| Διάλεξη 2: Υπόσχεσθαι, αγαπητές φίλες και φίλοι, συνεχίζομαι με τη δεύτερη διάλεξη του Μεταπτυχιακού του Εκκλησιαστικού Δικαίου, με γενική θεματική «Η οδηγίες για την εξέταση συνομοθησίας των κρατών που αφορούν τη θρησκεία είδης πεποιθήσεις». Συνεχίζουμε με τους διεθνείς κανόνες, οι οποίοι αφορούν αυτό το θέμα ως μία υπενθύμηση στην πραγμάτευση αυτού του θέματος. Στην Παράγραφο 3 του Άρθου 18 του Διεθνού Συμφώνου για τα οδημικά και πολιτικά δικαιώματα του ΟΥΕ, στο Εδάφιο 2, αναφέρεται ότι τα κράτη-μέλη στο παρόν Σύμφωνο αναβάνουν την υποχρέωση να σέβονται την ελευθερία των γονέων και όταν χρειάζεται των νόμιμων και δαιμόνων να διασφαλίζουν τη θρησκευτική και ηθική εκπαίδευση των παιδιών τους σε συμφωνία με τις πεποιθήσεις τους. Δηλαδή, το Εδάφιο 2 της Παράγραφου 3 αναγνωρίζει το δικαίωμα των γονέων ή των νόμιμων και δαιμόνων να διασφαλίζουν τη θρησκευτική και ηθική εκπαίδευση των παιδιών τους σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους θρησκευτικές ή μη θρησκευτικές. Το Άρθο 19 του Διεθνού Συμφώνου για τα οδημικά και πολιτικά δικαιώματα αφορά το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης. Στην Παράγραφο 1 αναφέρει, καθένας έχει το δικαίωμα να έχει τις δικές του γνώμες χωρίς κρατική παρέμβαση. Στην Παράγραφο 2, καθένας θα έχει το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης. Αυτό το παιδικαίωμα θα περιλαμβάνει ελευθερία να ζητά, να λαμβάνει και να παρέχει ενημέρωση και ιδέες όλων των ιδών, ανεξάρτητα από τα σύνορα, είτε προφορικά, είτε γραπτά, είτε έντυπα με τη μορφή της τέχνης ή μέσω οποιοδήποτεν άλλων μέσων της επιλογής του. Στην Παράγραφο 3 του ίδιου Άρθου 19, η άσκηση αυτών των δικαιωμάτων που προβλέπονται από την Παράγραφο 2 αυτού του άρθρου συνεπάγεται ειδικά καθήκοντα και ευθύνες, δηλαδή εδώ περιέχονται οι περιορισμοί στην ελευθερία της έκφρασης. Μπορεί επομένως να υπόκεινται σε ορισμένους περιορισμούς, αλλά αυτοί θα είναι μόνο αυτοί που προβλέπονται από τον νόμο και είναι αναγκαίοι για το σεβασμό των δικαιωμάτων ή της φήμης των άλλων, για την προστασία της εθνικής ασφάλειας ή της δημόσιας τάξης ή της δημόσιας υγείας ή ηθικής. Το άρθρο 20 του Διεθμού Συμφώνου για Τομικά και Πολιτικά Δικαιώματα απαγορεύει οποιαδήποτε επίκληση εθνικού φιλετικού ή θρησκευτικού μίσους που συνιστά παρακίνηση σε διακρίσεις, εχθρότητα ή βία και αυτό πρέπει να απαγορεύεται από τον εθνικό νόμο. Το άρθρο 26 του Διεθμού Συμφώνου για Τομικά και Πολιτικά Δικαιώματα αναγνωρίζει το δικαίωμα στην ισότητα του νόμου και ενώπιον του νόμου. Το άρθρο 2 του Διεθμού Συμφώνου ανταγνωρίζει την αρχή της ισότητας και της απαγόρευσης των διακρίσεων. Το άρθρο 26 αναγνωρίζει το δικαίωμα στην ισότητα του νόμου και ενώπιον του νόμου. Άλλο πράγμα είναι η αρχή της ισότητας και της απαγόρευσης των διακρίσεων και άλλο πράγμα είναι το δικαίωμα στην ισότητα του νόμου και ενώπιον του νόμου διότι η αρχή της ισότητας και της απαγόρευσης των διακρίσεων εφαρμόζεται σε συνδυασμό με κάποιο άλλο άρθρο που αναγνωρίζει ένα ανθρώπινο δικαίωμα. Δηλαδή δεν εφαρμόζεται αυτό τελώς ενώ το δικαίωμα στην ισότητα του νόμου και ενώπιον του νόμου έχει αυτόνομη εφαρμογή. Το άρθρο 26 αναφέρει όλα τα πρόσωπα είναι εις ενώπιον του νόμου και θα έχουν δικαίωμα χωρίς οποιαδήποτε διάκριση στην ίση προστασία του νόμου σχετικώς. Ο νόμος θα απαγορεύει οποιαδήποτε διάκριση και θα εγγυάται σε όλα τα πρόσωπα ίση και αποτελεσματική προστασία εναντίον των διακρίσεων για οποιοδήποτε λόγο όπως είναι η φυλή, το χρώμα, το φύλο, η γλώσσα, η θρησκεία, η πολιτική ή άλλη γνώμη, η εθνική ή κοινωνική καταγωγή, η περιουσία, η γέννηση ή άλλη κατάσταση. Το άρθρο 27 αναγνωρίζει τα δικαίωματα των εθνωτικών, θρησκευτικών ή γλωσσικών μειονότητων και αναφέρει σε εκείνα τα κράτη στα οποία οι θρησκευτικές ή γλωσσικές μειονότητες υπάρχουν, τα πρόσωπα που ανήκουν στις λόγο μειονότητες θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα, από κοινού με άλλα μέλη της ομάδας τους να απολαμβάνουν την κουλτούρα τους, να ομολογούν και να ασκούν τη θρησκεία τους ή να χρησιμοποιούν τη δική τους γλώσσα. Πώς γνωστόν είναι θέμα της συνείδησης κάθε ατόμου να αυτό προσδιορίζεται αν ανήκει σε κάποια μειονότητα. Η διακήρυξη για την απάλληψη όλων των μορφών μισαλοδοξίας και διακρίσεων που βασίλονται στη θρησκεία ή τις παιμπιθήσεις. Συνοψίζει τα διεθνή standards του διεθνούς κανόνων για την ελευθερία της θρησκείας ή κοσμοθεωρίας. Και αυτή η διακήρυξη είναι της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών του έτους 1981. Στο άρθρο ένα αναφέρει κάθε ένας θα έχει το δικαίωμα στα ελευθερία της σκέψης, συνείδησης και θρησκείας. Αυτό το δικαίωμα θα περιλαμβάνει την ελευθερία να έχει κάποιος μια θρησκεία ή οποιαδήποτε πεποίθηση, κοσμοθεωρία της επιλογής του και την ελευθερία είτε ατομικά ή από κοινού με άλλους και δημόσια ιδιωτικά να εκδηλώνει τη θρησκεία ή την κοσμοθεωρία του στην λατρεία, την τήρηση των σκεφτικών εθήμων, την πρακτική για τη δασκαλία. Κανένας στην παράδεισο δύο, κανένας δεν θα υπόκειται σε κατ' αναγκασμό που θα μπορούσε να παραβιάσει την ελευθερία του να έχει μια θρησκεία ή κοσμοθεωρία της επιλογής του. Εδώ η διαφορά από την αντίστοιχη διάταξη δύο του 18 του ΔΥΣΤΑ για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα είναι ότι εκεί δεν αγραφόταν του να έχει ή να υιοθετεί μια θρησκεία ή κοσμοθεωρία της επιλογής του. Εδώ αναφέρει μόνον του να έχει μια θρησκεία ή κοσμοθεωρία της επιλογής του. Στην παράδεισο τρία, περιλαμβάνεται η limitation clause, δηλαδή η διάταξη για τους περιορισμούς, που αφορά βέβαιος, όπως έχουμε προείπη, μόνον την ελευθερία εκδήλωσης θρησκείας. Η ελευθερία εκδήλωσης θρησκείας ή κοσμοθεωρίας μπορεί να υπόκειται μόνο στους περιορισμούς που προβλέπονται από το νόμο και είναι αναγκαίει για την προστασία της δημόσιας ασφάλειας, τάξης, υγείας, ηθικής ή των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών των άλλων. Πάρτα 2. Απαγορεύει στην παράγραφο 1 τις διακρίσεις. Κανένας δεν θα πρέπει να υπόκειται σε διακρίσεις από οποιοδήποτε κράτος, οργανισμό, μάδα προσώπων, πρόσωπο για λόγους θρησκείας ή κοσμοθεωρίας. Συνέχεια στην παράγραφο 2, η διακήρυξη του 1981 μας ορίζει την έννοια της μισαλοδοξίας και των διακρίσεων που βασίζονται στη θρησκεία ή την πεποίθηση. Μισαλοδοξία και διακρίσεις βασίζονται στη θρησκεία ή την πεποίθηση σημαίνουν οποιαδήποτε διάκριση, αποκλεισμό, περιορισμό ή προτίμηση που βασίζει στη θρησκεία ή την κοσμοθεωρία και που έχει ως σκοπό της ή ως αποτέλεσμά της την κατάργηση ή την παραβίαση της αναγνώρισης, της απόλαυσης ή της άσκησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιδοελευθεριών στη βάση της ισότητας. Στην Πράγμα 3 η διακήρυξη του 1981 αναφέρει ότι οι διακρίσεις έναντι των ανθρώπων για λόγους θρησκείας ή πεποίθησης συνιστούν μια προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και των αρχών του χάρτη των ενωμένων εθνών και θα πρέπει να καταδικάζονται ως παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιδοελευθεριών που διακηρύσσονται στην οικουμενική διακήρυξη ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εξαγγέλονται λεπτομερός στα διεθνή σύμφωνα για τα ατομικά για τα ανθρώπινα δικαιώματα και επίσης αυτές τις διακρίσεις θα πρέπει να θεωρούνται ως ένα εμπόδιο στις φιλικές και ελληνικές σχέσεις μεταξύ των εθνών. Στην Μπράβο 4 αναφέρεται ότι όλα τα κράτη θα πρέπει να λαμβάνουν αποτελεσματικά μέτρα για να παρεμβοδίζουν και να εξαλείφουν τις διακρίσεις για λόγους θρησκείας ή κοσμοθεωρίας στην αναγνώριση, άσκηση και απόλαυση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιδοελευθεριών σε όλους τους τομείς αστικό, οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικής ζωής. Δηλαδή τα κράτη πρέπει να λαμβάνουν αποτελεσματικά μέτρα για να παρεμβοδίζουν και να απαλείφουν τις διακρίσεις για λόγους θρησκείας ή κοσμοθεωρίας. Επίσης όλα τα κράτη, στην Μπράβο 2 αναφέρεται, θα καταβάλουν όλες τις προσπάθειες για να θεσπίσουν και να καταργήσουν δασκαλία, νομοθεσία η οποία είναι αναγκαία για να απαγορεύει σε λόγο διακρίσεις και επίσης να λαμβάνουν όλα τα αναγκαία μέτρα για να καταπολημίσουν τη μισαλοδοξία για λόγους θρησκείας ή άλλων κοσμοθεωρητειών σε αυτό το ζήτημα. Το άλθρο 5 αφορά το δικαίωμα των ανηλίκων σε θέματα θρησκείας ή κοσμοθεωρίας και επίσης το γονικό δικαίωμα σε θέματα θρησκείας ή κοσμοθεωρίας. Στην Παράγραφο 1 προβλέπεται ότι οι γονείς ή οι νομικοί δαιμόνες του παιδιού θα έχουν το δικαίωμα να οργανώνουν τη ζωή μέσα στην οικογένεια σύμφωνα με τη θρησκεία τους ή την πεποίθησή τους και να ασκούν την ηθική εκπαίδευση στην οποία οι ίδιοι πιστεύουν έναν ή του παιδιού τους. Κάθε παιδί, στην Παράγραφο 2 αναφέρεται, απολαμβάνει το δικαίωμα να έχει πρόσβαση στην εκπαίδευση σε ζητήματα θρησκείας ή κοσμοθεωρίας σύμφωνα με τις επιθυμίες των γονέων του ή των νομων και δαιμόνων του. Και θα πρέπει να εξαναγκάζεται να λαμβάνει δασκαλία στη θρησκεία ή κοσμοθεωρία εναντίον των επιθυμιών των γονέων ή νομων και δαιμόνων, εναντίον των βέλτιστων συμφερόντων του παιδιού που είναι η καθοδηγητική αρχή. Απαγορεύονται επίσης οι διακρίσεις σε βάρος του παιδιού για λόγους θρησκείας ή κοσμοθεωρίας. Το παιδί θα πρέπει να προστατεύεται οποιαδήποτε μορφή, αναφέρει η παράφοστρια του ίδιου άρθρου 5, από οποιαδήποτε διάκριση για λόγους θρησκείας ή κοσμοθεωρίας. Θα πρέπει να ανατρέφεται μέσα σε ένα πνεύμα κατανόησης, ανοχής, φιλίας μεταξύ των λαών, ειρήνης και οικουμενικής αδελφοσύνης, σεβασμού της ελευθερίας οσκίας υπεπίδησης των άλλων και σε πλήρη συνείδηση ότι η ενέργειά του και τα ταλέντα του θα πρέπει να αφαιρώνονται στην υπηρεσία των συνανθρώπων του. Στην παράγραφο 4 του ίδιου άρθρου 5, αναφέρεται ότι στην περίπτωση που ένα παιδί δεν είναι κάτω από τη φροντίδα ή των γονέων του, είτε των όμων και δαιμόνων του, τότε θα πρέπει να λαμβάνονται δεόντως υπόψη οι εκφρασμένες πεποιθήσεις αυτών, δηλαδή των γονέων ή των όμων και δαιμόνων, ή οποιαδήποτε άλλη απόδειξη αυτών των επιθυμιών τους, στα ζητήματα της θρησκείας ή κοσμοθεωρίας, ενώ τα βέρσεις στα συμφέροντα του παιδιού θα πρέπει να είναι η καθοδηγητική αρχή. Και στην παράγραφο 5, αναφέρεται ότι οι πρακτικές της θρησκείας ή της κοσμοθεωρίας, στην οποία το παιδί ανατρέφεται, δεν θα πρέπει να είναι επιβλαβής για τη φυσική, την διανοητική του υγεία, για την πλήρη ανάπτυξή του. Στην παράγραφο 6, αναφέρονται ορισμένες διαστάσεις της συλλογικής, αναφέρονται ορισμένα δικαιώματα, καλύτερα, της συλλογικής διάστασης της ελευθερίας εκδήλωσης θρησκείας, στο άρθρο 6 της διακήρυξης του 1981. Το δικαίωμα στην λατρεία ή τη συνάθρηση σε σχέση με μια θρησκεία ή κοσμοθεωρία και το δικαίωμα ιδρύσης και διατήρησης χώρων για αυτούς τους σκομπούς. Το δικαίωμα ιδρύσης και διατήρησης κατάλληλων φιλανθρωπικών ή ανθρωπιστικών ιδρυμάτων. Το δικαίωμα να κατασκευάζουν, να αποκτούν και να χρησιμοποιούν στην απαραίτητη έκταση τα αναγκαία αντικείμενα και υλικά που σχετίζονται με τις ερωτελεστίες ή τα έθιμα μιας θρησκείας ή κοσμοθεωρίας. Το δικαίωμα να γράφουν, να εκδίδουν και να διαδίδουν σχετικά δημοσιεύματα σε αυτούς τους τομείς. Το δικαίωμα να διδάσκουν μια θρησκεία ή κοσμοθεωρία σε χώρους κατάλληλους για αυτούς τους σκοπούς. Το δικαίωμα να ζητούν και να λαμβάνουν εκούσιες οικονομικές και άλλες συνεισφορές από άτομα και οργανισμούς. Το δικαίωμα να εκπαιδεύουν, να διορίζουν, να εκλέγουν ή να αναδεικνύουν με διαδοχή κατάλληλους ηγέτες σύμφωνα με τις απαιτήσεις και τους κανόνες της οικίας, θρησκείας ή κοσμοθεωρίας. Το δικαίωμα να τηρούν τις ημέρες αργίας και να εορτάζουν εορτές και να τελούν τελετές σύμφωνα με τα παραγγέλματα της θρησκείας ή της κοσμοθεωρίας. Το δικαίωμα να εγκαθυδρύουν και να διατηρούν επικοινωνίες με άτομα και κοινότητες σε ζητήματα θρησκείας ή κοσμοθεωρίας σε εθνικό και σε διεθνές επίπεδο. Το άρθρο 7 της διακήρυξης του 1981 αναφέρει ότι τα δικαιώματα και οι ελευθερίες που προβλέπονται στην παρούσα διακήρυξη θα παρέχονται στην εθνική νομοθεσία κατά ένα τέτοιο τρόπο, ώστε καθένας να μπορεί να εποφεληθεί τον ελόγο δικαιωμάτων και ελευθεριών στην πράξη. Το άρθρο 8 της διακήρυξης του 1981 της Γενικής Συνελευσίας του ΟΟΕ αναφέρει ότι τίποτα στην παρούσα διακήρυξη δεν θα πρέπει να ερμηνεύεται ότι περιορίζει ή καταργεί οποιοδήποτε δικαίωμα που αναγνωρίζεται από την οικουμενική διακήρυξη ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τα διεθνή σύμφωνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πρέπει να υπογραμμιστεί ότι η διακήρυξη του 1981 για την απάληψη όλων των ορφών μισαλοδοξίας και διακρίσεων που βασίλουν στη θρησκεία ή την κοσμοθεωρία που ψηφίστηκε από τη Γενική Συνελεύση του ΟΟΕ. Ενώ από τον τίτλο της φαίνεται ότι είναι διακήρυξη και ως γνωστόν οι διακήρυξης δεν παράγουν υποχρεώσεις νομικές αλλά παράγουν μόνον δεσμεύσεις πολιτικές. Εν τούτοις είναι ένα κείμενο πάρα πολύ σημαντικό, υιονεί νομικό, διότι χρησιμοποιείται από τον ειδικό Ισυγητή για τη Θρησκευτική Ρευθερία της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΗΠΑ, όταν επισκέπτεται τις διάφορες χώρες για να μελητήσει την κατάσταση του κοινωνικού ανθρωπινων δικαιωμάτων ίνση του, δηλαδή επί τόπου, προκειμένου να κρίνει σύμφωνα με τα διεθνή standards, σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες, το Σύνταγμα, τους νόμους, τις πολιτικές, τις δικαστικές αποφάσεις κλπ. χρησιμοποιεί σαν κριτήριο τη διακήρυξη του 1981. Μια ερμηνεία του Άθλου 18 του Διεθνού Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα του ΟΥΕ, δηλαδή της θρησκευτικής ελευθερίας, μας δίνει το general comment, δηλαδή το γενικό σχόλιο, της Επιτροπής του Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, αριθμός 22, επί του Άθλου 18 του Διεθνού Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα. Δηλαδή έχουμε μια ερμηνεία της θρησκευτικής ελευθερίας με βάση αυτό το general comment, το γενικό σχόλιο, αυτή την ερμηνεία δηλαδή της Επιτροπής του Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα του ΟΥΕ. Γι' αυτό πρέπει να τη δούμε αυτή την ερμηνεία ολόκληρη γιατί είναι ιδιαίτερος σημαντική. Ερμηνεύει τους διεθνείς κανόνες για τη θρησκευτική ελευθερία. Στην Παράγραφο 1 αναφέρει το δικαίωμα στην ελευθερία σκέψης συνείδησης και θρησκείας που περιλαμβάνει την ελευθερία του να έχει κάποιος πεποιθήσεις στο Άρθο 18 Παράγραφο 1 είναι ευρύ και βαθύ. Περιλαμβάνει την ελευθερία σκέψεων σε όλα τα ζητήματα, προσωπικής πεποίθησης και τη δέσμευση στη θρησκεία ή την πεποίθηση είτε εκδηλώνεται ατομικά είτε από κοινού με άλλους. Η Επιτροπή του Συμφώνου για Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα επισήρει την προσοχή των κρατών μερών του Διεθνού Συμφώνου για Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα το γεγονός ότι η ελευθερία σκέψης και η ελευθερία συνήθισης προστατεύονται εξίσου με την ελευθερία της θρησκείας και πεποίθησης. Ο θεμελιώδης χαρακτήρας αυτών των ελευθεριών αντανακλάται επίσης το γεγονός ότι αυτή η διάταξη δεν μπορεί να ανασταλεί σε κατάσταση πολιορκίας, δηλαδή στρατιωτικού νόμου όπως αναφέρεται στο άρθρο 4 παράγραφο 2 του Διεθνού Συμφώνου. Από την παράγραφο αυτή 1 αξίζει να υπογραμμιστεί ότι αυτή η ελευθερία σκέψης περιλαμβάνει τρεις ελευθερίες σκέψης, συνήθισης, θρησκείας και ότι αυτό το δικαίωμα είναι ευρύ και βαθύ δηλαδή τι σημαίνει αυτό στην πραγματικότητα, ότι περιλαμβάνει πολλά επιμέρους δικαιώματα. Στην παράγραφο 2 αναφέρεται του General Comment, αυτού του General Comment νούμερο 20, να φέρεται ότι το άρθρο 18 προστατεύει τις θεϊστικές, μη θεϊστικές και αθεϊστικές πεποιθήσεις καθώς και το δικαίωμα κάποιου να μην ομολογεί οποιαδήποτε θρησκεία ή πεποίθηση. Οι όροι πεποίθηση και θρησκεία πρέπει να ερμηνεύονται ευραίως. Το άρθρο 18 δεν περιορίζεται στην εφαρμογή του στις παραδοσιακές θρησκείες ή στις θρησκείες και πεποιθήσεις με θεσμικά χαρακτηριστικά ή πρακτικές ανάλογες με εκείνες των παραδοσιακών θρησκειών. Η Επιτροπή επομένως παρατηρεί με ανησυχία οποιαδήποτε τάση διακρίσεων εναντίον οποιασδήποτε θρησκείας ή κοσμοθεωρίας για οποιοσδήποτε λόγους περιλαμβανομένου του γεγονότος είναι νέο ιδρυμένη ή αντιπροσωπεύει θρησκευτική ιμιονότητα ή ότι μπορεί να είναι αντιποκίμενο εχθρότητας από μια επικρατούσα θρησκευτική κοινότητα. Από αυτή την παράγραφο 2 πρέπει να υπογραμμιστούν ότι η έννοια πεποιθήσεις περιλαμβάνει τις θεϊστικές, μη θεϊστικές και αθεϊστικές πεποιθήσεις καθώς και τη μη ομολογία καμιάς θρησκείας υπεποίθησης. Πρώτη παρατήρηση. Δεύτερη παρατήρηση. Ο όρος κοσμοθεωρία ή θρησκεία πρέπει να ερμηνεύεται εβραέως. Δηλαδή αυτό σημαίνει ότι όσον αφορά τις θρησκείας, στην έννοια αυτή της θρησκείας δεν περιλαμβάνονται μόνο οι παραδοσιακές ή οι θρησκείες ή οι θρησκείες που έχουν θεσμικά χαρακτηριστικά ή πρακτικές ανάλογες με εκείνες των παραδοσιακών θρησκειών. Επομένως προστατεύονται και οι νέο ιδρυμένες και αυτές που αντιπροσωπεύουν θρησκευτικές μειονότητες. Στην παράγραφο 3 αυτού του General Comment η Επιτροπή του Συμφών αναφέρει ότι το άρθρο 18 διακρίνει την ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας ή κοσμοθεωρίας από την ελευθερία εκδήλωσης θρησκείας ή κοσμοθεωρίας. Δεν επιτρέπει οποιοσδήποτε περιορισμούς στην ελευθερία σκέψης και συνείδησης ή στην ελευθερία του να έχει ή να υιοθετεί κάποιος μια θρησκεία ή κοσμοθεωρία της επιλογής του. Αυτές οι ελευθερίες προστατεύονται απεριόριστα. Όπως και το δικαίωμο οποιοδήποτε να έχει γνώμες χωρίς παρέμβαση κρατική στο άρθρο 19 παράγραφος 1 του Διεστιμού Συμφώνου για Τομικά και Πολιτικά Δικαιώματα. Σύμφωνα με το άρθρο 18 παράγραφος 2 κανένας δεν μπορεί να εξαναγκαστεί να αποκαλύψει τις σκέψεις του ή την προσχώρησή του σε μια θρησκεία ή κοσμοθεωρία. Το άρθρο 3 τι κάνει. Μας λέει ότι το πρώτο υποσύνολο δικαιωμάτων που ακούει στο όνομα ελευθερία της συνείδησης δεν υπόκειται σε κανένα περιορισμό. Δηλαδή τα δικαιώματα που ανήκουν σε αυτό το υποσύνολο δικαιωμάτων δεν υπόκειται σε κανέναν περιορισμό εκ μέρους του κράτους. Η παράγραφος 4 αναφέρεται στην ελευθερία εκδήλωσης θρησκείας. Η ελευθερία εκδήλωσης θρησκείας ή κοσμοθεωρίας μπορεί να σκείται είτε ατομικά είτε από κοινού με άλλους και δημόσια ιδιωτικά. Η ελευθερία εκδήλωσης θρησκείας ή κοσμοθεωρίας στη λατρεία, την τυρίστω σχετικών εθήμων, την πρακτική και τη δασκαλία περιλαμβάνει μια ευρύα γκάμα πράξεων. Η έννοια της λατρείας εκτείνεται σε τελετουργικές πράξεις που δίνουν άμεση έκφραση στην πεποίθηση καθώς και διάφορες πρακτικές που είναι αναγκαίες για αυτές τις πράξεις πελαμβανομένη στη ανέγερσης χώρων λατρείας, της χρήσης τελετουργικών φορμουλών και αντικειμένων, την χρήση συμβόλων και την τήρηση αργιών και ημερών ανάπαυσης. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να ολοκληρώσουμε την δεύτερη διάλεξη της γενικής θεματικής με θέμα οδηγίες για την εξέταση της νομοθεσίας που αφορούν την θρησκεία ή την κοσμοθεωρία του μεταπτυχιακού του εκκλησιαστικού δικαίου. Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας. |
