| : Καλησπέρα! Δημόσιο Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής Πρ. Α. Μέχριστον Γεια σας! Καλώς ήρθατε στην εκπομπή του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής. Βρισκόμαστε σε ένα μπέλι. Σήμερα είναι, νομίζω, πολύ ακαδημαϊκή και πρωτότυπη η εκπομπή που τις μαγνητοσκοποsecριβεί την έννοια του περιβάλλοντος. Παρόλο που είναι μαγνητοσκοπημένη, είναι σε ζωντανές συνθήκες. Εκεί σεξού ακούτε και τον αέρα ή τον βλέπετε, έτσι που φυσάει λίγο τα μαλλιά. Γιατί υπάρχει ένας εκπαιδευτικός αμπελώνας και πρέπει να επιβραβεύονται αυτές οι προσπάθειες και θα τον δείτε στα πλάνα όπως και τα εργαστήρια. Διότι σήμερα θα προσεγγίσουμε το θέμα της φύτοπροστασίας αμπέλου με μια πολύ εξειδικημένη καλεσμένη που τη βρήκα από τη νηστοσελίδα του Ιδρύματος διότι με εντυπωσίασε το βιογραφικό της. Είναι πίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Επιστημών Ινου Αμπέλου και Ποτών της Σχολής Επιστημών Τροφίμων του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής. Είναι η κυρία Δανάη Γκίζη και την ευχαριστώ πάρα πολύ θερμά που αποδέχτηκε την πρόσκλησή μου και βρίσκεται εδώ. Ευχαριστώ πάρα πολύ και εγώ για την πρόσκληση. Εμείς ευχαριστούμε για την αποδοχή της. Όπως πάντα ετερόκλητο κοινοβουλέπτει την εκπομπή αυτίας που εγώ εισαγωγικά ότι όταν λέμε Αμπέλια εννοούμε μια έκταση φυτεμένη με κλίματα, τον Αμπελώνα. Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν άμπελο το φυτό ενώ για τον καρπό είχαν δύο λέξεις βότρης και σταφύλη. Βότρης λέγαν το τσαμπί μάλλον αυτό εννοούσαν οι αρχαίοι. Στην Ελλάδα οι ευνοϊκές εδαφολογικές και κλιματολογικές συνθήκες επιτρέπουν την ευρύα διάδοση της καλλιέργειας του Αμπελιού ήδη τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια. Και ακόμα και στη χριστιανική πίστη ο Αμπελουργός συμβουλίζει το Θεό. Θέλω να πω όμως το σημαντικότερο λόγο για το οποίο επέλεξα το σημερινό θέμα πέραν του ότι ήθελα να προβάλλω το τμήμα και την εκλεκτή προσκεκλημένη μας. Είναι ένα άρθρο που είχα διαβάσει πριν δύο χρόνια αλλά επανήλθε στην επικαιρότητα που αφορά στην Ήπειρο και συγκεκριμένα πλήτη τα πλατάνια. Δεν θα μιλήσουμε για τα πλατάνια αλλά θα μιλήσουμε για ασθένειες που μεταφέρονται στο ξύλο οπότε έχει ένα νόημα να αναφερθεί και σε κάθε περίπτωση τους Έλληνες πάντα είμαστε βεστιτοποιημένοι για οτιδήποτε πλήτη τη χώρα. Λοιπόν είναι η ασθένεια μεταχρωματικό έλκος που τα πλήτη και τα νεκρώνει και μεταφέρεται συνήθως από τα εργαλεία των εργατών οι οποίοι συχνά είναι και αλλοδαπή δηλαδή από γειτονικές χώρες όπου υπάρχει και το πρόβλημα οπότε το μεταφέρουν εδώ και μετά μπορεί να μεταφέρεται και κάπου αλλού διότι αν δεν απολυμανθεί το εργαλείο μήκητας επιβιώνει στο ατσάλι και για πάνω από 15 χρόνια έτσι διάβασα. Και μάλιστα το θέμα αυτό έχει φτάσει και στην Ευρωβουλή γιατί είδα μια ερώτηση-επερώτηση εκεί πέρα από δικούς μας Ευρωβουλευτές που ζητάνε χρηματοδότηση για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Καλά είναι όλα αυτά αλλά ίσως ακόμα καλύτερα οι αρμόδιοι φορείς να υποπτεύουν και να ελέγχουν τα εργαλεία αυτά να απολυμαίνονται γιατί πραγματικά είναι πνεύμονες τα πλατάνια και είναι πολλά χρόνια εκεί είναι κρίμα να καταστρέφουμε αυτά που έχουμε στην υπέροχη χώρα μας. Λοιπόν, πάμε να μπούμε τώρα στο θέμα ακαδημαϊκά και έτσι συγκεντρωμένα. Οπότε κυρία Γκίζη θα ήθελα να ξεκινήσουμε λέγοντάς μας συγκεκριμένα το γνωστικό σας αντικείμενο τι περιλαμβάνει τόσο προπτυχιακά όσο και στο μεταπτυχιακό επίπεδο που έχετε δώσει κάποιες διαλέξεις αν υπάρχει μέλλον και για διδακτορικό μπορούν να σας προσυγγίσουν όσοι οι φοιτητές ενδιαφέρονται σχετικά. Το γνωστικό μου αντικείμενο στο τμήμα είναι η φυτοπροστασία αμπέλου και αυτό διδάσκω κυρίως στο προπτυχιακό επίπεδο. Βέβαια συμμετέχω και κάποια μαθήματα σε κάποια εργαστήρια, στη βιολογία φυτών και στη μορφολογία και φυσιολογία αμπέλου. Και στο μεταπτυχιακό επίσης και εκεί κάνω κάποιες διαλέξεις, έχω κάνει στην οικοφυσιολογία αμπέλου και στη διαχείριση αμπελώνων, όπου δίδαξα αντιμετώπιση των ασθενειών του ξύλου κυρίως. Και όχι μόνο, αντιμετώπιση ασθενειών αμπέλου, διαχείριση δηλαδή ασθενειών στο αμπέλι και μοριακές αποκρίσεις της αμπέλου σε αβιωτικές και αβιωτικές καταπονίσεις. Οι πτυχιακές εργασίες των φοιτητών που δείχνουν ενδιαφέρον για το μάθημα, να μας πείτε κι αυτό. Έχουν ενδιαφέρον οι φοιτητές μας γι' αυτό το αντικείμενο και τι αφορούν οι πτυχιακές. Είναι αρκετά παιδιά που έχουν δείξει μεγάλο ενδιαφέρον, μεγαλύτερα από ό,τι περίμενα μπορώ να πω. Εγώ φέτος έδωσα οχτώ πτυχιακές, ήταν αρκετά μεγάλος αριθμός για πρώτη χρονιά θα έλεγα. Η μία ολοκληρώθηκε ήδη, τα πειράματα δηλαδή έχουν δηλοκληρωθεί, ασχολήθηκε με βιολογική αντιμετώπιση του βοτρίτη, είναι ένας μίκητας προκαλεί σύψη στο αμπέλι, χρησιμοποιεί σε ζυμομίκητες για να αντιμετωπίσει βιολογικά τον βοτρίτη τέλος πάντων. Και οι υπόλοιπες 7 έχουν να κάνουν ασθένειες του ξύλου στο αμπέλι, όπου το καλοκαίρι με τα παιδιά πήγαμε σε αμπελώνες σε όλη την Ελλάδα, στην ΕΜΕΑ, στον Κοροπή, στον Τύρναβο, στον Αμήντεο, από πάρα πολλές πικηλίες αμπέλου, στους οποίους στους αμπελώνες αυτούς κάναμε καταμέτρηση των συντομάτων που σχετίζονται με ασθένειες του ξύλου στο αμπέλι, για να δούμε την υφιστάμενη κατάσταση στις περιοχές αυτές και στις συγκεκριμένες πικηλίες. Εκτιμίσανε τις απώλειες που έχουμε στην παραγωγή από τις συγκεκριμένες ασθένειες, γιατί μιλάμε για ένα μεγάλο σύνολο ασθενειών, τέλος πάντων, και κάναν και κάποιες δειγματολειψίες ξύλου από ασθενεί φυτά, από τα οποία απομονώσανε μύκητες που σχετίζονται με τις συγκεκριμένες ασθένειες και στην παρούσα φάση, όπως είδατε και στο εργαστήριο στα πλάνα που τραβήξαμε, ασχολούνται με τη μωριακή ταυτοποίηση των μυκήτων που απομονώσανε από το ξύλο. Έτσι ώστε να συσχετίσουμε τα επίπεδα της ασθένειας και την απώλεια στην παραγωγή, να βρούμε τα παθογόνα αίτια, δηλαδή που ευθύνονται για την εικόνα που βλέπουμε. Να πούμε στο σημείο αυτό. Συνήθως ποια είναι τα παθογόνα αίτια και αν λόγω περιοχής στην Ελλάδα συναντάμε συγκεκριμένους μυκητές ή έναν αμπέλη όπου και να είναι συναντάει πάντα τέτοια προβλήματα. Λίγο πολύ είναι συγκεκριμένα τα είδη μυκήτων που στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης απαντώνται στο αμπέλη. Έχουμε δηλαδή κοινά προβλήματα με την Ιταλία, την Ισπανία, τις χώρες που καλλιερχείται εβραίος στο αμπέλη. Οι ασθένειες του ξύλου της Αμπέλου οφείλονται σε ένα μεγάλο εύρος παθαγόνων. Τα πιο γνωστά βέβαια, τα πιο κοινά είναι πέντε, έξι, δέκα το πολύ που μας ενδιαφέρουνε περισσότερο και έχουν μελετηθεί περισσότερο αλλά είναι ένα σχετικά νέο σκλάδος στην Φυτοπροστασία που έχει πολύ μεγάλα περιθώρια έρευνας. Από ό,τι αντιλαμβάνομαι πάντως η όλη ουσία είναι ότι δεν είναι κάτι το αναπόφευκτο, δηλαδή μελετώντας τα μπορείτε και εσείς σε ακαδημαϊκό επίπεδο όσοι πρακτικά το κάνουν να προτείνετε τρόπους να αποφευχθούν αυτοί οι μήκητες, σωστά. Είναι ένα πάρα πολύ μεγάλο πρόβλημα τα τελευταία χρόνια, τεράστιο θα έλεγα, είναι το νούμερο ένα πρόβλημα των αμπελουργών όχι μόνο στη χώρα μας, ούτε μόνο σε όλη την Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο τα τελευταία χρόνια, ειδικά τα τελευταία 10-15 χρόνια υπάρχουν οι αμπελουργοί που ενδεικτικά μου έχουν αναφέρει ότι άμα συνεχίστηκε αυτή η κατάσταση 10 χρόνια δεν θα έχουν αμπελώνα. Είναι πάρα πολύ άσχημη η κατάσταση, δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί αμπελώνες οι οποίοι να μην έχουνε καθόλου παρουσία τέτοιων επαθογόνων του ξύλου στα φυτά, έστω και σε ένα μικρό ποσοστό. Βέβαια χρονιά με χρονιά διαφέρει η κατάσταση, δηλαδή μπορεί να έχουμε μολυσμένα φυτά τα οποία της επόμενης χρονιάς να μην δείξουν συμπτώματα και μετά από κάποια χρόνια να ξαναδείξουνε. Το πρόβλημα είναι ότι είναι ασθένες οι οποίες κρύβονται, αυτό σημαίνει ότι ένα φυτό μπορεί να είναι μολυσμένο και για τρία, τέσσερα, πέντε, χρόνια, έξι να μην εμφανίζει καθόλου συπτώματα και ξαφνικά να έχει μια απότομη καρπό. Είναι και ο καρπός μολυσμένος για τον καταναλωτή? Όχι ακριβώς, αλλά επιδρά όμως τα οργανολυπτικά χαρακτηριστικά, δηλαδή υπάρχουν οι αμπελουργοί οι οποίοι στοχεύουν σε μια πολύ καλή ποιότητα κρασιού και οι οποίοι δεν μπαίνουν καν στον κόπο να συλλέξουνε σταφύλια από πρέμνα τα οποία είναι πολύ έντονα μολυσμένα από τέτοιες ασθένειες. Βασικά το πρόβλημα είναι ότι ενώ στο μάτι δείχνει ότι έχει οριμάσει το σταφύλι, τα οργανολυπτικά του χαρακτηριστικά, τεχνολογικά δηλαδή δεν έχει οριμάσει πρέπει να πούμε. Για τους μήκητες στα αμπέλια συγκεκριμένα, όταν βρεθούν, που είπαμε ότι μεταφέρονται και πολύ εύκολα, δηλαδή κάποιοι μεταφέρονται ακόμα και με τον αέρα, έτσι, που εκεί δεν ξέρω τι μέτρα μπορούν να λυφθούν προστασίας. Λοιπόν, να μιλήσουμε λίγο για τα μέτρα προστασίας. Καταρχήν το πρώτο και σημαντικότερο μέτρο που πρέπει πάντα να λυφθεί είναι η πρόληψη βασικά, η οποία ξεκινάει ήδη από το φυτόριο, από την εγκατάσταση του αμπελώνα. Δηλαδή πρέπει όποιος εγκαθιστά ένα νέο αμπελώνα να έχει φροντίσει τα φυτά του, να προέρχονται από ένα φυτόριο που έχει φυτά απιστοποιημένα με πιστοποιητικό φυτοηγίας, που έχουν ελεγχθεί δηλαδή ότι δεν φέρουν κάποια συγκεκριμένα παθογ και πρέπει να δώσουμε υγιή φυτά. Σε επόμενο στάδιο πρέπει, εφόσον βρεθεί τέλος πάντων για κάποιο λόγο κάποια από αυτά τα παθογόνα στο χωράφι μας και έχουμε κάποια μολυσμένα φυτά και ανακαλυφθούν αυτά, πρέπει να καταστραφούν. Ναι, άρα πάει χαμένη η δουλειά. Ναι, το καλύτερο είναι αυτό, δηλαδή δυστυχώς τις ασθένειες του ξύλου όχι μόνο στο αμπέλι, σε όλα τα φυτά, είναι πάρα πολύ δύσκολη αντιμετώπιση τους, γιατί μιλάμε για ένα νηστό που δεν είναι όπως τα φύλλα που θα παίζουν, θα νεκρωθούν και θα βγουν καινούργια. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες περιπτώσεις που το παθογόνα νεκρώνεται και σταματάει εκεί και η νέα βλάστηση είναι πλέον υγιής, αλλά συνήθως το μολυσμένο ξύλο πρέπει να κοπεί και να καταστραφεί. Αν η μόλυνση έχει προέλθει από κάποιων βραχείων, από κάποια κλιματίδα και όχι από χαμηλά, τότε απλά κόβεται το μολυσμένο ξύλο μέχρι να φτάσουμε στο υγιές, καταστρέφεται το μολυσμένο ξύλο το καλύτερο είναι με φωτιά. Μπορεί να γίνει και με κομποστοποίηση, εφόσον όμως είμαστε σίγουροι ότι πιάνει πολύ ψηλές θερμοκρασίες που είναι αρκετές για την καταστροφή των σπορίων των παθογόνων. Εσείς ως γιοπόνος έχετε ξεδικευμένη γνώση, κάποιος ο οποίος πήχει, αυτό είναι δική μου ερώτηση, ατομικά καλλιεργεί ένα μικρό αμπελάκι και παράγει δικά του, γιατί γίνεται συχνά στην Ελλάδα αυτό σε διάφορες περιοχές. Υπάρχει τρόπος να το αντιληφθεί έγκαιρα όταν υπάρξει μήκητας, είναι καλό να φωνάζει γιοπόνους να το ελέγχουν, να περάσουμε και ένα μήνυμα. Λίγο πολύ ένας έμπειρος αμπαλληργός ξέρει να ξεχωρίσει λίγο το χαρακτηριστικό σύμπτωμα, ειδικά της ίσκας που είναι η πιο γνωστή ασθένεια του ξύλου. Επίσης φαίνεται και από το μεταχρωματισμό που προκαλούν αυτή οι μήκητες στον ξύλο, δηλαδή θα πάει να κόψει με πριώνι, εφόσον δει ότι υπάρχουν έντονα συμπτώματα στα φύλλα και θα δει ένα καφέ μεταχρωματισμό στον ξύλο. Οπότε αυτό είναι μια ένδειξη ότι το ξύλο πρέπει να κοπεί μέχρι να φτάσει στο υγιές ξύλο και να καταστραφεί. Εννοείται ότι θέλει πάρα πολύ προσοχή στα εργαλεία, στα μέτρα υγιεινής δηλαδή που λαμβάνει, να απολυμένει τα εργαλεία. Συνήθως δυστυχώς αυτό δεν το κάνουν όσο πρέπει, τουλάχιστον να ξεκινάνε με καθαρά εργαλεία πριν μπούν από τον έναν αμπελόνα στον άλλον για να μην το μεταφέρουν σε άλλους αμπελόνες ή όταν βλέπουν ότι ένα πρέμνο έχει εμφανή πολύ έντονα συμπτώματα, είτε να το κλαδεύουν το καλοκαίρι, να το κόβουν και ας πειν είναι η κατάλληλη εποχή για κλάδευμα, είτε να το σημαδεύουν με κάποιο τρόπο έτσι ώστε όταν έρθει η εποχή να το κλαδέψουμε να ξέρουν ότι πρέπει να δείξουν περισσότερη προσοχή, να απολυμάνουν τα εργαλεία τους. Με άλλα λόγια τα φυτά μοιάζουν λίγο με τον άνθρωπο, δηλαδή όπως εμείς μεταφέρουμε ένας τον άλλον τις ασθένειες, έτσι γίνεται και με αυτά, γι' αυτό είναι πολύ σημαντικό. Και εμείς μπορούμε να τους μεταφέρουμε ασθένειες. Αλήθεια, μπορούν να περάσουν από τον άνθρωπο στο φυτό. Με τα παπούτσια μας για παράδειγμα, υπάρχουν πάρα πολλά παθογόνατα τα οποία επιβιώνουν στα υπολήματα των καλλιεργιών, τα περισσότερα θα έλεγα. Αυτό βέβαια στο Αμπέλλη γίνεται πιο πολύ με τον Περονόσπορο, το ίδιο τον Βοτρίτη, μπορούν να βρεθούν εκεί, οπότε θέλει προσοχή. Και με παθογόνατο ξύλο βέβαια, υπάρχουν στο πρυονίδι για παράδειγμα, πάει κάποιος κλαδεύει, διασκορπίζεται το πρυονίδι μέσα στον Αμπελόν, αυτό το πρυονίδι είναι στη Αμμόλιντσες, αν προέρχεται απομολυσμένο ξύλο. Οπότε μπορούμε και αυτό να το μεταφέρουμε με τα ασθένεια μας. Άρα θεωρητικά θα πρέπει και οι ίδιοι οι εργάτες να περνάνε από κάποια μικρή επιμόρφωση για το πώς πρέπει πραγματικά να απολυμμένουνε τα εργαλεία, ίσως να φοράνε στα παπούτσια κάτι προστατευτικό ή να τα καθαρίζουνε, δηλαδή δεν είναι ότι αντεμπαίνεις και κάνεις τη δουλειά σου. Ναι, είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό και μάλιστα η εμπειρία που είχαμε, που αποκομίσαμε με τους φοιτητές το καλοκαίρι από τους Αμπελώνες που επισκεφτήκαμε, έδειξε ότι σε Αμπελώνες τους οποίους οι Αμπελουργοί ήταν πάρα πολύ σχολαστικοί με τα μέτρα υγιεινής που παίρναν, δηλαδή καθαρίζανε πολύ προσεκτικά τα εργαλεία πριν κλαδεύσουνε, δεν είχαν ιδιαίτερα προβλήματα. Ένας άλλος για παράδειγμα, ο Αμπελουργός, ο οποίος ήταν πολύ χαλαρός και μας έλεγε, εντάξει τώρα σιγά, μην κάτσω να κάνω όλα αυτά που μου λέτε εσείς, οι ασθένεις συγκεκριμένες κάνανε πάρτι στο χωράφι του. Που αυτό σε βάθος χρόνου αν αντιλαμβάνομαι σωστά θα το πληρώσει ο ίδιος γιατί θα χρειαστεί πιο γρήγορα αναμπέλωση. Ναι, ναι. Οι ασθένεις αυτές μειώνουν πάρα πολύ σημαντικά το χρόνο ζωής των φυτών του Αμπελιού. Οπότε από εκεί που ένας Αμπελώνας θα έπρεπε να είναι παραγωγικός τουλάχιστον 20-30 χρόνια, μπορεί στα 10 χρόνια το πολύ να θέλει αναμπέλωση, το οποίο είναι τεράστιο οικονομικό κόστος για τον παραγωγό. Οπότε των φρονίμων των παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν πρέπει να τηρούν τα μέτρα, να το περάσουμε πια αυτό το μήνυμα. Ακόμα και θελοντικά όσοι ασχολείστε να τα τηρείτε τα μέτρα αυτά. Επειδή που είναι του Υδρύματος Ακαδημαϊκή έχει κάποιος τη δυνατότητα ο οποίος έχει αποφυτήσει από το τμήμα σας, πιθανώς έχει κάνει και μεταπτυχιακό, να έρθει να ζητήσει να κάνει κάποια διδακτορική διατριβή. Φυσικά και όχι μόνο από το τμήμα μας, σε οποιοδήποτε συναφές αντικείμενο. Για παράδειγμα τώρα έχω μία φοιτητρία με την οποία είμαστε στις συζητήσεις για να ξεκινήσει δρακτορικό η οποία τελείωσε τρόφιμα. Και έκανε μεταπτυχιακό στο τμήμα μας και ήρθε σε επαφή με το αντικείμενο και της άρεσε και σκεφτόμασταν να ξεκινήσει το επόμενο διάστημα. Βέβαια το πρόβλημα αυτή τη στιγμή, όχι μόνο το δικό μου, όσους ασχολούνται με βιολογικές επιστήμες στην Ελλάδα, δυστυχώς είναι το μεγάλο κόστος της έρευνας και οι λίγες ευκαιρίες χρηματοδότησης. Γιατί τα αναλώσιμα στα εργαστήρια κοστίζουν πάρα πολύ και δεν έχουμε πάντα κάποιο πρόγραμμα για να τα καλύψουμε. Και ένα διδακτορικό δυστυχώς κοστίζει πάρα πολύ, ειδικά όταν θες με κάποιο τρόπο να εξασφαλίσεις και τον φοιτητή που δουλεύει, κανείς δεν θέλει να έχει έναν φοιτητή να εργάζεται τσάμπα. Το ιδανικό θα ήταν δηλαδή να μπορούν να τους καλύψουμε μια χρηματοδότηση. Ελπίζω να υπάρχουν οι ΒΙΚΟΑ όταν παρακολουθούν την εκπομπή αυτή και να βρεθεί... Υπάρχει κάποια υποτροφία του παδά, αλλά δεν νομίζω ότι επαρκεί για αρκετούς, δεν είναι τόσο πολλοί φοιτητές. Παρ' όλο αυτό, όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να επικοινωνήσει μαζί σας με κάποιον άλλο συνάδελφο από το τμήμα ή τη σχολή. Ναι, ναι. Υπάρχουν τρόποι χρηματοδότησης, μπορεί να κάνει κάποιος έτησης στο ΕΛΙΔΕΚ, στο ΊΚΙ, οργανισμούς που δίνουν δηλαδή υποτροφίες. Και εντάξει, υπάρχουν κάποια προγράμματα, κατά καιρούς ανοίγουν κάποιες, βγαίνουν κάποιες προσκλήσεις για ερευνητικά προγράμματα, αλλά θεωρώ ότι στην Ελλάδα δυστυχώς είναι λίγες ακόμα αυτές τις ευκαιρίες. Όσοι θέλετε, πάντως κυνηγήσετε το. Υπάρχουν τρόποι, υπάρχουν εφορείς, μπορεί να βρεθεί μια άκρη αν κάποιος έχει αυτή τη ζέση την Ακαδημαϊκή. Για την απολύμανση των τομών δεν έχουμε μιλήσει ακόμα, Σταξίλη. Ναι, να επανέλθουμε λιγάκι εκεί, γιατί πράγματι είναι ένα από τα πολύ σημαντικά μέσα αντιμετώπισης, εφόσον έναν παθογόνο του ξύλου στο αμπέλ βρεθεί στον αμπελώνα μας και εφόσον απομακρύνουμε τέλος πάντων το ασθενές ξύλο, το επόμενο στάδιο που πρέπει οπωσδήποτε να γίνει, είναι είτε μια απολύμανση στις τομές με ειδικές πάστες που υπάρχουν με κυτοκτόνα μέσα, είτε έστω ένας ψεκασμός με χαλκού χασκευάσματα τα οποία δρούνε εναντίον πολλών μυκήτων και είναι αρκετά αποτελεσματικά. Α, και πάρα πολύ σημαντικό, δεν κλαδεύουμε ποτέ όταν πρόκειται να βρέξει. Ναι, γιατί αυτό? Για διάφορους λόγους, καταρχήν όταν έχει βροχή υπάρχει πάρα πολύ γρασία, επομένως οι τομές κλείνουν λίγο πιο δύσκολα και δεύτερον με το ανεμόβροχο το πριονίδι το οποίο μπορεί να έχει σπόρι από μύγκητες να μεταφέρει διασκορπίζεται, οπότε με τη βροχή μεταδίδονται πιο εύκολα αυτά τα παθογόνα. Ναι, να το περάσουμε αυτό το μήνυμα. Αυτό ισχύει και γενικότερα, δηλαδή και για μια κυρία η οποία μπορεί να κλαδεύει τις 30 φιλιάς στον κήπο της. Αυτό ισχύει για όλα τα φυτά γενικά και για τις ελιές, πάρα πολύ για όλα. Καλό είναι να μην κλαδεύουμε με δροχαιρό καιρό. Άρα είναι καλό να παρακολουθεί κανείς τις μετεωρολογικές συνθήκες πρωτού προβεί στο κλάδεμα. Και να αποφεύγει να κλαδέψει όταν βρέχει και είτε βρέξει είτε όχι, καλό είναι να χρησιμοποιεί και κάποια απολύμανση ή να γίνει κάποια απολύμανση στους τομές. Και αποφεύγουμε και τις πολύ μεγάλες τομές κλαδέματος στον αμπέλη, όσο γίνεται μικρότερες. Έχετε γράψει κάποια πολύ ενδιαφέροντα επιστημονικά άρθρα στο περιοδικό «Angrotech» αλλά και σε άλλα. Θα θέλατε να μας μιλήσετε και γι' αυτό. Ένα άρθρο έχω γράψει στο περιοδικό «Angrotech» πάνω στις ασθένες του ξύλου της Αμπέλου. Κάπως πιο εκλαϊκευμένο. Τα υπόλοιπα άρθρα που έχω είναι επιστημονικές δημοσιεύσεις, επιστημονικά περιοδικά. Εκεί που είναι πιο εκλαϊκευμένο, τι συμβουλές δίνετε, να τις πούμε και προφορικά. Ήτανε λίγο πολύ αυτά που αναφέραμε για τις ασθένες του ξύλου, πώς προκύπτουν, ότι πολύ σημαντική αστία μόλυνσης είναι τα φυτόρια, από τα οποία προέρχονται πολλές φορές τα μολυσμένα φυτά, το πολλαπλαστιστικό υλικό δηλαδή, τους τρόπους αντιμετώπισης που αναφέραμε. Υπάρχει ενδιαφέρον πάντως απ' ότι βλέπετε. Δηλαδή γενικά, επίσης ήθελα να σας ρωτήσω αν υπάρχει ενδιαφέρον, δηλαδή και από απλό κόσμο που ασχολείται με τα αμπέλια, αυτό ενώ αν υπάρχει ενδιαφέρον. Αν είχε κάποια επίχηση το άρθρο έτσι και από... Δεν ξέρω, δεν επικοινώνησε κάποιος μαζί μου να σας πω την αλήθεια. Σίγουρα, πάντως θα διαβάστηκε. Έχουμε καθόλου στοιχεία γενικότερα για το πόσα αμπέλια υπάρχουν στην Ελλάδα ή στην Αθήνα. Υπάρχει κάποια βάση, συγκεντρώνονται κάπου. Λογικά είναι του αγροτικής ανάπτυξης και τροφήμων. Πλησιάζοντας προς τη λήξη της εκπομπής να πούμε και μερικές άλλες ασθένειες καθώς και τρόπους προφύλαξης, όπως δηλαδή για το περονόσπορο, για το σταφύλι, για το βοτρίτι. Το ίδιο. Ο περονόσπορος και το ίδιο είναι οι δύο πιο σημαντικές ασθένειες που προσβάλλουν τα φύλλα στο αμπέλι. Προκαλούν πολύ χαρακτηριστικά σύμπτώματα. Ο περονόσπορος συγκεκριμένα στην κάτω πλευρά των φύλλων προκαλεί μία λευκή εξάνθιση και στην πάνω πλευρά μία ελαιόδικη λίδα. Και το ίδιο προκαλεί μία σταφύλα στην πάνω πλευρά, είναι σαν να έχει πέσει αλεύρι. Αντιμετωπίζονται όμως σχετικά εύκολα. Δηλαδή οι αμπελουργοί ξέρουν πώς να τα αντιμετωπίσουν πλέον. Κάνουν κάποιους ψεκασμούς στην άνοιξη. Κάποιες φορές και κάθε δυο εβδομάδες. Όταν ο καιρός είναι λίγο πιο υγρός και βροχερός και έχει αέρα κτλ. Ξέρουν ότι οι συνθήκες ευνοούν και οι θερμοκρασίες είναι τέτοιες που ευνοούν τις προσβολές. Και σε γενικές γραμμές το αντιμετωπίζουν σχετικά εύκολα. Ο βοτρίτης τώρα είναι ο πιο σημαντικός μήκητας που προσβάλλει τα σταφύλια και προκαλεί σύψεις. Σάπισμα δηλαδή στα σταφύλια. Και η χειρότερη περίοδος... Το πρόβλημα με το βοτρίτη βασικά είναι ότι εμφανίζεται πάρα πολύ έντονα κοντά στην περίοδο του τρίγου. Γιατί είναι πάρα πολύ ευαίσθητες ηράγες κατά το στάδιο της ορίμανσης. Οπότε αν λίγο πριν τον τρίγο έχουμε συνθήκες υψηλής υγρασίας. Θα έχουμε και υψηλές προσβολές. Στην Βόρεια Ελλάδα για παράδειγμα φέτος είχε τέτοιες συνθήκες και είχαν αρκετά προβλήματα με σύψεις από βοτρίτη. Εμείς στο εργαστήριό μας δουλεύουμε και με βοτρίτη. Όπως ανέφερα και πριν. Ωραία είναι κάποια αλληλεσθένεια ή να ολοκληρώσουμε έτσι. Νομίζω ότι αυτά είναι τα πιο σημαντικά που ενδιαφέρουν τους παραγωγούς. Ωραία. Και να επεξηγήσω για ακόμα μια φορά ότι δεν μιλήσαμε για το κομμάτι του πώς γίνεται το κρασί και τα λοιπά, γιατί αφορά σε άλλο αντικείμενο. Εμάς μας ενδιαφέρει τώρα η υγεία του αμπελιού. Σωστά. Ναι, ναι, εγώ δεν έχω σχοληθεί με υνολογία καθόλου. Είναι εντελώς άλλο καδημαϊκό αντικείμενο, το λέω αυτό, γιατί το παδά παράγηκε κρασί, αλλά θα τα πούμε άλλοι, όραμε άλλους φιλοξενούμερους. Ποια ομάδα ενοποίησης, ίσως σε κάποια άλλα εκπομπή να τους φιλοξενούσατε. Δείξαμε εδώ και τον εκπαιδευτικό Αμπελώνα, στο Άλσο Σεγάλιο, στην Πανεπιστημιούπολη 1 του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής. Κυρία Αγκίζη, σας ευχαριστώ πάρα πολύ θερμά για την σημερινή μας συνέντευξη. Εγώ ευχαριστώ πάρα πολύ για την πρόσκληση. Ελπίζω ότι διαφωτίσαμε τον κόσμο, ότι περάσαμε κάποια μηνύματα, κυρίως πρόληψης και προστασίας. Θα βρισκόμαστε κοντά σας την επόμενη εβδομάδα με ένα κοινωνιολογικό θέμα αυτή τη φορά. Επιστρέφουμε σε πιο συνηθισμένα εδάφη της εκπομπής αυτής. Σας ευχαριστούμε που μας παρακολουθήσατε. Γεια σας! |
