| : [♪ Μουσική να ευχαριστήσω όλη την ομάδα του ΤΕΝΔΕΚΣ για την πρόσκληση, είναι μεγάλη τιμή. Και επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω και εσάς που επιλέξατε αυτή τη στιγμή να είσαστε εδώ και μας δίνετε θάρρος να συνεχίζουμε όλο αυτό που κάνουμε. Ήταν το 1991, όταν ένας φίλος ο Γιάννης ο Διαμαντόπουλος είχε έρθει από την Κοσταρίκα και μου είχε φέρει ένα πακέτο με σπόρους. Μέσα εκεί υπήρχαν σπόροι από διάφορες φυλές Ινδιάνων, όπου οι φυλές είχαν ξαφανιστεί αλλά συνεχίζαν να υπάρχουν τα καλαμπόκια τους. Αυτό ήταν κάτι πολύ συγκινητικό για μένα και μέσα από αυτά τα πρώτα καλαμπόκια που είχε αυτό το κυβώτιο, ξεκίνησα να κάνω μια πρώτη ομάδα στην Ελλάδα για το θέμα της συλλογής και της διατήρησης των παραδοσιακών ποικιλιών. Προσπάθησα να βρω ανθρώπους να διατηρήσουμε αυτές τις ποικιλίες, να τις καλλιεργήσουμε και άρχισα να ρωτάω διάφορους ανθρώπους για το που υπάρχουν παραδοσιακές ποικιλίες. Και τον Αύγουστο του 1992 μοιραζα τα προσκλητήρια γάμου του αδερφού μου στη γενέτειρά μου στη Παμπακούσο στο νομό Σερών και εκεί σε μια αυλή βρήκα ένα μικρό μαύρο καλαμπόκι. Ρώτησα την κυρία τι κάνουν με αυτά τα καλαμπόκια. Μου είπε ότι τα χρησιμοποιεί για να κάνει πόπκορν στα εγγόνια της και είπα να ζήτησα να μου δώσει λίγους σπόρους. Το έκανα με πολύ μεγάλη χαρά και μετά μου ήρθε η σκέψη σε κάθε σπίτι που θα δίνω το προσκλητήριο γάμου να ζητάω να μου δώσουν λίγους σπόρους, αν έχουν δικούς τους. Έτσι γύρισα όλο το χωριό, μοίρασα τα προσκλητήρια και γέμισα μια αγκαλιά με φασόλια, καρπούζια, πεπόνια και γνώρισα τη γενέτειρά μου μέσα από μια τελείως διαφορετική οπτική, μέσα από τους σπόρους που καλλιερούσαν. Και αυτή ήταν η πρώτη εξερευνητική μου αποστολή. Και όσο αφορά γι' αυτό το καλαμπόκι, είναι αυτό που λέω ότι είναι το καλαμπόκι που άλλαξε τη ζωή μου. Το 1995 ζούσα σε ένα μικρό χωριό στη Βόρεια Ελλάδα, στο θεστοκάτων Ευρωκοπείου και εκεί, μέσα από μια διάλυση μιας σχέσης, συνεργασίας φιλικής, που τότε είχε καταρρέψει ο κόσμος και είχε κρεμιστεί το όνειρο για μένα, συνειδητοποίησα ότι το θέμα που είναι να ασχοληθώ είναι οι σπόροι. Και έτσι ξεκίνησα να ταξιδεύω με τα πόδια και με auto-stop σε διάφορες περιοχές στην Ελλάδα, όπου άκουγα πληροφορίες ότι υπάρχουν άνθρωποι που κρατάνε το δικό τους σπόρο. Και μέσα σε μια πενταετία, από το 1995 μέχρι το 2000, συγκέντρωσα περισσότερες από 1200 ποικιλίες που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. Ποικιλίες που αυτή τη στιγμή βρίσκονται ξανά στα ράφια και στα χωράφια και στο τραπέζι μας. Το 2002 γνώρισα τη γυναίκα μου, τη Σοφία Αγίδα, και μαζί φτιάξαμε το πρώτο κύτταρο του πελίτη, την πρώτη ομάδα δηλαδή. Και τη γυναίκα μου την γνώρισα επίσης μέσα από ένα καλαμπόκι. Τότε συσκευάζαμε σπόρους καλαμποκιού για το Athens News, μια εφημερίδα. Ήταν 12.000 φακελάκια, η πρώτη μεγάλη διανομή σπόρων μέσα από ένα έντυπο. Και έτσι λέω ότι τα καλαμπόκια έχουν παίξει έναν καθοριστικό ρόλο στη ζωή μου. Μου έχουν αλλάξει, δηλαδή, όλη την αντίληψη και όλη την πραγματικότητά μου. Μαζί με τη Σοφία δουλέψαμε πολύ και σιγά σχεδόν δουλέψαμε και σχεδόν. Πολλοί και σιγά σιγά άρχισαν να έρχονται και άλλοι άνθρωποι μαζί μας. Και αυτή τη στιγμή το πελίτη έχει δράσει σε τοπικό επίπεδο στην έδρα του στο Μεσοχώριο του Δήμου Πορανεστίου, σε εθνικό επίπεδο σε όλη την Ελλάδα, αλλά έχουμε ομάδα στη Βουργαρία και στο Αριντάχου των Ηνωμένων Πολιτειών. Επίσης, οργανώνουμε εκδηλώσεις στη Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης, στη Τουρκία, σε συνεργασία με το Οικουμενικό Πετριαρχείο, και στην Κύπρο, όπου έχουμε παίξει καθοριστικό ρόλο για να ξεκινήσει το κίνημα διατήρησης των παραδοσιακών ποικιλειών. Γιατί να κρατήσουμε όλους αυτούς τους πόρους, έχουν κανένα νόημα. Οι παραδοσιακές ποικιλίες είναι ένα ζωντανό κομμάτι του πολιτισμούς μας, της ιστορίας μας. Εδώ στην Κρήτη υπάρχουν πάρα πολλές ποικιλίες και είναι ένα από τα πιο σημαντικά σημεία στον πλανήτη, θα μπορούσαμε να πούμε, όσο φορά τις τοπικές ποικιλίες. Έχουν αρώματα, χρώματα, γεύσεις, κάτι που δεν υπάρχουν στις μοντέρνες ποικιλίες. Κάθε φορά που χάνονται κάποιες σπόροι, χάνεται η ιστορία και ο κρίκος με τη ζωή μας και επίσης χάνεται και η έναι της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Εμείς όμως, σαν απλοί πολίτες, μπορούμε να κάνουμε κάτι για να σώσουμε αυτούς τους πόρους. Η απάντηση είναι ναι. Μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα. Γιατί καθημερινά όλοι εδώ, αλλά και παντού στον κόσμο, τρώμε. Το τι βάζουμε πάνω στο τραπέζι μας παίζει ένα καθοριστικό ρόλο για το ποιο θα είναι το μέλλον της Γεωργίας. Για τη χώρα, αλλά και για τον πλανήτη ολόκληρο. Καθημερινά με το πυρούνι μας ψηφίζουμε το μέλλον της Γεωργίας. Αγοράζουμε, για παράδειγμα, λεμόνια αργεντινείς. Σημαίνει ότι τα λεμόνια της Κρήτης θα πεταχτούν στα σκουπίδια. Θα απαξιωθούν οι αγρότες της Κρήτης. Αγοράζουμε τοπικά προϊόντα. Σημαίνει ότι ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους αυτούς και τους ανταμείβουμε για τη δουλειά που κάνουν. Ο κάθε ένας από εμάς είναι σημαντικός και σπουδαίος ανεξάρτητα από την πολιτική, οικονομική και κοινωνική του θέση. Εγώ ξεκίνησα, όπως σας είπα, να ταξιδεύομαι τα πόδια. Δεν είχα καθόλου χρήματα. Και το 2009 το BIOVERSITY INTERNATIONAL, ο μεγαλύτερος οργανισμός παγκοσμίως για το φυτικό γενετικό υλικό και ο δήμαρχος της Ρώμης, με θύμησαν ως φύλακα της βιοικιλότητας της Μασογείου. Από εκεί και πέρα ακολούθησαν και άλλες διακρίσεις σε εθνικό και σε παγκόσμιο επίπεδο. Και το 2013, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας τίμισε το πελίτι για την εθελοντική του προσφορά στη χώρα. Την περίοδο που ήρθε η οικονομική κρίση στη χώρα, το πελίτι έπηξε έναν καθοριστικό ρόλο στο να διατηρηθεί αξιοπρέπεια χιλιάδων οικογενειών. Υπολογίζουμε ότι κάθε χρόνο υποστηρίζουμε περίπου 20.000 οικογένειες στο να έχουν δική τους τροφή. Και αυτό βοηθάει πάρα πολλούς ανθρώπους, ιδίως αυτή την περίοδο με την οικονομική κρίση. Και ο κάθε ένας μπορεί να παίξει ένα δικό του ρόλο. Είναι πολύ σημαντικό να βρούμε τα θέματα που... να βρούμε μάλλον τη δική μας ευθύνη στα θέματα που αντιμετωπίζουμε. Είτε αυτά είναι προσωπικά, είτε αυτά είναι εθνικά ή παγκόσμια. Όταν ρωτήσαμε τους αγρότες για το ποιος στέει για την εξαφάνιση των τοπικών πικηλιών, είπαν οι κυβέρνησοι. Όταν ρωτήσαμε την κυβέρνηση, είπαν οι γεωπώνοι. Όταν ρωτήσαμε τους γεωπώνους, είπαν οι καταναλωτές. Ο κάθε ένας έρχεται να την ευθύνει σε κάποιον άλλον. Όταν εγώ στέκομαι εδώ και λέω, δεν φταίω εγώ για το ότι χάνονται οι τοπικές ποικιλίες, εσείς θα πρέπει να δράσετε, εσείς είστε υπεύθυνος, σημαίνει ότι εγώ είμαι ανάξιος, ανήκανος να κάνω οτιδήποτε και ότι εσείς θα πρέπει να δράσετε για να βελτιωθεί η δική μου ζωή. Όταν όμως θα μετακινηθώ εδώ και θα δω τα πράγματα από μια άλλη οπτική γωνία και θα πω ότι ευθύνομαι και εγώ για αυτό που συμβαίνει. Δεν έχει σημασία αν ευθύνομαι λίγο ή πολύ, σημασία έχει να αναγνωρίσω ότι έχω μια ευθύνη για τα πράγματα που συμβαίνουν. Και από τη στιγμή που θα συνειδητοποιήσω ότι είμαι συνδημιουργός αυτής της κατάστασης, τότε σημαίνει ότι μπορώ να αλλάξω τα πράγματα. Στο θέμα των σπόρων μπορούμε να βρούμε τους τοπικούς καλλιεργητές, μπορούμε να καλλιεργήσουμε την τροφή μας, μπορούμε να ενισχύσουμε τους παραγωγούς, μπορούμε να κάνουμε χιλιαδιοπράγματα. Όταν ξεκίνησα όλα αυτά με το πελίτι, δεν υπήρχε τίποτα στην ελληνική κοινωνία. Σήμερα αυτό το θέμα των τοπικών πικηλιών έχει πάρει μια πολύ μεγάλη διάσταση και σε εθνικό και σε παγκόσμιο επίπεδο. Πάρα πολλοί άνθρωποι ασχολούνται και σήμερα το πρωί είχα ειρικά πάρα πολύ στη λαϊκή, εδώ στα Χανιά που βρήκα παραγωγούς με τοπικές ποικιλίες. Και επίσης υπάρχουν πάρα πολλές ομάδες πλέον και στα Χανιά αλλά και σε άλλες περιοχές. Όλα αυτά, όπως και η σημερινή εκδήλωση που είμαστε εδώ, το μικρόφωνο που σας μιλάω, το κινητό που έχω στην τσέπη μου, η αίσθηση όπου είμαστε εδώ, όλα αυτά είναι υλοποιημένα όνειρα κάποιων ανθρώπων. Όταν ξεκίνησαν αυτοί να υλοποιούν αυτά τα όνειρα, τους είπανε τρελούς, τους είπανε αιρετικούς, τους είπανε ότι δεν γίνεται να το κάνετε αυτό το πράγμα, δεν γίνεται να πετάξετε στον αέρα, δεν γίνεται να μεταφέρετε μια εικόνα από εδώ στην άλλη άκρη του πλανήτη και χιλιαδιώ. Όλα αυτά όμως σήμερα για μας είναι δεδομένα, είναι αυτονόητα. Γι' αυτό είναι πολύ σημαντικό και εμείς να οραματιστούμε έναν καλύτερο κόσμο, έναν κόσμο που υπάρχει αγάπη, συνεργασία, που συνηπάρχουν οι διαφορετικοί άνθρωποι μεταξύ μας με ειρήνη και να δουλέψουμε κάθε μέρα προς αυτήν την κατεύθυνση. Και αύριο μεθαύριο αυτός ο κόσμος θα είναι μια πραγματικότητα. Και θα είναι μια πραγματικότητα όχι γιατί ήρθε κάποιος προφήτης με ένα μαγικό ραβδί και άλλαξε τα πράγματα, αλλά γιατί εμείς έχουμε αλλάξει, γιατί εμείς έχουμε εργαστεί καθημερινά με μικρά ή μεγάλα πράγματα για να αλλάξουμε αυτήν την κατάσταση. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. |
