| : Κύριε Κόντουιτ, εκτιμώ λαθύτατα τη διαρκή σας πορουσία αυτή. Κύριε Κόντουιτ, ευχαριστώ πολύ. Κύριε Κόντουιτ, ευχαριστώ πολύ. Κύριε Κόντουιτ, ευχαριστώ πολύ. Κύριε Κόντουιτ, εκτιμώ λαθύτατα τη διαρκή σας πορουσία αυτές τις μέρες. Γνωρίζετε την αμέριστη αγάπη και αφοσίωση που τρέφω για εσάς. Δεν θα μπορούσα να βρίσκομαι πουθενά άλλου. Σκεπτόμουν να σας διηγηθώ μια ιστορία. Ήθελα να την γράψω όλα. Αληθινή, κύριε Νέφτα. Αληθινή. Η αλήθεια, κύριε Κόντουιτ, είναι ο γονός της σιωπής και του απερίσπρος του συλλογισμού. Ένας δρόμος μοναχικός. Ένας δρόμος προς το φως. Γεννήθηκα τα Χριστούγεννα του 1642 στο Γούρστο, ένα χωριό κοντά στο Λονδίνο. Για αρκετά χρόνια, ο εμφύλιος παραγμός πλήγωνε την Βρετανία. Αγγλία, Σκωτία και Ιρλανδία μετρούσαν χιλιάδες νεκρούς. Οι εκπρόσωποι του Κοινοβουλίου μάχονταν να περιορίσουν την αυθαιρεσία του βασιλιακά ρόγου του Πρώτου. Μια κοινωνία αναζητούσε τάξη, ένα πολιτικό σύστημα βρισκόταν στα οριά του. Ένα κράτος, κοιωφορούσε μια αυτοκρατορία. Ο εμφύλιος πόλεμος έλειξε με ένα από τα πιο δραματικά γεγονότα στην ιστορία της Αγγλίας. Τον αποκεφαλισμό του βασιλιά Καρόλη του Πρώτου. Ως το 1660, η εξουσία βρισκόταν στα χέρια των κοινοβουλευτικών, υπό τη σιδηρία ηγεσία του άρχοντα προστάτη Oliver Cromwell. Η αμφισβήτηση στις θεσμούς της εκκλησίας και της βασιλίας κορυφωνόταν, με αποτέλεσμα να τεθεί ένα πολιτικό και κοινωνικό ερώτημα προς όλες τις πλευρές. Υπάρχουν νόμοι. Και αν ναι, ποιος έχει τη δύναμη να τις επιβάλλει. Ήμουνα τόσο μικροκαμωμένο παιδί όταν γεννήθηκα, ώστε κανείς δεν περίμενε ότι θα ζήσω. Ο πατέρας μου έχει πεθάνει πολύ πριν γεννηθώ. Η μητέρα μου με εγκατέλειψε όταν ήμουνα τριών ετών στα χέρια της γιαγιάς μου. Ξαναπαντρεύτηκε. Επέστρεψε εννέα χρόνια αργότερα με τα τρία εντεροθαλή μου αδέρφια. Θυμάμαι όλοι στο σπίτι έλεγαν πως ήμουν ένα ανόητο παιδί που δεν θα γινόταν ποτέ καλός σε τίποτα. Έμαθα να μη δίνω σημασία στα σχολεία τους. Βρήκα καταφύγιο στον πατέρα μου, στους ουρανούς. Από μικρούς έφτιαχνα μόνο στα παιχνίδια μου. Μητραυλικά ρολόγια, μικρούς ανεμόμυλους, ακόμα και ένα ηλιακό ρολόι στους δείχους στους σπιτιού μου. Τα βράδια έδαινα ένα χαρτινό φανάρι σε χαρταετό και τον ύψωνα πάνω από τα σπίτια. Από τα ορλιαχτά και τα κλάματα καταλάβαινε ότι δεν φαίνονταν και το σαστείο στους κατοίκους. Όταν ο άρχοντας προστάτης, Ολίβερ Κόρομπουελ, πέθανε το Σεπτέμβριο του 1658, μια ισχυρή θύελλα πέρασε πάνω από την Αγγλία. Όλοι έλεγαν ότι ο διάβολος είχε καβαλήσει τον ανεμοστρόβυλο για να πάρει την ψυχή του Κρόμπουελ. Θυμάμαι τότε συναγωνιζόμασταν με φίλους ποιος θα κάνει το μεγαλύτερο άλμα. Υπολόγησα την ταχύτητα του ανέμου, διάλεξα την κατάλληλη στιγμή και κατάφερα να ξεπεράσω τα άλματα όλων των άλλων. Αυτό ήταν ένα από τα πρώτα μου πειράματα. Τα πιο ευτυχισμένα χρόνια του Νεφτώνα ήταν στο γυμνάσιο του Γκράντχαμ. Εκεί προετοιμάστηκε για να κάνει το πιο σημαντικό ταξίδι της ζωής του. Στις 5 Ιουνίου του 1661 περνά τις πύλες του κολεγίου Τρίνιτι του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ. Το πρώτο του βλέμμα αναπόφευκτα συνάντησε το άγαλμα του Ερήκου του 8ου και τα λιοντάρια που βρίσκονταν στα πόδια του. Ο Λέοντας Βρετανίας είχε βρει το φυσικό του τόπο. Στο μόνο που θα έδινε λόγο από εδώ και πέρα θα ήταν στον ίδιο το Θεό. Τόσες αμαρτίες. Βρουμικές. Βρουμικές σκέψεις. Και λογιά. Και όνειρα. Άκουσα και πήρα απερίσκεπτα πολλούς όρκους. Χρησιμοποίησα το όνομά σου χωρίς λόγο. Φοβήθηκα τους ανθρώπους περισσότερο από σένα. Έφαγα ένα μήλο στον νίκο σου. Χτύπησα την αδερφή μου. Ευχηθήκα. Ευχηθήκα να πεδάνει η μητέρα μου και ο πατριός μου. Συγχώρησε με. Συγχώρησε με. Συγχώρησε με. Το 1660, η μοναρχία επέστρεψε στο πρόσωπο του Καρόλου του Δεύτερου. Η αισιοδοξία ότι μια νέα εποχή φωτός ξεκινούσε, συμβάδιζε με τη βεβαιότητα ότι το τέλος του κόσμου πλησίαζε. Οι πανούκλα του 1665, η μεγάλη φωτιά του Λονδίνου την επόμενη χρονιά και οι διαρκείς πόλεμοι έδειχναν ότι η Δευτέρα παρουσία ήταν κοντά. Η Αγγλία είχε ανάγκη για νόμο και τάξη και η λογική έπρεπε να υπερισχύσει της δυσδαιμονίας. Αυτή η ανάγκη είχε οθεί σε αρκετούς διανοητές από το 1660 στην ίδρυση της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου. Σκοπός τους ήταν, μέσω της βελτίωσης της φυσικής γνώσης, να επιλύσουν και προβλήματα του κράτους. Φίλος ο Πλάτων. Φίλος ο Αριστοτέλης. Φιλτάται όμως η αλήθεια. Η νέα φίλη του ήταν η μηχανική φιλοσοφία του Ρενέ Δεκάρτ. Ο γάλλος φιλόσοφος θεωρούσε ότι ο κόσμος ήταν μια αιώνια μηχανή σε διαρκή κίνηση. Ένα ακριβές ρολόι που έμοιαζε να υπακούει σε ένα θεϊκό σχέδιο με συγκεκριμένους νόμους. Το πρόβλημα ήταν ότι το καλοκουρδισμένο ρολόι του Δεκάρτ έμοιαζε να μην απαιτεί τη διαρκή παρουσία του ρολογοποιού Θεού. Και αυτό για τον Εύθωνα ήταν αδιανόητο. Ο Θεός έπρεπε να είναι πάντα παρόν. Ως φοιτητής στο Κέιμπριτζ εκτιμούσα ιδιαίτερα τα μαθηματικά και τη φιλοσοφία. Θυμάμαι ότι ασχολούμουν συστηματικά με τη φύση του φωτός και τις ιδιότητες των χρωμάτων. Συνέβη όμως ένα απρόοπτο γεγονός. Ένα απρόοπτο γεγονός που μου έδωσε τη δυνατότητα να ξεκαθαρίσω κάποιες σκέψεις μου. Το απρόοπτο γεγονός ήταν η επιδημία Πανούκλας του 1665. Το Κέιμπριτζ εκκενώθηκε και ο Νεύτων αναγκάστηκε να επιστρέψει στο πατρικό του. Το έτος 1666 έχει μείνει στην ιστορία ως το άνους μοιράμπιλις του Νεύτωνα, δηλαδή το θαυματουργό έτος. Μέσα σε αυτόν τον ένα χρόνο ο Νεύτων έθεσε όλα τα μεγάλα του ερωτήματα. Έως τότε τα χρώματα θεωρούνταν παραλλαγές του λευκού φωτός. Εγώ αντίθετα αντιμετώπισα το λευκό φως ως άθρισμα διαφορετικών χρωμάτων. Και το απέδειξα με το περίφημο κρίσιμο πείραμα. Σε απόλυτο σκοτάδι άφησα ένα μικρό ανοίγμα από που μπορούσε να περάσει μια κτίνα φωτός. Η ακτίνα έπεφτε ευθύγραμμα σε ένα πρίσμα. Από την άλλη μεριά του πρίσματος έβγαιναν από διαφορετική γωνία το καθένα τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Στη συνέχεια έκανα κάτι που κανένας μέχρι τότε δεν είχε σκεφτεί. Τοποθέτησα ένα δεύτερο πρίσμα, μέσα από το οποίο παρατηρούσα την κάθε χρωματική ακτίνα που περνούσε από το πρώτο. Δεν άλλαζαν χρώμα, ακόμα κι όταν περιέστρεφα το πρίσμα. Επομένως, το φως είναι σύνθετο και τα χρώματα από τα οποία αποτελείται δεν παραλάσσονται. Υπάρχει η ασφαλή δροχιά της Ελλήνης καθώς αυτή περιστρέφεται γύρω από τη Γη, αλλά και την ακρίβη ταχύτητα ενός μήλου που πέφτει σε κάθε σημείο της κίνησης του. Όταν εκτοξέβουμε ένα αντικείμενο αυτό αντι να τραπετεύει στο σύμπαν, επιστρέφει στη Γη, παρεμβαίνει η δύναμη της βαρύτητας η οποία αλλάζει την πορεία του σώματος και το επαναφέρει. Γιατί όμως δεν διαφτήκε η σέλινη πάνω στη Γη, ποια δύναμη τη συγκρατεί και δεν φεύγει από την τροχιά της, μήπως τελικά η βαρύτητα εκτείνεται πέρα από τη Γη, μήπως επηρεάζει όλα τα σώματα σε όλο το σύμπανο. Συνειδητοποίησα ότι αυτή η δύναμη εξασθενεί όσο ένα σώμα απομακρύνεται από τη Γη. Κύριε Νεύτων, μία ερώτηση έχω μόνο. Πού πιστεύετε ότι βρίσκεται η δύναμη της βαρύτητας, μέσα στην Ήλη ή έξω από αυτήν. Πού πιστεύω. Κάνατε πολύ σωστή επιλογή λέξεων, κύριε Κόντ. Που πιστεύω. Κάνατε πολύ σωστή επιλογή λέξεων, κύριε Κόντ. Η σύλληψη της παγκόσμιας έλξης ήταν ο τρίτος άθλος του Νεύτωνα. Πριν να ακόμη γίνει 24 ετών, ήταν ένας από τους κορυφαίους μαθηματικούς της Ευρώπης, αν και δεν τον γνώριζε κανείς. Κατά τον θαυματουργό έτος, έθεσε τα θεμέλια όλων όσων θα ακολουθούσαν. Τίποτα, ωστόσο, δεν είχε ολοκληρωθεί ακόμη. Η σύνθεση τώρα ξεκινούσε. Παραδόξως, δεν είπε σε κανέναν τίποτα για όλα όσα έχει επινοήσει. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να επιθυμώ τη δημοσιακτήμηση, την οποία, απαρρυπτόντως, θα μπορούσα να αποκτήσω και να διατηρήσω. Θα αυξήσει μόνο τις γνωριμίες μου και οι υποχρεώσεις θα με κάνουν να περιορίσω τις ερεύνες μου. Το 1669 στα 27 μου είχα γίνει ήδη καθηγητής μαθηματικών στο πανεπιστήμιο του Κέιμπριτς. Λίγοι έρχονταν στις παραδόσεις και ακόμη λιγότεροι με καταλάβαιναν. Χρησιμοποιούσα πρίσματα και φακούς και έκανα πειράματα, προκειμένου να αποδείξω τη θεωρία μου για την ανάλυση και σύνθεση του φωτός. Έδινα έμφαση στην ακρίβεια και προέτρεπα τους φυσικούς φιλοσόφους να γίνουν γεωμέτρες, έτσι ώστε να μην προβαίνουν σε άσκοπες εγκασίες και υποθέσεις. Οι κρίσεις στην Αγγλία συνεχιζόταν. Οι πληγές του εμφυλίου ήταν ακόμη ανοιχτές. Καθώς το βασικό έτημα ήταν η αναζήτηση νόμου και τάξης, το καθεστώς της βασιλείας έψαχνε έναν τρόπο να επιβάλλει τη δική του τάξη. Τάξη, όμως, έμοιαζε να υπάρχει μόνο στη φύση. Επομένως, αν η φυσική φιλοσοφία επηρεούσε μια γλώσσα για να βρει την αλήθεια της φύσης και του Θεού, τότε αυτή η αλήθεια θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από το κράτος και να δικαιολογήσει τις αποφάσεις της εξουσίας. Ο Νεύτων εκείνη την περίοδο θεώρησε ότι ίσως η κατάλληλη γλώσσα για να μελετήσει τη φύση ήταν τα μαθηματικά. Στο διάστημα 1671-1672, ο Νεύτων τάραξε τα νερά της βασιλικής εταιρείας προσφέροντάς της ένα δώρο. Κατασκεύασε το πρώτο κατωπτερικό τηλεσκόπιο. Αντικαθιστώντας τους φακούς με καθρέφτες, περιόρισε ως ένα βαθμό τη χρωματική αλλείωση της εικόνας που έφθανε στο μάπι. Το τηλεσκόπιο αυτό, παρόλο που είχε μόλις 15 εκατοστά μήκος, ήταν 40 φορές πιο ισχυρό από οποιοδήποτε άλλο. Η βασιλική εταιρεία τον προσκάλεσε να γίνει μέλος της. Αυτή ήταν η αρχή μιας νέας εποχής για τον Νεύτων. Το 1672 έστειλα στο περιοδικό φιλοσοφικά πεπραγμένα τις μελέτες μου πάνω στο κρίσιμο πείραμα. Ο γραμματέας της βασιλικής εταιρείας, εκδότιος του περιοδικού και φίλος, Χένρι Ολδενμπέργκ, έστειλε το άρθρο μου σε έναν ειδικό για να εκρίνει την τελική του δημοσίευση. Πριν από τον Νεύτωνα το πρίσμα ήταν ένα παιχνίδι, ο παράδεισος του ανόητο, όπως το έλεγαν. Ο Νεύτων το μετέτρεψε σε επιστημονικό όργανο, ένα εργαλείο που κυριολεκτικά άλλαξε την αντίληψή μας για το φως. Αυτός όμως, που θα έπρεπε να πιστωπίσει την αλήθεια των όσων έλεγε ο Νεύτων σχετικά με το φως, ήταν ένας άνθρωπος που θα τον στίχιονε έως το τέλος της ζωής του. Ένας φυσικός φιλόσοφος με αξεπέραστη διέστηση και εμπειρία. Ο υπεύθυνος πειραμάτων της Βασιλικής Εταιρείας, Ρομπερτ Χουκ. Κύριε Χουκ. Κύριε Νεύτων. Δεν αναμεινύω υποθέσεις με βεβαιότητες, κύριε Χουκ. Οι μελέτες μου αποδεικνύουν αδιαμφισβήτητα ότι το φως αποτελείται από μικρά σωματίδια. Δεν έχετε αποδείξει ότι το φως είναι κάτι άλλο, πέρα από μια διακύμανση. Σε νομιογενές και διάφανο μέσο, αει προκειμένου, τον εφέρα. Όχι. Η συμπεριφορά του φωτός στη γεωμετρική διάταξη του κρίσιμου πειράματος δείχνει με σαφρίνια ότι το φως δεν μπορεί να είναι κύμα, όπως ισχυρίζεστε εσείς. Οι παράλληλες και ευθείες χρωματιστές ακτίνες και ο τρόπος που αλλάζει η γωνία τους όταν διαθλώνται μπορούν να εξηγηθούν μόνο μέσω μιας σωματιδιακής θεωρίας. Ομολογώ ότι η υπόθεσή σας είναι έξυπνη όμως, δεν μπορώ να πιστέψω ότι είναι η μόνη. Ούτε ότι είναι τόσο βέβαιη όσο μια μαθηματική απόδεξη. Μάλλον βιαστήκατε, κύριε Νεύτωνα. Ο Χουκ είχε δίκιο. Ο Νεύτων είχε υποσχεθεί ότι δεν θα κάνει υποθέσεις και τελικά έκανε. Η οργή του Νεύτωνα ήταν μεγάλη και γινόταν ολοένα μεγαλύτεροι, καθώς εμφανίστηκαν και άλλοι που αμφισβητούσαν όσα ισχυριζόταν. Το λιοντάρι της Βερδανίας είχε αρχίσει να δείχνει τα δόντια του. Ευτυχώς ο εκδότης του περιοδικού Oldenburg στεκόταν στο πλευρό του. Ο κύριος Χουκ θα λάβει απάντηση ανάλογη της ευγένειας που επέδειξε. Κύριε, σας συμβουλεύω ως πιστός σας φίλος να μην οδηγήθητε σε ονομαστικές επιθέσεις. Να μην στοχεύετε σε τίποτε άλλο, πέρα από την ανακάλυψη της αλήθειας. Ο κύριος Χουκ θα υποστεί τις συνέπειες. Παρακαλώ να το μεταβιβάσετε στην Πασιλική Εταιρεία. Ο κύριος Χουκ θεωρεί τον εαυτό του αρμόδιο να με κατακρίνει. Ο κύριος Χουκ γνωρίζει όμως καλά ότι δεν μπορεί ένας άνθρωπος να καθορίζει κανόνες στη μελέτη ενός άλλου. Ιδιαίτερα, όταν δεν κατανοεί τις βάσεις πάνω στις οποίες στηρίζεται. Θα ήταν προτιμότερο ο κύριος Χουκ να επαναλάβει το κρίσιμο πείραμα, παρά να βασίζεται σε υποθετικές εξηγήσεις. Το 1674 ο Νεύτων δημοσίευσε την υπόθεση περί φωτός. Σε αυτό το κείμενο ισχυρίστηκε ότι η ανάκλαση και η διάθλαση οφείλονταν στην αλληλεπίδραση του φωτός με τον Εθέρα, μιας αρέης ουσίας που ίσως υπήρχε παντού στο σύμπαν και μέσω αυτής μεταφέρονταν όλες οι δυνάμεις. Δέχτηκε όμως μια ακόμη σφοδρή επίθεση από κάποιον που δεν το περίμενε, τον Ολανδό πειραματιστή Κρίστιαν Χόιχενς. Ο Χόιχενς αμφισβητούσε ότι το λευκό προέκυπτα από τη σύμπνεση όλων των χρωμάτων, ενώ συμφωνούσε και με τον Χουκ ότι το φως ήταν κύμα. Χαίρομαι ιδιαίτερα που ο κ. Χόιχενς έχει παρόμοιες απόψεις με τις δικές μου. Όσο για εσάς, κ. Ενεύθωνα, για άλλη μια φορά επιδείξατε αγένεια. Δεν θα ασχοληθώ με τις ανακρίβειες των πειραμάτων του κ. Χόιχενς. Όσο για την αγένεια, τι εννοείτε. Στο τελευταίο σας κείμενο, η ιδέα από φορά στην ύπαρξη του Εθέρα είναι δική μου και δεν με μνημονεύσατε. Δεν σας μνημονεύσα. Ωραία. Αν σας ικανοποιεί, δεν έχω πάνω να πω ότι αν είδα πιο μακριά, ήταν επειδή πάτησα επάνω σε όμους γιγάντων. Κύριε Όλντεμπεργ, είμαι αποφασισμένος να μην ασχοληθώ περαιτέρω με την προώθηση της φιλοσοφίας. Παρακαλώ να φροντίσετε ώστε να μην έχω πλέον την ιδιότητα του ετέρου της βασιλικής εταιρείας. Σας διαβεβαιώνω κύριε, ότι η εταιρεία σας εκτιμά και σας αγαπά. Δεν θα επιτρέψουμε ξανά παρόμοιες επιθέσεις στον πρόσωπό σας. Βλέπω... Βλέπω ότι έχω κάνει τον εαυτό μου σκλάβο της φιλοσοφίας. Θα της πω οπωσδήποτε αντίο. Για πάντα. Εκτός, ίσως, από αυτά που θα κάνω για τη δική μου ευχαρίστηση. Ε, αυτά που θα αφήσω να δημοσιευθούν μετά το θάνατο μου. Γιατί καταλαβαίνω ότι πρέπει κανείς είτε να μη δημοσιεύει τίποτα καινούργιο, είτε να γίνει σκλάφος για να τα υπερασπιστεί. Ο Νέφτον αποσύρρυεται από την ενεργό δράση. Ο φίλος του Όλντεμπεργκ πεθαίνει το 1677 και δεν υπάρχει πλέον κάποιος να τον παρακινήσει. Η αγωνία του να βρει το απόκρυφο σχέδιο του θεού τον οδήγησε στα μονοπάτια της Αλχυνίας. 30 χρόνια μελετών, περισσότερες από ένα εκατομμύριο λέξεις σε χειρόγραφες σημειώσεις, εκατοντάδες πειράματα... Ο Νέφτον είχε γίνει ένας μάγος για να δουλεύει την αγωνία του. Πειράματα. Ο Νέφτον είχε γίνει ένας μάγος αλχυμιστής. Θα τον οδηγούσε όμως η Αλχυμία εκεί που τα μαθηματικά δεν μπορούσαν. Θα αποκάλυπτε τα βαθύτερα μυστικά της Ιλής. Η Αλχυμία ήταν μια απόκρυφη πρακτική και η προσωποποίηση όλων όσων απέρριπτη η μηχανική φιλοσοφία. Θεωρούσε τη φύση ζωντανή και όχι μία μηχανή. Για τον Νέφτονα, ωστόσο, η Αλχυμία ήταν περισσότερο μια εναλλακτική μελέτη της φύσης. Θεωρούσε ότι μέσω αυτής θα έβρισκε απαντήσεις σχετικά με τα αίτια που προκαλούν όλα τα φαινόμενα. Μέσα στη δεκαετία του 1670 άρχισε να ασχολείται συστηματικά και με τη Θεολογία. Την προηγούμενη δεκαετία είχε ασχοληθεί με τα μαθηματικά και τη φιλοσοφία. Σε αυτή με την Αλχυμία και τη Θεολογία. Σύντομα, όλα θα γίνονταν ένα. Ανακάλυψα πως το επίσημο χριστιανικό δόγμα της τριαδικότητας ήταν μια μεγάλη απάτη που ξεκίνησε τον 4ο και τον 5ο αιώνα. Από τις οικουμενικές συνόδους παραποιήσανε τη βίφλου. Η λατρεία του Χριστού ως Θεού είναι η δολολατρεία, είναι αμαρτία. Ο Θεός της Παλαιάς Διαδίκης είναι ο ένας και μοναδικός Θεός. Μελέτησα αρχαία μνημεία και κείμενα με την πεποίθηση ότι οι πρόονοι μας, οι οποίοι έφτιαξαν τους αρχαίους ναούς όπως τον ναού του Σολομώντα, το μνημείο του Στουγνχεντς και άλλα πολλά, είχαν γνώση του ηλιοκεντρικού συστήματος, τον αόρα των δυνάμεων του Θεού και γενικότερα μιας γνώσης που χάθηκε. Παράλληλα μελετούσα την Αποκάλυψη του Λιωάννη και τις προφητείες του Δανίελ με σκοπό να τις ανησυχήσω σε ιστορικά γεγονότα και να φτάσω μέχρι την εποχή μας. Για παράδειγμα, η έκτης άρπηκα της Αποκάλυψης περιέγραφε την άνοδο της Οθωμανικής Αυτοκατορίας. Μαζί με τους Σαρακίνους ήταν οι μεγάλες μάστιγες του χριστιανικού κόσμου τα τελευταία χίλια χρόνια. Ο Νεύτων είχε γίνει αιρετικός και ο παδός του Αριανισμού. Τι σημαίνει όμως αυτό για την έρευνά του στη φύση. Ο Πρωτεσαδισμός έλεγε ότι ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος και δεν μπορεί να φτάσει σε βέβαιη γνώση. Για το λόγο αυτό, οι φυσικοί φιλόσοφοι δεν αναγνώριζαν την αλαζονική βεβαιότητα των μαθηματικών και προτιμούσαν να κάνουν μόνο πειράματα. Ο Νεύτων ως αιρετικός δεν είχε αυτή την απεσιόδοξη στάση για τη γνώση. Η εμπιστοσύνη τους σ' ανθρώπινες ικανότητες, ίσως να ήταν αυτή που τον έσπρωξε να ακολουθήσει και άλλους δρόμους. Όπως τα μαθηματικά, την ιστορία και την αλχημεία και τελικά να τους διασταυρώσει μεταξύ τους. Ο Θεός επέλεξε λίγους διάσπαρτους ανθρώπους, οι οποίοι χωρίς να τυφλωθούν από τους συμφέρον, την εκπαίδευση, την ανθρώπινη εξουσία, μπορούν να θέσουν τους εαυτούς τους με ειλικρινία και ζήλο στην αναζήτηση της αλήθειας. Εκείνη η πρώτη θρησκεία ήταν η πιο λογική από όλες, μέχρι που τα έθνη τη διέφυραν. Υπάρχει ένας Θεός, ο Πατέρας, αιώνιος, πανταχουπαρών, παντογνώστης, παντοδύναμος, ο δημιουργός του ουρανού και της γης, και ένας ενδιάμεσος, μεταξύ Θεού και ανθρώπων, ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός, όπως Αυτός έτσι και εγώ υπέφερα, σύμφωνα με το θέλημα του Ουράνιου Πατέρα μας. Το 1683 αμφισβητήθηκε ότι ο Νεύτων επινόησε πρώτος τον απειροστικό λογισμό, τη μαθηματική μέθοδο που είχε συλλάβει στον θαυματουργό έτος. Την πατρότητά του διεκδικούσε ένας μαθηματικός και φιλόσοφος τεράστιου Βελληνεκούς, ο Γερμανός, Γότφριντ Βίλχελμ Λάιμπνιτς. Η μάχη αυτή όμως δεν θα ξεσπούσε ακόμη. Αναβλήθηκε, όμως, το 1683. Βίλχελμ Λάιμπνιτς. Η μάχη αυτή όμως δεν θα ξεσπούσε ακόμη. Αναβλήθηκε από μία επίσκεψη, τη σημαντικότερη ίσως στην ιστορία της επιστήμης. Ο διάσημος αστρονόμος Έντμουν Χάλεη επισκέφτηκε τον Νεύτωνα με σκοπό να τον ρωτήσει πώς αποδεικνύονταν μαθηματικά ότι από την έλξη μεταξύ των σωμάτων μπορούν να συναχθούν οι νόμοι του Κέπλερ. Αν ο ήλιος έλκει τους πλανήτες με μία δύναμη αντιστρόφος ανάλογη του τετραγών της μεταξύ τους απόστασης, τι καμπύλι θα διαγράψουν? Φυσικά θα είναι λειπτική. Πώς το γνωρίζατε? Διότι το έχω υπολογίσει. Μπορώ να δω τον υπολογισμό σας. Βεβαίως, με συγχωρείτε, με συγχωρείτε. Με συγχωρείτε, ήμουν σίγουρος ότι είναι κάπου εδώ. Σας υπόσχομαι ότι θα τον υπολογίσω ξανά και θα σας τον στείλω άμεσα. Ο Χάλεη είχε θέσει ένα ερώτημα τη στιγμή που ο Νεύτων ήταν περισσότερο από ποτέ όρημος να το απαντήσει. Δεν έχασε ποτέ τον υπολογισμό που είχε κάνει, απλώς ήθελε να είναι πιο προσεκτικός. Ετοίμασε ένα σύντομο κείμενο μέσα σε τρεις μήνες και το έστειλε στον Χάλεη. Ο Νεύτων είχε αποδείξει την υπάρξη μιας αόρατης δύναμης που κρατούσε τη γη σε τροχιά γύρω από τον ήλιο και τη σελήνη γύρω από τη γη. Ήταν μια δύναμη συμβατή με όσα είχε διαβάσει στην Αλχυνία και στη Θεολογία. Ένα πνεύμα που διαπερνούσε κάθε τι και το υποχρέωνε σε κίνηση. Ο Χάλεη πίεσε τον Νεύτων να δημοσιεύσει τα αποτελέσματά του. Ο Νεύτων του είπε ότι σύντομα θα έχει ένα βιβλίο έτοιμο προς δημοσίευση. Οι σκέψεις 20 ετών άρχισαν να αποκτούν μορφή. Το έργο που θα ένωνε την ουράνια και την επίγεια μηχανική ήταν πρώτον πυλών. Έως το 1684 δεν είχα ολοκληρώσει σχεδόν τίποτα. Κάποιες ιδέες, σκόρπιες, επινοήσεις, μερικές δημοσιεύσεις, κάποιες επιστολές, τίποτα ολοκληρωμένο, συγκεκριμένο. Ήξερα, κυρία Κόντουιτ, ότι ήμουνα προορισμένος να περιγράψω το σχέδιο του Θεού. Έπρεπε μέσω της μηχανικής και της γεωμετρίας να εξηγήσω πώς κινείται όλο το σύμπαν. Να τελειοποιήσω τη φυσική φιλοσοφία. Αυτό είναι το σχέδιο του Θεού. Από τον Αύγουστο του 1684 έως την άνοιξη του 1686 δούλευε μανιωδός, σαν να τον κινούσε μία όρατη δύναμη, εξωθώντας τον εαυτό του σε οριακές καταστάσεις. Ο Θεός αναγκάστηκε να αποκαλύψει το σχέδιο του. Το βιβλίο ήταν έτοιμο. Το ονόμασε Μαθηματικές Αρχές της Φυσικής Φιλοσοφίας. Γνωστό ως πριγκίπια, σαν να είναι οι μοναδικές αρχές που γράφτηκαν ποτέ στην ιστορία της επιστήμης. Ο Νεύτων με αυτό το βιβλίο έλεγε σε όλους ότι αν θέλουν να ψάξουν για τα αίτια των φαινομένων, αν θέλουν να ανακαλύψουν τι κρύβεται πίσω από το σχέδιο του Θεού για τη φύση, τότε θα πρέπει να ξεκινήσουν από τη μαθηματική περιγραφή και η απλότητα των πριγκίπια. Στις πριγκίπια ξεκινώ με τρία αξιώματα, καλύτερα τρεις νόμους της κίνησης. Ο πρώτος νόμος ανατρέπει πλήρως την αριστοτελική άποψη περικίνησης και ακίνησίας των σωμάτων. Είναι γνωστός ως νόμος της αδράνειας και ορίζει το εξής. Κάθε σώμα διατηρεί την κινητική του κατάσταση, εκτός αν του ασκεφθεί κάποια δύναμη και το αναγκάσει να την αλλάξει. Αυτό σημαίνει ότι η ύλη είναι παθητική, είναι νεκρή και μόνο αν της ασκηθεί μια ενεργητική δύναμη θα αλλάξει η κινητική της κατάσταση. Σύμφωνα με το δεύτερο νόμο, όταν ασκείται μια δύναμη σε ένα σώμα, τότε αλλάζει η κινησή του ανάλογα με τη δύναμη αυτή. Τέλος, σύμφωνα με το τρίτο νόμο, για κάθε δράση υπάρχει πάντα μια αντίδραση. Αντίδραση που σημαίνει ότι όταν ασκείται μια δύναμη σε ένα σώμα, τότε και αυτό με τη σειρά του ασκεί μια ίση και αντίθετη δύναμη. Το ουσιώδες σημείο στον τρίτο νόμο είναι η υπάρξη της δύναμης. Ο Νεύτων δεν αναφερόταν μόνο σε κρούσεις σωμάτων, όπως τον Δεκάρτ και όλοι πριν από αυτόν, αλλά και σε λυκτικές δυνάμεις οι οποίες δρούσαν από απόσταση. Οι πρινκύπια ουσιαστικά αποτελούσαν μια μαθηματική περιγραφή των δυνάμεων και κινήσεων των σωμάτων, τόσο στη Γη, όσο και στους ουρανούς. Πλέον, μέσα από το μαθηματικό μοντέλο του Νεύτωνα, μπορούσε κανείς όχι μόνο να υπολογίσει κάθε κίνηση, αλλά και να την προβλέψει. Και ερχόμαστε στο νόμο της παγκόσμιας έλεξης. Δύο σώματα έλκουν το ένα το άλλο με μία δύναμη ανάλογη της μάζας τους και αντιστρόφος ανάλογη με το τετράγωνο της μεταξύ τους απόστασης. Οι ελλειπτικές τροχιές των πλανητών που είχε περιγράψει ο Κέπλερ μπορούν πλέον να εξηγηθούν αναλύοντας την κίνησή τους σε δύο κινήσεις. Στην αδρανιακή κίνηση που είναι εφαπτόμενη των τροχιών τους και από μόνη της θα τους έστελνε έξω από αυτήν. Και στην κεντρομόλο βαρυτική έλξη που από μόνη της θα τους τράβαγε προς τον ήλιο. Επομένως, συνοψίζοντας κάθε σώμα στο σύμπαν έλκει κάθε άλλο σώμα. Και σύμφωνα με τη μάζα τους και τα χαρακτηριστικά των κινήσεών τους τρία πράγματα μπορούν να συμβούν. Είτε να συγκροστούν, είτε να τεθεί το ένα σε τροχιά γύρω από το άλλο, είτε να μην επηρεάσει το ένα το άλλο λόγω της μεγάλης μεταξύ τους απόστασης. Ο Νεύτων έφτιαξε ένα σύμπαν όπου όλα τα υλικά σώματα ήταν παθητικά από το μικρότερο έως το μεγαλύτερο. Όλα υπάκουαν στον ίδιο νόμο και όλα εξουσιάζονταν από την ίδια δύναμη, την παγκόσμια έλξη. Αυτή ήταν η δύναμη του Θεού και επιβαλόταν απευθείας από τον ίδιο σαν ένα θαύμα. Μια δύναμη όχι αφθαίρετη αλλά που ακολουθούσε μαθηματικό μοτίβο και ταξίδευε μέσα σε έναν απόλυτο χώρο και χρόνο. Όμως, από πού ερχόταν και πού βρισκόταν αυτή η δύναμη. Δεν κατάφερα να ανακαλύψω τη φυσική αίτια της βαρύτητας από τα φαινόμενα κύριε και υποθέσεις δεν κάνω. Ήθελα απλώς να δώσω μια μαθηματική περιγραφή αυτών των δυνάμεων. Είχα περιγράψει μαθηματικά μια δύναμη για την οποία δεν γνωρίζα τίποτα παραπάνω. Η αληθινή μάχη με τον εαυτό μου μόλις ξεκινούσε. Μια μάχη που θα έφερνε ξανά στο προσκήνιο τον κύριο Χουκ. Ο κύριος Χουκ έχει κάποιες αξιώσεις πάνω στην ανακάλυψη του νόμου της βαρύτητας. Ισχυρίζεται ότι του πήρατε την ιδέα, αν και παραδέχετε πως η απόδειξη είναι εξ ολοκλήρου δική σας. Για άλλη μια φορά υπερέλει τα όρια ο κύριος Χουκ. Πιστεύω ότι θα πρέπει στο βιβλίο σας να κάνετε κάποια αναφορά στο όνομα του. Και γιατί θα πρέπει να μημονεύσω κάποιον που έφτασε στο ίδιο συμπέρασμα με λάθος υπολογισμούς. Όλοι στη Βασιλική Εταιρεία εσάς θεωρούν πατέρα της ανακάλυψης. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Παρακαλώ κύριε Χάλη. Η Βασιλική Εταιρεία δεν είναι οικονομικά ευρώστη. Δεσμεύτηκα να τυπωθεί το βιβλίο σας με δική μου δαπάνω. Δεν χτύπησαν επιθέσεις από υποστηρικτές του κύριου Χουκ, όμως δεν μπορούν να με εμποδίσουν να στηρίξω το έργο σας. Μετά την έκδοσή τους, οι πριγκίποι αναγνωρίστηκαν, τόσο στη Βρετανία όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ο νεύτων έδειξε σε όλους ότι ο κόσμος κυβερνάται από έναν πανίσχυρο θεό που ασκεί τη δύναμή του διαρκώς. Και αυτή η δύναμη είναι ο λόγος που υπάρχουν νόμοι της φύσης και τάξης στο σύμπανο. Πολλοί θεώρησαν ότι η τάξη του φυσικού κόσμου θα μπορούσε να εφαρμοστεί κατ' αναλογία και στον πολιτικό κόσμο, ώστε να θερεπευτούν τα προβλήματα. Η έννοια της δύναμης, όμως, ήταν ενάντια στο ρεύμα των περισσότερων έργων φυσικής φιλοσοφίας της εποχής και εξακολουθούσε να μοιάζει σε αρκετούς ακατανόητοι. Παρ' όλα αυτά, η Παγκόσμια Έλληξη ήρθε στο προσκήνιο λίγο πριν λάβει χώρα άλλη μία Πανάσταση. Η Αγγλία άλλαζε. Και μαζί της θα άλλαζε και η φύση. Το 1688 ξέσπασε η περίφημη ένδοξη Πανάσταση. Ο Γουίλια Μοτρίτος κατέλαβε το θρόνο, δίνοντας τέλος την έμπνοια υπέρ της καθολικής εκκλησίας. Παράλληλα, η εξουσία του βασιλιά περιορίστηκε και οι αρμοδιώτες του κοινοβουλίου διευρύνθηκαν. Θεσπίστηκε θρησκευτική ελευθερία για όλους, με εξαίρεση τους καθολικούς και όσους δεν πίστευαν στο δόγμα της Αγίας Τριάδας. Αρχές της δεκαετίας του 1690, ο Νεύτων αλληλογραφούσε συστηματικά με τον φιλόσοφο Τζον Λοκ για θέματα αλχημίας και θρησκείας, καθώς και οι δύο ήταν ερετικοί. Την ίδια περίπου περίοδο, ο Νεύτων έκανε ακόμη μια φιλία με τον Νικολά Φάτιο Τεντιέ, ένα νεαρό ελβετό μαθηματικό. Για πρώτη φορά, μετά από χρόνια, ο Νεύτων ήρθε τόσο κοντά με κάποιον. Για πρώτη φορά δέθηκε συστηματικά σε τέτοιο βαθμό. Η σχέση τους ήταν έντονη, όμως δυστυχώς σύντομη. Ακόμη θυμάμαι το 1693, μια χρονιά κρίσης. Προδόθηκα και αποοητεύτηκα από ένα φίλο που δεν το περίμενα. Επιτέθηκα άδικα σε φίλους που δεν το περίμεναν. Το αδιέξοδο από τις μελέτες μου στην Αλχημεία, η υπερκόπωση των προηγούμενων ετών και κάποιες ανεκπλήρωτες προσδοκίες, είχαν το τιμήμα τους και το πλήρωσα. Ο Νεύτων χρειαζόταν μια αφορμή για να επιστρέψει. Τον Ιανουάριο του 1697 του παρέδωσαν δύο προβλήματα που είχε θέσει σε όλους τους μαθηματικούς της Ευρώπης ο Ιώχαν Μπερνούλη. Μία πρόκληση που απευθυνόταν κυρίως τον Νεύτωνα. Ο Μπερνούλη θέλε να δείξει ότι μόνο ο γερμανός μαθηματικός Λάιμπνιτς μπορούσε να τα λύσει. Κάποιος δηλαδή που γνώριζε καλά τον απειροστικό λογισμό. Έπεσε όμως έξω, όταν στις 30 Ιανουαρίου έλαβε μια επιστολή με την επίλυση των προβλημάτων. Αναγνώρισε το συγγραφέα του ανυπόγραφο κειμένου εξώνυχο στον Λέοντα, όπως είχε δηλώσει. Ο Λέοντας της Βρετανίας είχε επιστρέψει. Αποφάσισα να μην αφήσω κανένα να με πληγώσει ξανά. Το 1696 έφυγα από το Κέμπριτς και διορίστηκα στο νομισματοκοπείο, όπου τρία χρόνια μετά έγινα διευθυντής. Κυνήγησα τους παραχαράκτης, έστειλα πόλους στην Κρεμάλα. Και τέσσερα χρόνια μετά έλαβαν χώρα δύο γεγονότα ιδιαίτερης σημασίας. Πέθανε ο κύριος Χουκ. Και ορίσθηκα πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρείας. Εξαφάνισα όλα τα πορτρέτα του. Και το 1704 δημοσιεύσα το δεύτερο, πιο σημαντικό μου βιβλίο. Την «Οπτική». Τώρα πια κανένας δεν μπορούσε να μου φέρει αντιρίσεις. Στην «Οπτική» συμβαίνει ο κύριος Χουκ. Στην «Οπτική» συμπεριέλαβε τις μελέτες που είχε κάνει για τη σύνθεση και ανάλυση του φωτός στη δεκαετία του 1670 και φυσικά το περίφημο κρίσιμο πείραμα. Περιέχει πολλές λεπτομέρειες σχετικά με την ανάκλαση και τη διάθελαση, τη λειτουργία του ματιού, την κατασκευή του κατοπτρικού τηλεσκοπίου, ακόμη και θέματα άσχετα με το φως όπως ο μεταβολισμός, η κυκλοφορία του αίματος, αλχημικά πειράματα, ο κατακλυσμός του Νόε και τα όνειρα των τρελών. Ενώ στη Σπρινκύπια είχε δείξει πως μέσα από την επινόηση ενός νέου μαθηματικού μοντέλου μπορούμε να περιγράψουμε τη φύση, στην «Οπτική» έκανε κάτι άλλο. Παρέλαβε μια μαθηματική παράδοση, τη Γεωμετρική Οπτική, αλλά δεν παραινεύησε αυτή. Ήθελε να δείξει ότι μέσω αυτής μπορούμε να βρούμε την κρυμμένη φύση του φωτός. Όμως και πάλι, κάτι του έλειπε. Πώς τα μαθηματικά θα αποκάλυπταν τα αίτια πίσω από τα φαινόμενα? Κύρια υποχρέωση της φυσικής φιλοσοφίας είναι να αποδειχνύει με βάση τα φαινόμενα. Αυτή η δύναμη πρέπει να προκέπτει από κάποιο αίτιο που διαπερνά το κέντρο του ήλιου και των πλανητών. Δίχως να πλάθει υποθέσεις, ο υπέρτατος Θεός δεν κάνει τίποτα μόνος και να συνάγει τα αίτια από τα αποτελέσματα. Μέχρι να φτάσει στο πρώτοι στο αίτιο, που ασφαλώς δεν είναι μηχανικό. Ίσως υπάρχει ένα λεπτό πνεύμα, ίσως να υπάρχει ένας εθέρας που διαπερνά όλα τα σώματα. Αυτό το μέσο, καθώς ταξιδεύει σε μεγάλες αποστάσεις στον άβιο χώρο, γίνεται ολοένα και πιο πυκνό. Ολοένα και πιο πυκνό και προκαλεί την έλξη μεταξύ των σωμάτων. Στις δεκαετίες που προηγήθηκαν, αλλά και σε αυτές που θα ακολουθούσαν, ο Νεύτων διατύπωσε πολλές και διαφορετικές θέσεις για το που είναι η δύναμη του Θεού. Οι υποστηρικτές του Νεύτωνα διατύπωσαν επιπλέον παραλλαγές αυτών των απόψεων. Μερικοί τόλμησαν να απομακρύνουν ακόμη και το Θεό από το σύστημά τους. Επομένως, πώς δικαιούμαστε να υποστηρίζουμε ότι υπήρξε μία ορθή θεωρία για τη φύση, από τη στιγμή που όλοι, ακόμη και ο Νεύτων, επινοούσαν διαρκώς διαφορετικές νευτόνιες φιλοσοφίες. Η σύνθετη και βμετάβλητη κοινωνία της Αγγλίας είχε διανοητές με διαφορετικές πολιτικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις. Αυτές οι διαφορές καθόρισαν την εικόνα που θα είχε η φύση. Η αληθινή μάχη στην αυγή της σύγχρονης επιστήμης ήταν η μάχη για τη θέση του ανθρώπου σε ένα νέο κόσμο. Αν η πριγκίπια ήταν το όχημά του στην αιωνιότητα, η οπτική θα ήταν το όχημά του στη δόξα. Την επόμενη χρονιά, η Βασίλη Σαάνα, η οποία είχε διαδεχτεί τον Βίλιαμ, έχρησε τον Νεύτων να υπότι. Ο Σέρι Σακ Νεύτων ήταν πλέον στην κορύφωση της δόξας του. Τα δύο πιο πρόσφατα έργα μου και τα πιο σημαντικά είναι θεολογικά. Το ένα αφορά τη χρονιά μου, τα δύο πιο σημαντικά είναι θεολογικά. Το ένα αφορά τη χρονολόγηση των αρχαίων βασιλείων και το δεύτερο της προφητείας του Δανιήλ και την Αποκάλυψη του Ιωάννη. Οφείλω να ομολογήσω ότι τα μαθηματικά και η φυσική φιλοσοφία ήταν μια μικρή παρένθεση, μια σύντομη διακοπή στη ζωή μου. Δεν με οδήγησαν εκεί που ήθελα, ίσως να ζητούσα περισσότερα πόσα μπορούσαν να μου δώσουν, ότι μόνο αν ερμηνεύσουμε σωστά τον λόγο του θεού θα κατανοήσουμε το σχέδιο του. Πρέπει να πιστεύουμε ότι υπάρχει ένας θεός ανώτατος μοναρχής, τον οποίο πρέπει να σεβόμαστε και να υπακούμε και να τηρούμε τους νόμους του και να τιμούμε και να τον δοξάσουμε. Πρέπει να πιστεύουμε ότι είναι ο παντοκράτορ κυρίως των πάντων με ακατανίκητη απεριόριστη εξουσία και κυριαρχία. Και ότι δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα ξεφύγουμε αν επαναστατήσουμε και κατεδρίσουμε άλλους θεούς, αν παράφομε τους νόμους της μοναρχίας, της κυριαρχίας του και ότι μπορούμε να... Μην να περιμένουμε μεγάλες αλαμβιβές. Αν υπακούμε, αν εκτελέμε το θέλημά του, στο θέλημά του, υπακούω στο θέλημά του. Από τη δεκαετία του 1720 η Αγγλία άρχισε να βρίσκεται η πολυπόθητη τάξη. Οι φυσικοί φιλόσοφοι, ολοένα και περισσότερο, μιλούσαν για τους ενδιάμεσους παράγοντες, όπως ο Εθέρας, μέσω των οποίων ασκούσε ο Θεός τη δύναμή του στη φύση. Όπως ο Θεός χρησιμοποιούσε ενδιάμεσους, έτσι και ο βασιλιάς είχε πλέον το κοινοβούλιο να μεταφέρει τη δύναμή του. Καθώς η εξουσία επιμεριζόταν, κάτι ανάλογο γινόταν και στην παραγωγή της γνώσης. Η γνώση παραγόταν σε περισσότερους χώρους και από περισσότερους ανθρώπους, από τη βασιλική εταιρεία έως τα καφενεία και τα σαλόνια κυριών. Αυτές οι διαφορετικές σχέσεις εξουσίας μεταξύ των ανθρώπων άρχισαν να παράγουν διαφορετική γνώση, η οποία τέριαζε στις νέες πολιτικές και κοινωνικές δομές. Η νέα γνώση δεν έλεγε την αλήθεια, έλεγε απλώς την αλήθεια που προέκυπτε από αυτές τις σχέσεις. Ο Νεύτων προσπαθούσε να συμμετέχει σε αυτές τις εξελίξεις. Πλέον, όμως, ήταν κουρασμένος. Μόνη του συντροφιά τα τελευταία χρόνια, η ανιψιά του και σύζυγος του φίλου και βιογράφου του John Conduit, Catherine Barton. Κύριε, φαίνεται πως γράφετε σε ένα μέρος όπου δεν βλέπετε και τόσο καλά. Λίγο φως. Μάρκει. Η βροχή σταμάτησε. Ίσως, μια μέρα, κάποιος να γράψει μια ιστορία για μένα. Ίσως, αν αναρωτηθεί τι πίστευα εγώ για τον εαυτό μου. Έχω πάντα ήνιωθα σαν παιδί που παίζει στην αγριέλιακη. Και χαίρεται όταν βρίσκει ένα βατζελό πιο λίγο, ένα κοχύλι πιο όμορφο, καθώς ο απέρατος οικιανός της αλήθειας απλώνεται ανεξερεύνητος μπροστά του. Λονδίνο 20 Μαρτίου 1727. Την προηγούμενη νύχτα αρνήθηκε να μεταλάβει. Η μοναδική δημόσια ομολογία του ότι ήταν ερετικός. Γνώριζε ότι δεν μπορούσε να κερδίσει τη μάχη με το θάνατο. Όμως, τριάνβευσε στη μάχη για την αιωνιότητα. Προσπάθησε να ελέγξει τον κόσμο. Να τον φέρει στην παλάμη του χεριού του. Σφυριλάτησε μια δύναμη που θα εξουσίαζε τα πάντα. Μια δύναμη που θα έφρενε τα πάντα κοντά και θα έδενε τον κόσμο. Ο άνθρωπος που θεωρούσε τον εαυτό του εκλεκτό του θεού, κοίταξε μέσα στην άβυσσο του χώρου και του χρόνου. Και η άβυσσος κοίταξε πίσω σε αυτόν. Όπως είχε πει ο Χάλεη, κανείς άνθρωπος δεν μπόρεσε να πλησιάσει πιο κοντά στους θεούς. Αυτή είναι η πραγματικότητα. [♪ Μουσική hold music explainer' Υποτιτλισμός Επιτρέπτης Επιτρέπτης Επιτρέπτης Επιτρέπτης Υποτιτλισμός Επιτρέπτης Επιτρέπτης Επιτρέπτης Επιτρέπτης Επιτρέπτης Επιτρέπτης Επιτρέπτης Επιτρέπτης |
