| : Αγαπητοί συνάδελφοι, κυρίες και κύριοι, βρισκόμαστε συνεχά στη θέση αυτή τη στιγμή να φιλοξενήσουμε μια εκδήλωση η οποία πραγματοποιείται σήμερα στο Τμήμα Ιστορίας του Ιωαννίου Πανεπιστημίου και είναι συνέχεια πολλών εκδηλώσεων που έχει αναλάβει το Τμήμα Ιστορίας εδώ και δύο με τρία χρόνια σε ένα σκεπτικό εξωτερή κεύσης, αν θέλετε, στην πρώτη περίπτωση του Πανεπιστημίου προς τον Κερκυραϊκό λαό, προς τις οργανώσεις, τα σωματεία και γενικότερα προς τα Ιωαννια νησιά. Έτσι λοιπόν έχει γίνει μια σειρά εκδηλώσεων στο Τμήμα Ιστορίας και η δική σας εκδηλώση σήμερα μας χαροποιεί ιδιαίτερα όχι μόνο επειδή πρόκειται για μια ιστορική λύνη αλλά διότι πρόκειται για ανθρώπους, για ποντίους, οι οποίοι κοσμούν με την περίπτωση τον ελληνικό πληθυσμό, την Λυκή Ιστορία και περισσότερο με τις ενεργιές τους, με τη συνεχή παρουσία τους τόσο στο ελληνικό χώρο όσο και στο εξωτερικό ενδυναμώνουν περισσότερο τις αναζητήσεις μας τόσο των ιστορικών όσο και των Απανταχού Ελλήνων. Έτσι λοιπόν θα ήθελα να συγχαρώ σήμερα τον κ. Ψαλίδα με την πρωτοβουλία του οποίου γίνεται αυτή η κρίνωση τον κ. Πελαγίδη, τον συναδελφό μας ο οποίος έχει την κατοσύνη να μας μιλήσει, να σας μιλήσει και να σας δώσει πληροφορίες που αφορούν περισσότερο τον ποδιακό λαό και τον κ. Καστρινάκη, ο οποίος είναι υποψηφίος διδάκτωρας και θα έχει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα να σας πει ως νέο αίμα στον τομέα της ιστορίας. Πιστεύω ότι έπειδες εκδηλώσεις να συνεχιστούν όχι μόνο στον τομήμα ιστορίας αλλά γενικότερα στο Ιωάνιο Πανεπιστήμιο και να διευρυνθούν πολύ περισσότερο στο μέλλον. Σας ευχαριστώ πολύ. Καλή επιτυχία. Ευχαριστούμε κ. Πρόεδρε για την υπολογή σας στον τομήμα ιστορίας. Κυρίες και κύριοι πριν μια εβδομάδα, περίπου πριν 10 μέρες είχαμε δυστυχώς την απώλεια μιας εξαιρετικής και καλής συναδέλφου της Ελπτοκίας Ολυμπίτου. Θα πρότεινα στη νύμη της να τηρήσουμε ενός λεπτοσιλίου. Ένα λεπτοσιλίο. Ένα λεπτοσιλίο. Ένα λεπτοσιλίο. Κυρίες και κύριοι πριν μια εβδομάδα, περίπου πριν 10 μέρες είχαμε δυστυχώς την απώλεια μιας εξαιρετικής και καλής συναδέλφου της Ελπτοκίας Ολυμπίτου. Θα πρότεινα στη νύμη της να τηρήσουμε ενός λεπτοσιλίου. Ένα λεπτοσιλίο. Καταρχήν, ένα μεγάλο ευχαριστώ για την πρόσκληση και την τιμή που μας κάνουν το Ιόνιο Παραπηστήμιο και ο καθηγητής κύριος Ψαλίδας και ο σύνολος Ιεύστονς Λέσχη Κέρκεδας, Ποντίων Κέρκεδας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ. Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά. Άγιε Πατέα, Κύριε Πρόεδρε, Κύριε Ψαλίδα, αγαπητή Αλέξανδρε, Κύριε Πρόσωπη Άγων Φολών και Κύριε Πρόεδρε της Αξιβουλιάσκης, αγαπητοί φοιτητές και φοιτητήρες, κυρίες και κύριοι, όπως είδατε ένα θέμα που συνήθως δεν ακουγείται. Το οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλος πρέπει να ακουστεί σε αυτήν την ταλεπωρία του γένους, σε αυτήν την καταιγήρα του γένους. Και είχε φωνή και είχε ανάστημα, είχε τόρμη, θα το δείτε, η οποία μας είναι εντύπωση. Ενώ δεν είχε ουρυτική δύναμη, στρατιωτική δύναμη, είχε τόρμη, λες και είχε μαζί του έλογα στρατιώτες ο οικουμενικός Πατριαρχής. Θα το δείτε και θα το θαγμάσετε μαζί με εμένα. Κατ' αρχή πρέπει να πούμε ότι τελούμε τελετές μνήμης για τους ιερομάρτυρες και εθνομάρτυρες του γένους. Εθνομάρτυρες και ιερομάρτυρες. Και για να καταλάβετε πώς ήταν το σκηνικό πριν από την παρουσία των νεότρων στην πολιτική σκηνή της Τουρκίας, πριν αναλάβουν τα ενία της Τουρκίας οι νεότητος και το 1908, θα ήθελα να σας δώσω μια εικόνα πώς ήταν η ζωή συντραπεζούντα 40 χρόνια πριν από το 1908, συγκεκριμένα το 1879, να δούμε τι μας λέει ο Άμπλος Πρόξενος, ένας Λόγιος Πρόξενος, ο Άρκφελτ Βιδιώτη του 1879, από τον οποίο έχουμε και μια περίπτωγη έκθεση για την Ελληνική παιδεία στον Βυλαέρι της Τραπεζούντας του 1885. Λοιπόν, προσέξτε να δείτε πώς ήταν το σκηνικό 40 χρόνια πριν, όπου έχουμε την αλλαγή η οποία συμματοδοτήθηκε και η οποία δρομολογείται με την παρουσία της νεοτουρκικής συμμορίας, έτσι τη λέει ο Μόρκενταου, στην πολιτική σκηνή της Τουρκίας. Στο υψηλότερο σημείο της Παναγίας Θεοσκεπάστου, βλέπετε στη διάφανεια, φτίστηκε το επιβιβλητικό μασολείο του Μητροπολίτη Κωνσταντιού 1830-1879, ο οποίος άπλουνε την αγάπη του, εξίσου σε χριστιανούς Ιησούμανους. Δηλαδή, ήταν 49 χρόνια Μητροπολίτης. Για τον Κωνσταντιό Άμπλος, αναπληρωτής Πρόξενος Τραπεζούντας Αλφερδ, βηλειώτη γράφει, «Ο θάνατος και η κηδεία του Ορθόδοξου Μητροπολίτη Τραπεζούντας Κωνσταντιού, σε ηλικία 150 ετών, έδωσε την ευκαιρία να εκφράσουν τον σεβασμό τους, τόσο οι χριστιανοί όσοι και οι μουσουλμάνοι». Σε έλληνα Μητροπολίτη και οι μουσουλμάνοι. Ήδησε στην Τραπεζούντα δύο σχολεία. Βοήθησε τους τοχούς Έλληνες και Τούρκους. Θεωρούνταν Άγιος από τους χριστιανούς και είχε μεγάλη υπόληψη από όλον τον λαό. Αυτά όλα όσα ακούτε είναι του Άλφερδ Βιώτη. Στο τριήμερο διάστημα προσκυνήματος της ορούτου πέρασαν από την εκπλησία χιλιάδες Έλληνες, Αρμένοι και Τούρκοι, αν είναι δυνατόν. Σε έλληνα Μητροπολίτη και Τούρκοι. Στην Κυδία του τα μαγαλιά ήταν κλειστά, η πόλη όλη μπήκε στο κλίμα της Κυδίας του Κωνσταντιού. Δηλαδή κλειστά και τα ελληνικά και τα τουρκικά και τα πάντα. Η δρόμη γεμάτη από κόσμο που ήρθε να τιμήσει τον ευρώ. Το σημαντικό ήταν ότι οι Μουσουλμάνοι, άντρες, γυναίκες, παιδιά, που ακολουθούσαν την Κυδία έδειχναν συμπεριφορά αγάπης και ευσέβειας προς τον ευρώ επίσκοπο. Αυτά το 1879 κυρίες και κύριοι βλέπετε μια κοινωνία ομονομούσα. Μια κοινωνία που ζει αρμονικά ο Έλληνας δίπλα στον Τούρκο και δίπλα στον Αρμένιο. Και όπου ο Μητροπολίτης αισθάνεται ότι έχει ένα ευρύ πίνιο και όλοι τους και ευεργετοί και ο οποίοι τον τιμούν σε αυτήν την ώρα. Συνήθως όταν πεθαίνει κανείς λέμε αιωνία του υμνήμη και απομυθοποιείται ο άνθρωπος μετά το θάνατο. Απομυθοποιείται. Εδώ έλεξαν όλοι, άφησαν τις δουλειές τους, έκρισαν τα μαγαζιά τους να τιμήσουν τον άξιο κυμνάχη. Για προσέξτε να δείτε τώρα, 40 χρόνια αργότερα, 40 χρόνια αργότερα συγγραφισούνταν, να δούμε το επόμενο, αγαπητέ, εδώ. Εδώ βλέπετε κηδεία κυρίες και κύριοι. Κηδεία που κάνει το Πατριαρχείο, αυτό είναι το εξουσέλιδο, το πρωτοσέλιδο. Αυτά να τα δει ο κύριε Σπήρο που μου έλεξε στον του, να τα δουν οι αποδομητές της εθνικής ιστοριαγραφίας. Αυτά είναι ντοκουμέντα. Εδώ το Πατριαρχείο κάνει κηδεία στον ελληνισμό του πόντου. Είναι το κρωτοσέλιδο της εκκλησιαστικής αλήθειας, της 26ης, της 25ης Σεπτεμβρίου 1921. Θα διαβάσω εγώ γιατί δεν φέρατε καθαρά τα γράμματα, να δείτε τι λέει το Πατριαρχείο, στο επίσημο όργανο του την εκκλησιαστική αλήθεια. Πρώτη της νέας μαρτυρικής ολού, ο σταυρός επάνω είναι σαν αυτά τα αγγετήρια δεθανάτων που στέλνουν τα γραφεία κηδεών. Σαν να είναι, σαν να κάνει κηδεία. Εις τας εμουσταγής σελίδας του ελληνικού μαρτυρολογιού, προσετεθεί εσχάτως και νέα μυθόρους των προηγουμένων υπολυπωμένης ομότητα και θηριοδία. Αλλά λοιπόν, τι είναι τα στοιχεία της γεωνοκτονίας του ποδιακολληνισμού. Η ομότητα και η θηριοδία. Εγκλήματα που θα έπραταν μόνον τα θηριά. Οι μετανικούς του σκληρότητες και σατανικείς μεθοδικώτητες. Εξελιστομένη τραγωδία του κόσμου, υπερβένουσα πάσα μερή γραφή, είναι αδύνατον να έβρει ανάλγητον στην οίκηστα εμπέστη των καρδιών. Αθρόε και πικρή υπερορία. Η υπερορία μόνο μικρό μου, σημαίνει εκτοπισμή. Εκτοπισμή, εξωρία δηλαδή. Πολυόδυνη θανετώσης. Φρικώδης απαφωνισμί. Είναι η δύσμηρος μοίρα του ομογενούς εν πόντο πληθυσμού, κατά τα εκείθεν αγγελόντα. Και θέλω Άγιε Πατέρα να ακούσουμε και παρακάτω τι λέει για να το συσχετίσουμε με το προηγούμενο κείμενο. Οι σεμβάσμοι του Χριστού λειτουργείν, δηλαδή οι παππάδες και ο δεσπότης, διαπρεπήσαν την πρόσωπη των γραμμάτων, την δημοσιογραφίας και το εμπορίο, αναβιβάλλονται ως οι έσχατοι των κακούργων επί του οικρειώνατος ή της πειράς επί μόνο το λόγο ότι φέρουσαν το όνομα του Χριστού. Άρα λοιπόν έχουμε δύο εικόνες. Εκεί ο Ιεράκης τιμάται με βαθιά ευγνωμοσύνη και με βαθή σεβασμό. Εδώ οι απόγονοι και οι διάδοχοι του Κωνσταντίου 40 χρόνια αργότερα, ή εξορίζονται, ή φυλακίζονται, ή εξοντώνονται με τον χειρότερο τρόπο. Με τον χειρότερο τρόπο. Με τον πιο άγριο τρόπο. Και θέλουμε τώρα να φτιάσουμε το νήμα από την αρχή, να δούμε πώς ξεκίνησε αυτή η αλλαγή του σκηνικού. Το νήμα από την αρχή. Διότι δεν έγιναν για πρώτη φορά αυτά τα εγκλήματα το 21. Ξεκίνησαν από τις αρχές του αιώνα. Θα πάρουν το νήμα από την αρχή. Λοιπόν, κυρίες και κύριοι, εδώ έχουμε δύο περιόδους, τρεις μ' αλήθεια, 1908 και 1911, 1912-14 και 1914-18. Στην πρώτη περίοδο έχουμε την περίοδο της λεκόνιμης πολιτιστικής γενοκτονίας. Πολιτιστική γενοκτονία σημαίνει, αν καταφέρω να τους αλλάξω την πίστη ή την παιδεία, δεν χρειάζεται να τους σκοτώσω. Το 1910, είναι ο Τουρκύ, ο Εμβερ, ο Μοταλάρτ και ο Τζεμάρ, και η ομάδα τους κάνουν συνέδριο στη Ρεσσαλνίκη και αρθαξίζουν. Και αυτή την απόφυση, αν δεν την έχουμε υπόψη, δεν μπορούμε να μιλάμε για γενοκτονία. Γιατί, θα σας πω ποιά απόφαση υπάρχει, κεντρική απόφαση, την οποία ανηλοποιεί το κομιτάντο. Λένε, θα τον η απόφαση, θα τον η βράδιον δέον να εκτουρκισώσιν άπαντες η μη Μουσουμάνιο Μοθαμανί Υπίκοη. Η μη Μουσουμάνιο Μοθαμανί Υπίκοη είναι η Έλληνας, είναι η Αρμένη, είναι η Σύρινη. Είναι και η Εβραή, άλλο κεφάλαιο του. Επειδή όμως τότε, δεν είναι δυνατόν να επιτεχθεί διά της πυθούς, είναι ανάγκη να γίνει χρήση των οπλών. Καταλαβαίνετε τώρα τι σημαίνει. Για αυτό είπα οι αυτομάτυρες, όχι οι αυτομάτυρες. Εάν βάζει αυτή της απόφασης, είχαν κάνει μία δήλωση, οι 353 χινιάδες του πόνου. Μία δήλωση, ότι γίνουμε Μουσουμάνιος. Και το 1,5 εκατομμύριο, γιατί το σύμπρο του ελληνικού θερατολής, που ματίμησε σε Μικρά Ασία, Θράκη, Πόντο, ανεβαίνει στο 1,5 εκατομμύριο. Λοιπόν, θα είχαν κλητώσει και από τη γεωτωνία και από τον ξεριζωμό. Για αυτό είναι και εθνομάτυρες, διότι προτίμησαν να παραμείνουν Έλληνες, και ιερομάτυρες, διότι προτίμησαν να παραμείνουν Ορθόδοξοι Χριστένοιοι. Εδώ, θα δίνω μερικά παραδείγματα για να δείτε πώς δούλεψα στην αρχή έτσι, με έναν προσεγμένο τρόπο. Προσεγμένο για να μην προκαλέσουν τη διεθνική γνώμη. Γίνονται για πρώτη φορά βουλευτικές εκλογές, για πρώτη φορά, στη σουταλική περίοδο δεν είχαμε. Δεν ήταν δυνατόν να γίνουν εκλογές, ήταν η τυρανική περίοδος. Βουλευτικές εκλογές, τον Οκτώβριο του 1908. Αλλά στις εκλογές αυτές έγινε το όργιο της παρανομίας. Από την μία, έχουμε διαγραφές χριστιανών ψηφοφόρων. Από την άλλη, ψηφίζουν κατά δεκάδες οι πεθαμένοι Μισουμάνοι. Το πόνο αυτό, το καταλαμβαίνω, το επαναλαμβάνω, η διεθνική συμμωρία. Από την άλλη, έχουμε αστυνομικά τμήματα τα οποία μεταβάνονται σε εκλογικά κέντρα. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα, παρακαλώ. Το αποτέλεσμα ήταν από ένα μέγεθος 4.208. Η Ήπειρος, η Μακεδονία, η Δυτική Θράκη, η Ανατολική Θράκη, η Μικρά Ασία, ο Πόντος, η Καπαδοκία, η Κυλυχία, κάτω και τα λοιπά, είχαν ένα μέγεθος. Η Ήπειρος και η Μακεδονία δεν είχαν ελευθερωθεί, το δώδο το ελευθερώθηκαν. Λοιπόν, είχαν ένα μέγεθος πάνω από 4 εκατομμύρια. Κατά το Σύνταγμα έπρεπε για κάτω εκατό χιλιάδες να βγει έναν εβουλευτής, αλλά λοιπόν έπρεπε να είναι 40 τουλάχιστον εβουλευτές ή Έλληνες. Και είναι μόνο 22. Να το πρώτο το αποτέλεσμα της πολιτιστική γεωργονίας. Είναι μόνο 22. Γι' αυτό και ο Ηγουμενικός Πατριάχης, ο Ιωακίνων Τίτους, ο Μηχανοδροπής, τους απαντάω ως εις εξής. Επαρρεκτροπέ, ενα πάσα στις επαρχίες, επαρρεκτροπέ και τα ατουπίματα, έτσι, φανερώνουν ότι υπάρχει μυστικών σχέδιων της συνταγματικής, παρακαλώ, κυβερνήσεως, χειρόν της αποειταρχίας, χειρότερο από το γήνο που είχε ο Σουτάνος, σχέδιων, το οποίο αφοσκοπεί να καταστρέψει το Πατριαρχείον και το ελληνικό γένος. Και δεν είναι μόνον ο Πατριαρχής ο οποίος διαμερτύρεται, αλλά και ο λαός, κυρίες και κύριοι, υπάρχει μια εφημερίδα, ένα περιοδικό, θα σας διαβάσω πως, ένα περιοδικό της Βίγκλης «Ο Χόσμος» που βγήκε το 1908, ένα χρόνο και προφόρησε, δεκαμινθήμερο το περιοδικό, 1908-1909, και σε δημοσίευμά του καταγγέλει ως εξίσταστα τα γεγονότα, αυτό το αποτέλεσε. Σε φωτογραφία με τίτλος «Μυρναϊκά γεγονότα», Τούρκοι στρατιώδες εμποδίζουν τους Έλληνες να μπουν στην Αγία Ποντινή, ύστερα από ελληνική και πολυπληφή διαδείλωση των Ελλήνων και Οθωμανών πολιτών ενσμήνει, απέναντι την υποστόπου πολιτικής των Τούρκων εκτελεκτώρων, ως προς την εκλογή των Ελλήνων πολιτών. Καταγγέλει δηλαδή αυτόν τον τρόπο εκλογής που έφερε αυτό το αποτέλεσμα. Το στένος και η φιλοπατρία των εμμετέρων ήταν ανώτερα της αδίκου πολιτικής εκείνων, οι οποίοι ο λίγων έλευσε να γίνουν αιτιλίαν δυσαρέστωνα ουσία, αντιδρά και ο λαός για του τύπου. Ο τύπος είναι ο ίδιος ο λαός, είναι η ίδιος ο λαός. Λοιπόν, προχωρούμε στο ίδιο, το ίδιο. Προχωρούμε για πρώτη φορά στράτευση χριστιανών, βάσει τους συντάγματος του 1100 π.Χ. Για πρώτη φορά, γιατί πρωτοίτερα πνίγανε έναν παρακτικό φόρο επί Ζουτάνων και δεν υπηρετούσαν. Τώρα υπηρετούν γνωνικά. Αλλά δυστυχώς τη στράτευση την έχουν επινοήσει για να περάσουν τα έξι ισλαμιστικά τους σχέδια. Το Πατριαρχείο, επειδή γνώριζε ότι θα γίνουν ατοπήματα, έστειλε τα κρύλια επανειλημμένα. Και συνηστά τα εξής, ζητάει το Πατριαρχείο. Πρώτον, οι χριστιανοί να υπηρετούν δίπλα στα σπίτια τους, όπως και οι Μεσουμάλλοι. Δεύτερον, οι χριστιανοί να έχουν τους ιερήστες. Και να τυλούν τις νηστείες και να έχουν απείραυτη, ακέραιη την θρησκευτική τους συνείδηση. Να εκκλησιάζονται εντός ή εκτός του στρατουμένου. Να υπάρχει ακείδημα τότε. Και τέταρτον, να υπηρετούν σε εξαιγωριστούς λόχους. Όχι μόνο τίποτε από αυτά δεν τυρίται, αλλά απέναντιες, Τούρκοι αξιωματικοί, επηρεάζουν την πίστη και το φρόνιμα των χριστιανών και της Πολινού περνούν το μήνυμα. Μη δίνετε σημασία σε αυτά όπως τα λένε οι δικές σας οι παπάδες. Δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα στο Κοράνι και στο Ευαγγέλιο. Καμία διαφορά ανάμεσα στο Κοράνι και στο Ευαγγέλιο ταυτίζονται, παρακαλώ, δύο θρησκείας οι οποίες είναι εντελώς ονόνινες. Η μία επεβλήφει δια το ψήφος και της μαχαίρας, ο ισθανισμός, ο μαντεθανισμός. Η άλλη διεδώθη ηφιστάμενη το ψήφος και το μαχαίρι. Υφιστάμενη τα αμαρτήρια. Θα σας το δώσουμε ενόμενα τώρα. Για δείτε τη διαφορά. Αυτό είναι τη διάρκεια της επίγειας παρουσίας του Χριστού. Οι χριστιανοί ήταν όλοι και όλοι πεντακόσια άτομα. Σύμφωνα με τον ιστορικό κούρτς, τον ιστορικό της εκκλησίας. Πεντακόσια άτομα όλοι και όλοι. Ποιοι ήταν αυτοί? Αν πάρετε τους μαθητές τους δώδεκα και το συγγενολόι τους και το φιλικό τους περιβάλλον και το κοινωνικό τους περιβάλλον, ένα μέρος. Αν πάρετε τώρα το συγγενολόι του παράδεικτου που ευρεγετήθηκε και σώθηκε με το θάμα του Χριστού. Του Λαζάρου που ανασύνθηκε. Της χώρας του Ιαήρου επίσης που ευρεγετήθηκε, που σώθηκε με το θάμα του Χριστού. Λοιπόν, του τυφλού, του δαμονισμάνου και τα λοιπά είναι συνήθως πεντακόσια άτομα. Το εκατό μετά Χριστόν, οι πεντακόσοι γίνονται πεντακόσεις χιλιάδες. Γιατί? Γιατί ακολούθησαν τα μαρτύρια των Χριστιανών. Τα μαρτύρια των μαθητών του Χριστού πρώτα πρώτα. Ο Απόστατος Παύλος και Παύλος μαρτύρησαν πρώτα πρώτα. Και άλλοι πολλοί. Και άλλοι πολλοί. Το τριακόσα, οι πεντακόσεις χιλιάδες γίνονται τριάντακατομμύρια. Γιατί είχαμε τους διωγμούς του δικίου και του διογκλητιανού, οι οποίοι ήταν υφοβερότεροι διωγμοί. Και κάθε μάρτυρας της πίστης ήταν και ένα παράδειγμα προς μίγμησιν. Προς μίγμησιν παρακαλώ. Και μια πρόσκληση προς τον χριστιανισμό όλων εκείνων που παρακολουθούσαν το πατρίο. Άρα λοιπόν δύο θρησκεία μάτια είναι λόγια διαφορετικά. Πάει να τα φτήσουν. Και εκτός από αυτό τα βράδια στέλνουν όργανα τους στα σπίκια αλπάτων τα παιδιά των χριστιανών. Τα εγκαθιδύουν σε μισουλμανικά σπίκια για να γίνουν μισουλμανόπαιδα με την ονόματος βίτη κανονική. Το Πατριαρχείο προσέξε πως απαντάτου με τα κρίριο δεν είναι εύκολο πράγμα. Να λες αυτά ο Πατριαρχής σου λέω, θα σου λέω ότι ούτε και ο Σαμαράς θα τρομούσε να μιλήσει με αυτόν τον τρόπο στη κυβέρνηση. Το Πατριαρχείο δεν θα επιτρέψει στους φάβους. Οι φάβους είναι η κυβέρνηση. Να νομίζουν ότι απέναντι των μισουλμανών τα πάντα είναι τελείωτα. Και ότι δίνανται ατιμώρητοι να παραδιάδουσαν το άσχημα των οικιών, να απάγωσαν τα τέκαπη των πριστιανών και να εγκατηδρίωσαν αυτά τις σημανωμετανικές οικίες. Και θα τα πέρατε ότι υπήρχε μία φωνή, μία αντίσταση, ένα ανάστημα, ένα φρένο θα λέγαμε. Βέβαια δεν σταμάτησαν, αλλά οπωσδήποτε υπήρχε μία φωνή μέσα της εκκλησίας, της μητέρας εκκλησίας. Και να πάμε στα εκπαιδευτικά προσνόμια, γιατί ξέρετε εθνότι σας είπα την απόφαση που πήραμε το 1910, δεν χρειάζεται να μιλήσω περισσότερο. Στο Πατριαρχείο κυρίες και κύριοι, από νωρίς έστειλε τα εξίστα κρίρια, προσέξτε, γιατί το θέμα της παιδείας είναι κέντρο θέμα. Αν αλλώσουν την παιδεία, τελείωσε, αλλώθηκε η ιδρική συνείδηση. Στέλνει στον Υπουργό και στον Μπράκα Βεζίδη, τα κρίρια 16 έττου 1909, 27 έττου 1909, 4 έττου 1910, 26 έττου 1909, εις τα οποία τονίζει ότι τα προνόμια της παιδείας τα κρατάμε από το 1453, όπως μας τα έχει δώσει και μας τα έχει εμπιστευθεί ο Μαάμεθ ο κατακτητής. Δεν έχετε δικαίωμα να παραβιάζετε τίποτα από αυτά. Και ωστόσο, κυρίες και κύριοι, από αυτήν την περίοδο, βλέπουμε να απολύονται κατηγητές από την Θεολυμπή Σχολή της Χάβκης. Βλέπουμε να ινδρύονται κυβερνητικά σχολεία σε χριστιανικούς οικισμούς που είχε μόνον ο Πατιαρχιστός Διώμα να ινδρύνται σχολεία αυτά. Βλέπουμε να βγαίνουν διατάγματα να μετατρέπουν τα χριστιανικά σχολεία σε κυβερνητικά, αν το ζητούσαν οι γονείς με 51 ψήφους της 100, έτσι. Αν λίγο δούλευε η Πορπαγάνο θα μπορούσε να γίνουν και αυτό. Και το σημαντικότερο, ο Σαντάσκης, ο αρχικομητιατζής, έτσι, γίνεται όργανο των νεοτουρκών και υποβάλλει ένα πρόγραμμα μαθημάτων κοινής διδασκαρίας Ελλήνων, Τούρκων και Βουλγάνων μαθητών. Ο φαλήθρος τρόπος για να γίνει η αφομίωση με αυτήν την κοινή διδασκαρία. Έρχεται και ο Μέγας Βεζίρης και κατηγορεί τον Πατριάρχη ότι επενδένει σε η Κόπεδα τον Προξένω και τον Πρέσβαιο. Διότι αυτά είναι πολιτικά θέματα, τα θέματα της παιδείας. Δεν έχει καμιά πολιτικά. Δεν είναι ειδική σωτηρία. Και κοιτάξτε την απάντηση. Η απάντηση είναι 26.08.2009. Δηλαδή, η απόφαση πάθηκε το 10, αλλά αυτοί έχουν αρχίσει ήδη πριν από το 10. Το έρχονται. Και απαντά ο Πατριάρχης, ο Ιωακίμ ο Τζίτρος, ο Μεγαλοδρεπής. Πραγματικά ήταν μεγάλος. Ζυγνός και άραγε ο Μέχας Βυζήλης, ή διότι είναι ο τρόπος διακρίσεως θρησκευτικών και πολιτικών κοινών και ιερών υποθέσεων, επενδένει σε ξένα η Κόπεδα, δηλαδή. Λοιπόν, αν μας γνωρίζει κανέναν ξεφοριστό τρόπο που διακρίνει, να διακρίνει τα θρησκευτικά από τα πολιτικά θέματα. Και τα κοινά από τα ιερά. Φρονεί με τα σπουδαιότητα, σαν να λέει, αν είναι με τα καλά του, ο Πρωθυπουργός της χώρας. Κι ο Ιησού Χριστός. Ότι παρεμβαίνουμε στις σένωρες δικαιώματα, καταγγέλλοντες επιδρομάς αωθύλων εν ιερής να εις και εν σχολείς. 26 Ολουδόμου Πανακαλώ του 1909 και ματαιώνεται αυτό το σχέδιο, έτσι, του προγράμματος που υπέβαλε ο Σαντάσχου. Ο Αρχιγου Μητατσής της Σαντάσχης. Όταν ήρθαν κύριες και κύριοι, για να δείτε πόσο μελετημένα ήταν αυτά τα πράγματα, αυτό που είπε ο Πατριάδης σε εκείνο το υπόμνημα, ότι υπάρχει μυστικών προδιαγραμμένων σχέδιων. Ότι δεν πέρασε και δεν έφερα αποτέλεσμα, τότε περνάμε στη δεύτερη περίοδο όπου έχουμε εδρυμίτει ένα μέτρα. Καταρχήν πρέπει να πούμε ότι το 12 Μετρ... ...και όλα τα βολκάνια. Η Τουρκία χάνει τα βολκάνια. Και επομένως η Τουρκία τώρα, για να εκπληκηθεί γιατί έχεις τα βολκάνια, κάνει το δευόμενο οικονομικό πόλεμο. Σχέδιο οικονομικής εξόδουσης. Τι είναι αυτός ο οικονομικός πόλεμος. Οργανώνει έναν βολικοτητάς φοβερό. Έχει τις εξής μορφές, προσέξτε. Πρώτη μορφή, περνάω το μήνυμα στους μουσικονομικούς πολιτισμούς, δεν θα ψωνίζεται από ελληνικά καταστήματα. Δεύτερη μορφή, στήνω ροπαλοφόρους απέξω από τα ελληνικά καταστήματα. Οι οποίοι λέγουν ποιοι μπαίνουν, ποιοι μπαίνουν και ποιοι βγαίνουν. Σε πολλές πόλεις, δεν χρειάζεται να σας αναφέρω αυτό. Όλα αυτά καταγράφονται στο περιοδικό Εκκλησιαστική Αλήθεια. Τρίτη μορφή, ροπαλοφόροι καταλαμβάνουν το κατάστημα και άλλη μορφή, καταστρέφουν το κατάστημα. Και όταν και αυτό δεν πέρασε, τότε σχεύτηκαν απελάσεις ομογενών, να βιώξουν τους Έλληνες της Θάκης και της Μικράς Αυσίας. Με ποιον τρόπο? Περνούν το μήνυμα στους μουσικονομάνους της Μακεδονίας, δεν έγινε ανταλλαγή ακόμα με το 2014. Θα αφήντε με το έτσι θέλω και θα εγκατασταθείτε σε Ελληνικές περιοσίες της Θάκης και της Μικράς Αυσίας. Εμείς θα κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε, θα λέμε, έχουμε το δικαίωμα να προστατέψουμε τους ομογενισμούς. Με απόφαση. Με αυτόν τον τρόπο θα ανακαστούν οι Έλληνες, των οποίων καταλαμβάνετε τα σπίτια και έχουμε ένα μέγεθος 430.000, παρακαλώ, μουσικονομάνων από την Μακεδονία και από την Ήκαιρο, οι οποίοι βάσει αυτού του μηνύματος και αυτής της γραμμής εγκαθίστανται σε Ελληνικές περιοσίες και σπίτια της Ανατολικής Θάκης και της Μικράς Αυσίας. Και έχουμε το πρώτο προσφυγικό ρεύμα προς την Ελλάδα εκείνη την. Όχι προς τα μπάτια της Αυσίας. Ευτυχώς ήρθα στην Ελλάδα ο Βενιζέλος με μια επιτροπή εγκατάστασης, έτσι κατάβηνε να τις εγκατασύσει και είχαμε τους πρώτους οικισμούς, έτσι, των Ελλήνων από την Ανατολική Θάκη και από την Μικρά Αυσία. Αλλά έλυναν και αρκετοί εκεί ακόμη να φυλάβουν θερμοπύλες, παρά τη δυσκολία αυτή της συνύπαρξης στο ίδιο σπίτι ελληνικών και μεσογραφικών περίπτων ελληνικών γενιών. Και όταν και αυτό δεν οδήγησε στο επιθυμητό αποτέλεσμα, τότε περνάμε στην ολοκληρωτική, κοιτάξτε 14 με 18, είναι ο πρώτος παγόδιος πόλεμος. Η Γερμανία με την Τουρκία είναι σύμμακη, έτσι, η Ελλάδα είναι με την Αντάτ, αντίπαλος της Γερμανίας και της Σατώδου Πόλεμου και της Τουρκίας. Άρα λοιπόν η πρόθαση είναι, αφού η Ελλάδα είναι με τους εχθρούς μας, η ελληνική πιθυσμή, αυτή είναι η πρόθαση. Η ελληνική πιθυσμή, όλη η ελληνική πιθυσμή, πρέπει να εκτοπιστούν. Να δούμε, αγαπητοί ελέξαντε, την τελευταία, την τελευταία, τελευταία, για παράδειγμα, να δείτε τι εκτοπισμό είχαμε σε αυτό το διάστημα. Και το τελευταίο, τελευταίο, τελευταίο. Έτσι. Τι εκτοπισμό είχαμε. Σας δείω το τελευταίο νούμερο, εγώ, το Ιωαννικό Σύνολο. 774 χιλιάδες, 235 εκτοπισμένοι. Από αυτούς είναι ζήτημα αν γύρισαν, στο τέλος του πολέμου, το 10%. Είναι ζήτημα αν γύρισαν, δηλαδή, 70 χιλιάδες. Γιατί ήταν εκτοπισμοί που δεν είχαν προορισμό συγκεκριμένο. Εκτοπισμοί προς θάνατον. Και υπήρχαν τρεις όροι σε αυτούς τους εκτοπισμούς. Πρώτος όλος. Οι εκτοπισμοί έπρεπε να γίνουν σε περίοδο βαρύτα του χειμώνα. Με θερμοκρασία, με ψήφος κάτω του 40%. Θερμοκρασία. Δεύτερος όλος. Κανένας γονέας δεν είχε το δικαίωμα, έτσι, απαγορεύεται στους γονείς επί περίθανά του, να βοηθούν τα στενοί μέλη της οικογενείας τους. Τρίτος όλος. Και κανένας άλλος απ' έξω, ή από μέσα, από τους εκτοπισμόνους, δεν θα τορμούσε να βοηθήσει πάσφατα σε έναν ανθρωπό του και αυτό επί περίθανά του. Γι' αυτό είχε αυτό το αποτέλεσμα. Γι' αυτό είχε το Πατιαρχείο. Στο τέχος της 3 Οκτωβρίου 1918 τελείωσε ο πόλεμος, οι Τουκέοι είναι διαλυμένοι, είναι ηττημένοι. Λέει τα εξίσια και να καταλάβετε αυτό το αποτέλεσμα. Ο λίγον έτη και ούτε ύφνος ομογενείας θα παρέμεινε εν τη χώρα τάφτη, την οποίαν οι πρόγονοί μας επώθησαν με αμά και υδρόπων. Ο λίγον έτη παρολίγο και η τάφη μόνο θα ομίλουν περί της παρουσίας ημών εν αφεί. Δηλαδή εξαφανίστηκε η τελευταϊκό γένος. Σε αυτό το διάστημα. Όσοι βλέπετε τη σχεδιασμένη πορεία εξόντωσης του ελληνικού λόγου. Έχουμε την πολιτιστική γελοτρία όπως σας είπα, περνάμε στην οικονομική, περνάμε στους εκτοπισμούς που είπα στην Ελλάδα και εδώ έχουμε την πραγματική εξόντωση διότι ήταν πορείας προσθάνατον. Όταν μια πορεία γίνεται, μπορεί να έχει προορισμό, αλλά έως ότω εξορτωθούν οι εκτοπισμένοι, καταλαβαίνετε υπάρχει ένα σχέδιο. Σχέδιο καθολικής εξόντωσης. Και πραγματικά ούτε το 10% δεν γυρίζε, γι' αυτό και ο Πατριάκτης λέει σ' αυτόν τον τέλος του 18, ούτε ήχνος ομογενείας θα παρέμεινε εν αφεί. Παρουλίγου δεν θα έμεινε ούτε ένας. Και ερχόμαστε τώρα κυρίες και κύριοι, αφού η νεοτροπική γενοκτονία και περίοδος τελειώνει με το 18, τελειώνει με τη μύτα της Τουρκίας, η Κωνσταντινούπολη καταλαβαίνεται από συμμαϊκές δυνάμεις, έχει διάσημα εκεί κατοχή, στην οποία συμμετέχει και η Ελλάδα με μία μοίρα, και με τον Αβέρος, το αντιτοπιλικό τον Αβέρος. Λοιπόν, οι υπηρεσίες έχουν καταλυφεί τελείως στην Κωνσταντινούπολη, την εξουσία την έχουν οι σύμμαχοι, από την άλλη στην Μικρά Ασία έχουν ελληνικό στρατό, η απόβαση του 19, ελληνικό στρατό. Η ευρωτορική θράκη είναι ενωμένη με την Ελλάδα, βάσει της συμβίκτησης των σεβρών του Αιγούστρια. Άρα λοιπόν η μόνη περιοχή η οποία δυναστεύεται και αγωνίζεται από τις εγκληματικές ημωρίες του κεμάρ και του παλωσμάν, είναι η περιοχή του χώρου. Για να δούμε, αγαπητοί, να ξέρετε το επόμενο, ακριβώς, το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην κεμαλική περιοχή. Είναι ομά, στιγερά, εμοσταγή και θηδιώδη, που θα τα διέπρατα μόνο τα άγρια ασυρία. Θα σας το δώσω με νούμερα, με παραδείγματα. Στην περιοχή της Αμάσιας, εκτός ότι έχουν εξοδώσει και έχουν εκτροπήσει τους κατοίκους, έχουν κατεδαφύσει και δεν άφησαν ούτε θεμέλιο σε 338 οικισμούς. Τέτοια καταστροφή μόνο τα άγρια ασυρία μπορούν να κάνουν. Καταστρέφουν για να καταστρέφουν. Σε 338 οικισμούς, μέχρι και θεμέλιο. Δεν ήθελα να θυμίσει, να αφήσω τίποτε που να θυμίζει κρισιερισμό και λιλισμό. Στην περιοχή της Χαρδίας, Σαγηρόπολης, σε 145 οικισμούς, το ίδιο. Στην περιοχή της Νεοκαισάνης, σε 195 οικισμούς. Λοιπόν, δεν είναι χειριώδια αυτά τα εγκλήματα. Και δεν είναι μόνο αυτά τα οποία μαρτυρεί το ίδιο το Πατιαρχείο. Λοιπόν, εγώ θα σας διαβάσω από τα πολλά τα οποία γράφτηκαν για τα χιλιάδες εγκλήματα. Μια μαρτυρία ενός Τούρκου αξιωματούκου. Τούρκου αξιωματούκου να δούμε και την τουρκική πλευρά. Διότι από ελληνικής πλευράς και από διεθνούς πλευράς, το πόσο συγκινήθηκε η διεθνική γνώμη δεν λέγεται. Αυτό εδώ που βλέπετε εδώ είναι από κόμματα εφημερίδων από την Αμερική, όπου πήρα να μιλήσω πριν από μερικά χρόνια. Και στο σπίτι έχω έναν τόμο ολόκυρο από κόμματα εφημερίδων, στα οποία δημοσιεύονται, τα αποκόμματα αυτά, ρεπορτάς και εκθέσεις από ιαραποσόρους, αντιπροσώπους αμερικανικών φιλανθρωπογραφών και τα λοιπά, για τα εγκλήματα τα οποία διέπραξαν στην περιοχή των πόντων και κοινοματικοί. Αυτό εδώ. Αυτό εδώ επίσης είναι ένα βιβλίο το οποίο βγήκε το 1922. Το 1922. Με διεθνείς καταγγελές για τα εγκλήματα που γίνονται στο πόντο. Δεν έχουμε κάτι ανάλογο για τις άλλες περιοχές. Θα διαβάσω όταν έχω την έκθεση του Τούρκου, σε ένα σημείο, για να δείτε το αύριο έγκλημα, και πρέπει να πούμε ότι οι αντικαιμαλικοί Τούρκοι, οι οποίοι πλήρωσαν με το αίμα τους και αυτοί είναι θύματα, υπολογιούνται σε πάνω από 100.000. Και μόνο να πεις διαφορετική γνώμη από τον Καιμάλ, την άλλη μέρα δεν υπήρχες. Όπως και μεγάλα ονόματα. Αξιωματόχοι, όσο κρύει ο βουλευτής της τραπεζούντας, ο διευθυντής της αστυνομίας της Νικομήβιας, ο εκδότης της εχωρίας της Νικομήβιας και άλλοι πολλοί. 100.000 θύματα της κεμαλικής τελειωρίας. Λέει λοιπόν ο Τούρκος Τζεμάλ Μουσχέτ, αξιωματόχος, και όλοι οι κατοικοί από κλειστέντες εντός της οικίας του Τσακάλ Σάμαν, μετά της οικίας παρεδόθησαν στο Πείρθο. Δεν είναι άλλο όμως γνωστό μου. Μετά της οικίας παρεδόθησαν στο Πείρθο. Όπου και εκάησαν όλοι 480 άνδρες, γυναίκες και παιδεία, εξ όλης της περιφερίας της πάθος, μόνον έως 2.000 χριστιανοί κατόχθησαν να σωθούν καταφυγόντες εις τα βάρη. Και μία απλή έκδυση από τις εκδέσεις των Ευρωπαίων. Ένα απλό σήμερα θα διαβάσω. Είμαστε τον Ιούλιο και Άγουστο του 1921. Αμερικανική έκδυση. Από τους 2.500 Έλληνες της Τρίπολης, είναι μία πολλή, μεταξύ κερασούντας και τραπεζονάς. Έχουν απομείνει μόνο 200 γυναικόπαιδα. Και από τους 14.000 Έλληνες κατοίκοι της Κερασούντος, μόνο 4.000 γυναικόπαιδα βρίσκονται ακόμη εν ζωή. Εάν εξοδόθηκα με τον πιο άλλο τρόπο. Είναι γεμάτα από τέσεις μαντηρίες αυτό εδώ, με αυτό εδώ τον Λούδο. Κύριοι φίλοι, σας έδωσα και άφησα πίσω μία διαφορά ακόμη. Αυτές είναι διαφορές από τις γεωνοκρινίες των νεότροπων, οι οποίοι είχαν πάντα μία πρόφαση και οι οποίοι είχαν το κυριότερο μέσο του νεοκροπισμού, όπως σας είπα. Αυτός ο λαός ο οποίος τιμούσε τον Κουσταντιό πριν από 40 χρόνια, αυτός ο λαός γίνεται εδώ γεωνοκτώνος. Δηλαδή η κοινωνιολογία της γεωνοκτωνίας στο ποτιακό ελληνισμό είναι εντολώς διαφορετική. Στην προηγούμενη περίοδο τη γεωνοκτωνία την εκτελούσαν υπηρεσιακοί παράποντες. Ήταν εντολή των νεότροπων στις αστυνομικές, στις στρατιωτικές, τις πολιτικές και τις τοπικές υπηρεσίες να εκτελέσουν το έγκλημα της γεωνοκτωνίας. Εντολή προς τις υπηρεσίες, επαναλαμβάνω. Εννοείται ότι τις έχουν αλλάξει όλους και παντού έβαλαν σε όλες τις θέσεις όργανα δικά τους. Στον πόντο, τη γεωνοκτωνία την έκανε τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας. Θα διαβάσω ένα σημείο, τι λέει ο Υ. Ραγούμις στο Περιοδικό Πολιτική Επιθεώρηση του 1926. «Εντός των πόλεων μένουν αρχαί, υποκείμενε όμως στην πίεση των όχων. Κυρίως δε κυβερνούν οι αυτοφόροι, οι λεμβούχοι και όλες οι κοινωνικές υποστάθμες». Αυτές οι κοινωνικές υποστάθμες, κυρίες και κύριοι, δεν μου ελπίσαμε. Είναι η γεωνοκτώνη του υποδιακού ελληνισμού αυτοί οι απόγονοι εκείνων οι οποίοι κοιμούσαν τον Βαστανίου. Θα κλείσω με μία υπόθεση. Αν υποθέσουμε ότι η υποδιακή γεωνοκτωνία και η γεωνοκτωνία του Λυντιώτης Ανθωλής προς τον παρόν κύριε Δημοσχήνιο, η υποδιακή γεωνοκτωνία είχε αναγνωριστεί και έχει αναγνωριστεί και θα αναγνωριστεί σε κάποια φάση από την Τουρκία. Και θα έχει αναγνωριστεί από όλα τα κοινοβούλια. Από όλα τα κοινοβούλια και από το κοινοβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το Ευρωκοινοβούλιο. Θα σταματήσουμε να κάνουμε αυτές τις τελετές γνήμεις σε καμιά περίπτωση κύριε Ιησού. Σε καμιά περίπτωση. Είπαμε ότι εμείς κάνουμε εδώ ένα δημόσιο μνημόσυνο για τους αδομάρτηρες και οι αδομάρτηρες οι οποίοι μας άνοιξαν τον δρόμο και τα απομεινάρια εκείνων των γενοκτονουμένων που ήταν στην Ελλάδα, αλλάξαν το τοπίο της Ελλάδας. Ήρθε η Ελλάδα, ξυπήρησε μέσα από τα χαλάσματα της μικροσιακής καθοφής και μέσα από το χαλάσμα της γενοκτονίας. Άρα λοιπόν, εμείς θα ακολουθούμε το παράδειγμα αυτόν και θα τελούμε συνέχεια αυτά τα μνημόσια. Ευχαριστώ πάρα πολύ. Αυχαριστούμε τον καθηγητή κ. Τελαγίδη για την ανακοίνωσή του Εκκουμενικού Πατριασίου που στέλνει ο πόλεος και ο αλήθειατος ειρηνισμός κατά τη διάρκεια της μηματομίας των πρωτείων, το 208 και το 208. |
