| Η συγκεκριμένη ενότητα αναφέρεται στο ζήτημα του γλωσσικού σεξισμού και τη σχέση με τα Μέσα. Η επικοινωνιακή ικανότητα και τα δύο φύλα, μοντέλα ανάλυσης και κατανόησης των διαφορών των φύλων στη χρήση της γλώσσας, ο γλωσσικός σεξισμός στον Τύπο και βασικά χαρακτηριστικά.: Αυτό που θα δούμε, σήμερα θα δούμε δύο ακόμη ζητήματα. Το ένα είναι συμπληρωματικό του προηγούμενού, δηλαδή το θέμα γλώσσα και φύλλο δεν εξαγγλείται στο πώς αποτυπώνει πάνω στον προσωπικό σύστημα. Δηλαδή, το θέμα γλώσσα και φύλλο δεν εξαγγλείται στο πώς αποτυπώνει πάνω στον προσωπικό σύστημα. Εδιάκριση άντρας-γυναίκα, αλλά η επικοινωνιακή ικανότητα που έχουν τα δύο φύλλα και τι σημαίνει αυτό για την επικοινωνία στη δημόσια σπέρα. Αυτό μας ενδιαφέρει βέβαια για τη σχολή. Το τρίτο κομμάτι είναι ακόμα πιο εφαρμοσμένο, ακόμα πιο πρακτικό. Αυτό είναι η εικόνα της γυναίκας στα μίντια και ιδιαίτερα στον τύπο. Ενδιαμέσως είχα υποσκεφή, θα δούμε για ένα δεκάλεπτο ένα βίντεάκι από μια ενδιαφέρουσα συζήτηση που έχει γίνει σε μια επιτροπή στη Βουλή, όχι στο κοινοβουλείο, στο πλαίσιο των επιτροπών της Βουλίας. Κυρίως το τοποθέτηση μιας δικηγόρου που είναι ειδική σε τέτοια θέματα και ήθελα να συζητήσουμε και τις θέσεις που διατυπώνει στη σχέση με τις αναπαραστάσεις, τις εικόνες της γυναίκας στα μίντια. Το δεύτερο μέρος είναι αυτό που βλέπετε, η επικοινωνιακή ικανότητα στα δύο φύλλα. Ας ξεκινήσουμε με μια γενική διαπίστοση, αυτή που βλέπετε και στη διαφάνεια πάνω πάνω, ότι για να έχουμε και σε προσωπικό και προσωπικό εμποδικές, σε επίπεδο δημόσιας επικοινωνίας, επιτυχή διεξαγωγή της επικοινωνίας, πρέπει ο κάθε ένας από τους συνομιλητές, ο κάθε ένας από τους εμβλεκόνους και εδώ μας ενδιαφέρει η έμφυλη, όπως λέμε, κρατήστε αυτή τη φράση, η έμφυλη ταυτότητά του, όχι δηλαδή απλώς ο α, ο β, ο γ, ο ε, ο απαντών, ο συνομιλητής, ο συνομιλητής, όχι αυτό μόνο, αλλά μας ενδιαφέρει και το κοινωνικό φύλλο του καθενός. Ε, ό,τι συμπλένει προχωρήσουμε παρακάτω, βασική, διαφέρει ο άντρας και η γυναίκα και στην διακοσοπική και στη δημόσια σφαίρα, σ' ό,τι αφορά την επικοινωνιακή ικανότητα. Είναι μεγαλύτερη, μικρότερη, διαφορετική, επηρεάζει το φύλλο την επικοινωνιακή ικανότητα. Τι λέτε? Δεν ξέρω, πως οι γυναίκες είναι λίγο πιο ξεστορυφείς, πιο κοινωνιακές. Μεταξύ τους, σε παρέες που υπάρχουν και άντρες και γυναίκες, σε οποιαδήποτε περίσταση στο κουβεντωμένο καθημερινό, σε πιο επίσημες περιστάσεις. Αυτό είναι στο καθημερινό τα περισσότερο. Τώρα, σε μια δημόσια συζήτηση, σε ένα λόγο, σε ένα διάγμα, δεν ξέρω. Αυτό και στις σχετίες με το φύλλο, δηλαδή, έχει να κάνει με το φυλογικό φύλλο, ή έχει να κάνει με το πώς μεγαλώνει η γυναίκα και τι περιμένει η κοινωνία από τη γυναίκα. Ναι, όχι με το φυλογικό φύλλο, δεν ξέρω, αλλά με το πώς μου δίνεται στη γυναίκα μία αίσθηση. Λέω πιο εξωστρεφής. Εξωστρεφής σημαίνει και επικοινωνιακά ικανότεροι, καλύτεροι, πιο εύκολο και πιο… Όταν λες επικοινωνιακά ικανότεροι, παρακαλώ να συμπληρώσετε ή να αντιπαραχθήσετε σε αυτό που λέμε. Σημαίνει ότι εκφράζει καλύτερα τις απόψεις, σημαίνει ότι ακούει πιο προσεκτικά το συνομιλητή, σημαίνει ότι είναι καλύτερη στην αντίπτωση επιχειρημάτου. Τι σημαίνει επικοινωνιακή ικανότητα. Δεν το ρεύει καλά, όπως ένας πολιτικός, ας πούμε, ή είναι καλύτερη συνομιλητή, επικοινωνιακή ικανότητα. Θάρρος. Γενικά εσύ για όλες τις γυναίκες. Θα νομίζω ότι έχει απλά την ικανότητα περισσότερο να πείσει το ανάλογο. Γιατί όταν είναι οικονομιακά εξωστεφείς, ίσως να έχει πιο πολλή πίστη στα επιχειρήματα της και να τα προβάλλει με ποιθό. Δεν νομίζω ότι υπάρχει γενικός κανόνος. Δεν ισαντάται η κοινωνική ικανότητα του καθενός από τη φύλλο. Προφανώς ξεφέρεται με το χαρακτήρα του και το πώς μεγάλωσε. Πομμάτι του χαρακτήρας δεν είναι και το φύλλο. Εσύ μεγάλωσες ως αγόρι. Και οι προσδοκίες και το περιβάλλον και το σχολείο και τους φίλους. Ή, ξέρω εγώ, το αν έχει κανείς μια αδερφή, μια ξάδερφη, ξέρω εγώ, στην ίδια ηλικία μπορεί να είναι και συντρίζεις. Δεν είναι και η παραδοχή ότι είναι και στιγμή οφείες από τους άλλους. Ναι. Παραδοχή ταυτόχρονα και μεγάλη συζήτηση. Ανόντως είναι πιο λιγότερο. Μιλάμε για καθαρά επικοινωνιστική ικανότητα. Παίζει κανένα ρόλο η εμφάνιση, έτσι? Όχι, όχι. Για το λόγο, δηλαδή. Ναι, εντάξει, δεν είναι το ίδιο. Δεν νομίζω ότι παίζει κανένα ρόλο. Γιατί η εμφάνιση παίζει ρόλο στην κοινωνική λειτουργία. Νομίζω ότι εμφανισιακά οι γυναίκες έχουν πολύ περισσότερες ικανότητες να κερδίσουν, παράδειγμα, τον Σάρισε, να εκμείσουν, επίχει σε μια συνέντευξη πληροφορίες, γιατί περισσότεροι είναι άντρες, εκεί περισσότεροι και το μάστος αρκετά περισσότεροι. Οπότε... Μας βάζεις φωτιές τώρα. Μας βάζεις φωτιές. Νομίζω ότι πάντα θα στείλεις, εκείνη τη στιγμή που ξέρεις ότι ο άλλος είναι πειρεπίστως και κυκριμένα το θέμα, θα στείλεις πάντα, νομίζω, μια ωραία γυναίκα να πάρει. Μια ωραία ρεπόρτερ και ένας ωραίος ρεπόρτερ δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες, πιθανότητες να εκμείξουν το ίδιο ποσό πληροφορία. Όχι. Από άντρα ή από γυναίκα ή από διάφορα. Ναι, απ' το αντίθετο το φίλο δύσκολα. Τώρα ένας ωραίος άντρας να συνομιλήσει με έναν άντρα και να έχουμε συμπεριφέροντα συγκεκριμένα φορές από μια γυναίκα. Περιπλέγετε το θέμα. Μια, πες λίγο. Ίσως είναι λίγο πιο προσεκτικές το λόγο του. Γιατί είναι η συγκενομία που δεν θα συγχωρευτεί. Δεν θα συγχωρευτεί στη γυναίκα σου. Γιατί έτσι πεγάλωσα. Μια συγκενομία μην είναι μια αυρισιά πιο πρωτοσυγχωρή συγκενομία σε έναν άντρα. Ναι, παρά σε μια γυναίκα. Στο αυτί. Ναι, βρεις μια γυναίκα και ένας άντρας. Απόμοιο. Απόμοιο. Λίγο λιγότερο από το παλιότερο. Σε αυτό. Πιο ανεκτό το, ας πούμε, άσεμνο λεξιλόγιο. Ας πούμε είναι ένας παρουσιαστής και μια παρουσιάστρια. Και πιο εύκολα θα συγχωρηθεί ο παρουσιαστής να μιλήσει και πιο σεξιστικά και… Και θα σχολεστή. Ναι. Και στη συλλογία. Καλώς, απλώς για να ανοίξει λίγο η ώρεξη μας για τη συζήτηση θα δούμε και παρακάτω σχετικά. Η έρευνα έχει δείξει πολύ μεγάλο ρόλο στην επικοινωνιακή ικανοτώ των δύο φυλών. Όλα αυτά θέματα που τα έχω φορματίσει… Η γνώση του πότε θα πρέπει… Α, μην ξεχνάμε ότι συνομιλία σημαίνει διαδοχή λόγου και σιωπής. Δεν υπάρχει συνεχίσουλη λόγο που να μην διακόπτει τα προσκυωπές. Δεν μας ανήκει ο λόγος όταν συνομιλούμε 100%. Πρέπει να σταματήσουμε να θούσουμε τον άλλον και να τον καθετήσεις. Κάτι που έχει κάνει ιδιαίτερα ενδιαφέρον για την Ελλάδα, αλλά ας το αφήσουμε προς το παρόν, ενώ στο πλαίσιο της δημόσιας επικοινωνίας ή των συνεντεύσεων, των σχολικιών τραπεζιών και του καθεξής, νομίζω ότι πρέπει να αναρωτιστούμε αν ξέρουμε να σιωπένουμε. Συνήθως αναρωτιόμαστε πώς πρέπει να μιλάμε, πώς πρέπει να θέλουμε ερωτήσεις, απαντήσεις να δίνουμε κλπ. Αλλά για το αν και πότε πρέπει να σιωπένουμε δεν πολύ συζητάμε, που είναι ένα πολύ σοβαρό δείγμα. Και το λέω αυτό γιατί η έρευνα έχει δείξει ότι αλλιώς σιωπένουν οι γυναίκες και αλλιώς σιωπένουν οι άνθρωποι. Και για διαστήματα χρόνου, αλλά και από την άποψη της διάθεσης να ακούσουμε τους συνομιλητήτους. Ένα θέμα είναι αυτό και το άλλο θέμα είναι τα θέματα που μπορούμε να συζητάμε κάτω από συγκεκριμένες περιστάσεις και αυτή είναι μια παράδειξη η οποία φαίνεται να διαφοροποιεί τα δύο φύλλα. Από την έρευνα που έχει γίνει κυρίως στον αγγλωσαξιονικό κόσμο, όπως λέει η της Ουγραλίας στο άρθρο της, να δούμε λίγο τα πιο βασικά κορίσματα που μας είναι, νομίζω, χρήσιμα. Ας σταματήσουμε πρώτα αυτό το πινακάκι και εν συνεχεία θα δείτε και το σχολιασμό από μια από τις μελευτήτριες, ιδιαίτερα από τον τρόπο που μιλούν οι γυναίκες σε διαπροσωπικό επίπεδο να και γενικότερα και σε αντιδριαστολή, βέβαια, από τον τρόπο που μιλούν οι άντρες. Η αριστερή στήλη έχει, αυτή που έχει το τύλο χαρακτηριστικό, έχει ορισμένες, τις ονομάζουμε στρατηγικές λόγου. Δεν είναι γνωσικά φαινόμενα, απλώς είναι στρατηγικές λόγου. Θα τα δούμε ένα ένα. Και στις επόμενες τέσσερις στήλες δείτε τις σαν δυό ζευγάρια, γυναίκες χρήση ερμηνεία, άντες χρήση ερμηνεία. Να δούμε πρώτα τις στρατηγικές. Πολύ μεγάλη σημασία στην καλή διεξαγωγή, συνομαλή διεξαγωγή της συνομιλίας, έχει αυτό που θα ονομάζαμε διατήρηση του καναλιού ανοιχτού. Έτσι, στα αγγλικά υπάρχει όλος bad channeling. Δηλαδή, όταν εγώ μιλάω και εσείς παίζετε με το κινητό, ή συνομιλείτε μεταξύ σας, έχουν μια ισχυρή ένδειξη ότι δεν με παρακολουθείτε, ότι είστε κάπου άλλοι, είστε σε ένα άλλο θέμα, σε ένα άλλο μικρό κόσμο κλπ. Και αυτό είναι ο καημός κάθε ομιλητή. Και η προσπάθειά του να επαναφέρει στο συμβάν λόγο αυτούς που... Και βέβαια να κάνει και την αυτοκριτική του, προφανώς αυτό που λέει δεν αρέσει, δεν ενδιαφέρει κλπ. Το δεύτερο είναι, πήγαινε με τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις, γιατί οι ερωτήσεις δεν είναι μια πυχαία γλωσσική κατηγορία, είναι αυτό που είπε και προκειμένως κάποιος, η μέση της πληροφορίας προκύπτει από ερώτηση. Εδώ την ερώτηση θα την δούμε σαν γλωσσική πράξη, όχι σαν γραμματική κατηγορία απλώς. Ένα άλλο πολύ συζητημένο θέμα στο πλαίσιο της ανάλυσης ομιλίας είναι η ταυτόχρονη ομιλία. Το να μιλάς δηλαδή δυο, τρεις, τέσσερις μαζί. Σπάνια στις ημέρες στην Ελλάδα αυτό. Η ταυτόχρονη ομιλία λοιπόν δεν είναι τόσο χαωτική και χωρίς κανόνες όσο νομίζουμε. Δηλαδή, καταρχήν σε μια ιεραρχημένη συνομιλία που έχει ένα κουμανταδόρο, όπως ας πούμε σε ένα στολπινό τραπέζι, έτσι, έχει ένα εικοδεσπότητο. Το ποιος παίρνει το λόγο και μέχρι πότε τον παίρνει, εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από αυτό που μοιράζει τα μερίδια του λόγου. Δηλαδή, τον γνωσσογράφτο, παρουσιαστικές, παρουσιαστικές. Όταν όμως έχεις, μάλλον όταν χάσεις τον έλεγχο της συζήτησης, τότε φτάνουμε σε σημείο να μην μπορούμε να καταλάβουμε τι λέει ο καθένας, όταν μιλούν ταυτόχρονα. Επίσης, προβλήματα μπορεί να υπάρχουν και σε ταυτόχρονο μιλία, όταν δυο φίλοι μιλούν, ή δυο γνωστοί μιλούν, ή δυο συνεργάτες μιλούν, ή οτιδήποτε, εάν διακόπτει συνεχώς ο ένας τον άλλο, έτσι, ή αν δεν μπορούν να συνοργανώσουν, θέλει κανείς, τις αλλαγές των θεμάτων, όταν κλείνει η πραγμάτευση ενός θέματος, όπως το είπα, το τέσσερα ήδη το προείπα, εδώ όμως, αυτό που θα δούμε είναι, αν κάτι αλλάζει μεταξύ άντρα και γυναίκας, στο πως αλλάζει ένα θέμα σε μια συζήτηση. Έχει σχέση, η Έρα να λέει ότι έχει σχέση. Επίσης, ένα άλλο πολύ συζητημένο θέμα, τι γίνεται με τα προσωπικά θέματα, με τα ιδιωτικά θέματα, τα συζητάν οι άντρες, τα συζητάν οι γυναίκες, υπάρχει διαφορά μεταξύ τους. Ένα άλλο θέμα είναι η προσωπική επιθετικότητα, που έχει σχέση με αυτό που ίσως θύξαμε κάποια στιγμή προς θέμα της προσωπικής ευγένειας, που είναι πάρα πολύ σημαντικό για την ομαλή διεξαγωγή μιας πολύ πρόσωπης συζήτησης, μιας συζήτησης στον κοινού τραπεζιού, και επίσης αυτό που έχει σχέση με τη σιωπή που είπαμε προηγουμένως, αν ξέρεις να σιωπένεις. Αν ξέρεις να σιωπένεις ακούγοντας τον άλλο. Αυτό είναι, έτσι. Εδώ πάρκονται με χαρακτηρισμοί όπως βλέπετε. Παρ' ενός χάρη ας δούμε ένα ή δυο και μετά υπάρχει αναλυτική παρουσία του καθενός από αυτά τα επτά της επτά μάλλον στρατηγικές λόγους. Το σύν στις γυναίκες σημαίνει ότι αυτά τα, έτσι τα λένε, είναι μόρια λόγου. Όταν μιλάει κάποιος και λες ναι, τι σημαίνει με το ναι αυτό, ότι συμφωνείς ή ότι ξακούς συνέχισε. Ξακούς. Ξακούς συνέχιση σημαίνει, κατά κανόνα. Έτσι. Άλλο είναι το ναι της συμφωνίας, ηχητικά να το πω έτσι, και άλλο είναι αυτό το μέσα στα γόνια ναι, ξέρω εγώ, το οποίο απλώς δείχνει και με το βλέμμα βέβαια και με όλα τα υπόλοιπα στοιχεία του σώματος, δείχνει πόσο παρακολουθείς τον άλλον. Εννοείται όμως, δηλαδή, σημαίνει και η ειρωνία. Εννοείται, δηλαδή, σημαίνει και η ειρωνία. Δηλαδή, τα μιλάει. Ο επιτωνισμός της ειρωνίας είναι διαφορετικός. Δηλαδή, άλλο είναι το ναι της συμφωνίας, ναι, και άλλο το ναι. Έχει μια ανοδητική καμπύλη όταν ειρωνεύεται. Και γενικά, όταν ειρωνεύεσαι, όχι μόνο με το ναι, αλλά και γενικά. Σοβαρά άρα, αυτό έχει άλλη καμπύλη από το σοβαρά, ή οτιδήποτε παρόμοιο. Λογωμένως, αν ειρωνεύεσαι, έχεις άλλη μελλογική καμπύλη. Αλλά συνήθως, μάλλον, εδώ αυτό που μας ενδιαφέρει δεν είναι το ναι της ειρωνίας, αυτό το τραβημένο που έχει ανοιγικά, μας ενδιαφέρει αυτό που σημαίνει ναι σε παρακολουθώ, ναι συνέχισε. Άρα, ανοιχτό το κανάλι της επικοινωνίας. Λοιπόν, είναι ένα βίντεο ότι το ναι της γυναίκας, των γυναικών γενικώς, σημαίνει ξεπροσέχω, ενώ το ναι των ανδρών, το σπανιότερο, το λένε μόνο όταν ενώ ναι συμφωνώ. Αλλιώς, δεν λένε τίποτε. Μπορεί να σε παρακολουθούν, αλλά δεν λένε αυτό το ναι που σημαίνει ανοιχτό το κανάλι της επικοινωνίας. Λοιπόν, ας δούμε όπως τις σύντομες έτσι, για το κάθε ένα, αναλύσεις που έχουν ενδιαφέρον και που, παραλαμβάνω, για σας έχουν, ενώ από σκοπιά επαγγελματική, έχουν αυξημένο ενδιαφέρον. Και δεν υπάρχει και βιωγραφία πολύ πλούσια, την οποία θα μπορούσε κανείς να τις φιλομετρήσει και να μπει λίγο πιο βαθιανά. Για το ένα είπαμε έτσι, η χρήση υποστηρικτικών εκφράσεων, έτσι τις λέμε στα ελληνικά, από τις γυναίκες μπορεί να θεωρηθεί συμφωνία, ενώ όταν οι άντρες δεν λένε ναι, αυτό ήταν βάρος έκπληση προσοχής. Το δύο, να δούμε τη δεύτερη σταδιογηγική, η χρήση ερωτήσεων και αιτήσεων. Οι ερωτήσεις και τους υπέροχους είναι αιτήσεις ως γλωσσικές πράξεις, δεν είναι κάτι άλλο. Δέστε λίγο τη διαφόρα, σύμφωνα με τη συγκεκριμένη μελετήτρια, ερευνήτρια. Όταν ρωτάνε οι γυναίκες, επειδή οι ερωτήσεις από τους άντρες συνήθως είναι αίτηση για πληροφορία, πόσο τα σημαίνει μια πληροφορία, έχουμε έδειξει μια πληροφορίας, θεωρείται ότι και το ίδιο συμβαίνει με τις γυναίκες. Η έρευνα όμως λέει ότι οι γυναίκες δεν ρωτάνε μόνο για να τους σπάσουν πληροφορία, ρωτάνε και για εγκαθίστηση ενός διάρκου επικοινωνίας. Δεν υπάρχουν τέτοιες ερωτήσεις. Βεβαίως υπάρχουν, υπάρχουν φατικές όπως τις λένε ερωτήσεις, ερωτήσεις ας το πω της καλής καρδιάς, για να δημιουργηθεί έτσι ένα κλίμα διαλόγου, ένα κλίμα ζεστό. Και αυτό το πράγμα είναι μια άλλη διαφορά λέει η έρευνα σε σχέση με τον άντρα. Το τρίτο γνώρισμα, η ταυτόχρονη ομιλία με τον συνομιλητή. Σε τι διαφέρει η γυναίκα από τον άντρα, και πείτε μου αν συμφωνείτε σε αυτό. Η ταυτόχρονη ομιλία για τον άντρα υποτίθεται ότι δηλώνει αγένεια πρόθεση να διακόψουμε τον άλλον, πρόθεση να του πάρουμε το δικαίωμα του λόγου, να ακούν την αντίδρασή μας κλπ, ενώ από την αδερφή της γυναίκτης μπορεί και όχι. Μπορεί να θέλει να δείξει απλώς ότι ενδιαφέρεται για το θέμα, ισχύει αυτό. Από την εμπειρία σου ότι κάτι ταιρύνει, όχι μόνο από τα μέσα. Εμπειρικά νομίζω ναι, αλλά τι σημαίνει δεν ξέρω. Από τις μεταξύ σας παρέες, θυμήσου ότι ισχύει αυτό, όχι στον χώρο των μέσων, στην ιδιωτική επικοινωνία. Δηλαδή, όταν διακόπτεις μια φίλη σου, το κάνεις για το λόγο αυτό, όχι δηλαδή για να της πάρεις το λόγο, όχι για να της αφαιρέσεις το δικαίωμα του λόγου, όχι για να πεις στην αντίκτυξή σου, αλλά για να δείξεις τη συμφωνία σου. Όχι πάντα. Δεν μπορείς να τελειώσεις, πρέπει να γλυκώμε. Τι λες? Εγώ πιστεύω ότι το κάνουν για να διακόπτουν. Δηλαδή, βλέπεις να υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες, αγόρι και γόρις για το θέμα αυτό, σε σχέση με τη διακοφή. Πόσο συχνά διακόπτουν, με πόση αγία είναι να διακόπτουν. Αυτό είναι και ένα θέμα επαγγελματικό, αλλά εγώ τώρα μιλάω για το χώρο της. Νομίζω ότι οι γυναίκες διακόπτουν περισσότερο στη σχέση με τους άντρες. Α, ναι. Και εγώ πιστεύω ότι έκανε και να έχουν κάτι διαφορετικό, όχι απ' αυτοί οι γυναίκες. Κι άλλο, τι λες, επ' αυτό. Αν υπάρχουν διαφορά όσους εδώ που διακόπτουν το συνομιλητή τους, άντρες, γυναίκες, αγόρι, γόρι, γυναίκες, πάρεις διαφορά, λες. Νομίζω ότι οι γυναίκες θα μην πάνε πάνε διαφορετικά. Εγώ πιθανόμουν για το 3. Δηλαδή αντίθετα από τι λέει το 3. Εσείς λέτε το αντίθετο, δεν ισχύει αυτό. Το ίδιο ισχύει και στη δημόσια επικοινωνία, σε μια σαν τοξό, σε μια συζήτηση στον γυνήμα του τραπεζιού, όπου υπάρχουν κατεσμένες και γυναίκες και άντρες. Επομένως, ποιες θα είναι οι γυναίκες ή... Το ΞΟΟΟ με παίζει, πρέπει να το ρωτήσεις. Δηλαδή, η γυναίκα μου το αρέσει να συμπεκίσει στα μεσημεριανάδικα, σαν ψιλοκατίνα. Οπότε αναγκαστικά θα πρέπει να διακοπήσω λίγο παραπάνω. Το λες το ΞΟΟΟ, το μεσημεριανό? Λίγο απόλυνε, έχει και στοιχεία το ΞΟΟΟΟ. Το ΞΟΟΟΟ τα λέω ενώ εκπομπές με... Αμερικάνικους τύλους. Περίπου αυτό που λέμε στροβιλή τράπεζα με καλεσμένους, συνήθως για πολιτικά ή κοινωνικά θέματα, όχι στις μεσημεριανές. Και πάλι δεν είσαι πολιτόξογος στην Ελλάδα, μόνος Βιλάνης, επόμενος... Μέχρι και στη Ισχύ, αυτό είναι το θέμα. Νομίζω δεν ισχύει. Δεν ισχύει. Αυτά πρέπει να... νομίζω είναι επαπτήρτες στον Καρτίνα και στην Καρτίνα. Είναι μάλλον το περισσότερο πάλασμα από την πρέπει, διότι πολύ περισσότερο από τον άλλο που έχει μάθει... Αυτό ισχύει και για τους υποδεσπότες ή υποδέσποινες, αντίστοιχα, των εκπομπών. Ναι, ναι, ναι. Μάλιστα. Δεν είναι να καταλήξει κανείς. Ούτως ή άλλως, έρευνα στην Ελλάδα δεν έχει γίνει παραελάχιστη για αυτά τα θέματα. Η εμπειρία αυτή είναι από αγγλοσαξονικά περιβάλλον. Και εδώ θα ήθελα να σημειώσετε κάτι που δεν λέγεται στο κεφάλαιο. Δηλαδή, τη σημασία που έχει η κουλτούρα, που έχει η παράδοση δημοσιογραφική. Αυτό και από οχνωσοφικές έρευνες που έχω κάνει και σε άλλα θέματα, βλέπω πόσο μεγάλη σημασία έχει και πόσο διαφοροποιεί τα πράγματα. Κατασύντερα, τα διαφοροποιεί και στο θέμα αυτό. Δεν ξέρω αν λέγαμε μαζί, νομίζω όχι. Την αντίκτωση που μου είχε κάνει, φαντάζομαι ότι εσείς έχετε ανάλογες εμπειρίες, συζητήστε ο κοιλούς τραπεζούς στην Κύπρο, ας πούμε. Μπορεί να είστε κανείς στο RIC, έτσι, δεν ξέρω αν το λέγαμε μαζί. Θα το νομίζω. Δεν το γνωρίζω τι είναι. Δεν το γνωρίζω τι είναι. Και από άλλες χώρες, το ξέρω και από τη βιβλιογραφία. Έχουμε εικόνες από τη Γαλλία, από τη Γεμανία, επίσης τεταμένη έρευνα από Αμερική, Αγγλία. Ο τρόπος που διακόπτουν οι συνομιλητές τους συνομιλητές τους ή οι υποδεσπότες τους πελεσμένους διαφέρει από χώρα σε χώρα. Έχει να κάνει με την εποχή, με την παράδοση μιας χώρας, με το γεωγραφικό πλάτος. Επίσης θα έλεγε κανείς, ας πούμε, η Μεσογειακή. Μάλλον διακόπτουμε πιο πολύ από τη Βορή και ούτω καθεξής. Αυτό, λοιπόν, κρατήστε το έτσι σε μια σημείωσή σας, ότι το θέμα της διακοπής έχει να κάνει και με τη νοοτροπία μας ως Ελλήνων. Τώρα, ένα άλλο θέμα, το τέτατου, μια άλλη στρατηγική, είναι το πώς αλλάζει θέμα σε μια συζήτηση, το πώς μεταβαίνουμε από το ένα θέμα στο άλλο. Η έρευνα εδώ λέει ότι, και να πω κάτι που δεν το τόνισα από την αρχή, η έρευνα στα θέματα αυτά είναι από τη σκοπιά της λεγόμενης φεμινιστικής γλωσσολογίας. Δηλαδή, είναι ολοφάνερο ότι τα κορίσματα αυτά δικαιώνουν τη γυναίκα, δεν την εκθέτουν. Το λέει και η ίδια της Οκαλίδας στο συμπέρασμα από αυτή τη μικρή συζήτηση. Τι λέει και από τα 4 του 4, λέει ότι οι γυναίκες έχουν μία τάση να σβήνουν προοδευτικά ένα θέμα, ομαλά δηλαδή να ολοκληρώνεται ένα θέμα, ενώ οι άντρες αντίστοιχα αλλάζουν πάρα πολύ γρήγορα και απότομα από θέμα σε θέμα. Τι θα ρίγεις μου? Για τις γυναίκες σίγουρα ισχύει. Τι σίγουρα? Σίγουρα, δηλαδή αλλάζουν συνέχεια θέμα, αλλά μιλάμε, μιλάμε, μιλάμε και μετά αλλάζουμε. Αλλά τότε αλλάζουμε, αλλά δηλαδή για τους όχις. Ότι είναι πιο απότομη οι άντρες, αυτό λέει η ίδια. Ναι. Ανά, Ανά. Αυτό που λες έχει δύο ενδιαφέροντες προκειτάσεις. Μία είναι η σημασία της λεπτομέρειας, αυτό που ο Ρολάν Μπάρτ ονομάζει effet de réel, η αίσθηση του πραγματικού. Η αίσθηση του πραγματικού, αν σκεφτείτε, μας τη δίνει ουσιαστικά η λεπτομέρεια. Άμα σου περιγράψω μια πολυθρόνα και σου πω τα στοιχειώδη, μόνο τι χρώμα είναι το κάλυμα και πόσα πόδια έχει, καλά όμως το περιγράφεις, δεν τελειώσου. Δεν είναι αρκετό για να καταλάβεις το στιλ της πολυθρόνας, το πόσο μαλακιά είναι, πόσο μαφιά είναι, πόσο ιεράκτης και πόσο… Κάτσε να δω πόσο έχει τα χρώματα, δηλαδή μπορεί να λέω εγώ ότι είναι ομόκα, να λέω ότι είναι λάκη, να λέω ότι είναι μόβλε, δηλαδή είναι πολύ έφαση σε λεπτομέρειες. Ναι. Πιθανότατα αυτό να έχει να κάνει, ακόμα και θα λέω και με το DNA της γυναίκας, με μία έννοια, πώς να το πει κανείς, αναγωγής έτσι στην βαθύτη ρεφή της γυναίκας, στη μητρότητα, στη πολυτραγία, το σπίτι, για την αισθία, που όλα αυτά είναι ζυμωμένα με τη λεπτομέρεια του, με τη ιδιαίτερη αγάπη που έχουν για την ομορφιά του φώτου. Αυτό είναι το ένα. Το δεύτερο είναι, που έχει πιο στενή σχέση με αυτά που λέμε, είναι η αίσθηση της ολοκλήρωσης. Αν ισχύει αυτό που λες, και πείτε μου αν διαφωνήνετε σε αυτό, η βαθμιέα, γιατί αυτό λέει η έρευνα, η σταδιακή ολοκλήρωση ενός θέματος, έχει να κάνει με την καλύτερη αίσθηση της ολοκλήρωσης ενός θέματος. Ενώ η απότομη διακοπή αφήνει κάποια ερωτηματικά να εωρούνται. Κάποια θέματα, κάποια υποθέματα δεν κλείνουν, κάποια ζητήματα μένουν εναπάντητα. Οπότε αν ισχύει αυτό, όπως λες, σημαίνει ότι οι γυναίκες έχουν μια καλύτερη αίσθηση ολοκλήρωσης των θεμάτων, πριν περάσουμε σε ένα άλλο θέμα. Ή να το πω διαφορετικά, μια μη βιασύνη, να περάσουμε σε ένα άλλο θέμα πριν ολοκληρωθεί ένα θέμα. Αυτό σκεφτείτε ότι μπορεί να έχει και επίπτωση, αλλά εκεί μπαίνουν και άλλες παράδειγματα βέβαια, επίπτωση στο πώς ολοκληρώνονται τα θέματα σε ένας τελικό τραπέζι. Εκεί βέβαια είναι και το θέμα του χρόνου. Το δεν έχουμε άλλο χρόνο, έχουμε χρόνο για μια ερώτηση ακόμη, οτιδήποτε τέτοιο, που είναι πάρα πολύ σχετικό και έχει να κάνει με την ικανότητα και του υποδεσπότη να διαχειριστεί καλά το χρόνο. Το πέντε είναι ένα πολύ συζητημένο θέμα. Οι γυναίκες συζητούν ανοιχτά προσωπικές εμπειρίες, οι άντρες πολύ δύσκολο να συζητήσουν τα προσωπικά τους. Ακόμη και σε ιδιωτική επικοινωνία. Διαφωνεί κανείς, καμιά, ε, δεν νομίζω ότι... Γιατί όμως, γιατί είναι γυναικείο το να εξομολογείς σε προσωπικά θέματα άρα ανοιχτό από μια γυναίκα και λιγότερο ανοιχτό. Τώρα έχουμε και ένα πολύ μεγάλο θέμα τις τελευταίες, να πω, δεκαετίες σε πάρα πολλές εκπομπές, όπως οι Μεσμεριανές και άλλες, κουτί της Παναδόρας και των Καδραξής, έχουμε το φαινόμενο του δημόσιο να εξομολογήσουν ακόμα και ανδρών, όχι μόνο γυναικώνες, δεν είναι, για θέματα πάρα πολύ προσωπικά, πάρα πολύ λεπτά, πολύ πίκρα. Είναι πιο δύσκολο ένας άνδρας να φτιάξει τώρα, να αντιμετωπίζει ό,τι θα φτιάξει σε άλλους. Είναι θέμα εγωισμούλες και αντιμετωπισμούς. Ναι. Δείχνεις ας πούμε αδυναμίες του χαρακτήρα, με αυτήν την έννοια. Όχι μόνο αδυναμίες, είναι παραμον σχεδάει ένα τσεφγάρι θέλει να κάνει σεξ, αλλά δε. Ο άνδρας δεν θα το πει στους φίλους του, η γυναίκα να το πει στη ίδια ιστορία ότι δεν. Α, λες ε. Ναι. Α, ξέρεις όμως ότι οι εννιάδες που έχεις δίκιο. Ε, σίγουρα. Ο άνδρας όμως δεν. Ναι. Ναι. Υπάρχουν τόσοι πολιτικοί σχεδιά. Ξέρω εγώ τι είναι αυτό, δεν ξέρω. Ε, λοιπόν, και για να προχωρήσουμε και στα άλλα που μας ενδιαφέρουν, εξίσου 100 πιο ισχύως, και το τελευταίο που έχει αρκετή σχέση με το πρώτο, ε, θα λέμε είναι η άλλη όψη του πρώτου, αυτές οι υποστριπτικές λεπτομέρειες από τα μόρια λόγου, ε, λειτουργούνε, στην ιστορία της των γυναικών λέει η έρευνα, έτσι, ενθαρρυντικά, δηλαδή ναι συνέχισε, ναι με ενδιαφέρει αυτό που λες, χωρίς να σημαίνω ότι συμφώνω απαραίτητα. Ε, κάτι που ενδεχομένως δεν ισχύει με τους άνθρωποι, οι οποίοι ούτως ή άλλως λιγότερο συχνά χρησιμοποιούν τα υποστριπτικά μόρια. Ε, το συμπέρασμα που θα δείτε και στο άρθρο της Σοκαλίδου, είναι ότι η στερεοτυπική αντίληψη ότι ο λόγος των γυναικών είναι, ας το πούμε, πιο ανίσχυρος εναντί του ανθρωπικού λόγου, λέει η ίδια, είναι ένα εωλό επιχείρημα, ένα σαθρό επιχείρημα, γιατί εάν ισχύουν αυτά που λένε οι προηγούμενες, τις διακρίσεις πάνω στις εφτά αυτές στρατηγικές, τόσο ίσα ίσα ο λόγος των γυναικών είναι πιο επικοινωνιακός, πιο ευέλικτος και ενισχυτικός της επικοινωνιακής συμπλογίας, παρά το αντίδειτο επομένως, ένας χαρακτηρισμός που έχει να κάνει με την ισχύτη και την έλλειψη ισχύους, δεν ευσταθεί, δεν βοηθάει, δεν έχει κανένα ιδιαίτερο νόημο. Να ολοκληρώσουμε λίγο με την ερμηνεία αυτού του πράγματος και μετά να πάμε στα επόμενα. Γιατί, αναρωτηθήκαμε ήδη, γιατί έχουμε αυτές τις διαφορές που έχουμε και το αναρωτιόμαστε αυτό γιατί έχουμε προβλήματα οι διαφορές αυτές πολλές φορές και στην ιδιωτική κοινωνία και στη δημόσια. Η πρώτη βασική παραδοχή, ποιος θα διαφωνώ, είναι ότι διαφορετικά κοπείται το αγώρι, διαφορετικά κοπείται το κορίτσι. Ακόμη και σήμερα δεν έχουν και δεν θα μπορούσαν πίσω και δεν θα πρέπει να εξαφανιστούν οι διαφορές ανάμεσα στο πώς μεγαλώνει ή τι προσδοκίες διαμορφώνονται από ένα αγώρι και από ένα κορίτσι. Αντίστατο και μέσα στην οικογένεια και στο σπουλείο και μέσα στο σω. Και συνευρίζεται η κοινωνία. Αυτό που για την συνάδελφο έχει σημασία είναι ότι αν κατανοήσουμε αυτές τις διαφορές, τότε μπορούμε και να εξηγήσουμε αλλά και να παρεύουμε βελτιωτικά στο θέμα αυτό προς όφελος αυτού που ανηκείται, ας το πούμε, σε κάθε περίπτωση. Θα δούμε εν συντομία, δεν θέλω να θεωρητικολογίσουμε πολύ, τις 4-5 τερμηνίες που έχουν προταθεί για τις διαφορές των φίλων στη λειτουργία της κοινωνίας, στη χρήση της γλώσσας. Όπως βλέπετε μια πρώτη εξήγηση, ένα πρώτο μοντέλο εξηγητικό είναι αυτό που ονομάζεται της διαφοράς, προσθέστε εδώ διαφοράς εξουσίας, διαφοράς δυνάμους, ησυχίας κοινωνικής και κυριαρχίας. Τι λέει αυτό πολύ απλά λέει το εξής, δέστε λίγο το α και το β, ότι άντρας και γυναίκα, αγόρι και κορίτσι ανήκουν σε διαφορετικές υποκουλτούρες τις ονομάζει, η λέξη αυτή έχει διάφορες σημασίες, εδώ δεν σημαίνει μια κουλτούρα κάτωτερης ποιότητας, σημαίνει ας πούμε μια νοοτροπία. Μεγαλώνουν με διαφορετική νοοτροπία τα δυο φύλλα, τα κοινωνικά φύλλα, ένα αυτό. Και δεύτερο, η έννοια της κοινωνικής δυνάμους και λοιπά είναι πιο πολύ συσχετισμένη ακόμα και συναν, δεν άλλαξε κάτι, με τον άντρα παρά μου και η γυναίκα. Πάρα το γεγονός ότι η γυναίκα έχει κατακτήσει πάρα πολλές θέσεις στην κοινωνικό επαγγελματική εραρχία ψηλές. Το μοντέλο αυτό λέει ότι επειδή συσκεπίζεται ή αν θέλετε άπως συσκεπίζεται η γυναίκα από την κυριαρχία ή στην διαφοροποίηση από τον άντρα μένει πιο κάτω, πιο χαμηλά. Αυτό το πράγμα εξηγεί και την διαφορετική κοινωνικοποίηση και την στάση των γυναικών πολλές φορές αλλά και την στάση της κοινωνίας να πούμε ή των ανδρών έναντι του τρόπου των οποίων μιλούν οι γυναίκες στην ιδιωτική σφαίρα ή στη δημοσιοσφαίρα ή περιμένουν να μιλούν οι γυναίκες. Αυτό που λέει η κάτω παράγραφος είναι σημαντικό ότι το α και το β πρέπει να τα δούμε μαζί, όχι χωριστά. Το α ισχύει επειδή ισχύει το β και όχι αντιστροφά. Δηλαδή αυτές οι διαφορετικές υποκουρτούρες, αυτό το σύμπανο αντιλήψων αξιών μέσα στο οποίο εντάστε ένα μικρό κορίτσι για να γίνει γυναίκα, ένα μικρό αγόρι αν γίνει άντρας έχει να κάνει άμεσα με το πώς μια κοινωνία αντιλαμβάνεται την κατανομή ευσουσίας στο εσωτερικό και την άσχηση της ευσουσίας. Μια άλλη εμπεινία που εξηγεί τις διαφορές είναι λιγότερο ας το πούμε πολιτική, ενώ εισαγωγικό, είναι το μοντέλο του κύρου σκέφτης αλληλεγγύης. Αυτές οι δύο έννοιες, σημειώστε το αυτό γιατί δεν θα το δείτε έτσι επατριβώς μέσα στο ροδογείο, είναι, θα έλεγε κανείς, αντικουρωόμενες και αντίθετες μεταξύ τους. Το λέω και σε ένα άλλο μάθημα από μία άλλη σκοπιά. Αυτό το μοντέλο λέει ότι, να το πω λίγο απλουστευτικά, ο άντρας ενδιαφέρεται πιο πολύ για τον κοινωνικό κύρος, η γυναίκα ενδιαφέρεται πιο πολύ για την αλληλεγγύη. Ο άντρας ενδιαφέρεται για τον κοινωνικό οίτρο περισσότερο, μαθαίνει να ενδιαφέρεται. Μπορεί εσύ και εγώ να μην ενδιαφερόμαστε τόσο πολύ όσο θα περίμενε η κοινωνία, επειδή έχουμε μια ορισμένη αντίληψη για το τι είναι κύρος και ποια πράγματα είναι σημαντικά στη ζωή, είναι ποια άλλα πράγματα που δεν έχουμε να κάνουμε τον κύρος. Αλλά ο κανότης είναι αυτός. Από την άλλη μεριά, η γυναίκα συμπεριφέρεται γλωσσικά όπως συμπεριφέρεται, επειδή περισσότερο ποντάρει αυτό που είπες, το αλληλοϊποστηριζόμαστε που είπατε. Αυτό σημαίνει αλληλεγγύη και φίλου και προσώπων γενικότερα. Εδώ μας λέγεται και κάτι παραπάνω. Ότι εσύ γυναίκα, αν θέλεις να περάσεις από το στερεότυπο της αλληλέγγιας, φύσης, οντότητας, στο στερεότυπο του κύρου πρέπει να μιλήσεις ανδρικά. Να παρεγιθείς λίγο από την πιο χαλαρή όπως την θεριστεί, να εξωστρεφείς συμπεριφορά τη μοσχή και να κοντρολάνεις λιγάκι το λόγο σου. Να είσαι πιο προσεκτική, να είσαι... Το βλέπετε αυτό ή δεν το βλέπετε στις εγγενέθητες πολιτικούς που συμμετέχουν στις ελληνικές τραπέζες. Ότι μιλάνε κάπως σαν άντρες θα μπορούσε να πει κανένας μιλάνε. Ε, ή όχι. Εσχύει ή δεν εσχύει. Νομίζω ότι εσχύει. Είναι λίγο πιο συγκροτημένος, πιο σοβαρές. Δεν μπορείς να τις φανταστείτε να μιλάνε έτσι με τις φιλενάδες τους ας πούμε για παράδειγμα, έτσι. Ενώ έναν άνθρωπο μπορείς να το φανταστείς να μιλάει με τους φίλους του κάπως παρόμοια σε σύγκριση με τον τρόπο που ριτορεύει, ας πούμε, μιλάει σαν στο δικό του τραπέζι. Αυτό λοιπόν το μοντέλο εγώ νομίζω ότι είναι πιο, πώς να το πω, πιο εξηγητικό από το προηγούμενο και την αντιστοίγηση κύρως αντρικό φίλο, αλληλεγγύη γυναιπείο φίλο, ως αφετηρία τουλάχιστον, με πίθι εμένα ότι είναι μια εξηγητική αρχή για να κατανοήσω ας πούμε αυτήν την διαφορετική συμπεριφορά τη ρούση κέντρων και γυναικών και ότι κατά συνέπεια, πώς να το πω, δανείζεται κανείς χαρακτηριστικά του άλλου φίλου αν θέλει να κάνει το αντίθετο. Δηλαδή ένας άνθρας που θέλει να δειχθεί αλληλέγγιος σε μια φιλική παρέα πρέπει να παρετηθεί σοβαρότε και λοιπά όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του υποτιφέμενου αντρικού λόγου να μοιάσει λίγο τη γυναίκα δηλαδή να ξέρω να δώσει σημασία στη λεπτόμερεια, στο συνέστημα, στους περισσότερους και λοιπά στο να σιωπένει πιο πολύ, να ακούει τον άλλο. Αυτά εννοώ, όταν λέω γυναικία τόσο κανονικών γυναικών χαρακτηριστικών. Αντίστροφα η γυναίκα αν θέλει να διευδικήσει χείρος πρέπει να λανηστεί να χρησιμοποιήσει γνωρίσματα της αντρικής γλώσσας κατά μία έννοια. Τρίτη, το μοντέλο εξηγητικό, στο οποίο δεν θα σταθώ καθόλου, αρκεί αυτό που βλέπετε εδώ, η έννοια του κοινωνικού δικτύου ή των κοινωνικών δικτύων. Ένα μόνο πράγμα θέλω να πω εδώ. Τα κοινωνικά δίκτυα είναι μια καλή μεταφορά, σημειώστε το αυτό, το δίχτυ. Πώς είναι το δίχτυ? Το δίχτυ είναι φλωστούλες οι οποίες συναντιούνται σε κάποιους κόμους, έτσι δεν είναι? Αυτό μας δίνει μια καλή εικόνα πώς είναι οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους. Δεν είναι μόνο μία κοροστή που μας συνδέει με έναν άλλο, αλλά είναι και προς μία άλλη κατεύθυνση και προς μία τρίτη. Αυτές όμως ενώνουν δύο άλλους ανθρώπους με τους οποίους εμείς έχουμε μία κάποια σχέση, μια πιο μακρινή σχέση με ένα τρίτο επίπεδο καθεξής. Έτσι είναι στη τραγματικότητα το κοινωνικό μας περιβάλλον, το σύνολο των γνωριμιών μας και των σχέσεων. Και αυτό το πράγμα λέει το μοντέλο αυτό που έχει αναπτυχθεί από ένα ζεύγος δανών ερελνητών και κυρίως από αυτό έχουν γίνει γνωστοί. Σε μεγαλύτερο βαθμό από τα χαρακτηριστικά που είδαμε στα δύο προηγούμενα μοντέλα εξηγούν την γλωσσική συμπεριφορά του άντρα και της γυναίκας, άρα το βάρος είναι στην ιδιαιτερότητα της προσωπικότητας του καθενός και στο σύνολο των σχέσεων, παράχιστον αν είναι άντρας ή γυναίκα δεν παίζει τόσο πολύ μεγάλο ρόλο. Αμερικανίδας, η οποία έχει και πολύ στενός δεσμός με την Ελλάδα γιατί έζησε και στην Ελλάδα. Αυτό το μοντέλο λίγο συγκρίνεται με το του κύρους και της αλληλεγγύης. Υποστηρίζει, αντίστοιχα τα έλεγα, ότι αυτό που χαρακτηρίζει περισσότερο τον άντρα είναι η τάση ανοιξιατισίας ενώ τη γυναίκα η τάση είναι η συντροφικότητα. Υσχύει, χωρίς δεύτερη συζήτηση έτσι, έτσι. Μήπως η έξοδος της γυναίκας από το σπίτι και λοιπά έχει αυξήσει λίγο την αναζήτηση της ανοιξιατισίας και από τη γυναίκα ή πάντα η συντροφικότητα παραμένει το πρώτο έδειγμα. Υποστηρίζει, αντίστοιχα τα έλεγα, ότι αυτό που χαρακτηρίζει περισσότερο τον άντρα είναι η τάση ανοιξία της ανοιξίας και από τη γυναίκα. Και αυτό πιστεύω ότι πειράζει και τον τρόπο που μιλάει, έτσι δεν είναι, τι κάνει πιο συνομιλιακή, πιο συγκαταβατική. Όποιασδήποτε μορφή. Αναζήτηση συντρόφου κάθε είδους. Και φιλίας και ολόκληρος συντρόφου δεν κάνει διάκριση. Ο τρόπος ζωής έγινε ο θύσκης και η γυναίκα να είναι πιο ανεξάρτητη. Ναι, αυτό εγώ νομίζω. Το θέμα είναι αν αυτή η διάκριση την περιγράφει σωστά σαν φίλο τη διαφορά αυτή. Δηλαδή, ψάχνοντας να βρούμε διαφορές και να εξηγήσουμε αυτές τις διαφορές, άμα ρευματικά η συντροφικότητα χαρακτηρίζει το γυναικείο φίλο, το τζέντερ δηλαδή, το κοινωνικό γυναικείο φίλο, από τη φύτρα του καθοδοκοπού. Ότι η γυναίκα θέλει να είναι μαζί με, ενώ ο άντρας να ανεβαίνει κοινωνικά, να αναδεικνύεται κλπ. Αυτό πράγμα έχει αντικότηση και στο λόγο. Αυτό δεν έχει σχέση όμως με τη γλώσσα, αυτό έχει με τις συναισθηματικές και άλλες ανάγκες. Το θέμα είναι αυτό, μεταφράζεται σε γλώσσα, τον κάνει πιο ανεκτικό συνομιλητή, πιο τριφερό συνομιλητή, να είναι διεκδικητικός, να προβάλλει τον ατόμον του. Δηλαδή ποιος άντρας προβάλλεται ως ο σύζυγος της, συγκριτικά με μια γυναίκα που προβάλλεται ως η σύζυγος του. Αυτό είναι το κριτήριο. Η έρευρα λέει ότι σε πολύ μεγαλύτερο παθμό, οι γυναίκες και οι γυναιτές, οι άνθρωποι που ο τύπος τα μέσα περιγράφονται, αξιολόγονται και λοιπά, πάρα πολλές φορές είναι αυτού του τύπου, δηλαδή η σύζυγος του, η κόρη του, η πρώην σύζυγος του. Ενώ πολύ σπανιότερα θα ακούσεις έναν άντρα να υπάγεται, ας το πούμε, έτσι στην συζυγερνιάς γυναίκας, ή στην ιδιότητα της συζυγγερνιάς γυναίκας. Αυτό πράγμα δείχνει κάτι, είναι πάρα πολύ σπαντικό και έχει κατοικώνει στην γλώσσα. Λοιπόν, εδώ ολοκληρώνουμε ουσιαστικά το άρθρο, προσέξτε, δεν ολοκληρώσαμε το άρθρο, ολοκληρώνουμε το άρθρο και τώρα περνάμε στο δεύτερο μέρος, μάλλον στο τρίτο μέρος, και όπως είπατε, θα δούμε ένα βιντεάκι τώρα, ένα δεκάλεπτο, όλη η συζήτηση κρατάει πάρα πολύ και θα θέλαμε να δείτε με προσοχή, είναι και λίγο προκλητική, με την καλή έννοια η ομιλήτρια και να δούμε αν συμφωνούμε ή όχι με τις απόψεις, ώστε να περάσουμε στο θέμα και να τον αποικονίζουμε, να παρουσιάζουμε τους γυναίκες στα μέσα πια, με έναν τρόπο στερεοτυπικό, ας πούμε. Που αξιολογούμε και επίσης όμως αυτό που είναι ένας παράγοντας, πού γίνεται όλα αυτά, δηλαδή... Εδώ προσέξτε σας, παρακαλώ. Ναι, αξιολογούμε κύριε Πρόεδρε, αξιολογούμε προσχητριμένοι, είμαστε προσχητριμένες της σημερινής επιτροπής. Ακούτε? Συμφωνώ με όσα σημαντικά μας είπατε πριν, κύριε Πρόεδρε, στην σύντομη ανταποθέτησή σας. Θέλω να μου επιτρέψετε να εκφράσω και να πω ότι είναι καθήκανο μου να εκφράσω, πριν πω στο θέμα, το σοπ το οποίο εμπέστηκε, βλέπτες σήμερα πριν έρθω, τις θλιβερές εικόνες του διτσαρίσματος, μπορώ να πω, του βουλήφτη Κυρουκατιδάκη. Και δεν θα πω μόνο ότι είναι ασέβεια προς πρόσωπο του Εθνικού Κοινοβουλίου ως εκφραστή του δημοκρατικού πολιτεύματος, θα τονίσω πως είναι πάνθρωπο. Με ξεσπάει άνθρωπο σε άνθρωπο, ακόμη κι αν νομίζει πως αυτός είναι το αίτιο γιατία των δεινόντου, διαπράττοντας πάνω του κοινικά δικαιήματα, επιπλέοντας τη σωματική του αγελαιότητα. Τα φαινόμενα αυτά είναι τριτοκοσμικά. Οφείλουμε να τα αναλύσουμε και να τα εμποδίσουμε, πάντια τρόπος, να επαναληθούν. Ας πω στα θέμα μας τώρα, το οποίο είναι μέσα μας και στις ενημέρους και γυναικεία πρότυπων. Ως μέλος απλό, αν και ως μέλος δοκιετικών συμβουλίων πολλών γυναικείων οργανώσεων και σωματίων, ήμουστο επί κέντρο της έκφρασης σημεριών παραπώνων και τεράστιας δυσαρέσκειας για τα γυναικεία πρότυπων που προβάλλουν τα ΜΜΕ και ειδικά η τηλεόραση. Τους δίνεται πολύ λιγότερος χρόνος για τα υποθετήσεις από ό,τι στους άντρες και όταν συμμετέχουν σε εκπομπές, συνήθως αυτό γίνεται για να εκφράσουν μια θέση ατόμου με δευτερεύοντα ρόλες στα πράγματα ή με τον ρόλο του θύματος καταστάσεων. Χρησιμοποιούνται δε πολύ λιγότερο από τους άντρες για να συνεισφέρουν σε διάφορα θέματα που συζητώνται ως ειδικοί με εξεδικεπμένες γνώσεις. Ενδεικτικό είναι, ακόμη, επισμένη γαλλική έρευνα, ότι ενώ μεταξύ των θυτητών των σχολών δημοσιογραφίας το 60% είναι γυναίκες, καταλήγγει στην πρόσγεψη από τα ΜΕ και στην απορρώθηση μόνο το 39%. Επίσης, τα 37% μόνο των εμφανιζωμένων συνολικά στα ΜΕ είναι γυναίκες, ενώ σε ό,τι αφορά τον τύπο, μόνο το 10% των άρθρων αφιερώνονται στις γυναίκες, ενώ το 50% που αφιερώνονται στους άντρες, οι οποίοι αποτελούν το θέμα φωτογραφιών τρεις φορές περισσότερον από αυτές με θέμα γυναίκες. Όλα όμως τα ανατέρα φαινόμενα, καθώς και άλλα που δεν προλαβαίνουμε να αναφέρουμε, οχρυούν μπροστά σε αυτό του πλήρους ευτελισμού της γυναίκας στη σύγχρονη ελληνική τηλεόραση. Τηλεπαρουσιάστρες περιφέρονται στο πλατό, φαρώντας φορέματα σε μήκος μπλούζας και με την κολτέβο βαθαίνει μέχρι τη μέση σχεδόν. Αν φόρουσαν δηλαδή μαγιό, δεν θα αποκάλυπταν πολύ περισσότερα. Αν και το φόρουσαν κι αυτό όταν μας έλεγαν με νάζι την πρώτη μέση του καιρού. Το ευτελές συνεχίζεται και στο περιεχόμενο των εκπομπών, ακόμη δυστυχώς και των δελτίων ιδύσεων. Φαινόμενο κι αυτό των καιρών. Πρωταγωνίστρες καλεσμένες των περισσότερων εκπομπών δεν είναι ποτέ γυναίκες πραγματικοί άνθρωποι, όπως θα έπρεπε, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Είναι γυναίκες που η μόνη σχέση τους με πνεύμα είναι το εινόμνευμα που ξεβάρθει και ξανθένει τα μαλλιά. Θέλω να γίνω μέχρι σε εκείνο, νομίζω ότι χρειάζεται. Είναι γυναίκες που δεν μιλούν καν καλά την ελληνική γλώσσα. Είναι γυναίκες που κουνώντας προστά και πίσω από το φακό τις γυμνές καμπύλες τους, εμφανίζονται να έχουν τον κόσμο στα πόδια τους. Σε αντίθεση, μάλιστα, με τις δύσμερες επιστήμονες που εμφανίζονται να ζουν στην αφανή εξυπρεπή μυζέρια τους. Είναι γυναίκες μοντέλα, δεωσαυουγικών, που δεν δεστάζουν να πρωταγωνιστήσουν σε ταινίες πορνό και να το διατυπανίσουν, διεθυμίζοντάς το, μέσω όλων των ΜΜΕ, με καμάρι, ισχυριζόμενες που μπορούν να κάνουν τα πάντα για ένα αξιόλογο χρηματικό ποσόν. Το σημερινό γυναικείο πρότυπο, που βασιλεύει στα ΜΜΕ, δεν είναι, όπως παλιότερα, μόνο η γυναίκα γλάστρα ή η χαζή κούκλα. Σήμερα προχωρήσαμε ακόμα περισσότερο. Το πρότυπο των ΜΜΕ είναι, και θα με συγχωρίζετε για την έκθεση, αλλά είναι η γυναίκα τσούλα. Και χρησιμοποιήσα αυτή τη λέξη γιατί νομίζω ότι πρέπει κάποιες λέξεις να αρχίσουν δυνατά σαν καμπάνες και να μας αφιγνίζουν. Όσο πιο ικανοί συνεργάτες, δημοσιευσιαζήτες, προαγωγούς έχει γυναίκια αυτή, τόσο περισσότερες εμφανίσεις στα ΜΜΕ ξεσβαλίζει, γεφημιζόμενη έτσι έμμεσα και αυξάνοντας την αμφιβή για τις υπηρεσίες της. Τα ΜΜΕ καθίσαν τέτοιοι συνεργήμα στροπρίας και σωματεμπορίας. Και αυτό είναι, προφανώς, πολύ σοβαρό. Ξεφεύγει από την αμφίλη και αθώα κθύρα τηλεθέασης. Πίσω από τις κάμερες γίνονται παράνοδες συναλλαγές που θα μπορούσαν κάποιες φορές να αποτελέσουν και αντικείμενο εισαγγελικής έρευνας. Και μπροστά από τις κάμερες συντελείται η μεγαλύτερη κατάληση ηθών και αξιών στην ιστορία της τηλεόρασης ελληνικής και μη. Σε άλλες, βορειότερες ειδικά χώρες, τα φαινόμενα αυτά θα ήταν αδιανόητα και θα πατάσσονταν άμα διεμφανίσει τους. Η κατάσταση στην Ελλάδα απλά δεν πάει άλλο. Δεν μας εκτρέπεται να την ανεχόμαστε, καθιστάμενοι έτσι συναίνωχοι εγκλημάτων αλλά και της αλλοτρίωσης συνηβίσεων, ενηλίκων και ειδικά ανηλίκων. Συναίνωχοι αρνητικής διαπαδαγώλησης όλων των υφιστάμενων γενεών προς την κατεύθυνση ξεπουλήματος ψυχών και σωμάτων για αυτελήσεις μάλιστα σκοπούς κέρδους. Πρέπει όλοι μας άτομα και φορείς, φυσικά και νομικά πρόσωπα, να πιέσουμε παντίο τρόπος στους σταθμούς για να προχωρούν άμεσα σε αυτορρίθμιση και να εξαλείψουν τις τεράστιες αυτές παθογένειες. Αν δεν το πράξουν σε αυτό το χρόνο, τότε το Εθνικό Συμβούλιο Ροδηλειώρεσης μπορεί και πρέπει να επιβάλλει και άλλες κυρώσεις και ακόμη αστερότερες και ακόμη πιο γενικευμένες. Όσο ειδική επιστήμονας ως νομικός του Εθνικού Συμβουλίου Ροδηλειώρεσης έχω συντάξει πολύ σχετικές εισηγήσεις χρησιμοποιώντας το υπάρχον νομικό οπλοστάσιο, το οποίο εκτείνεται από το Σύνταγμα μέχρι το Προεδρικό Διάταγμα 100 του 2010, το Νέο Προεδρικό Διάταγμα 108 του 2010, τον Νόμο 1730 του 1987, το Προεδρικό Διάταγμα 77 του 2003, κανονισμούς του Εθνικού Συμβουλίου Ροδηλειώρεσης κλπ. Το θετικό και το αρνητικό όμως αυτών των διατάξεων είναι πώς χρησιμοποιούν γενικές έννοιες που επιτέχονται είτε διασταλτική είτε συσταλτική ερμηνεία ανάλογα με την οτροπία των ερμηνευόντων. Επιβάλλουν το σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, την διασφάλιση της υψηλής βιότητας των εκπομπών, την απαγόρευση διακρίσεων λόγω φύλου κλπ. Πρέπει σίγουρα να μελετηθεί η δυνατότητα λήψης συγκεκριμένων μέτρων ή και η υιοθέτηση διατάξεων πιο συγκεκριμένων. Μπορούμε ακόμη να παραδειγματιστούμε από διεθνείς πρακτικές. Στη Γαλλία, παραδείγματι, λειτουργεί ήδη από το 2008 Επιτροπή, ειδική Επιτροπή, για την παρακολούθηση των γενικών προτύπων και στη συνέχεια για την υποβολή ανάλογων προτάσεων. Και εντός παραθέσεως θα σας σημειώσω εδώ ότι εχθές ερωτώντας και αλλούς μου παλιούς θυμητές των διεθνικών στη Γαλλία, τους ρώτησαν ότι υπάρχουν διεφανόμενα στη Γαλλική τηλεόραση. Ούτε καν καταλάβαναν τι τους έλεγα. Ήταν αδιανόητο για αυτούς να εμφανίζονται τέτοιες τύλοι γυναικών στη τηλεόραση τους. Το πρόβλημα που έχουμε είναι οι γυναίκες που φάρανε μπουργκα, δηλαδή πολύ προσταρά ρούχα, όχι στοιχεώδι όπως ευμάσταν εδώ. Οφείλουμε να δράσουμε λοιπόν άμεσα. Το θέμα δεν πρέπει να μπει ξανά, σας ζητάει, με το επιχείρημα που αφορά μόνο τις γυναίκες, μα κάθε άλλο. Αφορά συσπερξότερο τους άντρες, την οικογένεια, τις σχέσεις των δύο φίλων, την εικόνα τους για τη γυναίκα, την εικόνα της γυναίκας και τον εαυτό της, αλλά αφορά και την διαμόρφωση ή τη διάρρυξη του κώδικα αξιών μας. Αυτόν τον τελευταίο και την έμεινε να τον αφανίσει ολος δύο όλου, η γυναίκα Τζούλα, το πρότυπο των σημερινών ΜΜΕ. Αν δεν την εκδιώξουμε άμεσα από αυτά, τότε το μόνο που θα μας απομένει, μπροστά στην καταστροφή που θα έχει επέλθει σε κάθε επίπεδο, προσωπικό, ψυχολογικό, κοινωνικό, αλλά και οικονομικό, ακόμη και πολιτικό, θα είναι να αναχωρήσουμε μερουνατρικά πιά, απλά όταν έγοραμε μωρές. Ευχαριστώ. Δεν υπήρχε τόσο κυρισμός στο θέμα και καυστικό ήταν. Ελπίζω να μην είναι κανένα φορά η καυστικότητα ένοχλη. Λοιπόν, ακούω πώς σας φάνηκε. Κακολική. Ε, κακολική. Σε τι? Αναφέθηκε σε τέσσερις τύπους, στερεότυπα μάλλον, έτσι. Τα χαρακτήρησε γυναίκας και βέχεται και κριτικής της συνέχειας της συζήτησης για τις συμπεριβολές. Εν, από γυναίκες. Να τι δούμε. Θα μας πάρει όλο το χρόνο. Κάποια άλλη στιγμή θα μπορούσα να συνεχίσουν. Ή μπορώ να σας δώσω το αρχείο να το δείτε. Η απλή μου κοκυρούλα. Εδώ σημειωθεί ότι η εικόνα αυτή δεν αφορά μόνο τη δημοσιογραφία αλλά αφορά και τη διαφήμιση. Και θα λέω ότι κυρίως, όχι μόνο, σε πολύ μεγάλο παθμό τη διαφήμιση παρά τη δημοσιογραφία. Αν και θα λέω ότι πρέπει να σκεφτούμε την γυναίκα συνολικά και ως reporter και ως αυτοκτημάτυρα και ως συμπαρουσιάστρια ή απλώς μια ωραία παρουσία δίπλα σε έναν παρουσιαστή διαφόρου ειδών εκπομπότ. Δηλαδή η ρόλε της είναι επικύλη. Είχα ζει κούκλα, έτσι την ονόμασε, δεύτερο στερεότυπο, η λάστρα τρίτο και έδωσε ιδιαίτερη έμπνευση σε αυτό που ονομάζει η γυναίκα της ουρανής. Συμφωνείτε, διαφωνείτε, ελαφρώς συμφωνείτε, ελαφρώς διαφωνείτε, με τα μέτρα που προτείνει. Όλα όσα λέει έχουν γιαγκάσει. Απλώς ήταν πολύ υπερβολική. Αν εγώ θέλω να διαφημίσω ένα πολυπαντικό, σε πώς και θα προβάλλω στον διαφήμισή μου και τη γυναίκα την οικοκύρα, αφού οι οικοκύρες θα πάνε να τα αγοράσουν. Και επικεντρώθηκε μόνος αυτός. Δεν επικεντρώθηκε στο γεγονός ότι πλέον τα περισσότερα βελτίει πίσω είναι γυναίκες υπαρουσιάστιες. Σοβαρές, μετρημένες, που μπορούν να τους βάζουν όλους τους θέσεις τους. Αυτή επικεντρώθηκε μόνο στις τσούλες, όπως λέει το Μησιμεριανό. Το πρόβλημά της είναι να διαφωνούν τα στραβά, όχι τα καλά, γιατί να διαφωνούν. Τώρα κάνουμε το σύγχρονο του διαβόλου, κατάλαβα. Ναι, όταν έχουμε να αναλύσουμε ένα θέμα, να αφαιρώμαστε και αυτοί οικοκύρες, και στα καλά και στα αρνητικά. Αυτή έτσι όπως παρουσιάσε, ήταν σαν να μας δείχνει η εντύπωση ότι όλη η ελληνική τηλεόραση θα συζητήσει πάνω σε αυτό. Στο πώς καταστρέφεται η γυναίκα μέσα στη τηλεόραση. Κοίταξε όμως μια λεπτομέρεια. Άλλο πράγμα είναι τα στερεότπα που προβάλλονται. Δηλαδή οι παρουσιάστοι ή οι φωνήτρες των ηβίσων είναι στερεότπα που προβάλλονται σε σύγκριση με την εικόνα της γυναίκας στη διαφίληση για παράδειγμα ή σε άλλες εκπομπές. Γιατί, στην μια περίπτωση έχουμε έναν επαγγελματικό ρόλο, στην άλλη περίπτωση έχουμε έναν ρόλο μυθοπλαστικό, κατασκευασμένο. Δηλαδή η νοικοκυρά που χρησιμοποιεί το Άζαξ δεν το χρησιμοποιεί απαραίτητα η πραγματική αυτή γυναίκα στο σπίτι της, μπορεί και να μην καθαρίζει και καλά. Θέλω να πω ότι είναι ρόλος του σενάριου της διαφίλησης, ενώ στην άλλη περίπτωση έχουμε έναν πραγματικό πρόσωπο, που είναι η Στάι. Κι αυτές οι παρουσιάστοι και οι φωνούλες του λέει πραγματικό πρόσωπο, είναι και επαγγελματικός ο ρόλος. Ναι, εγώ αναφέρθηκα στην νοικοκυρά που είπες και στο πραγματικό. Ναι, με το άλλο μπορούμε χωριστά να συζητήσουμε. Όχι, δεν διαφωνώ ότι απέκριψε, ας το πούμε έτσι, τις θετικές εικόνες της γυναίκας, αλλά φαντάζομαι ότι ο στόχος της ήταν κυρίως, επειδή όλο φάνε να είναι εφευγενίστρια και εκπρόσωπος ας πούμε αυτόν τον αντιλήψον, να στιγματίσει κυρίως τις αρνητικές εικόνες και όχι τόσο να προβάλλει τις θετικές εικόνες. Δεν είναι ενδιαφέρον για αυτό. Εγώ σηκώνω αρκετά σωρό τα που λέει, γιατί αυτό που έλεγε δικά ότι παρουσιάζανε τον κορνό στιλεόραση, όταν είχε κάνει και Τζούλια Αλεξανδράδη πλήττου, δύο ηόρκο μεσημέρι. Ναι. Δήχανε και πως έδινε η Μίνια, δηλαδή έδινε με το DVD κάθε μέρα δύο ηόρκο μεσημέρι τον 18ο που τρώγαμε, και για την άλλη που έλεγε, γιατί έκανα DVD για να σώσει το παιδί μου. Και είχε κάθε μεσημέρι και το θέμα. Το μεσημέρι σε ενοχλεί, το γεγονός της, πώς να πω, της απενοχοφίσης. Δεν απενοχοφίσει, αλλά και με το πρώτο που λέει άλλη. Την ώρα που έδινε το παιδί δέκα χρονών, θα το δει αυτό είναι το DVD. Δεν προβάλλει το σαν αρνητικό πρότυπο αυτό, σαν αρνητικό στερότοπο. Και δεν βάζανε. Δεν ήταν ότι γελούσαν, φαίνανε να δείχαν πως έφτιαναν πλαστική τζούλια. Βλέπαμε πως πήγε το θυρουργείο, το ένα, το άλλο. Αλλά έχει δίκιο. Ναι, έχει δίκιο. Οπότε δηλαδή αυτά που είπαν, θυμήθηκαν την εποχή που σκούζει δύο η ώρα το μεσημέρι, ακριβώς όλα τα θέματα που είπαν. Ή για την πετρούλα, δηλαδή αυτά που λέει. Γιατί οι καιρόνες δεν πηγαίνουν. Και αυτά είναι οι ώρες που θα βλέπεις το παιδάκι 7, 8, 10. Εγώ σου πω, έχω αδέρφια μικρά, μικρά παιδιά. Το μιμούνται, το σχολιάζουνε. Το κοριτσάει του. Άλλη άποψη, αίσθηση, συμφωνία, διαφωνία. Εγώ τώρα φοβούμαι, μη μου ορμήξουν οι φεμινιστές, αλλά... Θα σώρουν για τους μεπέστων. Αυτά και οι παιδίες θα κάνουν αυτά, αν τα καταλάβουν θα προβάλλουν άλλους. Πιστεύω που τα κάνουν οι γυναίκες, τις προβάλλουν. Δηλαδή, η τηλεόραση... Ό,τι έβλεπε η Τζούλια και είπε, προβάλλετε με, δεν αποφάσισε το κανάλι να το κάνει. Αποφάσισα, αλλά αν έβλεπε και έναν άντρα να κάνει τα ίδια πράγματα, πιθανότητα θα προβάλλει και τον άντρα. Δηλαδή, εγώ πιστεύω ότι η τηλεόραση... Υπάρχουν άντρες που κάνουν παρόμοια, αλλά δεν προβάλλονται. Και γιατί όχι, εγώ δεν ξέρω κανέναν. Δεν μου θέλεις να μην υπάρχουν. Εσύ είσαι πολύ καλός που είσαι, καλέ. Νομίζω ότι δεν μπορούμε να φύγουμε και όλα σαν μεσίγει η Τζούλια ή όχι, χωρίς Τζούλια. Καλά, μην το προσοκοπίσουμε. Δεν είσαι με η Τζούλια. Δεν μπορούμε να φύγουμε με τα ατιάνα και να μπήγει, γιατί πουλούσε και όλα σαν θέμα. Και άντρες υπάρχουν, οι οποίοι, πίσω προς πάντως, νομίζω πέρυσι στην εκπομπή της Ναταλίας Γερμανού, που, ναι, ήταν μπράδυ τα μεσημέρι, είχε φέρει όλους τους πρωταγωνιστές της ΕΡΙΝΑ. Άρα είναι επαγγελία. Ήταν και άδειος. Είναι επαγγελία. Παραγωγή ελληνικών ταινιών, αλλά νομίζω ότι, εφόσον πουλάει ένα ζήτημα, δεν είχαν κανένα ηθικό δίλημα οι νοσογράφοι τα περασμένα χρόνια που το δείχνουν όλοι. Λίγο ξεφεύγει έτσι. Το θέμα είναι τα στερεότυπα της γυναίκας. Ποια στερεότυπα προβάλλονται, ποια πρότυπα προβάλλονται, γιατί προβάλλονται επίμονα αυτά. Και συνειδητικά με άλλες τηλεογράφες, τηλεογράφες άλλων χωρών, γιατί εκεί έχουμε μια άλλη ποιότητα, δεν έχουμε τόσο πολύ αρνητισμό ή τόσο πολύ προβολή τέτοιων lifestyle, να τα πω, τραζ TV, στην πραγματικότητα, είναι καλά στα RTV, είναι αυτό το πράγμα, η οποία έχει διαχαίδει και σε, ας πούμε, όχι σοβαράντα, αλλά κανάλια. Είναι η κουλτούρα μας, δεν μπορούμε να δούμε πώς δεν υπάρχουν... Αραδειδίκτου. Εντάξει, αλλά όταν πας πίσω στη Γερμανία ή αυτό που βάζετε πριν, οι Γερμανίδες είναι πολύ πιο σημαζεμένες συνολικά από την Ελληνίδες, από την Ιταλίδες... Τη τηλεόραση. Ναι, ναι. Και στην καθημερινότητα. Και στην καθημερινότητα. Δεν έχω δει ποτέ η Γερμανίδα να είναι δημιουργημένη σε όλες τις πρόλησες. Ενώ βλέπεις πολλές ελληνίδες? Ναι. Για ποιο λόγο είναι να παίρνει σοβαρά και γυναίκα ανάλογα με το πώς είναι δημιουργημένη, είτε στην τηλεόραση είτε στην τηλεόραση. Αυτό λέει. Για ποιο λόγο. Κακώς την παίρνουμε στα σοβαρά. Ουσιαστικά αυτό που λέει η κυρία αυτή είναι ότι δεν μπορεί να είναι κριτήριο ποιότητας του ντύσιμού. Λέει κάποια στιγμή γιατί δεν προβάλλονται γυναίκες και κοινοματικοί άνθρωποι. Που σημαίνει ότι προτείνει ο λόγος, η σοφία τους, η εμπειρία τους, η έρευνα τους, οτιδήποτε. Άλλο, πρέπει να είναι κριτήριο για να βγει στο γυαλί η γυναίκα και όχι οι καμπύλες της ή ξέρω εγώ τα σομαδηματικά της χαρακτηριστική, τα ωραία μάθη της εμπειρίας του. Όχι, αλλιώς... Άλλο, είδες να πεις. Ενώ αυτά στα πρωινάδικα που λέει, στα μεσημερινάδικα, αν δηλαδή ήταν όλες αυτές οι τσούλες που λέει, αλλά ήταν ειδημένες ευπρεπώς, θα την πείραζε ή όχι? Λιγότερο πιστεύω. Αν και πάλι δεν την πείραζε. Αν ας πούμε είναι μια επιστήμη. Φαντάζει. Φαντάζει, είναι σοβαρή επιστήμη, αλλά είναι ειδημένη ευπροπληκτικά, θα την πείραζε ή όχι. Εγώ τώρα κάνω το συνύχο ρώτηση, δεν ξέρω τι πιστεύει η ίδια. Για μένα το πρόβλημα, όπως θα δούμε στη συνέχεια, θα το διάλειμμα, είδε ότι δημένη ή όχι, το κριτήριο είναι η εμφάνιση, η ομορφιά. Τα ωραία μάτια. Δεν είναι μόνο η γήμια. Οπότε ανάμεσα σε μια άσχημη επιστημόνισα και μια όμορφη επιστημόνισα, θα επιλέξει την όμορφη επιστημόνισα. Άμεσα σε μια καλή γραμμή reporter και μια ικανότατη, αλλά όχι τόσο ωραία, έτσι βλέπω εγώ να γίνεται, θα επιλέξει την όμορφη, ή τέλος πάντων την φωτογενία, να το πω έτσι, με τα κακά ελληνικά, με τα 50 ε, ε, ε μέσα σε ένα λεπτό, με ένα σωρό άλλα προβλήματα, με το φτωχότερο λεξιλόγιο, αλλά που ως εικόνα είναι πολύ κοντά στη γυναίκα πόστερο, όπως λέει η θεωρία, στη γυναίκα μοντέλο. Αυτό θα έλεγε φαντάζομαι, δηλαδή το ζήτημα δεν είναι μόνο η γήμια, δεν είναι η γυναίκα τσούλα, αλλά είναι ότι πλειοδοτεί το μηδιακό σέστημα στην εικόνα της γυναίκας. Και μάλιστα στην εικόνα της πολύ ωραίας, της καλή γραμμής γυναίκας και όχι της γυναίκας προσωπικότητας, να σου το πω. Αυτό είναι το πρόβλημα φαντάζομαι που θέλει να αναδειξεί, δεν είναι κάτι, ναι. Λογικό με τη μηδιακή λογική. Ναι, ναι, γιατί τα ΜΜΕ είναι οργανισμίου της δημοκρατίας, δηλαδή μόνο όλοι θέλουν το παράδειγμα, το οποίο υπάρχουν δημοσιογράφους ή δεν εμφανίσεις στη τηλεόραση, μόνο εσύ. Το οποίο επιλέγει δημοσιογράφους οι οποίοι δεν είναι εμφανίσεις, είναι η κατασυνείδηση. Όλοι οι άλλοι επιλέγουν την τύπισσα με τα μυζιά, με το ξόφλατο. Άρα λες ότι η κρατική τηλεόραση του αποφεύγει δικημένως. Ναι, του αποφεύγει. Δηλαδή μπορεί να ήταν γυναίκες και εκεί εμφανίσιμες αρκετές φορές, αλλά ήταν πολύ πιο συμμαζεμένες από τις ελληνικά κανάλια. Αυτό δεν είναι κουλτούρα, δηλαδή λες ο στόχος είναι τα κρίματα. Υπάρχουν τόσα και τόσα κανάλια τα οποία διαφοροποιούνται και ως εκδοτική γραμμή και ως αισθητική. Άλλα επιλέγουν lifestyle δημοσιογραφία ή ξέρω εγώ να προβάλλουν τόσες πολλές διαφημίσεις αυτού του τύπου. Όλα χρήμα. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι δεν υπάρχουν και κάποια άλλα κριτήρια, τουλάχιστον στα μεγάλα κανάλια. Θα μπορούσα να αποδείξω ότι σε άλλες χώρες ισχύει αυτό το πράγμα. Θα ήθελα να πω ότι δεν είναι δικαιολογία ότι θέλουν να χάλουν χρήματα. Ακούσαμε να κάνεις χρήματα και με ποιότητα. Ή τουλάχιστον με όχι ως ξεφτήλα. Δεν είναι. Πάλι με την Ελλάδα. Είναι αυτό το πρόβλημα. Γιατί στην Ελλάδα ειδικά αυτό... Αλλά εμείς πιστεύαστε να προωθούμε αυτά τα προγράμματα. Κάθε πρόγραμμα και παίρνει 30% και το βλέπουμε όλοι και σήμερα το θέλουμε. Δεν είναι δικαιολογικό αυτό το πρότυπο που μας αποθεί. Μα με τη συνεχή προβολή και τον κομμαρτισμό υπάρχει ένα... Ξέρετε τη λέξη μυθήριατισμός. Πώς συνηθίζει κανείς το δηλητήριο είναι ότι συνηθίζει και την υποκουλτούρα ή το χαμηλό αισθητικό γούσκο. Οπότε αυτό το πράγμα θεωρείται κανόνας μετά. Και οικομένως ότι διαφορετικήτα του κανόνα θεωρείται ψηλή κουλτούρα ή περίεργο ή δεν τραβάει κόσμο. Θα ξέρω να αλλάξει προς το καλό. Γενικώς. Τα περασμένα χρόνια αυτό το μεσημεριανό το κοίτε νόπλα δεν υπάρχει. Σε καμία περίπτωση. Υπάρχει σχολιασμός και κόσμος αλλά σε καμία περίπτωση. Υπήρχε εποχή που πηγαίναν ξανά στα σκουπίτια το διάσημο. Δηλαδή πριν πέντε χρόνια σκουμπούμε. Τώρα δεν έχει τέτοια... Εγώ και τώρα δεν βλέπω πάρα πολλές τελειώσεις. Βλέπω πολλές ελαφρές εκπομπές. Όχι. Αυτά είναι πολλήλια. Μπορείς να έχουν απαραίτητα γυμνό. Υπάρχουν ελαφρές εκπομπές αλλά τα περασμένα χρόνια... Η ασυνοντολογία, η αχαλήνωτη λογόρια και φλιαρία για το τόσο δά. Απλά. Για το βαμμένο μικρό νυχάκι της στάδιου ηθοποιού. Πριν πέντε χρόνια. Είχε πέντε εβδομάδες. Δεν σε άσχησαν να άκουγαν. Ξέρω εγώ και έκανα το πόδι από το... Πώς τα λένε αυτά τα τζίπ τα κρυβά από τσερότι ας πούμε και φάντη. Και αυτό μπορεί να το κάνει θέμα ολόκληρη. Είναι τρομερό πράγμα. Η τυποτολογία, ας πούμε, γίνεται θεματολογία της εκκλησίας. Για μένα αυτό είναι εξίσου τραγικό με το πρόβλημα αυτό. Και πολλές φορές έχει να κάνει και με τη γυναίκα. Όχι, αυτό που λέμε το συγκίνητο. Γιατί παλιά είχε πέντε κομπές το Μασινέβηχες. Τώρα έχει μία, δύο. Πάντως σε εβδομάδια μάς είναι καλούσας. Συγγνώμη που κάνει και σε διάφορες ώρες. Τρύλικα χρόνια είχε πάρτσες. Πάμε καλύτερα, είναι βέβαια. Δηλαδή πολιτισμικά. Τώρα είναι πιο info-tame τα πράγματα. Ναι, αλλά τι info είναι αυτό το info-tame. Καλά, δεν έχω info. Αυτό είναι το πρόβλημα. Γιατί όλα είναι info. Δεν μπορούν όλες οι κομπές να έχουν τα ίδια σημαντικά θέματα. Όχι, δεν πω να είναι για πανεπιστήμη. Δεν πω αυτό το πράγμα. Επειδή τυχαία τώρα, άμα επιτρέψετε μια παρήθαση να ανοίξω. Με μία άσκοπος συνάδελφος, έτσι αρκετά μεγαλύτερα από εσάς, που κάνει διεξαρκού για τις πολιτιστικές ιδέσεις. Έχει σημασία αυτό. Η εγγόνα του πολιτισμού που μας καίει, και πρέπει να σας καίει και εσάς, ως αργανισμός απογελματιστής του κόρου, είναι ακόμη αρκετά χαμηλά σε σχέση με το πού θα άπρεπε να είναι. Και ποσοτικά, πόσες πολιτιστικές ιδέσεις έχουν συνήθως στα Δελτιά, από καμία μέχρι μία ή δύο, το πολύ, που την έχουν στο τέλος του Δελτιού. Αφού και έχεις μπαελτίσει, ας πούμε, από τις πολιτικές αναλογίες, από τα παράθυρα της οικονομικής, κλπ. Κάπου πριν από το Δελτιό ή πριν από τα ασλλητικά, σου πετάει και μία. Ποια είναι η σαματολογία των πολιτιστικών ιδέσεων, ποια είναι η οκτική γωνία, είναι, ξέρω εγώ, ο Βούλγαρης που μιλάει για τη μικρά Αγγλία, ή είναι στο φουαγέ του μεγάου μουσικής, δυο-τρεις ιστοποιείς, ελεύθερης, που είδα μια ταινία και είπανε «ΑΤΙΩ ΡΕΕΙ, 9ΤΕΤΕΙ» και είπαμε «ΑΤΙΩ ΡΕΕΙ, 9ΤΕΤΕΙ» και είπαμε «ΑΤΙΩ ΡΕΕΙ, 9ΤΕΤΕΙ» και είπαμε «ΑΤΙΩ ΡΕΕΙ, 9ΤΕΤΕΙ» και είπαμε «ΑΤΙΩ ΡΕΕΙ, 9ΤΕΤΕΙ». Ποια είναι η σαματολογία των πολιτισμών, ποια είναι η ιδέσευση των πολιτισμών, ποια είναι η ιδέσευση των πολιτισμών, ποια είναι η ιδέσευση των πολιτισμών, ποια είναι η ιδέσευση των πολιτισμών, ποια είναι η ιδέσευση των πολιτισμών, ποια είναι η ιδέσευση των πολιτισμών, ποια είναι η ιδέσευση των πολιτισμών, ποια είναι η ιδέσευση των πολιτισμών, ποια είναι η ιδέσευση των πολιτισμών, ποια είναι η ιδέσευση των πολιτισμών, ποια είναι η ιδέσευση των πολιτισμών, ποια είναι η ιδέσευση των πολιτισμών. Συγχειώνουν γραμματικά. Μα εμπάθουν και ασχολούν τον άνθρωπο που έκανε σε πολλές τρεις χρόνια καλλιτεχνικό εποχτάσεις. Τώρα τι διδάσκουν εκεί... Το καλλιτεχνικό για μένα μου ακούγεται κοσμικά. Πώς λέμε, η στήλη τα κοσμικά. Αυτό, δεν έχει σχέση με την τέχνη. Αλλά το λέμε καλλιτεχνικά. Ναι, είναι όπως να ακούς ανθρώπους της νύχνας να λένε «εμείς οι καλλιτέχνες». Δηλαδή δεν θα το ακούσεις από το σεφέρι τον ελληνικό, «εμείς οι καλλιτέχνες». Θα το ακούσεις. Μην μπορώ να με δωθώ. Και λένε, πείτε μου το προσωπικό. Κάποιος παρόνου που παρατηρήσει και στην αγγλική ενημέρωση που είναι στην αγγλική εμπίσια. Αγγλική εμπίσια. Ναι, στην οδένας γεγονμένα. Μπορεί να έχει, ξέρω εγώ, ένα μικρό ρεπορτάζ για τα πόδια του καλλιτέχνικου. Μετά θα δείξει την τοπέλα του άλλου προσωπιστής, την άλλη φωτογράφηση. Μετά ή πριν. Μετά ή πριν. Συνήθως τα πολιτιστικά είναι πριν από αγγλική εμπίσια. Όχι, όχι. Όχι, όχι, όχι, όχι. Στον θεμό της φωτογράφησης, την γυμνή, με τα ζώντα, με το μαλλιό. Δηλαδή ο πολιτισμός μαζί με το αγγλικτισμό σημακούν ας το λέμε έτσι. Και αυτό θεωρείται πολιτισμός τώρα, έτσι, γιατί... Όχι, αυτό είναι το πολιτικό, ναι. Α, το πολιτικό κομμάτι, ναι. Λοιπόν, παράδειγμα, αυτό ισχύει στον Αντένα, κύριε πολιτό, όπως έχεις και εγώ. Δηλαδή μπορεί να δείχνει, να λέει ο πόδις προσωπιστής αυτός, έπαθε το άλλο τραμματισμό και θα μείνει έξι ημέρες εκτός. Και λέω εγώ, εντάξει. Και θα τον φροντίζει αυτήν που φωτογραφεί. Όμως η καλύτερα μη γυναίκα το μοντέλο θα τον παρηγορήσει, λέει, και θα καταλάβει πως θα περάσει καιρό. Ε, τώρα όμως αυτό δεν είναι σαν πολιτισμό... Οι καλύτεροι δεκάδες αυτός υπαίδονται. Οι οποίες είναι τι, οι σύζυγοι του Λενάνε στο... Η ΜΥΡ. Η ΜΥΡ και η ΠΡΟΝΕ, ναι. Διάφορες δεκάδες, ναι. Αυτό τώρα είναι ένα άλλο θέμα. Αυτό είναι το οποίο με έχει απασχολήσει σε ένα βιβλίο. Είναι η αλλαγή της φυσιογνωμίας των εκκομπών όπως τις ξέραμε. Ή των θεμάτων όπως τα ξέραμε. Αυτό το εμφωτέιν, δεν το λέμε, αλλά τελικά είναι ένας αχταρνάς. Απρόβληπτος πολλές φορές. Πως τα αθλητικά μολύνονται, ας το πούμε, έτσι από θέματα άσκητα, κοσμοκά. Εγώ νομίζω ότι είναι και ένας θένος τώρα που έχει όλες τις πιο βέες παιχνίδια. Δηλαδή το πρωί με το βράδυ έχει παντού κάτι, παίζουνε. Δεν μπορώ άλλο, δηλαδή. Σωστό είναι αυτό. Το βλέπεις, το βλέπεις. Αυτό, ναι, είναι της τηλεόρασης βέβαια, δεν του τίπου. Σε μία από τις πιο πετυχημένες, έτσι, κατατάξεις των ειδών, τυπολογιές τις λέμε, ένα κομμάτι του προγράμματος τηλεόρασης, ανέκαθεν, ήταν το παιχνίδι. Αλλά αν ήσασταν στην ηλικία μου και βλέπατε τηλεόραση της εποχής εκείνης, το παιχνίδι ήταν σε μία εκπομπή τη βδομάδα, ένα καθαρό παιχνίδι γνώσεων, με πολύ δύσκολες ερωτήσεις και με βραβείο. Και με βραβείο τι? Ένα βιβλίο. Όχι ένα καπιβερίο. Ένα βιβλίο. Πάρα πολύ δύσκολες ερωτήσεις. Δηλαδή, πώς είναι αυτά τα τρύκια σου, είναι δύσκολο παιχνίδι. Αυτό νομίζω ότι ενδεφέρα. Θέλω να πω πώς άλλαξε το κομμάτι του προγράμματος που λέγεται παιχνίδι, και κατέληξε σήμερα να είναι ερωτήσεις του τύπου α, β, γ για παιδιά με ιδίτες ανάγκη. Ή κάτι ανόητα δύσκολες ερωτήσεις που δεν θα μπορούσαν. Ξέρετε, δεν σημαίνει και τίποτα. Δεν σημαίνει γνώση απαραίτητα. Το παιχνίδι είναι ένα κομμάτι πολιτισμού. Λοιπόν, ας κάνουμε διασματάκι και συνεχίσουμε. Να δούμε λοιπόν δεκά παραδείγματα από έναν περιοδικό λίγο παλιότερο, αλλά βάζω εφόσον τα πράγματα δεν αλλάζονται πολύ συχνά. Έναν τελικό περιοδικό γνωστό, ξέρετε. Τα παραδείγματα που έχω είναι εικόνες μοντέλων συν πορτρέτα. Θα πρέπει να πω ότι είναι ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβος αυτά τα άσφαλ. Δηλαδή είναι μια μικρή εισαγωγή, ένα μικρό πορτρέτο για τα μοντέλα αυτά. Είναι κάποια τα οποία θα σας είναι γνωστά φαντάζομαι. Σε εμένα ήταν ένα ή δύο μόνο. Σίγουρα. Και το υπόλοιπο του άρθρου είναι μια συνομιλία με το μοντέλο, που είναι όχι ερώτηση-απάντηση-ερώτηση-απάντηση, αλλά είναι διαδοχή παράφρασης ας πούμε της συνομιλίας, αλλά είναι διάσπαρτα μέσα και παραθέματα, κομματάκια δηλαδή από ερωτήσεις και απαντήσεις. Αυτό που μας ενδιαφέρει εδώ εμάς είναι, και τα έχω μαρκάει με χρόνο να τα δούμε αμέσως, είναι όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί των συγκεκριμένων φορητσιών, θα έλεγα, όχι γυναικών, είναι όλες οι συγκεκριμένες γυναικές που είναι απόλυτα εξαρτημένοι από αυτά τα στερεότυπα που λέγαμε και στα οποία αναφέθηκε η νομική σύμβουλος του Εσουρού. Και μετά θα δούμε μια συστηματοποίηση του πράγματος θεωρητική. Επίσης να θυμίσω, το λέγαμε και με αφορμή το μάθημα για τη γλώσσα των νέων, ότι αυτές οι χρήσεις της γλώσσας, οι λειτουργίες της γλώσσας, συνδέονται κυρίως με τη lifestyle μουσιογραφή και κυρίως με τα περιοδικά ή τη διαφήμηση, που συμβούλουν τόσο πολύ με τη λεγόμενη σοβαρή μουσιογραφία. Είναι αυτού του τύπου οι εισαγωγές, πάντα μια φωτογραφία γυμνή ή μη γυμνή. Δείτε λίγο το πορτρέτο, γιατί μπορεί να γράψετε κι εσείς τέτοια πράγματα και να σας ζητηθεί να γράψετε. Μουσιογράφια γράφουν αυτά. Η κομμουνίστρια με τις αρμύλες, κομμουνίστρια είναι αυτή. Πήγε το μυαλό σου πουθενά αλλού, που διάβαζε Νίτσερ. Μεγάλωσε και έγινε η πιο ποθητή Ελλήνα της εποχής, να ένας χαρακτηρισμός. Τώρα έκανε καμιά έρευνα και το βρήκε αυτό, δεν ξέρω. Έξυπνη, ντροπαλή και ανυπόφορα σεξ, έχει τέτοιο τύπου οξύμορα ονοματικά σύνολα. Άμα σας πω εγώ σεξ, θα σκεφτώσεις και θα πω βάλτε ένα επίθετο από μπροστά. Ένα επίρρημα μάλλον. Θα βάζετε ποτέ το ανυπόφορα. Λοιπόν, έχει αρκετά τέτοια. Η Χρυσάνθια έτσι λέγεται, φυσικά. Είναι μια γυναίκα που της κάνουν πρόταση γάμου κάθε μέρα. Και τώρα παντρευτεί χωρίς άφλαγε. Άντε ξέρεις, την ξέρετε. Αύριο θα της κάνω ένα άλλο. Και μέσα στο κείμενο τώρα, το οποίο είναι ένα πορτρέτο, όπως είπα, κοιτάξτε τώρα το κόκκινο έτσι, να μιλήσω για τα μαλλιά της που είναι πιασμένα σε μια χαλαρή κοτσίδα. Τα απομονών αυτά, γιατί θα αναφερθώ και θεωρητικά σε αυτό το φαινόμενο της μετονιμικής, η συνεκδοχική εστίασης του φακούλη της γραφίδας, ας πούμε, του δημοσιογράφου, σε μέρη του σώματος, τα οποία, με έναν τρόπο, ο αναγνώστης ή ο θεατής, ας πούμε, τα ανάγκησε ένα σύνολο μετά. Ένα ωραίο σύνολο έτσι. Λοιπόν, να μιλήσω για τα μαλλιά της που είναι πιασμένα σε μια χαλαρή κοτσίδα, να πω ότι μοιάζει με παιδί. Μοιάζει με παιδί? Μοιάζει με παιδί. Απίστευτα όμορφη, γνωστή υπερβολή, πολύ αδύνατη και σκύβει συνέχεια προς τη μεριά μου. Εν τω μεταξύ, το περίεργο παρένθεση είναι ότι μερικές φορές τα κείμενα γάνουν γυναίκες και όχι άντρες. Δηλαδή, έχεις την εντύπωση ότι είναι από αντρικό χέρι γραμμένα και είναι από γυναικείο χέρι γραμμένα. Δηλαδή, δεν μπορώ να καταλάβεις εάν υπάρχει ετερόφυλος σεξισμός, ας το πω έτσι, του θαυμασμού ενός άντρα προς μια γυναίκα ή αν είναι ένα στυλ το οποίο του ακολουθούν όλοι και όλες, αδιακρίτως είτε είναι άντρες είτε γυναίκες δημοσιογράφοι. Σηκώνεται βία της ψηλά και γελάει πάλι η εικόνα της παιδικής αθότητας και παρακάτει ο στρειτ, αυθόρμητη χήμα. Μια περίπτωση αυτή. Μια δεύτερη. Η μελαθρινή ρελάνιστο εξωστρεφές της καφετινών καλλιστίνου, ακούς το όνομα της αργάτης, είναι το ίδιο αλήπιτα, εκεί είχαμε ανυπόφορα, τώρα εδώ έχουμε αλήπιτα, έχουμε επικοιλία μεγάλη. Που έχει το κλάς να μην το κάνει θέμα. Classy woman, είναι κλασσάτη, έχει επίπεδο. Ένα δεύτερο γνώρισμα αυτόν τον γλωσσικό καθαρά είναι αυτό που λέμε code switching, δηλαδή πετάνει μία αγγλική λέξη, η οποία είναι συνήθως slang ή του κοινόχρηση του λεξιλογίου, που είναι και γνώρισμα της γενικός της lifestyle, της μησουγραφίας. Στο κυρίως κείμενο, κοιτάξτε την περιγραφή τώρα, το κορίτσι με το κοτόπαλτό της Μπότση και του Ολόμακρο Κολάνδη, πέρασε μπροστά από τα βλέμματα που σταμάτησαν στον δρόμο, τα πήρε μαζί της σαν κουτάβια λογοτεχνία, που δεν ξέρουν να φέρνουν αντίρση στο λουρί που τα τραβάει και έσκησε τον αέρα που άρχισε να φυσάει δυνατά μπροστά, απογειώθηκε το κείμενο. Ξέρω, ζηλεύεται αυτό το είδος γραφείς, το ζηλεύεται, αλλά δεν μπορεί να το φτάσεις. Τρίτη περίπτωση, και ο Θεός έπλασε την Τανγέλα, κάτω από τον Θεό έπλασε την γυναίκα. Ξανθιάσαν διαφήμιση. Τι παρομοίωση! Δροσερή σαν ντάκι, πώς προφέρεται, πρέπει να είναι ελικαία, κάτι τέλη. Ατίθαση σαν τη θάλασσα, ομοιοκή παρομοίωση, η επόμενη σαν σφαίρα. Αυτή είναι η δημοσιογραφία. Κάθε ετών και κάθε στιγμή γράφεται ρε κορτάζ για τα μεγάλα θέματα. Υπερθερμένη τις σελίδες του status. Η περιγραφή εντυπωσιακή και σεξ χωρίς να προσπαθεί, πολύ χαμογελαστή, όμορφη και με παρουσία που δεν επισκέφεται καθόλου πάνε είναι απλές και ευχάριστες, οπότε δεν είναι σύνθετες, προκλητικός και έχουμε και λόγιο επίρρημα. Έλα. Το εντυπωσιακό έλα, αυτό που είπατε πριν, ότι οι περισσότερες τα πράγματα, έχω παρατηρήσει ότι οι περισσότερες πάρα πολλές φορές είναι γυναίκες δηλαδή. Μισή μισή είναι σε αυτό το δείγμα. Είναι και άντρες και γυναίκες. Και άντρες και γυναίκες. Δεν είναι δύσκολο δηλαδή και άντρες, ok, αλλά και γυναίκα, όταν περά, παράξενο. Κι εμένα με παράξενο, γιατί υπάρχουν οι συντάκτες. Έχω και το πρωτότυπο, αλλά δεν φαίνεται καλά έτσι, αυτό το από μόνος ακριβώς. Έχει και τον photo reporter και τον συντάκτη και είναι οι μισές, γυναίκες μισή και μισή άντρες. Και κάτι άλλο, έτσι όπως... Μερικές φορές τα κείμενα τα πιο σεξιστικά είναι γυναίκες. Για όλο απίθανο, για όλο απίθανο. Και αυτό είναι και ένα μεγάλο αδερματικό και για το γυναικείο κίνημα, γιατί, το λέγαμε την προηγούμενη φορά, δεν είναι πρόθυμες να δεχθούν προτάσεις, ας το πούμε, διορθωτικές του γλωσσού του σεξισμού. Πολλές φορές οι γυναίκες. Εγώ θα έλεγε και κάτι ακόμη, ότι αυτό οι ιδρυγγραφείς θέλει μια άσκηση. Δεν γράφει κανείς κανονικά έτσι. Πρέπει να μηνυθεί πρότυπα τα οποία είναι κοσμοπόλητα, πλέι μποι, πέντε χάρους και λοιπά τα οποία είναι στην Αμερική, είναι παράδεισο. Πιά πολλών δεν τέτοιων και μεταφέρθηκαν και στην Ελλάδα. Έχω και κάτι στην πρωτοσέντρα παρακάτω να δούμε. Στρέιτ, αφθόρμη, τυχή. Αυτό το ξανά είδαμε. Ακριβώς το ίδιο. Ακριβώς το ίδιο έτσι. Αλλά του ίδιου ή της ίδιας. Αυτή την ξέρουμε όλοι νομίζω. Στα νιάτα της. Εδώ είχαμε τρεις σέξι. Ανυπόφορα, αβάστακτα, τι ήταν το άλλο. Ανελέητα και θανατηφόρα τώρα εδώ. Είναι αξιολάντευτη, πανέμορφη, γλυκιά, υπέρχει αλάτι πορεύτης. Σου μιλάτε δεν ξέρεις αν πρέπει να τη φιλήσεις, να την ταντέψεις. Μεγάλο δείλμα. Μεγάλο δείλμα. Συγχρόνως κλωλίτα και μυρέα. Άλλη περίπτωση. Εδώ είναι τα σμαρακδένια μάτια. Η εστίαση στα μάτια, ιδιαίτερα όμορφη. Πάλι χαλαριστή. Χαλαριστή πάντα. Μακριά από το πρότυπο των οξυζεναρισμένων bone shells. Η Λυδία είναι ένα κοίτης της διπλανής πόρτας. Ανοίγεις τη διπλανή πόρτα και πήγαινε η Λυδία. Μια ψηλή με λαχρινή με κορμιά γαρματέρι και μάτια σμαρακδένια. Άλλη περίπτωση. Αψεκάνδιας και ομορφιά. Μεγαλόπρεπο ανάστημα και αισθήση. Είναι είτε ούφω, δηλαδή χαζέζεται, ανίστακτε, δηλαδή σκύλες, είτε βίφυρα, δηλαδή ψώνια. Ή άλλες. Είμαστε από τους ορμαντικούς που θέλουμε, να υποθέσω ότι είναι άντρας αυτός, το γράφει. Σωραίες γυναίκες, όχι νευρωτικές με την πάρτι τους, αλλά κυρίως καλά παιδιά, πάλι το καλά παιδιά εδώ, το καλό κορέτσι, το άνθρωπο παιδί. Ναι, αυτός ειδικά γεννιμένος στους δεκατόνων χρόνων. Άλλη αυτή η πάρη, Μαρία Ολυμφίου. Άβαφη και σέξι, ανατρεπτικές καμπύλες. Εγώ ήξερα ανατρεπτικός καλλιτέχνης, ανατρεπτικό, αλλά και καμπύλες ανατρεπτικές τελικά. 27 χρονος χήμαρος. Ήξερα ο χήμαρος του χωριού. Μια γυναίκα άπιστη, ζηλιάρα και ανασφαλή, που ένας άνθρωπος δεν θα θέλει ποτέ να ερωτεθεί, χαϊμένα, χωρίς μια ομοιά μου πουντιδερμένα λόγια. Μια Εύα Τάλερ που είναι ο αντρικός παράδεισος, δεν είναι Ελληνία, τα έχει όλα τις συμφέρει. Θυμάστε την παρία διαφήμιση της σοκολατένιας από χρώσεις χαλιμπές, σαρκώδικα μόνιμα σιγκρά χιλάκια κάμερα οντίας, την απαραίτητα γλυκιά νοσταλγία προσφέρει ζουμερή ελίτσα, αλλά Cindy Crawford στο μάγουλο, και όλα αυτά συνοδευμένα από μια γνήσια κασετίνα, κούρα κοχύμπας σπλανδίδος, το πολύτιμο δώρο του Φιντέλ, του Βανέζα προφανώς, στη σύγχρονη βιομηχανία ονείρου του Πόλιμπου. Αυτά τα ολίγα ως πρόγευση, μάλλον ως γεύση. Και πάμε στη σκληρή θεωρία τώρα. Πολλά τέτοια, φαντάζομαι ότι είμαστε όλοι λίγο πολύ κορεσμένοι από εδώ τις εικόνες και κείμενα, ή παρόμοια τέτοια. Το θέμα λοιπόν είναι τι γίνεται με το προσωπικό συγχρονισμό, ιδιαίτερα στα περιοδικά. Εδώ θα μπείτε 5-6 στρατηγικές πάλι, πρέπει να τους ονομάσουμε. Νομίζω πολύ χρήσιμο αυτό το κομμάτι, έτσι, των διεφανιών και διδακτικών. Το μόνο ίσως πρόβλημα, δεν θα το χρώνα να το κάνουμε, είναι να βρω ελληνικά παραδείγματα, αλλά δεν είναι δύσκολο. Είναι όλα μεταφρασμένα και μπορώ να σας φανω λίγο περίεργα, αλλά αυτό με ενδιαφέρει περισσότερο να δούμε τις στρατηγικές. Η πρώτη λοιπόν στρατηγική υποβάθμισης, μίωσης της γυναίκας, είναι αυτό που ονομάζαμε επαναλεξικοποίηση. Δηλαδή, έχεις ένα χαρακτηρισμό, ένα όνομα και λοιπά, και μετά αυτό το διευρύνεις γλωσσικά, το μακραίνεις, το απλώνεις με έναν τρόπο ο οποίος φαίνεται κολακευτικός αρχικά, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Κρατήστε σαν σημαντικό αυτό που λένε τα πρώτα γράμματα στην πρώτη παράγραφο, ότι ένα σεξιστικό άρθρον δημοσιογραφικό δεν έχει γράση. Όλα αυτά που είδαμε, ούτε ένα από αυτά δεν λέει τι κάνουν αυτές, ούτε ένα. Και αυτά που λένε είναι ελάχιστα σε σχέση με το πώς φαίνονται. Τι κάνουν, δηλαδή, να μοντέλλουν και ροβόλοι που λένε... Μια δραστηριότητα, κανονική, ολοκληρωμένη, που να μην έχει σχέση με την εικόνα, τη μοντελίστικη, ας το πούμε έτσι, ενώ στους κανονικούς ανθρώπους, τι κάνουν. Γιατί αν δεν πεις τι κάνω, αναγκάζεσαι να πεις για ένα οποιοδήποτε πώς είναι, πώς φαίνεται, άρα φεύγεις προς την περιγραφή. Η περιγραφή είναι το καλύτερο όχημα για να δείξεις πράγματα και επομένως να προβάλλεις με βλωσκά σεξιστικό τρόπο, σημεία του σώματος, κλπ κλπ, κυρίως να μην προβάλλεις προσωπικότητα. Παιδί, έχει ελάχιστη καθόλου δράση, αλλά μεγάλο περιγραφικό πλούτο. Το περιγραφόμαι και λίγο ειρωνικά, διαβάστε το. Επίθετα πολλά και ορισμένα ουσιαστικά, τα είδαμε και επιρρήματα, έτσι ανυκόφωρα σεξιστικά και όλα αυτά, για να υπονιστεί μία και η αυτή γυναίκα. Ας πούμε το παράδειγμα 1, που θα ξέρω, σου άκουγε λίγο ερεύωση μετάφραση, κάποια σάνδρα γίνεται στη συνέχεια, η σεξισάνδρα και το επώνυμο, μία τράπελ, στη συνέχεια γίνεται κουπλάρα και ένα λογοπέπνιο ανάμεσα στο σεξ κύμπαλ και σεξ σύμπολ. Το ίδιο και στο δεύτερο παράδειγμα. Για αυτό, όπως πω και προηγουμένου, σε πρώτη μακιά αυτός ο τραχάνας που απλώνεται, ας μου επιλέξει, χράζε, αυτή την περιγραφή που απλώνεται, είναι για καλό αλλά τελικά δεν είναι και τόσο για καλό. Εάν φορτώνει την γυναίκα, να το πω αλλιώς, αν τυχώνει πιο βαθιές στο στερεότυπο, αν τη φορτώνει με στερεοτικά χαρακτηριστικά. Κατήστε λίγο αυτό που λέτε συμβαίνει και κυρίως στην επόμενη διαφάνεια. Η επαναλεξικοφύση δεν λειτουργεί το ίδιο στις λαϊκές εφημερίδες και στις ισχυρωτικές ή τα έντυπα γενικότερα. Όπως φαντάζεται κανείς, στις ποιοτικές είναι λίγο πιο μαζεμένα τα πράγματα, λίγο λιγότερο, λιγότερο οι σεξιστικοί χαρακτηρισμοί. Αυτή η διαφάνεια νομίζω είναι ιδιαίτερα χρήσιμη, η οποία παρυφμεί τα χαρακτηριστικά του προς τους σεξιστικούς χαρακτηρισμούς σε λαϊκά και σε μη λαϊκά. Ό,τι ισχύει πάνω στην πρώτη περίπτωση, το ανάγωγο ισχύει στη δεύτερη, στη δεύτερη οπότε δεν χρειάζεται να το δούμε δύο φορές. Ερητή σεξουαλική γλώσσα, ή τι σημαίνει ερητή σεξουαλική γλώσσα, αναφορά σε σημεία του σώματος τα οποία είναι συνδεδεμένα με τη γενετωσία πράξη, με τη γενετωσία έλειξη κλπ. Και μάλιστα με έμφαση, με στείες εκεί. Συχνές αναφορές του γενικού στήθος. Αυτό είναι κάτι που παρατρέφηκε το playboy. Το playboy πάρα πολύ παλαιότερο, λοιπόν, στην Αμερική. Πενήντα, νομίζω, έχει ξεκινήσει. Και μάλιστα θεωρείται και ένα κομμάτι της παράδοσης της δημοσογραφικής αμερικάνικης, το έχουν και οι πλοπαίδες σοβαρές. Έχει αρκετή έρευνα, αρκετή, πάνω σε αυτό, γιατί έχει και σοβαρά κίνημα. Δεν είναι όλο ολόκληρη. Αυτό είναι άλλο θέμα. Πάντως, είναι χαρακτηριστικό ότι κέρδισε κοινό από την προβολή κυρίως του γενικού στήθους. Το οποίο χαρακτηρίστηκε με έναν όρο ως μομισμός. Από το μο, μα, μαμά. Δηλαδή, σαν να κασηλώνει το ανδρικό κοινό φαντασιακά σε μια εικόνα μητρικού στήθους. Αν το δει κανείς από το ψυχάνι της Κοτιάς, αλλά σε μια... Πάντως, ο ζήτημα είναι ότι εκμεταλλεύτηκε πάρα πολύ ως φωτογραφία, όχι μόνο, του γενικού στήθους και το μεγάλο παιδί του μοτομείδου. Αλλά και γενικά έξω με τι εμφάνιζε. Δεύτερο γνώριζουμε λοιπόν αυτό. Τρίτο, αναφορέσει την ηλικία των γυναικών επίσης. Κάθε είδους, κυρίως πάντα νεαρών. Το τέταρτο, νομίζω, είναι κρίσιμο. Η διοικοτομία ανάψει σε γυναίκα πόστερ, όπως λέγεται στη βιογραφία, ή όπως, αντίστοιχα, κάτω λέγεται σε διαθέσιμες γυναίκες. Διαθέσιμες όχι στην πραγματικότητα. Η εικόνα που δίνεται είναι ότι είναι διαθέσιμη σε κάθε άνδρα. Είναι διαθέσιμη στην επιθυμία κάθε άνδρας. Δηλαδή, κάθε άνδρας πατάει ένα κουμπί και έρχεται. Θα σου έδωσε το κουκανουπί. Αυτή η εικόνα. Αυτή είναι η γυναίκα πόστερ και η γυναίκα σύζυγος από την άλλη. Προφανώς, ο γυναικής οξισμός κοντάρει στη γυναίκα πόστερ. Και επίσης, χαρακτησμοί γυναικών με λέξεις επίθετα και ουσιαστικά, που δηλώνουν, όπως το είδαμε, στα παραπήγματα. Παιδική αθώτητα, απλότητα, ευχάριστη παρουσία, αλλά και ανοραιμότητα. Αντίστοιχα ελληνικά θα μπορούσαν να ήταν το φορέτσι, το κορτσάκι, η τσακπίνα, η δικουζούνα, διάφορα τέτοια. Εδώ θα θέλα να πω και κάτι ακόμη, το οποίο δεν το έχω δειρευνήσει, αλλά από μια απαρατήρης προσεκτική που κάνω σεξόφυλα. Ο υποκορισμός παίζει πάρα πολύ μεγάλο ρόλο σε αυτά τα κείμενα. Το ουλαάκι και λοιπά, αυτές τις καταλήξεις, για τα υποκοριστικά και τα μεγεθνητικά. Το άρα, κορμάρα, γυναικάρα και αυτά. Εκτός από το μέγεθος, το μικρό και το μεγάλο, έχουν ταυτόχρονα και συμποδηλώνουν μια συναισθηματική σημασία του χαριτωμένου, του ναζιάρικου, του παιδιάστικου, του πολύ εντυπωσιακού. Και στα ελληνικά, όχι στα αγγλικά, για τα αγγλικά δεν έχουν τόσο πολύ πλούσια μοχολογία. Αυτές οι δεύτερες σημασίες, οι πλάδιες σημασίες, νομίζω, χτίζονται με βάση της καταλήξης αυτής, της παραγωγικής και της καταλήξης κυρίως. Η διαφορά ως προς την παναλεξικοποίηση και τη χρήση της από τις δύο κατηγορίες, θα μου πείτε, είναι δύο ξεκάθαρες κατηγορίες. Όχι, βέβαια, εντάξει, υπάρχουν και ενδιάμεσες περιπτώσεις, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση. Μια δεύτερη στρατηγική, που δεν πρέπει να την ταυτίσουμε με την προηγούμενη, είναι αυτό που ξέρουμε τα σχολικά μας μόνια ως προσδιορισμό. Επιθετικό, ας πούμε, προσδιορισμό ή χαρακτηρισμό. Στην γλωσσολική θεωρία αυτό συνήθως λέγεται τροποποίηση, όπως τροποποιείται ένα ουζιαστικό ή κεφαλή μιας ονοματικής φράσης, με κάποιο επίθετο συνήθως. Το σημαντικό πρέπει να κατέσουμε από εδώ είναι, και εδώ φαίνεται η διαφορετικά αντιμετώπιση άντρα και γυναίκας, θα μην κάνει προγωμές με τη συζήτηση και αναρωτηθήκαμε, γιατί δεν γίνεται με τους άντρες ό,τι γίνεται με τις γυναίκες, δεν γίνεται. Γιατί το επανγγελματικό ας πούμε στερεότυπο είναι, σε τέτοιου είδους έντυπα η γυναίκα να περιγράφεται με όρους σωματικές εμφάνιες, ενώ οι άντρες χαρακτηρίζονται με εργασιακές επικέτητες. Όταν λοιπόν είναι ένας άντρας στο status ή σε άλλο τέτοιου τύπου έντυπα, και σε εφημερίδες και σε κανάλι, χαρακτηρίζεται για την κοινωνική του καταξύρουση, για την επαγγελματική του καταξύρουση κλπ. Δεν μένει χώρος συνήθως για άλλα πράγματα. Ενώ, στην περίπτωση του λογικού ισχυσμού, οι γυναίκες, η ικανότητα θέλετε, η επιτυχία, η εργασιακή, σβήνει, χάνεται, χλωμιάζει κάτω από την σωματική εμφάνιση. Επίσης... Να πεις κάτι. Ναι, ναι. Αρτιστικά και γενικαία περιοδικά θα παρουσιάζονται έτσι άνθρωποι. Θα παρουσιάζουν άντρες με σεξιστικό ενιστοπό. Στο Πατουμπόι ήταν έρχεστο μια σελίδα τα ομών της ημέρας. Εντυπάρχουν χώρες που κάνουν το πλειμπόλι και η ίδια κυρία. Ναι. Νομίζω υπάρχουν, αλλά στην πρώτου αριθμού, τα ίδια αυτά έντυπα. Επίσης υπάρχουν και μια... Το λέω αυτό ακόμα μια μικρή εμπειρία που έχω από τυχιακές εργασίες. Υπάρχει μια κατηγορία περιοδικών που έχουν να κάνουν την υγεία και τη γυμναστική. Αυτά δεν είναι περιοδικά που απευθύνουν σε γυμναστές. Αλλά έχουν σίγουρα μια διάσταση πλάγια, υπόγεια, σεξιστική. Παίζουν πάρα πολύ με τη φωτογραφία, με τα ωραία σώματα κλπ. Αν και δεν... ούτε τα αγοράζω, ούτε τα παρακολουθώ, κυρίως από εξώφυλα που έχω δει, νομίζω ότι και εκεί υπάρχει το αντίστοιχο σεξιστικού και γέρος. Αν βάζεις όχι περιοδικό και να τον έχουμε... Το ποιο? Το ρουβάρι. Με τον ίδιο τρόπο του φωτισιά σου. Ναι. Καλά, αυτό είναι η παλιά ιστορία. Δηλαδή και οι αστέρες του κινηματογράφου παλιότερα ήταν πρωταγωνιστές σε διαφημίσεις, σε εξώφυλα περιοδικών, ένα με καφέ, δεν μόνο οι γυναίκες. Η διαφορά ποια είναι? Ότι παλιότερα, ας πούμε ο Κάι Γκραντ για παράδειγμα, μεγάλοι αστέρες του χόλιου του Παλή, προβάλλονταν ως σύνολο. Δηλαδή δεν γινόταν αφορά στα μάτια του ή στους όμους του ή στους κυλιακούς, όπως βρείτε σήμερα. Το πρότυπο του αρενοπού, ας πούμε, ήταν πιο συνολικό, πιο κετυμένο βέβαια, έτσι. Μότα τα τελευταία χρόνια... Και για τις γυναίκες. Και για τις γυναίκες. Αν και για τις γυναίκες, από τότε ακόμη είχαμε, τουλάχιστον στη διαφήμιση, έχω παλιέσει τις διαφημίσεις, ξέρω αρκετές, κυρίως με ηθοποιούς του Χόλιβουλ, της εποχής εκείνης, Ράκελ Γουέλς, ξέρω εγώ, που διέφυγε με σαπούνια, ήταν στορμηρές και δεν βουλή πολύ στορμηρές. Ας σκεφτεί κανείς ότι έχει να κάνει και με τα ίθιμιες εποχίες, έτσι δεν είναι. Δηλαδή άλλο πράγμα είναι ένα τρομμυρό ντεκρονιτές δεκαετου του 50 και σήμερα πίσω να το προσέχεται κανένας πια. Σήμερα πρέπει να είναι πολύ πολύ τρομμυρό για να προσεχθεί. Η διαφορά η προηγούμενη σωματική εμφάνιση εργασιακής αιτικέτης αντιστοιχεί στη διάθεση που βλέπετε στη συνέχεια. Δηλαδή ενώ η τροποποίηση χαρακτηρισμίτων ανδρών είναι εξατομή. Αυτό που είπε στο παράδειγμα από το ρουβράς συγκεκριμένα ή και άνθρωπα που δεν είναι τέτοια καλά καλή γραμμή και ωραία αλλά μπορεί να είναι στις μέσες του επαγγελματίας ας πούμε ή ένας κυρματίας, ένας λιοκτήτης π.χ. κι άλλο. Ή καλλιτέχνης άλλος. Ενώ για την γυναίκα είναι στερεοτυπικός δηλαδή στην περίπτωση που ο άντρα αναδεικνύεται ιδιαιτερότητα αναδεικνύεται η προσωπικότητα έξω της αναβαθμού στην περίπτωση που ο γυναίκας αναδεικνύεται η γυναικότητα ας το πούμε έτσι όπως τη θέτει το σύστημα του Μητιακόμου. Έτσι όχι. Μακάρι θα έλεγα να δεικνύονταν η ομορφιά μιας γυναίκας ως ιδιαιτερότητα όπως το κάνει η λογοτεχνία ή όπως το κάνει το σινεμά. Έτσι, υπάρχουν τόσες και τόσες γυναίκες που αναδείχτηκαν ως ιδιαίτερες περιπτώσεις ομορφιάς μπορείς να προσβληθούν, έτσι, από το φακό ή από τη γραφίδα. Τώρα μου έρχεται ας πούμε η πρωταγωνιστρια στα πουλιά του Χίτσκο για παράδειγμα πάρα πολύ ομορφιά και στον δισμό του Ηλίνγκου οι ωρές της εκοχής εκείνες, αλλά εκείνη δεν έχεις κάτι που να... δηλαδή αν δεις ταινία τι θυμάσαι ως πρότυπο ομορφιάς πώς λέει μια φροδίτηση μήλου ένα πράγμα, κάπως έτσι. Δεν μπροσβάλλεται η γυναίκα ούτε εξεστιάσεις μόνος στο στήθος ή μόνος στο γοφό ή στη χάμπα ή οπουδήποτε άλλο. Είναι ένα σύνολο. Ομψήσω πρότυπο ομορφιάς πάνω, έτσι. Το π.α. και π.η.2 απαντάνε νομίζω σε μια ερώτηση που έλεγε προηγουμένως ότι σπάνια αναφέρονται στο χρώμα των μαλλιών ενός άντρα ενώ αντίστοιχα πολύ συχνά στα γυναικεία μαλλιά ή σπάνια επίσης γίνεται αναφορά στην ομορφιά ενός άντρα αντίθετα με πάρα πολύ έμφαση χρησιμοποιούνται χαρτισμοί για την ομορφιά της γυναίκας χαριτομένη, όμορφη και ένα σωράλα τέτοια ή ανυπόφορα σεξ. Η τροποποίηση λοιπόν είναι διαφορετική για τον άντρα και διαφορετική για την γυναίκα είναι στεραιοτυπική, αυτό είναι το βασικό πρέπει να μείνει στεραιοτυπική για την γυναίκα εξατομικευμένη για τον άντρα, συνήθως. Επίσης το τυποποιημένος είναι σαν το στεραιοτυπικός, δεν χρειάζεται να πω τίποτε περισσότερο απλώς το τυποποιημένο σημαίνει ότι με την πάροδο των χρόνων και την παράδοση που δημιουργείται σε κάθε είδος, σε κατηγορία εντύπων όπως νομίζω και το παράδειγμα του Στάδους έδειξε έχουμε μια τυποποίηση ακριβώς ό,τι λέει η λέξη δηλαδή δυσκολεύεται η δημιουργικότητα, αποκλείται η δημιουργικότητα έχουμε επανάληψη, πολλές φορές και των ίδιων χαρακτηρισμών, των ίδιων λέξεων σχηματοκίνηση περιγραφές προσώπων κατάχρηση, προσέξτε λίγο την τρίτη παράδοση, κατάχρηση λέξεων που έρχονται και ξανά έχονται, σέξι, πανέμορφη, γλυκιά και δεν σημαζεύεται και συγκεκριμένη σκήθη, το είπα και πιο πριν, παραγωγής της σύνθεσης αυτό που είπα για τα υποκοριστικά ήταν οι εθνικά σημαίνει στα Αγγλικά βλέπετε αυτή η κατάληψη, το why είναι κάτι σαν το ouli, akki, oula, το δικό μας που δηλώνει το μικρό, το χαρτομένο, το σκαμπρόζικο, το αζιάρικο και όλα αυτά και επίσης με άλλο τρόπο διατυπωμένο αυτό που είπα πιο πριν όχι γράση αλλά ένα φαίνεσθε, μια εικόνα γυναίκες σε αυτά τα άρθρα δεν κάνουν τίποτε και δεν κάνουν ουσιαστικά τίποτε ή δεν μας επιδεικνύεται κάποια κοινωνική δραστηριότητα, παγγελματική δραστηριότητα αλλά μόνο ένα φαίνεσθε ακόμα και να λέγεται τεπάγγελμα, άμα έχει δέκα μπροστά δηλαδή άμα λέει ηθοποιός, άμα λέει πανέμορφη, γλυκιά, πανέξυπνη ηθοποιός νομίζω ότι δεν είχαμε σημασία δες ένα ντοκιμαντέρ στην Erith πώς μιλάει ο Koun για τις όρνιθες ας πούμε όταν λέω τώρα για μια παράσταση, μόνο τα μυστικά και τις λεπτομέρειες της τέχνης και από την άλλη μεριά αυτό που είπες δηλαδή η εικόνα μιας ηθοποιού ή τελείως εξωτερική εικόνα όχι οι δυσκολίες του πώς θα έρθει μια παράσταση, πώς έπαιξε ένα ρόντιο αφροβράμμα αυτό είναι δράση, αυτό θα τα δράσει και όχι μια κλειστική εικόνα μιας πολύ όμορφης ηθοποιού η οποία δεν μας λέει τίποτε για την τέχνη της ως ηθοποιού, έτσι αυτή είναι η μεγάλη διαφορά άσε πού η ομορφιά όλων των μορφών εγώ τσαφώνω τα ράγια παράδειγμα που είναι οι βασιλιάδες, πολύ όμορφες όχι καστικά, όχι καστικά, αλλά ως ανεπανάληπτες γυναικείες φιγούρες και ας είναι πανάσημες, δεν με νοιάζει τρίτο, αναγωγική γλώσσα χρήσιμη κατηγορία αυτή, χρήσιμη στρατηγική ως αναλυτικό εργαλείο και κάτι που πρέπει να το κοφεύγετε βέβαια εσείς τι σημαίνει αναγωγή, αναγωγή σημαίνει το μέρος στο όρο το λέω και σε άλλα μαθήματα, το πιστεύω ακάναντα ότι αυτό το πράγμα που εκφράζεται με την συνεκδοχή της μετονιμίας είναι τεράστια οικονομία στη γλώσσα και είναι κάτι που το κάνουμε καθημερινά όλοι μας δεν είναι χαρακτηρίζει το οικονομικό συξυσμό εδώ όμως έχει μια ιδιαίτερη χρήση, έχει μια ειδική εφαρμογή και την έχει, πώς να πω, πώς λέμε στην μοσολογία λέμε εικονιστικά, δηλαδή υπάρχει ένα είδος αναλογίας ανάμεσα στη βραγματικότητα και στη γλώσσα, στην περίπτωση αυτή σου δίνω γάμπα, φαντάσου το όλο σου δίνω στήθος, φαντάσου το όλο, σου δίνω μάτια, φαντάσου το όλο αυτό πράγμα και αυτό που σου δίνω, το μέρος αντί του όλο δεν είναι οτιδήποτε, δεν είναι το νύχι δεν είναι, ξέρω εγώ, τι να πω, κάτι ο Αντώνας κάτι ουδέτερο είναι μέρη του σώματος το οποίο είναι συσχετισμένα με το ερωτικό αισθητό κλπ ή γενικότερα την στερεοτυπική εικόνα της ωραίας γυναίκας χρώμα μαλλιών, πόδια, οπίστια, στήφοι, γενικά όργανα κλπ θα έλεγα ότι εδώ συμπυκνώνεται η πενπτουσία του σεξισμού όταν ανάγεται η γυναικοσύνη, η γυναική αφήση, η γυναική ομορφία σε αυτά τα μέρη από τα οποία εσύ, ως άντρας θα έλεγα αναγνώστηση, τηλεοθεατήση, οτιδήποτε, καλύσενα να συναγάει στο όρο. Εδώ απλώς να προσθέσω αυτό που λέει η τελευταία παράγραφος ότι και στο θέμα αυτό όπως και στα προηγούμενα πάλι έχουμε διαφορά ανάμεσα σε ποιοτικά τηλεοικά ένδειφα εννοείται ότι οι ποιοτικές συμφερίδες αποφεύγουν όσο γίνεται την αναγωγική λογοποίηση δηλαδή αναφέρονται πιο πολύ σε σύνολο, αναφέρονται στη γυναικοσύνολο παρά μόνο ως μέλη του σώματος σε αντίθεση με τις πιο λαϊκές φιλάντες. Το τέταρτο και πρώτο και τελευταίο εργαλείο στρατική λόγου είναι κάτι διαφορετικό τα προηγούμενα και έχουμε κάποια παραλήμματα που χοσμοπολιτάν να δούμε πρώτα και μετά πάμε στη θεωρία. Είναι των τελευταίων 4 μηνών. Αυτό είναι το τελευταίο τεύχος Δεκεμβρίου για τα λογοπέντια τα οποία συνήθως από ότι παρατήρησα είναι στην αριστερή πλευρά κάθε τεύχος εδώ. Εδώ έχουμε αντί για Big Bank έχουμε Big Spank theory, ξέρετε τι σημαίνει και αντί για το τρένο του τελευταίου έχουμε το trend του τελευταίου. Σχεδόν όλα τα τεύχη έχουν τέτοιου τύπου λογοπέγνια, διεκειμενικά λογοπέγνια. Αυτό είναι το Νοεμβρίου το Sleep in Beauty, γίνεται sleep in booty το οποίο ακούγεται και κάπου στα ελληνικά. Οκτωβρίου το χίλια ζόρια γίνεται με μίλια ζόρια γιατί το θέμα εδώ είναι η σχέση από απόσταση όταν υπάρχουν πολλά μίλια που χωρίζουν το Λυθείο αρακτημένως. Οποτίθεται και του Σεπτεμβρίου τα ράματα για τη γούνα σου γίνονται δράματα για τη γούνα σου και παρακάτω εδώ ο κόσμος κέγεται, γίνεται εδώ το κόσμο κέγεται, το κόσμο βόλι με κελ υπάρχει. Τολμηρότατα θα έλεγα για να μην τα χαρακτηρίσω κάπως αλλιώς λογοπέγνια σε όλα τα εξώφυλα όπως βλέπετε και εδώ. Συνηθέστατα σε εξαιστικά άνθρα. Υπάρχουν εδώ κάποια παραδείγματα. Να πω κάτι. Ναι. Και οι εφημερίδες αθλητικές ή παραδοσιακά που ο κονταθλητής πήγε το κάβρος. Ναι. Τίγγα. Τίγγα. Τίγγα. Τίγγα. Τίγγα ή Τίγγα. Δεν ξέρω. Δεν ξέρω. Αυτό είναι ενδιαφέρον θέμα. Δηλαδή κανείς τη διαπροκή λαϊκοπαδικών αθλητικών εφημερίδων και ευρωσικούς εξημών ο οποίος είναι σε αυθονία πραγματικά στα εξώθυλα ειδικά και με ακραίο τρόπο πολλές φορές. Δηλαδή έχεις ρητήσει εξωτική γλώσσα άσυμνη γιατί χαρακτηρίζει κάπως αλλιώς. Τα κορίτσια που παίρνουν τις μπάλες και όλοι τα έχουν πλέον. Και γλωσσικά και χωρίς εικόνα πολλές φορές είναι επίσης πάρα πολλές φορές, γιατί και αυτό από εμπειρία, από πτυχιακές το λέω, πάρα πολλές φορές έχουμε σεξιστικούς χαρακτηρισμούς για το πώς μπήκε ένα γκόλ, πώς ξεσκίστηκαν τα δίχτυα μιας ομάδας από την κολάρα κλπ. Τέτοιου τύπου δηλαδή χαρακτηρισμούς οι οποίοι δεν είναι αθλητικοί καθαρά, παραπέμπουν εντελώς στο πλεδίο του σεξισμού. Ή ξέρω εγώ ο τρόπος που προβάλλεται ο μάτσος οδυναμισμός ενός πολύ καλού επιθετικού και ο οποίος κοράει συνέχεια. Κυμάμαι τώρα ένα εξόρφυλλο από πράσινη, λέγεται μια θημερινά, πανθαϊκού. Δεν υπήρχε το σεξ. Και πολλά τέτοια, αλλά πολλά, πολλά. Παρίσι και λογοπέντ μου είπαμε λοιπόν να τελειώνουμε με το τελευταίο, είναι αυτό, ο επιθετικός και κατακτήριος λόγος. Τι είναι αυτό, είναι ένα δίπολο οι δύο όψεις του ίδιου πράγματος. Δηλαδή ο γλωσσικός επιθετικός μπορεί να εκφράζεται και με επίδειξη, ένα showing, του γυναικείου σώματος, όπως τον τρόπο που είπαμε, δηλαδή τον συνεκδοχικό, τον προκληρωτικό, τον τροποποιητικό κλπ. Αλλά έχουν και το ανάποδο, το οποίο είναι προς την κατεύθυνση του συντηρητισμού των ιθών. Δηλαδή, ή μια γυναίκα την επιρρικνεί στο σεξουαλικό αντικείμενο, ή την κατατάσεις με τρόπο που την αποκλείς από τις υπόλοιπες, γιατί λες ότι είναι τουτάδε. Αυτή είναι την έννοια, οπότε μην την αγγίζεις. Την κάνεις νοικοκυρά, την κάνεις υπηρέτη, απέναντι σε ένα κυρίακο, όπως λέει η θεωρία εδώ. Υπάρχουν και παραδείγματα. Ο κατατακτήριος λόγος, ο ταξινομητικός λόγος, με την έννοια του λόγου που βάζει τη γυναίκα με μια γενική κτητική τουτάδε, είναι το αντίθετο, το ανάποδο, το απέναντι του κτητικού λόγου. Γι' αυτό λέμε εδώ ότι γίνεται λιγότερο διεργατικός από τη στιγμή που μια αντίληψη, η γυναίκα ενός άλλου άντρα δεν πρέπει να έχει σεξουαλικό ενδιαφέρον. Αυτή είναι η ανάποδη όψη του σεξισμού, γιατί η απόκρυψη των θεληγύτερων και της ομορφιάς μιας γυναίκας γίνεται κατεπιταγή πάλι ενός αστοκμάνδροκεντρικού σεξουαλικού και όχι επειδή το θέλει μια γυναίκα ή γυναίκη. Πολλές φορές εκφράζεται και με ιρωνικό τρόπο, όπως τα παραδείγματα 21-22 η περήφανη νοικοκυρά, λες και το νοικοκυρά απαλύνεται αν είναι περήφανη. Και ο τελευταίο είναι αυτό που όπως είπα και προηγουμένως με τη γενική ή με κάποια εκφράσεις που τις έχουμε συνδεδεμένες με άντρες όπως το υπρόσωπο στυπο, όταν μπαίνει το θηλυκό μπροστά που θα μπείτε και πως αλλιώς μπορεί να γίνει αυτό. Εν πάση περιπτώσει είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει. Η γυναίκα κατατάσσεται όχι ως ατομικότητα, προσωπικότητα, ιδιαιτερότητα, αλλά ως υποκείμενο σε έναν ισχυρό, καταξιωμένο, δυνατότητα. Λοιπόν είναι η στρατηγική γλωσσική επαναλαμβάνω επαναλεξικοποίηση. Θέλω να προσθέξουμε αυτά γιατί είναι και άμεσα εφαρμόσυμα. Είναι ένα είδος κανόν προς αποφυγή για να έχουμε μια γλώσσα λιγότερος εξαισθητική του λαϊκού. |
