| : Θα φυγηθώ μια ιστορία και ένα γεγονός που συνέβη πριν αρκετά χρόνια το 1956 Φρενάντα. Πρέπει να πω ότι η Βέρεια τότε είχε ομάδα γυναικεία μπάσκετ και ήταν η Βέρεια και η Νάουσα οι μοναδικές υπαρχιακές πόλεις που είχανε γυναικείες ομάδες και μπάσκετ και βόλεϊ. Εγώ ανήκα στην ομάδα του μπάσκετ, ήμουν αρχηγός. Προπονητής μας ήταν ο Τέξης Βλαχόκουλος. Το γήπεδο που κάναμε προπονίσεις και που κάναμε αγώνεις ήταν το γήπεδο του μπάσκετ της Ελιάς, αλλά φανταστείτε το με χώμα, με τούμπες, δεν ήταν τίποτα ίσιο, μόνο δυο μπασκέτες είχε. Εκείνη την εποχή γινόταν η θεμελίωση της γέφυρας του Αλιάκμωνα και την έκανε ο Κωνσταντίνος Καραμαλής ο οποίος ήταν υπουργός δημοσίων έργων. Ο Τέξης Βλαχόκουλος είχε την έμπνευση να πάμε να του δώσουμε μία ανθοδέσμη που η υποδοχή γινόταν μπροστά στο Βήλαι-Ελιά που τότε ήταν η ημεραρχία και να τον παρακαλέσουμε να μας στείλει μηχανήματα που θα πηγαίνανε στις βαρβάρες για τη γέφυρα να αρχούν να μας ρίξουν λίγη άσφαλτο. Και μου λέει εμένα πηγαίνεις μπάσκετ με μία ανθοδέσμη, λέω πηγαίνω. Λοιπόν πηγαίνω εκεί, γίνεται η επίσημη υποδοχή, έρχεται και η σειρά μου. Περιτό να σας πω ότι εκείνη την ώρα αισθανόμουν εγώ σαν κουνούπιο. Ο Καραμαλής ήταν ένας υπέροχος, όμορφος κούκλος δεν σας λέω πώς, ψηλός, εγώ μικρή, αδύνατη εν πάση περιπτώσει, τον είδα σαν γίγαντα μπροστά μου. Πάω με την ανθοδέσμη, λέω κύριε Υπουργέ σας παρακαλώ πάρα πολύ είμαι εκπρόσωπος της ομάδας γυναικείας του μπάσκετ. Παρακαλώ πάρα πολύ έχουμε το γήπεδό μας που είναι γώμα κάτω, δεν μπορούμε να παίξουμε καλά, μήπως μπορούμε να μπορέσετε να δώσετε εντολή, να έρθουνε τα μηχανήματα που θα πάνε να στρώσουν την γέφυρα, να περάσουν να παρακάμψουν, να μας ρίξουν λίγη άσφατο. Ο Καραμαλής μήγε τα φρίδια του και λίγο ένα ύφος έτσι σοβαρό και αστείο μαζί, μου λέει μισογελώντας, μπα έχετε ομάδα γυναικεία μπάσκετ. Εγώ παρεξηγήθηκα και όλος και του λέω βεβαίως έχουμε γυναικεία ομάδα μπάσκετ. Λέει πρώτη φορά το ακούω, λέω ναι είμαστε η μόνη επαρχιακή πόλης που έχουμε ομάδα γυναικεία μπάσκετ. Με χτυπάει στο νόμο και μου λέει καλά καλά θα δούμε, θα δούμε. Ε, έφυγα εγώ και όντως έστειλαν τα μηχανήματα και έριξαν για πρώτη φορά άσφατο σε αυτό το γήπεδο, δεν ήταν λίγο το γήπεδο. Αν πας περίπτωση μπορούσαμε και παίζαμε, χτυπούσαμε την μπάλα και έρχονταν στα χέρια μας, δεν πήγαινε δεξιά και αριστερά. Είδε ένα περιστατικό που θα το θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή και κυρίως θα θυμάμαι τον Καραμανλή, πως τον είδα εγώ τότε που ήταν πολύ νέος φυσικά, πως τον είδα τότε, πως με αντιμετώπισε έτσι με ένα ύφος λίγο σοβαρό και λίγο να πάει να γελάσει κάτω από τα μουστάκια του και που με χτύψε στην πλάτη μου είπε καλά καλά, θα δούμε, θα δούμε και όντως έστειλε τα μηχανήματα και μας έστρωσε. Είναι μια ανάμνηση που δεν την ξεχάσω ποτέ, την έχω διηγηθεί στα παιδιά μου, ελπίζω να την διηγηθώ και στα εγγόνια μου. |
