| : Καλημέρα σε όλους. Ευχαριστούμε για την πρόσκληση. Νομίζω ότι είναι ευκαιρία μια δημόσια συζήτηση πάνω στα προβλήματα και τις προοπτικές του Συστήματος Υγείας. Θεωρώ ότι είναι κοινή πεποίθηση, κοινή αίσθηση, ότι στη χώρα μας έκλεισε ένας παραταταμένος, στην αλήθεια, κύκλος αστάθειας και αβάθειας, και προσδοκούμε όλοι να υπάξει μια νέα περίοδος με μεγαλύτερη κανονικότητα, με πιο ασφαλές χρηματοοικονομικό και χρηματοπιστωτικό περιβάλλον και με μια δυνατότητα αναδιοργάνωση, σε όλα τα επίπεδα της λειτουργίας της οικονομίας του κράτους και της χώρας. Θεωρώ ότι αυτή είναι η απέτηση σήμερα, για να μπορέσουμε και κυρίως να μπορέσει η κοινωνία, η οποία έχει επιβαρυνθεί, η οποία δυσφορεί, η οποία αγωνιά για το κοινό, η οποία αγωνιά για το μέλλον, να υπάρξει μια ορατότητα, μια μεγαλύτερη ορατότητα, μιας βιώσιμης και αξιοπρεπούς διεξόδου. Θεωρώ ότι αυτό είναι το αίτημα της συγκυρίας και ειδικά για το κομμάτι της δημόσιας περίθαλψης και της λειτουργίας του στήματος υγείας, το αίτημα είναι ακριβώς επειδή οι επιβαρύνσεις παραμένουν, επειδή η συμφωνία με τους δανειστές έχει δημιουργήσει συγκεκριμένες υποχρεώσεις και δεσμεύσεις, ακριβώς για αυτό το λόγο χρειάζεται στο κοινωνικό επίπεδο, στους τομείς του κοινωνικού κράτους, να υπάξουν αισθητές ανακουφιστικές παρεμβάσεις για την πλειονότητα των αδύναμοπολητών, για αυτούς που αποτέλεσαν τα θύματα αυτής της παρατεταμένης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Εκεί λοιπόν έρχεται η συζήτηση πως με δεδομένους περιορισμούς ποια είναι τα δημοσιονομικά περιθώρια, ποια είναι η βαθμή ελευθερίας, ποια είναι η ευελιξία που μπορούμε να έχουμε, έτσι ώστε να υπάξει μια σταδιακή άρση επιβαρύσεων και μια μετρήσιμη βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών. Θεωρώ ότι έχουμε κάνει ένα πολύ σημαντικό βήμα σε αυτό το κομμάτι, δηλαδή της άρσης των επιβαρύσεων και ιδιαίτερα της άρσης των υγειονομικών ανισοτήτων, οι οποίες δημιουργήθηκαν στη διάρκεια της κρίσης με την πρόσφατη ρύθμιση για την καθολική πρόσβαση των ασφάλειστων πολιτών στο δημόσιο σύστημα υγείας. Θεωρώ ότι ήταν μια κρίσιμη παρέμβαση, υπήρχε μια κρεμότητα πολλών χρόνων, η οποία παρίγαγε ανισότητα και αποκλεισμό. Αυτό ξεπερνιέται. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο μεσοδιάστημα αυτών των 2-3 μηνών αρχίσει σιγά-σιγά να υλοποιείται αυτή η ρύθμιση. Η εικόνα που έχουμε είναι ότι έχει μειωθεί πάρα πολύ η ζήτηση στα κοινωνικά ιατρία. Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος σιγά-σιγά πίθεται ότι μπορεί να εξυπηρετηθεί χωρίς οικονομική επιβάρεση στο δημόσιο σύστημα υγείας. Προφανώς όμως, αυτό για να γίνει με αξιόπιστο τρόπο, χρειάζεται μια λειτουργική αναβάθμιση των δημόσιων δομών. Και αυτό είναι το ζητούμενο σε αυτή τη φάση για την πολιτική υγεσία του Υπουργείου. Αυτό που θέλουμε είναι μια σταθεροποιημένη λειτουργία, η οποία δεν είχε διασφαλιστεί την προηγούμενη περίοδο, όλο το προηγούμενο διάστημα, ακριβώς διότι είχαν συσσορευθεί πολλαπλές αρνητικές παρεμβάσεις. Θεωρώ ότι μέσα στο 2016 πετύχαμε μια σημαντική χρηματοδοτική ενίσχυση του συστήματος, με πολιτική απόφαση ήδη από τον Οκτώβριο του 2015. Ενισχύθηκε το όριο αγορών των νοσοκομείων, αυξήθηκε ο κρατικός προϋπολογισμός για το 2016 και αυτό επέτρεψε μια καλύτερη λειτουργία και ένα πιο εύρυθμο εμποδιασμό των δημόσια νοσοκομείων. Ταυτόχρονα, οι παρεμβάσεις που κάνουμε έχουν σκοπό να ενισχύσουν το ελειπέστατο ανθρώπινο δυναμικό του συστήματος, το οποίο είχε μειωθεί πάρα πολύ, δραματικά τα τελευταία χρόνια, διότι είχαν παγώσει οι προσλήψεις, όπως πολύ καλά ξέρετε. Είμαστε, λοιπόν, στην εξέλιξη ενός σχεδίου σταδιακής, προφανώς, κάλυψης των τεράστιων κενών που υπάρχουν στο δημόσιο σύστημα υγείας. Υπάρχει μια συνδυαστική δέσμη προσλήψεων που αφορούν και μόνιμο και επικουρικό προσωπικό και προσωπικό με άλλου τύπου εργασιακές σχέσεις. Κάνουμε, λοιπόν, μια προσπάθεια να κατανύμουμε αυτό το ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο, προφανώς, είναι λίγο σε σχέση με τις τεράστιες ανάγκες, αλλά είναι, θεωρώ, το σήμα το οποίο δίνουμε και κυρίως απέναντι στους εργαζόμενους στον σύστημα υγείας, αλλά και απέναντι στην κοινωνία, είναι ότι αυτή η συνεχής τάση εγκατάληψης, απαξίωσης, υποβάθμισης και αποδιοργάνωσης των δημόσιων τομών έχει τελειώσει προχωρούμε σε μια πιο σταθεροποιημένη λειτουργία και ταυτόχρονα και σε παρεμβάσεις ηθικοποίησης του σύστηματος υγείας και αναδιοργάνωσης σε θεσμικό επίπεδο, το οποίο είναι πάρα πολύ κρίσιμο και πολύ σημαντικό, έτσι ώστε να διασφαλίσουμε και την αποτελεσματικότητά του και την ισότητα και την καθολικότητα στην πρόσβαση και κυρίως την ποιότητα των υπηρεσιών και την οικονομική βιωσιμότητα του σύστηματος. Θεωρούμε ότι δεν υπάρχει δίλημα, ναι ή όχι, στις μεταρρεθμίσεις του σύστημα υγείας, όπως και συνολικά στην κοινωνία και στη χώρα. Το πραγματικό ερώτημα είναι με ποιο στόχο, με ποιες πολιτικές προτεραιότητες, με ποια, επιτρέψτε μου τον όρο, κοινωνική μεροληψία. Νομίζω ότι η απάντηση που δίνουμε εμείς είναι ότι χρειάζονται μεταρρεθμίσεις που αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις και τις ανάγκες της ανθρωπιστικής, της υγειονομικής και της κοινωνικής κρίσης στην οποία βρίσκεται η χώρα. Μεταρρεθμίσεις που διέπονται από τις αρχές της ισότητας, της καθολικότητας και της αποτελεσματικότητας στη φροντίδα. Μεταρρεθμίσεις που ανερούν την παθητική ιδιωτικοποίηση του σύστηματος, η οποία επήλθε τα τελευταία χρόνια ακριβώς λόγω των τεράστιων ελειμμάτων του δημόσου σύστηματος και μεταρρεθμίσεις οι οποίες αναδιανέμουν πόρους υπέρ της δημόσιας περίθαψης, ενισχύουν την ηλεκτρονική διακυβέρνηση και με επιστημονικό τρόπο τον έλεγχο της προκλητής ζήτησης που είναι ένα διαρθρωτικό πρόβλημα στο σύστημα υγείας και που φυσικά δημιουργούν ασφαλιστικές δικλείδες που περιορίζουν τα γνωστά φαινόμενα και τις παθογένειες του παρελθόντος, ιδιαίτερα τα φαινόμενα της διαφθοράς και της εκμετάλλευσης του αρρώστου. Νομίζω λοιπόν ότι αυτό είναι το πλαίσιο στο οποίο πρέπει να κινηθούν οι μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις του επόμενου διάστημα. Έχουμε σχεδιάσει αρκετές από αυτές. Αφορούν την πρωτοβάθμια φροντίδα, το σύστημα προμηθειών, την ψυχική υγεία, τη δημόσια υγεία, το ζήτημα των εξαρτήσεων και φυσικά τη διοικητική αναδιοργάνωση του στήματος υγείας. Και επιτρέψτε μου δύο λόγια τελειώνοντας για το κομμάτι, ειδικά της φαρμακευτικής δαπάνης, όπου όντως έχουμε μία πολιτική η οποία έχει παράξει αδιέξοδα τα τελευταία χρόνια. Έχει οδηγήσει από την ασυδοσία της προηγούμενης δεκαετίας σε οριακά επίπεδα την δημόσια φαρμακευτική δαπάνη σε βαθμό που να αντίθεται σε διακυνδύνευση ή κάλυψη των φαρμακευτικών αναγκών του πληθυσμού. Έχει οδηγήσει σε μία εστίαση και επικέντρωση αποκλειστικά και μόνο στη μείωση των τιμών χωρίς να υπάξει αντίστοιχη παρέμβαση ελέγχου της ζήτησης και του όγγου συνταγωγράφισης και ιδιαίτερα με τα νέα ακριβά και καινοτόμα φάρμακα. Όλο το συζήτη σε αυτήν την περίοδο και στην Ευρώπη εστιάζεται στο πώς θα υπάξει ένας αποτελεσματικός μηχανισμός που από τη μία θα επιτρέπει την αξιοποίηση αυτής της νέας φαρμακευτικής καινοτομίας για το συμφέρον των ασθενών ιδιαίτερα σε περίπτωση που τα φάρμακα αυτά έχουν αποδεδειγμένα κλινικό όφελος από τη μία και από την άλλη πως ταυτόχρονα θα ισορροπήσει η παρέμβαση αυτή με την βιωσιμότητα του στήματος υγείας. Υπάρχουν αρκετές παρεμβάσεις που δρομολογούν αυτήν την περίοδο, αυτήν την κατεύθυνση. Μπορώ αν θέλετε μετά στην διάρκεια των ερωτήσεων να αναφερθώ σε κάποιες από αυτές και πιστεύω ότι με αυτόν τον τρόπο μπορούμε πραγματικά να έχουμε ένα έλεγχο και μια καλύτερη λειτουργία όλου του συστήματος της φανακευτής αγοράς πάντα σε συνεργασία και με την βιομηχανία και με τους ενδιάμεσους κρίκους μέχρι την τελική κατάληξη που είναι ο ασθενής. Νομίζω ότι χρειάζεται μια πολυεπίπεδη παρέμβαση που θα δημιουργήσει ένα πλαίσιο ασφάλειας, εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας. Νομίζω ότι η αξιοπιστία είναι η λέξη κλειδί. Αυτό είναι το κρίσιμο πολιτικό μοιάδι σε αυτήν την περίοδο και σε τελευταία ανάλυση από αυτό κρινόμαστε όλοι. Σας ευχαριστώ πολύ, Κύριε Πρόεδρε. |
