| : [♪ ΜουσικήEs Καλημέρα, Κατερίνα! Καλημέρα, Παναγιώτα! Μα καλά, τι σκέφτεσαι? Πόσο θα ήθελα να ταξιδέψω, πόσο μου έχουν ελείψει τα μακρινά ταξίδια! Και πού θα ήθελες να βρίσκεσαι? Θα ήθελα να βρεθώ κοντά σε μία λίμνη, με καθαρά νερά και όμορφα νούφαρα. Σου έχω ένα μυστικό! Μπορούμε να ταξιδέψουμε! Και πώς θα το καταφέρουμε αυτό! Μα φυσικά, παρέα με τους μικρούς μας φίλους και την ιστορία, η νεράιδα Ευγενία και τον Τζίνι Βοηθία! Μα καλά, πώς δεν το είχα σκεφτεί νωρίτερα! Πάμε να πάρουμε το βιβλίο! Νομίζω να, εδώ βρίσκεται! Τι λέτε, παιδιά, είστε έτοιμοι να ταξιδέψουμε μαζί με αυτή την ιστορία, την νεράιδα Ευγενία και τον Τζίνι Βοηθία! Πάμε να ξετυλίξουμε το κουβάρι της ιστορίας! Μια φορά και έναν καιρό, σε έναν τόπο μακρινό, σε έναν κόσμο μαγικό και πολύ αγαπητό, ήταν μια νεράιδα που την λέγανε Ευγενία. Είναι νεράιδα, φορούσε ροζ, λάτρευε το χρώμα ροζ, είχε ροζ καπέλο, ροζ φούστα, ροζ παπούτσια και όταν έβρεχε κρατούσε ροζ ομπρέλα. Μήπως, τι λέγανε, ροζαλία! Ζούσε σε μια λίμνη γεμάτη όμορφα νούφαρα και πεντακάθαρο νερά, τόσο καθαρά που η λίμνη έμοιαζε σαν καθρέφτης. Έπαιζε ξέχνιαστη με τους φίλους της τα βατραχάκια που χοροπηδούσαν και τραγουδούσαν όλη μέρα. Πέλε καλή πέλαργη, παίζουν τραγουδούν μαζί, κατραχάκια καστοράκια κάνουν αστεία παιχνιδάκια. Νεραϊδούλες, μάγισσουλες, σταγονούλες, λιβελούλες, λένορες, κούβερντουλες. Στην Εράιδα άρεσε πολύ η καλοσύνη και η ηρεμία. Ήταν πάντα πρόθυμη να βοηθήσει όσους είχαν ανάγκη και δεν της άρεσε καθόλου η κακία, το ψέμα και τα λόγια που φέρνουν γκρίνια και στεναχώρια. Όμως, απ' τη μια στιγμή κι η άλλη, δίχως αφορμή μεγάλη, ξέσπασε μια φασαρία πους δω κόσμο ελκαμιά. Ήρθε γκρίνια και μουρμούρα, φέραν ανακατωσούρα επίτα. Να σου η κακία, χάθηκε η ηρεμία. Και τότε εμφανίστηκε ο πελαργός. Φύγετε όλοι από εδώ, τούτη είναι η μεριά μου, εδώ χτίζω τη φωλιά μου. Και του απάντησε ο πελαγκάνος. Διάλεξες με την πονηριά σου, περρώντως εσύ τη γειτονιά σου, μου πήρες όλη τη τροφή, θέλω να φύγεις στη στιγμή. Και τότε αποκρίθηκε ο Κυρκάστορας. Ο ήλιος βγαίνει και δεν ζεσταίνει, η λίμνη είναι πολύ παγωμένη, κι εγώ πως θα κολυμπήσω τη φωλιά μου για να χτίσω. Και τότε είπε η αρχήγμαγισσούλα, λίμνο καθρεφτάκι μου, για πες μου στο αυτάκι μου, ποιες είναι πιο ωραίες, οι νεραϊδες ή οι μαγισσοπαρεές. Και απάντησε η σταγονούλα. Φύγετε όλοι από εδώ, θέλω να καθρεφτιστώ μέσα στη λίμνη στο νερό. Ωχ, βασαρίες, δεν μπορώ! Και τότε η νεραϊδα Ευγενία έβαλε ένα σκοπό, να εξαφανίσει την κακία και όλα τα κακά που μπορεί να συνέβαιναν γύρω της, να τα μεταμορφώνησε καλά. Και πώς θα το έκανε αυτό? Μα φυσικά, με ένα καλό σχέδιο. Και πώς τα πραγματοποιούσε το σχέδιο της? Εδώ ήταν το πρόβλημα. Υπήρχε κάτι που έκανε το κακό καλό και το καλό καλύτερο, αλλά χρειαζότανε βοήθεια για να το βρει αυτό. Σύμφωνα με τους φίλους, πίσω από τις καλαμμιές, στην απέναντι όχθη της λίμνης, βρισκότανε ένα μπουκάλι με την ουρανειοτοξόσκονη, που μεταμόρφωνε το κακό σε καλό και το καλό σε καλύτερο. Και τότε η νεραϊδα Ευγενία αποφάσισε ότι πρέπει να διασχίσει την απέναντι όχθη της λίμνης για να βρει το μπουκάλι. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να κολυμπήσω και αν βραχούν τα ροζ μου ρούχα. Ίσως δεν μπορώ να τα καταφέρω. Η νεραϊδα Ευγενία στεναχωρήθηκε, δεν ήξερε αν μπορούσε να περάσει στην απέναντι όχθη της λίμνης. Αρχίσε να χάνει το θάρρος της και αποφάσισε να ζητήσει τη βοήθεια από τους φίλους της. Οι φίλοι της είχαν ακούσει κι εκείνοι τους τρίλους, αλλά δεν ήξερε αν είναι αληθινή. Σκέφτηκαν την ιδέα της, αλλά όσο σκεφτόντουσαν τόσο πιο δύσκολο τους φαινόταν. Πώς θα περάσεις τη λίμνη κι αν κρύβεται κάτι πονηρό στην άλλη όχθη της. Θα βραδιάσει μέχρι να πας και θα κινδυνέψεις. Η νεράιδα Ευγενία άρχισε να στεναχωριέται, έχασε το θάρρος της και ξάπλωσε κουρασμένη δίπλα στη λίμνη να ξεκουραστεί. Την πλησίασε τότε μια γοργόνα. Η Γοργόνα Τριανταφυλλένια είχε πάρει το όνομά της από τα ροδοπέταλα. Της άρεσαν όλα τα χρώματα, το κόκκινο, το μπλε, το κίτρινο, το πράσινο. Η Γοργόνα Τριανταφυλλένια είχε ένα φίλο, τον Τζίνι Βοηθία, που ήξερε πάντα να δίνει λύσεις στα δύσκολα. Το Τζίνι ήταν όμορφο, πολύχρωμο, γενναιόδωρο στις λέξεις, με σβελτάδα, με έξυπνες δέρσεις που έδιναν λύσεις σπουδές. Το Τζίνι Βοηθία είμαι εγώ και όλους όσους αγαπάω πάντα θέλω να βοηθάω με ηρεμία, καλοσύνη, ευγένεια και δελφοσύνη. Τζίνι, δεν ξέρω αν μπορώ να τα καταφέρω και να περάσω την απέναντι όχθη της λίμνης. Μη στεναχωριέσαι, Νεράιδα Ευγενία, θα σε βοηθήσω εγώ με τους φίλους μου, την Βατρέχο οικογένεια, που θα σε σηκώσουν στην πλάτη τους... και θα περάσεις την απέναντι όχθη της λίμνης, χωρίς να βραχούν ούτε τα ποδαράκια σου. Μα πριν το κάνουμε αυτό, θέλεις να φτιάξουμε ένα σύνθημα. Ναι, Τζίνι Βοηθία, θέλω! Όσα δεν μπορώ εγώ, όσα δεν μπορείς εσύ, τα μπορούμε εγώ και εσύ! Βουρ! Βοηθάμε όλοι μαζί! Και έτσι, παιδιά, η Νεράιδα Ευγενία, με τη βοήθεια του Τζίνι Βοηθία, κατάφερε να περάσει την απέναντι όχθη της λίμνης. Και δεν το πίστευε στα μάτια της. Πίσω από τις καλαμιές, ήταν κρυμμένο το μαγικό μπουκάλι με την ουραναιοδοξόσκονη. Δεν ήξερε όμως αν είναι μαγική, δεν ήξερε αν η θρύλη είναι αληθινή. Το μπουκάλι ήταν πολύχρωμο, είχε ένα καπάκι από αστέρι και κόκκινη κορδέλα. Τότε η Νεράιδα Ευγενία άνοιξε το καπάκι και από μέσα ξεπίδησε! Η μαγία! Η ουραναιοδοξόσκονη μπορούσε να κάνει το κακό καλό και το καλό καλύτερο. Η Νεράιδα Ευγενία τώρα μπορούσε να περάσει την απέναντι όχθη της λίμνης, χωρίς να κινδυνεύσει, χωρίς να βραχεί. Τον Τζίνη βοηθεία έκανε ένα μαγικό. Βοήθησε να κρατάει επίδραση της ουραναιοδοξόσκονης όλη τη μέρα. Τότε η Νεράιδα Ευγενία κουράστηκε. Αποφάσισε να πάει να κινηθεί. Ξάπλωσε δίπλα στη λίμνη, αλλά πρώτα έκανε μια ευχή, να γίνει μια νέαρση. Έτσι το γλυκό εράκι φύσαγε τα μαλλιά της και το προσωπάκι της. Ξαφνικά, όμως, σαν κάτι ν' άκουσε. Σσσσσ! Πράγματι, η Νεράιδα έτρυβε τα αυτιά της. Έχασε τα λογικά της. Έκανε να σηκωθεί. Δεν το πίστευε στα μάτια της. Τα έχασε τα λογικά της. Σκέφτηκα, φίλοι μου, πολύ, πως η ζωή είναι μικρή. Και με τόση φασαρία θα ήταν η ταλαιπωρία. Από εδώ και στο εξής, φίλοι να είμαστε εμείς. Να γελάμε, να ξεχνάμε, της καρδιάς να μη χαλάμε. Με λογάκια και κακίες. Να σκέφτηκα, φίλοι μου, πως η ζωή είναι μικρή. Να γελάμε, με λογάκια και κακίες που μοιάζουν κοκορομαχίες. Όλοι μαζί θα προσπαθούμε από την κακία να ξεγλιστρούμε. Και αν ξανάρθει κάποια σκέψη, δεν θα βγάζουμε ούτε λέξη. Με το ένα, δύο, τρία, δίνουμε όρκο στη φιλία! Γιούπι! Τα καταφέραμε! Είμαστε η καλύτερη ομάδα, όχι πια η αγριάδα, μόνο ευγένεια και φρονημάδα. Είμαστε ομάδα δυνατή με καρδιά και λογική. Τις δυσκολίες τις προσπερνάμε και στη ζωή μας προχωράμε. Χάρη στη συνεργασία ήρθε και πάλι η ρεμία. Η ευγένεια, οι ομώνια που μυρίζουν σαν κολόνια. Έφυγε και η Μουρμούρα που έφερνε ανακατοσούρα. Είμαστε λοιπόν και πάλι νικητές, κρανείς, μεγάλοι, της αγάπης της ζωής και όλων των καλών της γης. Και από τότε και μετά, παιδιά, έζησαν αυτοί καλά. Και αποφάσισαν μαζί να είναι πιο προσεκτικοί, στη ζωή τους πιο ευγενικοί, για να είναι η ζωή τους μαγική. Τι θα έλεγες να παίξουμε ένα παιχνίδι? Τέλεια! Αγαπάω πολύ τα παιχνίδια. Σου έχω ένα παιχνίδι με τις λέξεις. Με τις λέξεις. Και πώς παίζεται αυτό το παιχνίδι? Λοιπόν, θα ξεκινήσουμε από τις ομοιοκατάληκτες λέξεις. Τις ομοιοκατάληκτες, δηλαδή τις λέξεις που έχουν την ίδια κατάληξη. Πολύ σωστά! Για να θυμηθούμε λεξούλες από την ιστορία της Νεράιδας Ευγενίας. Για παράδειγμα, Νεραϊδούλα. Νεραϊδούλα, μαγισούλα. Συγχώλη μία Ευγενία. Ευγενία βοηθία. Όπως και οι ήρωες της ιστορίας μας. Να σκεφτούμε άλλη μία. Καστοράκια. Βατραχάκια. Σταγονούλες. Λιβελούλες. Είσαι πολύ καλή. Αυτό το παιχνίδι, παιδιά, μπορείτε να το παίξετε και με λέξεις από άλλα παραμύθια ή και με δικές σας λέξεις. Θες να με δοκιμάσεις? Για να σε δοκιμάσω τώρα εγώ, λοιπόν. Τι λες για τη λέξη πυρούνι. Πυρούνι, πυρούνι, κουδούνι. Σωστά! Στρώμα. Χώμα. Είσαι και εσύ πάρα πολύ καλή σε αυτό το παιχνίδι. Πολύ ωραία! Και τι θα έλεγες να συνεχίσουμε με άλλο ένα παιχνίδι. Θέλεις να παίξουμε με τα υποκοριστικά των λέξεων. Τέλεια! Οι υποκοριστικά είναι οι λέξεις που δείχνουν ότι η κάτω είναι μικρό. Είτε επειδή είναι πραγματικά μικρό, είτε επειδή θέλουμε να το πούμε χαϊδευτικά. Για παράδειγμα, βάτραχος, βατραχάκι. Κάστορας, καστοράκι. Νεράιδα, νεραϊδούλα. Πολύ ωραία! Για να βρούμε και άλλα υποκοριστικά. Είμαι σίγουρη παιδιά, πως αν παρατηρήσετε γύρω στο χώρο σας, σίγουρα θα μπορείτε να βρείτε και να σκεφτείτε τις δικές σας λέξεις, όπως για παράδειγμα τραπέζι, τραπεζάκι. Σωστά! Καρέκλα, καρεκλάκι. Μαξιλάρι. Μαξιλαράκι. Σου έχω και άλλη λέξη. Διβλίο. Διβλιαράκι. Να σκεφτούμε άλλη μία. Σκύλος. Σκυλάκι. Ωραία, δε υποκοριστικά. Έλα, άλλη μία, άλλη μία, βρες μου άλλη μία λέξη. Ωραία, να πούμε τη λέξη... Κουδούνιλ. Κουδουνάκι, λοιπόν. Και για το τέλος, σου έχω το πιο ωραίο παιχνίδι. Το παιχνίδι, το σύνθετο μη λέξεων. Υπέροχα! Είναι και το αγαπημένο των παιδιών. Είναι το αγαπημένο των παιδιών, γιατί αυτές οι λέξεις... κρύβουν κάποια μαγεία μέσα τους. Αλήθεια? Πού είναι η μαγεία? Δηλαδή, αυτό σημαίνει ότι μέσα σε μία λέξη... βρίσκονται κρυμμένες και κάποιες άλλες λεξούλες μέσα. Αχ, θέλω πολύ να ξεκινήσουμε. Μπορούμε να ξεκινήσουμε με το παράδειγμα... της λέξης μαγισσοπαρέα... από την ιστορία της Νεράιδας Ευγενίας... και να σκεφτούμε πόσες λέξεις υπάρχουν μέσα σε αυτή τη λέξη. Είμαι έτοιμη. Μαγισσοπαρέα, μάγισσα και παρέα. Πολύ ωραία. Πολύ σωστά. Θέλω κι άλλη. Θέλω να μου βάλεις κι άλλη μία σύνθετη λέξη. Μια άλλη μας λέξη. Κοκορομαχίες. Κόκορος και μαχί. Πολύ ωραία. Και γενεόδωρος. Μα τι όμορφη λέξη είναι αυτή! Γενέος και δώρο. Και σε εγώ κι εγώ μία λέξη. Είναι μαγική. Ουρανειοτοξόσκονη. Μα καλά, πόσες λέξεις κρύβονται εδώ? Δύο. Είσαι σίγουρη, Κατερίνα? Ουρανειο, τόξο και σκόνη. Τρεις είναι οι λέξεις που κρύβονται εδώ. Καλά, ξέρω. Άλλη μία λέξη που κρύβει μέσα τις τρεις. Να σας την πω, είναι και λίγο αστεία. Σκουλικομπυρμηγκότρυπα. Λοιπόν, είναι τέλειο αυτό το παιχνίδι. Θα παίξουμε και με άλλες λέξεις. Ή μήπως θέλεις να δούμε πώς μπορούμε να φτιάξουμε σύνθετες λέξεις. Να βρούμε δύο ξεχωριστές και να τις ενώσουμε. Να σου πω δύο λέξεις να τις ενώσουμε. Τέλεια. Άνεμος και μήλος. Ανεμόμυλος. Πολύ ωραία. Τώρα θα σου πω κι εγώ. Σίδηρος και δρόμος. Φυσικά ο σιδηρόδρομος. Και σου έχω άλλη μία λέξη. Η αγαπημένη μου ή μάλλον το αγαπημένο μου γλυκό. Σοκολάτα και πίτα. Πω πω! Το αγαπημένο μου γλυκό και το δικό μου αγαπημένο γλυκό. Σοκολατόπιτα. Και σου έχω κι αλμηρό τύρι και πίτα. Μα φυσικά η τυρόπιτα. Και όπως και η τυρόπιτα, μου έρχεται στο μυαλό και η σπανάκοπιτα. Αλλά άλλη μία λέξη, είναι πολύ ωραίο αυτό το παιχνίδι. Με πρώτο συνθετικό το χιόνι. Χιόνι και άνθρωπος. Εντάξει, είναι φανταστικό αυτό το παιχνίδι. Είδατε, λοιπόν, παιδιά, πόσα παιχνίδια μπορούμε να παίξουμε με τις λέξεις. Μπορείτε να παίξετε κι εσείς και να διασκεδάσετε τόσο όσο και εμείς. Και τώρα, μήπως να παίξουμε άλλο ένα παιχνίδι. Ναι, θέλω πάρα πολύ να παίξουμε, όμως τι παιχνίδι. Έχω μια ιδέα. Παίξουμε ένα παιχνίδι με το πρόσωπο, το σώμα μας και με τα χεράκια μας. Μα καλά, τι κανόνες έχει αυτό το παιχνίδι. Λοιπόν, αυτό είναι το παιχνίδι των συναισθημάτων. Πάμε να κλείσουμε τα μάτια μας και να σκεφτούμε την Ευγενία, που περπατούσε ξέγνιαστη γύρω από τη λίμνη και επικρατούσε ηρεμία. Να σκεφτούμε πώς αισθανότανε, μα φυσικά χαρούμενοι. Και ήταν τόσο χαρούμενοι, μήπως θέλεις να ζωγραφίσουμε τη χαρά. Ναι, αλλά πώς ζωγραφίζετε τη χαρά. Λοιπόν, πάρτε ένα λευκό χαρτί. Τους μαρκαδόρους σας. Πολύ φαντασία. Και πάμε να ξεκινήσουμε. Ας πάρουμε το λευκό χαρτί πρώτα. Θέλεις να πάρουμε το μόβιν ή το αγαπημένο μόβιν. Ωραία, εννοεί. Λοιπόν, για να ζωγραφίσουμε τη χαρά, παιδιά, να ξεκινήσουμε με ένα προσωπάκι. Να κάνουμε ένα κύκλο για το πρόσωπο. Υπέροχα. Κάνουμε, λοιπόν, τον κύκλο αργά και σταθερά. Και να συνεχίσουμε με τα ματάκια. Να ζωγραφίσουμε τα ματιά της χαράς. Έλα, να ξεκινάς. Τέλεια. Πολύ ωραία, φτιάχνουμε τα ματάκια της. Και μετά να βάλουμε και βλεφαρίδες. Ναι, να βάλουμε βλεφαρίδες. Ωραία. Και φυσικά... Τι άλλο, Λύπη? Ένα μεγάλο. Και λαμπερό. Χαμόγελο, όπως αυτό εδώ. Υπέροχα. Και νομίζω κάπως έτσι. Ζωγραφίσαμε το συνέστημα της χαράς. Μπορείτε να το κάνετε κι εσείς, παιδιά. Και μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κι οποιονδήποτε άλλο χρώμα σας αρέσει. Και να παίξουμε, μάλλον, ένα συνέστημα. Ναι, θέλω πάρα πολύ να παίξουμε. Λοιπόν, αφήνουμε στην άκρη τη χαρά. Πάμε τώρα να σκεφτούμε πώς αισθανόταν η Νεράιδα Ευγενία... όταν επικρατούσε φασαρία, ανακατοσούρα και ήρθε η κακία. Τη Νεράιδα Ευγενίας δεν της άρεσαν οι στενοχόριες. Κι εγώ αυτό νομίζω. Νομίζω ότι μάλλον αισθανόταν λυπημένη. Ήταν πολύ λυπημένη. Γιατί της άρεσε μόνο η καλοσύνη. Της άρεσε να παίζει. Και να είναι ξέχνιαστη μαζί με τους φιλουστές. Αλλά πώς θα ζωγραφίσουμε τη λύπη. Λοιπόν, θα πάρουμε άλλο ένα χαρτάκι. Και να πάρουμε το μπλε το χρώμα. Να πάρουμε το μπλε. Και να κάνουμε πάλι ένα προσωπακι. Να κάνουμε ένα κύκλο. Κάνουμε έργα και σταθερά πάλι το κυκλάκι για το προσωπακι. Και μήπως τώρα τα ματάκια να είναι λίγο πιο λυπημένα αντί για χαρούμενα. Να τα κάνουμε λίγο πιο λυπημένα, πιο μικρά ή μαζεμένα όπως είναι η λύπη. Και το στοματάκι... Το στοματάκι μάλλον θα είναι αντίθετο από το χαμογελάκι. Για να δοκιμάσω. Κάπως έτσι. Και κάπως έτσι φτιάξαμε τη λύπη. Μπορείτε να το κάνετε κι εσείς. Ή μπορεί να την αποτυπώσετε και διαφορετικά στη ζωγραφιά. Γιατί ο καθένας μας ζωγραφίζει με μοναδικό τρόπο. Και τι ωραίο που αυτό το παιχνίδι. Θέλω να παίξουμε άλλο ένα. Δεν θα σ' ευχαλάσω το χατήρι και θα παίξουμε και με ένα τελευταίο συνέστημα... από την ιστορία της Νεράιδας Ευγενίας. Και τώρα αυτή τη φορά θα σκεφτούμε τη Νεράιδα Ευγενία... όταν ήθελε να περάσει στην απέναντιοχθή της λιμνής. Αχ, νομίζω... Και δεν ήξεραν πόσο να τα καταφέρει. Ήταν λίγο φοβισμένη. Γιατί δεν ήξεραν, μπορούσε να κολυμπήσει και θα βρεχόντουσαν και τα ρούχα της. Ακριβώς. Ήταν πολύ φοβισμένη. Και να σε ρωτήσω κάτι. Ο φόβος, πώς ζωγραφίζεται? Τώρα θα δούμε πώς ζωγραφίζεται ο φόβος... όταν πάρουμε άλλο ένα χαρτί. Και ποιο χρώμα θέλεις αυτή τη φορά? Με τι χρώμα να κάνουμε το φόβο? Με πράσινο. Ωραία, με πράσινο. Θα κάνουμε πάλι το προσωπάκι μας. Πολύ ωραία, φτιάχνουμε πάλι ένα προσωπάκι. Και να σκεφτούμε πώς αισθανόμαστε όταν φοβόμαστε. Νομίζω πάλι τα μάτια μας είναι μικρά. Είναι φοβισμένα να τα κάνουμε μικρά. Και το στόμα μας είναι μισάνεχτο από το φόβο. Γιατί ούτε γελάμε, ούτε είμαστε στεναχωρημένοι. Είμαστε φοβισμένοι. Άρα... Να κάνουμε ένα μικρό κύκλο. Ένα μικρό κύκλο, κάπως έτσι. Ωραία. Και σίγουρα τα παιδιά ζωγραφίζουν καλύτερα από μας. Είμαι σίγουρη γι' αυτό. Και τώρα αυτός είναι ο φοβός. Έτσι αποτυπώσαμε λοιπόν το συνέστημα και του φόβου. Είδατε λοιπόν, παιδιά, με πόσους τρόπους μπορούμε να ζωγραφίσουμε τα συναισθήματα... αλλά και να τα μιμηθούμε. Αχ, τι ωραία που τα καταφέραμε! Και συνεργαστήκαμε! Γιατί όσα δεν μπορώ εγώ... Όσα δεν μπορείς εσύ... Τα μπορούμε εγώ και εσύ! Γεια σας, παιδιά! [♪ Μουσική εις το κέντρο της εφαρμογής της παραγωγής της ΕΚΑΤΑΙΚΑΙΣΕΚΟΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣ |
