| : Και θα συνεχίσουμε με την κυρία Μαρία Βαϊοχούλη. Ο τίτλος της ανακοίνωσής της είναι «Πύλη Ναϊδότια της ίστερσης Εποχής Παλκού από τη Βυτική Θεσσαλία». Καλησπέρα σας. Η σημερινή ανακοίνωση δεν έχει σκοπό να σας προβληματίσει πάνω στη τεχνολογία και την εργασία των ειδωλίων. Θα παρουσιαστούν απλώς κάποια ειδόλια τα οποία προέρχονται από παλιές και νέες ανασκατές της Εποχής Παλκού από τη Βυτική Θεσσαλία, μια περιοχή που θεωρείται περιφέριας των κυναϊκού κόσμου τα οποία απλώς θα προσθεθούν στον κατάλογο των ήλιων δημοσιευμένων. Ο αριθμός των ειδωλίων δεν είναι πολύ μεγάλος, αλλά πιστεύουμε ότι αξίζει να αναφερθεί η παρουσία τους και στη Βυτική Θεσσαλία σαν μία ακόμη απόδειξη της εξάγωσης και της ιωθέτησης ενός πολιτικο-εικονομικού συστήματος και ενός δικτύου ανταλλαγών το οποίο ακολουθεί τους κανόνες του αποκαλούνου κυναϊκού πολιτισμού. Τα ειδώλια στο οποίο θα αναφερθούμε προέρχονται από διάφορες θέσεις στη Βυτική Θεσσαλία, ξεκινώντας από τα παλαιότερα γνωστά στην περιοχή ειδώλια, τα οποία προέρχονται από το ιερό της Ιτωνίας Αθηνάς Φιπίλια. Τα ειδώλια που αποκαλύφθηκαν κατά την ανασκαφή ενός χώρου τελετών ιερού, στις θέσεις Παλιάβελλα στο Λιωτάρι Καρδίτσας, είναι το πέντε. Ένας αριθμός ειδωλίων ήρθε στο φως και στο νοικισμό της εκοχής Καλπού στη θέση ασβεσταριά πέτρου του Τρικάλον. Θα τελειώσουμε με τα μεμονωμένα ευρήματα όπως ένα τμήμα ζωόμορφου ειδωλίου από τη μακριά μαγούλα Πίλβου Κιερίου στο 6, το οποίο ήρθε στο φως του 2011-2012 κατά τη διάρκεια καθαρισμών του τείχους της Ακρόπονης της ύστερης εποχής Καλπού, το τμήμα ζωόμορφου το οποίο βρέθηκε σε λάθος απόθεσης στο Ιερό των Γυναικείων Θεοτήτων της Αχαϊκής Περιόδου στην Ανάβρα Καρδίτσας, είναι κάτω το 2, και τέλος ένα ειδώριο το οποίο προέρχεται από παράδοση από τη μαγούλα Ηλά του Δήμου Παλαμά, το 3. Όσον αφορά την τυπολογία ακολουθήθηκε και εκείνη της Ερίζα Μπεθφρένση, ενώ όσον αφορά την χρονολόγησή τους, πέρα από την Ερίζα Μπεθφρένση και τα βιογραφικά παράλληλα, σε περιπτώσεις που είχαμε καλά στροματογραφμένη κεραμική, προτιμήσαμε να τα χρονολογήσουμε βάση της κεραμικής. Η ερώτηση Τονίας Αθηνάς και Φύλια. Πρόκειται για το παθασιαλιχό ερώτηση Τονίας Αθηνάς. Ανασκαβικές έρηδες πραγματοποιήθηκαν τη δεκαετία του 1960 από τον Ιάκουρα και τον Θεό Χάρι. Τα ευρύματα αποδεικνύουν τη διαχρονική χρήση του πόρου από την ύστερη εποχή Χαλουγκόση-Παραχριστιανική περίοδο και τους ύστερους μεταβυζαντινούς χρόνους. Την δεκαετία του 1980 έγινε μικρή ανασκαφική έρευνα από τις καθηγήτριες του Αριστοτιλίου, της κυρίας Πηλάλη του Παστερίου και από Παπαθήμου, οι οποίοι επικεντρώθηκαν στο κτήριο της ίσιας εποχής Χαλπού, το κτήριο Άλφα στη Διαφάνεια. Το 2013 η Λάδα δεν τα έκανε, είναι φαγγαδίτσας, ξεκίνησε καθαρισμό του χώρου της παλιάς ανασκαφής και αποδόμηση των μαρτύρων της ανασκαφής Θεο Χάρι επειδή αυτοί είχαν αρχίσει να καταραίουν. Από τους μαρτύρες είχαμε κλητικά μεταλλικά και πύληνα αλλά χαϊκά ειδόλια αλλά και την αποκάλυψη κι άλλων τυχείων τα οποία που φαίνεται ότι ανήκουν σε τρία ακόμη κτήρια, τρία βήτα, γκάμα και δέλφα. Τα ειδόλια. Η ομάδα Άλφα εκπροσωπείται από ειδόλια τη Κουφή, η ομάδα Άλφα εκπροσωπείται από τρία ειδόλια και το ΑΜΙΚΑΠΕΦΤΑΙΝΙΝΕΝΤΑΙΦΤΑ έφερε και αυτό λατιδιακόσμιση στα κεφάλια και στον κορμό όπως υποτιτώνει η ίχνη του Μελανίου του Χρήσματος. Ο ίδιος αριθμός ειδολίων και την ομάδα ΒΙΤΑ. Τα πέντε ειδόλια από τα έξι ήρθαν στο ΦΚΑΤΙΔΙΑΚΙ της Αστραφής του 1964, αλλά το τελευταίο το 1967 το κάτω προέρχεται από παράδοση του 1970. Εγγραφή παράδοση φύγει απλώς το όρο. Ειδόλια τύπου ΨΙΕ, συνεχίζουμε με τα ζωόμορφα, βρεμικός τύπος 1, όψιμος βρεμικός τύπος 2. Και τελειώνουμε με τη φύλια με τα δύο πόδια ζωόμορφων ειδολίων και μια κεφαλή πτυνόμορφων ειδολίων, πιθανώς πάθιας. Συνεχίζουμε με το πόρο τελετών η ερώτηση στελελαντικής 2ΒΤΡΓ στο Λιοντάρι Καρδίτσας. Στο κορέντο πλήστηκαν οι τσελευνήθηκαν ασκαθικά ορίγματα λιθοσορίοι, οι οποίοι σύμφωνα με τα εμπρύματα κρονολογούνται από την στελελαντική 2 έως και την στελελαντική 3Γ. Πέντε τμήματα τύχων ο πρωθοδομής των οποίων οι δύο ανήκουν στο ιδιοκτήριο, δύο ανακομιδές καθώς και μία ταφυσκήλου. Τα αρχαιολογικά ευρήματα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πρέπει και για χώρο ο οποίος συνδέεται με τα φυκές τελετές. Τα ειδόλια είναι ελάχιστα σε σχέση με τον όγκο της κερανικής και τον αριθμό των εργαλείων. Τα ειδόλια είναι αθροκόμορφα, τμία κεφαλή και τμήμα κεφαλής κελεμού, ζωόμορφα, τμήμα κοδμού με αποπλουσμένα τάκρα, τμήμα κοδμού και πίσω τάκρα ειδωλίου και τμήμα κεφαλής στάβου. Τελειώνουμε με τον ιερά στο Λιοντάρι με ένα τμήμα ομοιώματος σπηδιού και ένα τμήμα ημικητικού κοδιού ένθρωνου ειδωλίου στο οποίο διακλίνονται και οι τμήματα της βαθύς. Περνάμε τώρα στον οικισμό της εποχής Χαλκούς των Πετροτροτροικάλων. Πρόκειται για ένα αρκετά εκτεταμένο οικισμό με συνεχή κατοίτηση από την πρώην ημέρα και την ύστερη εποχή Χαλκού. Κατά τη φετινή δεύτερη συνεχική περίοδο είχα στον κόσ και στρώματα της νεότερης νεοκλητικής, ο οποίος μας έδωσε ένα μικρό αρισμό ειδωλίων, από τα οποία είναι τρίσματα. Ανθρωπόμαφα, ένα ειδώλιο τύπου φύτης ομάδας Β, από τα ειδώλια τύπου Ψ, το αριστερό τό, αν κάπου το 85-74 είναι κτέρις μας ειδωλική ταφύλη, ειδώλια τύπου Ψ, και από αυτά το 86, ο οποίος μας έδωσε ένα μικρό αριστερό τό, από τα οποία είναι τρίσματα, ειδώλια τύπου Ψ, με διάκοσμα τύπου κλίμακας, ακαθώς χωμασινιέστη διάκοσμο, γραμμικό δύο, ειδωλια τύπου Ψ, το οποίο έχει μια εξαιρετικά λιασμένη κρύφτη επιφάνεια, όπως σε κάποιες σημείες διακρίνονται και λεπτά σπατελλαρίσματα από εργαλείο. Από τη μακριά μαγούλα, έχουμε ένα αρκετά φθαρμένο τμήμα από το πίσω μέρος κορμού, ένα ζώο ειδωλίου, το οποίο χρονολογίσαμε στην ιστοριαλαντική δύο πύλτα, διότι βρέθηκε δίπλα σε κύλικα της ίδιος περιόδου. Το ειδώλιο με το ακαθώς χωμασινιέστη διάκοσμο προέρχεται από τον Λάκο Απόθεσης, το ιερό των κυναικείων θεοτήτων στην Ανάουνα, και αφήσαμε για το τέλος το φιώσιμο ειδώλιο, το οποίο προέρχεται μεν από παράδοση, αλλά είναι ενδεικτικό ότι υπάρχει ακόμη μια θέση σύστηση από τη σκαλπού. Κλείνουμε την παρουσίαση με κάποιες παρατηρήσεις. Σύμφωνα με τη Φρένς, ο σταυρός είναι σπάνιο διακοσμιτικό μοτίβο. Από τα μέχρι τώρα γνωστά ειδώλια της Δυτικής Ασαλίας, ο σταυρός αποτελεί το πιο συχνό διακοσμιτικό μοτίβο. Το ίδιο ισχύει σε ακρισσό διαφορά το πόλε και το σταυρό για τα φιώσιμα ειδώλια, όπως διεπιστώσατε κι εσείς. Κάθε άλλο παρά συνήθως το έγινε στην περίπτωση των ειδωλιών της Δυτικής Ασαλίας. Φτεινόμοφα, παρόλο που το κουλί ήταν ένα από τα πιο συχνά μοκύβαση με κοινακή οικονογραφία, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ευρύτερα στη διακόπηση των αγίων της εισαγωγραδικής τριαβήτα γκάμα, τα ειδώλια που λέω δεν είναι τόσο συχνά όσο το ανθρώπωμφα, είτε ζωόμοφα. Όσον αφορά το θρηκευτικό χαρακτήρα που αποδείτε συνήθως τα πουλιά, οφείλεται στο ότι είναι σε πολλές περιπτώσεις οι παραστάσεις που συνδέουν τους νεκρούς. Το κοινόμοφο ειδώλιο σύστρο που συνόδευε μια γρεφική ταφή θα μπορούσε να υπαρρυθέσει την υπόθεση. Το ίδιο θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε και για την κεφαλή πάπτιας του Ιερού της Ιτωνίας. Υπάρχει βιβαιότητα για την ύπαρξη δύο τουλάχιστον εργαστηρίων. Το πρώτο αντιπροσωπεύεται από ζώμοφα ειδώλια που προέρχονται από τη φύλλια. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του εργαστήριου είναι ο πυλός λεπτόκοκος, καθαρός, υπόλευκο, ασημίζουαν επίκλησμα και το κόσμο αποτελείται από σπούρες κασταλές παράλληλες γραμμές. Ένα δεύτερο εκπροσωπείται από δύο κμήματα ειδωλίων του πετροτού. Ήδιος πυλός με το προηγούμενο εργαστήριο αλλά διαφορετική τεχνική όπτισης η οποία έχει σαν αποτέλεσμα τον κρύζο πυρήνα, επίτισμα υπόλευκο και διάκοσμα κομμάτων στους κασταναίκες γραμμές. Όσον αφορά την ερμηνεία τους, η παρουσία των ειδωλίων στα ιερά, Φύλλια, Λεοντάρια, Ανάγνα, θα μπορούσε να εμεινευτεί ότι χρησιμοποιήθηκαν σε θρησκευτικές θελετές οι οποίες έχουν σχέση με τη λατρεία των τεχνικά έθιμα. Αλλά στην περίπτωση του ειτιτισμού του Πετροτού, εκτός από τα τρία ειδώλια, τα οποία ήταν τα φυκά κτερίσματα, τα υπόλοιπα βρέθηκαν σε κτίρια για τα οποία φαίνεται να είχαν χρήσει κατοικιών. Δεν αποκλείουμε βέβαια τη φρίζη του σε κάποιο είδους γομού οικιακού Υερού, χωρίς ακόμα να συνεπάγεται ότι υποστηρίζουμε τη θεωρία του. Σε ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστούμε την κυρία Περιοπόλου. |
