| : Αφήνω εις το έθνος είκοσι μερίδια της περιουσίας μου. Το δε ποσό οφείλει να κατατεθεί στην Εθνική Τράπεζα επί τόκο. Είναι αδιαίτου τόκου και του κεφαλαίου η Ελληνική Κυβέρνηση ναυπηγήσει ισχυρών καταδρομικών πληθυσμών. Αφήνω εις το έθνος είκοσι μερίδια της περιουσίας μου. Είναι αδιαίτου τόκου και του κεφαλαίου η Ελληνική Κυβέρνηση ναυπηγήσει ισχυρών καταδρομικών πλείων. Ο Γιώργιος Σαβέρωφ πέθανε στα Αλεξάνδρια στις 15 Ιουλίου του 1899 και κυδεύτηκε σε πάνδημο πένθος του Ελληνισμού. 10 χρόνια μετά, το 1909, η επιθυμία που είχε πριν πεθάνει έγινε πραγματικότητα. Η Ελληνική Κυβέρνηση θα απευθυνθεί στα ιταλικά ναυπηγεία Ορλάντος στο Λιβόρνο και θα παραγγείλει ένα νέο τύπο καταδρομικό. Η ναυπηγησή του ολοκληρώνεται το 1911 και το όνομα του πλοίου που θα δοξάσει στην Ελλάδα, Γιώργιος Σαβέρωφ. Το θωρικτό Σαβέρωφ δεν κατασκευάστηκε σαν θωρικτό. Είναι το τεθορακισμένο καταδρομικό Σαβέρωφ, έτσι γράφουν τα σχέδια παραλαβής του. Είναι 10.800 τόνων και είναι τεθορακισμένο καταδρομικό γιατί η θωράκισή του ήταν 20 εκατοστά θωράκισση που δεν ήταν για θωρικτά, τα θωρικτά είχαν από 30 εκατοστά και πάνω και το διαμέτρυμα των πυροβόλων 234 χιλιόστατα μεγαλύτερα ήταν πυροβόλα που είχαν τα καταδρομικά της εποχής. Θωρικτό ονομάστηκε από τον κόσμο που το περίμενε την 1η Σεπτεμβρίου του 1911 στο Φάλληρο και ήταν το μεγαλύτερο καράβι που είχαμε μέχρι τότε σαν Έλληνες που είπαν πω πω Θεέ μου τι θωρικτό είναι αυτό. Σημασία έχει ότι σε μια κούρσα εξοπλισμών μεταξύ της χώρας μας και των Τούρκων τελικά στο θέμα του Αβέρωφ ήρθαμε πρώτοι, για λίγο αλλά ήρθαμε πρώτοι που χειρόσαμε την αγορά του σε μεγάλο βαθμό λόγω του κληροδοτήματος Γεωργίου Αβέρωφ το οποίο προσέφερε τουλάχιστον το ένα πέμπτο της αξίας του η οποία ανήλθε σε 22.300.000 χρυσές δραχμές και έτσι μπορέσαμε να αποκτήσουμε μια ναυτική μονάδα η οποία μας έδωσε το πρόκλημα της νίκης στους ναυτικές επιχειρήσεις των βαρκανικών πολέμων οι οποίες έλαβαν χώρα δύο χρόνια και κάτι μετά την αγορά του Το πλοίο αυτό παρελήφθη με το κληροδότημα του ευεργέτη Γεωργίου Αβέρωφ σαν προκαταβολή και με χρήματα του πολεμικού ναυτικού από το Ταμείο Εθνικού Στόλου και ήταν ό,τι πιο σύγχρονο πρωτοποριακό και αξιόμαχο υπήρχε εκείνη την εποχή Στη σύγχρονη ελληνική ναυτική ιστορία πολλά είναι τα πλοία που το όνομά τους θα παραμείνει ανεξίτιλα γραμμένο στην εθνική συνείδηση για τα ηρωικά καταρθώματα που επιτέλεσαν μαζί με τα άξια πληρώματά τους Ο Άρης του Τσαμαδού στα 1825 θα ναυμαχύσει μόνος με 35 πολεμικά πλοία διασπώντας τον εχθρικό κλειό στον κόλπο της Φακτηρίας Το τορπυλοβόλο ΤΑΦ-11 στους βαλκανικούς πολέμους του 1213 βράδυ με κυβερνήτη τον Νικόλαο Βότσι θα μπει κρυφά στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης τινάζοντας τον αέρα το αντίπαλο πλοίο Στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο τα ελληνικά υποβρύχια Τρίτον, Γλάφκος και Πρωτεύς θα βράψουν δικές τους σελίδες δόξας Την ίδια περίοδο ο Αδρίας με κυβερνήτη τον Νικόλαο Τούμπα θα πραγματοποιήσει κάτι ακατόρθωτο Χάνοντας το 1943 στα Δωδεκάνησα όλη τη βλώρη του από γερμανική Νάρκη θα κατορθώσει μετά από πρόχειρες επισκευές στις ακτές της Μικράς Ασίας να φτάσει μόνος του στο συμμαχικό λιμάνι της Αλεξάνδριας αποσπώντας το θαυμασμό όλων Ανάμεσα στα δοξασμένα αυτά ονόματα ο Αβέρωφ έχει την πιο ξεχωριστή ίσως θέση Με ενεργό παρουσία τουλάχιστον 35 ετών το θορυκτό της Νίκης έδρασε σε μια περίοδο από τις πιο ηρωικές αλλά και δραματικές της ελληνικής ιστορίας Με τον ηρωικό ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη ελευθέρωσε τα νησιά του Βορειού Αιγαίου ναυμάγησε δύο φορές με τον τουρκικό στόλο τρέποντάς τον σε φυγή Αυτό το πλοίο έπεσε στα κατάλληλα χέρια του αρχηγού στόλου Παύλο Κουντουριώτη αλλά και σε ένα πλήρωμα, το πλήρωμα με την ελληνική ψυχή του Έλληνα Ναύτη και έγινε αυτό το θαύμα το 12-13 μέσα σε ένα μήνα δύο φορές να καταναυμαχηθεί ο τουρκικός στόλος και να κλειστεί στα Δαρδανέλια για τα υπόλοιπα 50 χρόνια Θυμάμαι λοιπόν ένα τηλεγράφημα του Υπουργού Ναυτικών του Νικολάου Στράτου ο οποίος συνέχαιρε το πλήρωμα του Αβέρωφ και το επιτελείο του Αβέρωφ με τη φράση «Ξυτοκραυγάζοντες έβαινον προς τον θάνατο» Φανταστείτε ότι ο τουρκικός στόλος στην αμαχία της Έλλης έριξε περίπου 1800 βλήματα τα 1000 ήταν προς τον Αβέρωφ και κάτι άλλο χαρακτηριστικό που δείχνει και την ταχυβολία των πυροβόλων του Αβέρωφ τα ελληνικά βλήματα που έπεσαν αντίον του τουρκικού στόλου στην αμαχία της Έλλης ήταν περίπου 700 τα 400 τα έριξε μόνο ο Αβέρωφ λόγω της ταχυβολίας και των σύγχρονων πυροβόλων του Αποβίβασε τους Έλληνες πεζοναύτες στα παράλια της Μακεδονίας και της Τράκης ελευθερώνοντας τις εκεί ελληνικές πόλεις Κοιτάξτε το, ο Αβέρωφ κέρδισε τα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου τα οποία είναι σε όλους μας γνωστά είναι η Λήμνος, η Λέσβος, η Χίος, ο Άγιος Ευστράτιος, ο Σάμος, η Καρία, τα Ψαρά, η Σαμοθράκη, η Ινδρος, η Τένεδος, νησιά τα οποία έχουν και πλουτοπαραγωγικούς πόρους και κυρίως έχουν μεγάλη στρατηγική σημασία γιατί ελέγχουν την έξοδο των στενών, ενός από τα κλειδιά της Μεσοχείου και όχι μόνο γιατί η Κρήτη ενώθηκε με την πατρίδα μας λόγω της κυριαρχίας στο Αιγαίο που εξασφάλισε ο Αβέρωφ και πίσης μην ξεχνάμε ότι δεν είναι μόνο τα νησιωτικά εδάφη, είναι και ακτές όπως ηπειρωτικές ακτές οι οποίες και πάλι, ναι μεν κατελήφθησαν στρατιωτικός πλήν, όμως η στρατιωτική κυριαρχία ενδεχομένως να μην ήταν αρκετή για τη διατήρησή τους έφερε τον ελληνικό στρατό στα παράλια της Ιωνίας στη Μικρά Ασία, τημιουργώντας την Ελλάδα των δύο Ιππίρων και των πέντε θαλασσών Μετά τους βαλκανικούς πολέμους, το ελληνικό ναυτικό για περίπου ένα χρόνος που να του έρθουν κάποιες νέες ναυτικές μονάδες στα πρώτα δρέντνο το λίμνος και το Κυλκής, ουσιαστικά στηρίζεται και πάλι στον Αβέρωφ και αποτρέπει την πραγμάτωση του τουρκικού αναθεωρητισμού Ξεκινώντας ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος και τα πρώτα δύο χρόνια του Πρώτο Παγκόσμιου Πολέμου συνεχίζει να προσφέρει σε διάφορες αποστολές, είτε περιπολώντας έξω από τα στενά συνεργαζόμενος ο ελληνικός στόλος με επικεφαλή στο Αβέρωφ με αγγλική μοίρα που έχει καταπλέψει στα νερά του Αιγαίου στην προσπάθεια ημών και των Άγγλων να περιορίσουμε τις κινήσεις του γερμανο-τουρκικού στόλου γιατί στο μεταξύ Τουρκία συντάσσεται με τις κεντρικές αυτοκρατορίες και βγαίνει ενεργά στο τέλος Οκτωβρίου του 2014 στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο Από το 16 έως το 17 για περίπου ένα χρόνο τα πράγματα είναι λίγο συγκεχημένα γιατί έχουμε τον εθνικό διχασμό, έχουμε την κατάληψη του ναυστάθμου από τους Γάλλους έχουμε το ναυτικό αποκλεισμό της Ελλάδας από μοίρα του Αγγλικού και Γαλλικού στόλου με το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου θα καταπλέψει στις 31 Οκτωβρίου στην Κωνσταντινούπολη και βέβαια η παρουσία του στα νερά της Βασιλεύου σας προκαλεί φρενήρια ενθουσιασμού στους ομογενείς που βλέπουν πια πολύ κοντά να πλησιάζει το όραμα της απελευθέρωσής τους και της εθνικής ολοκλήρωσης της πραγματοποίησης, από αιώνες ποθούμενης με διαφόρους τρόπους και σε διάφορες μορφές αυτό που ευρύτερα γνωρίζουμε ως μεγάλη ιδέα και βέβαια με το πέρας της μικρασιατικής καταστροφής το ΑΒΕΡΟΦ βοήθησε όψω και όπως μπορούσε στην ασφαλή αποχώρηση του μεγαλύτερου δυνατού αριθμού ελληνικών στρατευμάτων από τη μικρασιατική ενδοχώρα και από τα μικρασιατικά παράλια στα απέναντι ελληνικά νησιά Είδε την Ελλάδα να διπλασιάζεται. Πολέμισε σε δύο παγκόσμιους πολέμους, έφερε την ελεύθερη ελληνική σημαία από την Κωνσταντινούπολη και τη Νότιο Ρωσία μέχρι τις Συνβίες Έγινε όραμα της Μεγάλης Ελλάδας και δημιούργησε στον απλό Έλληνα την εικόνα του ΑΙΤΙΟΧΟΡΙΚΤ�ου που μόνον η παρουσία του αρκεί για να τρέψει τον εχθρό σε φυγή Είναι χαρακτηριστικό πως οι Τούρκοι το είχαν ονομάσει το Seitan Papor δηλαδή το καράβι το οποίο με κάποιο περίεργο τρόπο όπου και να πήγαινε το έβρεξαν μπροστά τους και είχε γίνει πραγματικά ο κακός τους δαίμονα Είναι το πολεμικό πλοίο που τον Οκτώβρη του 1944 έφερε πίσω τη λευθεριά στην κητήδα της Το AVEROV προσέφερε. Προσέφερε ως έδρα Αρχηγίου Στόλου, προσέφερε με την παρουσία του στη Μέσα Ανατολή και με τη συμμετοχή του στη Συνοδεία Νιο Πομπών στον Ινδικό Οικιανό Προσέφερε στην αντιε αεροπορική κάλυψη των ελιμένων στους οποίους κατά καιρούς ελιμενίστηκε Προσέφερε ως έδρα του Υπουργείου Ναυτικών για ένα μικρόχρονικό διάστημα στην Αλεξάνδρια, ως χώρος στον οποίο έλαβαν χώρα μια σειρά από εκπαιδευτικές σχολές Όταν το ελληνικό ναυτικό αποδίμησε για τριάμισι χρόνια στη Μέσα Ανατολή Και σφράγισε με την παρουσία του την ένωση και την ενσωμάτωση των Δωδεκανίσων Είναι το πολεμικό πλοίο, που σε κάθε οριακή στιγμή του έθνους, βρισκόταν στους ελληνικούς ναυτικούς Προσέφερε ως έδρα του Υπουργείου Ναυτικών για ένα μικρόχρονικό διάστημα στην Αλεξάνδρια, ως χώρος στον οποίο έλαβαν χώρα μια σειρά από εκπαιδευτικές σχολές Όταν το ελληνικό ναυτικό αποδίμησε για τριάμισι χρόνια στη Μέσα Ανατολή Και σε κάθε οριακή στιγμή του έθνους, βρισκόταν πάντα στην πρώτη γραμμή Έχουμε την τιμή αυτή τη στιγμή να πατάμε το ιερότερο ή ένα από τα ιερότερα κοιμήλια του νεότερου ελληνισμού Γιατί είναι ίσως το μοναδικό κομμάτι ελληνικής γης, που επί 100 χρόνια συνεχώς δεν έχει υποστήριξει την ελληνική σημαία Διότι στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο κατέβηκε κάτω στη Μέσα Ανατολή παρά κάποιες διαταγές που το ήθελαν να αυτοβυθίζεται από το πλήρωμά του Πλήρωμα το οποίο με επικεφαλής κυρίως τον αρχιμανδρίτη Παπανικολόπουλο που επέβαινε του πλοίου Και το μεγαλύτερο κομμάτι του πλήρωματος Πλήρωμα δεν δέχτηκε με τίποτα να βυθίσει το καράβι του, ούτε τα πληρώματα του υπόλοιπου στόλου μπορούσαν να φανταστούν Τον Μπαρμπαγιόργη να βυθίζεται και να κατεβαίνουν μόνα τους κάτω Έτσι αποφασίστη και έφυγε ένα βράδυ κρυφά και τελευταία στιγμή πριν να αρκοθετηθεί το σαρωνικός από τους Γερμανούς Και πήγε κάτω και απέδειξε ότι ήταν πολύ χρήσιμος και κατά διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου Και χρήσιμος για την εκπαίδευση αξοματικών, υπαξοματικών ναυτών σαν κέντρο εκπαιδεύσεως Και διότι προσέφερε υπηρεσίες στο συμμαχικό στόλο σαν προστασία λιμμένων και προστασία νεοπομπών Είχε αντιεροπορικό πυροβολικό το οποίο ήταν πολύ εύστοχο, πολύ αποτελεσματικό, δεν έπαθε ποτέ τίποτα Βυθιζότησαν πλοία εγγλέζικα είτε ελληνικά δίπλα του δεχόμενα φοβερές αεροπορικές επιδρομές Και ποτέ δεν έπαθε κάτι, ο Αβέροφ δεν ευλήθη ή δεν έπαθε κάποια ζημιά Ο Αβέροφ τραγουδήθηκε, ζωγραφίστηκε και θαυμάστηκε όσο κανένα άλλο πλοίο του στόλου μας στη σύγχρονη ελληνική ιστορία Και δίκαια σήμερα κατέχει στην εθνική συνείδηση όλων μας την ξεχωριστή αυτή θέση Στην χρόνη θα κρυμνεί πουν το ψέμα και αδικοί αδίκοι Χροναυτικό τα βέρια είναι μια φορά ελευθερία, ελευθερία, ζητω ελευθερία Τα χρόνια της δράσης του Αβέροφ έχουν πια περάσει Η τεχνολογία στη θάλασσα έχει αλλάξει εντελώς Έτσι από το 1945 έως το 1951 το πλοίο παραμένει αγκυροβολημένος στο Κερατσίνι λειτουργώντας σαν θάλαμος επιχειρήσεων Το 1951 το ναυαρχικό σήμα φεύγει οριστικά από τον Αβέροφ Νέα ναυαρχίδα του στόλου θα ονομαστεί το καταδρομικό Έλλη Ο Αβέροφ παροπλύζεται πλήρως στη Σαλαμίνα και θα γλιτώσει την τελευταία στιγμή την πωλησία του σαν απλό σίδηρο Το 1957 θα μεθορμήσει στον Μπόρο, θα μείνει εκεί ξεχασμένος για 27 ολόκληρα χρόνια δίπλα στη σχολή ναυτοπέδων στον πρώτο ναύσταθμο της νεότερης Ελλάδας Μεγάλη ευθορά του χρόνου, καταλήτηση εγκατάληψη, ό,τι ήταν χρήσιμο ότι γιάλυζε δεν υπάρχει πια Ο ανελέητος κατήφορος της φθοράς είχε σημάνει για το γερασμένον πολεμικό πλοίο Όμως στην τελευταία στιγμή η συνείδηση του έθνους με φορέα το πολεμικό ναυτικό αντέδρασε Ο κυμισμένος γκρίζος κόλοσος σηκώθηκε από την άρκη και σαν το μυθικό φίνικα πετάχτηκε από τη στάχτη Θορρικτό του πρώτου παγκοσμίου πολέμου σε αυτή την κατάσταση που είναι τιμή για το πολεμικό ναυτικό και για την Ελλάδα να το έχει σε αυτή την κατάσταση που το θαυμάζουν οι ξένοι που έρχονται απ' τα πέρα του κόσμο δεν υπάρχει Ένα μεγαλόπνο εργοσυντήρησης και αναπαλέωσης μπήκε μπροστά Τα κυμήλια ξανάρχονται και βρίσκουν την παλιά τους θέση Τα κενά συμπληρώνονται και η πλωτή δόξα του έθνους ξαναζει σε νέα μορφή του πολεμικού ναυτικού μουσείου Το πλωτό όραμα της πατρίδας πήρε νέα πνοή και βρίσκεται πάλι στο προσκήνιο Η αξιέπαινη αυτή προσπάθεια βρήκε από την πρώτη στιγμή θερμούς υποστηρικτές που προσφέρθηκαν να συνησφέρουν οικονομικά Στον κατάλογο των μεγάλων δορυτών ξεχωρίζουν τα ονόματα του εφοπλιστή Γιάννη Λάτσι, του επιχειρηματία Βαρδί Βαρδινογιάννη καθώς και του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Γλάφκου Κληρίδη Αρχικά το αβέρωφ μεταφέρθηκε στον Πειραιά και αργότερα στα μέσα της δεκαετίας του 80 στην τελική του θέση στη Μαρίνα Φλίσβος στον Τροκαντερό του Παλαιού Φαλήρου όπου και παραμένει αιώνιο σύμβολο της ελληνικής ναυτικής δόξας Βρισκόμαστε έξι μέτρα κάτω από την υπθάνη της θάλασσας σε ένα από τα δύο κύρια μηχανοστάσια του Θηλυπού Θορυπτού Αβέρωφ Το πλοίο έχει δύο κύριες μηχανές, 19 χιλιάδων ήπων η κάθε μία, τετρακίνητρες παρηδρομικές ατμοκίνητες Με τις μηχανές αυτές με 130 στροφές που ήταν το μέγιστο μπορούσε να πιάσει την φανταστική για την εποχή εκείνη η ταχύτητα των 23.5 κόβων όταν το ταχύτερο τουρκικό δεν ξεπερνούσε το 16 Χαρακτηριστικά το ύψος του κάθε εμβόλου ξεπερνάει τα έξι μέτρα, γι' αυτό και το μηχανοστάσιο εκτείνεται σε τρία επίπεδα του πλοίου Εδώ μπορούμε να δούμε τον τηλέγραφο των διαταγών από τη γέφυρα προς το μηχανοστάσιο για την εκτέλεση της ταχύτητος Όπως η ρέμα, ο λωταχός, πρόσω η ανάποδα Εδώ είναι ο πίνακας των οργάνων παρακολουθής ως πιέσεως και θερμοκρασιών κατά τη λειτουργία της μηχανής Τα δύο κύρια βολάν με τα οποία ο χειριστής επιτρέπει την είσοδο του αθμού εμβολά για την εκτέλεση της ταχύτητας προς όλη ανάποδα Το κύριο βολάν με το οποίο επιλέγεται η θέση των εμβόλων για εκτέλεση από πρόσω ανάποδα Θα πρέπει να φανταστεί κανείς τον εκοφαντικό θόρυβο και τις συνθήκες με τις οποίες λειτουργούσαν τα 20 περίπου άτομα που εκτελούσαν βάρδια κατά τη διάρκεια εμπλό του πλοίου όταν κυρίως κινείται με ταχύτητες περί τη μέγιστη Για άλλη μια φορά κατεβαίνουμε κάτω από το επίπεδο της θάλασσας, αυτή τη φορά όμως για τις πρινέες πυρηταποθήκες του πλοίου Το πλοίο 100 χρόνια πριν διαθέτει τεχνολογία που εντυπωσιάζει ακόμα και σήμερα όπως σύστημα κλιματισμού για τις πυρηταποθήκες για την αποφυγή αναπτύξεως μεγάλων θερμοκρασιών Και αυτό το σύστημα φορτώσεως με την ειδική ράγα που περιβάλλει όλο το πλοίο με ένα φορείο το οποίο φορτώνεται από τις πυρηταποθήκες και δύο ναύτες το μεταφέρουν στη βάση των πλευρικών πυροβόλων και γίνεται από εκεί η φόρτωση Τα μεγάλα πυροβόλα όπως αυτό που είναι το πρινέο μπαίνει μέσα στις πυρηταποθήκες και η φόρτωση γίνεται τοπικά από κάτω από τον κόσμο που βρίσκεται εκεί Όλο αυτό το εξελιγμένο σύστημα είτε για τα πλευρικά είτε για το κύριο πυροβόλο επιτυχάνει μια ταχυβολία που ακόμα και για σήμερα είναι εκπληκτική Ένα βλήμα να 8 δευτερόλεπτα για τα κύρια πυροβόλα των 9,2 ίντσων και ένα βλήμα να 6 δευτερόλεπτα για τα πλευρικά πυροβόλα των 7,5 ίντσων Εδώ βλέπουμε την φόρτωση του προραίου πύργου των 9,2 ίντσων τα δύο ασανσέρ που ανεβάζουν τα βλήματα το έμβολο που σπρώχνει τα βλήματα είτε χειροκίνητα είτε ατμοκίνητα μέσα στο πυροβόλο Από πίσω δεν έχουμε κάλικα αλλά έχουμε μεταξωτό τσουβάλι με χορδίτιο στο 1925 ή νύτρο γλυκερίνι μετά ούτως ώστε να γίνεται πλήρη σκάφση και να μην έχουμε τη δουλειά του κάλικα ούτως ώστε το επόμενο βλήμα να είναι έτοιμο να φορτωθεί μετά την πωλή Το πλοίο έχει τρεις τορπυλοσολήνες δύο πλόρα και ένα σπρίμα κάτω από τα διαμερίσματα του ναυάρχου Εδώ βλέπουμε τη φόρτωση του πριμνέου τορπυλοσολήνα το πλοίο πρέπει να στρέψει επάνω στο στόχο με την πρίμη Μπαίνει τορπύλε μέσα στον τορπυλοσολήνα γεμίζει με νερό ανοίγει το εξωτερικό κόμμα σπρώχνει με πεβιεσμένο αέρα την τορπύλη και με το που βγαίνει στο νερό παίρνει μπροστά ο κινητήρας μόνος Εδώ βλέπουμε το ημιαυτώματο σύστημα πυροσβέσεως των πυρεταποθηκών του πλοίου μέσω ειδικών οπών που βρίσκονται στη βάση των πύργων των πυροβόλων Δύο γέφυρες του πλοίου η εξωτερική ειρήνης και η εσωτερική θωρακισμένη μεθωράκισση 13 εκατοστών που επικοινωνεί με το σταθμό διαταγών μέσω θωρακισμένης διόδου Όλα τα μηχανήματα για μηχανισμοί είναι και χειροκίνητοι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ανέλκες της αγκύρας. 36 ναύτες σε τρία επίπεδα μπορούν χειροκίνητα να σηκώσουν την άγκυρα που ζυγίζει περίπου μαζί με την αλυσίδα 52 τόνους Εδώ βρισκόμαστε σε ένα από τους χώρους που ενδιετώνται οι ναύτες του πλοίου. Συγκεκριμένα σε αυτό το χώρο ενδιετώνται περίπου 60 ναύτες. Ήτοι τρώνε σε αυτό το χώρο με τα τραπέζια που βλέπουμε εδώ τα οποία μετά το πέρας του φαγητού αποθηκεύονται στην οροφή του διαμερίσματος Ο κάθε ναύτης τα προσωπικά του ήδη τα έχει στην τουλάπα του εδώ εισαγωικών που είναι ο σάκος του Τα κρεβάτια των αυτών είναι οι brandes οι γνωστές σε εμάς σήμερα αιώρες οι οποίες κρεμώνται από άγκυστρα όπως φαίνονται και συγκεκριμένα εκτός από αυτό το χώρο λόγω το ότι σε πολεμική περίοδο το πλήρωμα είναι περίπου 1200 όπου βρίσκουν μέσα στο πλοίο ελεύθερο χώρο έχουν την πράδα τους και την βάζουν να κοιμηθούν και χαρακτηριστικά ακόμα εκεί έξω και από το διαμέρισμα του ναυάρχου Η τρίτη εργασία και αποστολή αυτού του χώρου εκτός από τον ύπνο και το φαγητό των αυτών είναι η φόρτωση των ανθρακομοθηκών του πλοίου με τον γεάθρακα Ο γερανός του πλοίου κατεβάζει στο διαμέρισμα το μεγάλο αυτό σάκο με τον γεάθρακα και ο κάθε ναύτης με το φτιάρι φορτώνει το προσωπικό του ζεμπίλι και πηγαίνει στις ειδικές θηρίδες που είναι στο δάπεδο και ρίχνει το κάρβουνο μέσα ούτως ώστε να γεμίσουν οι ανθρακαποθήκες στο πλάι των λεβίτων και από εκεί οι λεμπουργοί το κάρβουνο να το χρησιμοποιήσουν για την κάψη και την παραγωγή του ατμού Φανταστείτε ότι μετά το πέρας αυτής της εργασίας η ανθρακέψη που διαρκούσε δύο μέρες και συμμετείχαν όλοι εκτός από τον κυβερνήτη και τον πρώτο μηχανικό εδώ ο χώρος έπρεπε να καθαριστεί καθώς ήταν μέσα στο κάρβουνο και στην βρώμα ούτως ώστε πάλι οι ναύτες να φάνε και να κοιμηθούν Ο συνολικός φόρτος του πλοίου σε γεάνθρακα είναι 1500 τόνι. Αξίζει να σημειωθεί ότι με ταχύτα 18,5 κόμμων συνεχή μπορεί το πλοίο χωρίς ανεφοδιασμό να κινηθεί από εδώ στην Αγγλία Και μια και μιλάμε για τη φόρτωση του πλοίου με γεάνθρακα ας αναφέρουμε τις υπεράνθρωπες και ηρωικές προσπάθειες κατά τη διάρκεια της βάρδιας των θερμαστών των ναυτών οι οποίοι δουλεύουν στα Καζάνια στους Λέβητες Τροφοδοτούντας συνεχώς με κάρβουνο ούτως ώστε να γίνεται η κάψη και η παραγωγή ατμού για την κίνηση των μηχανών και 22 κυρίων ατμοκινήτων μηχανημάτων Η θερμοκρασία που αναπτύσσεται μέσα στα λεβιτοστάσια μπορεί να ξεπερνάει και τους 45 βαθμούς Εδώ είναι το ίδιο το πλοίο το οποίο πολέμησε πριν 100 χρόνια αναπαλαιωμένο στο μεγαλύτερο κομμάτι του και που συνεχίζουμε να το φέρουμε στη μορφή του 100% το πλήρωμα έτσι όπως ήταν τότε δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι μουσείο είναι το θορυκτό αβέρωφ είναι αυτό που πολέμησε τότε είναι ζωντανό και αντεχόμαστε τον κόσμο και τον ξαναγώμαστε στο πλοίο μας Καθημερινά και ιδίως τα Σαββατοκύριακα κόσμος πολλής μαζεύεται να θαυμάσει από κοντά το πιο τιμημένο πολεμικό πλοίο της νεότερης Ελλάδας Το πλήθος είναι κάθε ηλικίας, νιάτα και γερατιά αλλά και πολλά παιδιά. Τα παιδιά τρέχουν στο μακρύ κατάστρωμα, οι νέοι με σεβασμό περιεργάζονται τα στοιχεία της δύναμης και οι πιο μεγάλοι δεν μπορούν να κρύψουν τη συγκίνησή τους Βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή στο Αβέρωφ, έχει κλείσει τα 100 του χρόνια και τουλάχιστον τα πρώτα 50 είναι χρόνια προσφοράς Και βέβαια οι δεύτεροι 50 αιτία, τις οποίες στο κλείσιμο γιορτάσαμε πρόσφατα, είναι και αυτά χρόνια προσφοράς με την έννοια της υπόμυσης, της ιστορικής μνήμης, του παραδειγματισμού, του προτύπου που εμπνέει Οι επαιτειακές εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια Αβέρωφ έχουν ήδη ξεκινήσει από τις 16 Μαΐου 2011 με την επίσημη έναρξη επί του πλοίου και θα συνεχιστούν μέχρι τέλους του χρόνου με σειρά εκδηλώσεων σε πολλές πόλεις της Ελλάδας Έχει ήδη κυκλοφορήσει επαιτειακό τεύχος της ναυτικής επιθεωρήσεως, καθώς και βιβλίο το οποίο διατίθεται από το πολιτήριο του πλοίου και την υπηρεσία ιστορίας του ναυτικού Έχουν κοπεί αναμνιστικά μετάλια, ένα αργυρό και ένα μπρούτζινο τα οποία και αυτά διατίθεται από το πολιτήριο του πλοίου Έχουν τυπωθεί επαιτειακές αφήσεις και έχουν σταλεί σε όλη την Ελλάδα Επίσης, έχει σταλεί φωτογραφικό υλικό σε όλα τα ναυτικά μουσεία της χώρας, ειδικότερα δε στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, το Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος, καθώς και στο Ναυτικό Μουσείο Χανίων Έχουν προγραμματιστεί να γίνουν μεγάλες εκθέσεις αρχιακού και φωτογραφικού υλικού Έχουν προγραμματιστεί επίσης συναυλίες με την πάντα του ναυτικού Στο Μαραθώνα, το Παλαιό Φάληρο, Σαλαμίνα, τις Πέτσες, την Ίδρα, το Βόλο, τη Θεσσαλονίκη, την Καβάλα, τη Λίμνο και τέλος τα Χανιά Για τις 18 Σεπτεμβρίου η μέρα Κυριακή και η ώρα 9.30 το βράδυ έχει προγραμματιστεί η Μουσική Βραδιά επί του Αβέρωφ στο Φλήζο του Παλαιού Φαλήρου ανοιχτή στο κοινό με συμμετοχή της Μουσικής του Πολεμικού Ναυτικού, της Παιδικής Χορδίας στην Πάλδου και δύο σοπράνο της Λυρικής Σκηνής, της Ελένης Βουδουράκη και της Βούλας Αμυραδάκη Όλοι οι ανωτέροι προσεφέρεσαν να συμμετάσουν αφιλοκερδώς και τους οποίους ευχαριστούμε θερμός. Σε όλους όμως τους επισκέπτες του, το θρυλικό θορυκτό Γεώργιο Σαβέρωφ σκορπίζει ζεστό φως, γιατί η ψυχή του φωλιάζει αθάνατη στον κρύζο του σκαρί και δεν θα τα αφήσει όσο λυκνίζεται στο κύμα του Αιγαίου Η Βουδουράκη και η Βούλας Αμυραδάκη πέρασαν να συμμετάσουν αφιλοκερδώς και τους οποίους ευχαριστούμε θερμός. Σε όλους όμως τους επισκέπτες του, το θρυλικό θορυκτό Γεώργιο Σαβέρωφ σκορπίζει ζεστό φως, γιατί η ψυχή του φωλιάζει αθάνατη στον κρύζο του σκαρί και δεν θα τα αφήσει όσο λυκνίζεται στο κύμα του Αιγαίου |
