| : [♪ Μουσική Ζοηρό, πηδό, ρρρρ. Α,T,ο,ο. Δοκιμάστε κι εσείς να παίξετε ρυθμικά με τα γράμματα, τις συλλαβές, με το όνομα της μαμάς, του μπαμπά, των φίλων όλων μαζί. Μοιάζω όμως και μιλάμαι για γράμματα, για να σας δηγηθώ μια ιστορία. Τι έπαθαν τα γράμματα ένα πρωινό. Ωμώς, για να σιγουρευτώ, μ' ακούτε. Για προσπαθήστε πάλι. Έτσι, μπράβο! Ένα πρωινό, λοιπόν, και εδώ προσπαθήστε να κάνετε ό,τι κάνω. Ένα πρωινό, λοιπόν, τα γράμματα ξύπνησαν... στριμωγμένα σε ένα σάκο. Ή τεντώθηκε το γιώτα. Απλώσε τις ευθείες του το ε, δεξιά και αριστερά. Για προσέξτε λίγο με τις μύτες σας, είπε το ροστρόγγυλο Όμικρον. Κι εσύ πρόσεγε τις καμπύλες σου, δεν μπορώ να ανασάνω. Προσπαθώντας να πάρει μία βαθιά ανάσατοφή, φω... τότε, λοιπόν, πετάχτηκε το σίγμα. Στοπ! Ευθείες! Γόργα! Κοφτά! Και δυναμικά πάμε να βγούμε από εδώ μέσα. Έτσι, λοιπόν, αποφάσισαν οι τα γράμματα, τα ευθύγραμμα, να κάνουν μία προσπάθεια και να κινηθούν από εδώ, από εκεί, από πάνω, από κάτω, να βγουν από το σάκο. Όμως, για να πάρουμε τα πράγματα απ' την αρχή. Τι είναι μία ευθεία? Η ευθεία ξεκινάει από ένα σημείο και είναι πάντα τεντωμένη. Στο σώμα μας μπορούμε να δημιουργήσουμε πολλές ευθείες. Μεγάλες και μικρές. Όταν μία ευθεία γραμμή ακούει στο ρυθμό, ο ρυθμός είναι τάκ, τάκ, τίκ, τάκ, τάκ, τίκι, τάκ. Και πολλές μικρές γραμμές ενωμένες, κοιτώντας σε διαφορετική κατεύθυνση, είναι μία τεθλασμένη. Αυτό που εσείς ξέρετε, το ξέρω κι εγώ! Ζικ-ζακ, ζικ-ζακ. Μπορώ βέβαια να περπατήσω στον χώρο μέσα, σε ευθύγραμμα μονοπάτια, όταν είμαι στη θέση μου, να ανέβω ψηλά, κάνοντας μία μεγάλη ευθεία και κατεβαίνοντας χαμηλά. Θα σας δείξω όμως τώρα πώς μπορούμε να κινηθούμε, φτιάχνοντας ευθείες με το σώμα. Ακολουθήστε με, θα βοηθάω με τραγούδι. Το ένα χέρι εδώ, το άλλο χέρι εκεί, γραμμές θα κάνω πάνω κάτω στη στιγμή. Στην πρόταση θα ρθω και κάτω θα βρεθω, κοφτες κινήσεις κάνω μέχρι να ανεβω. Τα ποδιά ανοιχτά, τα χέρια μου ψηλά, το χει κινείται δεξιά και αριστερά. Τα δάχτυλα μαζί, θα φτιάξω μια γραμμή, στα δύο πόδια μου κινούμε προσοχή. Δυναμικά και πάμε! Δυναμικά, δυναμικά, για χαλαμάκι! Ανοίγω πλάι και στη θέση μου γυρνώ. Ανοίγω πλάι και στη θέση μου θα ρθω. Μπράβο σας! Τα καταφέρατε! Πάμε μια φορά πολύ γρήγορα, όμως, χωρίς να τραγουδάω. Ένα, δύο, τρία, τέσσερα. Ένα, δύο, τρία, τέσσερα. Ανοίγω, ανοίγω, ισορροπώ, χείρια μαζί, πόδια μαζί, πηδάω, πηδάω και προσοχή. Είστε υπέροχοι! Είμαι σίγουρη ότι όλα αυτά που σας δείχνω μπορείτε να τα καταλάβετε. Και να τα κάνετε κιόλας. Λοιπόν, επιστρέφουμε τώρα στην ιστορία με τα γράμματα. Είπαμε ότι έχουμε σταματήσει στην αποδρασία τους από το σάκο. Ξεκίνησαν λοιπόν όλα τα γράμματα. Και από κάπου έρχεται μια μουσική. Προσπάθησαν λοιπόν τις ευθείες τους να τις κινήσουν ρυθμικά. Πάμε να βάλουμε μουσική. Έτοιμοι! Μουσική Κουτσό! Κι απ' την άλλη. Πίδι ματάκι στη θέση. Σκηνάκι παίζω! Τρέχω πάλι. Πολύ ωραία! Πάμε, πάμε, πίδι ματάκι! Να σας δω τώρα, να ανάρθει η αναπνοή στη θέση της. Βήματα ωραία! Πώς κάνουμε παρέλναση! Μπράβο σας! Ψηλώνω. Πάω πλάι. Ξανά κάτω. Στη θέση μου. Ψηλά. Κόπλες. Πάμε κάτω. Στη θέση μου. Ψηλώνω. Πάμε απ' την άλλη. Κάτω, πάνω. Κάτω, πάνω. Μεγάλα! Ψηλά! Ωραία! Έλα! Πάμε! Τελευταία φορά! Παίρνω ποδιανάσα. Πάω πλάι. Μας πήραν είδηση. Ξανά. Εδώ και στην άλλη. Ένα, ένα, ένα, ένα, ένα. Πάρα πολύ ωραία! Κατάφερα λοιπόν τα γράμματα να βγουν απ' το σάκο. Τότε ακούστηκαν τα άλλα γραμματάκια. Ε, για σταθείτε! Είμαστε κι εμείς εδώ, φωνάξε το όμικρο. Θέλουμε να κυλίσουμε κι εμείς στρόγγυλα και κυματιστά τις καμπύλες μας. Για να δούμε όμως μία καμπύλη πώς είναι. Τι συμβαίνει στον ουρανό μετά από μια βροχή. Για σκεφτείτε λίγο. Φυσικά το γνωρίζετε. Έχουμε ένα τεράστιο, πολύχρωμο ουράνιο τόξο. Βάλτε πινέλα στα χέρια σας και ελάτε να φτιάξουμε ουράνια τόξα στο χώρο που βρισκόμαστε. Ακολουθήστε με! Παίρνω λοιπόν από εδώ και φτιάχνω ένα τεράστιο ουράνιο τόξο μέχρι την άλλη. Και με το άλλο μου χεράκι δοκιμάζω ένα ουράνιο τόξο μέχρι την άλλη πλευρά. Πάμε να φτιάξουμε κι ανάποδα ουράνια τόξα. Ωπ! Μια μεγάλη καμπύλη και άλλη μια μεγάλη καμπύλη. Σαν είναι μια κούνια που πάει πέρα δόθη. Επίσης, καμπυλωτές είναι οι κινήσεις που κάνουν το εκραιμές στο ρολόι μας. Τακ, τακ, τακ, ταααακ. Όταν μιλάμε για κιματιστές και καμπυλωτές κινήσεις, ξέρουμε ότι αυτές έχουν μια ροή, όπως το νερό κυλάει στο ποταμάκι. Θα σας δείξω τώρα καμπύλες που μπορούμε να κάνουμε με τις ερπαντίνες, ενωμένα κυκλάκια στον αέρα. Κάνουμε σπιράλ και πάμε από τη μία και από την άλλη. Κάνουμε καμπύλη και κυκλάκια. Πάρα πολύ ωραία! Αν ενώσουμε δύο καμπύλες, ας πούμε ότι η μία είναι αυτή και η άλλη είναι η άλλη, φτιάχνουμε ένα κύκλο. Και με τι μοιάζει αυτός ο κύκλος? Με το στεφάνι της γυμναστικής, το οποίο κυλάει στο πάτομα. Πολύ ωραία και με ροή. Έτσι, λοιπόν, οι καμπύλες μας αποφάσισαν ότι πρέπει να βάλουν και αυτοί τα αδυνατά τους, να βγουν από αυτό το σάκο. Πώς είπαμε ότι πάνε? Στρόγγυλα και καμπύλωτα. Πάμε να βάλουμε μουσική και να τους βοηθήσουμε. Είμαστε έτοιμοι! Κοιματάκια από τη μία και την άλλη. Πολύ ωραία. Συνεχίζω. Όλο μου το σώμα κουνιέται σαν να παίρνει το αεράκι. Τα δύο τα χέρια μαζί, μία καμπύλια και άλλη αθηνά. Στροφή, στροφή, στροφή. Μία και μία, μία και άλλη μία. Στροφή, στροφή, στροφή. Χεράκια, καρπούς. Μπράβο σας και προς τα κάτω. Πολύ ωραία. Άλλη μια φορά. Να δυναμώσουμε καρπούς γιατί στηρίζεται τα χέρια μας σ' ό,τι ασκήσει θέλουμε να κάνουμε. Και τα πόδια μας. Έλα, ωραία. Κυκλάκι σαν να μαγειρένει και να γυρνάει το πόδι μου σε κατσαρόλα. Και το άλλο. Πολύ ωραία. Κυματάκια. Κυματάκια στη θάλασσα που παίζουν τα παιδάκια. Και πιο κρύο. Πολύ ωραία. Κι ένα πουλάκι πώς κάνει. Ένα φτερό κάτω και το άλλο. Έτσι δύο χέρια μαζί. Και χαμηλά, απαλλές και μισθού. Πετάω, πετάω. Ένανάξι τα χέρια σας. Έτσι μπράβο. Και λίγο τους όμους. Πίσω, πίσω. Και δυο μαζί. Ξανά. Πάω προς τα μπρος. Κυκλάκι. Ο όμος να δυναμωθεί, παιδιά. Και ορίς. Και πίσω. Πολύ όμορφα. Κύκλο. Κάλλο κύκλο. Κλείνω τα πόδια. Κύκλο μικρό. Και δύο κύκλο θα κάνω. Τελευταία φορά. Πάρα πολύ ωραία! Μπράβο σας! Κάπως έτσι λοιπόν, κατάφεραν να βγούνε από το σάκο και οι καμπύλες γραμμέες. Και ήταν όλοι πάρα πολύ χαρούμενοι. Παιδιά, τα καταφέραμε! Φώναξε δυνατά το β. Τα καταφέραμε, γιατί είμαστε όλοι μαζί σαν μία ομάδα. Είπε το σ. Το σοφό. Τότε λοιπόν, πετάχτηκε το ε. Και είπε, φυλαράκια, πρέπει να ισιώσουμε τις ευθείες μας. Και να μπούμε ευπρεπής ξανά πίσω στα τετράδια. Έχω γίνει ζυγζάκ. Πριν όμως, δούμε τι έκανε το ε. Και πώς είπες σε όλα τα υπόλοιπα παιδάκια, τα γραμματάκια μας εδώ, να ισιώσουν από την πολύγυμναστική. Ας πάμε να δούμε τι χόρεψαν στο τέλος. Και τι είπα για ένα χορό. Μόλις βγήκαν, η χαρά τους ήταν τόσο μεγάλη. Και από την έυσα μουσικής ακουγότανε μία ταραντέλα. Ένας παραδοσιακός χορός της Ιταλίας. Όπως έχουμε και εμείς, τους δικούς μας παραδοσιακούς χορούς. Θα σας δείξω λίγο τα βήματα, για να μπορέσετε να παρακολουθήσετε όταν βάλαμε μουσική. Καταρχήν, ο χορός ταραντέλα χορεύεται ζευγαρωτά. Τα κορίτσια ή οι γυναίκες κρατάνε τέφι. Τα αγόρια κρατάνε συνήθως ένα μαντήλι. Σήμερα δεν έχουμε τίποτα από τα δύο, γιατί σίγουρα και εσείς στο σπίτι σας δεν μπορείτε να βρείτε. Οπότε κάνουμε λοιπόν τα εξής βηματάκια. Διπλό, διπλό, διπλό, διπλό. Εάν σας είναι δύσκολο, κάντε απλά σαν τρεξιματάκι. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 και 8. Μόλις κάνουμε αυτό, πάμε ένα κύκλο. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 και 8. Και ξανά από την αρχή στα πλάγια. Το επόμενο είναι κάποια χτυπήματα. Χτυπώ, τακ, τακ, τακ, χτυπώ. 1, 2, 3 γωνάκι, χτυπώ. Είναι λίγο το πιο δύσκολο, μπορώ να πω. Αλλά νομίζω εσείς θα καταφέρνετε όλα. Και το τρίτο που είναι ακόμα πιο εύκολο. Τρέχω μπροστά, τρέχω πίσω. Και χτυπάω και παλαμάκια. Και να βάλουμε μουσική και να ξεκινήσουμε να χορεύουμε τη γνωστή μας τα ραντέλα. Κύκλω. Και από την άλλη. Μπροστά. Πίσω. Πολύ ωραία. Ξανά μπροστά. Θα ακουνώ το ματήλι μου. Κύκλω. Πλάι. Πλάι. Κύκλω. Πάμε πάλι απ' την αρχή. Ξέχασα! Τι δασκάλες ξεχνάνε! Σαν ένα πλάι. Από την άλλη. Κύκλω. Τι πίματα. Πλάι. Προφή. Μπροστά. Πίσω. Κύκλω. Μπράβο σας! Πάμε άλλη μια φορά. Πλάι. Προφή. Πλάι. Προφή. Πάρα πολύ ωραία! Και ερχόμαστε τώρα να κάνουμε το χατήρι ποιος είπε ότι γίνανε ζαζιγκζακ και οι γραμμές τους είναι λίγο μαγκωμένες. Νομίζω το έψιλο. Πάμε λοιπόν να τους βοηθήσουμε να κάνουμε αυτό που λέμε διατάσεις. Λέμε λοιπόν, τεντώνω τα χέρια μου ψηλά και τραβάω, τραβάω, τραβάω, τραβάω να πιάσω ένα αστέρι και το αφήνω σε ένα καλαθάκι. Πάμε το άλλο μου χέρι τραβάω, τραβάω, τραβάω, τραβάω, τραβάω και γεμίζει το καλάθι μου αστέρι. Πάμε τα δύο χεράκια, ανεβαίνω, ανεβαίνω, ανεβαίνω, τεντώνω με, τεντώνω με, τεντώνω με. Πολύ ωραία. Να φουσκώσουμε λίγο, κοιτάξτε με. Θα φέρω τα χέρια μου μαζί και θα κάνω ένα κυκλάκι με την πλάτη μου. Έτσι και μείνετε, μείνετε. Ένα, δύο, τρία, τέσσερα και μετά πιάσετε τα χεράκια σας και τεντώστε. Έτσι, έτσι, έτσι, να ξεκουραστούμε. Πολύ ωραία. Και για να κάνουμε λίγο το λελέκι, προσέξτε όμως το γόνατο να βλέπεις το πάτωμα. Να τεντώσει όλο το ποδαράκι μας που έσφιξε τόση ώρα που κινηθήκαμε. Αν χάνετε την ισορροπία σας μπορείτε να κρατηθείτε. Από τον αδερφό σας, από ένα τείχο. Πάρα πολύ, θα πέσω, θα πέσω, θα πέσω, θα πέσω. Πολύ ωραία. Πάμε μια μεγάλη σπνοή. Μια τελευταία. Και να σας πω και ένα μυστικό, γιατί δεν το ακούσατε. Φώναξε το Σ. Νομίζω αυτό που θέλει να κάνουμε η δασκάλα της γυναιστικής είναι αυτό, πώς το λένε, stretching. Έτσι, λοιπόν, πολύ ωραία και καλά που μάθαμε και τεκίνη και το stretching, που είναι ένας τρόπος να έρχεται η αναπνοή μας στη φυσιολογική της θέση και το σώμα μας να χαλαρώνει. Αυτό ήταν για σήμερα. Μέχρι το επόμενο μάθημα, μέχρι την επόμενη μας συνάντηση. Γεια σας, παιδιά! |
