| Εκκλησιαστικό Δίκαιο: Είχαμε δει τις απόψεις του Εκκλησιαστικού Δικαίου του δευτερό έτοιμος. Είχαμε δει τις απόψεις του Εκκλησιαστικού Δικαίου του δευτερό έτοιμος. Γεια σας, αγαπητές φίλες και φίλοι. Στην προηγούμενη 8η διάλεξη του Μεταπτυχιακού του Εκκλησιαστικού Δικαίου του δευτερό έτοιμος, είχαμε δει τις απόψεις του καθηγητή Γερ Δούμπεκ για τις κατηγορίες προσέγγισης στους θύματος σχέσεων κράτους και βμάτων στη Δανία. Από τις απόψεις αυτές θα επισημάνομαι τις εξής παρατηρήσεις. Ότι η λαϊκή εκκλησία είναι κρατική εκκλησία και είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και ως κρατική εκκλησία δεν έχει στην πλήρη έκταση του το δικαίωμα στην αυτονομία. Δεδομένου ότι το Δανικό Κοινοβούλιο ψηφίζει το καταστατικό της κρατικής Ευαγγέλικο Λουθυρανικής Εκκλησίας της Δανίας. Εκτός από την κρατική εκκλησία υπάρχουν και άλλες θρησκευτικές κοινότητες, οι οποίες μπορεί να είναι είτε αναγνωρισμένες είτε μη αναγνωρισμένες. Η αναγνώριση των θρησκευτικών κοινοτήτων στη Δανία γίνεται με τη χορίγηση σε αυτές άδειας τέλεσης θρησκευτικών γάμων, οι οποίοι ισχύουν στην κρατική ανομή τάξη. Είτε οι αναγνωρισμένες είτε οι μη αναγνωρισμένες θρησκευτικές κοινότητες μπορεί να αποκτήσουν νομική προσωπικότητα σωματίων σύμφωνα με τον αστικό κώδικα της Δανίας. Αν συστήσουν κάποιο ιδρύμα, φιλανθρωπικό ιδρύμα, σχολείο, νοσοκομείο κλπ, τότε οι αναγνωρισμένες θρησκευτικές κοινότητες υπάγονται στην νομοθεσία της Δανίας γι' αυτά τα ζητήματα και μπορούν να αποκτήσουν κάποια προνόμια ή κάποιες επιχορηγήσεις. Στη συνέχεια ο καθηγητής Inger Dubeck αναπτύσσει το νομικό καθεστώς των θρησκευτικών οργανισμών στη Δανία ως εξής. Οι θρησκευτικοί οργανισμοί πρέπει, κατά το δίκαιο, να διακριθούν σε τρεις ομάδες. Οι αναγνωρισμένες κοινότητες. Οι κοινότητες με άδεια τέλεσης γάμων και οι άλλες θρησκευτικές κοινότητες χωρίς οποιαδήποτε τυμπική αναγνώριση. Η έννοια της αναγνωρισμένης θρησκευτικής κοινότητας χρησιμοποιήθηκε ήδη στην προσυνταγματική νομοθεσία της Δανίας σε σχέση με τις Γερμανικές και τις Γαλλικές, με τα ρυθμισμένες εκκλησίες, τη Ρωμακαθορική Εκκλησία και την Ιουδαϊκή Κοινότητα. Η έννοια της αναγνώρισης αναφέρθηκε στα παλαιότερα συντάγματα του 1849 και του 1866, αλλά και σε εκείνο του 1915. Το Άνθοξ τα γνέια αναφέρει μόνο τις σκεφτικές κοινότητες τις διαφορετικές από τη Λαϊκή Εκκλησία. Η αναγνώριση έως το 1969 γινόταν με βασιλικό διάταγμα προς τον ιερέας συγκεκριμένη της ενωρίας, ο οποίος εξουσιοτούταν να τελεί γάμους και βαπτίσεις και να τυρίληξε αρχικά βιβλία. Τέτοιες αναγνωρίσεις έγιναν σύμφωνα με αυτή την προγενέστερη πρακτική στους βαπτιστές, τους μεθοδιστές, τη Σουηδική Εκκλησία του Γούσταφ, την Ροβηγική Εκκλησία του βασιλιά Χάκον, τη Φιλανδική Εκκλησία, την Ισλανδική Εκκλησία, την Δανική Μετραριθυσμένη Εκκλησία, την Αγγλική Εκκλησία του Αγίου Αλβανού και τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία. Οι θρησκευτικές κοινότητες των οποίων οι ιερείς έχουν άδεια να τελούν γάμους, τώρα αριθμούν τις 90, και οι οποίες περιλαμβάνουν θρησκεύματα πολύ διαφορετικών ειδών, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται 50 διαφορετικές χριστιανικές κοινότητες, 18 διαφορετικές ισλαμικές κοινότητες και 4 βουδιστικές κοινότητες. Προϋπόθεση για την κατοχή άδειας τέλεσης γάμων είναι ότι η κοινότητα πρέπει να αποτελεί θρησκεύμα με σαφή οργανωτική δομή και εκπροσώπους. Πρέπει να υπάρχει ορισμένος αριθμός μελών, περισσότεροι από λίγα πρόσωπα. Δεν είναι αρκετό να είναι θρησκευτικό κίνημα ή φιλοσοφική ή επιστημονική συνένωση. Η θρησκευτική κοινότητα πρέπει να έχει λατρεία, δόγμα και τελετουργικό, τα οποία είναι νομικώς αποδεκτά και να μην αντίθεται στην ηθική ή τη δημόσια τάξη. Ιερείς τέτοιων θρησκευτικών κοινοτήτων δεν χρειάζεται να έχουν τη δανεική υθαγένεια, αλλά πρέπει να γνωρίζουν καλά τη δανεική γλώσσα, πρέπει να δηλώσουν ότι θα τηρούν τη δανεική νομοθεσία και τις κυβερνητικές αποφάσεις, εν γένη, και ότι θα σέβονται τις κοσμικές στοιχές των τελετουργικών πράξεων. Πρόσφατα, μερικοί μάμιδες έχουν επικριθεί επειδή δεν σεβάστηκαν ουσιώδεις πολιτιστικές αξίες της δανειας και επειδή άσκησαν πολιτική προπαγάνδα. Συνέπεια της αναγνώρισης που περιορίζεται στην τέλεση γάμων είναι ότι οι εξουσιοδοτημένοι ιερείς δεν έχουν την ικανότητα να τελούν βαπτίσεις, που να παράγουν αστικό ενόμα αποτέλεσμα είναι να καταχωρούν προσωπικές πληροφορίες. Η καταχώρηση πρέπει να γίνεται από τον τοπικό ενωριακό ιερέα της λαϊκής εκκλησίας, πράγμα το οποίο έχει επικριθεί σοβαρά τα τελευταία χρόνια. Εάν μια εκκλησία της κοινότητα επιτρέπεται να τελεί γάμους, θα έχει αυτοδικαίωστο δικαίωμα σε φορολογικές απαλλαγές για επιμέρους δωρεές μεταξύ 500 και 5000 δανεικών κορονών, δυνάμιτου νόμου για τη βεβαίωση των φόρων εισοδήματος προς το κράτος. Είναι επίσης δυνατό για τους δωρητές να αποδεχθούν μονομερίες υποχρεώσεις, να καταβάλουν μεγαλύτερες εσφορές για περίοδο τουλάχιστον 10 ετών σε τέτοια σωματεία, ιδρύματα, εθνησκευτικές κοινότητες που είναι εγκεκριμένες από τον υπουργό των οικονομικών. Η προϋπόθεση για μια τέτοια έγκριση είναι ότι η εθνησκευτική κοινότητα έχει την έδρα της στη δανειή. Οι φορολογικές αρχές δημοσιεύουν καταλόγους με τις επωνυμίες των εγκεκριμένων σωματίων και εθνησκευτικών κοινοτήτων. Εάν μια εκκλησία ή θρησκευμα ή ένωση διαφόλων θρησκευτικών σωματίων γίνει αποδεχτή ως θρησκευτική κοινότητα, θα αποκτήσει αυτοδικαίως τη φορολογική απαλλαγή, ενώ άλλοι οργανισμοί στους οποίους ο θρησκευτικός σκοπός είναι ένας μεταξύ ενός αριθμού άλλων σκοπών, δημιουργικών κοινωνικών υπολιτιστικών, θα πρέπει να εκπληρώσουν μερικές ειδικές νόμιμες προϋποθέσεις ως προς τον αριθμό μελών, έναν ελάχιστο αριθμό δορυτών, μια ασφαλή οικονομική βάση κλπ. προκειμένου να αποκτήσουν την απαλλαγή. Οι θρησκευτικοί οργανισμοί μέσα στη λαϊκή εκκλησία με διακονικούς κοινωνικούς υπολιτιστικούς σκοπούς, πιθανώς δεν θα καλύπτονται από τον Ρώμα για τη βεβαίωση των φόρων εισοδήματος. Από το 1868 είναι δυνατόντα μέτρεις της λαϊκής εκκλησίας να ιδρύουν ειδική ενωρία και να επιλέγουν ορισμένο πρόσωπο ως ιερέα τους και να επιτυχάνουν να γνώρισε αυτής της ενωρίας επιλογής ο τριμήματος της λαϊκής εκκλησίας. Η ενωρία πρέπει να έχει το δικό της εκκλησιαστικό κτίριο, έναν αποδεκτό εκκλησιαστικό χώρο. Τα μέλη της ενωρίας επιλογής πληρώνουν όλες τις δαπάνες μόνα τους και δεν λαμβάνουν επιχωρηγήσεις από το κράτος. Η ενωρία πρέπει να έχει διοικητικό συμβούλιο και νομική προσωπικότητα. Η ενωρία επιλογής αποτελεί νομικό πρόσωπο με ανάλογα δικαιώματα και καθήκοντα σε σχέση με τους δημόσιους και ιδιωτικούς οργανισμούς και τους ιδιώτες. Υπάρχει και στην εποπτεία του Επισκόπου σε σχέση με το Υπουργείο Θρησκευτικών Υποθέσεων. Αυτός ο τύπος των ενωριών επιλογής έχει χρησιμοποιηθεί και για την ίδρυση ειδικών ενωριών για κοφούς με ειδικά εκπαιδεμένους ιερείς κοφών. Είναι επίσης δυνατό να ιδρυθούν ελεύθερες ενωρίες, οι οποίες είναι εκτός της λαϊκής εκκλησίας, ακόμη και αν πρεσβεύουν την ίδια Ευαγγελικό-Λουθυρανική πίστη. Οι ελεύθερες ενωρίες θέλουν να είναι αυτόνομες σε θέματα οργάνωσης και να έχουν παρόμοιες συνθήκες με εκείνες των ενωριών επιλογής. Έχουν περισσότερα προνόμια από άλλες θρησκευτικές κοινότητες, παραδείγματος χράνει δικαίωμα να χρησιμοποιούν τις εκκλησίες της λαϊκής εκκλησίας για τις θρησκευτικές ακολουθίες τους και οι ιερείς τους να φέρουν την ίδια εδημασία με εκείνοι των ιερέων της λαϊκής εκκλησίας, αν έχουν υπηρετήσει ελεύθερη νορία για τουλάχιστον 7 χρόνια και έχουν το δικαίωμα να κάνουν χρήση της ειδικής εκπαίδευσης στην ονότατη σχολή ιερέων και στο εκπαιδευτικό κολέγιο ιερέων. Δεν έχουν το δικαίωμα να τελούν γάμους και βαπτίσεις, που παράγουν αστικό έννομο αποτέλεσμα, αλλά μπορούν να διεξάγουν τελετές που συνδέονται με γάμους και βαπτίσεις. Τα νέα θρησκευτικά κινήματα, νέα εποχή και άλλα περισσότερο ή λιγότερο φιλοσοφικά κινήματα με εναλλακτικές προσεγγίσεις στον παραδοσιακό δυτικό πολιτισμό, με ενδιαφέροντα σε πνευματικά θέματα, μυστικισμό, ολιστικές ιδέες, θεωρίες για τη μετενσάρκωση κλπ, μπορούν να προστατεύονται από το άνθρωπο 67 για την ελευθερία της λατρείας του Θεού, αν και δεν θα είναι ικανά να γνωριστούν ωσχευτικές κοινότητες, αλλά θα προστατεύονται σαφώς από το άρθρο 78 για την ελευθερία των σωματίων. Το άρθρο 67 προστατεύει επίσης άτομα όπως οι μουσουρμάνοι ημάμιδες, αλλά βεβαίως μόνο σε χώρος όπου δεν θα διατεράσεται η δημόσια τάξη. Οι θρησκευτικοί οργανισμοί ως πρωστονομικός τους καθεστός στη Δανία, εξηγεί ο καθηγητής Ήγγελ Δούμπεκ, διακρίνονται στην λαϊκή εκκλησία, στις αναγνωρισμένες κοινότητες με άδεια τέλεσης γάμων και τρίτον στις άλλες θρησκευτικές κοινότητες χωρίς οποιαδήποτε αναγνώριση. Οι θρησκευτικές κοινότητες των οποίων οι ιερείς έχουν λάβει άδεια να τελούν γάμους είναι περίπου 90. Για να γίνει η αναγνώριση των εκκλησιών ή θρησκευτικών κοινοτήτων των διαφορετικών από τη λαϊκή εκκλησία πρέπει ένα θρίσκευμα να έχει μια σαφή οργανωτική δομή και εκπροσώπους. Πρέπει να έχει επίσης λατρεία, δόγμα και τελετουργικό τα οποία να μην είναι αντίθετα στη δημόσια τάξη ή τα χριστά ήθη. Εάν μία εκκλησία ή θρησκευτική κοινότητα αποκτήσει άδεια για τέλεση θρησκευτικών γάμων, σε αυτή την περίπτωση αποκτά τα προνόμια τα φορολογικά των θρησκευμάτων. Και πρώτα πρώτα το δικαίωμα σε φορολογικές απαλλαγές για επιμέρους δωρεές και δεύτερον τις φορολογικές απαλλαγές που αφορούν τα θρησκεύματα. Ο καθηγητής Ήμπερ Ντούμπεκ υποστηρίζει ότι τα νέα θρησκευτικά κινήματα δεν θα μπορούσαν να αναγνωριστούν οσθυσκευτικές κοινότητες στην Δανεία. Αν και προστατεύονται από τη θρησκευτική ελευθερία ως κοσμοθεωρίες και θα μπορούσαν να αποκτήσουν νομική προσωπικότητα σωματίου. Ως προς τις δραστηριότητες των θρησκευτικών κοινοτήτων στη Δανεία ο καθηγητής Ήμπερ Ντούμπεκ υποστηρίζει ότι στη σύγχρονη κοινωνία οι δημόσια αρχές σε τοπικό ή εθνικό επίπεδο έχουν την ευθύνη για τα κοινωνικά προβλήματα και για εκείνα που σχετίζονται με την υγεία συμπεριλαμβανομένη της εκπαίδευσης των παιδιών και των νέων. Αλλά ο δημόσιος τομέας δεν είναι πλέον ο μόνος πάροχος κοινωνικής πρόνοιας. Η κρίση του κράτους πρόνοιας έχει απαιτεί συναλλακτικούς πόρους και λύσεις στις διαφορετικές ανάγκες για φιλανθρωπία και βοήθεια. Η έννοια της μυκτής κοινωνικής πρόνοιας έχει χρησιμοποιηθεί για να χαρακτηρίσει τη σύνθεση διαφορετικών παρόχων κοινωνικής πρόνοιας από διαφορετικούς τομείς. Ο δημόσιος τομέας, κράτος, δήμος, ο τομέας της αγοράς, κερδοσκοπικοί ιδιωτικοί οργανισμοί και ο τομέας της κοινωνίας των πολιτών, εκούσια, μη κερδοσκοπικά δίκτυα ή σωματεία. Στη Δανία υπάρχουν πιθανόν περίπου 100 ελεύθεροι οργανισμοί με νομική προσωπικότητα ιδιωτικού δικαίου που βασίζονται πάνω σε χριστιανικές αρχές και είναι ενεργοί είτε στη Δανία είτε σε υπερπόντιο ανθρωπιστικό έργο και περίπου 15 σωματεία που εργάζονται σε αλλοδαπές αποστολές. Αυτοί οι ελεύθεροι οργανισμοί συνδέονται είτε με τη λαϊκή εκκλησία είτε με άλλες θρησκευτικές κοινότητες και έχουν ιδρύσει πολλά διαφορετικά ιδρύματα κοινωνικής πρόνοιας, εμπορικές επιχειρήσεις και σχολεία. Αποτελούν σε όδεστημα του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας της Δανίας λειτουργώντας νηπιαγωγία, σχολεία, σχολεία μετά την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, μικρές ιδιωτικές κλινικές κλπ. Εάν συνεργάζονται με τις δημόσια αρχές τις αρμόδιες για κοινωνικά θέματα θα λαμβάνουν και επιχορηγήσεις από το δημόσιο. Τα πνευματικά κινήματα από τα μέσα του 19ου αιώνα έχουν αποτελέσει σημαντικό μέρος της χριστιανικής ζωής. Οι δύο πολύ διαφορετικοί οργανισμοί Χριστιανική Ένωση για την Εσωτερική Ιεραποστολή και το κίνημα Grutwigian που έλαβε την επωνυμία αυτή από τον πληρικό υμνογράφο και συγγραφέα Grutwig είναι επίσης σπουδαιότητας ίσης για την κατανόηση αυτής της εξέλιξης. Η Εσωτερική Ιεραποστολή είναι κίνημα αναγέννησης με κλίση για πνευματική αφύπνηση και προσωπική δέσμευση στη θεσκία. Το κίνημα έχει οίκους Ιεραποστολής σε όλη τη χώρα και έχει διορίσει 100 λαϊκούς λειτουργούς. Η Εσωτερική Ιεραποστολή άραξε τα κατηχητικά σχολεία και από αυτά τα σχολεία έπτυξε την U.M.C.A. η Αγόρια Πρόσκοπη και την E.W.C.A. η Κορίτσια Οδηγή καθώς και την F.D.F. και F.P.F. η Ταξιαρχία των Αγωριών και η Ταξιαρχία των Κοριτσιών. Το κίνημα Groudvigian ήταν λιγότερο γανωμένο αλλά με μεγάλη επίδραση στη σκεφτική ζωή της δανείας. Το κίνημα επίσης έκτισε οίκους όχι μόνο για προσευχή αλλά πρώτον και κύριον για την κατάρτιση των κοινών ανθρώπων και για τη φυσική και ηθική εκπαίδευση των νέων. Το κίνημα του Groudvigian είδρεσε το Δανικό Λαϊκό Γυμνάσιο που έχει τεράστια επιτυχίες στη λαϊκή εκπαίδευση και αποτελεί σημαντική συμπλήρωση στο καθιερωμένο σχολείο πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Όλες οι θρησκευτικές κοινότητες, είτε είναι είτε δεν είναι αναγνωρισμένες, έχουν το δικαίωμα να οργανώνουν εράνους με κοινωνικούς ή ανθρωπιστικούς σκοπούς στις εσωτερικές ακολουθίες της συναθρύσης. Όταν η πρωτοβουλία για τον έρανο λαμβάνεται από τη θρησκευτική κοινότητα ως τέτοια. Όλες οι φιλανθρωπικές, ανθρωπιστικές, ιδιωτικές οργανώσεις έχουν δικαίωμα να οργανώνουν δημόσιους εράνους. Μεταξύ αυτών των οργανώσεων βρίσκομαι μερικές στενές συνδέσεις με τη λαϊκή εκκλησία ή άλλες εκκλησίες, παραδείγματος χάρην την Κάριτας. Στη λαϊκή εκκλησία τα νεωριακά συμβούλια μπορούν να οργανώνουν εράνους και να δαπανούν χρήματα σε διάφορες μορφές εθελοντικού έργου. Ένα και μοναδικό νεωριακό συμβούλιο δεν μπορεί να δώσει χρήματα για τη λειτουργία εθελοντικών χριστιανικών οργανώσεων χωρίς άδεια του Υπουργείου Θρησκευτικών Υποθέσεων, αλλά δύο ή περισσότερο νεωριακό συμβούλια μπορούν να συνεργαστούν και να βρουν από κοινού κάποια χρήματα σε τέτοιους σκοπούς δυνάμη του νόμου για τη συμμετοχή της λαϊκής εκκλησίας στη διεκκλησιαστική συνεργασία. Αυτός ο νόμος προσέφερε επίσης δυνατότητα προώθησης ταινότερων δεσμών μεταξύ της λαϊκής εκκλησίας και άλλων θρησκευτικών κοινοτήτων. Αλλά τονίστηκε ότι το νέο διεκλησιαστικό συμβούλιο δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να έχει συνοδικό χαρακτηρά. Οι υπόροι για αυτήν την ενεργασία προέρχονται από διάφορα κεφάλαια και επιχορηγήσεις από τις τοπικές ενωρίες μέσα στην οικία επισκοπή. Η βοήθεια της λαϊκής εκκλησίας είναι ιδιωτική χριστιανική οργάνωση που λαμβάνει μέρος σε εθνική και διεθνή οικουμενική συνεργασία. Ο στρατός του Σταυρού της εκκλησίας έχει στενότερη σύνδεση με τη λαϊκή εκκλησία αλλά συνεργάζεται με τις δημόσια αρχές σε πολλά ιδρύματα και υπηρεσίες. Η ΕΧΑΓΙ εργάζεται πραγματικά για τις πόρνες, τους τοξικομανείς και σε οίκους διαμονής αστέγων. Το άρθρο αδερφή του Συντάγματος προστατεύει το δικαίωμα όλων των παιδιών να λαμβάνουν ελεύθερη εκπαίδευση. Οι γονείς ή οι οικειδαιμόνες που θέλουν να κάνουν τις δικές σου εκπαιδευτικές επιλογές για τα παιδιά τους δεν είναι υποχρεωμένοι να αποστέλνουν τα παιδιά στο δημόσιο σχολείο πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Εάν η εκπαίδευση που παρέχεται με διαφορετικό τρόπο είναι εφάμιλη της γενικής πρακτικής του σχολείου πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτή η ελευθερία του σχολείου είναι ένα ειδικό δικαίωμα των γονέων να παρέχουν στα παιδιά τους την απαραίτητη εκπαίδευση είτε στο σπίτι είτε σε ιδιωτικό σχολείο. Οι γονείς μπορούν να επιλέγουν ιδιωτικό σχολείο για πολιτικούς, θρησκευτικούς, πολιτιστικούς, παιδαγωγικούς, εθνικούς ή προσωπικούς λόγους όπως προβλέπεται στο νόμο για τα ελεύθερα σχολεία και τα ιδιωτικά σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Δεν έχουν ιδρυθεί ιδιωτικά σχολεία ειδικώς για παιδιά γονέων που ανήκουν στη λαϊκή εκκλησία. Αλλά αρκετές θρησκευτικές κοινότητες ή θρησκεύματα έχουν ανοίξει τέτοια ιδιωτικά σχολεία τα οποία λαμβάνουν επιχορηγήσεις από το δημόσιο αν εκπληρώνουν τις προβλεπόμενες προϋποθέσεις ως προς την ποιότητα της εκπαίδευσης, την αυτοτέλεια και την χρηστή διοίκηση. Δεν πρέπει να ελέγχονται από ειδικά συμφέροντα και δεν επιτρέπεται τα εν λόγω σχολείας να συνεργάζονται με εξωτερικά ιδρύματα ή ομάδες που δεν είναι σχετικές με το αναλυτικό πρόγραμμα, παρά δημόσια, για να σκούν πολιτική καθοδήγηση όπως φάνηκε σε μερικά μουσουμανικά σχολεία που έχουν κλειστεί από τις αρχές. Μια απόφαση του εφετίου έκλεινε ότι ήταν ορθή και δεν βρισκόταν σε σύγκλουση με το άρθρο 9 Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η άρνηση δήμου να καταστήσει διαθέσιμο νέο κτίριο συλλεύθερος σχολείο για παιδιά γονέων που ανήκαν στο κίνημα της ανοιχτωλογίας. Το Δικαστήριο δεν έλαβε απόφαση για το ακόμη ανοιχτό ζήτημα, η άρνηση ανοιχτωλογίας είναι πραγματική θρησκευτική κοινότητα ή δεν είναι. Στο κεφάλαιο για τις δραστηριότητες των σκεφτικών κοινοτήτων, ο καθηγητής Σιγγερ Ντουμπεκ αναφέρεται στους διάφορους θρησκευτικούς οργανισμούς της λαϊκής εκκλησίας, η οποία λαϊκή εκκλησία, όπως εξήγησε σε προηγούμενο κεφάλαιο, είναι συνδυασμός κρατικής εκκλησίας, της οποίας το καταστατικό ψηφίζεται από το Κοινοβούλιο της Δανίας και επειδή δεν έχει ανώτατο οργανοδιοίκηση, γενική σύνοδο, γι' αυτό διοικείται από τον Υπουργό εκκλησιαστικών υποθέσεων, αλλά οι ενορίες έχουν δημοκρατική οργάνωση και επίσης υπάρχουν οι ενορίες επιλογής και οι ελεύθερες ενορίες, όπως εξηγήσαμε στην προηγούμενη διάλεξη. Εκτός, λοιπόν, από αυτούς τους καθαρά θρησκευτικούς οργανισμούς, υπάρχουν και άλλοι οργανισμοί, οι οποίοι αφορούν την ιεραποστολή ή αφορούν την φιλανθρωπία, την οργανωμένη άσκηση φιλανθρωπίας. Στη συνέχεια, ο καθηγητής είναι Μπερντούμπεκ, αναφέρεται στο δικαίωμα στην ελευθερία εκπαίδευσης που βλέπετε το άρθρο 76 του Συντάγματος της Δανίας, κατά το οποίο οι γονείς έχουν το δικαίωμα ήτοι να στείλουν τα παιδιά τους στο δημόσιο σχολείο, είτε σε ιδιωτικό σχολείο, είτε να τα παρέχουν εκπαίδευση κατοίκων, εφόσον είναι εισάξια με εκείνη της δημόσιας εκπαίδευσης. Ιδιωτικά σχολεία για παιδιά γονέων που ανήκουν στη λαϊκή εκκλησία δεν έχουν ιδρυθεί, αλλά άλλες θρεσκευτικές κοινότητες έχουν ανοίξει τέτοια σχολεία και λαμβάνουν κρατικές επιχορηγήσεις από το κράτος, εάν εκπληρώνουν τις προλεπόμενες από τη νομοθεσία προϋποθέσεις. Ως προς το ζήτημα εάν η σαϊντολογία αποτελεί θρησκευτική κοινότητα ή δεν αποτελεί δεν υπάρχει καμία μέχρι στιγμής απόφαση δανεικού δικαστηρίου. Μετά την παρουσίαση των σχέσεων κράτους θρησκευμάτων στη Δανία ως προς το νομικό καθεστώς των θρησκευτικών κοινοτήτων σε εκείνη τη χώρα, την οποία μας έκανε ο καθηγητής Σιγκερ Ντούμπεκ, προχωρούμε στις σχέσεις κράτους θρησκευμάτων στο Ηνωμένο Βασίλειο πάντα στα πλαίσια της γενικής θεματικής, δηλαδή για το νομικό καθεστώς των θρησκευμάτων. Από όλα δηλαδή τα θέματα των σχέσεων κράτους εκκλησίας έχουμε επιλέξει αυτή τη γενική θεματική στα πλαίσια αυτής της σειράς διαλέξεων του μετατυχιακού του εκκλησιαστικού δικαίου του Δευτέρου Έτους. Ως προς τη βασική δομή των σχέσεων κράτους θρησκευμάτων στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο καθηγητής Ντέιβικ Μακκλίν αναφέρει, υπάρχουν τρία αρκετά διαφορετικά σύνολα διατάξεων που εφαρμόζονται στις εκκλησίες. Για τα περισσότερα θρησκεύματα εκτός από την εκκλησία της Αγγλίας και την εκκλησία της Σκωτίας, οι εφαρμοστές νομικές αρχές είναι εκείνες του γενικού νόμου για τα φιλανθρωπικά ιδρύματα και ειδικότερα των φιλανθρωπικών τρας διαχειρίσεων περιουσίας δηλαδή από τρίτους. Τα μη κρατικά θρησκεύματα οργανώνονται κατουσιανοσεκούσιες συνενόσεις και την περιουσία τους διαχειρίζονται οι τρίτοι διαχειριστές. Τράστις που ενδέχεται να είναι καταχωρημένες εταιρίες, δυνάμιοι του κοινού κρατικού δικαίου, δεν διέπονται από ειδικό καθεστώς. Σε ό,τι αφορά τις κρατικές εκκληστίες, η θέση είναι πολύ διαφορετική βόρεια και νότια των ορίων μεταξύ της Αγγλίας και της Σκωτίας. Στη Σκωτία, όμως, για τη Γενική Σύνοδο, η General Assembly Act του 1592 παραμένει η ιδρυτική πράξη του προεσβητεριανού χαρακτήρα της μεταρρυθμισμένης εκκλησίας της Σκωτίας, μιας εκκλησίας που συχνά αποκαλείται The Kirk. Κατά τον χρόνο της Ένωσης μεταξύ της Αγγλίας και της Σκωτίας, το Σκωτικό Κοινοβούλιο ψήφσε το νόμο για την πρωτεσταντική θρησκεία και την Πρεσβητεριανή Εκκλησία, Protestant Religion Presbyterian Church Act 1706, απαιτώντας οι διατάξεις του να κηρυχθούν ρητά ως θεμελιώδης και ωσιώδης προϋπόθεσης της Συνθήκης Ένωσης, της Third Union, με απεριόριση ισχύς στο μέλλον. Ο σκωτικός νόμος που έδεσε στη ισχύτη πραγματική Ένωση διακήρυσε ότι «Ήταν εύλογο και απαραίτητο να πρέπει να εξασφαλίζεται αποτελεσματικά και αμετάβλητα η αληθινή προτεσταντική θρησκεία όπως ομολογείται σήμερα μέσα σε αυτό το βασίλειο, με τη λατρεία, την πειθαρχία και τη διακυβέρνηση αυτής εκκλησίας. Η πρεσβητριανή διακυβέρνηση έπρεπε να είναι η μόνη διακυβέρνηση της εκκλησίας στο βασίλειο της Κωτίας». Ο 19ος αιώνας χαρακτηρίστηκε από αρκετές διαφωνίες μέσα στην ΚΙΡΚ, ενώ κάποιες από τις οξύτερες αφορούσαν τη δικαιοδοσία του κράτους να παρεμβαίνει στις εκκλησιαστικές υποθέσεις και να απορρίπτει εκκλησιαστικές αποφάσεις και νομοθεσία. Ιδρύθηκαν διάφορες χωριστές εκκλησίες, οι περισσότερες από τις οποίες επανενώθηκαν το 1921. Για να διευκολυνθεί η επανένωση, το Κοινοβούλιο ψήφισε τον νόμο για την εκκλησία της Κωτίας, Church of Scotland Act του 1921, που κηρύσσει τη νομιμότητα των ερμηνευτικών άρθρων του Καταστατικού Χάρτης Εκκλησίας της Κωτίας σε δισκευστικά θέματα, που συμφωνήθηκαν στις διαπραγματεύσεις μεταξύ της ΚΙΡΚ και της ΕΕ Εκκλησίας της Κωτίας, όπως διατυπώνονται σε ένα πίνακα στο νόμο. Τα άρθρα του περιέχουν δήλωση για τη χωριστή δικαιοδοσία της Εκκλησίας σε δισκευστικά θέματα και παρέχουν στην Εκκλησία μεγάλα περιθώρια ελευθερίας στη διακυβέρνησή της. Σε αυτό το σημείο τελείωσε ο χρόνος της ένας της διάλεξης του Μετατυχιακού του Εκκλησιαστικού Δικαίου του Δευτέρου Έτους και θα συνεχίσουμε για τις σχέσεις κράτους και σκευμάτων στο ΕΕ, όπως μας τις παρουσιάζει ο καθηγητής David McLean στην επόμενη δέκατη διάλεξη. Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας. |
