| : Είμαι μεγάλη τιμή σήμερα να είμαι εδώ μαζί σας, σε αυτήν την ομιλία που πρέπει να κάνω. Είμαι μεγάλη τιμή να είμαι κι εγώ μιλήτρια κοντά στην κυρία Γεμαρέλου. Νιώθω ιδιαίτερα περήφανη με βάλετε σε αυτό την ημερή, θα το πούμε, τη σημερινή. Και για να μην μακρηγορώ, θα ξεκινήσω, λέγοντάς σας και ίσως ανατρέποντας κάτι που γνωρίζουμε. Είναι οι περισσότεροι, μια στιγμή λίγο, νομίζω αυτό, ναι, ότι το κάπνισμα, ενώ όλοι λέγαμε ότι είναι μια συνήθεια, η καινούργια θεώρηση είναι ότι πρόκειται για νόσο από μόνο του. Έχει και αυτό ένα ειδικό κωδικό και θεωρείται πλέον νόσος όπως είναι η υπέρταση ή το ζάχαρο, γιατί είναι χρόνιο, χρόνια η κατάσταση που υποτροπιάζει όπως και αυτές οι πατήσεις. Άρα, λοιπόν, έτσι το βλέπουμε πια και γι' αυτό αυτά που θα πούμε σήμερα, οι πρακτικές δηλαδή διαποίησης κακμίσματος, έχουν στόχο να μειώσουν αυτή τη λιτότητα και την οσιλότητα από το κάπνισμα. Δεν θα ασχοληθούμε πολλά νούμερα. Ένα, 6 εκατομμύρια άτομα πεθαίνουν τον χρόνο από το κάπνισμα. Αυτό φτάνει. Οι εγκόσμιοι οργανισμοί ασχολούνται με πάρα πολλά μέτρα. Η πολιτεία παίρνει μέτρα για το κάπνισμα με διάφορους τρόπους. Από το φόρο μέχρι το τι θα γράφει το πακέτο κτλ κτλ. Δεν είναι το θέμα της σημερινής ομίλιας. Αυτό που εμείς θα επικεντρωθούμε είναι τι βοήθεια μπορούμε να προσφέρουμε στους κακμιστές έτσι ώστε να παλαγούν από το κάπνισμα. Θέλουμε να το κόψουμε. Φαίνεται ότι οι περισσότεροι, ναι, θέλουμε, ένα περίπου 24% και σύμφωνα με μια μελέτη που έδινε με στοιχεία και από την Ελλάδα, που δεν βλέπουμε πολύ συχνά τέτοιες μελέτες, είναι ότι και στη χώρα μας ένα 66% θέλει να μπει στη διαδικασία να το κόψει. Πρέπει να ξέρουμε ότι δεν έχουνε όλοι οι κακμιστές την ίδια τιμότητα. Δεν είναι το ίδιο έτοιμοι να το κόψουν. Άλλοι θέλουν να προβούν σ' αυτό, αφού τη διακοπή άμεσα, άλλοι το σκέφτονται να το κάνουν κάποια στιγμή στο μέλλον, άλλοι δεν το θέλουν καθόλου. Είπαμε για κάποιον εδώ πέρα, της οικογενείας που αρνείται κατηγορηματικά, αλλά που ξέρεις, μπορεί κάποια στιγμή να αλλάξει αυτό. Και άλλοι το έχουν ήδη κόψει, αλλά διδητικά μπορεί να το πιάσουν. Έτσι λοιπόν θα είναι πολύ μαγαλό πρόβλημα πώς διχειριστούμε όλες αυτές τις ομάδες των κακμιστών και το σημαντικότερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τους κινητοποιήσουμε. Τους κινδύνους αυτοκάπνισμας είπαμε με τον κ. Κόντ, να μην επικεντρωθούμε τόσο πολύ σήμερα, θεωρούνται γνωστοί εδώ και περίπου τα χρόνια. Το 1964 είχε γίνει γνωστό η σχέση καρκίνου του πνεύμονα και καπνίσματος, αλλά παρόλο που τους ξέρουμε τους κινδύνους, σαν να μην πιστεύουμε ότι αυτό μπορεί να συμβεί σε εμάς. Ωστόσο υπάρχουν πάρα πολλά οφέλη από τη διακοπή και αυτό είναι κάτι το οποίο θα πούμε και πρέπει λοιπόν μέσα του ο καπνιστής να δει και ποιες είναι οι δυσκολίες, γιατί δεν μπορεί να τα καταφέρει, γιατί δυσκολεύεται τόσο πολύ, έτσι ώστε η πλάστηκα να γύρει από τη μεριά που θα οδηγήσει στη διακοπή του καπνίσματος. Απαραίτητο είναι το κίνητο, χωρίς μια ιδέα ισχυρή στο μυαλό δεν μπορεί κανείς να πω όπως το στυγάρον, ό,τι φάγονται να πάρει, ό,τι και αν το πει κάποιος. Αυτό μερικεί στον κόσμο το λένε να γίνει ένα κίκ στον εγκέφαλο, άλλοι λένε ότι είναι εγκεφαλικό. Είναι πολύ σημαντικό να ξεκινήσει από μια ισχυρή σκέψη, ένα κίνδυνο, γιατί αυτό θα τον ακολουθήσει σε όλη τη διαδικασία και όταν θα δυσκολευτεί και όταν λυγίσει και όταν είναι έτοιμος να υποτροπιάσει. Το κίνητο πρέπει να είναι εκεί. Δυο λόγια για το αφέιλ. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρει ο καπνιστής ότι από τη στιγμή που τελειώνει το τελευταίο του ψιγάρο και μετά, αμέσως ο οργανισμός αρχίζει μία ακούλωση, μία διαδικασία στο να φτιάχνει τις βλάβες που έχουν δημιουργηθεί από το ψιγάρο και φτάνουν βίωνο. Σε 20 λεπτά, η πίεση και η σφήξη λέμε ότι ισορροπούν, αν μετρήσει κανείς την αναπνοή του καπνιστήμια μέρα μετά, με ένα ειδικό αναλητή που λέγεται αναλητής μονοξύδια του άνθρακος και βεβαίως μετράει αυτό που βγαίνει και από τα καυσαέρια, το μονοξύδιο, θα δει ότι αυτό είναι το πρώτο που έχει καθαρήσει. Είναι πολύ σημαντικό, το βλέπουμε, το γέροντο κιόλας, γιατί λέτε «α, καθάρισα το μονοξύδιο». Είναι πολύ σημαντικό για κυνητοποίηση. Η όσφρηση και η γεύση, υπέροχες αστήσεις, που στους καπνιστές είναι πολύ καταπιασμένες, επανέρχονται, ήδη σε δυο τρεις μέρες και βέβαια περίπου δυο εβδομάδες χρειάζεται για να αρχίσουν τις συντώματα τα ιστορικά, που θα πούμε παρακάτω ποια είναι, να υποχωρήσουν. Εμείς οι πνευμοδελόχοι λέμε ότι περίπου στο τρίμινο θα δούμε πραγματικά τα συντώματα ενός ασθενούς να βελτιώνονται, όπως και η λειτουργία του πνεύμανα, που μετρέπει με μία σπιλομέτρηση, παραδείγματος χάρη, αν και στο πρώτο διάστημα υπάρχει περίπτωση να χειροτερέψει για λίγο καιρό ο βήκας και τα φλέμματα. Είναι κάτι που το παρατηρούν και έχει σχέση με την επανακοίνηση της λειτουργίας των δροσών και το καθάρισμα ας πούμε των πνευμών. Σε ένα χρόνο ο κίνδυνος για έφραγμα, καρδιακοί νόσο, πέφτει στο 5% και πρέπει να περάσουν περίπου 15 χρόνια για να πούμε ότι πλέον ένας άνθρωπος που κάποιος είναι σαν να μην κάπνισε ποτέ. Αν και το διάστημα, αλλά ποτέ δεν είναι αργά να κόψει κανείς το τσιγάρι. Για το καρκίνο του πνεύμα να απλά σας λέω ότι στα 10 χρόνια ο κίνδυνος πέφτει στο 50% και όχι παρακάτω. Λέγαμε και πριν αρχίσουμε την ομιλία ότι χωρίς θέληση δεν γίνεται τίποτα. Το λέγαμε εδώ και πραγματικά μετά το κίνητο και την εδημότητα είναι το πιο σημαντικό. Η αποφασιστικότητα, το πείσμα, να θέλεις πραγματικά να καταφέρεις κάτι, να το προγραμματίσεις, να είσαι επίμονος και να έχεις συνέπεια. Ένα συμβόλιο όταν εαυτός σου καλύσσε να κάνεις όταν πας να κόψεις το κάπνισμα. Και αυτές είναι αρετές που πολλές φορές οι καπνιστές νιώθουν ότι δεν τις έχουν πάντα και λένε, ξέρετε δηλαδή, δεν έχω χαρακτήρας, δεν μπορώ να τοτηρήσω αυτό που εφασίζω και έρχονται για βοήθεια. Και υπάρχει πολλές φορές φόβος. Επίσης είναι κάτι που θύξαμε πριν να ξεκινήσουμε, επιβολή εκ των έξω. Πολλά παιδιά προσπαθούν να πείσουν τους γονείς, κόψε το τσιγάρο, κόψε το τσιγάρο. Αν ο ίδιος δεν το θέλει, δεν μπορεί να πετύχει αυτό. Επίσης πολύ αφιβάλλουν ότι κάτι θα καταφέρνουν ή ότι θα πάρουν βάρος. Αν υπάρχει από πίσω κατάθλιψη ή άγχος ή αθλησμός αλληλουσίας, τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Και βέβαια, πολλοί παραπονούνται ότι με το πέτρο του τσιγάρου ήταν τόσο έντονη η επιθυμία και εμφανίστηκαν και τόσα άλλα σημεία στερετικά που πραγματικά δεν κατάφεραν να πετύχουν τους κόκκους τους. Πώς θεραπεύεται λοιπόν η νόσος του κακνίσματος. Η θεραπεία δεν γίνεται με ακριβώς έντονευση. Αν και αυτή χρειάζεται όσο μελωσφορές, ακολουθεί ολισμένες κατευθυντήρες οδηγίες όπως κάνουμε και για όλα τα άλλα νοσήματα. Βασίζεται σε δύο άξονες. Στην συμπεριφορική θεραπεία και τη φαρμακευτική η οποία δεν είναι πάντα απαραίτητη. Ο στόχος είναι να μειωθεί η νευρικότητα, ο κνευρισμός, η κατακληκτική διάθεση, η δυσκολία συγκέντρωσης που πολλές φορές συμχανίζεται μετά τη διακοπή, οι διαταραχές στον ύπνο, βουλεινία. Όπως βλέπουμε να ράβεται εδώ ένα κουστούμι στα μέτρα ενός ανθρώπου, έτσι και με τον ασθενή, έτσι και με τον κακνιστή, είναι τελείως εξατομικευμένη η αντιμετώπιση. Και τον καρθένα ισχύει κάτι διαφορετικό. Ανάλογα με το πόσο εξαρθωμένος είναι η νευρικότητα υπάρχει το δικό ροτυματολόγιο, το πάντος το λέγεται, το οποίο κάνουμε και βλέπουμε το βαθμό εξάρτησης, αν υπάρχει προηγούμενη εμπειρία, παίζει ρόλο, αν χρησιμοποιεί σε κάποιο φάρμακο και τι έγινε με αυτό, για ποιον λόγο υποτροπίασε, έτσι, γιατί στεναχωρέθηκε μια στιγμή, γιατί χάρηκε, γιατί κάποιος του το πρόσφερε, πάντα νομίζουμε ότι με ένα τσιγάλο, έστω και μετά από τρία ή πέντε χρόνια, μπορεί κανείς να υποτροπιάσει, να ξαναρχίσει το κάπνισμα μετά από τόσο προσπάθεια. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το ξέρει, γιατί μερικοί λένε να δεν μας το είπε και κανείς. Έχει σημασία. Άρα λοιπόν λαμβάνουμε υπόψη και όλο το υπόλοιπο ιατρικό ιστορικό για να δώσουμε τις οδηγίες που είναι, όπως είπαμε, εξατωμικευμένες, είτε εξατωμικό επίπεδο, υπάρχουν σχορισμένους χώρους, ομάδες που μεζεύονται άτομα και συζητάνε μεταξύ τους, κι ένας βοηθάει τον άλλο. Μέσω τηλεφώνου ή μέσω διαδικτύου πια, αυτό είναι πολύ διαδεδομένο, κυρίως στο εξωτερικό. Υπάρχουν γραμμές, τα οποία παίρνεις στο τηλέφωνο και κάποιος εκεί σε οδηγεί και σου δίνει σε εικοσθετράωρη βάση οδηγίες. Εδώ η Λυκείπρου Αναλογική Εταιρεία έχει μια γραμμή βοήθειας, η οποία σε καθοδηγεί ανάλογα το πού είσαι, πού μένεις, σε ποιο διαμέρισμα της Ελλάδας, σε ποιο χώρο, σε ποιο ιατρίο μπορείς να πας για να πάρεις βοήθεια, αν θέλεις να πας σε κάτι τέτοιο. Η Συντερηφορική Θεραπεία, ξεκινάμε πάντα με να αρωματιστούμε τη μέρα της διακοπής, μπορεί να είναι τώρα έρχονται οι γιορτές, ο καινούργιος χρόνος θα βλέπουμε στο 14, μπορεί να είναι μια επιλογή. Οι βαρβάρες σήμερα θα μπορούσαν να διαλέξουν αυτή τη μέρα για να κόψουν το ψιγάρο ή παραδείγματος χάρη αν έχει κάποιος γενέχλη ή κάποιος της οικογενείας του, όταν βγαίνεις από το νοσοκομείο είναι ευκαιρία. Ήδη έχεις περάσει κάποιες μέρες χωρίς ψιγάρο ή μετά από μια λύμωξη ένα πνευστικού, μετά από ένα χειρουργείο. Και σε μελέτη που έκανε στο νοσοκομείο του δικό μας βρέθηκε ότι στο χρόνο επάνω, μετά από εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς, ένα 30% ξανά καπνίσει, το οποίο είναι σημαντικό λόγο για τον ελληνικό χώρο. Μετά την εγγεμονσύνη, στις διακοπές που είσαι πιο χαλαρός μετά από αυτές, ένα σαββατοκύριακο που είσαι πάλι λίγο πιο ήρεμος, ή μια μέρα με πολλές δυναστηριότητες για να σε ακουσπούν αυτές έτσι ώστε να μην έχεις πάρα πολύ έδιον την επιθυμία για κάπνισμα. Άρα αυτό είναι κάτι σημαντικό να επιλέγετε κάτι τέτοιο και χωρίς να απαγορεύεται και η αφθόρμητη βέβαια, να πεις από αύριο το πετάω ή από τώρα. Αυτή τη στιγμή πήγαν άνθρωποι από το ιατρίο βγαίνοντας, πέταξαν το πακέτο και τα ξανακάπνιζαν. Το αφθόρμητο δεν απαγορεύεται, απλά μιλάμε τώρα για μία τακτική που συνήθως απολυθείτε. Συμπεριφορική θεραπεία σημαίνει να μάθουμε τεχνάσματα και να ξεγελάμε τον εαυτό μας. Μιλάτε σαν τι, θέλουμε κάτι μας λείπει στα χέρια, ένα κομπολόι, να παίξουμε με ένα σφυλό, με ένα μολύβι, να βάλουμε στο στόμα μας μια καναμέλα, τσίχλια, το νερό, καταπληκτικό, αθώο, πάρα πολύ χρήσιμο στη δικοπή καπνίσματος. Μερικές σημαντικές αναπνές, ακόμα και δώσε από την αίθουσα, κάποιος μπορεί να τους ακοιμάσει. Πέντε, έξι, ήρθαμε στις πνές, εκπνές, για να λίγο αποσκαστεί από την επιθυμία να καπνίσει, τεχνικές που μπορεί να ταινιστεί κανείς από τη γιόγκα. Ποια είναι το πιο απλό και ανέκλογο στις μέρες μας, πολύ σημαντικό, και μάλιστα έχει δηλεθεί με μελέτες, ότι και σύντομη βόλτα των 5 λεπτών, ακόμα και στον χώρο εργασίας, δηλαδή να σηκωθείς από εκεί που είσαι στο γραφείο και να περπατήσεις να κάνεις μια βόλτα στο κτήλο και να ξανακατήσεις αυτό, σου βγάζει την έντονη επιθυμία για κάπνισμα. Έχει πολύ μεγάλη σημασία λοιπόν, όπως και οτιδήποτε άλλο άθλημα. Μετά το φαγητό, πολλοί καταπληκτές λένε, μπορώ θέλω τσιγάρα. Μπορεί να έχουν χρειαστεί υπεράδεισμα, να πάνε να κλεινούν τα μπόγκια, με ένα διάλειμμα να νιώσουν πόσο φρέσκο είναι πια το στόμα τους και δεν θέλουν να το λερώσουν με ένα τσιγάρο. Το να διαβάσουν λίγο εφημερίδα, να λήξουν ένα σταυρόληξο, να κάνουν ένα νεπνάκο ή ένα ανακοπιστικό μπάνιο. Λένε τώρα, είναι ατέλειωτη η λίστα, σας τα βάζω εδώ ενδεικτικά. Ο τίτλος είναι «Κρακτικές Συμβουλές», για αυτό σας τη δίνω, αλλά δεν τελειώνει. Είναι πάρα πολλές. Έχουν σχέση να κάνουν με το χαρακτήρα του καθενός, με το ότι του αρέσει και τον ενδιαφέρει. Άρα καλεί το καθένας, και αυτό βλέπουμε πολλές φορές, ενώ λέμε μερικά παραδείγματα, να έρχονται και να βρήσουν και ο καθένας κάτι τελείως πρωτότυπο που έκανε για να τον βοηθήσει να αντιμετωπίσει την επιθυναγία κάθισμα. Έχει πολύ μεγάλη σημασία, λοιπόν. Αυτό βλέπετε εδώ, κυπουρική, μουσική, πάση, ζωγραφική, πλέξιμο ή κέντριμα, ίσως οι παλιότεροι από εμάς, και οποιαδήποτε χειροτεχνία με τα χέρια. Ναι, κόβοντας το τσιγάρο γυρνάς με σελίδα στη ζωή σου, αλλάζεις τρόπο ζωής, αποκτάς μια πιο υπέρ της υγιεινούς ζωής άποψη, αφού το βγάζεις στο τσιγάρο, άρα και η διατροφή σου είναι πιο υγιεινή, μεσογειακή διετελέμε, από κει και πέρα η άσκηση και ο έλεγχος του άγχους, η μάστιγα της εποχής. Νομίζω ότι όλο και περισσότερο βλέπουμε τους ανθρώπους να είναι με στεναχώρια, με θλίψη, με άγχος, και είναι δύσκολοι. Δεν είναι πάντα εύκολο να ξεφύγει κανείς από αυτό και να πάρει τη δύναμη και να μπει στην διακοπή ψυχάνου, στην οποία όμως θα πρέπει να τη δει σαν απελευθέρωση, σαν κάτι που πραγματικά βυλτώνει. Η κοινωνική υποστήριξη από οικογένεια, φίλους και εργασιακό περιβάλλον είναι πολύ σημασιαστή, δεν είμαστε μόνοι μας, έχουμε ανθρώπους γύρω μας, τους οποίους μπορούμε να μας βοηθήσουν και είναι πάντα σημαντικό αυτό. Στο χώρο εργασίας θέλω να τονίσω ότι δεν χρειάζεται ο νόμος να μας πει ότι δεν πρέπει να καπνίζουμε. Θυμάμαι περίπτωση στον Ερδυφωνικό Σταθμό, μάλλον στην Earth τότε, την Earth της εποχής εκείνης, όπου ήταν δημοσιωγράφος με βαρύτατο εμφύσιμα που γίνονταν στους χώρους κάπνισαν και έπρεπε να αλλάξει το χρητικά πώς το εργασίας δεν μπορούσε πλέον να λειτουργήσει μέσα στον χώρο. Πρέπει να σε βόμαστε ο ένας τον άλλον. Αυτός δεν είναι ο λόγος που μιλάμε για να είμαστε συμπολίτες άνθρωποι, να βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Και αν το καταφέρουμε και αν το πάμε καλά και αν οι μέρες πεδούν και δεν καπνίζουμε, μια εμβράδευση έχει βρεθεί ότι βοηθάει. Πάλι ξαγυαλάζει λίγο το νεαυτά σου. Κακά τα ψέματα. Αλλά δεν είναι κακό να κάνεις ένα δώρο στον εαυτό σου, να πας στο γεύμα που πάντα νοιαβώσουν ή να ταξίδεις σε ένα ωραίο μέρος που ήτανε μέσα στο μυαλό. Άρα λοιπόν η επιθυμία για κάπνισμα παλεύεται με εναλλακτική συμπεριφορά, με αλλαγή της ρουτίνας και πάντα στο μυαλό το κέντρο. Και πρέπει να σας πω ότι όλα αυτά που είπαμε μέχρι τώρα είναι πάρα πολύ για ηλικιακές ομάδες όπως είναι οι έφηβοι, οι άνθρωποι που έχουν μικρό ρυθμό τσιγάρων κάτω από 10 ή οι έγκυες. Για τους υπόλοιπους και δικά για τους βαρύς καπνιστές έχουμε και τη θεμακευτική θεραπεία, τα φάρμακα δρούν στον εγκέφαλο, σου υποδοχείς την κοτίνης, ναι. Ο καθένας μας έχει στον εγκέφαλο όπου του υποδοχείς αυτούς που πάει την κοτίνη και πολύ απλώς λέω ότι πιένει η τοπαμίνη που μας δίνει την ευχαρίστηση αλλά και ό,τι οι σκευάσματα έχουν κυκλοφορήσει και εδώ οι φαρμακοποιοί μας το ξέρουν, δρούν σε αυτό το μηχανισμό. Τι έχουμε στη φαρέτρα μας υποκατάστητα νοικοτίνης. Να πάρεις τη νοικοτίνη με άλλο τρόπο έτσι να μην σου λείψει γιατί είσαι θυσμένος αυτή. Υπάρχουν τα μακρά στράσεις όπως λέμε που είναι ένα αυτοκόλλητο και τα βαρχεία στράσεις που είναι οι τσίχλες και οι σπνευτήρες. Αυτά που είναι με την μπλέα γύλη δυστυχώς δεν κυκλοφορούν στην Ελλάδα. Αυτό είχε κυκλοφορήσει αλλά τώρα δεν το βρίσκεις πια στα φαρμακεία. Και ενώ σπνευτήρες, τσίχλες και τα αυτοκόλλητα κυκλοφορούν. Ή πέντε καταπληκτικό και ένα καινούργιο φάρμακο μερικώς αγωνιστής και αντεγονιστής νοικοτίνης από το 2007 κυκλοφορεί στην Ελλάδα. Χάπια λοιπόν, ναι χάπια. Ή υποκατάσεις των νοικοτίνης που βοηθάνε σε ορισμένες περιπτώσεις. Πολλές φορές γίνονται και συνδυασμοί αυτών. Οι περισσότερες θεραπείας κρατούν δύο με τρεις μήνες. Ναι, υπάρχουν δύσκολες περιπτώσεις όταν υπάρχουν εθνισμός, ολικολουσμός, ψυχική νόσος και γι' αυτό το λόγο έχουνε, σαν τα μελετάρια, αν θέλετε ξεφυτρώσουν πολλά ιατριαδιακοπίες κακμίσματος. Στην Παλίνη υπήρχε η ιατριαδιακοπής πριν από μερικά χρόνια, τώρα νομίζω ότι έχει αιτωνήσει. Αλλά και σε πολλά άλλα κέντρα, στο οποία οι άνθρωποι έρχότανε και παίρνανε τις οδηγίες και παίρνουν ακόμα. Το κόστος θεραπείας, ναι, υπάρχει, δυστυχώς έχουμε πολύ δρόμο ακόμα για να φτάσουμε στο σημείο να καλύπτονται τα έξοδα για τα φάρμακα, 100% τα πληρώνει ο κάθε ασφαλισμένος, δεν υπάρχει έκπληκτος, μόνο στο ύπον δεκατεθληπτικό, αν το γράψει η ψυχία του για κατάθλιψη, μόνο τότε μπορεί να πάρει το 25%. Άρα ο καπνιστής πρέπει να πληρώσει τα φάρμακα αυτά και αυτό είναι κάτι που πρέπει σε πολλά μέρη του κόσμου, δεν ισχύει. Γιατί όχι και σε εμάς κάποτε. Και είμαστε και σε επικρίσεις, ε? Διακοπή καπνίσματος πιστεύουμε ότι είναι η πρακτική με την καλύτερη σχέση όσους όφελους και προληπτική ιατρική για την περιαφού πρόκειται. Με μην αρχίσει κανείς στο ψυγάρι, ίσως είναι ένα θέμα μιας άλλης ημερίδας για τα παιδιά, για τους νέους. Ολόκληρο ζήτημα, ίσως και ο πιο σημαντικό και από το σημερινό. Και στο μέλλον περιμένουμε το εμβόλιο της νοικοτίνης. Ακόμα δεν υπόσχεται πολλά η έρευνη στέλνει. Εδώ όμως θα σταματήσω. Θεώρησα, μιλώντας με το εμβόλιο, ότι θα ήταν ένας ιδεντικός κρίπος για τα επόμενα εμβλία της κυρίας Γεμανάλη που θα μας μιλήσει για τα εμβόλια και θα σας ευχαριστώ πάρα πολύ που με ακούσατε. |
