| : Προσωπικά, πιστέψτε με ότι θα ήθελα να μην υπήρχαν φίλοι βιβλιοθήκων με τη μορφή που εμπανίζονται σήμερα, ως κινήματα διάσωσης και περπησίας. Φίλοι των βιβλιοθήκων, άλλωστε, υπήρχαν πάντα. Οι αναγνώστες, οι χρήστες, οι επισκέφτες, οποιοςδήποτε έκανε και κάνει κρίση των υπηρεσιών μιας βιβλιοθήκης. Θα προτιμούσα όμως το ίδιο το κράτος να προστατεύω τους ίδιους τους θεσμούς και προκειμένου τις βιβλιοθήκες και να φροντίζει για την επιστροφή του μόχτου του πολίτη με τη μετατροπή του φορολογικού οβολού του σε κοινωνικό και πνευματικό αγαθό. Δυστυχώς σήμερα βρισκόμαστε σε μια τραγικότατη οικονομική συγκυρία για την χώρα μας, που φυσικά από τα πρώτα θύματα δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από τους χωρίς πολιτισμού. Αναγκαζόμαστε να γίνουμε μανκάιβερ του πολιτισμού, χωρίς πόρους να ανακαλύπτουμε τόπους για να λειτουργήσουμε θυσιολογικά, ανακαλύπτουμε και δημιουργούμε ενεργούς σημάχους και προστηρικτές και τι άλλο για το αυτονόητο. Οι φίλοι των βιβλιοθηκών ήταν πάντα δίπλα μας, αλλά σήμερα αναγκάζονται να στρατευτούν με δική τους πρωτοβουλία για να σώσουν τις βιβλιοθήκες τους από τον οικονομικό αρμαγεδόμα. Είτε με τη μορφή αυτοκλήτων, αυθόρμητων κινητοποιήσεων, είτε με τη συγκρότηση μη κερδοσκοπικών συλλογικών εργάνων. Οι φίλοι των βιβλιοθηκών είναι πυρήνες, ομάδες, σύλλογοι, ενώσεις, σωματεία ή σύνδεσμοι, που έχουν συσταθεί μετά από πρωτοβουλία των πολιτών, με σκοπό να σταθούν αρρωγή και να υποστηρίξουν έμπρακτα το έργο της Βιβλιοθήκας Ιστοτικής Κοινωνίας της Κυρίως, με απότερο στόχο την εξασφάλιση της πληραίσταρης δυνατής ικανοποίησης των υπιστημονικών, πνευματικών, μορφωτικών και πολιτιστικών αναγών της Ιστοτικής Κοινωνίας μέσα από τη ζρασιότητα της Βιβλιοθήκης. Ο θεσμός των φίλων των βιβλιοθηκών, μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, σε παγκόσμια κλίμακα αναζωπηρώθηκε και πήρε μορφή και ονοστιβάδας, εξαιτίας των μεγάλων περικοπών του προπολογισμού των βιβλιοθηκών, που σε πολλές περιπτώσεις πολιτικές αποφάσεις οδήγησαν στη συρρήκνωση και τον υπιβιβλιοδοσμό, όπως παραδείγματος χάρη στις δικές μας σχολικές βιβλιοθήκες και τις δημοτικές που ανέφεραν πριν συνάντηση, ή ακόμα και την κατάργηση, όπως παραδείγματος χάρη χίλιας βιβλιοθήκες καταργήθηκαν στη Μεγάλη Βρετανία. Η πρώτη εμφάνιση οργάνωσης φίλων για την υποστήριξη βιβλιοθήκης έγινε το 1913 στο Παρίσι με την ίδρυση της Εταιρείας Φίλων για την Εθνική Βιβλιοθήκη. Συν το χρόνο δημιουργήθηκαν πολλοί άλλοι παρόμοι όμιλοι σε χώρες του εξωτερικού, όπως παραδείγματος χάρη φίλοι της Βρετανικής Βιβλιοθήκης, φίλοι των βιβλιοθήκων των Ηνωμένων Πολιτιών, FM4 User, που το 2009 συνενόθη με τον σύνδεσμο ALTA και κάτω από την αμπρέλα πλέον της ALA, δημιούργησαν μια καινούργια ενώση την ALTAF. Επίσης, μπορούμε να δούμε κι άλλους, αν ψάξετε στο διαδίκτυο θα βρείτε πάρα πολλές τέτοιες κινήσεις όπως φίλοι της Βρετανικής Βιβλιοθήκης, φίλοι της Δημόσιας Βιβλιοθήκης της Βιέννης, στην Αυστραλία, όπουδήποτε στην Ελλαζλανδία, παντού υπάρχουν τέτοιες κινήσεις. Και βέβαια υπήρχαν και κινήσεις για την υπεράσταση των εθνικών βιβλιοθήκων, όπως παραμήμα το σκάρι για την Εθνική Βιβλιοθήκη του Νομένου Βασιλείου. Και όλες αυτές οι κινήσεις μάλλον για την υπεράσταση των εθνικών βιβλιοθήκων συνενόθηκαν και δημιούργησαν το θεσμό Υφίλια των Εθνικών Βιβλιοθήκων. Εκτός Ελλάδας συναντούμε επίσης φίλους βιβλιοθήκων με έντονη δράση και ιστορία που έχουν κάποια ιδιαίτερη βαρύτητα για μας. Παραδείγματος κάνει το σύνδοσμα των φίλων της Κυπριακής Βιβλιοθήκης, των όμυλων φίλων της Ελληνικής Βιβλιοθήκης Ζηρίκης Αριστοτέλης, οι φίλοι της Βιβλιοθήκης Αλεξάνδριας, ενώ εδώ στην Ελλάδα παρατηρούνται και κινήσεις πέρα από τις δημοτικές και δημόσεις βιβλιοθήκες που θα πω μετά, και άλλες κινήσεις τέτοιες, παράδειγμα ο Σύλλογος Φίλων της Γενναδίου Βιβλιοθήκης, ο Σύλλογος Φίλων του Πανεπιστημίου Κρήτης, ο Όμυλος Φίλων της Βιβλιοθήκης Λογνταρίου, δηλαδή φανταστείτε σε ένα τόσο μικρό χωριουδάκι, ιδιωτική βιβλιοθήκη είναι αυτή, έχει συσταθεί τέτοιος σύλλογος. Επίσης, Σύλλογος Φίλων Μουσείου και Βιβλιοθήκης Γκλέσου, στην Άξου, ενώ με μια γρήγορη ώρα μου να το έκανα στο διαδίκτυο, Συλλόγος Φίλων Δημοτικών Βιβλιοθρηκών συνάντησα στις βιβλιοθήκες Κατερίνης, Κοζάνης, του Δήμου Παιανίας, επίσης στο Βόλο και στο Δήμο Πάρο. Ενώ στις δημόσιας υπάρχει ο Σύλλογος Φίλων για την Εθνική Βιβλιοθήκη, για τη Βιβλιοθήκη Χιού Κοραΐς, στην Αντρίτσαινα, στην Λιβαδιά και στις Έρες. Ίσως να υπάρχουν κι άλλες, αλλά τουλάχιστον δεν έχουν καταθέσει στο ίντερνετ, στο διαδίκτυο, δεν μπορούμε να βρούμε στοιχεία. Η στήριξη μπορεί να είναι πολυπίκηλη των φίλων, είτε ηθική, είτε υλική. Οι μέθοδοι που μπορεί να χρησιμοποιούνται μπορεί να είναι μέθοδοι Μάρκετινγκ, πολιτικής πίεσης, δημοσίμων σχέσεων, κλπ. Το σημαντικό όμως πράγμα που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι μια επιτυχής προσπάθεια και εξτρατεία υπέρ νέας ή περισσότερων βιβλιοθήκων, δεν έχει σημασία ποια μέθοδο χρησιμοποιεί, αφού ψυχή της όλης δράσης είναι ο θελοντισμός. Η οποιαδήποτε δηλαδή διάθεση προσφοράς μικρύση μεγάλης που βέβαια πάντα είναι πρόζεκτη. Ας δούμε έτσι εντάχει ποιοι είναι οι στόχοι, τι επιδιώκουν τέλος πάντα οι φίλοι. Θα μπορούσαμε να τα μοιράσουμε σε δυο κατηγορίες. Η μία ως η στόχη τους ως προς την καλή λειτουργία και την παροχή υπηρεσιών της Βιβλιοθήκης και από την άλλη μεριά ως προς τον εμπλουτισμό και την ανάπτυξη των βιβλιαθηκών. Νομίζω που ορονίδα όλες τις δράσεις είναι η προβολή και διάδοση του έργου της Βιβλιοθήκης. Γι' αυτό φτιάχνονται οι σύλλογοι. Την καλή και διάρκεια συνεργασία με την ίδια τη Βιβλιοθήκη. Τη διασφάλιση της ομαλής λειτουργίας των βασικών υπηρεσιών της Βιβλιοθήκης. Διάδοση του βιβλίου και της φιλανεγνωσίας. Εδώ είναι υποστηρικτική πάλλωστο έργο που ήδη έχει κάθε Βιβλιοθήκη. Η εθελοντική αργασία. Αν και όποτε ζητηθεί από τη Βιβλιοθήκη. Οι προσέλχεις ιδόραιων. Γνωρίζουμε ότι πολλές βιβλιοθήκες βρίσκουν υπέροχα έργα τα οποία όμως δεν μπορούν να εγοράσουν. Εδώ δρούν οι φίλοι και υποβοηθούν. Παράδειγμα, στην Βρετανική Βιβλιοθήκη υπάρχει τέτοια συνδρομή από τους φίλους. Δωρεά για συντήρηση βιβλιακού υλικού. Παράδειγμα, στην Βιβλιοθήκη της Κοζάνιες ο Σύλλοπος εκεί έχει επέμβει για τη συντήρηση του υλικού. Από όσο ξέρω τι λέξουν. Συμβολίες στον εξυμπρομισμό της Βιβλιοθήκης. Για να τα πετύχουμε όμως όλα αυτά χρειαζόμαστε χρήματα. Καλά είναι να μαθαίνουμε αλλά χρειάζονται χρήματα. Και πρέπει να προχωρούμε σε κάποιες δράσεις. Μπορεί να είναι γενικές δράσεις, παράδειγμα. Συναντήσεις με συγγραφείς, κινηματογραφικές προβολές, θεατρικές παραστάσεις. Πολύ πιθανόν να είναι μεσυτήριο οπότε τα έσοδα να διατηθούν για τις ανάγκες της Βιβλιοθήκης από τον Σύλλογο. Συνεργασία και επικοινωνία με άλλα σωματεία, νομικά πρόσωπα και οργανώσεις, που έχουν παρόμοιους σκοπούς με τους φίλους ή τη Βιβλιοθήκη. Και το πιο σημαντικό, νομίζω, ρόλο που μπορεί να παίξουν οι φίλοι είναι αυτό. Συνεργασία καλή και άσκηση πίεσης σε φορείς και πολιτικούς. Τόσο για τις πολιτικές αποφάσεις που παίρνουν και αφορούν τη Βιβλιοθήκη, δηλαδή σε σχέση με την κριματοδότηση, αλλά και κυρίως και με τις νομοθετικές πράξεις. Γιατί διακυβεύεται το μέλλον από τέτοιες κινήσεις και εδώ νομίζω ότι μπορούμε και πρέπει να παρέμπουμε. Ένας άλλος τομέας που μπορούμε να δράσουμε είναι η αισθητοποίηση και ενημέρωση του κοινού. Να θυμίζουμε πάντα ποια είναι η αξία της Βιβλιοθήκης και να τους καλούμε να στρατευτούν μαζί μας την προσπάθεια αυτή. Και τέλος, οποιαδήποτε άλλη ενέργεια που προωθεί το πολιτιστικό επίπεδο της τοπικής κοινομίας, σε σχέση βέβαια πάντα με το ρόλο της Βιβλιοθήκης. Να μην υπάρχει δηλαδή ποτέ σύγχυση ότι είναι ένας όποιοςδήποτε σύλλογος πολιτιστικός. Θα ήθελα να σας πω εντάχει λίγα λόγια για το σύλλογο της φίλων της Βιβλιοθήκης Λιβαριάς. Είναι αρκετά καινούριος. Δημιουργήθηκε, συστάθηκε το 2009. Οι πρώτες κινήσεις έγιναν το 2008 στους κόλπους της ομάδας ανάγνωσης της Βιβλιοθήκης. Ακόμη δεν είχε φτάσει η κρίση στην Ελλάδα. Νομίζω ότι ήταν έξω από εμάς. Ακούγαμε αγγελίμα του Brothers και τα λοιπά, αλλά η Ελλάδα ήταν OK. Και ο λόγος που θέλαμε να φτιάξουμε το σύλλογο ήταν γιατί υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στο δημόσιο λογιστικό. Δεν δικαιολογούνται τα πάνες πολιτιστικών πηχείων εκδηλώσεων για τη Νέα Βιβλιοθήκη. Δηλαδή και να ήθελες να κάνεις μια εκδήλωση, να φέρεις το συγγραφέα, να γνωρίσεις τον κόσμο ή να το έργο του, δεν μπορούσες να καλύψεις τα έξοδά του. Της μετακίνησης ή τη διαμονή, ούτε καν και ένα καφέ. Δηλαδή έπρεπε πάντα από την τσέπη μας εμείς οι υπάλληλοι. Και γι' αυτό έπεσε η ιδέα στην ομάδα, μήπως να φτιάχνουμε ένα σύλλογο. Γιατί ως ιδιωτικός φοράς που θα ήτανε, δεν θα είχε τέτοια προβλήματα να περάσει από το δημόσιο λογιστικό, από το ελεγκτικό συνέδριο κλπ. Όντως λοιπόν, ξεκινήσαμε, τον φτιάξαμε. Δεν είδαμε όλα όμως ρόδινα. Άρχισε ένας αγώνας τρόμου για το πώς θα επιτευχθεί όλη η ιστορία. Αρχικά έπρεπε να συγκεντρωθεί ο απαράγετος αριθμός των τουλάχιστον 21 ιδρυτικών μέλων και να κατατιστεί το καταστατικό. Ήμασταν τελείως αρχάροι, κάπου βρήκαμε καταστατικό από άλλο σύλλογο. Τον φτιάξαμε στα μέτρα τα δικά μας, αυτά που νομίζανε εμείς ότι θα μας κάλυπταν. Περιμένουμε αγωνία την επόμενη ομιλία της κυρίας Μαλαχάτα να δούμε τι έχει να πει ώστε σε μια επόμενη τροποποίηση να λάβουμε υπόψιν αυτά που έχει να πει, όπως επίσης και αυτά που έχουμε πάθει εμείς. Λοιπόν, για να δούμε ποια ήταν τα κυριότερα δοβλήματα που είχαμε. Ανταπόλα, ό,τι σας είπα, ήταν η απειρία των μελών. Κανένας σχεδόν από τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου δεν είχε εμπειρία για το πώς λειτουργούν συλλογικά όρτανα, σωματεία, οργανώσεις. Δεν ξέραμε. Δεν ήταν κανένας σε κάποια πράγματα. Δηλαδή, το λέμε πάντα να ρωτάμε για κάποιον που είχε δράση σε σωματεία ή του δικηγόρου ή λογιστή. Ας σας πω ένα μικρό παράδειγμα. Ότι στο καταστατικό μέσα έλεγε ότι για τη γενική συνέλευση του Συλλόγου θα πρέπει να δημοσιευτεί 10-15 μέρες πριν, δεν θυμάμαι, με μερίδες τοπικές το κάλεσμα, η πρόσκληση. Όμως, ήταν πολύ ακριβά, δυσανάλογα τα έξοδα αυτών των δημοσιεύσεων σε σχέση με τα πενηχρά έσοδα από συνδρομές των μέλων. Δηλαδή, να σας πω ότι τα μέλη πληρώνουν συνδρομή δεκαυδότο χρόνο. Επομένως, σε μια μικρή πόλη σαν τη δικιά μας, όταν έχεις 120 μέλη, τι ποσόδι, δηλαδή, να έχεις για να καλύψεις 350 ευρώ που μας τύχιζαν τότε, και δημοσιεύσεις. Τι θα μας έμενε για δράση. Αυτό, δηλαδή, θα θέλαμε να το ψάξουμε, να δούμε μήπως μπορούμε να το σε περάσουμε. Το δεύτερο πρόβλημα ήταν η καχυποψία και η δυσπιστία ως προς τις προθέσεις μας. Θα δείτε αρκετοί από εσάς που μπορεί να θέλετε να φτιάξετε έναν τέτοιο σύλλογο, ότι δεν θα σας δεχθούμε οπωσδήποτε, μπορεί να συμβεί, με ανοιχτά σαγγάλες. Εγώ ακούσα από συναδέλφους σε άλλες βιβλιοθήκες, που ήρθαν φίλοι και φτιάξαν σύλλογο, και δεν τους εμπιστευόντουσαν, τους είπαν, εντάξει, καλά το κάλατε, φύγετε. Τώρα δουλειά μας. Δηλαδή, υπάρχει μια ανταγωνιστική πολλές φορές σχέση. Φοβούνται δίκως μούνες σε χωράφια των υπαλλήλων της δίκησης της βιβλιοθήκης. Δηλαδή, χρειάζεται εδώ μια επικοδόμηση αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Εμείς συγκεκριμένα είκαμε πρόβλημα, και ήταν πολύ σοβαρό το πρόβλημα αυτό, με τον Πρόεδρο του Φορευτικού Συμβουλίου συγκεκριμένα. Τότε, τώρα δεν είναι. Άρα ότι ήταν ιδρυτικό μέλος του συλλόγου, πίστευα ότι ο σύλλογος θα υποκαθιστούσε δράσεις του Φορευτικού Συμβουλίου της δίκησης της βιβλιοθήκης. Και μάλιστα, όχι απλά στα λόγια. Και στην πράξη μας δημιούργησε πραγματικά. Δηλαδή, με τη σύστηση του συλλόγου έπρεπε να πάρουμε αριθμό μητρώο στη δωή. Ένα απλό παράδειγμα σας λέω, έτσι. Όμως αυτό που υποθέτει, δεν έχει σέντρα. Και δηλαδή, δεν σημαίνει απλά στα χαρτιά. Ξέρεις, σου δίνω τη σφραγίδα και εντάξει. Απετεί δέκα τετραμονικά μέτρα χώρου. Εμείς, ως αφελείς και ιδεαλιστές στην ιστορία, θεωρήσαμε τι πιο φυσικό να το ζητήσουμε από την ίδια τη βιβλιοθήκη. Αφού γι' αυτό συστάθηκε ο σύλλογος. Όμως ο πρόεδρος μας δημιουργούσε τόσα πολλά προβλήματα, που στα αιτήματά μας τα διαδοχικά απαντούσε εκ μέρους του συμβουλίου, στο οποίο δεν έφτανε ποτέ το θέμα, γιατί αυτό συσυγγείται τα θέματα. Απαντούσε ότι στην επόμενη συνεδρία θα είσαι στη Σδητηθή. Στην επόμενη και στην επόμενη. Και πέρασε ένα εξάμινο χωρίς να γίνεται τίποτα. Τελικά και εμείς το πήγαμε απόφαση και καταλήξαμε και πήγαμε στο εργατικό κέντρο λιβαριάς. Και ζητήσαμε εκεί έδρα που μεγάλη προθυμία μας την έτρωσαν. Και έτσι τώρα ο σύλλογός μας φαίνεται ότι έχει έδρα στο εργατικό κέντρο λιβαριάς. Λυρώζομαι βέβαια το πρόστιμο στη δοή κανονικά, γιατί νομίζω αν δεν κάνω λάθος μέσα σε ένα μήνα πρέπει να γίνει όλη η ιστορία αυτή, αλλιώς μετά έχεις πρόστιμο. Αλλά ο υλιμωσύντρας είναι μέσα στη βιβλιοθήκη. Στο εργατικό κέντρο δεν έχουμε πάει ποτέ. Αλλά όμως ξεπεράσαμε αυτό το σκόπελο. Η επόμενη κίνηση φυσικά ήταν να ζητήσουμε να συναντηθούμε με τη διοίκηση της βιβλιοθήκης. Γιατί εντάξει, τον φτιάξαν το σύλλογο, αλλά αν δεν έχουμε αγαστεί συνεργασία μαζί τους, δεν έχει νοήμα να υπάρχει ο σύλλογος. Γιατί πώς θα ξέραμε εμείς τα προβλήματα. Εδώ σε μας μπορούσαμε να τα ξέραμε, γιατί ήμουν εγώ μέλος του διοικητικού συμβουλίου. Και ήξερα που πονάει η βιβλιοθήκη. Αλλά αύριο να τα βρω σε έναν τέτοιο σύλλογο, μπορεί να μην υπάρχει υπάλληλος μέσα. Και καλό θα είναι να επιδιώκεται να υπάρχει πάντα. Έτσι πιστεύω εγώ. Τελικά, μετά από οκτώ μήνες από την πρώτη γενική συνεργασία του συλλογου, βλέπουμε το διοικητικό συμβούλιο, που ήταν τόσο εκρυκτική η κατάσταση, εξαιτίας του Πρόεδρου, που υπέρτησαν εξελίξεις. Παραιτήθηκε από μέτρος. Και από εκεί και μετά, ξεκίνησε η συνεργασία με την Βιβλιοθήκη. Αυτό, έτσι, ήταν ένα μικρό στόριο για να σας δείξω ότι θα τα είναι όλα ρόδινα. Θα υπάρχουν προβλήματα. Και το τρίτο μεγάλο πρόβλημα, βέβαια, ο οποίος ήταν, υπήρξε την οικονομική χρήση. Ζούμε όλοι μας, θέλαν όλοι να προσφέρουν, αλλά το ζωνάρι όσο πάει σφήγεται. Δηλαδή και εμείς με πολύ δύσκολα μπορούμε πια να πάμε να τους πούμε να μας δώσουν τα 10 ευρώ. Με πολύ μεγάλη αγωνία το κάνουμε. Αλλά πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε. Από ό,τι σας είπα λοιπόν, αυτές ήταν οι πρώτες κινήσεις, η οργάνωση του συλλόγου. Φτιάξαμε το δικό μας ιστολόγιο, το ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο για να ενημερώνουμε τον κόσμο. Και μάλιστα αυτό για την ανημέρωση δώσαμε αρκετή σημασία. Να μπορούμε μέσω διαδικτύου, με έναν υπολογιστή, να στέλνουμε μαζικά SMS, γιατί όλοι έχουμε ένα κινητό τηλέφωνο, για όλες τις δράσεις του συλλόγου ή της βιβλιοθήκες, για ό,τι έκαναμε με προστάξει. Είναι πολύ οικονομικές υπηρεσίες, συμφέρον. Αρχίσαμε λοιπόν, θυμόσαστε, πριν σας είπα ότι το σημαντικό το κλειδί είναι η συγκέντρωση χρημάτων. Το έννοι που είναι οι συνδρομές, ζόρικα τα πράγματα. Αρχίσαμε λοιπόν να παθαίνουμε χορηγούς. Σας θυμίζω ότι η δράση μας δεν είναι 1,5 χρόνια, είναι λιγότερο, έτσι. Επομένως δεν έχω να πω για πολλούς χορηγούς. Ξεκινήσαμε από τους πιο σημαντικούς στην τοπική μας κοινωνία, το επιμεντήριο και το ολμίνιον της Ελλάδος. Και πετύχαμε μέσα από αυτή την κίνηση την πρώτη μας χορηγία. Ξεκινήσαμε επίσης μαθήματα νέων τοχνονογιών. Και με τα χρήματα που μαζέψαμε από τη χορηγία και από τα μαθήματα, είδαμε στο επόμενο βήμα. Πάντα όμως βέβαια με τη συνεργασία και την έγκριση του διοικητικού συμβουλίου της Βιβλιοτήκης και της Διεύθυνσης. Δεν γίνεται καμία κίνηση, δηλαδή χωρίς να υπάρχει απεικανιά τους η έγκριση. Εξοπλήσαμε την άθουσα έκτιλος με αυτά τα χρήματα. Δημιουργία, DVD, προτζέκτορα, πίνακα, οθόνη προβολής, ακόμα και κουρτίνες. Δεν είχε τίποτα η άθουσα, πέρα από καλέπτες. Τίποτα άλλο. Επίσης, υποστηρίξαμε το τμήμα της μηχανοργάνωσης της Βιβλιοθήκης. Και δεν θα ήταν υπαργολία να σας πω ότι αν δεν ήταν οι φίλοι, πολύ πιθανόν αυτή τη στιγμή, να μην είχε πρόσβαση στο διαδίκτυο η Βιβλιοθήκη. Με αγορά μικρών πράγματα, αλλά πολύ σημαντικών. Ακόμα δηλαδή και τα σουίτς που χάλασαν, μέσα από εδώ μπορέσαμε και τα πήραμε. Δεν υπήρχαν χρήματα. Ήδη η Βιβλιοθήκη είναι μέσα 5.000 ευρώ. Μπορώ να σας πω. Ιδαιήκε μόνο. Να υπολεγίσετε αν μπορούμε να γυρίσουμε. Υπόμενη ιδέα που έπεσε, ήταν ότι αφού πια η κερία αλλάζουν, οι Βιβλιοθήκες εξοχωνίζονται, πρέπει να μπουν σε νέους δρόμους, αποφασίσαμε να κάνουμε και μια δωρεά e-reader στη Βιβλιοθήκη. Να ξεκινήσουμε δηλαδή να γνωρίσουμε πώς θα λειτουργήσει αυτό μέσα στα πλαίσια μιας Βιβλιοθήκης στην Ελλάδα. Στο εξωτερικό έχει αρχίσει και αποκτάται η εμπειρία. Στην Ελλάδα όμως δεν έχει ξεκινήσει. Και είπαμε, γνωρίζοντας αυτού, να αρχίσει να περνάει πρώτα τα μέλη της ομάδας ανάγνωσης, για να μαζέψουμε τη γνώμη τους, να τις συγκεντρώσουμε, να δούμε τι έχουν να πούμε. Και να αρχίσουμε με τα άλλες κοινήσεις, είμαστε εκδότες, είμαστε παρόχους και πολιτές λογισμικού αντίστοιχου διαδανεισμού κτλ. Και το τελευταίο που ξεκινήσαμε να κάνουμε είναι, στα πλαίσια της προσπάθειας, να φάρουμε τον κόσμο στη Βιβλιοθήκη και να τους συστρατεύσουμε στην προσπάθεια που κάνουμε, με την παρουσία των ντόπιων συγγραφέων. Γιατί, ναι, με την Βιβλιοθήκη την ξέρουν αυτοί που την ξέρουν ως τώρα, αλλά πάντα υπάρχουν κάποιοι που δεν έχουν παθήσει ποτέ στην Βιβλιοθήκη. Αυτούς θέλουμε να φέρουν. Να φέρουν. Αυτούς θέλουμε να έρθουν με τους συγγενείστους, τους φίλους τους και τα λοιπά. Και όντως έχει αποτέλεσμα. Κατά τη γνώμη μου, λοιπόν, οι φίλοι των Βιβλιοθικών είναι οι προσβευτές της Βιβλιοθήκης στην τοπική κοινωνία. Είναι τα μάτια, τα αυτιά, αλλά κυρίως η φωνή της. Και δεν έχω μια ιδέα, μήπως επιτέλους αρχίσουμε να σκεφτόμαστε να φτιαχτεί η ένωση των φίλων των Βιβλιοθικών. |
