| : Το σημερινό ρώτατο χαμόγελο έχει αναπτύξει ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα. Ποιο είναι αυτό το ρόλο του παππού και της γιαγιάς στην ανατροφή των παιδιών. Ένα θέμα που προκαλεί ναι μεν χαμόγελα, αλλά πολλές φορές και ανησυχία και προβληματισμό. Για ποιο λόγο? Πολλές φορές οι γονείς έρχονται σε σύγκρουση με τον παππού και τη γιαγιά, καθώς ο παππούς και η γιαγιά δεν ακολουθούν τις συμβουλές τους για την διαπεταγωγή των παιδιών. Υπάρχει ένταση, υπάρχει διαμάχη, ο παππούς και η γιαγιά αμφισβητούν τους γονείς, αυτή η κατάσταση δεν οδηγεί πουθενά και το μόνο που μένει είναι ένταση και καθάδες. Οι γονείς εκτός από τον γονεϊκό ρόλο που επιτελούν, κάποια στιγμή καλούνται να ανταποκριθούν και στις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις. Και αργά ή γρήγορα γεννάται το ερώτημα, τι θα γίνει με το παιδί που μένει στο σπίτι. Η λύση, όπως είπες και εσύ Στέφανε, τις περισσότερες φορές είναι ο παππούς και η γιαγιά που θα αναλάβουν τη φροντίδα και τη φύλαξη του παιδιού. Ωστόσο, οι γονείς αναρωτιούνται, είναι σωστό αυτό, είναι λάθος, μήπως τελικά μπερδεύει το παιδί. Ο παππούς και η γιαγιά αποτελούν και επιτελούν ένα πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή του παιδιού. Έχουν έναν ρόλο τριφερότητας, έναν ρόλο κανακέματος, έναν ρόλο φροντίδας, με ιδιαίτερη βεστισία και συναισθηματισμό. Άλλωστε, είναι ποια ο παππούς και η γιαγιά οι εμπειρηγονείς, αυτοί που ξέρουν, που έχουν δει τα λάθη τους και που δεν θέλουν να τα επαναλάβουν στα εγγόνια τους. Ωστόσο, μην ξεχνάτε και σημειώνουμε σε αυτό, ότι ο ρόλος του παππού και της γιαγιάς έχει και έναν άλλο συμβολικό ρόλο. Και είναι αυτός η ιστορία του παιδιού. Πολλά από τα παιδιά φέρουν το όνομα του παππού και της γιαγιάς. Πολλά παιδιά έχουν χαρακτηριστικά του παππού και της γιαγιάς. Άρα, η συναναστροφή των παιδιών και της γιαγιάς με τα παιδιά έχει να κάνει και με μια συνέχεια μέσα στην οικογενειακή παράδοση και στις ρήσες του παιδιού. Πότε όμως αυτός ο ρόλος μπορεί να γίνει όντως δηλειτουργικός? Πολλοί από αυτούς που μας ακούνε θα πούνε ότι κάτι δεν πάει καλά τώρα. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα τις περισσότερες φορές είναι ότι τα όρια μέσα στην οικογένεια δεν είναι ξεκάθαρα. Ούτε και οι ρόλοι μέσα στο οικογενειακό σύστημα. Αποτέλεσμα, τα παιδιά και να μπερδεύονται, αλλά και μερικές φορές αρχίζουν και συμπεριφέρονται και λειτουργούν χειριστικά. Και κάνουν τα χατήρια τους μέσα από τον παππού και τη γιαγιά. Να τονίσουμε εδώ ότι οι φιγούρες του παππού και της γιαγιάς είναι εξαιρετικά σημαντικές μέσα στο σπίτι, όπως το είπες και εσύ άλλωστε. Ωστόσο, πρέπει να είναι ξεκάθαρο και σαφές, τουλάχιστον ανάμεσα στους ενήλικες, ότι την πρωταρχική ευθύνη για το μεγάλομα των παιδιών την έχουν οι γονείς. Οι γονείς που θα χαράξουν μια στρατηγική μεγαλώματος σύμφωνα με τις δικές τους αξίες για τη φροντίδα και την ανατροφή των παιδιών. Άρα οι παππούδες θα πρέπει να σεβαστούν αυτή τη στρατηγική, αλλά και να την υποστηρίξουν. Να είναι συνεργατικοί με τους γονείς και όλα αυτά για συμφέρον των παιδιών. Όταν όμως ξεκινούν τα προβλήματα, ρωτάει ένας γονιός, πώς μπορώ να προλάβω μια τέτοια της λειτουργική σχέση. Πριν ξεκινήσουν τα προβλήματα. Πάρα πάρα πολύ σωστό. Εδώ θα πρέπει να... ήδη έχεις πει κάποια πράγματα πάρα πολύ βασικά. Ποια είναι αυτά ο ρόλος, ότι ο παππούς να καταλάβει το ρόλο του, η γεγέ να καταλάβει το ρόλο της και οι γονείς να καταλάβουν το δικό τους. Ωραία, σε ένα θεωρητικό πλαίσιο και στο πλαίσιο της κοινής λογικής. Τι συμβαίνει όμως όταν η κοινή λογική παραβιάζεται, πώς θα το προλάβω όλο αυτό. Θα πρέπει να καταλάβουμε τους λόγους για τους οποίους παραβιάζεται κοινή λογική. Ποια είναι αυτή η λόγη. Είναι το γεγονός ότι ο παππούς και η γεγέ έχοντας την εμπειρία τους αντιμετωπίζουν τους γονείς ως παιδιά. Αμφισβητούν τις παιδαγωγικές τους αξίες και αρχές. Αμφισβητούν τις παιδαγωγικές τους ικανότητες. Και έτσι ζητούν, τους αντιμετωπίζουν σαν παιδιά λοιπόν, ότι θα κάνουν λάθη και ότι οι ίδιοι γνωρίζουν. Που είναι και παιδιά τους άλλωστε. Είναι και παιδιά τους αλλά δεν καταλαβαίνω ότι έχουν μεγαλώσει λίγο. Άρα αυτό μπορεί να δημιουργήσει μια σύγκρουση, μια ένταση. Ο γονιός θα πάει να διεκδικήσει το ρόλο του. Αυτό είναι το παιχνίδι. Πάει να διεκδικήσει το ρόλο του απέναντι στο γονέα. Απέναντι στον παππού και στη γεγέ να διεκδικήσει το ρόλο του γονέα του νέου μέλους της οικογένειας. Αυτό μπορεί να μπερδεύει πάρα πολύ την κατάσταση. Του μπερδεύει τόσο πολύ όσο και εγώ που το λέω αυτή τη στιγμή. Ποιος είναι ο παππούς, ποια είναι η γεγέ, ποια είναι οι γονείς, ποια είναι τα εγγόνια. Υπάρχει ένα μεγάλο ασαφές πλαίσιο γύρω από όλη αυτή την κατάσταση. Είναι πάρα πολύ σημαντικό οι γονείς να μπουν σε μια διάδικασια να ιωθετήσουν, να κατανοήσουν μάλλον, τον τρόπο σκέψης των γονέων τους. Θα πρέπει να καταλάβουν ότι ο παππούς και η γεγέ έχουν ένα συγκεκριμένο προφίλ. Θα πρέπει να ιωθετήσουν αυτό το προφίλ για να μπορέσουν να επικοινωνήσουν τις δικές τους ανάγκες. Να μην πηγαίνουν επιθετικά, να μπορούν να κατανοούν την ανάγκη τους ότι είναι εμπειροί άνθρωποι. Να τους τη δίνουν, να τους αναγνωρίζουν αυτοί τους την ιδιότητα και να μπορέσουν μαζί τελικά να βρουν μία λύση. Σίγουρα και ο παππούς και η γεγέ έχουν κάποια σημεία σωστά. Στεφανέ, μιλάς για όρια. Τα όρια δεν τα βάζουμε στη ζωή μας για να την κάνουμε πιο δύσκολη, ούτε για να κάνουμε και τις ανθρώπινες σχέσεις πιο απόμακρες και πιο αποστασιωποιημένες. Τα όρια τα βάζουμε για να προστατεύσουμε τις ανθρώπινες σχέσεις και σε αυτή την περίπτωση χρειάζονται όρια. Τα παιδιά δε έχουν ανάγκη από όρια και νιώθουν σταθερότητα και ασφάλεια μέσα στα όρια. Τελικά όμως μέσα από όλη αυτή τη συζήτηση γεννάται το ερώτημα. Μήπως είναι καλύτερο να αναθέσω τη φροντίδα του παιδιού μου σε έναν επαγγελματία, έναν παιδαγωγό, έναν παιδικό σταθμό. Ούτε αυτή είναι μια εύκολη απάντηση. Ναι ή όχι. Σίγουρα ένας επαγγελματίας συγκεντρώνει πάρα πάρα πολύ θετικά στοιχεία. Ποια είναι αυτά? Είναι ένας άνθρωπος με επιστημονικές γνώσεις, είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει τις παιδαγωγικές θεωρίες, είναι ένας άνθρωπος που θα φροντίσει το παιδί με επαγγελματισμό, με στόχο και με τελικό προορισμό την εξέλιξη του παιδιού. Από την άλλη όμως υπάρχει και η αρνητική πλευρά. Οι γονείς συνήθως δυσκολεύονται να εμπιστευτούν τη φροντίδα του παιδιού τους σε έναν άγνωστο άνθρωπο. Και επίσης τους αγχώνει η διαδικασία να επιλέξουν ποιο είναι το σωστό άτομο για να εμπιστευθώ τη φροντίδα του παιδιού μου. Εξάλλου υπάρχει και ο παράγοντας του κόστος, ο οικονομικός παράγοντας, που πολλές φορές λειτουργεί αποτρεπτικά για να επιλέξουν αυτή τη λύση. Τελικά όμως τι πρέπει να κρατήσουμε. Όποια επιλογική αν κάνετε, επαγγελματέας ή παππούς και γεγιά, θα πρέπει να θυμάστε ότι το πλαίσιο το θέτετε εσείς. Εσείς θα πρέπει να νιώσετε ασφάλεια και εμπιστοσύνη με αυτούς τους ανθρώπους, θα πρέπει με τη σειρά τους αυτοί να νιώσουν με εσάς και έτσι όλοι μαζί να λειτουργήσετε προς συμφέρον της εξέλιξης του παιδιού. Μην το ξεχνάτε, αυτοί οι άνθρωποι έχουν λόγο απέντες στα παιδιά. Τα μεγαλώνουν για 6, 7, 8 ώρες, όσες ώρες εσείς απουσιάζετε από το σπίτι. Είναι άνθρωποι που τα παιδιά αναγνωρίζουν ως σημαντικές φιγούρες και δεν μπορείτε να κυρώσετε το ρόλό σας ούτε να τους αντιμετωπίσουμε εντός εισαγωγικών σαν αποκλειστικά πρόσωπα εξυπηρέτησης. Είναι πρόσωπα φροντίδας, δεν εξυπηρετούν, είναι πρόσωπα φροντίδας. Τα παιδιά τα αναγνωρίζουν και άρα θα πρέπει και εμείς να σεβαστούμε αυτό τους το ρόλο. Ελπίζουμε να απαντήσαμε στις ερωτήσεις σας. Θέλω να θυμάστε ότι η εθνική τηλεφωνική γραμμή ΣΟΣ για τα παιδιά 1056 αλλά κι όλοι εμείς εδώ στο Χαμόγελο είμαστε εδώ για σένα. Κάλεσε τώρα ανώνυμα, δωρεάν, όλο το 24 ώρο για να μοιραστείς ίσως αυτά που σου συμβαίνουν και δυσκολεύεσαι να τα πεις κάπου αλλού. Στο 1056 υπάρχει πάντα κάποιος που μπορεί να σε ακούσει. Σας ευχαριστούμε πολύ. |
