| σύντομη περιγραφή: Οτιδήποτε δείτε εδώ μέσα, υπάρχει αυτή τη στιγμή στο E-Class σαν μάθημα με τίτλο Mostra del Albo Greco di Karagiozis, Mostra Digitale del Albo Greco di Karagiozis, εντάξει. Αυτό τι σημαίνει ψηφιακή έκθεση του Ελληνικού Σωματίου Καραγιοζοπεχτών. Το μάθημα μας είναι αξιολόγηση μεταφράσεων. Εγώ θέλω να σας συνηθίσω να βλέπετε όλα τα μηνύματα που υπάρχουν γύρω μας σαν υλικό που μεταφράζεται. Για παράδειγμα, γούρο αν τώρα σε μαλώνει η διπλανή σου, δεν θέλω να σε μαλώσει αλλά κάνω μια υπόθεση τώρα για να πάω στο παράδειγμα και επειδή εμείς είμαστε φίλοι μπορώ να του τα πω αυτά χωρίς να τον σοκάρω, έτσι δεν είναι. Λοιπόν, σε μαλώνει η διπλανή σου και εγώ ακούω τώρα και βαριέμαι και όλος να μιλήσω και τι κάνω, σου κλείνω το μάτι, έτσι δεν είναι. Παίρνεις θάρρος. Γιατί, γιατί όταν εγώ σου έχω κλείσει το μάτι, εσύ μπορείς να το μεταφράσεις. Αν του κλείσω το μάτι την ώρα που τον μαλώνει η διπλανή του, πώς θα το μεταφράσετε εσείς, τι θα πει μεταφράζω, άμα κάνω έτσι δεν είναι γεια, άμα κάνω όμως έτσι τι είναι, φόκους, φούκους, έτσι. Λοιπόν, κάθε φορά το μεταφράζουμε, οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας, είτε διαβάζετε, είτε γράφετε, είτε μιλιέτε, είτε ζωγραφίζετε, είτε φωτογραφίζετε, συμφωνεί, όλα τα μεταφράζουμε. Έχετε δει ποτέ ας πούμε βοβό-σινεμά, βοβό-κινηματογράφο, δεν γελάσατε, γιατί τα μεταφράζετε. Λοιπόν, άμα δούμε μία κυρία, δεν ο εσάς που είστε πολύ συμπαθητική κυρία εδώ μέσα, άμα δούμε μία κυρία με μαύρα ρούχα, καμιά φορά λέμε καλημέρα σας, πολύ σου πάει, για καμιά μεγάλη μέρα λέμε έγινε τίποτα, συμβαίνει κάτι, γιατί το γενικό συμφραζόμενο περιβάλλον είναι τέτοιο που λες κάτι συμβαίνει εδώ πέρα. Πριν να φτάσουμε λοιπόν να αξιολογούμε κείμενα που έχουν μεταφραστεί, θα μάθουμε να μεταφράζουμε ό,τι βλέπουμε. Και δεν θέλω κανένας να εξαιρεθεί από αυτή την προσπάθεια, άρα αυτή τη στιγμή όλοι μας θα προσπαθούμε να μεταφράσουμε. Καταρχήν κάθεται όταν γράφεται στη μετάφραση ας πούμε, μιλούσαμε για μετάφραση και στο προηγούμενο μάθημα και μιλήσαμε στο προηγούμενο μάθημα για αεροδρόμια, για κανόνες ασφαλείας στα αεροδρόμια, για ορολογία κανών ασφαλείας, για προσωπικό εδάφους, προσωπικό μέσα στο αεροπλάνο και οτιδήποτε έχει περιγραφή για όλους αυτούς τους ρόλους και τις λειτουργίες με συγκεκριμένη και αποδεκτή ορολογία σε Αγγλικά, Ιταλικά και Ελληνικά. Το μάθημα-μάθημα που έχουμε, όχι που βρίσκεται αυτή η Mostra Digitale, το μάθημα-μάθημα που έχουμε είναι υπό τον τίτλο «Κριτική και τεκμηρίωση μεταφράσεων στο E-Class». Το μόνο που υπάρχει αυτή τη στιγμή εκεί μέσα είναι η ύλη του προηγούμενου μαθήματος. Αυτή τη στιγμή, για αυτό το μάθημα θα δείτε ότι θα μπει ένα link από το Mostra Digitale del Albo Greco di Caraggiosis. Αυτό λοιπόν είναι το πρώτο που θα μάθετε να μεταφράζετε. Δεν θα το μεταφράσετε ιταλικά, θα το μεταφράσετε από ελληνικά σε ελληνικά. Έτσι, λοιπόν το βλέπετε αυτό. Κάθε τύπου είναι προς μετάφραση τι έχει. Έχει χρόνο, αναφορά σε χρόνο, έχει αναφορά σε χώρο, έχει αναφορά σε πολιτισμό, έχει μία αφήγηση, μία ιστορία. Όταν λοιπόν μεταφράζουμε καλά τι κάνουμε. Αντιλαμβανόμαστε σωστά το χρόνο, τον χώρο, όπου ανήκει αυτό που μεταφράζουμε και τι άλλο αντιλαμβανόμαστε σωστά. Την ιστορία που αφηγείτε. Ας μάθουμε λοιπόν να τα αναγνωρίζουμε όλα αυτά. Εσείς θα μας κάνετε τη χάρη να περιγράψετε αυτή την εικόνα. Υπάρχουν πολλές εικόνες, θα περιγράψουν και άλλοι άνθρωποι. Αυτή η εικόνα πότε έχει δημιουργηθεί. Πάμε για το χρόνο. Αυτό έχει να κάνει με την περίοδο μέσα στο χρόνο. Ωραία, άλλο είναι αυτό. Αυτό έχει να κάνει με την οργάνωση δηλαδή του χρόνου, έτσι όπως τον έχουμε σε κάποιους πολιτισμούς. Η οργάνωση του χρόνου στους πολιτισμούς που ζούμε εμείς, τουλάχιστον όπου έχουμε δυτικό πολιτισμό, ελληνικό πολιτισμό, ή χριστιανικό πολιτισμό να επικρατεί, η οργάνωση του χρόνου ποια είναι. Χριστούγεννα, Πάσχα, Καρναβάλια, 15 Αύγουστος. Αυτά δεν είναι. Αν βέβαια είμαστε σε χώρο που κυριαρχεί πρωτεσταντισμός, δεν έχουμε 15 Αύγουστο. Άρα εμάς μας είναι η οικία αυτή η οργάνωση του χρόνου και του χρόνου. Επομένως εμένα δεν με ενδιαφέρει αυτό, με ενδιαφέρει εδώ μέσα να βρούμε τη χρονιά που δημιουργήθηκε τούτη η εικόνα. Ψάξτε καλύτερα. Αυτό είναι ο χρόνος. 2010. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Άρα η χρονική στιγμή είναι το 2010 και είμαστε στον Δεκέμβρη. Αφού έχει κάτι ή Γενάρη. Τι έχει? Γενάρη 2010. Είμαστε στο Γενάρη του 2010. Είμαστε σε οικονομική κρίση ή δεν είμαστε? Δείτε το. Δείτε το. Περιμένετε λίγο. Αν τώρα μεταφράζομαι ένα κείμενο, αυτό όμως είναι συναισθηματικό. Αυτό λέγεται στη μετάφραση ανεκδοτικό. Εμείς θέλουμε δεδομένα. Και τα δεδομένα η μετάφραση από πού τα αντλεί ο μεταφραστής, από πού αντλεί τα δεδομένα του, από την ιστορία. Το Γενάρη του 2010 δεν είμαστε σε οικονομική κρίση, τουλάχιστον φανεροί. Έτσι, τα δεδομένα το μεταφραστής τα αντλεί από την ιστορία. Λοιπόν, επομένως είμαστε στο 2010, είμαστε στο Γενάρη του 2010, δεν είμαστε σε μία φανερή και συνειδητή κρίση, είμαστε πριν ή μετά τα Χριστούγεννα. Μετά τα Χριστούγεννα το λέει ο Μίνας Γενάρης. Και τι θέματα απασχολούν εκείνη την εποχή την Ομοσπονδία των Καραγγιζοπεχτών, Λάλμποντι Καραγγιόζης. Τι θέματα τους απασχολούν. Μπράβο, τους απασχολούν εργασιακά. Αλλά δεν τους απασχολούν εργασιακά γιατί είναι άνεργοι, τους απασχολούν ακόμα εργασιακά γιατί θέλουν να βελτιστοποιήσουν τις συνθήκες τους, έτσι. Λοιπόν, τι άλλο τους απασχολεί, τι άλλο τους απασχολεί. Αυτό που το βλέπετε, διαβάστε μου τι γράφετε εκεί. Κατώτερη αμοιβή παίκτη εντός έδρας 200 ευρώ. Άρα δεν είναι για να μαζέψουν χρήματα, είναι η αμοιβή που παίρνει ένας καραγγιωζοπαίκτης όταν παίζει, όταν γίνεται performer, όταν έρχεται και μας αφηγείται μια ιστορία πίσω από τα σεντόνια του, έτσι. Λοιπόν, άρα τι γίνεται, εδώ δεν το βλέπατε καλά, μπορείς ένα κείμενο, ας πούμε εγώ που δουλεύω σε ένα αρχείο, το αρχείο Ιωάννη Παπάφη, πολλές φορές υπάρχουν κείμενα που σε ορισμένα σημεία έχουν τρυπήσει, έχουν χαλάσει από την υγρασία, έχουν διαβρωθεί. Εκεί, για να καταλάβω τι γίνεται, κάνω ό,τι κάνατε κι εσείς εδώ. Κοιτάζω τα πάντα, προσπαθώ να καταλάβω από το συνολικό κείμενο τι συμβαίνει. Άρα τι δεν κάνουμε στη μετάφραση, στη μετάφραση δεν κάνουμε impressionistic, δηλαδή ανεκδοτικές ερμηνίες δικές μας για ένα κείμενο και για κανένα κομμάτι του, έτσι. Λοιπόν, και εδώ τι λέει, 3η 12 Ιανάρη, ώρα 7 τι θα γίνει. Η κοπή της πίτας. Μπράβο. Καλά δεν έχει σημασία, πάντως αυτό είναι συνέχεια, αναφέρεται στην κοπή της πίτας. Επομένως δεν είμαστε σε κρίση. Από την εικόνα τώρα, όταν θα προχωρήσετε, θα δείτε τι θα πει είμαστε σε κρίση και θα σας βοηθήσω γρήγορα γρήγορα να το κάνετε αυτό. Κλείνω αυτό, φοράει μπότες έτσι, μπότες είναι καλές, είναι γερές, δεν έχουν τρύπες. Λοιπόν, βλέπετε πόσο ξυπόλυτος και πόσο κακομύρης είναι εδώ ο καραγκιόζης. Το βλέπετε? Επομένως, η αφήγηση σ' αυτές τις εικόνες, να θα το μεγαλώσουμε κιόλας. Βλέπετε, μονοσάνταλος. Λοιπόν, ένα δράμα. Νάτος, κι αυτός κι ο γιος του. Λοιπόν, άρα τι συμβαίνει. Θα το θυμόμαστε πάντοτε αυτό και στις μεταφράσεις μας. Μπορεί να ξεκινήσουμε με μία εικόνα που να μην καταλαβαίνουμε πολύ καλά τι μας λέει. Εικόνες του κόσμου είναι αυτές, εικόνες του κόσμου είναι και τα γραμμένα πράγματα, τα κείμενα. Λοιπόν, όταν περπατάμε μέσα σε ένα κείμενο, θα βρούμε απαντήσεις σε αρχικά ερωτήματα καθώς προχωράμε. Προχωράμε μέσα στα κείμενα και λύνονται προβλήματα της αρχής προς το τέλος. Άρα τι σημαίνει αυτό. Ποτέ δεν μεταφράζουμε ένα κείμενο, αν δεν το διαβάσουμε πρώτα ολόκληρο. Λοιπόν, πάμε πάλι πίσω. Εννοείται, ο Καραγκιόζης είναι σε 85 εικόνες. Αυτό είναι σίγουρο. Δεν είδες εδώ, κάθισε ο φίλος μας, ετοίμασε όλους τους Καραγκιόζηδες. Εσύ δεν είδες ότι ήταν όλοι μαζεμένοι, τα έβαλες στη σειρά. Πολλά νούμερα, δεν είναι. Μπράβο, όλο το ιταλικό να πει. Κάτσε και τα μάσα εδώ πέρα. Αυτή είναι μια πολύ σοβαρή δουλειά που έχει κάνει ένας από τους καλύτερους Έλληνες Καραγκιοζοπαίχτες, ο Θωμάς Αγραφιώτης. Ο Θωμάς Αγραφιώτης έχει διδακτορικό στην παιδαγωγική και ασχολείται με το θέατρο σκιών. Είναι ένας εξαιρετικός νέος επιστήμονας, ο οποίος ζει στην Κοζάνη. Και θέλω μία μέρα αν έχετε κέφι να μπούμε όλοι σε ένα πουλμαν, να πάμε ενώ τα λεωφορία τα κανονικά, να πληρώσουμε το εισιτήριό μας και αντί να κάνουμε το μάθημα εδώ μία Παρασκευή, να πάρουμε τον οματιό μας και να πάμε εκεί να μας παίξει κάτι για να καθίσουμε να το μεταφράσει ο νους μας. Θα σου πληρώσουμε το εισιτήριο να έρθεις και εσύ βέβαια εκεί. Έτσι και αλλιώς δεν πρέπει να κάνεις τη βιντολυψία. Δεν σας ενδιέφερε. Ωραία. Λοιπόν, οπότε, ναι είναι ωραίο. Μα δεν μπορείς να μάθεις αλλιώς να μεταφράζεις άμα δεν παίξεις με τα κείμενα. Κείμενα είναι και αυτά. Λοιπόν, από ποιο πτυχίο έρχεσαι εσύ? Από δύο προηγούμενα. Πες το ένα. Είναι το εισιτήριο του πρώτα. Μπράβο. Άρα ασφαλώς και βρίσκεις κοινά στοιχεία με αυτά που σπούδασες. Αυτά ήταν να εμπισουμανώ ότι το εικόνα αυτό να μπορεί να εξάγει κάτι σημαντικό ασφαλή ή μία ασφαλή από μία εικόνα, δεν να γίνουν σημειωτικές. Δηλαδή το να μπορούμε να μεταφράζουμε εικόνα σε λέξη. Πρόσεξε όμως κάτι. Εγώ δεν είπα να γίνουμε σημειωτιστές εδώ μέσα, εγώ είπα να βρούμε δεδομένα πραγματικά του πραγματικού κόσμου για να δώσουμε το πλαίσιο της ερμηνείας μας. Τίποτα άλλο. Μια επισήμανση ήταν ο πρόεδρος για να... Από κει και πέρα, όχι, είναι καλή επισήμανση. Ασφαλώς και αν μιλούμε για το σύγχρονο κόσμο, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, οι ανθρωπιστικές επιστήμες όπως η λογοτεχνία, η θεατρολογία, η μεταφρασιολογία, η φιλολογία, η γλωσσολογία, όπως είπα πριν, η συγκριτική γραμματολογία, ο κινηματογράφος, όλα αυτά, άμα το θέλετε όλα, έχουν μια μεγάλη ομπρέλα σήμερα που είναι η σημειωτική. Αλλά δεν συμπεριφέρεσαι μόνο στο όνομα της σημειωτικής με τον ίδιο τρόπο, όταν το αντικείμενό σου είναι στη λογοτεχνία ή όταν είναι στη μετάφραση. Άλλα πράγματα εξετάζεις όταν θεωρείς ένα λογοτεχνικό κείμενο και άλλα πράγματα όταν θεωρείς μία εικόνα σαν εικόνα ή έναν πίνακα ή ό,τι θέλεις, εικόνα είναι και εκείνο και άλλα πράγματα σε μία μικτή, πολυτροπική δηλαδή εικόνα, η οποία ούτως ή άλλως αποτελεί αντικείμενο για μετάφραση γιατί αν κάνεις μία μελέτη στα ιταλικά αυτό για να το παρουσιάσεις θα το μεταφράσεις, το εξόφυλλο αυτό θα το μεταφράσεις. Και επίσης αποτελεί και ένα αντικειμενικό γεγονός, δηλαδή ημερομηνίες, έκδοσης, ευχές, οργάνωση χώρου χρόνου, όλα αυτά, δεν χρειάζονται ερμηνεία, είναι υπαρκτά αντικειμενικά γεγονότα, έτσι δεν είναι. Δηλαδή θέλω να πω ότι ναι ασφαλώς, χωρίς σημειοτική δεν μπορείς να προχωρήσεις. Θα ήθελα να σας πω ότι ο τρόπος που παρουσιάζει την ημερομηνία έχει κάτι το σημειοτικό. Δηλαδή, γιατί επιλέγει να πει τρίτη, δώδεκα γενάλλες, όχι τρίτη, δώδεκα Ιαγωμαρίου, δώδεκα γενάλλες, παρά το έρχομαι, σε μια πιο αριστερή δουσάκωση, πιο αγωναστική. Αυτό που θέλει να διεκδικήσει στις αδικαιώματά του, έναντι ως κατεστημένο, και έναντι στις καλύτερες συνθήκες αμοιβής, δεν θα μπορούσε να... Γιατί γίνεται, είναι σωματείο, αλλά τα σωματεία έχουν άλλοτε δεξιές διοικήσεις και άλλοτε αριστερές διοικήσεις, παίζουνε. Θα το δεις και όταν θα είναι δεξιά η διοίκηση, αν θα λέει Γενάρι, αν θα λέει Ιανουάρι. Και τότε μπορεί να πέσει στο τραπέζι και ένα άλλο ερώτημα. Δεν θυμάμαι τώρα, όταν είναι... ούτε θέλω να χαρακτηρίσω αν το σωματείο τώρα είναι αριστερό και μετά θα είναι δεξιό, γιατί δεν μπορώ να τα ξέρω αυτά τα πράγματα. Αυτή τη στιγμή, και εσύ και εγώ μιλούμε, βγάζοντας από την τσέπη μας ένα απόθεμα γνώσεων από άλλους χώρους. Μεταφέρουμε εμπειρίες. Όταν μεταφράζουμε, μεταφέρουμε εμπειρίες. Όταν μεταφράζουμε, μεταφέρουμε εμπειρίες. Όταν μιλούμε, μεταφέρουμε εμπειρίες. Ακόμα και ο τόνος της φωνής ενός ανθρώπου, ο τόνος. Ακόμα και το χαμόγελό του, ακόμα και το γέλιο του, ερμηνεύεται από τον καθένα από μας διαφορετικά, γιατί ο καθένας από μας έχει προσλάβει άλλους προηγούμενες εικόνες, που του τερμηνεύουν κάτι σαν καλό ή κακό. Έτσι δεν είναι. Για παράδειγμα, μπορεί ένας Έλληνας να βάλει το χέρι το εδώ, αμύχανο στην Ιταλία, να έχει την τρακάρη να έχει κάνει, να βάλει το χέρι εδώ και να ψάχνεται ο άνθρωπος. Αυτή την κίνηση, τη βλέπετε, έτσι δεν είναι. Και στην Ιταλία, όταν κάνεις έτσι όμως, είναι να μη πω τι σημαίνει ότι είναι αυτό που λες ή αυτό που ακούς. Μη τελείες, τελείες, τελείες. Λοιπόν, θα βρεις τον πελάσσου, γιατί το απόθεμα που έχει εκείνη την ώρα αυτός που θα σε δει ο Ιταλόφωνος στην Ιταλία, να κάνεις αυτή την κίνηση, είναι διαφορετικό από το απόθεμα που έχουμε εμείς εδώ. Κατανοητό? Καταλαβαίνετε τι λέω? Λοιπόν, εδώ επομένως ρούλα. Εντάξει, είναι αυτό που είπαμε. Και η ειδική σας παρατήρηση είναι απολύτως λογική, αλλά κάθε φορά υπάρχει ένα πλαίσιο που χρησιμοποιούμε τα εργαλεία. Πολλές φορές είπα και εσείς, έτσι μάνα, ότι είμαστε όχι χωρίς κουλτούρας και συμβαίνει πολλές φορές να είμαστε διαφορετικής κουλτούρας. Θα το δούμε και αυτό σε λίγο. Τώρα είμαστε στα ελληνικά δεδομένα, μετά θα πάμε σε άλλα. Λοιπόν, εδώ ρούλα τι έχουμε, τι τους ενδιαφέρει. Δεν μπορεί να μη δε λέει. Εντάξει, όταν γράφει, όταν ένα περιοδικό γράφει Νοέμβρη, 28 Νοέμβρη, σημαίνει ότι είναι το τεύχος του Δεκεμβρίου. Έτσι. Λοιπόν, αυτό εντάξει, δεν το βλέπεις, δεν επιμένω. Εδώ τι θα γίνει, τι τους ενδιαφέρει. Μπράβο, μπράβο. Και επίσης τι άλλο τους ενδιαφέρει. Πού κινούνται, γενικά, οι καραγκιοζοπαίχτες που κινούνται. Βλέπετε ότι κάθε χρόνο βάζουνε καλά Χριστούγεννα, καλή πρωτοχρονιά, καλή χρονιά. Αυτή δεν είναι μια πραγματική, παιδιά, οργάνωση χρόνου. Είναι μια πραγματική οργάνωση χρόνου. Είναι η ίδια οργάνωση χρόνου που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι που ζουν στην Ελλάδα. Όχι όλοι, αρκετοί όμως, οι περισσότεροι ίσως. Αυτό τι σημαίνει, κινούνται σε πραγματικό χρόνο. Δηλαδή, από τη μία λένε αυτό που είναι το επαγγελματικό τους και από την άλλη κινούνται σε πραγματικό χρόνο. Σύμφωνο? Κατανοητό? Λοιπόν, και έχει και διάφορα στολίδια στα χέρια του Χριστουγεννιάδικα. Είναι χαρούμενος, γελάει, ό,τι θέλετε. Διμένος κούκλος είναι. Ποιο δεν επιτρέπεται, αυτό έλειπε να μην επιτρέπεται. Κοιτώντας το πρόγραμμα, κοιτώντας την εικόνα αυτή και στερώντας τους τίτλους του Παρθοθρησκού, την ημερομηνία κάτω, το λόγο για τον οποίο έχει επιτροπή αυτή σας. Πολλοί θα νομίζουν ότι είναι για ένα πάρτι αποκριάτικο παράγια στη Κυρία Ταγιά Χριστούγεννα. Έστω, εντάξει. Μα έτσι κι αλλιώς είναι σαν καρνάβαλος τα Χριστούγεννα, γιατί εμείς τον ξέρουμε μπατήρι χιλιομπαλωμένο με το ένα πόδι ξυπόλυτο και το άλλο ποδεμένο, έτσι. Δεν τον ξέρουμε σε αυτή την κατάσταση να βγαίνει εδώ σαν τον Κλούνι στο γάμο του με παπηλιόν και με κουστούμια. Έτσι δεν είναι. Λοιπόν, πάμε στο επόμενο. Αφού είχα κάνει λάθος και έβγαλα πρώτα εκείνο που ήταν για την πρωτοχρονιά. Γενάρη. Μετά έβγαλα του Δεκέμβρη, τώρα τη βγάζω βήματα προς τα πίσω. Το Νοέμβρη βγάζω τώρα. Και τι τους απασχολεί? Η γρίπη. Η γρίπη. Τεύχη. Τεύχη. Τα 85 τεύχη. Άρα έχουν μια ιστορία και το λένε. Σαν περιοδικό έχουν μια ιστορία. Τους απασχολεί πάντος ο πραγματικός χρόνος και ο πραγματικός τόπος, έτσι? Η γρίπη, το ένα το άλλο, τα Χριστούγεννα. Λοιπόν, τα άλλα αφού δεν τα βλέπετε θα τα πούμε καλύτερα. Έχετε μήπως φορητούς υπολογιστές να φέρνετε, αν θα επιλέξετε το μάθημα μαζί σας, φορητούς υπολογιστές? Έχετε μικρά ταμπλετάκια κάτι? Φορητούς δεν είναι, αλλά κάτι μπορώ να βλέπω. Μπορεί να έχω πολλή ώρα για να μπορέσω να έχω μόνο ελεύθερα. Όχι. Ταμπλετάκια όμως έχετε? Ταμπλετάκια έχω. Μερικοί όμως έχετε κινητά με Wi-Fi. Κι εκεί θα μπορούσατε να το βλέπετε. Αλλά τώρα να μην χάσουμε τη σειρά μας. Λοιπόν, ένα, δύο, τρία, τέσσερα, τα έχουμε δει. Εδώ τι γίνεται? Εδώ τι γίνεται? Εδώ τι γίνεται, Γιορδάνη? Αφιέρωμα. Αφιέρωμα. Πώς? Δεν το βλέπεις, θα σου το πω εγώ. Το έχεις βρει 100 χρόνια από τη γέννηση του Γιάννη Τσαρούχη Λαμπρά. Τι κάνει λοιπόν τώρα ο μεταφραστής? Αρχίζει και μετράει πόσα δεδομένα έχει μαζέψει από το κείμενο που σιγά-σιγά διαβάζει. Άρα, τι τους απασχολεί, τους απασχολεί? Τι βλέπουμε από την έκθεση που έχει κάνει ο Θωμάς Αγραφιώτης, έτσι? Τους απασχολεί ο πραγματικός χρόνος, ο πραγματικός χώρος. Βλέπουμε τις ευχές, την οργάνωση του χρόνου, βλέπουμε τη γρήπη. Βλέπουμε σε επόμενα, είδαμε την κρίση την οικονομική. Και τι άλλο βλέπουμε? Βλέπουμε ότι τους ενδιαφέρει ο πολιτισμός του τόπου. Δεν είναι δηλαδή ένα περιθώριο οι καραγκιοζοπαίχτες, είναι ενταγμένοι μέσα στον πολιτισμό του τόπου, κατανοητό? Γιάννης Τσαρούχης. Παιδιά, από εκεί, εντάξει? Ωραία. Εδώ τι έχουμε? Εδώ τι έχουμε? Θα μας το πείτε εσείς. Εδώ είναι ένα τέτοιο το οποίο μας δίνει... Είναι αυτή την παγκόσμια ημέρα θεάτων και όντων. Άρα στην ουσία βλέπουμε και άλλα πράγματα τώρα που μπορούμε να ερμηνεύσουμε με βεβαιότητα. Δηλαδή, είναι ενταγμένοι στο χώρο και του χρόνου του πολιτισμού όπου ζούνε. Είναι ενταγμένοι στην ιστορία του χώρου όπου ζούνε. Είναι ενταγμένοι στον πολιτισμό όπου ζούνε. Και έχουν γειτονιά τους την παγκοσμιοποιημένη οικογένεια του θεάτρου σκιών. Δηλαδή παρακολουθούν τα πάντα γύρω τους. Έχουν ανοιχτό παράδειρο στην παγκόσμια οικογένεια τους. Λοιπόν, εντάξει? Έχουν και ένα καημό. Ότι πρόλαβε ο ΙΕ και αναγνώρισε τον Καραγκιόζη τον Τούρκο σαν τον πρώτο και οριτζεναλ Καραγκιόζη και όχι τον Έλληνα. Οπότε, μαζί με όλο το παγκόσμιο σκηνικό... Ε, με τις επόμενες έργοι θα δείτε να φαίνεται και άλλο πράγμα. Λοιπόν, αλλά έχουν δίκιο. Από την αρχαιότητα υπήρχαν τέλος πάντων οι πρόγονοι του Καραγκιόζη. Υπήρχαν και στην αρχαία Ρώμη οι πρόγονοι του Καραγκιόζη. Ασφαλώς υπήρχαν και στη Μικρά Ασία. Ασφαλώς και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αλλά είναι λίγο δύσκολο να πεις με ακρίβεια που ξεκίνησε. Απλώς άλλοι προλαβαίνουν πιο γρήγορα να κατοχυρώσουν μερικά αντικείμενα του πολιτισμού τους και άλλοι λιγότερο γρήγορα και τα γνωστά. Εδώ τι έχουμε, το Μάρτιο του 2010 έχουν αρχίσει να μιλούνε για την κρίση. Έχει αρχίσει η ελληνική κυβέρνηση να προετοιμάζει τον κόσμο όχι τόσα θα περικοπούν, όχι άλλα τόσα θα περικοπούν, όχι αν δεν περικοπούνε δεν θα έχετε μισθούς μετά από 6 μήνες κλπ. Και αρχίζουν και λένε τόσο θα κοπούν οι μισθοί σε αυτούς, τόσο σε εκείνους, τόσο στους άλλους. Οπότε τι λένε εδώ. Όχι σταδικά και αντικοινωνικά μέτρα. Όλοι στη συγκέντρωση έντεκα το πρωί στο πεδίο του Άρεως. Εδώ πια δεν είναι απλώς ότι εντάσσουν τη δράση τους μέσα στον κοινωνικό χώρο και στην ιστορία. Είναι κομμάτι της ιστορίας. Είναι κομμάτι της ιστορίας. Έτσι κι αλλιώς αν ζούσε ο πατέρας μου τώρα πόσο θα ήταν, θα ήταν 94 χρόνων. Μου έλεγε λοιπόν ότι την εποχή του Γεωργίου του Δευτέρου, βασιλιάς στην Ελλάδα σε εποχές που υπήρχε και η δικτατορία του Μεταξά και όλα αυτά τα πράγματα και δεν τολμούσανε οι άνθρωποι πολλά πράγματα να τα σχολιάσουν άμεσα. Στις γειτονιές πηγαίνανε, γιατί έμενε στις αίρες, πηγαίνανε λοιπόν στις γειτονιές που είχαν σεντόνια οι καραγκιόζοπαίχτες και παίζανε διάφορες ιστορίες και αφηγήσεις, όπου έλεγε ότι ήταν η πιο καλή αντιπολίτευση για οτιδήποτε συνέβαινε και δεν πείραζε κανείς κανένα, γιατί όλα τα έλεγε ο καραγκιόζης. Άρα ήταν πάντοτε πολύ εύκολο. Δεν είχε καραγκιοζοπαίχτε, αλλά μπροστά ήταν πάντοτε ο καραγκιόζης. Ποιον να κυνηγήσεις? Ο καραγκιόζης. Λοιπόν, επομένως όχι στα δικά και αντικοινωνικά μέτρα. Απεργία. Αυτό κρατάει, κρατάει ξυπόλυτος ένα δράμα πλέον. Το βλέπετε έτσι, δεν αλλάζει το σκηνικό. Ούτε κουδουνάκια πιά, ούτε μπωτάκια ακριβά, ούτε τίποτα. Αλλάζει πολύ το σκηνικό. Εδώ δεν χρειάζεται ούτε ημερομηνία, να δείτε ούτε τίποτα. Γκούρο σε ποια στιγμή του χρόνου είναι? Πάσχα. Πάσχα τρέχοντας. Τι κρατάει στη μασκάλη του. Έχει πάρει από το θυό του το αρνί και πάει αλλού να το ψήσει. Τέτοιος αλιτάμπουρας που είναι. Και τον κυνηγάει ο Μπαρμπαγιόργης όπως πάντα, έτσι. Λοιπόν, να θυμηθούμε τώρα λίγο για τη μετάφραση. Αυτό το μεταφράσμα όμως θα ήταν καταλέξει. Τι είδαμε αρνί, είδαμε τελείωση, είπαμε πάσχα είναι. Δεν υπάρχει περίπτωση. Ήτε σας λέει ένας μεταφραστής ότι είναι υπέρ του κατά σημασία μεταφράζει, είτε του καταλέξει μεταφράζει, μη πιστεύετε παιδιά τίποτα. Θα έχετε τη στιγμή που θα μεταφράζει ελεύθερα ακόμα και ο πιο σκληρός της καταλέξει μετάφρασης και αυτός που θα είναι ο πιο σκληρός στην κατασυμμασία μετάφραση θα έρχεται στιγμή που θα μεταφράζει και τα λέξη. Τι να το κάνεις τώρα όταν βλέπεις εδώ τον Οβελία, τίποτα δεν μπορείς να το κάνεις. Είναι πάσχα και τελείωσε. Δεν πρόκειται να το δεις αυτό το σκηνικό ας πούμε τα Χριστούγιανα, να πέφτει χιόνι στην Καστορία κιόλος να έχει μια σούβλα να την ψήσει στον κήπο του, δεν γίνονται αυτά. Έτσι, λουκάνικα στη σόμπα του θα ψήνει και θα είναι και χοιρινά. Λοιπόν, τώρα, Μαρία. Η Ρέννη. Η Ρέννη, εντάξει, μοιάζεται. Την ξέρεις τη Μαρία και εσύ είσαι απορροσία. Ε, άρα, εντάξει, έπεσα λίγο έξω μόνος το όνομα. Λοιπόν, αν δεν την ξέρεις την ιστορία ενός τυμπό. Ε, δεν ξέρεις. Ωραία, αυτός πρέπει να είναι ο Σπαθάρης. Ο Σπαθάρης είναι ο πατέρας όλων των καραγγεζοπεχτών του 20ου αιώνα. Καραγγεζοπέχτες στην Ελλάδα, ίσον, όλα παιδιά τους σπαθάρει. Δημιούργησε κανόνες. Οπότε, εδώ τι έχει. Έχει ένα μνημόσυνο γι' αυτόν. Πεθάνει και έχει ένα μνημόσυνο γι' αυτόν. Άρα, μέχρι τώρα τι καταλαβαίνουμε αφού ξεφυλίζουμε σελίδες από το βιβλίο τώρα, έτσι. Μεταφραστές εμείς. Ότι έχουν οργάνωση χώρου και χρόνου που την κρατούνε όπως η κοινωνία γύρω τους. Ότι έχουν σχέση με τον πολιτισμό, ότι ξέρουν και παρακολουθούν την ιστορία του τόπου. Ότι έχουνε παράθυρο στον κόσμο, παγκοσμίως. Και τι άλλο. Ότι βιώνουνε με τρόπο πολιτικής θεώρησης την αφήγηση της καθημερινότητας και έχουν και την κατά δική τους ιστορία. Του καραγγεζοπέχτη. Νάτος, ο Σπαθάρης. Λοιπόν, επειδή αυτά ήταν πολλά, θα σας δείξω και ένα άλλο όμοιο. Αυτός είναι Μίζων. Είναι Μίζων και καλύπτει τα πάντα. Είναι πολύ μεγάλος. Δεν ξέχνουν όμως και αυτούς που δημιούργησαν... Τώρα το έχω κουράσει πολύ και δεν κάνει τίποτα, έτσι? Κάτω κάτω που είναι ένα τροπάκελο. Κάτω στο μαύρο πλαίσιο, εκεί. Τίπλα, στο πάκελο εκείνο. Μπράβο, πατήστε το. Ευχαριστώ. Θα με βοηθάσω όταν ξεφεύγει. Κάτω στο μαύρο πλαίσιο, εκεί. Τίπλα, έχει ακριβώς την ιστορία. Συμπατήστε το. Ωραία. Λοιπόν, τι άλλο τους ενδιαφέρει. Πέρα από ότι έχουν και ένα άλλο αφιέρωμα στο Μάνθο Αθηναίο, και αυτός δημιούργησε νόρμες και αυτός είναι από τους μεγάλους, όχι σαν το σπαθάρι όμως καθολικές νόρμες. Αυτός έφερε τους κανόνες που παίζανε οι καραγγιοζοπαίχτες στην performance, από την μικρασία. Λοιπόν, και πάνω τι βλέπουμε. Τι άλλο τους απασχολεί. Αυτό τους απασχολεί αρκετά και θα το δείτε σιγά σιγά να βγαίνει. Αγιογραφία, αγιογραφία. Μπράβο σου. Μπράβο, μπράβο, μπράβο. Κι αυτός μεγάλωσε, αλλά όχι με καθολικό τρόπο ας πούμε καθοριστικός. Γιατί όσοι θέλουν να παίξουν με την παράδοση της μικρασίας, θα παίξουν, όσοι δεν θέλουν δε θα παίξουν. Λοιπόν, και τους ενδιαφέρουν τα φεστιβάλ, τους ενδιαφέρει η επαφή με τον κόσμο. Αυτό το λέω, γιατί εγώ το έχω ξεφυλίσει την ψηφιακή έκθεση του Θωμάγγραφιού, την έχω ξεφυλίσει όλοι. Για αυτό πήρα την αδειά του και την κυκλοφορώ πλέον, την έχω κυκλοφορήσει και στην Ιταλία. Ναι, λοιπόν, την έχω κυκλοφορήσει στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο για το χιούμος. Και τους ενδιαφέρει. Λοιπόν, και έχω δει, θα το δείτε κι εσείς και θα με θυμηθείτε, πόσες φορές ασχολούνται με το φεστιβάλ. Θα σας πω ότι αυτή είναι η καρέκλα του Καραγκιόζη, γιατί είναι σπασμένη. Ναι, σωστό. Λοιπόν, εδώ τι γίνεται να το μεγαλώσω. Ωραία. Άρα ξεκινούμε από σας πάλι. Πώς? Ναι. Αλλά δεν το έχω ξαναδείξει, τώρα το δείχνω. Λοιπόν, θα μας πείτε τι βλέπετε εδώ. Πότε έγινε αυτό, ποιος μήνας είναι τώρα. Ωραία. Επειδή οι μεταφραστές πρέπει να ακριβολογούν πάρα πολύ, θέλω να μου πείτε ποιος μήνας είναι αυτός. Να προσέξετε πάρα πολύ καλά την αναφορά στους μήνες ή στον μήνα. Λέγεται εύχως, αλλά λέει Ιούλιος-Αύγουστος. Δεν πειράζει, δεν πειράζει. Απλά αυτό είναι βασική στιγμή στη μετάφραση. Όταν μεταφράζουμε, ό,τι κι αν μεταφράζουμε, πρέπει να καταλαβαίνουμε με ακρίβεια τι σημεία πρέπει να αποκωδικοποιήσουμε στο πρωτότυπο. Εδώ είχε Ιούλιο-Αύγουστο. Και τι τους απασχολεί. Αυτό τους απασχολεί. Παρακολουθούν επομένως την παγκόσμια σκηνή του επαγγέλματος τους. Νομίζω ότι στα θέματα του πολιτισμού, το μόνο που έχουμε μάθει να προωθούμε συνέχεια, αλλά και αυτό δεν το προωθούμε πάντοτε με πολύ μεγάλη επιτυχία, είναι τα θέματα του τουρισμού, αν έχετε προσέξει. Διαφημίζουμε τα νησιά, διαφημίζουμε τις θάλασσες, διαφημίζουμε οτιδήποτε. Διαφημίζουμε όμως πολύ στερεοτυποποιημένα πράγματα. Δηλαδή, αν ρωτήσουμε σε έναν Έλληνα που δεν είναι, συγγνώμη, αν ρωτήσουμε σε έναν ξένο που δεν έχει διαβάσει ιστορία, δεν μιλώ για το παρελθόν. Εύκολο είναι να ξέρουν όλοι για το παρελθόν και για τον Όμηρο. Το ζήτημα είναι τι μπορεί να ξέρουν για μας. Παιδιά έξω δεν ξέρουν για μας το σύγχρονο σχεδόν τίποτα. Γιατί ο σύγχρονος ελληνικός πολιτισμός δεν προωθείται όπως πρέπει στο εξωτερικό. Και το Υπουργείο Πολιτισμού δεν έχει κάνει όλα τα βήματα που έπρεπε να είχε κάνει για τον σύγχρονο πολιτισμό. Μπορεί να μιλάνε για τον Παρθενώνα, μπορεί να μιλάνε για τα γάλματα του Παρθενώνα, μπορεί να γίνεται ο κακός χαμός για την Αμφίπολη. Εγώ δεν έχω κανένα λόγο να μη δεχαίρομαι όταν συμβαίνει κάτι σημαντικό που μας θυμίζει την παλιά ιστορία, την αρχιότητα. Αλλά το ζήτημα είναι ότι έχουμε και τώρα ιστορία και τη γράφουμε ακόμα και είμαστε ζωντανοί και υπάρχουμε. Αυτό δεν κυκλοφορεί πολύ στο εξωτερικό, παιδιά. Λοιπόν αυτός είναι ο καημός τους, ότι όντως θεωρήθηκε πολιτισμικό προϊόν προέλευσης ο Καραγκιόζης και που στο χάρτη μπήκε στην Τουρκία. Αυτό τους απασχολεί και νομίζω ότι σωστά τους απασχολεί. Θα μπορούσε κάλλιστα πραγματικά ο Καραγκιόζης να θεωρείται ότι είναι ένα πολιτισμικό αντικείμενο που ανήκει σε πάρα πολλούς πολιτισμούς. Δεν χρειάζεται να περιοριστεί κάπου. Θα μπορούσε να είναι της Μεσογείου, θα μπορούσε να είναι των Βαλκανίων, θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε. Ας βρίσκαν τι ήταν αλλά πάντως δεν ανήκει σε έναν εθνικό πολιτισμό. Ίσως και γι' αυτό το Συμματείο των Καραγκιολογικούκων δεν κίνησε τη διαδικασία για να γνώρισε την ΕΣΚΟ νωρίτερα από εκείνη την Τουρκο. Γιατί θεωρείς ότι είναι βαγμάτι της κοινωνικής ιστορίας του Καραγκιόζης. Εγώ πιστεύω ότι αυτή είναι η λογική απάντηση. Δεν είχε λόγος να πρέπει να δώσουν ειτικότητα στον Καραγκιόζη μιας χώρας. Όταν είδαν όμως ότι αρχίζουν διαβουλεύσεις έπρεπε εκείνη την ώρα ο εκπρόσωπος της Ελλάδος μέσα στην ΕΣΚΟ να κάνει τα ίδια πράγματα και για τον Έλληνα Καραγκιόζη. Να διεκδικήσει κάτι που να ανήκει στη Μεσόγειο, να συνεννοηθεί με διάφορους άλλους λόγους που παίζουν Καραγκιόζη και αυτό να πάρει μία άλλη μορφή. Και για τον καφέ και για τον πατροφάι και πολλά. Δεν είναι μόνο για τη δικαστρονομία. Ναι μόνο που όταν οι Οθωμανοί ήρθανε στην Κωνσταντινούπολη δεν ξέραν να μαγειρεύουν όπως μαγειρεύανε οι ντόπιοι πληθυσμοί. Άλλα φαγητά είχανε. Πηγαίνανε από χώρο σε χώρο, πηγαίνανε από τόπο σε τόπο. Επομένως και αλλιώς συντηρούσαν τα φαγητά τους. Ούτε είχανε ένα αμώνυμο κήπο δίπλα τους για να έχουνε μελιτζάνες και για να έχουνε ντομάτες και για να έχουνε... Η Οθωμανία ήταν ένας υπόχρονος πολιτικών εστιμικοτήτων. Δηλαδή ένας Οθωμανός δεν είναι απαραίτητος ο πούρκος, έτσι, στο νοίο της ελληνικής οικεία. Ο Οθωμανός ήταν της Οθωμανικής Επικρατορίας, δηλαδή ο Έλληνας ο Υπου Οθωμανικής. Και εκείνος ήτανε, ο παππούς μου εμένα ήτανε φαντάρος στον Οθωμανικό στρατό. Όταν έγινε ο πόλεμος με τους Άγγλους στην Αίγυπτο, ήτανε εχμάλωτος πολέμου σαν φαντάρος Οθωμανός στις φυλακές της Αιγύπτου. Δεν με παραξενεύει αυτό. Καθόλου δεν με παραξενεύει αυτό. Εδώ όμως μιλούμε για πολιτισμικά αντικείμενα. Τον αργαλιό μπορεί ήδη να τον διεκδικήσει, ειδικά η Ελλάδα. Άλλοι δεν έχουν δηλαδή φαντά. Μπράβο. Το κρασί μπορεί να τον διεκδικήσει, ειδικά η Ελλάδα. Ωραία. Τι είπες. Το ouzo όμως. Ναι, δεν έχω αντίρρηση. Και μάλιστα έτσι και πας στην Ιταλία και τους πεις να πιούνε Άννητσε, θα στεναχωρηθούν πάρα πολύ. Γιατί στην Ιταλία αυτό που εμείς το πίνουμε με τα μεζεδάκια μας το ouzo, που γίνεται με Άννητσε, δηλαδή με γλυκάνισο, εκεί είναι πρώτη ύλη για να κατασκευάσουμε φαγητά. Είναι πρώτη ύλη για να κατασκευάσουμε τρυφτές ζύμες. Όπως ας πούμε για να κάνουν διάφορες τρυφτές ζύμες οι γεγιάδες σας ίσως. Γιατί οι μαμάδες σας είναι νέες, αλλά οι γεγιάδες σας σίγουρα βάζανε κονιάξε μερικά ζυμάρια. Μπράβο. Οι Ιταλοί βάζουνε ouzo στα ζυμάρια τους, αλλά δεν θα το πιούν ποτέ. Είναι θέμα πολιτισμικών αντικειμένων. Θα πιούν όμως τσίπουρο, γιατί τι πίνουν γκράπα. Κατανοητό. Για παράδειγμα, δεν μπορείς να πεις ότι το σκόρδο, ας πούμε, είναι δική μας μόνο γεύση. Η γιαγιά μου, η οποία ήταν από τα βουνά της Πίνδου, μου λέγε θα σου κάνω πολύ ωραίους κεφτέδες. Και τι έκανε. Έψινε αλεύρι μέσα στο τηγάνι, στούμπιζε σκόρδο μαζί με αλάτι, έβαζε και λίγο λάδι από τους κεφτέδες και έκανε έναν χυλό, ο οποίος ήταν σαν μια σκορδαλιά, σαν μια κρέμα ρευστή, σαν σκορδαλιά. Και το έβαζε πάνω από τους κεφτέδες και ήταν ένα καταπληκτικό φαγητό. Ε, δεν φαντάζομαι ότι αυτό το φαγητό μόνο η γιαγιά μου το έκανε. Γνώρισα, ας πούμε, έχω μια φίλη που είναι από την Αλβανία, χρόνια τώρα μένει στη Θεσσαλονίκη. Μου έκανε στο σπίτι στο ίδιο φαγητό με κοτόπουλο. Και είχε αυτή τη λεπτή, την ωραία, την κρεμμούλα που την κάνεις με αλεύρι και με λίγο ζουμί από το φαγητό. Και της λέω, τι είναι αυτό. Και μου λέει, το κάναμε στο σπίτι πάντα. Η γιαγιά μου το έλεγε αλευριά. Έτσι. Βέβαια, αυτά δεν μπορείς να πεις ότι αρχίζουν εδώ και τελειώνουν εκεί. Μεγάλες ζώνες γεωγραφικές τα μοιράζονται. Λοιπόν, για να δούμε τώρα τι γίνεται εδώ. Αλλά βλέπετε, δεν έχουν κακή διάθεση μεταξύ τους οι καραγκιοζοπέχτες. Είναι πολύ λαϊκή η αντίληψή τους για τη φιλία κι είναι ωραίο πράγμα. Δηλαδή, δεν έχουν μεταξύ τους καμία εχθρότητα. Εγώ νομίζω ότι από το Υπουργείο Πολιτισμού ήταν παράπονα τους. Δηλαδή, δεν αισθανούνται ότι το Υπουργείο Πολιτισμού έκανε τις σωστές ενέργειες εκείνη την εποχή που έπρεπε να τις κάνει. Ούτε και τώρα βέβαια. Λοιπόν, ωραία. Τι είπαμε ότι τους ενδιαφέρει πάρα πολύ. Και η ιστορία και τα φεστιβάλ και οι μίζωνες δάσκαλοι τους. Όλα αυτά. Εδώ είναι όλα αυτά. Όλα είναι. Δείτε τι γίνεται εδώ. Θα μας πεις εσύ τι βλέπεις εδώ. Βλέπεις? Τι βλέπεις? Μπράβο! Αυτός είναι ο Σπαθάρης. Ο μεγάλος τους δάσκαλος. Μετά τι άλλο βλέπεις? Ο χρόνος και την αλληλεγγύη. Ωραία. Και το φεστιβάλ εκείνης της χρονιάς σε ποιον το αφιερώνουνε? Στο δασκαλό τους. Στο Σπαθάρη. Έτσι? Στην Έρθο. Και γιατί διαμαρτύρει το Καραγκιόζης? Αυτό πάει και σε άλλα τεύχη. Αυτό είναι μεγάλος καημός επομένως. Έτσι? Νομίζω ότι όντως έχουν δίκιο πάντως εδώ που θα αναχωριούνται. Αυτό τι είναι? Αυτό τι είναι? Ρούλα θα μας πεις. Τι βλέπεις εδώ? Σκυλάκι. Καλά. Σκυλάκι, ναι. Βλέπεις ότι είναι χαρούμενη ή θυμωμένη εδώ τώρα οι εκδότες? Θυμωμένη. Ωραία. Άλλο. Αυτό με την κατάργηση των αδειών είναι άλλο πράγμα. Το μπάτε σκύλια λέστε δεν το ξεκαθαρίζει. Είναι αυτό που σκεφτεί το ελληνικό. Το μήνυμα που περνάει το μπάτε σκύλια λέστε. Μπράβο. Κρίση και λοιπά και λοιπά. Λέω είναι ένα σέντραβο αφέρειο που κατάφερε. Όπου ο καθένας μπαίνει και κάνει τέτοια πράγματα όπως πιστεύει. Οπότε αυτό θυμώνει το συγκεκριμένο σωματείο. Το οποίο με απορρίπτω ότι κατάρκονται οι άδειες στα σκολεία. Λέει τη γνώμη του για τα πράγματα. Κι βλέπετε αυτό είναι πολύ θυμωμένο μήνυμα. Δεν το λέει ο καημένος ο Καραγκιοζάκος. Δεν θέλουν να τον φορτώσουν με τέτοιο θυμωμένο μήνυμα. Είναι θετικός ήρωας ο Καραγκιόρις. Μπορεί να είναι αλλητήριος καμιά φορά. Αλλά είναι θετικός ήρωας και τον προστατεύουν. Δεν το φορτώνουν. Μπράβο! Εδώ λέει 17 Νοέμβρη 1973 μέρα μνήμης. Άρα τι λένε εδώ. Μας θυμίζουν την σύγχρονη ιστορία. Επέτειος Πολυτεχνίου. Έτσι, τα γαρίφαλα. Και τι άλλο έχουν. Ξανά εκλογές στο σωματείο. Το βλέπετε ότι την πότα του έχει χαλάσει. Τι θυμάστε την πότα στις πρώτες ευχές. Και δερμάτινη και γυαλισμένη. Στρατός η πρώτη πότα. Ενώ τώρα. Ξυπόλυτος βρήκυφας τώρα. Λοιπόν. Μπαλωμένη γούνα του. Ακόμα όμως ελπίδες έχουνε. Ακόμα βγαίνει ο Άη Βασίλης για τις ευχές. Θα δείτε μετά αλλάζουν τα πράγματα. Σας το είχα δείξει λίγο, έτσι δεν είναι. Εδώ γιορτάζουν την αναγνώρισή τους. Τα λαϊκά λαχεία έχουν αφιέρωμα στον Καραγκιόζη. Και χαίρονται. Και δεν χρειάζεται τίποτα άλλο να κάνουνε. Δηλαδή εδώ βλέπετε όμως και την ιστορία του πράγματος, έτσι. Δεν έκανε τίποτα το Υπουργείο Πολιτισμού για την ονομασία προέλευσης του Καραγκιόζη στην Ουνέσκο. Και μετά πέρασε τη φιγούρα του Καραγκιόζη στα λαϊκά λαχεία για να ισορροπήσει κάπως τους καημούς που προκάλεσε. Δεν είναι όμως το ίδιο. Και επειδή ακριβώς είστε φοιτητές σε ξενόγλωσα τμήματα, ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι οι λέξεις περνούν από γλώσσα σε γλώσσα χωρίς να σημαίνει ότι δεν και καλά το πολιτισμικό προϊόν είναι της μιας ή της άλλης περιοχής, έτσι. Το ξέρετε αυτό. Ναι, θα μου πεις. Για το ανακάτεμα. Αυτό μου είπαν επειδή είναι πολλοί λαοί εκεί και στη Μακεδονία γεωγραφικά και αυτά είναι πολλά φρούτα, εμένα όταν σπούδαζα εκεί αυτό μου είπαν. Καλά, αυτοί που ζουτόπαν ήτανε βαθιά νυχτωμένοι, γιατί όταν εγώ είχα πάει φοιτήτρια εκεί το 1975 δεν υπήρχαν τέτοια ζητήματα, τότε ήταν ακόμα μια ενιαία Γιουγκοσλαβία κομμουνιστική, ήταν ενιαία ο κράτος, με 1992 άρχισαν οι σεισμοί, το 1992 τελείωσε αυτή η ιστορία και μετά βγήκανε οι μεμονωμένες δημοκρατίες, έτσι. Λοιπόν, όταν εγώ το 1975 και το 1976 και το 1977 ήμουν φοιτήτρια στην Ιταλία, εκείνη την εποχή που κι εγώ παραξενεύχα για το Ματσεντόνιο και το ρώτησα σε ένα εστιατόριο, μου είπανε γιατί έχει πολλά φρούτα, όπως σε αυτό που λένε Μακεδονία έχει πολλούς λαούς, αυτό στέκει. Δεν είναι το όνομα μιας φρουτοσαλάτας που ξαφνικά δημιουργήθηκε στην Ιταλία μετά το 1992, αυτά βαθιά νυχτωμένοι άνθρωποι μπορούν να τα λένε. Σε εμάς όμως που ξέρουμε πώς δημιουργούνται οι λέξεις και που ξέρουμε ιστορία, γυρνάμε σε αυτό που λέμε ότι ο μεταφραστής ξέρει ιστορία, εμείς ξέρουμε ιστορία. Το Ματσεντόνια σαν σαλάτα οι Ιταλοί το είχαν και στη δεκαετία του 70, δεν υπήρχε τότε ούτε φυρώμ, ούτε τίποτα, μη μας τρελένουν άλλο. Να τα λένε σε αγράμμα τους αυτά, όχι σε εμάς. Αφού το έθεσες, να παραχαράξουν τα πάντα, τα πάντα. Τα πάντα, τα πάντα. Εδώ τι βλέπεις. Βλέπουν ένα ερωτεστικό σόπινο με εργαίες του προέδρου του δικητουργικού συμβούλετου ιστοματίου, που έπρεπε να το κουβάζει. Έχει αρχίσει όμως η κρίση και δεν δείχνει πια ολόκληρο αρνί, γιατί κανείς δεν πήρε αρνί εκείνη την μέρα. Και κανείς δεν κουβάζεσαι. Μπράβο, και κανείς δεν κουβάζεσαι. Όντως όμως, ακόμα και κάτω να πάει κανείς στη Λαμία, στη Λιβαδιά, που όταν ήταν τα παιδιά μου μικρά και πηγαίναμε να δουν πασχαλινή ατμόσφαιρα, έξω από κάθε σπίτι είχαν και από μία σούβλα και σουβλίζανε. Λοιπόν, δεν υπάρχουν αυτά πλέον. Εσύ από Πελοπόννησο δεν είσαι? Ε ωραία, γιατί εκεί δεν υπήρχε παλιά έξω από κάθε σπίτι. Ωραία, τώρα θέλω να μου πεις. Μπράβο, επομένως αυτό το αντιλαμβάνεται το περιοδικό, έτσι? Δεν το εκφράζει. Να σηκωθώ να δω. Να σηκωθώ να δω. Όχι, είναι 11, αλλά αρχίζει να φαίνεται. Ήδη μας κόψανε το Πάσχα του δέκατα δώρα. Άμα σου λέω εγώ ζωντανή ιστορία. Τι που σε ενδιαφέρει εδώ? Εσύ. Ναι. Ωραία, βρήκαμε τον χρόνο, βρήκαμε τον τόπο, στρέφει και λοιπά. Βλέπετε πόσο συχνά βγάζουν για φεστιβάλ. Τους ενδιαφέρει να δείχνουν τη δουλειά τους πάρα πολύ. Λοιπόν, όταν βλέπουμε τον χρόνο, βρήκαμε τον τόπο, στρέφει και λοιπά. Βλέπετε πόσο συχνά βγάζουν για φεστιβάλ. Τους ενδιαφέρει να δείχνουν τη δουλειά τους πάρα πολύ. Τους ενδιαφέρει να δείχνουν τη δουλειά τους πάρα πολύ. Όπως ακριβώς η ηθοποίη, όπως ακριβώς η τηλεόραση, όπως ακριβώς... Μα δεν γίνεται διαφορετικά. Αν δεν έχουν και τα φεστιβάλ να πηγαίνουν εκεί άνθρωποι να τους βλέπουν όλους μαζεμένους να παίζουν και λοιπά, δεν γίνεται. Μα σκεφτείτε κάτι άλλο. Το Μεσαίωνα δεν είχαμε τα πανηγύρια. Εγώ είμαι 60 χρονών, εγώ έχω ζήσει πανηγύρια. Όταν ήμουνα παιδάκι ας πούμε στο χωριό που έμενα, μόνο το 15 Αυγούστου μπορούσα να έχω... Έχετε δει ποτέ τα παλιά τα Luna Park που υπήρχαν στην επαρχία, ναι τις κούνιες. Τι ήτανε, φέρνανε περιφερόμενοι τις τραμπάλες, τις κούνιες, τις βάρκες που πήγαιναν και ερχόντουσαν, αλλά έπρεπε το παιδί να κινεί το σώμα του για να δίνει όθηση, μπράβο. Και ερχόταν ο άλλος με το μηχανάκι που έβαζε έναν κύλιντρο μεγάλο, έστεινε και έκανε το γύρο του θανάτου. Το μαλλί της γριάς που τότε ήταν άσπρο και το μηλαράκι πώς το περίμενα εκείνο κάθε 15 Αυγούστου, το μηλαράκι που ήτανε πουτηγμένο σε καραμέλα κόκκινη. Δεν τα ξέρετε αυτά. Για μένα αυτό και μετά όταν ερχόμασταν εδώ στην έκθεση, ήτανε τεράστια πράγματα. Η μεγάλη μου χαρά και εκεί όταν έγινε στο χωριό που έμενα το σινεμά δεν το περιγράφω ότι ήταν εκείνο, το κάτι άλλο, η μεγαλύτερη μου χαρά. Εγκυκλοπαίδια πια, δεν το συζητάω. Λοιπόν, αυτό είναι από πολύ βαθιά, πολύ δυνατή παράδοση, να μαζεύονται όλοι μαζί και να δείχνουν την πραμάτια τους, αυτό που κάνουν, αυτό που ξέρουν, αυτό που μπορούν. Αυτό είναι ωραίο και τους απασχολεί πολύ αυτό. Εδώ τι είναι, γκούρο βλέπεις, δεν βλέπεις ε? Ποιος βλέπει να μας πει τι είναι εδώ. Ποιος βλέπει να μας πει τι είναι εδώ. Συνεχίζουν, συνεχίζουν για το φεστιβάλ, μπράβο, σωστός. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, δηλαδή είχαν το άγαλμα του μεγάλου δασκάλου τους, μιλήσαν για το φεστιβάλ με εικόνες, ζωγραφιές κλπ. Για κάποια στιγμή δείχνουν την υγουργούς, παιδιά. Είναι ένα υγιές σωματίο, δηλαδή προβάλλει πολλούς μαζί, δεν είναι ένα κλειστό πράγμα, είναι ζωντανό. Εδώ κακός χαμός, έτσι, πάλι το φεστιβάλ, αλλά δείχνει και κόσμο, δείχνει και τόνα, δείχνει και τ' άλλο. Έχει προσέλεψη, έχει κόσμο. Εγώ αυτό σας λέω, θα πάρουμε σε ένα μάθημα το λεωφορείο και θα πάμε στην Κοζάνη να τον βάλουμε τον Αγγραφιότη να μας παίξει μια ιστορία. Θα το κάνουμε, θέλετε? Λοιπόν, ωραίο έτσι? Πάλι για το φεστιβάλ, όχι. Α, γιορτάζει ότι φτάσαν 50 τεύχοι. Έχουν ήδη εκδόσει 50 τεύχοι. Άρα είναι παλιό το περιοδικό. Άρα υπήρχε πρώτη, δεύτερη και τρίτη περίοδος. Αυτά τα περιγράφει ο κύριος Αγγραφιότης πάρα πολύ καλά μέσα στο E-Class. Εκεί που σας είπα Mostra Digitale del Albo Greco di Caraggiosis, εκεί αν πάτε στα έγγραφα, докумέντη, πέρα από τις εικόνες που θα τις δείτε με λεπτομέρεια στον ενοθόνη σας, έχει και folder με PDF κείμενα που εξηγεί πράγματα ο Αγγραφιότης. Αυτό πρέπει να το δείτε. Γιατί το λέω αυτό? Όταν ένας μεταφραστής μεταφράζει ένα κείμενο, πάντοτε πρέπει να διαβάζει ένα κείμενο. Πάντοτε πρέπει να διαβάσει ιστορία για να καταλάβει το κείμενο. Την ιστορία για τον Καραγκιόζη θα την βρείτε εκεί. Διαβάστε τα. Δηλαδή, στα докумέντη μέσα στο μάθημα που σας στέλνω, υπάρχει όλη ιστορία του Καραγκιόζη. Διαβάστε την. Παρακολουθούν το χρόνο πάντα. Και πού πήγε. Άρα από μια στέγη που είχε, πήγε κάπου αλλού. Έχει πεθάνει ο ίδιος Παθάνης. Προφανώς δεν είχαν τα οικονομικά να το συνεχίσουν. Παρακολουθούν το χρόνο πάντα. Άρα από μια στέγη που είχε, πήγε κάπου αλλού. Έχει πεθάνει ο ίδιος Παθάνης. Προφανώς δεν είχαν τα οικονομικά να το συνεχίσουν. Και θα πήγε κάπου αλλού. Θα το μάθουμε όμως αυτό. Πρέπει να το μάθουμε. Οι περιπλανήσεις ενός καλλιτέχνη. Α, αυτό είναι έργο που έγραψε ο Θωμάς Αγραφιώτης για τον Καραγκιόζη και τους το έπαιξε. Και έχει εδώ αφιέρωμα. Εδώ. Παρακολουθούν την ιστορία επομένως του τόπου. Και τις γιορτές τις τιμούνε και τις χαίρονται. Εγώ ακόμα και τώρα που τα παιδιά μου μεγάλωσαν, όταν έχει παρέλαση, άσχετα αν μερικοί άνθρωποι νομίζουν ότι η παρέλαση είναι μόνον κάτι αρνητικό, είναι πανευτυχή τα παιδιά μου όταν πηγαίνουν στην παρέλαση για να δουν. Και εγώ πηγαίνω καμιά φορά και μου αρέσει πολύ, βέβαια να μην είμαι κουρασμένη. Και το πρωί όταν ακούω την πάντα του δήμου που περνάει μπροστά από το σπίτι μας, έξι το πρωί για να πάνε στον Άγιο Δημήτριο, γιατί πάνε πρώτα και αφήνουν λουλούδια στο άγαλμα του Γεωργίου του Πρώτου, εκεί που δολοφονήθηκε Αγίας Τριάδος και Βασιλής Όλγας. Μετά από εκεί ξεκινούν για να πάνε προς τον Άγιο Δημήτριο. Και είναι καταπληκτικό να τους ακούς να παίζουνε. Βγαίνω πάντα, σηκώνω το κραβάτι μου και εντέχω για να τους δω. Εδώ δεν θέλει φιλοσοφία και μόνο που βλέπουμε αυτό καταλαβαίνουμε τι είναι. Αναφέρεται στη γιορτή της μνήμης στο Νέβριο του 1973, Πολυτεχνείο. Κομνινός δεν είναι αυτός πάντοτε που είναι κάτω, το παιδί. Καταλαβαίνω πάντα, σηκώνω το κραβάτι μου και εντέχω για να τους δω. Εδώ δεν θέλει φιλοσοφία και μόνο που βλέπουμε αυτό καταλαβαίνουμε τι είναι. Το βλέπετε τον ξυπόλητο πρίγκιπα, βαριά κρίση πλέον, ούτε εμφανίζεται στη σκιά και θυμίζει αρχαιοαγγείο πια. Έχει γίνει λυτός και δωρικός, παραπάνω δεν γίνεται. Νάτες και οι ευχές για την καλή χρονιά, μπαλωμένες, ξυπόλητες. Κρίση, εδώ έχει κρίση πια, σοβαρή κρίση, την ξέρουν όλοι, δεν την κρύβει κανένας. Τίποτα, ο καημένος κοιτάζει και ονειρεύεται τον κόσμο, δεν μπορεί τίποτα να κάνει, ξυπόλητος πλέον, σαν Βυζανινέγεο γραφεία έχει καταντήσει, ο Άγιος Ονούφριος από την Πίνα. Δεν μπορώ να το δω εγώ από εδώ αυτό, να πάω κάτω γιατί τα έχω δει όλα και σας τα έχω περάσει εδώ από την έκθεση του Αγγραφιώτη, αλλά όχι δεν φαίνεται κάτι τέτοιο. Εγώ πιστεύω απλώς ότι συνεχίζουν να κρατούν ζωντανή την ανησυχία για το ότι η UNESCO το αναγνώρισε σαν όνομα προέλευσης από την Τουρκία. Θα μπορούσε να είναι όλα αυτά τα πράγματα, αλλά πάντως δεν φαίνεται, εγώ αυτή τη στιγμή δεν βλέπω πουθενά το όνομα Κόντογλου και δεν τολμάω, δηλαδή πολλές φορές και όταν μεταφράζουμε μπορεί να λέμε αυτό είναι αυτό. Και να ανοίγουμε μετά λεξικά να βεβαιωθούμε, έτσι δεν είναι. Ναι εντάξει, εμένα μου θυμίζει και βυζαντινέ γεωγραφία. Ότι ο Κόντογλου έχει την αντιδράσεις κάποτε πόνη ευζαντινό, ευζαντινή αμφίεση, ευζαντινή σκιάση και τεχνοτροφία πρόσωπα είναι πολύ σχήμα και πολύ χαρακτηστικό. Εσύ βλέπεις καθόλου μέσα στο τηλέφωνο σου τώρα το μάθημα και γράφει Κόντογλου. Βλέπεις την εικόνα δηλαδή. Στα document. Έχεις μπεί στο iClasse αλλά δεν έχεις μπεί στο Mostra Digitale. Κατάλαβα. Αλλά θα τον θυμηθείς, δεν θα τον βρεις. Κατάλαβα. Δεν νομίζω. Είναι ανοιχτό τελείως. Ναι, είναι ανοιχτό τελείως. Γιατί είναι Mostra Digitale αλούνου. Είναι του κυρίου Αγγραφιώτη. Ναι, αλλά θεωρείται... όχι, όχι. Είναι ανοιχτή η κλειδαριά και μπορεί να το βλέπει οποιοςδήποτε, αφού το βλέπω στην Ιταλία. Πήγε σε συνέδριο στην Ιταλία αυτό. Οπότε πατάω πάλι το Escape. Τώρα το έχω μάθει. Ωραία, με εσάς θα μάθω και οι υπολογιστές. Εδώ τι είναι αυτό. Ναι. Τι είναι αυτό. 25 Μαρτίου. Ιταλικά τι θα λέγαμε. Ressorgimento Greco. Έτσι. Κοίτα το να μην πάρει αυτό το θέμα. Είναι ότι οι Έλληνες εναντίον των Τούρκων, των Ορθωμανών... Δεν είναι άλλο. Εδώ είναι ο Ιεπέτειος. Δεν τους ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Τους ενδιαφέρει η Επέτειος. Με την έννοια ότι υπάρχει πάνω από το Στατή Λινική Συμμέριο, η οποία είναι σε όλο το εξώφυλλο, η καλανόλοκη, η οποία σηκώνεται από τον Κανάρη. Ναι, ναι, ο Κανάρης. Και από κάτω ο Καραγιώσης, πίσω από το χέρι του κρατοκλήνου, το οποίο πατάει και της καντάει τώρα, για να την πιάνει στη φύση των Τούρκων, των Ορθωμανών. Εντάξει, καλά, αυτό μου θυμίζει και στα σχολεία. Ναι, και το ρίχνει. Θυμίζει και στα σχολεία τις ζωγραφιές που υπάρχουν στις Επέτειους. Αυτό τι είναι? Αλληλουδία. Τι είναι όμως εδώ, εδώ, άμα ήτανε μια μεταφορική έκφραση σε ένα κείμενο που μεταφράζαμε, εδώ θα ήτανε το ίδιο επιτακτικό να προσέξουμε. Γιατί είναι έτσι αυτή τη φορά? Δεν έχουμε οβελία, δεν έχουμε δηλαδή ένα πρόβοτο να το τρέχει ο άλλος για να το ψήσει, τι έχουμε? Όλη τη χώρα που σταυρώνεται, ούτε Πάσχα, ούτε Λουλουδάκια, ούτε τίποτα. Εσταυρωμένη όλη η χώρα, έτσι. Εδώ τι έχουμε? Τα δύο φεστιβάλ. Τα δύο φεστιβάλ, τους απασχολεί πάρα πολύ αυτό. Ξανά τα φεστιβάλ, το βλέπετε, η προβολή της δράσης τους είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα για αυτούς και έχουν δίκιο. Πάλι το ίδιο, έτσι. Άρα στην ουσία, περιγράφουν όλα όσα γίνανε μέσα στο φεστιβάλ, για να έχει τόσα πολλά τα ευχή, τα περιγράφουν όλα, όλο το χρονικό τον φεστιβάλ. Από το φεστιβάλ, δεν είναι πάλι. Άρα είναι ήλιο από το φεστιβάλ και πρώτα είχε τον Αγγραφιό, τώρα έχει άλλο. Ναι, είναι αυτό, θυμίζει τις ζωγραφιές που έχουμε στα σχολεία για τις επαιτείους. Εδώ τώρα είναι πάλι το όχι, Οκτώβρης. Εδώ τι γίνεται. Εντάξει, έχουμε το Νοέμβρη ένας καραγγεζοπαίχτης. Αυτόν τον Καλικάντζο, τώρα τον βλέπετε, είναι η γούντα της εποχής εκείνης. Είναι πια καθυλωμένοι όλοι οι άνθρωποι κάτω από το χρέος και αυτό δείχνει και το περιοδικό. Ξυπόλοι, πια δεν τους έχουν μείνει τίποτα ο Καραγκιώρης και ο γιος του. Πέθανε κι αυτός και κάνουν ένα αμφιέρωμα. Ο Καραγκιώρης ξυπόλυτος δίπλα στο δέντρο, απλώς το κοιτάζει. Πάλι ο κύκλος της οργάνωσης του χρόνου, πάλι κόμμα βασιλόπιτες, πάλι συμβαίνουν όλα αυτά. Βλέπουμε πάλι κοπί βασιλόπιτες, καταλαβαίνουμε πάλι ότι είμαστε συνέχεια στο ίδιο πλαίσιο. Δηλαδή είναι ένα περιοδικό ζωντανό, το οποίο έχει σχέση με την παράδοση, το οποίο κρατάει την παράδοση, διατηρία επαφή με τον κόσμο, τον κόσμο του και τους θεατές του. Και αυτό το κάνει με γιορτές, με εθνικές επαιτείους, με αναφορά στο παρελθόν, με αναφορά στην ιστορία, με αναφορά σε μεγάλους δασκάλους, με αναφορά σε κοινωνικά προβλήματα, σε πολιτικά ζητήματα, σε πολιτική ιστορία κλπ. Να το πάλι εδώ. Τώρα αρχίζει και ηρεμή το πράγμα, δηλαδή τότε που είχε αναγνωριστεί ο Καραγκιόζης ο Τούρκος σαν όνομα προέλευσης, η 25η Μαρτίου είχε μία εικόνα και με έναν Τούρκο που τον καθάριζαν εκείνη την ώρα στον πόλεμο, δηλαδή υπήρχε άλλη ατμόσφαιρα. Τώρα δεν υπάρχει καμία τέτοια ατμόσφαιρα, τώρα είναι ας πούμε η εικόνα αυτή και πιο έτσι λιγότερο ας πούμε... Οι κερασιές θα ανθίσουν και φέτος στην αυλή και θα γεμίσουν με άνθη το παρτέρι μικρή που είναι η άνοιξη σαν είναι δίχως τέρι πικρή που είναι η ζωή με νέλος λουτέμις. Λοιπόν, και εδώ έχει καλή πρωτομαγιά έτσι και καλό Πάσχα, άρα έκανα λάθος. Στην ερμηνεία θα πηγαίνουμε μόνο με πραγματικά γεγονότα, με το Πάσχα πριν έκανα λάθος, όμως του άρεσε η άνοιξη και τελείωσε. Τα φεστιβάλ, τα φεστιβάλ που τους ενδιαφέρουν πάρα πολύ. Τα φεστιβάλ, η ιστορία του τόπου, αυτό έχει να κάνει με την ιστορία της εκπαίδευσης. Βλέπετε ότι πάλι είναι Σεπτέμβρις, πάλι τα φύλλα από τα αμπέλια και βλέπετε από κάτω την εικόνα του αναγνωστικού που είχα εγώ στο σχολείο όταν πήγα πρώτη δημοτικού. Μπράβο! Μπράβο! Ναι, εντάξει, ναι, τον κόσμο τον βλέπουν μέσα από το σωματίο τους, δεν τον βλέπουν έξω από το σωματίο τους και καλά κάνουν. Πάλι ο ίδιος που τους έκανε το σκίτσο. Ναι, είχες δίκιο. Μπράβο! Μας βοήθησες πολύ. Πες όσο περισσότερα ξέρεις τώρα, λέγε, λέγε, βοήθησέ μας. Οι μεταφραστές δουλεύουν σε ομάδες, λέγε. Εκεί πήγαινε, κοίτα τους, γύρνα να κοιτάς εκεί. Γύρνα, γύρνα, μην φοβάσαι. Ναι, ναι, αλλά γύρνα να κοιτάς εκεί. Κυρίως, κύριε Αποθήκο Τόκλου είναι έναν πρόσωπο το οποίο διαρραμμάθησε πολύ σπουδαίο στην παράδοση και βρήκε στη Βυζαντινή παράδοση. Αποτυπώνοντας το βυζαντινό στοιχείο στο σύγχρονο και γίνεστε πολιτισμικοί, εφημέσαι από αυτή τη χρονοτροπία. Φυσικά, χρησιμοποίησε το νέο Έλληνα, το πρόσωπο του νέου Έλληνα, και στο συνδυασμό με το πολιτισμικό τοιχείο είναι το βυζαντινό. Και βλέπουμε πρόσωπο όπως ο Καραγιώρης, όπως και άλλοι ήρωες που είναι πολιτιστικά και πολιτιστικά μας. Να αποτυπώνονται με αυτό το βυζαντινό τοιχείο για να συνδέει τη σύγχρονη ιστορία με το βυζαντινό τοιχείο. Ωραία, εντάξει, αυτό ήταν χρήσιμο. Εδώ ξέρετε τι είναι πάλι. Ναι, πέρα από το ημερολόγιο όμως έχουμε και 17 Νοέμβρη. 15, 16, 17 δεν το βλέπετε. Εδώ είναι τα Χριστούγεννα αλλά είναι τόσο φτωχός και κακομοίρης έχει χωρέσει εκεί μέσα τόσο λίγο όσο το χωράει και το ξυλάκι για να λέμε τα κάλαντα. Ό,τι θέλεις. Έχει γίνει λάθος εδώ. Ναι. Δεν είναι το τρίγωνο αυτό. Το ξυλάκι το οποίο είναι μοιάζει με σπίρτο και πάνω εκείνο το σκηνί το οποίο είναι το τρίγωνο μοιάζει περίπου με την τύλη. Ναι. Έχουμε μια ιστορία τόσο που θα μπορούσα να το πούμε ότι έχουν περάσει τόσο πολύ σε τόσο ευαίσθητο σημείο. Να σκάσουν έτοιμοι είναι δηλαδή. Έκανες σημειοτική εσύ στο γαλλικό με τον Κουρδί. Ναι. Μη σ' ασχολούχαμε με ταινίσματα, ταινίσματα διατημίσεις μέχρι βέβη κατευθείας. Ωραία. Άρα θα μας βοηθάς. Εδώ. Εδώ είναι η στιγμή της καλής χρονιάς. Πάνω το έχει πρώτα για τα Χριστούγεννα και μετά για το καινούργιο χρόνο. Μαύρη φτώχια ακόμα και το ζώο του είναι ψεύτικο. Έχει πάρει ένα ψεύτικο παιδικό αλογάκι και το έχει φορέσει. Χαίρετε. Βλέπετε ότι είναι παγκοσμιοποιημένοι, αλλά είναι ήρεμα παγκοσμιοποιημένοι. Ο καημός τους ήτανε που χάσανε το όνομα προέλευσης. Δεν υπάρχει άλλος καημός. Να και ο Τούρκος ο Καραγκιόζης. Τον βλέπετε. Ναι, αλλά αυτή τη φορά βάζει, δεν βάζει τον Τούρκο και τον Έλληνα Καραγκιόζη, αλλά βάζει και τον Ασιάτη. Αντίστοιχα, γιατί αυτή νομίζω μια ασχετική κούπλα της Ιαπωνίας. Μπράβο. Λοιπόν, οπότε, στους Λύκους είμαστε πολλοί και είμαστε ενωμένοι. Και είμαστε ενωμένοι. Δεν γίνεται παγκόσμια σήμερα, Ασιάτη. Μπράβο, εντάξει. Αυτό, όμως, είναι η συνέχεια της διεκδίκησης ότι δεν μπορεί να είναι το όνομα προέλευσης μόνο για τον Τούρκο Καραγκιόζη. Υπάρχουν οι Ελληνικομενικόκλοι, όταν πιστεύετε. Στη Βουλγαρία δεν θα υπάρχει, πιστεύετε, Καραγκιόζης. Ανοίξτε το internet να το δούμε. Ψάξτε Αλβανία, Βουλγαρία, ψάξτε όλα τα Βαλκάνια. Δεν είναι δυνατόνομη δεν υπάρχει. Και σε κανένα Μαρόκο και σε κανένα Αλιέρι φαντάζομαι θα υπάρχει παντού κάτι με σκέες. Όταν ήρθαν οι λαοί, οι πολιτισμοί αρνημένοι, θα ήρθαν στο μάσο του Πύρσου. Προφανώς, έτσι και στις Άννες, παντού. Κάτι έδισε τα πρωταϊκή γυναίκα. Εμείς είχαμε δημιουργήσει το πέρασμα από το αρχαίο θέατρο. Ξεκίνησαν τα προσωπία. Μα και στην αρχαία Ρώμη, οι Πούποι, τι ήτανε, οι Καραγκιόζιδες τους, ίδια χωρίς μαλλιά, ήτανε ίδια έτσι, κακομούτσουνοι ήτανε, καλοπροέρητη και κακομούτσουνοι. ίδια πράγμα. Αυτό δεν είναι πάλι του... όχι, του τσαρούχη, δεν είναι αυτό πάλι. Είναι πάλι αγόρι, είναι πάλι έτσι αγιογραφημένο. Ήμως είναι Ιάννης, ήμως είναι κάποιος μύθος, γιατί ο τσαρούχης είχε κανένα τέτοιο τέτοιο τέτοιο τέτοιο τέτοιο τέτοιο τέτοιο τέτοιο... Πες το. Αλλά, ναι, θυμίζει τσαρούχη όμως αυτό. Αυτά θα μπορέσετε να τα βρείτε στο άλλο μάθημα που θα μπούμε σε καινούργια στοιχεία, θα μπορέσετε δηλαδή, θα μπείτε μέσα στο Ικλάς να τα δείτε. Ωραία. Πρέπει να αλλάξω κάτι εγώ στο Ικλάς. Μου είπε τώρα ο Γκούρο, τον Γκούρο να τον ακούτε γιατί τα ξέρει αυτό. Μου είπε να βγάλω τα κλειδάκια για να βλέπουν τις εικόνες, γιατί τώρα τις βλέπει μισές επειδή είναι πολύ προστατευμένες. Και να βάλω, εγώ πάλι επειδή είναι έκθεση που την ετοίμασε ο κ. Αγραφιώτης, την έβαλα πολύ προστατευμένη. Και τώρα θα την βάλω με την υποχρέωση όποιος κάνει χρήση στο υλικό να αναφέρεται στον Αγραφιώτη, οπότε θα φαίνονται καλύτερα. Αυτό θα γίνει. Εντάξει, εδώ... Εντάξει. Φαίνεται όμως ότι... Άρα τι, αν ήμασταν μεταφραστές και έπρεπε αυτό το κείμενο να το μεταφράσουμε, τι θα λέγαμε? Άρα, λοιπόν, το κείμενο θα έπρεπε να το μεταφράσουμε. Άρα, λοιπόν, το κείμενο θα έπρεπε να το μεταφράσουμε. Αν ήμασταν μεταφραστές και έπρεπε αυτό το κείμενο να το μεταφράσουμε, τι θα λέγαμε? Ότι έχει σχέση με οργάνωση χώρου και χρόνου όπως έχει η λαϊκή παράδοση. Ότι έχει σχέση με τον κόσμο τους γιατί δείχνει συνέχεια τα φεστιβάλ. Ότι έχει σχέση με τον κόσμο μας γιατί παρακολουθεί τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, την πρωτοχρονιά, τα πάντα. Τι επιτροπή μένει με τι? Τις εποχές, τους μήνες, τα πάντα. Ένα πράγμα δεν είδα, το καρναβάλι δεν βάζει πουθενά, το είδατε πουθενά? Το είδατε? Τι λέγει το καρναβάλι, κύριέ μου. Έλεγε? Ναι. Θα το βρεις αυτό να το πεις την άλλη φορά, άμα μπορείς. Ωραία. Λοιπόν, τώρα πρέπει να μπούμε σε άλλα πράγματα. Αυτό θα είναι μεγάλη αλλαγή τώρα. Λοιπόν, εγώ θέλω να διαβάσετε τώρα το έμβλημα. Ευχαριστώ πάρα πολύ. Λοιπόν, αυτό για να μην ξεχνάμε ότι ο μεταφραστής τις πηγές του τις ονομάζει και δεν κρύβει ποτέ καμία βοήθεια από όπου και αν την έλαβε. Εδώ είμαστε στο λεξικό του τριανταφυλίδης, στο λεξικό ιδρύματος τριανταφυλίδης. Η λέξη που ήθελα να πάρετε, δεν ήθελα τώρα να κάνουμε ολόκληρη συζήτηση για την εμβληματολογία. Γιατί δεν χρειάζεται να το βαρύνουμε κι άλλο το μάθημα, θέλω όμως να δείτε τι είναι το έμβλημα. Ιταλικά εμπλέμα, αγγλικά έμπλεμ. Λοιπόν, έμβλημα τι είναι. Πρώτη σημασία, συμβολική παράσταση που χρησιμεύει ως επίσημο διακριτικό σημείο, σύμβολο σήμα, ενός έθνους, ενός κράτους, δυναστίας, θηρεός. Δεν μου λέτε ποιο είναι το έμβλημα του Απηθήτα. Ο Άγιος Δημήτριος. Ποιο είναι το έμβλημα που έχει το ιταλικό, το έχετε προσέξει ποτέ στην Επαιτηρίδα την παλιά, στο περιουδικό Πολύφυλος, ποιο είναι το έμβλημα που έχει το ιταλικό. Όχι, το έμβλημα που έχει το ιταλικό είναι η είσοδος αυτής της παλιάς σχολής, το έχετε προσέξει ποτέ. Κάτι κολώνες, το έχετε προσέξει. Λοιπόν, ποιο είναι το έμβλημα που έχει φιλοσοφική. Ένας που κάθε και σκέφτεται στην ιστοσελίδα, το έχετε ανοίξει. Εκείνο είναι έμβλημα ενός αυστραλεζικού πανεπιστημίου, πάντως είναι ένα πανεπισήμιο της Αυστραλίας, μόνας university. Και από εκεί το πήρε και εδώ η φιλοσοφική. Αν θα πάτε να δείτε στο μόνας university, αυτό είναι το έμβλημα. Λοιπόν, εμπορικής επιχείρησης, ποιο είναι το έμβλημα της BMW, τι έχει μέσα η BMW μες στον κύκλο. Μπράβο, το σύμβολο της ειρήνης στην ουσία έχει. Μερσέντες. Ναι, μπερδεύτηκα, συγγνώμη, μπερδεύτηκα. Λοιπόν, ποιο είναι ας πούμε το σύμβολο της μακεδονικής δυναστίας του Αλεξάνδρου. Το αστέρι. Ποιο είναι το σύμβολο του ελληνικού κράτους. Σταυρός. Και τι όμως. Και τα δύο λιοντάρια που κάνουν από μια και από την άλλη μεριά και φυλάνε χωρίς κορώνα πια, δεν έχει βασιλεία. Όχι, μόνο ο σταυρός. Α, ωραία. Λοιπόν, ωραία. Αυτό είναι το έμβλημα. Δεύτερη σημασία. Φράση επιγραμματική που επίσης χρησιμεύει ως διακριτικό. Της βασιλικής οικογένειας ας πούμε. Στη φιλοσοφική ποιο είναι το έμβλημα σαν φράση. Να θυσιάζεις. Μπράβο. Ωραία. Λοιπόν. Εμβληματικός τώρα ποιος είναι που αναφέρεται στο έμβλημα που χρησιμοποιείται ως έμβλημα. Αλλά και που τι άλλο είναι εκφράζει ένα συγκεκριμένο κόσμο, έτσι. Εμβληματική ας πούμε ηθοποιός που έφερε μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ελλάδα την εικόνα της σύγχρονης γυναίκας που καπνίζει, που μπορεί να ερωτεύεται και να το δείχνει, που είναι κομψή, που βάφεται, που προσπαθεί να είναι ευτυχισμένη, διεκδικεί, κάνει ράνι. Δεν ήταν η Βουγγιουκλάκη. Λοιπόν. Η ατρολογία είναι η συγκεκριμένη επιστήμη. |
