνευτική δήλωση και λέει ότι σύμφωνα με την οποία, ως περιοχή εφαρμογής θα αντιλαμβάνονται μόνο από τον ορισμό του παρατήματος 1, σας θυμίζω μια παράγραφη είναι ειδικά για την Τουρκία, που σας διάβασα παραπάνω, και τη μη μεταβολή του ορισμού της περιοχής εφαρμογής. Εμείς κάναμε μια εξεισδήλωση, σύμφωνα με την οποία λέγαμε να συζητηθούν όλα τα παρατήματα, χωρίς να προσδικάσουμε για εξαιρέσεις, δεν μπορούμε να πάμε με τις εξαιρέσεις και από εκεί να οικοδομήσουμε τις συζητήσεις, η πρότασή μας ήταν η εξής. Με βάση την ισότητα των δικαιωμάτων, την ισορροπία και την αμοιβεότητα του σεβασμού των συμφερόντων ασφαλείας όλων των συμμετεχόντων στον ΟΑΣΕ κρατών, συλλογική ασφάλεια, και τις αντίσχυες υποχρεώσεις που αφορούν τα μέτρα οικοδόμησης, εμπιστοσύνης και ασφαλείας και τον αφοπλισμό στην Ευρώπη και Ασία, βλέπετε τη διάσταση της Ασίας τώρα εδώ πέρα, αυτά τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης θα καλύπτουν όλα τα εδάφη των συμμετοχών χωρών από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλλη. Άρα λοιπόν η Ρωσία δεν αλλάζει σε τίποτα. Τα οποία περικλείουν όλες τις περιοχές του ευρωπαϊκού χώρου και της ασιατικής περιοχής, ασιατική διάσταση, από αυτά τα κράτη που έγιναν μέλη του ΟΑΣΕ μετά το 1992, καθώς και το θαλάσσιο και ένα αέριο χώρο που την περιβάλλουν. Θα είναι στρατιωτικής σημασίας και πολιτικός δεσμευτικά και θα παρέχουν επαρκή στοιχεία, βαλητεύσεις που να ανταποκρίνονται στο περιεχόμενό τους. Όσον αφορά τον μπέριξ θαλάσσιο και ένα αέριο χώρο, τα μέτρα θα εφαρμόζονται επί στραωτικών δραστηριοτήτων όλων των συμμετοχών των κρατών που λαμβάνουν χώρα εντός αυτού. Οποτεδήποτε αυτές οι δραστηριότητες επηρεάζουν την ασφάλεια στην Ευρώπη και στην Ασία, καθώς και όταν αποτελούν μέρος δραστηριοτήτων που λαμβάνουν χώρα εντός ολοκλήρου της Ευρώπης και Ασίας, όπως αναφέρεται παραπάνω τις οποίες θα συμφωνήσουν να γνωστοποιούν. Μέσω διαπραγματεύσεων του οργανισμού θα καταρτιστούν οι αναγκαίες προδιαγραφές για τα μέτρα οικοδόμησης, εμπιστοσύνης και ασφάλειας. Και αυτό το κείμενο, η έννοια του πέριξ θαλασσίου χώρου, νοείται ότι αναφέρεται επίσης και στις οκεάνιες περιοχές που περικλείουν την Ασία και την Ευρώπη και την Ασία. Για να δούμε τα σχόλια τώρα, τι μπορούμε να παρατηρήσουμε. Ουσιαστικά δεν διαφέρει σε τίποτα από τον ορισμό της εντολής συμμαγδίτης του 1983. Το μόνο πράγμα που έγινε, αφαιρέθηκε η τρίτη παράγμα, αυτή που αφορούσε την Τουρκία. Μας το έδινε ήδη κείμενα του ΩΣΕ, βάλαμε τη φράση «από Ευρώπη και Ασία». Δεν ήταν πλέον μόνο Ευρώπη, για να μπορέσουμε να συμπεριλάβουμε και τα ασιατικά κράτη, που ήταν τις πρώην Σοβιτικής Ένωσης. Και έτσι λοιπόν να έχει εφαρμογή από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια, όλα τα ευρωπαϊκά ή ασιατικά εδάφια. Τα ασιατικά κράτη. Που προέγινε να το κάνουμε πάρα πολύ συγκεκριμένο, γιατί να μην έχουμε δώσει ανασφάλεια στη Ρωσία. Για να μην αντιπράσει η Ρωσία. Τα ασιατικά κράτη που προέγινε από τη διάλεισή της πρώην Σοβιτικής Ένωσης, περιλαμβάνονται στην περιοχή εφαρμογής, με την αναφορά όλα τα κράτη, που έγιναν μέλη του ΩΣΕ μετά το 1992. Είναι αυτά. Καζακσταν, Κυρισταν και τα λοιπά. Από τη συζήτηση που επαγγελτηθεί, οι αντιπρόσφυγες που τάχτηκαν υπέρ της ελληνικής πρότασης ήταν η Ρουμανία, η Αρμενία και η Κύβρου. Ο Άγγλος συντονιστής θεώρησε ότι το σχέδιο που περιλαμβάνει την ελληνική πρόταση, όσο τη συγγενή. Δηλαδή, θεωρούσε ότι δεν θα μπορέσει να συγκεντρώσει την απεραίτητη ομοφωνία. Η ελληνική αντιπροσωπία πράγματι κατέβαλε προσπάθειες για την προβότηση της πρότασης στη διάσηξη κορυφής στην Κωνσταντινούπολη. Δυστυχώς τα αποτελέσματα δεν ήταν ιθαρρυντικά. Και τι δεν ήταν ιθαρρυντικά. Αυτό που περιμέναμε ήτανε, οι ελληνικές απόψεις δεν καταγραφήκαν καθόλου στο αναθεωρημένο κείμενο της Βιέννης. Δηλαδή, περιμέναμε μέσα να υπάρχει έστω μια υποσημείωση που θα μας άνοιγε την πόρτα για μελλοντικά. Δεν περιμέναμε ξαφνικά να λύναμε το πρόβλημα, αλλά να δημιουργούσαμε όλες τις προϋποθέσεις για να μπορέσουμε μελλοντικά να καλύψουμε αυτό το μεγάλο πρόβλημα ασφαλείας που έχει η χώρα μας. Σας ευχαριστώ πολύ. |
