| : Υπότιτλοι AUTHORWAVE Κένια, μια χώρα της Ανατολικής Αφρικής, με εικόνα εξωτικού προορισμού, αλλά σκληρή πραγματικότητα για τους κατοίκους της. Με 38 εκατόμμια κατοίκους, από τους οποίους το 43% δεν έχει πρόσβαση σε καθαρό νερό, με προσδόκημο ζωής τα 47 χρόνια. Εδώ, ένα στα εννέα παιδιά πεθαίνει πριν γίνει πέντε ετών. Γιάννης, Δημήτρης, Βασίλης, Γαλάτια, Χάρης, Διονύσης, Τίνα, Μιχάλης, Γιώργος, Μαριάννα, είναι μερικά μόνο από τα ονόματα των Σαραντών. Είναι μερικά μόνο από τα ονόματα των 40 εθελοντών, που ξεκίνησαν από διαφορετικές γωνιές της Ελλάδας, από την Αλεξανδρούπολη ως την Κρήτη και την Κύπρο και από τη Ζάκινθο ως την Κό, για μία αποστολή στην Κένεια. Στόχος της αποστολής, να κατασκευάσουμε με τα ίδια μας τα χέρια ένα έργο άρδευσης, που θα ωφελήσει μία ομάδα 40 φτωχών οροθετικών κενιατών, τους Κουλουχύρω. Κουλουχύρω στα Σουαχίλη σημαίνει ελπίδα. Το μήνα που έγινε ανάδοχος για πρώτη φορά στην ActionAid, ήταν πολύ ζεστό το θέμα της αναδοχής και σχεδόν ταυτόχρονα πήρα και ένα email, που ζητούσε συμμετοχές για το ταξίδι στην Κένεια, για να έρθουμε να βοηθήσουμε εδώ την κοινότητα για την άρδρευση της γης. Σε απόσταση μόλις δύο ωρών από το Μαλίντι, μία από τις πιο τουριστικές περιοχές της Κένειας, βρίσκεται η Λαγκοπάγια. Μια απόλυτα απομονωμένη, φτωχή και άνετρη περιοχή. Εδώ οι κάτοικοι προσπαθούν να επιβιώσουν με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα. Αγρότες και μικροέμποροι στην πλειοψηφία τους, οι κάτοικοι πασχίζουν να καλλιεργήσουν την άγωνη γη τους με τα λιγοστά μέσα που διαθέτουν, ελπίζοντας σε μια καλή σωδιά για να εξασφαλίσουν τα προστοζή. Η συμμετοχή μου στο ταξίδι ήταν κάτι εντελώς αναπάντεχο. Ήταν και πρωινό Τετάρτης, αν δεν με απατά η μνήμη μου. Μια εσχρή μέρα όμως, κυριολεκτικά εσχρή. Βένω στο γραφείο, ανοίγω τα email μου και την ώρα που το άνοιξα, τότε μόλις είχατε στείλει το email για τη συμμετοχή σε αυτό το πρόγραμμα, ανοίγω, διαβάζω. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην κάνω έπειση. Αμέσως απάντησα αυστητικά, χωρίς καν να ρωτήσω ούτε την οικογένειά μου, ούτε να κοιτάξω το πρόγραμμα της δουλειάς μου, αν βγαίνει να μπορέσω να έρθω, τα οικονομικά μου, ούτε τίποτα. Είπα αμέσως ναι. Βλέπετε, πέρασε, νομίζω ότι ούτε ούτε κόστο τράωρο. Δεν θυμάμαι μέχρι τώρα να είχα περιμένει κάτι τόσο πολύ και με τόσο μεγάλο πόθο όσο αυτό το ταξίδι, το οποίο όσο περνούσαν οι μέρες, οι μήνες ξαφνικά γίνανε βδομάδες. Οι βδομάδες γίνανε μέρες και όταν οι μέρες γίνανε ώρες, συνειδητοποίησα ότι ξέρεις, ξαφνικά είναι σαν να σκίζεις λίγο την ταινία του φιλμ και βάζεις ένα πόθο και μπαίνεις σε αυτά που βλέπεις σαν ντοκιμαντέρ. Χρόνια ολόκληρα για Αφρική, για κόσμο, για κοινότητες, για μικρά παιδιά, ήμουν υπερενθουσιασμένος. Το AIDS στην Κέντια έχει διαστάσεις επιδημίας. Υπολογίζεται ότι περίπου 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από HIV, ενώ 1,2 εκατομμύρια παιδιά έμειναν ορφανά, καθώς οι γονείς τους αρρώστησαν και έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας του ιού. Μόνο το 2009, 80.000 άνθρωποι πέθαναν εξαιτίας του AIDS. Παρ' όλο που το HIV στην Κέντια είναι τόσο εξαπλωμένο, αν προσβληθείς από τον ιό, στιγματίζεσαι και περιθωριοποιείσαι. Έτσι, η ζωή για τους κουλουχύρου είχε γίνει αφόρητη, καθώς εκτός από την ασθένειά τους και την απόλυτη φτώχεια, έπρεπε να αντιμετωπίσουν και την απομόνωση. Έτσι, η ζωή για τους κουλουχύρου είχε γίνει αφόρητη, καθώς εκτός από την ασθένειά τους και την απόλυτη φτώχεια, έπρεπε να αντιμετωπίσουν και την απομόνωση. Έτσι, η ζωή για τους κουλουχύρου είχε γίνει αφόρητη, καθώς εκτός από την ασθένειά τους και την απόλυτη φτώχεια, έπρεπε να αντιμετωπίσουν και την απομόνωση. Έτσι, η ζωή για τους κουλουχύρου είχε γίνει αφόρητη, καθώς εκτός από την ασθένειά τους και την απόλυτη φτώχεια, έπρεπε να αντιμετωπίσουν και την απομόνωση. Έτσι, η ζωή για τους κουλουχύρου είχε γίνει αφόρητη, καθώς εκτός από την ασθένειά τους και την απόλυτη φτώχεια, έπρεπε να αντιμετωπίσουν και την απομόνωση. Έτσι, η ζωή για τους κουλουχύρου είχε γίνει αφόρητη, καθώς εκτός από την ασθένειά τους και την απόλυτη φτώχεια, έπρεπε να αντιμετωπίσουν και την απομόνωση. Έτσι, η ζωή για τους κουλουχύρου είχε γίνει αφόρητη, καθώς εκτός από την ασθένειά τους και την απόλυτη φτώχεια, έπρεπε να αντιμετωπίσουν και την απομόνωση. Έτσι, η ζωή για τους κουλουχύρου είχε γίνει αφόρητη, καθώς εκτός από την ασθένειά τους και την απόλυτη φτώχεια, έπρεπε να αντιμετωπίσουν και την απομόνωση. Έτσι, η ζωή για τους κουλουχύρους είχε γίνει αφόρητη, καθώς εκτός από την ασθένειά τους και την απόλυτη φτώχεια, έπρεπε να αντιμετωπίσουν και την απομόνωση. Έτσι, η ζωή για τους κουλουχύρους είχε γίνει αφόρητη, καθώς εκτός από την ασθένειά τους και την απόλυτη φτώχεια, έπρεπε να αντιμετωπίσουν και την απομόνωση. Έτσι, η ζωή για τους κουλουχύρους είχε γίνει αφόρητη, καθώς εκτός από την ασθένειά τους και την απόλυτη φτώχεια, έπρεπε να αντιμετωπίσουν και την απομόνωση. Έτσι, η ζωή για τους κουλουχύρους είχε γίνει αφόρητη, καθώς εκτός από την ασθένειά τους και την απόλυτη φτώχεια, έπρεπε να αντιμετωπίσουν και την απομόνωση. Έτσι, η ζωή για τους κουλουχύρους είχε γίνει αφόρητη, καθώς εκτός από την ασθένειά τους και την απόλυτη φτώχεια, έπρεπε να αντιμετωπίσουν και την απομόνωση. Έτσι, η ζωή για τους κουλουχύρους είχε γίνει αφόρητη, καθώς εκτός από την ασθένειά τους και την απόλυτη φτώχεια, έπρεπε να αντιμετωπίσουν και την απομόνωση. Έτσι, η ζωή για τους κουλουχύρους είχε γίνει αφόρητη, καθώς εκτός από την ασθένειά τους και την απόλυτη φτώχεια, έπρεπε να αντιμετωπίσουν και την απομόνωση. Οι εργασίες περιελάβανα την εκχέριστος σημεία σέκτασης που εξασφάλισε η αξιονέδεια τους κουλουχύρων, την προετοιμασία της για καλλιέργεια, την προετοιμασία και την προετοιμασία σύνδεσης. Οι εργασίες περιελάβανα την εκχέριστος σημεία σέκτασης που εξασφάλισε η αξιονέδεια τους κουλουχύρων, την προετοιμασία και την προετοιμασία σύνδεσης. Η εργασίες περιελάβανα την εκχέριστος σημεία σέκτασης που εξασφάλισε η αξιονέδεια τους κουλουχύρων, την προετοιμασία της για καλλιέργεια, την κατασκευή ενός δικτύου άρδευσης από τον ποταμό Γκαλάννα μέχρι τις καλλιέργειες και την κατασκευή ενός κτιρίου στο κέντρο της κοινότητας που θα χρησιμεύσει ως χώρο συνάντησης της ομάδας και ως αποθήκη. Θα έπρεπε να πάει μια ομάδα να μαγειρέψει κανονικά και δεν πάει αυτούσια μια ομάδα να μαγειρέψει, εντάξει. Χωριστήκαμε σε τρεις ομάδες και οι εργασίες εναλλάσσονταν καθημερινά. Μία ομάδα δουλεύε στα χωράφια, μία στην κατασκευή του κτιρίου και μία τρίτη ομάδα προετοίμασε το μεσημεριανό γεύμα. Περνάμε όλοι καταπληκτικά, κουραζόμαστε πάρα πολύ, αλλά έχουμε ψυχική ανάταση πιστεύω. Όσο κουραυτικό και είναι και αυτό που αξίζει τον κόπο είναι η επαφή με τους ανθρώπους. Είναι γλυκίτατοι, σε αγκαλιάζουν, νομίζεις ότι σε ξέρουν πάντα και σε υποδέχονται σε να είσαι μέλος της οικογένειάς τους. Πραγματικά είναι πολύ μεγάλη εμπειρία και πολύ μεγάλη χαρά να είμαστε εδώ. Αυτό που κάνουμε εμείς είναι το ένα εκατομμυριοστό απ' αυτό που κάνουν αυτοί οι άνθρωποι κάθε μέρα. Εμείς μπορούμε να παραπονεύσουμε για τη ζέστη, μπορούμε να παραπονεύσουμε για τη δουλειά, ότι κουραστήκαμε και τα λοιπά. Αυτοί κάνουν το ίδιο πράγμα που κάνουμε εμείς, ξυπόλητοι, κουβαλώντας το κεφάλι τους, δεν μπορεί να συγκριθεί. Όταν λοιπόν βλέπεις τι περνάνε αυτοί, το μόνο πράγμα που μπορείς να κάνεις θα πρέπει να είσαι χαρούμενος για να τους δείξεις ότι εκτιμάς ακριβώς τον τρόπο με τον οποίο δουλεύουμε και αυτό προσπαθώ να κάνω. Ναι, η παρουσία μας νομίζω ότι τους γεμίζει χαρά και μας το δείχνουμε. Αυτό, και εμείς είμαστε ευγνώμενες ένας προς ένα. Τίποτα, είναι αυτοί άνθρωποι, οι οποίοι ζουν στο πουθενά με τίποτα και είναι όλη μέρα μας στο χαμόγελο. Και αν δεν πάω εγώ να γυρίσω και να ξανδιαμαρτυριωθώ τώρα, δεν υπάρχει. Πρώτα απ' όλα συνειδητοποίησα πόσο σκληρά δουλεύουμε εδώ, πόσο χαλαρά είμαστε εμείς εκεί και δεν το ξέρουμε. Πόσο φιλικοί είναι οι άνθρωποι, πόσο ωραία ήτανε το αυτό που είμαστε μαζί. Μάθαμε και μάθανε για μας. Πραγματικά είμαστε μια ομάδα και γι' αυτό και πηγαίνουν όλα τόσο καλά. Νομίζω ότι ζω μέσα σ' έναν ντοκιμαντέρ με ποικίλα συναισθήματα ανθρωπιάς και αξιοφρεπίας. Καλησπέρα! Για τέσσερις ημέρες η ομάδα Κουλουχύρο και εμείς δουλέψαμε δίπλα-δίπλα κάτω από τον καυτό ήλιο. Στα διαλύματα παίζαμε με τα παιδιά της κοινότητας. Τραγουδίσαμε και χορέψαμε μαζί τους, μάθαμε τις πρώτες μας λέξεις τα σουαχίλι και αποκτήσαμε ο καθένας το δικό του όνομα στη γλώσσα τους. Τζουμαμπίλι, Κάτσε, Μικαζούνκου. Με δίνουν ευτυχία και στα σουαχί είναι φουράχα. Γεια σας, εγώ είμαι το Μπασίλη, είμαι φουντζι και έχω έρθει εδώ για να βοηθήσω τα παιδιά. Νιώθω να είναι επανέλπτες στιγμές πραγματικά, διότι δεν έχω ξαναπιάσει ποτέ τσάπα και τσιμμέντρο στη ζωή μου. Είναι η δουλειά μου, είμαι φιλόλογος. Βασικά είναι πολύ ωραίο που δουλεύουμε όλοι μαζί και έχουμε ένα κοινό στόχο και είναι κάτι συναρπαστικό με ό,τι δυσκολίες κι αν έχει. Είναι κάτι που το κάνεις με όρεξη και με διάθεση και που δεν ξέρεις και που θέλεις να μάθεις. Νομίζω ότι αυτό το υλικό που θα πάρουμε εμείς από εδώ, εγώ τουλάχιστον, είναι πάρα πολύ μεγάλο και είναι πολύ περισσότερο από το οποίο νομίζω έχω δώσει εδώ. Εγώ ταξίδιζα πάρα πολύ μακριά και δεν νομίζω ότι θα μου ξανασυμβεί τέτοιο πράγμα να μαζέψω τόσες εμπειρίες σε τόσο πολύ λίγο διάστημα και είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι εδώ. Ευχαριστούμε! |
