: Το φως και το σκοτάδι, τα αντίθετα, τη ζωή και το θάνατο, τη μελωδία και το φάλτσο, το καλό και το κακό, όποια δύο θέλετε. Βασικά, όμως, το φως και το σκοτάδι. Και το καλό το φως ξέρει πως σκοτάδι. Ξέρει πως σκοτάδι, χωρίς μια υποψία εις το φως, δεν υπάρχει. Μα ούτε και σκέτο φως αξίζει, δίχως μια πινελιά, μια γραμμούλα μαύρη να το στολίζει. Με λένε Μαρία Αγγελίδου, είμαι μεταφράστια και συγγραφέας παιδικών βιβλίων. Είναι η δεύτερη χρονιά που έρχομαι στη Βέλεια για τα σεμινάρια των βιβλιοτικών νόμων, με πολύ ενδιαφέρον και με πολύ χαρά. Η αφήγηση των αντιθέτων. Γιατί έχει σχέση η αφήγηση με τα αντίθετα. Γιατί ο άνθρωπος έτσι ξεκινάει να καταλαβαίνει και να κατανοεί τον κόσμο. Μέσα από διάφορα πλέγματα αντιθέτων, από το πάνω και το κάτω, από το μαύρο και το άσπρο, από το μπροστά και το πίσω, είναι οι πρώτες αντιθέσεις που μαθαίνει ο άνθρωπος, τα όρια που του επιτρέπουν στη συνέχεια να κινηθεί ισορροπώντας, να προχωρήσει σε συγκερασμούς, σε ισορροπίες, σε μέτρου. Και γιατί η αφήγηση. Η αφήγηση μας επιτρέπει να καταλάβουμε επίσης καλύτερα την ιστορία της ζωής μας. Θέλουμε να αφηγηθούμε ο ένας τον άλλον όσο μπορούμε περισσότερα πράγματα, τον εαυτό μας, να ακούσουμε την αφήγηση του άλλου και να καταλάβουμε καλύτερα τι έχει να δώσει και τι έχει να πάρει, τι μπορεί να πάρει ο καθένας μας. Αυτές τις δημιουργικές δεξιότητες καλλιεργεί και αναδεικνύει το εργαστήρι της αφήγησης και με αυτές ελπίζω ότι θα μπορέσουν οι βιβλιοθηκονόμοι στις βιβλιοθήκες τους να οργανώσουν καλύτερα την επικοινωνία τους με τους επισκέπτες τους. Και αυτός είναι και ο τρόπος που φαντάζομαι τους βιβλιοθηκονόμους του μέλλοντος. Οι κανούς να στρέψουν το βλέμμα τους στον επισκέπτη στο φύλλο της βιβλιοθήκης και να τον αντιμετωπίσουν ως έναν ξεχωριστό άνθρωπο που έρχεται με ξεχωριστές ανάγκες και θέλει να ακούσει και την ιστορία της βιβλιοθήκης και την ιστορία του βιβλίου και το πώς αισθάνθηκε ο βιβλιοθηκονόμος διαβάζοντας, έτσι ώστε το κάθε βιβλίο που θα πάρει μέσα από εκεί θα αφορά και τον ίδιο. |